I
wïAaal den iaq
Mazeppa, Hetman der Kozakken
De^bdïeSdioGe
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Draag ROBINSONschoenen
Alle abonnés
HET
GROOTE
Je kunt er fijn op tippelen!
AVONTUUR
DONDERDAG 9 MAART
POOLSCH EDELMAN
Kar«Z XII van Zweden
Stalen spreekgestoelte
Paardestaarten
V
Pool ach edelman
ede
Napoleon en de koster
Kaartspel verboden
De slag by Pültixwa
By de Kozakken
I
o.
FEUILLETON
Wilde vaart door de
steppen
Konijnenplaag in
N-Z.-Wales
Strijd tegen Peter den Grooten
aan de zyde van Karel XI!
van Zweden
I Een biljoen
I tellen i
„en vogue**
^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
rust
en
twintig
limillHIIIIIIIIHIINIIIIIIHIIHWIIIIIIIIIIIIIUIIIHIII
van Zweden”. Liszt en andere
op een
Ivy stond bananen in stukjes te
snijden, terwijl haar boeaelaar aan
een lijn te drogen hing. Plotseling
slaakte ae een kreet van schrik.
„Wat is dat." riep ze uit. „Ik hoor
iets achter het schart en ik. durf niet
te gaan zien, wat bet ia”
„Waarom niet?" vroeg Topsy. „wat
zou het kunnen zün?r
achter heelt verstopt,"
Ivy, .jen zijn kans afwacht, om ons
op te eten."
de
staken plotseling
twee lepelaars hun koppen door de
armsgaten van Ivy's boezelaar en ze
begreep toen, wie zich achter de rots
verstopt hadden.
En niet een zwarte man." lachte
Topsy.
heerlijke bananen krijgen."
(Morgenavond vervolg)
?n
■i
aldus het hoofd van den
BERAR, BOB EN RAMA
sooeven
nabootsing van de doodstraf sal uw
(Wordt vervolgd1
p
„Neen.” zei Ivy, „ik ben zoo blfi.
dat Madge en Muriel wat van die
lendeling
kensjong
maar
welke
idea
jren
den
de
■cht
tt
s
e
a
r
i.
t
e
i
i
e
a
Een Amerikaansche radlo-omroep beeft aan
president Roosevelt een speciaal geconstrueerd
stalen spreekgestoelte gegeven, dat bestand is
tegen kogels.
Roosevelt heeft het geschenk aanvaard.
Het beschermt zijn lichaam vanaf zijn mid
del tot even onder de schouders.
Het gestoelte is voorzien van alle moderne
hulpmiddelen.
i ter
laar-
sstt.
nden
e De
lerkt
aart,
i uit
ba-
van
oet-
jto
is
en
nt
en
H.
In
e
d
(Ingezonden Mededeeling)
,gnaar stel
v moest tel-
Njaagd.
iksneli"
„Wij lieten hem leven omdat er uitdrukke-
een
ae-
'eft
nd-
eu-
at-
ich
en.
uw
net
tiet
jen
len
de
vat
eer
de
th-
de
iet
m.
en
ter-
Ofd-
van
ter-
vrtf
too
?n,
tok
1P.
ik-
lat
Ve
>e-
on
en
en
Hf
Toen hij weer bijkwam, lag hü in een bed
en zag hij mannen om zich heen staan. Hl)
wist niet waar hij was. maar de mannen ver
telden. hoe zjj hem hadden gevonden en dat
hl) onder hen kon blijven. Jarenlang, zijn leven
lang bleef Mazeppa onder de Kozakken en hij
overtrof hen allen in moed, behendigheid en
kennis. Zoo groot werd zijn gezag, dat Peter
de Groote hem op verzoek van de inwoners
der Oekrajine tot koning verhief. Nu was de
tijd gekomen, dat hjj wraak zou nemen op zün
grootsten Vijand, zijn vroegeren heer en den
man van zijn geliefde. Het kasteel van den
graaf werd genomen en met den grond gelijk
gemaakt. Geen steen bleef op den anderen.
De graaf moest vluchten en zag al zijn eigen
dommen ten gronde gaan. Nooit had hjj kun
nen denken, dat Mazeppa nog eens als koning
van een volk zou terugkeeren en nog minder.
„Het zijn de lepelaars maar," riep
ze. geheel gerustgesteld, uit.
„Het kan een zwarte man sijn. die
zei
De ontdekking onder de fundamenten van
den „Toren der Stilte" van den koffer met
den naam en het wapen der familie Richmond
erop was inderdaad Iets ongehoords en onge-
loofelijk-onverwachts.
Pennyless en Patrick dachten tegelijkertijd
aan den schat van den te Cawnpour vermoor
den voorvader, die dezen schat had toever
trouwd aan een Parsi koopman op wiens on
wankelbare trouw hü zeker wist te kunnen
rekenen. Maar hoe kwam die koffer hier, op
deze griezelige plaats, waar bovendien niemand
zonder levensgevaar wegens bedreven heilig
schennis kon binnendringen? Zij hadden niet
Ramal Help!.... Help!"....
