Vrouw en kind
de Sovjet
m
uttftaal van den day
H
^et Erfdeel
Alle abonnee
ROBINSONschoenen: Ongeloofelijk sterk
Ongeloofelijk goedkoop
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
DONDERDAG 11 MEI
KAMERAAD -VROUW
parelsnoer
de bankcrisis in
Na
Lezingen
Amerika
H uwelyktbureaux
Retraitenhuis te Bergen
Augurken
M oedertchap
F
Ro
,J)e nieuwe mensch”
Hoe du Rustische moeder» en
mei»je» „bewust” werden
gemaakt
I
\Het
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
:h,
6.50
6.50
De tweelingen namen drie appelen
b
en vier bananen en begonnen, toe ver
bazing van Ivy, daarmede te spelen.
Ze gooien ae op en vingen ze weer.
Jvy kan niet zoo jongleeren, nee.
dat kan ae niet', merkte Robbie op.
„Inderdaad. dat kan ik niet", zelde
Ivy, een beetje nijdig. _Ik heb geen
Pi»
zier oogen en twee paar handen. Nee,
iullie kunnen niet zoo tets van me
zerwachten”.
(Morgenavond vervolg).
klonk
plotseling
een
HOOFDSTUK XIX
EN DB OUDE JACK BEEL!
wel dertig jaar leven.
38.
John
G
t
10—13
15—18
Pasto-
t
(Geh.
boven
t
de
De
la»
gei
vooi
van
Anu
„Du
zich
was
■er
vee
in
ooi
ove
doo
win
Uil hwt Engalich van
Joseph Hocking
van
het
I
i
1
2
e
d
d
r
d
S
n
d
tl
▼i
v
ei
u
p
r
v;
ve
tu
lie
re<
wc
ei
zc
ki
in
wl
te
Ti
ka
ar
Bie
Jon
wal
bur
in
8cl
1
1
1
bet
wai
O 3
B
fori
3011
vai
dei
bet
me
Vo
Jor
5'
aaj
Ro
Bl
llel
rec
(Ingezonden Mededeellng)
gepubliceerde bankstatistleken blijkt,
de 18.000 banken in de Vereenlgde
staten die tn moeilijkheden waren geraakt,
thans 13.000 banken zMn heropend en hun za
ken op normale wijze afwikkelen.
Vóór het Intreden der betallngs-vacantle wa
ren er 11.435 staatsbanken. Hiervan werken
thans 7654 banken weder geheel normaal. 3012
banken zijn heropend onder beperkende bepa
lingen en de overige 760 zullen worden gereor
ganiseerd of opgeheven.
lichten in de zaal worden uitgedraaid 1
Het licht In de zaal werd uitgedraaid, het
verhullende gordijn rees en een gemompel van
bewondering verbrak de Ingetreden stilte. Lang-
wltte doek, het levende schil
de blikken der feestgenooten
oogenblik van volslagen duls-
Freddy Vrijdag had Ivy goochelen
geleerd en liet nu Robbie en TopSy
en de tweelingen zien, hoe ae het
moesten doen.
Eerst jongleerden zij met drie appe
len en toen met vier bananen en ze
vingen ze alle op. De toeschouwers
klapten tn de handen.
„WU kunnen het tegelijk met appelen
en bananen", riepen Loutje en Doetje.
„Loutje zal zeker n*t de appelen
jongleeren en Loutje met de bananen"
zelde Ivy.
„Nee. wij willen tegelijk de appelen
en de bananen jongleeren", riepen dr
tweelingen.
REISKRABBELS
Zegt men, dat gedeelde vreugde
Tweemaal zooveel vreugde geeft,
Méégedeelde ie tets anders,
Daar die niet dit meervoud heeft!
Prentbriefkaarten zijn geschapen
Niet voor hem, die reist en koopt.
Doch voor hem die thuis moet blijven
En tot werken wordt genoopt!
Als Je reist, dan zie Je alles,
Zoo is het en zoo het staat.
En de prentbriefkaart is daarvan
Het gekleurde surrogaat!
Men verstuurt ze om te toonen
Waar en wat men al geniet,
Waarvan echter de ontvanger
Niet meer dan de schaduw ziet!
Maar die schaduw is voldoende,
Dat hij op zijn lippen bijt
En u, om dat schoone reisje
Niet bewondert, doch.... benijdt!
Ach, die méégedeelde vreugde
Is nog geen gedéélde vreugd,
Ook al weer, wijl de bedoeling
Des verzenders niet steeds deugt!
En de vriendschap mijner vrienden
Is mij inderdaad wat waard.
Daarom, als ik eens op reis ben,
Stuur ik nóóit een prentbriefkaart!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
niiiniiiiiiiniiiiiiHii
wording als Iemand van haar houdt. Of ze op
hun beurt van den man houden, of dat ze
niets om hem geven, hun Udelheld is toch ge
streeld.
