N VAN NEDERLANDI
HUISVROU
T
c
-|et Erfdeel
BLUE BAND
THcti/cfinaiie S|i
Tienduizend Robinson Crusoë’s
E
w^Aaal wuv dcn daq
I
f
I
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
ROBINSONschoenen
voor je teenen
Een feest
vermist
Een man
L
s
DINSDAG 23 MEI
BOERENVISSCHERS
Nieuwe toekomst
Nieuwe toeristenweg
Van plant tot papier
Philanthroop overleden
Modern Siam
c
Eenzame bewoners van de
Magdalena-eilanden
o8
VERSCH GEKARND
ROOMBOTER ONDER RUKSCONTROLE
<30 ct
per
halfponds
l pakjeJ
Ondeugdelijke levensmiddelen
V~ -
primitieve omstandigheden, waarin zü leven.
Een voortdurend contact met de buitenwereld,
welk contact zeker door het bezoek van vreem
de schepen in het leven zou worden geroepen,
zou ongetwüfeld verandering hebben moeten
brengen in de levensgewoonten der menschen.
Maar deze schepen kunnen de eilanden niet
aandoen, omdat het water zeer ondiep is en ’n
landing door middel van roei- of stoombootjes
te veel tüd in beslag neemt.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
rgens aan de Amerlkaansche kust.
I
MET 40 <5b ALLERFIJNSTE
De zeeman was buitengewoon opge-
metje vloeibare gom gezien, dat Fred-
zakjes maken, die kunnen we beet in
de keuken gebruiken," zei ze tegen
het
eenlge zakjes gemaakt
hadden, borgen de kinderen hun ge-
Bl
ze
nieuwe hoeden.”
„Och, och," riep Ivy uit: „nu moe
ten we weer opnieuw beginnen.”
(Morgenavond vervolg)
J
i
«Ingezonden mededeeling)
1
vind bet heerlijk, dat u er zoo over
HOOFDSTUK XXIV
SARAH EIXEN IN HET NAUW
48.
alles
Ge
Wat
niets mooiers op de wereld, zei
Is
juiste
ze
Wordt vervolgd.
dy had opgevangen, at daar echoot
haar een pracht-ldee te binnen.
„Wij zullen eens een paar papieretf
wonden, toen hij op zekeren dag een
gom-boom op het eiland ontdekte, en
niet aoodra had Ivy bet eerste kom-
Robbie en Topsy, die graag mee wil
den helpen.
wal
geul, hetzij door,
hoofd., dat ver li
Koning Prajadhipok van Siam laat te Bangkok,
naar Reuter meldt, een groot luxueus Inge
richt theater bouwen, dat over eenlge maanden
voltooid zal zijn.
voor haar landstreek wakker. De vrouw te zijn
van een lid van het parlement, te leven In Tre-
vanlon Court, tusschen haar geliefd volkl
30
be<
«te
▼o,
me
E?
z.
Ce
De groote zaal, die 1500 menschen kan bevat
ten. zal dienen voor bioscoopzaal, de kleine die
300 toeschouwers kan bevatten, voor tooneel-
voorste Hingen.
Het gebouw zal ook een restaurant met dans
gelegenheid bevatten.
Aan de buitenzijde komen drie Siameesche
figuren uit de mythologie ’s avonds met neon
licht bestraald.
De groote zaal wordt voorzien van een mo
dern luchtafkoelingsstelsel, zoodat er steeds een
aangename temperatuur zal heerschen.
De koning is een groot bewonderaar van de
moderne geluidsfilms.
I
1
nle
en
etn
N«
dei
bu
or
in.
IR» Engelsch van
JosephHocking
▼oc
MC
voc
VU
tei
be
wt
Va
be
voc
01.
8
h
g
b
k
v<
n
tf
8t
Cl
w
di
da
oi
n<
d<
rt
Ia
te
tr«
M
ge
«cl
pri
ke:
OO
dit
de
tal
he
de:
gei
fer
de
in
den Atlanttechen Oceaan en toebehoo-
rend aan Canada, liggen de Magdalena-
De Portugeesche Rockefeller. Senor Gomes
da Silva, die gedurende zijn leven millioenen
aan phllantropische Instellingen heeft gegeven,
is te Lissabon overleden. HU stond bekend als
de man op wlen nimmer tevergeefs een beroep
was gedaan.
