u&Aaal van den daq T. ■Jet Erfdeel Tienduizend Robinson Crusoë’s E eilanden, die zich in een byzondere reputAtle mogen verheugen en wel In deze, dat zy nau welijks bekend zjn by de Canadeezen zelf. Nochtans liggen zy allerminst In onbekend wa ter. Dagelyks varen er schepen voorby van groote stoomvaartlynen. doch niettemin zUn de bewoners van deze eilandengroep vry gebleven van vele akelige dingen, die onae maatschappy eenigszins bederven, terwyl zy talryke prettige en nuttige dingen van diezelfde maatschappy hebben overgenomen. ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN ROBINSONschoenen Een feest voor je teenen I vermist I Een man DINSDAG 23 MEI Modern Siam BOERENVISSCHERS Nieuwe toekomst Een oude stad Onderaardsche gang Nieuwe toeristenweg Philanthroop overleden Van plant tot papier Snelle treinen I Ondeugdelijke levensmiddelen De overheid zorgt er voor, dat de winkeliers slechts deugdelijke eetwaren kunnen verkoopen, doch hoe staat het ermee wanneer U ze gebruikt? Wanneer U muizen hebt kan in één nacht Uw voedsel vies en bedorven worden. Maakt nu direct een eind aan deze bron van schade en ergernia door Rodent te gebruiken op de voorgeschreven manier. De Heer A. te K. ondervond in zijn schuur veel last van muizen, die hij met allerlei middelen trachtte te verdelgen. Ten slotte probeerde hij Rodent en na twee dagen schreef hij ons met slechts één doosje 113 muizen gedood te hebben Koop nog heden een enkele doos a 50 ct of een dubbele doos i 90 ct en morgen zult U van muls en rat bevrijd zijn, imp.: Fa B. Meiudersmg AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL I in Armstrong. De zeeman was buitengewoon opge- de keuken gebruiken,” zei ze tegen het Robbie en Topsy, die graag mee wil den helpen. eenlge zakjes gemaakt Nadat ae hadden, borgen de kinderen hun ge- Wijze eigendom van Canada geworden. Aan- (Morgenavond vervolg) (Ingezonden mededeellng) HOOFDSTUK XXIV SARAH ELLEN IN HET NAUW niets mooiers op de wereld, iel Wordt vervolgd. I’ „Och, och,” riep Ivy uit: „nu moe ten we weer opnieuw beginnen.” Eenzame bewonen van de Magdalena-eilanden wonden, toen hU op zekeren dag een gotn-boom op het eiland ontdekte, en niet aoodra had Ivy bet eerste- kom metje vloeibare gom gezien, dat Fred dy bad opgevangen, ot daar schoot haar een pracht-ldee te bipnen. „WU zullen eens een paar papieren zakjes maken, die kunnen we best in reedschappen op en brachten ae naar de Artlskeuken, ae keerden toen te rug om de zakjes te halen, maar tot hun schrik zagen ae dat aardmanne- tjes de zakjes op hun hoofd hadden MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) iiiiniiiiiiiiiiitiiiiiiiwiiiiiiiiiiihiniiiiniiiinmimiumnimiHni» gezet. Een van de kleine aardmanne- tjes zei: „Dank Jullie boor, voor de i nieuwe hoeden.” De overige bewakers kwamen op bet schot toegeloopen en een geregeld gevecht ontspon zich tusschen de bewakers en de vluchtelin gen. Vier gedetineerden werden gedood en drie gewond, doch minstens negen slaagden erin te ontvluchten en bevinden zich nog In vrUheld. De Porti da Silva, voor haar landstreek wakker. De vrouw te zijn van een lid van het parlement, te leven In Tre vanion Court, tusschen haar geliefd volk! I Urt bat Engal|rh waa Joseph Hocking e Ben op. mU thuis Iedere zenuw van haar lichaam stond, ge spannen, haar trots werd gestreeld en alles in haar verlangde om ja te zeggen. Waarom ook niet? Dan zou haar hartewensch in vervulling gaan; een andere kans was er niet. John Tre- fry scheen niet werkelijk van haar te houden; hij had haar niet eens de gelegenheid gegeven hem te schrijven en als hij met haar trouwde, zou ze armoede met hem lijden. Het gesprek met Ben had haar tot In haar binnenste ge roerd. hebt u.... Ja, Ik heb Trevanion Court gezien. Ben merkte dat het meisje nieuwsgierig was. Ik begrijp dat je er zooveel van houdt, ging hij voort, het is werkelijk prachtig. Ik ben blij, dat u het zoo mooi vindt! riep het meisje uit. Wie zou het niet mooi