De heilige slang van Cairo H w^Aaal dendaq I MANCHESTER GUARDIAN WEEKLY HEIL JEUGD! ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN rit If you READ THE Met ROBINSON aan kun je Alle abonné’s JÜET GROOTE AVONTUUR GUARDIAN BUILDING AAANCHESTER - ENGLAND uren lang gaan DONDERDAG 16 MAART IÏENNY PORTEN Vernuftige constructie Een harde jeugd 11 ind ten De „heilige” slang Robbenjacht Haar film-loopbaan «m Steekpenningen interested in England are maar Een voetreis FEUILLETON 3 NOCH SLANG, NOCH HEILIG Haar eerste kennismaking met „Af arleent je” Een geheimzinnige imitatie, daar een toovenaar bestuurd Send your subscription to the Publisher Toen ,JMarleentje” nog een klein meisje was I---1 [De nacht voor Harwich} AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ERLIJK. DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Wel schijnwerpers!" riep majoor utii den naast tnUn CATY VERBEEK. Den Haag. «risten- gestor- een Edwin, zoolang deze at, pikte. dat vogel zou neerschieten. van den vogel te treffen, werd de gi raffe geraakt. „Anne Edwin,” riep Topsy, „heb je haar geraakt?” ,4», ik geloof het ook,” zeide de zeeman, .maar dat ia haar schuld. waarom hield ze haar hoofd niet stil.” (Morgenavond vervolg). zoek •n- ■ten ten tan M ook tegenover Patrick luisterden in Wordt vervolgd). hebt tegenover mij niet de Doer den en hij maakte een catapult van de hoorns van de giraffe, om op den De giraffe werd, toen zü aaq het eten was, door een afschuwelijk zwar ten vogel met een langen bek ge plaagd, die in den rug van de arme De zeeman v„.id, dat het niet te pas kwam, dat Edwin zoo werd geplaagd The Manchester Guardian Weekly Is published every Friday and Is sent to any address post free for 12 months for 13s. Od. and the paper will reach you every Saturday morning Specimen copies will be sent on request. Ingezonden Mededeeling) 1 dit reeds om. een een arm egen be- n. a. It gives a summary of the week’s news combined with such expression of liberal thought on British and International affairs as has made the Man chester Guardian ao highly regarded in contemporary journalism. de dat ST. JOHN (New-Foundland) 16 Maart. (Reu ter). NabU Belle Isle Straat is een groote school robben gezien, waarop 1200 man zijn uitgetrok ken om jacht op hen te maken. stand aldus! U tn OOd€ de «nen, WC” idea de ging i en één erloren En Eie Hand ig aan. ensbe- jsaard Voor te ja- el het 1 van Jelgié beeft wordt arine, liet te i over de hok- tendom luister- zich, „The duis- broed- g dekt inzien- ensch. r en den isieen voor- Zulks d ge- acht- mo- vacht acht- Deae erbo- aebt- de en ree nt- a- nd en XX Abdoel Hoessein Khan Diba, de gewezen be stuurder der hofhouding van den Sjah van Perzië. is tot tien maanden gevangenisstraf ver oordeeld wegens het verduisteren van een groote som geld, aan hem uitbetaald doof een Pers, die afgevaardigde wilde worden in het nieuwe parlement. Abdoel Hoessein Khan Teymour Tash. de ge wezen hofmlnister van den Sjah, staat thans voor het Hooggerechtshof terecht wegens ver duisteringen en het aannemen van steekpen ningen. Binnen enkele dagen zal in dit proces vonnis worden gewezen. lichtkegel aan het grootste vogel te schieten en hij mikte op het dier, om hem te treffen. Bobby en Topsy bleven toekijken, om te zien, of Freddy Vrijdag den Nauwelijks begon de vogel weer te pikken naar Edwin's rug, of Freddy schoot de catapult af, maar in plaats ■HMHIISUIC Eenlge minuten later kwamen twee mannen «anloopen, bekleed met een „langoetl”; zU wis selden met Berar geheimzinnige teekenen en Jaren geleden was er onder het clubje aan komende bakvisschen, dat de film-artiste ge regeld stond op te wachten, een verlegen blond meiske. Op een goeden dag trok ze de stoute schoenen aan en drukte Henny Porten een ge kleurde kaart in de handen! Haar eigen portret, dat keurig netjes gekleurd was! Het meisje was zoo hard weggeloopen, dat er van bedanken