I
THE
MANCHESTER
GUARDIAN
COMMERCIAL
i
vttftaal wma den
COTTON: FLAX: WOOL
ARTIFICIAL SILK
INDUSTRIES
4^
AKKER.UCHETS
ij
Kunt Ge niet slapen?
MEER RESPECT.
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
1
HET
GROOTE
AVONTUUR
Kaartenverïoop en trekking
ROBINSONschoenen: Ongeloofelijk sterk
Ongeloofelijk goedkoop
Alleabonné's f750.- f250.- f!25.-^^S^ f50.-b^r f40.-
VRIJDAG 24 MAART
VIJFTIG JAAR LATER
e>
De eerste spoorweg
WATCH THE PROGRESS
I
OF THE BRITISH
and
Kostbare handschriften
through the columns of
H
FEUILLETON
An. annual subscription of 18
shillings, sent to the Publisher,
"MANCHESTER GUARDIAN
De langste baard ter
wereld
Hoe het publiek op Wagner”»
werken reageert
Zij kon haar haar niet kammen
Verlamd door rtiramztiit
"AKKERTJES"
hi
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN U1TERL1JK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
COMMERCIAL", Guardian Buil
ding, Manchester, England, will
bring the paper to you every
Saturday morning. Write for a
specimen copy, free of charge.
vrouw
en ik I
de iersche sweepstakes'
itvrUd!
bridging.
ni
oor-
I
I
(Morgenavond vervolg).
o
by
de belde kinderen by de
dat wy binnen dertig
wel
.4
vastgebonden
(Wordt verwoied)
b
aan te nemen,
hospitalen Is.
I
I
I
I
I
I
Ben schooljongen moet zich wel sterk bena
deeld voelen, als hij weet, dat hij hoogstens een
vrij voldoende cijfer ep s’n rapport kan be
halen. wanneer hij keurig schrijft, terwijl hand
schriften (en zeker niet van de fraaiste I» van
verschillende bekendheden voor hooge prijzen
van de hand gaan. Zoo werd het manuscript van
Gluck’s „I lament! d’amore” voor de som van
10500 gulden verkocht! Ben handschrift van
Joeef Haydn ging voor 15.000 gulden, een brief
van Mozart aan zyn vader voor 000 gulden van
de hand!....
Ben i
pas uit
puffen.
(Ingezonden Mededeellng).
HUIG
Over geen anderen grooten componist zijn
momenteel de meenlngen zoo verdeeld als over
Richard Wagner. Dat er echter nog vijftig jaar
na zijn dood zoo fel over zijn werk gedebatteerd
wordt, is voor ons een bewijs op zichzelf, dat hij
ook voor onzen tijd nog leeft en ook op ons nog
zijn ooweerstaanbaren Invloed uitoefent.
Cornells Bronsgeest. kamerzanger en leidend
figuur In de Berlijnsche radiowereld, zegt er het
volgende van:
Onze Jhinkstunde’’ beschikt ongetwijfeld niet
alleen over het talrijkste, maar ook over het
meest heterogene publiek, dat tegenwoordig
voor een en dezelfde kunstuiting bijéénvergaderd
kan worden. En uit de tallooee brieven, die wij
dagelijks ontvangen, kunnen wij zeer goed op
maken of de luisteraars over onze programma’s
tevreden zijn of niet. Er komen weliswaar op een
mlllioen luisteraars slechts duizend brieven bin
nen. maar die brieven komen weer uit zoo ge
heel verschillenden kring, dat wij ze terecht
kunnen beschouwen als een spiegel van de pu
blieke opinie.
Nu blijkt uit deze brieven nergens, dat de
menschen genoeg hebben van Wagner. Integen
deel. Vier, vijf jaar geleden was een dergelijke
stemming wél te bemerken, doch thans Is zy al
weer overwonnen. Zoo krijgen wij b.v. geregeld
van zeer verschillende zijden t verzoek om onze
uitzendingen van Parsifal, met Paschen 1924 en
1928 gegeven, te herhalen. Al hebben wij jaar
op jaar dit verzoek wegens de tijdsomstandig
heden moeten afwijzen, toch Is het een bewijs
let wel, een der vele bewijzen dat onze
Wagnerprogramma’s niet alleen in goede aarde
vallen, maar dat wjj zelfs nog te weinig Wagner-
muziek uitzenden.
