Duitscher
i
iet Erfdeel
I
de bollenvelden
sas? syr
verkocht voor goud; maar dit is een heilige
plicht, en ik aal tot aan mUn dood werken om
mtfn vaders naam te herstellen in Leeds. BUI,
boor ik ipmanij aunlrnmfn
uttAaal van den daa
u ---- den kapper ln de ooren. ^beoluut
in
c
Rood haar
Weg met de werkloosheid! Leve de
Nederlandsche ROBINSONschoen
Alle abonné’s
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
DINSDAG 25 APRIL
Het Duivelseiland
GROOT OPTIMIST
De fietsende paartjes
I
J
Naar de stratosfeer
Een heethoofd
Klassieke talen
Alpinist overleden
Een verborgen schat
Nieuw projectiel
u
4
Fascistenproces te
Brunn
Een „Bruin Huis” te
Londen
Water als explosie*
middel
L
m<
u<
aa
tel
K
Oe Hollander» hebben tulpen,
villa’s, fietten en »terke
Rieten dak door ratten vernield
AANGIFTE MOET, STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK. DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Omwenteling in den
scheepsbouw
Bij Citroen wordt weer
gewerkt
zennioen
I
nu naar Duivelseiland teruggezonden worden.
mevrouw
wordt.
koperkleurige
zee.
BA-
En t>Ü dat al klonken hem de woorden van
n
ge B
HOOFDSTUK XI
JOHN SHAWCROSS* AANBOD
Ba
1
we
tot
R
on
«o
ba
of
M
K
houden In de hoop, dat déze sterke zenuwen ens
op de been zullen houden....
De zeeman ging ze natuurlijk ach
terna, gevolgd door Robbie.
„Laat die vroolüke plaatjes niet in
zee waaien,” riep Robbie.
Sir Radfield deelde tijdens de Jaarvergade
ring van de Radflelds mede, dat een nieuw
projectiel, dat pantserplaten doorboord, ontdekt
is en door de firma gepatenteerd t* acht lan
den. Het is het beste projectiel ter wereld en
voldoet aan de modernste eischen.
o<
Pe
LONDEN. 24 April (V.D.). De Londensche af-
deellng van de Natonaal-Sociallstlsche Partij
opent op 1 Mei »s. een eigen partijgebouw in
het Westen van Londen. Het gebouw is een
voormalig hotel met ongeveer dertig vertrekken.
Behalve een groote vergaderzaal, eenlge kan
toren en een restaurant, zijn 26 vertrekken be
schikbaar voor hei onderbrengen van partij-
genooten.
LONDEN, 24 April (Reuter). Volgens berich
ten uit Rome, heeft Sir Oswald Mosley, de Brit-
sche Fascisten-gelder, gisteren een langdurig
onderhoud met Mussolini gehad.
Vandaag zal hij met zijn groep volgelingen
naar Londen terugkeeren; hij laat echter een
permanenten vertegenwoordiger te Rome achter.
De 53-jarige professor Burgermeier uit Po
sen, die beschouwd wordt als Polens beste alpi
nist, te ln de Slowaaksche Tatra-bergen tenge-
volge van vermoeienis en koude overleden.
Tijdens de bestijging van den Ganek-top werd
de professor door een storm overvallen, waar
door hij in de open lucht moest overnachten.
Den dag daafop is hij ineengestort.
▼ai
•e
lin
n
1
da
we
bei
Tb
mi
17
ka
IS
▼c
te
Uit het Engwlsch vm
Joseph Hocking
1
(2
en
ki
1
vo
Ki
sr
m
M
11
1
ao>
•OC
dri
me
dm
lik
ver
▼er
eer
tin
dig
«P
ml
Wk
pw
I
Bie
ook
wer
aar
bod
noc
een
▼an
t
Men maakt in den laatsten tijd in da Ver.
Staten met succes gebruik van water als explo-
slemiddel in kolenmijnen. Daartoe wordt een
betrekkelijk kleine hoeveelheid water met alan-
T»n in de boorgaten gebracht. Daarna brengt
men door een kleine pomp dit water onder
druk In Colorado sloeg men bij een druk van
25105 atmosfeer anthraciet en bruinkool uit
elkaar. Daar de slangen 210 atm. uithouden
kan men deze eenlge malen gebruiken.
wijl
„Nu
niet
„Ik ben blij, dat Je mijn leuke
plaatjes hebt weten te redden,” zei
Robbie. (Morgenavond vervolg).
BRUNN, 24 April (VB.). In de militaire bios
coopzaal van het remonte-depot te Brunn is he
den het proces begonnen tegen de 58 Tsjecho-
Slowaaksche fascisten, die in den nacht van 22
Januari hebben deelgenomen aan de poging tot
bezetting van de kazerne van het 43ste infanterie
regiment te Brunn.
