I THE MANCHESTER GUARDIAN COMMERCIAL i vttftaal wma den COTTON: FLAX: WOOL ARTIFICIAL SILK INDUSTRIES 4^ AKKER.UCHETS ij Kunt Ge niet slapen? MEER RESPECT. ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN 1 HET GROOTE AVONTUUR Kaartenverïoop en trekking ROBINSONschoenen: Ongeloofelijk sterk Ongeloofelijk goedkoop Alleabonné's f750.- f250.- f!25.-^^S^ f50.-b^r f40.- VRIJDAG 24 MAART VIJFTIG JAAR LATER e> De eerste spoorweg WATCH THE PROGRESS I OF THE BRITISH and Kostbare handschriften through the columns of H FEUILLETON An. annual subscription of 18 shillings, sent to the Publisher, "MANCHESTER GUARDIAN De langste baard ter wereld Hoe het publiek op Wagner”» werken reageert Zij kon haar haar niet kammen Verlamd door rtiramztiit "AKKERTJES" hi AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN U1TERL1JK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL COMMERCIAL", Guardian Buil ding, Manchester, England, will bring the paper to you every Saturday morning. Write for a specimen copy, free of charge. vrouw en ik I de iersche sweepstakes' itvrUd! bridging. ni oor- I I (Morgenavond vervolg). o by de belde kinderen by de dat wy binnen dertig wel .4 vastgebonden (Wordt verwoied) b aan te nemen, hospitalen Is. I I I I I I Ben schooljongen moet zich wel sterk bena deeld voelen, als hij weet, dat hij hoogstens een vrij voldoende cijfer ep s’n rapport kan be halen. wanneer hij keurig schrijft, terwijl hand schriften (en zeker niet van de fraaiste I» van verschillende bekendheden voor hooge prijzen van de hand gaan. Zoo werd het manuscript van Gluck’s „I lament! d’amore” voor de som van 10500 gulden verkocht! Ben handschrift van Joeef Haydn ging voor 15.000 gulden, een brief van Mozart aan zyn vader voor 000 gulden van de hand!.... Ben i pas uit puffen. (Ingezonden Mededeellng). HUIG Over geen anderen grooten componist zijn momenteel de meenlngen zoo verdeeld als over Richard Wagner. Dat er echter nog vijftig jaar na zijn dood zoo fel over zijn werk gedebatteerd wordt, is voor ons een bewijs op zichzelf, dat hij ook voor onzen tijd nog leeft en ook op ons nog zijn ooweerstaanbaren Invloed uitoefent. Cornells Bronsgeest. kamerzanger en leidend figuur In de Berlijnsche radiowereld, zegt er het volgende van: Onze Jhinkstunde’’ beschikt ongetwijfeld niet alleen over het talrijkste, maar ook over het meest heterogene publiek, dat tegenwoordig voor een en dezelfde kunstuiting bijéénvergaderd kan worden. En uit de tallooee brieven, die wij dagelijks ontvangen, kunnen wij zeer goed op maken of de luisteraars over onze programma’s tevreden zijn of niet. Er komen weliswaar op een mlllioen luisteraars slechts duizend brieven bin nen. maar die brieven komen weer uit zoo ge heel verschillenden kring, dat wij ze terecht kunnen beschouwen als een spiegel van de pu blieke opinie. Nu blijkt uit deze brieven nergens, dat de menschen genoeg hebben van Wagner. Integen deel. Vier, vijf jaar geleden was een dergelijke stemming wél te bemerken, doch thans Is zy al weer overwonnen. Zoo krijgen wij b.v. geregeld van zeer verschillende zijden t verzoek om onze uitzendingen van Parsifal, met Paschen 1924 en 1928 gegeven, te herhalen. Al hebben wij jaar op jaar dit verzoek wegens de tijdsomstandig heden moeten afwijzen, toch Is het een bewijs let wel, een der vele bewijzen dat onze Wagnerprogramma’s niet alleen in goede aarde vallen, maar dat wjj zelfs nog te weinig Wagner- muziek uitzenden. In de bovengenoemde periode van tegenzin tegen Wagner's muziek namen Max von Schil lings en ik als eersten een proef met groote coupures in zijn composities. Het doel was, zijn werk nader te brengen tot de gejaagde, vermoei de menschen van onzen tijd, zonder hen te ver moeien met al te langdurige uitzendingen, bijv, van 