Katholieke pers den dag m <KUl Erfdeel I Uel/bcne Slaolie ^3 de missie-arbeid ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN ROBINSONschoenen zijn met leeren- of met rubberzool t: Verbetering in zicht Groote vrouwen Wilde honden in actie Een Dom zinkt in de diepte A >en I 1170 slangensoorten in Panama Nieuw Olympisch Stadion te Rome Een nieuwe cultuur in Djember Waar komt het haken- kruis vandaan? 5*“^ f faenschlievende Detective Alle abonné’s ff750.- MïïriSS f250.- ïïn^ fl25.-^^^ fSO.-^T AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Qt katholieke pers staat achter by -tic protestantsche 8e- aag De boekenmarkt F Het VS» zoo’n mooie dag. om op dat ■welfs te pagaaien. zee gaan Willie Woensdag zich liet overhalen mee te gaan. Ze deden hun schoe- kousen uit achter boven het strand. Willie liet tijdje gepa- oude inktviach alle kóusen en achoe- nen aangetrokkén en ze kwamen Juist ik „Kom terug." riep Robbie, „of i Ingezonden Mededeeling) teel- verdienen. had. niet zou Bd«*. Ltfn- ioirf riep Ivy, terwijl ae bet groepje voor ging naar den kant In Panama leven 1170 verschillende slangen- soorten, waarvan 405 giftig zijn. Bijna 34 pet. van de bevolking wordt te eenlger tijd door een slang gebeten. De meest voorkomende soorten zijn de Bushmasters, de Ferde lance-slangen en de Koraalslangen, die alle giftig zijn. De be handeling van de patiënten, die het slachtoffer geworden zijn =yan een slangenbeet, geschiedt niet meer zooals vroeger met alcohol, doch met antlvenine, dat wordt gemaakt uit slangengif. Volgens de resultaten van het onderzoek, u. gesteld door den Oost-Pruisischen provinciaal conservator Prof. Dr. Dethlefaen. zakt de Ko ningsberger Dom langzamerhand weg. Het tem po van het verzinken.is echter zóó langzaam, dat dit monument van bouwkunst nog eeuwen lang voor de stad Koningsbergen gespaard zal blijven. De Dom is aan den Westelijken ingang het zwaarst getroffen. Hier is het bouwwerk reeds in den loop der eeuwen 1 87 meter gezakt. De oorzaak is hoogstwaarschijnlijk een turflaag, die op ongeveer 4 meter diepte ligt. n n n !e Is 0 it is !t lè It tijd ir de ijsel. tjwel ■oor- olks- ttmg doch Sterk even het klem g rok- aan ma- vln- voi- nd), ngt, Al ls Is :t >e k 0 tt ■n tt 'e het Iheid van tucht Fele- dat lillen t de kost, nde- nog les hun 18*1 □sof k is adat «bll- ■aar isu- dan wu- (ksn «kt. P-° i de lest- inde dik- »gen troef ■den. »aag nlng zoo naar d ia rast- ink- oren heid vaar tr ta fellflc ver- ffen aan. n e r u n zal het Freddy Vrijdag vertellen." (Morgenavond vervolg' .W® gaald hadden, vond Ivy dat het tijd werd, dat ze hun kousen en achoe- zjjn pijp achter, omdat, naar hij seide, het zoo gek stond, te pagaaien, terwijl je een steenen pijp rookte. „Ziet de zee er niet heerlijk uit.' nen weer gingen opzoeken. „We moeten ze halen, voordat de vloed komt opzetten.” ael ae. Doch toen ae op zee waren, had de op tijd, om te zien, boe hij verdween met Willie’s pijp in zijn bek ijft het Engeltch van Joseph Hocking terwijl verwerking alleen geschiedt in een fa briek in Jena (Dultschland). Het is een vrucht van de structuur van een watermeloen, die ge droogd wordt en vervolgens bereid; lofa ge- i brulkt men voor oliepersen en is bijvoorbeeld van groot belang voor schepen, vooral oorlogs schepen. De sponsachtige massa, bereid uit Java-lofa, werd zeer gunstig beoordeeld in het buitenland en de heer De Lange zond reeds 1 de eerste monsters naar Nederland, Duitsch- land. Polen en Noord-Amerlka. zoo vernamen wij. Het lijdt geen twijfel of Japan <al in de toekomst als monopolist een ernstlgen concur rent aan Oost-Java krijgen. Het product werd tot dusverre op Ingehuurde gronden (Ja- vaansch bezit) uitgeplant, doch uitbreiding ia te verwachten. In verschillende kringen liet men zich over dit eerste begin in optimistische 1 termen uit- Ellendiger dan waar ook is de toestand op de boekenmarkt in Japan. Hier heeft het katho licisme vrijwel niets in te brengen. Tot voor enkele Jaren werd nauwelijks één katholiek lite rair boek in het Japansch vertaald, terwjjl de protestantsche werken in groote hoeveelheden werden vertaald en verspreid. Er