c
c
Op e/ke wond
PUROLI
De Zalige Gemma Galgani
det Erfdeel
wïAaal wux dendaq
R
I
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
1
ROBINSONschoenen
zijn met leeren-
of
Alle abonné’s
met rubberzool
I
ZATERDAG 13 MEI
Platina-munten in
Sovjet-Rusland?
HAAR LEVEN
De Hemel op Aarde
Haar leven
Schipbreukelingen
Wild tooneel
Haar dood
Nieuwe methode
- -
Vergoedingen aan
ambtenaren
Heden wordt de eerbiedwaardige
zalig verklaard
iet
L
B
Jc
1
Pj
oi
K
of n
Br. 1
A
voor
lette
De
Kunstenaar i
DE KRUISVAARDERS
I VAN ST. JAN
i
jniRiiiiiniiiiiiiDe Kathedraal
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
een
(Nadruk verboden/
▼er
Tiiiiiiiiiilliliiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiniiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiti:
Bri<
ver-
Robbie
en Topsy vonden de twee
lepelaars
bij de rivier en een
van
op rijn bek een klkvorsch.
die daarop een wandelingetje
deed.
„Die klkvorsch wil niet van
mijn
bek,” riep Muriel.
..Waarom eet je hem niet
op?
vroeg Madge.
kry.
Br. i
Besc
„Dan zal ik het doen, als JU bet
niet kunt," zelde Madge en rij deed
een hap naar den klkvorsch.
Maar Madge was zoo begeerig den
klkvorsch te pakken, dat ze niet zag,
wat ze deed. De klkvorsch
sprong
van Muriel en het duurde een heelen
tijd voor ze weer los waren.
in I
„Nu lacht de klkvorsch hen uit,”
legde Topsy uit.
(Maandagavond vervolg)
op dit blad rijn Ingevolge de verzekerli
Voc
de
40.
aankwamen en mün hart
HOOFDSTUK XX
Wordt vervolgd.
JOHN TREFRY EN JACK BEEL
gezien? Heb je met hem ge-
Is het Ben Briggs soms?
S 4b.
Aai
V/
„Ik kan hem niet te pakken
gen," antwoordde Muriel.
zaa
De Maagd van Lucca
Gemma Galgani
(Ingezonden Mededeeling)
Cha
v. a
Looi
lette
Bied
BRO
Wed
plaa
ASSI
Best
O 3'
B.z.t
Per
ond<
dit
Er t
van
ven
of h
met
met
ook
bedr
onm
ond<
30 J
en
elect
stelli
tuee
der
der
leeft
van
lette
Er to
ond<
Heer
NEr
plai
In
dar
of
WK
Br.
leel
hul
Ver
Gev
Hul
bez1
gezi
gewi
Vere
waai
Bur.
Gev
Ove
b
Br.
Er 1
vrije
C
wei
8*'
De mogelijkheid van de invoering van platina-
munten wordt op het oogenbllk In de Sovjet
unie druk besproken en naar door Reuter ver
nomen wordt, door de autoriteiten ernstig over
wogen.
Deze munten zouden uitsluitend voor t»n-
nenlandsch gebruik zün en speciaal het gemak
dienen van toeristen en in Rusland wonende
buitenlanders, die tot dusver met Amerikaan-
sche dollars of ponden moesten betalen als zU
in de staats-winkels (Torgsin) iets wilden koo-
pen.
zü zoo vertrouwd had, lieten haar in den steek.
Maar zij wenschte ook dat offer aan haar brui
degom te brengen. Op een oogenbllk verklaarde
zij, dat z(j het niet meer kon dragen en beval
haar ziel aan Jezus aan. Plotseling valt rij in
slaap en even later trekt een glimlach over haar
gelaat. Haar hoofd buigt op zij. ZU sterft.
Kenmerkend is de klnderlUke zaligheld die
spreekt uit haar geschriften, vooral wanneer
zU spreekt over de aanwezigheid van de H.
Maagd. Zoo schreef zij eens aan haar geeste-
HJken leider, hoe schoon het was de H. Com
munie te mogen ontvangen in tegenwoordigheid
van Maria. „Al de gevoelens van mijn hart,” zoo
schreef zjj „smelten samen in deze woorden
„Moeder, mijn Moedertje, hoe verheugd het mij
U moeder te kunnen noemen.” En de H. Maagd
beantwoordde dezen uitroep .Het verheugt u
mü moeder te kunnen noemen, welnu ik heb er
behagen in u mijn dochter te noemen.” Drie
maal op één dag herhaalde Maria die woorden
volgens de verklaring van Gemma....
