Katholieke pers
den dag
m
<KUl
Erfdeel
I
Uel/bcne Slaolie ^3
de missie-arbeid
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
ROBINSONschoenen
zijn met leeren-
of
met rubberzool
t:
Verbetering in zicht
Groote vrouwen
Wilde honden in actie
Een Dom zinkt in de
diepte
A
>en
I
1170 slangensoorten in
Panama
Nieuw Olympisch
Stadion te Rome
Een nieuwe cultuur in
Djember
Waar komt het haken-
kruis vandaan?
5*“^ f faenschlievende
Detective
Alle abonné’s ff750.- MïïriSS f250.- ïïn^ fl25.-^^^ fSO.-^T
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Qt katholieke pers staat achter by
-tic protestantsche
8e-
aag
De boekenmarkt
F
Het VS» zoo’n mooie dag. om op
dat ■welfs
te
pagaaien.
zee
gaan
Willie Woensdag zich liet overhalen
mee te gaan. Ze deden hun schoe-
kousen uit
achter boven het strand. Willie liet
tijdje gepa-
oude inktviach alle kóusen en achoe-
nen aangetrokkén en ze kwamen Juist
ik
„Kom terug." riep Robbie, „of
i Ingezonden Mededeeling)
teel-
verdienen.
had.
niet
zou
Bd«*.
Ltfn-
ioirf
riep Ivy, terwijl ae bet groepje voor
ging naar den kant
In Panama leven 1170 verschillende slangen-
soorten, waarvan 405 giftig zijn. Bijna 34 pet.
van de bevolking wordt te eenlger tijd door een
slang gebeten. De meest voorkomende soorten
zijn de Bushmasters, de Ferde lance-slangen en
de Koraalslangen, die alle giftig zijn. De be
handeling van de patiënten, die het slachtoffer
geworden zijn =yan een slangenbeet, geschiedt
niet meer zooals vroeger met alcohol, doch met
antlvenine, dat wordt gemaakt uit slangengif.
Volgens de resultaten van het onderzoek, u.
gesteld door den Oost-Pruisischen provinciaal
conservator Prof. Dr. Dethlefaen. zakt de Ko
ningsberger Dom langzamerhand weg. Het tem
po van het verzinken.is echter zóó langzaam,
dat dit monument van bouwkunst nog eeuwen
lang voor de stad Koningsbergen gespaard zal
blijven. De Dom is aan den Westelijken ingang
het zwaarst getroffen. Hier is het bouwwerk
reeds in den loop der eeuwen 1 87 meter
gezakt. De oorzaak is hoogstwaarschijnlijk een
turflaag, die op ongeveer 4 meter diepte ligt.
n
n
n
!e
Is
0
it
is
!t
lè
It
tijd
ir de
ijsel.
tjwel
■oor-
olks-
ttmg
doch
Sterk
even
het
klem
g
rok-
aan
ma-
vln-
voi-
nd),
ngt,
Al
ls
Is
:t
>e
k
0
tt
■n
tt
'e
het
Iheid
van
tucht
Fele-
dat
lillen
t de
kost,
nde-
nog
les
hun
18*1
□sof
k is
adat
«bll-
■aar
isu-
dan
wu-
(ksn
«kt.
P-°
i de
lest-
inde
dik-
»gen
troef
■den.
»aag
nlng
zoo
naar
d ia
rast-
ink-
oren
heid
vaar
tr ta
fellflc
ver-
ffen
aan.
n
e
r
u
n
zal het Freddy Vrijdag vertellen."
(Morgenavond vervolg'
.W®
gaald hadden, vond Ivy dat het tijd
werd, dat ze hun kousen en achoe-
zjjn pijp achter, omdat, naar hij
seide, het zoo gek stond, te pagaaien,
terwijl je een steenen pijp rookte.
„Ziet de zee er niet heerlijk uit.'
nen weer gingen opzoeken.
„We moeten ze halen, voordat de
vloed komt opzetten.” ael ae.
