Duitscher de bollenvelden -|et Erfdeel Ui» hot Engelsch voo Joseph Hocking 5 I I I ucïAaal van den daq in 4 PAPIER. groot optimist Rood haar Nederlandeche ROBINSONschoen Weg met de werkloosheid! Leve de ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN Het Duivelseiland De fietsende paartjes Naar de stratosfeer Een heethoofd Klassieke talen Alpinist overleden Een verborgen schat Nieuw projectiel Omwenteling in den scheepsbouw Water als explosie- middel Fascistenproces te Brunn Een „Bruin Huis” te Londen De Hollander» hebben talpan, villa*», fietun «n eterke zenuwen i Rieten dak door ratten vernield Wat is dat dan? vroeg Nancy geïnteres seerd. Bij Citroen wordt weer gewerkt AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL DINSDAG 25 APRIL TMVYWf excuses. af *n Robbie. HOOFDSTUK XI JOHN SHAWCROSS’ AANBOD een de rijkste vrouw uit de heele dacht deed. Sir Radfleld deelde tijdens de jaarvergade ring van de Radfields mede, dat een nieuw projectiel, dat panteerptaten doerboord, ontdekt is en door de firma gepatenteerd in acht lan den. Het ia het beste projectiel ter wereld en voldoet aan de modernste eischen. De 53-jarige professor Burgermeier uit Po sen, die beschouwd wordt als Polens beste alpi nist, is in de Slowaakscbe Tatra-bergen tenge volge van vermoeienis en koude overleden. Tijdens de bestijging van den Oanek-top werd de professor door een storm overvallen, waar door hij in de open lucht moest overnachten. Den dag daarop ia hU Ineengestort. held zichzelf met spuitwa Met een kleur als vuur onheil ongedaan te maken. Zijn gezicht droop. Mevrouw Klngson werd bleek van schrik, maar Ely Het een langen juichkreet hoeren: „O. Jim, je haart’’ Het duurde nog eenlgen tijd alvorens het tot Jim doordrong, dat de kapper syn haarmiddet te hoog had aangeslagen en Elly vol vreugd »i)n koperkleurigen haardos aaide. Men maakt In den laataten tijd in de Ver. Staten met succes gebruik van water als expto- siemiddel in kolenmijnen. Daartoe wordt een betrekkelijk kleine hoeveelheid water met slan gen in de boorgaten gebracht. Daarna brengt men door een kleine pomp dit water onder druk. In Colorado sloeg men by een druk van 25—105 atmosfeer anthraciet en bruinkool uit elkaar. Daar de slangen 210 atm. uithouden, kan men deze eenlge malen gebruiken. Ie dro- fc B47 BRUNN, 24 April <VD.). In de militaire bios coopzaal van het remonte-depot te Brunn is he den het proces begonnen tegen de 58 Tsjecho- Slowaaksche fascisten, die in den nacht van 22 Januari hebben deelgenomen aan de poging tot besetting van de kaseme van het 43ste infanterie regiment te Brunn. De toegang tot de rechtszaal was afgeaet door een dicht polltiecordon en slechts op vertoon van toegangskaarten kon men de sitting bij- wongn. Kort voor de opening der sitting arriveerden de beklaagden In drie tramwagens, die tot de binnenplaats van het depot reden en waarvan de ramen van gordijnen waren voorzien. Op de binnenplaats waren tal van cipiers aanwezig, die de beklaagden naar de rechtszaal leidden. De eerste dag van Ijet proces zal waarschijnlijk geheel gebruikt worden voor het voorlezen der acte van beschuldiging. Wijl „Nu niet „Ik ben blij, dgt je mijn leuke plaatjes hebt weten te redden," zei (Morgenavond vervolg). hU wanhopig kwam er ultnoodl- van me- Ktngzon komen Het rieten dak van een boerderij In de buurt vaa Alkmaar vertoonde aan de binnenzijde groote gaten, die door ratten werden veroorzaakt Ten einde raad nam de eigenaar een proef met Rodent met het ge volg dat bij 's morgens tal van doode ratten vond en nadien geen rat meer beeft gehoord of gezien. Eén doosje Rodent heeft hem voor honderden guldens reparatiekosten gevrijwaard. Laat Uw eigendommen niet door dit schadelijke ongedierte vernielen. Maak voor goed een eind aan de rattenplaag door aanwen ding van Rodent Het trekt ratten en muizen on weerstaanbaar aan. Koop nog heden een