I
TJetfacfleJïaoüe
uctAaal van den dag
I
HANDEL IN FA VOURITES
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
ROBINSONschoenen zijn prima
HET
GROOTE
AVONTUUR
1
De neen-
zegger\
Nederlandsch fabrikaat
KLACHT VAN'NKIP—
3
DONDERDAG 23 MAART
Loterij en weddenschap
Glacé-leer
Handen geven
FEUILLETON
Op welke hoogte kunnen
wij nog leven?
Onbegrensde mogelijk
heden
Engelsch bier naar
Amerika
I
K
Alleabonné’s angevaüen verzekerd voor
KWALITEITEN
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
de iersche sweepstakes
■Ml
De Mp kaJtett.’
1.045.000
1
t?
draagband
(United Prees)
me.
aucht.
(United Press)
(Morgenavond vervolg).
VADER EN KINDEREN
door
de rebellen!....**
en
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
19
1»
19
(Ingezonden Mededeeling)
xd
•9
resteld
jt meer stoppen,
’k Heb m(j moed bijeen
Voor dat ik het wagen
Nu mijn
Krenkt i
Er is al veel geschreven over het „handen
geven”, het zoogenaamde .Shake-hands" van
den Amerikaarvchen president. Maar hoeveel
keer precies dat wel Is, was nog niet bekend.
President Coolidge heeft nog steeds het record
op zijn naam staan met.... 3300 handdrukken
op Nieuwjaarsdag. 1
volgenden dag de hand In een
moest houden.
De Engelsche bierbrouwers laten geen tüd
voorbijgaan In den wedloop om de Amerikaan-
sche alcohol-markt te veroveren. Reeds sinds
eenlge dagen worden duizenden vaten bier, het
z.g. Ale, naar Amerika verscheept en als het
bier In Amerika aankomt zal de verkoop reeds
zijn toegestaan, dank zü de nieuwe wet op
alcohol-houdende dranken.
De Enge’schen weten natuurlijk zeer goed,
dat zü nauwelijks kunnen concurreeren met de
beroemde Duitsche en Tsjechische bieren, maar
door een passende reclame willen zij vooral de
jongere generatie van Amerika overtuigen, dat
.Ale” het Engelsche nationale bier, een voor
treffelijke drank is.
Het bier wordt uit Engeland met een alcohol
gehalte van ongeveer 10 procent naar Amerika
gezonden, daar de brouwers vreezen, dat het
bij een minder alcohol-gehalte onderweg zal
bederven. Na aankomst in Amerika zal dan
de overblijvende alcohol van het bier worden
..afgekookt". In Engeland worden vooral twee
soorten bier gedronken, die beide nogal krach
tig zijn: Ale”, gewone volksdrank, die 55 tot
65 procent alcohol bevat en het zoogenaamde
Bltter-bler, dat 85 tot 95 procent alcohol be
vat en door de voornamere kringen geprefe
reerd wordt.
ovn van t 15 000. op het derde een van 110.000,
LmgcKTi J
wérden:
Voor Muriel kon antwoorden, stak
Madge haar kop in den 'open snavel
van Muriel, zoodat deze niet kon spre
ken.
Ze deed haar best zichzelf te be
vrijden, doch zonder succes.
Tenslotte waarschuwde Madge haar:
„Ik zal hier blijven, totdat JU belooft,
je fatsoenlijk te gedragen.”
Freddy Vrijdag slaakt een
„Het schijnt, dat ik vandaag zelf
mijn thee moet roeren,” zeide hij.
eerste 1
hij'
J<u moet je die twee lepelaars
eens hooren," riep Freddy Vrijdag, „Ik
wilde, dat een van hen mijn thee zou
roeren en nu maken ze ruzie, om wien
zijn beurt het is.”
Robbie en Topsy kwamen naderbij,
om te kunnen hooren, wat de lepe
laars elkaar zelden.
„Jtj hebt z'n thee het laatst ge
roerd,” zeide Madge, „dus hou je
mond.”
,4e zult mij het zwijgen niet opleg
gen." riep Muriel uit.
„O, ja,” riep Madge, „ik aal het
spoedig doen.” -A
Ondanks deze wonderbaar lijke redding bleef
kapitein Pennyless een vogelvrij verklaarde.
De krankzinnige en afschuwelijke beschuldi
ging tegen hem uitgebracht door den Zllverko-
nlng en diens satansknecht Blkanel bleef
voortdurend gevaar opleveren voor zijn veilig
heid, zijn eer en zijn vrijheid. Het gevaar was
zelfs grooter dan ooit omdat het nu bleek hoe
zeer de geheime genootschappen zich voor zijn
behoud Interesseerden!
Men weet dat hjj ervan beschuldigd werd
een agent te zijn van Rusland, betaald en uit
gezonden om te Calcutta revolutie te verwek
ken en den heiligen oorlog te prediken in heel
Bengalen, terwijl de bevolking van het Noord
westen in massa de Engelschen zou aanvallen.