bestaat zelfs geen katholieke vertaling van het Oude Testa ment. Alleen de nlet-katholleke uitgevers hebben de vertaling van Papinl’s werken „Het leven van Jezus" en .De H. Augustinus" uitgegeven. Beni ge Jezuïeten zijn thans echter begonnen met een kleine reeks vertalingen van letterkundige en wetenschappelijke boeken. De Duitsche Je zuïet Pater Krausz hoopt zelfs binnen niet al te langen tijd een tijdschrift voor filosofie te kun nen stichten. Een groot euvel is ondertusschen nog het gebrek aan ultleen-bibliotheken, die de protestanten in groote hoeveelheden bezit ten. Een enkele protestantsche bibliotheek leen de in het afgeloopen jaar 30.000 boeken uit en wel aan een lezerskring, die voor negentig pro cent uit heidenen bestond. Uit dit alles blijkt, dat de katholieke missie in het Oosten heel wat tekortkomingen heeft te boeken, zy het dan ook, dat men deze te kortkomingen niet tot een verwijt kan samen vatten. Het is waar, dat de pers een indirect hulpmiddel blijft, terwijl de regelrechtlge mis sie-arbeid direct zijn nut afwerpt. Wij zien dan ook. dat de missie vele roemrijke successen te boeken heeft van individueele bekeeringen. Maar bet is ook waar, dat een mlssie-actie door de pers verder om zich heen grijpt en heele massa's ontvankelijk kan maken voor de waar heden van het katholieke geloof. Op deze wijze krijgt de missie-arbeid een sterken socialen; in slag. die zyn fascineerenden invloed op het in dividu. het volk en den staat op den duur niet kan missen. Je moet beloven op Zondag bjj ons te bo men eten, drong Mrs. Briggs aan. En ik zal je dikwijls komen opzoeken, en denk er aan. dat we de vacanties samen door brengen, hoor, zei Jessie. En als ik ooit iets voor Je kan doen, meis je, dan heb Je het maar te zeggen, voegde Elyah Briggs er aan toe. Want ik kan je wel vertellen, dat ik veel van je ben gaan hou den. Nancy was werkelijk onder den Indruk van dit alles, te meer omdat ze wist, hoe eerlijk het In de omgeving van dessa Soember Djeroet nabij Kotok Kalisa. ving de heer De Lange, een Dultscher met langdurige ervaring in Afrika (Liberia, Madagascar) eenigen tijd ge leden proeven aan met de lofa-cultuur. meldde de correspondent van het .Boer. Hbl." Tot dus verre werd lofa uitsluitend gewonnen in Japan, IS VOOR VISCH AUERFUNSTE WAT ER IS. Wjj lezen in „Het Gezin”, orgaan van den Ned. R. K. Bond voor Groote Gezinnen: Opmerkelijk is, dat er in bibliotheken heel wat meer levensbeschrijvingen te vinden zijn van groote mannen, dan van groote vrouwen. indien men tenminste de heillgverklaaiften uitschakelt. z Volgt daar nu uit, dat de mannén het van ons winnen in heldhaftigheid? Geenszins. Er volgt alleen uit. dat de heldhaftige vrouwen evens meer in het verborgene blijven.-Er wordt hier en daar zelfs stout beweerd, dat het aan tal waarlijk groote vrouwen dat der mannen overtreft. Hoe het zij, een feit is. dat er heel wat heldhaftige vrouwen zijn, wier namen nooit zullen bekend worden. vrouwen, die dit ook niet wenschen, omdat zy zelf absoluut niet overtuigd zijn van de grootheid van baar leven. Er is er echter Een, die haar kent en haar mooie daden telkens weer met gouden on- uitwischbare letters grift in haar levensboek. De waarlijk groote vrouwen, dat zijn de moe ders van de groote gezinnen, die de zware en moeilijke lasten gaarne en blijde drügen, die van den heel vroegen morgen tot den heel laten avond werken, hard werken. en niet moe en niet zenuwachtig schijnen te worden van kinderrumoer. Het zijn de vrouwen, die haar eigen verlan gen wegcijferen, de vrouwen, die enkel „moeder” zijn, die er afgesloofd uitzien en oud zjjn voor haar tijd, de vrouwen, die de wereld dwaas noemt, maar die tot het uiterste staan op de plaats van haar plicht en die ge stadig verder klimmen den weg naar Je hemel poort. Gróót zjjn de vrouwen en moeders, die dap per deze slechte tijden dom Huistelen, die zich veel ontzeggen, om de eindjes aan elkaar te kunnen knoopen, die met een glimlach, al is die ook stil en droevig, strijden tegen het drei gende spook van de armoede en niet door ge le' aag en gezeur den toestand voor man en kinderen verergeren. Groote