geen sprake was. Kort daarop toen Henny jarig was, werd ze gewekt door vioolmuziek op de gang bij haar kamer. En toen ze nieuwsgierig oin den hoek van de deur keek zag ze hetzelfde kind vol toewijding spelen. Een jaar daarna bracht Mariene haar een tweede aubade, waardoor ze bijna van kost school gestuurd werd! In ds eelheid unmen het eens met Kerstmis zijn horloge moest verpanden om een eadeautje voor de kinderen te koopen. ZIJ het dan ook slechts een pop uit een win kel. waar uitverkoop was wegens ..Brand- en waterschade!” En het was ditmaal niet eens een gefingeerde brand, wamt de pop rook heele- maal schroelerig en werd daarom ook „aange- brande Annie" gedoopt. mannen zijn de bewakers der ruïnen.... het zijn „thoega’s”. of „Worgers”.... mjjn nede rige, toegewijde, volstrekt onomkoopbare sla ven.... de uitvoerders van mijn wil.... In de provincie Bengalen heb ik er meer dan tien duizend van onder mijne bevelen.” Ondanks zjjn onverschrokkenheid kreeg de kapitein bij het vernemen dezer mededeeling welke Berar hem deed als gold het de meest eenvoudige zaak ter wereld, toch even kippen vel. „Waar gaan zU nu heen?” vroeg Pennyless. „Zjj gaan heen met het meest volstrekte be vel om een twintigtal van onze broeders, thoe ga’s te recruteeren, en vervolgens het verblijf der echtgenoote van den Sahib en van de Jonge Engelsche op te sporen en beiden te be schermen. Nooit zou de Sahlb meer schrandere speurders en meer trouwe helpers kunnen vin den.” „Beschermd te worden door de Worgers van Bengalen, dat is zeker niet iets alledaagsch,” dacht de kapitein, „en m'n lieve Claudia zal er over In de wolken zijn als zjj verneemt dat zij leden van een zoo verschrikkelijk geheim ge nootschap In haar dienst heeft gehad." „Zoodra zjj het spoor gevonden hebben," ging Berar voort, ..zullen zfj ons komen waar schuwen, terwijl de anderen een wakend oog blijven houden.” „Berar, ik dank u! Ik kan mijn erkenteUjk- heidsverpllchtlngen tegenover u niet meer tel len en ik weet niet hoe u mijn dankbaarheid te toonen." .Meester, gij komen. Met een niet genoeg te prijzen dienstvaar digheid en gastvrijheid werden nu allerlei spU- bereid en opgediend tot zelfs malskoe- *en voor den olifant. I I iiiiiniimuiiiiiiiiiifiiiiimniiiiiiuiiiö Toen ze in de krant las. dat haar afgod In het naburige Partenklrchen logeerde, vluchtte ze op een vroegen morgen naar het station en wekte Henny Porten met hetzelfde „Engelen lied” van Braga, dat ze ook voor haar verjaar dag gespeeld had. Zelfs nu Mariene onder de meest gevierde vrouwen van de wereld behoort blijft ze haar jeugdliefde trouw en er bestaat een hartelijke vriendschap tusschen beide artlsten. Onlangs toen ik met mijn man in de hall van een Berlijnsch Hotel thee dronk, zag Ik Dietrich opeens op me afstappen. Ze had een kleur van blijdschap over de onverwachte oqjmoeting en we hadden het weer echt gezel lig samen. Voor mij is ze altijd het eenvoudige meisje van vroeger gebleven.” Ik zit weer rustig op mijn plaats en overweeg, dat het toch wel een heele prestatie is om het pdbliek langer dan twintig jaar zóó aan je te Vielen ten slotte voor hem op de knieën. Marius kon daarbij de opmerking niet ach terwege houden: -Het schijnt dat onze vriend Berar bier nog ri wat te vertellen heeft." Berar deed hen, met *n gebaar vol waardig heid opstaan en gaf hun vervolgens In de Hin- doe-taal instructies, waarnaar zij luisterden *>et bijna godsdienstigen eerbied. Daarna maakten zij eenige geluiden, die hun vrouwen en kinderen welke zich bij de nade rs der kleine karavaan In het struikgewas verborgen hadden, weer deden te voorschijn korte front plaats -rlock rnert. halve ter. 