De toegang tot de rechtszaal was afgezet door
een dicht polltiecordon en slechts op vertoon
van toegangskaarten kon men de zitting bij
wonen.
Kort voor de opening der zitting arriveerden
de beklaagden in drie tramwagens, die tot de
binnenplaats van het depot reden en waarvan
de ramen van gordijnen waren voorzien. Op de
binnenplaats waren tal van cipiers aanwezig,
die de beklaagden naar de rechtszaal leidden.
De eerste dag van het proces zal waarschijnlijk
geheel gebruikt worden voor het voorlezen der
acte van beschuldiging.
Op een te Sjanghai uit Hamburg aangekomen
schip is naar Reuter verneemt, door detectives
uit de Fransche concessie een zekere Claude
Cheval gearresteerd, die zes maanden geleden
uit het Fransche ballingsoord op Duivelseiland
Is ontsnapt.
Als Fransch matroos was Cheval op 20-jarigen
leeftijd tot verbanning naar het Duivelseiland
veroordeeld, wegens een poging tot moord op
een scheeps-offlcler.
Na een verblijf van zes Jaar in het ballings
oord wist hü met drie anderen te ontsnappen.
Hij bereikte Trinidad en slaagde aan boord
van een Dultsch schip te komen, dat hem naar
Hamburg voerde.
Hier liet hü zich als scheepskok aanmonsteren
op een schip naar het Verre Oosten.
De Fransche politie was hem echter op het
spoor gekomen en in de haven van Sjanghai
werd hü door de detectiven opgewacht. HIJ zal i
nu naar riiilnalcallanH famrrcrovnnHon Wrirrlan
f haar zien? vroeg Nancy. de
dat kan ik niet doen. Niet dat ik
rouw, lieve Nancy ik zou je mUn
LONDEN. 24 April (Reuter). Een 32-Jarige
Engelsche matroos, William Dunlee genaamd,
wierp hedenmiddag te half twee een flesch doer
een vensterruit van 't Dultsche gezantschap. In
de flesch bevond zich *n briefje met eenlge belew-
digende uitdrukkingen aan het adres van den
Duitschen Rjjkskanselier. De dader werd gear
resteerd.
De „Sunday F» nas” meldt, dat Sir Joseph
Isherwood. een bekend specialist op het gebied
van den scheepsbouw, een absoluut nieuw type
scheepsromp heeft ontworpen, waardoor de
kosten voor het bouwen van schepen belang
rijk verminderd «uilen worden. Binnen zes
maanden zullen drie proefschepen voltooid kun
nen zijn.
hjj al
wanhopig
kwam er
uttnoodl-
van me-
Klngson
komen
IIIIIHHHIIIIIPAPIER
Mag
Neer
je niet vd
eigen JevrMgrertrouwen. Maar ik mag Je dat
niet laten aJefffryM die andere dingen, en ze
wees op de lange rijen boeken, zijn tot Je be
schikking. Maar dkt is ónmogelijk.
Nancy zweeg.
Je moet er niet boos om zijn, lieve, ging
de vrouw voort, maar ‘je moet me trachten te'
begrijpen. Het Is een soort heilige plicht tegen
over mijn vader Vóór hij stierf zei hij mjj:
Mary, kind, ik kan je weinig geld nalaten,
maar als je mijn uitvinding perfectlonneeren
kunt, zul je niet alleen Je vaders eer herstellen,
maar je zult de rijkste vrouw uit de heele
buurt worden.
WU leven in de dagen van
Het stemmingvol papier,
Dat daarom nog geen stemming maakt
Op kiesche kies-manier!
Het eene schreeuwt, het ander liegt.
Het derde is gekleurd,
En ‘t meerendeel is *t meest geschikt.
Dat men het vlug verscheurt!
De kiezer kiest, maar geen papier.
Dat stopt men in zijn hand!
Waarna het vaak verkieselijk
Als prop op straat belandt!
En of de kiezer ‘t niet verkiest.
Men vraagt dit niet aan hem.
Men hoopt alleen, door het papier
Verandert hij van stem!
Maar kiezers, die kieskeurig zijn
En in de schoenen staan.
Die laten heel die baal papier
Als kiespUn'langs zich gaan!
Want och, wat zegt u dat papier?
En al wat daarop staat?
't Geweten en derhalve plicht
Wijst uw candidaat!
MARTJN BERDEN
(Nadruk verboden)
In Rusland is het onderwijs in de klassieke
talen (Latijn en Grieksch) af geschaft, wijl de
Bolsjewieken deze talen als nutteloos en reac-
tlonnair beschouwen.
In toonaangevende academische kringen is
men Intusschen tot de overtuiging gekomen,
dat het gebrek aan kennis van latljn een bron
is van allerlei moeilijkheden voor de studen
ten, vooral voor diegenen die natuurlijke his
torie bestudeereq.