vinden! Het is een prachtig oud huis en bet draagt den «tempel wan eeuwen. gegaan HIJ had het juiste oogenbllk ervoor Ze moest nu moe en teleurgesteld zijn en ze zou het ellendig vinden om alleen in het stille huisje te zitten. Sarah Ellen had dien rgens aan de Amerikaansche kust, den Atlantischen Oceaan en toebehoo- rend aan Canada, liggen de Magdalena- •sche Rockefeller. Senor Gomes gedurende zijn leven mlllloenen aan philantroplsche Instellingen heeft gegeven, is te Lissabon overleden. HIJ stond bekend als de man op wien nimmer tevergeefs een beroep was gedaan. In zijn testament heeft hij aan dertig ver schillende liefdadigheidsinstellingen elk een be drag van 20 000 gulden nagelaten, terwijl 500 armen van Lissabon elk 100 gulden krijgen. De opbrengst van zijn bezittingen moet gebruikt worden voor het bouwen van een nieuw zie kenhuis. "Niets toch wat op een verjaardag Goed en meer en beter past, Dan bijvoorbeeld een cadeautje, Dat in werk’lijkheid verrast. Aldus dacht mijnheer er over. Daarom wilde hij en zou Een cadeau op den verjaardag Zijner modegrage vrouw. Een verrassing moest het., worden, Een verrassing zou het zijn, Lachend keek hij naar de winkels, Trok zijn oogenspleetjes klein. Hoedjes had zij reeds voldoende, Poederdoosjes al genoeg, En ook taschjes, die zij passend Bij de kleur der mantels droeg. Wat haar hart maar kon verlangen. Daarvan was zij ook voorzien. Eén ding echterdaarvan sprak ze Altijd met het woord: misschien? Hij had een cadeau gevonden, Volgens hem al zeer geschikt Als je over geen mtllioenen Van oen Vanderbilt beschikt, naar huis ontmoette ■nd, die van niets wist. „Alles verteld?” vroeg Armstrong. Banks schudde het hoofd: „Ik kon alleen vertellen, dat ik in den mist ben neergeslagen en In een taxi gedragen werd. Dan kwam ik In een leeg huls, werd In een groote krat ge stopt en hierheen gebracht.” „Dat is inderdaad weinig." meende de heer Armstrong, „doch meer een gevolg van het feit dat slechts het begin van het spel kon worden gespeeld. Er was nog een zeereis op een schip bij bedoeld." „Hoe kwam u er achter?" vroeg het meisje „Doordat de gewone handelingen van Rawly volgens het dagboek niet klopten met zijn fei telijke daden. Hij reisde bijvoorbeeld naar Li verpool. had bij zondere 1 voor een krat van een welke particuliere De commandant van de militaire luchthaven te Aboekir, kapitein John D. Cull, heeft by een tocht over de Mlddellandsche Zee naby Nelson- eiland de overblijfselen van een oude stad ont dekt, vermoedeiyk Canopus, de badplaats van de Alexandrijnen tijdens den Romeinschen tijd. Cull zag onder water Iets, dat op een groot hoefijzer leek en zeide dit tegen den bekenden Egyptischen archeoloog, prins Omar Toussoun. Deze zond een duiker naar de aangegeven plaats om een onderzoek In te stellen, en deze bemerkte dat het .Hoefijzer" bestond uit mar meren kolommen, en verdere overbiyfselen van oude gebouwen. Oa. heeft de duiker den kop van een wit marmeren beeld van Alexander den Orooten mee naar boven gebracht. Na diepgaande papier-instltuut te dat verscheidene plantensoorten, die aan de rivier Amu-Darja groeien, met goed succes voor de vervaardiging van papier kunnen worden gebruikt. Het instituut heeft reeds uit Midden-Aziati sche planten verschillende papiersoorten van voortreffelijke kwaliteit gepubliceerd. Aan den Amu-Darja zijn ongeveer 250.000 HA met dergeiyke planten begroeid. Deze machtig^, voorraden grondstoffen zullen thans ontsloten worden. Te Tsjardsjul wordt een cel lulose- en papierfabriek gebouwd, welks pro ductie op 34.000 ton per Jaar berekend Is. De papier-lndustrie-trust heeft een speciale commissie gezonden naar Mldden-Azlë, welke voor de papler-lndustrie de geschiktste plan tensoorten moet uitzoeken en voorbereidingen voor den bouw van de fabriek treffen. Op den wet Hij een vri Deze zeide: beste kerel. Zeg, wat kijk je optimist! Morgen, sprak hij, is ze jarig En na langen tijd gezocht Heb ik nu een waschmachine