enkele doos 4 50 ct of een dubbele doos a 90 ct en morgen zult U van rat en muis bevrijd zijn. O. a. bij all, gisten. Imp.: Fa. B. Meindersma - Den Kaag. den kapper In de ooren: „Absoluut blijvend, meneer, absoluut blijvend." Maar als die kapper eeos.... Jim kreeg opeens weer hoop. Praatjes van kappers kon je gewooniyk niet gelooven. Hy sou probeeren zijn roods haarkleur weer terug te krijgen, en hU voegde de daad bij het woord. Water, seepeop. azijn, benzine, vam alles pro beerde hy. maar het verfmiddel deed den kap per geen oneer aan. Toen hy al half was een ging vrouw om te dlneeren. „Ook dAt nogl” riep Jim eertwyfeld uit. PARUS, 24 April. (VU). Maandagochtend zyn de werkzaamheden bij de autonsobielen- fabrieken van Citroën hervat, nadat door werk gevers en werknemers wederzijde concessies waren gedaan. 12.000 van de 10.000 arbeiders zijn weer aan het -werk gegaan. Ds overige 7000 hebben besloten de staking voert te netten De „Sunday Express” meldt, dat Sir Joseph Isherwood, een bekend specialist op het gebied van den scheepsbouw, een absoluut nieuw type scheepsromp heeft ontworpen, waardoor de kosten voor het bouwen van schepen belang rijk verminderd zullen worden. Binnen zes maanden zullen drie proefschepen voltooid kun nen sUn. Freddy Vrijdag wist alle couranten in veiligheid te brengen en om te voorkomen, dat ae nog eens zouden wegwaaien, riep hij een van de kro- kedlllen en liet hem op het strand zitten. Al de kranten stak hy nu vast tus- schen de schubben van den staart van den krokdll. ,X>at Is moppig." zelde Freddy, ter- hij tegen een rots ging zitten, hindert het niet, of het al of waait* ben Op een te Sjanghai uit Hamburg aangekomen schip is naar Reuter verneemt door detectives uit de Fransche concessie een zekere Claude Cheval gearresteerd, die zes maanden geleden uit het Fransche ballingsoord op Duivelseiland Is ontsnapt. Als Fransch matroos was Cheval op 20-jarigen leeftyd tot verbanning naar het Duivelseiland veroordeeld, wegens een poging tot moord op een scheeps-officler. Na een verbiyf van zes jaar tn het ballings oord wist hij met drie anderen te ontsnappen Hy bereikte Trinidad en slaagde aan boord van een Dultsch schip te komen, dat bom naar Hamburg voerde. Hier liet hy zich als scheepskok aanmonsteren op een schip naar het Verre Oosten. De Fransche politie was hem echter op het spoor gekomen en in de haven van Sjanghai werd hy door de detoctiven opgewacht. Hij aal nu naar Duivelseiland teruggezonden worden. Wü leven in de dagen van Het stemmtngvol papier, Dat daarom nog geen stemming maakt Op kiesche kies-manterf Het eens schreeuwt, het ander liegt, Het derde is gekleurd, Sn ‘t meerendeel ie ‘t meest geschikt. Dat men het vlug verscheurt! De kiezer kiest, maar geen papier, Dat stopt men in zijn hand! Waarna het vaak verkieselijl Als prop op straat belandt! In of de kiezer 't niet verkiest, Men vraagt dit niet aan hem. Men hoopt alleen, door het papier Verandert hij van stem! Maar kiezers, die kieskeurig zijn Bn in de schoenen staan. Die laten heel die baal papier Als kiespijn langs zich gaan! Want och, wat zegt u dat papier? En al wat daarop staat? 't Oeweten en derhalve plicht Wijst uw candAdaat! MARTIN BBRDBN (Nadruk verboden) Br is niemand. TV ben zoo bang dat iemand mijn geheim te weten kongt.Maar JU zal het nooit ver klappen, nietwaar Nancy? Nooit I antwoordde het meisje. Wat u mU vanavond heeft verteld, zal ik beschouwen als Iets heiligs; er zal nooit een woord van over myn lippen komen. Ik zou je grazig de formule ook laten zien. Misschien doe ik dat later nog wel eens. Haar stem zonk weg in gefluister; ik bewaar haar in de brandkast naast mijn bed. maar ik hoop dat ik niet zal sterven vóór ik het werk heb volbracht Er is nog maar een weinig voor noo- dlg, en dat kan Ik elk oogenbllk ontdekken.. Ze keek Nancy tang en vastbesloten aan. Na een lang stilzwygen stond