En die monsterachtige beschuldiging kreeg
meer schijn van geloofwaardigheid naarmate
er geheel toevalligerwijze in heel Benga
len ongeregeldheden plaats hadden gedurende
of kort na Pennyless’ verblijf op een qf andere
plaats.
HIJ
Verkeerde telefoonverbinding
over den Oceaan
De hoogste nederzettingen, waar nog men-
schen kunnen wonen, vindt men In West-Indlë,
4864 Meter hoog! Toch wagen enkele herders
zich nog met hun honden op 5000 Meter. Dle-
OD dit blad sUn ingevolge de vei
»z—-■
I
swi
Het was te verwachten, hing als het ware In
de lucht en nu Is het gebeurd: de eerste ver
keerde telefoonverbinding over den Oceaan!
Daar rinkelt plotseling de telefoon In het
stadje Dunkirk in den staat New-York: Spreek
ik met Dunkirk 3080?” vraagt de telefoonjuf
frouw.
,4a” luidt het antwoord.
„Wilt u aan het tooestel blijven, er wordt
uit Londen, Engeland, opgebeld.
„Uit Londen" vraagt onthutst mrs. Reuckert,
de bezitster van het telefoonnummer 3060, Dun
kirk. „Wat kan Londen nu van mij willen heb
ben?”
De te’efoonjuffrouw weet hierop geen ant
woord te geven en spoort tot geduld aan. Daar
spreekt reeds een andere juffrouw op een
schijnbaar veel grooteren afstand. ..Spreek Ik
met Dunkirk 3060?” vraagt ze. En als Mrs.
Reuckert bevestigend antwoordt zegt ze: ,Mr.
Michael Farmer wenscht Mr. Jacobs te spre
ken. Roept u hem even aan het toestel.”
„Er is hier geen Mr. Jacobs en ik ken geen
Mr. Farmer." antwoord Mrs. Reuckert. „U
moest toch nummer 3060 hebben, nietwaar?”
,Ja, mevrouw. Nummer 3060, Dunkirk (Duin
kerken) Frankrijk.”
zich te verbergen, tot eiken prijs een ontmoe
ting met de Engelschen en zelfs met de meest
ondergeschikte Hlndoe-polltle-mannen te ver
mijden. Want allen moesten in het bezit zijn
van zijn signalement en opdracht hebben hem
te vangen levend of dood.
Onder elke andere omstandigheid zou de
aangewezen manier van doen voor hem ge
weest zijn: naar de kust reizen en dit ongast
vrij, vjjandelljk land verlaten.
Maar sinds hij Mary en Patrick op zijn le
vensweg had ontmoet, beschouwde hij zich zelf
als verantwoordelijk voor hun welzijn.
Ondanks de ontdekking van den schat, die
voor hem veeleer lastig en gevaarlijk was, ver
keerden de arme kinderen steeds in een toe
stand van de grootste hulpbehoevendheid.
Nu had Pennyless beloofd hen aan hun va
der te zullen teruggeven en hij wilde, tot eiken
prijs, zijn belofte gestand doen.
Men oordeele. naar hetgeen voorafgegaan is.
zelf over de moeilijkheid en bet gevaarlijk*: van
deze taak.
Voor het oogenblik was de hoofdzaak met
juistheid de verblijfplaats van majoor Lennox
te weten te komen.
Patrick en Mary wisten niet meer dan dat
hjj commandant was in het Schoteche Oordon-
reglment, dat hij te velde stond tegen de Afri
di’s en dat zijn laatste brief gedateerd was uit
het kamp van Chakdara.
Dat waren vage aanwijzingen, die noodzake
lijk nadere toelichtingen behoefden. Maar hoe
Hepen bü die gelegenheid 37 paarden. Wie
een der 34 paarden, welke na no. 3 aankwamen,
getrokken had, kreeg een troostprijs van £830.
Negentien maal vier-en-twlntlg of 456 personen
ontvingen dus gezamenlijk 378.480. Verder
werd, evenals In een gewone loterij, aan dui
zenden, die geen paard getrokken hadden, 100
toegezonden, terwijl een paar honderd perso
nen nog met 25 bedacht werden.
Wie een favourite getrokken heeft, is even
wel nog niet de gelukkige bezitter van 30.000.
15.000 of 10.000 pond. Dit Immers hangt er
geheel van af of zijn paard ook werkelijk No. 1,
2 of 3 aankomt. De renbaan levert de grootste
verrassingen op. De eerste favourite kan on
der de laatst aangekomenen zün, en de ob
scuurste meelooper (.also ran” noemen de
Engelschen het) kan de held van den dag
worden.
Neem aan dat gij „den” favourite getrok
ken hebt. Olj hebt dan (op den grondslag van
bovengenoemde prijzen) kans op £30.000. Maar
laat het paard u In den steek, dan krijgt gü
5.000, 10.000 of misschien niet meer dan
£830.
