<Ketu&Aaal
den dag
wu\
ore naar Rome
Jet Erfdeel
F D K
te Nijmegen N assausin gel
D
J
BEZUINIG NIET
MOEDER!
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Een stem in
den nacht
De ROBINSONheerenmolière kost:
zwart f 4.50 - bruin f 4.90
(Jongensmaten naar verhouding goedkooper)
f40,- MrTvSg5
^aangIftie moet, op straffe van verlies van alle rechten, geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval
Een 110-jarige zwerver
Zijn reisverhaal
Exodus der Chineezen
uit Malakka
De Sweepstake
Prof. Einstein
Uit den koers
Onafhankelijke boeren
Uit het Derde Rijk
Over de Mount Everest
LEVENSVERZEKERING MIJ.
V olksver zekering
Kapitaalsverzekering
Electrische bedwelming
van slachtvee
VOETREIS VAN EEN
CHINEES
DE KRUISVAARDERS
VAN ST. JAN
DOOR UW GIFTEN
Jk heb twee jaar noodig gehad,
om Rome te bereiken”
(Nadruk verboden.)
tere tuinen
massa-
j
(Maandagavond vervolg).
Stolbergtssn <2. Den Haag.
Btfkastoor: J. J. A. DUUN8TEE, JaHana
echte Yorkshlre-
Je bent veel te aardig, sei de vrouw op t
laatst Het is geen wonder, dat alle mannen
dat ze mijn werk
sou
HOOFDSTUK X.
afvroeg
SYNTHETISCHE RUBBER
een
(Wordt vervolgd) t
Ia bet dan sóo belangrijk? vroeg Nancy,
een beetje ongeloovlg.
Toen de gordijnen op zij getrokken
waren, zag Topcy twee aardmannetjes.
Een van hen begon te zingen van
ach plan gewerkt,
alaagd, duizenden
lebben. Hebben ze
tij me scheikunde
Een Dultsche ballonvaarder, die was opgeste
gen te Hamburg om de luchtstroomingen In de
richting van Afrika te onderzoeken, la na vier
dagen In de lucht geweest te zjjn, gedaald nabij
het Bulgaarsch dorp Mihalloff.
De ballonvaarder was uit den koers gedreven
en wilde niet wagen boven de Zwarte Zee te
recht te komen.
Prvressor Einstein zal waarschijnlijk worden
ultgenoodigd lezingen te houden voor de Inter
nationale Zomer Unlverslteit, welke 15 Juni is.
in het voormalig koninklijk paleis te Santander
wordt geopend.
Als professor Einstein deze uitnoodiglng aan
vaardt, is dit zijn eerste kennismaking met on
derwijskringen in Spanje.
De unlveislteit te Madrid heeft Einstein een
leerstoel aangeboden.
in de verkeerde richting. Ben levensverzekering Is eeo
levensbehoefte. Sluit haar bij de
terü g
eenlge
van rij
van hi
Uit het Engelsch vm
Joseph Hocking
STEUNT:
ONS GIRONUMMER IS 23653
U helpt ons hierdoor jongens
zielen redden voor Christus
Jaren en jaren aan een gnx
waarmee hij. als hij was g
duizenden verdiend 3ou
verteld, dat
Het Canadeesch Lagerhuis heeft met 76 te
gen 15 stemmen een voorstel verworpen om den
verkoop van Sweepstake-loten in Canada toe
te staan. Men gaf als zijn meenlng te kennen,
dat de loten de speelzucht bevorderen en prac-
tisch niet van nut waren voor de ziekenhuizen.
öiiiiitiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiHHiHiinHiHimnnilHimi
Het offlcleele Dultsche boycct-comlté heeft
zich bij monde van zijn voorzitter, den heer
Julius Streicher, tot de Dultsche vrouwen ge
richt. In een nationaal socialistische
meeting te München, welke werd bijgewoond
door 80.000 personen, zeide hij„Belooft mü
plechtig, gjj Dultsche vrouwen, die hier aanwe
zig züt. dat ge voor altijd afstand zult doen van
de lippenstift, het rouge en andere Joodsche
gebruiken; dat ge weer geheel Germaansch zult
worden en geen gelegenheden zult bezoeken,
waar negerdansen worden uitgevoerd.
Uit Calcutta wordt gemeld, dat de beide En-
gelsche vliegtuigen van de expeditie ondei lei
ding van Lord Clydesdale voor de tweede maal
over den top van den Mount Everest hebben ge
vlogen. De vlucht duurde 4% uur en het zicht
was in de bovenste lagen uitstekend. Men is er
in geslaagd op grooten afstand foto’s met infra-
roode stralen van den Himalaya te maken.
