Voor gramofoonliefhebbe
3ïrf u&fiaal van den dag
rs
n«SCH EKAMIt MEI402 ROONBOTHt
Het Erfdeel
I
F
PASCHEN
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
f3000.-
Alleabonné’s
r30>
cent per
haff ponds
<P«kje
ROBINSONschoenen zijn prima
Nederlandsch fabrikaat
Gevonden
ZATERDAG 15 APRIL
A
Gedenkschriften van
Lloyd George
Orkestwerken
lr. Bienvenue
Hardhandige president
Een tippelaar
Ruwe alcohol
Uit oude glorie
E23
A
AAIJNHARDT's
Zenuw-Tabletten 75 ct
Laxeer-Tabletten 60 ct
Hoofdpijn-Tabletten 60 d
8<| A porti en Drogister
De
DE KRUISVAARDERS
VAN ST. JAN
DOOR UW GIFTEN
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
dienst
iiiunir
in
SB
,d
Nancy.
dat
(Wordt vervolgd)
I
tud
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
dat
hebt
sc hen.
rijn
riep Heinze in plotseling
„Dan was alles direct opge-
.Blue BarxJ-kwairtert*
bestaat voortaan uit:
60 7. Blue Band, bereid
uil de allerbeste grond-
F stoffen, versch gekamd mat
40 7. allerfijnste Roomboter
onder Rijkscontröle.
De prijs blijft onveranderd - dus 30
cents per pakje Koopt daarom .Blue
Band-lr ufaea" - dan weet U wet U eetT
Ieder voelt nu
Iet» verblijdend»,
let» onzegbaar»
In zijn ziel,
Ook al ziet men
Hier het leven
Juist zoo wankel
En fragiel.
nog
was
Uit bet Engelsch vee
Joseph Hocking
Voor de tweede maal beeft de Chlleensche
president Allessandri zich genoodzaakt gezien
om een bestraffing toe te dienen aan een per
soon die hem in het publiek beleedigde.
Toen de president dezer dagen zijn dagelljk-
sche wande'lng maakte werd hü op beleedi-
gende wijze door een voorbijganger toegespro
ken.
De president, die 65 jaar oud is, diende den
man daarop eenlge slagen met zijn wandelstok
toe.
Acht jaar geleden, tijdens zijn eerste presi
dentschap heeft de president een brutalen stu
dent gekastijd, die hem op de trappen van bet
regeeringspaleis beleedigde
En
beteekent
i
(Ingesonden Mededeellng)
STEUNT
ONS GIRONUMMER IS 23653
U helpt on» hierdoor jong
zielen redden voor Chrl
MW-020W
BLUE BAND
Christus stierf en
Is verrezen,
Ging ons vóór naar
t Eeuwig land.
Zijn verrijzen
Is het reiken
Van Zijn godde
lijke hand!
Alleluja!
I
De „Daily Telegraph" deelt mede, dat zü zich
bet auteursrecht heeft verzekerd van de Ge
denkschriften van Lloyd George. Men hoopt
met de uitgave reeds In het begin van dezen
zomer een aanvang te kunnen maken.
Zoo heeft ook deze veel omstreden figuur
zijn gedenkschriften geschreven. Lloyd George
heeft onlangs zijn seventlgsten verjaardag ge
vierd. Volgens Engelsche opvatting Is deze
leeftijd nog geen onoverkomelijk bezwaar voor
het aanvaarden van een minister-portefdbllle.
Ook zijn lichamelijke en psychische toestand
zjjn nog geen beletsel voor Lloyd George om
een minlsterteelen zetel te bezetten. Maar er
zijn wel andere poLtieke redenen waarom
Lloyd George menscheljjkerwijze gesp "‘.en niet
meer tot het ambt van minister zal worden
geroepen. Deze groote Engelsche staatsman is
feitelijk door de politieke ontwikkeling der
laatste jaren achterhaald. De erkenning van
dit feit heeft Lloyd George er waarschijnlijk
toe gebracht om de uitgave van zijn gedenk
schriften niet langer uit te stellen. Hij zou na
melijk zelf nog gaarne de indrukken vernemen
die deze publicaties op het publiek zullen
maken, om zoo het noodig mocht zijn daarop
nog te kunnen reageeren. Algemeen wordt ver
ondersteld dat deze gedenkschriften hoofd-
zakeljk ten doel hebben zijn eigen politiek te
verdedigen. Want de politiek, die door Lloyd
George vooral onmiddellijk na den oorlog werd
gevoerd, heeft wel een rechtvaardiging noodig.