De Moskousche vertegenwoordiger van ,Le
Temps” meldt aan zijn blad, dat het Volks
commissariaat van Onderwijs thans heeft be
sloten het latljn opnieuw als leervak in te voe
ren. De leerstof zal beperkt worden tot een
onontbeerlijk minimum aan grammaticakennis
en woordenkennis.
De studenten zullen verder het Grieksche
alfabet moeten leeren.
Het onderwijs In de LatUnsche taal is alleen
om redenen van practischen aard weer In eere
hersteld; Intusschen Is hiermede de oude me
thode In beginsel wederom ingevoerd.
Het Volkscommissariaat voor onderwijs is
thans bezig met het uitwerken van een ont
werp tot reorganisatie der unlverslteiten. Men
wil van de tegenwoordige 12 secties terugkee
ren tot de voormalige vier faculteiten. De „re-
volutionnalre omwenteling” op het gebied van
wetenschap gaat dus ook van lieverlede weer
verloren.
meneer, absoluut blijvend.”
Maar als die kapper eens....
Jlm kreeg opeens Weer hoop. Prwatta
kappers kon Je gewoonlljk niet géfooven Wh
zou probeeren z(jn roode haarkleur weer tem
te krijgen, en hij voegde de daad bU het wooM
Water, zeepsop, azijn, benzine, van alles
verfmiddel deed den j^
Freddy vond Vrijdag eenlge oude
kranten in een van de hutten van
het vergane schip. HU nam nu Robbie
en Topsy met zich mee naar het
strand met de bedoeling daar te gaan
lezen. Een van de bladen bevatte ko
mische teekenlngen en Robbie greep
er direct naar.
Maar het was een winderige dag
en vóór ze tijd hadden de bladen te
sorteeren, blies de wind ze naar de
Freddy Vrijdag wist alle couranten
in veiligheid te brengen en om te
voorkomen, dat ze nog eens zouden
wegwaaien, riep h(j een van de kro
kodillen en liet hem op bet strand
zitten.
Al de kranten stak hU nu vast tus-
schen de schubben van den staart
van den krokdil.
„Dat is moppig,” zeide Freddy, ter-
hü tegen een rots ging zitten,
hindert het niet, of het al of
waalt’
ben
De voorbereiding voor den Eersten Russl-
schen tocht naar de stratosfeer vorderen snel.
Na tal van proefnemingen Is mem-er in de
fabrieken In Leningrad in geslaagd een mate
riaal te vinden, dat voldoet voor de omhulling
van den ballon De constructie van deze omhul
ling Is heden begonnen. De bouw van t schuitje
vordert snel. De apparaten voor de navigatie
zijn reeds gereed.
I Delftsch, noch de donker mahoniehouten meu
belen. de oud-Hollandsche schilderijen, die men
in Holland met het woord „deftig" betitelt,
maar men vermoedt de atmosfeer, waarin MUn-
I heer, de tropenzon moe en aan de kleurenpracht
I van het Malelsche leven ontrukt, het groote ge-
I luk van zUn laatste levensjaren wil doorbren
gen.
Maar hier mag niet de fout worden gemaakt
te veronderstellen, dat onder al dezen rijkdom
en pracht niet een rustige rust zou wonen, die
zich veilig voelt en onontvankelijk voor den te
genspoed der tjjden. De Hollanders van nu zün
niet meer geheel en al de prachtige beelden van
Van Ostade, met roode wangen, blauwgrijze
oogen. Men behoeft slechts in de oogen van een
jongen gekeken te hebben, die de ontelbare tol
len op de groote wegen bedient, om te ervaren,
dat de Hollanders sterkere zenuwen hebben dan
de Duitschers en dat zjj niet van plan zjjn zich
de rust te laten ontnemen, die bU hun wezen
behoort, zooals hun landschappen niet zonder
hun wateren denkbaar zUn. De Hollanders
mochten daarom een voorbeeld zUn van de
Duitschers. die weliswaar* oneindig veel meer
dan de bewoners der lage landen van den oor
logsgruwel hebben geleden, maar die daarom
juist de sterke zenuwen zoo van noode hebben
om er weer boven op te komen
Ziedaar enkele overwegingen van een Dultsch
Journalist, overwegingen, die allerminst be
schamend zUn voor ons. Maar zóó mooi is het
nu ook weer niet. WjJ vree zen. dat de Duitscher
met zUn overpeinzlngei\^pes begonnen is, toen
hU de bollenvelden achter den rug had en tóen
dus zijn stemming reeds gemaakt was. Want
de feesteWke gloed der tulpen hangt niet over
al met zooveel brandend vuur als de brave man
schUnt te veronderstellen. Ook wU kennen, zU
het ln mindere mate dan Dultschland, onze
duizenden werkloozen, onzen ondergaanden
landbouw, onze ontwrichting van *t economisch
leven, dat waarlijk'aan heel andere ziekten lijdt
dan een beetje vermoeienis. En het aantal pa
leizen waarin de mijnheer" uit Indlë zjjn laat
ste Jaren slUt, moge groot zUn. aanmerkelijk
grooter is het aantal kleine bovenhuisjes en
stadswoninkjes, waarvan de bewoners niet eens
eigenaars zUn en zich wekelUks het hoofd bre
ken door te zinnen op middelen, die hun ln staat
zullen stellen de huur te betalen.