Lady Houston, die de expeditie financiert,
heeft den vliegers getelegrafeerd, dat zij „den
boozen berggeest" niet nogmaals mogen tarten.
De „Straits Times” meldt, dat het zielental
der bevolking In Malakka in de maand Decem
ber met zeven duizend is achteruitgegaan. He',
zijn voornamelijk Chineezen, die het land ver
laten; in genoemde maand zijn niet minder
dan ruim acht duizend Chineezen uit Malakka
vertrokken. Alleen uit Nederlandsch-Indlë
kwam er meer, dan er heen gingen; dit waren
voornamelijk Chineezen. Deze gestadige afname
van het aantal Immigranten moet men als een
welkome omstandigheid beschouwen, want in
dien er genoeg werk was, dan zouden zij zeker
blijven, waar zij thans waren en wij mogen
aldus het blad blij zijn, dat Malakka de
werkloozen op zoon gemakkelljke wijze kwijt
raakt! Een ander punt van belang is het feit,
dat het buitenlandsch departement van de
Nanking-regeering heeft verklaard alle terug-
keerende immigranten aan werk te zullen hel
pen. Het staat evenwel nog te bezien, of dit
niet slechts een goed voornemen zal blijken.
Zeker is, dat het voor de nationale regeering
van China niet gemakkelijk zal zijn om deze
plannen in den tegenwoordigen tijd uit te voe
ren, daar alle beschikbare fondsen worden ge
bruikt voor steun der Chineesche strijdkrachten
in JehoL
In overleg met de leiding van den Veeartse-
nijkundlgen dienst van het Departement van
Landbouw, hebben thans in het Gemeentelijk
Abattoir te Semarang proeven plaats met het
electrisch bedwelmen van runderen alvorens deze
worden geslacht. Gelijk bekend, is de Moham-
medaansche wijze van slachten voor de dieren
uiterst pijnlijk. Nu heeft men indertijd getracht
een schietmasker in te voeren, maar dat stuitte
op verzet van Islamietlsche zijde aangezien de
betrekkelijke godsdienstige voorschriften lulden
dat een dier levend moet worden geslacht, dit
wil zeggen: het bloed moet uit het levende dier
wegvloelen. De proeven, «Vlke thans te Sema
rang met electrische bedwelming worden geno
men. zijn reeds in een vèrgevorderd stadium
Men kan de dieren thans zoodanig bedwelmen,
dat zij geheel gevoelloos zijn voor het opensnij
den van den keej. Gaat echter dit opensnjjden
niet door, dan staat na circa twintig minuten
het I
hier
zuiver electrisch bedwelmen
Zoodra de proeven geheel zijn geslaagd, zal de
Veeartsenijkundige Dienst het advies der Isla-
nuetische zijde in winnen om indien dat advies
gunstig luidt de electrische bedwelming alge
meen te gaan propageeren.
Te Banjistha in Servië arriveerde onlangs
een 110-jartge wandelaar, genaamd Ivan
Avramovitch. Zijn geheele leven heeft de oude
man reizende doorgebracht. Van het eene land
naar het andere trok hij. In al die jaren woon
de en werkte hij in 50 verschillende landen,
hij kan zich dan ook in zes verschillende talen
goed verstaanbaar maken. Thans heeft h(j
echter verklaard naar zijn familie tn Zuidelijk
Macedonië te vertrekken, waar hij vodteerzt
denkt te blijven. De oude Ivan houdt zün
levensjaren bij door ieder jaar eea kerf te
snijden in een stuk hout, waarvan hij onaf
scheidelijk is. De enthousiaste wandelaar ver-
klaart aan een ieder, die het hooren wil, dat» f
hij er aeker van is niet te zullen sterven vóór
zijn IBOsten verjaardag.
maar
niet het geduld ze uit te werken;
hij niet tot een resultaat gekomen,
begon hij aan iets nieuws, voor hij
beelemaai voltooid haddaarom
heeft hij nooit iets tot een eind kunnen bren
gen. Als Ik mijn vaders kennis bezat, zou ik
wel kunnen slagen! In leder geval heeft hij me
veel nagelaten.
Nagelaten? vroeg Nancy.
Ja. zie je dese boeken? en ae wees naar de
gevulde boekenkasten; dit zün al zün aantee-
kenlngen. hier schreef hü alles in op, aoodat
hij in leder geval bet materiaal heeft nagela
ten. om te volbrengen wat hij heeft bedacht.
En bent u van plan dat te volbrengen?