Jezus had Gemma aan Maria geschonken en
zjj riep uit: „Ol mün moedertje, Jezus heeft
mü aan u geschonken. Kom nu bjj mij, want
ik weet, hoe een moeder met haar kinderen om
gaat.” Maria verhoorde haar en liefkoosde haar
met groote teederheid en heeft dit herhaaldelijk
gedaan. Soms verscheen Maria haar met het
het Goddelijk Kind, dat zij liet rusten op Gem
ma's schoot. Dan beleefde Gemma de ware moe
derweelde.
Zoo heeft dit kleine meisje méér dan Lldulna
van Schiedam de Hemelsche zoetheid op aarde
leeren kennen, een zoetheid, waarvan wjj allen
verstoken zijn, die haar slechts in de verte kun
nen navolgen. Op den dag van haar zaligver
klaring echter mogen wU wel het voornemen
maken om in deze lieve heilige het groote voor
beeld te zien van een rein hart en van een on
wrikbaar Godsvertrouwen.
Die hond houdt van je, merkte Mary op.
En ik van hem. Ik kreeg hem als kind al
Zal zün eigenaar het niet vreemd vinden,
dat hU niet terug komt?
Nancy gaf geen antwoord. Ze had Mary Jud
son, niets verteld van Jack's voorstel.
Eindelijk bereikten ze den top van den heu
vel en Trevanlon Court lag voor hen.
Is dat het? vroeg Mary opgewonden.
Nancy knikte zwijgend.
Deze drie manschappen, van wie men aan
vankelijk had aangenomen, dat zü eveneens
waren omgekomen, waren door den robben
vanger In een reddingsboot drijvende gevonden.
ZU bevonden zich allen in een deerlijken toe
stand. Hun beenen waren geheel bevroren en
zullen moeten worden geamputeerd.
Aan een Reuter-correspondent verhaalde een
der geredden, dat zU vijf dagen lang op zee
hadden rondgedreven.
Toen zU op 1 Mei door de .Rlngesael" werden
opgemerkt, lagen zü volkomen uitgeput en als
dooden In de reddingsboot.
Toen zU van boord van de „Rlngesael” wa
ren gebracht, zette deze terstond koers naar
Spitsbergen, doch kon door den hevigen storm
dit eiland niet bereiken, waarop naar Noor
wegen werd koersgezet.
Eerst nadat de Russische schipbreukelingen
langdurig door de matrozen van de „Ringe-
sael” waren behandeld, ontdooiden hun ver
stijfde ledematen eenigszins.
AanvankelUk waren zy met vUf man In de
reddingsboot geweest, doch Vorosonoff, de ma
chinist van de „Rousland", was na een dag van
hevig lüden overleden. T
De kapitein Klujeff van de „Rousland", die
eveneens in de reddingsboot had plaatsgeno
men, had verklaard, -mn-een plotseiingen dood
de voorkeur te geven boven een langzamen
dood door bevriezen.
HU had zUn geweer genomen, zich zelf dood
geschoten en was daarop in zee gevallen.
De drie anderen waren ten prooi aan de
grootste wanhoop in de boot achtergebleven
en van tüd tot tUd bulten bewustzün geraakt,
zoodat zU zich de rest van hun avonturen
slechts vaag konden herinneren.
De Turksche autoriteiten overwegen om de
belastingen niet meer aan de huizen te komen
innen, doch de bevolking in de gelegenheid te
stellen hun belasting aan het gemeentehuis te
komen betalen.
Indien zü in gebreke blUven, zal een aantal
tamboers voor hun deur worden geplaatst, die
eenigen tUd zullen blUven trommelen.
De autoriteiten stellen zich dit op de volgen
de wijze voor: r
Indien iemand drie maanden te laat is met
het betalen van zün belasting, zullen aes man
hem in zUn huis opzoeken en Indien hü dan
niet onmiddellUk betaalt, zullen zü gedurende
een uur uit alle macht voor zün deur op hun
trommel slaan.
Indien dan na drie dagen nog niet betaald
is. zullen deuwaarders komen en zün huisraad
publiek verkoopen.
Ook deze medaille heeft echter een keeirijde.
Vele ambtenaren, die thans de belastingen
innen, zullen zonder werk komen; de buren
kunnen bezwaar maken tegen het voortdurend
tromgeroffel en het is de vraag of de autori
teiten over een voldoend aantal trommen be
schikt.
op een rots in de nabüheid
bek van Madge raakte vast in dien
Drie jaar.
En je hebt er
dig?
Nancy knikte bevestigend.
