Voor gramofoonliefhebbers
v&Aaal wui den iay
BEZUINIG NIET
I
E D |f
3
Van dansen en zingen
2
el
Ruwe Handen
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Die goeie ROBINSONschoen voor
HET
GROOTE
AVONTUUR
Vader en Zoon
ZATERDAG 25 FEBRUARI
Boeren moeten hout
kappen
r
et.
I
Naar de stratosfeer
*1
Duivenplaag in Zagreb
Oude speelkaarten
Flora
C
18
Rookten de Romeinen?
V.
LEVENSVERZEKERING MIJ.
Volksverzekering
Kapitaalsverzekering
FEUILLETON
I
I
i
^43
Met een zeiljacht over
den Oceaan
rt.
rt.
MIJNHARDT's
Zenuw-Tabletten 75 d.
Laxeer-Tabletten 60 d.
Hoofdpijn-Tabletten 60 d
Bij Apolh an Drogitter
Ruwe Huid - Schrale Lippen
de uitvinder i
Na vijf en twintig jaar
vertraging
DE KRUISVAARDERS
VAN ST. JAN
DOOR UW GIFTEN
MRN IKn te Nijmegen Nassausingel 3
--
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
r ’I
1
„Handen o«n-
Ik myn revolver
eer aangedaan
Ct.
ze
I
ine
nog maar
(Odeon
door de
Pred-
..Maar
nu en
laat
binnen
van
me
toen
Maar
de
één
om
van
of
in
waren,
er
met
sloot
oester
er
een
1
„Haal
Ze
re
minuut
en
aal
direct
ik
er
zei
komt
er
Stelberglaaa 42, Den Haa*.
Bijkantoor: J. J. A. DUIJNSTEE, Juliana
ker.
mocht.
C
wankelde en dreigde te
daar was en wat men ver
antwoordde, de stem van den fakir na
ingepakt in stevige koor-
anderen
Ivy haar
oesters
vingers in
stak om te
zei
de
wel.
was
van
ken.
hy
nieuwe uiting van sarcasme, die
onverstoorbare gemoedskalmte
Bikanel van woede en
EL,
HT
niet,
bleef
I
|C
voelen,
de
IIIHIIIIIIIIIIIIIIIII DE JAPON iiiiiiiiiiiiiiiihic
Ingezonden Mededeeling)
„Wat heb Je daar?” vroeg Ivy.
„Oesters, Ik heb er naar gedoken,**
zeide de zeeman.
„Zijn het oesters? Werkelijk?” vroeg
Ivy, „ik zou wel eens willen weten
of er parels in zijn.”
„Zeer
dy.
die
den
Het was op een moolen zomerschen Zondag
dat de heele familie weer bijeen was. Een echt
hartelUke réunle.
Zooals
In de verkeerde richting. Een levensverzekering Is een
levensbehoefte. Sluit haar by de
De wetenschap kent ongeveer 300.000 plan
ten: een eeuw geleden kende men er slechts
50.000. In de Middeleeuwen waren de botanische
wetenschappen zeer ontoereikend. In tegenstel
ling daarmede was Pllnlus, die In de eerste eeuw
na Christus leefde verder gevorderd: hij kende
duizend planten, wat In zijn tyd iets heel onge
woons was.
Ondanks de protesten van de vogelbescher-
mers, heeft de gemeenteraad van Zagreb, de
hoofdstad van Kroatië, besloten jacht te gaan
maken op de duiven, die In grooten getale in
de stad hun nest hebben op de hulzen aan de
groote pleinen.
De vogels zullen met groote netten worden
gevangen en worden afgeleverd aan de gaar
keukens, waar kosteloos voedsel wordt verstrekt
aan werkloozen.
Op het verzamelen van dulven-eleren en het
vangen van jonge dieren is een belooning ge
steld.
De wet tot bescherming van dieren is in ver
band hiermede tUdelljk buiten werking ge
steld.
„Tc
rond
zijn,
altijd.”
„Hè,
kijken
parels
STEUNT:
ONS GIRONUMMER IS 23653
U helpt ons hierdoor jongens
zielen redden voor Chrletua
oesters,
te vin-
In de graven der oude Romeinen heeft men
pljpenrekken en andere voorwerpen gevonden, die
bewijzen, dat toen reeds gerookt werd. Wat
gerookt werd, weet men niet zeker; men ver
onderstelt echter, dat het hennepbladeren ge
weest zijn.
by verlies van *n
anderen vinger
De Fransche posterijen hebben vermoedelijk
een record op hun naam gebracht door een
briefkaart, die in November 1907 uit Reims
naar Parijs was verzonden, dezer dagen aan
het Parijsche adres te bestellen, waar ze dus
na vijf en twintig Jaar en drie maanden te
recht kwam. De geadresseerde was inmiddels
overleden en zijn opvolger moest, hoewel de
kaart Indertijd goed gefrankeerd was. strafport
betalen, aangezien de post tarieven ook In
Frankrijk sedert 1907 aanzienlijk verhoogd zijn.