Op dit oogenblik stonden de kansen van den
jongen Jack beter dan die van Ben Briggs. Ze
belden tn zichzelf vergelijken. Ze
Ben’s resolute optreden, zijn vol-
Wll men weten wat lezingen in dien tijd in
Rusland beteekenden, dan leze men de volgende
verklaringen van een ..lezer" op een vergadering
op 12 Maart 1921. Een lector sprak over de
„nieuwe levensverhoudingen." Er waren voor
namelijk arbeidersvrouwen, maar ook typisten
en huismoeders. De lector begon met: ..Kame-
raden-vrouwen, ik ben gestuurd om jullie duide
lijk te maken, dat jullie vrouwen zMn." Dit bleek
in de vergadering reeds bekend te zijn, hetgeen
onder hoongelach te kennen werd gegeven. Maar
de spreker bedoelde eigenlijk te zeggen, dat de
universlteit, waaraan hjj lector was, alleen maar
bezocht werd door bourgeois en dat er veel meer
arbeidersvrouwen moesten komen. Dat deze
vrouwen iedere vooropleiding tot de universi
teitsstudie misten, achtte de spreker geen be
zwaar. Nadat hij daarna betoogd had, dat hij
geen vrouw maar een man was, begon hij te
oreeren over de plichten van den nieuwen
mensch In Rusland. De voornaamste plicht was
volgens hem de verhouding te regelen tusschen
den man en de vrouw. De „bewegende geest"
van den nieuwen tijd is de vrouw, die genoeg
heeft van den huiselMken pappot en van de
kinderen. Kinderen zijn n.L voor vrouwen maar
bijzaak. Hoofdzaak is de staat en het wordt
hoog tijd, dat de vrouw den man eens gaat on
derdrukken, zooals de man de vrouw eeuwen
lang heeft onderdrukt, fcoo fa het ook bjj de
bijen en zoo moest het ook in Rusland worden.
Dit was, aldus de spreker, een eerste etech. De
kameraad-man had de kameraad-wouw altijd
met knuppels geslagen, en nu moest die ver
houding maar eens omgekeerd worden. Wan
neer een vrouw vindt, dat een bepaalde man
niet bij haar past, dan kon zij hem gerust op
ruimen. De kameraad-vrouw was nJ. aan niets
meer gebonden en geen sterveling die haar zoo’n
opruiming kwalijk zou nemen, evenmin als men
het den kameraad-vrouwen euvel zou dulden,
wanneer zij zouden weigeren de natuurlijke ge
volgen van een huwelMk of een zg. huwelijk te
dragen. Daarvoor waren de staatskllnieken in
het leven geroepen, die de as moeders gratis
hielpen. Voor het geval men toch kinderen wil
de hebben, maar tegen de lasten van onderhoud
en opvoeding opzag, konden de kameraad-
vrouwen hun kinderen In de tehuizen brengen.
Natuurlijk tegen vergoeding, maar een vergoe
ding was dit ook wel waard De vuile wasch op
ruimen van den kameraad-man en het kame-
raad-klnd was volstrekt overbodig. Ook de keu
ken was een verfoellMke uitvinding. Er waren
Immers openbare eethuizen. En 's avonds was
er de club vanwege de gezelligheid en de open
bare bijeenkomst vanwege de ontwikkeling. Lief
desdrama's waren natuurlMk heelemaal uit den
booze. Een oprecht verliefd worden bestond niet.
Allemaal vooroordeel uit den ouden tijd. Een
zakelijke en ongevoelige „vrije hartstocht" was
meer dan voldoende. Enz. enz. Al deze nonsens
werd met applaus begroet. Vele vrouwen meen
den, vermoedelijk omdat haar zoo ultdrukkelMk
erop gewezen was, dat zij. vroeger onrecht had
den geleden en dat zij thans bet grootste gelijk
van de wereld kregen.
Naar schatting bedragen de „bevroren" de
posito’s In de banken, die gesloten of onder be
perkende bepalingen geopend zMn, niet min
der dan lil milliard dollar.
daarom heb
j>frcfr eenvoudig.
Dat Is lief van je. Jack, riep bet meisje
uit.... Je hebt aan allee gedacht om mM Pa
ster te doen.
U weet waarom; dat weet u toch, niet
waar? smeekte de jonge man. Het was niet
omdat ik den hond of het paard hebben wilde,
maar, maar. U weet het wel....
NatuurlMk wist ae bet. Ze dacht aan zMn
woorden, den dag van haar vertrek, dacht aan
aMn bezoek na haar vaders begrafenis.
