Vrouw en kind de Sovjet m uttftaal van den day H ^et Erfdeel Alle abonnee ROBINSONschoenen: Ongeloofelijk sterk Ongeloofelijk goedkoop ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN DONDERDAG 11 MEI KAMERAAD -VROUW parelsnoer de bankcrisis in Na Lezingen Amerika H uwelyktbureaux Retraitenhuis te Bergen Augurken M oedertchap F Ro ,J)e nieuwe mensch” Hoe du Rustische moeder» en mei»je» „bewust” werden gemaakt I \Het AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL :h, 6.50 6.50 De tweelingen namen drie appelen b en vier bananen en begonnen, toe ver bazing van Ivy, daarmede te spelen. Ze gooien ae op en vingen ze weer. Jvy kan niet zoo jongleeren, nee. dat kan ae niet', merkte Robbie op. „Inderdaad. dat kan ik niet", zelde Ivy, een beetje nijdig. _Ik heb geen Pi» zier oogen en twee paar handen. Nee, iullie kunnen niet zoo tets van me zerwachten”. (Morgenavond vervolg). klonk plotseling een HOOFDSTUK XIX EN DB OUDE JACK BEEL! wel dertig jaar leven. 38. John G t 10—13 15—18 Pasto- t (Geh. boven t de De la» gei vooi van Anu „Du zich was ■er vee in ooi ove doo win Uil hwt Engalich van Joseph Hocking van het I i 1 2 e d d r d S n d tl ▼i v ei u p r v; ve tu lie re< wc ei zc ki in wl te Ti ka ar Bie Jon wal bur in 8cl 1 1 1 bet wai O 3 B fori 3011 vai dei bet me Vo Jor 5' aaj Ro Bl llel rec (Ingezonden Mededeellng) gepubliceerde bankstatistleken blijkt, de 18.000 banken in de Vereenlgde staten die tn moeilijkheden waren geraakt, thans 13.000 banken zMn heropend en hun za ken op normale wijze afwikkelen. Vóór het Intreden der betallngs-vacantle wa ren er 11.435 staatsbanken. Hiervan werken thans 7654 banken weder geheel normaal. 3012 banken zijn heropend onder beperkende bepa lingen en de overige 760 zullen worden gereor ganiseerd of opgeheven. lichten in de zaal worden uitgedraaid 1 Het licht In de zaal werd uitgedraaid, het verhullende gordijn rees en een gemompel van bewondering verbrak de Ingetreden stilte. Lang- wltte doek, het levende schil de blikken der feestgenooten oogenblik van volslagen duls- Freddy Vrijdag had Ivy goochelen geleerd en liet nu Robbie en TopSy en de tweelingen zien, hoe ae het moesten doen. Eerst jongleerden zij met drie appe len en toen met vier bananen en ze vingen ze alle op. De toeschouwers klapten tn de handen. „WU kunnen het tegelijk met appelen en bananen", riepen Loutje en Doetje. „Loutje zal zeker n*t de appelen jongleeren en Loutje met de bananen" zelde Ivy. „Nee. wij willen tegelijk de appelen en de bananen jongleeren", riepen dr tweelingen. REISKRABBELS Zegt men, dat gedeelde vreugde Tweemaal zooveel vreugde geeft, Méégedeelde ie tets anders, Daar die niet dit meervoud heeft! Prentbriefkaarten zijn geschapen Niet voor hem, die reist en koopt. Doch voor hem die thuis moet blijven En tot werken wordt genoopt! Als Je reist, dan zie Je alles, Zoo is het en zoo het staat. En de prentbriefkaart is daarvan Het gekleurde surrogaat! Men verstuurt ze om te toonen Waar en wat men al geniet, Waarvan echter de ontvanger Niet meer dan de schaduw ziet! Maar die schaduw is voldoende, Dat hij op zijn lippen bijt En u, om dat schoone reisje Niet bewondert, doch.... benijdt! Ach, die méégedeelde vreugde Is nog geen gedéélde vreugd, Ook al weer, wijl de bedoeling Des verzenders niet steeds deugt! En de vriendschap mijner vrienden Is mij inderdaad wat waard. Daarom, als ik eens op reis ben, Stuur ik nóóit een prentbriefkaart! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) niiiniiiiiiiniiiiiiHii wording als Iemand van haar houdt. Of ze op hun beurt van den man houden, of dat ze niets om hem geven, hun Udelheld is toch ge streeld. Op dit oogenblik stonden de kansen van den jongen Jack beter dan die van Ben Briggs. Ze belden tn zichzelf vergelijken. Ze Ben’s resolute optreden, zijn vol- Wll men weten wat lezingen in dien tijd in Rusland beteekenden, dan leze men de volgende verklaringen van een ..lezer" op een vergadering op 12 Maart 1921. Een lector sprak over de „nieuwe levensverhoudingen." Er waren voor namelijk arbeidersvrouwen, maar ook typisten en huismoeders. De lector begon met: ..Kame- raden-vrouwen, ik ben gestuurd om jullie duide lijk te maken, dat jullie vrouwen zMn." Dit bleek in de vergadering