O, kon ik ze maar verdienen, riep Mary
met een trilende stem We moeten het gedaan
krijgen, het moet! Ik heb het gevoel dat het
Een wild tooneel speelde zich af op het spoor
wegstation te Apeardero (Spanje) waar een
polltie-beambte plotseling zün verstand ver
loor en in het wilde weg met zün revolver op
de menschen begon te schieten. De stationschef
en zUn assistent die beiden bedreigd werden
wisten zich in veiligheid te brengen, doch een
reizigers die op zün trein stond te wachten werd
doodgeschoten.
Een groote politiemacht snelde het station
in en wist den razenden man niet dan met
moeite te overmeesteren.
HU werd doodgeschoten,
toonde een aanblik van
meeste ruiten waren door
schoten.
VER
\ere
3050
«■«■■■■■saessssiistssissiziaMtsMMMssaMsssisi.
I
Uit h«t Engelsch van
Joseph Hocking
STEUNT
DOOR UW GIFTEN
ONS GIRONUMMER IS 23653
U helpt ont» hierdoor jonge na
vielen redden voor Christus
Naar aanleiding van het stelsel van vergoe
ding. hetwelk aan het hoofdpoetkantoor in En
geland reeds sedert eenlge maanden wordt toe
gepast, is een gelUksoortig stelsel in Zuld-
Afrika ingevoerd, waardoor geldeljjke vergoe
ding wordt gegeven aan ambtenaren van de
verschillende postkantoren, indien dezen wenken
aan de hand kunnen doen waardoor het werk
op de departementen en overige kantoren meer
doeltreffend wordt gemaakt of waardoor be
langrijke sommen ge'.ds kunnen worden be
spaard. Voor dit nieuw ingevoerd stelsel bestaat
in Zuid-Afrika groote belangstelling en het
hoofdpoetkantoor mocht reeds verschillende In
lichtingen ontvangen, welke alle onder des
kundige leiding zullen worden onderzocht en
zoo mogeljjk toegepast. Reeds is een comité
samengesteld, welke al deze aanbevelingen en
inlichtingen zal nagaan. Op de jongste verga
dering van genoemd comité werden niet min
der dan 56 gevallen behandeld, waarin ambte
naren uit alle deelen van Afrika inlichtingen
en wenken op velerlei wUzén indienden. Zeven
ervan werden aangenomen en goedgekeurd.
Eén ambtenaar had in den loop van zün dage-
Ujkschen arbeid een idee gekregen van een be
paald toestél, welk toestel volgens hem veel
geld en tüd zou besparen. Dit voorstel trok
vooral de belangstel’ing van de leden van het
comité. Men richtte reeds een schrijven aan
den betrokken ambtenaar om zün gegevens
verder uiteen te willen zetten. Voor een goed
en vooral geldbesparend „idee” wordt van vijf
tot tien pond sterling uitbetaald. Een inlich
ting in den vorm van een klacht omtrent den
tegenwoordigen toestand wordt onherroepelijk
terzijde geschoven.
zUn en verwacht dat gij een goede dochter zult
zUn. ZU sloeg haar mantel open en bedekte
Gemma ermee. Toen verscheen Jezus. ZUn won
den waren open, maar inplaats van bloed,
stroomde vuur eruit in den vorm van lekkende
vlammen. Een oogenbllk raakten die vlammen
de handen, de voeten en het hart van Gemma.
Het meisje dacht, dat zU zou sterven, maar
Maria beschutte haar voortdurend met haar
mantel. Uren gingen voorbU en tenslotte kuste
Maria haar op het voorhoofd en verdween.
Drie overlevenden 'van het vergane Sovjet-
Russlsche reddlngsschip .Rousland'’. dat op
24 April in een hevigen storm nabU de Zuld-
kaap is gezonken, zün met den Noonchen rob
benvanger „Rlngesael” te Tromsoe aangeko
men.
ons zal gelukken. Toen ik hier kwam, was ik
dood-op, maar ieder endag voel ik me sterker.
Als we naar Leeds teruggaan, dan.... Nancy.,
niet huilen, niet hullen. want de tranen
rolden over het gezicht van het meisje.
Het schijnt zoo ónmogelijk, Mary.
En je hebt het je vader beloofd?
Ja, op zün doodsbed.
Dan zullen we het doenl Het moet gaan!
Het zal de mooiste dag van mün leven zün. als
ik Je het huis kan teruggeven.
Nancy gaf ge enantwoord. Ze keek treurig
naar de met stroo genekte daken van de ge-
bbuwen vóór haar.
Gesteld dat we niet slagen, ging Mary
voort, is er dan een andere mogelijkheid om
het geld bU elkaar te krijgen? Tien duizend
pond is een massa geld!
Er is een mogelijkheid.
Welke?
Nancy zweeg een oogenbllk. Toen zei ze plot
seling:
Mary, wat zou JU doen in mün plaats?