Neen, het Is allesbehalve tulpendag in ons
economisch leven. Het Is allesbehalve een pro
cessie van gelukkige, fietsende paartjes! Men
ziet ook wel eens in het winterig JaargetUde de
zwoegers, heel Jong soms nog. op de fiets tegen
den westerstorm optomen, terwijl die mijnheer
uit Indlë in zün gerulschloozen wagen gemak-
keljjk voorbUriJdt
Maar w&Ar is het, dat wU sterke zenuwen
hebben en ons niet zoo heel gemakkelUk de
rust laten ontnemen, die we sinds eeuwen heb
ben overgeërfd. Laten we *t dan daar maar bij
De chef der firma HUI te Brighton meent
gegevens In handen te hebben, welke de juiste
ligging van een verborgen schat op het Cocos-
elland aangeven. HU heeft onlangs een oud
boek gekocht ln een tweedehandse!) boekhandel,
waarbU het hem opviel, dat de laatste blad-
zUde aan den omslag was geplakt. Toen hU
het blad loemaakte, kwam er een kaart te
voorschUn van het eiland met een opgave van
de ligging van den schat. De heer HUI is thans
bezig met het maken van voorbereidingen voor
een expeditie naar het Cocoeeiland, teneinde
den schat op te graven.
weggaan. Maar ik geloof, dat ik nu zaken mei
u zou kunnen doen, als u mUn voorstel accep
teert.
Wat is dat dan? vroeg Nancy geïnteres
seerd.
Ik ben eenigen tUd geleden met een jon
gen man in contact gekomen. Dick Greenwood
heet hU. die het met mUn Ideeën eens is. HU
is niet rijk, maar bezit toch een behoorlUk ka
pitaal, en als we het met u eens kunnen wor
den, zouden wU compagnons willen worden.
Het met mU eens worden? vroeg Nancy
verwonderd. Wat heb ik daar dan mee te ma
ken?-
Ik wil volmaakt eerUjk tegenover u rijn
U herinnert uMat u een paar teekenlngen bU
mU achterliet, die ik het mooiste en belang
rijkste vond, nietwaar? Ik- liet ze Dick Green
wood zien, die ze even Interessant vond als Ik.
U heeft geen plannen voor de toekomst,
nietwaar? vroeg de man, u heeft zich aan nie
mand verbonden?
Nancy schudde het hoofd.
Ziet u, mis Trevanion, en hU schoof zUn
stoel wat dichter bU haar, uw teekenlngen zUn
niet alledaagse!)ze hebben iets aparts het
beteekent eigenlUk: een nieuw publiek te win
nen. begrijpt u me? Ik zal u eerlijk de waar
heid zeggen; als Dick Greenwood en ik ons
plan uitvoeren, rlakeeren wU alles wat wij be
zitten. zoodat wU verloren zUn als de boel mis
lukt. Maar we zUn er niet bang voor: we ver
trouwen. dat we het publiek sullen «innen, als
wU alleen het recht op de teekenlngen bestt-
Tn de „Rölnische Volkszeltung” treffen wU
1 een artikel aan over de Hollandsche bloem
bollenvelden.- Er zullen altUd Duitschers
zUn, zegt het blad, die naar Holland reizen om
de bloeiende tulpen- en hyacintenvelden te
zien en de argeloosheid van nde bezoekers, die
meenen, dat deze mooie bloemen alleen maar
bloeien om te bloeien en den mensch te verheu
gen, is te aandoenlUk om belachelUk te zUn. De
bloemen zUn fantastisch schoon en tooveren
een voorproef voor den dag van de eeuwige
schoonheid en gelukzaligheid en zU maken voor
enkele oogenblikken de' toeschouwers tot men-
schen, die niet meer de aarde zien waar zU op
staan. Deze bloeiende en gloeiende velden zUn
tapUten, te schoon voor elfen en zUn de betoo-
z verende groet van de Jonge lente aan alle we
zens.