Ik kan het niet, antwoordde de vrouw,
daarvoor ken ik niet genoeg. Maar een ding ia
er, dat ik ten uitvoer brengen wil. Ik heb er
maanden en maanden over gewerkt en ik zal
niet rusten voor ik het gevonden heb. Stil....
hoor ik iemand komen?
Nancy luisterde, maar ar was geen geluid te
hooren. De mist was nog dikker geworden, het
was windstil, buiten was de nacht pikdonker.
Ik sou voor niets ter wereld willen, da*
ander er achter kwam, fluisterde Mary
practlsch was; daarvoor was hij te geniaal. Hij
dacht alleen aan zün groote plannen,
hij bezat
daarom Is
Bovendien
het oude
en
je hier niet
heeft geleerd?
Nancy knikte toestemmend.
Sinds Zijn dood heb ik er verder aan ge
werkt en ik weet, dat ik het doel bereiken zal.
sprak de vrouw met schitterende oogen.
De menschen lachten mijn vader uit. ging
ze voort. Ze zeiden dat htj er dwaze fanta
sieën op na hield en dat hü zün tijd verspilde
met nonsens. Maar ik zeg je, en Nancy voelde
Mary Judson beven toen zc haar hand vast
greep, ik zeg je dat ik zijn naam in eer herstel
len zal; ik zal de wereld laten zien, dat hü de
grootste man van Leeds as. Acht mAAnden
Acht jaar beteekent niets, als je Iets groots be
reiken wil.
Verte! me alles, smeekte het jonge meisje.
StIk hoor Sarah Ellen komen; spreek
er niet over gis ze in de kamer is; het Is een
geheim.
AU mama wou bioscopen.
Had dit practlsch een bezwaar,
Want die kind’ren, ach die kind’ren,
Had zij altijd toch bij haar.
AU een aardig, heerlijk filmpje
Werd gegeven, zat ze vast,
Want die kind’ren, ach die kind’ren,
Had zij altijd tot haar last.
.Maar dat is nu ondervangen,
Want het menschelijk vernuft
Heeft de zorgen van de moeder
Heel eenvoudig weggestuft!
En dit U de kinderkamer,
Die een bioscoop nu heeft,
Waar je tegen een regu’tje
Kind’ren in bewaring geeft!
Garderobe voor je mantel.
Garderobe voor je hoed.
Garderobe voor je tpmpouse
En dat kleine, lieve, goed!
Maar mama kan nu genieten.
Vrij en leuk en ongestoord.
Daar toch, als de kind’ren roepen:
Moeder! moeder! zij jft niet hoort!
Kind’ren weg, en ook haar man-lief
Zit nu veilig op kantoor
Dus zij kan haar héld bewond’ren,
Heel alleen en door en doiör!
Liefde.... juist, zij ziet daar liefde,
Liefde op het witte doek!
Daarvoor raakt, wat heel modem is,
Alle and’re liefde zoek!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
zich daar voldoende rekenschap van geven?”
Zoo*n pelgrimstocht kan men natuurlijk niet
aan de massa 300 mllüoen katholieken aan
bevelen! Maar wat een gevoel moet het geven
In Rome aan te komen, bedekt met het stof
van zoon geweldige reis: hü heeft veel landen
doorloopen: hij heeft aalmoezen moeten bede
len om in z'n onderhoud te kunnefl voorzien
hü heeft onderdak voor den nacht moeten
smeeken.... hij heeft den weg moeten vra
gen..'..
Hij werd vooral getroffen door het groot aan
tal heidenen dat hjj ontmoet heeft.
En nadat Ik afscheid van hem genomen had
kwam het onwillekeurig in mijn gedachten op:
ja, het is waar: dat wij, ongelukkig genoeg, niet
voldoende denken aan de vele, vele heidenen
die ons omringen....
„Heb je wel gehoord van de Zilver
vloot” terwijl de ander den onder
kant van een pan bewerkte.
Nadat het lied was afgeloopen.
klapten Topsy en Robbie in hun
handen. „Ze kennen maar twee lied
jes”, zeide de zeeman, „Van de Zil
vervloot” en In een blauw gerulten
kiel”. Dus als jullie nog wat willen
hooren, dan zal bet wel op bet laat
ste uitdraaien".
(Ingezonden mededeeling)
Een uur later, terwijl Nancy zich bü het vuur
verwarmd had en een goeden maaltijd had ge
had, nam Mary haar mee naar het terrein
achter het huis, naar het gebouwtje dat „het
'aboratorium” werd genoemd.
Je bent er nog nooit binnen geweest niet-
Volgens een mededeeling van bet Departe
ment van Landbouw te Washington treffan de
Amerlkaansche boeren maatregelen om zich
zooveel mogelijk onafhankelijk te maken van
de handelaren.