De meeste deelnemers aan de Sweepstake
hebben van paarden volstrekt geen verstand.
De weinigen, die er wél eenlg verstand van
hebben, weten dat men op géén renpaard
staat kan maken. Maar de beste kenners, de
.insiders", weten dit In den regel niet, ook al
vliegen zü er honderd malen in. GU hebt den
favourite en de kans op 30.000. Loopt het mis,
dan krijgt gjj misschien maar £830. Nu komt
er iemand, veel gefortuneerder dan gU, en een
habitué van de renbaan. HU heeft zlln hart
gezet op den favourite, en biedt u een groot
bedrag voor de .kans” b.v. 10.000 of zelfs
15.000. Dat wil zeggen dat hU u onmlddeUUk
dit voor u fabelachtige bedrag uitbetaalt; wint
uw paard, dan kunt gU spUt hebben over de
transactie, die u dan 15.000 tot 20.000 scheelt,
maar verliest het. dan hebt gU alle reden
u zelf geluk te wenschen. Ook kunt gU een
deel van uw kans verkoopen, b.v. voor 5000.
onder voorwaarde dat de prijs In een zekere
verhouding tusschen u en uw partner gedeeld
wordt.
Voor nlet-gefortuneerden, die een favourite
getrokken hebben is dit verkoopen van heele
of gedeeltel.ke kansen verreweg het veiligste,
dat zU doen kunnen. Een zeer groot deel van
de hoofdprUzen wordt dan ook gedeeld tus-
r-hen houders van de gelukkige tickets en
de vermogende wedders, die voor duur geil
een aandeel in de kans gekocht hebben. Aan
den anderen kant worden door laatstgenoem
den bü vele Sweepstakes duizenden ponden ver
loren, nX wanneer de favourite achterblijft.
Het Is dus de handel In sweeptickets in de
dagen tusschen de trekking en de race, welke
de Sweepstakes niet alleen tot een der grootste
loterijen, maar tevens tot een der grootste....
gokkerljen van onzen tijd maakt.
du* X 2 57 hoofdprUzen, waarvan
het bedrag afhangt van den totaal-lnzet. Bü
een der laatste Derby-raoes viel op het eerste
paard een prUs van £30.000, op het tweede
een van 15.OOO, op het derde een van 10.000,
s?”?1 111 totaal aan hoofdprUzen uitgekeerd
omdat zU „een paard getrokken hebben”,
over een of twee weken tot de vclmaaktste
zullen terugkeeren, zonder
„Zeventienhonderd kilometers
ver! Welke stad is het dichtst bü?"
„Sahlb, dat is Oaya”.
„Kan men dat bereiken per spoor?”
„Ja. Sahlb”.
„Hoever zün we van Oaya?"
„Veertig mülen".
An In hoeveel tijd kan Rama ons daarheen
brengen?"
„Binnen ongeveer drie uren”.
„GoedEn nu, kinderen-lief. moed hou
den! BUJven hopen! We zullen cm uw vader
te redden zelfs het onmogeUjke probeeren.
Maar daarvoor is geld noodlg.... veel geld....
en ik zelf ben op t oogenblik inderdaad aooala
men mjj noemt, Pennyless Platzak, en daar
om verzoek ik jelui vriéndelijk mjjn hanktera
te willen zijn”.
„Mijnheer", zeide Patrick, zijn tranen weg-
wlsschende: „het beste gebruik dat wij van on
zen familleachat kunnen maken. Is dien tot
den laatsten cent te besteden voor de vrijheid
en het behoud van onzen Heven papa. Wij,
mün zuster en ik. zullen u eeuwig dankbaar
zün als u erover wilt beschikken naar goed
vinden”.
Daar in dergelijke omstandigheden 1 woord
onmlddellUk bü de daad dient te worden ge-
gevoegd. Het Pennyless aanstonds den ouden
koffer openen.
Men stond verbüsterd over de vondst, den
Inhoud.
Van onzen Londenschen correspondent)
—-.rltsche onderdanen zün door de O. Poe te
PC Moskou gevangen genomen, beschuldigd
AJ van revolutlonnoire plannen, waarop de
doodstraf kan staan; mr. MacDonald heeft te
Genève een rede gehouden, die men hier maar
sóó-zóó vindt, en Is naar Rome gegaan, terwül
lün landgenooten vonden, dat hü beter gedaan
had met onmlddellUk huiswaarts te keeren; het
Witboek betreffende de consututloneele hervor
mingen In Indlé verwekt stormen van goed
en afkeuringen. Maar nog slechte weinige da
gen, en de Engelschen zullen al hun zorgen
vergeten zün; Jieel het volk zal opnieuw leven
m het teeken van de Sweepstakes En zoolang
dit duurt, bekommert het zich niet om wat
elders voorvalt.
