Tooneel in Duitschland
5:
WRIGLEY
wïAaal can den daq
HOEST» KEELPIJN
VICKS
w VapqRub
Zoo’n erge Hoofdpijn?
DE OOIEVAAR
WELKE RICHTING?
Die goeie ROBINSONschoen voor
Vader en Zoon
HET
GROOTE
AVONTUUR
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
INiet
schuldig
MAANDAG 2Ó MAART
De keuze der stukken
Het Apostolaat ter
zee
Fit
Romantische tocht
Vl
FEUILLETON
"AKKERTJES"
Tooneel» tuk van
Mussolini
De strijd tegen den
godsdienst
Campagne voor onge
build brood
middel
bi|
Nieuwe oliebronnen in
Rusland ontdekt
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
k
iiihiiiiiiiiiiii
Ui-
IU4
(Nadruk verboden)
miHMitmiiiiiiiiiiiiiiiniiitiiiiiiiiiitiiiiHiiiiiiiMHiiniiiniHMiiiimiiii:
In </e Italiaansche pers
Dük eens. Robbie,' riep Topcy, „de
tremen gooit je gummi-ringen in zse.
(Nadruk verboden).
Robbie, wien het speet, niet meer met
„Ze djn niet van jou." riep hü.
gene
Robbie en Topey sprongen op de
rota, waar Freddy sat en Robbie zag
-den swaardviach in bet water.
bet
mil-
„Ik gooi de ringen niet weg, seide
ringen weer netjes terug. Kijk maar
eens, of hij het niet doet.”
„Als je klaar bent, wil Ik ook wel
boo*ii spelletje met hem spelen,” zeide
•en
rMorgenavond vervolg).
(Ingezonden Mededeeling)
nooit hadden sü in
TEGKN
BEZWEERDER
voet betreden heiligdom, hun
«1
deze
raadgeving
en
L Wordt vervolgdX.
a
et
neel
1W1
▼oor
lont
Doo
iden
be
rin
Hoe ia het Duitach tooneel door
de crisis heen te helpen?
de zeeman, Jk speel alleen maar een
beetje met den vlsch. Hl} brengt alle
de ringen te kunnen spelen, vroeg den
zeeman. de ringen niet weg te gooien.
BEZWEERDER
OFFER AAN KALI
lange tocht, die het ultbou-
menschen en dieren op
Berar-ielf te redden. Nog
zulk een gevaar verkeerd I
lie
bt
oe
et
er
ien
ter
de
ie“
net
ar-'
Bestrt|d
verte oudheid
zonder „innemen"!
De
van
geen
„Hebt gij den beschuldigde aan den moord
schuldig of onschuldig bevonden?"
..Niet schuldig.’"
nf
te
rp
I i
>er
V-
irlng
i het
allen
i de
Indt
net
eren
ures
ter
op
or-
hü
ar-
:tle
en
ten
er-
rtü
de
un
uk
ondanks de berichten
secte-genoot ongerust.
gelukken
vriend
kW,
oe-
1
er-
te-
■„Mürte heeren gezworenen. züt gü het allen
eens?”
I
Vt
'Ja
den
«e-
ich-
ixe-
de
aan
nen
loer
en-
ler-
Onse i
slaagd,
met Dr.
li I
leze
live
led,
oen
op-
der
ar-
ge-
iwe
?en
m-
ek-
de
rde
fke
Ier
er-
het
De
eds
>er-
nlg
hte
su
ited
srd.
ie
t;
Pt
V
m-
tr-
Vk
Us
l
In het afgeloopen jaar 1932 werd door de af-
deellng Buenos Aires van het Apostolaat ter
Zee hulp verleend aan meer dan 23 000 zee
vaarders De afdeellng bestaat uit 100 leden, die
12 verschillende talen spreken Het tehuis van
het Apostolaat ter Zee in de Calle Alsina werd
bezocht door 8000 zeelui, die daar een aange
naam en veilig verblijf vonden.
Met goedkeuring van Mussolini Is de Itallaan-
sche pers een campagne begonnen voor het ge
bruik van ongebuild brood.
De „Corrlere della Sera* waarschuwt in een
hoofdartikel tegen het eten van gewoon brood.
Oesondheldsspeclalist en hebben volgens dit blad
langetoond. dat wittebrood Pijn veroorzaakt in
ie maag, slapeloosheid tengevolge heeft en on
gunstig werkt op het hart.
De afwezigheid van vitaminen in wittebrood
veroorzaakt bij sommige personen symptomen
van scheurbuik.