Als men de persoonlijkheid van den auteur m
aanmerking neemt, en de hlstor.sche rol die
hjj in een veelbewogen tijdperk der geschiede
nis heeft gespeeld, kan er niet aan getwijfeld
worden of deze gedenkschriften zullen overal
met belangstelling gelezen worden.
Wat komt in orde?
Alles. Luister. Nancy, ik ben bet niet eens
•bet alles wat je van plan bent en ik wil niet,
<lkt het gebeurt.
Nancy kon zich niet vergissen. Hij sprak ge-
Jkagd, zijn altijd blozend gezicht was bleek ge
worden. Zijn lippen beefden en ae cigaret trilde
tusschen zijn vingers. Maar ondanks dit alles
Weef hij, Ben Briggs, de zelfgenoegzame, vol
dane jonge man. Hij sprak met zulk autoritaire
overtuiging en zekerheid, dat Nancy zich haast
“eleedlgd gevoelde.
Dus je hebt je voorgenomen de baas over
•b* te spelen en me te zeggen wat ik wel of niet
•bag doen? vroeg het meisje met iets scherps
haar rtem.
Misschien wel. was bet antwoord: in
geval ben ik niet van plan erin toe te
leder
Wemmen.
Toe te stemmen, in wat?
Dat Jij gaat Inwonen bl] Mary Judson en
betrekking zoekt als ontwerpster bij de
*n M andere textielfabriek.
onderwei pen en moedeloos te klagen. Het ge-
voel van neerslachtigheid en hopeloosheid
wordt sterker en sterker. Is het niet beter zich
van de werkelijkheid af te wenden en zich aan
droomen over te geven. Welk een vreugde geeft
hjj, de zoete, teere droom die mij verscheen
Het opdringerige eerste motief klinkt nog slechte
in de verte. Meer en meer wordt de ziel om
sponnen door droomen. Al het duistere en
vreugdelooze is vergeten. GelukI Geluk! Geluk!
Doch neen, het zijn slechte droomen. die door
het noodlot worden verstoord. Zoo is ook het
geheele leven een voortdurende wisseling ven
sombere werkelijkheid en ijle geluksdroomen."
Het is dan ook vooral om het melodieuze'An
dante, dat wjj den componist toch zeer dank
baar zijn voor het scheppen van deze sympho
nic. Het doet, door aard èn door kwaliteit, den
ken aan het Allegretto wan Beethoven's zevende,
hoewel Tsjaikofskl ook hier Ijn weemoed niet
geheel kan loslaten. Het laatste deel is echter
heel zwak: druk en schetterend om de leeg
heid van gevoel en fantasie te verbergen.
Het Is niet de eerste opname van alt groote
werk. Mengelberg gaf er eenlge jaren geleden
zijn zwaar geladen, hoogst persoonlijke viste
van voor Columbia (L 2366 70), ten uitgave die
nog steeds zeer groote waarde heeft. Thans ver
schijnt Leopold Stokowski er mee. het oncest
van Philadelphia aanvoerend (His Masters
Voice DB 1793 7). Zijn opvatting is soberder,
hij dikt de effecten minder aan. Hij gelooft meer
In deze muziek, dan de Nederlandsche dirigent
blijkbaar doet, die het noodig vond het op zich
zelf reeds zeer zware pathos nog te verhevigen.
Een kwestie van persoonlijken smaak, welke
opvatting ge prefereert.
Wie minder van zulke „zware" muziek houdt,
vindt in de „Scènes pittoresques" van Massenet
iets, dat weinig bekend en toch de kosten waard
is. Deze kleine, licht aansprekende Suite opent
met een pittige marsch. Dan volgt een .Air de
ballet", dat Inzet met een melodieuze cello-solo,
welke herinnert aan de beroemde serenade van
Manrico uit Verdi’s „Troubadour". Als midden
deel krijgt men een van die fladderende mu
ziekjes, die u dadelijk aan trippelende danse
resjes doen denken. Het derde deel heet „An
gelus" en geeft een harmonisch mengsel van
religieuze en volksliedachtlge melodieën. Met
een „Péte de Bohème” sluit dit vlotte, prettige
werkje, dat Alois Mellchar met het Berlijnsche
Phllharmonlsche orkest naar hartelust doet
klinken (Polydor 24930/1).