De boeren zullen zelf hun koren malen, eieren
en melk achterhouden voor eigen gebruik, groo-
aanleggen, meer dieren slachten
voor voedsel, fruit en groenten zelf In blik con-
serveeren en zelf kaas maken.
De boeren zijn er toe overgegaan meer op
moeder natuur en minder op de plaatselijke
handelaren te vertrouwen in verband met het
groote verschil dat er bestaat tusschen de
kleinhandelsprijzen voor levensmiddelen en de
prjjzen, die zij zelf voor hun landbouw-produc
ten krijgen
Het departement van Landbouw voegt hieraan
toe. dat de kleinhandelsprijzen voor levensmid
delen sedert 1929 met 38 pet. zün teruggeloopen,
doch de prijzen van landbouwproducten zijn
veel meer verminderd.
zou zü nooit hebben kunnen zeggen. Zij hoopte
maar, dat er nog een couplet van die oude bal
lade zou gezongen worden, want nu die stem
zich niet meer liet hooren, s^as zij onzeker. De
vrees zich te vergissen had haar weerhouden
om zün neem uit te schreeuwen. Als zü eens
had geantwoord met een paar maten uit Ma
nen.
Ten laatste liep zü langzaam over bet pro
menadedek. overtuigd, dat het niets dan een
Illusie was. Bjj de trap naar de commandobrug
ontmoette zü den tweeden officier. Hü groette
haar en zü keek «hem aandachtig aan. Ja, htf
had ook die vast
beraden uitdruk
king van mond
en kin. Dat was
het type, waar
van zü hield.
Haar vader, haar
eerste leeraar in
den zang, ook Michel Hope, haar medepassagier,
had die uitdrukking.
„Heeft u niet Iemand hooren zingen?” vroeg
zü-
„Misschien een van de bemanning?” ze! hü
het hoofd schuddend.
.Neen, het was een Engelsch Bed.... als bet
ten minste een lied was?”
zü ging terug en keek In het voorbijgaan
naar de ramen van het rooksalon, waar het
licht nog brandde Zü zag er Michel Hope alleen
zitten, mijmerend bü zijn ledig bierglas.
Zü bleef bü het geopende raam staan en
vroeg: „Waaraan zit u zoo alleen te denken?”
Langzaam ging zün bilk naar het blank ge
laat. „Aan u." antwoordde hjj.
„Zulke dingen moest u niet zeggen.”
.Jk weet het. maar gewoohlük doe ik niet,
wat Ik moest doen. En gü. juffrouw Eugenie
waaraan loopt u te denken?”
„Niet aan u, mijnheer Hope. Maar was dat
wel de waarheid?.... Dan hernam zü: „Weet
u nog. wat Ik u vertelde over dien artist In Chi
cago. die soo'n Indruk op mü gemaakt heeft?..-
Me dunkt, hü is hier aan boord. Heeft u iemand
hooren zingen?”
„U wel?”
.Ja. en ik geloof, dat hü het was. Zou u er
niet eens naar willen Informeeren bü de be
manning of bü de tweedeklas passagiers?”
Mlchel lachte. „Och. u heeft den Zuidenwind
gehoord. Hoe rag die man er eigenlük uit?”
..Dat weet ik niet. Ik heb hem alleen In zün
tooneelcostuum als des Grleux gezien, natuur
lük geschminktJa, als hij eens voor mü
zong, zou ik hem dadelük herkennen.”
Eugenie liet hem staan en ging terug naar
hut. Zif dacht erover na, dat als die herinnering
niet was gekomen op den adem van den wind,
zü misschien wel Mlchel Hope zou hebben kun
nen liefhebben. Zü had hem al eerder ontmoet
en nu weer aan boord van „La Patrie".... zou
dat toeval of opzet zijn?
Den volgenden dag zou het schip In Teneriffe
aankomen en Mlchel Inviteerde haar op een rij-
toertje op het eiland. Te paard zou men kunnen
komen, waar voor auto's geen geschikte weg
was. Zü stemdé toe en maakte een heerlük
tochtje. Toen zü een bergtop bereikten, stegen
zü af en stonden in verrukking het panorama
te bewonderen, toen hü haar hand in de züne
nam en zei: „Me dunkt, Eugenie, ik kan je ge
dachten lezen en zie er ook den twüfel even
duldelük als je weet, welke mün gevoelens zün
Smeekend keek zü hem aan en antwoordde:
„Verplicht mü niet te antwoorden. Het is, om
dat Ik je niet kan doorgronden. Er Is een
vreemd, een intens gedeelte van je ziel, dat mü
aantrekt en toch beangstigt.” Onwillekeurig
trok zü haar handen uit de zijne. Zü sag, dat
haar woorden hem kwetsten.