Het is waar dat de belangstelling voor de
Iersche Sweepstakes zich niet beperkt tot de
Briteche eilanden. Er kunnen niet veel landen
zün waar op de dagen der trekking, en daarna
gedurende de race, niet velen In spanning het
telegram uit Dublin afwachten dat.... meestal
uit blijft Maar alleen in Engeland zün de
Sweepstakes een nationale gebeurtenis van den
vliereersten rang. Alleen Engeland Is dagen
achtereen in rep-en-roer. De heele pers, en
vooral die bladen, die van den straatverkoop
leven en ieder oogenblik met nieuwere edities
uitkomen, moet al haar energie en organi
satievermogen concentreeren op dat ééne feit:
de trekking te Dublin; kolommen en kolommen
moet zü vullen met de namen en pseudoniems
der gelukkigen, en met de portretten der aller-
gelukklgsten. die favourites „trekken”; zü foto
grafeert en Interviewt busconducteurs, houders
van kofflestalletjes, meesterknechts met tal
rijke gednnen, winkelbedienden, die wegens
gebrek aan vooruitzicht hun huweiük weer een
jaar uitgesteld hadden, en die nu allen plot
seling beroemd en vermogend geworden zün,
en
on
bekendheid zullen terugkeeren, zonder dat
iemand ooit verneemt (of ernaar vraagt) of zü
hun fortuin werkelük zullen aanwenden op de
manier, die zü in hun eerste gelukzaligheid
den interviewenden verslaggevers voorgcsple-
geld hebben.
Alvorens verder te gaan, zü mü een school
meesterachtigheid veroorloofd Eventueele win
naars onder u zal het waarschünlük hoogst
onverschillig laten, maar den talrükeren ver
liezers kan het een troost zün: de Iersche Hos
pitaal Sweepstakes zün in den letterleken zin
des woords elgenlük geen Sweepstakes, even
min als de oudere Calcutta Sweep.
Het woord Is reeds zeer oud, ofschoon velen
In den waan zullen verkeeren, dat het tot de
allernieuwste aanwinsten der Engelsche en In
ternationale vocabulaires behoort. Een „sweep
stake" (enkelvoud) is een man, die alle ..sta
kes" (Inleggen) .sweeps” (wint). Bjj de ler-
sche hospitaal .sweep” Is hiervan geen^prake:
er is een heel groot aantal, namelük een paar
honderd, prüzen en winnaars. Met het meer
voud (sweepstakes) wordt het spel aangeduid,
waarbü de totale inleg .swept" wordt door één
enkelen speler.
In werkeUJkheid hebben wü dus te doen met
een gewone loterü, en als zoodanig is zü dan
ook door de Engelsche wet op de loterUen ver
boden. Die wet is, zelfs in de jaren, toen ler-
lang nog van Londen uit geregeerd werd, op
dat land nooit van toepassing geweest, en in
18de ecuwsche k, anten en tijdschriften kan
men, evenals In die van onzen tüd, lezen dat
te Dubllln groote loterijen gehouden werden,
dat de verkoop der tickets in Engeland streng
verboden was, en dat in weerwil hiervan een
ieder ze kocht.
Er is dus, afgezien van den veel grooteren
omvang der hedendaagsche sweep, elgenlük
niets nieuws onder de zon.
De .sweepstakes’’ onderscheiden zich onder-
tusschen van een gewone loterü hierdoor, dat
de trekking niet beslissend is voor het eind
resultaat, en dat bovendien de prünen af
hangen van den Inzet.
Dit laatste is betrekkelük büzaak. De ler-
«he regeering heeft de .sweepstakes” Inge
steld ten bate van de hospitalen; deze moe
ten het wettelük vastye",telde deel der Inzetten
toegewezen krügen. Werden steeds dezelfde
prüzen uitgekeerd, dan zou het kunnen voor
komen, dat bü geringere deelname het voor
deel voor de hospitalen niet evenredig was aan
al den organlsatorischen en anderen omslag
welken deze grootste aller grootste loterijen met
zich brengt.
Van veel essentleeler beteekenls Is het dat
de waarde der „getrokken paarden” eerst eeni-
ge dagen later door het resultaat der „races"
Grand National, Derby enz. bepaald
wordt. De trekking had ook onmlddellUk na
de races kunnen plaats hebben, maar dan zou
de sweepstake voor den Engelschman (en voor
menigen niet-Engelschman) de aantrekkeUJk-
held missen van, behalve een loterü, ook nog
een.... dobbelarU of wedderü te zien.
Als voorbeeld nemen wü een gemiddelde ler-
sche hospltaal-sweepstake, waarin ieder paard
19 maal voorkomt. De hoofdprUzen vallen op
de paarden die no. 1, 3 en 3 aankomen. Er
Voor het vervaardigen van glacé worden de
hulden van katten, honden, geiten, gemzen,
herten ea eenden gebruikt. De dierenhuid moet
199 m»kn bewerkt worden alvorens se aan
spraak kan maken op de benaming van glacé.