reeds bekend te zijn, hetgeen onder hoongelach te kennen werd gegeven. Maar de spreker bedoelde eigenlijk te zeggen, dat de universlteit, waaraan hjj lector was, alleen maar bezocht werd door bourgeois en dat er veel meer arbeidersvrouwen moesten komen. Dat deze vrouwen iedere vooropleiding tot de universi teitsstudie misten, achtte de spreker geen be zwaar. Nadat hij daarna betoogd had, dat hij geen vrouw maar een man was, begon hij te oreeren over de plichten van den nieuwen mensch In Rusland. De voornaamste plicht was volgens hem de verhouding te regelen tusschen den man en de vrouw. De „bewegende geest" van den nieuwen tijd is de vrouw, die genoeg heeft van den huiselMken pappot en van de kinderen. Kinderen zijn n.L voor vrouwen maar bijzaak. Hoofdzaak is de staat en het wordt hoog tijd, dat de vrouw den man eens gaat on derdrukken, zooals de man de vrouw eeuwen lang heeft onderdrukt, fcoo fa het ook bjj de bijen en zoo moest het ook in Rusland worden. Dit was, aldus de spreker, een eerste etech. De kameraad-man had de kameraad-wouw altijd met knuppels geslagen, en nu moest die ver houding maar eens omgekeerd worden. Wan neer een vrouw vindt, dat een bepaalde man niet bij haar past, dan kon zij hem gerust op ruimen. De kameraad-vrouw was nJ. aan niets meer gebonden en geen sterveling die haar zoo’n opruiming kwalijk zou nemen, evenmin als men het den kameraad-vrouwen euvel zou dulden, wanneer zij zouden weigeren de natuurlijke ge volgen van een huwelMk of een zg. huwelijk te dragen. Daarvoor waren de staatskllnieken in het leven geroepen, die de as moeders gratis hielpen. Voor het geval men toch kinderen wil de hebben, maar tegen de lasten van onderhoud en opvoeding opzag, konden de kameraad- vrouwen hun kinderen In de tehuizen brengen. Natuurlijk tegen vergoeding, maar een vergoe ding was dit ook wel waard De vuile wasch op ruimen van den kameraad-man en het kame- raad-klnd was volstrekt overbodig. Ook de keu ken was een verfoellMke uitvinding. Er waren Immers openbare eethuizen. En 's avonds was er de club vanwege de gezelligheid en de open bare bijeenkomst vanwege de ontwikkeling. Lief desdrama's waren natuurlMk heelemaal uit den booze. Een oprecht verliefd worden bestond niet. Allemaal vooroordeel uit den ouden tijd. Een zakelijke en ongevoelige „vrije hartstocht" was meer dan voldoende. Enz. enz. Al deze nonsens werd met applaus begroet. Vele vrouwen meen den, vermoedelijk omdat haar zoo ultdrukkelMk erop gewezen was, dat zij. vroeger onrecht had den geleden en dat zij thans bet grootste gelijk van de wereld kregen. Naar schatting bedragen de „bevroren" de posito’s In de banken, die gesloten of onder be perkende bepalingen geopend zMn, niet min der dan lil milliard dollar. daarom heb j>frcfr eenvoudig. Dat Is lief van je. Jack, riep bet meisje uit.... Je hebt aan allee gedacht om mM Pa ster te doen. U weet waarom; dat weet u toch, niet waar? smeekte de jonge man. Het was niet omdat ik den hond of het paard hebben wilde, maar, maar. U weet het wel.... NatuurlMk wist ae bet. Ze dacht aan zMn woorden, den dag van haar vertrek, dacht aan aMn bezoek na haar vaders begrafenis. Ieder meisje vindt bet een prettige gewaar- Uit de I dat van die Of ae het zich herinnerde! Ze bad het zich de laatste twee jaar honderd keer voor den geest gehaald. Het verlangen werd haar te machtig; ae maakte zich gereed om mee naar den vMver te gaan.... Maar plotseling bleef ze stilstaan; een man kwam de staldeur binnen: bet was de oude Jack Beek Een vah de meest werkzame instellingen In de Sovjetrepubliek is het huwelijksbureau. Dit moge ietwat verminderd zMn, in 1920 was de bedrijvigheid In deae bureaux enorm. Wanorde en vuiligheid waren de voornaamste ulterlMke kenmerken. Een juffrouw in een blouse, van een soldatenjas gemaakt, zit aan een tafel. Daar staat een paartje, de man veertig, het meisje zestien. ZM is blMkbaar van een fMn ras: edel voorhoofd, ernstige oogen, rustige manieren, hM is vermoedelMk een commissaris, een leider, grof, ruw, afgestompt, zinnelijk gezicht ZM heeft tranen, hM arrogantie in de oogen. In haar rust is wanhoop. In zMn onverschilligheid over- bewustheld. Achter hen staat een jongen van achttien en een meisje van verdacht