Voor gramofoonliefhebbers
T
wit&aal van den dag
T
het
Bij Pijn
1
r
De Telefanken-prodactie
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
GROOTE
AVONTUUR
ROBINSONschoenen
Alle jongens op school dragen
In de val
gelokt
HAAK IDEAAL
ZATERDAG 4 MAART
A
RD
Stradivarius ontdekt
Jacht om een leven
Snelste onderzeeboot
DE
4L
Postzegelverzamelaar
Gewicht der telefoon
De toestand in Chili
y
FEUILLETON
Mijnhardt’s Poeders
UTRECHT
ZIEKENHUIS EN PENSION
OE KRUISVAARDERS
VAN ST. JAN
DOOR UW GIFTEN
Het behoud van Uw haar!
U wenscht Uw mooien
glanzenden haartooi te
behouden en toch
steeds een elegante soe
pele golving daarin?
Welnu een Permanente
golf Eugène biedt U dit.
maar eischt dan ook
van Uwen kapper dat
hy de orlglneele sachets
Eugène gebruikt.
Tegen Inzending van
dezen bon als drukwerk
zenden wij U gratis onze
geïll. brochure No. 12.
..BlHvende Haargolvlng”
Eugène. Parkstraat 12, Den Haag.
Afzendster 1
Straat: te:
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VA^VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
aan
zware,
De
Freddy Vrüdag maakte een ritje
op den rug van de giraffe, toen hij
a
de
de naar Robbie en toen naar Ivy.
„Tc Zal de lepelaars halen, die kun
nen je wel een frisschen drank bren-
l
gen," zei Ivy.
Doch toen Madge en Muriel terug-
len
kwamen, beklaagde de zeeman zich.
a.
dat hü niet bü het glas kon komen.
zou
naar
niet de lepelaars een goed plan uit-
gedacht om Freddy te bereiken. Mu
riel opende haar snavel, Madge ging
op de randen staan en bood Freddy
toen het glas water aan.
„Wel.” zei Ivy, „wat zeg je daar
van? Sommige menschen verstaan de
kunst zich door anderen te
laten
n
i.
i
t
atu<i
plotseling ergen dorst kreeg.
„Kan iemand me ook een glas wa
ter brengen?” vroeg hü, eerst küken-
i'vy dacht dat Freddy zeer lui was,
door niet van den rug van de giraffe
mde
>ven
I8V
ooi
te
de
11e
r
e
een
uit,
iy, alsof het de eenvou-
betrof.
t.
13
n
i.
e
o
Q
telefoontoestel gesleept had. om hulp te vra
gen. Dat Iemand anders haar vergif gegeven
en daarna zelf den dokter geroepen zou hebben,
was met het oog op den heelen stand van zaken
tamelijk wel uitgesloten. Wat er van zij, het is
een raadselachtig geval.
SANTIAGO, 3 Maart. Reuter). In het dorp
Loncoche in het Zuiden van Chili is een viool
ontdekt, welke de handteekening van Stradiva
rius draagt, met het Jaartal 1730.
De viool is in het bezit van den plaatselüken
agent van de Rijks-Spaarbank, die niet van de
waarde van zijn instrument bewust was, voor
hü deze vernam van bezoekers, die getroffen
door de wijze waarop de dorpebankier de sere
nade van Schubert vertolkte, vroegen het in
strument te mogen zien en zoo de handteeke
ning ontdekten.
>e
1!
n
>i
n.
n
(Ingezonden mededeeltng)
teerd
een
stel-
Het
z{jn
A te
ion-
gns-
LW
ns
rd.
in
ns
en
en
'ft
id
en
te
ét
Us
sn
is
in
et
W
m
ir
us
ia
D-
i mijn clowns-
ii hij me van
in hoofd en ledematen, alsook bij Kiespijn en ge
vatte Koude, Rheumatische Pijnen, Griep, Influ
enza en vastzittende Hoest, zullen
U spoedig helpen. Prtjs per poeder 8 et.
Doos 45 ct. Verkrijgbaar bij Uw Drogist.
bergen te komen en ze
het hem juist gaan vertellen, hadden
bedienen."
(Maandagavond vervolg.)
Broeders JBT. JOANNES DE DEO”
Opname van mannelijke patiënten
van alle gezindten en leeftijd.
LONDEN, 3 Maart. (V.D.) De nieuwe En
gelsche onderzeeboot „Themse" heeft bij proef
tochten een snelheid bereikt van meer dan 34
knoopen per uur, hetgeen een nieuw wereld-
snelheldsrecord voor onderzeebooten beteekent.
Het schip kan genoeg brandstof aan boord
nemen voor een tocht om de aarde zonder bun
keren.