Doch toen ae op zee waren, had de
op tijd, om te zien, boe hij verdween
met Willie’s pijp in zijn bek
ijft het Engeltch van
Joseph Hocking
terwijl verwerking alleen geschiedt in een fa
briek in Jena (Dultschland). Het is een vrucht
van de structuur van een watermeloen, die ge
droogd wordt en vervolgens bereid; lofa ge- i
brulkt men voor oliepersen en is bijvoorbeeld
van groot belang voor schepen, vooral oorlogs
schepen. De sponsachtige massa, bereid uit
Java-lofa, werd zeer gunstig beoordeeld in het
buitenland en de heer De Lange zond reeds 1
de eerste monsters naar Nederland, Duitsch-
land. Polen en Noord-Amerlka. zoo vernamen
wij. Het lijdt geen twijfel of Japan <al in de
toekomst als monopolist een ernstlgen concur
rent aan Oost-Java krijgen. Het product werd
tot dusverre op Ingehuurde gronden (Ja-
vaansch bezit) uitgeplant, doch uitbreiding ia
te verwachten. In verschillende kringen liet
men zich over dit eerste begin in optimistische 1
termen uit-
Ellendiger dan waar ook is de toestand op de
boekenmarkt in Japan. Hier heeft het katho
licisme vrijwel niets in te brengen. Tot voor
enkele Jaren werd nauwelijks één katholiek lite
rair boek in het Japansch vertaald, terwjjl de
protestantsche werken in groote hoeveelheden
werden vertaald en verspreid. Er bestaat zelfs
geen katholieke vertaling van het Oude Testa
ment. Alleen de nlet-katholleke uitgevers hebben
de vertaling van Papinl’s werken „Het leven van
Jezus" en .De H. Augustinus" uitgegeven. Beni
ge Jezuïeten zijn thans echter begonnen met
een kleine reeks vertalingen van letterkundige
en wetenschappelijke boeken. De Duitsche Je
zuïet Pater Krausz hoopt zelfs binnen niet al te
langen tijd een tijdschrift voor filosofie te kun
nen stichten. Een groot euvel is ondertusschen
nog het gebrek aan ultleen-bibliotheken, die
de protestanten in groote hoeveelheden bezit
ten. Een enkele protestantsche bibliotheek leen
de in het afgeloopen jaar 30.000 boeken uit en
wel aan een lezerskring, die voor negentig pro
cent uit heidenen bestond.
Uit dit alles blijkt, dat de katholieke missie
in het Oosten heel wat tekortkomingen heeft
te boeken, zy het dan ook, dat men deze te
kortkomingen niet tot een verwijt kan samen
vatten. Het is waar, dat de pers een indirect
hulpmiddel blijft, terwijl de regelrechtlge mis
sie-arbeid direct zijn nut afwerpt. Wij zien dan
ook. dat de missie vele roemrijke successen te
boeken heeft van individueele bekeeringen.
Maar bet is ook waar, dat een mlssie-actie door
de pers verder om zich heen grijpt en heele
massa's ontvankelijk kan maken voor de waar
heden van het katholieke geloof. Op deze wijze
krijgt de missie-arbeid een sterken socialen; in
slag. die zyn fascineerenden invloed op het in
dividu. het volk en den staat op den duur niet
kan missen.
Je moet beloven op Zondag bjj ons te bo
men eten, drong Mrs. Briggs aan.
En ik zal je dikwijls komen opzoeken, en
denk er aan. dat we de vacanties samen door
brengen, hoor, zei Jessie.
En als ik ooit iets voor Je kan doen, meis
je, dan heb Je het maar te zeggen, voegde
Elyah Briggs er aan toe. Want ik kan je
wel vertellen, dat ik veel van je ben gaan hou
den.
Nancy was werkelijk onder den Indruk van
dit alles, te meer omdat ze wist, hoe eerlijk het
In de omgeving van dessa Soember Djeroet
nabij Kotok Kalisa. ving de heer De Lange,
een Dultscher met langdurige ervaring in
Afrika (Liberia, Madagascar) eenigen tijd ge
leden proeven aan met de lofa-cultuur. meldde
de correspondent van het .Boer. Hbl." Tot dus
verre werd lofa uitsluitend gewonnen in Japan,
IS VOOR VISCH AUERFUNSTE WAT ER IS.
Wjj lezen in „Het Gezin”, orgaan van den
Ned. R. K. Bond voor Groote Gezinnen:
Opmerkelijk is, dat er in bibliotheken heel
wat meer levensbeschrijvingen te vinden zijn
van groote mannen, dan van groote vrouwen.
indien men tenminste de heillgverklaaiften
uitschakelt. z
Volgt daar nu uit, dat de mannén het van
ons winnen in heldhaftigheid? Geenszins. Er
volgt alleen uit. dat de heldhaftige vrouwen
evens meer in het verborgene blijven.-Er wordt
hier en daar zelfs stout beweerd, dat het aan
tal waarlijk groote vrouwen dat der mannen
overtreft. Hoe het zij, een feit is. dat er heel
wat heldhaftige vrouwen zijn, wier namen
nooit zullen bekend worden. vrouwen, die
dit ook niet wenschen, omdat zy zelf absoluut
niet overtuigd zijn van de grootheid van baar
leven. Er is er echter Een, die haar kent en
haar mooie daden telkens weer met gouden on-
uitwischbare letters grift in haar levensboek.
De waarlijk groote vrouwen, dat zijn de moe
ders van de groote gezinnen, die de zware en
moeilijke lasten gaarne en blijde drügen, die
van den heel vroegen morgen tot den heel
laten avond werken, hard werken. en niet
moe en niet zenuwachtig schijnen te worden
van kinderrumoer.
Het zijn de vrouwen, die haar eigen verlan
gen wegcijferen, de vrouwen, die enkel
„moeder” zijn, die er afgesloofd uitzien en
oud zjjn voor haar tijd, de vrouwen, die de
wereld dwaas noemt, maar die tot het uiterste
staan op de plaats van haar plicht en die ge
stadig verder klimmen den weg naar Je hemel
poort.
