u&Aaal van den daq
T.
■Jet Erfdeel
Tienduizend Robinson Crusoë’s
E
eilanden, die zich in een byzondere reputAtle
mogen verheugen en wel In deze, dat zy nau
welijks bekend zjn by de Canadeezen zelf.
Nochtans liggen zy allerminst In onbekend wa
ter. Dagelyks varen er schepen voorby van
groote stoomvaartlynen. doch niettemin zUn de
bewoners van deze eilandengroep vry gebleven
van vele akelige dingen, die onae maatschappy
eenigszins bederven, terwyl zy talryke prettige
en nuttige dingen van diezelfde maatschappy
hebben overgenomen.
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
ROBINSONschoenen
Een feest
voor je teenen
I
vermist I
Een man
DINSDAG 23 MEI
Modern Siam
BOERENVISSCHERS
Nieuwe toekomst
Een oude stad
Onderaardsche gang
Nieuwe toeristenweg
Philanthroop overleden
Van plant tot papier
Snelle treinen
I
Ondeugdelijke levensmiddelen
De overheid zorgt er voor, dat de winkeliers slechts
deugdelijke eetwaren kunnen verkoopen, doch hoe
staat het ermee wanneer U ze gebruikt? Wanneer U
muizen hebt kan in één nacht Uw voedsel vies en
bedorven worden. Maakt nu direct een eind aan
deze bron van schade en ergernia door Rodent te
gebruiken op de voorgeschreven manier. De Heer
A. te K. ondervond in zijn schuur veel last van muizen,
die hij met allerlei middelen trachtte te verdelgen. Ten
slotte probeerde hij Rodent en na twee dagen schreef
hij ons met slechts één doosje 113 muizen gedood
te hebben Koop nog heden een enkele doos a 50 ct
of een dubbele doos i 90 ct en morgen zult U van
muls en rat bevrijd zijn, imp.: Fa B. Meiudersmg
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
in
Armstrong.
De zeeman was buitengewoon opge-
de keuken gebruiken,” zei ze tegen
het
Robbie en Topsy, die graag mee wil
den helpen.
eenlge zakjes gemaakt
Nadat
ae
hadden, borgen de kinderen hun ge-
Wijze eigendom van Canada geworden.
Aan-
(Morgenavond vervolg)
(Ingezonden mededeellng)
HOOFDSTUK XXIV
SARAH ELLEN IN HET NAUW
niets mooiers op de wereld, iel
Wordt vervolgd.
I’
„Och, och,” riep Ivy uit: „nu moe
ten we weer opnieuw beginnen.”
Eenzame bewonen van de
Magdalena-eilanden
wonden, toen hU op zekeren dag een
gotn-boom op het eiland ontdekte, en
niet aoodra had Ivy bet eerste- kom
metje vloeibare gom gezien, dat Fred
dy bad opgevangen, ot daar schoot
haar een pracht-ldee te bipnen.
„WU zullen eens een paar papieren
zakjes maken, die kunnen we best in
reedschappen op en brachten ae naar
de Artlskeuken, ae keerden toen te
rug om de zakjes te halen, maar tot
hun schrik zagen ae dat aardmanne-
tjes de zakjes op hun hoofd hadden
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
iiiiniiiiiiiiiiitiiiiiiiwiiiiiiiiiiihiniiiiniiiinmimiumnimiHni»
gezet. Een van de kleine aardmanne-
tjes zei: „Dank Jullie boor, voor de
i
nieuwe hoeden.”
De overige bewakers kwamen op bet schot
toegeloopen en een geregeld gevecht ontspon
zich tusschen de bewakers en de vluchtelin
gen.
Vier gedetineerden werden gedood en drie
gewond, doch minstens negen slaagden erin te
ontvluchten en bevinden zich nog In vrUheld.
De Porti
da Silva,
voor haar landstreek wakker. De vrouw te zijn
van een lid van het parlement, te leven In Tre
vanion Court, tusschen haar geliefd volk!
I
Urt bat Engal|rh waa
Joseph Hocking
e Ben op.
mU thuis
Iedere zenuw van haar lichaam stond, ge
spannen, haar trots werd gestreeld en alles in
haar verlangde om ja te zeggen. Waarom ook
niet? Dan zou haar hartewensch in vervulling
gaan; een andere kans was er niet. John Tre-
fry scheen niet werkelijk van haar te houden;
hij had haar niet eens de gelegenheid gegeven
hem te schrijven en als hij met haar trouwde,
zou ze armoede met hem lijden. Het gesprek
met Ben had haar tot In haar binnenste ge
roerd.
hebt u....
