Voor gramofoonliefhebbers
BEZUINIG NIET
E.R.K
1.
wïAaal van den dag
Hij
dacht
in een
'TJe^bcfieJ'Èioiie
1.
Uit dei bioscoop
3 -
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
I
ROBINSON! Zoo’n
schoen
HET
GROOTE
AVONTUUR
I
jongens
„echte”
HOESTBUI tc blijven 1
voor „echte”
ZATERDAG 25 MAART
Gouddorst in Rusland
Geen lijfstraffen
Verdoovende middelen
Een geschenk der zee
Shaw en bemiddeling
d
Nieuwe raceboot
Tegen cadeaus
Latijn
Volksverzekering
FEUILLETON
Slecht beloonde zuinig
heid
LEVENSVERZEKERING MIJ.
te Nijmegen Nassausingel 3
j
Kapitaalsverzekering
DE KRUISVAARDER
VAN ST. JAI
DOOR uw giften!
HET GIST!HiHinuiiiiiiiiimiii
BijBoeit - Gris» - Broacbitii - Aitkaa
‘“"■Abdijsiroop
„Voor da Borat**
f"“---j
Willy graaft
een kuil j
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
steeds slecht uit voor óns, waarop
bepaald
bedoeld.
‘i
behoorde natuurlijk by den
den
hem
te
lokken
naar haar toe te
komen.
sa
OB
„Kom by me, lieve Pol,” zelde
ze
H E. -
zacht, ,k<xn by Ivy.”
Toen de papegaai de banaan zag.
i
verliet hy spoedig den stok.
„Zie je. Ik wist wel, dat hij je ver
laten zou, om by mij te komen,” zelde
Ivy tot den zeeman.
Doch niet zoodra had Pol de banaan
zijn levenswijsheid wil putten uit de
te pakken, of hij vloog weg op den
stok van den zeeman.
Freddy Vrijdag lachte. Hij kon het
niet helpen.
„Het was de banaan, niet jij, die
den papegaai aantrok,” riep de zee-
I
man.
,Arme Ivy,” zei Topey. toen ze zag.
hoe bedroefd Ivy keek.
,4a, nu was ik nog wel zoo vrien-
delijk voor het beest," zeide Ivy met
snikkende stem.
(Maandagavond vervolg).
Stotberriaan tt. Den Haag.
e
HET LAATSTE DUEL
(Wördt wrvoijd).
haft
doch toen
(Ingezonden Mededeeling).
noozele
Frau”.
uren was alles gereed en ver-
geëscorteerd door een peloton
tippelt.
Puszta”,
rhythme
voorzingt:
De spaarzaamste man in heel Amerika is ge
vonden en onverwijld naar de gevangenis ge
bracht. Het is de 25-Jarige James Moore, te New-
York, die kans heeft gezien vier maanden lang
niet meer dan vijf dollarcents per dag uit te
geven en zoodoende in die korte periode 600
dollar te sparen. Hij was namelijk cementmenger
en wat hij daarmede verdiende, bracht hij ge
regeld naar de spaarbank. 's Avonds waschte
hij vaten in een restaurant, waar hij voor dien
arbeid werd betaald met een stevigen maaltijd,
twee
stoet
Bijkantoor: J. J. A. DU1JNSTEE, Juliana
STEUNT:
ONS GIRONUMMER IS 23653
U helpt ons hierdoor jongens
zielen redden voor Christus
Een Amerikaansche visscher vond in den At-
lantischen Oceaan, op 15 mijlen afstands van
de kust, een bonk amber, ter waarde van 12-500
dollar. Amber ontstaat in de ingewanden van
een vlsch, een walvlsch, en Is een zeer gewild
artikel voor de fabrikatie van parfumerieën. *t
Was wel geen vlsch, maar de visscher beeft *t
toch maar meegenomen.
„Hij stond ook bjj het groepje, waarvan ik
er twee engageerde”, zei Willy. „Maar ik dacht,
dat twee man wel voldoende zouden zijn”.
Fr&uleln L. was bijna ontploft van woede,
toen ze begreep, dat ze er was ingeloopen.
Maar ze heeft wraak genomen. *t Is een heele
geschiedenis, die ik niet zoo een-twee-drie kan
vertellen, maar ze is met Willy getrouwd”.
Het gist thans in Amerika
En werk'lijk niet zoo mis.
Wijl alles wat daar gisten kan
Er ook aan 't gisten is!