Ieder meisje vindt bet een prettige gewaar-
Uit de
I dat van
die
Of ae het zich herinnerde! Ze bad het zich
de laatste twee jaar honderd keer voor den
geest gehaald. Het verlangen werd haar te
machtig; ae maakte zich gereed om mee naar
den vMver te gaan.... Maar plotseling bleef ze
stilstaan; een man kwam de staldeur binnen:
bet was de oude Jack Beek
Een vah de meest werkzame instellingen In
de Sovjetrepubliek is het huwelijksbureau. Dit
moge ietwat verminderd zMn, in 1920 was de
bedrijvigheid In deae bureaux enorm. Wanorde
en vuiligheid waren de voornaamste ulterlMke
kenmerken. Een juffrouw in een blouse, van een
soldatenjas gemaakt, zit aan een tafel. Daar
staat een paartje, de man veertig, het meisje
zestien. ZM is blMkbaar van een fMn ras: edel
voorhoofd, ernstige oogen, rustige manieren, hM
is vermoedelMk een commissaris, een leider,
grof, ruw, afgestompt, zinnelijk gezicht ZM heeft
tranen, hM arrogantie in de oogen. In haar
rust is wanhoop. In zMn onverschilligheid over-
bewustheld. Achter hen staat een jongen van
achttien en een meisje van verdacht allooi,
opzichtig en slecht geschminkt. HU schaamt zich
over haar, maar zU pronkt opvallend met haar
bruidegom. Er zal voor den armen jongen wei
nig aan te doen geweest zMn. ZM zal wel gedreigd
hebben met baar „relaties" en zM zal hem wel
de deur uitsmijten, als ze hem moe is. Dat gaat
heel eenvoudig bM de huidige opvattingen
Scheiden is even gemakkelMk als trouwen. Dat
blMkt wel aan de andere xMde van de zaal, waar
een knaap schreeuwend verklaart, dat hM van
zijn vrouw af wil, maar geen vergoeding wenscht
te betalen. HM noemt zjjn vrouw een loeder,
maar het wfjf scheldt terug. Daar blUkt ineens
dat het zMn vrouw niet is, maar een „relatie”
en deze relatie wenscht dat hu ofwel vergoeding
zal betalen ofwel van zjjn vrouw zal schelden.
En inderdaad zal hM moeten kiezen of deelen.
Hu vliegt dus de deur uit en wil zich In de
rivier gaan verdrinken. De vrouw hem achter
na. „De volgenden” zegt Mskoud de juffrouw
en de scheidingen worden In risten afgewikkeld.
Aan den anderen kant wordt getrouwd, ook
daar bM risten. Men kan zUn eigen naam be
houden, of die van de vrouw of den man aan
nemen. Men moet een maand getrouwd blijven,
d.wx. men moet het niet, maar het is gewenacht
om geen ambtelMke complicaties te krijgen. Wie
in zMn argeloosheid voorgeeft voor zMn leven
lang te teekenen, wordt met een schouderop
halen of een ongeloovig lachje bejegend. En de
ril der trouwlustigen is even groot als die der
schelders! Maar zelfs een goede en welgemeen
de bruiloft is geen feestelMk geval In Rusland.
Er kan geen feest zMn omdat de toekomst voor
een nieuw gesticht gezin zwarter is en onein
dig veel moeilMker dan voor individuen....
et groote huis, door het echtpaar Remaar
bewoond, baadde In een zee van licht. Ter
opnlng van het winterseizoen hadden
de Remaars hun vrienden en kennissen genoo-
dlgd op een bal masqué, dat In hun eigen, weel
derige woning, die zich daartoe bM uitstek
leende, gegeven werd. De gasten hadden .zeer
veel werk gemaakt van costuums en vermom
mingen. zoodat de spanning, waarmee de ver
rassingen van het démasqué, dat op twee uur
na middernacht was gesteld, werden tegemoet
gezien, den gebeelen avond levendig bleef.
Tegen twaalf uur noodde Frits Remaar, die
bet gewaad van een Indlschen vorst droeg, ech
ter zonder masker, de feestgenooten uit, zich
In den groeten ontvangstsalon te vereenlgen,
waar eenlge zorgvuldig voorbereide tableaux een
aangename afwisseling in bet dansprogramma
zouden brengen.
Lachend en pratend drong het geheele gezel
schap achter den gastheer aan naar den salon
waarin een door een neerhangend scherm ver
huld tooneel was opgeslagen.
.Allen present?" vroeg Frits Remaar op lui
den toon. „T ast mM dan zeggen, dames en hee-
ren, dat het eerste tableau „de schaking van
Helena” voorstelt. Paris draagt de vrouw
Menelaüs, den konlng van Sparta, naar
schip, waarin zMn manschappen zich voor een
snellen aftocht gereed houden! OpgeletI Alle
„de vrouw van de toekomst" is een moeilijk ge
val. In die teekening, aldus de commissaris, mag
vooral geen vrouwelijkheid schuilen. De vrouw
van de toekomst is de vrouw, die alle „voor-
oordeelen” van vroeger heeft verloren, die zelf
bewust fa geworden en die het klasse-bewustzMn
op haar gelaat heeft liggen. Aan haar trekken
moet men kunnen zien, dat zij communiste is.
Begin daar maar aan! De dochter van den
generaal bracht er dan ook niets van terecht
en de heele tentoonstelling mislukte, hetgeen
overigens geen bezwaar was voor den commis
saris om de organisatrice voor te stellen de
cijfers zoodanig te wijzigen, dat de indruk In de
pers en in het buitenland gunstig moest zijn
voor het communisme.
Dr. Rachmanof, van wlen hierboven sprake is.
Is eindelijk na maanden teruggekeerd Hij huilt
in zMn slaap en schrikt herhaaldelMk wakker.
Niemand durft hem iets te vragen over zijn bal
lingschap, die hem den genadeslag heeft ge
geven. Dit laatste blijkt o.a. ook uit zMn vrM-
moedigheid, als er eens een Tsjékist bij zijn
gezin op bezoek komt. Dan hekelt hM de bolje-
wieken nogal malsch. zoodat iedereen vreest,
dat hM op een goeden dag wederom gevangen
zal worden genomen. Dit geschiedt echter niet,
omdat men den man volkomen en terecht
heeft opgegeven Hemzelf laat dit alles koud.
