THE MANCHESTER COMMERCIAL ■^1 COnOKzFLAXfWOOL and I det Erfdeel guardian! w^Aaal wu\ Jen dag ARTIFICIAL SILK INDUSTRIES ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN Er komt nog veel meer. Alle jongens op school dragen ROBINSONschoenen (Ingezonden Mededeeling). BAD NAUHElKSï.“u<S"S"uK: reuter. Spec. v. inwend gekten. Pr. In overeenst. met tjjdsomst. verlaagd VRIJDAG 21 APRIL T WAfCH THE PROGRESS OF THE BRITISH De kat van through the columns of Philo MAAR ÉÉN IS ER STANDAARDKWALITEIT VOOR NEDERLAND Pestbacillen gestolen im- Bioscoop-statistiek 17 N a ,,.=ts= Historische bijbel terug- gevonden EEN GEHEEL NIEUWE KLASSE SIGAREN An annual subscription of 18 shillings, sant to the Publisher, "MANCHESTER GUARDIAN nt a Mis Igen «w- Ier bekende Quafeer- t op >n keurig ge- coupon Verbat L COMMERCIAL", Guardian Buil ding, Manchester, England, will bring the paper to you every Saturday, morning. Write for a specimen copy, free of charge. ARMEN ONBRUIKBAAR BIJ VOCHTIG WEER Rheumatiek maakte werken tot een kwelling AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL met den Ier r en men De» ide- «e- des uit zijn band liet glippen, zoodat bet schip wegvoer. Topsy,” riep Robbie, ,jnUn -Oh. schip drijft zoo in den bek van den krokodil speten.” 550 (Adv.) HU voorkwam dat het ven. doe .Waarom vroeg Topsy. veel dichter bjj hem IC versmaden. L soek (Wordt vervolgd). b i mor van ver- eere ng- pera eere tlge bn- Robbie Het cQn achlp op de rivier varen, toen hU plotseling bet touw ble, „hU aal je niet bijten.'* Je het zelf niet?" 'Juist kwam een van Freddy's kro kodillen aan de oppervlakte en open da zijn bek. De krokodil at Robbie’s schip niet alleen, op. scheepje verder de rivier af zou drlj- Over de avonturen van den inktvisch of Titnko kun je lezen in een mooi boekje, dat je kunt krij gen, als je negen bons uit de Quaker-havermout- pakken vteraamelt. Maar als je de coupon hieronder met vijf bons naar ons toestuurt, krijg je bet boekje veel eerder. Op deze manier kun je een aantal verschillende boekjes krijgen. Stuur dus de coupon en vjjf bons mèt je naam en adres aan: The Quaker Oats Company, Postbus 905, Rotterdam. Ike- ten. lar- cht- als St. Lar- vlge ines uur om iets- We- loo- Ba- J 50 550 eve het i de de Den volgenden dag bracht Anderson het col lier met den groenen diamant terug bij den juwelier en kreeg er andere Juweelen voor in ruil. h t I H. tot nle- srdi ?oor a 5- 5 >0 150 en de Topsy was zeer verwonderd, toen de krokodil het scheepje In zijn bek naar de rots bracht, waar rij stond. „Neem hst uit zijn bek," zei Rob- „Omdat JU bent," antwoordde Robbie. (Morgenavond vervolg). Het succes dat tn den loop der |oren Kare* I heeft be haald, is het gevolg van een complex van oorzaken. In de eerste plaats het scheppen van een geheel nieuwe klasse sigaren, die van stonde af aan zich in de belangstelling der rookers mochten verheugen. Haar elegante vormen, fijne kleuren, heerlijken geu' en smaak, maken deze sigaren tor de standaardkwaliteit voo» Nederland Koninkrijk echter meer gelu'dsflhntheaters dan I V28 tegen 3700 -Jew Use de meeste van de 3300. Argentina1 sul opgroeiende meisjes baas te blijven. Was het niet verstandiger raad op te volgen en aan een Brandt de kachel niet? vroeg ze, terwijl ze naar den donkeren haard keek. Sarah Ellen vergeten hem aan te Heeft steken? Ik geloof van wel, antwoordde Nancy, is een schande en op zoo n kouden wel. Ik zal hem gauw aanmaken. thuis. Bij het binnenkomen van haar boudoir zonk Phllo met een gil bewusteloos neer Haas tig kwam