Natuurlijk zegt u: ja, ik weet!
Want in Amerika,
Daar drukt de Staat met man en
mdcht
in de verkeerde richting. Een levensverzekering Ie een
levensbehoefte. Sluit haar bij de
:kt door een pllchte-
den zuinigen Jonge
ling aan het verstand bracht, dat de „subway”
niet bedoeld is als hotel en die hem bekeurde!
-Wv
En de New-Yorksche rechter, die blijkbaar
van oordeel was, dat men alles kan overdrijven.
gaf Moore drie maanden tijd om er achter slot
en grendel over na te denken, dat men zelfs met
zuinigheid niet bulten de gevangenis kan blijven.
waarop hij dan teerde tot den volgenden avond.
Op Zaterdagmiddagen en des Zondags deed hij
alles, om op strikt eerlijke manier Iéts bij te
verdienen. Zijn haarknippen kostte hem niets,
want hij liet zich op een kapperschool door de
leerlingen als proefkonijn behandelen. Zeep, om
zich te wasschen, werd vermoedelijk overbodig
door den reinigenden Invloed van het vaten
spoelen en geen zijner beroepen en bezigheden
stelde hooge eischen aan zijn kleeren of linnen
goed. Hoe deze model-jongeman in de gevan
genis terecht is gekomen? Zeer eenvoudig: hij
had ontdekt, dat het in de stations van den
ondergrondschen spoorweg in New-York zeer
goed en rustig slapen is, wanneer men niet te
hooge eischen stelt. Daarom nam hij 's avonds
geregeld een kaartje voor het kortste traject,
i 5 cent en kroop daarmede onder de wol, of
liever: in zyn tunnel!
Doch hier werd hij onjdel
getrouwen politieman, die
De Sovjet-autorltelten hebben een expeditie
uitgezonden om het gebied van Yakoetla In Si
berië te exploreeren met het doel goud, tin
en andere zeldzame metalen te vinden.
De expeditie staat onder leiding van
bekenden Ingenieur en geoloog Odinetz.
Het betreffende district is nog niet In kaart
gebracht en is nog slechte eenmaal bezocht.
n.L dodr een expeditie onder leiding van pro
fessor Obruchev, die mededeelde, dat in dit
gebied goud en tin te vinden isr-
De nieuwe expeditie onder leiding van Odi
netz zal twee jaar in Yakoetla blijven.
Russell Pasja, de commandant van de politie
te Kalro en leider van het Centraal Bureau
tegen het gebruik van narcotische middelen,
heeft in zijn jaarverslag een krachtig beroep
gedaan op de regeeringen van Egypte en Bul
garije om den handel in verdoovende middelen
op krachtige wijze te bestrijden.
Een liefhebber van watersport heeft te Praag
een nieuwe race-boot uitgevonden, die aan
beide zijden van den boeg een vleugel draagt.
Als de boot voldoende snelheid heeft ont
wikkeld, blijft alleen de achtersteven In het
water en wordt de boeg door de vleugels bij
na geheel uit het water getrokken.
Daar de weerstand van het water daardoor
verminderd is, kan de boot een grootere snel
heid krijgen dan andere race-booten.
IS VOOR VISCH.T ALLERFIJNSTE WAT ER IS. S
„Vele jarea «an de borat te sokkelen ea
's nachts hoestbuien die wel een half uur
duurden, dat was mijn vroeger leven.
Slapen deed ik weinig en eten, bo maar!
Radeloos klaagde ik mijn nood aan een
Duitacbe vriend. Deze raadde mi) Abdij
siroop aan. Ik lachte erom, maar kocht
dén volgenden morgen Abdijsiroop. Na
gebruik van 3 lepels van dat wondermid
del. voelde ik al verlichting en na 5 fies-
schen was ik beelemaal genezen, zoodat
ik mi) nu weer prettig voeL goed slaap,
kortom een gelukkig mensch ben.”
(Origiaed Mr ImegU L. k. M 's-H.