Gróót zjjn de vrouwen en moeders, die dap
per deze slechte tijden dom Huistelen, die zich
veel ontzeggen, om de eindjes aan elkaar te
kunnen knoopen, die met een glimlach, al is
die ook stil en droevig, strijden tegen het drei
gende spook van de armoede en niet door ge
le' aag en gezeur den toestand voor man en
kinderen verergeren.
Groote vrouwen, dat zijn zy, moeder of sus-
Geen Judson heeft ooit menschen op ka-
mer» hoeven te nemen en daarom kan ik er.
ondanks alles, niet toe besluiten. Ik zou me er
VQOr schamen als de menschen zelden: Ja,
»aar Jij moet kamers verhuren om te kunnen
leven, en toch, wat is er eigenlijk voor schande
Ik dacht dat ik genoeg bezat om van te
■eniei
wijk-.
Voer
1 wel
vel*
in
sche
1 op
Het staat thans vast, dat het nieuwe Sta
dion voor de toekomstige Olympische Spelen,
in de onmlddeMijke nabijheid van de stad
by Aqua Acetosa zal worden gebouwd. De
uitvoerige voorbereidingen l^ben uitgewe
zen, dat. wat ligging, ruimte en verbinding
met het centrum van Rome betreft, dit het
by uitstek geschikte terrein is.
Het Stadion zal een bouwwerk van giganti
sche afmetingen worden, grooter dan het Co
losseum; het zal ongeveer 140.000 bezoeken
kunnen bevatten en het wordt als zoodanig
het grootste stadion ter wereld. De bouwkosten
bedragen 30 millioen lire.
Nu het hakenkruis onder de emblemen van
den nieuwen koers in Dultschland een voorname
plaats is gaan innemen, vraagt in een by de
uitgevers Rowohlt te Beriyn verschenen ge
ïllustreerde brochure Wilhelm Scheuermann zich
af. wat de oorsprong van dit oer-oude teeken is.
Het is welhaast over de geheele wereld ver
spreid; het Is byv. zoowel in de pulnhoopen van
het oude Troje als by Indianenstammen in
Amerika gevonden.
De theorie dat het een oud stamteeken van de
Arrlèrs (Indogermanen) is, geeft echter geen uit
sluitsel over den oorsprong.
Scheuermann nu zoekt die in het werktuig,
waarmee de mensch in het steenen tijdperk voor
bet eerst vuur heeft gemaakt, de &g. vuurboor,
waarvan zooveel overbiyfselen in de Zwitaersche
paaldorpen zyn gevonden, dat onderzoekers als
Ferdinand Keiler. Hoerines en graaf Wurmbrand
bet hebben kunnen reconstrueeren.
Het is een soort drilboor die met behulp van
een pees werd gedraaid en zoowel diende om
gaten in den steen, die den mensch als grondstof
voor zyn werktuig diende, te boren als om
(door de ontwikkelde wrijving) vuur te maken.
De schrijver komt dan in een vernuftig betoog
tot de conclusie dat het beeld, 1 walk de
draaiende schyven dezer boren geven, een com
binatie van ringen met vier van bet mWiden
uitgaande spiralen is. Hierin ziet hy het proto
type van het hakenkruis en hy voert ter staving
van-dit inzicht tal van belangwekkende byzon-
lerheden aan. Of zyn hypothese juist is, valt
moeliyk te beoordeelen; rij is in elk geval
„anregend" en zal wel veel commentaar en wel
licht ook bestrijding uitlokken.
MMMNM ••M****M*(**aeae**«eaeaa***eeaaaeMag
aan dek was geweest en hem had nagespron
gen met een eind touw, wel. dan was Frank
vast en zeker verdronken.
Brown redde hem het leven en van nu af aar.
werd Franks positie zeer onaangenaam. Hij
was verplicht Brown-Bekkers uit te leveren,
maar de man had hem het leven gered!
Na dat voorval werd de verstandhouding tus-
schen dl* twee wat beter en Frank kreeg zUn
redder zelfs zoover dat hy er in toestemde te
zamen in New-York een kamer te huren.
Op een nacht stal Frank Brown’s portefeuille
(het geld sou de Bank in e'k geval terugkrij
gen!) en verdween nadat hy een briefje had
achtergelaten, dat luidde: ,.De Voorzienigheid
heeft Je voor de gevangenis bewaard. Leid
voortaan een beter leven.”
Zoo betaalde Frank voor het redden van zijn
leven en ik moest toegeven dat het heel mensch-
Uevend was.
..En wat zeg je nou?” vroeg Frank nadat bil
de geschiedenis had verteld.
,,’n Arme kerel, die Brown! Zou je hem nog
kunnen opsporen?”
.Misschien; maar waarom?”
„Omdat hy Bekkers niet is, meneer Holmes,'-
zei ik. „want dien sinjeur hebben we Juist in
New-Orleans gearresteerd, waar hU zich ver
borgen hield.”
.Maar.” stamelde Frank onthutst, ..het signa
lement!’’