2H uur. Wij bleken Inderdaad de wenschen van het publiek geraden te hebben; door de cou pures hebben wjj vele luisteraars nader gebracht tot het werk van Wagner, dan mogelijk zou zijn geweest met onverkorte uitvoeringen. Ik be schouw dit dan ook als een van de schoonste „Twee jaar lang leed ik aan rheumatlek en verleden jaar om dezen tijd werd ik 10 weken bedlegerig. Mijn handen en armen waren het ergst aangetast. In kon er niets mee doen. Ik kon mij niet wasschen of mijn haar kammen dat moest allemaal voor mij gedaan worden. In *t begin van dit jaar begon ik met eiken morgen Kruscben Salto te nemen en het doet mU ge noegen te kunnen zeggen, dat ik nu weer heel goed ben en in staat mijn huishouding te doen, terwijl ik in het slechtste weer uitga zonder dat het mij schaadt.” Mevr. P. K. Rheumatlek wordt veroorzaakt door *n téveel aan urinezuur in het llqhaam. Twee bestand- deelen in Kruscben hebben het vermogen, urinezuur op te lossen, zoodat het dan gemak- kelljk uit het lichaam kan worden verwijderd. Andere bestanddeelen in Kruscben helpen de natuur dit opgeloste urinezuur door de Inge wanden en nieren te verwijderen. Weer andere Ingrediënten voorkomen het gisten van bqj voedsel in de ingewanden en voorkomen daarbij niet alleen de vorming van urinezuur, doch ook van andere onzuiverheden die het bloed vergif tigen en den weg vrjj maken voor verscheidene ziekten. Kruscben Balts is uitsluitend verkrijgbaar by alle apothekers en drogisten A 0.90 en 1.60 perflacon. (Adv.) sh. 5 pond naar Dublin heeft opgestuurd. Men moet dus nooit sweepstake-tickets koopen van personen, die men niet kent. Voor een op lichter is zoo'n boekje een prachtig middel om zijn medemenschen geld af te troggelen, vooral in Engeland waar het niet vaststaat of en in hoeverre verhaal mogelijk is. De verkoop van sweepstake-tickets immers Is onwettig; gij kunt dus niet voor den rechter levering eischen van biljetten, waarvan de verkoop verboden Is. Ofj kunt zelfs In Engeland een bedrieglijken ver- kooper niet aanklagen, daar de overtreding van het verkoop-verbod een de’lct Is, waaruit geen wettige verbintenis ontstaan kan. Het aantal personen dat „erin vliegt” en nooit een repi ontvangen heeft, schUnt In En geland dan ook vrij aanzienlijk te zijn, en is één der oorzaken geweest waardoor ditmaal de vraag naar tickets niet aan de beste verwachtingen beantwoord heeft. Aanvankelijk heette het dat er voor £800.000 minder gekocht was geworden dan de vorige maalthans spreekt men van een verschil van £400.000; de offlcleele cyfers even wel zijn nog qlet bekend, maar het voor de prij zen beschikbare fonds wordt op 1850 000 ge steld. De overgroote meerderheid der tickets wordt in Engeland verkocht, ofschoon er weinig lan den zyn die niet een meer of minder aanzien lijk aantal sweepstake-habltué’s onder hun bur gers tellen. Maar a'leen Engeland en natuur lijk ook Ierland zelf staat dagen lang In het teeken der sweep. Voor Dublin is de trekking en al wat daaraan voorafgaat een jaarlijks eenlge malen weerkee- rend openbaar feest. De trekking geschiedt met groote en offlcleele plechtigheid, en had tot nu toe steeds plaats onder presidium van generaal O'Duffy, het onlangs ontslagen hoofd der bur gerwacht en een der populairste, bij a’le par tijen in hoog aanzien staande persoonlijkheden Zijn handteekenlng kwam op leder ticket voor, en diende als een soort waarborg voor „eerlijk spul”. Ook zonder zyn handteekenlng behoeft aan de eerlijkheid eener loterij, die onder di recte contróle van de regeering te Dublin staat, niet getwijfeld te worden, maar zeer zeker is de naam van den ook in Engeland hoog aange schreven generaal een aanbeveling geweest in den tyd, toen de Sweepstake nog populair moest worden. De vermenging