Je hebt mijn oud tehuis gezien en je weet wat
ik heb beloofd. Zou JU in mün plaats de be
lofte vervulen door met een man te trouwen
waar je niet van hield?
Welken man? vroeg Mary Judson.
Dat zal ik je vertellen.
Dit is een van de vele wonderlUke tafereelen.
die men over het korte leven van Gemma Gal
gani zou kunnen vertellen. Het korte leven in
derdaad, want Gemma stierf reeds op 25-jarigen
leeftijd. Het was op Goeden Vrijdag van 1903
Toen een vrouw, die bU haar bed gewaajtt had.
opstond, riep Gemma haar toe, haar niet alleen
te laten, voor zü aan het Kruis genageld zou
zUn. ZU beweerde met Jezus gekruisigd te zullen
worden, omdat Jezus haar gezegd had, dat al
ZUn kinderen aan het kruis moesten sterven.
HU draaide om mU heen, toen ik een half
uur geleden bU de poort stond. HU zei niets,
maar hij keek naar me of ik een geest verschU-
nlng was. Eén van de werklui zei Mr. Jack
tegen hem. Is hü het?
HU vroeg me den dag dat mün vader be
graven werd, antwoordde het meisje. Ik weet
dat hU verliefd op mü Is. HU kocht dezen hond
voor, me en mün paard Phoebe.
Wil hü graag met Je trouwen?
Laten we daarover niet spreken, zei bet
meisje, haastig ópstaand. Ik wil er niet aan
denken. En toch weet ik, dat ik alles liever sou
doen, dan de belofte aan mUn vader niet hou
den. Het is afschuwelUk, Mary, maar als het
Sovjet-autorlteiten voldoende dollars en pon
den zouden krijgen om aan hun verplichtingen
in. bet buitenland te voldoen.
Op den vierden dag van haar verblijf begon
ze er eindelijk met Mary Judson over.
—Het is twee mUl hier vandaan, waar
schuwde se. Voel je Je sterk genoeg?
Sterk genoeg? herhaalde de oudere vrouw.
Ik voel me als herboren. Toen ik hier
kwam, voelde ik me zoo slap als een vaatdoek
en nu voel ik me tot alles in staat.
Je ziet er veel beter uit.
Het is hier ook heerlUk! Ik heb je nooit
willen gelooven, als je over de zee en het strand
ende lucht hier sprak, maar nu voel ik zelf
dit het waar is. Niet dat ik hier sou willen
wonen, voegde ze er bü, er bestaat voor mU
geen andere stad dan Leeds, maar het is heer-
lük voor een vacantle. Je hebt me beloofd het
oude huis te laten zien, daar veriang ik ook
naar.
Na het ontbUt begaven de vriendinnen zich
op weg. John volgde zün meesteres op de hie
len. Meer dan eens had ze hem gezegd terug
naar zün baas te gaan, maar de hond was al
tijd weer bü baar teruggekomen.
REIS-KRABEt>6
Natuurlijk, komt men in een stad
Met schoone kathedraal.
Dan spreekt het kunstgenot tot ons
Vaak in een vreemde taal!
Een kort bezoek is hier gewenscht,
Want schoonheid wordt gemaakt.
Opdat een hart steeds meer of min
Het station
vernieling en de
de kogels stukge-
Oemma Galgani werd geboren in het voorjaar
1878 in een klein Italiaansch stadje, waar haar
vader apotheker was. Het gezin telde zeven
kinderen, waarvan Gemma de vierde dus „de
middelste” was. In dit geval liep dus ook de
deugd in t midden. Sterk en gezond was het
gezin niet, noch de moeder, noch de kinderen
en dit was elgenlük de aanleiding tot het ver
trek naar het plaatsje Lucca, waar men meende
de kinderen beter en gezonder te kunnen op
voeden. Gemma, toen nog maar twee jaar, ging
naar de bewaarschool, waar zü om haar lief
talligheid graag gezien werd. De moeder sprak
haar kinderen vaak over het lüden van Chris
tus en op Gemma maakte dit steeds een diepen
indruk. Hoe klein zü ook was, telkens volgde zü
de verhalen van haar moeder met büzondere
Interesse. Het was omtrent den tüd, dat het
meisje haar Vormsel zou ontvangen, toen de
moeder voelde, dat zü niet lang meer zou leven.
ZU wilde daarom, naar zü zeide „haar kind
aan den H. Geest toevertrouwen,” want dan
wist zü aan wien zü het had achtergelaten, als
zü zelf er niet meer zou zUn. En zie, op den
op den dag, dat Gemma het H. Vormsel ont
vangt, krUgt zü in de kerk een ingeving, dat zü
baar moeder spoedig verliezen zal.