allooi, opzichtig en slecht geschminkt. HU schaamt zich over haar, maar zU pronkt opvallend met haar bruidegom. Er zal voor den armen jongen wei nig aan te doen geweest zMn. ZM zal wel gedreigd hebben met baar „relaties" en zM zal hem wel de deur uitsmijten, als ze hem moe is. Dat gaat heel eenvoudig bM de huidige opvattingen Scheiden is even gemakkelMk als trouwen. Dat blMkt wel aan de andere xMde van de zaal, waar een knaap schreeuwend verklaart, dat hM van zijn vrouw af wil, maar geen vergoeding wenscht te betalen. HM noemt zjjn vrouw een loeder, maar het wfjf scheldt terug. Daar blUkt ineens dat het zMn vrouw niet is, maar een „relatie” en deze relatie wenscht dat hu ofwel vergoeding zal betalen ofwel van zjjn vrouw zal schelden. En inderdaad zal hM moeten kiezen of deelen. Hu vliegt dus de deur uit en wil zich In de rivier gaan verdrinken. De vrouw hem achter na. „De volgenden” zegt Mskoud de juffrouw en de scheidingen worden In risten afgewikkeld. Aan den anderen kant wordt getrouwd, ook daar bM risten. Men kan zUn eigen naam be houden, of die van de vrouw of den man aan nemen. Men moet een maand getrouwd blijven, d.wx. men moet het niet, maar het is gewenacht om geen ambtelMke complicaties te krijgen. Wie in zMn argeloosheid voorgeeft voor zMn leven lang te teekenen, wordt met een schouderop halen of een ongeloovig lachje bejegend. En de ril der trouwlustigen is even groot als die der schelders! Maar zelfs een goede en welgemeen de bruiloft is geen feestelMk geval In Rusland. Er kan geen feest zMn omdat de toekomst voor een nieuw gesticht gezin zwarter is en onein dig veel moeilMker dan voor individuen.... et groote huis, door het echtpaar Remaar bewoond, baadde In een zee van licht. Ter opnlng van het winterseizoen hadden de Remaars hun vrienden en kennissen genoo- dlgd op een bal masqué, dat In hun eigen, weel derige woning, die zich daartoe bM uitstek leende, gegeven werd. De gasten hadden .zeer veel werk gemaakt van costuums en vermom mingen. zoodat de spanning, waarmee de ver rassingen van het démasqué, dat op twee uur na middernacht was gesteld, werden tegemoet gezien, den gebeelen avond levendig bleef. Tegen twaalf uur noodde Frits Remaar, die bet gewaad van een Indlschen vorst droeg, ech ter zonder masker, de feestgenooten uit, zich In den groeten ontvangstsalon te vereenlgen, waar eenlge zorgvuldig voorbereide tableaux een aangename afwisseling in bet dansprogramma zouden brengen. Lachend en pratend drong het geheele gezel schap achter den gastheer aan naar den salon waarin een door een neerhangend scherm ver huld tooneel was opgeslagen. .Allen present?" vroeg Frits Remaar op lui den toon. „T ast mM dan zeggen, dames en hee- ren, dat het eerste tableau „de schaking van Helena” voorstelt. Paris draagt de vrouw Menelaüs, den konlng van Sparta, naar schip, waarin zMn manschappen zich voor een snellen aftocht gereed houden! OpgeletI Alle „de vrouw van de toekomst" is een moeilijk ge val. In die teekening, aldus de commissaris, mag vooral geen vrouwelijkheid schuilen. De vrouw van de toekomst is de vrouw, die alle „voor- oordeelen” van vroeger heeft verloren, die zelf bewust fa geworden en die het klasse-bewustzMn op haar gelaat heeft liggen. Aan haar trekken moet men kunnen zien, dat zij communiste is. Begin daar maar aan! De dochter van den generaal bracht er dan ook niets van terecht en de heele tentoonstelling mislukte, hetgeen overigens geen bezwaar was voor den commis saris om de organisatrice voor te stellen de cijfers zoodanig te wijzigen, dat de indruk In de pers en in het buitenland gunstig moest zijn voor het communisme. Dr. Rachmanof, van wlen hierboven sprake is. Is eindelijk na maanden teruggekeerd Hij huilt in zMn slaap en schrikt herhaaldelMk wakker. Niemand durft hem iets te vragen over zijn bal lingschap, die hem den genadeslag heeft ge geven. Dit laatste blijkt o.a. ook uit zMn vrM- moedigheid, als er eens een Tsjékist bij zijn gezin op bezoek komt. Dan hekelt hM de bolje- wieken nogal malsch. zoodat iedereen vreest, dat hM op een goeden dag wederom gevangen zal worden genomen. Dit geschiedt echter niet, omdat men den man volkomen en terecht heeft opgegeven Hemzelf laat dit alles koud. Of hM leeft bM de