Voor gramofoonliefhebbe 3ïrf u&fiaal van den dag rs n«SCH EKAMIt MEI402 ROONBOTHt Het Erfdeel I F PASCHEN ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN f3000.- Alleabonné’s r30> cent per haff ponds <P«kje ROBINSONschoenen zijn prima Nederlandsch fabrikaat Gevonden ZATERDAG 15 APRIL A Gedenkschriften van Lloyd George Orkestwerken lr. Bienvenue Hardhandige president Een tippelaar Ruwe alcohol Uit oude glorie E23 A AAIJNHARDT's Zenuw-Tabletten 75 ct Laxeer-Tabletten 60 ct Hoofdpijn-Tabletten 60 d 8<| A porti en Drogister De DE KRUISVAARDERS VAN ST. JAN DOOR UW GIFTEN AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL dienst iiiunir in SB ,d Nancy. dat (Wordt vervolgd) I tud MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) dat hebt sc hen. rijn riep Heinze in plotseling „Dan was alles direct opge- .Blue BarxJ-kwairtert* bestaat voortaan uit: 60 7. Blue Band, bereid uil de allerbeste grond- F stoffen, versch gekamd mat 40 7. allerfijnste Roomboter onder Rijkscontröle. De prijs blijft onveranderd - dus 30 cents per pakje Koopt daarom .Blue Band-lr ufaea" - dan weet U wet U eetT Ieder voelt nu Iet» verblijdend», let» onzegbaar» In zijn ziel, Ook al ziet men Hier het leven Juist zoo wankel En fragiel. nog was Uit bet Engelsch vee Joseph Hocking Voor de tweede maal beeft de Chlleensche president Allessandri zich genoodzaakt gezien om een bestraffing toe te dienen aan een per soon die hem in het publiek beleedigde. Toen de president dezer dagen zijn dagelljk- sche wande'lng maakte werd hü op beleedi- gende wijze door een voorbijganger toegespro ken. De president, die 65 jaar oud is, diende den man daarop eenlge slagen met zijn wandelstok toe. Acht jaar geleden, tijdens zijn eerste presi dentschap heeft de president een brutalen stu dent gekastijd, die hem op de trappen van bet regeeringspaleis beleedigde En beteekent i (Ingesonden Mededeellng) STEUNT ONS GIRONUMMER IS 23653 U helpt on» hierdoor jong zielen redden voor Chrl MW-020W BLUE BAND Christus stierf en Is verrezen, Ging ons vóór naar t Eeuwig land. Zijn verrijzen Is het reiken Van Zijn godde lijke hand! Alleluja! I De „Daily Telegraph" deelt mede, dat zü zich bet auteursrecht heeft verzekerd van de Ge denkschriften van Lloyd George. Men hoopt met de uitgave reeds In het begin van dezen zomer een aanvang te kunnen maken. Zoo heeft ook deze veel omstreden figuur zijn gedenkschriften geschreven. Lloyd George heeft onlangs zijn seventlgsten verjaardag ge vierd. Volgens Engelsche opvatting Is deze leeftijd nog geen onoverkomelijk bezwaar voor het aanvaarden van een minister-portefdbllle. Ook zijn lichamelijke en psychische toestand zjjn nog geen beletsel voor Lloyd George om een minlsterteelen zetel te bezetten. Maar er zijn wel andere poLtieke redenen waarom Lloyd George menscheljjkerwijze gesp "‘.en niet meer tot het ambt van minister zal worden geroepen. Deze groote Engelsche staatsman is feitelijk door de politieke ontwikkeling der laatste jaren achterhaald. De erkenning van dit feit heeft Lloyd George er waarschijnlijk toe gebracht om de uitgave van zijn gedenk schriften niet langer uit te stellen. Hij zou na melijk zelf nog gaarne de indrukken vernemen die deze publicaties op het publiek zullen maken, om zoo het noodig mocht zijn daarop nog te kunnen reageeren. Algemeen wordt ver ondersteld dat deze gedenkschriften hoofd- zakeljk ten doel hebben zijn eigen politiek te verdedigen. Want de politiek, die door Lloyd George