THE
MANCHESTER
COMMERCIAL
■^1
COnOKzFLAXfWOOL
and
I
det Erfdeel
guardian!
w^Aaal wu\ Jen dag
ARTIFICIAL SILK
INDUSTRIES
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Er komt nog veel meer.
Alle jongens op school dragen
ROBINSONschoenen
(Ingezonden Mededeeling).
BAD NAUHElKSï.“u<S"S"uK:
reuter. Spec. v. inwend
gekten. Pr. In overeenst. met tjjdsomst. verlaagd
VRIJDAG 21 APRIL
T
WAfCH THE PROGRESS
OF THE BRITISH
De kat van
through the columns of
Philo
MAAR ÉÉN
IS
ER
STANDAARDKWALITEIT VOOR NEDERLAND
Pestbacillen gestolen
im-
Bioscoop-statistiek
17
N
a
,,.=ts=
Historische bijbel terug-
gevonden
EEN GEHEEL
NIEUWE KLASSE SIGAREN
An annual subscription of 18
shillings, sant to the Publisher,
"MANCHESTER GUARDIAN
nt a
Mis
Igen
«w-
Ier bekende Quafeer-
t op >n keurig ge-
coupon Verbat
L
COMMERCIAL", Guardian Buil
ding, Manchester, England, will
bring the paper to you every
Saturday, morning. Write for a
specimen copy, free of charge.
ARMEN ONBRUIKBAAR
BIJ VOCHTIG WEER
Rheumatiek maakte werken tot
een kwelling
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
met
den
Ier
r en
men
De»
ide-
«e-
des
uit zijn band liet glippen, zoodat bet
schip wegvoer.
Topsy,”
riep Robbie, ,jnUn
-Oh.
schip drijft zoo in den bek van den
krokodil
speten.”
550
(Adv.)
HU voorkwam
dat het
ven.
doe
.Waarom
vroeg Topsy.
veel dichter bjj hem
IC
versmaden.
L
soek
(Wordt vervolgd).
b
i
mor
van
ver-
eere
ng-
pera
eere
tlge
bn-
Robbie Het cQn achlp op de rivier
varen, toen hU plotseling bet touw
ble, „hU aal je niet bijten.'*
Je het zelf niet?"
'Juist kwam een van Freddy's kro
kodillen aan de oppervlakte en open
da zijn bek.
De krokodil at Robbie’s schip niet
alleen,
op.
scheepje verder de rivier af zou drlj-
Over de avonturen van den inktvisch of Titnko
kun je lezen in een mooi boekje, dat je kunt krij
gen, als je negen bons uit de Quaker-havermout-
pakken vteraamelt. Maar als je de coupon hieronder
met vijf bons naar ons toestuurt, krijg je bet boekje
veel eerder. Op deze manier kun je een aantal
verschillende boekjes krijgen. Stuur dus de coupon
en vjjf bons mèt je naam en adres aan: The Quaker
Oats Company, Postbus 905, Rotterdam.
Ike-
ten.
lar-
cht-
als
St.
Lar-
vlge
ines
uur
om
iets-
We-
loo-
Ba-
J 50
550
eve
het
i de
de
Den volgenden dag bracht Anderson het col
lier met den groenen diamant terug bij den
juwelier en kreeg er andere Juweelen voor in
ruil.
h
t
I H.
tot
nle-
srdi
?oor
a
5-
5 >0
150
en
de
Topsy was zeer verwonderd, toen de
krokodil het scheepje In zijn bek naar
de rots bracht, waar rij stond.
„Neem hst uit zijn bek," zei Rob-
„Omdat JU
bent," antwoordde Robbie.
(Morgenavond vervolg).
Het succes dat tn den loop
der |oren Kare* I heeft be
haald, is het gevolg van een
complex van oorzaken.
In de eerste plaats het
scheppen van een geheel
nieuwe klasse sigaren, die
van stonde af aan zich in
de belangstelling der rookers
mochten verheugen.