STEUNT
ONS GIRONUMMER IS 23653
U helpt ons hierdoor jong
zielen redden voor Chrl
MIAMI. 3 Maart. (Reuter). Op 77-jarigen
leeftijd Is hier overleden de bekende philatelist..
Arthur Hind, een texUel-fabrlkant. HU had de
mooiste inzending op de postzegeltentoonstel-
ling te Londen in 1925 en beaat een collectie
zegels ter waarde van een mlllioen dollar, t
waarvan de voornaamste rijn een 1-cents zegel
van Brltsch-Guyana van 1858, waarvóór Hind
32.500 dollar betaald heeft, en een ongebruikte
zegel van Gr. Brlttannlë van 1865. Deae laatste
zegel was door koning George van Engeland
cadeau gegeven aan het philatellsUach oorloga-
fonds en werd in 1915 te Londen geveild. De
opbrengst was bestemd voor het Roode Kruis
Een andere telefoongeschiedenis. Een Jonge-,
dame had den vorlgen dag twist met haar ver
loofde gehad. Nu belde hij haar op en toen zij
niets vermoedend gehoor gaf, verklaarde hü
haar dat hij zich dood zou schieten en wel voor
haar ooren. En nog voor zij kon protesteeren
hoorde zü reeds den heelen knal van het schot
door de telefoon. Zü viel bewusteloos neer. La
ter bleek dat de Jongeman die zeer Jaloersch
was, zich slechts op zijn verloofde had willen
wreken en alleen een. schot gelost had om haar
schrik aan te jagen. Maar het was precies goed
dat hü nu definitief den bons kreeg voor zijn
onbehoorlijke grap.
Mond en hart zijn zeer welsprekend.
Doch waarbij men ondervindt,
Dat de taal, die 't hart kan spreken,
’t Van den mond toch doorgaans
wint/
Want het hart spreekt naar gevoelens,
Onderwijl men constateert,
Dat dejnond met mooie woordjes
Graag een beetje camoufleert/
Zij was wel een aardig meisje.
Hoogstens was zfj tets te schoon,
Oogjes, lippen en haar wangen
Waren Anders dan gewoon.
Haar figuurtje en haar bleeding,
’t Mag hier even aangestipt.
Schenen ook wel meer dan minder
Vit een modeblad geknipt!
Het gesprek kwam zoo op trouwen.
Toen zij sprak met haar vriendin.
Sn die knikte, want dat thema
Bleek volkomen naar haar zin.
„Ik,” zoo sprak ze met een mondje,
Dat je trekt bij heete thee
„Trouw alleen een man uit liefde,
„Want geluk spreekt óók" nog mee!"
,Jk begrijp het,” sprak de ander,
.Zonder liefde is vulgair,
„Maar wanneer je nu gevraagd wordt
„Door een ouden millionnair?”
„Ach. natuurlijk,” wat het antwoord.
„Trouwen zou ik zéker doen.
„Want ik sprak je toch van liefde?
„En 'k ben dól op een mlllioen!”
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
SANTIAGO. 3 Maart. (VJJ.) De benoeming
van Jorge Matte Gormaz tot president van de
Cosach, welke maatschappij zich In liquidatie
bevindt, werd hier zeer gunstig ontvangen.
De heer Matte Is oud-minlster van Buitea-
landsche Zaken, een man van prestige en inter
nationale bekendheid. Alvorens hij in 1931 naar
Chili terugkeerde, heeft hü tweemaal Neder
land bezocht.
In de eerste week van Februari heeft Chili
79 000 kubieke meter salpeter uitgevoerd. De aoo
Juist verschenen statistische gegevens betreffen
de den landbouw toonen aan dat 250.000 land
bouwondernemingen zijn geregistreerd ten name
van 5.8 procent der bevolking. In 1875 telde
men één onderneming op elke 121 Inwoners,
in 1924 één op elke 23, thans een boerderij op
elke 17 inwoners.
Hoe noodlottig de gevolgen kunnen zijn wan
neer zü eens niet of niet snel genoeg function-
neeren zou heeft men kortgeleden in Italië ge
zien.
Daar was een gevangene ter dood veroor
deeld en Juist, toen hij zijn laatsten gang zou
doen, ging de telefoon. Men deelde den gevan-
geniAjrecteur mede, dat zoo pqs een andere
man bekend had de misdaad bedreven te heb
ben. Was de telefoonoproep ook maar enkele
minuten vertraagd, dan was het te laat ge
weest en een onschuldige had de straf onder
gaan.
In het leven van den tegenwoordlgen tijd
speelt de telefoon een uiterst gewichtige rol.
De brandweer komt op den telefonlschen op
roep aangesneld, de politie kan veel sneller
hulp verleeneit dan wanneer men het bureau
op een andere manier moet bereiken.