Als hét feestgeschenk gekocht! Waschmachine? sprak de ander. Beste kerel.' ik verwacht. Dat ze héél verrast zal kijken Als dat ding wordt thuis gebracht! Ja, dat zal ze! de verrassing Is té beter nog geslaagd, Daar ze meer dan honderd keeren Om een auto heeft gevraagd! Dit is een gezellige kamer, m het is me niet gelukt zoo Iets gedaan te krijgen. Maar nu heb ik moeder zoover, dat ik mijn eigen kamer volgens myn eigen smaak laat Inrichten. Het sal er niet kwaad uitzien, denk ik. Kom eens kyken als je wüt. Was het om me dat de vragen dat u mee bent gegaan? Gedeeltelijk wel, antwoordde Ben, maar er is nog iets anders; ik ben juist terug uit Cornwall, voegde hy er aan toe. Ik vind het beeriyk, dat u er zoo over praat. Hoe oud is het? vroeg Ben. Het werd gebouwd onder Koningin Eliza beth, antwoordde Nancy, maar het staat op de grondvesten van een veel ouder huls. Ik kan me goed begrijpen wat het je ge kost heeft om het te moeten verkoopen. zei de jonge man hartelijk, ik ben niet sentimen teel. maar ik begrijp het volkomen. Alleen al die eiken zoldering Is onbetaalbaar. Ze hebben me verteld dat er Amerikanen zijn geweest die eenlge duizenden ponden hebben geboden, al leen voor die paneelen. Maar hy mag ze niet verkoopen, riep Nancy uit, dat staat in het koop-con tract. Wat Ik heb geboord is. dat de oude Beel die Amerikanen een optie voor anderhalf jaar beeft aangeboden, zei Ben. Die ellendeling! riep Nancy uit. HU zal het nooit probeeren! Maar je kunt er niets tegen doen, ging Ben voort, als je ten minste zelf die optie niet aanvaarden kunt. Het zou zonde en schan- Cornwall? herhaalde het meisje. HebtlSe zijn. Zulke oude gebouwen zUn zeldzaam en die paneelen door een Amerikaon te laten weg snijden en ze in een afschuwelijk huls in New- York over te brengen, is heiligschennis. Er moest een wet bestaan om dat te ver bieden, zuchtte het meisje. Maar met je eigendom kun je alles doen, zei Ben. Ik heb ook gehoord, dat de oude Beel die groote oprijlaan zou laten omhakken. Omhakken? Waarom? waarom?.... ae kon Biet spreken van ontroering. „Ja, maar Ik weet niet of u mij helpen kunt; Ik heb geen enkel bewijs tegen myn voogd.” „MUnheer Banks is het laatst gezien op den zevenden dezer maand, nietwaar? Kunt u mij niet op een of andere wijze Inlichten over het doen en laten van uw voogd tusschen bijvoor beeld den derden en den tienden?” „Misschien myn dagboek?...." merkte 1 meisje weifelend op. „Kan Ik dat vandaag van u ontvangen?” „Ik zal direct naar huls gaan en het u zen den Een uur later ontving de beer Armstrong een paket, waarin een melsjes-dagboek. dat weinig belangrijks bevatte, doch Armstrong scheen tevreden. Twee dagen later werd juffrouw Reule ver zocht by den heer Armstrong te komen. Toen zy het kantoor binnentrad, zei ae: „Ik had graag eerder willen komen, maar bet was ón mogelijk. Zelfs nu ben ik nog gevolgd, de man staat bulten aan de overzijde te wachten.” „En Iets verder staat zyn eigen bewaker.” merkte Armstrong op. „Ik liet u niet eerder komen, omdat wij met onze nasporlngen waren bezet" „En heeft u my iets te zeggen?" „Inderdaad, X Voornaamste is, dat mijnheer Banks is gevonden in uitstekende conditie.” „Goddank 1” juichte bet meisje. „Kan ik hem spreken?” „Heeft u tyd?” „Den geheelen dag.” „Dan stel Ik voor," zeide de heer Armstrong, terwijl hy naar den kapstok liep, „dat we een taxi nemen en met den middagtrein naar Li verpool ,-gaan." In Liverpool bracht hen een taxi naar een afgelegen oud huis. Op het schellen van Arm strong opende een bejaarde vrouw de voordeur. „Ja. mijnheer Banks is boven," zeide zy. De heer Armstrong wendde zich tot X meisje. „In dit geval gaan zeer zeker de dames eerst.” Toen hy een twintig minuten later aan de deur van een zitkamer klopte, werd deze voor hem door een gelukkige juffrouw Reule ge opend. onderzoekingen beeft bet leningrad geconirtateerd. De Spaansche toeristenbond ovei weegt om een nieuwen langen weg aan te leggen over de