Bob, onvrijwillig medeplichtige, sloeg niet
«en toen zijn vriend, de Hindoe, alleen binnen
kwam. Integendeel, hy kwispelstaartte.
Patrick, half-wakker, glimlachte tegen den
indringer en vroeg wat hij wilde.
Deze naderde hem, eveneens glimlachende,
doch toen hij vlak bij hem was, greep hjj den
man bij den keel, wierp hem achter
liet bed en had hem in een oogwenk
„Kees, hou JU het
in de gaten!” had Gljs het al op een
loopen gezet.
Gljs was van schrik van de vensterbank op
den grond gevallen nog voor de stem ophield.
Maar toen die vervolgde„Kees, hou Jij het
raam
ten heeft Tauber zijn stem echter nog steeds
zélf in exploitatie en dat zal menigeen hem
benijden. Wel associeerde de zanger zich langen
tjjd met Franz Léhar, maar daarvan merken
wl) tegenwoordig niet veel. Want Léhar, die
meer dan, twintig jaar lang de operette-wereld
beheerschte, schijnt aan het rentenieren. Zal
Jaromir Weinberger de snel beroemd gewor
den componist van „Schwanda de doedelzak-
blazer” zijn opvolger blijken? Wij mogen
hem gerust een kans geven, te oordeelen naar
de twee aria’s uit de operette „Lentestormen",
die Tauber ons met zijn oude geestdrift, zijn
oude gevoeligheid, zijn oude stempracht en
-kracht voorzingt (Odeon 4530).
Een mop moet steeds eindigen met een goede
pointe en een gramofoonrubriek met een rake
tip. Wat dat betreft, is een overzicht van de
schijvenmarkt kinderspel, vergeleken met een
beurskroniek Deze week lukt het me al heel
makkelijk Want Alfred Piccaver kwam In mijn
stulpje, song en overwon met een melodieus
luchtlgheidte: „Zinetta”, waarvoor wjj Decca
<M 431) buitengewoon dankbaar moeten zijn.
Volgens een bericht van den correspondent
der „Associated Press” te Moskou, heeft de
Sovjet-regeerlng aan alle boeren in de Noor
delijke streken van Rusland de verplichting
opgelegd de productie van ruw gekapt timmer
hout te vergrooten.
Deze campagne, welke een maand zal duren,
de regeerlng begonnen, teneinde het
:port-plan voor 1933 34 te kunnen uit-
I
In den loop van den »s. zomer zullen, naar
Reuter meldt, eenlge Sovjet-Russlsche geleer
den met een speclalén te Leningrad vervaar
digden ballon een vlucht ondernemen naar de
stratospheer.
Hieraan zullen vjjf i zes personen deelnemen.
De ballon zal twaalf uur In de lucht blijven en
zich bewegen boven het Midden-Europeesche
deel der Sovjet-Unie.
De ballonvaarders zullen, voor het geval, dat
zij een noodlanding moeten doen, eenige val
schermen meenemen. De positie van den ballon
In de lucht zal per radio worden medegedeeld
De organisator van de vlucht Is de directeur
van het instituut voor Aerologle, professor
Moltschanoff.
is door de regeerlng begonnen, teneinde het
hout-expon-plan voor 1933 34 te kunnen uit
voeren.
Het desbetreffende bevel van de Sovjet-
autorltelten is In vorm gelijk aan een militair
decreet.
Al het werk in de dorpen, dat tot dusver
door mannen werd verricht, moet thans ge
daan worden door vrouwen en kinderen, ten
einde de mannen voor de houtcampagne vrij
te maken.
Personen, die weigeren In de boeschen aan
den houtkap deel te nemen, zullen worden be
schouwd als hoogverraders en zullen dienover
eenkomstig worden behandeld.
Het decreet, dat „Stalin’s marsch naar de
boeschen’’ genoemd wordt, elscht de mobilisatie
tot verplichten arbeid van alle daartoe geschikte
mannen in de geheele noordelijke streek, welke
zich uitstrekt van de Witte Zee tot den Oeral
en meer zuidelijk tot het Vologda-district
De bevolking moet voor het werk zjjn eigen
paarden meebrengen en zij zullen in brigades
worden verdeeld.