Hiermede wordt dan ook wel de hooge prijs ver
klaard, die gewoonlük voor die ledersoort be
taald wordt.
ren kunnen nog wel hooger leven. In Azi6 kllm-
met steenbokken en wilde schapen tot 5800
Meter, wolven tot 5600 Meter. Hazen tot 5500
Meter. Voor vogels, voornamelijk roofvogels
sis arenden en gieren is de uiterste hoogte
7000 Meter. Gaan de dieren hun uiterste grens
te boven, dan overvalt hen de zoogenaamde
„bergziekte”. De oorzaak hiervan is de ver
mindering van den luchtdruk, dus gebrek aan
zuurstof. Enkele toeristen, die bet plan had
den opgevat den Mount Everest te beklimmen,
kwamen zonder zuurstofapparaat tot 6789 M.;
en met het gebruik van het apparaat tot 8330
Meter.
'aarden tegen bü levenslange geheel» ongeschiktheid tot werken door f 7Gil ”n ongeval met f 9C/1 bü verllee van een hand f 1 oü verlies van een f Cfk bü een breuk van Rfk bü verUee van *n
ultkeeiingen f «Jverllee van beide armen, beide beenen of belde oogen f t OVt’ doodelüken afloop f een voet ol een oog f wljavlnger T •fv'i ~hnim of arm f anderen vinger
X £30.000 c C 570.000
X £14.000 t 285.000
X <10MO t 190.000
yk wil m*n testament maken," deelde Matliifjs Haar snibblgheld, haar trots, haar prat gaan
I Beuks s’n vriend Anton Smink mee, .jnaar op haar geld, haar air van meerderheid, haar
ik weet niet voed wien ik tot miln voor- onuitstaanbaar humeur moest hü niets hebben.
HU wist dat de oude Winkel volkomen in
stemde met de wenschen van z^> oom ed dat
het meisje hem wel tot man wilde hebben HU
wist dat de beslissing bü hem lag.
„Dag Willem,” groette het meisje en liet
daarop aanstonds spütig volden: Jle laat je
niet veel aan mü gelegen liggen.”
„Hoe zoo?”
.Ik had je al lang verwacht, om over onze
plannen te spreken. Je oom en Je vader heb
ben wel samen over onze toekomst geredeneerd,
maar wü nog niet. Ik moest elgenlük boos op
je zün. want je lang aarzelen maakt mü de
rlsée van ieder, die onze verloving reeds had
verwacht. Je wilt me immers tot vrouw?”
„Neen,” zei
Willem Moltman. j-—ij
Vsn Betste’s ant
woord vernam hü
alleen de
woorden;
redde zich door
?en haastige
vlucht.
Des Zaterdags bezocht hü altüd een ver sf-
wonenden klant, die een allerliefste dochter
had. Roosje geheeten.
Roos.e wist het zóó aan te leggen, dat zü
z’n bezoek nooit miste en als de zaken afge
handeld wfcren, verbabbelde hü een verrukke-
lük half uurtje met haar, in den tuin of op
den weg.
Nu hü voorgoed met Betsie Winkel gebro
ken had, deed het verlangen om Roosje te zien,
hem den weg in versneld tempo afleggen. Ze
zag er liever Uit dan ooit, maar keek niet
vroolük.
„Wat te er?” vroeg hü.
„Ach, Willem. Je weet Immers zelf, dat je
oom nooit z’n toestemming tot ons huweiük zal
geven. Ik ben maar een arm meisje en hü wil,
dat je een rüke vrouw zult trouwen. Ik 1
heb in de laatste dagen over alles goed na
gedacht, en Ik zie nu In. dat we verkeerd ge
handeld hebben door onze oogen te sluiten voor
alles wat er tusschen ons In staat. Het te niet
goed van ons. Willem, dat we elkaar helmelük
ontmoeten. We moeten maar van elkaar af
gaan. Het geeft niets dan ellende voor je, als
Je mü niet loslaat. Wil Je me beloven. Je oom
te gehoorzamen en mü te vergeten?"
..Neen.” ael Willem Motman, en omhelsde
Roosje.
Als een triomfator keerde hü huiswaarts. Den
volgenden dag was het Zondag. Op s’n terug-,
keer uit de kerk was Matthüs Beuks'van ver
schillende züden ingelicht omtrent dingen,
waarin hü zelf (fiep betrokken was en bü z’n
thuiskomst bulderde hü z'n^eef toe:
„Ik hoor mooie dingen van jé. mannetje!
Betsie Winkel is woedend en haar vader smüt
Je de deur uit. als Je het waagt, weer In huis
te komen. Verkeken te je mooie kans. En waar
om? Voor een onnooael wicht, dat toevallig een
aardig snoetje heeft, maar zoo arm te als een
kerkmute. Je hoort, ik weet alles.”
„Oom. Ik heb alleen gedaan, wut u me be
volen hebt en...." *-
„Zwügl Kon ik weten, dat je zoo’n schaaps
kop bent? Maar nu één ding; ik zal de rask
met Barend Winkel weer in orde maken. Je
doet blindelings mün wil en anders hoef je
niet op één cent van m’n nalatenschap te re
kenen. Zul je doen, wat ik je zeg??
