Catharina I
Rusland
van
m
I
■let Erfdeel
Uit hat Engelsch van
Joseph Hocking
Sïet u&Aaal van den dag
I
I
I
1
MUZIEK!
AVONTUREN
ROBINSON CRUSOE’S
Geen robbedoes ravot
Zijn ROBINSONS kapot
r
Paasch-
nacht
I
VRIJDAG 14 APRIL
i
Napoleons redding
1683 - 15 APRIL- 1933
Analphabetisme
i
Koning in ruste
Schade door termieten
Het aantal joden
n
Bevolking van Spanje
l-
t
I
f
Aan den drank
bezweken
te
l<7
Hm
Dochtervan een Zweedach soldaat,
later keizerin van Rusland
gemalin van Peter den
Groot en
5
Ïlj
ÈL. -
’s Nachts geen slaap, t
r m' ^9verdag geen-rust
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
y,
iniiiiiiiniiiiiimtNic
le
alle mogelüke
!k
ZOU
41
in
het niet op <j&-hoeve ultgchou-
(Morgenavond vervolg)
n
B
op dit blad
14
I
ik.
Wordt vervolgd.
t
b
i'
l
r-
jet
iet
den. HU was kwaad, omdat hü zich senuwach-
tlg voelde; hij was kwaad, omdat hü de woor-
r
r
t
Dezer dagen hebben Benedictijner monniken
In de 8t. Pieterskerk te Perugia de afschuwelüke
ui
ie
de
den
et
a
n
U
(Ingezonden Mededeellng).
iet
en
u-
n-
en
Volgens juist gepubliceerde statistieken be
draagt de bevolking van Spanje thans ruim 28
millioen zielen, hetgeen 6 millioen meer is dan
bij de vorige telling.
In 1933 werden 15.725 huwelijken gesloten.
De cijfers wijzen verder aan, dat er meer
Jongens dan meisjes geboren worden.
lUr
be
ting
om
leel
de
en
ken
tee
vee,
het
lale
lan
lts
fi
ler
4t
er
ld
de
na-
Re-
ver-
roor
de
zins
ft
I-
?a
Fet
li
en
in
de
n,
et
ia
oe
s
ikow,
„Als ze me nu geen ontslag
had. zou ik den moed hebben haar in
vader had gehad. Maar ik ben
in orde komt.
Freddy fluisterde een paar woordjes
tot zijn lievelingsslangen. Toen zag
Ivy, dat de slangen op het strand gin
gen liggen met hun lichamen schuin
over elkaar en op een teeken van den
zeeman gingen hun lichamen precies
in het midden naar omhoog.
„Hier is je standaard,’’ zei Freddy,
„bedoel je dit?’’
,4a, het is schitterend, maar de
slangen zullen zoo wel niet blijven,
denk ik,” zei Ivy.
„Dat denk ik ook niet,” zei de zee
man. „Ze zullen wel eens een oogen-
blik vrij willen hebben, om wat te
eten.”
Ike
n-
in
n.
Volgens statistieken leven 15.000.000 Joden
verspreid over de geheele wereld, aldus meldt
Reuter. In Palestina wonen betrekkelijk weinig
joden. Van een totale bevolking van een mil
lioen zielen zijn daar slechts 150.000 Joden. In
Dultschland leven M3 000 joden op een bevol
king van 63 millioen. In de Ver. Staten wonen
bijna vier millioen joden bij een bevolking van
133 millioen. In Engeland wonen 300.000 joden,
in Polen 2 829 456, in Rusland 2.626.667,
Frankrijk 165.000, in Italië 46 000.
In Japan is het aantal joden zeer gering en
bedraagt slechts 500.
verraderlijke vijanden een aanval hebben ge
daan op de prachtige 16de eeuwsche meubelen,
welke zich daar bevinden en nog voor enkele
Jaren volkomen gaaf waren. Intusschen echter
heeft een termieten-kolonle hier een ware ver
woesting aangericht.
Na deze ontstellende ontdekking hebben de
monniken de Commissie van Beheer van oude
en moderne kunst onverwijld van een en ander
in kennis gesteld. Van deze zijde zijn dan ook
onmlddellijk de noodige maatregelen getroffen
om de verschillende kunstwerken alsnog te red
den, os, het koor, hetwelk 40 gebeeldhouwde
zetels bevat, die in 1535 door verschillende Ita-
liaansche kunstenaars naar ontwerpen van
Raphaël werden uitgevoerd.
en zilveren natuur.... waar de boomen niet
in den glans der groote fakkels lagen, stonden
zjj silhouetachtig in de ruimte en strekten hun
kale armen uitMen zag de knoppen niet,
maar men voelde se. Men voelde het opstijgen
van het sap der aarde, opgezogen door hon
gerige wortels, opstijgend in de kracht van
trotsche stammen en heenstroomend naar ont
luikend lenteleven. De wereld drong onstuimig
naar bloesemweelde onder een warme zon en
naar de gesprekken, die uitgaan van rulschen-
de bladeren.
„Waarom verlangt u niet te weten, welke
reden mij in het bosch dreef?" vroeg de jonge
boerin na een poosje.