Haar elegante vormen, fijne
kleuren, heerlijken geu' en
smaak, maken deze sigaren
tor de standaardkwaliteit
voo» Nederland
Koninkrijk echter meer gelu'dsflhntheaters dan
I V28 tegen 3700
-Jew Use de meeste
van de 3300. Argentina1
sul opgroeiende meisjes
baas te blijven. Was het niet verstandiger
raad op te volgen en aan een
Brandt de kachel niet? vroeg ze, terwijl ze
naar den donkeren haard keek.
Sarah Ellen vergeten hem aan te
Heeft
steken?
Ik geloof van wel, antwoordde Nancy,
is een schande en op zoo n kouden
wel. Ik zal hem gauw aanmaken.
thuis. Bij het binnenkomen van haar boudoir
zonk Phllo met een gil bewusteloos neer Haas
tig kwam Anderson aangeloopen en staarde
met verwilderden blik naar de oorzaak der be
zwijming van z*n vrouw. Daar zat de groote,
zwarte kat, met de groene, gloeiende oogen
wijd open en 'n derde nig groener, nog gloelen-
der oog om den hals hangend, bewegingloos
naar z'n meesteres te staren.
DoodelUk verschrikt viel hij self in den
dichtst bijzijnden leunstoel neer. Maar al spoe
dig stond hij op. trad op de kat toe en nam
haar met bevende hand het collier van den
nek. Dan liep hij naar Phllo, bevochtigde haar
bleek gelaat en had de voldoening haar weldra
tot zichzelf te zien komen.
,Js de safe open geweest?” waren haar eerste
woorden.
Anderson ging kijken.
.Xr is niet aangeraakt,” en Xïi stem verried
een wereld van angst.
„O, wat moeten -we doen?” jammerde Phllo.
„We zullen het betooverde ding rullen voor
een goed, eerlijk, Inlandsch juweel,” besloot
Anderson.
I „Ja, dat is het eenlge wat er op zit”
Onlangs werd in de hoofdstad van Egypte
groote onrust verwekt door bet bericht, dat een
aantal ampullen met pestbacillen uit bet bac
teriologisch Instituut was gestolen. Alle na-
sporlngen oen den dief te vinden bleven vruch
teloos. De verdenking viel het eerst op een
Fransche geleerde, dien men ervan verdacht de
gestolen bacillen voor prlvé-studie-doelelnden
te hebben gebruikt, doch de geleerde kon spoe
dig zijn onschuld aantoonen. Daar een licht
vaardig omgaan met de ampullen een groot
gevaar voor de geheele omgeving opleverde,
loofde de politie een hooge beloonlng uit voer
dengene. die licht in deze zaak kon brengen.
Dezer dagen meldde zich een voormalig oc-
diende van het Instituut bij de pollUe aan. Hij
was in hst bezit der vermiste ampullen, welke,
naar hl) voorgaf, door hem waren gevonden
in een pakje op een hoop straatvull even buiten
de stad Natuurlijk vroeg de vinder om ult-
keering der hooge beloonlng. maar tot zijn on
geluk sprak hU zich eenlge keeren leeljjk tegen,
toen hem een verhoor betreffende het vinden
van het pakje werd afgenomen en tenslotte
bekende hij. dat hij In het laboratorium had
Ingebroken, om In het bezit der te verwachten
hooge beloonlng te komen. Ook twee hand
langers van het instituut werden In hechtenis
genomen. De directeur van het instituut, die
in verband met den diefstal was geschorst,
werd weer in de uitoefening van zijn functie
hersteld.
Het voorbeeld van Karei
heeft natuurlijk navolging
gevonden, zooals dat altijd
het geval is als er iets
werkelijk goeds is ontstaan.