vooral onmiddellijk na den oorlog werd gevoerd, heeft wel een rechtvaardiging noodig. Als men de persoonlijkheid van den auteur m aanmerking neemt, en de hlstor.sche rol die hjj in een veelbewogen tijdperk der geschiede nis heeft gespeeld, kan er niet aan getwijfeld worden of deze gedenkschriften zullen overal met belangstelling gelezen worden. Wat komt in orde? Alles. Luister. Nancy, ik ben bet niet eens •bet alles wat je van plan bent en ik wil niet, <lkt het gebeurt. Nancy kon zich niet vergissen. Hij sprak ge- Jkagd, zijn altijd blozend gezicht was bleek ge worden. Zijn lippen beefden en ae cigaret trilde tusschen zijn vingers. Maar ondanks dit alles Weef hij, Ben Briggs, de zelfgenoegzame, vol dane jonge man. Hij sprak met zulk autoritaire overtuiging en zekerheid, dat Nancy zich haast “eleedlgd gevoelde. Dus je hebt je voorgenomen de baas over •b* te spelen en me te zeggen wat ik wel of niet •bag doen? vroeg het meisje met iets scherps haar rtem. Misschien wel. was bet antwoord: in geval ben ik niet van plan erin toe te leder Wemmen. Toe te stemmen, in wat? Dat Jij gaat Inwonen bl] Mary Judson en betrekking zoekt als ontwerpster bij de *n M andere textielfabriek. onderwei pen en moedeloos te klagen. Het ge- voel van neerslachtigheid en hopeloosheid wordt sterker en sterker. Is het niet beter zich van de werkelijkheid af te wenden en zich aan droomen over te geven. Welk een vreugde geeft hjj, de zoete, teere droom die mij verscheen Het opdringerige eerste motief klinkt nog slechte in de verte. Meer en meer wordt de ziel om sponnen door droomen. Al het duistere en vreugdelooze is vergeten. GelukI Geluk! Geluk! Doch neen, het zijn slechte droomen. die door het noodlot worden verstoord. Zoo is ook het geheele leven een voortdurende wisseling ven sombere werkelijkheid en ijle geluksdroomen." Het is dan ook vooral om het melodieuze'An dante, dat wjj den componist toch zeer dank baar zijn voor het scheppen van deze sympho nic. Het doet, door aard èn door kwaliteit, den ken aan het Allegretto wan Beethoven's zevende, hoewel Tsjaikofskl ook hier Ijn weemoed niet geheel kan loslaten. Het laatste deel is echter heel zwak: druk en schetterend om de leeg heid van gevoel en fantasie te verbergen. Het Is niet de eerste opname van alt groote werk. Mengelberg gaf er eenlge jaren geleden zijn zwaar geladen, hoogst persoonlijke viste van voor Columbia (L 2366 70), ten uitgave die nog steeds zeer groote waarde heeft. Thans ver schijnt Leopold Stokowski er mee. het oncest van Philadelphia aanvoerend (His Masters Voice DB 1793 7). Zijn opvatting is soberder, hij dikt de effecten minder aan. Hij gelooft meer In deze muziek, dan de Nederlandsche dirigent blijkbaar doet, die het noodig vond het op zich zelf reeds zeer zware pathos nog te verhevigen. Een kwestie van persoonlijken smaak, welke opvatting ge prefereert. Wie minder van zulke „zware" muziek houdt, vindt in de „Scènes pittoresques" van Massenet iets, dat weinig bekend en toch de kosten waard is. Deze kleine, licht aansprekende Suite opent met een pittige marsch. Dan volgt een .Air de ballet", dat Inzet met een melodieuze cello-solo, welke herinnert aan de beroemde serenade van Manrico uit Verdi’s „Troubadour". Als midden deel krijgt men een van die fladderende mu ziekjes, die u dadelijk aan trippelende danse resjes doen denken. Het derde deel heet „An gelus" en geeft een harmonisch mengsel van religieuze en volksliedachtlge melodieën. Met een „Péte