De heilige slang van Cairo
H
w^Aaal dendaq
I
MANCHESTER GUARDIAN WEEKLY
HEIL JEUGD!
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
rit
If you
READ THE
Met ROBINSON aan
kun je
Alle abonné’s
JÜET
GROOTE
AVONTUUR
GUARDIAN BUILDING AAANCHESTER - ENGLAND
uren lang gaan
DONDERDAG 16 MAART
IÏENNY PORTEN
Vernuftige constructie
Een harde jeugd
11
ind
ten
De „heilige” slang
Robbenjacht
Haar film-loopbaan
«m
Steekpenningen
interested in England
are
maar
Een voetreis
FEUILLETON
3
NOCH SLANG, NOCH
HEILIG
Haar eerste kennismaking met
„Af arleent je”
Een geheimzinnige imitatie, daar
een toovenaar bestuurd
Send your subscription to the Publisher
Toen ,JMarleentje” nog
een klein meisje was
I---1
[De nacht
voor Harwich}
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ERLIJK. DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Wel
schijnwerpers!"
riep
majoor
utii
den
naast
tnUn
CATY VERBEEK.
Den Haag.
«risten-
gestor-
een
Edwin, zoolang deze at, pikte.
dat
vogel zou neerschieten.
van den vogel te treffen, werd de gi
raffe geraakt.
„Anne Edwin,” riep Topsy, „heb je
haar geraakt?”
,4», ik geloof het ook,” zeide de
zeeman, .maar dat ia haar schuld.
waarom hield ze haar hoofd niet stil.”
(Morgenavond vervolg).
zoek
•n-
■ten
ten
tan
M
ook
tegenover
Patrick luisterden in
Wordt vervolgd).
hebt tegenover mij niet de
Doer
den
en hij maakte een catapult van de
hoorns van de giraffe, om op den
De giraffe werd, toen zü aaq het
eten was, door een afschuwelijk zwar
ten vogel met een langen bek ge
plaagd, die in den rug van de arme
De zeeman v„.id, dat het niet te pas
kwam, dat Edwin zoo werd geplaagd
The Manchester Guardian Weekly Is published
every Friday and Is sent to any address post free
for 12 months for 13s. Od.
and the paper will reach you every Saturday morning
Specimen copies will be sent on request.
Ingezonden Mededeeling)
1 dit
reeds
om.
een
een
arm
egen
be-
n.
a.
It gives a summary of the week’s news combined
with such expression of liberal thought on British
and International affairs as has made the Man
chester Guardian ao highly regarded in contemporary
journalism.
de
dat
ST. JOHN (New-Foundland) 16 Maart. (Reu
ter). NabU Belle Isle Straat is een groote school
robben gezien, waarop 1200 man zijn uitgetrok
ken om jacht op hen te maken.
stand
aldus!
U tn
OOd€
de
«nen,
WC”
idea
de
ging
i
en één
erloren
En
Eie
Hand
ig aan.
ensbe-
jsaard
Voor
te ja-
el het
1 van
Jelgié
beeft
wordt
arine,
liet te
i over
de hok-
tendom
luister-
zich,
„The
duis-
broed-
g dekt
inzien-
ensch.
r en
den
isieen
voor-
Zulks
d ge-
acht-
mo-
vacht
acht-
Deae
erbo-
aebt-
de
en
ree
nt-
a-
nd
en
XX
Abdoel Hoessein Khan Diba, de gewezen be
stuurder der hofhouding van den Sjah van
Perzië. is tot tien maanden gevangenisstraf ver
oordeeld wegens het verduisteren van een groote
som geld, aan hem uitbetaald doof een Pers,
die afgevaardigde wilde worden in het nieuwe
parlement.
Abdoel Hoessein Khan Teymour Tash. de ge
wezen hofmlnister van den Sjah, staat thans
voor het Hooggerechtshof terecht wegens ver
duisteringen en het aannemen van steekpen
ningen. Binnen enkele dagen zal in dit proces
vonnis worden gewezen.
lichtkegel
aan het
grootste
vogel te schieten en hij mikte op het
dier, om hem te treffen.
Bobby en Topsy bleven toekijken,
om te zien, of Freddy Vrijdag den
Nauwelijks begon de vogel weer te
pikken naar Edwin's rug, of Freddy
schoot de catapult af, maar in plaats
■HMHIISUIC
Eenlge minuten later kwamen twee mannen
«anloopen, bekleed met een „langoetl”; zU wis
selden met Berar geheimzinnige teekenen en
Jaren geleden was er onder het clubje aan
komende bakvisschen, dat de film-artiste ge
regeld stond op te wachten, een verlegen blond
meiske. Op een goeden dag trok ze de stoute
schoenen aan en drukte Henny Porten een ge
kleurde kaart in de handen! Haar eigen portret,
dat keurig netjes gekleurd was! Het meisje was
zoo hard weggeloopen, dat er van bedanken geen
sprake was. Kort daarop toen Henny jarig was,
werd ze gewekt door vioolmuziek op de gang
bij haar kamer. En toen ze nieuwsgierig oin
den hoek van de deur keek zag ze hetzelfde
kind vol toewijding spelen.