Jieen.”
„Aap van een jongen. Ik....”
.Maar oom. u bent vandaag de eerste....”
,Dat geldt niet voor mü. uilskuiken.”
„U hebt voor u zelf geen uitzondering ge
maakt.”
„Nu voor de laatste maal: zul je met Betsie
Mün goede, beste George!"
M’n lieve Claudia!....”
"ilndelük vrij!.... Elndelük!.
Mary liet zich uit den zadel gUjden en wierp
zich weenend van vreugde, om den hals van
haren broeder.
trouwen?”
„Neen.”
„Uit m’n oogen dan!”
Willem Motman verliet het vertrek, op het
zelfde oogen blik waarop Anton Smink binnen
trad. De woede van den ouden Beuks keerde
tech nu tot z’n vriend:
,4e hebt me een moolen raad gegeven! Een
oproerigen. koppigen ezel heb Je van den Jon
gen gemaakt! HU weigert de goede partü, die
Ik hem bezorgd heb en wil een mete> tot
vrouw, dat geen cent bezit. Hü brutaliseert
Je hadt beter gedaan, Je idioten raad voor je
te houden en
..Kalmpjes aan.” suste Smink. „Vertel me de
dingen wat bedaarder, als Je kunt."
Beuks deed het en z’n vriend constateerde
met groote voldoening: .Mün raad was goed!
Je doel te bereikt! Stuif nu niet op! Je zult
toch zeker niet ontkennen, dat de Jongen ka
rakter heeft getoond!"
„Maar op een verkeerde manier!”
„Waarom? Omdat hü die snibbige Betsie niet
tot vrouw wil en liever je geld laat schieten
dan z’n ongeluk tegemoet gaan? Ik vind dat
Hink van hem; ik heb Je Uveren voor dat hu
weiük nooit goedgekeurd. Zoo. steek Je püp
aan en laten we eens kalm over de dingen
redeneeren. Stel je nu eens voor, dat je later
sukkelig of teekelük wordt; wat verwacht je
dan van een schoondochter als Betsie? Willem
te toch zoo goed als Je zoon? Liefderijke ver
zorging? Hartelükheid? Ho maar! Scherpe
woorden, ongeduldige klachten, toespelingen op
haar meegebracht fortuin! En denk nu eens
aan zoo’n lief zacht schepseltje als Roosje, dat
nooit genoeg haar dankbaarheid zal kunnen
uiten, als je haar als dochter stelt aannemen,
ondanks het feit, dat ze niets bezit. En denk
eens...."
Anton Smink moest lang praten, veel tegen
werpingen weerleggen, alle bronnen van wel
sprekendheid te hulp roepen, maarhü. of
Uever de goedhartige neen-aegger Willem Mot
man overwon en z’n oom heeft daar later geen
oogenbUk spüt van gehad.
En terwül Berar stil stond toe te zien bü dit
tafereel van geluk, hetwelk zün werk was,
kwam Marius naar hem toe, diep aangedaan,
schudde hem belde handen alsof hü ze kraken
wilde en zeide:
„Je houdt er ’n raar vak op na, vriend fa
kir, maar, duivekaters, je bent *n geniale en
een beste kerel!”
Berar gaf advies met *n enkel woord.
Inderdaad, deze worger was en werd meer en
meer voor hen een ware voorzienigheid.
De magnetische slaap! Daar Mary daartoe
een buitengewoon goed sujet bleek, moest zü
In slaap gemaakt en ondervraagd worden
ziedaar alles.
Hetgeen op staanden voet geschiedde.
En merkwaardig venchünsel nauwe-
lüks had de fakir dezen zonderlingen slaap op
gewekt, of het meisje zag duidelijk het kamp
der Afridi’s en beschreef dit met eenlge woor
den. Zü sag ook haren vader, dien men had
opgesloten met luitenant Taylor, in het alleen
staande huisje.
Haar gezichtje dat eerst vreugde had weer
spiegeld. betrok hevig en kreeg een uitdrukking
van onultsprekelüke droefheid, toen zü zeide:
„Gevangen”.
„Gevangen..,.
jammerde Patrick.
„O goede God. bescherm hem!"
„En veroordeeld, met zün kameraad, om te
sterven van honger...." snikte het kind met
gebroken stem.
„En wanneer Is dit gebeurd?” vroeg Berar.
4Eenlge uren geleden...."
„Wü weten nu het voorna» mufe wat we we
ten moeten”, onderbrak Pennyless.
.Maak haar wakker, fakir, en laten we gauw
*n plan ontwerpenDe minuten tellen voor
uren....
gekakeld,
dor et
Om te zeggen, wat èr eluimert
In een brave kippenboret
Want de kip leeft voor de menechen
En het leggen is haar doel
1 ei niet gewaardeerd wordt
men dus mijn eergevoel!