de Bohème” sluit dit vlotte, prettige werkje, dat Alois Mellchar met het Berlijnsche Phllharmonlsche orkest naar hartelust doet klinken (Polydor 24930/1). ET zjjn echter steeds veel gramofoonliefheb- bers, die uitsluitend opnamen wenschen van werken, die zij reeds kennen. Voor hen vermeld ik de keurige vertolking, die bet orkest van de Berlijnsche staatsopera gaf van von Flotow’s ouverture van „Martha” (Kris tall F 1193). Neen, zoo moet je het niet opvatten, viel Ben haar in de rede. ik wilde je niet vleien. Ik heb in ernst gesproken. Ik heb nog nooit voor éénig meisje gevoeld, wat ik nu voel voor jou en ik zal je alles geven wat je maar ver langen kunt. Ik zal een mooi huis laten bou wen in het beste deel van Leeds, je kunt net zooveel personeel houden als je maar wilt en de mooiste Rolls-Royce, die er voor geld te krijgen is. Je gelooft toch, dat ik van je boud! Moet, ik dit als een huwelijks-aanzoek be schouwen? begon ae weer, na een nieuwe pijn lijke stilte. Maar natuurlijk! antwoordde Ben driftig. Ben ik niet duidelijk genoeg geweest? Als dat niet het geval is spijt het me, maar ik ben zoo nerveus, dat ik niet meer precies weet wat ik zeg Ik heb altijd gelachen om .ge voel' en „liefde" en al die dingen, maar ik ben er heelemaal van teruggekomen. Kom. laten we het in orde maken, en Ben. die gedurende dit gesprek op een afstand was blijven staan, deed een stap naderbij. Natuurlijk is het een eer voor me. begon ze opnieuw, maar.... bet is ónmogelijk, mijnheer Ben. Ja Idie heeren journalisten en redaqteurs schrijven toch soms den reinsten onzin. Natuur lijk Ja.daar wemelde het ook weer van lieve Paaschvertellingen vol vroolüke zon en Jubel.. daar klonken de kerkklokken hel en vreugdig en verkondigden weder het uur der Verrijzenis en zalige hoop! Geërgerd sloeg Heinze met de vuist op de krant.... HU was heelemaal niet in Paasch- stemming HU dacht aan dien Paaschnacht, nu 3 Jaar geleden, toen het harde leven hem ook zoo bit tere parten speelde. ToenJa toen was hij ook een vroolijke^ lustige klant geweest.... Nu «ras hij een ernstige, stille min..., een be trouwbaar stip? ambtenaar zooals voor jaren ook.... maar een nutn^_wien bet vroolijke lachen op de lippen bevroor.... En naderhand keek hij rond In de ongezel lige kale kamer, die hem slechts voor slaap plaats diende Ja, wanneer hier een lieve en trouwe vrouwen hand het huishouden gedaan had, dan zou het er wel anders hebben uiige Jen in deze ka mer!.... Een heerlijk vuur, wanneer hü van iiutntiiiiniWWHmuH ••easseaaaeaew Een Zuid-Afrikaansch Jongeman beeft, naar Reuter verneemt, in 5 jaar 25.000 mijl geloopen en is thans in Kaapstad aangeko men. HU beeft bUna elk gedeelte van Zuid-Afrika bezocht en la een keer door bavianen aange vallen en gebeten. HU verslUt 7 paar schoe nen per jaar en wil na een kort verbluf te Kaapstad zjjn wandeling voortzetten. Te Istanboul is overleden mevrouw de Rauch, geboren prinses Lydia GaUtzine. een vroegere hofdame van de keizerin van Rusland. Zij was echtgenoote van generaal de Rauch, een bekend figuur in bet Tsaristische Rus land. In de dagen voor den oorlog was zü een be roemde schoonheid, sprak verscheidene talen perfect. Na de revolutie kwam generaal de Rauch met zUn vrouw naar Istanboel en is hier sinds dien blijven wonen. ZU hadden al hun geld verloren en de vroe gere prinses was genoodzaakt taallessen te geven. riemen naar binnen en, over een van de züden van de boot leunende, floot hü een zaagvisch, die