In de bovengenoemde periode van tegenzin
tegen Wagner's muziek namen Max von Schil
lings en ik als eersten een proef met groote
coupures in zijn composities. Het doel was, zijn
werk nader te brengen tot de gejaagde, vermoei
de menschen van onzen tijd, zonder hen te ver
moeien met al te langdurige uitzendingen, bijv,
van 2H uur. Wij bleken Inderdaad de wenschen
van het publiek geraden te hebben; door de cou
pures hebben wjj vele luisteraars nader gebracht
tot het werk van Wagner, dan mogelijk zou zijn
geweest met onverkorte uitvoeringen. Ik be
schouw dit dan ook als een van de schoonste
„Twee jaar lang leed ik aan rheumatlek en
verleden jaar om dezen tijd werd ik 10 weken
bedlegerig. Mijn handen en armen waren het
ergst aangetast. In kon er niets mee doen. Ik
kon mij niet wasschen of mijn haar kammen
dat moest allemaal voor mij gedaan worden. In
*t begin van dit jaar begon ik met eiken morgen
Kruscben Salto te nemen en het doet mU ge
noegen te kunnen zeggen, dat ik nu weer heel
goed ben en in staat mijn huishouding te doen,
terwijl ik in het slechtste weer uitga zonder dat
het mij schaadt.” Mevr. P. K.
Rheumatlek wordt veroorzaakt door *n téveel
aan urinezuur in het llqhaam. Twee bestand-
deelen in Kruscben hebben het vermogen,
urinezuur op te lossen, zoodat het dan gemak-
kelljk uit het lichaam kan worden verwijderd.
Andere bestanddeelen in Kruscben helpen de
natuur dit opgeloste urinezuur door de Inge
wanden en nieren te verwijderen. Weer andere
Ingrediënten voorkomen het gisten van bqj
voedsel in de ingewanden en voorkomen daarbij
niet alleen de vorming van urinezuur, doch ook
van andere onzuiverheden die het bloed vergif
tigen en den weg vrjj maken voor verscheidene
ziekten.
Kruscben Balts is uitsluitend verkrijgbaar by
alle apothekers en drogisten A 0.90 en 1.60
perflacon. (Adv.)
sh. 5 pond naar Dublin heeft opgestuurd.
Men moet dus nooit sweepstake-tickets koopen
van personen, die men niet kent. Voor een op
lichter is zoo'n boekje een prachtig middel om
zijn medemenschen geld af te troggelen, vooral
in Engeland waar het niet vaststaat of en in
hoeverre verhaal mogelijk is. De verkoop van
sweepstake-tickets immers Is onwettig; gij kunt
dus niet voor den rechter levering eischen van
biljetten, waarvan de verkoop verboden Is. Ofj
kunt zelfs In Engeland een bedrieglijken ver-
kooper niet aanklagen, daar de overtreding van
het verkoop-verbod een de’lct Is, waaruit geen
wettige verbintenis ontstaan kan.
Het aantal personen dat „erin vliegt” en
nooit een repi ontvangen heeft, schUnt In En
geland dan ook vrij aanzienlijk te zijn, en is één
der oorzaken geweest waardoor ditmaal de vraag
naar tickets niet aan de beste verwachtingen
beantwoord heeft. Aanvankelijk heette het dat
er voor £800.000 minder gekocht was geworden
dan de vorige maalthans spreekt men van een
verschil van £400.000; de offlcleele cyfers even
wel zijn nog qlet bekend, maar het voor de prij
zen beschikbare fonds wordt op 1850 000 ge
steld.
De overgroote meerderheid der tickets wordt
in Engeland verkocht, ofschoon er weinig lan
den zyn die niet een meer of minder aanzien
lijk aantal sweepstake-habltué’s onder hun bur
gers tellen. Maar a'leen Engeland en natuur
lijk ook Ierland zelf staat dagen lang In het
teeken der sweep.
Voor Dublin is de trekking en al wat daaraan
voorafgaat een jaarlijks eenlge malen weerkee-
rend openbaar feest. De trekking geschiedt met
groote en offlcleele plechtigheid, en had tot nu
toe steeds plaats onder presidium van generaal
O'Duffy, het onlangs ontslagen hoofd der bur
gerwacht en een der populairste, bij a’le par
tijen in hoog aanzien staande persoonlijkheden
Zijn handteekenlng kwam op leder ticket voor,
en diende als een soort waarborg voor „eerlijk
spul”. Ook zonder zyn handteekenlng behoeft
aan de eerlijkheid eener loterij, die onder di
recte contróle van de regeering te Dublin staat,
niet getwijfeld te worden, maar zeer zeker is
de naam van den ook in Engeland hoog aange
schreven generaal een aanbeveling geweest in
den tyd, toen de Sweepstake nog populair moest
worden. De vermenging der contra-merzen In
de machtige roteerende glazen cylinders Is een
geweldige arbeid, waarmede een leger van em
ploye's zich onledig houdt. In dvereenstemn w
met den lerschen aard, die dlep-rellgleus maar
tevens zoo ontvankelijk voor opwekkende uiter
lijkheden is, loopt de heele transactie op mln
of meer schilderachtige wijze van stapel. Meis
jes in een of andere kleederdracht ditmaal
waren zij zeer toepasselijk als jockeys gekleed
transporteeren In optocht de koffers, welke
de contramerken Inhouden, naar de Plaza Dans
«aal, waar zij gemengd worden. Na de vermen
ging deze had Zaterdag plaats worden de
contramerken In zakken verpakt, en hierin blij
ven zy tot den dag der trekking. Dan worden
zy In de reusachtige bus of trommel gedaan,
welke voor de trekking dient; deze geschiedt
plechtig en in het openbaar door hospltaal-
verpleegsters.