ze plotseling op. Vergeef het me. riep ze uit. Ik zie dat je staat te kleumen van de kou. Ik moest me schamen dat ik je zoo tang hier houd, maar als ik hierover spreek, vergeet Ik alles om me heen. Laten we terug gaan naar de kamer. By de deur kwam Sarah Ellen hen tegemoet. Daar Is iemand om miss Nancy te spre ken, zei ze. Wie dan? vroeg Mary Judson. Ik weet het niet. Ik heb hem nooit eerder gezien. HM zei dat hy voor zaken kwam. Misschien is bet een fabrikant die je ont werpen zien wil, fluisterde Mary. De Hemel geve het, riep het meisje uit. Een oogenbllk tater trad ze de kamer binnen waar een jonge man van een jaar of dertig zat te wachten. In Rusland is het onderwijs In de klassieke talen (Latijn en Grieksch) afgeschaft, wyi de Bolsjewieken deze talen als nutteloos en reac- tionnair beschouwen. In toonaangevende academische kringen Is men tntusschen tot de overtuiging gekomen, dat het gebrek aan kennis van laUjn een bron is van allerlei moeilijkheden voor de studen ten, vooral voor diegenen die natuuriyke his torie bestudeeren. De Moskousche vertegenwoordiger van ,Le Temps" meldt aan zyn blad, dat het Volks commissariaat van Onderwys thans heeft be sloten het latyn opnieuw als leervak in te voe ren. De leerstof zal beperkt worden tot een onontbeeriyk minimum aan grammatlcakennis en woordenkennis. De studenten zullen verder het Grieksche alfabet moeten leeren. Het onderwijs in de Latynsche taal is alleen om redenen vgn practischen aard weer In eere hersteld; Intusschen is hiermede de oude me thode In beginsel wederom Ingevoerd. Het Volkscommissariaat voor onderwijs is thans bezig met het uitwerken van een ont werp tot reorganisatie der unlversltelten. Men wil van de tegenwoordige 12 secties terugkee- ren tot de voormalige vier faculteiten De ,je- volutionnaire omwenteling" op het gebied van wetenschap gaat dus ook van lieverlede weer verloren. Freddy vond Vrijdag eenlge oude kranten In een van de hutten van het vergane schip. Hy nam nu Robbie en Topsy met zich mee naar het strand met de bedoeling daar te gaan lezen. Een van de bladen bevatte ko mische teekenlngen en Robbie greep er direct naar. - - Maar het was een winderige dag en vóór ze tyd hadden de bladen te sorteeren, blies de wind ze naar de zee. De zeeman ging ae natuurlijk ach terna, gevolgd door Robbie. „Laat die vroolyke plaatjes niet In zee waaien," riep Robbie. De voorbereiding voor den Eersten Russi - schen tocht naar de stratosfeer vorderen snel. Na tal van proefnemingen Is men er in de fabrieken In Leningrad In geslaagd een mate riaal te vinden, dat voldoet voor de omhulling van den ballon De constructie van deze omhul ling is heden begonnen. De bouw van T schuitje vordert snel. De apparaten voor de navigatie zMn reeds gereed. De chef der firma Hill te Brighton meent gegevens In handen te hebben, welke de Juiste ligging van een verborgen schat op het Cocos- eitand aangeven. HU beeft onlangs een oud boek gekocht in een tweedehandsch boekhandel, waarbU het hem opviel, dat de laatste blad- zyde aan den omslag was geplakt. Toen hy het blad losmaakte, kwam er een kaart te voorschyn van het eiland met een opgave van de ligging van den schat. De heer Hill 13 thans bezig met het maken van voorbereidingen voor een expeditie naar het Cocoseitand, teneinde den schat op te graven. B de „Kölnlsche Volkszeltung" treffen wU een artikel aan over de Hollandsche bloem bollenvelden. Er zullen altyd Dultechers s#n. legt het blad, die naar Holland reizen om ge bloeiende tulpen- en hyacintenvelden te gen en de argeloosheid van de bezoekers, dis meenen, dat deze mooie bloemen alleen maar bloeien om te bloeien en den mensch te verheu gen, is te aandoenUjk om belacheiyk te zyn. De bloemen rijn fantastisch schoon en tooveren «en voorproef voor den dag van de eeuwige Kboonheld en gelukzaligheid en zy maken voor enkele oogen blikken de toeschouwers