„wHHxai.... Hoeinck!" was het antwoord,
gevolgd door een hevig geblaas
veel tijd om zich over deze vraag in gissingen
te verdiepen.
Zij begonnen weldra, op zeer benauwende
wüze. het gebrek te gevoelen aan frlssche lucht.
Als men niet den verstikkingsdood wilde
sterven, moest de ingang tot deze onderaard -
sche ruimte zoo spoedig mogelijk worden vrij
gemaakt. De drie mannen gingen daaraan hun
kracht besteden, geholpen door Patrick.
Zij hadden onbeschrijfelijk te lijden van hon
ger en dorst, konden zich in de enge ruimte
nauwelijks bewegen en streden met den moed
der wanhoop tegen den hen allerwege bedrei
genden dood. En hun ontembare geestkracht
zegevierde daarbij.
Pennyless' hand, waarvan nagels en vingers
bloedden, werkte een laatste zandlaag weg.
De man slaakte een kreet, zette sijn mond
aan de opening, haalde een teug lucht binnen
van die,lucht, welke uit het knekelhuis
kwam en die hem verkwikte.
Hij werkte met armen en beenen, spande al
zijn zenuwen, wist zich een doortocht te banen
en kroop in de zijgang, tot zijn vrienden roe
pende:
„Moed houden'..... moed houden!”
Daar stond hij weer op dien beenderenheuvel
in de brandende zon.
Ginds, heel hoog, tegen een wolkenlooze grijs
blauwe lucht, bewogen zich eenlge groote gie
ren. terwijl andere op den wal van den ring
muur zaten te slapen, met ingetrokken nekken,
de koppen tusschen de schouders Er heerschte
in dit rtjk van den Dood, in dezen Toren van
Stilte een zóó verschrikkelijke verlatenheid en
btj verlies van "n
anderen vinger
Onder de vele verhalen en anecdoten van
den grooten keizer Napoleon is een opmerkelijk
geval te vinden, dat weinig bekendheid geniet,
maar dat niettemin een interessanten kijk geeft
op den kleinen grooten man. Het was den dag
voor den slag bij Eylau. Napoleon had in de af-
geloopen maanden een reeks nederlagen te boe
ken gehad, doch als steeds had zün goed ge
sternte en zijn ijzeren energie hem fier en vol
goeden moed gehouden. Ook de slag bij Eylau.
die een oogenblik het graf van het Russische
leger dreigde te worden, werd door een tijdig
Ingrijpen der Dullachers veranderd in een onbe-
slisten strijd- De, Franschen waren den avond
Uit Madrid wordt gemeld, dat de burge
meester van Zamora alle kaartspelen in café's,
koffiehuizen en openbare plaatsen van ver
maak heeft verboden, daar men niet in staat
bleek het gokken bij het spelen tegen te gaan.
Alle café-houders moeten thans hun speel
kaarten bij de politie inleveren.
£saasaaaaM«MMsaseaMssassMsswMM»aaaMaMMMMi
vier en negentig millloen zeshonderd en acht
duizend tellen."
„Goed, goed, maar ruk nu uit!" schreeuwde
Self f er
„En als je op die manier dag en nacht zon
der ophouden doortelt.
.Dat zal ik desnoods doen!" brulde Seitfer,
„maar daar heb ik jou niet bij noodig! Ver
stoor m'n levensgeluk niet!”
Sam Feil deed een laatste poging.
Dan kan je gemakkelijk uitrekenen hoe
lang het duren moet; deel vier en negentig
millloen zeshonderd acht duizend maar op de
biljoen!”
„Deel Je zelfl" riep Seiffer, op t toppunt ^n
woede en hjj kwam zóó dreigend op Feil af,
dat deze de vlucht nam. maar het nochtans*
z'n plicht achtte op de trap een paar maal te
roepen: „Dag en nacht! Denk daar wel aan!”
Seiffer telde door. Hü deelde niet. Telde.
Kwam dus niet tot de verbijsterende uitkomst
eener eenvoudige deellng: dat hij 1056» jaren. -
339 dagen. 16 uren. 35 minuten en 33 1/3 se
conde. zou moeten doortellen. dag en nacht,
drie onuitsprekelijke tellen in de seconde.
Seiffert telt op het oogenblik. dat dit blad
verschijnt, zeven en twintig jaar, drie weken,
zes dagen en vier uren.
De dokter zegt, dat hij bij goede verzorging
het tot t begin van den zomer kan uithouden.
yan Seiffer had al evenzeer een stokpaardje
I als alle andere menschen. De een zoekt t in
z'n das. z'n teint of z’n nachtrust, de ander
in z'n maag, z’n scheiding <St z'n schoonmoe
der. Jansen kan niet slapen als hij te voren
koffie drinkt. Pietersen daarentegen kan ón
mogelijk koffie drinken als hij slaapt, Anna kan
geen mannen met een baard uitstaan en Cato
vindt het wratje naast den neus van haar aan
staande het liefst wat er aan hem is; ja, ze
zou hem zonder dat wratje nooit genomen heb
ben.