bewaakt door een gewapende wacht en een
groot aantal rechercheurs. Niet ten onrechte is
wel opgemerkt geworden dat die bewaking op
wat erg grootscheepsche schaal plaats heeft;
dit gebeurt evenwel om. afgezien van de eigen
aardige Iersche voorliefde voor zulk vertoon,
ook het buitenland gerust te stellen. Een min
der opzienbarende bewaking zou natuur’yk vol
doende zijn, maar zou bulten Ierland niet de
aandacht trekken. Thans weet een ieder in En
geland en op het vasteland dat zijn „kans’
veilig ts.
Er Is over de Sweepstake, van verschillende
oogpunten bezien, zeer veel gediscussieerd ge
worden, en niet alleen door Engelsche paritei
ten, die elke loterij uit den booze achten. Ier
land zelf heeft slechts één doel: zyn armen,
meerendeels katholieke hospitalen, aan geld te
helpen. Niemand zal beweren dat dit geen gbed
doel is. Ierland poogt het te bereiken door te
speculeeren op de winzucht van het mensch-
dom; het is echter niet de schuld der Iersche
hospitalen indien zy geen kans zien zonder dat
hun inkomsten op peil te houden. Te betreuren
is het dat een al te kleine portie van den inleg
aan de hospitalen en een Al te groote portie
aan de winnaars ten goede komt. Het is tot
nu toe slechts éénmaal vóórgekomen dat de
winnaar van een der troostprijzen een Ita
liaan zich ge’ukklg genoeg voelde om eenlge
ponden van zyn buitenkansje aan de Hospital
Trust ten geschenke te geven.
Mocht er onder u een gelukkige zyn, die
£30.000 (of minder zelfs) voor zyn 10 shillings
terugontvangt, laat hy dan niet verzuimen een
mooie .Jool" te geven aan de Iersche Hospitaal
Trust. De heeren zijn niet te trotsch om iets
tenminste als het voor de
uur later stond een expres-treln. zoo
de loods gehaald, voor het station te
Haastig werd aan het buffet gekocht pro
viand ingeladen en de zeven reizigers, Berar
erby inbegrepen, namen plaats In het salon-
rytulg.
Bob sprong erin als op ’n veertje, terwijl de
goeie Rama, alleen achterbiyvende, biykbaar
droevig gestemd, met zyn geleider, den thoega,
terugkeerde naar de heilige pagode.
De stationschef had zelfs gezorgd voor twee
salonrytulgen. zoodat het den reizigers geens
zins aan comfort ontbrak.
De stoomfluit gilde en de trein zette zich tn
beweging.
De
In November 1927 hechtte bet IJslandsche
parlement haar goedkeuring aan bet eerste
voorstel Inzake den aanleg van den eersten
spoorweg op het eiland!
Neem dan voor 'i naar bed gaan,
eens zoo’n AKKERT JF' en slaap
heerlijk rustig en fijn door die
voorbeelden van opvoedend werk op cultureel
gebied door den omroep. Thans hebben zulke
coupures ternauwernood reden van bestaan. Wy
zouden evenveel protesten ontvangen als vroe
ger biyken van instemming. De tydeiyke on
verschilligheid voor Wagner is n.l. weer verdwe
nen; men is thans allang weer In staat en ge
neigd om zijn werken zonder coupures te hoo-
ren.
Juist in dit jaar, waarin Wagner meer en op
meer diepgaande wyze wordt herdacht dan an
ders, ligt het voor de hand, dat wy meer Wagner-
muziek uitzenden dan ooit tevoren, den kring
van zyn aanhangers nog meer trachten uit te
breiden. Het is te hopen, dat wy een zoo groot
gedeelte van den totalen zendtyd voor onze
Wagner-uitvoeringen tot onze beschikking kry-
gen, dat ik myn plannen op dit gebied kan ver-
wezeniyken.