Ik dacht zoo: *t gaat tegen Paschen,
Dus men wil van ouds m(fn ei.
En ik zei zoo bij me zelve:
Wees er als de kippen bijt
En bezield door die gedachte
Deed ik ook mijn kippenkuur.
Zocht naar wormpjes, pikte graantjes
En het kalksteen vit den muur
Eerlijk moet ik het getuigen.
Ik kwam aardig weer op dreef
Met het resultaat, dat ik nu
Eiken dag mijn eitje geef
Maar van dankbaarheid gesproken
Ach, wat zijn de menschen schriel!
Sinds de uitvoer stop oezet is,
Is de eierprijs nihil!
En men zegt het openbaar reeds,
Ja, men schreeuwt het over straat:
Nu de vloed van eitjes aanhoudt.
Weet men met het ei geen raad!
Echter is mijn organisme
Thans op leggen inge
En.... nu kan ik niel
Ik zwicht enkel voor geweld!
Die gedachte stemt mi) somber,
Want ik vrees de brute kracht.
Die de kip, met gouden eters.
Indertijd heeft af geslacht.
Nu wellicht zal men mij slachten.
Niet voor goud, maar 'n bagatel.
En. alweer mijn eitjes leggend.
Krijg ik tweemaal kippenvel!
Nu, uit naam van alle kippen.
Zoowel los als in de ren.
Zeg ik luidkeels, dat ik tegen
In- en uitvoerrechten ben!
van den Amerikianschen reus. Jim Silver, den
miliardair, den geldkoning.
Evenals zün gezellen ligt hü daar op den
grond heel prozaïsch-geworgd, met leelük ver
wrongen gelaat.
HU dood en zwermen van groene vliegen
zün reeds op hem neergestreken en hebben op
zün gezicht hun larven gelegd.
De paarden, de wapenen, de voorraden, de
kampbenoodlgdheden. alles Is verdwenen.
De thoega’s, hoezeer ook toegewüd aan hun
godin, versmaden geenszins de kleine voordee-
len van hun eeredienst en laten niets verloren
gaan.
Berar heeft woord gehouden, en de ver-
BChrtkkelüke secte-leden hebben de beide ge
vangenen bevrijd
m terwül Blkanel, overwonnen en razend en
huilend van woede het jungle invllegt, komt de
stoet bü de ruïnen aan. waar in haar impo
sante afzichteWkheid. het standbeeld van Kali
omhoog rüst.
De kapitein, schier waanzinnig van vreugde,
en aan zün geluk nauwelüks durvende geloo-
ven, ziet zün vrouw van het paard springen en
met uitgestrekte armen naar hem toe snellen.
Twee kreten, half gesmoord door innige om
helzingen:
„George!..
„CUudla!.
54
„Vrü" schreeuwt hü wanhopig.... ze zün
Wü!.... Maar d£n.... En hü snelt naar de
plek waar hü den vorigen avond de twee groe
pen züner mannen heeft achtergelaten.
Daar ontdekt hU iets verschrlkkelüks!
Al degenen, die de eerste groep vormen, llg-
(to languit op den grond met het gelaat naar
boven gekeerd. Zü hebben om hun hals den
’’artzüden doek der thoega’s.
Geen twüfel meer mogelük!
ZU zün gedurende den nacht geworgd ge
worden door de meedoogenlooze aanbidders
van Kali.
Blkanel gaat op zoek naar de tweede groep,
wier hoofd de Zllverkonlng staat, een
blanke dus.
De afgevallen Brahmaan hoopt dat de wor-
8«s althans tegenover hem geen geweld zullen
hebben durven plegen.
Mur het eerste lük dat hü ontwaart, Is dat
Ik weet niet goed wien Ik tot mün voor-
naamsten erfgenaam kiezen zal”
Anton Smink keek z’n vriend verwonderd
aan.
„Wat?” vroeg hü, „wat zeg je? Weet je dat
niet?”
„Neen,” schudde de ander.
.Daar begrÜP Ik niets van. Je hebt den soon
van Je zuster als kind aangenomen. Je be
schouwt Je als zün vader en nu denk Je er
over, om een ander tot Je erfgenaam te ma
ken? Dat is mü te geleerd.”
Een oogenbUk dampten de vrienden zwü-
gend voort. Toen sprak Matthüs: „Ik zou ook
liever anders willen, maar de jongen zelf is
schuld aan mün weifelen.”
„De jongen? Wat heeft hü uitgevoerd?”
„Niets, maar hü kan niet ..neen" zeggen.”
„WabUef?” vroeg Anton Smink, zich voorover
buigend. In de meenlng, dat hü z’n vriend niet
goed had verstaan.