Gij zelf lezer, houdt uw dag voor verloren als
ge het Verhaal van den Dag niet gelezen hebt
en ik lees nooit gedrukte mededeelingen. om
dat de lucht van den drukinkt slecht is voor
mün kanarie.
Zoo hebben we allemaal wat en zoo had ook
Jan Seiffer wat.
Hij telde Hij motst tellen, omdat hü 't een
voudig niet laten kon. Misschien had hij onder
z'n voorvaderen den eersten volksteller geteld,
of in elk geval iemand, die geducht op z'n tel
len paste; hoe het zij, als je met hem wan
delde. kon je er op aan, dat hij na een poos
het aantal juffrouwen met bontjassen of plat
voeten opnoemde, dat hij tegen gekomen was.
of hoeveel ramen er open en hoeveel er dicht
waren in de straten, waar hij door liep. Hl)
scheen deze gymnastiek bepaald noodig te heb
ben. Als je hem bezocht en bijvoorbeeld z'n
nieuwe behangsel opmerkte, zei hij:
,4a. aardig hè? Vijf duizend drie honderd
een en zeventig maal hetzelfde figuurtje!"
Z’n haren telde hjj lederen oudejaarsavond
en van z’n ademhalingen hield hij nauwkeurig
boek. De dingen kregen pas beteekenis voor
hem als hjj hun aantal kende.
Jan Seiffer had wat fortuin men beweer
de dat het in halve centen bestond, omdat hij
dan iets te tellen bad en z’n overvloedige
vrije tijd - - gevolg van dat fortuinkon slechts
dienen om z'n tellust aan te wakkeren. Hij kon
zich zonder nadenken, wikken of wegen, hals
over kop In de weelde van het tellen werpen.
Het was een feest, een verrukking voor hem.
en hij deed het niet wetenschappelijk, stelsel
matig als een wiskunstenaar of een geleerde,
maar hartstochtelijk en onberedeneerd als een
dichter. Een tel-maniak, een getallendweper
was hjj. Als iemand zei: „Zoo talrijk als het
strand der zee....", dan ijlde Seiffer naar het
strand, zette een vierkanten decimeter uit, be
gon de droge korrels te tellen, in de koorte
achtige begeerte om te weten hoeveel er in-
gingen. HU tobde met het zand, dat aan z'n
vinger bleef zitten, of dat door den wind werd
weggestoven, maar hü hield hardnekkig vol.
dat er ergens wel een opgave te vinden zou
zijn van het aantal hectaren op aarde en dat
zoodoende het totaal aantal korrels berekend
kon worden.
Seiffer had het door deze telbeslommeringcn
-geweldig druk, en z'n leven was op die manier
uiterst vermoeiend. Maar hij ging er in op, en
wanneer iemand maar even een nieuwe moge
lijkheid op het gebied van tellen aangaf, dan
vloog hjj daar blindelings en tot elk offer be
reid, op af.
Totdat op een dag het biljoen in z'n leven
kwam.
Op een avond vroeg zijn vriend Sam Feil,
die bU Seiffer op z’n kamer zat te babbelen.
lijk geschreven staat, dat men geen Brahmaan
dooden moet, zelfs indien hij onwaardig is.
.JX>ch thans, heden, zooeven hebben wU Bi-
kanel ter dood veroordeeld.
„Nu wU tot de ontdekking zijn gekomen dat
hU de schenner is der heilige overblijfselen van
onzen broeder Narindra. wordt Bikanel niet
langer beschermd door de Heilige Boeken.
„Ga. Berar!.... ga!.... en wees de wreker,
die de aarde van dit monster zal verlossen!"
En zich wendende tot de andere fakirs, die
zich over dezen onverwachten keer van den
toestand blijkbaar verbaasden, ging hij voort:
„En gjj, mijne zonen, maakt u gereed om on
verwijld te vertrekken naar het land der Afri
di’s.
,DÜ die den heiligen oorlog voeren tegen de
Engelschen hebben u noodig."
de levende en doode omgeving nam voor Pen
nyless plotseling een zóó schrikwekkend karak
ter aan. dat hij. de man van üzeren energie,
'n oogenblik eronder dreigde te bezwijken.
Maar dat gevoel duurde ook slechts 'n «ogen
blik
Hij voelde zün oogleden knipperen en een
traan verduisterde ztjn blik.
„Claudia!".stamelde hü zacht.... „Olau-
dia.... m'n lieve vrouw, zal ik u dan nooit
meer terugzien?”.... En een kreet van woede
en wanhoop, een geluid als dat van een gewond
dier ontsnapte aan zijn door de brandende
hitte verdroogde lippen
Tegen alle waarschijnlijkheid, ja, zelfs tegen
al het mogelijk geachte in. zooals dat wel ge
beurt bij afschuwelijke nachtmerries die den
slaap verstoren, meende Pennyless plotseling
een woest, sidderend geluid te hooren, dat van
buiten den ringmuur tot hem doordrong en de
gieren hun koppen deed opsteken. HU meende
het niet alleen, neen. hü hoorde het inderdaad
en wel duidelUk; hü herkende zelfs dit koper
achtig geluid, dat tets van een trombone had:
„Hoeinck!"....