Kort geleden werd een dokter in een Zuld-
Dultsche stad tegen den avond opgebeld en
gevraagd direct naar een café even buiten de
stad te komen. HU begaf zich op weg. Toen
hij ter plaatse aankwam, vond hij de herber
gierster dood op den vloer van haar slaapka
mer. Verder was er niemand In het café te
zien, ook had het huis geen telefoonaanslui
ting en de naaste publieke telefooncel bevond
zich op honderd meter afstand. Wie had op
gebeld? Daar de vrouw vergiftigd was, veron
derstelde men. dat zü vergif genomen had. dat
zU er later spüt van kreeg en zich naar het
In Engeland heeft zich een opwindende ge
schiedenis voorgedaan. De assistent van een
oude Engelsche firma voor dierentransport
opende een pas aangekomen aluminium vat
waarvan de inhoud niet aangegeven stond. In
zulke kisten worden gewoonlijk slangentrans-
porten verpakt en de assistent meende dat het
een of ander reptiel bevatte.
Hij deed de doos open, greep naar de slang
en werd gebeten. Met groote moeite stopte hU
het dier weer terug en viel toen neer. Het bleek
dat de slang een Mamba was. een der gevaar-
lUkste reptielen, wier beet tot nu toe altüd
met den dood van het slachtoffer eindigde. De
gewonde werd direct naar een ziekenhuis ge
bracht waar hij behalve een bloedvergiftiging
tevens een hartverzwakking bleek opgeloopen te
hebben. Het lichaam begon op te zwellen en
het einde van den ongelukkige scheen met reu
zenschreden te naderen.
En nu pas begon een wedstrijd in het ren
nen om de redding van een mensch, een red
ding. die men alleen verhopen kon van het in
stituut voor slangenserum aan den ZoOloglschen
tuin te Londen. Een weg van meer dan 400
Engelsche mijlen moest afgelegd worden en het
ging bU de redding niet om uren, maar om
minuten, zoo niet seconden.
Men werkte met alle mogelüke middelen om
den dood tegen te houden, terwijl een vriend in
een race-wagen den „Vliegenden Schot” een
van de snelste treinen die bestaan, nareed, hem
tot staan bracht en met het reptiel naar Lon
den reed. Men herkende daar direct de slang
en het toeval wilde dat een serum tegen beet
van dit gevaariUk reptiel dat pas in den laat
sten tjjd ontdekt werd, aanwezig was. En nu
begon opnieuw de race tegen den dood. In den
vroegen morgen werd het seurm Ingespoten en
na korten tüd was er al eenlge beterschap
merkbar. Zoo werd den dood een menschen-
leven werkelUk afgejaagd en deze gelukkige
employé van dezen dierenhandel van Glasgow
is dus de eerste mensch bü wien de beet der
Mamba niet doodslük eindigde.
WaarlUk een verheugend voorbeeld van de
hoogst ontwikkelde techniek.
springen,” zeide Johnn:
digste zaak ter wereld I.
„Je hebt mooi praten”, riep Marlus. „Maar
als we bU het springen een rib of een of twee
beenen breken, zal dat onze ontvluchting al
lesbehalve vergemakkelUken.
,,’n Idee!” riep Johnny.
En als Iemand die weinig spreekt, maar veel
doet, pakte hij de einden touw, die hu zooeven
had losgesneden en die hier en daar op het
platform verspreid lagen
In minder dan geen tUd had hü ze stevig
aan elkaar geknoopt, zoodat hij een touwlad
der
het
„Duidelük begrijpen doe Ik het niet," ant
woordde Pennyless, „inaar Ik geloof het graag".
„Nu dan”, ging Johnny voort, „toen ze m’n
ribben en beenderen en ledematen lenig ge
noeg gemaakt hadden en ik alle grimassen en
capriolen kende die *n clown kennen moet,
leerden ze me den toer van den Indlacberi kof
fer.
„U hebt dien toer wel eens zien doen. Iemand
wordt aan handen en voeten vastgebonden
mat de meest ingewikkelde knoopen en dan in
*n koffer gestopt.
hoe de muzikale monarch van. Bayreuth een
weerbarstig groot grondbezitter overhaalde tot
het vèrkoopen van' een perceeltje, door hem
„Weln. Weib und Gezang voor te spelen. Men
zou eens kunnen probeeren deze voortreffclüke
plaat van Ench Kleiber te laten draaien tUdens
belangrUke handelstransactiee. (Telefunken E
1206).
Uit de goede veratroolngamuziek noemen wü
tenslotte het tweetal „Slavische Tknse” van
Dworsjak. dat Lajoss Kiss met zijn Tzlganen-
kapel speelde. (Telefunken A 1307).