Ja, Ik heb Trevanion Court gezien. Ben
merkte dat het meisje nieuwsgierig was.
Ik begrijp dat je er zooveel van houdt,
ging hij voort, het is werkelijk prachtig.
Ik ben blij, dat u het zoo mooi vindt!
riep het meisje uit.
Wie zou het niet mooi vinden! Het is een
prachtig oud huis en bet draagt den «tempel
wan eeuwen.
gegaan
HIJ had het juiste oogenbllk ervoor
Ze moest nu moe en teleurgesteld
zijn en ze zou het ellendig vinden om alleen in
het stille huisje te zitten. Sarah Ellen had dien
rgens aan de Amerikaansche kust,
den Atlantischen Oceaan en toebehoo-
rend aan Canada, liggen de Magdalena-
•sche Rockefeller. Senor Gomes
gedurende zijn leven mlllloenen
aan philantroplsche Instellingen heeft gegeven,
is te Lissabon overleden. HIJ stond bekend als
de man op wien nimmer tevergeefs een beroep
was gedaan.
In zijn testament heeft hij aan dertig ver
schillende liefdadigheidsinstellingen elk een be
drag van 20 000 gulden nagelaten, terwijl 500
armen van Lissabon elk 100 gulden krijgen. De
opbrengst van zijn bezittingen moet gebruikt
worden voor het bouwen van een nieuw zie
kenhuis.
"Niets toch wat op een verjaardag
Goed en meer en beter past,
Dan bijvoorbeeld een cadeautje,
Dat in werk’lijkheid verrast.
Aldus dacht mijnheer er over.
Daarom wilde hij en zou
Een cadeau op den verjaardag
Zijner modegrage vrouw.
Een verrassing moest het., worden,
Een verrassing zou het zijn,
Lachend keek hij naar de winkels,
Trok zijn oogenspleetjes klein.
Hoedjes had zij reeds voldoende,
Poederdoosjes al genoeg,
En ook taschjes, die zij passend
Bij de kleur der mantels droeg.
Wat haar hart maar kon verlangen.
Daarvan was zij ook voorzien.
Eén ding echterdaarvan sprak ze
Altijd met het woord: misschien?
Hij had een cadeau gevonden,
Volgens hem al zeer geschikt
Als je over geen mtllioenen
Van oen Vanderbilt beschikt,
naar huis ontmoette
■nd, die van niets wist.
„Alles verteld?” vroeg Armstrong.
Banks schudde het hoofd: „Ik kon alleen
vertellen, dat ik in den mist ben neergeslagen
en In een taxi gedragen werd. Dan kwam ik
In een leeg huls, werd In een groote krat ge
stopt en hierheen gebracht.”
„Dat is inderdaad weinig." meende de heer
Armstrong, „doch meer een gevolg van het feit
dat slechts het begin van het spel kon worden
gespeeld. Er was nog een zeereis op een schip
bij bedoeld."
„Hoe kwam u er achter?" vroeg het meisje
„Doordat de gewone handelingen van Rawly
volgens het dagboek niet klopten met zijn fei
telijke daden. Hij reisde bijvoorbeeld naar Li
verpool. had bij
zondere 1
voor een krat van
een
welke
particuliere
De commandant van de militaire luchthaven
te Aboekir, kapitein John D. Cull, heeft by een
tocht over de Mlddellandsche Zee naby Nelson-
eiland de overblijfselen van een oude stad ont
dekt, vermoedeiyk Canopus, de badplaats van
de Alexandrijnen tijdens den Romeinschen tijd.
Cull zag onder water Iets, dat op een groot
hoefijzer leek en zeide dit tegen den bekenden
Egyptischen archeoloog, prins Omar Toussoun.
Deze zond een duiker naar de aangegeven
plaats om een onderzoek In te stellen, en deze
bemerkte dat het .Hoefijzer" bestond uit mar
meren kolommen, en verdere overbiyfselen van
oude gebouwen.
Oa. heeft de duiker den kop van een wit
marmeren beeld van Alexander den Orooten
mee naar boven gebracht.
Na diepgaande
papier-instltuut te
dat verscheidene plantensoorten, die aan de
rivier Amu-Darja groeien, met goed succes voor
de vervaardiging van papier kunnen worden
gebruikt.