Zij zullen worden geleid door 10.000 Jonge
communisten.
Den geheelen dag zal men met het kappen
bezig zjjn. terwijl het transport door andere
ploegen in den nacht plaats vindt.
Men hoopt door deze maatregelen het hout-
export-plan te kunnen uitvoeren, daar dit een
belangrijk onderdeel Is van het tweede vijf
jarenplan, waaraan Rusland thans werkt.
onmogelijkheid haar ledematen te bewegen of
zelfs ook maar een poging daartoe te doen, zon
der te vallen.
Zij weigerde echter zich over te geven of zich
overwonnen te verklaren.
Op spottenden toon beet zU den Inboorling
toe: „Een balletdanseres uit mijn land. Loié
Fuller, maakt ook kunsten met sjerpen, maar
zjj doet het oneindig beter dan gij. U zoudt er
goed aan doen bü haar eens een les te gaan
nemen.”
Bij deze
een volstrekt
verried, knarsetandde
rukte aan de sjerp.
Mistress Claudia
vallen.
Mary, die totdusverre sprakeloos dit tooneel
had gadegeslagen, ondersteunde haar vriendin
en wierp den politiespeurder dit «éne woord
voor de voeten:
„Lafaard!”
Bikanel liet zijn pogingen om deze naturen
van staal te overwinnen nu maar varen en gaf
met de hand een teeken aan zijn medeplichti
gen. die totdusverre daar hadden gestaan onbe
weeglijk als beelden. Vier mannen traden naar
voren, doofden op den steenen vloer de vlam
hunner toortsen uit en wierpen zich op mistress
Claudia en op Mary.
Zij pakten haar op en droegen haar weg ach
ter Bikanel aan, die voorop ging.
•Je ons zeker
plan Je een tijdje
er vast van over-
Den volgenden morgen, toen
langs de woning van meneer
hy. dat het raam
Freddy. „Dat komt er yan,
als Je zoo dol bent op parels."
(Maandagavond vervolg)
.Jullie weet, dat Ik in een gramofoonzaak
geïnteresseerd ben. En nu heb ik by mij zelf
gedacht: Kijk, als Ik nu met de apparaten, die
ze in de zaak hebben, eens een gramofoonplaat
liet maken, die. als hij afgedraaid wordt, die
ven en inbrekers verrast Goed, ik heb zoolets
laten maken. Op een doordenweekschen avond,
toen vader en moeder by Jan waren, ben Ik
hierheen gekomen om alles stiekum te mon-
teeren. Het kastje In de achterkamer was
daartoe het beste geschikt. Dat is alles!"
Sedert wordt er by de Jansens, wanneer er
van Dirk sprake is, altijd van den „uitvinder”
gesproken.
Willem durfde zich 'van angst niet bewe
gen. Maar toen hy niets meer hoorde, liet hij
zyn handen zak-
Doch wat
verwachtte,
gebeurde
De stem
stom. Na eenlge
waarin
gebeurde.
minuten.
niets l
kroop hy naar het raam en sprong er uitmet
de vlugheid, die een acrobaat c—
zou hebben.
Plotseling,
kunstenaars
sloeg de man het weefsel om Claudia’s armen,
bond het haar stevig om het liif en snoerde met
een anderen doek de beenen samen, zoodat
deze omklemd zaten ais door een slang
ekere bezigheden kunnen als een ziekte
door het land gaan. Nu Is ziekte en ziekte
twee. Zoo’n licht griepje, waarby de be-
sorgde huisdokter u voor een paar dagen onder
de wol laat schieten, kan met een leuk boek
aliergenoegiykst uitgelegen worden. Zulk een
gezellige ziekte is ook het Jo-jo-en geweest en
pet verwondert, dat nu pas de eerste foxtrott
verschijnt, op deze onschuldige tydpasseertng
geïnspireerd, zy is een succesnummer uit de
Nelson-revue „Es hat gekllngelt”, een kunst
vermaken) kheld om het fraaie woord van
den heer Tuschlnski te bezigen die Ik niet
mocht aanschouwen, weshalve het mijn nieuws
gierigheid opwekt, of deze ti’ol verband houdt
met het oud-Hollandsche „Er wordt gebeld”,
een waarschuwing, dat er iemand In het ootje
wordt genomen. Het refrein van ,Jo-Jo" laat
dat namelyk In het midden, want de zanger
beweert met onnoodlgen nadruk, dat hy met
«egt: Ja-Ja. ma-ma, pa-pa let op de volg
orde! noch no-no of Lo-lo, maar Jo-Jo en
A-ha. Ook wy zeggen „Aha”, want deze fox
trot Is eenlg om op te dansen. Ten minste voor
heden boven de achttien Jaar. Misduld dit niet!