Nu Ik het toch over Hongaarsche muziek heb,
moet ik even uw aandacht vragen voor twee
andere opvallend goede platen. Ge moet weten,
dat er stapels opnamen van Zlgeunennuziek
zün. maar dat slechts heel weinige ervan vol
doen. Tot die weinige behoort naar mün smaak
„Zigeunermuslk" van Pataky. gespeeld door het
orkest van Salzmann splra (Polydor 34978). En
dat de moderne Magyaren een voortreffelijke
kruising tusschen hun oude kapellen en de mo
dieust Jazzband hebben gemaakt, bewüst de
kostelük klinkende potpourri van melodieën uit
operettes van Léhar, die het orkest van
Livschakoff ons brengt (Polydor 34811).
„HU komt echter onmlddellük weer op. de
touwen In zün hand houdende en er triomfan-
telük mee zwaaiende. Deze heel mooie toer
valt uiterst moellük te leeren en eischt einde
looss oefeningen tot wanhopig wordens oe. Ik
was er erg handig in geworden en wist me in
een oogenbllk los te maken uit de meest ver
wikkelde knoop-systemen.
„Ik heb zooeven natuur lijk aan
toer gedacht en, zooals gü ziet, 1
nut geweest."
Marius keek zün kameraad aan. wezenloos
van verbazing en wist, ondanks zün Zuldelük-
Fransche welbespraaktheid, voor de eerste
maal niets te antwoorden.
„Jongen, jongen, dat Is het gekste dat ik
ooit gezien heb na m n herleving uit den dood
In het hospitaal te Havana, waar ik ziek lag
aan de gele koorts. Toen heeft mademoiselle
Friquette me met zoon klein doktersmesje 'n
venünigen prik gegeven en me daarmee het
leven gered!”
Ondanks den ernst van den toestand, de pün
in hun ledematen, den honger en den dorst,
konden Pennyless. Johnny en zelfs Patrick
niet nalaten te lachen bü deze ontboezeming
van den zeerob.
Deze ging voort, blü ’n oogenblikje van vroo-
Ujkheld en vergetelheid aan zün metgezellen
te hebben bezorgd:
„Wat je gedaan hebt, Johnny, jongen. Is
goed heel goed, want we kunnen ons weer
De kapitein deed aanstonds de ronde In dit
zonderlinge circus zonder eenlge opening of
eenlge spleet te ontdekken, waardoor ook maar
een rat zou hebben kunnen ontsnappen.
Niets! Geen enkele gelegenheid, geen enkele
twVfelachtlge plek, die men met de nagels, al
zou het vleesch er nóg zoo hevig van bloeden,
kon openwerken. Het oude monument had,
helaas, zegevierend tegenstand geboden aan
den ondermünenden en sloopenden Invloed des
tüds. Dat was de bevinding der drie mannen
zü vermochten tegen poort of muren niets.
Nu een ontkomen langs den bovenkant hun
onmogelük bleek, vestigde de kapitein telkens
en telkens weer zün blikken op de vier getra
liede openlngen in den beenderen-put daar be
neden. Die tralies sloten men Weet het
onderaardsche gangen af welke leidden naar
vier op eenlgen afstand op ongeveer gelijke
hoogte gelegen putten, breed, maar niet meer
dan twee meter diep en waardoor in het natte
seizoen, de overvloedige regenval wordt opge
vangen, zoodat de beenderen-put droog blüft.
„Als we eens probeerden hierdoor te ko
men!” meende Pennyless.
.Ja, laten we probeeren!” antwoordden de
beide mannen als één echo.
Nu was er een groote en schünbaar onover-
komenlüke moeilijkheid om te komen bü den
beenderenhoop. die de helft van de ruimte on
der het platform vulde. De afstand was name
U)k meer dan vüf meter.
^lefunken, de bekende radiofabrlek. heeft
zich thans ook op het gebied vsn de gra-
mofoonlndustrie gewaagd. Dat klinkt nu
zoo eenvoudig, maar daar zit heel wat aan vast,
méér dan de buitenstaander beseft. De opname
apparaten. de persmachines, heel deze uitge
breide inventaris is tenslotte een kwestie van
kapitaal. Maar T spinnen en weven van de mil-
lloenen draden tusschen het legertje kunstenaars
en de monstermassa van gramofoonliefhebbers
vraagt een organisatie van je welste. Van nog
grooter belang is echter nog, dat men dadelük
met een repertoire van beteekenis kan komen.
Want ge begrijpt wel. wil een nieuw merk de
aandacht van het publiek op slag vangen, dan
moet er keus zün. Wat het laatste betreft heeft
Telefunken het geluk gehad beslag te kunnen
leggen op het fraaie en zeer goed gesorteerde
repertoire van Ultraphoon. Wü gramofoonlief
hebbers moeten daar blü mee zün. want de cata
logus van dit verdwenen merk bevatte tal van
belangrUke opnamen, die niet in de boeken van
andere maatschappijen voorkomen.