Het gebrek aan phosphaat m wittebrood drijft
de menschen naar het gevaarlijke surrogaat
de alcohol.
Naar de KWJ. uit Berlijn meldt, zün vol
gens een officieels mededeellng uit Moscpu in
de laatste twee maanden door den Bond van
Oodloozen tn de Ukraine 33 kerken gesloten.
De kerken en kapellen werden Ingericht voor
kazernes en barakken voor de troepen van het
roode leger.
Zonder het te weten, had de broeder reeds
wraak genomen.
Gorgel 3 X par dag mat warm, zoutwater
bet naar bed gaan flink Vlek, op keel en
wruven en met warm flanel bedekken. Ia de keel
erg punltlk of bot boeeten veelvuldig, smelt dan
wat Vlcks In boet water en adem den stooau met
do dampen goed ta.
Desa uitwendige behandeling la vooral bij k.odar-
verkoudheden aan te bevelen, omdat ae de maag
der kinderen niet van streek brengt, sooals HJ
overmatig gebruik van Inwendige mod CU -
nes vaak bot geval la
Zijn verdedigers kwamen om zijn dank in ont
vangst ten nemen en hun droge ge.ukwenschen
uit te spreken Maar zü reikten hem geen
band.
Nu. dat alles voorbij was. gevoelde hij zich
van alle zorgen bevrijd. Bij de Inbraak en den
moord was hü in het bezit gekomen van een
bult van vijfhonderd pond. Voor een dergelUke
som was hu bereid hetzelfde risico nogmaals
op zich te nemen.
Einde'ijk liet men hem heengaan, naar bul-
op een gelukkige en spoedige
sü het grootste vertrouwen
en de door hem uitgezonden
het Zuidelijk deel van het Jasmandal. op de
Noordelijke hellingen van den berg Lok-Batan.
een modderspuwende vulkaan. De laatste Jaren
zijn verschillende malen uitbarstingen van de
Lok-Batan waargenomen. De dan ontsnappende
gassen gingen in vlammen op en de modder
stortte zich In breede stroomen uit en verhardde
□p de berghellingen.
Men meende daarom ta mogen aann men dat
de moddervulkaan inwendig petroleum bevatte.
Verleden jaar zijn op de Noordelijke hellingen
de boringen begonnen en weldra waien de eerste
bronnen' aangeboord. De groote hoeveelheid
petroleum, die deze bronnen thans leveren be
wijst, dat de berg Lok-Batan enorme olievoor
raden Inhoudt, die geschat kunnen worden op
mlllloenen tonnen.
Het totale petroleumgebied strekt atch uit over
12 k 15 KM. en er valt niet aan te twijfelen, soo
besloot Gubkin. dat hier in de naaste tcekomst
een der grootste oliegebleden van Sovjet-Rusland
zal «Un ontstaan.
Is het moog'lijk ietwat mis?
Immers alle ooievaren
Zijn helaas van hun reces
Niet itt 't land teruggekomen
Met de Afrika-Expres!
Wat kan wel de oorzaak wezen
Van dit ooievaar-tekort?
Is het soms, dat btj die vogels
lOok al reeds gewelterd wordt?
Ja, wij staan hier voor een raadsel!
Geen verslagen zijn bekend
Vit het internationale
Ooievaren-parlement!
Wit wij van die vogels weten
Zien wij enkel in de krant,
Maar dan onder de berichten
Van den burgerlijken stand!
MARTIN BERDEN
WRIGLEY’S Jgg
KAUWGOM
IN 04 MONO
tS UKKU EN V«« STUKS
GEZOND! tv»
correspondent is er in ge
ren interview te verkrijgen
Ulbrich en Hanns Johst,
die zijn benoemd tof intendant, reap,
eersten dramaturg van den Berlijn-
schen staat,schouwburg en daar
door grooten invloed hebben verkre
gen op de toekomst van het Duitsche
tooneel
juist gevallen, toen een van
deze laatsten onhoorbaar door het rietgewas
kwam heengegleden en tot Berar relde:
„Hier ben ikl”
Deze vreemde en onverwachte verschijning
ontlokte den kapitein een kreet van verbazing.
„Nu reeds....”
„Wat hebt ge gezien?" vroeg Berar kortaf.
.De twee blanken en haar bewakers*.
.Dn uw kameraad?"
„HU is de broeders gaan halen*.
„Goed! Heeft men u gezien?"