Pyreneeën. Tot dusver bleven vele prachtige panorama’s aan de Spaansche zijde van de Pyreneeën ver borgen, wegens het gebrek aan autowegen. Het thans ontworpen plan beoogt de be staande wegen met nieuwe te verbinden, waar door automobilisten uit het Noorden tot In het Spaansche gedeelte van dit gebergte kunnen doordringen. Ook zullen nieuwe hotels worden gebouwd, om het vreemdelingenverkeer te bevorderen. Koning Prajadhipok van Siam laat te Bangkok, naar Reuter meldt, een groot luxueus Inge richt ^mtfer bouwen, dat over eenlge maanden voltooid zal zyn. De groote zaal, die 1500 menschen kan bevat ten, zal dienen voor bioscoopzaal, de kleine die 300 toeschouwers kan bevatten, voor tooneel- voors tellingen. Het gebouw aal ook een restaurant met dans gelegenheid bevatten. Aan de buitenzijde komen drie Slameesche figuren uit de mythologie ’s avonds met neon licht bestraald. De groote zaal wordt voorzien van een mo dern luchtafkoelingsstelsel. zoodat er steeds een aangename temperatuur zal heerschen. De koning Is een groot bewonderaar van de moderne geluidsfilms Toen de heer Rawly ’s avonds van zijn kan toor thuis kwam, hoorde hy dat juffrouw Reule volgens haar bewaker nog steeds bU den heer Armstrong moest zijn en een telegram hem in de huiskamer wachtte. Het was van het stoom schip ..Semper Mellor” en meldde: „Krat aan boord. Kom onmlddeliyk over.” Er was geen onderteekenlng. Rawly verbleekte eenigszins. er moest iets niet In orde zyn. Hy dineerde slecht en besloot ten slotte naar Liverpool te gaan. Toen hU by de havens kwam en rondzocht, naderde hem een slaperig uitziende zeeman: .Jets te ver dienen, mijnheer?” „Ja," antwoordde Rawly, „kun je mU de ..Semper Mellor" wyzen?” „Die wacht op het gety om uit te varen. Voor een shilling breng ik u aan boord.” Vyf minuten roeien door het duister bracht hem langszy van een vrachtboot. „Die trap maar op. dan zie je den kapitein wel. Je loopt maar van de trap rechtdoor," zei de zeeman en roeide weg. Rawly klom de touwladder met moeite op, hy zag geen hand voor de oogen. Boven ge komen stapte hy over de verschansing, deed een paar stappen rechtuit, voelde plotseling geen grond meer onder de voeten en stortte naar beneden. Verdoofd bleef hy liggen op een aantal zakken, die zyn val verzachtten. Toen hy de oogen weer opende, vond hU een volslagen duisternis om zich heen. Hy begon uit alle macht om hulp te roepen. Eindeiyk iel en zag hy den schijn van CA LV E DELFT S THai/cnnaüe üi POTJ ES. Na een wanhopig gevecht met de bewakers zyn een aantal gedetineerden van de Turksche gevangenis te Karakeusse, naby Van in Oost- Anatolië, erin geslaagd te ontsnappen. Verscheidene weken hebben de gevangenen gewerkt aan een onderaardsche gang, totdat deze groot genoeg was om een persoon tegelijk naar bulten te voeren. Op een nacht trachtten rij te ontvluchten, doch eenig vallend metselwerk trok de aan dacht van een bewaker. HU loste een schot, doch werd onmlddeliyk door de gevangenen overvallen en gedood. v ssesi Interesse 1, krat van warenhuis, naar een --J werf werd gebracht en daar nog staat," vertelde de heer „Dat wil zeggen, er staat elgeniyk een twee lingzusje van die krat.” voegde hy er peinzend aan toe, „en die krat vertrekt met de „Semper Mellor". Overigens zal de straf nog volgen, denk ik.' Ik denk dat het een zeldzame boomsoort is en dat hy er veel geld voor kan maken. Ns- tuuriyk kunnen het praatjes zyn, maar de oude Beel is er best toe in staat. Hebt u hem gesproken? Ja, vader en zoon. Toen ze wisten dat ik je kende, waren ze beel. rrtendeiyk. Hebt u gezegd, dat ik u kende? Ja, Ik zei dat je een vriendin van myn zuster bent. Niet anders? vroeg het meisje haastig. Neen, antwoordde Ben. Toen, haar vast aanxiende: ik zei, dat je hoopte het eens te rug te koopen. Wat antwoorde hy daarop? HU lachte. Hy beschouwde het als een grap. De jonge kerel keek woedend. Maar het is een schande, voegde Ben eraan toe, dat menschen als de Beels eigenaars zUn van