Dit i« wel het beste bewijs
van de hooge eischen waar
aan Karel I voldoet, want
alleen datgene wat duur*
zoom succes heeft, wordt
nagevolgd Echter i$ Karel I
nimmer geëvenaard, veel
minder nog overtroffen. Het
blijft de standaardkwaliteit
voo» Nederland 0h
meisje, zei hij, in sulver
want hij behoorde tot de
veel te ‘aardig voor dat
Uit het Engelsch van
Joseph Hocking
Het is wel te begrijpen, dat de
kleine Kirghiezenjongen Timko,
die later aanvoerder van zjjn stam
moet worden, veel van zijn eigen
kameel houdt, want hjj beeft veel
aan zijn kameel te danken.
Een groote inktvisch met acht
sterke armen bewaakt een kist met
kostbare parels. Het is niet ge-
makkelük voor den duiker die kist
te bemachtigen en er moet een
strijd op leven en dood gevoerd
worden.
wil zeggen, dal
speeld hóeft i
dat dan nog?
En wat L
Judson. Zijn werk was niet nutteloos. Ze staar
de een oogenblik uit het venster. Het suc
ces van de wereld is gebouwd op mislukkingen.
Is dat een troost? kon Nancy zich niet
weerhouden te zeggen.
Het hangt er van af. antwoordde de
vrouw kortaf. Maar ik heb toch met je te doen.
Er klonk zoo'n oprechte deelneming in haar
stem, dat Nancy's oogen zich met tranen
vulden.
Je bent erg ontmoedigd, nietwaar?
Ik kan het niet helpen, bekende Nancy.
Misschien ben Ik wel te ongeduldig, maar
als ik zie. wat er verkocht wordt en denk dan
aan mijn eigen werk dat zooveel beter is, dan
verlies ik den moed. Ik dachtvanmorgen, dat
Ik vandaag misschien zou slagen, maar het is
me al niet beter gegaan dan de vorige keeren.
Vertel me eens, hoe het is gegaan? vroeg
Mary Judson.
Nancy gaf haar onderhoud met Joe Fletcher
ten beste.
En hij vroeg Je ten huwelijk, nietwaar?
Ik veronderstel, dat dat zijn bedoeling
Een paar minuten was alles stil in de inmid
dels dieper geworden schemering buiten. Ineens
gleed een schaduw over bet naburig dak. oat
zeer dicht bjj het open venster van mevrouw
Anderson's boudoir lag. De inbreker Atson
want die was het liet zich als een aap langs
de goot omlaag glijden op de binnenplaat* Hó
•naaste nu jac..t cp de nliaoraa, waaromtrent
hjj geregeld uit even vertrouwbare als verborgen
bronnen inlichtingen kreeg. Hjj had hem in
Holland bjj den koopman bezocht, was hem t»d
den grooten juwelier gevolgd en was dien mid
dag in een taxi Anderson's auto nagereden tot
aan den hoek der straat. Toen had hjj aana
gezien ongemerkt op het naburige dak te Bo
men en vandaar uit het heeie gesprek door het
open venster af te luisteren.
Dien avond half negen zal hjj op het voor
uitstekende dak en nog geen minuut daarna
had hjj hoofd en schouders al in de kamer en
bijna gelijktijdig de beenen. Nog geen minuut
daarna was hjj in de slaapkamer. Hjj had de
safe In den muur, al In t oog, maar hU trok
er den neus voor op. Hjj begon aan den zwart
gelakten knop te draaien, dien hjj achter een
schilderij ontdekt had. Het was nu stil in mils,
doodstil. Alleen het knarsen van den knop tus
schen s'n vingers hoorde hjj. Glimlachend licht
te hjj het knopje er uit en zag een sleutelgat
daarachter. HU nam een fijn instrumentje uit
zjjn zak, dat er uitzag als een gecompliceerd
Ten tweede had ze ontdekt, dat. terwijl de
Tsetshlre-man in sommige opzichten senti
menteel was, de zaken altijd nummer Mn voor
hem waren.