Anderson aangeloopen en staarde met verwilderden blik naar de oorzaak der be zwijming van z*n vrouw. Daar zat de groote, zwarte kat, met de groene, gloeiende oogen wijd open en 'n derde nig groener, nog gloelen- der oog om den hals hangend, bewegingloos naar z'n meesteres te staren. DoodelUk verschrikt viel hij self in den dichtst bijzijnden leunstoel neer. Maar al spoe dig stond hij op. trad op de kat toe en nam haar met bevende hand het collier van den nek. Dan liep hij naar Phllo, bevochtigde haar bleek gelaat en had de voldoening haar weldra tot zichzelf te zien komen. ,Js de safe open geweest?” waren haar eerste woorden. Anderson ging kijken. .Xr is niet aangeraakt,” en Xïi stem verried een wereld van angst. „O, wat moeten -we doen?” jammerde Phllo. „We zullen het betooverde ding rullen voor een goed, eerlijk, Inlandsch juweel,” besloot Anderson. I „Ja, dat is het eenlge wat er op zit” Onlangs werd in de hoofdstad van Egypte groote onrust verwekt door bet bericht, dat een aantal ampullen met pestbacillen uit bet bac teriologisch Instituut was gestolen. Alle na- sporlngen oen den dief te vinden bleven vruch teloos. De verdenking viel het eerst op een Fransche geleerde, dien men ervan verdacht de gestolen bacillen voor prlvé-studie-doelelnden te hebben gebruikt, doch de geleerde kon spoe dig zijn onschuld aantoonen. Daar een licht vaardig omgaan met de ampullen een groot gevaar voor de geheele omgeving opleverde, loofde de politie een hooge beloonlng uit voer dengene. die licht in deze zaak kon brengen. Dezer dagen meldde zich een voormalig oc- diende van het Instituut bij de pollUe aan. Hij was in hst bezit der vermiste ampullen, welke, naar hl) voorgaf, door hem waren gevonden in een pakje op een hoop straatvull even buiten de stad Natuurlijk vroeg de vinder om ult- keering der hooge beloonlng. maar tot zijn on geluk sprak hU zich eenlge keeren leeljjk tegen, toen hem een verhoor betreffende het vinden van het pakje werd afgenomen en tenslotte bekende hij. dat hij In het laboratorium had Ingebroken, om In het bezit der te verwachten hooge beloonlng te komen. Ook twee hand langers van het instituut werden In hechtenis genomen. De directeur van het instituut, die in verband met den diefstal was geschorst, werd weer in de uitoefening van zijn functie hersteld. Het voorbeeld van Karei heeft natuurlijk navolging gevonden, zooals dat altijd het geval is als er iets werkelijk goeds is ontstaan. Dit i« wel het beste bewijs van de hooge eischen waar aan Karel I voldoet, want alleen datgene wat duur* zoom succes heeft, wordt nagevolgd Echter i$ Karel I nimmer geëvenaard, veel minder nog overtroffen. Het blijft de standaardkwaliteit voo» Nederland 0h meisje, zei hij, in sulver want hij behoorde tot de veel te ‘aardig voor dat Uit het Engelsch van Joseph Hocking Het is wel te begrijpen, dat de kleine Kirghiezenjongen Timko, die later aanvoerder van zjjn stam moet worden, veel van zijn eigen kameel houdt, want hjj beeft veel aan zijn kameel te danken. Een groote inktvisch met acht sterke armen bewaakt een kist met kostbare parels. Het is niet ge- makkelük voor den duiker die kist te bemachtigen en er moet een strijd op leven en dood gevoerd worden. wil zeggen, dal speeld hóeft i dat dan nog? En wat L Judson. Zijn werk was niet nutteloos. Ze staar de een oogenblik uit het venster. Het suc ces van de wereld is gebouwd op mislukkingen. Is dat een troost? kon Nancy zich niet weerhouden te zeggen. Het hangt er van af. antwoordde de vrouw kortaf. Maar ik heb toch met je te