.X>at slaat ook op honderd andere jongeman
nen."
bet geld van Brown dan?”
We keken het na. Het waren een paar hon
derd do'lars, die van den diefstal niet afkom
stig konden zyn.
Brown hebben we nooit meer teruggevonden.
:et geld bewaren we nog steeds.
De hooggelegen streken van Kenya worden
geteisterd door groote troepen wilde honden,
vroeger het eigendom van de inboorlingen, doch
door dezen vrygelaten. Deze wilde honden val
len in den avond en den ochtend de kudden
schapen aan. scheiden eenige dezer dieren van
de kudden af en verslinden ze dan. Onlangs
hebben de honden ook een Inlandsch jongetje
aangevallen, dat de schapen hoedde. Op zyn
luldr geschreeuw kwamen evenwel eenige man
nen naderbij en verdreven de dieren. Ook een
oude vrouw Is door de dieren aangevallen en
zwaar gewond. Deze wolfachtige honden heb
ben hun schuilplaatsen in de dichte bosschen,
waar zy zich verachullen in holle hoornen en
in JjqJen. gemaakt door wilde zwijnen
eindeiyk. Laten we de kwestie van den an
deren kant bekijken, ik ben uw gast en help
u alleen de koeten van uw huishouding dragen.
Zou u het zoo willen opvatten? vroeg
miss Judson snel.
Zeker, antwoordde Nancy, haar recht in
de oogen Mjkend.
En gelooft u. dat we samen overweg kun
nen?
IMar ben ik bbna zeker van. Ik hoop na-
tuuriyk. dat ik veel zal moeten werken en dan
biyft er niet veel tyd over om te babbelen,
maar we kunnen het elkaar toch gezellffe ma
ken gedurende de lange avonden.
Maar je zult er geen pleizier in hebben
om met mij om te gaan.
Waarom niet? En u zoudt me alles van
uw leven kunnen vertellen en van den tyd dat
uw vader nog leefde.
Miss Judson keek Nancy onderzoekend aan.
Het mooie, ovale gezichtje, de gevoelige mond,
de witte tanden, de vast-besloten kleine kin.
het glanzende haar: het leek de vrouw of het
een wezen uit een betere wereld was.
En zult u niet op me neerzien, omdat ik
een commensaal moest houden? vroeg ze. bijna
deemoedig.
Uur ik ben immers geen commensaal!
riep Nancy uit. Dt ben een vriendin, die by
u Inwoont.
Miss Judson stond plotseling op. Ga met
me mee, ael ae, ik zal Je het huis laten
zien en je slaapkamer. Het is hier niet groot,
maar het ia geaelig en proper.
leven, en dat was ook het geval zoolang ik me
gezond en sterk gevoelde Maar een paar we-
^en geleden ben ik ziek geworden en toen
•Hoest ik wel iemand by mü in huis nemen.
Als ik maar één pond per week meer inkomen
“«d, konden alle commensaals voor myn part
haar de maan loopen; maar ik bezit dat eene
Pond niet en daarom moet ik mijn hoogmoed
»el laten varen.
D» vrouw sprak op een byna harden, ruwen
toon, maar Nancy voelde, dat er Iets anders
achter zat. Ze zag de menscheiykheid van dat
“art. ie voelde wat er in die vrouw omging en
voelde zich door iets onverklaarbaars tot
haar aangetrokken. Ik geloof niet, dat Ik u
7*el last zal veroorzaken, miss Judson, zei ae
De toestand der katholieke pers in het verre
Oosten is dus, zooals men ziet, niet rooskleurig
en in dit licht wordt bet pas duideiyk, hoe ver-
dienkteiyk het werk is van het centrale pers
bureau en hoe beteekenisvol de Journalisten
school der Jezuieten-unlversiteit. Het persbureau
heeft tottaak om naar het voorbeeld van de
protestanten de persactie tot midden in de hei-
densche uitgaven door te voeren. Tot de mid
delen. die warden aangewend, behooren de ar
tikels. die regelmatig aan de heidensche pers
worden gezonden en die met een bewonderens-
waardlge welwillendheid worden afgedrukt. Geen
protestantsch missionaris is sedert 1918, het Jaar
dat de Japansche pers haar strijd tegen de
christeiyke bladen opgaf, afgewezen, wanneer hy
den wensch tot medewerking in christeiyken zin
te kennen gaf. De persarbeid werd enkele Jaren
geleden byzonder scherp gekarakteriseerd door
een missionaris van Steyl, die als zyn meenlng
te kennen gaf, dat de opvoeding en het onderwijs
door middel vin de pers in het verre Oosten
welbeschouwd belangrtjker was dan het doopen.
Ik weet zeker, dat bet me hier best aal
bevallen, zei Nancy, nadat ze het aardige
buisje bezichtigd had. ik sou het niet beter
kunnen treffen.
Een half uur later verlieten de meisjes La
burnum Cottage; ze hadden afgesproken, dat
Nancy er den volgenden dag haar Intrek sou
nemen.