zulk een huis. Wat M bet prachtig gelegen! Een sprookje! Er is Nancy. Ben had zyn plan zorgvuldig voorbereid. HU had geleerd dat hy de vorige keeren niet op de juiste manier met Nancy gesproken had. HU wilde nu dlplomati-k zyn. HU dacht aan X gezegde: Ben Brlggs krijgt alles wwt hy wil en hU had nooit zyn plan opgegeven om met Nancy te trouwen. Daarom was bij naar Corn wall gegaan om nu zoo met haar te kunnen spreken, berekend. avond vrU-af en zoo konden ze ongestoord met elkaar praten. Weet je welk plan Ik heb gemaakt? vroeg Ben. Nancy schudde het hoofd. Jou het recht vragen om het huis terug te koopen. Ik heb de documenten doorgeke ken en gezien, dat JU het recht hebt het huis binnen vyf Jaar na den dag van verkoop terug te koopen. Maar dat Is rfiakkelyk In orde te brengen: Je moet er .net je advocaat over spre ken en mij het recht van optie overdragen. Dan schrUf ik je een chèque van tienduizend pond uit en zoo kun je dan.... Maar dan moet Ik het later aan jou over dragen! riep Nancy uit. Niet, als je dat niet wilt, en Ben’s stem trilde. Myn gevoelens zyn hetzelfde gebleven. Niets zou my een grooter vreugde zUn dan je het oude huls terug te geven. Maar dan is er nog iets. Het is een geheim, je mag er met niemand over sprekenEen van de redenen waarom ik Mar Cornwall ging was, dat ik lid van het parlement kan worden. Bedoel je dat je gekozen kunt worden? Ja, Ik heb groote kans. Wat leuk! En neem je het aan? Ik beloofde binnen eenlge dagen antwoord te geven. Trevanion Court hoort bU mUn ar rondissement, vervolgde hy en het zou goed staan 'voor een lid van het parlement, daar te wonen, is het niet? Nancy’s hart klopte wild. Nooit had ze aan soo iets gedacht. Ben’s aanbod maakte niet AÜ6CH de lietdo vooir haar huis, hlbak ook dio uiiiiiiiiiiiDE VERRASSING INMNIIHI De bewoners zyn van afkomst Europeanen, nJ. Franschen en Britten, dat wil zeggen Schot ten. Engelschen en Ieren, om het begrip Brit nader te omschryven. Grooter dan tienduizend is hun aantal niet, maar deze tienduizend le ven onder benydenswaardige omstandigheden. Treinen kennen zy niet, de brandweer is hun vreemd en o, wonder, politie behoort er tot de volstrekt onbekende dingen. Ook een krant is onbekend, behalve by enkele bewoners, die ge abonneerd zyn op een Amerikaansch of Euro- peesch blad. Uit dit alles volgt, dat er ook geen bandieten zUn en dus geen advocaten, maar evenmin cinema's en theaters. I De groep bestaat uit een zeer groot aantal eilanden, kleine en groote, en in den zomer is het klimaat er bijzonder verrukkelyk. De zo mer is echter zeer kort en de rest van het jaar regent en stormt het van jë Welste. Hierom en omdat hooge rotsen rich aan de kust uit zee ver heffen, worden de eilanden gevreesd door de zeelieden, die menige herinnering hebben aan verschrikkelijke schipbreuken, die aan deze kust plaats hadden. BU alle gemis aan ons z.g. modern comfort, is dit land toch voorzien van radio en natuur- 1 lyk van een postkantoor, want de menschen, die hier wonen, zUn allerminst onontwikkeld, getuige het paar dozjn kerken en de enkele do- zynen scholen, die de bewoners ryk zyn. Voorts hebben zy het druk genoeg met de vischvangst 1 en verschillende Amerikaansche maatschap- 1 pyen hebben op de Magdalena-eilanden hun filialen gevestigd Er is bovendien een douane- dienst en een hotel, dat den zeer weinigen be zoekers gastvryheid verleend en dat modern is 1 ingericht. i Het is heel stil op deze merkwaardige eilan- i den en dit kan ook met anders, gezien *t feit, dat de bewoners verspreid wonen over tiental len eilanden. Op de kleinste eilanden wonen soms maar enkele menschen, die vrywel alge- 1 storven van de rest van de wereld leven. I Het merkwaardige feit doet zich voor, dat de bewoners, die voor een goed deel van visch- 1 ▼angst leven moeten, niet het recht hebben om i jacht te maken op kreeften, die in ontzaglUke hoeveelheden voorkomen in de wateren dat de eilanden gescheiden houdt Deze vischsoort Is