Hoe voedt men kinderen
op?
H
2 j mW van den dag
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
HET
GROOTE
AVONTUUR
j
ROBINSONschoenen
2
JAPAN ninimiii
Uw eigen winkelier verkoopt
MAANDAG 27 FEBRUARI
Leven in de tropen
EEN LASTIGE VRAAG
Theorie en practijk
Mieren als delicatesse
Slang in hongerstaking
N
Een kogelvrij vest
N
Belasting te Stamboel
FEUILLETON
(Wtordt vervolgd).
misrekening
•••MS»**»»»»»»
V acantie verblijven
onder den grond
Ook hier ataan de beate atmtrlui
weer aan wal
Een nakomeling van
Confucius bij den Paus
\Een
I
Te streng?
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
en nog-
neming
te
een
De jonge man stond op.
gewone
Je
ge-
van
!D
Én
ns
en
op
dat
iet
an
Freddy
Vrijdag
onderwees
de
twee
lepelaars.
hoe
cricket
ze
i
bal in haar bek opving.
„Goed
gevangen,” riep
de
zee-
den lepelaar. „Muriel ia
tot
man
het vervaardigen dezer
den, zal ik het hem leeren."
DE „TORENS DER STILTE”
f
Muriel beging een vergissing en zij
wierp den bal naar Madge, die den
verslagen, en X ia nu de beurt (aan
Madge om te slaan.”
m
e-
:n
te voldoen, zullen alle
Japansche leger er van
In den dierentuin van Boedapest is een groote
Brazillaansche slang in hongerstaking gegaan.
Het beest weigert eenvoudig om eenlg voedsel
tot zich te nemen.
Teneinde te verhinderen, dat het reptiel sterft,
heeft men een proef genomen met kunstmatige
:al
en
Teneinde de inkomsten der stad te verhoogen,
zün te Stamboel 25 nieuwe gemeentelijke belas
tingen ingevoerd.
Voor het parkeeren in de straten zullen auto
mobilisten een belasting moeten betalen van 10
cent per vierkanten M. Hotelhouders zullen be
lasting moeten betalen voor de biljarts en piano's
in hun inrichtingen.
Op den verkoop van gramofoonplaten en het
ontwikken van foto’s zal eveneens belasting
worden geheven.
Het recht op alcoholhoudende dranken zal
worden verhoogd.
Eigenaars en huurders van huizen en flats
zullen voortaan beide een nieuwe gemeentelijke
belasting moeten betalen, terwijl voorts het ge
bruik van electrisch licht en cigaretten extra
zal worden belast.
beval ze;
lunchen. Ik
deelen."
n had. een at an-
zün weldoener de
(Ingezonden Mededeeling)
:n
1-
:ls
ie
:h
O.
og
ie
>P
s-
1-
er
jd
in
:t.
ie
1-
moesten spelen en Robbie en Topss’
hielpen hem. Robbie wierp den bal,
terwijl Topsy het wicket verdedigde.
Sedert kort wordt op de marktplaats Ma-
hange een nieuwe en voor Westersche begrip
pen vreemdsoortige „delicatesse'’ verkocht, n.L
in doosjes verpakte mieren.
In het district Kavirondo in Kenya is de mier
altijd een welkom gerecht geweest.
De Inboorlingen vangen de insecten door op
den dorren grond te kloppen bij een mieren
hoop, waarna de mieren, die denken dat het is
gaan regenen, In zwermen naar de oppervlakte
komen.
De inlanders rapen ze dan bij handen vol op
en eten ze.
De Japansche militaire autoriteiten te Osaka
hebben proeven genomen met een nieuw kogei-
proef, vest, dat de manschappen tevens goed
tegen koude beschermt. Dit kogelvrije vest is
vervaardigd van den afval van zijde en hetbis,
uitgevonden door den Japanner Kiuchi.
De eerste proefnemingen hebben aangetoond,
dat het vest aan de elschen voldoet en het Is
thans opgezonden naar de militaire kleeding-
afdeeüng te Tokio, voor een nader onderzoek.
Als het vest blijkt
manschappen van het
worden voorzien.
Het materiaal voor
vesten kost zeer weinig, daar züde-afval tot dus
ver als waardeloos werd weggeworpen en groote
hoeveelheden thans beschikbaar zijn.
digers. Overal, waar Parsis wonen, vindt men*-
zulk een „Toren der Stilte.” Bombay heeft er
zeven, alle gebouwd op den Malabar-heuvel, ‘n
prachtige plek, rijk aan bloemen- en planten
groei, met tal van allerliefste villa-woningkjes
in de omgeving.
Voor de liefhebbers van het buitenleven heeft
namelijk de nabijheid van deze doodenakkers
volstrekt niets onaangenaams. Rend de „Dak
ota's” zijn prachtige tuinen aangelegd, die men
het best kan bewonderen boven het terras eener
,sagri” d.wz. van een der drie kapellen, waarin
voortdurend het „heilige vuur” brandende wordt
gehouden.