Het Ujkt me een aardig meisje, dacht Mary
Judson, en toch kan ik niet uit haar wys wor
den. Ze lykt niet op het soort vrouw, dat ik in
huis had willen nemen. Als ik er eerder toe be
sloten bad. Ze is jong en vroolijk, en het Ujkt
me niet, dat ze leeft met dat doel voor oogen.
dat iedere vrouw behoort te hebben. Eigenlyk
moest ik haar niet nemen; ze zal een massa
aanbidders krygen en dan 'is *t met myn rust
gedaan. Maar waarom mag ze geen aanbidders
hebben? Ze is jong en knap en aantrekkelyk.
zou ik het dan niet prettig vinden om jong
en knap en aantrekkeiyk te zyn?
De vrouw staarde eenige oogenblikken na
denkend voor zich uit. In ieder geval ben ik
biy. dat ik het zóó met haar heb afgesproken:
ze heeft my beloofd dat se zich niet als com
mensaal beschouwen zal: het is alleen een gast
die by my tn huis komt wonen en de de kosten
wat helpt dragen. Niemand zal ooit kunnen
zeggen, dat ik den naam van onze familie on
eer heb aangedaan.
Den volgenden dag, onder alle mogelyke be
loften en vermaningen, verliet Nancy Wood-
róyd om in Laburnum Cottage, Rhododen-
S toestanden van de Katholieke Pers
Oost-Aziè energieke maatregelen genomen. Het
(^zte Chlneesche nationale concilie van 1924
aejde een commissie samen, die zich os. ook
ging, dat hy ieder meisje uit Leeds, zelfs het
rijkste maar voor het nemen had. En daar
kwam dit hoogmoedige schepsel, dat geen cent
bezat en om een of andere dwaze reden geld
wilde verdienen, dat hem botweg geweigerd
had.
Dé eerste dagen na Nancy’s weigering voelde
Ben zich gedrukt, uit het veld geslagen. Maar
kort daarop kreeg hy zyn optimisme terug. In
Leeds zelden se altyd, dat Ben Briggs vroeg of
laat altyd kreeg waar hy zyn zinnen op gezet
en daarom zou hy Nancy ook vroeg of
Uat winnen. Op welke manier dft moest ge
béuren wist hy nog niet: maar de eenzaamheid
zou haar gauw genoeg gaan vervelen en dan
zou ze wel by hem terug komen. En hy zou
grootmoedig zyn! Onder de hand sou hy veel
geld verdienen; met geld kon je alles gedaan
krijgen in de wereld en al zou het jaren duren,
er moest gebeuren wat hy verlangde!
HOOFDSTUK IX.
MARY JUDSON’S- ERFENIS
Op een avond, acht maanden nadat ae haar
uitrek in Laburnum Cottage had genomen, zat
Nancy alleen In de kamer. Het huilen stond
haar nader dan het lachen.
Het was een sombere, trieste avond in Fe
bruari; de klamme, vochtige mist hing over de
stad. Acht maanden te voren was ze nog vol
goeden moed geweest, vroolijk. zeker van haar
welslagen. Ze was ervan overtuigd, dat ze veel
betere ontwerpen zou kunnen teekenen dan
was gemeend. Want al hebben de Yorkshlrers
hun eigenaardigheden, er is misschien Apen
streek in Engeland waar de bewoners zoo nar-
teiyk en oprecht zyn.
Van Ben Briggs nam Nancy geen afscheid.
Hy was niet thuis op het oogenblik. dat ae
wegging; hy was opzettelijk te voeen de deur
uitgegaan. Het was moeliyk te zeggen, wat er
in Ben omging. Hy nad dien nacht na het ge
sprek met Nancy ternauwernood een oog dicht
gedaan; het had hem voor den eersten keer
in zyn leven een knauw gegeven. Het was niet
alleen omdat hy verliefd was op Nancy en hst
hem hinderde, dat ae niet van hem hield. Er
waren andere factoren. Ten eerste was hy hoo-
geiyk verbaasd. Hy had er nooit een oogenblik
aan gedacht, dat een meisje hém sou weigeren,
hem. Ben Briggs. Wat verwachtte ae wel? Wat
wilde ze meer? Hy begreep er niets van. Zyn
zelfvertrouwen had een geduchten schok ge
kregen: zou hy zichzelf overschat hebben?
w->en heel eigenaardige zaak,” vertelde detec-
fl.tlve O’Malone. „was de beroovlng van de
•‘—'Portland and Colonial Bank. Het is al ge-
ruimen tyd geleden en ik werkte destijds samen
met Frank Wells, een schranderen jongeman, die
ons particulier detective-bureau een groote toe
komst tegemoet zou doen gaan, want hy was
zoo doortastend, ondernemend en zelfverzekerd
In zyn optreden, dat ik den Indruk kreeg, dat
hy ons bescheiden detective-bureautje op slag
wereldberoemd wilde maken.
Frank was een beste jongen; hy droeg het
hart op de rechte plaats en dat was de oorzaak
dat de zaak van de Portland and Colonial Bank
zoo’n eigenaardig geval was.