Zü waren zwijgend naast elkander voortge-
loopen. Ieder verzonken in eigen gedachten....
Op een plaats, waar een rij berken den weg
omzoomde en de
lichte boomen er
in de eigenaar
dige sfeer uitza
gen als kaarsen,
opgesteld ter ver-
Hchtjng van hei
melijke feesten,
dacht Gillhart:
gegeven
mijn armen te nemen
Wat was ze eigenlijk, op stuk van zaken?
vroeg hü zich af. Niets meer dan een school
kameraad van Jessie en zoo arm als een kerk
rat. Als ze me maar een beetje leerde kennen
zou ze wel veranderen.
Maar ze was niet veranderd. Ze had gauw ge
noeg begrepen hoe het met Ben gesteld was en
dat hij binnen eenige jaren een van de rijkste
menschen uit de streek zou zijn, maar dat
scheen niet den minsten indruk op haar te
maken.
Gedurende de eerste week van haar verblijf,
toen Ben zichzelf ‘noest bekennen, dat ze heel
anders was dan de meisjes die hij kende, had
hij nog niet aan haar gedacht als aan een toe
komstige „Mrs. Ben Briggs”.
Maar bij eiken dag Jie voorbij ging, begon
Ben zich meer voor haar te interesseeren. In
plaats van 's avonds naar zijn club te gaan of
buitenshuis bridge te gaan spelen, zocht hü
een voorwendsel om bij Nancy in de buurt te
blijven en toen hij merkte, dat dit heelemaal
geen indruk op haar maakte, voelde hij zich
niet weinig teleurgesteld.
Toen de eerste week verstreken was, hield
hij op uitsluitend een critisch toeschouwer te
zijn en begon haar hevig te bewonderen. Ja,
ze stond veel hooger dan de meisjes die hij tot
nu toe had gekend en in zijn hart gaf hij een
oud gezegde gelijk, dat beweerde, dat afstam
ming en familie heel wat waard zijn.
Het zou een pracht-vrouw voor me zijn, be
kende hij zichzelf. En het zou toch ook wel in
druk maken als hU kon vertellen, dat hij een
Trevanlon had getrouwd, waarvan de voor-
opstandteg zal- versterken.
Glllha^b h»4
den. Met het geweer was hij naar het woud
getrokken, om te probeeren den vos te snap
pen. In de laatste weken waren er enkele kip
pen weggehaald. De roover moest gepakt wor
den om zoodoende de rust in het opgeschnkte
kippenhok te herstellen. Jammer genoeg werd
er geen schot gelost. Vriend de Vos toonde wel
zijn roode pluim, maar bleef buiten schot-
wfjdte. Hü sloop over een pad. sprong voor
zichtig over de smalle beek en verdween achter
braambessenstruiken.
Wacht maar kerel. Na de feestdagen ga ik
midden in het struikgewas zitten, dacht de
rentmeester en begaf zich op den terugweg
Hola. wat was dat. Gillhart schrok en
hield zün schreden in. Spookachtig schemerde
het door de openlngen der stammen.... Olü-
dend en fladderend, gestalte of spook.. mensch
of fee-lichaam of schün.... Nu was het er en
dan was het verdwenen... Het haastte zich
langs den weg. hem dwars voorbü en vervolgde
zün richting. Was het zinsbegoocheling? Wa
ren er spoken en wilden deze spoken hem een
zonderlingen dans voortooveren? Brandden er
dwaallichten? Trachtten zü hem in moerassig
land te lokken? Was het een voorgevoel van
een naderend gevaar?
Naar den duivel met dat eigenaardig iets.
Weg met dien zwevenden sluier, met die ne-
velstreep of met dat lichaam in zonderlingen
vorm. De rentmeester rukte het wapen van den
schouder en riep: „Halt, of ik schiet!"
„Niet zoo gevaarlük. münheer Gillhart.” ant
woordde een stem, welke dadelük als die der
boerin te herkennen was.
Midden In het woudWat sou dat betee-
kenen en wat schuilt er achter deze onnatuur-
lijke ontdekking? Wat? Maar.... daar snelde
het meisje op hem toe en riep: „Neem me mee,
asjeblief.... ik ben vreeeelük bang. Wacht toch
asjeblief.”
En dan liepen zü samen door de ontwakende
Dezen zomer vertrekken, naar Reuter ver
neemt. uit Moskou 15 wetenschappelüke expe
dities teneinde de achterlüke analphabetische
nationaliteiten in Sovjet-Rusland te bezoeken,
die nimmer een geschreven taal hebben ge
kend en deze le voorzien van woordenboeken
in hun elfen dialect.
De expedities zullen alle mogelüke gege
vens omtrent deze achterlüke volken vergaren
en hieruit een alphabet samenstellen. Een
expeditie zal naar Trans-Kaukasië vertrekken
teneinde een alphabet samen te stellen voor 14
verschillende nationaliteiten aldaar, die geen
geschreven taal kennen. Een andere expeditie
I gaat naar Centraal-Azlë voor het maken van
taalkundige studies onder de Turksche en Ara
bische stammen. Ook gaat een expeditie naar
Buriat in Mongolië, alle met hetzelfde doel.
hü zou het haar duldelük vertellen ook.