der contra-merzen In de machtige roteerende glazen cylinders Is een geweldige arbeid, waarmede een leger van em ploye's zich onledig houdt. In dvereenstemn w met den lerschen aard, die dlep-rellgleus maar tevens zoo ontvankelijk voor opwekkende uiter lijkheden is, loopt de heele transactie op mln of meer schilderachtige wijze van stapel. Meis jes in een of andere kleederdracht ditmaal waren zij zeer toepasselijk als jockeys gekleed transporteeren In optocht de koffers, welke de contramerken Inhouden, naar de Plaza Dans «aal, waar zij gemengd worden. Na de vermen ging deze had Zaterdag plaats worden de contramerken In zakken verpakt, en hierin blij ven zy tot den dag der trekking. Dan worden zy In de reusachtige bus of trommel gedaan, welke voor de trekking dient; deze geschiedt plechtig en in het openbaar door hospltaal- verpleegsters. bewaakt door een gewapende wacht en een groot aantal rechercheurs. Niet ten onrechte is wel opgemerkt geworden dat die bewaking op wat erg grootscheepsche schaal plaats heeft; dit gebeurt evenwel om. afgezien van de eigen aardige Iersche voorliefde voor zulk vertoon, ook het buitenland gerust te stellen. Een min der opzienbarende bewaking zou natuur’yk vol doende zijn, maar zou bulten Ierland niet de aandacht trekken. Thans weet een ieder in En geland en op het vasteland dat zijn „kans’ veilig ts. Er Is over de Sweepstake, van verschillende oogpunten bezien, zeer veel gediscussieerd ge worden, en niet alleen door Engelsche paritei ten, die elke loterij uit den booze achten. Ier land zelf heeft slechts één doel: zyn armen, meerendeels katholieke hospitalen, aan geld te helpen. Niemand zal beweren dat dit geen gbed doel is. Ierland poogt het te bereiken door te speculeeren op de winzucht van het mensch- dom; het is echter niet de schuld der Iersche hospitalen indien zy geen kans zien zonder dat hun inkomsten op peil te houden. Te betreuren is het dat een al te kleine portie van den inleg aan de hospitalen en een Al te groote portie aan de winnaars ten goede komt. Het is tot nu toe slechts éénmaal vóórgekomen dat de winnaar van een der troostprijzen een Ita liaan zich ge’ukklg genoeg voelde om eenlge ponden van zyn buitenkansje aan de Hospital Trust ten geschenke te geven. Mocht er onder u een gelukkige zyn, die £30.000 (of minder zelfs) voor zyn 10 shillings terugontvangt, laat hy dan niet verzuimen een mooie .Jool" te geven aan de Iersche Hospitaal Trust. De heeren zijn niet te trotsch om iets tenminste als het voor de uur later stond een expres-treln. zoo de loods gehaald, voor het station te Haastig werd aan het buffet gekocht pro viand ingeladen en de zeven reizigers, Berar erby inbegrepen, namen plaats In het salon- rytulg. Bob sprong erin als op ’n veertje, terwijl de goeie Rama, alleen achterbiyvende, biykbaar droevig gestemd, met zyn geleider, den thoega, terugkeerde naar de heilige pagode. De stationschef had zelfs gezorgd voor twee salonrytulgen. zoodat het den reizigers geens zins aan comfort ontbrak. De stoomfluit gilde en de trein zette zich tn beweging. De In November 1927 hechtte bet IJslandsche parlement haar goedkeuring aan bet eerste voorstel Inzake den aanleg van den eersten spoorweg op het eiland! Neem dan voor 'i naar bed gaan, eens zoo’n AKKERT JF' en slaap heerlijk rustig en fijn door die voorbeelden van opvoedend werk op cultureel gebied door den omroep. Thans hebben zulke coupures ternauwernood reden van bestaan. Wy zouden evenveel protesten ontvangen als vroe ger biyken van instemming. De tydeiyke on verschilligheid voor Wagner is n.l. weer verdwe nen; men is thans allang weer In staat en ge neigd om zijn werken zonder coupures te hoo- ren. Juist in dit jaar, waarin Wagner meer en op meer diepgaande wyze wordt herdacht dan an ders, ligt het voor de hand, dat wy meer Wagner- muziek uitzenden dan ooit tevoren, den kring van zyn aanhangers nog meer trachten uit te breiden. Het is te hopen, dat wy een zoo groot gedeelte van den totalen zendtyd voor onze Wagner-uitvoeringen tot onze beschikking kry- gen, dat ik myn plannen op dit gebied kan ver- wezeniyken. (Van onzen Londenschen correspondent) Londen. 