Het was opzlchzelf beschouwd een heel een
voudige beroovlng. De kassier van het kantoor
der Bank te New-Orleans, Bekkers, was voor
de verleiding bezweken en ging er op een goeden
dag vandoor met ongeveer twintigduizend dol
lar. Men vermoedde dat hy naar New-York de
wyk had genomen, maar er was net zooveel kans
dat hy naar Honoloeloe was gevlucht.
De politie werd met de opsporing van Bek
kers belast en, onafhankelijk van de politie
kreeg ook ons detective-bureau opdracht de
zaak uit te zoeken.
Frank Wells wreef zich in de handen. .Mooie
I zaak." zei hy, maar je moet weten dat hij
.edere beroovlng een .jnooie zaak” noemde, en-
kel en alleen omdat hy biy was dat hy geen
moordenaar behoefde op te sporen.
Wy kwamen overeen dat Frank zich op het
spoor van den dief zou werden, terwijl ik, thuis.
I de overige zaken van het bureau waarnam.
Frank vertrok met een verrukt gezicht. Een
week later kwam hy reeds terug.
„Ik heb hem!” zei hy kort, waarop ik hem
stomverwonderd aanstaarde.
„Werkeiyk?” vroeg ik, want een dergeiyk suc
cess leek ongeloofeiyk.
^Ja, maar ik heb hem moeten laten loopen.”
zei Frank en toen vertelde hy de heele geschie
denis.
In New-Orleans had hy van de bankdlrectie
het signalement van Bekkers gekregen, terwyi
L men hem bovendien een foto van den dader had
laten zien. Bekkers was slank, regelmatig ge
zicht. bruin haar, bruine .oogen, sport type.
Frank prentte het signalement in zyn geheu
gen en begon met frisschen moed aan zyn on
derzoek.
Al heel spoedig kreeg hy aanwijzingen dat
Bekkers, zooals reeds vermoed werd, naar New-
York was gevlucht. Hy reisde hem vlug na. maar
i ontdekte dat Bekkers' boot, by uitzondering,
L Charleston had aangedaan. Frank gaf een man
netje dat in de haven van New-York af en toe
voor ons werkt, opdracht na te gaan of Bekkers
in New-York de boot had verlaten. Onderwyi
begaf hy zich zelf per snelste gelegenheid naar
t Charleston.
In die stad vond hy niets, maar maakte er
toevallig kennis met een zekeren kapitein Jllmer
- die gezagvoerder was op een ouden, half ver
molmden schoener, die zoo’n beetje kusthandel
dreef. Kapitein Jllmer was, zooals wel meer by
zeelui voorkomt, zeer spraakzaam en in het
kroegje *waar Frank hem ontmoette vertelde
hy hem van zyn vreemden passagier.
Vreemde passagier? Frank zette zyn ooren
wagenwijd open. Het bleek dat de schoener
„Seacomb” een zonderlingen jongeman aar.
boord had. Brown heette hy en hy reisde zon
der bagage en kwam in geen enkele haven aar
land.
Als dat Bekkers eens was! dacht Frank en
hy hoorde den kapitein verder (Ut, zoodat hy
zich Brown goed kon voorstellen.
Het signalement was geiyk aan dat van Bek
kers! Frank’s besluit was genomen. Om volle
dige zekerheid te krijgen nam hy passage op de
nen en
ter, die heele nachten zwygend en zonder kla
gen aan een ziekbed kunnen zitten, die geen
vermoeidheid willen voelen, en in wier hart
enkel zorg en harteiykheid en geduld en liefde
heerscht voor den patiënt, al is die ook soms
erg lastig.
Groote vrouwen dat sUn de meisjes, die
haar huwelijkskansen voorby laten gaan, om
dat ze meenen, dat ae kaar ouden vader en
haar hulpbehoevende moeder niet alleen kun
nen laten. Denkt ge, dat ze niet begrijpen, dat
ze daarmee haar eigen leven opofferen. en
meent ge dat ae deze smart niet diep roe’en?
Groote vrouwen, dat zijn de armeiyke
slootjes, die 's morgens In de eerste H. Mi*
achteraan in de kerk knielen voor wie Jiee’
de verdere dag één harde arbeid Is; die
schrapen om thuis zooveel mogeiyk te kun-
neü helpen en die gekleed gaan in een japon
van jaren her, die een mantel en een hoed
dragen, waarvan men zich het modejaar niet
meer herinneren kan.
Groote vrouwen dat zyn zy. die Üch vrij
willig en biyde opsluiten binnen de klooster
muren, om haar verdere leven door te bren
gen in offer, boete, arbeid en gebed voor an
deren.
Groote vrouwen dat zyn *y, die met een
glimlach alles verlaten en naar de verre Mis
siën gaan, om daar, 'ten koste van haar ge
zondheid en een onnoemeiyk getal offers, wat
licht en biyheld te brengen aan de duizenden,
die leven in duisternis en droefheid.