In zjjn testament heeft hij aan dertig ver
schillende liefdadigheidsinstellingen elk een be
drag van 20.000 gulden nagelaten, terwijl 500
armen van Lissabon elk 100 gulden krijgen. De
opbrengst van zijn bezittingen moet gebruikt
worden voor het bouwen van een nieuw zie
kenhuis.
CALVE-DELFTS jWL
><IN PQTJ ES.
Iedere zenuw van haar lichaam stond ge
spannen, haar trots werd gestreeld en alles in
haar verlangde om ja te zeggen. Waarom ook
niet? Dan zou haar hartewensch in vervulling
gaan; een andere kans was er niet. John Tre-
fry scheen niet werkelijk van haar te houden;
hij had haar niet eens de gelegenheid gegeven
hem te schrijven en als hij met haar trouwde,
zou ze armoede met hem lijden. Het gesprek
met Ben had haar tot In haar binnenste ge
roerd.
„Alles verteld?" vroeg Armstrong.
Banks schudde het hoofd: „Ik kon "alleen
vertellen, dat ik in den mist ben neergeslagen
en in een taxi gedragen werd. Dan kwam ik
in een leeg huls, werd in een groote krat ge
stopt en hierheen gebracht.”
„Dat is inderdaad weinig." meende de heer
Armstrong, „doch meer een gevolg van het feit
dat slechts het begin van, het spel kon worden
gespeeld. Er was nog een zeertls op een schip
bjj bedoeld."
„Hoe kwam u er achter?" vroeg het meisje.
.Doordat d.e
volgens het da
gewone handelingen van Rawly
lagboek niet klopten met zijn fel-
teltjke daden. Hij reisde bijvoorbeeld naar LI-
jimmwimiHiiHiiiitiHiimiiiti
De Spaansche toeristenbond overweegt om.
een nieuwen langen weg aan te leggen over de
Pyreneeën.
Tot dusver bleven vele prachtige panorama’s
aan de Spaansche zijde van de Pyreneeën ver
borgen, wegens het gebrek aan autowegen.
Het thans ontworpen plan beoogt de be
staande wegen met nieuwe te verbinden, waar
door automobilisten uit het Noorden tot in bet
Spaansche gedeelte van dit gebergte kunnen
«doordringen.
Ook zullen nieuwe hotels worden gebouwd,
om het vreemdelingenverkeer te bevorderen.
Dit is een gezellige kamer, merkte Ben op,
het is me niet gelukt zoo iets bij mij thuis
gedaan te krijgen. Maar nu heb ik moeder
zoover, dat ik mijn eigen kamer volgens mijn
eigen smaak laat inrichten. Het zal er niet
kwaad uitzien, denk ik. Kom eens kijken als je
wilt.
Was het om me dat de vragen dat u mee
bent gegaan?
Gedeeltelijk wel, antwoordde Ben, maar
er te nog iets anders; ik ben Juist terug uit
Cornwall, voegde hij er aan toe.
Cornwall? herhaalde het meisje. Hebt
U.... hebt u....
Ja. ik heb Trevanlon Court gezien. Ben
merkte dat het meisje nieuwsgierig was.
Ik begrijp dat je er zooveel van houdt,
ging hjj voort. het is werkelijk prachtig.
Ik ben blij, dat u het zoo mooi vindt 1
riep het meisje uit.
Wie zou het niet mooi vinden! Het is een
prachtig oud huls en het draagt den stempel
van eeuwen.
Ik
praat.
Hoe oud te het? vroeg Ben.
Het.werd gebouwd onder Koningin Eliza
beth, antwoordde Nancy, maar het staat op de
grondvesten van een veel ouder huis.
Ik kan me goed begrijpen wat het je ge
kost heeft om het te moeten verkoopen, zei de
jonge man hartelijk. ik ben niet sentimen
teel. maar ik begrijp het volkomen. Alleen al
die eiken zoldering is onbetaalbaar. Ze hebben
me verteld dat er Amerikanen zijn geweest die
eenlge duizenden ponden hebben geboden, al
leen voor die paneelen.
Maar hij mag ze niet verkoopen, riep
Nancy uit. dat staat in het koop-cortract.
Wat ik heb gehoord te. dat de oude Beel
die Amerikanen een optie voor anderhalf jaar
heeft aangeboden, zei Ben.
Die ellendeling! riep Nancy uit. Hij zal
het nooit probeeren!
Maar Je kunt er niets tegen doen, ging
Ben voort, als je ten minste zelf die optie
niet aanvaarden kunt. Het zou zonde en schan
de zijn. Zulke oude gebouwen zijn zeldzaam en
die paneelen door een Amerikaon te laten weg
snijden en ze in een afschuwelijk huis in New-
Tork over te brengen, te heiligschennis.