Over den dag van haar eerste H. Communie
vertelt Gemma zelf het volgende„Elndelük was
de groote dag gekomen. Ik stond vroeg op en
ging voor de eerste maal naar Jezus. Al mün
verlangens waren vervuld, want nu begreep Ik
de woorden: „Wie zich met Mü spUrigt, zal van
mün Leven leven en wat op het groote oogen
bllk tusschen Jezus en mU gebeurde, kan ik niet
meer na vertellen”. Gemma’s vader was, wat
men noemt een goedzak. HU hielp graag andere
menschen en deed dit zelfs Al te gemakkelük.
Maar zooals het gewoonlük gaat: hü werd be
drogen door - allen die hü wél deed en moest
al de ellende van een faillissement ondergaan.
Het gevolg was dat de man wegkwünde en de
zorg voor zün kinderen aan anderen moest over
laten. Nu kwam Gemma bü een tante in huis.
Tante was rijk en had rijke kennissen en daar
Gemma een knap meisje was. duurde het niet
lang of een rijke jongeman werd op haar ver
liefd. ZU verkeerde toen in de jammerlüke om
standigheid, dat de familie in haar de reddende
engel zag, die door een rijk huwelUk de armoede
van het gezin Galgani kon opbeffen. Maar het
kwam anders uit en het meisje weigerde gevolg
te geven aan den aandrang der familie. Kort
daarna werd ze ziek en ging naar Lucca terug,
maar haar ziekte werd eer erger dan beter. In
dien tüd kreeg zü in.handen de levensbeschrü-
vlng van den H. Gabriël. Na lezing daarvan
voelde zü voortdurend den geest van den H.
Gabriël in zich. Bü al haar doen en laten dacht
zü aan den H. frater. Des nachts verscheen de
heilige haar en voelde zü zün hand op haar
hoofd. HU gaf haar een raad om dagelijks tot
het H. Hart te bidden, opdat zü spoedig beter
zou worden. Hü beloofde lederen dag van een
noveen bü haar terug te komen. Den laatsten
dag communiceerde zü en zü vertelde later, dat
Jezus haar gevraagd had of zü beter wilde wor
den. Zü had geantwoord, .zooals gü wilt” en
twee uur later was zü genezen. Dienzelfden mor
gen bad Jezus haar beloofd haar nog veel meer
gunsten te zullen schenken en dat de Moeder
der Smarten Gemma’s moeder zou zün. „Niets
zal u ontbreken” aldus luidde een belofte .hoe
wel ik u alle steun en troost der wereld heb ont
nomen.
Op Juni van hetzelfde Jaar had zü de bood
schap des Hemels gekregen, dat Christus haar
wachtte op Calvarië en dat zü moedig moest
zün. Het was op een Donderdagavond, dat Gem
ma plotseling overvallen werd door een groot
verdriet over haar zonden. Daarop volgde een
extase en Gomma stond voor Maria. Haar En
gelbewaarder zeide haar een acte van berouw
te bidden, waarop Maria antwoordde met de
woorden: „Dochter, in naam van Jezus is u
alles vergeven. Jezus bemint u zeer en wil u
groote genaden schenken. Ik zal uw moeder
Daarvoor in geestdrift raakt.
Want als ge thuis komt en vertelt.
Dan vraagt men u misschien:
Toen u daar was, toen heeft u toch
De kathedraal gezien?
Dus u zoekt ook nog in uw gids
Het faa-tal op en stijl
En brengt dan vlug op zoo’n manier
Uw kennis wat op peil!
Maar aangezien de ingang ook
Een beetje imponeert,
Is dit de aangewezen plek.
Die gij fotografeert!
De ingang.maar daar blijft het bü
Want in het buitenland,
Daar zoekt een mensch, al reizende.
Alleen den.... buitenkant!
MARTIN BERDEN
-a /r et uitgestoken hand en stralende oogen
y/| kwam de burgemeester van L. mü tege-
T moet.
„Aha, meneer,” begroette hü me uitbundig.
.Dat is een genoegen. Kom binnen, kom bin
nen.”
En hü troonde mü mee in zün gerleflüke
woning. Het was lang geleden sinds ik denbeer
Barentzen had bezocht en ik bemerkte oogbn-
bllkkelük, dat het oude heertje nog in het minst
niet veranderd was. Nog altüd hetzelfde opge
wekte humeur en stralende ulterlük, dezelfde
vriendelüke voorkomendheid en goedhartigheid.