nJ. eigendom van de regeermg, die haar eigen personeel uitzendt en een aardigen dolt aan ae kreeft verdient. Behalve vischvangst, is ook de landbouw een druk beoefend vak. De opbrengst van den landbouw wordt echter voor het aller grootste deel In eigen land verbruikt. Export is er vrywel niet. Iedereen, die het land wil be bouwen, heeft een groot stuk land voor zichzelf en teelt daarop, wat hy voor zyn gezin noodlg beeft. De menschen wonen meestal In houten hul zen en dit hout werd verkregen van ’t wrak hout. dat van gestrande schepen aan de kust is aangespoeld. Blykbaar maakt men hier veel werk van het eten, want de keuken is het grootste vertrek van het huis. Uiteraard is het vislte-gaan hier sterk ontwikkeld. Wat zal men al anders doen in dit land met weinig vertier dan elkaar zoo veel mogeiyk bezoeken en gezelschap houden. Vandaar dan ook het groote aantal stoelen, dat men er in de huizen aantreft. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, luidt het spreekwoord, en op de Magdalena-eilanden komt dat precies uit. Of het aan de beschermde kreeften ligt, we ten wy niet, maar de vischvangst levert niet veel op, zelfs zoo weinig, dat de visschers van hun vangst alleen niet kunnen leven. Het visschen koet geld. Men heeft een boot noodlg en netten en die zyn nauwehjks te bekostigen van de opbrengst der vangst. Waarom dus die kreeften zoo vry gelaten? Elgeniyk zyn de eilanden op ’n eigenaardige De Sovjet-autoriteiten zyn begonnen met vankeiyk waren zy eigendom van een handels- maatschappy, maar deze ging failliet en toen kwamen de stukjes grond aan de Canadeesche regeering. n.L aan de Canadeesche Bank. Het schynt, dat de bodem der eilanden al thans van sommige eilanden, rijk Is aan delf stoffen als magnesium e. d.. maar de buitenge woon slechte verbinding met het vaste land makën een winstgevende exploitatie onmoge- lyk, In den aanhef van dit artikeltje vermeldden wij. dat dagelyks schepen van groote stoom vaartmaatschappijen voorby de eilanden varen. Toch heeft dit weinig beteekenls voor de be woners gehad, zooals trouwens blykt uit de vry primitieve omstandigheden. waarin zU leven. Een voortdurend contact met de buitenwereld, welk contact zeker door het bezoek van vreem de schepen In het leven zou worden geroepen, zou ongetwyfeld verandering hebben moeten brengen In de levensgewoonten der menschen. Maar deze schepen kunnen de eilanden niet aandoen, omdat het water zeer ondiep is en *n landing door middel van roei- of stoombootjes te veel tyd in beslag neemt. Daarom bestaat het plan, om op een of an dere wyze verbinding te zoeken met het diepe water, hetzy door het graven van een vaar geul. hetzy door het bouwen van een water hoofd, dat ver In zee reikt. Vooral het laatste plan schynt de Instemming te hebben zoowel van de eilandbewoners als van de regeering. Dit zal het begin kunnen worden van een nieuw leven op de Magdalena-eilanden. Maar zoover ts men nog niet. Het zyn allemaal nog plan nen en ook de uitvoering daarvan sal met sóó groote moeiiykheden gepaard gaan, dat er nog wel eenlge tyd zal verloopen eer de Magdale- ners zoover zyn. En als zy zoover zUn, dat zU rechtstreeks verbinding hebben met bet groote leven in de wereld daarbuiten, laten wy hun dan toewenschen, dat zy daarvan alleen het goede weten te Importeeren. Want tot dusver waren zy er waariyk nog niet zoo er aan toe. 'den aanleg van dr spoorUjn voor de proef ritten van den propeller-sneltreln, uitgevonden door den Ingenieur Waldner, die hiermede bet vraagstuk van de maxlmum-snelheid voor trei nen met succes tot oplossing heeft gebracht. De nieuwe trein kan een snelheid bereiken van 300 KM. per uur en dank zy een vernuf tige constructie, is de mogeiykheid van ont sporingen ook bU maxlmum-snelheid uitgeslo ten. Elke wagon biedt plaats aan 80 A 100 reizi gers en is vooralen van twee 530 PX.