Long keek hü haar in de oogen en dan sel
hü feeder: „Tast mü je steeds beschouwen als
een dierbare vriendin, tot je vindt, wat Je in
mü mist.”
„Ik mis niets in je, Mlchel.”
„Dan Is het lets in jezelf. Iets, dat ze Je ont
stolen hebben in de jaren van jé jeugd en dat
Je terug moet hebben, eer je In staat bent mün
vrouw te worden. Noem het sooala je wilt
muziekeen lied in den nacht,Manon,
of Pascal, zooals je je hem voorstelt.”
Zü stegen weer op en reden terug naar de
haven om aan boord te gaan. Het was al ta-
melük laat geworden en zü ging terstond naar
haar hut. Maar s’apen kon zü nietJa, daar
was het weer, dat gevoel, dat haar drong tot
zingenIn de muziek was vrede en verlich
ting, de tonen spraken tot haar ziel zonder
woorden. Onbewust begon zü te ringen, uit
sutterfly, uit Faust, de Samson-ariaMaar
iets was er, dat zü niet moest spelen of zingen,
hoewel haar vingers 'telkens weer naar die
noten grepen. Zwakjes worstelde zü tegen. Was
zü dan bang om Manon te zingen? Was haar
liefde voor Mlchel Hope, die toch diep In haar
hart zich deed gevoelen, aoo vluchtig, dat die
zou verdwünén, als zü het durfde te doen?
Masr met een tartende beweging wierp zü het
hoofd achterover en speelde de eerste maten
Nu was het toch geen Inbeelding. Het was
werkelükheid. Sterk, vol hartstochtelijk ver-
'angen kwam de stem, gedragen op den suiden-
wlnd, klaar en helder. Een stem, die geen an
dere dan de züne kon wezen, song Manon. Zü
ging voort met spelen, tot de laatste noot van
iet lied weerklonk: .ManonManoni” Dan
kwam er een stilte, büna hoorbaar.
Zü stond op alsof zü door een onweerstaan
bare hand gedwongen werd en liep naar het
dek. En daarstond Mlchel HopeHü
was het die gezongen had en onbewust van
hetgeen zü deed, song zü de oude ballade:
..Zuldelüke koeltjes, van over de seevoet
mün geliefde met u meeI”
Zü wierp zich In zün geopende armen, zü
had Pascal herkend.
beest weer op en leeft, zoodat inderdaad
niet van electrisch dooden. maar van
electrisch bedwelmen sprake is.
e Fransche stoomboot Ja Pstrie”, sedert
vüf dagen onderweg van New-York naar
Noord-Afrika. gleed als een spookschip
over een donkere zee. Het schuim langszü leek
kantwerk, nu en dan doorprlemd door blauwe,
phosforiseerende vonken, met een weerkaat
sing van vier schitterende sterren, waarvan drie
vloeibaar goud leken en de vierde een ongemon
teerde robün. Er was geen maan te zien en de
Zuidenwind we*-koel en aangenaam.
Eugenie Forbes stond alleen op het 'achter
dek. Het was laat en niemand wss er, die haar
kon bespieden, toen zü de armen uitstak, alsof
zü die mooie sterren tot zich wilde trekken In
dezen stillen nacht leek haar hut. wrin haar
mooie, wit gelakte plano stond, haar te klein.
Zü moest naar bulten tn die heerlijke, frissche
lucht.
Zü streek over het voorhofd. O. hoe verruk
kelijk! Vüf lange maanden varen en dan die
prachtige. Fransche boot, die haar meevoerde
naar het Zuiden en naar de blauwe, tropische
wateren, waar zü niets meer te doen had met
concerten, opera’s, vervelende repetities! Ja, de
muziek was een wreede meesteres, die fthoor-
zaamd moest worden, zelfs ten koste van ge
zondheid
Zü was gedurende een voorstelling op het too-
nee! in zwijm gevallen en toen pas Het de direc
tie haar vrü De oude dokter aan de Opera van
Chicago verbonden, had het wel gezegd: Over
spanning van zenuwenJe bent te zwak
voor soon leven, daarvoor is een ijzeren gestel
noodig. Je hebt lang genoeg voor de menschen
gezongen. Ga nu eens rusten en laat de natuur
voor je ringen!”