Er moest een wet bestaan om dat te ver
bieden. zuchtte het meisje.
Maar met je eigendom kun je alles doen,
zei Ben. Ik heb ook gehoord, dat de oude Beel
die groote oprijlaan zou laten omhakken.
Omhakken? Waarom? waarom?....
kon niet spreken van ontroering.
bandieten zijn en dus geen advocaten,
evenmin cinema's en theaters.
De groep bestaat uit een zeer groot aantal
eilanden, kleine en groote, en in den zomer is
het klimaat er bijzonder verrukkelijk. De zo
mer is echter zeer kort en de rest van het jaar
regent en stormt het van je welste. Hierom en
omdat hooge rotsen zich aan de kust uit zee ver
heffen, worden de eilanden gevreesd door de
zeelieden, die menige herinnering hebben aan
verschrikkelijke schipbreuken, die aan deze kust
plaats hadden.
BU alle gemis aan ons zg. modern comfort,
is dit land toch voorzien van radio en natuur
lijk van een postkantoor, want de menschen,
die hier wonen, zijn allerminst onontwikkeld,
getuige het paar dozijn kerken en de enkele do
zijnen scholen, die de'bewoners rijk zUn. Voorts
hebben zü het druk genoeg met de vischvangst
en verschillende Amerikaansche maatschap
pijen hebben op de Magdalena-eilanden hun
filialen gevestigd. Er te bovendien een douane
dienst en een hotel, dat den zeer weinigen be-
reedschappen op en brachten ze naar
de Artiskeuken, ze keerden toen te
rug om de zakjes te halen, maar tot
hun schrik zagen ze dat aardmanne
tjes de zakjes op hun hoofd hadden
gezet. Een van de kleine aardmanne
tjes zei: „Dank jullie hoor, voor de
Toen de heer Rawly 's avonds van zijn kan
toor thuis kwam, hoorde hij dat juffrouw Reule
volgens haar bewaker nog steeds büden heer
Armstrong moest zün en een telegram hem In
de huiskamer wachtte. Het was van het stoom
schip „Semper Mellor” en meldde: „Krat aan
boord. Kom onmiddellUk over." Er was geen
onderteekening.
Rawly verbleekte eenlgszins, er moest iets
niet in orde zUn. HU dineerde slecht en besloot
ten slotte naar Liverpool te gaan. Toen hU
bjj de havens kwam en rondzocht, naderde hem
een slaperig uitziende zeeman: „Iets te ver
dienen, mijnheer?”
„Ja,” antwoordde Rawly, „kun je mij de
.Semper Mellor” wijzen?”
.Die wacht op het getU om uit te varen. Voor
een shilling breng ik u aan boord.”
Vijf minuten roeien door het duister bracht
hem langszij van een vrachtboot. „Die trap
maar op, dan zie je den kapitein wel. Je loopt
maar van de trap rechtdoor.” zei de zeeman
en roeide weg.
Rawly klom de touwladder met moeite op.
hü zag geen hand voor de oogen. Boven ge
komen stapte hij over de verschansing, deed
een paar stappen rechtuit, voelde plotseling
geen grond meer onder de-' voeten en stortte
naar beneden. Verdoofd bleef hij liggen op een
aantal zakken, die zijn val verzachtten.
Toen hij de oogen weer opende, vond hij een
volslagen duisternis om zich heen. Hjj begon
uit alle macht om hulp te roepen. Eindelijk
•hoorde hij gestommel en zag hU den schijn van
een lantaarn.
„Dat is verschrikkelijk tegenwoordig met
die verstekelingen.” hoorde hü grommen en
daarna hoorde hü een ladder naar beneden
schuiven en een bevel om naar boven te ko
men. Toen hü op het dek kwam, werd hij door
een paar mannen bemonsterd, wat hem een
oogenblik naar zichzelf deed zien. HU stond
versteld. Hjj was gekleed in een blauw werk
pak en droeg zware schoenen; hjj graaide in
z'n zakken en vond ’n zakmes, enkele shillings
en een enveloppe, gericht aan James Melbone
te Liverpool. Hoe hij ook trachtte den kapi
tein te overtuigen van het voor hem onbegrij
pelijk gebeuren, de kapitein bleef onbewogen
en kende geen medelijden met den verstekeling.