Den volgenden morgen, voor den eersten keer
dat zij compagnons geworden waren, kwamen
de beide broeders in een stemming van inge
houden wrevel op X kantoor. Toen er enkele
papieren moesten geteekend worden met be
trekking tot de zaak Weyne. deden ze het met
een formeele beleefdheid, die meestal een tee-
ken van vijandschap Is. Hun onvriendelijke ge
dachten werden onderbroken door een klerk,
die aankondigde. dat mijnheer Frank Barribel
ben wenschte te spreken. Frank Barribel was
een neef van James en John. Hij was zes en
twintig jaar en zag den bodem van zijn geld
kist even duidelijk als het deksel er van.
James en John keken elkander aan.
„Ik vind, dat we hem maar moesten ontvan
gen," zei John.
,Ja, dat vind ik ook,” beaamde James. .Maar
ik begrijp niet wat hij van ons moet.”
Frank Barribel kwam bruusk de kamer bin
nen HU was niet groot, z’n mond was breed
en hij had een wipneus. Maar z’n kin was
breed en stevig, z’n oogen levendig en scherp,
z’n gebaren beslist en zelfbewust. Als hjj lach
te, lachte iedereen met hem mee, behalve de
gebroeders Barribel.
verliepen en weder was de lieve oude man in het *ldus Dr. Lloyd, zijn de tropen geen geschikte
voeding. Zijn muil werd opengesperd en door
een gummislang werden hem drie zachte eieren
toegediend.
Het beest heeft de eieren opgeslokt en deze
wjjze van voeding zal nu worden voortgezet.
zijn methode eens toegepast. En dit geschiedde
als volgt:
De oudste had den kleinste geslagen
Een makelaar in onroerende goederen te Praag
is naar Reuter meldt, op het idee gekomen
vacantieverblijven onder den grond te koop aan
te bieden. Volgens hem moet vroeg of laat weer
oorlog uitbreken en dit zal dan een luchtoorlog
zijn. Aviateurs A>lgen rivier en spoorwegen, dus
moet men hiervan verwijderd blijven.
De makelaar heeft de volgende advertentie op
gesteld
„Beveilig u zelf togen aanvallen uit de lucht
door een ondergrondse!) buitenverblijf. De
bouwgrond Is ver van rivier of spoorweg, in
een vriendelijke boschrfjke omgeving. liF het
Noorden beschermd door een heuvelrug, 21 mijl
buiten Praag. Autobusverbinding".
.Mijn ootnsll’ riep Frank. „Bent u gekomen
om mij te felictteeren?”
„Om je te fellciteeren?" vroeg James ver-
baasd.
„V kunt het natuurlijk niet weten,” lachte
Gladys. „U weet, dat, toen ik Frank in t hos
pitaal In Frankrijk leerde kennen, we beiden
arm waren. Nu ben jk rijk en Frank heeft de
kans gekregen een goede zaak over te nemen.
En Ik leen hem het geld tegen vijf percent.
Maar zaken zijn zaken en daarom verzoek ik
u. het contract voor die leenlng voor mij in
orde te maken. U wilt dat wel doen, niet?”
James Barribel trok aan z’n boord, ,4a,"
antwoordde hij stug.
„Ik kwam,” zei John, „on; mijn broer te
zeggen, dat we om vier uur een conferentie
op X kantoor hebben..-Kom dames, het is meer
dan tijd."
jsche dame veronderstelt ten on
tegenwoordige ouders niets an
ders doen dan bevelen of verbieden. Natuurlijk,
dit zal iedere vader en moeder wel eens gebeu
ren, maar als het uitzondering blijft, dan zal
het kinderlnstinct best begrijpen, dat het noodig
was eens uit te vallen tegen ^de misdaden der
Jeugd. Bovendien: hoe kan men het een moeder,
die b.v. voor een zestal kleine kinderen te zor
gen heeft, kwalijk nemen, dat zij op een kwaad
©ogenblik den eenlg julsten en eenig moge!ijken
weg kiest en de ondeugende elementen lijfelijk
Straft, hetgeen toch altijd nog beter is dan dat
zij de jongelui door een te groote goedgeefsch-
beid tot rebellie aanzet?
Dictator spelen over de kinderen Is een eigen -
•chap, die de Amerikaansche deskundige bij
Veel te veel ouders heeft opgemerkt. Wij vree-
•en, dat haar hooggeleerde zich vergist. De
meeste ouders zijn niet dictatoriaal, om de een
voudige reden, dat zij de ouders der kinderen
zijn en deze dus te zeer liefhebben om ze als
kannibalen te behanelen. Ook hier staan de
beste stuurlui aan wal? Er zijn momenten, waar
op een vader b.v. onrechtvaardig optreedt tegen
Zijn kinderen, maar hij doet dat .omdat de om
standigheden van dat oogenblik ongunstig zijn.