Een jaar daarna bracht Mariene haar een
tweede aubade, waardoor ze bijna van kost
school gestuurd werd!
In ds
eelheid
unmen
het
eens
met
Kerstmis zijn horloge moest verpanden om een
eadeautje voor de kinderen te koopen.
ZIJ het dan ook slechts een pop uit een win
kel. waar uitverkoop was wegens ..Brand- en
waterschade!” En het was ditmaal niet eens
een gefingeerde brand, wamt de pop rook heele-
maal schroelerig en werd daarom ook „aange-
brande Annie" gedoopt.
mannen zijn de bewakers der ruïnen.... het
zijn „thoega’s”. of „Worgers”.... mjjn nede
rige, toegewijde, volstrekt onomkoopbare sla
ven.... de uitvoerders van mijn wil.... In de
provincie Bengalen heb ik er meer dan tien
duizend van onder mijne bevelen.”
Ondanks zjjn onverschrokkenheid kreeg de
kapitein bij het vernemen dezer mededeeling
welke Berar hem deed als gold het de meest
eenvoudige zaak ter wereld, toch even kippen
vel.
„Waar gaan zU nu heen?” vroeg Pennyless.
„Zjj gaan heen met het meest volstrekte be
vel om een twintigtal van onze broeders, thoe
ga’s te recruteeren, en vervolgens het verblijf
der echtgenoote van den Sahib en van de
Jonge Engelsche op te sporen en beiden te be
schermen. Nooit zou de Sahlb meer schrandere
speurders en meer trouwe helpers kunnen vin
den.”
„Beschermd te worden door de Worgers van
Bengalen, dat is zeker niet iets alledaagsch,”
dacht de kapitein, „en m'n lieve Claudia zal er
over In de wolken zijn als zjj verneemt dat zij
leden van een zoo verschrikkelijk geheim ge
nootschap In haar dienst heeft gehad."
„Zoodra zjj het spoor gevonden hebben,"
ging Berar voort, ..zullen zfj ons komen waar
schuwen, terwijl de anderen een wakend oog
blijven houden.”
„Berar, ik dank u! Ik kan mijn erkenteUjk-
heidsverpllchtlngen tegenover u niet meer tel
len en ik weet niet hoe u mijn dankbaarheid
te toonen."
.Meester, gij
komen.
Met een niet genoeg te prijzen dienstvaar
digheid en gastvrijheid werden nu allerlei spU-
bereid en opgediend tot zelfs malskoe-
*en voor den olifant.
I
I
iiiiiniimuiiiiiiiiiifiiiiimniiiiiiuiiiö
Toen ze in de krant las. dat haar afgod In
het naburige Partenklrchen logeerde, vluchtte
ze op een vroegen morgen naar het station en
wekte Henny Porten met hetzelfde „Engelen
lied” van Braga, dat ze ook voor haar verjaar
dag gespeeld had.
Zelfs nu Mariene onder de meest gevierde
vrouwen van de wereld behoort blijft ze haar
jeugdliefde trouw en er bestaat een hartelijke
vriendschap tusschen beide artlsten.
Onlangs toen ik met mijn man in de
hall van een Berlijnsch Hotel thee dronk, zag
Ik Dietrich opeens op me afstappen. Ze had
een kleur van blijdschap over de onverwachte
oqjmoeting en we hadden het weer echt gezel
lig samen. Voor mij is ze altijd het eenvoudige
meisje van vroeger gebleven.”
Ik zit weer rustig op mijn plaats en overweeg,
dat het toch wel een heele prestatie is om het
pdbliek langer dan twintig jaar zóó aan je te
Vielen ten slotte voor hem op de knieën.
Marius kon daarbij de opmerking niet ach
terwege houden:
-Het schijnt dat onze vriend Berar bier nog
ri wat te vertellen heeft."
Berar deed hen, met *n gebaar vol waardig
heid opstaan en gaf hun vervolgens In de Hin-
doe-taal instructies, waarnaar zij luisterden
*>et bijna godsdienstigen eerbied.
Daarna maakten zij eenige geluiden, die hun
vrouwen en kinderen welke zich bij de nade
rs der kleine karavaan In het struikgewas
verborgen hadden, weer deden te voorschijn
korte
front
plaats
-rlock
rnert.
halve
ter.