Of hM leeft bM de zijnen of in de gevangenis,
of In ballingschap, het is den vroeger zoo kwle-
ken en beheerschten dokter thans volkomen
gelijk Het zal nooit anders worden op de we
reld, aldus redeneert deze man, de menschen
zullen elkaar tot het einde der wereld vervol
gen, kwellen en dooden.
De oude Jack bekeek haar critlach. HM wist,
dat ae in Cornwall was aangekomen, en bad
zich voorgenomen, dien morgen met baar te
spreken
Dorcas Uren bad hem verteld, dat Nancy er
was, en hM begreep wel. dat se direct Treva-
nlon Court zou gaan bezoeken. ZMn zoon had
hem de laatste twee jaar heel wat hoofdbre
kens gekost. HM bad. zooals hM Nancy indertijd
verteld bad. een goede vrouw voor zMn zoon
gevonden: de dochter van een landbouwer, die
een uitstekende echtgenoote voor hem zou zMn
en hM hoopte, dat zMn zoon Nancy wel verge
ten zou. zoodra die naar Yorkshire was ge
gaan. Maar de jonge Jack was halsstarrig.
HM weigerde Selina Nancarrow met een blik
te verwaardigen en ondanks het praten van
den ouden man veranderde hM niet van ge
dachten.
Miss Nancy is de eenlge vrouw ter wereld,
vader, had hM gezegd, ik houd meer van één
lok van haar mooie krullen dan van de heele
Sellna Nancarrow.
Je bent een stommeling, smaakte de oude
man, ze wil je immers niet hebben? Boven
dien. wat beb je aan zoo’n vrouw? Ze kan niet
eens koelen melken, of melk koken, of een
pond boter maken.
Dat behoeft ook niet, antwoordde de jonge
Jack, maar bet is het eenlge meisje waar
ik zin in beb.
dit opalcht trok hM haar meer aan; bM was
een echte buitenman en had bet land lief,
met alle beesten, die op de hoeve leefden.
Bovendien bewoonde hM Trevanion Court;
bM was de eigenaar van de velden en lande-
r\)en die héAr toebehoord hadden en hM ver
langde dat ze bM hem terug kwam. HM had
Phoebe en John gekocht en het meisje voelde
een groote dankbaarheid, toen ze hieraan
dacht. Op dit oogenblik dacht ze vrlendelUker
over Jack dan over Ben Briggs en se moest
zichzelf bekennen, toen se Jack’s bruin-ver
brand, prettig gezicht zag, dat hM een aardige
jongen wtfa. En beiden boden haar aan waar
naar ze verlangde. Maar als ze Ben's aanbod
aannam moest ze in Yorkshire wonen en zou
alleenaf en toe op Trevanion Court kunnen
komen. En ze wilde niet in Yorkshire leven.
Ze was geboren In Cornwall, geslacht na ge-
Voor een fatsoenlMke vrouw, die moeder moet
worden, en die zoo misdadig is niet tot het
proletariaat te behooren, is het een bezoeking,
die met geen naam genoemd kan worden. Om
te beginnen moet zM naar den dokter voor on
derzoek, maar nauwelijks heeft deae dokter, die
staatsambtenaar is, ontdekt, dat de patiënte
een van de „vroegeren” is, of hM wordt vrijpos
tig en zelfs onbeschoft, zoodat het jonge vrouw
tje verontwaardigd de vlucht neemt en huilend
thuiskomt, waar haar man niets anders kan
doen dan zwijgen, zwMgen en nogmaals zwijgen.
Inmiddels Is het voor zulk een M. moeder een
kruis om het sovjet-eten te verduwen Daar is
b.v. de eg. soep, die bestaat uit een stinkend
vocht, waarin nu cn^ dan een koeienoog drijft.
Maar dit alles is nog ptegadijselljk vergeleken bM
de behandeling in het „ziekenhuis", waar de
'ordt de dokter ter ver-
inaar is een uur later
ten bultenlandsche on-
r bezoek, dan worden
ri alles wat een zieken-
bij tooverslag te voor-
iverigens niets van
zMn lief en voor
de commissie weg.
In Februari 1921, aldus vertelt ons Aljk Rach-
manowa in haar laatste dagboek, is haar
maandloon 2500 roebel.
Wat kan men daarvoor koopen? Een augurk,
een schaal zuurkool, een flesch melk, een paar
bevroren aardappelen. Dat wil zeggen: niet dit
alles tegelMk, maar één van deae dingen. Nu is
het ook al niet vreemd, dat een bruid op den
dag van haar huwelMk aan bloemen denkt,
maar een hyacint, die toevallig op de markt
verschijnt en daar eenlge verbazing wekt, kost
niet minder dan 5000 roebel, waarvoor men ten
slotte twee augurken, of twee schotels zuurkool
kan koopen.
Het dagboek vertelt nog veef meer. Oa. hoe
een ontwikkelde niet-communiste opdracht
krijgt een tentoonstelling van de communistische
vrouw te organlseeren. Als teekenares krijgt zM
toegevoegd de dochter van een generaal, die
door de Rooden werd doodgeschoten. Vooral
Wordt vsrvoll*
saam zakte het
derij werd aan
onttrokken, een
terms volgde.