Maar zün moed begaf hem toen zün vader
en moeder aanstalten maakten om naar bed
te gaan en Nancy en Jessie hun voorbeeld
schenen te volgen. Aarzeling en verlegen-zün
waren dingen, die Ben Briggs niet kende. Er
was veel van John Bull in zün natuur: als hü
zich eenmaal iets had voorgenomen, kon niets
ter wereld hem hiervan tegenhouden! Toen ze
gespreken hadden over den smaak der tegen
woordige menschen had hü zich in het ge
sprek gemengd. Dit bleef een punt van verschil
tusschen zün vader en hem en toen Nancy iets
had beweerd waar hü het volkomen eens mee
was. kon hü zich niet weerhouden zich aan
hare züde te scharen: maar voor het overige
was hü het heelemaal niet met haar eens! Hü
had met de grootste aandacht naar haar ge
luisterd maar hü was niet over zichzelf tevre-
een zekere Ottokesa. de dochter van een
Boyaar; doch deze was hem niet büzonder trouw
en zü werd er van verdacht hem ook in zün
plannen te dwarsboomen. Deze misdaad werd
haar zwaar aangerekend, daar Peter niet duld
de, dat iemand uit zün omgevihg anders dacht
dan hüzelf. Voor de tweede maal dus zag
Europa, hoe de Czaar van Moskou een onge
letterde vrouw, die noch lezen noch schrüven
kon en die niet bepaald een voorbeeld was van
vrouwelüke deugd, tot de hoogste rangen werd
verheven.
De eerste Indruk, dien haar voorstel op dén
Turkschen Groot-Vizier maakte, was een ge
voel van beleedlging. „Laat de Czaar zün eersten
minister sturen, inplaats van een vrouw” riep
hü uit „en ik zal zien wat ik doe" en hü elschte
dat Peter zich met zün geheele leger zou over
geven.
Tenslotte echter werd het verdrag geteekend,
dat niet bepaald in het voordeel van Peter
was. Intusschen had hü aan Martha te danken,
dat zün land werd gered en dat zün leger niet
in de pan werd gehakt.
Reeds in dien tüd was de drank een welkom
genot voor Martha en dit verminderde niet,
toen zü Catharina werd, noch toen zü als kei
zerin naast en later na den Czaar regeerde.
Zü moest tenslotte het leven laten, volkomen
ten onder gegaan aan haar drankzucht. Een
voorbeeldige vrouw is zü dus niet geweest, al
kan men erkennen, dat zü büzondere gaven
had, die overigens brillanter zouden geweest
zün en zeker nuttiger voor haar volk, wanneer
zü niet zulke groote ondeugden daarnaast had
beoefend.
ouders nog aan het Hof verkeerd hadden!
Toen er veertien dagen waren verstreken,
wist hij. wat hij van plan was. Alles w»l be
schouwd, was er geen meisje in heel Leeds dat
met Nancy kon vergeleken worden. Er was iets
in haar, dat hü nooit te voren had ontmoet.
Ze had wel geen geld, maar dat kwam er
elgenlük weinig op aan; hü bezat genoeg voor
hen belden! Zü bezat iets dat méér waard was
dan geld: ze had een karakter, ze was een per-
soonlükheld. Hü was vast besloten, haar tot zün
vrouw te maken.
Want het was geen oogenbllk in hem opge
komen, dat Nancy er niet in zou toestemmen.
Was hü niet Ben Briggs, een van de beste par-
tüen uit heel Leeds? Hoe zou het in haar kun
nen opkomen om hem te weigeren? Wanneer
zou ze weer zoo'n kans krügen? Als hü niet
met haar trouwde, moest het meisje haar brood
gaan verdienen als gouvernante of iets derge-
lüks. en welk meisje zou zoo gek zün dat te
doen als hü haar wilde, trouwen? Neen, het
eenige dat hem besluiteloos maakte was de ge
dachte, dat hü misschien iets beters zou vin
den. Want hü geloofde in de Yorkshire-theo-
rie: dat een groot fortuin een noodzakeUjke
factor was voor een goed huwelük. Er waren
meisjes die vüftlg duizend pond bezaten en
misschien nog wel meer en die hem graag wil
den hebben. En het trouwen met een meisje,
dat geen cent bezat, was elgenlük iets, waar
aan hü nog nooit een oogenbllk had gedacht.
Maar op het einde van de de^de week was
die laatste aarzeling verdwenen. Nancy wis
„bet-eenlge-meisje-op-de-heele-wereld” voor
Ex-koning Ferdinand van Bulgarüe, die als
gevolg van den grooten oorlog zün troon ver
loor, woont nu In een kleine zit-slaapkamer in I. taalkundige studies onder de Turksche en Ars
een hotel te Nairobi. Zittende op den rand van
zün bed, heeft de ex-monarch een half uur
gesproken met een Reuter-correspondent en
verklaard waarom hü zoo’n eenvoudig leven
leidt. „Ik ben hier gekomen," zeide hü, „als ge
leerde en reiziger en niet als een politiek per
soon. Ik houd van den vrede van Oeganda en
Kenya in deze veelbewogen wereld. Vanaf mün
Jongensjaren heb ik altüd boeken gelezen over
de groote onderzoekers en pioniers in Afrika en
ik heb altijd gewenscht ook zelf dit pioniers
werk te verrichten.”