ET zjjn echter steeds veel gramofoonliefheb-
bers, die uitsluitend opnamen wenschen van
werken, die zij reeds kennen. Voor hen vermeld
ik de keurige vertolking, die bet orkest van de
Berlijnsche staatsopera gaf van von Flotow’s
ouverture van „Martha” (Kris tall F 1193).
Neen, zoo moet je het niet opvatten, viel
Ben haar in de rede. ik wilde je niet vleien.
Ik heb in ernst gesproken. Ik heb nog nooit
voor éénig meisje gevoeld, wat ik nu voel voor
jou en ik zal je alles geven wat je maar ver
langen kunt. Ik zal een mooi huis laten bou
wen in het beste deel van Leeds, je kunt net
zooveel personeel houden als je maar wilt en
de mooiste Rolls-Royce, die er voor geld te
krijgen is. Je gelooft toch, dat ik van je boud!
Moet, ik dit als een huwelijks-aanzoek be
schouwen? begon ae weer, na een nieuwe pijn
lijke stilte.
Maar natuurlijk! antwoordde Ben driftig.
Ben ik niet duidelijk genoeg geweest? Als
dat niet het geval is spijt het me, maar ik
ben zoo nerveus, dat ik niet meer precies weet
wat ik zeg Ik heb altijd gelachen om .ge
voel' en „liefde" en al die dingen, maar ik ben
er heelemaal van teruggekomen. Kom. laten
we het in orde maken, en Ben. die gedurende
dit gesprek op een afstand was blijven staan,
deed een stap naderbij.
Natuurlijk is het een eer voor me. begon
ze opnieuw, maar.... bet is ónmogelijk,
mijnheer Ben.
Ja Idie heeren journalisten en redaqteurs
schrijven toch soms den reinsten onzin. Natuur
lijk Ja.daar wemelde het ook weer van lieve
Paaschvertellingen vol vroolüke zon en Jubel..
daar klonken de kerkklokken hel en vreugdig
en verkondigden weder het uur der Verrijzenis
en zalige hoop!
Geërgerd sloeg Heinze met de vuist op de
krant.... HU was heelemaal niet in Paasch-
stemming
HU dacht aan dien Paaschnacht, nu 3 Jaar
geleden, toen het harde leven hem ook zoo bit
tere parten speelde. ToenJa toen was hij
ook een vroolijke^ lustige klant geweest.... Nu
«ras hij een ernstige, stille min..., een be
trouwbaar stip? ambtenaar zooals voor jaren
ook.... maar een nutn^_wien bet vroolijke
lachen op de lippen bevroor....
En naderhand keek hij rond In de ongezel
lige kale kamer, die hem slechts voor slaap
plaats diende
Ja, wanneer hier een lieve en trouwe vrouwen
hand het huishouden gedaan had, dan zou het
er wel anders hebben uiige Jen in deze ka
mer!.... Een heerlijk vuur, wanneer hü van
iiutntiiiiniWWHmuH ••easseaaaeaew
Een Zuid-Afrikaansch Jongeman beeft,
naar Reuter verneemt, in 5 jaar 25.000 mijl
geloopen en is thans in Kaapstad aangeko
men.
HU beeft bUna elk gedeelte van Zuid-Afrika
bezocht en la een keer door bavianen aange
vallen en gebeten. HU verslUt 7 paar schoe
nen per jaar en wil na een kort verbluf te
Kaapstad zjjn wandeling voortzetten.
Te Istanboul is overleden mevrouw de Rauch,
geboren prinses Lydia GaUtzine. een vroegere
hofdame van de keizerin van Rusland.
Zij was echtgenoote van generaal de Rauch,
een bekend figuur in bet Tsaristische Rus
land.
In de dagen voor den oorlog was zü een be
roemde schoonheid, sprak verscheidene talen
perfect.
Na de revolutie kwam generaal de Rauch
met zUn vrouw naar Istanboel en is hier sinds
dien blijven wonen.