.Jtama!.... dat is Rama!” zeide hU. niet
wetende hoe hü het had en zün ooren nauwe
lijks kunnende gslogyen. HU stiet een nieuwen
kreet uit en schreeuwde met al de kracht zUner
longen:
„Rama!.
..Hoeinck!.
legde de halve maan om «Un hate, be-
- 1 aan zijn voeten en ging zit-
D beenen” stijf tegen elkaar opgetrokken,
einde de grootste kracht te kunnen ont-
.Nu de zon zich iets laat voelen
Sn men reeds een vogel ziet.
Die Egvpte heeft verwisseld
Voor het Nederlc.ndsch gebied;
Nu de lente er nog niet is,
Maar dan toch op komen staat.
Ziet men weer de rieten stoeltjes
Voor de restaurants op straat!
Eens moet men ér mee beginnen
En te vroeg komt hier van pas,
Want wanneer het éven meeloopt,
Heb je zóó een vol terras;
En het lukt ook. want niet altijd
Roert de lentemaand haar staart
En dan krijg je, als een staalkaart,
Zomerdagen reeds in Maart!'
Heel bescheiden maar in adntal
Raken tafeltjes bezet.
Waar het menschdom zich onwennig
Aan een kleintje koffie zet
Want de lente te vereeren
Op een pas geverfd terras.
Daar hoort móed toe, als een ander
Zich nog hult in winterjas!
Maar zij willen suggereeren
En zich zelve niet alleen.
Dat het lenteweer nu rijp is.
Door de weifelingen heen.
Dus zij zijn dan ook natuurlijk
Op het lenteweer gekleed.
Naar de nieuwe voorjaarsmode.
Zeer charmant en up-to-date.
En zij pronken, juist als is dit
Naar den eisch van hun fatsoen.
Ach, precies als ook de vogels
In het voorjaar altijd dóén!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
zelfs zoover, dat hu de brengers van de on
zalige boodschap liet dooden. Toen echter zUn
verraad vast stond, nam de Czaar zUn maat
regel. doodde de aanhangers van Mazeppa en
liet zUn beeltenis verbranden. De hoofdstad
van zijn land werd door Peter verwoest, die
ten slotte van de drie groote mannen de eenlge
>as. die zegevierend uit den strijd kwam.
Ziedaar de geschiedenis van Iwan Mazeppa,
den groqf^n nationalen held van de Oekrajine,
het onderwerp van gedichten, muziekcomposi
ties en sehilderUen. een man van ongewone
bekwaamheden, grooten penoonlUken moed en
Useren energie....
De regeering van Nieuw-Zuid-Wales heeft
besloten een bedrag van 300 000 |x>nd uit te
trekken voor de bestrijding van de KonUnen-
plaag in het platteland. De konUnen zijn zoo
groot in aantal, dat zU een ware bedreiging
voor de landbouwers vormen en hun het le
ven bUna onmogelijk maken.
Op een landgoed werden in één enkele week
niet minder dan 35.000 konUnen gedood en op
een ander landgoed, waar twee nachten lang
jaeht op dc schadelijke dieren werd gemaakt,
werden elfduizend exemplaren gedood. De re
geering wil de plaag bestrUden door het plaat
sen van netten en de nettenfabrleken hebben
op het oogenblik druk werk. In één fabriek is
het aantal arbeidskrachten gedurende de af-
geloopen vUf maanden verdrievoudigd om de
groote orders van de regeering en particulie
ren te kunnen afwerken.
Karei was dus omringd door vijanden en kon
geen verbinding krijgen met sUn land, noch
met Polen. Toen kwam de winter van 1709.
die ongeveer 2000 soldaten door dc kou doodde
In deze treurige omstandigheden was het
vooral Mazeppa, de prins der Kozakken, die
den moed er in hield. Peter had hem een
boodschap gezonden, waarin geeischt werd, dat
hu zich weder zou onderwerpen, doch Mazeppa
wenschte zUn nieuwen bondgenoot trouw te
blijven en weigerde. Ten einde raad besloot
Karei de stad Pultawa te belegeren, hetgeen
nog zUn eenlge uitkomst was. Mazeppa, die
vrienden in Pultawa had, verzekerde hem.
dat hU de stad spoedig zou bezitten en dit
bracht groote vreugde en moed onder de sol
daten Tijdens den strUd werd Karei zwaar
aan zUn been gewond en de geneesheeren oor
deelden een amputatie noodzakelUk De koning
eischte. dat de operatie onmiddellyk zou ge
schieden en hield met beide handen zijn been
vast. Intusschen gaf hij zUn bevelen voor den
slag, die den volgenden dag zou plaats hebben.