Alom verkrijgbaar. Thans PI. 1.-, Fl. 1JM, F1.2.78
Gebruik buitenshuis Abdljslroop-Bonbons
per doos 36 ct, per dubbele doos 60 et
ABMJSHOOF MWaW (GsrtsMs AMIUirw»!^
allein die FUhrung Ubemimmt” (Odeon 117*7)
Van de tien zinnen, die onze Dultsche dienst
boden zeggen, begint er zeker één met „Bel uns
en de daarop volgende vergelijking valt dan
j men ge
neigd is te vragen, waarom zy dan niet „Bei
uns” gebleven zijn. In de film van de lichtende
Poesta is Rosy Barsony geen gedienstige, maar
als zy over „Bel uns in Budapest” begint* luls-
Nadruk verboden)
öiiMHiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiuiiiiiiiiiiiiiiiü
Toen Ivy den papegaai zag zitten op
het einde van Freddy's bamboestokje,
liet ze den vogel een banaan zien, om
Door vurige beoefenaars van de Latynsche
Taal en kenners van de klassieke oudheid,
waarvan de studie in Polen sterk is verbreid,
is te Warschau een vereenlging opgericht voor
de Internationalisatie van het Latijn, waar
van de bekende Hellenist, Thadee Zelinskl, het
voorzitterschap op zich heeft genomen.
De talryke betuigingen van adhesie, die de
vereenlging vanaf haar oprichting heeft ont
vangen, toonen aan hoe groote belangstelling
bet idee om het Latyn tot internationale taal
te maken, in de Poolsche intellectueele wereld
heeft opgewekt.
De Turksche regeering heeft naar Reuter
mededeelt, besloten aan de chocolade-fabri-
kanten te verbieden by hun artikelen bons voor
cadeaux te verpakken.
Andere coupons, die de koopers der chocola
de pryzen In geld beloven, mogen evenmin
worden gebruikt.
De regeering is van moping, dat de ver
koopsprijs der artikelen niet mag worden be
last door het byvoegen van bons voor ge
schenken. die toch door het publiek zelf moe
ten betaald worden. g
haalde, als 'n trouwe echo: ,4a. daar is papa!
Laten *ve hem gaan bevryden
In een oogwenk zaten de belde kinderen te
paard, de anderen eveneens, ook Berar wiens
onderhoud met den „chef* zonder het gehoop
te resultaat geëindigd was. ..Als ik maar een
honderd man van mijn cow-boys uit New-Oil-
Clty hier had. zou ik dat volkje wel klein krij
gen”, mompelde Pennyless. .Maar”, ging hy
op lulderen toon voort, „laten we toch probee-
ren hen te bevryden”.
Hy
waarts
middeliyk samenscholen en „halt!” riepen.
Doch daar zy geen uniformen zagen het
peloton was by de loopgraaf achtergebleven
het getal der ruiters slechts klein was. namen
zy een tameiyk vredelievende houding aan en
klonjj de toon van hun commando niet vyan-
dig.
„De chef! Waar is de chef!” riep met donde
rende stem Berar, die wist dat men op de Oos
terlingen Indruk moet weten te maken om iets
van hen te bereiken.
Een reus, 'n gebronsde Inboorling, 'n pracht-
type, forsch en dreigend van uiteriyk en hou
ding trad naar voren, in de hand een Lee-chet-
ford geweer houdende, dat hy ongetwyfeld had
gevonden op het slagveld.
By het zien van den fakir maakte hy een
gebaar van verwondering, die hy echter aan
stonds bedwong en zelde vervolgens:
„Vrede zy u, Berar! Ik had niet gedacht het
genoegen te hebben u hier te ontmoeten
„Vrede zy u. Mahmoed! Deze dag. waarop Ik
u mag wederzien. Is een gezegende dag.”
„Wat wenscht gy van mU, Berar, en wat wil
len deze vreemdelingen?"
„Ik ben hun vriend en gids. Wy komen met
u onderhandelen over den losprys van de bei
de Engelsche officieren, die gy gevangen
houdt”.
Het voorhoofd en de blik van den chef wer
den plotseling duister.
„Ik wil daarover geen woord hooxen", zeide
hy bruusk.
Meer dan ooit achtte Pennyless het noodlg
«yn identiteit niet kenbaar te maken en zyn
bescheiden rol te blyven spelen van „gouver
neur”. Hy werd daarom niet minder harteiyk
ontvangen. Integendeel, terwyi het füne optre
den en de lieftallige schoonheid van mistress
Claudia allen by tooverslag voor haar wonnen.
Wel verwonderde de resident zich erover dat
Claudia en Mary zich met alle geweld wilden
aansluiten by de expeditie, die met paarden en
kameelcn de reizigers naar het kamp brengen
zou althans zou trachten te brengen. Hy
schilderde haar de gevaren, de doodeiyke ge
varen. gepaard gaande met zulk een onderne
ming.