doen. Er klonk zoo'n oprechte deelneming in haar stem, dat Nancy's oogen zich met tranen vulden. Je bent erg ontmoedigd, nietwaar? Ik kan het niet helpen, bekende Nancy. Misschien ben Ik wel te ongeduldig, maar als ik zie. wat er verkocht wordt en denk dan aan mijn eigen werk dat zooveel beter is, dan verlies ik den moed. Ik dachtvanmorgen, dat Ik vandaag misschien zou slagen, maar het is me al niet beter gegaan dan de vorige keeren. Vertel me eens, hoe het is gegaan? vroeg Mary Judson. Nancy gaf haar onderhoud met Joe Fletcher ten beste. En hij vroeg Je ten huwelijk, nietwaar? Ik veronderstel, dat dat zijn bedoeling Een paar minuten was alles stil in de inmid dels dieper geworden schemering buiten. Ineens gleed een schaduw over bet naburig dak. oat zeer dicht bjj het open venster van mevrouw Anderson's boudoir lag. De inbreker Atson want die was het liet zich als een aap langs de goot omlaag glijden op de binnenplaat* Hó •naaste nu jac..t cp de nliaoraa, waaromtrent hjj geregeld uit even vertrouwbare als verborgen bronnen inlichtingen kreeg. Hjj had hem in Holland bjj den koopman bezocht, was hem t»d den grooten juwelier gevolgd en was dien mid dag in een taxi Anderson's auto nagereden tot aan den hoek der straat. Toen had hjj aana gezien ongemerkt op het naburige dak te Bo men en vandaar uit het heeie gesprek door het open venster af te luisteren. Dien avond half negen zal hjj op het voor uitstekende dak en nog geen minuut daarna had hjj hoofd en schouders al in de kamer en bijna gelijktijdig de beenen. Nog geen minuut daarna was hjj in de slaapkamer. Hjj had de safe In den muur, al In t oog, maar hU trok er den neus voor op. Hjj begon aan den zwart gelakten knop te draaien, dien hjj achter een schilderij ontdekt had. Het was nu stil in mils, doodstil. Alleen het knarsen van den knop tus schen s'n vingers hoorde hjj. Glimlachend licht te hjj het knopje er uit en zag een sleutelgat daarachter. HU nam een fijn instrumentje uit zjjn zak, dat er uitzag als een gecompliceerd Ten tweede had ze ontdekt, dat. terwijl de Tsetshlre-man in sommige opzichten senti menteel was, de zaken altijd nummer Mn voor hem waren. Is er geld mee te verdienen? was de eerste ’faag. en ofschoon menigeen in het diepst van hart Nancy’s werk bewonderde, was dit het belangrijkste gezichtpunt voor hem. Neen, ••W was er niet mee te verdienen en ze lieten zich niet zoo gauw inpalmen door het Intelll- Fnte praten van een knap meisje. Zoo kwam het, dat Nancy, na een verblijf **n acht maanden in Yorkshire, geen enkel I aicces had kunnen boeken. Toch was haar tijd niet verspild. In zekeren had ze zich In deze maanden bijzonder ont- J'hheld. ZU had de geheimen van de groot- “Klustrie leeren kennen en was in staat een teeprek te voeren over weefsels, stoffen, kleu- l«n en andere bijzonderheden van ds textiel industrie. i De« dag vooral was een teleurstelling ge- K Een oud-Hollandsche bijbel, dagteekenend uit de 18e eeuw, is onlangs door da. A. J Malherbe vanuit Engeland naar het Oemeente-archief te Boshof gezonden, met de mededeeling. dat hU het boekwerk van een onlangs overleden vriend had ontvangen, doch dat hjj er van overtuigd was, dat het archief te Boshof, al waar zich een schat van historische voorwer pen uit de Hollandsche aoowel als uit de Zuid- Afrlkaansche geschiedenis bevindt. er meer profijt van zal kunnen hebben als hü Het be stuur toonde zich dan ook zeer dankbaar je gens den dominee. De oude bijbel, welke nog in een zeer goeden staat verkeert, heeft nog zelfs den tweeden Vrijheidsoorlog