^Ja. ik geloof het wel. want de jeugdige
blanke, die door -ien Hlndoe-polltiechef in
slaap is gebracht, heeft onze aanwezigheid hier
bekend gemaakt".
„Waar zUn onze vijanden op t oogenblik?"
.Zij zijn mij te paard gevolgd, in galop....
in twee groepen”.
JBtJn bet er veelt"
vluchtelingen wachtten bij den tempel
Kali, dat totdusverre onschendbaar door
profanen
verder lot af.
ZIJ hoopten
redding, omdat
stelden m Berar
mannen.
Dé nacht was
laatsten
In een onderhoud met een Reuter-correspon
dent beeft de Sovjet-Russlsche geoloog Oubkin
zich geuit over de vooruitzichten voor bet
nieuwe petroleumgebied Lok-Batan nabij Bakoe.
De oliebronnen, zoo seide hü, zijn gelegen in
Het Burgtheater te Weenen zal weldra de
•erste opvoering geven van Mussolini’s tooneel
stuk over Napoleon „De Honderd Dagen”, dat
eenlgen tijd geleden in Londen is opgevoerd.
Dit is de tweede maal dat het Burgtheater een
stuk opvoert van een aan het bewind zijnden
minister-president. De eerste maal was in 1906,
met Clemenceau s „De Sluier van het Geluk”.
Onderwijl wij winter loden
En zoo’n beetje ook aan griep.
En voor ons de trouwe kachel
Thuis alleen wat warmte schiep,
Zat de ooievaar heel deftig
Aan de boorden van den NIJl
En vond in het zonnig Zuiden
Tegen t gure weertje heill
Nu natuurlijk, nu de lente
Weer de atmosfeer verzacht,
Komt hij opgewekt en monter
Waar het warme nest hem wacht!
Maar misschien dat vader langbeen
Thans een beetje slordig is.
Of wellicht met zijn gezondheid
Bikanel liet zijn belde gevangenen over aan
Oe bewaking van eenlgen zijner mannen en
kwam den Zilverkoning verslag uitbrengen van
hetgeen, hü te weten was gekomen, daarbü
natuurlijk de bijzonderheden van den koffer
•n den schat der hertogen van Richmond zorg
vuldig verzwijgende.
^De Yankee hoorde hem kalm aan en rnerk-
Dat wil dus zeggen dat mün vijand volko
men vemg is-.
Ja, maar voor niet langen tijd!"
„Ik hoop het, want Ik ben van plan mevrouw
<e gravin de Sollgnac bü de eerste gelegenheid
de beate tot weduwe te maken!"
Wij vertrekken!” zei Bikanel. „Gü volgt mü
°P behoorlijken afstand, en verlaat tot geen
enkelen prüs den post, dien ik u zal aan wij
zen."
Men weet 'dat het in deze streek wemelt van
tijgers die door de thoega's gewend zijn ge
worden aan het eten van menschenvleesch. het
vleesch der slachtoffers van de Kali-aanbld-
ders. Deze wilde beesten verslinden het men-
schenvieeech niet - louter uit roofzncht, maar
als lekkernij, omdat de thoega's hen door het
veelvuldig voorwerpen van zulk een prooi ge
leerd hebben- al het andere te versmaden.
Dree vraatzucht, belust op de lekkernij van
myenschenvleesch. een vraatzucht door de thoe
ga's kunstmatig aangekweekt, houdt natuurlijk
alle profanen nóg meer op *n grooten afstand
van deze gruwelijke plaats selfs de meest
avontuurlük-gezinde en onverschrokken toe
risten.
Bikanel bleef van tüd tot tijd staan, bracht
de handen aan den mond bü wijze van roeper
en deed dan een gebrul hooren. dat met be-
wonderenswaardlge natuurgetrouwheid den
hulpkreet weergaf eener woedende tijgerin
De op den grond liggende of langs de bron
nen sluipende tijgers luisterden naar dit be
drieglijke geluld, meenden dat het afkomstig
was van een hunner natuurgenooten en be
antwoorden het. Weldra was het geheele jung
le in rep en roer en werd rondom den tempel
van Kali een con-'-ert gehoord, sóó verschrik
kelijk. dat men het sou hebben kunnen toe
schrijven aan een legioen van duivelen.
De „hulpkreten der tügerin” namen in woe
de en angst 'toe en de antwoorden der tügers
klonken voortdurend wilder en dreigender. De
Binnen een kwartier kun: Ge die
vergeten Zijn en U als herboren
Voelen door één of twee van die
AKKER.UCHET5
ruïnen waren nu tot In wijden kring omgeven
door één geloei en gebrul.