Maar Telefunken is ook krachtig aan een
éigen productie begonnen. Een aanmaak over
de geheele Unie, zooals uit de volgende bespre
kingen blükt. De hooge kunst is vertegenwoor
digd door het „Adagio lamentoso" uit de zesde
symphonic van Tsjalkofskl, de zgn. „PathéUque•.•
Ge kent deze muziek zeker, want in den tüd van
de zwügende film werd het werk heel vaak ge
speeld bü dramatische scènes. En daarom zal
dit aangrüpende stuk waaruit heel de nood
van een wel zeer ongelukkig kunstenaar klinkt
voor u bovendien het voertuig zün van tal
rijke ontroerende oogenblikken, die ge nogmaals
zult beleven, wanneer een stoet van filmbeelden
voor u opdoemt. Deze edele klacht werd op zeer
aangrüpende wüze vertolkt door het Berlünsche
Philharmonisch orkest onder Meyrowltz iTele
funken F 1318).
Minder bekend Is de Balletmuziek uit de opera
„Alcina” van Hkndel. ZU bestaat uit een reeks
kostelüke episoden, nu eens va|i een vorstelUke
statigheid, dan weer van een klnderlUke
speelschheid. Maar steeds melodieus en frisch!
Zü werd uitgevoerd door het Philharmonisch
orkest, ditmaal gedirigeerd door Erich Kleiber,
den dirigent die hier onlangs de Wagnerher-
denking leidde (Telefunken F 1270).
Jeugdwerken van Verdi hooren wü hier ^>rac-
tlsch nooit. En toch bevatten zü büna alle zeer
mooie nummers. Zoo büv. de aria van Arigo uit
„Die SizlUanische Vesper”. Helge Roswaenge
zong haar met heel den glans van zün ver
edeld en gepolüst natuurgeluid, dat in alle re
gisters betooverend klinkt. Ruggelings van dit
nummer een seer merkwaardig iets: de aria
„Ich ging spazieren” uit „Les Huguenots" van
Meyerbeer, waarin de zangstem omspeeld
wordt door een solo voor viola d'amore, de
oude „liefdes-viool", die langen tüd In onbruik
was, doch wier bekoorlük geluid tegenwoordig
weer met graagte gehoord wordt. Iets zeer bü-
zonders, dit duet tusschen tenor (Roswaenge)
en herleefd speeltuig (Telefunken F 1273).
Het is tegenwoordig meer en meer gebrulke-
Mjk, z.g.n. „dwarsdoorsneden” van opera's te
maken. Want zelfs de beroemdste tooneelwer-
ken hebben hun ups en downs. Men kiest de
mooiste episoden, de melodische en dramatische
hoogtepunten en rügt die tot een geheel aan
een, dat van artistiek soortgelük gewicht nu
eenmaal -veal zwaarder is, dan de volledige
opera. Het verschil met de veel oudere pot
pourris is, dat de stukken In de oorspronke-
lüke bezAtlng solisten en koor uitgevoerd
worden. Natuurlük kunstenaars van de eerste
grootte. Dat geldt ook voor de dwarsdoorsnede
van Mascagni’s „Cavalieri'a rusticana”, waaraan
de beste krachten van de Berlünsche Staats-
opera meewerkten (Telefunken E 1296.)
De lichte kunstmuziek, die Telefunken deze
maand brengt, staat voor het grootste deel in
den ban van Johann Strauss. Daar is een bun
del walsen uit „Indigo”, de eerste operette van
dezen componist, waarvan het tekstboek zoo
Biecht was, dat men later een geheel nieuw
schreef onder deze frissche muziek: „Tausend
und eine Nacht”, onder welken titel het tegen
woordig het meest bekend is. Dat „Indigo" aan-
vankelük een geweldig succes werd, ondanks
het onvoldoende libretto, zegt alles voor deze
muziek. Anders zou ook een kunstenaar als
Erich Kleiber er zich mét het Philharmonisch
orkest niet aan gewaagd hebben. (Telefunken
E 1233).
