Italiaansch samenzweerder
I
C
12
iicïAaal den
I
GOUD!
I
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Weg met de werkloosheid! Leve de
Alleabonné’s
HET
GROOTE
AVONTUUR
Neder landsche ROBINSONschoen
R.
-’4
WOENSDAG 8 MAART
FELICE ORSINI
Ter dood gebracht
Bloedige romantiek
I
De Amerikaansche
crisis
De magneet die het goad aantrok
Varia
Aanslag op Napoleon III
Locomotief in zee
De lichtende maag
Wijn in Joego-Slavië
FEUILLETON
1
«•▼n
Bilde
lette
Met drie handlangers pleegt hy
een bomaanslag op
Napoleon lil
7 Bewijs
geleverd
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
j
IIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIHIIC
wi
er
NI
'M
i
van
(Morgenavond vervolg)
1M
Bied
Krishna zich tot de fakir'
op eenlge
afstand» van de
passen
gangen
Krishna!Vrede
c
V
f
fc.1'
Amsi
muur naast de deur stond te poetsen. Star ver
wonderd stond het meisje hem aan te staren.
bc
er.
oud
a.
(Ingeaouden Mededeeling)
verkocht twe
Zoo ging hl
steeds
aangenomen.
„Juist hoe kan t? Dat wil ik juist weten i
v..—
met
werl
Bun
oud
kleit
besv
indh
lett.
de
bos
V
dee
gel<
mei
19K
klei
geh
mat
met
R<
sel
1
dn
Lo
1
He
i
i
He
1
Kil
om
ste
I
het
tog
■oei
huil
kl i
tatti
geheimzinnige
liep
reeks
Men beweert dat in Engeland iedere En-
gelschman met zijn medeburgers minstens als
neef in de 14e graad zoo niet nader ver
want is, dat dus ook de armzaligste neef ten
opzichte van den rüksten aristocraat aanspraak
kan maken op dezen graad van bloedverwant
schap.
Biet
Bjlj
of
F!
mii
aan
£2
Oe
w. V
B
als
i
in t
bew
HU verliet Zwitserland om over Marseille
naar Engeland te trekken. In Londen leefoen
en werkten namelijk een aantal Italiaansche
vrüheldsvechters, die door de overheid meer
geduld dan geliefd werden. Dezen waren vooral
gebeten op den Pranschen keizer Napoleon UI
en reeds tweemaal had men een aanslag op
hem gepleegd. Orsini was de man, die een der
den aanslag in overweging nam en dit aan zijn
medestrijders mededeelde. Voorzien van Engel-
sche passen trokken hij en drie spitsbroeders
het Kanaal over om naar Frankrijk over te
steken. Zes weken voor den aanslag kwam Or
sini in Frankrijk aan in een Engelsch officiers
uniform. Op 14 Januari had hfj met zijn hel
pers zijn hotel verlaten, terwijl zijn vrienden
als dienaren achter hem aan liepen en een
pakje droegen. Toen om half negen het keizers-
paar voor den ingang van de opera arriveerde,
Robbie
Loetje en Loutje op het strand, ter
wijl ze een parapluie droegen, die ae
zelf gemaakt hadden. „Kijk die twee
lingen eens,” riep Robbie, ,ae hebben
eindelijk een parapluie."
„Ja. we hebben er een samen ge
maakt,” riepen de tweelingen.
„Ja, het ziet er naar uit, of jullie
haar samen gemaakt hebben,** riep
de zeeman uit, „van mijn leven heb
Ik nog nooit een parapluie met twee
knoppen gezien."
Londen, 6 Maart 1933
Gedurende de laatste negen maanden heb
ben nood en tijden in hun ergsten vorm de
hier zoowel als in Amerika.
Oevr
BJt.
Wttei
Btod
«7 ji
dien
Pion
Bied
keer"
Lsen
van was, en aan de weergalooae catastrophe
van openbaar en particulier bankroet, waarmee
dat alles eindigde, kan er dan eenlge twijfel
aan bestaan dat het in de Vereenlgde Staten
was, dat het kwaad wortelde
Wij laten het bjj deze beschouwingen. Velen
zullen wellicht meenen dat de verhoudingen
niet geheel juist erin weergegeven zijn; dat een
overdreven voorstelling gegeven wordt van het
„particuliere en openbare bankroet in Amerika"
Maar we rftgen uwer sullen vermoeden dat
het bovenstaande in het geheel niet betrekking
heeft op de huidige crisis, doch op die van
1837, en dat het is samengesteld uit brokstuk
ken van een artikel, door den beroemden es
sayist A. Alison geschreven In Blackwood's Ma
gazine van Augustus 1837.
immH
nlor binnengebracht, zijnde op heeterdaad be
trapt bjj het openen van' een nieuw operatie-
terrein voor Wonder-Poets-Pommade.
□doet ik naar de gevangenis, vader, zdoah
die lui beweren?” viel Austin junior met de
deur in huls.
„Wie gaf jelui recht mijn zoon te arreeteena,
stomkoppen," schreeuwde Austin senior, .voor
uit. allemaal d*r uit en laat je niet meer sien.