'tewel
’■rger-
'P op
i ka-
>veri-
e on-
id of
■ond-
ngen
tid.
hoog
Wip
fntge
i. We
den
e te-
A1 heel Jong wilde het kind danseres worden,
maar zooals dat gewoonlijk met tooneelmen-
schen gaat, moest Franz Porten daar niets van
hebben. Bleef zelfs standvastig toen een be
roemd balletmeester uit Milaan aanbood om het
meisje geheel zonder kosten op te lelden.
Als tegengif voor haar kunstenaars-neigingen
kreeg ze een extra degelijke opvoeding en kwam
zoodra ze van school was bij moeder In de huis
houding. Ze krijgt nog een kleur als ze er aan
denkt, hoe ze op een dag bij het ramenzeemen
verrast werd door een clubje bekende gym
nasiasten. die asschepoes spottend groetten.
En tóch is het tenslotte de eigen vader, die
het kind aan het tooneel helpt. Als hij op een
dag thuis komt van repetitie, hoort hij een
mooie, donkere stem declameeren en ontdekt
het verborgen talent van zijn dochter.
Zijn tooneelbloed gedoogt niet, dat zulk een
gave verloren zou gaan en hij neemt haar mee
naar een tooneel-directeur. Die het jonge meis
je direct engageert, maar.... haar nooit terug
ziet. Zooals dat zoo vaak gaat als men op bet
punt staat iets te bereiken, waarnaar men Ja
ren uitgezien heeft, voelde ze ineens niets meer
voor het tooneel.
De Poolsche kunstschilder Tesler beeft met
zfjn vrouw en broer, eveneens kunstschilders,
geheel Zuld-Marokko te voet doorgetrokken en
is dezer dagen te Cassablanca aangekomen. HU
is voornemens thans door het Atlasgebergte
naar Marakesj te trekken. De tocht zal acht
tien maanden duren.
Bjj hun terugkeer in Europa zullen de artlsten
te Parijs en Warschau hun onderweg gemaakte
teekeningen exposeeren. Het zoontje van Tes
ter, een baby van 31 maanden, maakt den hee-
len tocht mee.
n het Dultsche blad „Germania” treffen wU
een verhaal aan over een avontuur in Cairo,
dat de moeite van het vertellen waard is.
Een goed vriend van mij, aldus de schrijver,
had mij reeds dageta lang van de eene beziens
waardigheid naar de andere gesleept: We slen
terden dus weer terug naar onzen auto, die er
gens in een van de warrellge straatjes van de
oude stad stond te wachten. De zon brandde
hevig, een groep bedelaars volgde ons hard
nekkig, hier en daar lagen de limonade- en
meloenenverkoopers lui tegen een muur. bU
den moskeetoren murmelden biddende stem
men, mohammedaansche vrouwen schoffelden
diepgeslulerd voorbij, terwUl zij tersluiks de
vreemdelingen opnamen, de mannen zaten ge
hurkt te zuigen aan het lange roer van hun
waterpijpen. Dit was Alla’s rijk: vuil, kleurig,
druk en geheimzinnig.
Plotseling waren we al pratend aan het eind
van een nauw straatje gekomen, dat uitliep
op een Ijzeren poort, rijk en kunstig versierd
met gesmede Ijzeren bloemen. Ik vroeg aan
een van de bedelaarsknapen, wie daar woonde
en kreeg tot antwoord: „Abu ed Taban”, het
geen zooveel wil zeggen als de vader der slang, vlechtwerk en geheel gekiemd
Toen de jongen dit gezegd had stoof de heele
bende uiteen en sloeg op de vlucht. Ik vroeg
mijn vriend, waarom dg jongens zoo angstig
wegliepen. Dit scheen te geschieden, om den
naam van den vader der slangen, een sjeik
van de beroemde slangensecte, die een roep
van heiligheid genoot.
Waarschijnlijk omdat ze in haar vroegste
jeugd al kennis maakte met geldzorgen, weet
Henny Porten het vele goede, dat het leven
haar bracht, zoo naar waarde te schatten.
Vader was opera zanger, maar het vlotte niet
altijd met engagementen. Nu eens ging
goed, dan weer stonden ze op straat en
steeg de nood zelfs zóó hoog, dat hij
des bloeds! Dat is nu de tweede
maal, dat gjj mfj daarover spreekt.... Als rei
ziger die wil zien en wil leeren. zou ik de for
mule van dien eed wel eens willen kennen".
BU die vraag doorvoer den fakir een vluch
tige huivering en hij toonde een ware verbijs
tering.