vrouwen, dat zijn zy, moeder of sus- Geen Judson heeft ooit menschen op ka- mer» hoeven te nemen en daarom kan ik er. ondanks alles, niet toe besluiten. Ik zou me er VQOr schamen als de menschen zelden: Ja, »aar Jij moet kamers verhuren om te kunnen leven, en toch, wat is er eigenlijk voor schande Ik dacht dat ik genoeg bezat om van te ■eniei wijk-. Voer 1 wel vel* in sche 1 op Het staat thans vast, dat het nieuwe Sta dion voor de toekomstige Olympische Spelen, in de onmlddeMijke nabijheid van de stad by Aqua Acetosa zal worden gebouwd. De uitvoerige voorbereidingen l^ben uitgewe zen, dat. wat ligging, ruimte en verbinding met het centrum van Rome betreft, dit het by uitstek geschikte terrein is. Het Stadion zal een bouwwerk van giganti sche afmetingen worden, grooter dan het Co losseum; het zal ongeveer 140.000 bezoeken kunnen bevatten en het wordt als zoodanig het grootste stadion ter wereld. De bouwkosten bedragen 30 millioen lire. Nu het hakenkruis onder de emblemen van den nieuwen koers in Dultschland een voorname plaats is gaan innemen, vraagt in een by de uitgevers Rowohlt te Beriyn verschenen ge ïllustreerde brochure Wilhelm Scheuermann zich af. wat de oorsprong van dit oer-oude teeken is. Het is welhaast over de geheele wereld ver spreid; het Is byv. zoowel in de pulnhoopen van het oude Troje als by Indianenstammen in Amerika gevonden. De theorie dat het een oud stamteeken van de Arrlèrs (Indogermanen) is, geeft echter geen uit sluitsel over den oorsprong. Scheuermann nu zoekt die in het werktuig, waarmee de mensch in het steenen tijdperk voor bet eerst vuur heeft gemaakt, de &g. vuurboor, waarvan zooveel overbiyfselen in de Zwitaersche paaldorpen zyn gevonden, dat onderzoekers als Ferdinand Keiler. Hoerines en graaf Wurmbrand bet hebben kunnen reconstrueeren. Het is een soort drilboor die met behulp van een pees werd gedraaid en zoowel diende om gaten in den steen, die den mensch als grondstof voor zyn werktuig diende, te boren als om (door de ontwikkelde wrijving) vuur te maken. De schrijver komt dan in een vernuftig betoog tot de conclusie dat het beeld, 1 walk de draaiende schyven dezer boren geven, een com binatie van ringen met vier van bet mWiden uitgaande spiralen is. Hierin ziet hy het proto type van het hakenkruis en hy voert ter staving van-dit inzicht tal van belangwekkende byzon- lerheden aan. Of zyn hypothese juist is, valt moeliyk te beoordeelen; rij is in elk geval „anregend" en zal wel veel commentaar en wel licht ook bestrijding uitlokken. MMMNM ••M****M*(**aeae**«eaeaa***eeaaaeMag aan dek was geweest en hem had nagespron gen met een eind touw, wel. dan was Frank vast en zeker verdronken. Brown redde hem het leven en van nu af aar. werd Franks positie zeer onaangenaam. Hij was verplicht Brown-Bekkers uit te leveren, maar de man had hem het leven gered! Na dat voorval werd de verstandhouding tus- schen dl* twee wat beter en Frank kreeg zUn redder zelfs zoover dat hy er in toestemde te zamen in New-York een kamer te huren. Op een nacht stal Frank Brown’s portefeuille (het geld sou de Bank in e'k geval terugkrij gen!) en verdween nadat hy een briefje had achtergelaten, dat luidde: ,.De Voorzienigheid heeft Je voor de gevangenis bewaard. Leid voortaan een beter leven.” Zoo betaalde Frank voor het redden van zijn leven en ik moest toegeven dat het heel mensch- Uevend was. ..En wat zeg je nou?” vroeg Frank nadat bil de geschiedenis had verteld. ,,’n Arme kerel, die Brown! Zou je hem nog kunnen opsporen?” .Misschien; maar waarom?” „Omdat hy Bekkers niet is, meneer Holmes,'- zei ik. „want dien sinjeur hebben we Juist in New-Orleans gearresteerd, waar hU zich ver borgen hield.” .Maar.” stamelde Frank onthutst, ..het signa lement!’’ .X>at slaat ook op honderd andere jongeman nen." bet geld van Brown dan?” We keken het na. Het waren een paar hon derd do'lars, die van den diefstal niet afkom stig konden zyn. Brown hebben we nooit meer teruggevonden. :et geld bewaren we nog steeds. De hooggelegen streken van Kenya worden geteisterd door groote troepen wilde honden, vroeger het eigendom van de inboorlingen, doch door dezen vrygelaten. Deze wilde honden val len in den avond en den ochtend de kudden schapen aan. scheiden eenige dezer dieren van de kudden af en verslinden ze dan. Onlangs hebben de honden ook een Inlandsch jongetje aangevallen, dat de schapen hoedde. Op zyn luldr geschreeuw kwamen evenwel eenige man nen naderbij en verdreven de dieren. Ook een oude vrouw Is door de dieren aangevallen en zwaar gewond. Deze wolfachtige honden heb ben hun schuilplaatsen in de dichte bosschen, waar zy zich verachullen in holle hoornen en in JjqJen. gemaakt door wilde zwijnen eindeiyk. Laten we de kwestie van den an deren kant bekijken, ik ben uw gast en help u alleen de koeten van uw huishouding dragen. Zou u het zoo willen opvatten? vroeg miss Judson snel. Zeker, antwoordde Nancy, haar recht in de oogen Mjkend. En gelooft u. dat we samen overweg kun nen? IMar ben ik bbna zeker van. Ik hoop na- tuuriyk. dat ik veel zal moeten werken en dan biyft er niet veel tyd over om te babbelen, maar we kunnen het elkaar toch gezellffe ma ken gedurende de lange avonden. Maar je zult er geen pleizier in hebben om met mij om te gaan. Waarom niet? En u zoudt me alles van uw leven kunnen vertellen en van den tyd dat uw vader nog leefde. Miss Judson keek Nancy onderzoekend aan. Het mooie, ovale gezichtje, de gevoelige mond, de witte tanden, de vast-besloten kleine kin. het glanzende haar: het leek de vrouw of het een wezen uit een betere wereld was. En zult u niet op me neerzien, omdat ik een commensaal moest houden? vroeg ze. bijna deemoedig. Uur ik ben immers geen commensaal! riep Nancy uit. Dt ben een vriendin, die by u Inwoont. Miss Judson stond plotseling op. Ga met me mee, ael ae, ik zal Je het huis laten zien en je slaapkamer. Het is hier niet groot, maar het ia geaelig en proper. leven, en dat was ook het geval zoolang ik me gezond en sterk gevoelde Maar een paar we- ^en geleden ben ik ziek geworden en toen •Hoest ik wel iemand by mü in huis nemen. Als ik maar één pond per week meer inkomen “«d, konden alle commensaals voor myn part haar de maan loopen; maar ik bezit dat eene Pond niet en daarom moet ik mijn hoogmoed »el laten varen. D» vrouw sprak op een byna harden, ruwen toon, maar Nancy voelde, dat er Iets anders achter zat. Ze zag de menscheiykheid van dat “art. ie voelde wat er in die vrouw omging en voelde zich door iets onverklaarbaars tot haar aangetrokken. Ik geloof niet, dat Ik u 7*el last zal veroorzaken, miss Judson, zei ae De toestand der katholieke pers in het verre Oosten is dus, zooals men ziet, niet rooskleurig en in dit licht wordt bet pas duideiyk, hoe ver- dienkteiyk het werk is van het centrale pers bureau en hoe beteekenisvol de Journalisten school der Jezuieten-unlversiteit. Het persbureau heeft tottaak om naar het voorbeeld van de protestanten de persactie tot midden in de hei- densche uitgaven door te voeren. Tot de mid delen. die warden aangewend, behooren de ar tikels. die regelmatig aan de heidensche pers worden gezonden en die met een bewonderens- waardlge welwillendheid worden afgedrukt. Geen protestantsch missionaris is sedert 1918, het Jaar dat de Japansche pers haar strijd tegen de christeiyke bladen opgaf, afgewezen, wanneer hy den wensch tot medewerking in christeiyken zin te kennen gaf. De persarbeid werd enkele Jaren geleden byzonder scherp gekarakteriseerd door een missionaris van Steyl, die als zyn meenlng te kennen gaf, dat de opvoeding en het onderwijs door middel vin de pers in het verre Oosten welbeschouwd belangrtjker was dan het doopen. Ik weet zeker, dat bet me hier best aal bevallen, zei Nancy, nadat ze het aardige buisje bezichtigd had. ik sou het niet beter kunnen treffen. Een half uur later verlieten de meisjes La burnum Cottage; ze hadden afgesproken, dat Nancy er den volgenden dag haar Intrek sou nemen. Het Ujkt me een aardig meisje, dacht Mary Judson, en toch kan ik niet uit haar wys wor den. Ze lykt niet op het soort vrouw, dat ik in huis had willen nemen. Als ik er eerder toe be sloten bad. Ze is jong en vroolijk, en het Ujkt me niet, dat ze leeft met dat doel voor oogen. dat iedere vrouw behoort te