Duitscher i iet Erfdeel I de bollenvelden sas? syr verkocht voor goud; maar dit is een heilige plicht, en ik aal tot aan mUn dood werken om mtfn vaders naam te herstellen in Leeds. BUI, boor ik ipmanij aunlrnmfn uttAaal van den daa u ---- den kapper ln de ooren. ^beoluut in c Rood haar Weg met de werkloosheid! Leve de Nederlandsche ROBINSONschoen Alle abonné’s ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN DINSDAG 25 APRIL Het Duivelseiland GROOT OPTIMIST De fietsende paartjes I J Naar de stratosfeer Een heethoofd Klassieke talen Alpinist overleden Een verborgen schat Nieuw projectiel u 4 Fascistenproces te Brunn Een „Bruin Huis” te Londen Water als explosie* middel L m< u< aa tel K Oe Hollander» hebben tulpen, villa’s, fietten en »terke Rieten dak door ratten vernield AANGIFTE MOET, STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK. DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Omwenteling in den scheepsbouw Bij Citroen wordt weer gewerkt zennioen I nu naar Duivelseiland teruggezonden worden. mevrouw wordt. koperkleurige zee. BA- En t>Ü dat al klonken hem de woorden van n ge B HOOFDSTUK XI JOHN SHAWCROSS* AANBOD Ba 1 we tot R on «o ba of M K houden In de hoop, dat déze sterke zenuwen ens op de been zullen houden.... De zeeman ging ze natuurlijk ach terna, gevolgd door Robbie. „Laat die vroolüke plaatjes niet in zee waaien,” riep Robbie. Sir Radfield deelde tijdens de Jaarvergade ring van de Radflelds mede, dat een nieuw projectiel, dat pantserplaten doorboord, ontdekt is en door de firma gepatenteerd t* acht lan den. Het is het beste projectiel ter wereld en voldoet aan de modernste eischen. o< Pe LONDEN. 24 April (V.D.). De Londensche af- deellng van de Natonaal-Sociallstlsche Partij opent op 1 Mei »s. een eigen partijgebouw in het Westen van Londen. Het gebouw is een voormalig hotel met ongeveer dertig vertrekken. Behalve een groote vergaderzaal, eenlge kan toren en een restaurant, zijn 26 vertrekken be schikbaar voor hei onderbrengen van partij- genooten. LONDEN, 24 April (Reuter). Volgens berich ten uit Rome, heeft Sir Oswald Mosley, de Brit- sche Fascisten-gelder, gisteren een langdurig onderhoud met Mussolini gehad. Vandaag zal hij met zijn groep volgelingen naar Londen terugkeeren; hij laat echter een permanenten vertegenwoordiger te Rome achter. De 53-jarige professor Burgermeier uit Po sen, die beschouwd wordt als Polens beste alpi nist, te ln de Slowaaksche Tatra-bergen tenge- volge van vermoeienis en koude overleden. Tijdens de bestijging van den Ganek-top werd de professor door een storm overvallen, waar door hij in de open lucht moest overnachten. Den dag daafop is hij ineengestort. ▼ai •e lin n 1 da we bei Tb mi 17 ka IS ▼c te Uit het Engwlsch vm Joseph Hocking 1 (2 en ki 1 vo Ki sr m M 11 1 ao> •OC dri me dm lik ver ▼er eer tin dig «P ml Wk pw I Bie ook wer aar bod noc een ▼an t Men maakt in den laatsten tijd in da Ver. Staten met succes gebruik van water als explo- slemiddel in kolenmijnen. Daartoe wordt een betrekkelijk kleine hoeveelheid water met alan- T»n in de boorgaten gebracht. Daarna brengt men door een kleine pomp dit water onder druk In Colorado sloeg men bij een druk van 25105 atmosfeer anthraciet en bruinkool uit elkaar. Daar de slangen 210 atm. uithouden kan men deze eenlge malen gebruiken. wijl „Nu niet „Ik ben blij, dat Je mijn leuke plaatjes hebt weten te redden,” zei Robbie. (Morgenavond vervolg). BRUNN, 24 April (VB.). In de militaire bios coopzaal van het remonte-depot te Brunn is he den het proces begonnen tegen de 58 Tsjecho- Slowaaksche fascisten, die in den nacht van 22 Januari hebben deelgenomen aan de poging tot bezetting van de kazerne van het 43ste infanterie regiment te Brunn. De toegang tot de rechtszaal was afgezet door een dicht polltiecordon en slechts op vertoon van toegangskaarten kon men de zitting bij wonen. Kort voor de opening der zitting arriveerden de