ZU hadden al hun geld verloren en de vroe
gere prinses was genoodzaakt taallessen te
geven.
riemen naar
binnen en, over een van de züden
van de boot leunende, floot hü een
zaagvisch, die juist voorbü kwam.
De visch stopte vlak bü Freddy.
„Geef mij dat stuk eens,” zelde hü.
zich tot Robbie wendende.
Robbie gaf de plank aan Freddy
VrUdag en spoedig zag Robbie, dat
de zaagvisch er een stukje van af
zaagde.
.De visschen op het Artls-eiland
doen precies, wat JU ze zegt,” merkte
Topsy op.
„Ze weten, dat, wanneer ze niet
doen, wat ik ze zeg, ik ze mee naar
huis zou nemen en ae zou bakken
voor bU de thee,” zelde Freddy.
(Dinsdagavond vervolg)
HU kon zich niet direct realiseeren, wat ze
anders had moeten zeggen, en toch bevredigde
haar antwoord hem niet. HU stelde zich voor,
hoe Alice Lister op zün woorden gereageerd
zou hebben!
Het is heelemaal niet aardig, ging hü
voort, ik heb nog nooit In mUn leven voor
een meisje gevoeld wat Ik voor jou voel. Ik
moet, of ik wil of niet, aan je denken, dag en
nacht. Heb je daar dan niets van gemerkt?
Ik ben bang dat ik er niet erg Of gelet
heb. antwoordde Nancy.
Als Je het dan ronduit wil weten: ik ben
van je gaan houden. Daarom kan ik me niet
met dat dwaze plan van je vereenlgen. om
werk te zoeken als ontwerpster en met die
Mary Judson te gaan samen wonen.
Ben’s zelfvertrouwen was nu heelemaal te
ruggekeerd Nu het hoogste woord er uit was.
voelde hü zich weer meester van de situatie.
Ik vreet «rel, dat ik nog jong ben. zei hü
maar ik kan als het moet nu al de beschik
king krijgen over een gioot kapitaal Vader
heeft me meer dan eens gezegd, dat hü zich
terug wil trekken uit de zaak.
Ik begrijp nog altijd niet, wat dit alle
maal met mU te maken heeft en er was een
zweem ..hauteur" in haar stem.
BegrüP je dat niet? riep Ben uit. Maar
bet beeft alles met Je te maken! Ik heb je ge
zegd. dat ik van je ben gaan houden en als
we eenmaal getrouwd zijn, heb je practlsch
gesproken, zooveel geld tot je beschikking als
je naar mocht willen. Ik sal een goede man
De komst van het voorjaar en het daarmede
gepaard gaande üsvrü worden van de Flnsche
havens is. naar Reuter meldt, bet signaal voor
de hervatting van den smokkelhandel in ruwe
alcohol vanuit Noord-Dultschland naar Fin
land.
Déze ongeoorloofde handel neemt eerder toe
dan af en aan de Flnsche kustwacht is ter
oore gekomen, dat 11 groote smokkelschepen
geladen met alcohol zich op weg bevinden naar
Finland.
In de golf van Finland zün reeds twee sche
pen aangekomen, geladen met 10.000 liter ruwe
alcohol. welke aan plaatselUke dranksmokke
laars verkocht worden tegen ongeveer 30 cent
per liter.
De Flnsche kustwacht treft voorbereidin
gen voor (een ongenadig optreden tegen de
smokkelaars, wier smokkeldrank niet alleen
een schadepost beteekent voor de rijksfinan
ciën. doch ook de gezondheid der bewoners van
Finland ondennjjnt.
De ParU^ie gemeenteraad heeft naar Reu
ter verneemt, besloten om de Place en het ge
lijknamige Metro-Station du Maine om te
doopen, ter eere van den ingenieur Bienvenue
die een leidende rol gespeeld heeft in de voor
bereiding en den bouw van het Partjsche
ondergrondsche trelnenstelsel.
Het station Maine is gekozen, omdat dit ge
legen Is bij het Gare Montparnasse, waar Bien-
venue aankwam toen hij voor het eerst in
Parijs kwam.
Want Nancy gaf geen antwoord: misschien
dacht ze na over wat hjj haar had voorge-
stcld.