Toen wü de zaken hadden afgehandeld, waar
voor ik was gekomen, bleven wü nog een poosje
gezellig praten over gezamenlijke herinneringen
en de burgemeester liet een goede flesch aan
rukken, terwül hü zUn allerbeste sigaren aan
bood. Al gerulmen tüd had ik vol belangstelling
zitten küken naar een prachtig model van den
Keulschen Dom, dat op een tafeltje naast het
schrüfbureau van den burgemeester stond. En
deze glimlachte van voldoening, toen ik opstond
om het kunstwerk wat nader te beschouwen.
„Wel, hoe vindt u het?” vroeg hü met merk
baren trots in zün stem.
„Buitengewoon!”, antwoordde ik en werkelük,
dat was niet te boud gesproken.
Geheel van triplex-hout was het model het
sprekend evenbeeld van de echte domkerk, die
ik vaak, zoowel van binnen als van bulten be
wonderd had.
De monumentale ingang met de breede trap
ten was keurig nagebootst, de twee torens ver
bleven zich statig en stoer in de lucht. Zelfs het
beeldhouwwerk van den echten dom kon ik bier
eru grinden.
.Drachtig,” zei ik uit den grond van mün
hart. .Maar ik heb nooit geweten dat u zoo’n
knappe knutselaar was. burgemeester.”
„Och,” lachte de heer Barentzen gevleid. „Een
liefhebberij uit mün Jeugd. Ik heb altüd veel
van dit soort werk gehouden, maar pas de laat
ste jaren heb ik tüd gevonden om me er goed
aan te wüden. De drukke jaren zün thans ach
ter den rug en nu wil ik nog eens doen wat ik
in mün jeugd zoo dolgraag verlangde. Een
mensch z’n zin, is een mensch z’n leven, zeg
gen ze wel eens. nietwaar? Nu, de een gaat
timmeren, de ander probeert een hoenderpark
in elkaar te prutsen en ik ben gaan knutselen.
Als u er belang in stelt dan wil ik u nog wel
een paar werkstukken toonen.”
„Heel graag,” was mün antwoord. „Ikzelf ben
absoluut geen held in dergelük werk, maar ik
heb veel bewondering ervoor."
De burgemeester ging mü voor naar den zol
der van zün villa, waar op een afgeschoten
gedeelte nog twee andere modellen stonden,
waarvan er één nog gelakt moest worden. Ook
dit waren afbeeldingen van Mlddeleeuwsche ka
thedralen, die ik echter niet kende. Zü konden
een vergelüking met 1 model van den Keulschen
dom schitterend doorstaan. Zoo vernuftig wa
ren de bouwwerken opgebouwd, dat men rich
kon voorstellen de echte kerken te zien
.Maar dat is kolossaal, burgemeester,” riep ik
bewonderend uit. „Dat zal u heel wat Inspan
nende uren gekost hebben.”
„Ja, dat wel, doch als je er van houdt, dan
heb je er graag wat voor over. Zooals u riet,
moet dit model nog gelakt worden. Daar was
ik den laatsten tüd mee bezig. Als het klaar is.
ga ik een mooi hoekje opzoeken om se neer te
zetten. De zolder is niet bepaald een geschikte
plaats om er een model van een kathedraal tot
zün recht te laten komen.”
We gingen naar beneden en bleven nog ge
rulmen tüd verder praten over bouwkunst en
over den middeleeuwschen kerkenbouw in het
bizonder, over de vele legenden die aan bepaal
de historische gebouwen zün verbonden. En
toen het elndelük tüd voor mü werd om mün
vriendelüken gastheer te verlaten, kon ik niet
nalaten hem nogmaals te complimenteeren met
zün bewonderenswaardlge bedrevenheid.
Een week later liep ik toevallig voorbU
onaanrienlük winkeltje dat als verloren lag in
het drukke gewoel van de groote stad Mün aan
dacht werd getrokken door een mode) van een
oud raadhuis, dat in de etalage te pronk stond.
Ik stapte eens binnen, meer uit nieuwsgierig-
•x yr orgen heeft in de St. Pieterskerk te Rome
I y I de Zaligverklaring plaats van de eerbied-
•*- waardige Gemma Galgani, de serafün-
sche Maagd van Lucca. Elke katholiek kent
haar naam, weinigen echter kennen haar leven
en nog minder haar groote verdiensten voor de
eer van God.
Gemma Galgani doet denken aan de Kleine
Theresia, zoowel als aan de H. Lldulna van
Schiedam. Evenals deze twee stond zü büna
voortdurend in verbinding met den Hemel. Zij
beleefde talrijke extasen en werd met vele
hemelsche verschünlngen beloond, zooals niet
alleen blükt uit het boek „Brieven en extasen”
geschreven door haar geestflüken raadsman
pater Germano.