beklaagden in drie tramwagens, die tot de binnenplaats van het depot reden en waarvan de ramen van gordijnen waren voorzien. Op de binnenplaats waren tal van cipiers aanwezig, die de beklaagden naar de rechtszaal leidden. De eerste dag van het proces zal waarschijnlijk geheel gebruikt worden voor het voorlezen der acte van beschuldiging. Op een te Sjanghai uit Hamburg aangekomen schip is naar Reuter verneemt, door detectives uit de Fransche concessie een zekere Claude Cheval gearresteerd, die zes maanden geleden uit het Fransche ballingsoord op Duivelseiland Is ontsnapt. Als Fransch matroos was Cheval op 20-jarigen leeftijd tot verbanning naar het Duivelseiland veroordeeld, wegens een poging tot moord op een scheeps-offlcler. Na een verblijf van zes Jaar in het ballings oord wist hü met drie anderen te ontsnappen. Hij bereikte Trinidad en slaagde aan boord van een Dultsch schip te komen, dat hem naar Hamburg voerde. Hier liet hü zich als scheepskok aanmonsteren op een schip naar het Verre Oosten. De Fransche politie was hem echter op het spoor gekomen en in de haven van Sjanghai werd hü door de detectiven opgewacht. HIJ zal i nu naar riiilnalcallanH famrrcrovnnHon Wrirrlan f haar zien? vroeg Nancy. de dat kan ik niet doen. Niet dat ik rouw, lieve Nancy ik zou je mUn LONDEN. 24 April (Reuter). Een 32-Jarige Engelsche matroos, William Dunlee genaamd, wierp hedenmiddag te half twee een flesch doer een vensterruit van 't Dultsche gezantschap. In de flesch bevond zich *n briefje met eenlge belew- digende uitdrukkingen aan het adres van den Duitschen Rjjkskanselier. De dader werd gear resteerd. De „Sunday F» nas” meldt, dat Sir Joseph Isherwood. een bekend specialist op het gebied van den scheepsbouw, een absoluut nieuw type scheepsromp heeft ontworpen, waardoor de kosten voor het bouwen van schepen belang rijk verminderd «uilen worden. Binnen zes maanden zullen drie proefschepen voltooid kun nen zijn. hjj al wanhopig kwam er uttnoodl- van me- Klngson komen IIIIIHHHIIIIIPAPIER Mag Neer je niet vd eigen JevrMgrertrouwen. Maar ik mag Je dat niet laten aJefffryM die andere dingen, en ze wees op de lange rijen boeken, zijn tot Je be schikking. Maar dkt is ónmogelijk. Nancy zweeg. Je moet er niet boos om zijn, lieve, ging de vrouw voort, maar ‘je moet me trachten te' begrijpen. Het Is een soort heilige plicht tegen over mijn vader Vóór hij stierf zei hij mjj: Mary, kind, ik kan je weinig geld nalaten, maar als je mijn uitvinding perfectlonneeren kunt, zul je niet alleen Je vaders eer herstellen, maar je zult de rijkste vrouw uit de heele buurt worden. WU leven in de dagen van Het stemmingvol papier, Dat daarom nog geen stemming maakt Op kiesche kies-manier! Het eene schreeuwt, het ander liegt. Het derde is gekleurd, En ‘t meerendeel is *t meest geschikt. Dat men het vlug verscheurt! De kiezer kiest, maar geen papier. Dat stopt men in zijn hand! Waarna het vaak verkieselijk Als prop op straat belandt! En of de kiezer ‘t niet verkiest. Men vraagt dit niet aan hem. Men hoopt alleen, door het papier Verandert hij van stem! Maar kiezers, die kieskeurig zijn En in de schoenen staan. Die laten heel die baal papier Als kiespUn'langs zich gaan! Want och, wat zegt u dat papier? En al wat daarop staat? 't Geweten en derhalve plicht Wijst uw candidaat! MARTJN BERDEN (Nadruk verboden) In Rusland is het onderwijs in de klassieke talen (Latijn en Grieksch) af geschaft, wijl de Bolsjewieken deze talen als nutteloos en reac- tlonnair beschouwen. In toonaangevende academische kringen is men Intusschen tot de overtuiging gekomen, dat het gebrek aan kennis van latljn een bron is van allerlei moeilijkheden voor de studen ten, vooral voor diegenen die natuurlijke his torie bestudeereq. De Moskousche vertegenwoordiger van ,Le Temps” meldt aan zijn blad, dat het Volks commissariaat van Onderwijs thans heeft be sloten het latljn opnieuw als leervak in te voe ren. De