Plotseling klonk een schrille kreet door de
donkere zaal; een kreet van een vrouw, zóó
angstig en snerpend, dat meer dan een der gas
ten een oogenblik dacht, dat in hun midden
een moordaanslag werd gepleegd.
Het licht flitste aan; in *t midden der zaal
stond de schoone gravin Stone in haar smette
loos blank gewaad van sneeuwkoningin. Ze had
haar wit-zijden maskertje af gerukt, hield haar
hand om d'r hals geklemd en staarde verschrikt
om zich heen.
„MSjn parelsnoer!" bracht ze uit; „t is weg'"
weg!”
Frits Remaar naderde de ontstelde dame en
vroeg: „weet u zeker dat u de parels vanavond
hebt om gehad?"
4Wat een vraag! NatuurlMk weet ik dat
zeker.”
„En hebt u bemerkt
,Jk voelde, dat iemand se los maakte! Ik gaf
een gil, maar het was te laat. De dief
..Ik kan niet aannemen, dat zich onder m‘n
gasten een dief bevindt. We zullen alle kamen
doorzoeken. U moet uw nareis verloren hebben,
als u ze tenminste werkelijk gedragen hebt.
„Ik heb gezien, dat mevrouw Stone het parel
snoer om haar hals had." klonk een stem.
„Ik ook! Ik ook!" vielen andere stemmen bij.
„Ik zeg u toch” zoo wendde de gravin zich
abrrt'den gastheer „dat ik twee handen voelde
die behendig de sluiting loemaakten. Twee han
denIn handschoenen gestoken! Ik was als
verlamd van schrik en begreep niet direct, dat
ik bestolen werd! Wat moet Ik doen? Helpt me
dan toch. Ik moet mMn parels terug hebben
Wie had kunnen denkenden salon zijn verstopt, want één der bedlen-
De oogen der aanwezigen keken onwillekeurig
naar de gemaskerden. die de bM hun coetuum
passende handschoenen droegen. Hun aantal
was niet groot, zoodat de meeste gasten tet-
stond tegen verdenking gevrijwaard waren.
In de OfimlddellMke nabMbeid van gravin
Stone bevond zich een kleine, bevallige Pier-
riette, wier armen tot aan de ellebogen door
swart-zMden handschoenen waren bedekt; van
onder haar grappigen steek kroesden goud
blonde krulletjes te voorschijn en haar kort
wMd uitstaand rokje deed haar kleiner en ten
gerder schijnen dan ze was. De kleine Pierrette
kromp even inéén, toen ae er zich van bewust
werd, dat vele blikken op haar bleven rusten;
een oogenblik slechts; daarna was haar hou
ding weer rustig als te voren.
„Er moet hier iemand binnen geslopen zMn.
die hier niet hoort!" opperde een der heeren
.Maskers af!” gebood Frits Remaar. „Nie
mand mag de zaal verlaten!"
En zich tot de bedienden wendend, die op
den achtergrond het pMnlMke tooneel bMwoon
den: „Bewaakt de voordeur en de deuren naar
den tuin! Laat niemand door!”
Het démaskeeren. waartoe de gasten nu on-
middellUk overgingen, bracht een verrassing
De kleine Pierrotte, die haar zwarte masker
had weggenomen, was een onbekende voor de
gasten van den huize Remaar!
Verwarde uitroepen klonken op! nieuwsgie
rige vragen; vage beschuldigingen!
Wie was dat jonge meisje? Hoe kwam ae hier
binnen? En met welke bedoeling?
De gastvrouw trad naar voren, ging voor de
kleine Pierrette staan en sprak: ..Deze jonge
dame is op mMn ultnoodlging hier gekomen. ZM
heeft het coetuum gemaakt, dat Ik vanavond
draag. Toen ze het kwam aanpassen, spraken
we over bet as. bal. en ik zag dat ze van ver
langen brandde om eens een dergelMk feest
mee te maken, en zoo gaf ik haar verlof te
komen, mits ze vóór het demasqué wegging
Haar tegenwoordigheid hier is dus volkomen
gerechtvaardigd
Louise Remaar zweeg en terstond herhaalde
zich het verwarde, opgewonden gemompel, dat
door haar woorden een oogenblik tot zwMgen
was gebracht.
.MMnheer Remaar,'
Oude Jack zag In. dat zMn zoon niet te over
reden was.
Misschien heeft het jong toch gelMk. dacht
hM bM zichzelf. Ik heb nooit een gentleman
willen wezen, mau hM wel. Iedereen spreekt
over hem als de zoon van den ouden Jack
Beel, maar als hM haar trouwt, wordt-ie de
man van Nancy Trevanion. De oude boer moest
toegeven, dat ze geen gewoon meisje was. Ze
was wel wat bleek en zag er eenvoudig gekleed
uit. maar ze verschilde hemelsbreed van Sellna
Nancarrow en alle anderen. Waarom wist hM
nietOude Jack hield er niet van. zMn ge
voelens te ansdyseeren. maar hM bezat een
goed verstand.