„HU kan niet „neen” eeggen. Daar moet je
niet om lachen. Het is een ernstige zaak. Hü
Is te goedhartig. Je weet, dat Ik tal van bloed
verwanten heb. die op mün geld aaen, en dat
uit louter hebzucht, want ze zün allen zeer wel
gesteld. Als WiUem, na mün dood, baas wordt
over al wat Ik bezit, zuUen ze als gieren op den
Jongen toeschieten en zoo lang rukken en pluk
ken, totdat, wat Ik met werken en zwoegen
heb bijeengebracht. Is verdeeld en verbrokkeld,
versnipperd en uit-elkaar-getrokken.”
Ae overdrijft.
„Neen, Ik overdrijf niet. De .jongen kan nu
eenmaal niet „neen" zeggen en dat zal z’n
ongeluk worden. Hü is dom van goedhartig
heid.”
„Neem hem dan eens onderhanden," raadde
Anton Smink.
„Geeft niets.”
,X«er hem dan .meen" zeggen.”
„Hoe kan ik dat?”
„Wel daar is misschien wel wat op te vin
den. hü Is een goede, volgzame Jongeii, hü doet
altüd graag wat Je hem opdraagt; daarvan
moeten we partü trekken.”
Hü zweeg en Matthüs Beuks dacht hardop.
,JMe bUksemsche Jongen is slim en flink ge
noeg. Zoodra het de zaken betreft; die kan Ik
hem toevertrouwen, maar als er op z’n goed
hartigheid gespeculeerd wordt, Is het mis. Een
armoedig gezicht, een smeekende stem en hü
is verloren. Wist ik maar een middel om....”
,Jk ben er!” riep Anton Smink; .Je moet
hem zeggen, dat hü een week, neen, een maand
lang eiken dag het eerste verzoek, dat hem ge
daan wordt, met een weigering beantwoorden
moet.”
.Dat is een Idee!"
„Laat hem dat beloven en als hü die belofte
Men beweert dat hü den lhoudt’ u hU een heel eind in de goede rlch-
- ting, dunkt me."
„Geen enkelen dag zal hü dat kunnen vol-
brenge™ zuchtte Beuks. „HU is een lummel,
die over zich loopen laat; wie hem op de rech
te manier weet aan te pakken, kan hem s’n
laatsten cent uit z’n zak kloppen."
,4e kunt het toch probeeren."
,Dat zal Ik ook."
Op de roepende stem van Smink kwam Wil-"
lem Motman, die z’n vrijen tüd met de verzor
ging van bloemen en planten doorbracht, bin
nen.
Met verwondering en eerbied luisterde hü
naar de wüze woorden, die z’n oom en diens
vriend over hem uitstortten. Maar hü Het hen
bedaard uitspreken en toen Matthüs Beuks
eindigde met de vraag: „Wil je me dat belo
ven?” antwoordde hü met vaste stem:
„Zeker oom; Ik beloof het u; ik zal ..neen”
leeren zeggen; daar kunt u op rekenen.”
Den volgenden morgen op z’n weg naar t
station hü ging geregeld eiken Donderdag
voor de zaken van s’n oom naar Amsterdam
ontmoette WiUem een van de voornaamste
klanten van Matthüs Beuk s kantoor. Hü groet
te beleefd, maar de ander hield hem staande.
„Zeg eens Motman,” begon hü. ,4e kunt me
een grooten dienst bewijzen. Wil Je even aan-
loopen aan dit adres; Je komt er langs op je
weg naar de Beurs, en zeggen dat ik verhin
derd ben om vanmiddag te komen? Het is een
kleine moeite. Wil Je die boödschap voor me
doen?’
..Neen," zei Willem. „Goeden morgen, mün-
heer.”
Sprakeloos van verontwaardiging keek de
ander hem na en Uep toen regelrecht naar het
kantoor van Matthüs Beuks, aan wien hü hef
tig zün beklag deed over den onbeschaamden
lummel, die zün vriendelük verzoek met een
kort „neen" had beantwoord.
Des avonds verweet Matthüs z’n neef: „Het
heeft me heel wat moeite gekost den ouden
Walpot tot bedaren te brengen; hü was woe
dend over Je lompe weigering, om hem een
kleinen dienst te bewüzen. Je hebt me büna
mün besten klant doen verliezen door je ou-
hebbelüc gedrag.”
Maar oom,” verdedigde zich Willem. 4k
moest toch het eerste verzoek, dat me van
morgen gedaan werd....”
„Ezel!” viel de oude heer uit. „Zóó heb Ik
dat toch niet bedoeld.”
De eerste proefneming was geen succes ge
worden, maar Beuks paalde zich met de rede-
neerlng. dat de dingen niet eiken dag een
verkeerden loop zouden nemen. Hü moest voet
bü stuk houden, totdat hü overwonnen had.
Den volgenden dag ontmoette Willem Mot
man pas tegen den avond Iemand, die een ver
zoek tot hem richtte.
Het was Betsie Winkel, het meisje, door zün
oom tot zün vrouw bestemd. Hü zelf had
Iemand anders op t oog.
Betsie was niet leelük, dat moest hü toege
ven en ze was een rijke erfgename, maar van