Groote vrouwen dat *yn allen, die ’s levens
lasten geduldig en dapper dragen die, niet
tegenstaande eigen smart en drukken arbeid
toch altyd nog tyd vinden voor een goed en
vriéndelijk woord; die een warm en gevoeUg
hart hebben voor de nooden van anderen en
by wie niemand vergeefs om hulp komt.
Groote vrouwen dat zyn al deze onbe
kende he'dlnnen aan wie allen een voorbeeld
nemen kunnen zy, die niet schitteren tn
deze wereld, maar die schatten vergaren voor
de eeuwigheid, die een weldaad zyn voor
anderen en wier aantal, ook in deze moei
lijke dagen gelukkig nog groot is.
ANNY B^H.
.-Seacomb". De boot was bestemd voor New-
York. zoodat hy dAAr Bekkers (of Brown!) kon
arresteeren.
De schoener „Seacomb" was oud en had zoo
goed .als geen passaglersacommodatle, maar mei
een beetje goeden wil kreeg Frank nog een
plaats. Brown bleek een jongeman van slank
postuur, regelmatig gezicht, bruin haar en brui
ne oogen. Een sporttype. Het signalement van
Bekkers! dacht Frank en hy zuchtte van vol-
doening. Bovendien kwam Frank er achter dat
Brown over een welgevulde portefeuille be
schikte. Overigen* was Brown een reisgezel die
zich weinig met den ander bemoeide. Hy zat
heele dagen in zyn hut met een flesch whiskey.
Op een dag kreeg Frank een ongeluk dat byna
een optydlg ein
de maakte aan
zyn i
loopbaan,
gleed - namelijk
uit en viel over
boord. Als toe
vallig Brown niet
f dn *>y v«Ue*van
f anderen vinger
edert eenigen tyd hebben de kerkelyke
autoriteiten in verband met de ellendige
toestanden van de Katholieke Pers in z
Nadat ze allen een
en lieten deze
zou houden met dé pers. Daardoor werd
de aandacht voor de pers in het verre Oosten
ja direct verband gebracht met de bemoeiingen
nn de plaatseiyke instanties.
Boe belangrijk deze actie is of worden kan,
kijkt reeds uit het feit, dat in de Mongoolsche
landen ongeveer het derde of vierde deel- der
geheele menschheid woont. Het betreft hier
niet de natuurvolken maar de cultuurvolken,
die de kunst van het lezen sedert onheuglijke
tjjden verslaan. Slechts een vyfde gedeelte van
de Chineesche bevolking, d w z. van de volwas-
ten Chlneezen, kan lezen en de pogingen van
de regeering om in een tijdsverloop van twin
tig jaar alle Chineezen een behoorlijke school-
cpleidlng te verschaffen, zullen nog vele hinder
palen te overwinnen hebben. Maar Inmiddels
moet het de moeite loonen voor een aantal van
W tot 80 millioen menschen de katholieke pers
behctorlijk te bezorgen. Het aantal lezers neemt
bovendien toe In weerwil' van oorlog en poM-
Ueken cfaaós. die in het verre Oosten aan de
arde van den dag zyn.
In Japan is het aantal analphabaten zeer
gering en zelfs in het schiereiland Korea neemt
de ontwikkeling- onder Japanschen invloed ge
stadig toe. Daar heeft dus de katholieke pers
heel «at meer mogelijkheden dan In China.
Tot dusver telt China drie katholieke dag
bladen. te weten „De Ichepao” (Het sociale
welzijn) in Peking, welke met 20.000 lezers het
meest gelezen blad van Noord-Chlna is. Verder
de „CathoUc Observer" in Sjanghai en de
jgchungwopao" te Hongkong
Eerstgenoemd blad bestaat sinds 1915, de twee
andere zjjn pas in de laatste jaren ontstaan.
In het geheel telt China 400 tot 500 dagbladen.
Sterk is het katholicisme dus niet in de Chi
neesche pers vertegenwoordigd. Bovendien is
ook het aantal katholieken dat lezen kan.
slechts voor een klein deel op katholieke bla
den geabonneerd daar de Chineesche katholie
ken meestal arm zijn en tot de onderste lagen
van de bevolking behboren Het protestantisme
heeft voornameiyk de ontwikkelden veroverd,
hetgeen vooral te danken is aan de groote mis-
sie-pers der protestanten, die in oplage de ka
tholieke pers verre Overtreft.
Met de tijdschriften is het, eenigszins beter
gesteld. Hier hebben we althans ongeveer dertig
periodieken tegenover 70 of 80 protestantsche.
Weliswaar heeft de katholieke pers vier uit
stekende drukkerijen tot haar beschikking, wier
boekencataloog tot dusver 2500 nummers bevat
en waarvan de drukkerij der Jezuïeten te Zika-
wei de beste is, maar dit is lang niet voldoende
voor het groote doel.