juist voorbü kwam. De visch stopte vlak bü Freddy. „Geef mij dat stuk eens,” zelde hü. zich tot Robbie wendende. Robbie gaf de plank aan Freddy VrUdag en spoedig zag Robbie, dat de zaagvisch er een stukje van af zaagde. .De visschen op het Artls-eiland doen precies, wat JU ze zegt,” merkte Topsy op. „Ze weten, dat, wanneer ze niet doen, wat ik ze zeg, ik ze mee naar huis zou nemen en ae zou bakken voor bU de thee,” zelde Freddy. (Dinsdagavond vervolg) HU kon zich niet direct realiseeren, wat ze anders had moeten zeggen, en toch bevredigde haar antwoord hem niet. HU stelde zich voor, hoe Alice Lister op zün woorden gereageerd zou hebben! Het is heelemaal niet aardig, ging hü voort, ik heb nog nooit In mUn leven voor een meisje gevoeld wat Ik voor jou voel. Ik moet, of ik wil of niet, aan je denken, dag en nacht. Heb je daar dan niets van gemerkt? Ik ben bang dat ik er niet erg Of gelet heb. antwoordde Nancy. Als Je het dan ronduit wil weten: ik ben van je gaan houden. Daarom kan ik me niet met dat dwaze plan van je vereenlgen. om werk te zoeken als ontwerpster en met die Mary Judson te gaan samen wonen. Ben’s zelfvertrouwen was nu heelemaal te ruggekeerd Nu het hoogste woord er uit was. voelde hü zich weer meester van de situatie. Ik vreet «rel, dat ik nog jong ben. zei hü maar ik kan als het moet nu al de beschik king krijgen over een gioot kapitaal Vader heeft me meer dan eens gezegd, dat hü zich terug wil trekken uit de zaak. Ik begrijp nog altijd niet, wat dit alle maal met mU te maken heeft en er was een zweem ..hauteur" in haar stem. BegrüP je dat niet? riep Ben uit. Maar bet beeft alles met Je te maken! Ik heb je ge zegd. dat ik van je ben gaan houden en als we eenmaal getrouwd zijn, heb je practlsch gesproken, zooveel geld tot je beschikking als je naar mocht willen. Ik sal een goede man De komst van het voorjaar en het daarmede gepaard gaande üsvrü worden van de Flnsche havens is. naar Reuter meldt, bet signaal voor de hervatting van den smokkelhandel in ruwe alcohol vanuit Noord-Dultschland naar Fin land. Déze ongeoorloofde handel neemt eerder toe dan af en aan de Flnsche kustwacht is ter oore gekomen, dat 11 groote smokkelschepen geladen met alcohol zich op weg bevinden naar Finland. In de golf van Finland zün reeds twee sche pen aangekomen, geladen met 10.000 liter ruwe alcohol. welke aan plaatselUke dranksmokke laars verkocht worden tegen ongeveer 30 cent per liter. De Flnsche kustwacht treft voorbereidin gen voor (een ongenadig optreden tegen de smokkelaars, wier smokkeldrank niet alleen een schadepost beteekent voor de rijksfinan ciën. doch ook de gezondheid der bewoners van Finland ondennjjnt. De ParU^ie gemeenteraad heeft naar Reu ter verneemt, besloten om de Place en het ge lijknamige Metro-Station du Maine om te doopen, ter eere van den ingenieur Bienvenue die een leidende rol gespeeld heeft in de voor bereiding en den bouw van het Partjsche ondergrondsche trelnenstelsel. Het station Maine is gekozen, omdat dit ge legen Is bij het Gare Montparnasse, waar Bien- venue aankwam toen hij voor het eerst in Parijs kwam. Want Nancy gaf geen antwoord: misschien dacht ze na over wat hjj haar had voorge- stcld. Natuurlijk is bet een eer voor me, begon ze eindelijk met groote moeite. en.... Luister, Nancy, stak hij plotseling van wal, je vertelde vader een oogenblik geleden. je arm was achtergebleven en dat je je voorgenomen, tien duizend pond bü el kaar te verdienen. Dat Is zoo, stemde