De wals-cyclus „Weln Weib und Gesang” Is
een der beste van Strauss. Dat moet ook de
opinie van Richard Wagner geweest zün. Al
thans volgens de overlevering, die ons verhaalt
dat hü 4>nmlddellük. zooals de man oeneden,
bewusteloos op den grond zakte, 't Was of de
woede Jimmy driedubbele kracht had gegeven,
en toen wendde hü zich naar den ander. Op
dat moment gaf het meisje een gil. als een
waarschuwing. De ander had onmlddellük loc
gelaten, toen hü Jimmy zag en naar zün revol
ver gegrepen. Het gebeurde alles bliksemsnel,
en Jimmy die al reeds in gevechtsposltle stond,
ging het onmlddellük door het hoofd, dat de
ander zonder medelüden sou vuren, ook al vlei
hü niet aan. en dat eer hü kon toeslaan, de
ander ragjls gescheten zou hebben. Toch wei
felde hü geen moment. Zün vuist schoot voor
uit. een schot knalde, een kogel sloeg langs zün
hoofd in de soldering, en zün vuist velde den
man als de beide anderen. Jimmy greep de
revolver vin den grond, zag het meisje aan en
zei: „Dank u, u heeft me het leven gered!"
Hü had ge-
lük. op het mo
ment dat Jim
my sloeg en de
ander vuurde,
had het meisje
een stap vooruit
gedaan en den
pols van den ke
rel omhoog gestompt, en dat had den man
behoed een moordenaar te zün.
Mllly zag haar redder dankbaar aan:
„Goddank, dat u er is! Maar hoe kwam u er
toe?"
„Wel. dat zal ik later vertellen, zegt u mü ns
eerst wat dit beteekent. Ik vertrouwde dien
kerel niet, soodra Ik hem zagl” zei Jimmy.
„Och. we kenden hem al een poosje”, ver
telde Mllly, ,Jiü was ons door een vriend van
mün tante als raadsman voorgesteld. Tante
had eigenaardige gewoonten. Ik woonde na den
dood müner ouders met mün zusters bü haar,
en Tiding was haar vertrouwde om haar testa
ment op te maken. Gisteravond was de notaris
er. en ook Tiding. Tante had ons al haar bezit
nagelaten, maar waarschünlük op advies van
Tiding, was alles aanwezig in bankpapier, en
wü besloten het onmlddellük naar de Bank te
brengen. De laatste dagen had Ik veel last van
een kies en Tiding zeide. dat hü een specialist
wist en bepaalde, dat we vanmorgen zouden
gaan, hü zou me het adres wüzen. en daarna
zou Ik het geld naar de Bank brengen. Hü wist
alles vsn het testament en het geld, en heeft
dus waarschüulük. toen hü van mün klespün
hoordeoalles In scène gezet”.
„ZooJpzoo". merkte Jimmy op. „dat lükt me
een aardig karweitje voor de politie".
Doch terwül hü dat zei. verscheen er Juist een
agent In de deturopening:
„Ik geloof, dat u gelük heeft", zei hü.
agent, die Juist In de straat surveilleerde, had
een schot gehoord, een deur open gezien en een
kerel op een mat bewusteloos gevonden en was
eens verder polshoogte gaan nemen. Hü belde
om assistentie en weinig later was het drietal
ingerekend.
Jimmy gaat nog dagelüks met dezelfde bus
op hetzelfde uur naar zün kantoor, maar al
gerulmen tüd rijdt Mllly niet meer mee Haar
plichten als Jimmy’s echtgenoote liggen thuis.
kreeg van ongeveer vier meter. Hü nam
einde ervan '.n zün handen, ging op den
rand van het platform liggen, liet het touw in
de diepte bengelen en zeide tot Marlus:
„Pak vast!"
„Maar als je loslaat!...."
„Ik Ml niet loslaten".
Zonder verder iets te zeggen, pakte ook hü
het touw beet en liet zich tot het einde ervan
afglüden. Ondanks zün beproefden moed hui
verde hü werktuiglük, toen hü In aanraking
kwam met die geraamten, die onder den schok
van zün korten sprong kraakten en braken
met een droog geluid.
Johnny was In zün positie blüven liggen.
„Uw beurt, kapitein zonder u te comman-
decren", zeide hü op eerbiedigen loon.
Pennyless volgde het voorbeeld van Marlus
en was in ’n oogenbllk bü hem.
Johnny haalde de schouders op. maakte, uit
kracht van gewoonte, met zijn mond T bewe
ging en 'n geluid alsof hü een straal tabakssap
uitspuwde en antwoordde:
„Beste vrind Marlus, ik geloof dat je uit den
koers raakt. Laat mü Je kompas even In orde
brengen! Als ik mün handen had weten los te
maken uit de touwen, waarmede zü me op
hun bekende manier hadden vastgebonden,
wel, kerel, dan was dat voor ons het zekerste
middel geweest om op staanden voet vermoord
te worden."
Marius begreep dat hü een domheid gezegd
had, boog het hqgfd en antwoordde:
,Je hebt gelük, Johnny en ik begin te geloo-
ven dat ik een groote stommeling ben. Maar
laten we nu aan den slag gaanl”
.Ja”, zei Pennyless, aan den slag, want we
hebben n harde taak af te werken l”
Daar de zon thans ietwat lager aan den he
mel stond Het zü een weinig schaduw achter
over de geheele breedte van den boven-ring-
muur. De kapitein legde Patrick daarin neer
en seide:
„Blüf hier, m’n Jongen, verroer je niet en
stel Je niet bloot aan de zonnestralen."