Inzake Jazz gelden andere normen dan voor
den bioscoop. De dansmuziek, die door de lieve
Jeugd van tegenwoordig wordt bejubeld, doet
veel denken aan een rijsttafel met een maxi
mum aan scherpe specerijen. De vergelijking
gaat dubbel op, omdat men op den duur van
beide Hot Jazz en sambal steeds grooter
en gepeperder hoeveelheden op kan. „Jo-Jo” nu
is. ondanks de Duitsche makelij, een echt Hol-
landsch toetje, waarop jongelieden schamper
neerkijken, doch ouderen graag zullen foxtrot
ten (Odeon 189145).
Den heer Walter Borchert hebben wy de laat
ste jaren leeren kennen als een slimmerd in
het bedenken van pakkende titels voor pot
pourri’s, waarvan hy reeds een heele reeks ge
pleegd heeft. Zoo ook zyn nieuwste pastei
niet meer gekruld dan een normale hasepeper
die verzekert; „Wy dansen op wereldschla-
gers", waardoor men zich allicht gevleid voelt,
een wereldburger te zyn, wat altyd prettig aan
doet. Bovendien is deze greep uit de nieuwste
dansmuziek gedaan door Iemand, die zoowel de
schlagers als den smaak van het groote publiek
door en door kent, zoodat het dansorkest van
Odeon voor een gewonnen zaak pleit met het
vuur van een jong advocaat, die naam tracht
te maken (Odeon 189145).
Argentinië is het land van het bevroren
▼leesch en van de Tango’s. Wat de Tango’s
betreft, zy worden nog steeds niet gecontlngen-
teerd, wat voor de Argentijnen èn voor hun
dansende afnemers een bofferdje is. Onder de
Zuid-Amerlkaansche leveranciers van Tango’s
is het orkest van Canaro een der beste en ge
wildste. zoodat deze kapel geregeld nieuwe pro
ducten op de markt brengt. Uit de laatste zen
ding zal ..Dos amores” u zeker bevallen, wan
neer u van dit soort dansen houdt
350343).
Foxtrott en Tango mogen het meest populair
zijn, voor de oude wals Is ook nog steeds be
langstelling. Men mag wel zeggen
wals voelen jong en oud zich «én! En zoo krij
gen wy in het gramofoonrepertoère steeds weer
nieuwe draaidansen. Men moet echter hoofd
zakelijk uit het oude repertoire putten, want de
huidige componisten wagen zich bijna niet
meer aan snelle walsen. Konlng van d#t oude
repertoire Is nog steeds Johann Strauss en aan
een van Zijn beste vorstelijke luimen danken
wy „Meln Lebenslauf 1st Llebe”. Die levensloop
wordt oververteld door Marek Weber en zyn
orkest en dat zulks jolig en vlot gebeurt, kunt
ge weten, wanneer Marek Weber geen niets
eeggende naam voor u is (Hl* Master’s Voice
EH 696).
Dansen en zingen waren oudtyds onscheid
baar verbonden. Kom daar tegenwoordig eens
om! Zou Richard Tauber ook maar «én stuiver
kunnen verdienen met pirouettes en Habanera’s
en geven wij een oortje voor een ballet, uitge
voerd door Datos Béla en zijn boys? Maar zoo-
dra Richard Tauber zich zelf omzette in een
naamlooee vennootschap, souden de spaar
banken en kousen leegvloeien en dat segt wat
in dezen tyd! Volgens de allerlaatste geruch-
de veldwachter
Jansen kwam,
zag hy. dat het raam van de achterkamer
open stond. Hij wilde den ouden heer waar
schuwen. die verschrikt de deur opendeed op
het harde bellen. Hy zag den veldwachter
voor zich staan, die hem vertelde, wat hy ge
zien had De man werd binnen gelaten en sa
men gingen ze naar de achterkamer. Ja. het
raam stond open. Maar anders was er niets
ongewoons te zien. Ja. toch.... daar lag een
tasch. De veldwachter raapte haar op en
maakte haar open, zy bevatte een volledig stel
inbrekersgereedschappen.
slopen twee
de familie
- m Mxi «tin Ingevolge de veraekerlngsvoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 'TCfl by een ongeval met f O Cfk by verlies van een hand Z 1 C oy verllea van een Z CQ f 40 -
Allp nhonilP^S veraekertl voor een der volgende ultkeerlngen T ÓUUU*~ verlies van belde armem oslde beenen of belde oogen I e doodeiykan afloop Z een voet of een oog 4 duim ol wijsvinger been ot arm f 7r</«
waarschynHJk,'
Geloof, dat
het Artis-elland
parels hebben.