Ex-koning Ferdinand Is een hartstochtelük
botanist, vogel- en insectenkenner. Zün verza
meling vlinders en vogels is een van de beste
in de geheele wereld.
Ofschoon hü reeds 73 jaar oud is, is hü nog
bewonderenswaardig flink. Hü heeft Juist per
auto 3000 mül afgelegd in 17 dagen, langs on
gebaande wegen.
miiiiiiiHiiiiiiiutniii
T-) entmeester Gillhart draafde over de akkers,
IV hield zün paard stil voor Stefan Scheibel,
den opperknecht en sprong uit het zadel.
„Hier Stefan.” zei hü. „Je moet rüden, direct!”
,Jk. münheer de rentmeester? De merrie?
Recht van den ploeg met beslükte laarzen en
vuile kleeren?”
„Zeker recht naar het beukenwoud. waar
de knechts zün. Van hen naar de arbeiders
aan de weidebevloeilng. Om vier uur moeten ze
ophouden met werken. Op Paaschzaterdag be
hoeven ze niet tot diep in den nacht te wer
ken. En dan. wanneer je dat alles gedaan hebt,
keer Je direct terug naar de boerderü en loop
je nog eenmaal door stallen en schuren. Alles
moet in orde zün. Eergisteren is de boerin van
de Moor meerderjarig geworden. Jan Bendel,
haar voogd, heeft niets meer te zeggen. Dan
zullen de huwelükscandidaten er op uit komen.
En de goudzoekers zullen tevreden zün.”
.4», münheer en u? Ik meen toch....”
„Wat meen je?"
„Dat de boerin reeds keus had gedaan."
,MÜ is daar niets van gezegd.”
„Dut zal ook niet noodig zün. want, mijn
heer de rentmeester, neem me niet kwalük,
maar.... ik zou u geluk willen wenschen."
„Dank je.... Stefan, ik dank Je,” antwoord
de Gillhart en greep de Iiltgestrekte vereelte
hand. „Dank jeik zal die woorden toepas
sen op mün vertrek en op mün verder leven.”
„Wat.... U?” vroeg de knecht verbaasd. „U
verlaat ons? Er is geen verloving tusschen u
en de boerin in ’t zicht? Kom, maak me nu
niets wüs.”
,4an Bendel heeft mü in opdracht van de
boerin ontslagen, tegen Plnksteren. Er moest
een heer zün op de boerderü. beweerde hü Hü
zou me voor mün Over en mün toewüdlng er-
kentelük zün. maar een heer was een heer
Daarom moest hü mü ontslag geven."
..En u? U laat zich zoo'n onbeschaamdheid
welgevallen? Zonder u waren de akkers ver
dronken. onvruchtbaar geworden.”
„Stil. Ik wil je alleen te verstaan geven, dat
ik gelukwenschen gebruiken kan. En rijd nu
weg. Later maak je het paard schoon en
borstel je het af.”
„En de ploeg de paarden?"
„Ik blüf nog wat hier en breng de bruine
naar huis
Stefan Scheibel sprong in het zadel, draafde
heen en schold in alle toonaarden over alles
wat hü gehoord had. De rentmeester echter
ging achter den ploeg en dreef -de paarden aan.
Gillhart steunde op de houten handvaten
en voelde de inspanning der spieren. Waarom
had hü den knecht zün werk af genomen?
Waarom hield hü zich bezig met een werk,
dat niét voor hem was? Wilde hü zich moe
maken, opdat hü den smaad van een ontslag,
dat heelemaal bulten den gewonen Lüd kwam,
zou vergeten? Dacht hü aan de boerin van de
Moorhoeve? Aan haar Jeugd? Aan het meisje,
wier liefde hü verlangde? Het was waar, dat
hü gehoopt had, de genegenheid der boerin te
winnen en het was ook waar, dat hü geloofd
had, dat haar hart hem toebehoorde. En toch
het was niet zoo. Het ontslag bewees dat hü
in het rük der droomen vertoefd had.
Als rentmeester was hü gekomen en als rent
meester had hü te gaan. Dat zou hem de ver
moeienis aan den ploeg en het bewerken van
den grond wel zeggen. Niet als eigenaar van
een goed, dat hü lief gekregen had en waaraan
hü gehecht was. alsof land en menschen tol
zün klein vaderlük erfdeel behoorden.
Rükdom had den voorrang boven degelük-
held en vermogende pretendenten zouden in
het huls komen. Hü zelf werd ultgestooten.