-motoren. Door middel van raketten hoopt men later de snelheid nog te kunnen opvoeren. De berekeningen hebben uitgemaakt, dat de transportkosten geringer zullen zijn dan by ge wone treinen. Nog dit jaar sullen de eerste proefritten plaats hebben. lusschen Mellow's boekwinkel en Durban’s lunchroom was slechts de opgang voor het bovenhuis, afgesloten door een groen ge schilderde voordeur, waarop een koperen plaat met den naam: „George Armstrong, detective De betrekkeiyk jonge man van dien naam hield hier kantoor en stond in den driehoeklgen erker, welke rich juist boven de groene deur bevond. HU adverteerde niet, hy w«s bekend en op den weg beroemd te worden; hU hield kan toor. doch was zelf ongeregeld aanwezig, en kwam alleen om zyn post te behandelen en bezoekers te ontvangen. HU zag. op zyn pols horloge en keek uit over de straat. Een meisje kwam aan op het trottoir, zag even naar de groene voordeur en ging den boekwinkel binnen. Armstrong greep, terwyl hy voor het raam bleef staan, den hoorn van een detectaphone en luisterde. Er werd geklopt en een jongste be diende kondigde aan: „MUnheer Rawly vraagt u te spreken.” „Laat hem binnen," zeide Armstrong en legde den horen neer. De heer Rawly, een overvoed type met een breed hoofd dicht in zyn schouders, trad bin nen. „Goeden morgen,” zei Armstrong, „gaat u ritten.” De heer Rawly ging ritten: „Ik kwam van morgen....* begon hy. „Ik verwachtte u gisteren. Uw activiteit Is verrassend. U heeft bewakers voor myn be zoekers uitgezet, u schreef me onaangename brieven In een zeer slecht handschrift en tracht my te dreigen. Maak u geen illusies, ik ga toch myn gang." De heer Rawly keek verstoord. „Laten we open kaart spelen. U wilt verhin deren dat juffrouw Reule. uw pupil, trouwt met den jongen Banks, omdat u daardoof een inkomen van tienduizend gulden per jaar zal ontgaan. Doch zy zyn onverzetteiyk en u heeft vernomen dat zy met volmacht zullen trouwen. En wat gebeurt nu? Op een mistlgen morgen verdwynt Banks uit zyn pension erfwordt sinds dien niet meer, gezien. Het meisje, overtuigd dat u daar de hand in heeft, vraagt my raad. U ver moedt daarvan iets en laat haar overal vol gen...." De heer Rawly lacyte ruw en pnwelluidend „U Is wel openhartig, joqgp man. „Betrekkeiyk," verklaarde Armstrong, „wat Ik vertelde, weet Ik uit kranten, een paar slor dige brieven van uw hand, en het venster daar. Doch houd u er rekening mede, dat ik zon der of met uw nieuwsgierigheid evengoed myn" doel bereik. Goeden morgen." en hy hield de deur van zyn kantoor vodr Rawly beteekenend open De heer Rawly stond op, deed een paar stap pen en hief dreigend de vuist op; toen stapte hy plotseling, zonder spreken, het vertrek uit. Armstrong luisterde naar het loodzware stap pen op de trap, de voordeur sloeg dicht en tegelykertyd opende Armstrong een deur rechts In het vertrek en liet een jong meisje binnen. „Ik begrijp er niets van.” zei ze. „Dan juffrouw Reule, zal Ik u wat uitleggen. Een kantoor als dit, met slechts één Ingang, zou zyn als politieagent met één oog. Ik heb den boekhandelaar ingelicht, dat u. als u ge volgd werd, by hem zoudt binnengaan en myn detectaphone vertelde me dat u aangekomen waa" .Maar als Ik nu eens uit zenuwachtigheid de lunchroom was binnengegaan?" vroeg X meisje. „Dan zoudt u ook in myn wachtkamer zyn terecht gekomen. U moet weten, belde zaken behooren my. Zei u niet In uw brief, dat u door een" brief van my gehoord had?” vroeg Armstrong. Nooit had Ben’s voorstel Nancy zoo aanlok- kelyk toegeschenen. Ze moest haar plan ten uitvoer brengen, ze wilde Trevanion Court terug koopen. Maar hoé? John Trefry was uit het gezicht verdwenen, bovendien had hy haar teleurgesteld en ge kwetst; hy had haar eigenliefde beleedlgd!' In een uur van zwakheid had ze hem verteld dat ze alles zou willen opofferen en In armoede met hem zou willen leven omdat ze hem lief had, maar John was weggegaan zonder zelfs te zeggen waar heen! Bovendien was hy een onpractische droomer. Iemand, die wel nooit zou slagen in het leven. Over den jongen Jack dacht ze niet eens meer. Na