In het goede JaargetUde worden de Duitschers
die Nederland bezoeken, getroffen door vele
aangename dingen: de opgepoetste, kraakhel
dere huisjes van de tuinders en bollenkweekers,
de glimmende koperen ketels van de locomotie
ven die doen denken aan den gloed van.
bloeiende tulpen. Een lichte, hefelUke, speelsche
adem ligt over de bloemen uitgespreid en voedt
op regenachtige dagen een zware melan
cholie. De breede kanalen die dezen enor-
men bloementuin doorsnUden, .verliezen plotse
ling hun majesteit, wanneer de kleur der bloe
men hen overweldigt.
Ook ln Amsterdam en Rotterdam, waar men
de zeelucht ruikt en waar de wind van verre
Werelddeelen langs de neusvleugels trilt, worden
wU niet alleen door grootheid, maar ook door
sierlUkheid en degelUkheid getroffen. De ver
keersagent, die in deze steden aan de kromming
der straten regeert, is de verpersoonlijking van
de rust en het type van de menschen, die reeds
vroeg scepticus geworden zUn omdat zU4e veel
zien en wUs omdat zU zooveel dwaze dingen
hebben beleefd. De gewoonte tot mopperen, die
zich bU vele Nederlanders uit *t volk openbaart,
is de filosofie van den gerUpten mensch. Men
is geneigd te veronderstellen, dat van de drie Ne
derlanders minstens één direct of indirect iets
met Indlë te maken heeft: daar een vader, een
broer of een zuster gehad heeft of zelf al eens
in Batavia is geweest. En zoo behoeven we ons
niet te verwonderen over het feit, dat in een van
de grootste hotels ln t restaurant een macht van
brandende tulpen tn zoo groote hoeveelheid,
maar met zooveel smaak is opgesteld, dat men,
tusschen de tafels doorschrijdend, onwillekeu
rig stil en ademloos gaat om de symphonic der
kleuren niet te storentot men plotseling
in de stilte het droge geratel hoort van een tele-
graphischen tikker, die de beurskoersen opra
kelt.
De Hollanders moeten sterke zenuwen heb
ben. Dit volk, dat een bijzondere voorliefde
schUnt te hebben voor de fiets, dwingt de moe
digste automobilisten tot groote voorzichtigheid
en verdedigt met groote hardnekkigheid het
recht op de straat van den voetganger en dA
fietser, zoover dit maar mogelUk is. In Dultsch
land is dit recht reeds lang verloren gegaan, in
Holland is dit recht gebleven als een uitvloeisel
van de echte democratie. En als men ziet, hoe
minnende paartjes op de flets naast elkaar
keuvelen en lief doen, begrijpt men. hoe het
komt, dat Holland betrekkeUjk zoo weinig
slachtoffers van den auto kent. Zoo’n paartje
rijdt rustig en kinderUjk hand aan hand of met
de armen om eikaars schouder en zoo rijdt het
veilig en als het ware opgaand ln eigen geluk
door den tulpendag. De felste kilometervreters
worden door deze idylle ontwapend, omdat het
niet bU één geval bluft, doch als het ware een
processie van fietsende paartjes over de wegen
zweeft. En het is voorwaar eenvoudiger een huls
omver te rijden dan dé barbaarochheld te be
gaan deze paartjes letsel te bezorgen. ZU rijn
maningen der gerechtigheid, waarschuwingen
tegen auto-miébruik, dichters van de straat en
als het ware lichttorens van humaniteit, ver-
verkondlgers van de lente. En we hopen, dat
iedere Duitscher, aldus de schrijver, deze
bloeiende Jeugd zal ontmoeten, als hU naar de
tulpenvelden reist.
Het is niet alles goud. dat blinkt en het is
niet alles tulp dat bloeit. De wereldcrisis heeft
ook Holland niet onaangetast gelaten en de
heer Kreuger heeft ook hier zUn rol van onwel-/
komen gast gespeeld en zoo is de schoonheid
van de tulpen op dit oogenblik wel eenigszins
een droeve tegenspraak met den geldnood, dié
dit land evenals andere landen teistert. Maar
tBch is Holland in den grond gezonder dan
Dultschland. Wel ziet men hier en daar een
vermoeidheid in het economische leven en het
is waar, dat b.v. de geldstroom uit Indlë niet
zoo overdadig meer vloeit naar de enorme vllla-
Vfjjken in de vele groote en kleinere steden,
maar in die eenigszins koel en voornaam van dc
straten en wegen terug-liggende villa’s, waar
van de hooge ramen uitkUken op een
smaakvol bebloemd grasperk, woont de zeker
heid van een bezit, waarvan het voelbaar is,
dat reeds geslachten tevoren hieraan hebben
deelgenomen. Men ziet weliswaar niet het ou<J-
Wanneer u daar op een beursdag heen
gaat, ging Mr. Shawcross voort, zult u merken,
dat niet het eerste naar de rtlke menschen
gekeken wordt, maar naar degenen die een
goeden naam hebben. Dat is meer waard dan
kapitaal, nietwaar?
Dat is zeker zoo, bevestigde Nancy.