leerstof zal beperkt worden tot een onontbeerlijk minimum aan grammaticakennis en woordenkennis. De studenten zullen verder het Grieksche alfabet moeten leeren. Het onderwijs In de LatUnsche taal is alleen om redenen van practischen aard weer In eere hersteld; Intusschen Is hiermede de oude me thode In beginsel wederom ingevoerd. Het Volkscommissariaat voor onderwijs is thans bezig met het uitwerken van een ont werp tot reorganisatie der unlverslteiten. Men wil van de tegenwoordige 12 secties terugkee ren tot de voormalige vier faculteiten. De „re- volutionnalre omwenteling” op het gebied van wetenschap gaat dus ook van lieverlede weer verloren. meneer, absoluut blijvend.” Maar als die kapper eens.... Jlm kreeg opeens Weer hoop. Prwatta kappers kon Je gewoonlljk niet géfooven Wh zou probeeren z(jn roode haarkleur weer tem te krijgen, en hij voegde de daad bU het wooM Water, zeepsop, azijn, benzine, van alles verfmiddel deed den j^ Freddy vond Vrijdag eenlge oude kranten in een van de hutten van het vergane schip. HU nam nu Robbie en Topsy met zich mee naar het strand met de bedoeling daar te gaan lezen. Een van de bladen bevatte ko mische teekenlngen en Robbie greep er direct naar. Maar het was een winderige dag en vóór ze tijd hadden de bladen te sorteeren, blies de wind ze naar de Freddy Vrijdag wist alle couranten in veiligheid te brengen en om te voorkomen, dat ze nog eens zouden wegwaaien, riep h(j een van de kro kodillen en liet hem op bet strand zitten. Al de kranten stak hU nu vast tus- schen de schubben van den staart van den krokdil. „Dat is moppig,” zeide Freddy, ter- hü tegen een rots ging zitten, hindert het niet, of het al of waalt’ ben De voorbereiding voor den Eersten Russl- schen tocht naar de stratosfeer vorderen snel. Na tal van proefnemingen Is mem-er in de fabrieken In Leningrad in geslaagd een mate riaal te vinden, dat voldoet voor de omhulling van den ballon De constructie van deze omhul ling Is heden begonnen. De bouw van t schuitje vordert snel. De apparaten voor de navigatie zijn reeds gereed. I Delftsch, noch de donker mahoniehouten meu belen. de oud-Hollandsche schilderijen, die men in Holland met het woord „deftig" betitelt, maar men vermoedt de atmosfeer, waarin MUn- I heer, de tropenzon moe en aan de kleurenpracht I van het Malelsche leven ontrukt, het groote ge- I luk van zUn laatste levensjaren wil doorbren gen. Maar hier mag niet de fout worden gemaakt te veronderstellen, dat onder al dezen rijkdom en pracht niet een rustige rust zou wonen, die zich veilig voelt en onontvankelijk voor den te genspoed der tjjden. De Hollanders van nu zün niet meer geheel en al de prachtige beelden van Van Ostade, met roode wangen, blauwgrijze oogen. Men behoeft slechts in de oogen van een jongen gekeken te hebben, die de ontelbare tol len op de groote wegen bedient, om te ervaren, dat de Hollanders sterkere zenuwen hebben dan de Duitschers en dat zjj niet van plan zjjn zich de rust te laten ontnemen, die bU hun wezen behoort, zooals hun landschappen niet zonder hun wateren denkbaar zUn. De Hollanders mochten daarom een voorbeeld zUn van de Duitschers. die weliswaar* oneindig veel meer dan de bewoners der lage landen van den oor logsgruwel hebben geleden, maar die daarom juist de sterke zenuwen zoo van noode hebben om er weer boven op te komen Ziedaar enkele overwegingen van een Dultsch Journalist, overwegingen, die allerminst be schamend zUn voor ons. Maar zóó mooi is het nu ook weer niet. WjJ vree zen. dat de Duitscher met zUn overpeinzlngei\^pes begonnen is, toen hU de bollenvelden achter den rug had en tóen dus zijn stemming reeds gemaakt was. Want de feesteWke gloed der tulpen hangt niet over al met zooveel brandend vuur als de brave man schUnt te veronderstellen. Ook wU kennen, zU het ln mindere mate dan Dultschland, onze duizenden werkloozen, onzen ondergaanden landbouw, onze ontwrichting van *t economisch