De rekening zal ik betalen, maar kom niet
meer onder mh oogen.”
En toen de detectives als verstandige man
nen waren vertrokken voor zoo’n schreeuwen
den lastgever, gaf Austin zijn soon een hand:
„Zeg maar niks, jongen. Je wou me bewjjam,
dat ik je noodig had. Je hebt ’t bewijs gele
verd. Ik ben stom geweest, je weg te sturen, k
weet je, dat jij de pommade er in gebracht hebt?
Thomas, Jn nu“‘we‘er aan den slag“ Tot strak?, vrinkehersbestelUngen.
Elly!” En terwijl hij haar nawuifde, liep hU --- --
reeds naar een kruidenierswinkel op den an
deren hoek der straat.
„Goeden morgen,” zei hü. „is u de Chef? O, de
„Hou op. man,
begrijpt
van.
hem
vertoon maar beslist, trad het hoofd der W'
gers voor den kring deser grijsaards, die v»
bezoeker
noodig!”
Maar de jongeman hield aan, vriéndelijk en
- seen vin-
naam-
stonden
zetels.
De deur ging zachtjes open en er trad een
man binnen.
Hoogbejaard,
geen spoor
schreed
majesteit was, onder voorzitterschap van Be-
rar’s meester, den poendit Krishna.
Al die menschen geleken op elkaar, niet al
leen wat gelaatstrekken, doch ook wat houding
cn gebaren betrof zij vormden één groep
van imposante gestrengheid. Het waren, de
Jngewljden-van-den-hoogsten-graad”, aan de
groote massa onbekend van naam. maar des
ondanks onbegrensd vereerd engevreesd.
De regeerlng verachtte en duchtte hen tege
lijkertijd, maar zü zorgde er wél voor hun niet
den voet dwars te zetten door hen aan te vallen
hoogstens door hen tegen te werken. ZU
stuurden hun fakirs, hun fanatieke lijfwach
ten, uit te midden der beschaving en deden
dezen dAAr bü wijze van weerwraakmaatrege-
len de meest ontzettende wreedheden bedrij
ven. Men weet nu bijvoorbeeld hoe zü zich
wreekten over den dood van hun broeder Na-
rindra en over de beleed igingen, diens stoffe
lijk overschot aangedaan.
In onbeweeglljk-eerbiedige houding gezeten
op hun bankjes luisterden de fakirs, zonder er
trouwens een woord van te begrijpen, naar het
gesprek dat hun meesters voerden iq de heilige
taal.
Dat gesprek duurde lang; zü waren voor
deze samenkomst bijeengeroepen- uit de meest
verafgelegene gedeelten van Indië.
Het onderhoud verliep met eleganten een
voud, zonder dat het mogelijk was op die ge
strenge gelaatsmaskers het minste spoor te
ontdekken van verwondering of ontroering.
Nadat zij gerulmen tüd aldus gesproken
bouwmateriaal gebruikt wordt, Is ongeveer 65
Jaar oud en de uitvinder is een Fransche tuin
man Joseph Monter genaamd.
Op de groote Parljsche wereldtentoonstelling
in 1867 vervaardigde hij eenlge/waterreservoirs
uit beton, vermengd met ijzer. Men schonk er
toen echter nog niet zooveel aandacht aan. Pas
toen de Dultacher Waysz en de Franschman
Henrietique zich met het ijzerbeton bezig hiel
den, werd tot practised gebruik der uitvinding
overgegaan.
Kleurenblindheid Is meestal erfelijk; en komt
veel meer voor bij jongens dan bjj meisjes. In
het algemeen kan men echter constateeren, dat
menschen, die kleurenblind zijn, meer dan mid
delmatig begaafd zijn. Als een soort schadeloos
stelling zou men zeggen.
stonden de samenzweerders temidden van de
enthousiaste menigte en terwijl zjj geestdriftige
kreten uitstieten, als behoorden zij tot de
trouwste onderdanen, wierpen zij plotseling de
bommen naar den keizer. De eerste miste naar
doel, doch wondde twintig personen. De tweede
trof een paard, doch kon verder geen schade
aanrichten, omdat het paardenlijk er boven op
viel. De derde vernielde het rijtuig volkomen
en zou dus ook het vorstenpaar hebben gedood,
wannéér de keizer en de keizerin niet juist bij
tijds het rijtuig hadden verlaten. De keizer had
slechts een kleine wonde aan de wang en de
keizerin aan het oog. In totaal werden meer
dan honderd menschen min of meer zwaar ge
wond. Enkelen stierven zelfs aan de gevolgen.
De ontploffing was te hooren tot In den schouw
burg en talrijke bezoekers drongen naar den
uitgang. Met groote geestdrift werden de kei
zer en de keizerin In de operazaal ontvangen.
De plegers van den aanslag. Orslnl, Pierri. de
Rudio en Antonio Gomez, werden spoedig door
de politie gevonden en gevangen genomen. Or
slnl ontkende alles, maar kon de politie niet
overtuigen en werd als de aanstoker van het
complot beschouwd.