Bikanel verbleekte en antwoordde:
„Ik ben het hoofd der inlandsche politie!”..
,,’n Spion!.... ’n verklikker'n betaalde
verrader!’*
.Mevrouw!"....
„En zulk *n mensch hebben wU. terwyi hij
stervende was, opgenomenZóó iemand
hebben wy het leven geredZóó iemand
heeft ons medeiyden ingeboezemd. Inderdaad,
er zyn weldaden, zooals deze welke dengene,
die ze bewyst, belacheiyk maken...."
Razend van woede om deze woorden, die
hem troffen als zweepslagen, greep de boef de
ongelukkige vrouw by een harer polsen en
riep uit:
„lp naam van de keizerlijke en koninkiyke
Britsch» majesteit arresteer ik u!”
„Ellendige slaaf, durft ge my aanraken?”
siste de Amerikaansche hem toe.
Zy maakte haar fyne hand gemakkeiyk uit
zyn overigens niet als uiterste middel be
doelden greep los en sloeg Bikanel met
kracht In het gezicht.
Dit deed den politieman alle zelfbeheer-
sching verliezen. Dtór zult ge voor boeten,*
gromde hy. „Zooeven heb ik u gearresteerd in
naam der Briteche KroonThans doe ik het
in myn eigen naamgy zijt myn gevan
gene. myn persooniyke gevangene De En-
gelsche rechters zouden misschien toegeefiyk
zyn Maar ik ben onverblddeiykVan nu
af zyt gy en de uwen de prooi van myn haat.
Oy zult voor hetgeen ge daar gedaan hebt.
Nu moesten nog Johnny en Maiius over
vallen worden; zy sliepen, belde aan het an*
dere einde van de breede en lange
Doch ook hier duurde, ondanks de buiten
gewone lichaamskracht dezer twee kame
de stryd slechts zeer kort.
Zy werden overvallen midden in den
en waren, vóórdat zy wisten wat er
driekwart gestikt en overweldigd door S®1**
dat aan dergeiyke handelingen gewend^was
Evenals hun meester lagen zy weldra als mum
mies vastgebonden en Ingepakt in stevige koo
den op den grond.
Ten slotte kwam de beurt aan mistress Clau-
dta en Marj’, die nog altyd diepen evemü»
Patrick In zyn afzonderüjk, tusschen beid
mere in, gelegen vertrek.
Men begon met hem.
jongen
over op
vastgebonden.
Wat mistress Claudia betreft tegenover
haar mocht, volgens uitdrukkelijk bevel van
den Zllverkonlng. niet het minste geweld wor
den gebruikt.
Men moest dus te werk gaan met list.
De verachtelijke politiespion begon met bru
taal op haar kamerdeur te kloppen.
zy vroeg wie
langde.
Hy
bootsende:
,JDe Sahlb verzoekt mevrouw de gravin zich
te willen kleeden en zich by hem te voegen op
het groote Noordeiyke plein.”
„Weet gy ook waarom?” vroeg de jonge
vrouw nieuwsgierig.
„Om In den vyver een vlschpartytje te hou
den by fakkellicht. Er worden buitengewone
toebereidselen gemaakt en de Bahib verzocht
mevrouw de gravin zich te haasten.”
Zonder de minste verdenking te koesteren
kleedde de Jonge vrouw zich haastig aan,
maakte Mary wakker, vertelde haar van het
nachteiyke pretje, dat in uitzicht was en hielp
byt me,” riep
kalm,
af halen.”
parels
haar schelp
klap, terwyi Ivy’s vinger
nog in was.