Is er geld mee te verdienen? was de eerste
’faag. en ofschoon menigeen in het diepst van
hart Nancy’s werk bewonderde, was dit
het belangrijkste gezichtpunt voor hem. Neen,
••W was er niet mee te verdienen en ze lieten
zich niet zoo gauw inpalmen door het Intelll-
Fnte praten van een knap meisje.
Zoo kwam het, dat Nancy, na een verblijf
**n acht maanden in Yorkshire, geen enkel
I aicces had kunnen boeken.
Toch was haar tijd niet verspild. In zekeren
had ze zich In deze maanden bijzonder ont-
J'hheld. ZU had de geheimen van de groot-
“Klustrie leeren kennen en was in staat een
teeprek te voeren over weefsels, stoffen, kleu-
l«n en andere bijzonderheden van ds textiel
industrie.
i De« dag vooral was een teleurstelling ge-
K
Een oud-Hollandsche bijbel, dagteekenend uit
de 18e eeuw, is onlangs door da. A. J Malherbe
vanuit Engeland naar het Oemeente-archief
te Boshof gezonden, met de mededeeling. dat
hU het boekwerk van een onlangs overleden
vriend had ontvangen, doch dat hjj er van
overtuigd was, dat het archief te Boshof, al
waar zich een schat van historische voorwer
pen uit de Hollandsche aoowel als uit de Zuid-
Afrlkaansche geschiedenis bevindt. er meer
profijt van zal kunnen hebben als hü Het be
stuur toonde zich dan ook zeer dankbaar je
gens den dominee. De oude bijbel, welke nog
in een zeer goeden staat verkeert, heeft nog
zelfs den tweeden Vrijheidsoorlog van Zu'4-
Afrika medegemaakt, daar het werk door een
Engelsch soldaat naar het slagveld was mede-
gengpien. alwaar men het later tusschen de
gesneuvelden terug vond.
wil ik het niet eens over hebben,
Joe Fletcher; Ik zeg niet dat ze
niet deugen, maar een man als Ik moet er voor
zorgen den vrede tusschen zijn personeel te
houden. Als Ik deze dessins aannam, zou ik
herrie met mijn eigen ontwerper krijgen en
dan had je de poppen aan t dansen.
U kunt me gelooven. Miss Trevanion,
iedere fabriek lijkt op een groot gezin en als er
iets gebeurt, dat den een niet bevalt, krijg je
ruzie met de heeie bende. Ik zal niet zeggen,
dat uw ontwerpen niet geslaafd zijn, maar
Sam Pilling, mijn eigen ontwerper, zou een
grooten mond opzetten als ik ze accepteerde en
dan kreeg Ik het met allemaal aan den stok.
Neen, Miss Trevanion, als ik u was zou ik het
maar opgeven.
Opgeven? Waarom zou ik dat?
Omdat het geen melsjeswerk la H. met uw
opvoeding en ontwikkeling zou beter doen een
goeden rekenman te trouwen, die u een pret-
weest Ze was den morgen zoo hoopvol begon
nen: ze had een onderhoud gehad met een
man die. zooals ze hoopte, haar ontwerpen ge
bruiken kon. Maar het bleek, dat deze man
haar liever het hof scheen te mazen dan haar
werk ernstig te bekijken.
Onzin, onzin. 1
Yorkshire-dialect,
parvenu's; JU bent
werk.
Of ik aardig ben of niet, dat heeft er wei
nig mee te maken, antwoordde Nancy: de
kwestie Is of u .njjn ontwerpen kunt gebruiken.
Daar
antwoordde
lancet. Behoedzaam bracht hU dat Instrumentje
in *t slot.
Opeens wachtte hU De glimlach week van
s’n mond; een vale glans kwam in z'n oogen.