hebben. Eigenlyk moest ik haar niet nemen; ze zal een massa aanbidders krygen en dan 'is *t met myn rust gedaan. Maar waarom mag ze geen aanbidders hebben? Ze is jong en knap en aantrekkelyk. zou ik het dan niet prettig vinden om jong en knap en aantrekkeiyk te zyn? De vrouw staarde eenige oogenblikken na denkend voor zich uit. In ieder geval ben ik biy. dat ik het zóó met haar heb afgesproken: ze heeft my beloofd dat se zich niet als com mensaal beschouwen zal: het is alleen een gast die by my tn huis komt wonen en de de kosten wat helpt dragen. Niemand zal ooit kunnen zeggen, dat ik den naam van onze familie on eer heb aangedaan. Den volgenden dag, onder alle mogelyke be loften en vermaningen, verliet Nancy Wood- róyd om in Laburnum Cottage, Rhododen- S toestanden van de Katholieke Pers Oost-Aziè energieke maatregelen genomen. Het (^zte Chlneesche nationale concilie van 1924 aejde een commissie samen, die zich os. ook ging, dat hy ieder meisje uit Leeds, zelfs het rijkste maar voor het nemen had. En daar kwam dit hoogmoedige schepsel, dat geen cent bezat en om een of andere dwaze reden geld wilde verdienen, dat hem botweg geweigerd had. Dé eerste dagen na Nancy’s weigering voelde Ben zich gedrukt, uit het veld geslagen. Maar kort daarop kreeg hy zyn optimisme terug. In Leeds zelden se altyd, dat Ben Briggs vroeg of laat altyd kreeg waar hy zyn zinnen op gezet en daarom zou hy Nancy ook vroeg of Uat winnen. Op welke manier dft moest ge béuren wist hy nog niet: maar de eenzaamheid zou haar gauw genoeg gaan vervelen en dan zou ze wel by hem terug komen. En hy zou grootmoedig zyn! Onder de hand sou hy veel geld verdienen; met geld kon je alles gedaan krijgen in de wereld en al zou het jaren duren, er moest gebeuren wat hy verlangde! HOOFDSTUK IX. MARY JUDSON’S- ERFENIS Op een avond, acht maanden nadat ae haar uitrek in Laburnum Cottage had genomen, zat Nancy alleen In de kamer. Het huilen stond haar nader dan het lachen. Het was een sombere, trieste avond in Fe bruari; de klamme, vochtige mist hing over de stad. Acht maanden te voren was ze nog vol goeden moed geweest, vroolijk. zeker van haar welslagen. Ze was ervan overtuigd, dat ze veel betere ontwerpen zou kunnen teekenen dan was gemeend. Want al hebben de Yorkshlrers hun eigenaardigheden, er is misschien Apen streek in Engeland waar de bewoners zoo nar- teiyk en oprecht zyn. Van Ben Briggs nam Nancy geen afscheid. Hy was niet thuis op het oogenblik. dat ae wegging; hy was opzettelijk te voeen de deur uitgegaan. Het was moeliyk te zeggen, wat er in Ben omging. Hy nad dien nacht na het ge sprek met Nancy ternauwernood een oog dicht gedaan; het had hem voor den eersten keer in zyn leven een knauw gegeven. Het was niet alleen omdat hy verliefd was op Nancy en hst hem hinderde, dat ae niet van hem hield. Er waren andere factoren. Ten eerste was hy hoo- geiyk verbaasd. Hy had er nooit een oogenblik aan gedacht, dat een meisje hém sou weigeren, hem. Ben Briggs. Wat verwachtte ae wel? Wat wilde ze meer? Hy begreep er niets van. Zyn zelfvertrouwen had een geduchten schok ge kregen: zou hy zichzelf overschat hebben? w->en heel eigenaardige zaak,” vertelde detec- fl.tlve O’Malone. „was de beroovlng van de •‘—'Portland and Colonial Bank. Het is al ge- ruimen tyd geleden en ik werkte destijds samen met Frank Wells, een schranderen jongeman, die ons particulier detective-bureau een groote toe komst tegemoet zou doen gaan, want hy was zoo doortastend, ondernemend en zelfverzekerd In zyn optreden, dat ik den Indruk kreeg, dat hy ons bescheiden detective-bureautje op slag wereldberoemd wilde maken. Frank was een beste jongen; hy droeg het hart op de rechte plaats en dat was de oorzaak dat de zaak van de Portland and Colonial Bank zoo’n eigenaardig geval was. Het was opzlchzelf beschouwd een heel een voudige beroovlng. De kassier van het kantoor der Bank te New-Orleans, Bekkers, was voor de verleiding bezweken en ging er op een goeden dag vandoor met ongeveer twintigduizend dol lar. Men vermoedde dat hy naar New-York de wyk had genomen, maar er was net zooveel kans dat hy naar Honoloeloe was gevlucht. De