(Van onzen Londenschen correspondent)
Londen. 30 Maart 1933.
e verkoop van tickets geschiedt voorname -
I 1 iyk door bemiddeling van particulieren,
-L/ die op aanvraag boekjes van 12 biljetten
toegezonden krygen van de Hospita! Trust te
Dublin. De verkoopers ontvangen In den gewo
nen zin van t woord geen provisiehun moeite
wordt beloond met 'n „kans” of elgeniyk met
twee kansen, tenzij zy de voorkeur eraan geven
ook die kansen voor den gewonen prys te verkop
pen. Wie 10 biljetten uit zyn boekje aan den
man heeft gebracht, behoeft voor de twee
resteerende tickets niet te betalen, zy zyn voor
hem. Ofwel hy verkoopt ze. en kan dan de
2 maal 10 shillings 1 pond) behouden. Aan
dit systeem, waarby het publiek (nj. de hou
ders van boekjes) als propagandist optreedt
beeft de Iersche Sweepstake veel van haar suc
ces te danken; het heeft evenwel tengevolge
dat op elke 13 biljetten 2, dus 1/6 van het
totaal, niet betaald wórden, zoodat onder de
winners een niet onaanzienlyk percentage van
ückethouders is. die voor hun biljet niets heb
ben behoeven te betalen. De vraag naar boekjes
is dus steeds zeer groot, en daar de verkoop
der kaarten krachtens de Engelsche wet op
loteryen en dobbelen verboden Is, en de boekjes
bier dus als een soort wetteiyke contrabande
gelden, te het voor diegenen, die den weg niet
kennen, niet steeds gemakkelyk een boekje in
handen te krygen. Vooral gedurende de eerste
jaren der Iersche Sweepstake werd soms met
een geheimzinnigheid te werk gegaan, alsof een
of ander strafbaar feit zooals verkoop van
opium of lets van dien aard gepleegd werd.
De Hospital Trust evenwel stelt gaarne boekjes
en hoe meer hoe liever ter beschikking
van gegadigden, en in landen, waar de wet en
de overheid hiertegen geen bezwaar maten
levert het verkrijgen van zulke boekjes niet
de minste moeiiykheld op.
Het grootste bezwaar van het systeem te dat
bet biljet, waarvoor gy 10 shillings of het Hol-
landsche équivalent betaald hebt, op zichzelf
niet tevens ate bewys dient, dat gy aan de
lotery deelneemt. Het geeft u geen enkel recht
tegenover de Hospita! Trust Eerst wanneer gy
een recu ontvangen hebt, kunt gy er zeker van
djn a's deelnemer erkend te worden. En een
recu krijgt gy eerst wanneer de persoon, die
n het biljet of de bUjetten verkocht heeft, het
boekje met contramerken, benevens 10 X 10
Robbie had dus plaats voor Polly
te maken. Willie liet haar aan het
einde van 't vlot zitten, zoodat ze
weinig plaats innam. Vervolgens gaf
hy het vlot een duwtje. „Ik denk
niet dat het hier erg veilig is.
Robbie,” riep Topsy, ,Jk ben er zeker
van, dat de kat het vlot doet over
hellen."
„Och, het zal zoo’n vaart niet loo-
pen,” zeide Robbie, doch het duurde
niet lang, of WUlie moest ze uit het
water halen, dank zy de kak
gehoor-
en had
hadden er Intusschen niet het flauwste
vermoeden van dat een man. die In gestrekten
draf was komen aanrennerr op een paard dat
het schuim op den bek had en die zelf over
dekt was met zweet, stof en bloed, aan het sta
tion was aangekomen, terwyi dé trein in ge
reedheid werd gebracht.
Deze man had met den stationschef eenlge
woorden gewisseld en verlof gekregen onge
merkt den goederenwagen binnen te sluipen.
Zou de sneltrein, die de laatste hoop van
majoor Lennox medevoerde. ook een verwoe
den vyand meenemen van die dappere men
schen. die den stryd aanbonden tegen het
schynbaar onmogeiyke?....
In minder dan anderhalf uur waren de hon-
Al» de zon begint te kimmen.
Weet je, dat de dag aanbreekt.
Al» de zaal begint te zwijgen,
l» dit wijl de tpreker spreekt.
Als de brandweer haastig uittrekt,
Is er hier oj daar een brand.
Ben je morgens iets te haastig.
Staat het ’s avonds in de krant!
Zoo hangt alles aan elkander,
Als men ’t maar bekijken wit.