'tewel ’■rger- 'P op i ka- >veri- e on- id of ■ond- ngen tid. hoog Wip fntge i. We den e te- A1 heel Jong wilde het kind danseres worden, maar zooals dat gewoonlijk met tooneelmen- schen gaat, moest Franz Porten daar niets van hebben. Bleef zelfs standvastig toen een be roemd balletmeester uit Milaan aanbood om het meisje geheel zonder kosten op te lelden. Als tegengif voor haar kunstenaars-neigingen kreeg ze een extra degelijke opvoeding en kwam zoodra ze van school was bij moeder In de huis houding. Ze krijgt nog een kleur als ze er aan denkt, hoe ze op een dag bij het ramenzeemen verrast werd door een clubje bekende gym nasiasten. die asschepoes spottend groetten. En tóch is het tenslotte de eigen vader, die het kind aan het tooneel helpt. Als hij op een dag thuis komt van repetitie, hoort hij een mooie, donkere stem declameeren en ontdekt het verborgen talent van zijn dochter. Zijn tooneelbloed gedoogt niet, dat zulk een gave verloren zou gaan en hij neemt haar mee naar een tooneel-directeur. Die het jonge meis je direct engageert, maar.... haar nooit terug ziet. Zooals dat zoo vaak gaat als men op bet punt staat iets te bereiken, waarnaar men Ja ren uitgezien heeft, voelde ze ineens niets meer voor het tooneel. De Poolsche kunstschilder Tesler beeft met zfjn vrouw en broer, eveneens kunstschilders, geheel Zuld-Marokko te voet doorgetrokken en is dezer dagen te Cassablanca aangekomen. HU is voornemens thans door het Atlasgebergte naar Marakesj te trekken. De tocht zal acht tien maanden duren. Bjj hun terugkeer in Europa zullen de artlsten te Parijs en Warschau hun onderweg gemaakte teekeningen exposeeren. Het zoontje van Tes ter, een baby van 31 maanden, maakt den hee- len tocht mee. n het Dultsche blad „Germania” treffen wU een verhaal aan over een avontuur in Cairo, dat de moeite van het vertellen waard is. Een goed vriend van mij, aldus de schrijver, had mij reeds dageta lang van de eene beziens waardigheid naar de andere gesleept: We slen terden dus weer terug naar onzen auto, die er gens in een van de warrellge straatjes van de oude stad stond te wachten. De zon brandde hevig, een groep bedelaars volgde ons hard nekkig, hier en daar lagen de limonade- en meloenenverkoopers lui tegen een muur. bU den moskeetoren murmelden biddende stem men, mohammedaansche vrouwen schoffelden diepgeslulerd voorbij, terwUl zij tersluiks de vreemdelingen opnamen, de mannen zaten ge hurkt te zuigen aan het lange roer van hun waterpijpen. Dit was Alla’s rijk: vuil, kleurig, druk en geheimzinnig. Plotseling waren we al pratend aan het eind van een nauw straatje gekomen, dat uitliep op een Ijzeren poort, rijk en kunstig versierd met gesmede Ijzeren bloemen. Ik vroeg aan een van de bedelaarsknapen, wie daar woonde en kreeg tot antwoord: „Abu ed Taban”, het geen zooveel wil zeggen als de vader der slang, vlechtwerk en geheel gekiemd Toen de jongen dit gezegd had stoof de heele bende uiteen en sloeg op de vlucht. Ik vroeg mijn vriend, waarom dg jongens zoo angstig wegliepen. Dit scheen te geschieden, om den naam van den vader der slangen, een sjeik van de beroemde slangensecte, die een roep van heiligheid genoot. Waarschijnlijk omdat ze in haar vroegste jeugd al kennis maakte met geldzorgen, weet Henny Porten het vele goede, dat het leven haar bracht, zoo naar waarde te schatten. Vader was opera zanger, maar het vlotte niet altijd met engagementen. Nu eens ging goed, dan weer stonden ze op straat en steeg de nood zelfs zóó hoog, dat hij des bloeds! Dat is nu de tweede maal, dat gjj mfj daarover spreekt.... Als rei ziger die wil zien en wil leeren. zou ik de for mule van dien eed wel eens willen kennen". BU die vraag doorvoer den fakir een vluch tige huivering en hij toonde een ware verbijs tering. ..Sahib", antwoordde hij met half-gesmoorde stem, ,mun leven behoort u toe. ik ben bereid voor u al mijn bloed te vergietenMaar tracht niet dat verschrikkelijke te weten te ko men, dat wU zelf niet eens in stilte mogen her halen, wanneer wij .het eenmaal hebben uitge sproken". toch ook weer natuurlijk! In het staat en werkt overal en altijd het be- vemietlglng tegenover dat der Indien