politie werd met de opsporing van Bek kers belast en, onafhankelijk van de politie kreeg ook ons detective-bureau opdracht de zaak uit te zoeken. Frank Wells wreef zich in de handen. .Mooie I zaak." zei hy, maar je moet weten dat hij .edere beroovlng een .jnooie zaak” noemde, en- kel en alleen omdat hy biy was dat hy geen moordenaar behoefde op te sporen. Wy kwamen overeen dat Frank zich op het spoor van den dief zou werden, terwijl ik, thuis. I de overige zaken van het bureau waarnam. Frank vertrok met een verrukt gezicht. Een week later kwam hy reeds terug. „Ik heb hem!” zei hy kort, waarop ik hem stomverwonderd aanstaarde. „Werkeiyk?” vroeg ik, want een dergeiyk suc cess leek ongeloofeiyk. ^Ja, maar ik heb hem moeten laten loopen.” zei Frank en toen vertelde hy de heele geschie denis. In New-Orleans had hy van de bankdlrectie het signalement van Bekkers gekregen, terwyi L men hem bovendien een foto van den dader had laten zien. Bekkers was slank, regelmatig ge zicht. bruin haar, bruine .oogen, sport type. Frank prentte het signalement in zyn geheu gen en begon met frisschen moed aan zyn on derzoek. Al heel spoedig kreeg hy aanwijzingen dat Bekkers, zooals reeds vermoed werd, naar New- York was gevlucht. Hy reisde hem vlug na. maar i ontdekte dat Bekkers' boot, by uitzondering, L Charleston had aangedaan. Frank gaf een man netje dat in de haven van New-York af en toe voor ons werkt, opdracht na te gaan of Bekkers in New-York de boot had verlaten. Onderwyi begaf hy zich zelf per snelste gelegenheid naar t Charleston. In die stad vond hy niets, maar maakte er toevallig kennis met een zekeren kapitein Jllmer - die gezagvoerder was op een ouden, half ver molmden schoener, die zoo’n beetje kusthandel dreef. Kapitein Jllmer was, zooals wel meer by zeelui voorkomt, zeer spraakzaam en in het kroegje *waar Frank hem ontmoette vertelde hy hem van zyn vreemden passagier. Vreemde passagier? Frank zette zyn ooren wagenwijd open. Het bleek dat de schoener „Seacomb” een zonderlingen jongeman aar. boord had. Brown heette hy en hy reisde zon der bagage en kwam in geen enkele haven aar land. Als dat Bekkers eens was! dacht Frank en hy hoorde den kapitein verder (Ut, zoodat hy zich Brown goed kon voorstellen. Het signalement was geiyk aan dat van Bek kers! Frank’s besluit was genomen. Om volle dige zekerheid te krijgen nam hy passage op de nen en ter, die heele nachten zwygend en zonder kla gen aan een ziekbed kunnen zitten, die geen vermoeidheid willen voelen, en in wier hart enkel zorg en harteiykheid en geduld en liefde heerscht voor den patiënt, al is die ook soms erg lastig. Groote vrouwen dat sUn de meisjes, die haar huwelijkskansen voorby laten gaan, om dat ze meenen, dat ae kaar ouden vader en haar hulpbehoevende moeder niet alleen kun nen laten. Denkt ge, dat ze niet begrijpen, dat ze daarmee haar eigen leven opofferen. en meent ge dat ae deze smart niet diep roe’en? Groote vrouwen, dat zijn de armeiyke slootjes, die 's morgens In de eerste H. Mi* achteraan in de kerk knielen voor wie Jiee’ de verdere dag één harde arbeid Is; die schrapen om thuis zooveel mogeiyk te kun- neü helpen en die gekleed gaan in een japon van jaren her, die een mantel en een hoed dragen, waarvan men zich het modejaar niet meer herinneren kan. Groote vrouwen dat zyn zy. die Üch vrij willig en biyde opsluiten binnen de klooster muren, om haar verdere leven door te bren gen in offer, boete, arbeid en gebed voor an deren. Groote vrouwen dat zyn *y, die met een glimlach alles verlaten en naar de verre Mis siën gaan, om daar, 'ten koste van haar ge zondheid en een onnoemeiyk getal offers, wat licht en biyheld te brengen aan de duizenden, die leven in duisternis en droefheid. Groote vrouwen dat *yn allen, die ’s levens lasten geduldig en dapper dragen die, niet tegenstaande eigen smart en drukken arbeid toch altyd nog tyd vinden voor een goed en vriéndelijk woord; die een warm en gevoeUg hart hebben voor de nooden van anderen en by wie niemand vergeefs om hulp komt. Groote vrouwen dat zyn al deze onbe kende he'dlnnen aan wie allen een voorbeeld nemen kunnen zy, die niet schitteren tn deze wereld, maar die schatten vergaren voor de eeuwigheid, die een weldaad zyn voor anderen en wier aantal, ook in deze moei lijke dagen gelukkig nog groot is. ANNY B^H. .