leven, dat waarlijk'aan heel andere ziekten lijdt dan een beetje vermoeienis. En het aantal pa leizen waarin de mijnheer" uit Indlë zjjn laat ste Jaren slUt, moge groot zUn. aanmerkelijk grooter is het aantal kleine bovenhuisjes en stadswoninkjes, waarvan de bewoners niet eens eigenaars zUn en zich wekelUks het hoofd bre ken door te zinnen op middelen, die hun ln staat zullen stellen de huur te betalen. Neen, het Is allesbehalve tulpendag in ons economisch leven. Het Is allesbehalve een pro cessie van gelukkige, fietsende paartjes! Men ziet ook wel eens in het winterig JaargetUde de zwoegers, heel Jong soms nog. op de fiets tegen den westerstorm optomen, terwijl die mijnheer uit Indlë in zün gerulschloozen wagen gemak- keljjk voorbUriJdt Maar w&Ar is het, dat wU sterke zenuwen hebben en ons niet zoo heel gemakkelUk de rust laten ontnemen, die we sinds eeuwen heb ben overgeërfd. Laten we *t dan daar maar bij De chef der firma HUI te Brighton meent gegevens In handen te hebben, welke de juiste ligging van een verborgen schat op het Cocos- elland aangeven. HU heeft onlangs een oud boek gekocht ln een tweedehandse!) boekhandel, waarbU het hem opviel, dat de laatste blad- zUde aan den omslag was geplakt. Toen hU het blad loemaakte, kwam er een kaart te voorschUn van het eiland met een opgave van de ligging van den schat. De heer HUI is thans bezig met het maken van voorbereidingen voor een expeditie naar het Cocoeeiland, teneinde den schat op te graven. weggaan. Maar ik geloof, dat ik nu zaken mei u zou kunnen doen, als u mUn voorstel accep teert. Wat is dat dan? vroeg Nancy geïnteres seerd. Ik ben eenigen tUd geleden met een jon gen man in contact gekomen. Dick Greenwood heet hU. die het met mUn Ideeën eens is. HU is niet rijk, maar bezit toch een behoorlUk ka pitaal, en als we het met u eens kunnen wor den, zouden wU compagnons willen worden. Het met mU eens worden? vroeg Nancy verwonderd. Wat heb ik daar dan mee te ma ken?- Ik wil volmaakt eerUjk tegenover u rijn U herinnert uMat u een paar teekenlngen bU mU achterliet, die ik het mooiste en belang rijkste vond, nietwaar? Ik- liet ze Dick Green wood zien, die ze even Interessant vond als Ik. U heeft geen plannen voor de toekomst, nietwaar? vroeg de man, u heeft zich aan nie mand verbonden? Nancy schudde het hoofd. Ziet u, mis Trevanion, en hU schoof zUn stoel wat dichter bU haar, uw teekenlngen zUn niet alledaagse!)ze hebben iets aparts het beteekent eigenlUk: een nieuw publiek te win nen. begrijpt u me? Ik zal u eerlijk de waar heid zeggen; als Dick Greenwood en ik ons plan uitvoeren, rlakeeren wU alles wat wij be zitten. zoodat wU verloren zUn als de boel mis lukt. Maar we zUn er niet bang voor: we ver trouwen. dat we het publiek sullen «innen, als wU alleen het recht op de teekenlngen bestt- Tn de „Rölnische Volkszeltung” treffen wU 1 een artikel aan over de Hollandsche bloem bollenvelden.- Er zullen altUd Duitschers zUn, zegt het blad, die naar Holland reizen om de bloeiende tulpen- en hyacintenvelden te zien en de argeloosheid van nde bezoekers, die meenen, dat deze mooie bloemen alleen maar bloeien om te bloeien en den mensch te verheu gen, is te aandoenlUk om belachelUk te zUn. De bloemen zUn fantastisch schoon en tooveren een voorproef voor den dag van de eeuwige schoonheid en gelukzaligheid en zU maken voor enkele oogenblikken de' toeschouwers tot men- schen, die niet meer de aarde zien waar zU op staan. Deze bloeiende en gloeiende velden zUn tapUten, te schoon voor elfen en zUn de betoo- z verende groet van de Jonge lente aan alle we zens. In het goede JaargetUde worden de Duitschers die Nederland bezoeken, getroffen door vele aangename dingen: de opgepoetste, kraakhel dere huisjes van de tuinders en bollenkweekers, de glimmende koperen ketels van de locomotie ven die doen denken aan den gloed van. bloeiende tulpen. Een lichte, hefelUke, speelsche adem ligt over de