30 Maart 1933. e verkoop van tickets geschiedt voorname - I 1 iyk door bemiddeling van particulieren, -L/ die op aanvraag boekjes van 12 biljetten toegezonden krygen van de Hospita! Trust te Dublin. De verkoopers ontvangen In den gewo nen zin van t woord geen provisiehun moeite wordt beloond met 'n „kans” of elgeniyk met twee kansen, tenzij zy de voorkeur eraan geven ook die kansen voor den gewonen prys te verkop pen. Wie 10 biljetten uit zyn boekje aan den man heeft gebracht, behoeft voor de twee resteerende tickets niet te betalen, zy zyn voor hem. Ofwel hy verkoopt ze. en kan dan de 2 maal 10 shillings 1 pond) behouden. Aan dit systeem, waarby het publiek (nj. de hou ders van boekjes) als propagandist optreedt beeft de Iersche Sweepstake veel van haar suc ces te danken; het heeft evenwel tengevolge dat op elke 13 biljetten 2, dus 1/6 van het totaal, niet betaald wórden, zoodat onder de winners een niet onaanzienlyk percentage van ückethouders is. die voor hun biljet niets heb ben behoeven te betalen. De vraag naar boekjes is dus steeds zeer groot, en daar de verkoop der kaarten krachtens de Engelsche wet op loteryen en dobbelen verboden Is, en de boekjes bier dus als een soort wetteiyke contrabande gelden, te het voor diegenen, die den weg niet kennen, niet steeds gemakkelyk een boekje in handen te krygen. Vooral gedurende de eerste jaren der Iersche Sweepstake werd soms met een geheimzinnigheid te werk gegaan, alsof een of ander strafbaar feit zooals verkoop van opium of lets van dien aard gepleegd werd. De Hospital Trust evenwel stelt gaarne boekjes en hoe meer hoe liever ter beschikking van gegadigden, en in landen, waar de wet en de overheid hiertegen geen bezwaar maten levert het verkrijgen van zulke boekjes niet de minste moeiiykheld op. Het grootste bezwaar van het systeem te dat bet biljet, waarvoor gy 10 shillings of het Hol- landsche équivalent betaald hebt, op zichzelf niet tevens ate bewys dient, dat gy aan de lotery deelneemt. Het geeft u geen enkel recht tegenover de Hospita! Trust Eerst wanneer gy een recu ontvangen hebt, kunt gy er zeker van djn a's deelnemer erkend te worden. En een recu krijgt gy eerst wanneer de persoon, die n het biljet of de bUjetten verkocht heeft, het boekje met contramerken, benevens 10 X 10 Robbie had dus plaats voor Polly te maken. Willie liet haar aan het einde van 't vlot zitten, zoodat ze weinig plaats innam. Vervolgens gaf hy het vlot een duwtje. „Ik denk niet dat het hier erg veilig is. Robbie,” riep Topsy, ,Jk ben er zeker van, dat de kat het vlot doet over hellen." „Och, het zal zoo’n vaart niet loo- pen,” zeide Robbie, doch het duurde niet lang, of WUlie moest ze uit het water halen, dank zy de kak gehoor- en had hadden er Intusschen niet het flauwste vermoeden van dat een man. die In gestrekten draf was komen aanrennerr op een paard dat het schuim op den bek had en die zelf over dekt was met zweet, stof en bloed, aan het sta tion was aangekomen, terwyi dé trein in ge reedheid werd gebracht. Deze man had met den stationschef eenlge woorden gewisseld en verlof gekregen onge merkt den goederenwagen binnen te sluipen. Zou de sneltrein, die de laatste hoop van majoor Lennox medevoerde. ook een verwoe den vyand meenemen van die dappere men schen. die den stryd aanbonden tegen het schynbaar onmogeiyke?.... In minder dan anderhalf uur waren