de scène by het oude huis kon ze niet zonder walging aan hem denken, dat was onmogelijk. Maar met Ben Brlggs was het heel anders. Hy was tenminste een man van beschaving, het was een sterke, prachtige. Jonge kerel en in veel opzichten een gentleman. Hy hield van haar, al jaren en dat streelde haar ydelheld. Ben was erop voor uitgegaan In dien tyd. HU was niet langer do zelfzuchtige, eigenwijze jongen van vroeger; hU was bescheidener en sympathieker gewor den. Bovendien zou het heeriyk zUn om op Trevanion Court terug te komen; Jack Beel zou eruit verdreven worden en ze was terug In bet land waar ze zooveel van hield. Maar ze voelde zich niet voldaan, Ik moet myn besluit binnen een week me- dedeelen, zei Ben, terwyl hy opstond. en je zult er nog eens over nadenken, niet waar, Nancy? Ja. Ik zal er over nadenken antwoordde ze. Maar laat me nu alsjeblieft alleen. Ik ben overspannen en zenuwachtig en wil er graag rustig over denken. En mag ik over drie dagen je besluit hoo it n? vroeg Ben. Ja. Als je tot Vrijdag niets van me hebt gehoord ben ik dien avond thuis. Toen Ben was weggegaan zuchtte Nancy diep. Ze wist dat als Ben langer had aange drongen ze voor het verleidelijk voorste! zou syn gezwicht. Ik moet er rustig over denken, zei het meisje In zichzelf. Ik moet het met meself uitvechten. dbOflTlt 3 ongevallen varaekwd voor een der vcSgênd^^rttkeeringen f 3000»~ verlies van telde armenT^elde beenen ot belde oogen f750»" doodeiykêii,T\fl<x>p f250.- 125.duim oX wysvlnger f 50.-^^^ f40.- anderen vinger hoorde hy een lantaq „Dat is verschrikkeiyk tegenwoordig met die verstekelingen," hoorde hy grommen en daarna hoorde hy een ladder naar beneden schuiven en een bevel om naar boven te ko men. Toen hy op het dek kwam, werd hy door een paar mannen bemonsterd, wat hem een oogenblik naar zichzelf deed zien. HU stond versteld. Hy was gekleed in een blauv? werk pak en droeg zware schoenen; hy graaide In z*n zakken en vond n zakmes, enkele shillings en een enveloppe, gericht aan James Melbone te Liverpool. Hoe hy ook trachtte den kapi tein te overtuigen van het voor hem onbegrij pelijk gebeuren, de kapitein bleef onbewogen en kende geen medelyden met den verstekeling. Hy kwam slechts te weten, dat hy aan boord was van de „Invincible", welke zich reeds op den oceaan bevond op weg naar San Francisco, en dat hy zyn overtocht kon verdienen door als stoker te werken of zou worden gevangen ge zet. Rawiy protesteerde, hy vloekte zelfs; X was alles vergeefsch. HU bleef James Melbone en accepteerde ten slotte. lederen dag ging hij haast geradbraakt door het zware werk naar zyn <krlb en sliep zooals hy in geen dertig jaren had kunnen slapen. Toen bereikten ze San Francisco en Rawly bezat slechts de enkele shillings van Melbone. De kapitein, die zyn verhaal nog maar half geloofde, streek de hand over het hart en als uiterste dienst, dien hy bewUzen wilde, offreer de hU Rawly den terugtocht tegen stokersgage. En Rawiy accepteerde opnieuw. HU verliet tenslotte het schip, toen zy Li verpool weer hadden bereikt, en had zware eelthanden. HU neusde In oude kranten en las over zyn verdwijning en veronderstelling van zelfmoord, en een paar dagen, by nader onder zoek. bleek hem dat verschillende zyner maat schappijen. welke slechts bestonden door zyn persoonlijkheid, over den kop waren gegaan. Dit alles beteekende het einde van zyn carrière. „Als die Armstrong hier een hand In heeft,” bedacht Rawiy woedend, „dan zal Ik me wreken en hem ruïneeren, zooals hy my deed!" Maar terwyl hy over wraak nadacht, be greep hu de mislukking daarvan; hy zou nooit Iets kunnen aanvoeren of uitrichten, zonder een verklaring te moeten geven over zichzelf en waarom hy naar een schip in de haven van Liverpool zocht op een laten avond In Sep tember. En de heer Armstrong, die op datzelfde oogenbllk bezig was een wit lint toe te strikken om een huweiyksgeschenk. wist dat ook!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 9