gaf een schreeuw,
er af, het ding
„Hou Je «én
het
Sinds de nieuwste bridge-rage is de speel
kaart mee» dan ooit in het centrum van de
belangstelling getreden, hetgeen overigens niet
zeggen wil, dat voordien de kaarten niet ontel
baar waren. Iedereen kent talryke menschen
in zyn omgeving, die dol zyn op kaarten en
hun vrijen tyd niet liever besteden dan aan
het edele kaartspel. Dit is geen verschijnsel
van dezen tyd alleen. Wie even de moeite wil
nemen, om na te gaan tot hoever de geschie
denis van het kaartspel zich uitstrekt, komt
diep in de middeleeuwen terecht. Onder de
vroegste bewyzen van het bestaan van den
kaartstryd behoort de ontdekking, dat reeds
in 1440 in Zuid-Dultachland. nJ. in de buurt
van Bazel, kaart werd gespeeld. Toen beston
den reeds de bekende voorstellingen van stijf
uitgedoste dames en heeren. die onze speel
kaarten zouden wordsn. Deze voorstellingen
betroffen ook dieren als herten e. d. en be
stonden in naïeve maar ook In zeer kunst
volle uitvoeringen, zooals b.v. vele teekenin-
gen van Dürer nog getuigen. Ook de Neuren-
berger schilder Solis en zyn leerling Amman
illustreerden zulke kaarten, die niet altyd even
smaakvol waren en soms voorstellingen be
vatten, welke eenigssins met het fatsoen in
stryd waren.
Vooral Jachttafereelen en ridderiyke voor
stellingen waren zeer geliefd, doch ook wel
tafereelen uit het dageiyksche leven der directe
omgeving. Vaak trachtte de teekenaar of schil
der eenlgen humor in zyn plaat te brengen,
soms echter wilde men zijn wijsheid op de
kaarten loozen, zoodat zy van zinnebeeldige
voorstellingen waren voorzien. De konlngen,
die op de kaarten voorkwamen, kregen spoedig
namen uit <to oudheid of uit de mythologie, als
b.v. Caesar. 'Priamus, Achilles enz.
Ook In de zeventiende en achtttehde eeuw
hebben Duitsche drukkers allerlei soorten
speelkaarten op de markt gebracht. Vooral
Neurenberg was het centrum van deze druk-
kerjjen, die zich toelegden op het drukken van
uitstekend verzorgde kaarten, waarop de meest
geliefde voorstellingen betrekking hadden op
de Jacht en het dierenleven. Deze voorstel
lingen waren voorzien van veel overdadige
krullen en versierselen, zooals de rococo-tj^
deze in overvloed bezat. Maar een nieuwe tyd
brak aan toen Napoleon aandacht vroeg voor
zyn roemryke daden, die de teekenaars inspi
reerden op het heldenleven en de oorlogsver
richtingen. Soldaten waren toen op de kaarten
bijzonder geliefd en ook de poëzie kreeg ruim
schoots haar deel. In Duitschland waren het
vooral gedachten uit Schiller's drama, die in
beeld werden gebracht.
Naarmate deze heldentijd echter verstreek,
verdween ook de lust om krygshaftige kaarten
te vervaardigen. Het resultaat van dezen ta
nenden yver vinden wy dan ook in onze hui-
i dlge speelkaarten, die sinds menschenheuge-
nis geen wyzlging meer ondergaan hebben.
gewoonlijk bespraken de zoons met
hun ouders de dingen, die In Amsterdam ge
beurd waren en over aangelegenheden, die hun
zaak en werkplaats betroffen.
Men begon over de vele inbraken in Amster
dam te praten en over de Inbrekers, die met
den dag driester en brutaler werden.
„En. moeder.” vroeg Dirk, „hoe staat het hier
met de inbrekers? Of zyn er hier geen?"
„*t Gaat nog al. maar in den laatsten tyd
worden ze astranter." antwoordde moeder
Jansen.
„Nou. dan mogen jullie wel oppassen.” zei
Jan. „Je hebt doorgaans nogal wat geld In huls,
en dat zal ook wel naar buiten uitlekken. Daar
moest Iets tegen gedaan worden. Vind Je ook
niet. Dirk?”
„Ja. dat is zoo.” vond Dirk. „Maar wat?' Heb
jy soms al een plan?"
„Nu. ’n hond geeft niets; die maken de in
brekers binnen een uur onschadeiyk, net zoo
als gebeurd Is met dien grooten hond van me
vrouw de Leeuw van de villa Dennenheuvel,"
mengde moeder zich in gesprek.
„Ja. dat is zoo. Maar wat dan? Weet jy niet
Iets. Dirk.” vroeg de oude meneer Jansen.
„Neen," antwoordde deze. „Dat wil zeggen
Ik heb wel een plannetjemaar dat vertel
Ik Julle liever niet, omdat Je me misschien
zou uitlachen. Ik heb het nog niet heelemaal
uitgebroed en daarom houd ik het
voor me. net zoolang totdat ik denk, dat het
volmaakt is.... Maar als me dat niet lukt,
dan hooren Jullie er niets meer van. Dus
niet vragen, maar afwachten!”