Het ventje antwoordde niet, maar keek naar
de gieren die van tüd tot tüd hun schuilplaat
sen verlieten om rond te vliegen en brutaal
weg met hun vlerken over het platvorm der
lüken kwamen scheren.
Zij hoopten toch nog op een maaltijd In deze
laten glüden en tegelük het touw vast te hoy
den”.
„Kijk maar eens was ik doe!” antwoordde
Johnny. En zonder te aarzelen Het hü «ich
met het grootste gemak, volgens alle regelen
der acrobatiek, rechtstandig naar beneden
vallen, met het voorgedeelte der voeten op
den grond terecht komende.
Patrick, op het platform alleen achtergeble
ven. sloeg hen gade en doorstond de hevige
kwellingen van den dorst zonder zich te be
klagen.
ZÜ begaven zich naar een der tralievensters
en trapten daarbij voortdurend op de ovtr-
blüfselen van menschelüke lichamen, hetgeen
hun een griezelige gewaarwording deed on
dergaan.
Het tralievenster zat. gelukkigerwüze, zeer los.
Met zün sterke handen had hü het weldra
losgewerkt uit de steenen omlüstlng waarin
het geschoven was.
Hü zag thans in een donkere opening.
Tusschen de belde zeeHeden ontstond nu een
strüd van dapperheid wie zich het eerst in die
onbekende ruimte zou durven wagen.
Pennyless maakte er een einde aan door te
zeggen
„Ik doe het!”
.Maar kapitein
„Bü den aanval gaat de kapitein voorop, bü
den aftocht komt hü achteraan. Mün plaats
is dA*r. vrienden, laat mü dus passeeren.”
en
open:
..Wat Is er?” vroeg hü. maar zün onge
kamde haar en ongeschoren gezicht maakten
Jimmy voldoende duidelük. dat er allerminst
regelmatige dingen hier gebeurden.
„Ik wil meneer Bowster spreken", zei hü-
..Die Is bezet, en we hebben nu geen spreek
uur”.
„Maar ik moet m toch spreken”, hield Jimmy
vol.
„O nee, vriend, zoo gaat dat niet", voegde hü
er aan toe. toen de man de deur wijde dicht
slaan. en hield zün voet tusschen deur en drem
pel. Tegelük zette hü zün schouder tegen de
deur en duwde hem weer open. De man vloekte
en sprong op Jimmy af. maar Jimmy was niet
voor niets een prima voetballer en bokser.
Slechts eep moment later-lag de man netjes op
het matje, voor de eerste tien minuten volkomen
buiten westen door een geweldigen slag van
Jimmy op z’n maag en kaak.
JSn wie Is de volgende?” zei Jimmy in zün
woede, maar hü zag niemand Toen hoorde hü
heftig roepen en weer een onderdrukten gil op
de bovenverdieping. In een ommezien was
Jimmy de trap op gerend en gooide een deur,
waarachter hij lawaai hoorde, open. Hü zag
geen tandarts-installatie. maar wat hü wel zag.
maakt hem razend. Tiding hield Milly om
haar middel vast en de andere hand tegen haar
mond gedrukt, een tweede kérel trachtte haar
het valles te ontrukken, dat ze krampachtig vast
hield.
Jimmy verloor geen oogenbllk. hü sprong naar
voren en meteen gaf hü Tiding een enorme link-
sche op zün kaak en tegelükertüd met de
rechtervuist een zoo geweldigen stoot op de maag.
{SSSSSSSSSSaSSSStStSSSSSSSSSSSSSSSSMttSStSSSSSMSSSS
I. i.m—«J*
J f «3 op dit blad aün ingevolge de varBskarlngsvoorwaarden tegsn Z bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 74?/) bü een ongeval met f OCfï bü verlies van een hand Of* bü verilee van een Z C*/l bü een breuk van Z J/> bU verllee van *n
AllC uDOntte S ongevallen vereekerd voor een der volgende uitkeerlrgen J Uvv!/,” verlies van belde armen, belde beenen of betde oogen t Uoodelljken afloop f een voet of een oog* 1 O» duim of wüsvinger f Qv«~been ot arm f YVs* anderen vinger
Idia
lUS -r
P 3 -
„Na verloop van eenlgen tüd. gewoonlük
heel gauw, wordt, om de moeilijkheid van het
kunststuk en de verrassing nog grooter-te ma
ken. de koffer die op het tooneel is blüven
oen de bus. als lederen morgen. In
volmaakte regelmaat en precies op tüd
stopte bü Churchstreet keek Jimmy, die
op het dek der bus zat. als gewoonlük vol vér-
wachtlug naar den Ingang en Inderdaad, daar
Was ook -wéér met dezelfde regelmaat, het meisje
met de bruine krulletjes onder haar hoedje van
daan en de llcht-blauwe oogen. om naar haar
kantoor te gaan. Dat veronderstelde Jimmy
Bating tenminste, omdat hü haar reeds meer
dan een maand, vanaf den eersten Maart,
lederen dag had ontmoet aan deze halte. HU
had haar wel nooit gesproken, maar een zoo
aardig meisje ziet men toch niet eiken dagen op
nieuw sonder haar meer dan gewone belang
stelling te betoonen. al blüft die dan ook be
scheiden en voor zich persoonlük. En een kort
knikje van herkenning geeft toch geen
büzondere rechten, ook al weet men, dat de
liefde soms langs vreemde wegen gaat.