zijnen of in de gevangenis, of In ballingschap, het is den vroeger zoo kwle- ken en beheerschten dokter thans volkomen gelijk Het zal nooit anders worden op de we reld, aldus redeneert deze man, de menschen zullen elkaar tot het einde der wereld vervol gen, kwellen en dooden. De oude Jack bekeek haar critlach. HM wist, dat ae in Cornwall was aangekomen, en bad zich voorgenomen, dien morgen met baar te spreken Dorcas Uren bad hem verteld, dat Nancy er was, en hM begreep wel. dat se direct Treva- nlon Court zou gaan bezoeken. ZMn zoon had hem de laatste twee jaar heel wat hoofdbre kens gekost. HM bad. zooals hM Nancy indertijd verteld bad. een goede vrouw voor zMn zoon gevonden: de dochter van een landbouwer, die een uitstekende echtgenoote voor hem zou zMn en hM hoopte, dat zMn zoon Nancy wel verge ten zou. zoodra die naar Yorkshire was ge gaan. Maar de jonge Jack was halsstarrig. HM weigerde Selina Nancarrow met een blik te verwaardigen en ondanks het praten van den ouden man veranderde hM niet van ge dachten. Miss Nancy is de eenlge vrouw ter wereld, vader, had hM gezegd, ik houd meer van één lok van haar mooie krullen dan van de heele Sellna Nancarrow. Je bent een stommeling, smaakte de oude man, ze wil je immers niet hebben? Boven dien. wat beb je aan zoo’n vrouw? Ze kan niet eens koelen melken, of melk koken, of een pond boter maken. Dat behoeft ook niet, antwoordde de jonge Jack, maar bet is het eenlge meisje waar ik zin in beb. dit opalcht trok hM haar meer aan; bM was een echte buitenman en had bet land lief, met alle beesten, die op de hoeve leefden. Bovendien bewoonde hM Trevanion Court; bM was de eigenaar van de velden en lande- r\)en die héAr toebehoord hadden en hM ver langde dat ze bM hem terug kwam. HM had Phoebe en John gekocht en het meisje voelde een groote dankbaarheid, toen ze hieraan dacht. Op dit oogenblik dacht ze vrlendelUker over Jack dan over Ben Briggs en se moest zichzelf bekennen, toen se Jack’s bruin-ver brand, prettig gezicht zag, dat hM een aardige jongen wtfa. En beiden boden haar aan waar naar ze verlangde. Maar als ze Ben's aanbod aannam moest ze in Yorkshire wonen en zou alleenaf en toe op Trevanion Court kunnen komen. En ze wilde niet in Yorkshire leven. Ze was geboren In Cornwall, geslacht na ge- Voor een fatsoenlMke vrouw, die moeder moet worden, en die zoo misdadig is niet tot het proletariaat te behooren, is het een bezoeking, die met geen naam genoemd kan worden. Om te beginnen moet zM naar den dokter voor on derzoek, maar nauwelijks heeft deae dokter, die staatsambtenaar is, ontdekt, dat de patiënte een van de „vroegeren” is, of hM wordt vrijpos tig en zelfs onbeschoft, zoodat het jonge vrouw tje verontwaardigd de vlucht neemt en huilend thuiskomt, waar haar man niets anders kan doen dan zwijgen, zwMgen en nogmaals zwijgen. Inmiddels Is het voor zulk een M. moeder een kruis om het sovjet-eten te verduwen Daar is b.v. de eg. soep, die bestaat uit een stinkend vocht, waarin nu cn^ dan een koeienoog drijft. Maar dit alles is nog ptegadijselljk vergeleken bM de behandeling in het „ziekenhuis", waar de 'ordt de dokter ter ver- inaar is een uur later ten bultenlandsche on- r bezoek, dan worden ri alles wat een zieken- bij tooverslag te voor- iverigens niets van zMn lief en voor de commissie weg. In Februari 1921, aldus vertelt ons Aljk Rach- manowa in haar laatste dagboek, is haar maandloon 2500 roebel. Wat kan men daarvoor koopen? Een augurk, een schaal zuurkool, een flesch melk, een paar bevroren aardappelen. Dat wil zeggen: niet dit alles tegelMk, maar één van deae dingen. Nu is het ook al niet vreemd, dat een bruid op den dag van haar huwelMk aan bloemen denkt, maar een hyacint, die toevallig op de markt verschijnt en daar eenlge verbazing wekt, kost niet minder dan 5000 roebel, waarvoor men ten slotte twee augurken, of twee schotels zuurkool kan koopen. Het dagboek vertelt nog veef meer. Oa. hoe een ontwikkelde niet-communiste opdracht krijgt een tentoonstelling van de communistische vrouw te organlseeren. Als teekenares krijgt zM toegevoegd de dochter van een generaal, die door de Rooden werd doodgeschoten. Vooral Wordt vsrvoll* saam zakte het derij werd aan onttrokken, een terms volgde. Plotseling klonk een schrille kreet door de donkere zaal; een kreet van een vrouw, zóó angstig en snerpend, dat meer dan een der gas ten een oogenblik dacht, dat in hun midden een moordaanslag werd gepleegd. Het licht flitste aan; in *t midden der zaal stond de schoone gravin Stone in haar smette loos blank gewaad van sneeuwkoningin. Ze had haar wit-zijden maskertje af gerukt, hield haar hand om d'r hals geklemd en staarde verschrikt om zich heen. „MSjn parelsnoer!" bracht ze uit; „t is weg'" weg!” Frits Remaar naderde de ontstelde dame en vroeg: „weet u zeker dat u de parels vanavond hebt om gehad?" 