Nadat ik alles betaald had. moest ik van
voren af aan beginnen en hoewel ik niet te
klagen heb, ben Ik er nog altUd niet heele-
tnaal bovenop. U begrijpt me toch, nietwaar?
Volkomen, antwoordde Nancy.
MUn vrouw is net als Ik, ging hU voort.
Ze zegt altUd: we mogen geen schulden maken,
wat er ook gebeurt. John, ik maak ze niet.
Maar ik heb mUn sin op iets geset. U weet,
dat ik cretonnes en tapisserieën fabriceer, niet
waar? Maar ik kon geen teekenlngen krijgen,
die me aanstonden; alles wat me werd aange
boden was afgezaagd en ouderwetsch. Daarom
zUn uw ontwerpen me zoo opgevallen. Ik zei
tegen me zelf: die jonge dame bezit smaak en
verstand en beschaving. En ik geloof, dat uw
ontwerpen den weg naar het publiek zullen
vinden, naar - de menschen die vah mooie,
smaakvolle dingen houden. Dat heb Ik u In
dertijd al gezegd, nietwaar?
Ja. sei Nancy, maar u liet mU toch zon
der resultaat weggaan.
Dat was mUn schuld niet, antwoordde
John ShawcroM; ik zag met één oogopslag,
dat voor deze dingen nieuwe machines noodlg
zijn en nieuwe machines kosten een boel geld.
Daarom moest Ik u zonder resultaat laten
PARIJS. 24 April. (VB). Maandagnchtend
„1 de werkzaamheden bU de automob^ten-
fabrieken van Citroën hervat, nadat door^Lk-
gevers en werknemers wederzUds concessie*
waren gedaan. 12.000 van de 19000 arbeiders
zUn weer aan het werk gegaan. De overige 7000
hebben besloten de staking voort te zetten.
Er is niemand.
--- Ik ben zoo bang dat iemand mUn geheim
te weten komt.... Maar JU zal het nooit ver
klappen, nietwaar Nancy?
Nooit! antwoordde het meisje. Wat u mU
vanavond heeft verteld, zal ik beschouwen als
iets heiligs; er zal nooit een woord van over
mUn lippen komen.
Ik zou je graag de formule ook laten zien.
Misschien doe ik dat later nog wel eens. Haar
stem zonk weg ln gefluister; ik bewaar haar ln
brandkast naast mUn bed, maar Ik hoop
dat ik niet zal sterven vóór ik het werk heb
volbracht. Er is nog maar een weinig voor noo
dlg, en dat kan ik elk oogenblik ontdekken..
Ze keek Nancy lang en vastbesloten aan. Na
een lang stllzwUgen stond ze plotseling op.
Vergeef het me, riep ze uit, ik'zie dat je
staat te kleumen van de kou. Ik moest me
schamen dat ik je zoo lang hier houd, maar
als ik hierover spreek, vergeet ik alles om me
heen. Laten we terug gaan naar de kamer.
BU de deur kwam Safah Ellen hen tegemoet.
Daar la iemand om miss Nancy te spre
ken, zei ze. i'
Wie dan? vroeg Mary Judson.
Ik weet het nlejf ik heb hem nooit eerder
gezien. HU zei dat RQ voor zaken kwam.
Misschien Is het een fabrikant die je ont
werpen zien wil, fluisterde Mary.
De Hemel geve het. riep het meisje uit.
Een oogenblik later trad ze de kamer binnen
waar een jonge man van een jaar at dertig zat
te wachten.
beerde hU. maar het
per geen oneer aan.
Toen
half
was
een
ring
vrouw
om te
dineeren.
„Ook dét nog!” riep Jlm vertwUfeld uit.
9
De stemming aan het diner was gedrukt
mokte en deed geen woord open, zoodat de
conversatie uitsluitend door mevrouw Klnsson
en Jlm werd gevoerd.
Stil je voor, Jlm. de wanhopige, de vertwU-
voor oogen
«h de
Kingson»
En mevrouw Kingson hkd ook niets meer aan
te merken.
„Zoo is het beter. Jongeman,” zei ze waardig.
„Ik heb op Jullie verbintenis niets meer tegen."
„Maar ik wel!” riep Elly plotseling uit. „Denk
Je dat ik me door zoo’n truc laat vangen? En
bovendien, je doet net alsof we ln de vorige
eeuw leefden. Wat een iedee voor een moderne
jongeman om eerst met mUn moeder te gaan
spreken! Ik trouw niet met Je. want ik vind
rood haar Juist zoo verrukkelUk I”
Op dat oogenblik bracht het zoontje van Jim’s
hospita een telegram. Jim las:
„Wright wil koopen. Onderbreek vacantie.
Veel succes. Houston en Oo.”.