-Seacomb". De boot was bestemd voor New- York. zoodat hy dAAr Bekkers (of Brown!) kon arresteeren. De schoener „Seacomb" was oud en had zoo goed .als geen passaglersacommodatle, maar mei een beetje goeden wil kreeg Frank nog een plaats. Brown bleek een jongeman van slank postuur, regelmatig gezicht, bruin haar en brui ne oogen. Een sporttype. Het signalement van Bekkers! dacht Frank en hy zuchtte van vol- doening. Bovendien kwam Frank er achter dat Brown over een welgevulde portefeuille be schikte. Overigen* was Brown een reisgezel die zich weinig met den ander bemoeide. Hy zat heele dagen in zyn hut met een flesch whiskey. Op een dag kreeg Frank een ongeluk dat byna een optydlg ein de maakte aan zyn i loopbaan, gleed - namelijk uit en viel over boord. Als toe vallig Brown niet f dn *>y v«Ue*van f anderen vinger edert eenigen tyd hebben de kerkelyke autoriteiten in verband met de ellendige toestanden van de Katholieke Pers in z Nadat ze allen een en lieten deze zou houden met dé pers. Daardoor werd de aandacht voor de pers in het verre Oosten ja direct verband gebracht met de bemoeiingen nn de plaatseiyke instanties. Boe belangrijk deze actie is of worden kan, kijkt reeds uit het feit, dat in de Mongoolsche landen ongeveer het derde of vierde deel- der geheele menschheid woont. Het betreft hier niet de natuurvolken maar de cultuurvolken, die de kunst van het lezen sedert onheuglijke tjjden verslaan. Slechts een vyfde gedeelte van de Chineesche bevolking, d w z. van de volwas- ten Chlneezen, kan lezen en de pogingen van de regeering om in een tijdsverloop van twin tig jaar alle Chineezen een behoorlijke school- cpleidlng te verschaffen, zullen nog vele hinder palen te overwinnen hebben. Maar Inmiddels moet het de moeite loonen voor een aantal van W tot 80 millioen menschen de katholieke pers behctorlijk te bezorgen. Het aantal lezers neemt bovendien toe In weerwil' van oorlog en poM- Ueken cfaaós. die in het verre Oosten aan de arde van den dag zyn. In Japan is het aantal analphabaten zeer gering en zelfs in het schiereiland Korea neemt de ontwikkeling- onder Japanschen invloed ge stadig toe. Daar heeft dus de katholieke pers heel «at meer mogelijkheden dan In China. Tot dusver telt China drie katholieke dag bladen. te weten „De Ichepao” (Het sociale welzijn) in Peking, welke met 20.000 lezers het meest gelezen blad van Noord-Chlna is. Verder de „CathoUc Observer" in Sjanghai en de jgchungwopao" te Hongkong Eerstgenoemd blad bestaat sinds 1915, de twee andere zjjn pas in de laatste jaren ontstaan. In het geheel telt China 400 tot 500 dagbladen. Sterk is het katholicisme dus niet in de Chi neesche pers vertegenwoordigd. Bovendien is ook het aantal katholieken dat lezen kan. slechts voor een klein deel op katholieke bla den geabonneerd daar de Chineesche katholie ken meestal arm zijn en tot de onderste lagen van de bevolking behboren Het protestantisme heeft voornameiyk de ontwikkelden veroverd, hetgeen vooral te danken is aan de groote mis- sie-pers der protestanten, die in oplage de ka tholieke pers verre Overtreft. Met de tijdschriften is het, eenigszins beter gesteld. Hier hebben we althans ongeveer dertig periodieken tegenover 70 of 80 protestantsche. Weliswaar heeft de katholieke pers vier uit stekende drukkerijen tot haar beschikking, wier boekencataloog tot dusver 2500 nummers bevat en waarvan de drukkerij der Jezuïeten te Zika- wei de beste is, maar dit is lang niet voldoende voor het groote doel. De missionaris Pater Rutten. destyds alge- roeene overste der congregatie van Scheut, die verschillende belangrijke missieposten in Noord- Chlna bezit, verklaarde eens: „Wy oefenen nog in'de verste verte niet den invloed uit. dien wy kunnen hebben, wy hebben nauwelijks een po ging gedaan om Chineesche journalisten aan te stellen, die dezen naam waardig zijn. De leiders van de groote pers moeten leeken zyn met talent en een uitstekende opleiding. Maar zyn die