H^J is een verschil tusschen een volbloed
en een werkpaard, dacht hM: er moet toch
wel wat van aan zMn van dat gepraat over fa
milie: zM te een Trevanion en mMn jongen
maar een Jack Beel. Dat is bet verschil!
HM hoopte voor zMn zoon, dat hM zMn zin
zou krijgen. HM «>u zMn best doen en het
scheen hem een gunstig teeken. dat ze het
oude tehuts was komen opzoeken.
-Morgen, liefje, groette hM. Je kon toch
niet wegblMven, hè?
Goeden morgen, Mr. BeeL Neen, ik kon
niet langer wegblMven.
Het ziet er goed uit. hè? Toen ik bet
kocht was er niet veel moois meer aan.
Neen? Dat spMt mM
Maar ik heb alles op laten knappen. Ik
heb bet aoo uitgerekend: geld te 7 pet. waard
en acht duizend pond tegen 7 pet. te vMfhon-
derd zestig pond per jaar. te bet niet aoo?
den had onder eede verklaard, dat de deur.
waarbM bM had gestaan, niet open was ge
weest tijdens de algemeen opschudding, en
dat hij self die pas geopend had. om op laat
van zMn meester wachten uiF gMastten bM de
buitendeuren. -
Allen waken gefouilleerdbehalve de be
stolene natuurlMk.
De schoone weduwe van graaf Stone was tn
de deftige kringen der stad een goede beken
de. Men fluisterde, dat zM uitstekend de kunst
verstond, om bet groote fortuin, haar door
haar echtgenoot nagelaten, naar alle wind
streken te verstrooien enI
Door een plotselinge gedachte getroften.
richtte Frits Remaar zich met een ruk om
hoog In z"n bed.
HM bracht den verderen nacht wakend en
peinzend door en liet zich den volgenden mor
gen reeds om tien uur bM de gravin aandienen.
ZM ontvtng hem in haar boudoir in een
elegant ochtendkleed.
„Waarom deed u bet. Mevrouw?" vroeg hij.
„Wat?” riep ae verbaasd.
„Waarom speelde u <Ue diefstal-comedie.
waardoor een arm. onschuldig meisje in ver
denking gebracht werd?”
JdMnheer Remaar...; u beleedigt mM!"
„Ik ben zoo vrM geweest, van morgen eenlge
inlichtingen naar den stand van uw financiën
in te winnen. Wat Ik vernam, versterkte mjj in
m n overtuiging omtrent de ware toedracht der
zaak Biecht eerlMk op. anders konden de ta
ken wel eens een zeer onaangename wending
voor U nemen"
Gravin Stone barstte in tranen uit.
.M’n parels zMn verzekerd." snikte se. .Jk
verkeer In groote geldverlegenheid Ik wilde d»
versekerlngssom innen, zonder m’n parels te
missen. Het was een Invallende gedachte. B
weet aelf niet, hoe ik er toe kwam. Verraad nW
niet! Spaar mM! Ik zal alles doen wat a van
mM verlangt."
Aan al de gasten van den huize Remaar werd
meegedeeld, dat het parelsnoer van gravin Sto
ne teruggevonden was in de ruime plooien van
haar fantastisch gewaad, waar het door een
defect aan de sluiting was afgegleden en de
kleine Pierrette ontving een kostbaar geschenk
als schadeloosstelling voor de onrechtmatige
verdenking.
zachte, maar besliste stem: Jk zou graa»
foullleerd willen worden."
„Gefouilleerd? U?"
,4a," antwoordde de kleine Pierrette, „weef
ik word van den diefstal verdacht.”
„Dat verbeeldt ge u maar!"
„Neen, neen; het is vriendelMk van u, dat te
zeggen, maar ik weet beter! Ik zie het, ik ge-
voel het! 41 uw gasten zien in mM een dievegge
omdat Ik niet tot uw kring behoor, omdat ik’
handschoenen
draag. omdat
ik toevallig bM
mevrouw Stone
stond toen het
licht opging! Ik
vraag u daarom
ils een gunst.
m’n onschuld onmlddellMk vast te stelten F
ten!”
Frits Remaar wist niet dadelMk antwoord te
geven op het verzoek van bet jonge meisje.
Levend.ge discussies volgden. waarbM bleek, dat
verscheidene leden van het gezelschap, het ver
langen der kleine Pierrette deelden en. zwich
tend voor de overreding van z'n vrienden, riep
Frits Remaar de hulp der recherche in.
Een uitgebreid onderzoek werd Ingesteld. Al
de aanwezigen werden op eigen verzoek gefouil
leerd; de bedienden werden in verhoor geno
men en het heele huls werd doorsnuffeld. Het
parelsnoer werd niet gevonden en de mooie
oogen van gravin Stone stortten tranen om het
verloren sieraad, dat een fortuin vertegen
woordigde.
De feeststemming was echter voor goed voor-
bM. de gasten vertrokken en toen de laatste
auto was weggereden, begapen Frits Remaar en
z'n vrouw zich naar hun slaapkamer, onder den
Indruk van het fiasco, waarop hun eerste bal-
avond was uitgeloopen.