de dood niet stond te leven, zou er op de wereld een van den derden graad, de de poendlts. wijzen deze slacht - de Ingewijden van den tweeden evenals ik, hun bevelen uitdeelen de Worgers. Deze laatste handelen over eenkomstig bevelen, die wU overbrengen!.... Natuurlijk komt het somtijds voor dat de uit voerder dier bevelen zich van de goederen van zijn slachtoffer mrester maakt.... Wat zal ik u zeggenDe mensch is niet volmaakt. Maar verreweg de meeste handelen, geloof mij, door louter godsdienstige beweegre en er in zijn oogen een vuur begon te branden, antwoordde de fakir als 'n echt fanaticus: „De Brahmanen, die de meesters zijn van ons leven, van onze gedachten, van ons ver en onzen wil leeren het en willen het De ingewijden verrichten daarom een heilig werkNiet iedereen die wil kan tot de ingewijden behooren! Daarvoor wordt een langdurig en moeilijk noviciaat vereischt. Men moet gezond zUn van geest en lichaam, phy- sieke handigheid en dito uithoudingsvermogen bezitten, ongevoelig zijn voor smart en lijden of vermoeienis, kortom: afstand doen van alles wat rekening doet houden met zich zelf, alvo rens men aan de voeten der godin den eed des bloeds aflegt. ..Den eed Al kauw ik nu al een heelen tfjd op mijn pen houder en staar als om hulp naar Henny Por- ten’s portret, tóch kan Ik de juiste woorden niet vinden om haar te beschrijven. Dus zal ik me moeten bepalen tot enkele her inneringen aan het gesprek, dat ik in de pauze had met de vrouw, die het twintig jaar geleden reeds wist te brengen tot wereldroem, en dien roem nog steeds niet heeft overleefd- Geboren in 1891!!! Het staat heusch op het program! En al heb Ik haar onder ons gesprek onwillekeurig op het onbeleefde af bestudeerd, ik bljjf er bU. dat Je zou zweren, dat ze hoog stens vijf en twintig is. worden. Ik had alle respect voor den ouden man en zag het hem aan, dat hetgeen hU zeide bloedige ernst was: ik had eveneens eerbied voor de gebruiken van dit land, maar den on zin, dien de oude me daar vertelde, wenschte ik toch niet te nemen. Ik drong er dus op aan, dat hU de slang zou laten zien en verklaarde ronduit, dat Ik hem niet geloofde. „Alla zal me bewaren” zei de man, „het zou uw dood zijn”. Maar het was reeds te laat. Ik had het kistje weggerukt en het deksel opengeslagen en op hetzelfde oogenblik zag ik voor mijn verschrik te oogen een afschuwelVk slangenlijf zich op richten. Ik wilde wegloopen en om hulp roe pen, doch Ik kon mU niet meer bewegen en strekte alleen mijn handen tegen het reptiel uit. Wonder boven wonder siste de slang niet op mjj af en beet zU niet, maar wrong zich bliksemsnel om mijn arm en kronkelde om mijn hals. De verschrikkelijke, kille aanraking met de slangenhuid maakte mO volkomen weerloos, dat ik geen enkele beweging maken kon. Ik trachtte om hulp te schreeuwen, doch kon alleen een keelgereutel te voorschijn brengen. Mijn hart begon sneller te kloppen en mijn aderen zwollen op. Ik roeide, dat het hoog stens nog een halve minuut kon duren en ik sou gewurgd rijn, doch plotseling hoorde Ik In de verte zacht handgeklap en een eentenig ge zang. En Ineens liet de ring om mijn hals los en badend in mijn zweet kon ik weer adem halen. De slang had'ml) geheel losgelaten en door de roode nevels, die voor mijn oogen zweefden, heen, zag ik, hoe de slang terug kroop in haar kistje. De strenge blik van den sjeik maakte nu plaats voor een milden glim- I lach. Toen ik echter den Inhoud van het kistje nauwkeuriger bekeek, zag ik, dat daar in het geheel geen slang In lag, maar een metalen imitatie van een slang, gemaakt van fijn - 2j een Ver vaarlijk reptiel. De oogen werden voorgesteld door twee glinsterende edelsteenen. Ik keek naar mijn vriend, die nog bleek was van den schrik en vroeg den sjeik, wat hij met dit ge heimzinnige Werktuig voor had. Voor hU ant woordde. sloot hU eerst behoedzaam het kistje. „Dit was eigendom van een der beroemdste