Doch dat alles was vergeefsch. Mistress Clau
dia antwoordde eenvoudig: „O, ik vergezel myn
man overal juist en vooral wanneer er ge
vaar la.”
De gemeenteiyke autoriteiten te Hangsjau
hebben, naar Reuter mededeelt, een order uit
gevaardigd waarby aan onderwyzers wordt
verboden hun leerlingen llchamelyk te straf
fen.
Het gemeente-bestuur was van meenlng, dat
opvoeding, speciaal op de lagere scholen, ge
baseerd moet zyn op het principe van wfrbete
ring door overreding in plaats van door llcha-
meiyke tuchtiging.
Voortaan zullen dus de onderwyzers gestraft
-orden als zy hun leerlingen straffen.
Hy verklaarde, dat de regeeringen van alle
geciviliseerde landen er toe moesten overgaan
den handel en het vervoer van narcotische
middelen onder nationale misdaden te rang
schikken. t
In zyn jaarverslag behandelt Russen Pasja
voorts ook de „narcotlca-baronnen van Europa”
en hy verklaart dat het tyd is om hun iden
titeit te onthullen.
Als de tegenwoordige internationale samen
werking tusschen de regeeringen zeven jaar
geleden al had bestaan, zou de wereld be
spaard zyn gebleven voor veel ellende en zou
men mlllioenen ryker zyn.
byna alle bekende persooniykheden op ver-
trouweiyken voet te staan, waarmee ze zichaeU
■ichteiyk belacheiyk maakte. X
Willy, die niet zoo moe was als ik, lachte sluw
en betaalde de vertering. We moesten op dat
groote terras gaan zitten zei hy. „&a jij vast,
dan volg ik dadehjk. Ik heb nog wat te doen”.
Ik vermoedde dat Willy een van zyn streken
uitbroedde en ging. Ik nam een tafeltje tamely*
dicht by frftuleln L. en even later verscheen
Willy.
Fraulein L. had zeer zichtbaar haak neus
opgetrokken, toen ze ons zag. doch toen er
opeens een dorpeling uit die streek het terras
op kwam rennen in onze richting, volgde zy
met belangstelling onze manipulaties. De dorpe
ling kwam met veel plichtplegingen op ons
tafeltje toe. de buigingen die hy maakte
schenen niet op te houden.
Toen wendde hy zich tot my.
Of hy Herr
Professor de
hand mocht
schuddender
Herr
was zoo 'n
roemd mensch.
hy had den
edelen vader van Herr Professor nog'gekend
Ik stond een oogenblik verstomd, maar een
por in m'n ribben deed me de zaak eenigszins
begrypen. Dat
streek van Willy.
Heel welwillend schudde Ik den braven dor
peling de hand, klopte hem op den schouder,
waarna hy met een gelukkigen lach om de lippen
heen ging.
Fraulein L. had t heele tafereeltje oplettend
gadegeslagen.
.Dat komt er van Leopold”, zei Willy harder
dan noodlg was. .Ms je Incognito reist....”
„Watte?” zei Ik, want Ik dacht, dat hy me
Leopold genoemd had.
Net kwam er weer een Inwoner aan. Zelfde
type. Zelfde begroeting. Ik ook zelfde behan
deling, waarna aftocht van den dorpeling met
denzelfden gelukkigen glimlach.
En toen kon Fraulein L. het niet langer uit
houden. Ze zeilde op ons tafeltje af.
„Ah, dat was charmantder Herr Profes
sor LeopoldZe had al gedacht, sou hy het
zyn of zou hy het niet zyn.... Zoo’n goede
vermomming ook. Ja. ze had al zoo graag met
Herr Professor willen kennismaken
Ik speelde m’n rol zoo goed mogeiyk. gaf
haar zelfs een autogram, terwyi Willy inwen
dig schudde van plelzler. Ze liep er ook zoo
prachtig In.
Opeens verstarde de gryns op Willy’s gezicht.
Er kwam een derde dorpeling op ons tafeltje
toegeschoten. Hy wilde zeker ook Herr Profes
sor de hand drukken.
„Ah, de beroemde professor Leopold! Wat een
groot geluk u te zien. Ik heb uw vader nog
gekend, ja. lang geleden. Mag ik het voorrecht
hebben professor de hand te schudden?”