Den Zondag daarop was de geheele familie
Jansen by elkaar. Het gesprek ging natuuriyk
over de mislukte inbraak.
...Zeg. Dirk," zei Jan, „nu Jcui
wel vertellen, wat voor j»*
geieden had. want ik ben
tulgd. dat daardoor de Inbraak mislukt is.”
En nu vertelde Dirk:
.Jullie weet, dat ik in een
haar, om des te spoediger gereed te zyn. by
het maken van haar eenvoudig toiletje.
Dat duurde ternauwernood eenlge minuten.
Mistress Claudia en Mary, vrooiyk gestemd
door de uitnoodiging voor zulk een waterpar-
tytje gedurende de heeriyke frissche uren van
den nacht, traden opge*ekt naar buiten en
zochten aanstonds met haar blikken den fakir.
Maar zy vonden in de gang tegenover zich
den door hen van den dood geredden Hindoe,
wiens ongewone aanbllk haar, ondanks haar
dapperheid, een onbestemden schrik Inboe
zemde.
Achter hem stonden, met toortsen In de han
den, een twintigtal haar onbekende mannen,
allen met een onheilspellend ulteriyk.
Gravin de Solignac vermoedde een valstrik
en roept met luide stem: „George! Vriendl....
help.... help!.... Wy zyn verraden!”
Tegelykertyd trachte mistress Claudia haar
kamer weer binnen te gaan om een wapen te
halen, maar snel als de gedachte sprong Bika
nel tusschen haar en de deur en zeide op Imo
gen toon:
„Onnoodig hulp te roepen, mevrouw! Kapi
tein Pennyless Is door mjjn mannen gevangen
genomen en is niet in staat u ook maar de
minste hulp te bieden, JazeUz niet u te ant
woorden. Gy dient u onvoorwaardelijk aan uw
lot te onderwerpen, anders zal ik mil genood
zaakt zien geweld te gebruiken.”
„My onderwerpen aan een Inboorling.
aan een Hindoedat zooveel aou beteekenen
als aan een neger?.... Nooitl”
Er was eens een mevrouwtje,
Ach, u weet wel hoe dat gaat.
Zij winkelde een middag
Door die leuke Kalverstraat.
Van al de étalages
Oing haar meeste aandacht heen
Naar hoedjes en japonnen....
Want dat is steeds nummer één!
Bjj hoedjes en japonnen
Och wat keek ze daar verrukt!
Haar neusje stond geregeld
Aan de ramen vast gedrukt.
Toen zag ze.... neen maar, snoezig!
Wat een zalige japon’
Zoo kleurig en eenvoudig.
Als ze die eens hebben kon!
Het prijsje.. neen, geen prijsje
Stond van onder bij den poot
Dus ging ze maar naar binnen;
Haar nieuwsgierigheid was groot!
Daar vroeg ze aan de jufjrouw
Naar hetgeen zij schattig vond
En wees haar, op haar vragen,
Waar het zaligheidje stond!
De juffrouw keek en lachte.
Want het was een leuke grap
„Mevrouw, neem mij niet kwalijk.
JU aar, dat is een.... lampekap!"
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
De beroemde Fransche zeiler Alain Gerbault
is van Casablanca wederom geheel alleen in
zyn Jacht, de „Alain Gerbault”, vertrokken
naar de Kanarische eilanden.
De Franschman bevindt zich reeds sedert
November van het vorig jaar in Casablanca, na
vanuit Gibraltar te zyn overgestoken
Inmiddrts is zyn jacht verbouwd. Er zyn nu
drie hutten in, alsmede een vertrek voor het
ontwikkelen van foto’s.
De boot is tien meter lang en heeft een dub
belen wand van Siameesch teak-hout
Gerbault is voornemens om vla de Azoren den
Atlantischen Oceaan over te steken naar Pa
nama en vandaar naar zyn geliefd Marquesas.
Evenals Robert Louis Stevenson, van wien
Gerbault een groot bewonderaar Is. Is hy van
plan voor onbepaalden tijd onder de Inboor
lingen te leven.
Op •en vorigen tocht heeft Gerbault dit
eveneens reeds gedaan en wist hy zich zoo
populair te maken bij de inboorlingen, dat zy
hem verzochten te biyven en hun konlng te
worden.
Indeiyk dan woonden meneer en mevrouw
H Jansen bulten! Hun hartewensch was
eindeiyk vervuld.