De vraatzucht der tijger-menscheneters. op
gewekt en geprikkeld door één der menschen-
dooders zü het dah ook een verrader zijner
kaste en zijner secte trok eerstgenoemde
steeds dichter en talrüker samen rondom het
altaar der godin van den Dood!
Men heeft vroeger in Europa vooral tn
Frankrijk wel beren- en wolvenleiders ge
kend. die met deze gevaarlüke dieren omgin
gen als met menschelijke kameraden.
In Britsch-Indlë, waar alles veel grootere en
meer kolossale afmetingen aanneemt, zijn de
„tngewüden* van de verschillende graden der
geheime genootschappen bü uitstek tüger-lel-
ders of ook wel: tijger-bezweerders.
„Well! Maar maak voort, want Ik vind dat
allés ontzettend lang duurt”.
Bikanel kwam bü zün groep terug, liet mis
tress Claud» en Mary te paard stijgen, stelde
haar onder bewaking van lieden op wie hü
volkomen kon rekenen en gaf het sein tot ver
trek. De andere groep volgde en men vertrok,
In allerijl, in de richting van den tempel van
Kali.
Het was een
dingsvermogen van
een zware proef stelde.
Toen de nacht naderde, was men nog slechts
een mül v*n den tempel verwijderd.
Men kampeerde in het jungle, en toen over
deze huiveringwekkende streek de dikke duis
ternis van den nacht was gevallen en de ake
lige symphonic begon van al wat er in deze
oer-omgevlng leefde, toen ging Bikanel, on
verschrokken, alleen erop uit.
Na rich van al zün kleederen ontdaan te
hebben en zün huid, alsmede den lendedoek
te hebben ingewreven met geheimzinnige voch
ten. die een sterke wilde dieren-lucht ver
spreidden. sloop hü onhoorbaar het struikge
was binnen zonder dat zün bronzen huid Iets
gevoelde van de takken en struiken waarmede
hü in aanraking kwam.
Hü Uep en bleef loopen!.... Ongewa
pend.... de jakhalzen or de vlucht jagende,
de hyena’s verschrikkende en afgaande op
zün scherp gehoor, zich bewegende in de rich
ting van waar dof-grommende tü«ergeluiden
tot hem schenen te komen.
dikke, goedmoedig uilziende beer in het
die eerst Techts-achteraan zat, stond
ulterst-llnks, vooraan. Blükbaar was hü
de Juryleden tot hun voorzitter gekoeen
Neen, hun gezichten velden hem niets Maar
zouden zü er gelukkiger uitzien als zü voor
nemens waren hem vnj te spreken? Hun be-
raads.aglng had eindeloos geduurd. Vast stond
het. dat zü aanvankelijk verschil van meenlng
hadden gehad en dat zü bet slechts met zeer
groote moeite eens geworden waren. Maar even
vast stond het, dat zü geen mensch zouden
laten hangen zonder het ooctnstootelüke be-
wjjs van zün schuld.
Hoe haattirtde man in de bank der beschul
digden den rechter, dien ouden voornamen heer
met den grijzen baard m het roode ambtsge-
aad, en In het büaonder zün kalme, waardige
manier van spreken. Indien hü zich had opge
wonden en boos, met verheffing van zün stem
was gaan spreken, de beklaagde sou het beter
hebben kunnen verdragen. Maar het was ver-'
schrikkelük hem aan te hooren, toen hü den
gezwoienen trachtte duidelijk te maken, dat zü
het doodsoordeel over hem moesten vellen, op
een toon zoo rustig en bedaard, alsof hü thuis
met een vriend in gesprek was.
De gezworenen antwoordden- nu op het af
roepen hunner namen Dis waren den man.
wiens leven op het spel stond, reeds bekend
Die kleine heer met afhangende snor heette
Alotaius Mochlln Het was een komischs naam
en de beschuldigde had zich erg vroolijk ge
voeld. toen hü dien naam voor de eerste maal
hoorde Toen alle namen afgeroepen waren, trad
voor een oogenblik een doodsche stilte in. ge
volgd door het gemompel van honderden stem
men, hetwelz den beschuldigde aan zün kln-
dertüd herinnerde, als hü met zün moeder de
godsdienstoefening büwoonde en de saamge-
kotnen gemeente een gebed uitsprak De groote
vleugeldeur tegenover de plaats van den be
schuldigde opende zich nu en de rechter kwam
met een aantal heeren in de smalle gang
die naar zün zitplaats voerde, waarop hü
nam.