Orslnl en Pierri werden ter dood veroordeeld,
ofschoon de verdediger zich alle moeite gaf hen
als vrüheldsmartelaars voor te stellen. De an
deren werden tot levenslange gevangenisstraf
veroordeeld. Vóór hü stierf riep hij den keizer
toe: ..Bevrijd mijn vaderland en de zegen van
het nageslacht zal op u rusten”. Een jaar later
stonden de Fransche en Italiaansche soldaten
schouder aan schouder tegen het Oostenrük-
sche leger.
h de Europeesche geschiedenis van de ne
gentiende eeuw Is Felice Orslnl een opval
lende figuur. Deze Italiaan behoorde tot een
Innemend, en het meisje probeerde.' t:
ger, geen adem hield op de gepoetste
plaat.
-En dat garandeer ik absoluut zes maanden I
-
--w—I I IBS wwaV5jU uu uw AACLU" 1
den! Denk eens dat u er de traproeden, de I
(ipiirlrnr»rvr»mw* a» all* -..-J..— i
- --- ouvi
en langdurig mee behandelen kunt. *t Busje
BELGRADO, 7 Maart. (Reuter.) Nu de W
■jeering de belasting op wijn beeft afgeschaft
is *t verbruik van bier met 50 procent vermis-
derd.
De brouwers hebben zich met een petitie tri
de regeerlng gewend, waarin ztf verzoeken de
belasting op wijn weder in te voeren, daar dl
anders een groot deel hunner arbeiders moeten
ontslaan en hun fabrieken gedeeltelijk sluiten,
waardoor de toestand op de arbeidsmarkt nog
ongunstiger zou worden.
Btod
Cta|
tett.
Op
hij:
„Word wakker Berar”.
De fakir opende plotseling de oogen, er
kwam beweging in zijn lichaam en zijn gelaats
trekken verloren haar strakheid.
HU stond op, herkende dengene, die daar
binnenkwam en riep uit:
„Meester!.... poendit
zU met u. Sahib.”
„En met u, Berar".
Op eerbiedigen toon en een deemoedige hou
ding bewarende hervatte hfj:
„Meester, Ik ben bezweken, ongetwijfeld door
mijne schuld.... ik heb iemand tegenover mij
gevonden die sterker en sluwer Is dan ik...."
_Ik weet het, Berar, Ik weet alles...."
geheimen bond, die de bevrUding van het land
uit de heerschappü van Napoleon III beoogde.
Orslnl gaf voor een afstammeling te zjjn van
de beroemde grafelijke familie Orslnl uit de
zestiende eeuw. HU zou geboren zUn nabU Vene
tie en van beroep advocaat zUn. Mazzini en
Garibaldi waren zUn vrienden. In 1844 werd hU
wegens revolutiepogingen tot levenslangen
dwangarbeid veroordeeld. Door de amnestie van
Paus Plus IX werd hjj echter op vrUe voeten
gesteld; hU achtte bet echter raadzaam naar
Engeland te vluchten. Doch de drang om voor
de vrUmaking van zUn vaderland te vechten,
deed hem niet lang daarna terugkeeren naar
zUn vaderland. Met een Zwltserschen pas kwam
hU naar Weenen, vanwaar hU naar Boekarest
vertrok. Daar werd hU echter na enkele dagen
gearresteerd, onder verdenking van revolution-
naire actie en zelfs van plannen tot vermoor
ding van den keizer. HU vroeg in de gevangenis
om een cel voor zich alleen, naar hjj zelde om
dat hU met andere gevangenen niet kon samen
leven. Niet zoodra had men hem dit toegestaan
of hU begon maatregelen te treffen om zoo
spoedig mogeUjk te kunnen vluchten. Een land
genoot van hem, Radaelll genaamd, was even
eens gevangen genomen wegens revolutlonnalre
actie. Deze echter had kans gezien zUn raam
te forceeren en was er in geslaagd te vluchten.
Dit voorval spoorde Orslnl aan zoo snel moge-
lUk zijn slag te slaan. Hoe hU in het bezit is
gekomen van een Uzerzaag en andere werk
tuigen, werd nooit opgehelderd. maar een feit
Is. dat hU in 34 dagen tUds voldoende tralies
had verwUderd om te kunnen ontsnappen. Op
29 Maart 1856, in het holst van den nacht, ont
vluchtte hU. door aan een zelf gevlochten koord
naar beneden te klauteren en zich op een paar
mejer van den grond af te laten vallen. Wel
iswaar bezeerde hU zUn voet zeer ernstig, doch
hU wist nochtans te ontkomen, juist een paar
minuten, nadat de cipier hem nog slapend had
aangetroffen. Voor de tweede maal echter
moest hU een sprong In het duister wagen en
zoo kwam hU in een sloot terecht, zonder de
kracht te hebben zich te redden. Des morgens
in alle vroegte, toen het reeds dag geworden
was, kwam een boer voorbU, wien hU om hulp
vroeg, voorgevend, dat hU 's nachts dronken in
de sloot was geraakt. De man hielp hem ver
der naar vrienden, die hem van kleeren voor
zagen. In Zwitserland werd Orslnl met geest
drift ontvangen en als vrUheldsheld gevierd.