Dus. als men de straat bekloddert,
Zijn verkiezingen op til!
En zoo zien we weer de namen
Van den Kamer-candidaat,
‘t Zij met kalk of bonte kleuren,
Neergestreken over straat.
Of de menschen er naar kijken,
Of die propaganda trèkt.
Of de sympathie bijzonder
Door een klod wordt opgewekt.
Dat laat ik er hier nog buiten,
Svenal» het ware feit.
Dat geen mensch met zód’n ontsiering
Stedentchoonheid ziet gevrijd!
Maar ik vind het een verlaging.
Daar het inderdaad gebeurt,
Dat de naam van Kamerleden
Zóó met modder wordt besmeurd!
En, wat niet valt weg te vegen
En een ieder dan ook snapt.
Dat een naam die hóóg moet
klinken.
Met de voeten wordt getrdpt!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
Den langsten baard ter wereld bezit engetwy-
feld de Noor Langsettl, daar deze zeven
meter lang is. Het spreekt vanzelf, dat de man
zyn baard niet ten voeten uit kan laten han
gen, daar hy er anders op trappen zou en er
in verward zou raken. Het grootste gedeelte
van zyn baard draagt deze zonderling dan ook
Ir een zijden zak, dien hy onder zyn vee1; draagt.
Jn zyn baard lachen", Jlkkebaarden” e. d. te
hem wel toe vertrouwd!....
Men wees hun het Centraal-station en zy Qen losprys voor dezen vader.... dezen zol-
gingen er aanstonds heen.
Pennyless vroeg den chef te spieken.
reizigers vertrokken, volkomen veilig en
overgelukkig wyi niemand bemerkt had dat de
.gouverneur” die verdachte en gehate vreem
deling was. naar wlen zoo yverig gezocht werd
door de politie.
zy
als tocht. Alsje-
zet
voor
blieft,
bed
vuur."
Ik
saamde
weer een samen-
treffen met het beddekleedje, dat ik nu in 3
vuur wierp. M'n vrouw sprong op om het te
redden en we wisselden.... nu Ja-..* eenlge
woorden.
Ik legde me neer op één oor en snurkte, woe
ste alleen een mensch dat kan.'die doodmoe
is. Eerst by hel daglicht voelde Ik een hand op
m'n schouder. M’n vrouw staarde me asui en
snakte naar adem. Zoodra haar tong .haar ge
hoorzaamde. zei ze: „Het ja voorby; allés la
ultl Het kind sweet! Wat moeten we doen?”
„Om 's hemels will” riep ik, „wat heb je me
doen schrikken! Ik weet niet, vit we doen
moeten. Ate. we m teach Ie n Clara weer uit bed
haalden en weer op den tocht zetten?"
„Er te geen minuut te verliezen." meende
m'n vrouw; ,ga naar den dokter! Oa zelf! Zeg
bem dat hy moet komen, dood of levend!”
Ik sleurde den armen, zieken man uit z’n
bed en brac
en zei lache)
vrouw werd
persoonlyke bel
Toen zei hy
andere prikkel!
M’n vrouw l
de deur willen wyzen.
Daarop zei de dokter, dat hy het kind tot
sterker hoesten brengen en daardoor de
zaak verwyderen zou. Hy gaf Clara dus wat,
hetgeen haar een geduchten hoestaanval ver
oorzaakte. en direct kwamen er een paar hout-
spllnters te voorschyn.
„Het kind heeft geen dlphtherltis.” ze< hy;
„het heeft maar een beetje pynboomenhout of
zoo Iets gekauwd en een paar splinters in de
keel gekregen. Ze sullen het geen kwaad doen.”
.Jleen. dat geloof ik graag," antwoordde ik.
„Integendeel, de terpentyn. die er in ztt, is heel
goed tegen bepaalde kinderziekten. Myn vrouw
kan u dit vertellen."
Zy deed het echter niet, maar keerde zich
verontwaardigd om en verliet de kamer.
Sinds dien tyd te er een voorval In ons le
ven, waarop we nooit zinspelen en leven we in
ongestoorde vroolykheid.
it hem mee. Hij keek naar Clara
d. dat se niet dood zou gaan. M'n
woedend, alsof hy haar een
Iglng had toegevoegd.
;t het hoesten door een of
In de keel was veroorzaakt
hem, op die woorden, wel
e diphtherle had haar Intrede In onze
1 staQ gedaan en maakte alle moeders
waanzinnig van angst. Ik riep dus myn
vrouw en zei op onze kleine Clara wijzend
„Vrouwtje, ik zou in jouw plaats de kleine niet
op dat pynboomenhout laten kauwen.”