van Zu'4- Afrika medegemaakt, daar het werk door een Engelsch soldaat naar het slagveld was mede- gengpien. alwaar men het later tusschen de gesneuvelden terug vond. wil ik het niet eens over hebben, Joe Fletcher; Ik zeg niet dat ze niet deugen, maar een man als Ik moet er voor zorgen den vrede tusschen zijn personeel te houden. Als Ik deze dessins aannam, zou ik herrie met mijn eigen ontwerper krijgen en dan had je de poppen aan t dansen. U kunt me gelooven. Miss Trevanion, iedere fabriek lijkt op een groot gezin en als er iets gebeurt, dat den een niet bevalt, krijg je ruzie met de heeie bende. Ik zal niet zeggen, dat uw ontwerpen niet geslaafd zijn, maar Sam Pilling, mijn eigen ontwerper, zou een grooten mond opzetten als ik ze accepteerde en dan kreeg Ik het met allemaal aan den stok. Neen, Miss Trevanion, als ik u was zou ik het maar opgeven. Opgeven? Waarom zou ik dat? Omdat het geen melsjeswerk la H. met uw opvoeding en ontwikkeling zou beter doen een goeden rekenman te trouwen, die u een pret- weest Ze was den morgen zoo hoopvol begon nen: ze had een onderhoud gehad met een man die. zooals ze hoopte, haar ontwerpen ge bruiken kon. Maar het bleek, dat deze man haar liever het hof scheen te mazen dan haar werk ernstig te bekijken. Onzin, onzin. 1 Yorkshire-dialect, parvenu's; JU bent werk. Of ik aardig ben of niet, dat heeft er wei nig mee te maken, antwoordde Nancy: de kwestie Is of u .njjn ontwerpen kunt gebruiken. Daar antwoordde lancet. Behoedzaam bracht hU dat Instrumentje in *t slot. Opeens wachtte hU De glimlach week van s’n mond; een vale glans kwam in z'n oogen. Dat was de angst. Z’n gevoelige zenuwen had den hem gewaarschuwd, dat er iemand achter hem stond Ja, er stond iemand achter hem. HU wist het zoo seker. als dat hU leefde. Lang had hu er zich op voorbereid. Zich ge oefend. En rits, daar was In een oogwenk de rechterhand reeds in den rechterbroekzak da aid en was er met een revolver ultgedokem Bliksemsnel draalde hU zich om en hield het wapen dreigend voor zich uit. Vlak vóór hem zat de groote, zwarte kat en keek hem steeds met d*r groene, fasclneerende oogen aan. Atson lachte, stak den revolver weg en trachtte de kat te streelen. Het dier begon, als gevleid door deze attentie, te spinnen. Reeds had Atson z’n fUn Instrument weer in t slot gebracht. Daar week het al. Nog een rukje en het paneeldeurtje kon woeden uitge nomen. Met een wipje was nu ook een fraai étui er achter van daan gelicht. HU opende het enhet was of een felle maanstraal bet vertrek binnen viel: de Kohadraa. HU sloot het étui en zette het op tafel naast zich. Kalm zette hU het paneel er weer in, sloot het slot, schroefde den krop er over, wreef én paneel én knop met een flanellen lap, dien hU bU zich droeg en bracht de schilderij weer op haar plaats. Daarna ging hU op s'n gemak met een loupe den prachtlgen greenen steen bewonderen. HU bekeek hem van alle kanten. Met een zacht plofje was de kat vóór hem op de tafel gesprongen. Nu hield Atson het collier dicht tegen de zwarte borst van het dier en in z’n verlangen om nog meer van het stra len van den steen te genieten, wond hü het tweemaal om diens hals. Thans zag hU drie steenen, drie eendere, groen-vuur schietende steenen: twee bovenaan, één er onder. Ineens drong het gevaar der situatie tof hem door; een kat met een steen van een mlllloen om den nek! Snel sloeg hU de hand uit, maar het dier was nog sneller. Het sprong van de tafel de open deur door, het boudoir in en door het open venster naar bulten. Als waanzinnig staarde