bloemen uitgespreid en voedt op regenachtige dagen een zware melan cholie. De breede kanalen die dezen enor- men bloementuin doorsnUden, .verliezen plotse ling hun majesteit, wanneer de kleur der bloe men hen overweldigt. Ook ln Amsterdam en Rotterdam, waar men de zeelucht ruikt en waar de wind van verre Werelddeelen langs de neusvleugels trilt, worden wU niet alleen door grootheid, maar ook door sierlUkheid en degelUkheid getroffen. De ver keersagent, die in deze steden aan de kromming der straten regeert, is de verpersoonlijking van de rust en het type van de menschen, die reeds vroeg scepticus geworden zUn omdat zU4e veel zien en wUs omdat zU zooveel dwaze dingen hebben beleefd. De gewoonte tot mopperen, die zich bU vele Nederlanders uit *t volk openbaart, is de filosofie van den gerUpten mensch. Men is geneigd te veronderstellen, dat van de drie Ne derlanders minstens één direct of indirect iets met Indlë te maken heeft: daar een vader, een broer of een zuster gehad heeft of zelf al eens in Batavia is geweest. En zoo behoeven we ons niet te verwonderen over het feit, dat in een van de grootste hotels ln t restaurant een macht van brandende tulpen tn zoo groote hoeveelheid, maar met zooveel smaak is opgesteld, dat men, tusschen de tafels doorschrijdend, onwillekeu rig stil en ademloos gaat om de symphonic der kleuren niet te storentot men plotseling in de stilte het droge geratel hoort van een tele- graphischen tikker, die de beurskoersen opra kelt. De Hollanders moeten sterke zenuwen heb ben. Dit volk, dat een bijzondere voorliefde schUnt te hebben voor de fiets, dwingt de moe digste automobilisten tot groote voorzichtigheid en verdedigt met groote hardnekkigheid het recht op de straat van den voetganger en dA fietser, zoover dit maar mogelUk is. In Dultsch land is dit recht reeds lang verloren gegaan, in Holland is dit recht gebleven als een uitvloeisel van de echte democratie. En als men ziet, hoe minnende paartjes op de flets naast elkaar keuvelen en lief doen, begrijpt men. hoe het komt, dat Holland betrekkeUjk zoo weinig slachtoffers van den auto kent. Zoo’n paartje rijdt rustig en kinderUjk hand aan hand of met de armen om eikaars schouder en zoo rijdt het veilig en als het ware opgaand ln eigen geluk door den tulpendag. De felste kilometervreters worden door deze idylle ontwapend, omdat het niet bU één geval bluft, doch als het ware een processie van fietsende paartjes over de wegen zweeft. En het is voorwaar eenvoudiger een huls omver te rijden dan dé barbaarochheld te be gaan deze paartjes letsel te bezorgen. ZU rijn maningen der gerechtigheid, waarschuwingen tegen auto-miébruik, dichters van de straat en als het ware lichttorens van humaniteit, ver- verkondlgers van de lente. En we hopen, dat iedere Duitscher, aldus de schrijver, deze bloeiende Jeugd zal ontmoeten, als hU naar de tulpenvelden reist. Het is niet alles goud. dat blinkt en het is niet alles tulp dat bloeit. De wereldcrisis heeft ook Holland niet onaangetast gelaten en de heer Kreuger heeft ook hier zUn rol van onwel-/ komen gast gespeeld en zoo is de schoonheid van de tulpen op dit oogenblik wel eenigszins een droeve tegenspraak met den geldnood, dié dit land evenals andere landen teistert. Maar tBch is Holland in den grond gezonder dan Dultschland. Wel ziet men hier en daar een vermoeidheid in het economische leven en het is waar, dat b.v. de geldstroom uit Indlë niet zoo overdadig meer vloeit naar de enorme vllla- Vfjjken in de vele groote en kleinere steden, maar in die eenigszins koel en voornaam van dc straten en wegen terug-liggende villa’s, waar van de hooge ramen uitkUken op een smaakvol bebloemd grasperk, woont de zeker heid van een bezit, waarvan het voelbaar is, dat reeds geslachten tevoren hieraan hebben deelgenomen. Men ziet weliswaar niet het ou<J- Wanneer u daar op een beursdag heen gaat, ging Mr. Shawcross voort, zult u merken, dat niet het