In dien tijd verscheen het Italiaansche blad
„Cocrlere Italiano” In Weenen. De hoofdredac
teur van dit blad was een zekere Mauroner,
een van Orsini's vUanden. Orslnl richtte tot
hem een brief, waarin hij hem den raad gaf het
OostenrUksche gebied niet te verlaten. HU ver
weet Mauroner. dat hU In dienst was getreden
van het Habsburger huls en dat hij niet veel
anders deed dan de Italiaansche vrUheldsbewe-
glng belachelUk maken. HU beschuldigde hem
ervan, dat hU Orslnl aan de galg wilde bren
gen. en reeds zün pen gereed had om zUn dood
in het blad te vermelden. Dit was nog niet zoo
heel kieeht gezien, want de tfjd was niet ver
meer, dat Orslnl zUn straf zou krUgen voor zUn
misdaden.
„maar kom je terug?”
,Jk kom terug, want Ik zal u mUn product
kunnen verkoopen,” zei Thomas beleefd, en
maakte een notitie. ZUn derde klant liet hem
op een koperen kolenbak demonstreereh, en hü
verkocht twee busjes Wonder-Poets-Pommade.
Zoo ging hu verder met meer en minder suc
ces, steeds onveranderd vroolUk, beleefd en
vasthoudend en aan het eind dr straat had
hu 42 busjes verkocht. Op den hoek ontmoette
hU Elly. Haar gezichtje stond onmiskenbaar ho
peloos.
„Wel, hoe gaat het?” vroeg Thomas.
„Treurig," zei ze, ,jte luisteren niet eens, ze
slaan de deur voor je neus dicht. Een dreigde
me met de politie, omdat Ik aan z'n deurknop
poetste, en een ander wilde me wel een paar
oenten geven, en was beleedigd, toen ik zei dat
ik daarvoor niet kwam.”
,JIet spUt me, Elly,” zei Thomas, en hU nam
haar hand, .maar Ik zei het je toch? Het is
geen vrouwenwerk. Ga naar huis en maak wat
boterhammen voor me klaar. Kom dan met óns
„wonder” om half twee naar het park, en als
ik tegen dien tUd geen 200 busjes verkocht heb,
dan zal ik hem geen Teddy-beertje koopenl”
„Heb jU dan wel verkocht?" vroeg Elly ver
baasd.
„Al 42 stuks In ruim een half uur,” lachte
Je kunt niet meer terug, wil je blUven?"
„We zullen alles vergeten en vergeven, radst.
U hebt me eens van uw kantoor gestuurd.
ik heb gezorgd, dat u zien zou wat de reden
van den slechten gang van zaken was. Hit
artikel had de Juiste reclame noodig, het moot
gedemonstreerd worden. Geef me twee mus
den, en u zult me ook smeeken. weer op gr
kantoor te komen, omdat u alleen geen asd
meer weet met de orders en den aanmaak
„Accoord! Maar één ding nog. Je bent fxb
getrouwd niet, met Elly? Jongen wat ben Je tob
eigenlUk lang weg geweest! Ja, ik ben hal
hardvochtig geweest voor je. Ik heb een hardm
kop gehad. Kom nog vanavond met M
me dlneeren, dan maken we alles goed, wil Je?’
„Graag, vader, maar.één voorwaarde: jüi
we ook óns „wonder" mogen meebrengen.”
„Jelui wonder? Heb JU ook een pommade utt-
gevonden?”
En 's avonds begreep Austin senior wat >Un
zoon bedoelde, toen hU naast Elly en Tboma
staande, de lachjes opving van den sjMrtelea-
den en juichenden Thomas Herben Austin dm
derden.
hadden, wendde
groep en zelde:
„Berar. treed nader!"
Eenvoudig en moedig, zonder eenig gem*®
Freddy VrUdag maakte een mooie
parapluie van een oud zeil, dat hU
op het vergane schip gevonden had.
HU sneed eenlge dunne takjes van
een boom voor het binnenwerk en
maakte het bekleedsel er met een
touw aan vast.
Toen hU met Robbie en Topsy
langs het strand wandelde, kwam hU
Loetje en Loutje tegen, terwUl hU
onder de parapluie beschutting zocht
tegen de zon. „WU willen ook een
parapluie hebben,” riepen de twee
lingen tegelUk.
„Wel," zei Freddy, „dan moet je
er zelf maar een maken, jullie krU
gen de mUne niet.”
LONDEN. 7 Maart. (V.DJ Bü Towyn 08
Wales) is een langs de kust rUdende personen
trein door een bergverschuiving verrast. De
comotief werd door de neerstortende steen
massa's van den trein losgerukt en over de
klippen In zee geslingerd van eeo hoogte ven
30 M. De machinist en de stoker zUn gedood
Geen der passagiers bekwam letsel.
cate gelaatstrekken, werd omlUst door een grij
zen vorkbaard, en het breede sterk gewelfde
voorhoofd verdween onder de plooien van een
enormen Hindoe-tulband.