Natuurlijk is bet een eer voor me, begon
ze eindelijk met groote moeite. en....
Luister, Nancy, stak hij plotseling van
wal, je vertelde vader een oogenblik geleden.
je arm was achtergebleven en dat je je
voorgenomen, tien duizend pond bü el
kaar te verdienen.
Dat Is zoo, stemde ze toe.
Wel. dat is eenvoudig onmogelijk, dat
heeft vader je immers c-ok gezegd.
Zeker, zei ze aarzelend.
vader heeft gelijk. HU weet wat het
geld te verdienen, hoewel er geen
plaats in Engelargl bestaat waar meer en ge-
makkelljker geld wordt verdiend dan hier in
Leeds, zal het je hier ook niet lukken. Weet je.
wat de firma Elyah Briggs en Zoon het laatste
jaar overgehouden heeft?
Ik heb er geen flauw begrip van.
Neen. dat zou ook niet mogelijk zijn.
Weet je wel, dat tienduizend pond niets betee
kent voor een zaak als de onze?
Het doet me genoegen dat te hooren.
Dat dacht Ik wel. Nu, JU wil tien duizend
pond verdienen: waarom je zoo’n groot bedrag
noodig hebt, weet ik niet. en Ik zal het Je
ook niet vragen.
Nancy bleef zwijgen.
Zie je, begon Ben opnieuw. de kwestie
is dat ik veel van je houd, heel veel en of
schoon we elkaar pas drie weken kennen, zou
Ik in staat zUn alles voor je te doen wat Je
maar wou. Je hebt het maar te zeggen en ik
zal het voor je doen.
Dat is heel aardig van Je, antwoordde bet
meisje.
w w et zware, moede schreden steeg de rem-
I y I mgr Helnze de krakende trap naar zUn
kamertje omhoog.... bulten begoh de
jonge dag te' schemeren.... een plechtige, vroo-
Hjke Paaachzondag!
Ach. Frederik Helnze voelde zich heelemaal
niet In feestelijke stemming toen hU in zijn
natte, zware laarzen, met zjjn drijfnatte jas,
klam en doodmoe van den dienst, In het half
donker zUn koude en eenzame woning betrad.
In sneeuwstormen en stortbuien had hl) bij
nevelachtig, rillerig weer bulten op het empla
cement van het station gewerkt.... wagen na
wagen was van den rangeerberg afgerold
schrille fluitsignalenwaarschuwende kreten
en opllchtende, zwaaiende slgnaal-lantaarns
hadden zijn zenuwen tot het uiterste gespan
nen
Want bU zulk een weer kon de geringste on
achtzaamheid.de minste kleinigheid bui
tengewone gevaren voor het rollend materieel
en voor het eigen leven der beambten na zich
sleepen! Men zag of hoorde de wagens nauwe-
lijks aanrollenlicht en geluid droegen de
seinen nauwelijks voort door de dichte, mistige
vochtige duisternis heen.het ging hard tegen
hardde wagens konden op elkaar botsen
zjjn lichaam grijpen en verpletteren, zonder dat
men het zag aankomen....
Helnze bukte zich, pakte onder de mat den
sleutel naar zijn kamer ,eh nam voor den drem
pel de nieuwe krant mee, die de hospita daar
voor hem gereed legde. Dan deed hU de deur
open, stak de petroleumlamp aan en zette den
ketel met water op het g4s om voor het slapen
nog een warmen kop koffie te kunnen nemen
Ja slapen!”.... Langzaam ontdeed de ver
moeide man zich van zijn natte schoenen en
de natte Jas. Zou er al Iets in de krant
staan over het ongeval bij Noordenbeek?
Natuurlijk.... daar stond het al.... Materl-
eele schade groot. Gelukkig geen menschen-
levens te betreuren. Schuldvraag nog niet defi
nitief vastgesteM 1
..Schuldvraag!'....
Prachtigen onzin schreven de heeren van de
krant daar weer.,., wie kon bij zoo’n mist en
regen de signalen in de verte nog onderschei
den? Een samenloop van ongelukkige omstan
digheden was het.... een noodlottige vergissing
van een of andere beambteëën oogenblik
van zenuwachtigheid.... Maar schuldvraag.