Wright? dacht Jlm. Dat was de man die voor
lederen aandrang lot koopen ontoegankelUk
scheen. En nu? Het was een schitterende order
en als hu die eventjes ln de wacht kon slee-
pen1
HU stamelde Inderhaast een paar e?!*h^.°,
rende naar zUn kamers en maakte zich rel?*"
vaardig.
Tegen den middag arriveerde hU ln de stad
en begaf zich naar meneer Wright.
Meneer Wright was een man met een zeer
zwaarmoedig ulterlUk. HU leed aan galsteenen
en las hoofdzakehjke detecUve-verhaaltjes. HU
ontving Jim zoo voorkomend mogeUJk.
„Ah. dat is een verrassing.” zei hU op een
graftoon. „Ik had al zoo half en half gedacht
dat uw firma weer dien roodharigen blaag van
een Jongen op me af zou sturen.”
„Roodharige....?” vroeg Jim aarzelend.
Ja, die kwajongen met dat koperkleurige
haar. Jones heet hu geloof Ik. Nu. van hém had
Ik vast en zeker niet gekocht. U bevalt me be
ter. Met U kan ik zaken doen. Ik. ben een ern
stig man en ik praat graag met menschen van
hetzelfde slag
En onderwUl Jm nog zat te piekeren over
zUn schUnbaar zeer veranderd ulterlUk, had hU
de order al half ln zUn zak.
Een uur later verliet hU stralend de zaak van
meneer Wright. den hemel dankend voor het
reddende haarmiddel.
Nadat hU zUn zaken had afgedaan, hervatte
hU zUn vacantie ln de badplakts.
Hoe meer hU het plaatsje naderde hoe slech
ter zUn stemming werd. Het fortulnlUke zaakje
met den heer Wright raakte op den achter
grond en hU begon weer aan de toekomst te
denken.
Het was een idioot geval. Toen Elly wel wilde,
had mevrouw Kingson tegenwerpingen.
En nu mevrouw Kingson haar zin had, ver
tikt!? Elly het om met hem te trouwen.
Het rieten dak van een boerderij In de baprt vda-
Alkmaar vertoonde aan de binnenzijde groote gaten,
die door ratten werden veroorzaakt Ten einde raad
nam de eigenaar een proef met Rodent met het ge
volg dat hij 's morgens tal van doode ratten vond en
nadien geen rat meer heeft gehoord of gezien. Eén
doosje Rodent heeft hem voor honderden guldens
reparatiekosten gevrijwaard. Laat Uw eigendommen
niet door dit schadelijke ongedierte vernielen. Maak
voor goed een eind aan de rattenplaag door aanwen
ding van Rodent Het trekt ratten en muizen on
weerstaanbaar aan. Koop nog heden een enkele doos
k 50 ct of een dubbele doos a 90 et en morgen zult
U van rat en mulsU>evrijd zijn. O. a. bil alle dro
gisten Imp.: Fa. B. Meindersma - Den-Haag B47
-pvit zUn eigenlUk twee geschiedenissen door
II elkaar’, zei Peter, „maar dat hindert Jul
lie natuurlUk niet. Je moet dan weten,
dat Jim Jones een eerzaam jongmensch was
met slechts één eigenaardigheid: hU bezat na-
melUk een vuuroode haardos. Nou, vuurrood is
misschien niet het Juiste woord. Koperrood is
beter. In zUn soort een prachtig exemplaar.
Jammer alleen dat mevrouw Kingson een uitge
sproken afkeer had van menschen met rood
haar.
„Je weet nooit wat ze het volgend oogenblik
zuilen doen,” beweerde zU en dat voordeel was
voor Jlm heel ongelukkig, omdat hU juist ver
liefd was geworden op haar dochter Eliyg
Dit gebeurde namelUk in een kleine badplaats
Jlm en Elly hadden met elkaar kennis gemaakt
op precies dezelfde manier als honderden ande
re menschen dat doen. Vanaf dat oogenblik
waren ze zoo vaak ze konden in eikaars nabU-
held. Jlm. die bU zUn firma voor een goeden
actleven verkooper gold, trad ook ln dit geval
zeer doortastend op en ging met mevrouw King-
son een woordje praten over de toekomst van
haar dochter.
En toen hoorde hU voor het eerst van me-
vrouws afkeer.
ZUn zelfvertrouwen begon hem in den steek
te laten. HU brabbelde zooiets van liefhebben
en met Elly trouwen, doch mevrouw Kingson
legde hem resoluut het zwUgen op.
„Geen denken aan. meneer Jones, mUn doch
ter zal niet trouwen met een man die rood haar
heeft.**
En daarmee was, wat haar betrof, de zaak
afgedaan.
Jlm dacht er echter anders over. HU nam een
koen besluit en ging naar zUn kapper om zün
haar te laten verven.