de Inbreker den schat na.... Besluite loos, misschien voor t eerst In zUn leven. Daar klonk een stap in de gang. Snel als het weerlicht liet Atson zich uit het venster glijden. Op het tegenoverliggende dak tuurde hU rondom zich heen, omhoog, omlaag, naar rechts en naar links. Geen spoor van het dier ts ontdekken. Een ontzaglijke spijt kwam over hem. Deze teleurstelling na z*n geslaagde inbraak maakte hem schier wanhopig. Baloorig en half versuft stapte hU in een taxi, die hem aan den hoek van de straat wachtte en reed, den nacht In, naar huls. Ruim een uur later kwamen de Andersons d-wx de V. 8. heeft slechts U.043 filmtheaters waarvan er 13.000 in staat zUn U op sound- effecten te vergasten. Hierop volgt LatUnach Amerika (SM0), net Verre Oosten met «004, Canada met 1100 en het nab^e Oosten met ®91 rolprenten paleisen Men dient er rekening mee te houden, dat Australië bU bet Verre Oosten wordt gerekend. terwUl ZuSd-Afrika deal ultmaakz van den nabfjen Orient. Van de Europeeecbe landen wordt Dultach- land bovenaan vermeld, omdat bet #071 klno t rtjk is; Groot-Brittannlé met «050 staat au tweede op de lijst Er zUn in bet Vereen.gd In Duitschland. te weten Rusland heeft percentagi sound-clnema's: 3000 t is het best voorziene land van Zuld- Australiè heeft 1500 bioscopen, w 1050 geschikt zijn «aatMiet^draaien v» Japen tenslotte bezit ItOSdbikJbecfeftende in stellingen, waarvan 310 met geluidsinstallatie Zooals men ziet is de statistiek akelig nauw keurig. Volgens de statistiek der Amerlkaanscbe handelskamer staat Europa, wat betreft net aantal bloecopen bovenaan. Laatstgenoemd werelddeel bezit 30.833 cinema's, waarvan er 17.822 een gelu dslnstallatle hebben. Amerika Tot hij bet Juiste middel vond. Hier volgt een merkwaardig voorbeeld van de wijze waarop vochtig weer de gewrichten kan aantasten van Iemand, die vatbaar is voor rheumatiek. „Ik heb heel erg aan rheumatiek geleden”, schrijft ons Iemand, „en heb zoo erge pijnen In mUn gewrichten gehad, dat het haast niet te dragen was. Het was altUd het ergst op re genachtige dagen. Dan kon ik eenvoudig mijn armen niet gebruiken en het werken was mU werkelijk een marteling. Ik probeerde twee verschillende middelen tegen‘'rheumatiek. maar 'k was na de kuur nog altijd even slecht. Toen zei men mU dat ik Kruschen Balts moest pro- beeren en nadat ik een flacon gebruikt had, voelde ik verbetering. Dus ging ik er natuur- lUk mee door en nu ben Ik aanmerkelijk beter en Ik heb me In geen jaiea zoo best gevoeld. GewoonlUk voelde Ik me zoo lusteloos en lui, maar dat ik weer kan werken is nu een plel- zler voor me geworden ii.plaats van een schrik”. Het organisme van den lüder bevat een te veel aan urinezuur, wat de oorzaak kan zijn van rheumatiek. Dit kwaadaardig urinezuur ken ontstaan, doordat de inwendige organen onvoldoende werken. Kruschen Balts nu spoort de afvoerorganen dusdanig aan, dat elk spoor van afvalstoffen regelmatig en volkomen ver wijderd wordt. Kruschen maakt en houdt U Inwendig schoon en zuiver. En Uw geheele we zen lichaam èn geest ondergaat deze ver- frisschende werking Kruschen Balts is uitsluitend verkrijgbaar bU alle apothekers en drogisten k f 090 en f 1.80 per flacon. Stralende gezondheid voor *én cent per dag. tig tehuis verschafte. U soudt zoo makkeluk een goeden man met geld kunnen vmden; ik heb een vriend die hier dichtbü woont en die zou er wat veel voor voelen. Komaan, wat vindt u daarvan? Ik heb u alleen dit te zeggen. Mr. Flet cher: als u mijn werk niet neemt, aal een an der dat wel doen en op een