..Sahib", antwoordde hij met half-gesmoorde
stem, ,mun leven behoort u toe. ik ben bereid
voor u al mijn bloed te vergietenMaar
tracht niet dat verschrikkelijke te weten te ko
men, dat wU zelf niet eens in stilte mogen her
halen, wanneer wij .het eenmaal hebben uitge
sproken".
toch ook weer natuurlijk! In het
staat en werkt overal en altijd het be-
vemietlglng tegenover dat der
Indien de dood niet stond te
leven, zou er op de wereld een
van den derden graad, de
de poendlts. wijzen deze slacht -
de Ingewijden van den tweeden
evenals ik, hun bevelen uitdeelen
de Worgers. Deze laatste handelen over
eenkomstig bevelen, die wU overbrengen!....
Natuurlijk komt het somtijds voor dat de uit
voerder dier bevelen zich van de goederen van
zijn slachtoffer mrester maakt.... Wat zal ik
u zeggenDe mensch is niet volmaakt.
Maar verreweg de meeste handelen, geloof mij,
door louter godsdienstige beweegre
en er in zijn oogen een vuur begon te branden,
antwoordde de fakir als 'n echt fanaticus:
„De Brahmanen, die de meesters zijn van
ons leven, van onze gedachten, van ons ver
en onzen wil leeren het en willen het
De ingewijden verrichten daarom een
heilig werkNiet iedereen die wil kan tot
de ingewijden behooren! Daarvoor wordt een
langdurig en moeilijk noviciaat vereischt. Men
moet gezond zUn van geest en lichaam, phy-
sieke handigheid en dito uithoudingsvermogen
bezitten, ongevoelig zijn voor smart en lijden
of vermoeienis, kortom: afstand doen van alles
wat rekening doet houden met zich zelf, alvo
rens men aan de voeten der godin den eed des
bloeds aflegt.
..Den eed
Al kauw ik nu al een heelen tfjd op mijn pen
houder en staar als om hulp naar Henny Por-
ten’s portret, tóch kan Ik de juiste woorden niet
vinden om haar te beschrijven.
Dus zal ik me moeten bepalen tot enkele her
inneringen aan het gesprek, dat ik in de pauze
had met de vrouw, die het twintig jaar geleden
reeds wist te brengen tot wereldroem, en dien
roem nog steeds niet heeft overleefd-
Geboren in 1891!!! Het staat heusch op het
program! En al heb Ik haar onder ons gesprek
onwillekeurig op het onbeleefde af bestudeerd,
ik bljjf er bU. dat Je zou zweren, dat ze hoog
stens vijf en twintig is.
worden. Ik had alle respect voor den ouden
man en zag het hem aan, dat hetgeen hU zeide
bloedige ernst was: ik had eveneens eerbied
voor de gebruiken van dit land, maar den on
zin, dien de oude me daar vertelde, wenschte ik
toch niet te nemen. Ik drong er dus op aan,
dat hU de slang zou laten zien en verklaarde
ronduit, dat Ik hem niet geloofde.
„Alla zal me bewaren” zei de man, „het zou
uw dood zijn”.
Maar het was reeds te laat. Ik had het kistje
weggerukt en het deksel opengeslagen en op
hetzelfde oogenblik zag ik voor mijn verschrik
te oogen een afschuwelVk slangenlijf zich op
richten. Ik wilde wegloopen en om hulp roe
pen, doch Ik kon mU niet meer bewegen en
strekte alleen mijn handen tegen het reptiel
uit. Wonder boven wonder siste de slang niet
op mjj af en beet zU niet, maar wrong zich
bliksemsnel om mijn arm en kronkelde om
mijn hals. De verschrikkelijke, kille aanraking
met de slangenhuid maakte mO volkomen
weerloos, dat ik geen enkele beweging maken
kon.
Ik trachtte om hulp te schreeuwen, doch kon
alleen een keelgereutel te voorschijn brengen.
Mijn hart begon sneller te kloppen en mijn
aderen zwollen op. Ik roeide, dat het hoog
stens nog een halve minuut kon duren en ik
sou gewurgd rijn, doch plotseling hoorde Ik In
de verte zacht handgeklap en een eentenig ge
zang. En Ineens liet de ring om mijn hals los
en badend in mijn zweet kon ik weer adem
halen. De slang had'ml) geheel losgelaten en
door de roode nevels, die voor mijn oogen
zweefden, heen, zag ik, hoe de slang terug
kroop in haar kistje. De strenge blik van den
sjeik maakte nu plaats voor een milden glim- I
lach. Toen ik echter den Inhoud van het kistje
nauwkeuriger bekeek, zag ik, dat daar in het
geheel geen slang In lag, maar een metalen
imitatie van een slang, gemaakt van fijn
- 2j een Ver
vaarlijk reptiel. De oogen werden voorgesteld
door twee glinsterende edelsteenen. Ik keek
naar mijn vriend, die nog bleek was van den
schrik en vroeg den sjeik, wat hij met dit ge
heimzinnige Werktuig voor had. Voor hU ant
woordde. sloot hU eerst behoedzaam het kistje.