Den volgenden dag. op 8 Juli 170». begon de
beroemde slag van Pultawa. terwijl Peter met
een leger de rivier overstak op een afstand
van enkele uren Maar hU werd door een he-
vigen eavalerle-aanval van de Zweden uit el
kaar geslagen. Een legen-aanval van de Rus
sen volgde en het leger van Karei werd in
tweeën gedeeld, waardoor het aan macht ver-
loor. Karei werd in een brancard gedragen
en in het felst van den strUd werd hü er af
geworpen. HU weigerde echter te vluchten. Hij
liet zich te paard zetten en werd ondersteund
door zijn kamerdienaar.
De slag werd verloren. Duizenden werden
gedood of gevangen genomen. De gevangenen
werden in Rusland vrU gelaten en zagen zich
genoodzaakt allerlei diensten te verrichten,
om in hun onderhoud te voorzien. Mazeppa,
die van Karei gescheiden was. moest vluchten
en kwam in Walachije en later in Bender aan,
waar hU nog eenigen tUd rustig leefde en in
1709. hetzelfde jaar van den slag bU Pultawa.
overleed in hoogen ouderdom.
ZUn doel heeft Mazeppa niet bereikt, zelfs
niet met behulp van een der machtigste veld-
heeren van zijn tUd Verschillende zijner
vrienden kwamen om het leven, ten tUde. dat
hij den Czaar afvlei, daar deze de medeplich
tigen door het rad liet ombrengen, hoewel hU
aanvankelijk weigerde te gelooven, dat Ma
ze a hem ontrouw was geworden Hij ging
ven. Intusschen wachtte Karei op zijn generaal
Levenhaupt. die eveneens met levensmiddelen
op weg was en die na eenigen tijd evenals Ma
zeppa half verslagen aankwam.
Een paar dagen later stootte Karei op een
leger van 50000 Russen, door Peter aangevoerd.
De Zweden waren slechts 16000 in getal, maar
niettemin vielen zU aan. vol vertrouwen op het
krijgsgeluk, dat steeds hun deel was geweest.
Met een razemU. die alles verzette, vochten
Karei en Mazeppa. De overmacht echter was
roo groot, dat aan een overwinning nauwelijks
viel te denken. Toen hij zag dat zijn mannen
begonnen terug te trekken, richtte hU zich tot
de Kozakken en.beval hun iedereen te dooden.
die de vlucht zou nemen, hem zelf ook Op
nieuw begon de strUd en de Russen verloren
driemaal zooveel mannen als de Zweden. Maar
toen kreeg Peter hulp en voor de derde maal
begon de strUd. De Zweden verloren, maar
geen was er, die week en met nog slechts 9000
man vochten zU door, tot de nacht viel. Ten
slotte wisten de Zweden te ontkomen met 6000
man en Peter bleef overwinnaar, hoewel bet
allergrootste deel van zijn leger was omgeko
men.
nlangs heeft een Reuterbericht melding
I 1 gemaakt van de plannen tot viering van
VX een eeuwfeest van Mazeppa, een der
nationale helden van de Oekrajine. Men mag
zich verbazen over het feit, dat men zich ver-
guste in het geval-Mazeppa, die nJ. pas over
elf jaar voor een viering in aanmerking komt,
want deze figuur is toch bekend genoeg om
een vergissing te kunnen voorkomen Mazeppa
werd n.l. in 1644 geboren en niet in 1633 Maar
nu zUn roemruchte naam weer eens door de
Pers is gegaan, zal veler nieuwsgierigheid wor
den opgewekt naar den man. van wlen we uit
onze schooljaren nog vage herinneringen heb
ben bewaard. We kennen ook nog enkele schrij
vers en componisten, die het leven van Ma
zeppa tot onderwerp hebben genomen. Lord
Byron wijdde een groot gedicht aan hem. dat
door Nicolaas Beete in het Nederlandsch werd
vertaald. Voltaire vertelt zUn geschiedenis in
zijn historisch boek „Geschiedenis van Karei
xn. koi
componisten lieten zich door Mazeppa's avontu
ren inspireeren.
Ik zal leven", antwoordde
Berar. met dezelfde koelbloedigheid het bevel
ontvangende om te blijven leven als
het bevel om te sterven.
.Deee
eenlge boete zijn.
„En nu, mun »oon. aan het werk!"
JSertUds hebben wU uit ons midden een el-
een onreine, een var-
Seiffer bracht den automaat in werking, die
regelmatig-dof begon te kloppen en. bU elk
honderdtal een belletje deed hooren.
.Jk vind het heel onaangenaam, dat je me
stoort." zei hU
Z'n oogen glansden akelig en lagen diep in
z’n hoofd; hjj was mager geworden en z’n han
den beefden
„Maar luister nu eens,” drong Feil aan. ,Jk
ben aan t rekenen gegaan en nu begrijpt toch
een kind, dat je in vier en twintig uur, twee
honderd negen en vUftig duizend twee hon
derd tellen doet, en dus
.Dat doe Ik ook," snauwde Seiffer, „en daar
mee zal ik voort
gaan als je me
met rust laat!"
en dus in
een jaar, of drie
honderd vUf
zestig maal vier
en twintig uur,
De stad Temuco ift Chili is in rep en roer;
de eigenaars van vrijwel alle paarden aldaar
zUn plotseling tot de ontdekking gekomen, dat
hun viervoeters geen staart meer hebben! Ook
in andere steden van Chili heeft men hetzelf
de geconstateerd. Men beeft hier niet te doen
met de een of andere paardenziekte,
met het gevolg van de hooge prijzen,
thans voor paardehaar worden betaald. Hier
van hebben oneerlUke lieden misbruik gemaakt
en het artikel direct van de „producenten”
betrokken. Zij maakten zich niet alleen mees
ter van den staart, maar ook van de manen.