Het lichaam, blUkbaar even sterk als mager,
was bekleed met een kaftan van lichte witte
wel, waarop geen smetje viel te ontdekken*
Een kleine kandjar <dolk), waarvan het heft
rijk versierd was met edelsteenen stak ji»11 uit
de ceintuur van fUne witte zUde die liet mid
del omsnoerde van dit personage dat niets
alledaagsch over zich had. doch veeleer een
zeer voornamen Indruk maakte.
Zoodra hU den vloer van het cachot betrad,
schudde hU licht het stof van zUn sandalen en
zUn levendige en tegelük zachte blik richtte
zich op den onbeweegUjken fakir.
zachten maar welluldenden toon zelde
hande'-swereld,
geteisterd.
TerwUl fabrikaten van elke soort de helft
In waarde gedaald zUn; terwUl bUna de helft
der katoenspinnerijen gesloten zUn, óf omdat
zU geen markt voor haar producten kunnen
vinden, of omdat zU de soliditeit harer afne
mers wantrouwen, heerscht ongekende nood
onder de arbeiders.
Binds bUna zes maanden zUn 50.000 arbeiders
in Manchester en omgeving zonder werk; 20.000
personen zUn werkloos te PaisleybUna
2.000.000 over het geheele land.
Maar zoo dit de gevolgen van den econonu-
schen storm op de Britsche eilanden zün. hoe
onvergelükelUk veel rampspoediger Is de uit
werking aan gene züde van den Atlantlschen
Oceaan geweest! Amerika heeft een schok ge
kregen welke misschien zonder voorbeeld Is In
de beschaafde wereld. Men zou mogen zeggen
dat zich daar een bUna algemeen bankroet
voordoet. In den staat Nieuw-Orleans, het groo
te empirium der ZuidelUke Staten, bedragen
de schulden, waarvoor de bewoners der stad
en der provincie niet opgekomen zün, de reus
achtige en voorbeeldelooze som van 45 millloen
pond sterling. Te New-York heeft men den
buitengewonen maatregel moeten nemen alle
betalingen in baar geld op te schorten, een
voorbeeld dat in alle steden dei Unie navolging
gevonden heeft. Wat de gevolgen van zulk een
staat van zaken kunnen zün, is onmogelük te
voorspellen, maar vele Jaren misschien we!
een halve eeuw zullen verloopen eer zU alle
uitgewerkt hebben.
Maar één ding staat In ieder geval vast: de
ellende en ruïne, door dit algemeene openbare
en particuliere bankroet in Amerika over alle
klassen, maar speciaal over de arbeidersklassen,
gebracht, overtreffen vér die welke het gevolg
geweest zün van eenlge catastrophe burger-
lük of militair In den nleuweren tUd.
Wat Is de oorzaak geweest van deze alge
meene en overweldigende calamiteit, welke
den voorspoed gesmoord, en de blümoedigheld
en welvaart van de geheele handelswereld in
bezorgdheid en bedruktheid veranderd heeft?
Verstandige opmerker» hadden reeds lang op
gemerkt dat de wisselkoersen zich steeds meer
ten nadeele van Engeland ontwikkelden; ten
slotte was dit In zoo hooge mate het geval en
werden zoodanige elschen gesteld aan de Bank,
dat verdedigingsmaatregelen onmiddellük nood-
zakelük werden. Terzelfder tüd werd het dul-
delUk dat aan de andere züde van den Atlan
tlschen Oceaan nieuwe krachten aan het werk
waren, welker uitwerking veel machtlger was
dan die van de afvloeiing der edele metalen
naar het buitenland, waar zü een voordee-
liger markt hoopten te vinden dan In het bin
nenland. Amerika was het groote middelpunt,
dat die metalen &ntrok; bet was alsof In dat
land plotseling een magneet ontdekt was, wel
ke de eigenschap bezat de edele metalen uit
alle andere deelen der wereld aan te trekken.
Het leed geen twüfel dat het kwaad wortelde
in de afvloeiing van edele metalen naar de
Vereenlgde Staten. De regeerende partü m
Amerika gaf openlük te kennen dat zü hét
goud had en van plan was het te houden. De
export van goud naar Amerika geschiedde stel
selmatig en op reusachtige schaal; niets in de
geschiedenis van den handel is hiermede te
vergelüken. Onder deze omstandigheden bleef
de Bank of Engeland slechts één koers open.
Wanneer men denkt aan de sterke afvloeiin
gen van goud uit de Bank of England waar
mee de moeilijkheden aanvingen aan den
ontzetenden druk in Amerika, die er *t gevolg
Dat eau-de-cologne bü vermoeidheid een heil
zame uitwerking heeft, is hieraan toe te schrü-
ven, dat de reukzin nauw verbonden is met de
hersencentra en de hersens dus aangespoord
worden, wanneer hü zelf In verhoogde werking
komt.
Goud! is niet het woord van jubel,
Maar van hebzucht, sedert jaren.
Goud! het is alleen maar nuttig
Om in kluizen te bewaren.
Goud! dat weet grijpgrage vingers
Tot een graai-kramp te bezielen.
Goud! is nog de groote afgod,
Waar de menschen graag voor knielen.
Er is herrie, angst en vreeze.