tot men schen, die niet meer de aarde zien waar zy op gaan. Deze bloeiende en gloeiende velden zyn tapijten, te schoon voor elfen en zyn de betoo- verende groet van de jonge lente aan alle we- Kru in bet goede jaargetyde worden de Dultachem die Nederland bezoeken, getroffen door vele aangename dingen: de opgepoetste, kraakhel dere huisjes van de tuinders en bollenkweekers, de glimmende koperen ketels van de locomotie ven die doen denken aan den gloed van bloeiende tulpen. Ben lichte, UefelUke. speelsche adem ligt over de bloemen uitgespreid en voedt op regenachtige dagen een zware melan cholie. De breede kanalen die dezen enor- men bloementuin doorsnyden, verliezen plotse ling hun majesteit, wanneer de kleur der bloe men hen overweldigt. Ook in Amsterdam en Rotterdam, waar men de zeelucht ruikt en waar de wind van verre werelddeelen langs de neusvleugels trilt, warden wtj niet alleen door grootheid, maar ook door sierWkheld en degeiykheld getroffen. De ver keersagent, die In deze steden aan de kromming der straten regeert. Is de verpersoonlijking van de rost en het type van de menschen, die reeds vroeg scepticus geworden zyn omdat zy te veel zien en wys omdat zy sooveel dwaze dingen hebben beleefd. De gewoonte tot mopperen, die zich by vele Nederlanders uit *t volk opsnbcmrt, is de filosofie van den gerUpten mensch. Men Is geneigd te veronderstellen, dat van de drie Ne derlanders minstens één direct of Indirect Iets met Indlë te maken heeft: daar een vader, een broer of een zuster gehad heeft of zelf al eens In Batavia is geweest. En zoo behoeven we ons niet te verwonderen over het feit, dat In een van de grootste hotels In t restaurant, een macht van brandende tulpen in zoo groote hoeveelheid, maar met zooveel smaak la opgesteld, dat men, tusschen de tafels doorschrUdend, onwillekeu rig stil en ademloos gaat om de symphonic der kleuren niet te storen.... tot men plotseling In de stilte bet droge geratel hoort van een tele- graphlschen tikker, die de beurskoersen opra kelt. De Hollanders moeten sterke zenuwen heb ben. Dit volk, dat een bUsondere voorliefde schynt te hebben voor de flets, dwingt de moe digste automobilisten tot groote voorzichtigheid 1 en verdedigt met groote hardnekkigheid het 1 recht op de straat van den voetganger en den fietser, zoover dit maar mogeiyk Is. In Dultsch- land is dit recht reeds tang vertonen gegaan, in Holland Is dit recht gebleven als een uitvloeisel van de echte democratie. En als men ziet, hoe minnende paartjes op de flets naast elkaar keuvelen en lief doen, begrUpt men, hoe het komt, dat Holland betrekkeiyk zoo weinig slachtoffers van den auto kent. Zoon paartje rijdt rustig en kinderUjk hand aan hand of met de armen om eikaars schouder en zoo rijdt het veilig en als het ware opgaand In eigen geluk door den tulpendag. De felste kilometervreters worden door deze idylle ontwapend, omdat het niet bU één geval blUft, doch als het ware een processie van fietsende paartjes over de wegen zweeft. En het Is voorwaar eenvoudiger een huis omver te ryden dan de barbaarschheld te be gaan deze paartjes letsel te bezorgen. Zy zUn meningen der gerechtigheid, waarschuwingen tegen auto-mlsbrulk, dichten van de straat en als het ware lichttorens van humaniteit, ver- verkondigers van de lente. En we hopen, dat iedere Duitscher, aldus de schrijver, deze bloeiende jeugd zal ontmoeten, als hy naar de tulpenvelden reist. Het is niet alles goud. dat blinkt en het Is niet alles tulp dat bloeit. De wereldcrisis heeft ook Holland niet onaangetast gelaten en ds heer Kreuger heeft ook hier zyn rol van onwel- komen gast gespeeld en zoo la de schoonheid van de tulpen op dit oogenbllk wel eenlgszins een droeve tegenspraak met den geldnood, die dit land evenals andere landen teistert. Maar toch is Holland In den grond gezonder dan Dultechland. Wel ziet men hier en daar een vermoeidheid in het economische leven en het is waar, dat b.v. de geldstroom uit Indlë niet zoo overdadig meer vloeit naar de enorme vllla- wyken in de vele groote en kleinere steden, maar In die eenlgszins koel en voornaam van de straten en wegen terug-liggende villa’s, waar van de hooge ramen uitkoken op een smaakvol bebloemd grasperk, woont de zeker heid van een bezit, waarvan het voelbaar Is, dat reeds geslachten tevoren hieraan hebben deelgenomen. Men ziet weliswaar niet het oud- LONDEN. 