eerste naar de rtlke menschen gekeken wordt, maar naar degenen die een goeden naam hebben. Dat is meer waard dan kapitaal, nietwaar? Dat is zeker zoo, bevestigde Nancy. Nadat ik alles betaald had. moest ik van voren af aan beginnen en hoewel ik niet te klagen heb, ben Ik er nog altUd niet heele- tnaal bovenop. U begrijpt me toch, nietwaar? Volkomen, antwoordde Nancy. MUn vrouw is net als Ik, ging hU voort. Ze zegt altUd: we mogen geen schulden maken, wat er ook gebeurt. John, ik maak ze niet. Maar ik heb mUn sin op iets geset. U weet, dat ik cretonnes en tapisserieën fabriceer, niet waar? Maar ik kon geen teekenlngen krijgen, die me aanstonden; alles wat me werd aange boden was afgezaagd en ouderwetsch. Daarom zUn uw ontwerpen me zoo opgevallen. Ik zei tegen me zelf: die jonge dame bezit smaak en verstand en beschaving. En ik geloof, dat uw ontwerpen den weg naar het publiek zullen vinden, naar - de menschen die vah mooie, smaakvolle dingen houden. Dat heb Ik u In dertijd al gezegd, nietwaar? Ja. sei Nancy, maar u liet mU toch zon der resultaat weggaan. Dat was mUn schuld niet, antwoordde John ShawcroM; ik zag met één oogopslag, dat voor deze dingen nieuwe machines noodlg zijn en nieuwe machines kosten een boel geld. Daarom moest Ik u zonder resultaat laten PARIJS. 24 April. (VB). Maandagnchtend „1 de werkzaamheden bU de automob^ten- fabrieken van Citroën hervat, nadat door^Lk- gevers en werknemers wederzUds concessie* waren gedaan. 12.000 van de 19000 arbeiders zUn weer aan het werk gegaan. De overige 7000 hebben besloten de staking voort te zetten. Er is niemand. --- Ik ben zoo bang dat iemand mUn geheim te weten komt.... Maar JU zal het nooit ver klappen, nietwaar Nancy? Nooit! antwoordde het meisje. Wat u mU vanavond heeft verteld, zal ik beschouwen als iets heiligs; er zal nooit een woord van over mUn lippen komen. Ik zou je graag de formule ook laten zien. Misschien doe ik dat later nog wel eens. Haar stem zonk weg ln gefluister; ik bewaar haar ln brandkast naast mUn bed, maar Ik hoop dat ik niet zal sterven vóór ik het werk heb volbracht. Er is nog maar een weinig voor noo dlg, en dat kan ik elk oogenblik ontdekken.. Ze keek Nancy lang en vastbesloten aan. Na een lang stllzwUgen stond ze plotseling op. Vergeef het me, riep ze uit, ik'zie dat je staat te kleumen van de kou. Ik moest me schamen dat ik je zoo lang hier houd, maar als ik hierover spreek, vergeet ik alles om me heen. Laten we terug gaan naar de kamer. BU de deur kwam Safah Ellen hen tegemoet. Daar la iemand om miss Nancy te spre ken, zei ze. i' Wie dan? vroeg Mary Judson. Ik weet het nlejf ik heb hem nooit eerder gezien. HU zei dat RQ voor zaken kwam. Misschien Is het een fabrikant die je ont werpen zien wil, fluisterde Mary. De Hemel geve het. riep het meisje uit. Een oogenblik later trad ze de kamer binnen waar een jonge man van een jaar at dertig zat te wachten. beerde hU. maar het per geen oneer aan. Toen half was een ring vrouw om te dineeren. „Ook dét nog!” riep Jlm vertwUfeld uit. 9 De stemming aan het diner was gedrukt mokte en deed geen woord open, zoodat de conversatie uitsluitend door mevrouw Klnsson en Jlm werd gevoerd. Stil je voor, Jlm. de wanhopige, de vertwU- voor oogen «h de Kingson» En mevrouw Kingson hkd ook niets meer aan te merken. „Zoo is het beter. Jongeman,” zei ze waardig. „Ik heb op Jullie verbintenis niets meer tegen." „Maar ik wel!” riep Elly plotseling uit. „Denk Je dat ik me door zoo’n truc laat vangen? En bovendien, je doet net alsof we ln de vorige eeuw leefden. Wat een iedee voor een moderne jongeman om eerst met mUn moeder te gaan spreken! Ik trouw niet met Je. want ik vind rood haar Juist zoo verrukkelUk I” Op dat oogenblik bracht het zoontje van Jim’s hospita een telegram. Jim las: „Wright wil koopen. Onderbreek vacantie. Veel succes. Houston en Oo.”