ze toe. Wel. dat is eenvoudig onmogelijk, dat heeft vader je immers c-ok gezegd. Zeker, zei ze aarzelend. vader heeft gelijk. HU weet wat het geld te verdienen, hoewel er geen plaats in Engelargl bestaat waar meer en ge- makkelljker geld wordt verdiend dan hier in Leeds, zal het je hier ook niet lukken. Weet je. wat de firma Elyah Briggs en Zoon het laatste jaar overgehouden heeft? Ik heb er geen flauw begrip van. Neen. dat zou ook niet mogelijk zijn. Weet je wel, dat tienduizend pond niets betee kent voor een zaak als de onze? Het doet me genoegen dat te hooren. Dat dacht Ik wel. Nu, JU wil tien duizend pond verdienen: waarom je zoo’n groot bedrag noodig hebt, weet ik niet. en Ik zal het Je ook niet vragen. Nancy bleef zwijgen. Zie je, begon Ben opnieuw. de kwestie is dat ik veel van je houd, heel veel en of schoon we elkaar pas drie weken kennen, zou Ik in staat zUn alles voor je te doen wat Je maar wou. Je hebt het maar te zeggen en ik zal het voor je doen. Dat is heel aardig van Je, antwoordde bet meisje. w w et zware, moede schreden steeg de rem- I y I mgr Helnze de krakende trap naar zUn kamertje omhoog.... bulten begoh de jonge dag te' schemeren.... een plechtige, vroo- Hjke Paaachzondag! Ach. Frederik Helnze voelde zich heelemaal niet In feestelijke stemming toen hU in zijn natte, zware laarzen, met zjjn drijfnatte jas, klam en doodmoe van den dienst, In het half donker zUn koude en eenzame woning betrad. In sneeuwstormen en stortbuien had hl) bij nevelachtig, rillerig weer bulten op het empla cement van het station gewerkt.... wagen na wagen was van den rangeerberg afgerold schrille fluitsignalenwaarschuwende kreten en opllchtende, zwaaiende slgnaal-lantaarns hadden zijn zenuwen tot het uiterste gespan nen Want bU zulk een weer kon de geringste on achtzaamheid.de minste kleinigheid bui tengewone gevaren voor het rollend materieel en voor het eigen leven der beambten na zich sleepen! Men zag of hoorde de wagens nauwe- lijks aanrollenlicht en geluid droegen de seinen nauwelijks voort door de dichte, mistige vochtige duisternis heen.het ging hard tegen hardde wagens konden op elkaar botsen zjjn lichaam grijpen en verpletteren, zonder dat men het zag aankomen.... Helnze bukte zich, pakte onder de mat den sleutel naar zijn kamer ,eh nam voor den drem pel de nieuwe krant mee, die de hospita daar voor hem gereed legde. Dan deed hU de deur open, stak de petroleumlamp aan en zette den ketel met water op het g4s om voor het slapen nog een warmen kop koffie te kunnen nemen Ja slapen!”.... Langzaam ontdeed de ver moeide man zich van zijn natte schoenen en de natte Jas. Zou er al Iets in de krant staan over het ongeval bij Noordenbeek? Natuurlijk.... daar stond het al.... Materl- eele schade groot. Gelukkig geen menschen- levens te betreuren. Schuldvraag nog niet defi nitief vastgesteM 1 ..Schuldvraag!'.... Prachtigen onzin schreven de heeren van de krant daar weer.,., wie kon bij zoo’n mist en regen de signalen in de verte nog onderschei den? Een samenloop van ongelukkige omstan digheden was het.... een noodlottige vergissing van een of andere beambteëën oogenblik van zenuwachtigheid.... Maar schuldvraag. Dat was een toch al te belachelijke uitdruk king.... ScMUd beteekende toch altUd een Slechte of mls<&dlge bedoeling. Een ongeluk.... voor je zün en je zult tot de eersten uit de stad gaan behooren. Als je erop gesteld bent, wil Ik me zelfs beschikbaar stellen voor een zetel in het