De arme paarden staan weerloos tegenover hun
schenders en daarom kreeg de politie opdracht,
meer dan gewone waakzaamheid te betrachten.
Ook de bereden politie kreeg een soortgelijke
instructie, en wat was het gevolg? Det van
ettelijke politiepaarden eveneens de staarten
werden afgesneden
dat hjj zjjn wilden tocht door de steppen zou
overleven. Maar Mazeppa was nu eenmaal geen
gewoon mensch en als het ware geboren voor
krijg en ontbering.
„Gij zyt uw eed ontrouw geworden en zult
daarvoor sterven”.
„Jk ben bereid. Sahlb”. antwoordde de fakir
«net onverschrokken eenvoud
„Vanwege uwon ijver, uw toewijding, en de
talrijke diensten, welke gi) bewezen hebt aan
bwe meesters, zult gij den edelsten dood ster
ven, dien een oprecht geloovige erlangen kan:
dien der heilige zelfonthoofdlng."
IS VOOR VISCH. T AllERFUNSTt WAT ER IS. =g=
wat nu wel het grootste getal was, dat hü tot tevoren slaags geraakt met de Russen, doch
Napoleon beschouwde dit gevecht als een voor-
loopertje van den grooten slag. Hij reed zonder
dekking mét zjjn gevolg dooi het dorp naar
den toren om vandaar uit het plan tot den strijd
van den volgenden dag te ontwerpen.
Terwijl hij met de hand tusschen zijn vest
eijn bekende houding de landerijen bene
den hem overzag en de uitgestrekte sneeuwvel
den in zijn geheugen grifte, vergat hü een
oogenblik de schermutselingen, die in de nabij-
he.d geleverd werden, tot hjj plotseling bemerk
te. dat de Russen aan de winnende hand wa
ren. Hü gaf een paar korte bevelen en zond zün
ordonnansen naar beneden, waar Murat reeds
orde had gebracht in deh strijd. Maar de hard
nekkigheid van de Russen maakte het noodig
nieuwe krachten te laten aanrukken en het
scheelde weinig of de Franschen werden door
een flankaanval van kozakken van het dorp
verdreven. De keizer gaf nieuwe bevelen, doch
merkte plotseling, dat hü alleen stond. Hü keek
de dorpstraat af. doch zag geen mensch. De be
woners waren gevlucht of hielden zich schuil-
Verder op stend aan een boom gebonden het
paard van den keizer en niet ver daarvandaan
een eenzame man. Nu herinnerde Napoleon zich,
dat even tevoren voor de deur van de kosters-
wonmg een knorrige man had gestaan, die den
keizer en zün gevolg met haat en verachting
had gadegeslagen. Dat moest die man geweest
zün. Natuurlük herkende de man den schimmel
van Napoleon en hü ging naar het paard toe
en greep het bü de manen. De keizer trok zün
pistool en loste een schot dat miste. Juist op
dat oogenblik had Murat voor de kozakken
moeten wijken, zooodat de toegang tot het dorp
vrü was voor den vüand. Toen bedacht hü, dat
in het hoofd van den koster op dat moment
het lot lag van een wereldgeschiedenis.
Wanneer de koster slechts den moed had de
kerkdeur te sluiten, dan zou de keizer gevangen
hebben gezeten en aan de kozakken zün over
geleverd. De man liet echter de gelegenheid
voorbügaan en Napoleon stortte bü de eerste
gedachte aan het gevaar de trap af. De kos
ter zag den keizer uit de kerk komen, dacht
niet meer aan de mogelijkheden, die hü had
voorbij laten gaan, maar bezweek haast onder
den ban van de harde blauwe oogen van Na
poleon. die hem de teugels ontrukte en op zün
paard sprong. Het was juist op tüd. want geen
tien tellen later renden de kozakken de straat
in. Napoleon intusschen bereikte zün leger en
ontsnapte aan het gevaar. Eén oogenblik was
het lot van de wereld in handen geweest van
een koster
«2
„Gü hebt buiten ons om gehandeld, en mis
schien. onbewust, tegen ons!
„Is het waar. Berar?”
,Dat te waar. Sahib....”
.Door de kinderen der hertogin van Rich
mond te redden, al geschiedde het ook op ver
doek van onzen vriend, kapitein Pennyless.
hebt gü misschien, ten bate van den algemee-
nen vüand. den vervloekten Brit, een plan
doen mislukken, waarvan de uitvoering was
bevolen door ons. uwe meesters.
nu toe geteld had. „Het grootste getal, wer-
kelük geteld?”