. Wright? dacht Jlm. Dat was de man die voor lederen aandrang lot koopen ontoegankelUk scheen. En nu? Het was een schitterende order en als hu die eventjes ln de wacht kon slee- pen1 HU stamelde Inderhaast een paar e?!*h^.°, rende naar zUn kamers en maakte zich rel?*" vaardig. Tegen den middag arriveerde hU ln de stad en begaf zich naar meneer Wright. Meneer Wright was een man met een zeer zwaarmoedig ulterlUk. HU leed aan galsteenen en las hoofdzakehjke detecUve-verhaaltjes. HU ontving Jim zoo voorkomend mogeUJk. „Ah. dat is een verrassing.” zei hU op een graftoon. „Ik had al zoo half en half gedacht dat uw firma weer dien roodharigen blaag van een Jongen op me af zou sturen.” „Roodharige....?” vroeg Jim aarzelend. Ja, die kwajongen met dat koperkleurige haar. Jones heet hu geloof Ik. Nu. van hém had Ik vast en zeker niet gekocht. U bevalt me be ter. Met U kan ik zaken doen. Ik. ben een ern stig man en ik praat graag met menschen van hetzelfde slag En onderwUl Jm nog zat te piekeren over zUn schUnbaar zeer veranderd ulterlUk, had hU de order al half ln zUn zak. Een uur later verliet hU stralend de zaak van meneer Wright. den hemel dankend voor het reddende haarmiddel. Nadat hU zUn zaken had afgedaan, hervatte hU zUn vacantie ln de badplakts. Hoe meer hU het plaatsje naderde hoe slech ter zUn stemming werd. Het fortulnlUke zaakje met den heer Wright raakte op den achter grond en hU begon weer aan de toekomst te denken. Het was een idioot geval. Toen Elly wel wilde, had mevrouw Kingson tegenwerpingen. En nu mevrouw Kingson haar zin had, ver tikt!? Elly het om met hem te trouwen. Het rieten dak van een boerderij In de baprt vda- Alkmaar vertoonde aan de binnenzijde groote gaten, die door ratten werden veroorzaakt Ten einde raad nam de eigenaar een proef met Rodent met het ge volg dat hij 's morgens tal van doode ratten vond en nadien geen rat meer heeft gehoord of gezien. Eén doosje Rodent heeft hem voor honderden guldens reparatiekosten gevrijwaard. Laat Uw eigendommen niet door dit schadelijke ongedierte vernielen. Maak voor goed een eind aan de rattenplaag door aanwen ding van Rodent Het trekt ratten en muizen on weerstaanbaar aan. Koop nog heden een enkele doos k 50 ct of een dubbele doos a 90 et en morgen zult U van rat en mulsU>evrijd zijn. O. a. bil alle dro gisten Imp.: Fa. B. Meindersma - Den-Haag B47 -pvit zUn eigenlUk twee geschiedenissen door II elkaar’, zei Peter, „maar dat hindert Jul lie natuurlUk niet. Je moet dan weten, dat Jim Jones een eerzaam jongmensch was met slechts één eigenaardigheid: hU bezat na- melUk een vuuroode haardos. Nou, vuurrood is misschien niet het Juiste woord. Koperrood is beter. In zUn soort een prachtig exemplaar. Jammer alleen dat mevrouw Kingson een uitge sproken afkeer had van menschen met rood haar. „Je weet nooit wat ze het volgend oogenblik zuilen doen,” beweerde zU en dat voordeel was voor Jlm heel ongelukkig, omdat hU juist ver liefd was geworden op haar dochter Eliyg Dit gebeurde namelUk in een kleine badplaats Jlm en Elly hadden met elkaar kennis gemaakt op precies dezelfde manier als honderden ande re menschen dat doen. Vanaf dat oogenblik waren ze zoo vaak ze konden in eikaars nabU- held. Jlm. die bU zUn firma voor een goeden actleven verkooper gold, trad ook ln dit geval zeer doortastend op en ging met mevrouw King- son een woordje praten over de toekomst van haar dochter. En toen hoorde hU voor het eerst van me- vrouws afkeer. ZUn zelfvertrouwen begon hem in den steek te laten. HU brabbelde zooiets van liefhebben en met Elly trouwen, doch mevrouw Kingson legde hem resoluut het zwUgen op. „Geen denken aan. meneer Jones, mUn doch ter zal niet trouwen met een man die rood haar heeft.** En daarmee was, wat haar betrof, de zaak afgedaan. Jlm dacht er echter anders over. HU nam een koen besluit en ging naar zUn kapper om zün haar te laten verven. ..Haarverf „Superbe meneer.” zei de kap per. „Beter middel zult u op de heele wereld niet vinden. Het maakt uw haar ln een omme zientje prachtig donker bruin.