Dat was een toch al te belachelijke uitdruk
king.... ScMUd beteekende toch altUd een
Slechte of mls<&dlge bedoeling. Een ongeluk....
voor je zün en je zult tot de eersten uit de
stad gaan behooren. Als je erop gesteld bent,
wil Ik me zelfs beschikbaar stellen voor een
zetel in het Parlement, ofschoon ik weinig geef
om politiek. Maar ik zou alles voor Je doen,
alles, alles. Geef je mU geen antwoord? Kun
nen we het niet eens werden?
Ben had. terwijl hij sprak, geen oog van
Nancy afgehad en. hij was diep teleurgesteld
over het weinig effect, dat »Un woorden sche
nen te hebben. BU zijn teleurstelling kwam nog
een ander gevoel. Had hU wel den juisten toon
getroffen? vroeg hU zich af. Misschien waren
de meisjes uit Cornwall heel anders dan die uit
Yorkshire. HU bedacht eensklaps, dat Nancy
een Trevanlon was en tot een van de meest
trotsche families uit Engeland behoorde. Zou
er misschien een groot verschil bestaan tus-
schen haar en de neisjes, waarmee hU gewend
was om te gaan? Was het misschien verkeerd
geweest, op die manier over geld te spreken?’
Maar hU dacht aan haar gesprek met zUn va
der, hoe haar grootste ambitie scheen, tiendui
zend pond binnen een bepaalden tUd bü elkaar
te verdienen. Dat was toch elgenlUk de oor-
saak, dat hU soo gesproken had. Ten slotte
uas hU ervan overtuigd, dat hU geen oogenblik
verkeerd had gedaan.
En toch voelde hU zich niet voldaan. HÏT
keek angstig naar de veranderde uitdrukking
van haar gelaat: die leek hem een mengeling
van ironie en boosheid, verontwaardiging en
twUfel: hU kon niet uitmaken wat «r In haar
T tt de productie van orkestwerken van
I deze maand steken de „Variations sym-
phonlques" van César Franck wel hoog
boven al het andere. Begrijpt u me goed: niet
om de opname-technlek, die tegenwoordig over
de geheele linie tamelijk gelUk voortgaat, maar
om den aard van deze verrukkelijke muziek.
Al is dit werk voor de concertzaal geschreven,
ge hoort er toch den organist van de 8t. Clo-
tüde In, den .jnaltre angéUque" die achter de
speeltafel van het fraaie Instrument dat Ca-
vaillé-Coll bouwde, de oerbronnen der muziek
beluisterde, zooals Franck’s leerling Vincent
d’lndy getuigd heeft: „Het was in de half
schaduw van deze galerij dat het beste deel van
sjjn leven verliep, het was daar, dat hU gedu
rende dertig jaar eiken Zondag, eiken feestdag
en in den laatsten tijd eiken Vrijdagmorgen het
vuur van zjjn genie kwam ontsteken aan be-
wonderenswaardige Improvisaties.” Deze sfeer
van innige geloovigheid. van volmaakte zlele-
barmonle vindt ge dok in de zeer melodieuze,
zeer kleurrijke „Variations symphoniques.” De
klaarheid ervan komt dubbel tot uiring door
het heldere, gave spel van Walther Gieseklng,
die met het Londensche Phllharmonlsch orkest
ideaal samenwerkte (Columbia LX 192 3).
Hoe geheel anders is de vierde symphonic
van Tsjaikofskl. Een vergelijking tusschen den
levensloop van deze twee componisten leert ons
de macht en de waarde van Innerlijke harmo
nie. Franck, dag in dag uit, het eene jaar na
bet andere, door Parijs hollend om slecht be
taalde lessen te geven een rampzalige auto
bus deed hem op dit bescheiden veld van eer
sneuvelen! vond alleen tijd voor compo-
neeren 's morgens vroeg, ten koste van zijn
slaap. En schiep toch de edelste, vredigste mu
ziek. welke men zich na Bach kan denken.