Met wMd-open oogen lag de heer des huiles
in de duisternis te staren, en zocht naar een
oplossing van het raadsel, dat de feestvreugde
had verstoord. HM zag het verschrikte, vertrok
ken gezichtje van het arme naaistertje vore
zich, dat aoo wreed uit haar schoenen droom
van weelde en genot was wakker geschud. Hij
wist, dat mgn tiaar algemeen voor de schuldige
hield, al was het gestolen sieraad ook niet op
baar gevonden, en z'n rechtvaardigheidsgevoel
dreef hem. om de geheimzinnige zaak tot eiken
prijs tot opheldering te brengen. HM zelf kori'
evenmin als z'n goedhartige Louise aan de
schuld van het meisje gelooven. Maar wie was
dan wèl de schuldige?
De bedienden kwamen niet voor verdenking
in aanmerking Ze hadden aan het uiterste
einde van de zaal gestaan en het tijdsverloop
tusschen den angstgil van gravin Stone en het
opgloeien van de lichten was te kort geweest,
om aan één hunner de gelegenheid te bieden,
zich na bet plegen van den diefstal weer naar
z'n plaats te begeven.
De lM»t der genoodlgden wees uit dat geen
hunner de zaal èerlaten had na het schokkend
gebeuren. Het geheim moest dus in den groo
ten ontvangstaaüon liggen en wees een der
gasten als dader van den diefstal aan.
Allen waren echter gefouilleerd en de salon
was met de grootste nauwkeurigheid door
zocht. Het parelsnoer was niet gevonden en
toch kon het onmogelMk door den dief bulten
Meisjes 1725 jaar f
Uitsluitend voor Huis
houdsters en Meisjes
werkzaam aan
rleën
30 Mei-2 Juni Congreganlsten
en ongehuwden
25 Jaar
Nancy snikte als een kind, toen de ruige
Airdale zMn pooten op haar schouders zette en
haar gezicht begon te likken.
heb je ook gehouden? wendde ze
zich tot den jongen landeigenaar.
NatuurlMk! Denkt u dat Ik hem iemand zou
toevertrouwen? Ik was beelemaal niet van
plan hem te koopen. tot ik een van de dagloo-
ners boorde zeggen: dat te Miss Nancy’s hond.
Haar hart zal breken als hM verkocht wordt,
ik hem genomen, vervolgde
kinderen geboren worden. In plaats van bedden
met schoone lakens, slechts stroozakken, vies en
stinkend, die In geen maanden gereinigd waren.
Het eten walglMk, of te machtig of volstrekt
futloos. Makr wat ejn vrouw onder zulke om
standigheden noodlg heeft, is niet aanwezig. De
vrouwelMke dokter komt van tMd tot tMd in de
.zaal”, kMkt rond en gaat weer weg. Gebeurt
er een ongeluk, doordat een vrouw aan bloed
vergiftiging sterft, dan
antwoordlng geroepen. 1
weer in functie. Komt I
derzoekingscommlssie on
lakens, schemerlampjes
huls kan opvroolMken al!
schMn. De zusters, die zl
hun patiënten aantrekk
komend, maar nauwelijk
of ook de lakens en lampjes verdwMnen en met
deze de vrlendelMkheid van de zusters. Soms
vergissen de dames zich en behandelen zM een
proletarische vrouw op dezelfde schandelMke
»Mse als de bourgeotee, maar dan loopen zM
kans late het b.v. de vrouw van een commis
saris te) dat zM worden aangeklaagd en dit kan
beteekenen: gevangenis of kogel. Er zMn voor
beelden en in zoo’n geval onderzoekt de recht
bank nauwelMks, terwMl de dood van een bour-
geoise beelemaal geen aanleiding tot een aan
klacht, laat staan tot onderzoek of terechtstel
ling te.
Het te merkwaardig hoe de Tsjèka, of liever
de Ge poe. zooals in dien rijd de politie heette,
veel minder gruweldaden begaat. Waarom, weet
niemand te vertellen. Sommigen meenen dat
Lenln zich verzet en dat hM volstrekt niet In
stemt met de gruwelpractMken van de Gepoe.
Anderen beweren, dat de invloed van het bui
tenland de oorzaak te. maar het blMft een feit,
dat nog steeds talrMke menschen gevangen ge
nomen worden, om volstrekt onbekende redenen
en op geheimzinnige wMze verdwMnen. Een pro
fessor in R. kreeg van een naar het buitenland
gevluchten collega een briefkaart, waarop hem
werd gemeld, dat het eerste wetenschappelMk
boek van den afzender was uitgegeven. Dit be-
teekende, dat de totaal onschuldige professor
gevangen genomen werd, omdat hM ,Jn ver
standhouding" stond met de uitgewekenen. Pas
nadat verschillende arbeidersorganisaties, die
den professor veel te danktn hadden, voor hem
op de bres waren gesprongen, werd hM vrM-
gelaten
Aldus de toestand omstreeks het midden van
192L
op dit blad ri!n Ingevolge de verzekeiingsvoorwaarden tegen f Qfififi bM levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bM een ongeval met f 9C/Ï bM verilee van een hand f 1 9C oM verilee van een f Cfl bM een breuk van Aft bM verlies van *n
ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen f verlies van belde armen, beide beenen at belde oogen f f doodelMken afloop f MVVe* oen voet of een oog A 4btZ»"dulm of wMsvlnger 8 v<Ze~bëen of arm f Tr(/e“ vlngW
slacht had haar familie er gewoond, ze droeg
den ouden familienaam In de streek en als
ze Jack Beel's voorstel aannam, zou ze er voor
goed kunnen wonen.