Hü kwam slechts te weten, dat hU aan boord
was van de „Invincible”,-welke zich reeds op
den oceaan bevond op weg naar San Francisco,
en dat bü zijn overtocht kon verdienen door dts
stoker te werken of zou warden gevangen ge
zet. Rawly protesteerde, hjj vloekte zelfs; Twaa
alles vergeefsch. HU bleef James Melbone en
accepteerde ten slotte. lederen dag ging hü
haast geradbraakt door het zware werk naar
zUn krib en sliep zooals hü in geen dertig jaren
had kunnen slapen.
Toen bereikten ze San Francisco en Rawly
bezat slechts de enkele shillings van Melbone.
De kapitein, die zün verhaal nog maar half
geloofde, streek de hand over het hart en sis
uiterste dienst, dien hü bewüzen wilde, offreer
de hü Rawly den terugtocht tegen stokersgage.
En Rawly accepteerde opnieuw.
Hü verliet tenslotte het schip, toen zü Li
verpool weer hadden bereikt, en had zware
eelthanden. HU neusde in oude kranten en las
over zün verdwüning en veronderstelling van
zelfmoord, en een paar dagen, bü nader onder
zoek, bleek hem dat verschillende züner rnaat-
schappüen, welke slechts bestonden door zün
persoonlükheld, over den kop waren gegaan.
Dit alles beteekende het einde van zün carrière.
„Als die Armstrong hier een hand in heeft.”
bedacht Rawly woedend, „dan zal ik me wreken
en hem ruïneeren, zooals hü mü deed!”
Maar terwül hü over wraak nadacht, be
greep hü de mislukking daarvan; hü sou nooit
iets kunnen aanvoeren of uitrichten, zonder
een verklaring te moeten geven over zichzelf
en waarom hü naar een schip in de haven van
Liverpool zocht op een laten avond in Sep
tember.
En de heer Armstrong, die op datzelfde
oogenblik bezig was een wit lint toe te strikken
om een huwelüksgeschenk, wist dat ook!
Nooit had Ben’s voorstel Nancy zoo aanlok-
kelük toegeschenen. Ze moest haar plan ten
uitvoer brengen, ze wildk Trevanlon Court
terug koopen. Maar hoe?
John Trefry was uit het gezicht verdwenen,
bovendien had hü haar teleurgesteld en ge
kwetst; hü had haar eigenliefde beleedigd! In
een uur van zwakheid had ge hem verteld dat
ze alles zou willen opofferen en in armoede
met hem zou willen leven omdat ze hem lief
had, maar John was weggegaan zonder zelfs
te zeggen waar heen! Bovendien was hü een
onpractteche droomer, iemand, die wel nooit
zou slagen in het leven. Over den jongen Jack
dacht ze niet eens meer. Na de scène bü het
oude huls kon ze niet zonder walging aan hem
denken, dat was onmogelük. Maar met Ben
Briggs was het heel anders. Hü was tenminste
een man van beschaving, het was een sterke,
prachtig^, Jonge kerel en in veel opzichten een
gentleman. Hü hield van haar, al jaren, en
dat streelde haar üdelheid. Ben was erop voor
uitgegaan in dien tüd. Hü was niet langer de
zelfzuchtige, eigenwüze jongen van vroeger;
hü was bescheidener en sympathieker gewor
den. Bovendien zou het heerlük zün om »P
Trevanlon Court terug te komen; Jack Beel
zou eruit verdreven worden en ze was terug in
het land waar ze zooveel van hield. Maar ze
voelde zich niet voldaan.
had
de juiste manier met Nancy gesproken had.
HU wilde nu diplomatiek zün. Hü dacht aan t
gezegde: Ben Briggs krügt alles wat hü wil en
hü had nooit zün plan opgegeven om met
Nancy te trouwen. Daarom was hü naar Corn
wall gegaan om nu zoo met haar te kunnen
spreken. Hij had het Juiste oogenblik ervoor
berekend. Ze moest nu moe en teleurgesteld
zün en ze zou het ellendig vinden om alleen in
het stille huisje te zitten. Sarah Ellen had dien
Ik denk dat het een zeldzame boomsoort
is en dat hü er veel geld voor kan maken. Na
tuurlik kunnen het praatjes zün, maar de
oude Beel is er best toe in staat.
Hebt u hem gesproken?
Ja, vader en zoon. Toen ze wisten dat ik
je kende, waren ze heel vriendelük
Hebt u gezegd, dat ik u kende?
Ja, ik zei dat je een vriendin van mün
zuster bent.
Niet anders? vroeg het meisje haastig.