De avond viel en het werd nacht. Nacht voor
het feest der menschen, dggr|*t4 geloof IW de
bü de meisjes en meer dan eens was het hem
gebleken, dat hü ronder een enkel bezwaar een
meisje uit de beste families van Leeds zou
kunnen trouwen. Daarom was het misschien
niet te verwonderen, dat Ben een grooten dunk
had van zün eigen persoonlükheid en dat hü
er van overtuigd was, dat hü zün hand maar
behoefte uit te steken, om te kunnen nemen
waar hij zin in had.
Toen Nancy voor het eerst op Woodroyd
kwam, had hü haar een beetje critisch beke
ken en zelfs met een zweem van achterdocht.
Hü wist wel. dat ze tot een van de oudste fa
milies in Engeland behoorde, maar hü had al
tüd beweerd, dat hü niets om familie gaf Er
waren er zooveel van in Yorkshire, die alle
maal in zaken waren gegaan, om het hoofd
boven water te kunnen houden. Bovendien wist
hü dat hü een „goede partü” was. en dat een
cude bekende naam geen cent waard was in
deze moderne tüden. Daarom had Ben, zooals
gezegd, Nancy een beetje achterdochtig aange
keken, hoewel hü moest toegeven dat ze een
knap, aantrekkelük meisje was. Wat hem in
hooge mate verbaasde was. dat ze hem in geen
enkel opzicht als iets büzonders beschouwde en
ook geen énkele poging deed om met hem te
flirten. Ze was heel aardig voor hem, sprak
vertrouwelük en
schappelük met
- -WVW..M -- --
kmand kunnen houden. Hü had standvastig
•*weerd, dat hü niet geloofde in al <iie sentl-
®enteele dingen en dat hü er niets mee te ma-
beo wilde hebben. Daar hü vast besloten was
trouwen, had hü zün oudere medegedeeld.
hü dat op een practlsche, zakelüke manier
orde maken zou als de tüd gekomen was.
Jk gelof niet in idyllen en liefde-romans,
hsd hü zün moeder verklaard.
Tbch dacht Ben allesbehalve gering over zlch-
HU was tamelük knap en daar hü goed
brood verdiende, waa hü büzonder in tel
Ivy hield dolveel van planten. Toen
ze nu een teer palmboompje groeien
zag, dat geheel alleen stond, vroeg zü
Freddy iets van het schip te halen, dat
als bloempot dienst kou doen. Freddy
haalde de prullemand uit de hut van
den kapitein en p&nttb'"WR pdBBM
daadn. v.
„Wat is hü nu mooi, hè.” riep Ivy
uit, ,Jk wilde alleen nog maar, dat ik
er een standaard voor had, om hem er
op te zetten, zoo een als we thuis in
den salon hadden staan.”
gen. Niet dat hij een oogenbllk twüfelde aan
het resultaat van hun gesprek, maar hü voel
de zich afschuwelük zenuwachtig.
Je bent hier gekomen als schoolvriendin
van Jessie, ging hü voort, en natuurlük noem
de ik je Nancy.
Zonder mün toestemming, antwoordde
het meisje, even geraakt.
Vind Je dat dan niet prettig? vroeg Jiü
verwonderd.
Daar heb ik elgenlük nooit over gedacht.
In ieder geval, voegde hü erbü. hoop
dat je me geen .mieneer Ben’’ meer zult
noemen. Die tüd is voorbü-
Inderdaad? Waarom, als ik vragen mag?
Omdat ik ernstig met je wil spreken en
wel over iets, dat al die nonsens-plannen van
je overhoop zal göolen.
Nonsens? herhaalde Nancy. Je vader is
een van de verstandigste menschen die ik ooit
ontmoet heb en ik geloof, dat hü het niet roo
dom vond wat ik zei.
Maar mün vader weet niet, wat ik me
voorgenomen heb: niemand weet dat. behalve
Ikzelf. Ik heb er nooit met iemand over ge
sproken. en ik sou je het niet zoo gauw heb
ben verteld als je niet dat gesprek met mün
vader had gehad. Maar ik ben blü, dat het nu
Het Concertgebouw der hoofdstad,
Daarin zit beslist muziek.
Anders trok, met dirigeerstok,
Mengelberg er geen publiek!
Maar de muzikale sleutel.
Die den toon op hoogte stelt,
Is de G'en F of C niet.
Maar is altoos noghet geld!
En al sukkelt men volstrekt niet
Met een muzikaal tekort,
Toch is een tekort de toonaard,
Die daar aangeslagen wordt!
’t Is hier geen tekort aan kruisen,
Maar wel is tekort een kruis,
Want de inhoud van de brandkast
Geeft energico niet thuis!
Ach, de baten gaan adagio
Missen thans het coloriet.
Dat men in een tijd van voorspoed
Doorgaans aan de cassa ziet!
Amsterdam is sterk bewogen
Door het muzikaal tekort
Van de blanke zilverlingen.
Waar het zoo beslist aan schort.
De gemeente sluit een leening!
In die daad zit óók^muziek!
Want te leenen, juist aan Muzen,
Is bijzonder artistiek!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
openhartig en ging vrlend-
hem om. Maar dat was dan
ook alles. Heel anders dan Alice Lister, scheen
Nancy Jessie’s gezelschap boven het züne te
verkiezen en scheen veel liever met zün vader
een gesprek te hebben dan met hem.