Het instituut heeft reeds uit Midden-Aziati
sche planten verschillende papiersoorten van
voortreffelijke kwaliteit gepubliceerd.
Aan den Amu-Darja zijn ongeveer 250.000
HA met dergeiyke planten begroeid. Deze
machtig^, voorraden grondstoffen zullen thans
ontsloten worden. Te Tsjardsjul wordt een cel
lulose- en papierfabriek gebouwd, welks pro
ductie op 34.000 ton per Jaar berekend Is.
De papier-lndustrie-trust heeft een speciale
commissie gezonden naar Mldden-Azlë, welke
voor de papler-lndustrie de geschiktste plan
tensoorten moet uitzoeken en voorbereidingen
voor den bouw van de fabriek treffen.
Op den wet
Hij een vri
Deze zeide: beste kerel.
Zeg, wat kijk je optimist!
Morgen, sprak hij, is ze jarig
En na langen tijd gezocht
Heb ik nu een waschmachine
Als hét feestgeschenk gekocht!
Waschmachine? sprak de ander.
Beste kerel.' ik verwacht.
Dat ze héél verrast zal kijken
Als dat ding wordt thuis gebracht!
Ja, dat zal ze! de verrassing
Is té beter nog geslaagd,
Daar ze meer dan honderd keeren
Om een auto heeft gevraagd!
Dit is een gezellige kamer, m
het is me niet gelukt zoo Iets
gedaan te krijgen. Maar nu heb ik moeder
zoover, dat ik mijn eigen kamer volgens myn
eigen smaak laat Inrichten. Het sal er niet
kwaad uitzien, denk ik. Kom eens kyken als je
wüt.
Was het om me dat de vragen dat u mee
bent gegaan?
Gedeeltelijk wel, antwoordde Ben, maar
er is nog iets anders; ik ben juist terug uit
Cornwall, voegde hy er aan toe.
Ik vind het beeriyk, dat u er zoo over
praat.
Hoe oud is het? vroeg Ben.
Het werd gebouwd onder Koningin Eliza
beth, antwoordde Nancy, maar het staat op de
grondvesten van een veel ouder huls.
Ik kan me goed begrijpen wat het je ge
kost heeft om het te moeten verkoopen. zei de
jonge man hartelijk, ik ben niet sentimen
teel. maar ik begrijp het volkomen. Alleen al
die eiken zoldering Is onbetaalbaar. Ze hebben
me verteld dat er Amerikanen zijn geweest die
eenlge duizenden ponden hebben geboden, al
leen voor die paneelen.
Maar hy mag ze niet verkoopen, riep
Nancy uit, dat staat in het koop-con tract.
Wat Ik heb geboord is. dat de oude Beel
die Amerikanen een optie voor anderhalf jaar
beeft aangeboden, zei Ben.
Die ellendeling! riep Nancy uit. HU zal
het nooit probeeren!
Maar je kunt er niets tegen doen, ging
Ben voort, als je ten minste zelf die optie
niet aanvaarden kunt. Het zou zonde en schan-
Cornwall? herhaalde het meisje. HebtlSe zijn. Zulke oude gebouwen zUn zeldzaam en
die paneelen door een Amerikaon te laten weg
snijden en ze in een afschuwelijk huls in New-
York over te brengen, is heiligschennis.
Er moest een wet bestaan om dat te ver
bieden, zuchtte het meisje.
Maar met je eigendom kun je alles doen,
zei Ben. Ik heb ook gehoord, dat de oude Beel
die groote oprijlaan zou laten omhakken.
Omhakken? Waarom? waarom?.... ae
kon Biet spreken van ontroering.
„Ja, maar Ik weet niet of u mij helpen kunt;
Ik heb geen enkel bewijs tegen myn voogd.”
„MUnheer Banks is het laatst gezien op den
zevenden dezer maand, nietwaar? Kunt u mij
niet op een of andere wijze Inlichten over het
doen en laten van uw voogd tusschen bijvoor
beeld den derden en den tienden?”
„Misschien myn dagboek?...." merkte 1
meisje weifelend op.
„Kan Ik dat vandaag van u ontvangen?”
„Ik zal direct naar huls gaan en het u zen
den
Een uur later ontving de beer Armstrong een
paket, waarin een melsjes-dagboek. dat weinig
belangrijks bevatte, doch Armstrong scheen
tevreden.