** ,4s het blüvend?” vroeg jlm met Kingson's gezicht voor oogen. „Absoluut blüvend, meneer,” antwoordde de kapper. „Als uw haar ermee geverfd bluft het tot uw dood donkerbruin.” „Geef het dan maar mee,” zei Jim en dien zelfden avond was hü in het bezit van een prachtige bruine kuif. „Ziezoo," zuchtte hü opgelucht .Nu zal Elly's moeder wel niets meer aan te merken l>ebben.” zjjn U bent een van de wéinigen, die waardee- ring voor mün werk heeft getoond, antwoordde Nancy lachende. Het is dus niet te verwonde ren, dat Ik u herken. Ja, en toen wist ik niet, of ik het kon ge bruiken, antwoordde de ander. ik kan dat nog niet vooruit zeggen, maar ik ben gekomen om u een voorstel te doen. Dat Interesseert mU heel erg! U moet me vergeven, als ik over persoon- lüke omstandigheden praat, maar de kwestie is deze: mUn vader was fabrikant in Leeds, en men dacht algemeen, dat hü buitengewone zaken deed. Hü «as ouderwetse!); hü wilde niet met zün tüd meegaan. Toen hü eenlge ja ren geleden stierf, liet hü zün zaken in een slechten toestand achter. NatuurlUk is zün goede naam bewaard gebleven. Ik was eenlge zoon en betaalde lederen cent die er te betalen was, voegde hü er niet zonder trots aan toe. Dat weet ik, sei Nancy hartelük, ik heb er over geboord. 1 Bent u wel eens op de Manchester Beurs geweest, miss Trevanion? r Jk, Nooit, lachte Nancy, Ik aou er a7i moed niet toe hebben. op dit blad rijn Ingevolge de verzekering» voorwaard en tegen bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 'jCfl t>ü een ongeval met f OCfi bU verlies van een hand 1 o|j verlies van een C/i bfj een breuk »*n t bU verlies van 'n ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen s verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen J J «J doodelüken afloop f JStelZs" een voet of een oog J A At/»* duim of wijsvinger J been at arm J TVs** anderen vinger Herkent u mü nog. miss Trevanion? Zeker. Mr. Shawcross; daar heb Ik een büzondere reden voor. Mr. Shawcross keek haar vragend aan. “1 felde. die met een gruwelük noodlot u„. moest praten over het aanstaande bal eigenaardigheden van Mevrouw buurman! HU werd er zenuwachtig van. Zoo zenuwachtig, dat hü louter uit onhandig heid zichzelf met spuitwater bespoot. Met een kleur als vuur sprong hü 'op om het onheil ongedaan te maken. ZUn gezicht droos Mevrouw Kingson werd bleek van schrik, maar Elly liet een langen juichkreet hooren: „O, Jlm. Je haar!” Het duurde nog eenigen tüd alvorens het tot Jlm doordrong, dat de kapper zün haannlddel te hoog had aangeslagen en Elly vol vreup-’ zün koperkleurigen haardos aaide. ten. Als wü uw werk nemen, zouden we de groote firma's uit Londen en andere steden kunnen verzekeren, dat wü alleen het hadden, die ontwerpen te“voeren. Maar u soudt zich dan moeten verbinden voor geen andere firma teekenlngen te maken. Het hart van het meisje sloeg met groote slagen Dit was Inderdaad een bewUs, dat haar werk waarde had. Dat is dus uw voorstel? bracht ze einde- iük met moeite uit. Oedeeltelük weL Wat is dan het overige? Het overige klink) misschien minder aan genaam. Zooals ik u aei. wagen Dick Green wood en ik alles wat we bezitten. En het ky maanden, jaren duren voor we een vast •**»- ’gebied gevonden hebben voor deze goederen, en ondertusschen zitten ‘we op zware lasten. Dat begrijpt u toch, nietwaar? Det begrijp ik natuurlUk. Daarom kunnen wü u den eersten tu<* geen hoog salaris aanbieden. Dus ik moet me verbindeu voor u te wer ken tegen een laag salaris? Zoo staan de zaken. Ik wil abeoluut eer- lük met u praten, mis Trevanion. We willen het alleen-recht hebben van uw ontwerpen, wat u heeft geteekend zoolang u in Leeds «n» a*1 wat u nog zult teekenen gedurende de de twee Jaar.*Maar we kunnen u niet meer be loven dan honderd pond voor het eerste Jasr en .misschien ook voor het tweede. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 6