Een politiebeambte beduidde den beschul
digde, dat hü moest gaan staan. De lieden die
tegenover hem in de zaal stonden, bleven hem
aanstaren. Hü werd nu zichtbaar nerveus en
moest zich asm het hek vastklemmen.
Nu, nu kwam het verzchrlkkelükste oogenblik
van zün leven!
Hoe waa het mogelük? Had hl) goed ge
hoord? Lieten zü hem vrü?
De aangek aagde viel op zün bank terug
Alle naar hem gekeerde gezichten schenen te
verdwijnen. Hü had het gevoel alsof de geheele
menigte hem met één zwaai n««r bulten droeg.
Dan lachte hü. sloot de oogen en liet zün hoofd
tegen het houten beschot vallen.
Als uit de verte hoorde hü de stem van den
rechter, die hem toeriep dat hü vrü was en
kon heengaan.
Maar de beambten lieten hem nog niet ver
trekken „Het Is beter, dat ge nog wat wacht,"
zei een hunner. „Wü zullen u straks door een
Züdeur uitlaten, want voor den hoofdingang
wacht u een opgewonden hoop volk."
En de man. wlen men het leven weer had
geschonken, begreep. Het volk bulten was on
bevredigd. vertoornd; men was evenzeer van
zün schuld ofertulgd als hü self. Maar de
twaalf mannen, die hem hadden moeten ver-
oordeelen. hadden geschuwd de verantwoorde
lijkheid op zich te nemen, omdat in de keten
der bewijsvoering een enkele zwakke schakel
was.
verschrikkelüke beesten naderden den
van alle kanten en bleven verwonderd,
opengesperde muilen en groenlichtende
ten. in de ledige straat aan den achterkant
van het rechtsgebouw.
▼en daar spoedde hü zich naar ds breede
avenue. Niemand scheen hem te herkennen
maar zün Instinct dreef hem zich soo snel mo
gelük van het rechtsgebouw te verwijderen. Hü
sprong op een tram, die zün richting uit ging
Na ongeveer vüftien minuten steeg hü af. Nab’j
de halte zag hü een eelt Daar wilde hü tets
gaan gebruiken en hü deed reeds eenlge stap
pen om de straal over te steken. Doch mldder.
op den rijweg bleef hü staan, als door een on
zichtbaar gewe d daartoe gedwongen. Zün han
kramde zich tezamen, iedere zenuw in zü°
lichaam deed hem pün Daar schreed voor nen
langs de huizen de man dien hü vermoord
had In zün brein scheen allee te draaien en
te koken als een
heksenketel Luid
schreeuwend Uep
hü door Voorbij
gangers riepen
hem toe, maar
hü hoorde het
niet. Een hem
tegemoet rijdende vrachtauto trachtte nog ta
stoppen, maar te laat....
De man, die door zun verschünlng zulk een
Indruk op den veronge'ukte gemaakt had. trad
het café binnen. „Geef mü gauw wat te drin
ken," zei hü. .Jk heb daar zoo juist ten man
zien overrüden." De waard taf hem een gla»
brandewün. „Oruwelük. al die
tegenwoordig." voegde hü er bü- -k
heb Ik het goed? Heb ik vanmorgen uw portret
niet In de courant gezien?”
Jiee, niet van mü. maar dat van mün broer,
wü waren tweelingen en leken zooveel op
e.kander, dat niemand ons uit elkaar kon hou
den. Drie maanden terug werd hü in zün wo
ning vermoord gevonden. Ik had vandaag naar
de terechtzitting willen gaan, maar Ik had het
gevoel, dat ik het daar niet zou kunnen uit
houden. En nu heb Ik dit verschrikkelüke on
geluk moeten beleven
„Ik heb gehoord, dat de moordenaar vrüge
sproken Is.”
.Ju, die ellendige! Maar a’s ik hem eens te
pekken mocht krijgen
PARUS. 20 Maart (Reuter). De beroemde
„eenzame" Franache zeiler, Alaln Gerbault, is
na een tocht van 21 dagen vanuit Casablanca
aangekomen te St. Vincent op de Kaap-Verdl-
sche eilanden
Het moeilükste deel van den tocht Ugt nu
nog voor hem. Hü wil thans den Atlantlschen
Oceaan overstreken naar West-Indié en van
daar door het Panama-kanaal naar den Stille*
Oceaan.