Neen, antwoordde Ben. Toen, haar vast
aanziende: ik zei. dat je tyxipte het eens te
rug te koopen.
Wat antwoorde hü daarop?
Hü lachte. HU beschouwde het als een
grap. De jonge kerel keek woedend. Maar het
te een schande, voegde Ben eraan toe, dat
menschen als de Beels eigenaars zün van zulk
een huls. Wat te het prachtig gelegen! Een
sprookje!
Er
Nancy.
Ben had zün plan zorgvuldig voorbereid. Hü
geleerd dat hü de vorige keeren niet op
De overheid zorgt er voor, dat de winkeliers slechts
deugdelijke eetwaren kunnen verkoopen. doch hoe
staat het ermee wanneer U ze gebruikt? Wanneer U
muizen hebt kan In één nacht Uw voedsel vies en
bedorven worden. Maakt nu direct een eind aan
deze bron van schade en ergernis door Rodent te
gebruiken op de voorgeschreven manier. De Heer
A. te K. ondervond in zijn schuur veel last van muizen,
die hij met allerlei middelen trachtte te verdelgen. Ten
slotte probeerde hij Rodent en na twee dagen schreef
hij ons met slechts één doosje 113 muizen gedoog
te hebben. Koop nog heden een enkele doos a 50 ct
of een dubbele doos i 90 ct en morgen zult U van
muis en'rat bevrijd zijn. Imp.: Fa. B. Méindersma,
Den Haag. B 43
eilanden, die zich in een büzondere reputatie
mogen verheugen en wel in deze, dat zü nau-
welüks bekend zün bü de Canadeezen zelf.
Nochtans liggen zü allerminst in onbekend wa
ter. Dagelijks varen er schapen voorbü van
groote stoomvaartlünen. doch niettemin zün de
bewoners van deze eilandengroep vrü gebleven
van vele akelige dingen, die onze maatschappü
eenlgszins bederven, terwül zü talrüke prettige
en nuttige dingen van diezelfde maatschappü
hebben overgenomen.’
De bewoners zün van afkomst Europeanen.
n.L Franschen en Britten, dat wil zeggen Schot
ten. Engelschen en Ieren, om het begrip Brit
nader te omschrüven. Grooter dan tienduizend
is hun aantal niet, maar deze tienduizend le
ven onder benüdenswaardige omstandigheden.
Treinen kennen zü niet, de brandweer te hun
vreemd en o, wonder, politie behoort er tot de
volstrekt onbekende dingen. Ook een krant Is
onbekend, behalve bü enkele bewoners, die ge
abonneerd zün op een Amerikaansch of Euro-
peesch blad. Uit dit alles volgt, dat er ook geen fen W1J met, maar de vischvangst levert niet
bandieten zün en dus geen advocaten, maar
Laat U door enkele centen eiel weerhoudee het zekere
vóór het onzekere te nemen. Blue Band kost slechts enkele
centen per pakje moer dan andere, goedkoopere soorten maar
els Ge Blue Band koopt - koopt Ge gelijktijd^ de volle
zekerheid dat de allerbeste grondstoffen en do allerfijnste
roomboter voor de bereiding worden gebruikt Die zekerheid,
ook voor wat de buitengewone hygiënische wijze van berei
ding aangaat, kunt Ge U verschaffen door een bezoek een de
Blue BandJabrieken te Rotterdam; deze toch staan steeds voor
iedereen ter bezichtiging open. Koopt uitsluitend Blue Band - dan
houdt Ge alle onzekerheid en twijfel buiten de deur.
Na diepgaande onderzoekingen heeft het
papier-instltuut te Leningrad geconstateerd,
dat verscheidene plantensoorten. die aan de
rivier Amu-Darja groeien, met goed succes voor
de vervaardiging van papier kunnen worden
gebruikt.
Het instituut heeft reeds uit Midden-Aziatl-
sche planten verschillende papiersoorten van
voortreffelijke kwaliteit gepubliceerd.
Aan den Amu-Darja zün ongeveer 250.000
H.A. met dergelüke planten begroeid. Deze
machtige voorraden grondstoffen zullen thans
ontsloten worden. Te Tsjardsjui wordt een cel
lulose- en papierfabriek gebouwd, welks pro
ductie op 24.000 ton per jaar berekend te.