Het zou voor velen een bovenmenscbeltjke be-
heersching kosten om een half dozijn vechtende
bengels met eenige liefderijke frazen uit elkaar
te drijven. Laten we In zoo’n geval de ouder-
wetsche methode de voorkeur geven, en de jon
gelieden met een tik hier en een greep daar van
elkaar halen. Later hebben we dan nog volop
gelegenheid om de belhamels te kennen te ge
ven. dat men wel zoo moest doen en dat het
verkeerd is om elkaar leed te doen. Men zou er
b.v. op kunnen wijzen, dat vader en moeder hun
kindertjes nooit pijn doen, als zij zelf hen daar
toe niet dwingen en dat ze daarom ook de zus
jes en broertjes niet mogen plagen en pijnigen.
En als die plagerijen niet heel erg de spuigaten
Uitloopen, dan is het nóg niet zoo verschrikke
lijk. Kinderen zijn tenslotte niet voorbestemd
om honderd procent brave menschen te worden.
Ik heb eens een lieven ouden man gesproken,
die ernstig betoogde, dat men een kind na het
plegen van „een booze daad nooit direct straffen
mag, maar dat men eerst een paar dagen moet
wachten. De lieve oude man was nooit getrouwd
geweest en kon het dus niet weten, maar om
bem een plezier te doen, heb ik in zijn bijzijn
precies over welke vechtpartij het geding han
gende was, noch zelfs hoeveel vechtpartijen ge
leverd waren. We hebben ons dus afgewend van
al raak, zoo raak, dat vader meende direct te
moeten ingrijpen. De aanwezigheid van den
lieven ouden man echter deed hem volstaan
met de vechtenden te schelden en tot hun ver
bazing niets verder te ondernemen. Twee dagen
Weet u hoe men voor de vierschaar
Te Genève ligt geknield.
Als men ei-vol van extase
Voor den oorlog is bezield?
Zoete woorden van erkenning
Vlieden uit bescheiden mond,
Dat men mede wenscht te werken
Aan het streven van den Bond.
Men erkent niet slechts de rechten,
Doch men spreke ook van plicht
Bij te dragen tot den vrede,
Die 1e na aan 't hartje ligt.
Samenwerking! en natuurlijk
Is er eens een klein geschil,
Dan is vreedzame bespreking
Inderdaad niet zoo’n paskwil.
En wanneer dan plots de vierschaar
Op je oorlogsdaden wijst,
Zeg: dat men den dag toch nimmer
Voor het avondvallen prijst!
Juist omdat je op den vrede
Zoo hartstocht'lijk bent gesteld
Elschen de omstandigheden.
Dat je doorgaat met geweld!
Tevens uit je je waardeering
Voor het pogen van den Bond
Het geschilpunt op te lossen.
Wat de ander niet verstond
Als men je dan tóch veroordeelt,
Daar men zulke streken kent.
Fluister dan, dat men het goede
Op deez’ wereld steeds miskent!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
Hle eveneens keurig gekleed was. HIJ glim
lachte beminnelijk, maar de glimlach verdween
van z’n lippen, toen hij z’n broer zag.
„Ik ben op X oogenblik zaken aan X behan
delen met juffrouw Weyne,” zei James.
„Maar we zijn klaar,” lachte Gladys. „Goe
den middag, mijnheer Barribel. Hoe aardig van
u belden, mij vandaag te komen bezoeken!”
Zij keerde zich tot James. „Het spijt me dat
ik geen „ja” op uw voorstel kan zeggen. Maar -
het is vreeselijk aardig, dat u toevallig hier
bent. Ik heb een verrassing voor u. Raad eens
wie hier is. Kom. ga eens mee kijken.”
Ze bracht hen naar de kamer waar hun neef
zat.
in staat tot het nemen van eenig initiatief of
ook maar om een w 11 te toonen.
Bikanel, die vroeger als Brahmaan in de Hei
lige Pagode gewoond had. kende er alle bijzon
derheden en geheimen van.
HU liethet hek omhooggaan en de valbrug
zakken en de sombere stoet bewoog zich nu, na
onder den tunnel te zUn doorgegaan, tusachen
de ruïnen.
In het duister hoorde men een akelig gehuil.
Bikanel herkende de stem van Bob en bromde:
„Dat smerige beest! Ik had het kapot moeten
maken of met 'n steen om z’n nek in de gracht
moeten gooien. Overigens kan hU geen kwaad
uitrichten.'*
Eenige ©ogenblikken later hoorden zij den
dreun van zware, logge voetstappen, een roffel-
geluid en onmiddellijk daarop den welbekenden
trombone-klank
„Hoeinck!.Hoeinck!....
Rama, de olifant die reeds gerulmen tijd niets
te doen had gehad en volkomen genezen was,
had zUn stal verlaten, en kwam nu blijkbaar,
nieuwsgierig naar den aard van dit nachteiUk
gedruisch, zijn dankbaarheid betuigen.