Eind September nam Tsjang Kal Sjek bü
het meer van Hankow 2300 communisten ge
vangen, die naar het concentratiekamp van
Hankow werden overgebracht Op verzoek van
de Ap. Vicaris werd aan de missionarissen ver
lof gegeven om deze gevangenen te bezoeken en
te verzorgen. Sindsdien bezoekt pater Caval-
llni met twee catechisten en een Chlneeschen
dokter dagelüks het gevangenenkamp. Koorts
en cholera treffen de gevangenen zwaar, de dok
ter behandelt de rieken llefdevol en geeft hun
gratis medicijnen. Goede lectuur en aalmoezen
hebben bewerkt dat vele communisten ds kerk
nu veel beter gezind zün. De heer Klutsautlen.
hoofdinspecteur van het gevangenenkamp druk
te z’n groote verwondering uit over het liefde
volle werk der Katholieke Kerk tegenover men
schen, die haar soo groote schade toegebracht
hebben. Pater Cavallinl, die de gevangenen
soms aanspreekt met: „O mün beste commu
nisten!" staat hoog in aanzien. In drie weken
tijds koo hü 188 stervenden doopen.
td de rechtszaal verspreidde zich het bericht
I dat de gezworenen bun beraadslaging be-
eindlgd hadden. Men tikte den beklaagde op
den schouder en leidde hem eenige treden op.
binnen de ruimte die door een houten bek wa»
afgescheiden. Daar de stoelen der geeworenen
iog leeg waren, liet men hem zitten. HU kon
van zün zitplaats zien wat er in de zaal voor-
v,el. Een gevoel van eenzaamheid kwam over
hem. Dicht bü waar hü zat, waren de plaatsen
der verslaggevers, die de avond-edltles door
liepen en op gedempten toon in kleine groepjes
met elkaar spraken.
De beklaagde voelde de hc Aderden op hem
gerichte oogen. Links van hem was de ruimte
bestemd voor het, publiek. Een opeengepakte
menigte, meerendeels vrouwen, duwde en
drong De menschen rekten hun halaen om
alles beter te kunnen zien en vroegen elkaar
hoe lang het nog sou duren eer de gezworenen
□innen kwamen.
Eindelijk betraden deze de zaad, oangeven door
met karabijnen gewapende rijkspolltle-man-
nen De aangeklaagde keek, in uiterste span
ning. naar de uitdrukking der gezichten van de
juryleden. Maar hun trekken verraadden niets
De ernstige gelaatsuitdrukking was nog geheel
dezelfde als g durende de lange rechtszitting
Hü kende nu alle gezichten heel goed. Die
grüa.
nu.
door
Y anns Johst is misschien geen zeer bekend
I—j schrüver, geen man. met wiens opvattln-
-*• gen de meeste menschen het wel eens zü“.
doch met dat al een talent van beteekenls En'
dr. Ulbrich geniet In vakkringen een goede re
putatie, want hü heeft den schouwburg van
Melringen en het nationaal theater te Weimar
door moeilüke tijden heengeholpen zonder te
transigeeren. wat betreft de artistieke waarde
van de opgevoerde stukken en de vertolking
ervan. De keuze van deze beide mannen moet
dus gelukkig worden genoemd, temeer waar zü
over de belangrijkste kwesties, die zü op te los
sen krijgen, gelük denken en elkaar reeds vele
jaren kennen. Geen van belden voelen zü voor
groote woorden en beloften van de toekomst;
rij beseffen ten volle den ernst van de crisis, die
bet Duitsche tooneel doormaakt, en maken zich
geen Illusies van een snelle opleving. Doch het
staat aan den anderen kant weer niet zoo
met ben. dat zü absoluut geen uitweg rien uit
de moeilükheden.
3<en kan," zegt Johst, .geen schepjjende
kunstenaars uit den grond stampen en men kan
ook niet den weg voorschrijven, dien zü moe
ten gaan. Doch wat er sluimert in de schrüvers
van beden en morgen kan men uit enkele aan-
würingen wel aanvoelen, en geen staatsschouw-
burg heeft dan ook de roeping, dit te doen.
Tevens moet hü voor de kunst der toekomst den
weg effenen, niet door overijlde experimenten,
maar door het reeds aanwezige en tot rijpheid
gekomen materiaal te verzorgen."
„U zegt, dat men van het tooneel der toe
komst uit enkele aanwüzingen zich reeds een
voorstelling kan vormen. Hieruit maak Ik op,
dat u self zulke aanwüzingen heeft opgemerkt
.Ja! Iedere groep bestaat uit een vüftiental
goed gewapende mannen Zü kampeeren
op nog geen mijl afstand van hier*.