Gek. wat die goede oude dokter gezegd had.
leek nu bewaarheid te worden. Eugenie hield
den adem in en luisterde. Het water klotste te
ven den scheepswand, een zacht koeltje dééd
de groote vlag wapperen, de machines lieten
rhythmlsch hun maatslag hoorenmaar dat
was het niet. Ten laatste onderscheidde zü een
mchte tenorstem en ook de woorden van een.
-envoudlge. lang vergeten ballade: ..Zuidelijke
Koeltjes, van over zee. voer mlln geliefde met
u mee
Euvenle luisterde zonder er nieuwsgierig naar
te zijn: dat gezang hoorde bü dit zoete een
zame uurDan kwamen een paar accoorden
van een «rultaar. Waarschlfnlilk een matroos of
stoker, die ook eventjes van de frissche lucht
kwam genieten Maar néén, dat was geen
ruwe matroos! Dat was een geoefende, ge
schoolde stem van een artist. Zü zelf was veel
te veel kunstenares om dat niet te onderschei
den. Iemand znng met een hartstocht, die an
deren misschien Èouden kunnen vergeten, maar
Eugenie nooit
Zü liep snel langs het dek. maar bleef weer
staan om te luisteren: „Voer mün geliefde
mee Neen, zü kon zich niet vergassen, dat
moest Pascal zün- Het lied was geëindigd en
niets stoorde meer de stilte. Maar Eugenie her
innerde zich een tüdstlp in haar leven, toen
techniek, geluid en weergave vergeten waren
voor een ongekend gevoel. Het was drie jaar
geleden, toen zü verbonden was aan de groote
Opera van Chicago, dat. terwijl zü zich gereed
maakte voor de hoofdrol in Manon, de direc
teur haar een boodschap zond, dat de eerste
tenor ongesteld was geworden en een vreemde
artist, Pascal genaamd, zün rol had overgeno
men.
Zü had toen geweigerd te zingen en haar rol
te spelen tegenover een vreemde, met wien zü
geen enkele repetitie had meegemaakt. Maar
de directeur had haar weten over te halen en
toen zü op bet tooneel stonden, zij en die on
bekende en zlf hun duet hadden gezongen, had
zij alles vergeten.
Toen hü het beroemde .Jteve" had gezongen,
had zij hem toegeflulsterd..Dat was prachtig!”
Maar hü mompelde: .Neen, niet voor het pu
bliek ring Ik- Het Is voor u!’
Telkens als hü haar moest aanraken, kwam
er een siddering over haar. Als hü zong:
.Manon!” fluisterde hü baar even later toe:
.Neen, Eugenie!” Het publiek werd enthousiast,
het begreep, dat er daar op het tooneel iets
voorviel, waarvan zü wel iets vermoedden, maar
dat zü niet begrepen.
De ochtendbladen stonden er vol van, maar
's avonds kwam er een leelüke geschiedenis
De artist werd door de politie wegens opllch-
zocht. Hü verdween, zün contract voor
gastrollen lag verscheurd op den vloer
1 kleedkamer. Niemand hoorde meer iets
m! Maar later werd het bericht tegen
gesproken.
Voor Eugenie bleef niets over dan een herin
nering: de stevige greep zijner handen, de vast
beraden uitdrukking vankin en mond, die niet
door de schmink kon verborgen bUJven en
dan.... zün stem!
Hoe lang Eugenie aan de reeling bad gssfssn,
ongelukkige vrouw beklaagd, die dagen en
nachten achtereen In deze kleine kamer door
bracht. Natuurlük was het haar niet Ingeval
len. miss Judson iets te vragen.
Je hebt scheikunde gestudeerd, nietwaar?
vroeg Mary Judson na een lang stllzwügen,
terwül se Nancy’s onderzoekende blikken
volgde.
Het was mün lievelingsvak In Cambridge,
antwoordde Nancy; maar het was ten slotte
maar liefhebberij.
Maar je hield er veel van?
Ik was er wel knap in, al seg ik bet self,
antwoordde Nancy, en de professor iel altüd
dat Ik er veel aanleg voor had.
Het is het mooiste vak ter wereld, zei Mary
Judson enthousiast. De toekomst van de we
reld ligt hl de scheikunde. Het is de basis van
alle moderne uitvindingen, van alles, van alles!
Leeds is een groote stad geworden door de re
sultaten van de chemie. Dat ben je toch met
me eens, nietwaar?
Mary Judson was een heel ander menseb
sinds ze in het kleine vertrek gekomen waren.
Ze was niet langer bet stille, dorre schepsel
Van anders. Haar oogen glansden, haar gelaats
uitdrukking was levendig, heel baar wezen
sotieen bezield.