Hij kreeg trouwens eiken dag van zijn vriend,
den kapitein, die hem genezen
dere lekkernij en had voor z
grootste aanhankelijkheid bewaard.
Zijn slurf bewoog zich boven de groepen en
snoof sterk de lucht op der verschillende men-
schelijlrè uitwasemingen.
Het schrandere beest had blijkbaar spoedig
die van zijn redder eruit gevonden, want het
verblijfplaats voor Europeesche vrouwen en
kunnen alleen de krachtigste Europeesche man
nen het uithouden.
De gewoonte om de kolonisten na dertig
maanden arbeid In de tropen met vol salaris
een verlof van negen maanden te geven In
Europa, is verloren geld.
Het geschikte type dient minstens 5 jaar aan
één stuk In de tropen te kunnen blijven. Vrou
wen echter zün hiertegen niet bestand en het
Is onbehoorlijk van een man te trouwen, wan
neer hij weet, dat hij in de tropen gaat wonen.
Dr. Lloyd sprak tenslotte zijn verbazing uit
over de hoeveelheid sterke drank, vooral
cocktails, die door mannen en vrouwen worden
gebruikt.
Koude thee, zoo zeide hij. Is een veel betere
drank.
Wat de torens zelve betreft, dit zün enorme
ronde monumenten, solide gebouwd als on
eeuwen te trotseeren; xü worden van tijd tot
tUd frisch-wit opgeschilderd.
Hunne hoogte staat niet, zooals die van een
echten toren, in juiste verhouding tot hunne
breedte: een der „Dakma's" bij Bombay Is bij
voorbeeld dertig meter in doorsneê tegenover
slechts twaalf wat zijn hoogte betreft. De lijken
der gestorvenen worden neergelegd In aan den
voorkant open nissen elke toren telt er twee
en zeventig en blijven daar rusten totdat zjj
geraamten zijn geworden.
„We moeten vandaag maar met
cricket staken, dat is alles,” zei Fred
dy. .Maar wat moeten wü doen met
die arme Madge?” zei Topsy.
„O, de bal zal haar niet hinderen,
als ze hem opeet,” antwoordde Fred
dy, „want zie je. ik heb hem opge
vuld met apenootjes.”
(Morgenavond vervolg.)
„Het was een gezond voorstel.” zei John. „Als
hü het niet was geweest, zouden we acht per
cent gevraagd hebben."
Genoemde dame dan beweert, dat de ouders
en ook de andere opvoeders veel te streng zUn
en dat zU zich verhouden tot het kind als een
vroegere heerscher tegenover zijn lUfeigene en
dat wU allen, die kinderen hebben groot te bren
gen te veel speculeeren op onze UchamelUke en
geestelUke overmacht. WU voor ons zien niet in,
dat er noodzakelUk verband moet zUn tusschen
bet een en het ander. Het is maar goed, mee
nen wU. dat wU speculeeren op onze over
macht, wanneer we dat maar niet te bar-
baarsch doen. Welk bezwaar is er tegen de
zienswUze, dat het goed en nuttig is voor een
kind tegen zUn ouders op te kUken als tegen
sterke menschen, die veel meer weten en kun
nen dan de kindertjes en die dus de eerst aan
gewezenen zün om de kinderen te beschermen
en hun een veilig gevoel te geven, dat zU ner
gens beter kunnen zUn dan bu vader en moeder?
Als we maar zorgen, dat zU behalve de over
macht In kracht ook de onultputtelükheld der
genegenheid leeren kennen. Schrijver dezes
hoort zün kleine vlegels gaarne zeggen, dat
vader zoo sterk Is en dat zjj nooit bang zUn
•Is hU in de buurt is. of dat zU zoo graag met
moeder te doen hebben, omdat moeder altUd
wel weet, wat'goed en prettig is voor de kin
dertjes.
De Ameri
techte, dat
anderen een milden maar spottenden glimlach
om de lippen zal tooveren. indien althans deze
glimlach geen hatelüke grUns is. In de twee
laatste gevallen hebt u vennoedelUk te doen
met menschen, die zelf kinderen hebben en die
beter weten dan wie ook, wat het beteekent
kinderen op te voeden.
In Amerika verscheen onlangs een verhande
ling over de opvoeding van het kind, welke
eenig opzien baarde, omdat deze verhandeling
geschreven was door een bekend paedagoog. die
dus op de hoogte was met .hoe het moet".