4Wat een vraag! NatuurlMk weet ik dat zeker.” „En hebt u bemerkt ,Jk voelde, dat iemand se los maakte! Ik gaf een gil, maar het was te laat. De dief ..Ik kan niet aannemen, dat zich onder m‘n gasten een dief bevindt. We zullen alle kamen doorzoeken. U moet uw nareis verloren hebben, als u ze tenminste werkelijk gedragen hebt. „Ik heb gezien, dat mevrouw Stone het parel snoer om haar hals had." klonk een stem. „Ik ook! Ik ook!" vielen andere stemmen bij. „Ik zeg u toch” zoo wendde de gravin zich abrrt'den gastheer „dat ik twee handen voelde die behendig de sluiting loemaakten. Twee han denIn handschoenen gestoken! Ik was als verlamd van schrik en begreep niet direct, dat ik bestolen werd! Wat moet Ik doen? Helpt me dan toch. Ik moet mMn parels terug hebben Wie had kunnen denkenden salon zijn verstopt, want één der bedlen- De oogen der aanwezigen keken onwillekeurig naar de gemaskerden. die de bM hun coetuum passende handschoenen droegen. Hun aantal was niet groot, zoodat de meeste gasten tet- stond tegen verdenking gevrijwaard waren. In de OfimlddellMke nabMbeid van gravin Stone bevond zich een kleine, bevallige Pier- riette, wier armen tot aan de ellebogen door swart-zMden handschoenen waren bedekt; van onder haar grappigen steek kroesden goud blonde krulletjes te voorschijn en haar kort wMd uitstaand rokje deed haar kleiner en ten gerder schijnen dan ze was. De kleine Pierrette kromp even inéén, toen ae er zich van bewust werd, dat vele blikken op haar bleven rusten; een oogenblik slechts; daarna was haar hou ding weer rustig als te voren. „Er moet hier iemand binnen geslopen zMn. die hier niet hoort!" opperde een der heeren .Maskers af!” gebood Frits Remaar. „Nie mand mag de zaal verlaten!" En zich tot de bedienden wendend, die op den achtergrond het pMnlMke tooneel bMwoon den: „Bewaakt de voordeur en de deuren naar den tuin! Laat niemand door!” Het démaskeeren. waartoe de gasten nu on- middellUk overgingen, bracht een verrassing De kleine Pierrotte, die haar zwarte masker had weggenomen, was een onbekende voor de gasten van den huize Remaar! Verwarde uitroepen klonken op! nieuwsgie rige vragen; vage beschuldigingen! Wie was dat jonge meisje? Hoe kwam ae hier binnen? En met welke bedoeling? De gastvrouw trad naar voren, ging voor de kleine Pierrette staan en sprak: ..Deze jonge dame is op mMn ultnoodlging hier gekomen. ZM heeft het coetuum gemaakt, dat Ik vanavond draag. Toen ze het kwam aanpassen, spraken we over bet as. bal. en ik zag dat ze van ver langen brandde om eens een dergelMk feest mee te maken, en zoo gaf ik haar verlof te komen, mits ze vóór het demasqué wegging Haar tegenwoordigheid hier is dus volkomen gerechtvaardigd Louise Remaar zweeg en terstond herhaalde zich het verwarde, opgewonden gemompel, dat door haar woorden een oogenblik tot zwMgen was gebracht. .MMnheer Remaar,' Oude Jack zag In. dat zMn zoon niet te over reden was. Misschien heeft het jong toch gelMk. dacht hM bM zichzelf. Ik heb nooit een gentleman willen wezen, mau hM wel. Iedereen spreekt over hem als de zoon van den ouden Jack Beel, maar als hM haar trouwt, wordt-ie de man van Nancy Trevanion. De oude boer moest toegeven, dat ze geen gewoon meisje was. Ze was wel wat bleek en zag er eenvoudig gekleed uit. maar ze verschilde hemelsbreed van Sellna Nancarrow en alle anderen. Waarom wist hM nietOude Jack hield er niet van. zMn ge voelens te ansdyseeren. maar hM bezat een goed verstand. H^J is een verschil tusschen een volbloed en een werkpaard, dacht hM: er moet toch wel wat van aan zMn van dat gepraat over fa milie: zM te een Trevanion en mMn jongen maar een