Want de dollar zóó solide,
Schijnt niet langer aan de crisis
Tegenstand te kunnen bieden.
Dus je hoort nu opgewonden
Over heel de wereld praten.
Dat ook h(j den gouden standaard
Nolens volens zal verlaten.
Wordt de dollar onbetrouwbaar,
Dan heeft goud alleen nog waarde.
Om dus goud te kunnen potten
Zwoegen nu de lui als paarden!
Goud.’ men bedelt bij de banken
Om toch goud te kunnen krijgen.
En de hebzucht en den goudprijs
Ziet men evenredig stijgen.
Daarom zou men zoo verwachten.
Dat de mensch het goud zal streelen
Van het zuiverste gehalte,
Het karaat van ’t ideëele.
Dat men prijs stelt op karakter,
Op een gouden hart, bijvoorbeeld,
Dat men ook zijn eigen daden
Naar den gouden standaard oordeelt.
Bij het vallen van dién standaard
Maakt men Idng niet zoo’n bombarie!
En men lacht bü de noteering
Van dit goud beneden pari!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
nlllliin
In Schotland worden thans 515000 vinger
afdrukken bewaard. In het jaar toen dit sys
teem werd Ingevoerd (1902) had men nog slechts
1722 vingerafdrukken.
Het Uzerbeton, dat tegenwoordig zooveel als
maar recht als *n kaars en
vertoonende van afgeleefdheid,
de binnentredende, eveneens bekleed
met tulband en kaftan, voort met een stok in
de hand.
HU was
De volgende naamplaat bracht minder
ces; - - --
resultaten het geen vierentwintig uur zouden
uithouden.
„En als het morgen blUkt van wel, dan koopt
u een busje, nietwaar? Als het niet zoo Is ver
speel ik een gulden voor een liefdadig doel,”
stelde Thomas voor.
„Voor het katten-asyl dan," zei de vrouw,'
En toch, hoe diep die slaap ook was, tóch
bleef Berar outvankelük voor zekere uiterlüke
invloeden.
Zoo gebeurde het dan ook dat een gerulsch
in den beginne zeer licht hem even deed
sidderen, zonder dat één der zenuwen van zUn
gelaat zich ontspande, zonder dat zün blük-
baar omslulerd gezichtsvermogendoor een le
vensvonk in de oogen verlicht werd.
Langzaam, heel langzaam werd in de ruimte
hetzelfde knarsende geschuif van graniet op
graniet waarneembaar, en de geheime Ingang
kwam weer in beweging door dezelfde bascuul-
mechaniek dia gewerkt had bü de vlucht van
Bikanel.
Uit do opening van het trapje kwam een
hoofd te voorschün, daarna een lichaam ge
dragen door twee lange magere beenen.
Het füne hoofd met regelmatige, büna dell-
w y oor de oogen van het dienstmeisje, dat tegen den particulier-detective, dien hü had
W de deur op zün schellen geopend had, stond aangenomen.
een keurige jongeman in een keurig cos- j - -- -
tuum, in de eene band een blikken busje, In Nn wie t deed ook! Kun je me dat niet beter
de andere een wollen wrüfdoek. waarmee hü vertellen?”
verwoed de groote koperen naamplaat op den i „Nog steeds niet. Maar wel hoe hü werkt BH
demonstreert aan de deur op een naamplaat
een deurknop, en daagt dan uit het poetswerk
..Schitterend, niet waar?” vroeg hü verrukt; ongedaan te maken. En dan verkoopt hü steeds
-- een monsterbusje. t Moet een beslist prim,
poetsgoed zün.”
„Denk je dat ik de kwaliteit van m*n eigen
spul soms niet ken?” brulde de ander weer
üUa mt
er geen poüü»
mm
groot van postuur en mager, had
witte haren en een dito baard, terwül zijn ge
heele vel-over-been-verschijning veeleer een
zachten dan een harden indruk maakte.
Deze grUsaard, halfblind, droeg op zün groe
ten sterksprekenden neus een statigen bril.
Twee mannen, enkel bekleed met „langoe-
tl's” en blootshoofd volgden hem onmiddellük.
Vermoedelük fakirs.
„Vrede zü u, Ram-Thar”, sprak Krishna,
de poendit, bü wüze van verwelkoming.
„En met u insgelüks vrede. Krishna”, ant
woordde de grUsaard, terwül hü plaats nam
op den zetel van ebbenhout en zün fakirs zich
nederzetten aan weerskanten van Berar.
Daarna kwamen achtereenvolgens en met
tusschenpoozen van slechts eenlge seconden,
vüf andere personages binnen vergezeld
van één of twee fakirs. Al dese mannen wa
ren min of meer bejaard, uiterst eenvoudig
gekleed en droegen over den rechterschouder
een rood züden koordje, het Insigne van de
kaste der Brahmanen.