„Dit was eigendom van een der beroemdste
Farao’s, in wiens graf de slang gevonden werd,
gewikkeld om den hals van de mummie. Te
oordeelen naar den tekst op zijn graf, werd hU
door een Slang gewurgd, omdat hij zich tegen
de góden verzet had".
Ik merkte op. dat deze geschiedenis toch
blijkbaar niet bekend was en dat ik dit heel
vreemd moest vinden, maar de sjeik glimlachte
weer en antwoordde, dat hU juist daarom niet
twijfelde aan de heiligheid van de slang. Hij
beschouwde de slang als het bewUs van bo-
vennatuurlUke krachten, die ingrepen als dit
noodig was. „OU heb. het zelf aan uw hals ge
voeld”. voegde hij er spottend aan toe. Maar
ik merkte op, dat het heele geval niets anders
kon zfjn dan hypnose.
„Noem het zooals gU wilt, de bewoners uit
het avondland gebru.ken graag geleerde woor
den. om hun onwetendheid te verbergen. Maar
gU kunt met die geleerdheid niet weten, wat
wU weten met ons geloof".
Daar viel weinig op te antwoorden. De sjeik
zocht zijn kracht in redeneeringen over geloofs
zaken Inplaats van over de slang en dan was
het raadzaam alle pogingen op te geven.
Met mijn vriend sprak ik nog lang over de
vreemde geschiedenis en ook hij beweerde, dat
het geen hypnose zijn kon, want hij had dui
delijk gezien, hoe de slang om mijn arm en
hals kroop en haar ringen langzaam maar on
weerstaanbaar toehaalde HU kon echter niet
spreken noch zich bewegen van schrik en angst.
Bulten was het intusschen donker geworden.
Het was bU middernacht. We hadden bUna
acht uur In het huis van den vader der slang
doorgebracht. Het leek echter of bet minuten
Waren geweest, zoo waren wU gefascineerd 1
door de gebeurtenissen, als men alleen In het
geheimrinnige Oosten kan beleven.
Voor de ongelukkige slachtoffers van den
honger volgde plotseling de overvloed. Terwijl
zU rich aan deze eenvoudige, maar smakelijke
gerechten te goed deden, namen de belde on
bekende mannen een stok in de hand, vóór
zagen zich van eenig proviand en maakten
toebereidselen om heen te gaan.
ZU kwam opnieuw aan Berar een plechtigen
groet brengen en de fakir beantwoordde dien
met een plechtig gebaar van zUn droge, kno
kige hand. De mannen sprongen het hooge
rietgewas tn en verdwenen als schaduwen.
nu,” zoo ging Berar voort, „zijn we hier
thuis.
„Alles wat ge riet is van ons.... de men-
schen zelf zUn onze slaven, trouw tot in den
dood! Eet, drinkt, slaapt! Ge kunt hier onbe
zorgd leven, zonder de minste vreesGU rijt
hier veiliger dan wanneer ge bewaakt werd door
een geheel regiment...."
Johnny, Marius en
sprakelooze verbazing.
Pennyless schudde ernstig het hoofd, keek
Berar fiks In de oogen en zeide:
„Kunt gU mU zeggen, fakir, wie deze men-
schen rijn?"
,JJe Sahlb vertrouwt hen zeker niet geheel
en al.... Als hij mU even wil volgen, dan zal
ik hem. onder vier oogen. alles zeggen.”
ZU wandelden eenige honderden schreden
verder en kwamen bjj grootsche ruïnen, die
verborgen lagen achter dicht en hoog geboom
te. „Hier hebt gU nu,” zeide Berar. ..een der
tempels van Kali, de godin van den Dood, van
wie ik een der priesters ben.... Deze beide
vraag besloten: „Wilt gij ons hier dan door dat
dievengespuls laten doodschieten?"
„The Cappard" beantwoordde het vuur; haar
vierde schot was een voltreffer. Binnen eenige
minuten moest de smokkelboot zinken. Spoedig
legde „The Cappard” naast den zinkenden
vijand aan. Baker en Lawrence hielden de re
volvers gereed. Een ongekwetste trad hun tege-.a
moet. Zijn sidderende hand wees naar twee
levenloos liggende lichamen. Baker en Lawrence
droegen hen naar de polltleboot. De ongekwet
ste volgde hen snel, want reeds begon de
.TMable" gevaarlijk op zU’ te hellen. „The Cap
pard'' spoedde zich heen om niet in de zuiging
van de thans snel zinkende boot te geraken.
Eerst nu bemoeiden de mannen rich met de
twee smokkelaars. De een was dood, de ander
zwaar gewond.