Farao’s, in wiens graf de slang gevonden werd, gewikkeld om den hals van de mummie. Te oordeelen naar den tekst op zijn graf, werd hU door een Slang gewurgd, omdat hij zich tegen de góden verzet had". Ik merkte op. dat deze geschiedenis toch blijkbaar niet bekend was en dat ik dit heel vreemd moest vinden, maar de sjeik glimlachte weer en antwoordde, dat hU juist daarom niet twijfelde aan de heiligheid van de slang. Hij beschouwde de slang als het bewUs van bo- vennatuurlUke krachten, die ingrepen als dit noodig was. „OU heb. het zelf aan uw hals ge voeld”. voegde hij er spottend aan toe. Maar ik merkte op, dat het heele geval niets anders kon zfjn dan hypnose. „Noem het zooals gU wilt, de bewoners uit het avondland gebru.ken graag geleerde woor den. om hun onwetendheid te verbergen. Maar gU kunt met die geleerdheid niet weten, wat wU weten met ons geloof". Daar viel weinig op te antwoorden. De sjeik zocht zijn kracht in redeneeringen over geloofs zaken Inplaats van over de slang en dan was het raadzaam alle pogingen op te geven. Met mijn vriend sprak ik nog lang over de vreemde geschiedenis en ook hij beweerde, dat het geen hypnose zijn kon, want hij had dui delijk gezien, hoe de slang om mijn arm en hals kroop en haar ringen langzaam maar on weerstaanbaar toehaalde HU kon echter niet spreken noch zich bewegen van schrik en angst. Bulten was het intusschen donker geworden. Het was bU middernacht. We hadden bUna acht uur In het huis van den vader der slang doorgebracht. Het leek echter of bet minuten Waren geweest, zoo waren wU gefascineerd 1 door de gebeurtenissen, als men alleen In het geheimrinnige Oosten kan beleven. Voor de ongelukkige slachtoffers van den honger volgde plotseling de overvloed. Terwijl zU rich aan deze eenvoudige, maar smakelijke gerechten te goed deden, namen de belde on bekende mannen een stok in de hand, vóór zagen zich van eenig proviand en maakten toebereidselen om heen te gaan. ZU kwam opnieuw aan Berar een plechtigen groet brengen en de fakir beantwoordde dien met een plechtig gebaar van zUn droge, kno kige hand. De mannen sprongen het hooge rietgewas tn en verdwenen als schaduwen. nu,” zoo ging Berar voort, „zijn we hier thuis. „Alles wat ge riet is van ons.... de men- schen zelf zUn onze slaven, trouw tot in den dood! Eet, drinkt, slaapt! Ge kunt hier onbe zorgd leven, zonder de minste vreesGU rijt hier veiliger dan wanneer ge bewaakt werd door een geheel regiment...." Johnny, Marius en sprakelooze verbazing. Pennyless schudde ernstig het hoofd, keek Berar fiks In de oogen en zeide: „Kunt gU mU zeggen, fakir, wie deze men- schen rijn?" ,JJe Sahlb vertrouwt hen zeker niet geheel en al.... Als hij mU even wil volgen, dan zal ik hem. onder vier oogen. alles zeggen.” ZU wandelden eenige honderden schreden verder en kwamen bjj grootsche ruïnen, die verborgen lagen achter dicht en hoog geboom te. „Hier hebt gU nu,” zeide Berar. ..een der tempels van Kali, de godin van den Dood, van wie ik een der priesters ben.... Deze beide vraag besloten: „Wilt gij ons hier dan door dat dievengespuls laten doodschieten?" „The Cappard" beantwoordde het vuur; haar vierde schot was een voltreffer. Binnen eenige minuten moest de smokkelboot zinken. Spoedig legde „The Cappard” naast den zinkenden vijand aan. Baker en Lawrence hielden de re volvers gereed. Een ongekwetste trad hun tege-.a moet. Zijn sidderende hand wees naar twee levenloos liggende lichamen. Baker en Lawrence droegen hen naar de polltleboot. De ongekwet ste volgde hen snel, want reeds begon de .TMable" gevaarlijk op zU’ te hellen. „The Cap pard'' spoedde zich heen om niet in de zuiging van de thans snel zinkende boot te geraken. Eerst nu bemoeiden de mannen rich met de twee smokkelaars. De een was dood, de ander zwaar gewond. X>at is William Douglas, onze lei derzei de derde, die niet gewond was. ZU droegen hem In de kajuit. Ma- Jaar Huston