Mijn vader bouwde dit, ging ae voort, en
sommigei. dachten, dat hü een stal aan *t bou
wen was. Hü gaf hier honderden en honderden
ponden uit. en natuurlük lachten de menschen
om hem; maar mijn vader was ondanks alles
een groot man. Ik moet toegeven, dat bü niet
mün reis!
Ik dank den Goeden God, die mü toegestaan
heeft, ze ten einde te brengen! Op mün reis
11*1) ik Christenen ontmoetmissionarissen,
maar ook ontelbare heidenenIk had nooit
kunnen denken dat er zooveel heidenen waren!
Gelooft u. dat de katholieken uit het Westen
Je willen trouwen.
Ik sou liever willen
■•men.
Dat weet ik wel. Soms denk ik wel eens.
maar niet vertellen wat ik denk.
Doe het asjeblieft wel.
oist daags voor het openen der Heilige Deur
van den St. Pieter, arriveerde Joseph
Aloys!us Wei te Rome, en de Paus ver
eende hem een audiëntie.
Deee jonge Chinees. 27 jaar oud. is te voet
ezB Singapore naar Rome gekomen, een af
pand van ongeveer 15.000 Kilometer!
Hü behoort tot een oude familie in Shanghai
Be reeds twee eeuwen katholiek is en de Kerk
verschillende jjrlesters en religieusen schonk.
Joseph is vüf jaar hoofd der school in de pa
rochie van den H. Franclscus Xaverius geweest,
dsarpa twee jaar professor aan het College van
Shanghai te Singapore.
Dese pelgrim heeft een beminnelüken ghm-
j»ch. een glimlach, die zün heele karakter ver
raadt en ik ontdek in dezen glimlach en In
zün gelaat dat van stralende gezondheid ge
tuigt, het geheim van zijn prachtig geslaagde
Jk heb twee jaar noodig gehad om Rome te
bereiken”, begint hü in gebroken Pransch JZee
paar schoenen heb ik versleten! Bü mün ver
trek uit Singapore had ik niets anders dan een
groot vertrouwen op God, stevige beenen en
een goede maag!
Van Singapore ben Ik naar Siam gegaan en
op mün tocht heb Ik menschUevende landge-
nooten ontmoet, die me te hulp kwamen. Van
Bangkok ging het naar Rangoen, dicht bü Tidal
heb Ik voor bet eerst tegenspoed gehad. Ik werd
door movers overvallen die me geweldig mia-
bandelden, en halfdood, met bebloed hoofd Ue-
tm liggen; de stationschef van Udal liet me
naar het hospitaal brengen; men verzorgde mü
daar uitstekend efi ik kreeg weer moed. Nu
moest het dwars door de bergen om in Blrmanlë
Ir temen. Van Rangoen ben ik naar bet noor
den gemarcheerd langs de Yannan en de 81-
klang tot aan de poorten van Thibet.
Alles was nu trouwens niet even prettig!
VTeeselüke koude In de bergen.... slechte we
gen... koorts.... slecht of onvoldoend voed-
eel.... meer dan één nacht onder den blooten
sterrenhemel. Ik daalde weer af naar bet Zui
den langs Bautan, passeerde Darjeeling, toen
bereikte Ik Calcutta in Indlë. De kou was ver
dwenen. maar het regende, alle dagen was ik
door en doornat. Ik volgde de spoorlün tot Ma-
zwügend. Menig avond had
Mary zich hier opgesloten, terwijl Nancy zich
nieuwsgierig afvroeg wat ze er in 's hemels
naam uitvoerde. Natuurlük herinnerde ze rich
nog wat Mrs. Briggs baar had verteld. Amos
Judson had bekend gestaan als een knap schei
kundige, terwül de menschen zelden, dat Mary
de voetstappen van haar vader drukte. Menig
een geloofde, dat we een beetje onvrijs was en
iat ze. evenals haar vader, een of andere her
senschim najoeg. Meer dan eens had Nancy de
J 11 f3000.- verll^'v^'tScS bMmen^ t£uie oogen f750.- dSodriÜk»”^IteoJ f250.- een”voet of wn oog 125.-duim of wpevinger f 50.-^^° iura
waar? fluisterde ze, terwül se een vreemd ge
vormd sleuteltje uit haar zak haalde.
Néén, .antwoordde Nancy.
Geen vreemde is hier ooit binnen geweest,
venrolgde ze fluisterend. Jü bent de eerste. Ze
ontsloot de deur bü deze laatste woorden en
Nancy trad een ruimte binnen, die op de
werkplaats van een werktuigkundige leek. Na
de deur zorgvuldig gesloten te hebben, stak
Mary Judson het electrisch licht aan.