Dit waren de twee mogelMkheden. Ze dacht
aan de optie die ze twee Jaar geleden had be
dongen, maar het leek hoe langer hoe onwaar-
schMnlMker dat ze de tien duizend pond bM
elkaar zou krijgen Het was even moeilijk, als
om de kroonjuweelen van Engeland te be
machtigen!
Ze had geen keus: met een van belden moest
ze trouwen, of ze moest haar plannen opge
ven; afstand doen van het liefste dat ze be
zat in de wereld. Maar tot welken prijs! Ze
moest zichzelf er voor rullen, zichzelf! Waar
om elgenlMk niet? Honderden meisjes deden
immers hetzelfde. Mur neen, ae kon er niet
aan denkenZe wilde liever stervenMaar
als ze toegaf werd bet huls, dat haar zoo dier
baar was, opnieuw haar eigendom, zei een an
dere stem In haar.
Wilt u niet eens naar den lelie-vljver kM-
ken? vroeg Jack. die is op het oogenblik
zoo prachtig; duizenden leliën staan in vollen
bloei, net zoo ate vroeger. Herinnert u zich dat
nog?
UIIIZIIHI De prentbriefkaart
■y-w e ellendige omstandigheden, waarin de
|l Russische vluchtelingen In 1920 in Siberië
leefden, dwongen hen meermalen op roof
uit te gaan. Geen eerlMk mensch onder hen of
hM moest eten stelen om niet te verhongeren en
kolen en hout om niet te bevriezen. Het was
zelfs zóó erg, dat hM, die de ontbering niet op
zMn gericht had liggen, eenvoudig verdacht werd
van diefstal. Deze diefstal was gemakkelMk ge
noeg te achterhalen. Een lid van 4e Tsjèka komt
verwacht of onverwacht op bezoek bM een vroe
gere bourgeois-familie. Kan de familie hem niets
aanbieden, dan doorzoekt hM het huis en wee
de lieve menschen, als hM wat vindt. Kan men
hem „behoorIMk" «ntvangen, dan klaagt hM aan.
want hM weet dan, dat men de „lekkernMen"
slechts door diefstal kan verkregen hebben.
Brandt het kacheltje (als men al een kacheltje
heeft) dan heeft men kolen gestolen, brandt
het niet, dan ontvangt men den gast niet zooals
het hoort en riskeert dus zMn wraak, die even
tueel den dood kan beteekenen. Men .steelt” dus
kolen, want dit te in ieder geval beter dan te
bevriezen. Dit stelen is overigens niets anders
dan het opscharrelen van een emmertje hier
en daar verspreide stukken op het statlonsem-
placement. Maar zelfs dit is levensgevaarlMk.
Wie ontdekt wordt, te een gevangene, wie vlucht
wordt neergeschoten. Dan maar liever kou 1M-
denMaar het te een Siberische kou en die drijft
toch weer tot diefstal.
moest die
dacht aan
hardendheld. zMn typisch Yorkshlre-karakter.
was iemand, die de hoop nooit opgaf en
nooit geslagen wilde toonen. Maar Ben
een echt stadsmensch die niets af wist
van paarden en honden; heel het buitenleven
leek hem Iets belachelMks. Jack Beel mocht
misschien minder gentleman zMn en een min
der goede opvoeding hebben gehad dan Ben. In
Nancy knikte bevestigend.
En te dit landgoed vMf honderd zeM
pond waard? Op geen stukken na! Maar d*
Jengen wilde het koopen en ik hoop dat bet
hem gelukkig maakt Het is mijn eenig kind
en ik wil hem gelukkig maken. Ik zal zoo lang
niet meer leven: ik ben zeventig; *1
zoo gezond als een vtech, er schiet niet v«*
tMd voor over.
U kunt nog
Nancy vriendelMk.
Denk je? Maar luister nou es goed, dearn*
tje. Elke penny die ik bezit, is voor Jack M
ah ik sterf wordt hM de rMkste man uit Cm**
wall. Een kleine vMftig jaar terug was ik hier
stalknecht! Ik heb bM Je grootvader gewerkt.
bM je vader, en nou behoort het geheele sp>»
aan mM. Ik zal je es wat zeggen, deerntje, M*
meisje dat jonge Jack krijgt, mag van geluk
spreken.
Kom nu, vader, protesteerde jonge Jac*-
Waarom: kom nu. vader? Is het soms n»
de waarheid? Ik houd ervan, om eerlMk
mijn meening uit te komen! Je houdt W*
nog altMd van het oude huls?
HM wendde zich tot Nancy.
NatuurlMk! riep ze uit.
Dat begrijp ik ook best! Ik herinner n*
je grootvader nog: hM was trotach al» ds ko-
nlng zelf en behandelde me als een honi"*'
maar hM hield van zMn huis. Net als je ’•“ri’
Zou je het niet heerlMk vinden om het ten»
te hebben? vroeg hM vriendelMk