Deze deskundige is Dr. Dorothy Mclnthos die
Jarenlang de leiding had van een kindertehuis
to de Vereenigde Staten. Deze geleerde dame is
vermoedelUk niet de moeder van een lieftallige
schare kindertjes. Dit moeten wü aflelden uit
het feit, dat zU tUd en gelegenheid heeft gehad
om .grondig” studie te maken van de kinder
vel en moeders van een behoorlijk aantal kin
deren hebben dat meestal niet. Trouwens, hoe
zou men de kinderziel kunnen doorgronden,
wanneer men deze niet dagelijks bekUkt in de
intiemste verhouding, die een kind vinden kan,
pj. de verhouding van den peuter tot de ouders.
De Parsis vormen een godsdienstige secte die
in Britseh-Indië zeer veel aanhangers telt.
ZU zUn vuuraanbidders en hun leer Is afkom
stig van Zoroaster, dat wil zeggen: dateert van
ongeveer drieduizend jaar vóór de Christelijke
jaartelling.
ZU hebben sommige oude gewoonten waaraan
zij taal vasthouden ondanks hun overigens vrü
hoog gestegen beschavingspeil. Want het valt
niet te ontkennen, dat de Parsis aan het hoofd
staan van een groote beschavingsbeweging te
midden eener in haar Ooeterache fatalisme ver
molmde maatschappij.
ZU zUn vreedzaam, werkzaam, sober, vernuf
tig, en hebben een groot aanpassingsvermogen
op het gebied van taalkenntifnüverhcid, han
del en geldweaen.
De op het oogenblik te Durban (Natal) ver
toevende Londensche oor- en keelspecialist Dr.
William Lloyd, heeft naar Reuter verneemt.
tUdens zijn reis via de Oostkust van Afrika,
studie gemaakt van de Europeesche kolonisten.
waarbU hü tot de conclusie kwam. dat Enge
land mlllloenen verknoeit door het uitzenden
van menschen. die ongeschikt zijn voor werk
in de tropen.
Vooral aan de kust en tot 20 mijl het land In.
Hier was een meisje, jong, mooi, een beetje
onbedachtzaam en voortvarend misschien, dat
aangewezen was op zün bescherming nu ja.
de bescherming van de firma en die een
fortuin bezat dat aan rente ruim 20.000 dollars
zou opbrengen. Het was een te mooie kans om
voorbij te laten gaan.
Op het zelfde oogenblik dat James Barribel
z’n kansen overwoog, deed John Barribel het
zelfde.
„Ik geloof, dat James een oogje heeft op
juffrouw Weyne,” dacht John. „BelachelUk! HU
Is tweemaal zoo oud als zü- Ze zou hem uit
lachen. Nu. ik....”
HU zat nog In gepeins verzonken, toen hU
om drie uur weg ging om den afslager te
bezoeken. Z’n weg leidde langs het mooie huls
waar Gladys Weyne woonde met een oude
tante. John Barribel hoopte haar in den tuin
te zien, om op die manier in een aangenaam
gesprek met haar te komen en z’n broer, die
pas later van X kantoor ging, de loef af te
steken. Eensklaps zag hü z’n broer James, die
op hem toekwam.
Ze groetten elkaar beleefd.
•JU hier, John?"
,4e bent vroeg, James!"
„Ja, ik kon de overdracht van Rutherford's
huis vlugger klaarspelen dan ik verwachtte.
Maar ik dacht, dat je om drie uur bU Jackson
moest wezen?”
„Dat moet ik ook; ik ben op weg naar hem.”
De oogen der twee broers ontmoetten elkaar
niet, maar op dat oogenblik werd het hun dui
delijk, dat zU mededingers waren.
„Bonjour, oom James! Bonjour, oom John!
Een fUne morgen, hè? Ik stoor u toch niet?”
„O neen, we hebben over eenige minuten een
onderhoud, maar tot onze cliënt komt....”
„Ik begrijp het. Ik zal dus maar ineens piet
de deur in huis vallen. Ik wou dat u mü wat
geld leende. Er Is een motorfabriek, met al
wat er bü behoort, te koop. Ik kan haar goed
koop krUgen. Ik heb al een hypotheek op de
gebouwen, maar moet nu nog twaalf duizend
dollars neertellen. Wilt u me die leenen? Ik
heb al enkele contracten, die me het eerste
jaar al winst zullen opleveren.”
„Wat zUn dat voor contracten?"
Frank Barribel liet verschillende documenten
zien en sprak daarbü heel zakehjk.
Toen hU klaar was. zei James Barribel: „we
kunnen dat geld wel leenen. maar tegen
niet minder dan tien percent.”
„Och kom! Ik kan het van mün bank voor
zeven krUgen.”
„Waarom ga je dan niet naar je bank?”
vroeg James, koel.
„Er zUn moeilUkheden. M n rekening staat
,4a, mevrouw, vijf en twintig rottingslagen
voor ieder van ons.... Macr ze moeten hard
aankomen.... En wat jou betreft, Patrick, ik
behoef je geen moed in te spreken.... dat alles
is toch geen ernst
„Bravo! Mary,” hernam de gravin. .Neen, dat
alles is geen ernst, ondanks al die bangmakerü-
Dat zUn belachelUke dwazen, die zich gewichtig
willen aanstellen.... George, man. reken op mU.
zooals Ik op jou.Ik bluf je eeuwig trouw in
leven en in dood, dat weet Je.”