„Wat kan dat nu voor kwaad?” vroeg m'n
wederhelft, maar nam toch op hetzelfde oogen-
bllk het hout weg.
.Liefste, het te bewezen, dat pynboomen-
bouc het minst voedzame hout te dat een kind
kan eten,” antwoordde ik.
Vrouwen, getrouwde vrouwen vooral, nemen
nooit een raad aan, zonder tegen te spreken.
„Luister eens man." begon ze weer, .Alle
dokters zeggen dat de terpentyn uit pynboo
menhout goed is voor zwakke ruggen en voor
de nieren.”
_„O, daaraan dacht Ik niet. Ik wist niet dat
dè nieren en de ruggegraat van het kind wa
ren aangedaan, en dat de dokter had aan
geraden.
„Wie zegt, dat de nieren en de ruggegraat
van ons kind zyn aangedaan?"
„Daar heb jy op gezinspeeld, vrouwtje.”
„Wat ’n idee! Ik heb nooit op zoo iets ge
zinspeeld.”
.Maar, het ie toch nog geen twee minuten
geleden, dat je eet....
„t Kómt er niet op aan, wat ik zei. Het kan
de kleine heelemaal geen kwaad, dat ze op
een stukje pynboomenhout kauwt, ate ze er
idee in heeft, en dat weet je ook zelf heel
goed."En ze moet het kauwen en daarmee
uit.”
.Je hoeft er niets aan toe te voegen, vrouw,”
zei ik onderdanig. ,Jk voel nu de kracht van
je bewijsvoering en zal direct een paar karre-
vrachten van het beste pynboomenhout laten
komen. Geen van m'n kinderen zal gebrek
lyden, zoolang Ik
„Oa toch alsjeblieft naar je kantoor en laat
me eindeiyk met rust. Men kan het onschul
digste niet beweren, zonder dat jy loskomt en
redeneert en redeneert, tot je heelemaal niet
meer weet, waar je over praat.”
Eer Ik kon antwoorden, was m'n vrouw de
deur uit gegaan en had Clara meegenomen.
Denzelfden dag, even voor het avondeten,
kwam ze met een gezicht, zoo wit ate oen doek,
naar me toe.
„O, S^ortlmer! Al weer een. De kleine George
Gordon is ziek!”.
.XMphtheritte?”
„Is er nog hoop?”
„Niet in t minst. Ach, wat zal er van ons
worden?"
Na eenlgen tyd bracht de kinderjuffrouw
onze Clara binnen om goedennacht te zeggen.
Het kind hoestte een beetje. M’n vrouw ver
bleekte en keek me verwilderd aan. Maar di
rect daarna was ze vol vurigen yver en deelde
haar bevelen uit.
..Het bed van het kind moet uit de klnder-
slaapkamer naar onze kamer gebracht wor
den."
Zelf lette zy er op, dat het bevel werd uit
gevoerd. My nam ze natuuriyk mee. In de
kleedkamer van myn vrouw werd een bed voor
de kinderjuffrouw opgeslagen. Maar toen viel
haar In, dat we van ons andere kind te ver
vandaan waren, ate dit 's nachts ook een aan
val kreeg. We brachten dus het kinderbed en
de kinderjuffrouw weer in de kinderkamer en
sloegen voor ons zelf een bed In de aangten-
zende kamer op.
Direct daarop opperde m’n vrouw: .Maar als
Klaartje nu de kleine aansteekt?”
Die gedachte boezemde haar een nieuwen
schrik In, en we konden met vereende krachten
het bed niet snel genoeg meer uit de kinder
kamer halen, ofschoon m’n vrouw zelf In wil
den angst het bed half uit elkaar trok.
wy gingen naar beneden. Maar daar was geen
plaats waar we de kinderjuffrouw bergen kon
den. Zoo keerden we dus gepakt en gezakt,
vroolyk en wel, naar onze eigen slaapkamer
terug. M’n vrouw ging naar de kinderkamer
om daar nog eens naar het gezonde kind te
kyken. Met nieuwe zorg kwam ze terug.
„Hoe komt het nu, dat de kleine zoo vast
slaapt?"
.Maar liefste, slaapt hy dan niet altyd als
een mormeldier?”
..Dat weet Ik wel; maar nu Is er In z’n slaap
Iets vreemds. Hy ademt zoo.... zoo.*... regel
matig. O, het te vreeseiyk!"
.Maar kind, hy ademt altyd regelmatig.”
„Dat weet ik, maar nu te er Iets vreeseiyks
aan verbonden Marie moet by hem biyven
om by de hand te zyn als er Iets gebeurt."