de hon- Al» de zon begint te kimmen. Weet je, dat de dag aanbreekt. Al» de zaal begint te zwijgen, l» dit wijl de tpreker spreekt. Als de brandweer haastig uittrekt, Is er hier oj daar een brand. Ben je morgens iets te haastig. Staat het ’s avonds in de krant! Zoo hangt alles aan elkander, Als men ’t maar bekijken wit. Dus. als men de straat bekloddert, Zijn verkiezingen op til! En zoo zien we weer de namen Van den Kamer-candidaat, ‘t Zij met kalk of bonte kleuren, Neergestreken over straat. Of de menschen er naar kijken, Of die propaganda trèkt. Of de sympathie bijzonder Door een klod wordt opgewekt. Dat laat ik er hier nog buiten, Svenal» het ware feit. Dat geen mensch met zód’n ontsiering Stedentchoonheid ziet gevrijd! Maar ik vind het een verlaging. Daar het inderdaad gebeurt, Dat de naam van Kamerleden Zóó met modder wordt besmeurd! En, wat niet valt weg te vegen En een ieder dan ook snapt. Dat een naam die hóóg moet klinken. Met de voeten wordt getrdpt! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) Den langsten baard ter wereld bezit engetwy- feld de Noor Langsettl, daar deze zeven meter lang is. Het spreekt vanzelf, dat de man zyn baard niet ten voeten uit kan laten han gen, daar hy er anders op trappen zou en er in verward zou raken. Het grootste gedeelte van zyn baard draagt deze zonderling dan ook Ir een zijden zak, dien hy onder zyn vee1; draagt. Jn zyn baard lachen", Jlkkebaarden” e. d. te hem wel toe vertrouwd!.... Men wees hun het Centraal-station en zy Qen losprys voor dezen vader.... dezen zol- gingen er aanstonds heen. Pennyless vroeg den chef te spieken. reizigers vertrokken, volkomen veilig en overgelukkig wyi niemand bemerkt had dat de .gouverneur” die verdachte en gehate vreem deling was. naar wlen zoo yverig gezocht werd door de politie. zy als tocht. Alsje- zet voor blieft, bed vuur." Ik saamde weer een samen- treffen met het beddekleedje, dat ik nu in 3 vuur wierp. M'n vrouw sprong op om het te redden en we wisselden.... nu Ja-..* eenlge woorden. Ik legde me neer op één oor en snurkte, woe ste alleen een mensch dat kan.'die doodmoe is. Eerst by hel daglicht voelde Ik een hand op m'n schouder. M’n vrouw staarde me asui en snakte naar adem. Zoodra haar tong .haar ge hoorzaamde. zei ze: „Het ja voorby; allés la ultl Het kind sweet! Wat moeten we doen?” „Om 's hemels will” riep ik, „wat heb je me doen schrikken! Ik weet niet, vit we doen moeten. Ate. we m teach Ie n Clara weer uit bed haalden en weer op den tocht zetten?" „Er te geen minuut te verliezen." meende m'n vrouw; ,ga naar den dokter! Oa zelf! Zeg bem dat hy moet komen, dood of levend!” Ik sleurde den armen, zieken man uit z’n bed en brac en zei lache) vrouw werd persoonlyke bel Toen zei hy andere prikkel! M’n vrouw l de deur willen wyzen. Daarop zei de dokter, dat hy het kind tot sterker hoesten brengen en daardoor de zaak verwyderen zou. Hy gaf Clara dus wat, hetgeen haar een geduchten hoestaanval ver oorzaakte. en direct kwamen er een paar hout- spllnters te voorschyn. „Het kind heeft geen dlphtherltis.” ze< hy; „het heeft maar een beetje pynboomenhout of zoo Iets gekauwd en een paar splinters in de keel gekregen. Ze sullen het geen kwaad doen.” .Jleen. dat geloof ik graag," antwoordde ik. „Integendeel, de terpentyn. die er in ztt, is heel goed tegen bepaalde kinderziekten. Myn vrouw kan u dit vertellen." Zy deed het echter niet, maar keerde zich verontwaardigd om en verliet de kamer. Sinds dien tyd te er een voorval In ons le ven, waarop we nooit zinspelen en leven we in ongestoorde vroolykheid. it hem mee. Hij keek naar Clara d. dat se niet dood zou gaan. M'n woedend, alsof hy haar een Iglng had toegevoegd. ;t het hoesten door een of In de keel was veroorzaakt hem, op die woorden, wel