Jack Beel. Dat is bet verschil! HM hoopte voor zMn zoon, dat hM zMn zin zou krijgen. HM «>u zMn best doen en het scheen hem een gunstig teeken. dat ze het oude tehuts was komen opzoeken. -Morgen, liefje, groette hM. Je kon toch niet wegblMven, hè? Goeden morgen, Mr. BeeL Neen, ik kon niet langer wegblMven. Het ziet er goed uit. hè? Toen ik bet kocht was er niet veel moois meer aan. Neen? Dat spMt mM Maar ik heb alles op laten knappen. Ik heb bet aoo uitgerekend: geld te 7 pet. waard en acht duizend pond tegen 7 pet. te vMfhon- derd zestig pond per jaar. te bet niet aoo? den had onder eede verklaard, dat de deur. waarbM bM had gestaan, niet open was ge weest tijdens de algemeen opschudding, en dat hij self die pas geopend had. om op laat van zMn meester wachten uiF gMastten bM de buitendeuren. - Allen waken gefouilleerdbehalve de be stolene natuurlMk. De schoone weduwe van graaf Stone was tn de deftige kringen der stad een goede beken de. Men fluisterde, dat zM uitstekend de kunst verstond, om bet groote fortuin, haar door haar echtgenoot nagelaten, naar alle wind streken te verstrooien enI Door een plotselinge gedachte getroften. richtte Frits Remaar zich met een ruk om hoog In z"n bed. HM bracht den verderen nacht wakend en peinzend door en liet zich den volgenden mor gen reeds om tien uur bM de gravin aandienen. ZM ontvtng hem in haar boudoir in een elegant ochtendkleed. „Waarom deed u bet. Mevrouw?" vroeg hij. „Wat?” riep ae verbaasd. „Waarom speelde u <Ue diefstal-comedie. waardoor een arm. onschuldig meisje in ver denking gebracht werd?” JdMnheer Remaar...; u beleedigt mM!" „Ik ben zoo vrM geweest, van morgen eenlge inlichtingen naar den stand van uw financiën in te winnen. Wat Ik vernam, versterkte mjj in m n overtuiging omtrent de ware toedracht der zaak Biecht eerlMk op. anders konden de ta ken wel eens een zeer onaangename wending voor U nemen" Gravin Stone barstte in tranen uit. .M’n parels zMn verzekerd." snikte se. .Jk verkeer In groote geldverlegenheid Ik wilde d» versekerlngssom innen, zonder m’n parels te missen. Het was een Invallende gedachte. B weet aelf niet, hoe ik er toe kwam. Verraad nW niet! Spaar mM! Ik zal alles doen wat a van mM verlangt." Aan al de gasten van den huize Remaar werd meegedeeld, dat het parelsnoer van gravin Sto ne teruggevonden was in de ruime plooien van haar fantastisch gewaad, waar het door een defect aan de sluiting was afgegleden en de kleine Pierrette ontving een kostbaar geschenk als schadeloosstelling voor de onrechtmatige verdenking. zachte, maar besliste stem: Jk zou graa» foullleerd willen worden." „Gefouilleerd? U?" ,4a," antwoordde de kleine Pierrette, „weef ik word van den diefstal verdacht.” „Dat verbeeldt ge u maar!" „Neen, neen; het is vriendelMk van u, dat te zeggen, maar ik weet beter! Ik zie het, ik ge- voel het! 41 uw gasten zien in mM een dievegge omdat Ik niet tot uw kring behoor, omdat ik’ handschoenen draag. omdat ik toevallig bM mevrouw Stone stond toen het licht opging! Ik vraag u daarom ils een gunst. m’n onschuld onmlddellMk vast te stelten F ten!” Frits Remaar wist niet dadelMk antwoord te geven op het verzoek van bet jonge meisje. Levend.ge discussies volgden. waarbM bleek, dat verscheidene leden van het gezelschap, het ver langen der kleine Pierrette deelden en. zwich tend voor de overreding van z'n vrienden, riep Frits Remaar de hulp der recherche in. Een uitgebreid onderzoek werd Ingesteld. Al de aanwezigen werden op eigen verzoek gefouil leerd; de bedienden werden in verhoor geno men en het heele huls werd doorsnuffeld. Het parelsnoer werd niet gevonden en de mooie oogen van gravin Stone stortten tranen om het verloren sieraad, dat een fortuin vertegen woordigde. De feeststemming was echter voor goed voor- bM. de gasten vertrokken en toen de laatste auto was weggereden, begapen Frits Remaar en z'n vrouw zich naar hun slaapkamer, onder den Indruk van het fiasco, waarop hun eerste bal- avond was uitgeloopen. Met wMd-open oogen lag de heer des huiles in de duisternis te staren, en zocht naar een oplossing van het raadsel, dat de feestvreugde had verstoord. HM zag het verschrikte, vertrok ken gezichtje van het arme naaistertje vore zich, dat aoo wreed uit haar