Dat had Ben een beetje van de wüs gebracht.
■a yr <”Yen 281 het 250 Jaar Séledéh zün, dat
Catharina de Eerste, echtgenoote van
A’A Czaar Peter den Grooten van Rusland
werd geboren. Zü heette elgenlük Martha en
men heeft nooit met zekerheid kunnen uit
maken. of zü de dochter was van den Zweed-
schen kwartiermeester Rabe, dan wel van een
Poolschen boer, Skawronski genaamd.
Toen het meisje in haar jeugd haar ouders
verloren had, werd zü opgevoed bü een geeste
lijke te Marlënburg in Lüfland, die haar als
protestante opvoedde. Martha huwde met een
dragonder uit het leger van Kare) xn van
Zweden, hetzelfde leger, dat kort daarna oij
Pultowa zou worden verslagen door Czaar Peter
in wiens leger Martha eenmaal zou terecht
komen.
De dragonder sneuvelde en Martha was
weduwe, maar haar avonturen waren hiermede
niet geëindigd. Marlënburg wekd in 1702 door
de Russen ingenomen en onder de gevangenen
van generaal Scheremetjew bevond zich ook de
jonge weduwe, die als buit werd afgestaan aan
generaal Bauer en later aan de vorstin Ment- ontdekking gedaan, dat kleine, maar uiterst
sciukow. Aan het hof van deze vorstin werd zij
opgemerkt door Czaar Peter, die verliefd op
haar werd. Hü haalde haar over in de Griek-
iche kerk te treden. Bü deze gelegenheid kreeg
sü o.a. den naam van Catharina. Uit de ver
houding met den Czaar werden drie dochters
geboren, waaronder de latere moeder van Peter
III en de latere keizerin Elizabeth van Rusland.
In 1711, enkele jaren na den slag van Pul
towa, waar Peter den Zweedschen koning had
verslagen, werd hü aangevallen door de Tur
ken. die zün kamp omsingelden in Moldavië en
zijn leger met vernietiging bedreigden. Toen
was het Catharina, die. Peter overal volgend,
rondging onder de officieren en soldaten om
geld te verzamelen en die al haar gouden en
alveren sieraden met een groote som gelds naar
den Turkschen Groot-Vizier bracht en hem wist
te bewegen een verdrag met den Czaar te
sluiten
Peter was haar uiterst dankbaar voor dezen
stap en huwde haar in het geheim, waarna hü
haar een jaar later openlük als zün gemalin
liet uitroepen en tot keizerin liet kronen. Dit
geschiedde in 1724 te Moskou. De vüf kinderen,
die uit dit huwelük geboren werden, stierven
alle.
Later is er een verwüdering ontstaan tusschen
haar en Peter, hetgeen haar büna het leven
kostte, doch voor de Czaar zün plannen ten
uitvoer kon brengen, overleed hü op 28 Janu
ari 1725. In den strüd om de troonopvolging
behielden de aanhangers van Catharina de
overhand. Zü wisten de gemoederen zoodanig te
bewerken, dat alleen Catharina waardig werd
bevonden den Czaar op te volgen.
Zü was nu
volgde in ha4PSsiëid m»estalrïd». «4vj
vorst Mentschikow, Haar zachtaakdis^
ter deed haar vele' vrienden vérwé^ven ra ewi
blijvende dank werd haar deel toen zü de be
volking van een flink deel der belasting ont
sloeg.
Deze vriendschappelijke verhouding met het
volk belette haar echter niet voor haar per
soonlijke veiligheid een leger van twintig du1-
send man op de been te houden. Het rük had
overigens niet te klagen over haar regeering, als
men het tenminste van een bepaalde züde be
nei. Rusland breidde zich n.l. aanmerkelük uit
en nam een deel van Perzië in zün bezit. Kort
voor haar dood, die door alcoholmisbruik werd
veroorzaakt, maakte Catharina haar testament,
waarin de troon van Rusland werd afgestaan
san haar stlef-kleinzoon Peter II.
Dit is in het kort de leVensloop van deze
merkwaardige, eenigszins duistere vrouw, die
bijzondere ondeugden aan büzondere deugden
paarde Haar kroniekschrüvers hebben allen
met een büzondere voorkeur haar optreden
m het kamp in Moldavië beschreven, waar de
redding van het Russische rük door haar werd
volbracht. Deze gelegenheid grüpen de schrü-
vers meestal aan om nogmaals büzondere aan
dacht te schenken aan haar jeugd. Zoo ver
nemen we dat de Zweedsche dragonder den dag
na zün huwelük» Martha trouwde op achttien-
jarigen leeftüd), ten strüde ging, zonder nog
ooit te voorschijn te komen. Nooit heeft de
jonge vrouw geweten, wat er van haar man
geworden is en daarom heeft men maar aan
genomen, dat hü gesneuveld is. Een paar dagen
na zün verdwijnen, werd Martha gevangen
genomen.
Men zegt, dat Peter de Groote niet op de
gebruikelüke wüze op Martha is verliefd ge
worden. D.wz. hü werd niet ingepalmd door
haar charme, maar door haar schranderheid.