Dat was negenhonderd vier en negentig dui
zend zevenhonderd acht en zestig. Niet verkre
gen door vermenigvuldiging, maar zelf geteld.
De bezoeker knikte. „Zofe zoo En wat
waren dat, die negenhonderd duizend en nog
“n kleinigheid?"
Seiffer antwoordde: „Vlooien.... Ja. heuschl
Toen ik in dienst was als fourier en de rust
kamer moest schoonmaken.,’
Het onheil naderde. Som mümerde hardop:
„Büna een millloenWat een getalEn wat
een tüd moet dat gekost hebben!"
„O. maar ik richt me op nog veel grooter
getallen in.” lachte Seiffer. .J£r wordt nu een
toestelletje voor me gemaakt, dat automatisch
doortelt telken* als Ik eet, of slaap of iemand
antwoorden moet.”
.Den mlllioen." peinsde Feil wee
je eens voor, dat je tót b 11 j o e
len!"
.Dat kan best, waarom niet?" verzekerde zün
vriend.
Het begon al in hem te stormen. Biljoen!
„Dat is millloen maal mlllioen." waarschuw
de de vriend.
Maar Seiffer draaide er z'n hand niet voor
om. Van dat oogenblik zou hü tot biljoen tel
len. En niet rusten vóór hü er was. Drie tel
len in de seconde. Je hadt dan wel geen tüd
om de heel groote getallen uit te spreken, zoo
als drie honderd negentien duizend millloep
achthonderd vier en zeventig duizend zeshon
derd zestig, maar die kon je tikken op de tafel
of tegen den muur, op de wüze zooals dat toe
stelletje 1 deed.
Seiffer verzocht z'n vriend weg te gaan en
begon
Na twee dagen kwam Sam met bezorgd ge
zicht aan de deur. Seiffert's hospita zond hem
weg: .Meneer is voor niemand te spreken.
Strenge orders: meneer telt!”
Het duurde drie weken. Feil gebruikte de
kracht der wanhoop en forceerde Seiffert's
deur. Hü vond hem tellende.
„Jan!” riep hü. „luister even! Een oogenblik
maar!”
„Vier millloen drie honderd een en twintig
duizend vüfhonderd zeven en tachtig.” zei Seif
fer.
Feil zette door.
.Drie tellen in de seconde”, zei je. ,Jiu een
minuut heeft zestig seconden, een uur heeft er
zes en dertig honderd, zoodat je per uur tien
duizend achthonderd tellen doet. Derhalve....”
Ten tüde. dat de machtige Zweedsche koning
Karel XII zijn veroveringen in Europa door
zette. was Mazeppa reeds tot een vrü hoogen
ouderdom gekomen. Het was in die dagen, dat
Prins Maseppa aan het hof van Peter den
Grooten was. Bü deze gelegenheid stelde de
vorst hem voor de Kozakken afhankelük te ma
ken van hem. waarop Mazeppa antwoordde,
dat de geest der Oekrajiners dit niet zou ver
dragen en dat zü een bü uitstek vrijheidlie
vend volk waren. De Czaar werd daarop woe
dend en in een dronken bui d-vf-de liü Mazep
pa te zullen laten doodmartelen r-t was vol
doende voor den schranderen Mazeppa om
direct na zün thuiskomst maatregelen te ne
men. Hü sloeg direct aan het werk om een
opstand voor te bereiden en vroeg Karel XII,
die zün veldtocht tegen den Czaar begonnen
was, om hulp. De Zweedsche veldheer begreep
onmlddellük. welk voonleel hü kon hebben
van de medewerking van een zoo bekwaam
legerleider ate Mazeppa en zegde zün hulp toe
Met een leger van 30000 man zou Mazeppa den
koning tegemoet trekken En zoo trok hü di
rect naar het Zuiden, tot groote verbazing
van sün officieren, die niets afwisten van de
afspraak met Mazeppa. De wegen, die de Zwe
den moesten gaan, waren vrijwel ongenaakbaar
en het was voor den koning dan ook een
groote troost, toen hü elndeljjk Mazeppa en
zün mannen ontwaarde. Het leek intusschen.
alsof Mazeppa op de vlucht was en inderdaad
hadden de Russen lucht gekregen van zün
plannen en hadden hem aangevallen. Slechts
zesduizend man en een r orraad goud en zil
ver waren aan de slachting ontkomen. De le
vensmiddelen waren alle in den strüd geble-
,O. dank! Beste en eerbiedwaardigste aller
meesters!" riep de fakir, op de knieën vallende.
„Men brenge de „kartvat", ging de poendlt
op ü^kouden toon voort.