dag zult u er spUt van hebben. Dat wil ik wel eens zien! Er worden me elke maand honderden dessins voorgelegd en de meeste zUn niet bruikbaar. Geloof je wer- Itelük, dat een meisje als JU ons kan leeren hoe we zaken moeten doen? Maar ik heb u al te veel van mijn kostbaren tUd gegeven dat heeft u te danken aan uw aardig gezichtje. Toen Nancy Mr. Fletcher’s kantoor verliet cn in de mistige, donkere straat stond, voelde ze zich meer dan wanhopig. Acht maanden werk zoeken, zonder resultaat. De straten wa ren bedekt met een vieze modder: een zware mist hing ovïr de stad Waarom zou ze het nog lanser probeeren? Het was toch niets gedaan! Ze dacht terug aan den dag van haar vaders dcod, aan het huis in Cornwall. Temidden van de sombere Yorkshire-omgevlng kwam het beeld van Trevanion Court zooals ze het den laatsten dag gezien had: het oude, gezellige huis, vol dierbare herinneringen. Ze zag de heuvels en de dalen, ze hoorde het rulschen van de zee. En ze had haar vader beloofd, dat ze hst oude bu’s te-ug zou koopen. Ti.endv,z*nd rond! Het was een fabelachtige som en scheen _wT sinig maar uit een goed hart,” lachte \A/ de m'JUonnalr Anderson, terwijl hU het V» boudoir van zU jonge v.ouw binnen tapte, met een Ue n tusschen duim en „wringer, „weinig maar uit een goed hart. En ^itjk nog eens van harte gelukgewenscht met "\grjeardag, Phllo.” Piüo knikte hem vriéndelijk toe, en haastte rtch, net pakje. dat Anderron haar gegeven had, te maken. Een snoezig, klein étui kwam er uJL ze l et het open pringen en het was of er Peeling een heeiluke zonnestraal in de don- gamer scheen. Wat een pracht!” juichte ze. en keerde den gtac naar alle kanten. Een wilde groene glans ^npreldde zich door het vertrek. „Zoo'n s0Ole heb ik nog niet gehad. .Eigenlijk.” g ng - peinzend voortriet hU er een beetje rumd uit.” hierin had mevrouw Anderson geen onge- De steen leek veel op het fasclneerend oog een droomende kat, bleek-groen en vol van een geheimzinnig, boosaard g vuur. HU leek op -en enkelen anderen; herscheen of hjj leefde ee eta eigen, betooveiend leven leidde. HU schit- lenje op als een onheilspellend vuur uit de aderden diamantjes van het collier, waaraan hD ring. jXe diamant.” vertelde hg^r echtgenoot. _heeft een geheimzinnige geschiedenis Het js de kohadraa Het is de verdwijnende diamant nu Boodra Rule stiet een gilletje uit. Ze was nog al bU- geloovig. Ze bekeek nog eens aandachtig den groenen steen, keek plotseling op en vei schrikte iemand die door een schok uit een zachten taap gewekt wordt. Op een d van, vlak bU haar, lag een prachtige itarte kat. Ze leek wel een kleine panter, zoo poot was ze. en zonder tin wit vlekje. De kat keek baar met onbeweeglijke, groene oogappels tan, alsof ze naar wilde hypnotiseren. Phllo behoe.de van dit dier toch eigenlijk heelemaal te «chrikken. want net was haar eigen poes welp, voor een paar jaar door haar van de «nat opienomen. Het dier was haar overal na- geioopen. Ze had haar n et kwijt kunnen raken. Di kat bleef dus en kott nadat het dier in buil was opgenomen, deed de mlllionnair An derson aanzoek naar Philo’s hand. Welp had baar dus wel degelijk geluk aangebracht; ze zou haar dan ook nooit weg doen. In zekeren zin was ze dan ook aan het dier gehecht, al was ze er vaak bang voor. Zoo ook nu weer, toen ze, eensklaps ópkijkend van haar kortharen steen, die fasclneerende oogappels op ach gevestigd zag, stiak en beteekenlsvol. Weer stiet Phllo een gilletje uit. Ze had op gemerkt. dat die groene oogen van Welp en de groene kohadraa sprekend op elkaar