onder de drie millioen geloovigen te vinden? Weinig, veel te weinig! Wy moeten er dus op bedacht zyn om de katholieke geestelijke elite zoo sterk mogelyk te maken.'' En Pater de Jonge, referent voor bet pers wezen in Peking, klaagde tn bet orgaan der sy nodale commissie: meerderheid der bevol king kent on* niet eens. De redacteur van een groot protestantsch tydschrift in China ver zocht ons kort geleden om een artikel over de Katholieke Kerk en schreef daarby de volgen de veelzeggende woorden: .Het is een feit, dat velen my inlichtingen vragen over de Katho lieke Kerk.... kunt u ons 'niet helpen aan vlugschriften.’’ Deze schryver stelde voor in China een „Gebou— voor de goede pers” op te richten en daartoe een aparte missie-congrega tie in het leven te roepen, die zich uitsluitend aan de perscampagne wijdt. Iedere missie moest eigenlyk een maand- of weekblad bezit ten. dat met wat goeden wil gefinancierd kan •orden. Katholieke journalisten zouden plaat sing mceten vinden in de groote heidensche bladen om daarin Invloed te kunnen uitoefe nen. Aldus Pater de Jong Hoe staat bet nu in Japan, waar veel meer ontwikkelden zyn? Daar bestaan 1200 dagbla den met een totaal van vyftlen millioen lezers. Geen van deze bladen is katholiek en de kleine katholieke gemeente in dit land is te arm om oen eigen orgaan te kunnen financieren. Wel bezit men een weekblad, de „Nippon Katoriku Chimbun” (Japansch Katholieke Courant), die behalve religieuze onderwerpen ook de actueele vragen van het profane leven behandelt, en ongeveer 12000 abonné’s telt, waarmee een goed deel van de volwassen katholieken in Japan •ordt bereikt. Tegenover de elf katholieke tyd- •chriften van Japan (met uitzondering van Korea) staan 192 protestantsche tydschritten, waarvan 134 maandbladen en 8 weekbladen. Verder telt Japan niet minder den 250 Boeddhistische tydschriften. Vóór den grooten oorlog had een Fransche Pater met Franache en later Duitsche hulp een tractaat-ultgeverij opgericht, maar de Japansche oorlogsverklaring aan Dultschland ontnam deze onderneming haar tinancieelen grondslag. Thans echter is deze ar beid weder in een nieuwen vorm opgebloeid, maar hy reikt nog in de verste verte niet aan de geweldige tractaat-propaganda der protes tantsche missles. Na den oorlog hebben vboral de Duitsche Paters Franciscanen zich geworpen op de uitbreiding van de katholieke pers in Japan. Cz. Pater Hugolln Noll O. F. M., die onlang» werd benoemd tot hoofdredacteur van het La- tynsche periodiek „Actlo Missionaria”. welk blad bedoeld Is als een verbindingsorgaan voor alle In de per* werkzame Ynlssionarlssen. dert 1932 kent Japan een p$rs-Zondag. na acht maanden moest ze bekennen, dat haar plannen jammerlik schipbreuk geleden had den Ze stond er niet slechter voor dan In het be gin: het grootste gedeelte van haar driehon derd pond was onaangetast gebleven, maar »e had geen enkele vordering genumkt op de ma nier, die ze zich had voorgesteld. Ze had hard gewerkt. Ze had een grondige studie gemaakt van de productie van wollen «h linnen stoffen. Den raad vsn Elyah Brigg* op volgend. bad ze de fabrikanten nog niet opge zocht voor dat ze zich geheel meester voelde op het nieuwe terrein. Met optnerkelyke vlug heid had ze zich de noodige techniek eigen ge maakt, tot ae op een gegeven oogenblik meer verstand van den aard van dit bedrijf had dan menigeen die zijn leven er in had doorgebracht. Maar haar ontwerpen waren niet gezocht, haar diensten waren niet noodig. Niet dat ae niet werd toegelaten by de fabrikanten; daarvoor zag ze er te aardig uit. Menig koppig Yorks- hlre-man ontving haar graag in zyn kantoor cm met haar te kunnen praten, maar als bet qp zakendoen aankwam, liep het op niets uit. Twee dingen had se opgemerkt. Ten eerste, dat de Yorkshlrer de meest styfboofdlge en de meest conservatieve mensch ter wereld was en dat het even gemakkelUk was om Gibraltar met de handen af te breken dan de conventies van een Yorkshtrer aan te tasten. Ze merkte al spoedig, dat hy alleen de paden bewandelde die al door rijn voorouden bewandeld waren.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 7