beschouwde eerst met samenge- knepeu lippen den gevangene en ging daarna naar de kajuit, waar William Douglas lag. Lawrence merkte op: „Die maakt het ook niet lang meer, majoor Majoor Huston stond voor den doodelUk ge wonde. HU stond onbeweeglijk en doodsbleek. ZUn oogen keken smartelijk naar den sterven de. Als de verschrikt toespringende Lawrence hem niet geholpen had, zou polltle-majoor Hus ton naast. William Douglas, den cocaïnesmok kelaar. op den grond gevallen zUn. ..William.... William.... zoo...." Sergeant Lawrence bevroedde, dat zich hier een tragedie afspeelde. Vol medelijden met zijn chef ging hU op zUn teenen heen en zei buiten' tegen de anderen: ..De majoor en de smokkelaar daar binnen een vreeselUke geschiedenis....” m de kajuit knielde majoor Huston zijn stervenden zoon. „In HarwichGladys Douglas vrouw.... en de kleine William.... vier jaar t hans oudT.zij weten nietsweten niet, wat ik 's nachts deedo. vadermoeder vergeef mU. Een rochelen, een smartelUk, pijnlijk uitrek ken van het lichaam, nog eens een laatste ademtochtdan was het stil. Na een uur opende sergeant Farwell behoed zaam de deur. ..Wat is er, Farwell?" Farwell raapte zijn moed bijeen en antwoord de. een weinig onzeker: „U schijnt hem goed gekend te hebben, majoor....” Majoor Huston stond recht op en zei op vas ten toon: „Ja, sergeant Farwell, mijn zoon is ven.” TerwUl Huston weer boven op de commando- brug plaats nam. wikkelden de sergeants den dooden smokkelaar in een linnen zak en droe gen hem naar de reeling. Farwell, als de oud ste, ging naar de commandobrug en meldde met heesche stem: .Majoor!” En dan. als de oude polltiemajoor met weinig gramstorig gelaat naar hem keek: „WU begraven uw zoon, majoor!” Drie dagen later stond majoor Huston tegen over zijn schoondochter. „Ja", zei hij rustig, ,Mj heeft een doodelijk ongeluk gehad ik.... ik ben zijn vader....” Gladys zag hem aan, met smartelUk verwron gen gericht, en greep, als om troost zoekend, zijn uitgestoken hand. „Kom mee, Gladys, wjj verheugen ons op je komstthuis wacht een moeder op jou en haar kleinkind...." ,4a, vader.... wU gaan met U mee.... in diepen rouw, maar gaarne.... Wfl beiden, mjjn kind en ik, wU waren altUd zoo verschrikkelijk alleen. Juist in die dagen werd druk geëxperimen teerd met het opnemen van films en het ge zelschap van den ouden Porten kreeg opdracht om enkele acten uit verschillende opera’s te en- sceneeren. Henny figureerde druk mee. maar waarschijnlijk zou hierdoor nooit de aandacht op haar gevallen zUn. Het was haar zuster Rosa, die haar groote mimische gaven ontdekte, nadat ze samen op een wandeling een groepje blinde vrouwen ont moet hadden. Thans gekomen illustreerde Hen ny. die nog heelemaal overstuur was van geziene ellende, haar verhaal zóó juist, Rosa haar voorstelde om een fllm-maiuscript voor haar te schrijven, waarin een blind meisje voorkomt. Het scenario „Het liefdesgeluk van een blinde” werd door den stichter van de eer ste Dultsche film-maatschappU zonder eenige bedenking aangenomen. Wat niet het geval was met het voorstel om Henny de hoofdrol te laten spelen. Waardoor deze laatste rich zóó diep beleedigd voelt, dat ze dwingend een kans tot voorspelen eischt. Resultaat is, dat enkele maanden later uit alle deelen van het land aan vragen komen voor een nieuwe film met mooie blonde meisje! Haar naam was gemaakt en tot den dood van de stomme film was ze de lieveling van het publiek. Zelfs op het slagveld bleven de Duit- schers hun ideaal trouw en kenden geen groo- ter genot dan een Porten-fllm. Een van haar bekendste creaties is wel ge weest „Anna Boleyn” onder Lubitsch en in 1924 „Moeder en kind.” Tot 1929 had ze haar eigen gezelschap en toen was het gedaan met de stomme film. ......Na deze tournéê hoop ik weer te filmen. Over het scenario zUn we het nog niet eens. maar wél weet ik, dat het maar niet zoo n gewoon oppervlakkig blijspel moet