Twee dagen later werd juffrouw Reule ver
zocht by den heer Armstrong te komen. Toen
zy het kantoor binnentrad, zei ae: „Ik had
graag eerder willen komen, maar bet was ón
mogelijk. Zelfs nu ben ik nog gevolgd, de man
staat bulten aan de overzijde te wachten.”
„En Iets verder staat zyn eigen bewaker.”
merkte Armstrong op. „Ik liet u niet eerder
komen, omdat wij met onze nasporlngen waren
bezet"
„En heeft u my iets te zeggen?"
„Inderdaad, X Voornaamste is, dat mijnheer
Banks is gevonden in uitstekende conditie.”
„Goddank 1” juichte bet meisje. „Kan ik hem
spreken?”
„Heeft u tyd?”
„Den geheelen dag.”
„Dan stel Ik voor," zeide de heer Armstrong,
terwijl hy naar den kapstok liep, „dat we een
taxi nemen en met den middagtrein naar Li
verpool ,-gaan."
In Liverpool bracht hen een taxi naar een
afgelegen oud huis. Op het schellen van Arm
strong opende een bejaarde vrouw de voordeur.
„Ja. mijnheer Banks is boven," zeide zy.
De heer Armstrong wendde zich tot X meisje.
„In dit geval gaan zeer zeker de dames eerst.”
Toen hy een twintig minuten later aan de
deur van een zitkamer klopte, werd deze voor
hem door een gelukkige juffrouw Reule ge
opend.
onderzoekingen beeft bet
leningrad geconirtateerd.
De Spaansche toeristenbond ovei weegt om
een nieuwen langen weg aan te leggen over de
Pyreneeën.
Tot dusver bleven vele prachtige panorama’s
aan de Spaansche zijde van de Pyreneeën ver
borgen, wegens het gebrek aan autowegen.
Het thans ontworpen plan beoogt de be
staande wegen met nieuwe te verbinden, waar
door automobilisten uit het Noorden tot In het
Spaansche gedeelte van dit gebergte kunnen
doordringen.
Ook zullen nieuwe hotels worden gebouwd,
om het vreemdelingenverkeer te bevorderen.
Koning Prajadhipok van Siam laat te Bangkok,
naar Reuter meldt, een groot luxueus Inge
richt ^mtfer bouwen, dat over eenlge maanden
voltooid zal zyn.
De groote zaal, die 1500 menschen kan bevat
ten, zal dienen voor bioscoopzaal, de kleine die
300 toeschouwers kan bevatten, voor tooneel-
voors tellingen.
Het gebouw aal ook een restaurant met dans
gelegenheid bevatten.
Aan de buitenzijde komen drie Slameesche
figuren uit de mythologie ’s avonds met neon
licht bestraald.
De groote zaal wordt voorzien van een mo
dern luchtafkoelingsstelsel. zoodat er steeds een
aangename temperatuur zal heerschen.
De koning Is een groot bewonderaar van de
moderne geluidsfilms
Toen de heer Rawly ’s avonds van zijn kan
toor thuis kwam, hoorde hy dat juffrouw Reule
volgens haar bewaker nog steeds bU den heer
Armstrong moest zijn en een telegram hem in
de huiskamer wachtte. Het was van het stoom
schip ..Semper Mellor” en meldde: „Krat aan
boord. Kom onmlddeliyk over.” Er was geen
onderteekenlng.
Rawly verbleekte eenigszins. er moest iets
niet In orde zyn. Hy dineerde slecht en besloot
ten slotte naar Liverpool te gaan. Toen hU
by de havens kwam en rondzocht, naderde hem
een slaperig uitziende zeeman: .Jets te ver
dienen, mijnheer?”
„Ja," antwoordde Rawly, „kun je mU de
..Semper Mellor" wyzen?”
„Die wacht op het gety om uit te varen. Voor
een shilling breng ik u aan boord.”
Vyf minuten roeien door het duister bracht
hem langszy van een vrachtboot. „Die trap
maar op. dan zie je den kapitein wel. Je loopt
maar van de trap rechtdoor," zei de zeeman
en roeide weg.
Rawly klom de touwladder met moeite op,
hy zag geen hand voor de oogen. Boven ge
komen stapte hy over de verschansing, deed
een paar stappen rechtuit, voelde plotseling
geen grond meer onder de voeten en stortte
naar beneden. Verdoofd bleef hy liggen op een
aantal zakken, die zyn val verzachtten.
Toen hy de oogen weer opende, vond hU een
volslagen duisternis om zich heen. Hy begon
uit alle macht om hulp te roepen. Eindeiyk
iel en zag hy den schijn van
CA LV E DELFT S
THai/cnnaüe üi
POTJ ES.