24 April (VB.). De Londensche af- deellng rsn de Natonaal-Soctallstlsche Party opent op 1 Mei as. een eigen partygebouw In het Westen van Londen. Het gebouw is een voormalig hotel met ongeveer dertig vertrekken. Behalve een groote vergaderzaal, eenlge kan toren en een restaurant, zyn 26 vertrekken be schikbaar voor het onderbrengen van psaty- genooten. LONDEN, 24 April (Reuter). Volgens berich ten uit Rome, heeft Sir Oswald Mosley, de Brlt- sche FasctetenAelder, gisteren een langdurig onderhoud met Mussolini gehad. Vandaag zU hy met zyn groep volgelingen naar Londen terugkeeren; hU laat echter een permanenten vertegenwoordiger te Rome achter. LONDEN. 24 April (Reuter). Een 32-jarige Engelsche matroos, William Dunlee genaamd, wierp hedenmiddag te half twee een flesch door een vensterruit van ’t Dultsche gezantschap. In de flesch bevond zich 'n briefje met eenlge belee- digende uitdrukkingen aan het adres van den Dultechen RUkskanseller. De dader werd gear resteerd. weggaan. Maar ik geloot, dat ik nu zaken met u zou kunnen doen, als u mUn voorstel accep teert. Ik ben eenlgen tijd geleden met een Jon gen man In contact gekomen, Dick Greenwood heet hy, die bet met mMn Ideeën eens is. Hy Is niet rijk, maar bezit toch een behooriyk ka pitaal. en als we het met u eens kunnen wor den, zouden wy compagnons willen worden. Het met my eens wopden? vroeg Nancy verwonderd. Wat heb ik daar dan mee te ma ken? Ik wil volmaakt eeriyk tegenover u zyn. U herinnert u dat u een paar teekenlngen by my achterliet, die ik het mooiste en belang rijkste vond, nietwaar? Ik liet ze Dick Green wood zien, die ze even interessant vond als ik. U heeft geen plannen voor de toekomst, nietwaar? vroeg de man, u heeft zich aan nie mand verbonden? Nancy schudde het hoofd. Ziet u. mis Trevanion, en hU schoot zfjn stoel wat dichter bU haar, uw teekenlngen zyn niet alledaagzch; ze hebben Iets aparts het beteekent elgeniyk: een nieuw publiek te win nen. begrijpt u me? Ik zal u eerlUk de waar heid zeggen; als Dick Greenwood en ik ons plan uitvoeren, riskeeren wy alles wat wy be- zitten. soodat wy verloren zyn als de boel mis lukt. Maar we zyn te niet bang voor: we ver trouwen, dat we het publiek sullen winnen, als wy alleen bat recht op da toekeningm beott- Herkent u my nog, miss Trevanion? Zeker, Mr. Shawcross: daar heb ik bijzondere reden voor. Mr. Shawcross keek haar vragend aan. U bent een van de weinigen, die waardee- ring voor myn werk heeft getoond, antwoordde Nancy lachende. Het is dus niet te verwonde ren, dat Ik u herken. Ja, en toen wist ik niet, of ik het kon ge bruiken, antwoordde de ander. Ik kan dat nog niet vooruit zeggen, maar Ik ben gekomen om u een voorstel te doen. Dat Interesseert my heel erg! U moet me vergeven, als ik over persood- lyke omstandigheden praat, maar de kwestie is deze: mUn vader was fabrikant in Leeds, en men dacht algemeen, dat hy buitengewone zaken deed. HU was ouderwetsch; hy wilde biet met zUn tyd méégaan. Toen hy eenlge ja pen geleden stierf, liet hy zUn zaken In een slechten toestand achter. Natuurlek is zijn goede naam bewaard gebleven. Ik was eenlge. zoon en betaalde lederen cent die er te betalen was, voegde hy er niet zonder trots aan toe. Dat weet ik, zei Nancy harteUjk, Ik heb er over gehoord. Bent u wel eens op de Manchester Beurs geweest, miss Trevanion? Nooit, lachte Nancy, ik zou er den moed niet toe