Doch dezen morgen kreeg Jimmy een wrevelig
gevoel: hü zag. dat ze voor het eerst in ge
zelschap was van een man En onmlddellük had
Jimmy een antipathie tegen' hem. alleen deed
't hem genoegen, dat ze de bank kozen juist
tegenover hem. Het meisje zag hem even
aan, doch vergat als gewoonlük even terug te
knikken. Maar vreemd. Jimmy kreeg het gevoel,
als scheen ze zich geruster te gevoelen nu ze
hem zag.
De bus reed verder en haar metgezel begon'
„Luister nu eens. Mllly. doe zooals ik zeg Stel
nooit uit. maar doe iets direct als het noodlg
is. Ga daarom eerst met me mee. vóór Je naar
het kantoor gaat".
Jimmy kon die zware, eenlgszins heesche
stem niet uitstaan, en z'n lachje al evenmin.
.JZoo denk Ik er ook over", zei Mbly. en
Jimmy die haar stem voor het eerst hoorde,
vroeg zich af of hü wel ooit eerder soo n
welluidend geluld gehoord had.
Jn daarom wil ik dit naar de bank brengen,
zoodra ze opent", vervolgde Milly en wees op
het valiesje, dat ze bü zich had.
„Maar dat kan toch wel even wachten" ant
woordde de ander. „Bovendien heb Ik nu tüd je
den weg te wüzen. en verder op den dag ben Ik
bezet. Maar ik geloof, dat je elgenlük bang bent,
en daarom een uitvlucht zoekt”.
„Heusch niet, en Ik vind het heel prettig, dat
u zich zooveel moeite voor me geeft, münheer
Tiding", zei Mllly, waarop Tiding meende wst
dichter naar haar toe te kunnen schuiven. Doch
Jimmy zag. dat Mllly eveneens, haast onmerk
baar, wat opschoof naar de leuning van de bus
Hü gevoelde een plotse neiging om meneer
Tiding meteen maar over de leuning te gooien,
doch hü bleef zitten en wachtte af. Er werd niet
meer gesproken en de bus reed nog een tien
minuten verder. Toen zei Tiding: ..Hier zün
we er; laten we nu maar meteen gaan. Pas op
Je vaUesje!"
Het meisje stond op om den ander te vol
gen. en voor de tweede maal zag Jimmy, dat
ze hem aanzag. Weer een zekere angst in die
oogen en een zoeken naar bescherming. Jimmy
begreep er niets van. hü zag haar na. doch ze
keek niet om. De bus begon te rijden, en schokte
Jimmy wakker: „Ik ga er ook uit. Ik moet zien,
wat er is”. Hü sprong van de bus en zocht naar
het tweetal.
Daar zag hü ze een paar honderd meter
reeds voor hem uit, en hü begon hen
te volgen. Even later zag hü hen een züstraat
ingaan. Jimmy volgde en kooe de overzüde van
de stille straat.
Plotselirtg bleef Jimmy staan en schonk
schünbaar alle aandacht aan een boekenqfalage
van een leesbibliotheek: aan de overzüde was
Milly met Tiding een huis binnengegaan.
Even later stond ook Jlmmjr voor het huls,
op ren koperen naamplaat las hü: G. Bowster,
tandarts. „Idiootzei hü tegen zichzelf. ..dat
verklaart alles. Ze heeft niet naar den tandarts
willen gaan”. En totaal ontnuchterd wilde
Jimmy teruggaan, toen hü opeens ergens In het
huls een gil hoorde, en kort daarop weer een
maar die werd afgebroken alsof een hand voor
een mond geduwd werd.
Het klonk Jimmy allerminst als een kreet van
pün. die bü een tandarts wordt gehoord, maar
als een kreet van angst en verzet. Hü belde,
wachtte. Ten slotte deed een groote kerel