..Haarverf „Superbe meneer.” zei de kap
per. „Beter middel zult u op de heele wereld
niet vinden. Het maakt uw haar ln een omme
zientje prachtig donker bruin.**
,4s het blüvend?” vroeg jlm met
Kingson's gezicht voor oogen.
„Absoluut blüvend, meneer,” antwoordde de
kapper. „Als uw haar ermee geverfd
bluft het tot uw dood donkerbruin.”
„Geef het dan maar mee,” zei Jim en dien
zelfden avond was hü in het bezit van een
prachtige bruine kuif.
„Ziezoo," zuchtte hü opgelucht .Nu zal Elly's
moeder wel niets meer aan te merken l>ebben.” zjjn
U bent een van de wéinigen, die waardee-
ring voor mün werk heeft getoond, antwoordde
Nancy lachende. Het is dus niet te verwonde
ren, dat Ik u herken.
Ja, en toen wist ik niet, of ik het kon ge
bruiken, antwoordde de ander. ik kan dat
nog niet vooruit zeggen, maar ik ben gekomen
om u een voorstel te doen.
Dat Interesseert mU heel erg!
U moet me vergeven, als ik over persoon-
lüke omstandigheden praat, maar de kwestie
is deze: mUn vader was fabrikant in Leeds, en
men dacht algemeen, dat hü buitengewone
zaken deed. Hü «as ouderwetse!); hü wilde
niet met zün tüd meegaan. Toen hü eenlge ja
ren geleden stierf, liet hü zün zaken in een
slechten toestand achter. NatuurlUk is zün
goede naam bewaard gebleven. Ik was eenlge
zoon en betaalde lederen cent die er te betalen
was, voegde hü er niet zonder trots aan toe.
Dat weet ik, sei Nancy hartelük, ik heb
er over geboord. 1
Bent u wel eens op de Manchester Beurs
geweest, miss Trevanion? r Jk,
Nooit, lachte Nancy, Ik aou er a7i moed
niet toe hebben.
op dit blad rijn Ingevolge de verzekering» voorwaard en tegen bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 'jCfl t>ü een ongeval met f OCfi bU verlies van een hand 1 o|j verlies van een C/i bfj een breuk »*n t bU verlies van 'n
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen s verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen J J «J doodelüken afloop f JStelZs" een voet of een oog J A At/»* duim of wijsvinger J been at arm J TVs** anderen vinger
Herkent u mü nog. miss Trevanion?
Zeker. Mr. Shawcross; daar heb Ik een
büzondere reden voor.
Mr. Shawcross keek haar vragend aan.
“1
felde. die met een gruwelük noodlot u„.
moest praten over het aanstaande bal
eigenaardigheden van Mevrouw
buurman!
HU werd er zenuwachtig van.
Zoo zenuwachtig, dat hü louter uit onhandig
heid zichzelf met spuitwater bespoot.
Met een kleur als vuur sprong hü 'op om het
onheil ongedaan te maken. ZUn gezicht droos
Mevrouw Kingson werd bleek van schrik, maar
Elly liet een langen juichkreet hooren:
„O, Jlm. Je haar!”
Het duurde nog eenigen tüd alvorens het tot
Jlm doordrong, dat de kapper zün haannlddel
te hoog had aangeslagen en Elly vol vreup-’
zün koperkleurigen haardos aaide.
ten. Als wü uw werk nemen, zouden we de
groote firma's uit Londen en andere steden
kunnen verzekeren, dat wü alleen het
hadden, die ontwerpen te“voeren. Maar u soudt
zich dan moeten verbinden voor geen andere
firma teekenlngen te maken.
Het hart van het meisje sloeg met groote
slagen Dit was Inderdaad een bewUs, dat haar
werk waarde had.
Dat is dus uw voorstel? bracht ze einde-
iük met moeite uit.
Oedeeltelük weL
Wat is dan het overige?
Het overige klink) misschien minder aan
genaam. Zooals ik u aei. wagen Dick Green
wood en ik alles wat we bezitten. En het ky
maanden, jaren duren voor we een vast •**»-
’gebied gevonden hebben voor deze goederen,
en ondertusschen zitten ‘we op zware lasten.
Dat begrijpt u toch, nietwaar?
Det begrijp ik natuurlUk.
Daarom kunnen wü u den eersten tu<*
geen hoog salaris aanbieden.
Dus ik moet me verbindeu voor u te wer
ken tegen een laag salaris?
Zoo staan de zaken. Ik wil abeoluut eer-
lük met u praten, mis Trevanion. We willen
het alleen-recht hebben van uw ontwerpen, wat
u heeft geteekend zoolang u in Leeds «n» a*1
wat u nog zult teekenen gedurende de
de twee Jaar.*Maar we kunnen u niet meer be
loven dan honderd pond voor het eerste Jasr
en .misschien ook voor het tweede.
Wordt vervolgd.