„Dat te een goede gedachte. Maar wie zal
jou helpen?"
„jy kan alles doen wat noodlg te. Bovendien
moet ik by zoo'n gelegenheid toch alles zelf
doen."
Klaartje hoestte twee maal in haar slaap.
„Waarom komt de dokter nu niet? Morti
mer, de kamer is te warm. De kamer te beslist
te warm! Zet de verwarming af. gauw.”
Ik deed de kraan dicht en keek naar den
thermometer. Was 15 wel te warm voor een
ziek kind?
Daar kwam eindeiyk de chauffeur uit de
stad terug met de boodschap, dat onze dokter
ziek te bed lag. M’n vrouw keek me wanhopig
aan en zei met gebroken stem: „Dat is de hand
der Voorzienigheid. Hy was anders nooit ziek,
nooit! We hebben te wereldsch geleefd. Morti
mer. Heb ik het je niet altyd gezegd? Nu zie je
de gevolgen. Ons kind zal nooit meer gezond
worden!”
Ik zei. dat ik niet kon vinden, dat we zoo'n
lichtzinnig leven geleid hadden.
We gingen naar bed en plaatsten het klnder-
ledlkant dicht naast myn vrouw. Al dat ru
moer had me moe gemaakt en na twee mi
nuten was ik iets meer dan half Ingeslapen.
Myn vrouw wekte me.
daat!”
De stationschef maakte opnieuw, zonder te
antwoorden een buiging, niet wetende waar
Pennyless elgeniyk heen wilde.
Deze laatste ging voort:
Binnen hoeveel tyd liefst het minimum
kunnen »<j te Pesjaver „nkomen?"
.Jteken u maar op vyftlg uren".
De kinderen slaakten een smarteiyken zucht.
VVftlg uren! ‘En daarby zeu dan nog de tyd
komen, noodlg om van Pesjaver het kamp der
A.'ridl’s te bereiken: misschien wel veertig
uren!
Men zou dan natuuriyk te laat komen, en
hun vader, hun eenlge steun, hun eenlge liefde,
zou dan van honger en dorst reeds gestorven
«yn.
„Dat duurt te lang, veel te lang”, hernam de
kapitein.
„Kunt u ons een express-treln geven?.... *n
Locomotief, 'n goederenwagen, en 'n salon-
wagen?"
„Dat zóu misschien wel gaan,...**
„Hoeveel kost dat?.”
„Is de verwarming open, man?”
.Jfeen."
„Dacht Ik het niet? Alsjeblieft, zet ze gauw
open, de "kamer Is koud."
Ik zette haar open en sliep direct weer in.
Weer werd ik gestoord.
„Zou je het naar vinden, hst ledikant aan
jouw kant te hebben? Het is daar dichter by
de verwarming."
Ik schoof het er heen, raakte echter' In het
beddekleedje verward en maakte bet zieke
kind wakker. Nogmaals sliep ik tn. terwyi m'n
vrouw het kind suste.
Daar drongen de volgende woorden door den
nevel van myn slaperigheid als een verwyderd
mompelen tot my door:
.Mortimer, Ik voet tocht. Niets Is zoo erg
voor die ziekte
Men bracht hem met Patrick en Mary by dit
zichzelf zeer bewuste personage, dat hen vry
koel ontvingen.
Doch Pennyless speelde aanstonds een hooge
troef uit en zeide, de belde kinderen by de
hand nemende:
,Jk heb de eer u voor te stellen de kinderen
van de zoo ongelukkig om het leven gekomen
hertogin van Richmond van wier tragischen
dood de vorige maand gU ongetwyfeld
hebt vernomen.
Daarna voegde hy er op den toon van een
ondergeschikte, en ook een zoodanige houding
aannemende, by:
TV ben hun gouverneur en mevrouw is myn
echtgenoote”.
By bet boeren van dezen aristocratischen
naam, een der meest Ulustre van Engeland,
scheen de stationschef plotseling te ontdooien
en toonde een buitengewone voorkomendheid.
^Waarmede kan ik van dienst zUn?” vroeg
htj beleefd.
.WU zijn te weten gekomen dat de vader van
„Dat zal u vyfhonderd pond kosten en u
wint er maar tien uren mee".
,Jk geef duizend pond met *n premie van
honderd pond voor de stokers en'de machinis
ten en vyfhonderd pond voor u. als het traject
kan worden afgelegd in dertig uren, liefst nog
sneller. Bedenk, als t u belieft, dat het hier
een der meest doorluchte namen betreft, die
in bet boek van den Bribchen adel voorkomen,
een der beste officieren van het leger, een van
de meest toegewygs dienaren der Kroon. Er Is
hier inderdaad sprake van een geval van Jor-
ce majeure”.