De papier-industrle-trust heeft een speciale
commissie gezonden naar Mldden-Azië, welke
voor de papler-industrie de geschiktste plan-
'tensoorten moet uitzoeken en voorbereidingen
voor den bouw van de fabriek treffen.
veel op, zelfs zoo weinig, dat de visschers
van hun vangst alleen niet kunnen leven. Het
visschen kost geld. Men heeft een boot noodig
.en netten en die zün nauwelüks te bekostigen
van de opbrengst der vangst. Waarom dus die
kreeften zoo vrü gelaten?
Eigenlük zün de eilanden op ’n eigenaardige
wüze eigendom van Canada geworden. Aan-
vankelük waren zü eigendom van een handels-
maatschappü, maar deze ging failliet en toen
kwamen de stukjes grond aan de Canadeesche
regeering, n.l. aan de Canadeesche Bank.
Het schünt, dat de bodem der eilanden, al
thans van sommige eilanden, rük is aan delf
stoffen als magnesium e. d.. maar de buitenge
woon slechte verbinding met het vaste land
maken een winstgevende exploitatie onmoge
lük.
In den aanhef van dit artikeltje vermeldden
wü. dat dagelüks schepen van groote stoom
vaartmaatschappijen voorbü de eilanden varen.
Toch heeft dit weinig beteekenis voor de be
woners gehad, zooals trouwens blükt uit de vrü
avond vrü-af .en zoo konden ze ongestoord met
elkaar praten.
Weet je welk plan ik heb gemaakt? vroeg
Ben.
Nancy schudde het hoofd.
Jou het recht vragen om het huls terug
te koopen. Ik heb de documenten doorgeke
ken en gezien, dat JU het recht hebt het huls
binnen vüf jaar na den dag van verkoop terug
te koopen. Maar dat is makkelük in orde te
brengen: je moet er met je advocaat over spre
ken en mü het recht van optie overdragen.
Dan schrijf ik je een chèque van tienduizend
pond uit en zoo kun je dan....
Maar dan moet ik het latei' aan jou over
dragen! riep Nancy uit.
Niet, als je dat niet wilt, 'en Ben’s stem
'.rilde. Mün gevoelens zün hetzelfde gebleven.
Niets zou mü een grooter vreugde zün dan je
het oude huis terug te geven. Maar dan te er
nog iets. Het is een geheim, je mag er met
niemand over sprekenEen van de redenen
waarom ik naar Cornwall ging was, dat ik lid
van het parlement kan worden.
Bedoel je dat je gekozen kunt worden?
Ja, ik heb groote kans.
Wat leuk! En neem je bet asm?
Ik beloofde binnen eenlge dagen antwoord
te geven. TTevanion Court hoort bü mün ar
rondissement, vervolgde hü en het zou goed
staan voor een lid van het parlement, daar te
wonen, te het niet?
Nancy’s hart klopte wild. Nooit had ze aan
zoo iets gedacht. Ben’s aanbod maakte niet
alleen de liefde voor haar huls, maar ook die
4^*^
verpool, had bü
zondere interesse
voor een kFat van
een warenhuis,
welke naar een
particuliere werf s
werd gebracht en
daar nog staat,”
vertelde de heer Armstrong.'
.Dat-wil zeggen, er staat eigenlük een twee
lingzusje van die krat,” voegde hü er peinzend
aan toe, „en die krat vertrekt met de „Semper
Mellor". Overigens zal de straf nog volgen,
denk ik.'
zoekers gastvrüheid verleend en dat modern te
ingericht.
Het is heel stil op deze merkwaardige eilan
den en dit kan ook niet anders, gezien 't feit,
dat de bewoners verspreid wonen over tiental
len eilanden. Op de kleinste eilanden wonen
soms maar enkele menschen, die vrüwel afge
storven van de rest van de wereld leven.
Het merkwaardige feit doet zich, voor, dat de
bewoners, die voor een goed deel van visch
vangst leven moeten, niet het recht hebben om
jacht te maken op kreeften, die in ontzaglüke
hoeveelheden voorkomen in de wateren dat dey
eilanden gescheiden houdt. Deze vischsoort ij
n.l. eigendom van de regeering. die haar eigen
personeel uitzendt en een aardigen dult aan oe
kreeft verdient. Behalve vischvangst, Is ook de
landbouw een druk beoefend vak. De opbrengst
van den landbouw wbrdt echter voor het aller
grootste deel In eigen land verbruikt. Export is
er vrüwel niet. Iedereen, die het land wil be
bouwen. heeft een groot stuk land voor zichzelf
en teelt daarop, wat hü voor zün gezin noodig
heeft.
De menschen wonen meestal in houten hul
zen en dit hout werd verkregen van ’t wrak
hout. dat van gestrande schepen aan de kust Is
aangespoeld.