Zü namen plaats op de ebbenhouten zetels
en vormden aldus een groep, die niet eender
mwwa a*. iMmuiuuv zes maaiiaeni i eigen recover spelen, L
Wat een besparing aan werkt^d en uw han- neer, de politie kan dat beter opknappen."
den! Denk eens dat u er de traproeden, de 1 „Hou op, man,
deurknoppen en alle ander kopergoed even snel begrüpt er
- niks van. Ik
neem hem aan
In vasten dienst
met 5000 gulden
salaris en een
terug, glimlachend, en bezorgde Thomas Herben i wlnstaandeel! HU
- is de geweldigste verkoopar en schepper van
vaste vertegenwoordigende winkels, dien ik odt
ontmoet heb!"
„Nu, t zal niet zoo lang meer duren. Ik hte
gegevens op het oogenbllk, en ik zou graag een
x en met tnr
BELGRADO, 7 Maart. (Reuter.) Voor het ge
rechtshof van Novi Pazar in Servië staan 20
jongelieden terecht, die tot een bloedig gevecht
waren gekomen over een meisje, tengevolge
waarvan twee mannen werden gedood en een
tiental anderen gewond.
De onbewuste oorzaak hiervan was de 17-
jarige, zeer knappe dochter van een welgesteld
landbouwer, wier schoonheid de jongelieden
van het district zoo het hoofd op hol deed
slaan, dat een troep jongemannen van een na
burig dorp besloot haar te ontvoeren en te la
ten trouwen met hun leider Abana Sjetsjowitsj.
Toen zü hun plan echter wilden uitvoeren en
het huls van Ruva binnendrongen, grepen haar
vader en broeders naar de wapenen, wekten
hun huurlieden en weldra waren alle mannen
op de been om hun dorpsschoonheid te verde- r
dlgen.
Er ontstond een gevecht, waarbü zoowel ge-
weren als pannen als wapens werden gebruikt.
De aanvallers kregen versterking en uren
lang duurde de strijd, totdat een aanval in don
rug door een met bijlen gewapende troep de
aanvallers verraste.
Hun leider Sjetsjowitsj en een tweede man
werden gedood en de indringers werden naar
hun dorp teruggedreven.
vreedzame wjjaen plotseling rechters schen®
te worden.
Krishna hernam op langzamen en ernstig®
toon:
Berar, gü hebt van ons de opdracht
vangen de nagedachtenis te wreken van J*”
rindra en te straffen voor den smaad, zijn
felük overschot aangedaan.
„Als trouw dienaar hebt gü u van uw
ding gekweten met beleid, moed en toewijd»-
„Gü züt ook ermêe belast geworden aan ®a
edelen Europeaan onze dankbaarheid te bettr
gen wegens den ontzaglüken dienst dien
ons heeft bewezen, en uw optreden ie soaua
u zelven als ons waardig geweest.
Dat hebt gü goed gedaan, Berar."
De fakir maakte een diepe buiging en
zich door deze woorden van lof bonder dro»*
beloond, want de poendits zün met hun uilig'
gen van waardeerlng uiterst karig; zü m**8'
nen hun dienaren niet graag.
Na een lange pauze hernam de poendit:
„Intusschen züt gü bü het vervullen
uwen plicht, dat wil zeggen: bü het volbren
gen onzer bevelen niet louter het werktuig
weest van wraak en dankbaarheid.
CWte* 8»”*®’
ongevallen1 veraelwd °voor een der vagende ultkeerlngenf3000. verlies*varT^uFe armen, belde beenen of belde oogenf750. doodelüken* afloop f250.- een voet o? ^wn^oog f 125.“ duim of*wljirrlEg*rfSO. "been of arm f40-
fakir maakte een eerbiedige houding en
plaats op een laag bankje, een van de
dia in een halven cirkel gerangschikt
„komt u dat maar eens van dlchtbü zien!”
„Maar begon het meisje.
„Een oogenbllk nog.” ging de Jongeman on
verstoord verder, „even afwerken, zoo! En wilt -r— -- „.«c anoer v
u er nu maar met uw vingers over wrüven, en -Jk wil weten, wie al die monster-kisten
er over ademen!” imün pakhuis stal. En Je haalt c- -
„Houd op,” zei het meisje, ,4k zag u voor een bü. want ik wil hem hier zelf hebben. En
aan; we hebben geen poetepommade Je niet terug vóórdat je hem meetwenst I
begrüp Je?”
,»Ja wel, meneer, ik zal hem opsporen.”
„Goed zoo, en weet je wat hem te wachten
staat, als je hem meebrengt?" raasde de uit.
j vinder.
„Ik zou niet mün eigen rechter spelen.
eigenaar, dat is nog beter!” en onmiddellük
begon hü een demonstratie op het koperbeslag
rond de toonbank.
„Eenvoudig nietwaar?" praatte hü, .Anders
niets. En het verkoopt geweldig. Houdt gega
randeerd zes maanden, garantie bü den uitvin-
der en fabrikant hier ter stede. In 40 minuten 1
verkocht ik alleen in deze straat 42 stuks. U
kunt voor deze buurt het verkooprecht krUgen.”
„Dank je,” zei de kruidenier, Jk heb genoeg
van die pommades.”
„Zult u willen verkoopen, als men u er naar
vraagt?"
„Natuurlük, ik moet verkoopen, als er vraag
naar Is,” antwoordde de winkelier.