zUn. Natuur lijk geen drama in dezen ellendlgen tijd, maar wel een stuk, waarin zoowel lach als traan voorkomen....” minste verplichting! Ik ben hier de „konlng der duisternis” en Ik voer het bevel over een leger fanatieken. Maar boven mij staan de „verlich ten”, de poendlts, de „konlngen des lichts”, van wie ik op mijn beurt de slaaf ben en die uwe vrienden rijn.... zU bevelen en ik gehoorzaam!” „Dus,” merkte de kapitein op, ,Jllj wilt zeg gen dat de Brahmanen de meesters zijn van deze aanbidders der godin Kali....” „Zooals zjj meesters zijn van alles hier....” „Verklaar u nader, fakir...." .Meester, ik sta onder het geheim van den eed.... maar gij zljt geen Engelschman en daarom zal ik spreken. GU moet allereerst we ten dat de plaats waar wU aan de godin men- schenoffers brengen, zulk een schrlx inboe zemt, dat geen enkele nlet-lngewUde. zelfs geen blanke, die plaats zou durven naderen. Hier, meester, is de bodem als vetgemest met lij ken! Er liggen er hier duizenden en duizenden sinds de thans tot een ruïne vergane tempel te Dourgha werd opgericht ter eere van haar die wU Kali noemen, de gemalin van God Siva”. .Maar dan is het „thoegisme”. dat verschrik- kelUke geheime genootschap der Worgers, een secte?...." ,4a, meester, een godsdienstige secte”. „Ik meende dat de „thoega’s” menschen doodden eenvoudig uit wraak of om hen te be stelen. De fakir glimlachte fijntjes en antwoordde: „Welke beweegreden de „thoega’s” ook mogen hebben om iemands dood te veroorzaken, het gedreven denen”. „Vreemd!” ..Maar heelal ginsel der schepping genover het overvloed van bestaanswenschellikheid te vin den zUn, niet te vereenlgen met de evenwichts wet der natuur. Kali, onze godin, vertegen woordigt het beginsel, dat de overmaat van leven regelt en tempert.... ZU beveelt dat het overtollige worde vernietigd.... En daarom is de secte der „thoega’s” met haar geheimen, haar priesters en plechtigheden van goddelU- ken oorsprong. „Alsof er niet genoeg riekten waren en on gelukken gebeurden en men ten slotte den ou derdom niet had”, viel Pennyless hem in de rede. Kortaf en terwUl Mi zUn voorhoofd fronste Natuurlek hadden we lust hem te bezoeken en mijn vriend liet reeds den Ijzeren klopper op de poort vallen. De poort ging open en een oude man stond voor ons in den flauwen schUn van een electrisch lampje. HU begroette ons vriendeUjk en ik maakte hem duidelijk, dat ik een reizend Europeaan was. die de geschiedenis en de zeden van het land bestudeerde en verlangde kennis te ma ken met den beroemden sjeik. Toen werden we uitgenoodlgd binnen te treden en zaligend ging de grijsaard ons voor naar een kamer, waar we op tapUten mochten plaats nemen. Turksche koffie in vuile kopjes, sigaretten en limonade werden ons voor gezet en de oude man. Banoub geheeten, begon ons langzaam te vertellen over de slangensecte en de groote beteekenls daarvan. De vader der slangen, al dus Banoub, is de bewaker van de heilige slang. „Van welke slang?” vroegen wU. Jcunnen we die slang niet even zien?” Banoub haalde de slahg en kwam met een kistje terug, dat hU midden op een tapUt zette. Het was een sierlUk, rijk geornamenteerd kist je, zooals oude Egyptische prinsessen die wel voor hun-sieraden gebruikten. Daar scheen de slang in te rusten, hoewel het ons ónmogelijk bleek, dat tn zoo’n 'kleine ruimte een slang zou kunnen geborgen worden. De sjeik, die natuur- hjk wel begreep, dat wU aan xün woorden twij felden. openbaarde dat de slang meer dan drie duizend jaar oud was. Ik vroeg toen lachend, of het beest nog leefde en kreeg ten antwoord, dat het nog zou leven, als ik reeds tot stof zou vergaan zUn. Nu begon het mU toch te bar te Ook al staat er tn de kranten, Dat de Beurs in WaUstreet kraakt, En zelfs Frankrijk tien minuten, wegens loonsverlaging, staakt. Ook al staat er in de kranten, Dat de aarde scheurt en trilt, In het land, dat door zijn goudtrek Zoo bijzonder is