Kort na den dood van Gemma Galgani is
reeds het proces van haar zaligverklaring be
gonnen en nu na twintig jaar is men tot de
eindconclusie gekomen, zoodat op 19 Februari
Z. H. de Paus het besluit kon afkondigen, dat
tot haar Zaligverklaring zou worden overgegaan.
Het is buitengewoon mooi, verklaarde
ander. Kom meel
Ik durf niet antwoordde het meisje.
Ik durf gewoonweg niet. Ik was er den eersten
morgen nadat we
brak van verdriet.
Dan ga ik alleen, zei Mary resoluut, en de
daad bü het woord voegend, stapte ze op het
huls af, terwül Nancy met John bleef wachten.
Nancy voelde zich dien morgen weemoediger
dan ooit. Niet alleen dat ze wanhopig was, ze
voelde zich ook teleurgesteld.
Uit Leeds had ze John Trefry van haar
komst naar Cornwall geschreven en hem mee
gedeeld. dat zü bü Dorcas Uren ging wonen,
maar John had haar niet geantwoord. Gedu
rende de twee laatste jaren hadden ze voort
durend gecorrespondeerd en daar John’s brie
ven altüd hartelük en vnendschappeUjk wa
ren, verbaasde het meisje zich erover, dat ze
hem tot nu toe niet had zien opdagen.
HU had toch minstens een paar regels
kunnen schrijven, dacht ze. Nu hü weet dat ik
hier ben, is het heelemaal niet aardig van hem
om geen enkel teefcen van leven te geven.
Ik geloof het niet, zei het meisje, dat
maakt me juist zoo wanhopig.
Maar je mag niet wanhopig zün! Zoodra
we in Leeds terug zün, beginnen we opnieuw
en we zullen het maken, we sullen! En dan is
het werkelük van jou.
Waarom vraag je dat?
Omdat ik de nanier heb gezien, waarop
hü naar je keek. Heeft hü je gevraagd?
Hü zou het mü als huwelükscadeau ge
ven, lachte Nancy Jitter.
Maar waarom elgenlük niet? Ben Briggs
is een aardige jongen. HU is firmant van een
van de grootste zaken in Yorkshire en hü zal
nog wel eens Lord Mayor worden of zoolets.
Maar ik hóud niet van hem! riep Nancy
uit.
Hou je dan van iemand anders, kind?
Nancy schudde het hoofd.
Waarom sou je het dan niet doen?
Raad JU mü aan met Ben Briggs te trou
wen?
Je kunt slechter doen.
Zelfs al houd ik niet van hem? Moet ik
mezelf verkoopen, Mary? Moet ik mü verbin
den aan een man, omdat hü dAt voor mü kan
terugkoopen? en ze wees naar het huls.
Raad Jü me zoo iets aan?
Ik weet het niet, zei de vrouw peinzend.
Een oude vrijster worden is ook geen pretje,'
Nancy, jaar in jaar uit alleen te leven zon
der iemand om van te houden.
Er is nog iemand, sei Nancy na een lange
stilte.
Nog een? Wie dan? Ken ik hem?
De eigenaar van Trevanlon Court.
Is het een groote jonge kerel van een jaar
of 27. met een bruinverbrand gericht en dik
zwart haar?
Heb
sproken?
leid dan om wat
te koopen. en j
werd ontvangen i
ioor een mageren i
man met een bril
□p, waar hü over
heen keek. Zoo
van het een op *t
ander kwam ik met den man aan het praten.
,Ja, dat raadhuis, hé,” zei hü met een
zweempje trots. „Dat is mooi werk. Zoo heb ik
er nog verscheidene. Achter is onze werkplaats.
Dear kunt u nog een aantal mlddeleeuwsche
kathedralen bewonderen, waar de meeste klan
ten fel op gebrand zün. Zoo heb ik büvoorbeeld
een klant, een burgemeester nog wel, ik ge
loof dat hü in L. woont die was zoo verrukt
toen hü ze zag, dat hü er meteen drie van
kocht. En ik weet zeker dat hü zal terugkomen,
want hoewel het massafabricage is, wordt er
aan het afwerken toch veel zorg besteed. Bo
vendien leveren wü de modellen ongelakt, dan
kunnen de klanten ze zelf in de gewenschte
kleur lakken. Heeft meneer misschien Interesse
voor zoo’n Keulschen Dom?”
ons niet gelukt om rubber te maken, zal ik een
van de twee moeten trouwen.
Wie van de twee?
Ik weet het niet. Het is me gelük.
Luister eens, Nancy, begon Mary, toen se
op den terugweg waren, zou JU. *1» J® met
Ben Briggs of met dien Jack trouwde, het ge
voel hebben, dat Trevanlon Court jouw eigen
dom was?