Hjj meende in haar een genie te zien, aange
wezen om hem in zün grootsche plannen ter-
njde te staan. Reeds vroeger had Peter een
vrouwelijke raadgever gehad in de. persoon van
Het was Ben’s bedoeling niet geweest, dit
onderwerp op een dergelüke manier aan te
roeren, maar hü was buiten zichzelf van ze
nuwachtigheid. Het was het type van een jong
“ensch uit Yorkshire. Natuurlük hadden de
Harrow-en Oxford-jaren hun stempel op hem
gedrukt, maar hü was een- product van de
ïorkzhire-fabriekstad gebleven. Tot nu toe
hsd hü, ondanks het feit, dat hü populair was
PU de meisjes en door zün vader een eebte
Jady-klller’ werd genoemd, nog nooit écht van
“mand kunnen houden. Hü had standvastig
hem geworden en zonder haar zou het leven
hopeloos en saai zün Hü zou het haar nooit
laten merken: hü wilde de ongevoelige, niet-* den niet, kon vinden die hü tot haar wilde aeg-
sentlmenteele blüven, die lachte om alles wat
naar liefde zweemde, hoewel zün hart begon
te kloppen als Nancy de kamer binnen kwam.
of hü haar hoorde praten en lachen met Jessie.
Zooals gezegd, had hü met de grootste be
langstelling staan luisteren, terwül Nancy zün
vader haar plannen uiteenzette en meer dan
eens stond hü op het punt zich in het gesprek
te mengen. Inderdaad hinderde het idee hem
geweldig: Nancy een kamer te laten huren in
de stad en dan een baantje te zoeken als ont
werpster. Hij zou niet toestaan, dat een meisje,
dat hü aanjig vond, zoolets zou gaan doen, en
Zoo liep hü ontevreden gestemd voorbü de af
hangende takken, die er uitzagen als stralen
van watervallen en hoorde flauw de vraag die
zü hem gesteld had.
„Ik....” verwonderde hü zich. „Wat gaat het
mü aan. hoe u uw tüd doorbrengt?"
„Zoo? Is het u onverschillig, wanneer
's nachts in de eenzaamheid rondzwerf
Zü ging voor hem staan en zei:
„Een rechtschapen rentmeester moet zün
meester of meesteres op de vingers zien. Dal i»
mün opinie.”
„Ik hoop alle eigenschappen van een trouw
dienaar te bezitten en geloof dit wel bewezen
te hebben. En toch zet men mü aan de deur."
„Hoor eens Gillhart. Waarom zou ik de reden
van mün dwaas uitstapje verzwügen. Oordeel
zelf, of ik goed of verkeerd geliandeld heb. Nog
staat u bü mü in dienst en nog kan ik raad en
steun verlangen
.Als u het mü tevoren gevraagd hadt, was
dat beter geweest. Ik zou het u verboden
hebben."
„Is er u dan zóó weinig aan gelegen, dat mün
wenschen in vervulling gaan?”
„Zocht u naar verborgen schatten?”
..Neen, al heb ik ook het laatste uur gegra
ven Ik schreef in de schors van een beuk
mün grootste verlangen.... Vertrouwt men een
boom die üi de nabüheid van een bron staat, in
den nacht van Paaschzaterdag op Zondag zün
verlangen toe, dan wordt dat verlangen ver
vuld. De menschen uit deze streek gelooven er
aan.”
„Middeleeuwsch gebruik."
„Te verheven voor moderne menschen. Ik
weet het. ik weet het. En toch onderwierp ik
mü aan dat gebruik. Er staat veel op het spel
en ik heb gemerkt, dat ik een fout maakte tot
het bereiken van mün doel. Een bevel, dal van
mü uitging, werd verkeerd opgevat Misschien
brengt de boom de zaak in orde.... Mün han-
delwüze mag dwaas schünen, ik self.... hoop.”
De maan stond in felsten glans aan den
hemel, de akkers langs den weg stonden in het
teeken van kiemend leven. Alles begreep de ver
wachting. Alleen Gillhart nietToen kwam
het meisje hem te hulp. Zü bleef staan en
klaagde:- „Ik heb mün mes verloren en moet
terug naar de beek."
.Morgen zal ik er een knecht beensturen.
..Dan komt hü i*A>n geheim te weten en ver
telt heb. aood. Neen.... ik ga terug. BJ^f u
hier of ga naar huis. Ik ben wel bang, maar.
ik durf het niet te laten liggen.”
En reeds keerde zü zich om. snelde terug en
er bleef voor Glllhart niets over dan haar op
nieuw en van verre te volgen. Zü. altüd voor
aan en hü eenige passen achter haar; lü.
vroolük en opgewekt, hü, morrend en verdrietig,
zü flink en hü onbeholpen.
Aan de bron en den boom gekomen, aocht hü
op den grond en deed zich moeite aan, om niet
naar den stam te zien. Hü wilde haar geheim
en nog minder den naam van den medemin
naar weten. Hü bukte zich naar den grond en
ging tastend met de handen rond. Maar hoe
hü ook zocht, hü ontdekte niets....