hebben. biyft het tot uw dood donkerbruin." „Geef het dan maar Tnee,” zei Jim en dien selfden aVond was hy in het bezit van een prachtige bruine kuif. „Ziezoo.” zuchtte hy opgelucht. .Nu zal Elly’s moeder wel niets meer aan te merken hebben." En mevrouw Klngson hAd ook niets meer aan te merken. „Zoo Is het beter, jongeman.” zei ze waardig. „Ik heb op jullie verbintenis niets meer tegen.” „Maar ik well” riep Elly plotseling uit. „Denk Je dat Ik me door zoon truc laat vangen? En bovendleh, je doet net alsof we in de vorige eeuw leefden. Wat een ledee voor een moderne jongeman om eerst met myn moeder te gaan spreken I Ik trouw niet met je,want Ik vind jood haar juist zoo verrukkeiykl” Op dat oogenbllk bracht het zoontje van Jim's hospita een telegram. Jim las: „Wright wil koopen. Onderbreek vacantle. Veel succes. Houston en Co?’. Wright? dacht Jim. Dat was de man die voor lederen 'aandrang tot koopen ontoegankelyk scheen. En nu? Het was een schitterende order en als hy die eventjes in de Wacht kon stoe pen I HU stamelde inderhaast een j>aar rende naar zUn kamers en maakte rich reis vaardig. Tegen den middag arriveerde hU in de stad en begaf Zich naar meneer Wright. Meneer Wright was een man met een zeer zwaarmoedig uiteriyk. HU leed aan galsteenen en las hoofdzakelyke detectlve-verhaaltjes. HU ontving Jim zoo voorkomend mogelUk. „Ah. dat Is een verrassing.” zei hU op een graftoon. „Ik had sd zoo half en half gedacht dat uw firma weer dien roodharigen blaag van een jongen op me af zou sturen.” „Roodharige....?” vroeg Jim aarzelend. Ja, die kwajongen met dat koperkleurige haar. Jones heet hy geloof ik. Nu. van hém had Ik vast en zeker niet gekocht. V bevalt me be ter. Met U kan Ik zaken doen. Ik ben een ern stig man en Ik praat graag met menschen van hetzelfde slag.” En onderwyi Jm nog zat te piekeren over zyn schynbaar zeer veranderd uiteriyk, had hy de order al half In zyn zak. Een uur tater verliet hy stralend de zaak van meneer Wright. den hemel dankend voor het reddende haannlddel. Nadat hy zyn zaken had afgedaan, hervatte hy zyn vacantle In de badplaats. Hoe meer hy het plaatsje naderde hoe slech ter zyn stemming werd. Het foptulnlyke zaakje met den heer Wright raakte op den achter grond en hy begon weer aan de toekomst te denken. Het was een Idioot geval. Toen Elly wel wilde, had mevrouw Klngson tegenwerpingen. En nu mevrouw Klngson haar zin had, ver tikte Elly het om met hem te trouwen. En by dat al klonken hem de woorden van iDelftach, noch de donker mahoniehouten meu belen, de oud-Hollandsche schilderijen, dis men I in Holland met het woord „deftig" betitelt, r*? vermoedt atmosfeer, waarin Myn. neer, de tropenzon moe en aan de kleurenpracht van het Malelsche leven ontrukt, het groote ge luk van zyn laatste levensjaren sril doorbren gen. Maar hier mag niet de fout worden gemaakt te veronderstellen, dat onder al dezen rijkdom en pracht niet een rustige rust zou wonen, die zich veilig voelt en onontvankelyk voor den te genspoed der tyden. De Hollanders van nu zyn niet meer geheel en al de prachtige beelden van Van Ostade, met roode wangen, blauwgryze oogen. Men behoeft slechts In de oogen van een jongen gekeken te hebben, die de ontelbare tol len op de groote wegen bedient, om te ervaren, dat de Hollanders sterkere zenuwen hebben dan de Dultechers en dat zy niet van plan zyn zich de rust te laten ontnemen, die by hun wezen behcxML. zooals hun landschappen niet zonder hun wateren denkbaar zyn. De Hollands mochten daarom een voorbeeld zyn van de Dultechers. die weliswaar oneindig veel meer dan de bewoners der lage tanden van den oor logsgruwel hebben geleden, maar die daarom juist de sterke zenuwen zoo van noode hebben om er weer boven op te komen Ziedaar enkele overwegingen van een Duitscn Journalist, overwegingen, die allerminst be schamend zyn voor ons. Maar zóó mooi Is het nu ook weer niet. WU