„Vreemd!” mompelde Berar. „Zü moesten
zich eigenlük auo spoedig mogelük uit de voe
ten maken, zonder dese plaats, die door nie
mand benaderd wordt, op te zoeken. En nu
doen zü juist alsof zü meenen ons reeds te
pakken te hebben”.
De fakir stelde aanstonds kapitein Pennyless
van een en ander op de hoogte en wees hem
op den ernst van den toeetand.
Vernemende dat zün vrouw zich in de nabü-
heid bevond, sprong Pennyless op en wilde, on
danks bet vermetele van sulk een poging, aan
stonds overgaan tot den aanval metzijn
twee varenslieden!
Berar bad alle moeite om hem de dwaasheid
van zulk een handelwüse te doen inzien. Zon
der eenlge kans van slagen in hun opzet «ou
den zü allen veeleer worden vermoord.
„I.sat den nacht voorbijgaan.'” seide hü ten
slotte, „wacht tot morgen en al die lieden wor
den omsingeld door een legioen thoega's zon
der dat éen hunner aan den dood ontsnapt".
De kapitein begreep het verstandige, het vol
strekt-dwingende van
schikte zich ernaar.
Toch scheen Berar.
hem gebracht door zün
De
man
met
bliksems in dé oogen. voor hem staan.
Onder den magleehen invloed züner bewe
gingen, van zün nagebootste geluiden en mis
leid door de uitwaseming der vloeistoffen,
waarmede zün huid was bestreken, naderden
zü Vïrvolgens. heel voorzichtig en zelfs vrien-
delük dezen mensch. die hen betooverde.
Nu hü ze eenmaal onder zün macht om zich
heen had, leidde bü ze bü dozijnen ten aanval
naar den tempel, waar zü de vluchtelingen als
I>rool zouden vinden.
Er moest nu toch wel ’n wonder gebeuren
om den kapitein, Patrick. Marius. Johnny en
ondergeschikt behooren te wezen aan de cul-
tureele taak van het tooneel. Daaruit volgt ook.
dat wü geen „sterren" hebben. Wü sluiten geen
contract af met een ster om in bepaalde stuk
ken op te treden en wü geven ook niet een be
paald stuk, omdat wü er op dat oogenblik een
ondergeschikte ster voor hebben. Wu stellen ons
speelplan vast en daarna zullen wü met dit
speelplan voor oogen ons ensemble samenstel-
D*1 Nüft dan zoo. De acteurs zün niet
slechte door een contract aan ons gebonden,
wü eischen van hen. dat zü geheel en al in den
sts s ttarhouwburg opgaan en met ons gezamen-
Hjk streven naar eenzelfde, scherp omlünd doel.
Dé artlsten zullen al hun kunnen ten dienste
van den staatsgebouw burg moeten stellen; zü
zullen geen >ltetapjes kunnen maken op ander
gebied. Zü zullen'er ook geen tüd voor hebben,
want wü moeten hard werken. Wü zün niet
tevreden met tien opvoeringen in tien maan
den; wü moeten veel meer doen, zal deze voor
naamste schouwburg van het land werkelijk een
spiegel van de Duitsche tooneelkunst kunnen
worden."
„Wanneer u de beschikking heeft over een
goed acteur, maken zün persoonlüke opvattin
gen dan nog eenlg verschil uit?"
„Een acteur, die zich ntrt groote virtuositeit
weet aan te psusen aan elke rol, die hem toe
gewezen wordt, kan nooit de diepste bedoeling
van den schrijver vertolken Wij kunnen slechts
krachten gebruiken, die op onze basis staan."
„Er zullen dan wel veranderingen komen In
het ensemble van den staatsschouwburg. Zal de
overgangstijd niet moeilijk wezen
„Wü treffen het, dat de meeste contracten
spoedig afloopen. De overgangstüd zal bü de
publicatie van het nieuwe speelplan achter den
rug zün. Doch ook tüdens die overgangsperiode
zal het veranderde karakter van den staats-
schouwburg zich reeds duidelük openbaren."
„En u. mijnheer Johst. leVert de overgangstüd
zeker moeilükheden op Ongetwüfeld zün er
reeds stukken aangenomen, die allesbehalve na
tionalistisch getint zün."