X>at is William
Douglas, onze lei
derzei de derde,
die niet gewond
was.
ZU droegen hem
In de kajuit. Ma-
Jaar Huston beschouwde eerst met samenge-
knepeu lippen den gevangene en ging daarna
naar de kajuit, waar William Douglas lag.
Lawrence merkte op: „Die maakt het ook niet
lang meer, majoor
Majoor Huston stond voor den doodelUk ge
wonde. HU stond onbeweeglijk en doodsbleek.
ZUn oogen keken smartelijk naar den sterven
de. Als de verschrikt toespringende Lawrence
hem niet geholpen had, zou polltle-majoor Hus
ton naast. William Douglas, den cocaïnesmok
kelaar. op den grond gevallen zUn.
..William.... William.... zoo...."
Sergeant Lawrence bevroedde, dat zich hier
een tragedie afspeelde. Vol medelijden met zijn
chef ging hU op zUn teenen heen en zei buiten'
tegen de anderen:
..De majoor en de smokkelaar daar binnen
een vreeselUke geschiedenis....”
m de kajuit knielde majoor Huston
zijn stervenden zoon.
„In HarwichGladys Douglas
vrouw.... en de kleine William.... vier jaar
t hans oudT.zij weten nietsweten niet,
wat ik 's nachts deedo. vadermoeder
vergeef mU.
Een rochelen, een smartelUk, pijnlijk uitrek
ken van het lichaam, nog eens een laatste
ademtochtdan was het stil.
Na een uur opende sergeant Farwell behoed
zaam de deur.
..Wat is er, Farwell?"
Farwell raapte zijn moed bijeen en antwoord
de. een weinig onzeker: „U schijnt hem goed
gekend te hebben, majoor....”
Majoor Huston stond recht op en zei op vas
ten toon:
„Ja, sergeant Farwell, mijn zoon is
ven.”
TerwUl Huston weer boven op de commando-
brug plaats nam. wikkelden de sergeants den
dooden smokkelaar in een linnen zak en droe
gen hem naar de reeling. Farwell, als de oud
ste, ging naar de commandobrug en meldde
met heesche stem:
.Majoor!”
En dan. als de oude polltiemajoor met
weinig gramstorig gelaat naar hem keek:
„WU begraven uw zoon, majoor!”
Drie dagen later stond majoor Huston tegen
over zijn schoondochter.
„Ja", zei hij rustig, ,Mj heeft een doodelijk
ongeluk gehad ik.... ik ben zijn vader....”
Gladys zag hem aan, met smartelUk verwron
gen gericht, en greep, als om troost zoekend,
zijn uitgestoken hand.
„Kom mee, Gladys, wjj verheugen ons op je
komstthuis wacht een moeder op jou en
haar kleinkind...."
,4a, vader.... wU gaan met U mee.... in
diepen rouw, maar gaarne.... Wfl beiden, mjjn
kind en ik, wU waren altUd zoo verschrikkelijk
alleen.
Juist in die dagen werd druk geëxperimen
teerd met het opnemen van films en het ge
zelschap van den ouden Porten kreeg opdracht
om enkele acten uit verschillende opera’s te en-
sceneeren. Henny figureerde druk mee. maar
waarschijnlijk zou hierdoor nooit de aandacht
op haar gevallen zUn.
Het was haar zuster Rosa, die haar groote
mimische gaven ontdekte, nadat ze samen op
een wandeling een groepje blinde vrouwen ont
moet hadden. Thans gekomen illustreerde Hen
ny. die nog heelemaal overstuur was van
geziene ellende, haar verhaal zóó juist,
Rosa haar voorstelde om een fllm-maiuscript
voor haar te schrijven, waarin een blind meisje
voorkomt. Het scenario „Het liefdesgeluk van
een blinde” werd door den stichter van de eer
ste Dultsche film-maatschappU zonder eenige
bedenking aangenomen. Wat niet het geval
was met het voorstel om Henny de hoofdrol te
laten spelen. Waardoor deze laatste rich zóó
diep beleedigd voelt, dat ze dwingend een kans
tot voorspelen eischt. Resultaat is, dat enkele
maanden later uit alle deelen van het land aan
vragen komen voor een nieuwe film met
mooie blonde meisje!
Haar naam was gemaakt en tot den dood van
de stomme film was ze de lieveling van het
publiek. Zelfs op het slagveld bleven de Duit-
schers hun ideaal trouw en kenden geen groo-
ter genot dan een Porten-fllm.
Een van haar bekendste creaties is wel ge
weest „Anna Boleyn” onder Lubitsch en in 1924
„Moeder en kind.”
Tot 1929 had ze haar eigen gezelschap en
toen was het gedaan met de stomme film.