.l-c. Hat
Nancy had John sinds jaren beschouwd als
haar besten vriend. John was een stlle. rustige
Jongen, die absoluut geen uitzicht had op een
schitterende carrière. Maar hü was eerlijk en
oprecht en Nancy wist, dat hü de eenlge was
die haar volkomen begreep en met haar mee
voelde. Daarom was ze ook zoo teleurgesteld
door zün houding. Ze voelde zieh vandaag be
paald mistroostig.
Mary Judscn kwam, zonder dat ze het had
gemerkt, weer bü haar staan.
Ben je het huls binnengegaan? vroeg
Nancy haar.
Neen, maar ik liep er om heen; ik heb
nooit zoo iets moois gezien.
Heeft het altüd aan Je familie behoord?
Meer dan drie honderd jaar geleden bouw
den mün voorouders het, zei het meisje.
Drie honderd Jaar?
Ja, en het schünt dat dit huis gebouwd is
op de grondvesten van een nog ouder, voegde
ze erbü- Misschien is het dwaas om daar trotsch
op te zün. maar de Trevanlons kunnen hun
stamboom terugvinden tot vóór den tüd van
Eduard den Belüder.
De oudere vrouw zweeg een poosje. Elndelük
vroeg se langzaam:
Die optie duurt nog drie jaar, zei je?
herhaalde het meisje.
>t er tien duizend pond voor noo-
ongevaUen vwrsekèrxi voor sen der volgende ultkeerlngenf3000. verUe»evan^e'de1MTOenn^Tide1beenentoI belde oogen f 7S0»~ doodelüke^* afloop f250.- een 'voet 'of 'een oog f 125.~ duim of wüevlnger fso.-^^^ f 4Q.- andwren* vinger
en de
Rusland bezit de grootste platlna-reserve ter
wereld, n.L 7.000 000 ounces, welke beheerd
wordt door de Ural Platina Trust, terwül de
export in handen is van het commissariaat van
Financiën, dat de prüzen naar de Londensche
markt régelt.
Voor den oorlog had Rusland reeds het we-
reld-monopolie van platina, met Brltsch-Colum-
bia op de tweede plaats, en thans is Rusland
log steeds de voornaamste produc^it.
In het begin van de 19de eeuw werd platina
n Rusland beschouwd als een van de goed-
aoopere metalen en men gebruikte het zelfs
voor dralneer-buizen en keukengereedschap.
Toen aan het einde van de 19de eeuw gespro
ken werd over het Invoeren van een platina-
muntstelsel, steeg platina sterk in prüs en werd
spoedig een van de zeldzaamste metalen ter
wereld en kostbaarder dan goud.
De dralneer-buizen werden gesloopt en het
metaal gesmolten en naar de keizerlüke kelners
gebracht.
Later werd het gebruikt Voor de kroonjtiwee-
len vin de keizerlüke familie en voor het ver
vaardigen van kostbare sieraden.
In 1913 exporteerden de platina-fabrieken te
Jekaterienenburg en Moskou 150.000 ounces
van het kostbare metaal, doch toen de revolutie
kwam, stortte deze industrie ineen, en in 1921,
bedroeg de productie slechts 7000 ounces.
De prüs steeg tot 717 shilling per ounce, doch
toen de platina-Trust in den Oeral met de pro
ductie begon, liep de prijs terug tot 95 sh. en
thans fluctueert de prüs tusschen 140 shilling
en 150 shilling per ounce. Voor goud'wordt 123
shilling per ounce betaald.
In verband met de onzekerheid op de platina-
markt gelooft men, dat het Russische commis
sariaat voor Financiën ernstig de Invoering van
een platlna-muntstelsel overweegt, ten einde
de toegenomen productie te kunnen verwerken,
en tevens om het betalen voor de vreemdelin
gen te vergemakkelüken.
De nieuwe munten zouden alleen te verxrb-
gen zün tegen buitenlandsche valuta, zoodat de
Di^ gerafikte^^lilx^,’stekte haar lSovJet*autorlte,‘en voldoende d°U»ra en
armen open en bleef gerulmen tüd in deze hou-
ding liggen. ZU hing nu met Jezus aan het kruis
en allen die bü haar kwamen en haar in deze
houding zagen, verklaarden later dat zü met
slechts één beeld te «rgelüken was, n.L met
het beeld van den gekmisigden Christus.
Haar pünen waren vJrschrlkkelük en ieder
een verwachtte, dat zü zou sterven. De dag
ging voorbU en eenzaam lag zü te lüden. Juist
deze verlatenheid heeft ook Jezus zoo sterk
gevoeld, toen hü aan het kruis hing. Niemand
kon haar troosten en zelfs de priesters, op wie 1
zit zrei vortrnnwd hfid linten haar in dan ateelr