Dat was de angst. Z’n gevoelige zenuwen had
den hem gewaarschuwd, dat er iemand achter
hem stond Ja, er stond iemand achter hem.
HU wist het zoo seker. als dat hU leefde.
Lang had hu er zich op voorbereid. Zich ge
oefend. En rits, daar was In een oogwenk de
rechterhand reeds in den rechterbroekzak
da aid en was er met een revolver ultgedokem
Bliksemsnel draalde hU zich om en hield het
wapen dreigend voor zich uit.
Vlak vóór hem zat de groote, zwarte kat en
keek hem steeds met d*r groene, fasclneerende
oogen aan. Atson lachte, stak den revolver weg
en trachtte de kat te streelen. Het dier begon,
als gevleid door deze attentie, te spinnen.
Reeds had Atson z’n fUn Instrument weer in
t slot gebracht. Daar week het al. Nog een
rukje en het paneeldeurtje kon woeden uitge
nomen. Met een wipje was nu ook een fraai
étui er achter van daan gelicht. HU opende
het enhet was of een felle maanstraal bet
vertrek binnen viel: de Kohadraa.
HU sloot het étui en zette het op tafel naast
zich. Kalm zette hU het paneel er weer in, sloot
het slot, schroefde den krop er over, wreef én
paneel én knop met een flanellen lap, dien hU
bU zich droeg en bracht de schilderij weer op
haar plaats.
Daarna ging hU op s'n gemak met een loupe
den prachtlgen greenen steen bewonderen. HU
bekeek hem van alle kanten.
Met een zacht plofje was de kat vóór hem
op de tafel gesprongen. Nu hield Atson het
collier dicht tegen de zwarte borst van het dier
en in z’n verlangen om nog meer van het stra
len van den steen te genieten, wond hü het
tweemaal om diens hals. Thans zag hU drie
steenen, drie eendere, groen-vuur schietende
steenen: twee bovenaan, één er onder.
Ineens drong het gevaar der situatie tof hem
door; een kat met een steen van een mlllloen
om den nek! Snel sloeg hU de hand uit, maar
het dier was nog sneller. Het sprong van de
tafel de open deur door, het boudoir in en door
het open venster naar bulten. Als waanzinnig
staarde de Inbreker den schat na.... Besluite
loos, misschien voor t eerst In zUn leven.
Daar klonk een stap in de gang. Snel als
het weerlicht liet Atson zich uit het venster
glijden. Op het tegenoverliggende dak tuurde
hU rondom zich heen, omhoog, omlaag, naar
rechts en naar links. Geen spoor van het dier
ts ontdekken.
Een ontzaglijke spijt kwam over hem. Deze
teleurstelling na z*n geslaagde inbraak maakte
hem schier wanhopig. Baloorig en half versuft
stapte hU in een taxi, die hem aan den hoek
van de straat wachtte en reed, den nacht In,
naar huls.
Ruim een uur later kwamen de Andersons
d-wx de V. 8. heeft slechts U.043 filmtheaters
waarvan er 13.000 in staat zUn U op sound-
effecten te vergasten.
Hierop volgt LatUnach Amerika (SM0), net
Verre Oosten met «004, Canada met 1100 en
het nab^e Oosten met ®91 rolprenten paleisen
Men dient er rekening mee te houden, dat
Australië bU bet Verre Oosten wordt gerekend.
terwUl ZuSd-Afrika deal ultmaakz van den
nabfjen Orient.
Van de Europeeecbe landen wordt Dultach-
land bovenaan vermeld, omdat bet #071 klno t
rtjk is; Groot-Brittannlé met «050 staat au
tweede op de lijst Er zUn in bet Vereen.gd
In Duitschland. te weten
Rusland heeft percentagi
sound-clnema's: 3000 t
is het best voorziene land van Zuld-
Australiè heeft 1500 bioscopen, w
1050 geschikt zijn «aatMiet^draaien v»
Japen tenslotte bezit ItOSdbikJbecfeftende in
stellingen, waarvan 310 met geluidsinstallatie
Zooals men ziet is de statistiek akelig nauw
keurig.