Parlement, ofschoon ik weinig geef om politiek. Maar ik zou alles voor Je doen, alles, alles. Geef je mU geen antwoord? Kun nen we het niet eens werden? Ben had. terwijl hij sprak, geen oog van Nancy afgehad en. hij was diep teleurgesteld over het weinig effect, dat »Un woorden sche nen te hebben. BU zijn teleurstelling kwam nog een ander gevoel. Had hU wel den juisten toon getroffen? vroeg hU zich af. Misschien waren de meisjes uit Cornwall heel anders dan die uit Yorkshire. HU bedacht eensklaps, dat Nancy een Trevanlon was en tot een van de meest trotsche families uit Engeland behoorde. Zou er misschien een groot verschil bestaan tus- schen haar en de neisjes, waarmee hU gewend was om te gaan? Was het misschien verkeerd geweest, op die manier over geld te spreken?’ Maar hU dacht aan haar gesprek met zUn va der, hoe haar grootste ambitie scheen, tiendui zend pond binnen een bepaalden tUd bü elkaar te verdienen. Dat was toch elgenlUk de oor- saak, dat hU soo gesproken had. Ten slotte uas hU ervan overtuigd, dat hU geen oogenblik verkeerd had gedaan. En toch voelde hU zich niet voldaan. HÏT keek angstig naar de veranderde uitdrukking van haar gelaat: die leek hem een mengeling van ironie en boosheid, verontwaardiging en twUfel: hU kon niet uitmaken wat «r In haar T tt de productie van orkestwerken van I deze maand steken de „Variations sym- phonlques" van César Franck wel hoog boven al het andere. Begrijpt u me goed: niet om de opname-technlek, die tegenwoordig over de geheele linie tamelijk gelUk voortgaat, maar om den aard van deze verrukkelijke muziek. Al is dit werk voor de concertzaal geschreven, ge hoort er toch den organist van de 8t. Clo- tüde In, den .jnaltre angéUque" die achter de speeltafel van het fraaie Instrument dat Ca- vaillé-Coll bouwde, de oerbronnen der muziek beluisterde, zooals Franck’s leerling Vincent d’lndy getuigd heeft: „Het was in de half schaduw van deze galerij dat het beste deel van sjjn leven verliep, het was daar, dat hU gedu rende dertig jaar eiken Zondag, eiken feestdag en in den laatsten tijd eiken Vrijdagmorgen het vuur van zjjn genie kwam ontsteken aan be- wonderenswaardige Improvisaties.” Deze sfeer van innige geloovigheid. van volmaakte zlele- barmonle vindt ge dok in de zeer melodieuze, zeer kleurrijke „Variations symphoniques.” De klaarheid ervan komt dubbel tot uiring door het heldere, gave spel van Walther Gieseklng, die met het Londensche Phllharmonlsch orkest ideaal samenwerkte (Columbia LX 192 3). Hoe geheel anders is de vierde symphonic van Tsjaikofskl. Een vergelijking tusschen den levensloop van deze twee componisten leert ons de macht en de waarde van Innerlijke harmo nie. Franck, dag in dag uit, het eene jaar na bet andere, door Parijs hollend om slecht be taalde lessen te geven een rampzalige auto bus deed hem op dit bescheiden veld van eer sneuvelen! vond alleen tijd voor compo- neeren 's morgens vroeg, ten koste van zijn slaap. En schiep toch de edelste, vredigste mu ziek. welke men zich na Bach kan denken. Tsjaikofskl echter, reeds spoedig vrU van ma- terieele zorgen door een jaargeld, dat een rijke vereerster hem gaf, raakte steeds meer verward in het Udele getob van zijn gespleten ziet Lees slechte zjjn eigen programma bU het eerste deel van de vierde symphonic: .De inleiding van bet werk is tevens de kern ervan: zU bevat de hoofdgedachte, die het noodlot voorstelt, de fa tale macht die den drang naar het geluk steeds weer verhindert zUn