Tsjaikofskl echter, reeds spoedig vrU van ma-
terieele zorgen door een jaargeld, dat een rijke
vereerster hem gaf, raakte steeds meer verward
in het Udele getob van zijn gespleten ziet Lees
slechte zjjn eigen programma bU het eerste deel
van de vierde symphonic: .De inleiding van
bet werk is tevens de kern ervan: zU bevat de
hoofdgedachte, die het noodlot voorstelt, de fa
tale macht die den drang naar het geluk steeds
weer verhindert zUn doel te bereiken, die er
jaloersch voor zorgt, dat welbehagen en rust
niet de overhand hebben, dat de hemel niet
vrij van wolken wordt; een macht, die als het
zwaard van Damocles boven ons hoofd zweeft
en onophoudelijk de ziel vergiftigt. Deze macht
is overweldigend en onoverwinnelUk. Er bluft
daarom niets anders over, dan zich aan haar te
goed dien vreeseüjken
verloofdverloofd
Kathe, dochter van den
magazijnmeester in Hoogerelnd. drie uur spo
ren van zijn eigen dorp. Het huisje stond vlak
bU de spoorwegkrulsingEn wanneer „zü”
wist dat hU voorbijkwam met den trein, dan
stond zU aan het raam en wuifde, wuifde in de
heldere zon overdag, wuifde In het donker van
den nachtzonder hem te kunnen onder
scheiden. Maar hU zag haar wel In het verlichte
venster en zijn hart jubelde in geluk.... En
dan kwam die vreeselijke Paaschnacht, waaraan
hU nu nog slechte met afschuw denken kon
Ook toen passeerde hU het helverlichte raam
van het huisje ook toen tuurde hU met bran
dende oogen door den nachtDen volgenden
dag, op Paaschzondag, zou de plechtige ver
loving plaats hebben....
En toen bü de herinnering sloot Frederik
Helnze weer de oogendaar zag hü achter
de toegetrokken gordijnen twee schaduwen
dicht, zoo dicht voorbijglijdendat was een
man.... een man, die de schaduw van een
vrouw in de armen vloog en Kathe woonde
daar alleen met haar vader....
Van dezen dag af had de remmer Heihze niet
meer gekeken, wanneer hU met den trein pas
seerde. HU was niet meer bü de ontrouwe ge
weest.... en had ook geen teeken van leven
meer van haar ontvangen.... Afgeloopen. uit!
Die teleurstelling zou hü nooit te boven komen.
Weer greep de beambte naar de krant, ter-
wül hü zün heete koffie uitslurpte. Politieke en
huwelüksadvertentles, doodsberichten. enz.,
enz..... altüd hetzelfde! Daar het bericht over
het ongeval bü Noorderbeek! Er zou een
nieuw ministerie komen.... en hier, drie, vier
Paasch verte Hingen! Die moest hü toch werke-
lük voor de grap eens lezen.... hoe de twee
eindelük elkaar kregen 1” Op Paaschzondag na
tuur lükl
Mismoedig vouwde hü het blad open. Plot
seling bleef zün oog op een vertelling rusten.
Hü wist zelf niet waarommisschien alleen,
omdat ze met .Kathe” onderteekend was....
De vertelling heette .Schaduw”.... Hü las en
las, met heet hoofd en brandende oogen!....
Wat was dat? Daar vertelde een Jong meisje
hoe een zwarte schaduw in het hoogste geluk
en over haar jonge leven gevallen was.... als
de rüp over de teere lentebloesems.Zü ver
telde, dat de schaduw van haar geliefde, haar
helmelüken bruidegom, den spoorwegbeambte
„Frederik” zoo vaak het raam van haar huisje
gepasseerd was, een prettige wuivende scha
duw.... Alles was gereed voor de verloving,
de bruiloft
Op Paaschzondag zou de publieke verloving
plaats hebben*s avonds tevoren was ook
haar broer, die op zee was.... van een lange
wereldreis weer teruggekeerd, juist op het goede
oogenblik om deel te kunnen nemen aan haar
geluk.... Jubelend was zü den langverwachte
In de armen gevlogen daar donderde ook de
trein voorbü, waarin haar geliefde zich bevond.
Zü trok haar broer mee aan het raam, om hem
haar geluk tenminste in het donker te wüzen.
maar reeds was de donkere schaduw der wagens
voorbü en de zwarte schaduw was op haar leven
gedaald.... want sinds dezen dag had zü niets,
niets meer van den geliefde gehoord! Treurig
was de Paaschzondag voorbü gegaan in vruch
teloos wachten.... treurig en traag vervlogen
de dagen.... .Als je dien vent maar niet nar
loopt.... de kerel heeft bet nooit ernstig met
je gemeend. Kathe” zoo hadden vader en
broer gezegd.