Volgens de statistiek der Amerlkaanscbe
handelskamer staat Europa, wat betreft net
aantal bloecopen bovenaan. Laatstgenoemd
werelddeel bezit 30.833 cinema's, waarvan er
17.822 een gelu dslnstallatle hebben. Amerika
Tot hij bet Juiste middel vond.
Hier volgt een merkwaardig voorbeeld van
de wijze waarop vochtig weer de gewrichten
kan aantasten van Iemand, die vatbaar is voor
rheumatiek.
„Ik heb heel erg aan rheumatiek geleden”,
schrijft ons Iemand, „en heb zoo erge pijnen
In mUn gewrichten gehad, dat het haast niet
te dragen was. Het was altUd het ergst op re
genachtige dagen. Dan kon ik eenvoudig mijn
armen niet gebruiken en het werken was mU
werkelijk een marteling. Ik probeerde twee
verschillende middelen tegen‘'rheumatiek. maar
'k was na de kuur nog altijd even slecht. Toen
zei men mU dat ik Kruschen Balts moest pro-
beeren en nadat ik een flacon gebruikt had,
voelde ik verbetering. Dus ging ik er natuur-
lUk mee door en nu ben Ik aanmerkelijk beter
en Ik heb me In geen jaiea zoo best gevoeld.
GewoonlUk voelde Ik me zoo lusteloos en lui,
maar dat ik weer kan werken is nu een plel-
zler voor me geworden ii.plaats van een schrik”.
Het organisme van den lüder bevat een te
veel aan urinezuur, wat de oorzaak kan zijn
van rheumatiek. Dit kwaadaardig urinezuur
ken ontstaan, doordat de inwendige organen
onvoldoende werken. Kruschen Balts nu spoort
de afvoerorganen dusdanig aan, dat elk spoor
van afvalstoffen regelmatig en volkomen ver
wijderd wordt. Kruschen maakt en houdt U
Inwendig schoon en zuiver. En Uw geheele we
zen lichaam èn geest ondergaat deze ver-
frisschende werking
Kruschen Balts is uitsluitend verkrijgbaar
bU alle apothekers en drogisten k f 090 en
f 1.80 per flacon. Stralende gezondheid voor
*én cent per dag.
tig tehuis verschafte. U soudt zoo makkeluk
een goeden man met geld kunnen vmden; ik
heb een vriend die hier dichtbü woont en die
zou er wat veel voor voelen. Komaan, wat
vindt u daarvan?
Ik heb u alleen dit te zeggen. Mr. Flet
cher: als u mijn werk niet neemt, aal een an
der dat wel doen en op een dag zult u er spUt
van hebben.
Dat wil ik wel eens zien! Er worden me
elke maand honderden dessins voorgelegd en
de meeste zUn niet bruikbaar. Geloof je wer-
Itelük, dat een meisje als JU ons kan leeren hoe
we zaken moeten doen? Maar ik heb u al te
veel van mijn kostbaren tUd gegeven dat
heeft u te danken aan uw aardig gezichtje.
Toen Nancy Mr. Fletcher’s kantoor verliet
cn in de mistige, donkere straat stond, voelde
ze zich meer dan wanhopig. Acht maanden
werk zoeken, zonder resultaat. De straten wa
ren bedekt met een vieze modder: een zware
mist hing ovïr de stad Waarom zou ze het nog
lanser probeeren? Het was toch niets gedaan!
Ze dacht terug aan den dag van haar vaders
dcod, aan het huis in Cornwall. Temidden van
de sombere Yorkshire-omgevlng kwam het
beeld van Trevanion Court zooals ze het den
laatsten dag gezien had: het oude, gezellige
huis, vol dierbare herinneringen. Ze zag de
heuvels en de dalen, ze hoorde het rulschen
van de zee. En ze had haar vader beloofd, dat
ze hst oude bu’s te-ug zou koopen.