vreezen. dat de Duitscher met zUn overpeinzingen pas begonnen is. toen hy de bollenvelden achter den rug had en toen dus zyn stemming reeds gemaakt was. Want de feesteiyke gloed der tulpen hangt niet over al met zooveel brandend vuur als de brave man schynt te veronderstellen. Ook wy kennen, rij het In mindere mate dan Dultschtand, onze duizenden werkloozen, onzen ondergaanden landbouw, onze ontwrichting van t economisch leven, dat waariyk aan heel andere ziekten lydt dan een beetje vermoeienis. En het aantal pa leizen waarin de mUnheer” uit Indlë zyn laat ste jaren slyt, moge groot zUn, aanmerkelyk grooter Is bet aantal kleine bovenhuisjes en stadswoninkjes, waarvan de bewoners niet eens eigenaars zyn en zich wekelijks het hoofd bre ken door te zinnen op middelen, die hun in staat sullen stellen de huur te betalen. Neen, het is allesbehalve tulpendag in ons economisch leven. Het Is allesbehalve een pro cessie van gelukkige, fietsende paartjes! Men ziet ook wel eens in het wlnterig Jaargetyde de zwoegers, heel Jong soms nog, op de fiets tegen den westerstorm optomen, terwyi die mUnheer uit Indlë in zUn geruischloozen wagen gemak- keiyk voorbijrijdt Maar wéér is het, dat wU sterke zenuwen hebben en ons niet zoo heel gemakkeiyk de rust laten ontnemen, die we sinds eeuwen heb ben overgeërfd. Laten we *t dan daar maar by houden In de hoop, dat deze sterke zenuwen ons op de been zullen houden.... Mag ik haar zien? vroeg Nancy. Neen, dat kan Ik niet doen. Niet dat Ik Js niet vertrouw, lieve Nancy Ik zou Je mUn «gen leven toevertrouwen. Maar Ik mag je dat niet laten zien! Al die andere dingen, en ze •ses op de lange rijen boeken, zUn tot je be- •chikklng. Maar dAt is onmogeiyk. Nancy zweeg. Je moet er niet boos om rijn, lieve, ging de vrouw voort, maar je moet me trachten te begrijpen. Het is een soort heilige plicht tegen over myn vader Vóór hU stierf zei hy my: Mary, kina. Ik kan je weinig geld nalaten, waar als je mUn uitvinding perfectlonneeren kunt, zul je niet alleen je vaders eer herstellen, waar je suit de rijkste vrouw uit de heele buurt worden. Ik maai niet om geld, begon ze, ik ben *el uit Yorkshire, maar Ik heb mUn ziel niet Verkocht voor goud; maar dit is een heilige Nicht, en ik zal tot aan mUn dood werken osn wijn vaders naam te herstellen in Leed*. Stil, boor Ik iemand e(inkomen? T^tt syn eigenlfik twee gaechiedenlssen door elkaar**, sei Peter, .maar dat hindert jul lie natuuriyk niet. Je moet dan weten, dat Jim Jones een sersaam jongmenach was met slechts één eigenaardigheid: hU beaat na melijk een vuuroode haardos. Nou. vuurrood te misschien niet het juiste woord. Koperrood la beter. In zyn soort een prachtig exemplaar. Jammer alleen dat mevrouw Klngson een uitge sproken afkeer had van menschen met rood haar. .Je weet nooit wat re het volgend oogenbllk sullen doen,” beweerde zy en dat voerdeel was voor Jim heel ongelukkig, omdat hy juist ver liefd was geworden op haar dochter Elly Dit gebeurde namelyk in een kleine badplaats Jim en EUy hadden met elkaar kennis gmi.H op precies dezelfde manier als honderden ande re menschen dat doen. Vanaf dat oogenbllk waren ze zoo vaak ze konden In eikaars naby- heid. Jim. die by zyn firma voor een goeden actlsven verkooper gold, trad ook In dit geval zeer doortastend op en ging met mevrouw Klng son een woordje praten over de toekomst van haar dochter. En toen hoorde hy voor het eerst van me vrouwt afkeer. zyn zelfvertrouwen begon hem In den steek te laten. HU brabbelde zooiets van liefhebben en met Elly trouwen, doch mevrouw Klngson legde hem resoluut het zwygen op. „Geen denken aan, meneer Jones, myn doch ter zal niet trouwen met een man die rood haar heeft.' En daarmee was. wat haar betrof, de zaak afgedaan. Jim dacht er echter anders over. HU nam een koen besluit en ging naar zyn kapper om zyn haar te laten verven. „Haarverf „Superbe", meneer,” sei