gewild. Ook al staat er in de kranten, Dat Japan den vrede zoekt. Als er eerst maar wat Chineezen, En voor goed, zijn opgedoekt. Ook al staat er in de kranten, Politek is onbegrensd, Wijl de Nazi juist de Natie Naar de Roode Zee toewenscht. Ook al staat er in de kranten, Dat de uitvoer is gestopt -.14gns land met Bameveldsche zit volgepropt. Ook al schudden wij de hoofden. Zóó, dat 't halsboord wordt verwijd, En al zeggen wij: we leven In een meer dan gekken tijd. Eén ding blijft - toch onveranderd En de jeugd is er van vól: Nu de tol-tijd is gekomen Draaft weer, ouderwetsch, de tol! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) et geheele corj» van de havenpolitie aan de Zuidkust van Engeland was gemobi liseerd sinds de aanwezigheid van de smokkelaars raceboot .Xe Diable” onweerleg baar was vastgesteld. Nadat alle pogingen om rich van het schip meester te maken, hadden gefaald, liet men de Londensche polltleboot „Teh Cappard” komen en droeg het commando op aan den bekenden polltiemajoor Tom Hus ton, wien indertijd ook de groote vangst ter hoogte van Southampton was gelukt. Een donkere wolkenbank kwam in het Oos ten opzetten en naderde dreigend; de avond viel vroeg. Na een uur maakte de „Lady Winston zich los uit de vloot van heftig slingerende schepen. Het schijnsel van de lichtboeien spookachtig op de donkere golven; „Lady Win ston” legde haar masker af en ontpopte snel wegvarend, als de polltieraceboot Cappard”. ..Farwell, de Huston. „The Cappard” vervolgde haar weg door ziedende golven; ter hoogte van Harwich zU spiedend liggen wachten. „Daar!” schreeuwde Farwell luid en jubelend. Baker en Lawrence Uepen naar het gevaarlijke dekgeschut. In de lichtstralen der schijnwer pers bemerkte men op slechts eenige honderden meters afstand een zwarte raceboot. Het waar schuwingsschot weerklonk. Als een hoon tra den nu aan den boegspriet van de donkere raceboot lichtende letters op, een naam: ,X« Diable Huston gaf bevelen. .Met scherp schieten! Geeft den schoft de volle lading!” Het bevel werd oogenbllkkelUk ultgevoerd. Uit de woedende zee spoot vlak vóór de smok kelboot een hooge waterzuil^.omhoog. Majoor Huston herademde verlichd. Met een snelle wending vluchtte de smokkel boot uit-den lichtkegel en spoedde zich naar de kust. Om vier uur 's morgens lag de .Lady Win ston” weer in de haven van Harwich voor an ker. Drie dagen later lag de „Cappard” weer ter hoogte van Harwich op den loer. Weer had de politieboot de smokkelaars in haar gevangen. Lawrence stond Teeds scheepsgeschut. Men voer met de snelheid, men voer als het ware door een dal. geflankeerd door waterbergen. En steeds door hielden Baker en Farwell de „Diable” met hun schijnwerpers vast; deze hing in den lichtkegel als een vlieg in het spinneweb. Langzamerhand naderde „The Cappard” haar tegenstander. ZU was nu nog maar 300 M. van de smokkelboot verwijderd. Plotseling gaf ,Xe Diable” het ma- noeuvreeren op; een schot werd afgevuurd in de richting der polltleboot, de smokkelaars had den den strUd tegen de politie opgenomen. Ma joor Huston stond met gebalde vuist op de commandobrug, terwijl de vijandelljke granaten hun doel steeds meer bedreigden. In de blikken, die de sergeanten op hem wierpen, lag de on dit blad Biln ingevolge de veraekeringevoorwaarden tegen f 9/}/)/) bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door bjj een ongeval met f QCfl bU verlies van een hand f 1 olj verlies van een f Cfi by een breuk van A ff bil verlies van *n ongewUaw eaxzekerd voer een der volgend» ultkeerlngen «JlZl/lge” verllea van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodeiyken afloop f Ast/Ve” een voet of een oog f JsS*/eduim of wijsvinger f <z(z.“been at srm f anderen vinger slachtoffer wordt toch altijd aangeboden aan de godin des Doods. „De ingewijden .verlichten’’, offers aan graad die. aan

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 7