doel te bereiken, die er jaloersch voor zorgt, dat welbehagen en rust niet de overhand hebben, dat de hemel niet vrij van wolken wordt; een macht, die als het zwaard van Damocles boven ons hoofd zweeft en onophoudelijk de ziel vergiftigt. Deze macht is overweldigend en onoverwinnelUk. Er bluft daarom niets anders over, dan zich aan haar te goed dien vreeseüjken verloofdverloofd Kathe, dochter van den magazijnmeester in Hoogerelnd. drie uur spo ren van zijn eigen dorp. Het huisje stond vlak bU de spoorwegkrulsingEn wanneer „zü” wist dat hU voorbijkwam met den trein, dan stond zU aan het raam en wuifde, wuifde in de heldere zon overdag, wuifde In het donker van den nachtzonder hem te kunnen onder scheiden. Maar hU zag haar wel In het verlichte venster en zijn hart jubelde in geluk.... En dan kwam die vreeselijke Paaschnacht, waaraan hU nu nog slechte met afschuw denken kon Ook toen passeerde hU het helverlichte raam van het huisje ook toen tuurde hU met bran dende oogen door den nachtDen volgenden dag, op Paaschzondag, zou de plechtige ver loving plaats hebben.... En toen bü de herinnering sloot Frederik Helnze weer de oogendaar zag hü achter de toegetrokken gordijnen twee schaduwen dicht, zoo dicht voorbijglijdendat was een man.... een man, die de schaduw van een vrouw in de armen vloog en Kathe woonde daar alleen met haar vader.... Van dezen dag af had de remmer Heihze niet meer gekeken, wanneer hU met den trein pas seerde. HU was niet meer bü de ontrouwe ge weest.... en had ook geen teeken van leven meer van haar ontvangen.... Afgeloopen. uit! Die teleurstelling zou hü nooit te boven komen. Weer greep de beambte naar de krant, ter- wül hü zün heete koffie uitslurpte. Politieke en huwelüksadvertentles, doodsberichten. enz., enz..... altüd hetzelfde! Daar het bericht over het ongeval bü Noorderbeek! Er zou een nieuw ministerie komen.... en hier, drie, vier Paasch verte Hingen! Die moest hü toch werke- lük voor de grap eens lezen.... hoe de twee eindelük elkaar kregen 1” Op Paaschzondag na tuur lükl Mismoedig vouwde hü het blad open. Plot seling bleef zün oog op een vertelling rusten. Hü wist zelf niet waarommisschien alleen, omdat ze met .Kathe” onderteekend was.... De vertelling heette .Schaduw”.... Hü las en las, met heet hoofd en brandende oogen!.... Wat was dat? Daar vertelde een Jong meisje hoe een zwarte schaduw in het hoogste geluk en over haar jonge leven gevallen was.... als de rüp over de teere lentebloesems.Zü ver telde, dat de schaduw van haar geliefde, haar helmelüken bruidegom, den spoorwegbeambte „Frederik” zoo vaak het raam van haar huisje gepasseerd was, een prettige wuivende scha duw.... Alles was gereed voor de verloving, de bruiloft Op Paaschzondag zou de publieke verloving plaats hebben*s avonds tevoren was ook haar broer, die op zee was.... van een lange wereldreis weer teruggekeerd, juist op het goede oogenblik om deel te kunnen nemen aan haar geluk.... Jubelend was zü den langverwachte In de armen gevlogen daar donderde ook de trein voorbü, waarin haar geliefde zich bevond. Zü trok haar broer mee aan het raam, om hem haar geluk tenminste in het donker te wüzen. maar reeds was de donkere schaduw der wagens voorbü en de zwarte schaduw was op haar leven gedaald.... want sinds dezen dag had zü niets, niets meer van den geliefde gehoord! Treurig was de Paaschzondag voorbü gegaan in vruch teloos wachten.... treurig en traag vervlogen de dagen.... .Als je dien vent maar niet