......Na deze tournéê hoop ik weer te filmen.
Over het scenario zUn we het nog niet eens.
maar wél weet ik, dat het maar niet zoo n
gewoon oppervlakkig blijspel moet zUn. Natuur
lijk geen drama in dezen ellendlgen tijd, maar
wel een stuk, waarin zoowel lach als traan
voorkomen....”
minste verplichting! Ik ben hier de „konlng der
duisternis” en Ik voer het bevel over een leger
fanatieken. Maar boven mij staan de „verlich
ten”, de poendlts, de „konlngen des lichts”, van
wie ik op mijn beurt de slaaf ben en die uwe
vrienden rijn.... zU bevelen en ik gehoorzaam!”
„Dus,” merkte de kapitein op, ,Jllj wilt zeg
gen dat de Brahmanen de meesters zijn van
deze aanbidders der godin Kali....”
„Zooals zjj meesters zijn van alles hier....”
„Verklaar u nader, fakir...."
.Meester, ik sta onder het geheim van den
eed.... maar gij zljt geen Engelschman en
daarom zal ik spreken. GU moet allereerst we
ten dat de plaats waar wU aan de godin men-
schenoffers brengen, zulk een schrlx inboe
zemt, dat geen enkele nlet-lngewUde. zelfs geen
blanke, die plaats zou durven naderen. Hier,
meester, is de bodem als vetgemest met lij
ken! Er liggen er hier duizenden en duizenden
sinds de thans tot een ruïne vergane tempel
te Dourgha werd opgericht ter eere van haar
die wU Kali noemen, de gemalin van God
Siva”.
.Maar dan is het „thoegisme”. dat verschrik-
kelUke geheime genootschap der Worgers, een
secte?...."
,4a, meester, een godsdienstige secte”.
„Ik meende dat de „thoega’s” menschen
doodden eenvoudig uit wraak of om hen te be
stelen.
De fakir glimlachte fijntjes en antwoordde:
„Welke beweegreden de „thoega’s” ook mogen
hebben om iemands dood te veroorzaken, het
gedreven
denen”.
„Vreemd!”
..Maar
heelal
ginsel der
schepping
genover het
overvloed van bestaanswenschellikheid te vin
den zUn, niet te vereenlgen met de evenwichts
wet der natuur. Kali, onze godin, vertegen
woordigt het beginsel, dat de overmaat van
leven regelt en tempert.... ZU beveelt dat het
overtollige worde vernietigd.... En daarom is
de secte der „thoega’s” met haar geheimen,
haar priesters en plechtigheden van goddelU-
ken oorsprong.
„Alsof er niet genoeg riekten waren en on
gelukken gebeurden en men ten slotte den ou
derdom niet had”, viel Pennyless hem in de
rede.
Kortaf en terwUl Mi zUn voorhoofd fronste
Natuurlek hadden we lust hem te bezoeken
en mijn vriend liet reeds den Ijzeren klopper
op de poort vallen. De poort ging open en een
oude man stond voor ons in den flauwen schUn
van een electrisch lampje.
HU begroette ons vriendeUjk en ik maakte
hem duidelijk, dat ik een reizend Europeaan
was. die de geschiedenis en de zeden van het
land bestudeerde en verlangde kennis te ma
ken met den beroemden sjeik. Toen werden we
uitgenoodlgd binnen te treden en zaligend
ging de grijsaard ons voor naar een kamer,
waar we op tapUten mochten plaats nemen.
Turksche koffie in vuile kopjes, sigaretten
en limonade werden ons voor gezet en de oude
man. Banoub geheeten, begon ons langzaam
te vertellen over de slangensecte en de groote
beteekenls daarvan. De vader der slangen, al
dus Banoub, is de bewaker van de heilige
slang.
„Van welke slang?” vroegen wU. Jcunnen we
die slang niet even zien?”
Banoub haalde de slahg en kwam met een
kistje terug, dat hU midden op een tapUt zette.
Het was een sierlUk, rijk geornamenteerd kist
je, zooals oude Egyptische prinsessen die wel
voor hun-sieraden gebruikten. Daar scheen de
slang in te rusten, hoewel het ons ónmogelijk
bleek, dat tn zoo’n 'kleine ruimte een slang zou
kunnen geborgen worden. De sjeik, die natuur-
hjk wel begreep, dat wU aan xün woorden twij
felden. openbaarde dat de slang meer dan drie
duizend jaar oud was. Ik vroeg toen lachend,
of het beest nog leefde en kreeg ten antwoord,
dat het nog zou leven, als ik reeds tot stof zou
vergaan zUn. Nu begon het mU toch te bar te
Ook al staat er tn de kranten,
Dat de Beurs in WaUstreet kraakt,
En zelfs Frankrijk tien minuten,
wegens loonsverlaging, staakt.