schoenen droom van weelde en genot was wakker geschud. Hij wist, dat mgn tiaar algemeen voor de schuldige hield, al was het gestolen sieraad ook niet op baar gevonden, en z'n rechtvaardigheidsgevoel dreef hem. om de geheimzinnige zaak tot eiken prijs tot opheldering te brengen. HM zelf kori' evenmin als z'n goedhartige Louise aan de schuld van het meisje gelooven. Maar wie was dan wèl de schuldige? De bedienden kwamen niet voor verdenking in aanmerking Ze hadden aan het uiterste einde van de zaal gestaan en het tijdsverloop tusschen den angstgil van gravin Stone en het opgloeien van de lichten was te kort geweest, om aan één hunner de gelegenheid te bieden, zich na bet plegen van den diefstal weer naar z'n plaats te begeven. De lM»t der genoodlgden wees uit dat geen hunner de zaal èerlaten had na het schokkend gebeuren. Het geheim moest dus in den groo ten ontvangstaaüon liggen en wees een der gasten als dader van den diefstal aan. Allen waren echter gefouilleerd en de salon was met de grootste nauwkeurigheid door zocht. Het parelsnoer was niet gevonden en toch kon het onmogelMk door den dief bulten Meisjes 1725 jaar f Uitsluitend voor Huis houdsters en Meisjes werkzaam aan rleën 30 Mei-2 Juni Congreganlsten en ongehuwden 25 Jaar Nancy snikte als een kind, toen de ruige Airdale zMn pooten op haar schouders zette en haar gezicht begon te likken. heb je ook gehouden? wendde ze zich tot den jongen landeigenaar. NatuurlMk! Denkt u dat Ik hem iemand zou toevertrouwen? Ik was beelemaal niet van plan hem te koopen. tot ik een van de dagloo- ners boorde zeggen: dat te Miss Nancy’s hond. Haar hart zal breken als hM verkocht wordt, ik hem genomen, vervolgde kinderen geboren worden. In plaats van bedden met schoone lakens, slechts stroozakken, vies en stinkend, die In geen maanden gereinigd waren. Het eten walglMk, of te machtig of volstrekt futloos. Makr wat ejn vrouw onder zulke om standigheden noodlg heeft, is niet aanwezig. De vrouwelMke dokter komt van tMd tot tMd in de .zaal”, kMkt rond en gaat weer weg. Gebeurt er een ongeluk, doordat een vrouw aan bloed vergiftiging sterft, dan antwoordlng geroepen. 1 weer in functie. Komt I derzoekingscommlssie on lakens, schemerlampjes huls kan opvroolMken al! schMn. De zusters, die zl hun patiënten aantrekk komend, maar nauwelijk of ook de lakens en lampjes verdwMnen en met deze de vrlendelMkheid van de zusters. Soms vergissen de dames zich en behandelen zM een proletarische vrouw op dezelfde schandelMke »Mse als de bourgeotee, maar dan loopen zM kans late het b.v. de vrouw van een commis saris te) dat zM worden aangeklaagd en dit kan beteekenen: gevangenis of kogel. Er zMn voor beelden en in zoo’n geval onderzoekt de recht bank nauwelMks, terwMl de dood van een bour- geoise beelemaal geen aanleiding tot een aan klacht, laat staan tot onderzoek of terechtstel ling te. Het te merkwaardig hoe de Tsjèka, of liever de Ge poe. zooals in dien rijd de politie heette, veel minder gruweldaden begaat. Waarom, weet niemand te vertellen. Sommigen meenen dat Lenln zich verzet en dat hM volstrekt niet In stemt met de gruwelpractMken van de Gepoe. Anderen beweren, dat de invloed van het bui tenland de oorzaak te. maar het blMft een feit, dat nog steeds talrMke menschen gevangen ge nomen worden, om volstrekt onbekende redenen en op geheimzinnige wMze verdwMnen. Een pro fessor in R. kreeg van een naar het buitenland gevluchten collega een briefkaart, waarop hem werd gemeld, dat het eerste wetenschappelMk boek van den afzender was uitgegeven. Dit be- teekende, dat de totaal onschuldige professor gevangen genomen werd, omdat hM ,Jn ver standhouding" stond met de uitgewekenen. Pas nadat verschillende arbeidersorganisaties, die den professor veel te danktn hadden, voor hem op de bres waren gesprongen, werd hM vrM- gelaten Aldus de toestand omstreeks het midden van 192L op dit blad ri!n Ingevolge de verzekeiingsvoorwaarden tegen f Qfififi bM levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bM een ongeval met f 9C/Ï bM verilee van een hand f 1 9C oM verilee van een f Cfl bM een breuk van Aft bM verlies van *n ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen f verlies van belde armen, beide beenen at belde oogen f