„Het liefst zou ik hem opzoeken en een flink
pak ransel toedienen.” dreigde baar broer.
.Als hü maar gekomen was.... als hü maar
gekomen was”,
begrijpen uit...
helderd..
Want nu begreep hü het.Aan slapen was
geen denken meer; Frederik Helnze trok sün
beste costuum aan, nam de natte krant, was
het de versche druk.... of nevel en regen....
of tranen die hem besproeiden.... en reed met
den eersten vroegtreln naar Hoogerelnd....
Sprakeloos stonden drie menschen tegenover
elkaarzwügend reikte Helnze zün Kathe
de krant.... en met eenlge korte vragen en
antwoorden was de schaduw verdreven die hun
het leven vergiftigd had....
En toen werd het tenslotte toch nog een
Paaschfeest met vroolüke verloving en geluk
kig lachen, waarop liefde en vertrouwen eeu
heerlüke opstanding vierden in de harten
op dit blad «Un Ingevolge de verzekeringevoorwearden tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f fCft bU em ongeval met f VCfl bü verllea van een hand f 1 oU verlies van een Z </J bü een breuk van A/l bM verlies van 1»
ongevallen veroekerd voor een der volgends ultkeerlngen f (ZlZsverlies van belde armen, belde beenen of balde oogen ülh" doodelijksn afloop f divU. een voet of een oog J 1 «J.- duim of wijsvinger Vie.”been of arm f tU.- andoren vinger
Zoo? En waarom niet? Er was iets tn de
stem van het meisje, dat hem een onbebaag-
lük gevoel g>J. Ze sprak nog altüd schertsend
en ze glimlachte er zelfs bü. maar ondanks
alles was hü niet op zün gemak. Ondanks haar
glimlach scheen er een afstand tusschen hen
belden te bestaan, een afstand die niet te over
bruggen was.
Maar het sprak van zelf, dat hü zich niet
van de wüs liet brengen. Geen meisje op de
wereld zou een betere paitü kunnen vinden
den Ben Briggs en dat sou Nancy ook wel in
zien.
Misschien ben ik verkeerd van wal gestoken,
gaf hü toe, na een oogenblik stilte. Mis
schien had ik dit niet moeten zeggen. Maar t
idee dat je van ons wilt weggaan om je eigen
brood te gaan verdienen hindert me en maakt
me zenuwachtig.
Maar waarom in Godsnaam
Omdat ik andere plannen voor je hebt,
antwoordde hü onbenullig.
Omdat je andere plannen voor me hebt,
herhaalde bet meisje
Ja.
En waarin bestaan die dan?
Deze vraag bracht hem in het nauw. Of
schoon hü geen oogenblik twüfelde aan het be
vredigende van hun gesprek, moest hü toege
ven, dat hü het niet met tact had Ingekleed.
Hü zag de trotsche uitdrukking in haar oogen;
hü merkte den koelen klank van haar stem op.
Ze glimlachte nu niet meer ea bü voelde zich
een beetje uit bet veld geslagen.
Op zekeren dag nam Freddy
VrUdag Robbie en Topsy mede in
zün boot. Hü wilde wat gaan vis-
Robbie had al heel spoedig
lün In den knoop en Topsy
moest hem helpen de knoopen er uit
te halen, hetgeen heel veel tijd in
beslag nam.
,Je moet je lün ook om een stuk
hout winden,” zelde de zeeman.
Robbie keek naar den bodem van
de boot, naar een stukje hout, doch
hü vond slechte een plank, die vele
decimeters lang «ras.
.Dit is het eenlge, dat ik vinden
kan,” zei Robbie, An bet is veel te
lang.”
Want het Paaschfeest
Wekt gedachte.
Die je losmaakt
Van 't bestaan.
Dat wij langzaam.
Als een pelgrim,
Naar een hooger
Opgang gaan.
IS VOOR VISCH TA'lERFUNSTE WAT ER IS
thuis
kwam bloemen
waar hü zoo van
hield! Maar dat
alles was nu uit
en voorbü Hü
herinnerde ^zlch
nachtHU
met de blonde