„Ei, kük u eens hier.... bet mes zit in den
bast. In de punt die ik achter het verzoek zette.
Vreemd, niet?” lachte zü hem toe. toen hü be
kende dat hü het vermiste voorwerp niet vin
den kon.
Nu moest hü wel opküken.... opzien naar
den stam, die tweemaal zoo breed was als hü en
het hout van een eeuwenouden reus omsloot.
Op den stam en op de plaats vanwaar het wit
schemerde en vanwaar hem letters tegenlichttcn.
Letters, die diep in den boom gegroefd waren
en zün naam noemden
„Maar het ontslagwilde hü zeggen, doch
hü schreeuwde de woorden uit, zoodal bet luid
in het bosch dreunde en de echo ze dreunend
weerkaatste
.Dat was de fout waarvan ik sprak. Het ont
slag zou je mond openen en niet sluiten. Of, is
het niet zoo, dat de hoeve en de boerin een
meester noodig hebben?”
De toppen ruischtcn en zacht murmelde de
bron als de rentmeester zün bruid omhelsde en
met haar door de nachtelüke heerlükheid naar
den Moorhof en de gelukzaligheid van bet
vroolüke Paschen trok.
Alleen één ding kwam hü niet te weten. Nooit
bekende de boerin hem. dat zü het verlies van
het mes had verzonnen, toen zü bemerkte, dat
hü haar dreigde te ontsnappen.
^.Mg' bsmiwrbeumatiek verdwenen.
Tot goed voorbeeld van anderen, die mis
schien aan dezelfde kwaal zouden kunnen lüden
waaraan zü zelf leed, schrüft een dankbare
vrouw ons als volgt:
„Het vorige Jaar kreeg ik een emstigen aan
val van zenuwpünen in het been; overdag vond
ik geen rust, 's nachts kon ik niet slapen, om
maar niet verder te spreken van de Intense
PÜnen die ik leed. Verschillende middelen
brachten mü weinig of geen verlichting, tot ee:i
vriendin mü aanraadde Kruschen te probeeren.
omdat zijzelf er succes mee had gehad toen zü
op dezelfde manier leed als ik. Ik ben nu zoo
dankbaar dat ik haar raad opvolgde! Vanaf den
allereersten flacon Kruschen voelde ik al een
verbetering en tegenwoordig ben ik absoluut
vrü van pün en slaap 's nachts uitstekend. Van
deze verklaring mag U naar goeddunken ge
bruik maken, want ik ben nu uiterst dankbaar
voor het succes dat ik verkregen heb.”
Mevr. H. C.
Zoovele pünen waaraan de menkchen lüden,
hebben alle een en dezelfde oorzaak hard-
lüvigheid. Niet alleen geregeld maar ook vol
ledig moeten dagelüks alle afvalproducten der
spüsverterlng verwüderd worden Ischias, even
als spit en rheumatiek worden meestal veroor
zaakt door een teveel aan urinezuur, hetwelk
zich beeft opgehoopt. Kruschen Salts zal dit
overtollige urinezuur en andere afvalstoffen,
die de gezondheid benadeelen, langs de natuur-
lüke wegen, zacht en volkomen verwüderen. En
omdat de „kleine, dagelüksche dosis” Kruschen
Salts Uw inwendige organen regelmatig en
volkomen vrühoudt van alle afvalproducten
kunnen kwaadaardige stoffen als urinezuur
zich nooit meer ophoopen.
Kruschen Balts is uitsluitend verkrügbaar oü
alle apothekers en drogisten k 040 en 1.60
per flacon. Stralende gezondheid voor één cent
per dag.
tij 1 *1 op dit blad zün Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f ’7C/Ï bü een ongeval met f OCfl bü verlies van een hand f f O4T oü verlies van een f C/J bü een breuk van 4/1 bü verlies van ’n
AllC QDOTITIC S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen f eJverlies van belde armen, belde beenen of beide oogen f doodelüken afloop f een voet of een oog f 1 duim of wijsvinger F vv.’bttn of arm f 7Ve~ snoeren vinger
Frankrük heeft opnieuw betaald voor het
redden van het leven van Napoleon. Voor deze
edelmoedige daad, die 128 jaar geleden in den
slag van Austerlitz ten uitvoer is gebracht, beeft
Frankrük in totaal reeds 128.000 francs uit
gekeerd. aldus Reuter.
Toen een Duitsche korporaal. Franz Spohn, In
1805 Napoleon's leven redde, kende de keizer
aan zün redder en diens nakomelingen een jaar-
lijksch pensioen toe, waarvan het bedrag bü
de wet op 1000 francs werd vast gesteld, te be
talen in twee halfjaarlüksche termünen. Dit
Jaar is dit pensioen uitgekeerd aan den Dult-
schen beeldhouwer Ludwig Gervin. die de erf
genaam is van Franz Spohn.
Slechts tweemaal is het pensioen niet uitge
keerd. n.l. gedurende den oorlog van 1870 en
gedurende den wereldoorlog. In 1927 werden ech
ter de achterstallige termünen van den oorlog
betaald.