e diphtherle had haar Intrede In onze 1 staQ gedaan en maakte alle moeders waanzinnig van angst. Ik riep dus myn vrouw en zei op onze kleine Clara wijzend „Vrouwtje, ik zou in jouw plaats de kleine niet op dat pynboomenhout laten kauwen.” „Wat kan dat nu voor kwaad?” vroeg m'n wederhelft, maar nam toch op hetzelfde oogen- bllk het hout weg. .Liefste, het te bewezen, dat pynboomen- bouc het minst voedzame hout te dat een kind kan eten,” antwoordde ik. Vrouwen, getrouwde vrouwen vooral, nemen nooit een raad aan, zonder tegen te spreken. „Luister eens man." begon ze weer, .Alle dokters zeggen dat de terpentyn uit pynboo menhout goed is voor zwakke ruggen en voor de nieren.” _„O, daaraan dacht Ik niet. Ik wist niet dat dè nieren en de ruggegraat van het kind wa ren aangedaan, en dat de dokter had aan geraden. „Wie zegt, dat de nieren en de ruggegraat van ons kind zyn aangedaan?" „Daar heb jy op gezinspeeld, vrouwtje.” „Wat ’n idee! Ik heb nooit op zoo iets ge zinspeeld.” .Maar, het ie toch nog geen twee minuten geleden, dat je eet.... „t Kómt er niet op aan, wat ik zei. Het kan de kleine heelemaal geen kwaad, dat ze op een stukje pynboomenhout kauwt, ate ze er idee in heeft, en dat weet je ook zelf heel goed."En ze moet het kauwen en daarmee uit.” .Je hoeft er niets aan toe te voegen, vrouw,” zei ik onderdanig. ,Jk voel nu de kracht van je bewijsvoering en zal direct een paar karre- vrachten van het beste pynboomenhout laten komen. Geen van m'n kinderen zal gebrek lyden, zoolang Ik „Oa toch alsjeblieft naar je kantoor en laat me eindeiyk met rust. Men kan het onschul digste niet beweren, zonder dat jy loskomt en redeneert en redeneert, tot je heelemaal niet meer weet, waar je over praat.” Eer Ik kon antwoorden, was m'n vrouw de deur uit gegaan en had Clara meegenomen. Denzelfden dag, even voor het avondeten, kwam ze met een gezicht, zoo wit ate oen doek, naar me toe. „O, S^ortlmer! Al weer een. De kleine George Gordon is ziek!”. .XMphtheritte?” „Is er nog hoop?” „Niet in t minst. Ach, wat zal er van ons worden?" Na eenlgen tyd bracht de kinderjuffrouw onze Clara binnen om goedennacht te zeggen. Het kind hoestte een beetje. M’n vrouw ver bleekte en keek me verwilderd aan. Maar di rect daarna was ze vol vurigen yver en deelde haar bevelen uit. ..Het bed van het kind moet uit de klnder- slaapkamer naar onze kamer gebracht wor den." Zelf lette zy er op, dat het bevel werd uit gevoerd. My nam ze natuuriyk mee. In de kleedkamer van myn vrouw werd een bed voor de kinderjuffrouw opgeslagen. Maar toen viel haar In, dat we van ons andere kind te ver vandaan waren, ate dit 's nachts ook een aan val kreeg. We brachten dus het kinderbed en de kinderjuffrouw weer in de kinderkamer en sloegen voor ons zelf een bed In de aangten- zende kamer op. Direct daarop opperde m’n vrouw: .Maar als Klaartje nu de kleine aansteekt?” Die gedachte boezemde haar een nieuwen schrik In, en we konden met vereende krachten het bed niet snel genoeg meer uit de kinder kamer halen, ofschoon m’n vrouw zelf In wil den angst het bed half uit elkaar trok. wy gingen naar beneden. Maar daar was geen plaats waar we de kinderjuffrouw bergen kon den. Zoo keerden we dus gepakt en gezakt, vroolyk en wel, naar onze eigen slaapkamer terug. M’n vrouw ging naar de kinderkamer om daar nog eens naar het gezonde kind te kyken. Met nieuwe zorg kwam ze terug. „Hoe komt het nu, dat de kleine zoo vast slaapt?" .Maar liefste, slaapt hy dan niet altyd als een mormeldier?” ..Dat weet Ik wel; maar nu Is er In z’n slaap Iets vreemds. Hy ademt zoo.... zoo.