.Dat is zoo, stukken uit binnen- en buiten
land. Wü zullen ze stil laten liggen. Als men
iets doet, moet men het goed doen. De staats-
schouwburg is niet langer een hulpmiddel, om
de aantrekkingskracht van een nieuw stuk te
beproeven."
„Tachtig procent van alle premières na den
oorlog," zoo viel dr. Ulbrich hem hier In de
rede, „hebben zelfs In de provincie geen op
voering meer beleefd en zün thans volkomen
vergeten. Wü kunnen ook weleens mistesten,
maar niet zoo dlkwüls, want ons eerste doel is
niet welwillendheid tegenover onbekende schrü
vers als wel het herstellen van de toonaangeven
de positie van dezen schouwburg. Aan dit doel
moet de keuze van alle stukken ondergeschikt
worden gemaakt”
en bepaalde verwachtingen koestert van de ko
mende dingen."
.Leeft die verwachting niet in ons allen? En
de aanwüzingen. men doet goed, ze niet al
leen als zoodanig aan te merken vindt elk»
reeks in de krachtigste uitingen van de mo
derne litteratuur. De beschrüving van den oor-
log. die na het doffe zwügen van de eerste na-
oorlogsjaren meer en meer op den voorgrond
treedt. Is bet natuurlijk resultaat van wat voor
de tegenwoordige menschheid de grootste ge
beurtenis is geweest. Wü willen aan den ande
ren kant echter geen stroom van oorlogsstukken
ontketenen, want het Is zeer wel mogelük, dat
de beste oorlogsliUeratuur eerst veel later zal
ontstaan onder de handen van generaties dis
den oorlog meer op een afstand en zuiverder
zien dan- wü- Met dat al kan men zich de te
genwoordige wereld met indenken zonder den
wereldoorlog en deze groote gebeurtenis zal als
vanzelf op den achtergrond staan van elk werk,
dat In onzen tüd ontstaat."
^en schrijver kan toch los van dien tüd
staan?"
Dat erken ik niet als kunst. Een auteur,
wiens werk .niet geheel en al is <s mengeweven
net het leven van zün volk, erken Ik niet als
kunstenaar. Als hü een niet daaraan gebonden,
„internationaal” wezen is, beantwoordt hü niet
aan zfjn toestemming: de spreektrompet der
volksziel te zün
„Is er ook reeds een programma eamenge-
iteld. waarin deze opvattingen in practjjk zün
gebracht?"
Dr. Ulbrich, tot wiens terrein dit meer be
hoort, antwoordde op dese vraag: „In Juni van
dit jaar zullen wü een nauwkeurig speelplan
publiceeren. Wü sullen er echter met zoo star
aan vasthouden, dat jonge krachten, die zich
alsnog aanmelden, niet meer aan t woord kun
nen komen, omdat het speelplan nu eenmaal
is vastgesteld. Het eerste doel van dit speel
plan is, het klassieke drama tot zün recht te
doen komen; voor een staatsschouwburg spreekt
dit ml vanzelf. Het moet echter geen fonneele
zonder liefde vervulde plicht wezen. Het opvoe
ren van een klassiek stuk door een staats-
schouwburg is niet een voorstelling uit vele,
naar een plechtig erkennen van een der cultu-
reele hoogtepunten van het volksleven. Onder
onze leiding zal het eenvoudig ondenkbaar zün.
dat avond aan avond de Faust” gespeeld wordt,
alleen omdat de contracten der auteurs nog
loopen. Een .Faust’ -opvoering behoort telkens
slechte eenmaal te worden gespeeld. Een opera-
geselschap gaat toch ook niet avond aan avond
den .Feraival” spelen?"
„U stelt sich dus op het standpunt, dat agn.
technische kwesties, sooals de contracten van
auteurs en regisseurs, geen Inyloed mogen uit
oefenen op het speelplan?"
D ken geen technische kwesties, die niet
I II .1 I n -7% ./T’ÏVÏ Jt. M
1I| on dit blad altn Ineevolee de vereekerlngsvoorwaarden tegen 9/)/)/) bj) levenslange nbeele ongeechlktbeld tot werken door f bü een ongeval met bij verUes van een band Z f OC oljvertleeyan een Z ^/3 b|j een breuk van bij verlies van *n
Alle (LuOTlTie S ongevaum veraekMd voor een der volgende ultkeeringen f vertlee van belde armenjbeid* beenen ot belde oogen l t OU." doodelüken afloop f £OU. een voet et een oog J duim of wijsvinger J «z(A been at armJ wVe" anderen vinger
Robbie.