Twee fakirs stonden op om het bevel te vol
brengen.
nMiitiiHiiiiin HET TERRAS IIMIIIIIIIIMIIIC
Op dit oogenblik te de naam Maseppa we
derom het centrum van de belangstelling der
Oekrajiners, die pogingen in het werk stellen
om zün excommunicatie door de Russisch Or
thodoxe Kerk opgeheven te krtjgen. zulks naar
aanleiding van zün eeuwfeest. Mazeppa was
n.l door een excommunicatie getroffen, omdat
hü partü had gekozen vóór Karei van Zweden
tegen Peter den Grooten. Hü was toen Prins
van de Oekrajine. als zoodanig erkend door
den Czaar. omdat Mazeppa de grootste was
onder -de Kozakken van dit land, die hem om
zjjn moed en zün kennis als hun Hetman had
den erkend, ofschoon hü volstrekt geen
Oekrajiner was. Hü was nJ. een Pootech edel
man uit een oud geslacht en het was het
bloote toeval. dat hem onder verschrikkelijke
omstandigheden naar hier gevoerd had. In zün
jeugd was Mazeppa page aan het hof van een
Poolschen graaf, die een zeer jonge vrouw had
getrouwd. Deze vrouw was beroemd om haar
schoonheid en deze was ook den jeugdigen
page niet ontgaan. Toen een verhouding tus
schen beiden was uitgelekt, nam de graaf op
een vreeselüke manier wraak. Wat er van zün
vrouw is geworden, wordt niet verteld, doch
Mazeppa ondervond zün wraak op een wüze,
die hem büna het leven kostte. Hü liet Ma
zeppa achterst voren op een wild paard binden,
dat kort te voren in de steppen van de Oekraji-
ne was gevangen. Toen kreeg het beest zün
vrijheid terug en in een wilde vaart en onder
hoongelach van den graaf en zün gevolg joeg
hei de poort uit. Dagen en nachten stormde
het dier voort door de steppen en door kreu-
pelhout. terwijl Mazepjya bloedend en gerad-
braakWop den paardenrug lag gebonden. Iedere
beweging, die hjj maakte om zich te bevrijden,
dreef het paard nog sneller voort en leder
woord, dat hü riep, joeg het dier den doods
schrik op het lüf. Het paard zocht natuurlük
de steppen van zjjn land op en kwam niet tot
rust, voor het de vlakten had bereikt. Meer
malen werd het door hongerige wolven achter
volgd. maar telkens wist het dier te ontsnap
pen Eindelük. na enkele dagen en nachten te
hebben gedraafd, kwam het eenigszins tot rust
en in de nabijheid van een Kozakkendorp in
de Oekrajine viel het uitgeput neer, om na
een paar uur te sterven Mazeppa echter
leefde nog. zy het dan, dat hü met bloed be
dekt. smach.'nd van dorst en pün. het be
wustzijn verloor.
Tot de meest dwaze en ook meest verschrik
kelijke straffen welke de Hindoes hebben uit
gedacht. behoort de vrüwillige onthoofding,
uitgevoerd door den veroordeelde zelf. Deze
krügt om den hals een vlümscherp stuk staal
in halve-maanvorm. dat door kleine ringen en
lichte kettingen verbonden wordt met de vle
ten. waaromheen grootere ringen worden ge
schoven. die aan het uiteinde dezer kettingen
zün aangebracht. De veroordeelde trekt de
beenen hoog op. stoot ze dan met al de kracht
waarover hü beschikken kan. naar beneden en
scheidt zich zelf aldus het hoofd van den
romp.
De beide fakirs kwamen terug, het door
roest en verdroogd bloed bevlekte instrument
dragende in een groot wlt-züden kleed
Zü spreidden dit kleed op den grond uit en
Berar plaatste zich in het midden daarvan,
met veel behendigheid de verschillende deelen
van de „karivat” aan elkaar bevestigende, ter-
wül deze een gerammel deden hooren ate van
üzer.
HÜ
vestigde de ringen
ten. de 1
ten
wikkelen.
Krisna begon nu een langzaam en eento
nig psalm-gebed. dat eenlge minuten duur
de.
Toen hield hü op en keek Berar strak en
koel aan. Deze, geheel in elkaar gekrompen,
wachtte op het gebaar....
Maar Krisna maakte dit gebaar, dat voor
den fakir het doodvonnis zou beteekenen, niet.
Hü wendde zich opnieuw tot Berar. die door
dit dralen Iets van zijn geestessponkracht be
gon te verliezen, en zeide op dlep-emstigen
toon:
,D« geboden van den goddelüken Manoe lee-
ren óók de menschllevendheidzü bevelen de
zwakken te helpen en zün niet vüandlg tegen
over vergevingsgezindheid
„Gü züt menschlievend geweest gü hebt,
ondanks hun afkomst, twee kinderen die in
gevaar verkeerden, geholpenen alleen
déérom hebt gü mün bevelen niet strikt opge
volgd.
„Op mün beurt schenk Ik u vergiffenis en ik
beveel u te leven”.
„Goed, meester.
Hl. «tin tneevolee de vereekerlngsvoorwaanlen tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f TEA bü een ongeval met f O Efi by verltee van een hand 1 OE oü verliee ven een f EA by een breuk van Z 4/1
eender volgende uitkeeringen T «J UUU. - verUea van beide ermen. belde beenen at belde oogen ƒ«/(/.-doodeiy ken afloopeen voet of een oog Ja&O.-duim of wyavlnger f Ov.-bëen of arm f »(/.-
s
zich er