Blükbaar maakt men hier veel werk van het
eten, want de keuken te het grootste vertrek
van het huis. Uiteraard te het visite-gaan hier
sterk ontwikkeld. Wat zal men al anders doen
in dit land met weinig vertier dan elkaar zoo
veel mogelük bezoeken en gezelschap houden.
Vandaar dan ook het groote aantal stoelen,
dat men er in de huizen aantreft. Hoe meer
zielen, hoe meer vreugd, luidt het spreekwoord,
en op de Magdalena-eilanden komt dat precies
uit.
Of het aan de beschermde kreeften ligt, we-
Daarom bestaat het plan, om op een of an
il^ wüze verbinding te zoeken met het diepe
hetzü door het graven van een vaar-
sW^WflwPTr'Van een water-
zee reikt. Vooral het laatste
plan schünt de Instemming te hebben zoowel
van de eilandbewoners als van de regeering. Dit
zal het begin kunnen worden van een nieuw
leven op de Magdalena-eilanden. Maar zoover
te men nog niet. Het zün allemaal nog plan
nen en ook de uitvoering daarvan zal met zóó
groote moeilükheden gepaard gaan, dat er nog
wel eenlge tüd zal verloopen eer de Magdale-
ners zoover zün. En als zü zoover zün, dat zü
réchtstreeks verbinding hebben met het groote
leven in de wereld daarbuiten, laten wü hun
dan toewenschen, dat zü daarvan alleen het
goede weten te importeeren. Want tot dusver
waren zü er waarlijk nog niet zoo er aan toe.
Ik moet mün besluit binnen een week me
dedelen, zei Ben, terwül hü opstond. en je
zult er nog eens over nadenken, niet waar,
Nancy?
Ja, Ik zal er over nadenken antwoordde
ze. Maar laat me nu alsjeblieft alleen. Ik
ben overspannen en zenuwachtig en wil er
'graag rustig over denken.
En mag ik over drie dagen Je besluit hoo-
ren? vroeg Ben.
Ja. Als je tot Vrüdag niets van me hebt
gehoord ben ik dien avond thuis.
Toen Ben was weggegaan zuchtte Nancy
diep. Ze wist dat als Ben langer had aange
drongen ze voor het verleide lijk voorstel zou
zün gezwicht.
Ik moet er rustig over denken, zei het
meisje in zichzelf. Ik moet het met mezelf
uitvechten.
a ff 1 op dit blad zün Ingevolge de Terzekeringevoorwaarden tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f een ongeval met f bU verlies van een hand f 1 OU verlies van een f Cfl bU een breuk van t Afï bU verlies van "n
Jzlle QuOllTie S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen «JlZvl/e" verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f t doodelüken afloop f AiszlZv” een voet of een oog 4 duim of wysvlnger «Jve~been of arm t ‘iv»" andeèen vinger
usschen Mellow’s boekwinkel en Durban’s
lunchroom was slechts de opgang voor het
bovenhuis, afgesloten door een groen ge
schilderde voordeur, waarop een koperen plaat
met den naam: „George Armstrong, detective.”
De betrekkelük jonge man van dien naam
hield hier kantoor en stond in den driehoeklgen
erker, welke zich juist boven de groene deur
bevond. Hü adverteerde niet, hü was bekend en
op den weg beroemd te worden; hü hield kan
toor, doch was zelf ongeregeld aanwezig, en
kwam alleen om zün post te behandelen en
bezoekers te ontvangen. Hü zag op zün pols
horloge en keek uit over de straat. Een meisje
kwam aan op het trottoir, zag even naar de
groene voordeur en ging den boekwinkel binnen.
Armstrong greep, terwül hü voor het raam
bleef staan, den hoorn van een detectaphone en
luisterde. Er werd geklopt en een jongste be
diende kondigde aan: „Münheer Rawly vraagt
u te spreken."
„Laat hem binnen,” zeide Armstrong en legde
den horen neer.
De heer Rawly, een overvoed type met een
béfeed hoofd dicht in zün schouders, trad bin
nen.
„Goeden morgen,” zei Armstrong, „gaat u
zitten.”
De heer Rawly ging zitten: „Ik kwam van
morgen...." begon hü-
„Ik verwachtte u gisteren. Uw activiteit te
verrassend. U heeft bewakers voor mün be
zoekers uitgezet, u schrééf me onaangename
brieven in een zeer slecht handschrift en tracht
mü te dreigen. Maak u geen illusies, ik ga toch
mün gang."