Dat werd ook hem toegestaan, maar de man
ging niet heen met een gelukzaligen glimlach
om den mond. Integendeel, hy bleef staan en
vroeg, zich speciaal tot Willy wendend:
„En nu krijg ik zeker ook m’n twee mark,
hè?”
y y et is misschien niet algemeen bekend, dat
I—I by filmen van bepaalde maatschappyen het
A A geluld geleverd wordt door grammofoon
platen, In tegenstelling met andere procédés,
waarby de klanken door middel van een foto-
electrische cel opgewekt worden. Hoe deze blos-
coopgrammofoons onze huiskamerinstrumentjes
vér vooruit zyn weten echter alleen enkele
kykers achter de schermen.
Laat Ik u dezen keer wat vertellen over de ver
beteringen, die de grammofoon in de klno
onderging. Reeds jaren zocht men naar een
nuttiger rendement van de plaatoppei vlakte.
Men probeerde het herhaaldelyk door de groe
ven en de tusschenschotjes smaller te maken
een pas in ons land geïmporteerd merk
brengt het voor de zooveelste maal als een
verbysterende nieuwigheid maar steeds
weer ervoer men, dat de plaat er belangryk
eerder door versleet. Bchyven met grooter
diameter hadden het practisch bezwaar, dat
zy moeliyk hanteerbaar bleken. Er bleef dus
slechts over, de draaisnelheid te verminderen.
Onze hulsgrammofoons zijn gebouwd op een
toerental van acht en zeventig per minuut. In
de bioscoop heeft men echter thans instru
menten. die zoowel met deze omloopsnelheid
als met drie en dertig toeren per minuut kun
nen draaien, waardoor in het laatste geval de
speelduur meer dan verdubbeld is. zonder dat
de kwaliteit van het geluid en de levensduur
van de plaat er ook maar eenigszins onder
lijden. Natuuriyk moeten dan ook de opnamen
volgens deze omloopsnelheid gebeuren.
Een tweede vinding is minstens even belang
ryk en nóg eenvoudiger. Wanneer men micros
copisch een gewone naald beziet, waarmee een
plaat is bespeeld, dan biykt, dat deze danig
Is afgesleten, tydens het spelen werd de naald
steeds giover. De klankfilmfabrikanten die met
grammofoonplaten werken kwamen op de voor
de hand liggende gedachte, de spiraalvormige
groeven op de plaat zóó te laten loopen. dat
de naald vlak by het etiket wordt opgezet en
steeds verder van de as af gaat, om by de
manchet den gladden buitenrand te ein
digen. Dit geeft een belangryk voordeel: in de
groeven dicht by het etiket staan per centi
meter naaldspoor veel meer golven dan aan
den buitenkant. De taak van de naald is inge
wikkelder, naarmate zy dichter by de as is
Het bleek daarom gewenscht de naald <iAAr te
laten beginnen, waar het meest van haar ge
vergd wordt. Naarmate zy afsiyt behoeft zy dan
grover werk te doen.
De vraag is echter, of wy particulieren ooit
van deze vindingen zullen profiteeren. Hoeveel
duizenden apparaten, hoeveel mlllioenen platen
zouden er niet onbruikbaar door worden?
Alleen de kersversche grammofoonliefhebbérs
zouden er van kunnen proflteeAn en daarop
kan een dergeiyke revolutie In de industrie niet
gebaseerd zyn.
Nu we het toch over grammofoon en bioscoop
hebben, neem ik meteen de laatste filmschlagers
met u door, natuuriyk volgens de oorspron-
keiyke bezettingen. Het zyn de voorboden van
klinkende rolprenten, die we hier nog te wach
ten hebben, hoewel ze reeds lang in elkaar
gefabriekt werden. Oa slechts na: de eerste
foto’s van Lilian Harvey in Amerika verschenen
reeds, maar haar Dultsche film „Ich und die
Kaiserin” was nog niet binnen onze grenzen
te zien. De keizerin Is Mady Christians en wét
voor een keizerin! Ge leert haar dadelyk ken
nen uit het refrein van haar lied: „Aber kautn
sind wir entre nous, und schaut uns kelner
zu. 1st uns die Hofmoral ganz egal, ganz egal”.