„Welnu, dan zün dit de voorwaarden van den
verkoop en u kunt tot morgen beslissen of u
bet aanneemt. Morgen kom ik terug, en indien
u weigert, geef ik t recht aan een ander in deze
wük,” zei Thomas en vertrok glimlachend maar
beslist.
’s Middags ontmoette Thomas zün vrouw en
zoon in het park, en kocht den jongen s*n beer
tje, en hü zei tegen Elly: □k ga vóór jou terug
naar huls. BUJf in het park met den Jongen. Ik
moet m’n voorraad aanvullen en als ik in den
namiddag evenveel verkoop, zal ik vanavond nog
een tweede maal moeten inbreken om m’n leve
ranties te kunnen doen.”
En Inderdaad Thomas verkocht 's middags zün
voorraad uit, en zoo reed hü *s avonds tegen 10
uur met z’n pet diep in z’n oogen naar het
pakhuis van den uitvlnder-fabrikant der Won
der-Poets-Pommade in een eenzaam straatje. Hü
scheen ook bekend met dat soort werk, want
zonder weifelen lichtte hü met een beitel een
schuifraam op, klom binnen, en opende even la
ter de pakhuisdeuren en duwde zün motor met
zü-span brutaalweg naar binnen. Inderdaad was
hü brutaler geworden, want de vorige maal bad
hü één kist met potnmadebusjes meegenomen, nu
zag hü kans zoo te pakken en te binden, dat
hü zes kisten oplaadde. Toen duwde hü zün
motor weer naar buiten, sloot de deuren, kroop
het raam weer uit en sloot het. Hü startte
zün motor, reed naar huis en een uur later zat
hü rustig aan tafel bü zün vrouw nog even de
krant te lezen.
Woedend en met veel gebaren viel de uit-
vinder-fabrikant der Wonder-Poets-Pommade uit
„Ik verdien de uitboetingrtraf en ik ben be
reid die te ondergaan....”
„Volg mü naar de Raadkamer”, antwoordde
de poendit op raadselachtigen toon.
Dezelfde werking der geheime deur met het
mechanisme.... De poendit
met lichten, maar vasten tred door een
en dwarsgangen en kwam ten
slotte in een groote zaal met gewelven als van
'n kerk en rük versierd met houtsnêe- en ta-
pUtwerk, terwül langs de wanden in ruime
vakken duizenden boekdeelen stonden een
kolossale bibliotheek.
Aan het einde der zaal verhief zich onder
een baldakün van witte en blauwe draperieën
een soort estrade, waarop zeven zetels stonden,
aldus gerangschikt: drie ter rechterzü, drie, ter
Unkerzüde en een, ietwat hooger, in het mid
den.
De eerste zes waren van prachtig gesneden
en rükbewerkt ebbenhout, de zevende van
Ivoor, versierd met tallooze füne figuren van
Hlndoe-godheden. e
De poendit nam deftig plaats op den ivoren
zetel, een waren troon, en wachtte.
Berar was in nederige houding bü de deur
bUjven staan. Met die diepe, welluidende, ge
voelig-aansprekende stem, die honderdmaal
meer Indruk maakte dan alsof er een donder
stem zou hebben geklonken zelde de poendit:
„Blüf hier. Berar, en ga zitten."
De
nam
twaalf
Een bezoeker van het Aquarium in Londen
wierp een brandende zaklantaarn in het bassin
den haaivlsch, waar zü direct door een
der visschen verslonden werd. Voor korten tüd
kon men nu het verschünsel waarnemen, dat
een matte llchtschün uit het gedeelte van den
haai kwam, waar de maag zit. Na enkele mi
nuten spuwde de haal echter de lantaarn weet
uit. Ze viel onbeschadigd op den bodem van
het bassin en brandde daar uit.
Het schouwspel van de lichtende haaienmaag
had In enkele minuten honderden toeschou
wers voor het bassin gebracht.
kost 40 cent en de gebrulksaanwüzing staat
er op.” Ir
,.’t Lükt me wel wat! Ik zal mevrouw even
vragen,” zei het meisje, en ze kwam spoedig
Austin zyn eerste order als handelsrelziger. I
De volgende naamplaat bracht minder suc-
de hardhoorige huisvrouw geloofde, dat de
uitaten het geen vierentvintia uur zr»udf»n
I 3SK.V WgVSAISMZk, VU UL cm
onderhoud met uw reizigers hebben
zoon als dat kan.”
,J4et mün zoon? Wat heeft die er mee t,
maken?" vroeg de fabrikant verwonderd.
„Wel. die wérkt toch ook voor u? Hü h—ft
een verkoopersvergunnlng op zün naam en vw-
telde dat hü voor u werkte, maar als u....a
Een vuistslag van Austin senior kwam op dm
rand van z'n bureau terecht: „Allemachtig! Ah
die.... die
„Wat blieft u meneer?” vroeg de ander.
,Man sta niet zoo te küken! Natuurlük is dB
het! Arresteer hem. breng hem hier, Ik zal 'm
eens wat vertellen, ik zal ’m eens....”
Bulten het kantoor klonk lawaai en tuszehm
twee helpers van den detective werd Austin ju-