f doodelMken afloop f MVVe* oen voet of een oog A 4btZ»"dulm of wMsvlnger 8 v<Ze~bëen of arm f Tr(/e“ vlngW slacht had haar familie er gewoond, ze droeg den ouden familienaam In de streek en als ze Jack Beel's voorstel aannam, zou ze er voor goed kunnen wonen. Dit waren de twee mogelMkheden. Ze dacht aan de optie die ze twee Jaar geleden had be dongen, maar het leek hoe langer hoe onwaar- schMnlMker dat ze de tien duizend pond bM elkaar zou krijgen Het was even moeilijk, als om de kroonjuweelen van Engeland te be machtigen! Ze had geen keus: met een van belden moest ze trouwen, of ze moest haar plannen opge ven; afstand doen van het liefste dat ze be zat in de wereld. Maar tot welken prijs! Ze moest zichzelf er voor rullen, zichzelf! Waar om elgenlMk niet? Honderden meisjes deden immers hetzelfde. Mur neen, ae kon er niet aan denkenZe wilde liever stervenMaar als ze toegaf werd bet huls, dat haar zoo dier baar was, opnieuw haar eigendom, zei een an dere stem In haar. Wilt u niet eens naar den lelie-vljver kM- ken? vroeg Jack. die is op het oogenblik zoo prachtig; duizenden leliën staan in vollen bloei, net zoo ate vroeger. Herinnert u zich dat nog? UIIIZIIHI De prentbriefkaart ■y-w e ellendige omstandigheden, waarin de |l Russische vluchtelingen In 1920 in Siberië leefden, dwongen hen meermalen op roof uit te gaan. Geen eerlMk mensch onder hen of hM moest eten stelen om niet te verhongeren en kolen en hout om niet te bevriezen. Het was zelfs zóó erg, dat hM, die de ontbering niet op zMn gericht had liggen, eenvoudig verdacht werd van diefstal. Deze diefstal was gemakkelMk ge noeg te achterhalen. Een lid van 4e Tsjèka komt verwacht of onverwacht op bezoek bM een vroe gere bourgeois-familie. Kan de familie hem niets aanbieden, dan doorzoekt hM het huis en wee de lieve menschen, als hM wat vindt. Kan men hem „behoorIMk" «ntvangen, dan klaagt hM aan. want hM weet dan, dat men de „lekkernMen" slechts door diefstal kan verkregen hebben. Brandt het kacheltje (als men al een kacheltje heeft) dan heeft men kolen gestolen, brandt het niet, dan ontvangt men den gast niet zooals het hoort en riskeert dus zMn wraak, die even tueel den dood kan beteekenen. Men .steelt” dus kolen, want dit te in ieder geval beter dan te bevriezen. Dit stelen is overigens niets anders dan het opscharrelen van een emmertje hier en daar verspreide stukken op het statlonsem- placement. Maar zelfs dit is levensgevaarlMk. Wie ontdekt wordt, te een gevangene, wie vlucht wordt neergeschoten. Dan maar liever kou 1M- denMaar het te een Siberische kou en die drijft toch weer tot diefstal. moest die dacht aan hardendheld. zMn typisch Yorkshlre-karakter. was iemand, die de hoop nooit opgaf en nooit geslagen wilde toonen. Maar Ben een echt stadsmensch die niets af wist van paarden en honden; heel het buitenleven leek hem Iets belachelMks. Jack Beel mocht misschien minder gentleman zMn en een min der goede opvoeding hebben gehad dan Ben. In Nancy knikte bevestigend. En te dit landgoed vMf honderd zeM pond waard? Op geen stukken na! Maar d* Jengen wilde het koopen en ik hoop dat bet hem gelukkig maakt Het is mijn eenig kind en ik wil hem gelukkig maken. Ik zal zoo lang niet meer leven: ik ben zeventig; *1 zoo gezond als een vtech, er schiet niet v«* tMd voor over. U kunt nog Nancy vriendelMk. Denk je? Maar luister nou es goed, dearn* tje. Elke penny die ik bezit, is voor Jack M ah ik sterf wordt hM de rMkste man uit Cm** wall. Een kleine vMftig jaar terug was ik hier stalknecht! Ik heb bM Je grootvader gewerkt. bM je vader, en nou behoort het geheele sp>» aan mM. Ik zal je es wat zeggen, deerntje, M* meisje dat jonge Jack krijgt, mag van geluk spreken. Kom nu, vader, protesteerde jonge Jac*- Waarom: kom nu. vader? Is het soms n» de waarheid? Ik houd ervan, om eerlMk mijn meening uit te komen! Je houdt W* nog altMd van het oude huls? HM wendde zich tot Nancy. NatuurlMk! riep ze uit. Dat begrijp ik ook best! Ik herinner n* je grootvader nog: hM was trotach al» ds ko- nlng zelf en behandelde me als een honi"*' maar hM hield van zMn huis. Net als je ’•“ri’ Zou je het niet heerlMk vinden om het ten» te hebben? vroeg hM vriendelMk

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 6