Ook al staat er in de kranten,
Dat de aarde scheurt en trilt,
In het land, dat door zijn goudtrek
Zoo bijzonder is gewild.
Ook al staat er in de kranten,
Dat Japan den vrede zoekt.
Als er eerst maar wat Chineezen,
En voor goed, zijn opgedoekt.
Ook al staat er in de kranten,
Politek is onbegrensd,
Wijl de Nazi juist de Natie
Naar de Roode Zee toewenscht.
Ook al staat er in de kranten,
Dat de uitvoer is gestopt
-.14gns land met Bameveldsche
zit volgepropt.
Ook al schudden wij de hoofden.
Zóó, dat 't halsboord wordt verwijd,
En al zeggen wij: we leven
In een meer dan gekken tijd.
Eén ding blijft - toch onveranderd
En de jeugd is er van vól:
Nu de tol-tijd is gekomen
Draaft weer, ouderwetsch, de tol!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
et geheele corj» van de havenpolitie aan
de Zuidkust van Engeland was gemobi
liseerd sinds de aanwezigheid van de
smokkelaars raceboot .Xe Diable” onweerleg
baar was vastgesteld. Nadat alle pogingen om
rich van het schip meester te maken, hadden
gefaald, liet men de Londensche polltleboot
„Teh Cappard” komen en droeg het commando
op aan den bekenden polltiemajoor Tom Hus
ton, wien indertijd ook de groote vangst ter
hoogte van Southampton was gelukt.
Een donkere wolkenbank kwam in het Oos
ten opzetten en naderde dreigend; de avond viel
vroeg. Na een uur maakte de „Lady Winston
zich los uit de vloot van heftig slingerende
schepen. Het schijnsel van de lichtboeien
spookachtig op de donkere golven; „Lady Win
ston” legde haar masker af en ontpopte
snel wegvarend, als de polltieraceboot
Cappard”.
..Farwell, de
Huston.
„The Cappard” vervolgde haar weg door
ziedende golven; ter hoogte van Harwich
zU spiedend liggen wachten.
„Daar!” schreeuwde Farwell luid en jubelend.
Baker en Lawrence Uepen naar het gevaarlijke
dekgeschut. In de lichtstralen der schijnwer
pers bemerkte men op slechts eenige honderden
meters afstand een zwarte raceboot. Het waar
schuwingsschot weerklonk. Als een hoon tra
den nu aan den boegspriet van de donkere
raceboot lichtende letters op, een naam: ,X«
Diable
Huston gaf bevelen. .Met scherp schieten!
Geeft den schoft de volle lading!”
Het bevel werd oogenbllkkelUk ultgevoerd.
Uit de woedende zee spoot vlak vóór de smok
kelboot een hooge waterzuil^.omhoog. Majoor
Huston herademde verlichd.
Met een snelle wending vluchtte de smokkel
boot uit-den lichtkegel en spoedde zich naar de
kust.
Om vier uur 's morgens lag de .Lady Win
ston” weer in de haven van Harwich voor an
ker.
Drie dagen later lag de „Cappard” weer ter
hoogte van Harwich op den loer. Weer had de
politieboot de smokkelaars in haar
gevangen. Lawrence stond Teeds
scheepsgeschut. Men voer met de
snelheid, men voer als het ware door een dal.
geflankeerd door waterbergen. En steeds door
hielden Baker en Farwell de „Diable” met hun
schijnwerpers vast; deze hing in den lichtkegel
als een vlieg in het spinneweb. Langzamerhand
naderde „The Cappard” haar tegenstander. ZU
was nu nog maar 300 M. van de smokkelboot
verwijderd. Plotseling gaf ,Xe Diable” het ma-
noeuvreeren op; een schot werd afgevuurd in
de richting der polltleboot, de smokkelaars had
den den strUd tegen de politie opgenomen. Ma
joor Huston stond met gebalde vuist op de
commandobrug, terwijl de vijandelljke granaten
hun doel steeds meer bedreigden. In de blikken,
die de sergeanten op hem wierpen, lag de
on dit blad Biln ingevolge de veraekeringevoorwaarden tegen f 9/}/)/) bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door bjj een ongeval met f QCfl bU verlies van een hand f 1 olj verlies van een f Cfi by een breuk van A ff bil verlies van *n
ongewUaw eaxzekerd voer een der volgend» ultkeerlngen «JlZl/lge” verllea van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodeiyken afloop f Ast/Ve” een voet of een oog f JsS*/eduim of wijsvinger f <z(z.“been at srm f anderen vinger
slachtoffer wordt toch altijd aangeboden aan
de godin des Doods.
„De ingewijden
.verlichten’’,
offers aan
graad die.
aan