Uit het vervolg van deze onofflcieele procla
matie merken -wy. dat er aan .het hof van
deze keizerin het liefst gedanst wordt (Odeon
11796). Lilian Harvey is de kapster van deze
genoegiyke keizerin en dat verontschuldigt het
vergryp tegen de oervormen van de burgeriyke
beleefdheid, zich zelf het eerst te noemen:
Ik en de keizerin! Maar deze kapster Is tegen
haar principale zelfbewuster, dan jegens den
jongen man. met wlen zy in een dancing van
Montparnasse een Engelschen wals danst, gelet
op'haar confidenties: „Wie habe ich nur leben
können ohne dich” en „Mlr 1st innerlich. mlch
1st ausserlich heut so mllllonar zu Mut” (Odeon
11779).
Wie
huidige klankfilms is even goed georiënteerd
als een wereldreiziger per voet, die op de aan
wijzingen van een atlas voor de lagere school
Zoo ook In „Und es leuchtet die
waarin Hosy Barsony ons op het
van een zeer aangename foxtrott
„Welcher Weg führt zum Glück
weisz Ich ganz bestimmt. Wenn die Llebe ganz
liet zyn paard 'n paar stappen achter-
doen. trok den teugel aan en gaf het
de sporen. Het beest steigerde en rende plotse
ling met razend gew >ld m de richting van het
gebouwtje: het vbloog er tegen aan, zoodat
Pennyless een geduchten schok kreeg, maar.,
zitten bleef. De deur kraakte, liet los uit hare
hengsels en viel op den grond
Bleek, ternauwernood in staat zich op de
been te houden, uitgeput door honger en dorst,
sleepten de belde officieren zich voort naar
den Ingang en zagen daar de ruiters en de
dames-te-paard
De majoor herkende eene van deze laatsten
en riep zyn oogen nauweiyk kunnende geloo-
ven, uit:
„Mary.... myn lieve kind.... zie Ik u wer
kelijk.... zyt gy hier?”
,4a papa!.. En kyk eens vader....”
..Patrick!.... myn soldaatje!” stamelde de
rme vader, de oogen vol tranen.
„Vader”, hernam het meisje, „gy ziet hier
ook onze redders en weldoeners....
Naast Pennyless reed Berar.
Beiden werden gevolgd door mevrouw Claudia,
Mary en Patrick,
johnny en Marius sloten den kleinen stoet.
Het peloton arriveerde by de vooruitgescho
ven loopgraaf, «aar de weinige soldaten on-
,De losprys zal enorm groot zyn, zooals er
nog nbojt een aangeboden is...."
„Neen! zeg ik u. De beide officieren zitten
nu reeds vyftlg uren opgesloten en zyn veroor
deeld tot den hongerdood".
„Weigert gy een fortuin voor u zelf en voor
uw stam?”
„Ik weiger”.
„Waarom?”
„Omdat het leven dezer belde officieren
bloedprys isDe Engelschen voeren tegen
ons een verdelgingsoorlogzy verminken
ons met Dum-Dum-kogels en behandelen ons
als wildenZy zelf zyn wildenEn alle
Britsche gevangenen, die in onze handen val
len, zullen aldus sterven”.
„Bedenk u eens. Mahmoed!"
„Neen!.... Geen woord meer.... Keer naar
het Britsche kamp terug.... laat die vreemde
lingen, die ik niet kan aanzien zonder hen te
haten, onmlddellyk vertrekken.... indlcn gy
niet hun vriend waart, zou ik hen laten ver-
koopen als slaven".
Gedurende dit pyniyk gesprek, dat aan alle
hoop den bodem scheen In te slaan, had Mary,
onder een voor haar zelve onverklaarbaren In
vloed, goed rondgekeken en een huisje bemerkt
dat zy ook gezien had in haar hypnotischen
toestand. Ja. ja, dit was het huisje, waar zy
haren vader, In gezelschap van den jongen of
ficier van zyn regiment, als gevangene had ge
zien. zy kon zich nu niet meer bedwingen en
riep uit: .Déar. déar is het.... daar heb
ben ze papa opgesloten En ook Patrick her-
s r erkeiyk”, zei Peter, terwyi wy op een
Vy avond genoegiyk om zyn vrygezellen-
haard zaten te dampen. .Jk ben geen
viouwenhater, maar als je hékr had gezien!....
Dit zeggend, kneep hy zyn dgaret uit en
stak een andere op. Hy heeft altyd de ge
woonte gehad veel lucifers te verspillen. Toen
hy echter onze vraagteeken-gezichten zag, was
hy wel zoo vriendeiyk ons iets meer omtrent
..haarte vertellen.