Ti.endv,z*nd rond!
Het was een fabelachtige som en scheen
_wT sinig maar uit een goed hart,” lachte
\A/ de m'JUonnalr Anderson, terwijl hU het
V» boudoir van zU jonge v.ouw binnen
tapte, met een Ue n tusschen duim en
„wringer, „weinig maar uit een goed hart. En
^itjk nog eens van harte gelukgewenscht met
"\grjeardag, Phllo.”
Piüo knikte hem vriéndelijk toe, en haastte
rtch, net pakje. dat Anderron haar gegeven had,
te maken. Een snoezig, klein étui kwam er
uJL ze l et het open pringen en het was of er
Peeling een heeiluke zonnestraal in de don-
gamer scheen.
Wat een pracht!” juichte ze. en keerde den
gtac naar alle kanten. Een wilde groene glans
^npreldde zich door het vertrek. „Zoo'n
s0Ole heb ik nog niet gehad. .Eigenlijk.” g ng
- peinzend voortriet hU er een beetje
rumd uit.”
hierin had mevrouw Anderson geen onge-
De steen leek veel op het fasclneerend oog
een droomende kat, bleek-groen en vol van
een geheimzinnig, boosaard g vuur. HU leek op
-en enkelen anderen; herscheen of hjj leefde
ee eta eigen, betooveiend leven leidde. HU schit-
lenje op als een onheilspellend vuur uit de
aderden diamantjes van het collier, waaraan
hD ring.
jXe diamant.” vertelde hg^r echtgenoot.
_heeft een geheimzinnige geschiedenis Het js
de kohadraa Het is de verdwijnende diamant
nu Boodra
Rule stiet een gilletje uit. Ze was nog al bU-
geloovig. Ze bekeek nog eens aandachtig den
groenen steen, keek plotseling op en vei schrikte
iemand die door een schok uit een zachten
taap gewekt wordt.
Op een d van, vlak bU haar, lag een prachtige
itarte kat. Ze leek wel een kleine panter, zoo
poot was ze. en zonder tin wit vlekje. De kat
keek baar met onbeweeglijke, groene oogappels
tan, alsof ze naar wilde hypnotiseren. Phllo
behoe.de van dit dier toch eigenlijk heelemaal
te «chrikken. want net was haar eigen poes
welp, voor een paar jaar door haar van de
«nat opienomen. Het dier was haar overal na-
geioopen. Ze had haar n et kwijt kunnen raken.
Di kat bleef dus en kott nadat het dier in
buil was opgenomen, deed de mlllionnair An
derson aanzoek naar Philo’s hand. Welp had
baar dus wel degelijk geluk aangebracht; ze zou
haar dan ook nooit weg doen.
In zekeren zin was ze dan ook aan het dier
gehecht, al was ze er vaak bang voor. Zoo ook
nu weer, toen ze, eensklaps ópkijkend van haar
kortharen steen, die fasclneerende oogappels op
ach gevestigd zag, stiak en beteekenlsvol.
Weer stiet Phllo een gilletje uit. Ze had op
gemerkt. dat die groene oogen van Welp en de
groene kohadraa sprekend op elkaar geleken.
Een dier kattenoogen aan het diamanten hals-
was.
Hierna heerschte een lang stilzwijgen, soo
lang, dat Nancy het hoofd naar Mary Judson
keerde. Haar lippen beefden en haar oogen
stonden vol tranen.
Dat
avond nog
En wat zie je bleek, voel je je niet lekker?
Ik ben een beetje moe.
Moe en mistroostig, antwoordde Miss Jud
son vriendelUk.
Het is vandaag niet goed gegaan, wel?
Ik ben nog altijd niet geslaagd, ws» Nan
cy’s antwoord. Ik ben bang dat de Yorks-
hlrera geen hoogen dunk hebben van mUn
werk.