„Goed, mynheer, u kunt een express-treln
krygen". antwoordde de stationschef, die dacht
aan de hem In ultzlcnt gestelde premie.
,Jk heb een uur noodlg om my In verbinding
te stelen met de hoofdadministratie en vooral
om telegrafisch de vertrekuren van de treinen
te regelen, zoodat er afdoende voor uw veilig
heid wordt gezorgd en zooveel mogelyk tyd
wordt gewonnen".
„Dus u denkt
uren.
„Binnen dertig uren bent u te Pesjaver
natuuriyk wanneer er niet een of ander onge
luk gebeurt".
,Jk ben u duizendmaal dankbaar. Terwyi u
een en ander voorbereidt, zal ik u de genoemde
bedragen ultbetalen”.
derd kilometer afgelegd tusschen Gaya en Pat
na. Na Patna volgden Benares, dan Allahabad,
Prayaga en Cawnpour. Men vloog Agra voor
by en stopte een oogenbllk te Delhi de helft
van het traject was nu afgelegd in veertien
uren.
Pennyless was vol hoop. Men bereikte Latere,
zag de eindeloose vlakten van Radypoutana en
Pendjab voorbyvliegen en ontwaarde in de
verte het reusachtige Himalaya-gebergte. Tfen
slotte bereikte men de hoogvlakte van Pesja
ver en etndeiyk.... elndeiyk naderde men
deze stad met haar meer dan honderdduizend
Inwoners. Voor dezen rit had de trein precies
negen en twintig uren noodlg gehad. Men liet
de Inboorllngen-stad liggen en stoomde on-
mlddeliyk door naar de Brltecbe stad, gelegen
vier kilometer meer westeiyk. waar tenge
volge van door Pennyless’ onderweg. uit
Delhi verzonden telegrammen de garnizoens
commandant en de resident persooniyk nz«r
het station waren gekomen, vergezeld van
meerdere vrienden van majoor Lennox en lui
tenant Taylor.
Patrick en Mary konden hun tranen niet
weerhouden by het wederzien van deze trouwe
oude vrienden uit betere en slechtere dagen,
en wier aanwezigheid hen nog meer herinner
de aan hun voor altijd vei woest geluk.
Er volgde een vluchtig handdrukken, een
ontroerd „welkom” en een even haastige nieu
we kennismaking.
Willie Woensdag maakte een vlot
voor Robbie en Topsy, zoodat ze op
de rivier konden varen.
Ze hadden het vlot juist keurig te
water gelaten, toen Polly, de kat,
naar Wlllle toekwam.
3k denk, dat Polly met jullie mee
wil,” riep Wlllle.
.Maar het vlot Is te klein,” riep
Topsy, „we hebben geen plaats voor
de kat.
,4k ben er zeker van, dat er wel
plaats te maken Is," riep Wlllle.
,Kn trouwens. Ik wil Polly niet by
me hebben.”
Mary had, in haar slaap, tegenover Bikanel
»iet te ruim geschat. De koffer bevatte voor
waarde omgerekend In Hollandsch geld
»*n byna dertig mlllioen gulden aan edelstee-
ben.
Pennyless las vluchtig den Inventaris door,
•hderteekend door den Parsl-koopman en den
grootvader der belde kinderen, en liet er voor
*en waarde aan goudgeld van ongeveer
•W en veertigduizend gulden uitnemen.
Daarna werd de koffer, waarvan men de slo-
*en had moeten openbreken opnieuw stevig ge-
kloten met de rottingkoorden en vastgebonden
•P den rug van Rama.
Zonder een oogenbllk langer te wachten dan
boodig was, bezette nu leder zyn plaats In de
Jxwdah”. Berar nam een der thoega's tot ge-
“Mer en de olifant vertrok In vollen draf in
fc richting van Gaya.
miss Mary en mister Patrick, majoor Lennox,
hertog van Richmond, door de Afridi's gevan
gen wordt gehouden en In groot gevaar ver
keert.
„Wy hebben alle beschikbare flnancieele
middelen van deze ongelukkige familie, die zoo
zwaar door het noodlot getroffen wordt, ver
zameld. en wy gaan nu onderhandelen over
Na verloop van drie uren kwam Rama, bul
ten adem geloopen by de eerste hulzen aan
van dezen districts hoofdplaats, die niet min
der dan 100.000 Inwoners telt. Al wat de fakir
hun over Gaya’s verleden verhaalde boezemde
hun maar weinig belang in
zy dachten slechts aan één ding: den spoor
weg!