De heer Rawly keek.verstoord,
jCKfen we open kaart spelen. U wilt verhin
deren jlat juffrouw Reule, uw pppil. trouwt
met den jongen Banks, omdat u daardoor een
inkomen van tienduizend gulden per jaar zal
ontgaan Doch zü zün onverzettelük en u heeft
vernomen dat zü met volmacht zullen trouwen.
En wat gebeurt .nu? Op een mtetigen morgen
verdwünt Banks uit zün pension en wordt sinds
dien niet meer gezien. Het meisje, overtuigd dat
u daar de hand in heeft, vraagt mü raad. U ver
moedt daarvan iets en laat haar overal vol
gen
De heer Rawly lachte ruw en onwelluidend:
„U te wel openhartig. Jonge man.”
„Betrekkelük,” verklaarde Armstrong, „wat
ik vertelde, weet ik uit kranten, een paar slor
dige brieven van uw hand, en het venster daar.
Doch houd u er rekening mede, dat ik zon
der of met uw nieuwsgierigheid evengoed mün
doel bereik. Goeden morgen,” en hü hield de
deur van zün kantoor voor Rawly beteekenend
open.
De heer Rawly stond op, deed een paar stap
pen en hief dreigend de vuist op; toen stapte
hü plotseling, zonder spreken, het vertrek uit.
Armstrong luisterde naar het loodzware stap
pen op de trap, de voordeur sloeg dicht en
tegelükertüd opende Armstrong een deur rechts
in het vertrek en liet een jong meisje binnen.
„Ik begrüp er niets van,” zei ze.
„Dan juffrouw Reule, zal ik u wat uitleggen.
Een kantoor als dit, met slechts één Ingang,
zou zün als politieagent met één oog. Ik heb
den boekhandelaar ingelicht, dat u, .als u ge
volgd werd, bü hem zoudt binnengaan en mün
detectaphone vertelde me dat u aangekomen
was."
.Maar als ik nu eens uit zenuwachtigheid de
lunchroom was binnengegaan?” vroeg 't meisje.
.Dan zoudt u ook in mün wachtkamer zün
terecht gekomen. U moet weten, beide zaken
behooren mü- Zei. u niet in uw brief, dat u
door een brief van mü gehoord had?” vroeg
Armstrong.
„Ja. maar ik weet niet of u mü helpen kunt;
ik heb geen enkel bewüs tegen mijn voogd."
.Münheer Banks te bet laatst gezien op den
zevenden dezer maand, nietwaar? Kunt u mü
niet op een of andere wüze Inlichten over het
doen en laten van uw voogd tusschen büvoor
beeld den derden en den tienden?”
.Misschien mün dagboek?....” merkte 1
meisje weifelend op.
.Kan Ik dat vandaag van u ontvangen?"
„Ik zal direct naar huls gaan en het u zen
den."
Een uur later ontving de heer Armstrong een
paket, waarin een meisjes-dagboek, dat weinig
belangrijks bevatte, doch Armstrong scheen
tevreden.
Twee dagen later werd juffrouw Reule ver
zocht bü den heer Armstrong te komen. Toen
zü het kantoor binnentrad, zei ze: „Ik had
graag eerder willen komen, maar het was on
mogelük. Zelfs nu ben ik nog gevolgd, de man
staat buiten aan de overzüde te wachten.”
„En iets verder staat zün eigen bewaker."
merkte Armstrong op. „Ik Bet u niet eerder
komen, omdat wü met onze nasporingen waren
bezet"
„En heeft u mü iets te zeggen?;’
„Inderdaad. *t Voornaamste te. dat münheer
Banks te gevonden in uitstekende conditie.”
„Goddank!” juichte het meisje. „Kan Ik hem
spreken?”
„Heeft u tüd?”
„Den geheelen dag.”
,D»n stel ik voor,” zeide de heer Armstrong,
terwül hü naar den kapstok Bep, „dat we een
taxi nemen en met den middagtrein naar Li
verpool gaan."
In Liverpool bracht hen een taxi naar een
afgelegen oud huls. Op het scheUen van Arm
strong opende een bejaarde vrouw de voo?deur.
„Ja. münheer Banks te boven,” zeide zü-
De heer Armstrong wendde zich tot t meisje.
„In dit geval gaan zeer zeker de dames eerst.”
Toen hü een twintig minuten later aan de
deur van een zitkamer klopte, werd deze voor
hem door een gelukkige Juffrouw Reule ge
opend.