*... regel matig. O, het te vreeseiyk!" .Maar kind, hy ademt altyd regelmatig.” „Dat weet ik, maar nu te er Iets vreeseiyks aan verbonden Marie moet by hem biyven om by de hand te zyn als er Iets gebeurt." „Dat te een goede gedachte. Maar wie zal jou helpen?" „jy kan alles doen wat noodlg te. Bovendien moet ik by zoo'n gelegenheid toch alles zelf doen." Klaartje hoestte twee maal in haar slaap. „Waarom komt de dokter nu niet? Morti mer, de kamer is te warm. De kamer te beslist te warm! Zet de verwarming af. gauw.” Ik deed de kraan dicht en keek naar den thermometer. Was 15 wel te warm voor een ziek kind? Daar kwam eindeiyk de chauffeur uit de stad terug met de boodschap, dat onze dokter ziek te bed lag. M’n vrouw keek me wanhopig aan en zei met gebroken stem: „Dat is de hand der Voorzienigheid. Hy was anders nooit ziek, nooit! We hebben te wereldsch geleefd. Morti mer. Heb ik het je niet altyd gezegd? Nu zie je de gevolgen. Ons kind zal nooit meer gezond worden!” Ik zei. dat ik niet kon vinden, dat we zoo'n lichtzinnig leven geleid hadden. We gingen naar bed en plaatsten het klnder- ledlkant dicht naast myn vrouw. Al dat ru moer had me moe gemaakt en na twee mi nuten was ik iets meer dan half Ingeslapen. Myn vrouw wekte me. daat!” De stationschef maakte opnieuw, zonder te antwoorden een buiging, niet wetende waar Pennyless elgeniyk heen wilde. Deze laatste ging voort: Binnen hoeveel tyd liefst het minimum kunnen »<j te Pesjaver „nkomen?" .Jteken u maar op vyftlg uren". De kinderen slaakten een smarteiyken zucht. VVftlg uren! ‘En daarby zeu dan nog de tyd komen, noodlg om van Pesjaver het kamp der A.'ridl’s te bereiken: misschien wel veertig uren! Men zou dan natuuriyk te laat komen, en hun vader, hun eenlge steun, hun eenlge liefde, zou dan van honger en dorst reeds gestorven «yn. „Dat duurt te lang, veel te lang”, hernam de kapitein. „Kunt u ons een express-treln geven?.... *n Locomotief, 'n goederenwagen, en 'n salon- wagen?" „Dat zóu misschien wel gaan,...** „Hoeveel kost dat?.” „Is de verwarming open, man?” .Jfeen." „Dacht Ik het niet? Alsjeblieft, zet ze gauw open, de "kamer Is koud." Ik zette haar open en sliep direct weer in. Weer werd ik gestoord. „Zou je het naar vinden, hst ledikant aan jouw kant te hebben? Het is daar dichter by de verwarming." Ik schoof het er heen, raakte echter' In het beddekleedje verward en maakte bet zieke kind wakker. Nogmaals sliep ik tn. terwyi m'n vrouw het kind suste. Daar drongen de volgende woorden door den nevel van myn slaperigheid als een verwyderd mompelen tot my door: .Mortimer, Ik voet tocht. Niets Is zoo erg voor die ziekte Men bracht hem met Patrick en Mary by dit zichzelf zeer bewuste personage, dat hen vry koel ontvingen. Doch Pennyless speelde aanstonds een hooge troef uit en zeide, de belde kinderen by de hand nemende: ,Jk heb de eer u voor te stellen de kinderen van de zoo ongelukkig om het leven gekomen hertogin van Richmond van wier tragischen dood de vorige maand gU ongetwyfeld hebt vernomen. Daarna voegde hy er op den toon van een ondergeschikte, en ook een zoodanige houding aannemende, by: TV ben hun gouverneur en mevrouw is myn echtgenoote”. By bet boeren van dezen aristocratischen naam, een der meest Ulustre van Engeland, scheen de stationschef plotseling te ontdooien en toonde een buitengewone voorkomendheid. ^Waarmede kan ik van dienst zUn?” vroeg htj beleefd. .WU zijn te weten gekomen dat de vader van „Dat zal u vyfhonderd pond kosten en u wint er maar tien uren mee". ,Jk geef duizend pond met *n premie van honderd pond voor de stokers en'de machinis ten en vyfhonderd pond voor u. als het traject kan worden afgelegd in dertig uren, liefst nog sneller. Bedenk, als t u belieft, dat het hier een der meest doorluchte namen betreft, die in bet boek van den Bribchen adel voorkomen, een der beste officieren van het leger, een van de meest toegewygs dienaren der Kroon. Er Is hier inderdaad sprake