de kap per. „Beter middel zult u op de heele wereld niet vinden Het maakt uw haar in een omme zientje prachtig donker bruin." „Is het biyvend?” vroeg Jim met Klngson s gezicht voor oogen. „Absoluut biyvend. meneer." antwoordde de kapper. „41« uw haar ermes geverfd wordt. Wanneer u daar op een beursdag heen gaat, ging Mr. Shawcross voort, zult u merken, dat niet het eerste naar de rijke menschen gekeken wordt, maar naar degenen die een goeden naam hebben. Dat is meer waard dan kapitaal, nietwaar? Dat Is zeker zoo, bevestigde Nancy. Nadat Ik alles betaald had. moest Ik van voren af aan beginnen en hoewel Ik niet te klagen heb, ben Ik er nog altUd niet heele- maal bovenop. U begrypt me toch, nietwaar? Volkomen, antwoordde Nancy. Myn vrouw is net als ik, ging hU voort. Ze zegt altUd: we mogen geen schulden maken, wat er ook gebeurt. John. Ik maak ze niet. Maar Ik heb myn zin op Iets gezet. U weet, dat Ik cretonnes en tapisserieën fabriceer, niet waar? Maar Ik kon geen teekenlngen krijgen, dié me aanstonden; alles wat me werd aange boden was afgezaagd en ouderwetsch. Daarom zyn uw ontwerpen me zoo opgevallen. Ik zei tegen me zelf: die jonge dame bezit smaak en verstand en beschaving. En Ik geloof, dat uw ontwerpen den weg naar het publiek zullen vinden, naar de menschen die van mooie, smdkkvolle dingen houden. Dat heb Ik u In dertijd al gezegd, nietwaar? Ja, zei Nancy, maar u liet mU toch zon der resultaat weggaan. Dat was mUn schuld niet, antwoordde John Shawcross; ik zag met één oogopslag, dat voor dese dingen nieuwe machines noodlg rijn en nieuwe machines kosten een boel geld. Daarom Bloest Ik u Bonder resuitstat laten insevolee de vsrsekeringsroorwaarden tegen f Qfifïfï by levenslange geheel» ongeschiktheid tot werken door f by een ongeval met f OCfï bU verlies van een hand f 1 9C oy verlies yen een f Cfi by een breuk van f Jfl by verlies van H Alle ub 0 Tl TIC S ragevaHen verseknd voor een der volgende uitkeerlngen f «J verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodeiy ken afloop f AS/Ve** een voet of een oog f 2as/« duim of wysvlngér f vv,~ been of armf T</.“ anderen vinger De stemming aan het diner was gedrukt. Elly mokte en deed geen woord open, zoodat de conversatie uitsluitend door mevrouw Klngson en Jim werd gevoerd. Stil je voor, Jim. de wanhopige, do vortwy- felde. die met .een gruweiyk noodlot voor oogen moest praten over hotaanstaande bol en de eigenaardigheden vsm Mevrouw Klngson's buurman! Hy werd er zenuwachtig van. Zoo zenuwachtig, dat hV louter uit onhandig- ir bespoot. prong hy op om het ten. Als wy uw werk nemen, zouden we de groote firma's uit Londen en andere steden kunnen verzekeren, dat wU alleen het recht hadden, die ontwerpen te voeren. Maar u zoudt zich dan moeten verbinden voor geen andere firma teekenlngen te maken. Het hart van het7 meisje sloeg met groote slagen. Dit was Inderdaad een bewUs, dat baar werk waarde had. Dot is dus uw voorstel? bracht ze elnde- iyk met moeite uit. GedeeltelUk wel. Wat is dan het overige? Het overige klinkt misschien minder aan genaam. Zooals Ik u Ki. wagen Dick Green wood en Ik alles wat we bezitten. En het kan maanden, jaren duren voor we een vast afzet gebied gevonden hebben voor deze goederen, en ondertusschen ritten we op zware tasten. Dat begrift* u toch, nietwaar? Dat begrijp ik natuuriyk. Daarom kunnen wtj u den eersten tyd geen hoog salaris aanbieden. Dus Ik moet me verbinden voor u te wer ken tegen een laag salaris? Zoo staan de zaken. Ik wU absoluut eer iyk met u praten, mis Trevanion. We willen bet alleen-recht hebben van uw ontwerpen, «at u heeft geteekend sootang u In Leeds vu en wat u nog zult teekenen gedurende de volgen de twee jsmr. Maar we kunnen u niet meer be loven dan honderd pond voor het eerste jaar en misschien ook voor bat tweede. I Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 17