Kapitein Pennyless kon deze ontboezeming
niet anders beantwoorden dan met een blik vol
teederheid op zUn moedige levensgezellin en
met een anderen van diepe verachting voor Bi
kanel, die de jonge vrouw antwoordde:
En dat leven zal niet lang duren. Trou
wens, het welnlgje tijd dat er over bWft, zal vol
doende zUn om de hoogmoedige aanmatiging te
breken van u allen!
Pakt nu deze menschen op en brengt hen
weg. Geen woorden meer, maar daden!”
De bende van den bandiet maakte zich on-
middelllljk meester van den kapitein, van mis
tress Claudia, van Patrick, van Mary en droeg
hen weg uit de vertrekken.
ZU haddeh weldra den hoofdingang bereikt,
zonder zich in het minste te bekommeren om de
wachters, die trouwens veel te weinig in aantal
waren om aan een zóó talrüken en sterk gewa-
penden troep weerstaAd te bieden.
Overigens de fakir, hun meester, was er
niet meer om hun bevelen te geven enreedadit
alleen maakte hen tot lUdeUjke werktuigen, niet
ZU beoefenen ook de Westersche kunst en
wetenschap en dikwUls met groot succes. Alle
Parsis, ook die welke dei» mest bescheiden ar
beid verrichten, die de meest alledaagsche be
roepen uitoefenen of ondergeschikte functies'
bekleeden. zUn menschen met natuurfiiken ahn-
Ifg, goed onderwezen, en brengen het. indien de
omstandigheden hun ietwbt gijhstig zUn, in X
maatachappelUke leven heel ver. Kortom, de
Parsis vormen een sterk en Intelligent ras, dat,
met zUn breeden blik en verdraagzamen geest,
ook outvanketljk is voor de meest geraffineerde
uitvindingen en vorderingen der beschaving.
ZU gaan uit van het beginsel dat de elemen
ten (water, vuur, aarde en lucht) zinnebeelden
zUn van het Goddelijke en dat de aarde, het
water en het vuur nimmer, in geen enkele om
standigheid, welke ook, bezoedeld mogen worden
door „rottend vleesch."
Vandaar een hunner meest zonderlinge ge
woonten, die daarin bestaat, dat zU *t ontbin
dingsproces hunner Ujken laten geschieden in
de open lucht. Moeder-Aarde mag door X bederf
der lichamen van gestorven menschen niet be
smet worden. En opdat nu dit proces met zekere
plechtigheid uit eerbied voor de overledenen
en zonder schade voor de openbare gezond
heid kunnen worden voltrokken, hebben de Par
sis zoogenaamde „Torens der Stilte” gebouwd of
„Dakma’s," binnen welker muren de laatste ont
binding van ‘s menschen stoffelijk omhulsel
plaats heeft.
De „Torens der Stilte” zijn wat men zou kun
nen noemen de kerkhoven der Parsis. Er be
staan aelfa afsooderluke kerkhoven voor misda-
„1* «<i„ Inmvoln de vereekerlngsvoorwaarden tegen Z bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door t JCfi WJ een ongeval met bU verlies van een band f 1 OU verlies van een Z Cfl I
Alle abonne S ongevallen veraekem voor een der volgende ultkeerlngen T «JUUU»verlies van belde armen, belde beenen of balde oogen f dUt* doodelbken afloop T uVt' een voet of een oog f duim of wijsvinger f O V.“
deze methode en zUn tot de uuderwetsche te
ruggekeerd.
Er valt dus tot in het oneindige te redenee-
ren over goede en niet goede methodes
opvoeding, maar zU, die zelf kinderen hebben
zullen het eens zUn met de stelling, dat de Juis-
te houding der ouders moet bestaan in het ma-
nlfesteeren van hun liefde. In weerwil van hun
nu en dan streng optreden. Het karakter van
de ouders demonstreert zich Immers zoowel in
het betoonen van liefde als in het verontwaar
digd zUn over onjuiste daden der kinderen.
huis van den slechten vader .Thans was het
oogenblik gekomen, waarop de oudste ter ver
antwoording werd geroepen en de ongelukkige
vader wees hem op zUn wangedrag van een
paar dagen geleden. De schuldige begreep er
niet veel van, want hU zag zUn vader op een
groot papier kUken. waarop woorden en cUfers
stonden geschreven. Om kort te gaansinds
de eerste ongestrafte v hst o n noj
een paar dozUn veldslagen plaats gehad, het
geen niet eens zoo heel veel is in een tUdsver-
loop van drie dagen. Het jongmensch wist niet
De gebroeders Barribel, advocaten en pro- op X oogenblik niet al te gunstig. Ik dacht dat
S cureurs, bespraken het overlUden van William u, die me kent...."