nar loopt.... de kerel heeft bet nooit ernstig met je gemeend. Kathe” zoo hadden vader en broer gezegd. „Het liefst zou ik hem opzoeken en een flink pak ransel toedienen.” dreigde baar broer. .Als hü maar gekomen was.... als hü maar gekomen was”, begrijpen uit... helderd.. Want nu begreep hü het.Aan slapen was geen denken meer; Frederik Helnze trok sün beste costuum aan, nam de natte krant, was het de versche druk.... of nevel en regen.... of tranen die hem besproeiden.... en reed met den eersten vroegtreln naar Hoogerelnd.... Sprakeloos stonden drie menschen tegenover elkaarzwügend reikte Helnze zün Kathe de krant.... en met eenlge korte vragen en antwoorden was de schaduw verdreven die hun het leven vergiftigd had.... En toen werd het tenslotte toch nog een Paaschfeest met vroolüke verloving en geluk kig lachen, waarop liefde en vertrouwen eeu heerlüke opstanding vierden in de harten op dit blad «Un Ingevolge de verzekeringevoorwearden tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f fCft bU em ongeval met f VCfl bü verllea van een hand f 1 oU verlies van een Z </J bü een breuk van A/l bM verlies van 1» ongevallen veroekerd voor een der volgends ultkeerlngen f (ZlZsverlies van belde armen, belde beenen of balde oogen ülh" doodelijksn afloop f divU. een voet of een oog J 1 «J.- duim of wijsvinger Vie.”been of arm f tU.- andoren vinger Zoo? En waarom niet? Er was iets tn de stem van het meisje, dat hem een onbebaag- lük gevoel g>J. Ze sprak nog altüd schertsend en ze glimlachte er zelfs bü. maar ondanks alles was hü niet op zün gemak. Ondanks haar glimlach scheen er een afstand tusschen hen belden te bestaan, een afstand die niet te over bruggen was. Maar het sprak van zelf, dat hü zich niet van de wüs liet brengen. Geen meisje op de wereld zou een betere paitü kunnen vinden den Ben Briggs en dat sou Nancy ook wel in zien. Misschien ben ik verkeerd van wal gestoken, gaf hü toe, na een oogenblik stilte. Mis schien had ik dit niet moeten zeggen. Maar t idee dat je van ons wilt weggaan om je eigen brood te gaan verdienen hindert me en maakt me zenuwachtig. Maar waarom in Godsnaam Omdat ik andere plannen voor je hebt, antwoordde hü onbenullig. Omdat je andere plannen voor me hebt, herhaalde bet meisje Ja. En waarin bestaan die dan? Deze vraag bracht hem in het nauw. Of schoon hü geen oogenblik twüfelde aan het be vredigende van hun gesprek, moest hü toege ven, dat hü het niet met tact had Ingekleed. Hü zag de trotsche uitdrukking in haar oogen; hü merkte den koelen klank van haar stem op. Ze glimlachte nu niet meer ea bü voelde zich een beetje uit bet veld geslagen. Op zekeren dag nam Freddy VrUdag Robbie en Topsy mede in zün boot. Hü wilde wat gaan vis- Robbie had al heel spoedig lün In den knoop en Topsy moest hem helpen de knoopen er uit te halen, hetgeen heel veel tijd in beslag nam. ,Je moet je lün ook om een stuk hout winden,” zelde de zeeman. Robbie keek naar den bodem van de boot, naar een stukje hout, doch hü vond slechte een plank, die vele decimeters lang «ras. .Dit is het eenlge, dat ik vinden kan,” zei Robbie, An bet is veel te lang.” Want het Paaschfeest Wekt gedachte. Die je losmaakt Van 't bestaan. Dat wij langzaam. Als een pelgrim, Naar een hooger Opgang gaan. IS VOOR VISCH TA'lERFUNSTE WAT ER IS thuis kwam bloemen waar hü zoo van hield! Maar dat alles was nu uit en voorbü Hü herinnerde ^zlch nachtHU met de blonde

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 9