Miss Judson keek haar meewarig aan.
Je bent toch niet van plan het op te ge
ven?
Waarom sou ik het nog langer probeeren?
Ik zoek nu acht maanden naar werk en heb
nog niets bereikt.
Acht maanden, herhaalde de vrouw onge-
duldig.
I* dat niet lang genoeg? Bet lijkt me een
eeuwigheid.
Acht maanden, herhaalde Mary Judson.
Wel, Ikze aarzelde een oogenblik, ging
toen verder’ denk eens aan mUn vader; hU
heeft zUn heeie leven gebruikt voor proefne
mingen.
Nancy sweeg. Ze had de geschiedenis van
Amoe Judcon meer dan e?ns gehoerd
Ik weet waaraan je denkt, ze J^ry; je
f3000.dulm’^f**f 40.* mLteïen” riSgi
at mUn vader zUn heeie léven ver-
aan een hersenschim. En wat zou
zoij dat dan nog? herhaalde Mary
even onbereikbaar als de maan. Waarom zou
ze in Yorkshire bUJven? Waarom moest ze nog
langer vechten voor haar brood in deze af
schuwelijke streek? Ze kon nog een betrekk'ng
zoeken als gouvernante en ongetwUfeld
waren St. Andrew en Cambridge een
goede aanbeveling. De betrekking als onderwij
zeres aan een goede school was ook nog niet te
Maar wat v.as het leven van een
onderwijzeres zelfs op een van de beste scho
len? Ze dacht aan het eentonige werk, aan het
voortdurend In beslag genomen zijn, aan de
moeilijkheid om een
de
Mr. Fletcher’s
huwelUk te denken?
Neen! ze wilde het niet opgeven; het zou een
lafheid zUn. Ze wist heel goed, dat bU het on-
derwUs geen geld te verdienen was, terwijl tn
81 meir mogeluahe-
zou den strijd niet
Yorkshire of Lancashire
den daartoe bestonden,
opgeven!
Toen ze Laburnum Cottage bereikte, was
haar de moed weer ontzonken. Om de een o!
andere reden had de meld verzuimd de kachel
aan te steken en de kamer was koud en onge
zellig. Rhododendron Street leek haar de droef-
geestigste en somberste plaats ter wereld.
Rhododendron Strset! Ze dacht aan de groo
te rhododendron-laan bU het oude tehuis. Ze
moest en zou het terugwinnen!
Op dst oogenblik kwam Mary Judson de ka-
mfr binnen.
Ande.s<m vertelde intusechen van den merk-
K®T.’teen wat en ademloos luls-
•«rde het JCBige. zenuwachtige vrouwtje toe. HU
/ertelde oa dat de Kohadraa een halve eeuw
•ang in de schatkamer van een Balkan-vorst
^*4- Verarmd door den oorlog, was deze
jenoodzaakt hem te re. koopen. Zoo was hij in
handen van een Hollandschen koopman ge-
aakt, om door een grooten Juwelier en later
rar^ e en door Anderson te worden gekocht.
•Jk ben bang
geworden", hul- ---
verde Phllo, .als
hU nu telkens
verdwijnt en....
misschien wel on
geluk brengt'
„Och, malle
meid", pla&gue baar echtgenoot.
Ja. maar ,e weet toch nooit....”
JU met je bUgeicov^neld: je hebt toch een
onvindbare safe in je Slaapkamer en die is met
open te kragen. Sluit hem daar maar in. Mor
gen zulten we hem naar de bank brengen
„Goed," meende Phllo; ze borg den steen In
t étui en wilde de kamer verlaten.
„We gaan vanavond uit,” besliste Anderson,
„maar na het eten moet Ik met den auto even
naar Glensice. Dan ga Je zeker mee.”
Daarop verlieten man en vrouw al pratend
het vertrek.