van een geval van Jor- ce majeure”. „Goed, mynheer, u kunt een express-treln krygen". antwoordde de stationschef, die dacht aan de hem In ultzlcnt gestelde premie. ,Jk heb een uur noodlg om my In verbinding te stelen met de hoofdadministratie en vooral om telegrafisch de vertrekuren van de treinen te regelen, zoodat er afdoende voor uw veilig heid wordt gezorgd en zooveel mogelyk tyd wordt gewonnen". „Dus u denkt uren. „Binnen dertig uren bent u te Pesjaver natuuriyk wanneer er niet een of ander onge luk gebeurt". ,Jk ben u duizendmaal dankbaar. Terwyi u een en ander voorbereidt, zal ik u de genoemde bedragen ultbetalen”. derd kilometer afgelegd tusschen Gaya en Pat na. Na Patna volgden Benares, dan Allahabad, Prayaga en Cawnpour. Men vloog Agra voor by en stopte een oogenbllk te Delhi de helft van het traject was nu afgelegd in veertien uren. Pennyless was vol hoop. Men bereikte Latere, zag de eindeloose vlakten van Radypoutana en Pendjab voorbyvliegen en ontwaarde in de verte het reusachtige Himalaya-gebergte. Tfen slotte bereikte men de hoogvlakte van Pesja ver en etndeiyk.... elndeiyk naderde men deze stad met haar meer dan honderdduizend Inwoners. Voor dezen rit had de trein precies negen en twintig uren noodlg gehad. Men liet de Inboorllngen-stad liggen en stoomde on- mlddeliyk door naar de Brltecbe stad, gelegen vier kilometer meer westeiyk. waar tenge volge van door Pennyless’ onderweg. uit Delhi verzonden telegrammen de garnizoens commandant en de resident persooniyk nz«r het station waren gekomen, vergezeld van meerdere vrienden van majoor Lennox en lui tenant Taylor. Patrick en Mary konden hun tranen niet weerhouden by het wederzien van deze trouwe oude vrienden uit betere en slechtere dagen, en wier aanwezigheid hen nog meer herinner de aan hun voor altijd vei woest geluk. Er volgde een vluchtig handdrukken, een ontroerd „welkom” en een even haastige nieu we kennismaking. Willie Woensdag maakte een vlot voor Robbie en Topsy, zoodat ze op de rivier konden varen. Ze hadden het vlot juist keurig te water gelaten, toen Polly, de kat, naar Wlllle toekwam. 3k denk, dat Polly met jullie mee wil,” riep Wlllle. .Maar het vlot Is te klein,” riep Topsy, „we hebben geen plaats voor de kat. ,4k ben er zeker van, dat er wel plaats te maken Is," riep Wlllle. ,Kn trouwens. Ik wil Polly niet by me hebben.” Mary had, in haar slaap, tegenover Bikanel »iet te ruim geschat. De koffer bevatte voor waarde omgerekend In Hollandsch geld »*n byna dertig mlllioen gulden aan edelstee- ben. Pennyless las vluchtig den Inventaris door, •hderteekend door den Parsl-koopman en den grootvader der belde kinderen, en liet er voor *en waarde aan goudgeld van ongeveer •W en veertigduizend gulden uitnemen. Daarna werd de koffer, waarvan men de slo- *en had moeten openbreken opnieuw stevig ge- kloten met de rottingkoorden en vastgebonden •P den rug van Rama. Zonder een oogenbllk langer te wachten dan boodig was, bezette nu leder zyn plaats In de Jxwdah”. Berar nam een der thoega's tot ge- “Mer en de olifant vertrok In vollen draf in fc richting van Gaya. miss Mary en mister Patrick, majoor Lennox, hertog van Richmond, door de Afridi's gevan gen wordt gehouden en In groot gevaar ver keert. „Wy hebben alle beschikbare flnancieele middelen van deze ongelukkige familie, die zoo zwaar door het noodlot getroffen wordt, ver zameld. en wy gaan nu onderhandelen over Na verloop van drie uren kwam Rama, bul ten adem geloopen by de eerste hulzen aan van dezen districts hoofdplaats, die niet min der dan 100.000 Inwoners telt. Al wat de fakir hun over Gaya’s verleden verhaalde boezemde hun maar weinig belang in zy dachten slechts aan één ding: den spoor weg!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 5