Weyne, wiens zaken zu behartigden. Ze be- „Zaken zUn «aken. Een speculatieve onder-
S cnrokrnn wa rrvof vnlrorn rwlorvHt icrHoirl X1»-Ï voor DC mill 8
„Mast ik heb u toch bewezen, dat bet niet
speculatief is. Het contract met het gouver
nement alleen zal me in staat stellen er te
komen."
James keer zn
compagnon aan.
,Jk denk dat dit
ons laatste woord
is,” sprak hU
„NatuurlUk.” zei
John.
„Afgeloopen dan."
„Ik zal zien, dat ik ergens anders beter slaag.
Goeden dag."
HU gaf hun de hand, glimlachte en verliet
het kantoor met woede in X hart.
spraken ze 'met zekere plechtigheid en zeer
nauwgezet. De gebroeders Barribel waren ern
stige, Uverige mannen van respectlevelUk veer
tig en twee en veertig jaar. Zelden zag men
hen lachen en ze maakten den indruk, dat ze
al hun tUd besteedden aan de behandeling van
de zaken hunner cliënten.
„Zooals je zegt, John," zei James, „we heb
ben een groote verantwoordelUkheld tegenover
Juffrouw Gladys Weyne. Ze Is jong; ze is knap
en ze is nu rijk. Al de jonge avonturiers zullen
haar naloopen. En onze langdurige relatie met
de familie dwingt ons, ons zelf te beschouwen
als haar voogden."
„Je hebt geluk, James."
,In deze omstandigheden meen Ik, dat we
wel eens mogen afwUken van onze
zakelUke verplichtingen en adviezen.”
^)a, en?"
„Ik zal eens bU-haar aanloopen vanavond als
ik naar huls ga en eens met haar praten.”
zei James op z’n rustige manier.
John Barribel stond met een verveeld ge
baar op en ging de deur uit.
Alleen gebleven, ging z n broer James voor
den spiegel staan en bekeek zich zelf met kri-
tlschen blik. Over het resultaat was hü in alle
opzichten voldaan. Z’n grijze haren verleenden
hem meer waardigheid. TUdens z’n verblUf In
Market-Milbury was het hem duldelük gewor
den. dat menige achtenswaardlge vrouw hem
beschouwde als een begeerlUke partU- Maar,
evenals zUn broer John, had hU den ongehuw-
den staat gekozen, omdat deze goedkooper was.
minder riskant en meer overeenkomstig het
karakter van iemand, die in hooge mate zelf
zuchtig is. Maar James Barribel vond, dat er
nu een nieuwe toestand geschapen was.
bj] een breuk van f A/} bU verllea van *n
'been ot arm* We" anderen vinger
De Hindoe wilde met geraffineerde Oostersche
Wreedheid de dappere vrouw, die hUI niet■had
kunnen verschrikken, in tegenwoordigheid bren
gen van haren echtgenoot.
Tóen zU den zoo geliefden en vereerden levens
gezel met zUn beide dienaren en den Jongen Pa
trick aldus gebonden zag. geraakte zU een
oogenblik in woede tegen den bedrijver van deze
•fschuwelUke gewelddaad.
ZU verzamelde al haar moed en haar geest
kracht en in plaats van te jammeren, zeide zU-
„George. m’n vriend, als je wilt laat dan, zoo-
dra we weer vrU rijn, rijftig rottingslagen toe
dienen aan dien ellendeling, die niet eens weet
wat bedelaars-dankbaarheid is!.... VUf
twintig voor Mary en yUf en twintig voor mü-
WU rijn vrouwen en dus van nature genegen to
medehden maar hü heeft van de
dlgheden al te veel misbruik gemaakt.... Niet
waar. Mary?"
Doch Madge liet den bal te diep
in haar keel zakken, en kon hem
niet meer kwUt.
„Wat zullen we doen?" riep Topsy
uit. „De lepelaar heeft den bal in
geslikt.”
Op de Market-Square ontmoette Frank Bar
ribel Gladys Weyne.
„Ze wilden het niet doen.” viel hü uit. „En
het was mün vader, die hen ook in hun zaken
geholpen heeft."
„Wilden ze. je het geld niet leenen?”
.Jawel, maar tegen tien percent."
„Het meisje keek verontwaardigd.
„Wat ga Je nu doen. Frank?”
„Ik ga mün bank eens onder handen nemen.
Ik zou niet graag die kans missen. Want dat
beteekent jou missen, lieveling.”
Het meisje lachte hartelük.
,JIet is een heel ernstig iets," hernam Frank.
„Het beteekent voor mü een levenskwestie, en
die twee ouwe heeren weigeren mü te helpen.
En ik wou je nu trouwen, liefste, nu. terwül
we Jbng zUn. Ik ga direct terug naar de stad,
en zal een kansje wagen bü m’n bankiers.”