De missionaris Pater Rutten. destyds alge-
roeene overste der congregatie van Scheut, die
verschillende belangrijke missieposten in Noord-
Chlna bezit, verklaarde eens: „Wy oefenen nog
in'de verste verte niet den invloed uit. dien wy
kunnen hebben, wy hebben nauwelijks een po
ging gedaan om Chineesche journalisten aan te
stellen, die dezen naam waardig zijn. De leiders
van de groote pers moeten leeken zyn met
talent en een uitstekende opleiding. Maar zyn
die onder de drie millioen geloovigen te vinden?
Weinig, veel te weinig! Wy moeten er dus op
bedacht zyn om de katholieke geestelijke elite
zoo sterk mogelyk te maken.''
En Pater de Jonge, referent voor bet pers
wezen in Peking, klaagde tn bet orgaan der sy
nodale commissie: meerderheid der bevol
king kent on* niet eens. De redacteur van een
groot protestantsch tydschrift in China ver
zocht ons kort geleden om een artikel over de
Katholieke Kerk en schreef daarby de volgen
de veelzeggende woorden: .Het is een feit, dat
velen my inlichtingen vragen over de Katho
lieke Kerk.... kunt u ons 'niet helpen aan
vlugschriften.’’ Deze schryver stelde voor in
China een „Gebou— voor de goede pers” op te
richten en daartoe een aparte missie-congrega
tie in het leven te roepen, die zich uitsluitend
aan de perscampagne wijdt. Iedere missie
moest eigenlyk een maand- of weekblad bezit
ten. dat met wat goeden wil gefinancierd kan
•orden. Katholieke journalisten zouden plaat
sing mceten vinden in de groote heidensche
bladen om daarin Invloed te kunnen uitoefe
nen. Aldus Pater de Jong
Hoe staat bet nu in Japan, waar veel meer
ontwikkelden zyn? Daar bestaan 1200 dagbla
den met een totaal van vyftlen millioen lezers.
Geen van deze bladen is katholiek en de kleine
katholieke gemeente in dit land is te arm om
oen eigen orgaan te kunnen financieren. Wel
bezit men een weekblad, de „Nippon Katoriku
Chimbun” (Japansch Katholieke Courant), die
behalve religieuze onderwerpen ook de actueele
vragen van het profane leven behandelt, en
ongeveer 12000 abonné’s telt, waarmee een goed
deel van de volwassen katholieken in Japan
•ordt bereikt. Tegenover de elf katholieke tyd-
•chriften van Japan (met uitzondering van
Korea) staan 192 protestantsche tydschritten,
waarvan 134 maandbladen en 8 weekbladen.
Verder telt Japan niet minder den 250
Boeddhistische tydschriften. Vóór den grooten
oorlog had een Fransche Pater met Franache
en later Duitsche hulp een tractaat-ultgeverij
opgericht, maar de Japansche oorlogsverklaring
aan Dultschland ontnam deze onderneming haar
tinancieelen grondslag. Thans echter is deze ar
beid weder in een nieuwen vorm opgebloeid,
maar hy reikt nog in de verste verte niet aan
de geweldige tractaat-propaganda der protes
tantsche missles. Na den oorlog hebben vboral de
Duitsche Paters Franciscanen zich geworpen op
de uitbreiding van de katholieke pers in Japan.
Cz. Pater Hugolln Noll O. F. M., die onlang»
werd benoemd tot hoofdredacteur van het La-
tynsche periodiek „Actlo Missionaria”. welk
blad bedoeld Is als een verbindingsorgaan voor
alle In de per* werkzame Ynlssionarlssen.
dert 1932 kent Japan een p$rs-Zondag.
na acht maanden moest ze bekennen, dat haar
plannen jammerlik schipbreuk geleden had
den
Ze stond er niet slechter voor dan In het be
gin: het grootste gedeelte van haar driehon
derd pond was onaangetast gebleven, maar »e
had geen enkele vordering genumkt op de ma
nier, die ze zich had voorgesteld.
Ze had hard gewerkt. Ze had een grondige
studie gemaakt van de productie van wollen «h
linnen stoffen. Den raad vsn Elyah Brigg* op
volgend. bad ze de fabrikanten nog niet opge
zocht voor dat ze zich geheel meester voelde
op het nieuwe terrein. Met optnerkelyke vlug
heid had ze zich de noodige techniek eigen ge
maakt, tot ae op een gegeven oogenblik meer
verstand van den aard van dit bedrijf had dan
menigeen die zijn leven er in had doorgebracht.
Maar haar ontwerpen waren niet gezocht, haar
diensten waren niet noodig. Niet dat ae niet
werd toegelaten by de fabrikanten; daarvoor
zag ze er te aardig uit. Menig koppig Yorks-
hlre-man ontving haar graag in zyn kantoor
cm met haar te kunnen praten, maar als bet
qp zakendoen aankwam, liep het op niets uit.
Twee dingen had se opgemerkt. Ten eerste,
dat de Yorkshlrer de meest styfboofdlge en de
meest conservatieve mensch ter wereld was en
dat het even gemakkelUk was om Gibraltar
met de handen af te breken dan de conventies
van een Yorkshtrer aan te tasten. Ze merkte
al spoedig, dat hy alleen de paden bewandelde
die al door rijn voorouden bewandeld waren.