geleken. Een dier kattenoogen aan het diamanten hals- was. Hierna heerschte een lang stilzwijgen, soo lang, dat Nancy het hoofd naar Mary Judson keerde. Haar lippen beefden en haar oogen stonden vol tranen. Dat avond nog En wat zie je bleek, voel je je niet lekker? Ik ben een beetje moe. Moe en mistroostig, antwoordde Miss Jud son vriendelUk. Het is vandaag niet goed gegaan, wel? Ik ben nog altijd niet geslaagd, ws» Nan cy’s antwoord. Ik ben bang dat de Yorks- hlrera geen hoogen dunk hebben van mUn werk. Miss Judson keek haar meewarig aan. Je bent toch niet van plan het op te ge ven? Waarom sou ik het nog langer probeeren? Ik zoek nu acht maanden naar werk en heb nog niets bereikt. Acht maanden, herhaalde de vrouw onge- duldig. I* dat niet lang genoeg? Bet lijkt me een eeuwigheid. Acht maanden, herhaalde Mary Judson. Wel, Ikze aarzelde een oogenblik, ging toen verder’ denk eens aan mUn vader; hU heeft zUn heeie leven gebruikt voor proefne mingen. Nancy sweeg. Ze had de geschiedenis van Amoe Judcon meer dan e?ns gehoerd Ik weet waaraan je denkt, ze J^ry; je f3000.dulm’^f**f 40.* mLteïen” riSgi at mUn vader zUn heeie léven ver- aan een hersenschim. En wat zou zoij dat dan nog? herhaalde Mary even onbereikbaar als de maan. Waarom zou ze in Yorkshire bUJven? Waarom moest ze nog langer vechten voor haar brood in deze af schuwelijke streek? Ze kon nog een betrekk'ng zoeken als gouvernante en ongetwUfeld waren St. Andrew en Cambridge een goede aanbeveling. De betrekking als onderwij zeres aan een goede school was ook nog niet te Maar wat v.as het leven van een onderwijzeres zelfs op een van de beste scho len? Ze dacht aan het eentonige werk, aan het voortdurend In beslag genomen zijn, aan de moeilijkheid om een de Mr. Fletcher’s huwelUk te denken? Neen! ze wilde het niet opgeven; het zou een lafheid zUn. Ze wist heel goed, dat bU het on- derwUs geen geld te verdienen was, terwijl tn 81 meir mogeluahe- zou den strijd niet Yorkshire of Lancashire den daartoe bestonden, opgeven! Toen ze Laburnum Cottage bereikte, was haar de moed weer ontzonken. Om de een o! andere reden had de meld verzuimd de kachel aan te steken en de kamer was koud en onge zellig. Rhododendron Street leek haar de droef- geestigste en somberste plaats ter wereld. Rhododendron Strset! Ze dacht aan de groo te rhododendron-laan bU het oude tehuis. Ze moest en zou het terugwinnen! Op dst oogenblik kwam Mary Judson de ka- mfr binnen. Ande.s<m vertelde intusechen van den merk- K®T.’teen wat en ademloos luls- •«rde het JCBige. zenuwachtige vrouwtje toe. HU /ertelde oa dat de Kohadraa een halve eeuw •ang in de schatkamer van een Balkan-vorst ^*4- Verarmd door den oorlog, was deze jenoodzaakt hem te re. koopen. Zoo was hij in handen van een Hollandschen koopman ge- aakt, om door een grooten Juwelier en later rar^ e en door Anderson te worden gekocht. •Jk ben bang geworden", hul- --- verde Phllo, .als hU nu telkens verdwijnt en.... misschien wel on geluk brengt' „Och, malle meid", pla&gue baar echtgenoot. Ja. maar ,e weet toch nooit....” JU met je bUgeicov^neld: je hebt toch een onvindbare safe in je Slaapkamer en die is met open te kragen. Sluit hem daar maar in. Mor gen zulten we hem naar de bank brengen „Goed," meende Phllo; ze borg den steen In t étui en wilde de kamer verlaten. „We gaan vanavond uit,” besliste Anderson, „maar na het eten moet Ik met den auto even naar Glensice. Dan ga Je zeker mee.” Daarop verlieten man en vrouw al pratend het vertrek.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 11