Wacht een oogenbUk. zei ss, en ze ging
naar dc belde vensters om zich ervan te over
tuigen, dat deze ?oed gesloten waren.
Nancy keek nieuwsgierig rand en zag. dat
wet haar eerst een werkplaats geleken had, be
stond uit een groot vertrek, vol met buizen, re
torten en andere instrumenten, die men in elk
chemisch laboratorium vindt. Er stond ook een
boekenkast vol dikke boeken over scheikunde.
Nancy zag er de meest bekende en totaal on
bekende werken staan.
Hier breng ik het grootste gedeelte van
mün tüd door, merkte Mary op.
Nancy knikte
al rijftien jaar geleden is. Maar van een ding
ben ik zeker kindje; als je van een goeden jon
gen houdt, d>e jou ook liefheeft, is dat beter
dan veel geld verdienen, beter zelfs dan het
oude huls terugkoopen. En toch zou ik self
veel geld verdienen, voegde ze er na een
oogenblikje bü.
Geld verdienen? U? riep Nancy uit. Ik
wist niet dat u daaraan behoefte had.
Mary Judson lachte bitter.
In dat opricht ben ik'een
vrouw zei ze; alle Yorksbirers houden ervan
om veel geld te verdienen en er is nog een an
dere reden. Wel. jü vertelde me. dat je
Je vader op zün sterfbed beloofde Trevanlon
Court reniv te koopen, ik heb mün vader
ook iets beloofd.
Wat dan? vroeg het meisje.
En het was ook op zün sterfbed. Je zult
wel van hem hebben gehoord, veronderstel ik.
Ik heb veel over hem hooren spreken,
antwoordde Nancy.
Hü was de knapste man uit Leeds, ant
woordde de vrouw trotsch. Hü had meer
verstand In rijn pink, dan al dese mllionalrs
bü elkaar in hun hoofden En als hü was blü-
ven leven, zou hü ceker zün geslaagd. Ik weet
wel dat de menschen hem „onpractlsch" noem
den. maar hü had groote ideeën. Jou heeft Je
vader een erfenis gelaten, maar mün vader liet
me ook een erfenis na.
Wat is dat dan? vroeg Nancy.
ik moet volbrengen wat mün vaders
Ideaal was, antwoordde de vrouw. Hü heeft
tos ik ging naar Colombo op het eiland Cey
lon, daarna ging het naar Ooa. Goa! Ik heb
mogen neerknielen op het graf van den H
Franclscus Xaverius en Ik heb gedacht aan
dezen dapperen Apostel, die stierf van ver
moeidheid, den blik gericht naar mün Vader
land..,. toen hü besloot hun het Evangelie te
gaan verkondigenVan Goa ging het naar
Bombay, vervolgens naar Karachi en Quetta.
Daarna volgde Ik de grens van Afghanistan. O
wat een afgrüselüke menschen daar.... Ik hul-
^er ^7°®’ wftnnecr ik aan hun bedreigingen
Langs het Zuiden van Perrië bereikte Ik Ben
der-Abbas. waar ik de boot naar Basrah num-
daarna volgde Ik de Tigris tot Mossoel ver
volgens passeerde Ik Syrië tot Aleppo Mün reis
schoot al op! Maar voordat Ik in Damascus
aankwam, viel Ik opnieuw in handen van mo
vers, die me mishandelden, al was het dan ook
wat minder dan die in Slam. Van Beyroeth
volgde Ik de kust tot Port-Sald, passeerde
Egypte: hier nam ik de boot om naar Constan-
tlnopel te gaan, van waaruit het naar Grieken
land ging. Daar scheepte Ik me In voor Mar
seille. Van Marseille heb ik de Rhöne tot Lyon
gevolgd, passeerde Genève, Freiburg en Mi
laan. En nu ben Ik in Rome.... het doel van
■«ter ik zal je
Ja, Nancy-Uef, jü bent jong en knap en ik
ken al oud en leelük. Je hebt aanbidders ge
noeg en ik had ze nooit. Waarom ook wel? En
•och was er één.... de vrouw zuchtte diep.
Eén? herhaalde Nancy.
Ja. Er kwam een uitdrukking in Mary
Prison’s oogen. die Nancy er nog nooit in had
tcrien Het kon hem niet schelen dat ik leelük
■as, dat ik geen geld had: maar God beeft X
■iet gewild, dat Ik zou trouwen. HÜ stierf den
■•8 na onze verloving en sinds dien dag is
■Üjn leven grauw en triestig geworden.
Vertel het me. vroeg het meisje.
Ik kan het niet, zei de vrouw, hoewel bet