Meneer had in Amsterdam een goed beklan
ten grutterswlnkel gehad. Hy en zyn vrouw
niet minder was zeer zuinig geweest en toen
sy hun dertigjarige bruiloft hadden gevierd,
had de heer Jansen zyn zaak overgedaan. ZD
hadden den winkel vaarwel gezegd en het aar
dig gemeubtlrerde huisje in het Gooi betrokken
lederen Zondag kwam een van hun zoons
dochters hadden se niet -r- met hun vrouw en
kinderen op bezoek. Dat was aardig voor de
ouders, want als ze de heele week zoo alleen-
tjes by elkaar waren geweest, verlangden zy,
sooals gemakkeiyk te begrijpen is. des Zondags
naar bezoek van kinderen en kleinkinderen
Meestal kwam den eenen Zondag Jan met zyn
gezin en den anderen Zondag Dirk met de zy-
nen. Een enkelen keer gebeurde het ook
dat belde gezinnen óverkwamen, en dan
het, vooral voor de grootouders, een dag
werkeiyk genot.
ultkyken. Opletten is de boodschap! Geef me
nu even de tasch met gereedschap.
Eensklaps klonk er een stem:
hoog! Vooruit! Gauw wat! Zoo! Als je maar
«èn beweging maakt, laat ik myn revolver
praten!”
Onverschrokken tot het vermetele toe. begon
de gravin de Solignac hem sarrend ofschoon
niet weinig zenuwachtig uit te lachen, iets
dat voor hem nog meer vernederend was dan
de ontvangen klap.
„Kom. houd op met uw bedreigingen," zeide
sy uit de hoogte.
„Niets ter wereld heeft my ooit schrik kun
nen aanjagen en niets zal dit ook ooit doen.
Man, je bent niet meer dan ’n vogelver» brik
je kunt ons misschien treffen, maar Je
kunt, begrijp dit goed, ons nooit angstig ma
ken. nooit ons „eronder” kry gen
„Woorden, praatjes, niets anders! Praatjes,
die misschien indruk maken op een van de vele
lage slaven die dit land van zelfvernedering en
zelfverlaglng bevolken, maar waarvoor iemand
als ik de schouders ophaalt....”
Hy hield in zyn handen een lange zyden
sjerp, een van die lichte en fUne stukken weef
sel, die worden vervaardigd door de meester-
lyke kunst der Bengaalsche arbeiders.
Hy liet die zachtjes op en neer golven, zoo
als de goochelaars dat doen en slingerde ze nu
en dan even naar voren als *n slang.
Het was alsof de sjerp leefde, zü bewoog zich
voortdurend vlugger
met een aan deze Oostersche
eigene ongeloofeWke handigheid.
Ongeveer twee maanden later
gedaanten naar het huisje van
Jansen
„Zeg, Willem, Je bent er toch zeker van. dat
ze geen hond hebben, hé,” vroeg een huner.
„Secuur, Gljs. ’n hond hebben ze niet, maar
wel een aardige portie centen. We hebben het
wéér mee. want het waait goed. Dan hooren
ze ons niet zoo gauw.” antwoordde de man.
die met Willem was aangesproken.
Nu waren ze by het hek. dat voorzichtig ge
opend werd. De beide mannen gingen omzich
tig het tuintje In en liepen zacht over het
gras, totdat ze aan het huis gekomen waren
Toen sloegen zy den hoek om en gingen naar
den achterkant.
„Zeg, Willem, kijk jy eens even met Je zak
lantaarn hoe het met het raam zit," waarop
uit de lantaarn een lichtbundel op het raam
viel, dat daardoor geheel verlicht werd.
„Tamelyk stevig,” bromde de man.
door zoo’n kleinigheid laten we ons niet af
schrikken wat jy?"
„Heelemaal niet.” was het antwoord.
Even later stond het raam opengeschoven en
zat een der beide mannen ai half in de kamer,
welke hy met behulp van zyn zaklantaarn
verlichtte.
„Nou. hoe ziet het er uit, daar binnen?” vroeg
de man. die nog buiten stond.
„Ik zie of hoor geen mensch. Alles is in
diepe rust. Daar in den hoek zie Ik een kaatje
staan
„Nou.” klonk het buiten, „ga nu maar hee
lemaal naar binnen, dan kom ik Je achterna.”
„Wacht even,” zei de man. die binnen was.
„Ik zal alles eerst nog eens goed opnemen en
als alles veilig is. zal ik Je1roepen."
Even later klonk het;
„Ga maar vast op de vensterbank zitten. Gys.
Alles is veilig. Ik zal eerst het kastje nog eens
goed onderzoeken en zoolang moet jy nog even
eens
en zien, of er werkeiyk
in zyn,” verzocht Ivy. „Ik
ben gewoon dol op parels.”