„Kyk, het zat zoo”, legde hy uit. „Twee jaar
geleden maakten mijn neef Willy en ik een
kleinen wandeltocht. Nee je kent Willy niet, maar
dat hindert niet. In dien tyd was Willy een leuke
jongen, nu ja, ook al de vyf en twintig ge
passeerd, maar toch een leuke jongen. Hy
was het ook die op het idee was gekomen om
een voetreis te maken naar den Eifel.
Het was zoo echt sportief, zei hy. en iedereen
deed het. We moesten als echte „Wan-
dervögel” er op uittrekken, gaan waar dé wind
ons voerde. gekleed in het traditioneele
costuum, korte broek, sportkousen, zware met
yzerbeslagen schoenen en een sporthemd. Onze
bagage zouden we in een rugtasch dragen Dat
was zoo practisch, wist Willy te vertellen.
Hy praatte zoolang en hy was een leuke
Jongen dat ik er ten slotte in toestemde
We gingen. Het weer was schitterend.
Tot Keulen reisden we met den trein in een
aparten coupé, want jk vond myn costuum niet
bepaald elegant, al beweerde Willy, dat het
echt sportief was. Na Keulen begon dr wandel
tocht.
En we hebben gewandeld! De stukken vlogen
er af. lederen morgen voor dag en voor dauw
trokken we er opnieuw op uit. Ik begon zelfs
al aan de snydende riemen van de rugtasch
te wennen, maar we zagen er bezweet, bestoven
en grenzeloos vuil uit. toen we in Bad Neuenahr
aankwamen.
Ik was er nooit geweest, maar op het eerste
gezicht van die badplaats, begon ik Willy al
vast te verwyten. dat hy me in zóó’n toestand
naar zóó’n plaats had gesleept.
Bad Neuenahr het ligt aan de Ahr. een
stroompje dat voorzien is van enkele echte
en ontelbare kunstmatige watervalletjes
Bad Neuenahr is deftig, styf, schoon, heeft
pompeuze gebouwen, kwynende badgasten en
hooghartige politieagenten. Ik maakte Willy
duideiyk, dat dit geen plaats was voor ons en
wonderlijk hy was het met me eens. We
trokken dus door en rustten tegen den avond
uit in een klein cafétje. van welks terras we
Juist op dat van een grooter en deftiger restau
rant konden kyken.
Op dat bewuste deftige terras zat een dame
van moeliyk te definieeren leeftyd. die uitblonk
in opzichtigheid. Je moest haar wel zien, tenzy
je blind was. We maakten een opmerking over
haar ze kon het toch niet hooren! en de
kellner die het wél hoorde lichtte ons zeer
bescheiden in. De dame was Fraulein L., een
vermaardheid, die zich er op beroemde met
Zijn eigen dollar na!
En als het niet de dollar is.
Dan gist het in 't crediet,
Want zuiver is het niet
Op financieel gebied!
Wanneer het echter dit niet is.
Dan zéker commercieel.
Want millionnairs en werkloosheid
Z[jn daar nog veel te veel!
Indien ook dit niet wordt
Dan blijft nog Hollywood,
Wijl de verlaging van het loon
De sterren ondervoedt?
Ach neen, dit alles is het niet.
Ofschoon ‘t in gindschen Staat,
Ondanks een machtig Roosevelt,
Niet over rozen gaat!
Doch wat u zeker weten zult,
Het gist daar meer dan hier,
Omdat men pas heeft toegestaan
Het brouwen van het bier!
MARTIN BERDEN
teren we er alleen naar, omdat deze foxtrott zoo
aardig Is, ook al door den pianist Hans Bund
en zyn muzikale makkers (Odson 11797)
„Ich bin der Hans lm OlUek” zingt Hans
Albers in de film „Heut’ kommt’s drauf an”.
Filmdeskundtgen zullen schadelik lachen en
zeggen, dat Albers dat ook als particulier kan
aanheffen, nademaal zyn er op los tornerschap
hem een succes bracht, dat niet evenredig is
met zyn artistieke talenten. Inzonderheid zyn
stem band vermogen. Maar Hans is Hans Albers
en de foxtrott en de tango uit deze „Boston-
film” zyn goed, zoodat film en plaat (Odeon
11810) zeker succes zullen hebben.