Het meisje glimlachte. .Je doet dat niet
,«a mee met tante Anna en mij
heb Je iets belangrijks mee te
ÜMIIIIIIIIIIIIIKIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlIllllIlllinillllllliiiiililiiHiiiiiiiiiii;
deed eenige knorgeluldjes hooren van voldoe
ning.
Doch Bikanel gaf bevel hem met steenen weg
te jagen, en hü verwüderde zich dan ook, bla
zende, geheel teleurgesteld.
Op niet verren afstand stonden paarden ge
reed. gezadeld en bü den toom gehouden door
een talrüke groep personen.
In de duisternis hoorde men nu de stem van
Bikanel op bütend-sarcaslischen toon zeggen:
,Jn zün hoedanigheid van vreemdeling weet
mijnheer Pennyless blükbaar niet wat een „To
ren der Stilte’’ is. Welnu! omdat hü. evenals zün
metgezellen dAar zün laatste woning moet vin-
- a.
ROME (K.WF.) In Rome vertoeft op het
oogenblik een heel merkwaardige zoon uit het
Midden-RUk. De Chlneesche Minister van
Justitie, Landbouw. Handel en Arbeid, en leider
van een Industrieele commissie die door de
nationale regeering naar het buitenland is ge
zonden. dr. Kung-Hslang-Hsl. is als gast van
de Italiaansche regering hier aangekomen. Deze
voorname Chinees die in de 75e generatie een
rechtstreeksche afstammeling is van den
Staatsman en Zedenmeester Confucius (551
478 v. Chr.) kenmerkt zich door een buitenge
wone veelzüdlge ontwikkeling. Behalve zün druk
ken werkkring aan zün veelomvattend depar
tement is hij bestuurslid van de Nationale PartU
en lid van het uitvoerend comité van de
Kuomintang. Verder is hü Meester in de
Schoone kunsten van de Yale Unlversitelt. en
Doctor in de Rechten van het Oberlin College in
de Vereenigde Staten.
Kort na zün aankomst in Rome begaf de
Minister zich naar de Vaticaansche Bibliotheek,
naar de Vaticaansche Musea en de Sixtijnsche
kapel. Hü was daarbü vergezeld door den
Chineeschen gezant bü het Vatte aan, den Pre
fect der Vaticaansche Bibliotheek Mgr. Tisse-
rant, en een Chineeschen leeraar aan het
Romeinsch college der Propaganda Fide.
Met buitengewone plechtigheid werd Kung-
Hsiang-Hsl door Z. H. den Paus in particuliere
audiëntie ontvangen.
oe voedt men kinderen op? Ziedaar
vraag, die sommige menschen de wenk- I
brouwen nadereend zal doen fronsen en
Twee uur later zat Frank voor een venster
keek in een mooien tuin. Naast hem zat
Gladys Weyne. Het onderhoud, dat met tus-
schenpoozen tusschen hen plaats had. werd on
derbroken door het kamermeisje, dat een vi
sitekaartje bracht.
„Je oom James.” zei Gladys. „Er schünt geen
einde te komen aan de papieren, die Ik moet
teekenen. Ik blüf niet lang- weg. liefste."
Gladys Weyne ontving James Barribel in
haar salon. Het eerste wat haar opviel was.
hü z’n beste pak aan had. Z’n zwart
Jacket, grüzc pantalon, handschoenen waren
onberispelük. De ontvangst was niet al te
vrlendelUk.
„Goeden middag. mUnheer Barribel,” zei ze.
„Wat moet ik nu weer teekenen?"
.Niets, niets, m’n waarde Juffrouw Weyne.
Dit is zuiver een nlet-officleel en vriendschap-
pelUk bezoek.”
Hü lachte nerveus, maar raapte al z’n moed
bijeen, zich zelf wüs makend, dat hü voor niets
ter wereld bang was.
.Juffrouw Weyne. ik heb ernstig nagedacht
over de positie die ftc tegenover u Inneem."
„Werkelük? Hoe dwaas!”
„Ja, riet u. ik was niet alleen de zaakwaar
nemer, maar ik was ook de vertrouwde van
uw vader. Ik weet, hoe zeer hü leed onder de
gedachte u alleen te moeten achterlaten.”
„X Is mogelük. maar maak u over mU geen
zorg."
„Ik moet wel. ik kan er niets tegen doen.”
protesteerde James; Jk ben het oudste lid van
mün firma. Ik geloof, dat Ik me zelf als een
ernstig man beschouwen mag en ik bied u....
mün.... mün hand aan.”
„Uw wat?”
„Ik vraag u mün vrouw te willen worden.
We kennen elkaar al jaren. WU-...”
Het kamermeisje kwam binnen met een an
der kaartje. Gladys onderdrukte een glimlach
en zei den bezoeker te laten binnenkomen. De
deur ging open om John Barribel in te laten,
U-
srs
Ier