Wanneer in de film „Der grosse Bluff" be
weerd wordt: .Man sagt, ich llebe dich”. dan
weten we vry zeker, hoe diep dat gaat. Maai
wat ge nog niet weet is. dat deze schoone woor
den het tweemanschap Rotter en Grothe inspi
reerden tot een sieriyke Boston, die Hans Paul
sen met zyn dansorkest in vele huiskamers zal
brengen (Odeon 11808). Temeer omdat de
achterkant van deze plaat ingenomen wordt
door een goede foxtrott. die overigens met de
vee! misbruikte woorden „Kleine Frau” begint
en voortzet met de even onbeschaamde als on-
vraag „Warum bist du nicht meine
Aan Bernard Shaw, die zich bevindt aan
boord van de „Empress of Britain”, waarmede
hy een reis om de wereld maakt, is een radio
gram gezonden, waarin hem gevraagd wordt
zyn bemiddeling aan te wenden tot bevrydlng
van Tom Mooney, die in Californlë zyn levens
lange gevangenisstraf ondergaat wegens den
bomaanslag te San Francisco in 1916.
Shaw heeft geantwoord bevreesd te zyn, dat
zyn bemiddeling eenzelfde effect zou hebben
als dat van den Engelschen schryver. Wells, in
het geval Sacco en Vanzetti.
Hy voegde eraan toe, dat ofschoon hy innig
begaan is met het lot van Tom Mooney, hy het
verzoek om bemiddeling van de hand moest
wyzen.
En ik", verklaarde Mary, „wil de eerste zyn
om myn vader te omhelzen, wanneer hy in
vrijheid komt, of mét hem te sterven, wan
neer hy sterven moet.
Zooals u verkiest", had de resident ten slotte
gezegd, terwyi hy een bedenkeiyk gezicht
zette.
Binnen
trok de
lanclers.
Het was middag. Men trok zonder een oogen
blik verpoozing voort langs afschuweUJke we
gen tot zeven uur in den avond.
Men bracht den nacht door in tenten en
vatte den tocht by het aanbreken van den dag.
Eindeiyk bereikte men het Britsche expedi
tiekorps. trok er door heen tot de laatste schild
wacht was gepasseerd eu men zich bevond
op slechts twaalf honderd meter stand! van
de formidabel versterkte positie der Afridi’s.
De vyand! Hen kon niet verder.... Pennyless
vroeg nu zyn vrouw hem haar witten sluier te
geven. Hy ontplooide dien boven zyn hoofd,
zwaaide ermee en commandeerde: „Voorwaarts
marsch!
TaseeaeMeeeooeesssssssseeessssasseeetMMeeMsteeeeee'
- on dit blad siln Inrevolre de ▼eraekerlMwroorwaarden tegen f Vfïfïfb MJ levenslange geheele onrachlktheld tot werken door f btf een ongeval met f DCfb by verlies van een hand 9C ©U verlies van een f by een breuk van f by verlies van *n
A Ilp bOïlllC S ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen 1 verlies van belde armen, belde beenen oï belde oogen f r doodeiyken afloop f een voet of een oog 1 luim of wysvinger f <z(/»*been of arm f TTl/»" anderen vinger
„Mylord”, zei Pennyless, „wtj komen u be
vryden of met u stervenProbeer u op te
hyschen op het paard van miss Mary.... en
gy luitenant, op dat van Patrick.... Vooruit!
Vooruit!.... In vliegende vaart!....”
Dat alles gebeurde in nog geen vyftlg se
conden.
In het eerste oogenblik van verbazing en
verbystering had deze vermetele daad slechts
vier of vyf percent kans van slagen. Daarom
moest men haar wagen.
Maar er was een demon die waakte! Een
monster van wreedheid en hebzucht.
Tsrwyi de Afridi's, hun hoofd kwijt, rond
liepen. allerlei kreten uitstieten* elkaar ver
dringend en hinderend, had hij een twintigtal
vastberaden mannen om zich heen weten te
verzamelen tusschen de loopgraaf en het
thans half Ineengestorte gebouwtje.
De vluchtelingen zagen zich omsingeld en
twintig geweerloopen op hen gericht.
Berar had dien demon het eerst herkend.
„Blkanel!.alweer die vervloekte ellende
ling!” gromde de fakir.
^)a, ik”, antwoordde de afvallige Brahmaan
hoonend.
Ook de anderen herkenden hun vervolger en
doodsvijand en Pennyless haalde een revolver
te voorschyn om hem neer te schieten. Doch
hy, even laf als vu eed. verborg zich achter de
ruggen der Afridi’s.