Na een wanhopig gevecht met de bewakers
zyn een aantal gedetineerden van de Turksche
gevangenis te Karakeusse, naby Van in Oost-
Anatolië, erin geslaagd te ontsnappen.
Verscheidene weken hebben de gevangenen
gewerkt aan een onderaardsche gang, totdat
deze groot genoeg was om een persoon tegelijk
naar bulten te voeren.
Op een nacht trachtten rij te ontvluchten,
doch eenig vallend metselwerk trok de aan
dacht van een bewaker. HU loste een schot,
doch werd onmlddeliyk door de gevangenen
overvallen en gedood.
v ssesi
Interesse
1, krat van
warenhuis,
naar een
--J werf
werd gebracht en
daar nog staat,"
vertelde de heer
„Dat wil zeggen, er staat elgeniyk een twee
lingzusje van die krat.” voegde hy er peinzend
aan toe, „en die krat vertrekt met de „Semper
Mellor". Overigens zal de straf nog volgen,
denk ik.'
Ik denk dat het een zeldzame boomsoort
is en dat hy er veel geld voor kan maken. Ns-
tuuriyk kunnen het praatjes zyn, maar de
oude Beel is er best toe in staat.
Hebt u hem gesproken?
Ja, vader en zoon. Toen ze wisten dat ik
je kende, waren ze beel. rrtendeiyk.
Hebt u gezegd, dat ik u kende?
Ja, Ik zei dat je een vriendin van myn
zuster bent.
Niet anders? vroeg het meisje haastig.
Neen, antwoordde Ben. Toen, haar vast
aanxiende: ik zei, dat je hoopte het eens te
rug te koopen.
Wat antwoorde hy daarop?
HU lachte. Hy beschouwde het als een
grap. De jonge kerel keek woedend. Maar het
is een schande, voegde Ben eraan toe, dat
menschen als de Beels eigenaars zUn van zulk
een huis. Wat M bet prachtig gelegen! Een
sprookje!
Er is
Nancy.
Ben had zyn plan zorgvuldig voorbereid. HU
had geleerd dat hy de vorige keeren niet op
de juiste manier met Nancy gesproken had.
HU wilde nu dlplomati-k zyn. HU dacht aan X
gezegde: Ben Brlggs krijgt alles wwt hy wil en
hU had nooit zyn plan opgegeven om met
Nancy te trouwen. Daarom was bij naar Corn
wall gegaan om nu zoo met haar te kunnen
spreken,
berekend.
avond vrU-af en zoo konden ze ongestoord met
elkaar praten.
Weet je welk plan Ik heb gemaakt? vroeg
Ben.
Nancy schudde het hoofd.
Jou het recht vragen om het huis terug
te koopen. Ik heb de documenten doorgeke
ken en gezien, dat JU het recht hebt het huis
binnen vyf Jaar na den dag van verkoop terug
te koopen. Maar dat Is rfiakkelyk In orde te
brengen: Je moet er .net je advocaat over spre
ken en mij het recht van optie overdragen.
Dan schrUf ik je een chèque van tienduizend
pond uit en zoo kun je dan....
Maar dan moet Ik het later aan jou over
dragen! riep Nancy uit.
Niet, als je dat niet wilt, en Ben’s stem
trilde. Myn gevoelens zyn hetzelfde gebleven.
Niets zou my een grooter vreugde zUn dan je
het oude huls terug te geven. Maar dan is er
nog iets. Het is een geheim, je mag er met
niemand over sprekenEen van de redenen
waarom ik Mar Cornwall ging was, dat ik lid
van het parlement kan worden.
Bedoel je dat je gekozen kunt worden?
Ja, Ik heb groote kans.
Wat leuk! En neem je het aan?
Ik beloofde binnen eenlge dagen antwoord
te geven. Trevanion Court hoort bU mUn ar
rondissement, vervolgde hy en het zou goed
staan 'voor een lid van het parlement, daar te
wonen, is het niet?
Nancy’s hart klopte wild. Nooit had ze aan
soo iets gedacht. Ben’s aanbod maakte niet
AÜ6CH de lietdo vooir haar huis, hlbak ook dio
uiiiiiiiiiiiDE VERRASSING INMNIIHI
De bewoners zyn van afkomst Europeanen,
nJ. Franschen en Britten, dat wil zeggen Schot
ten. Engelschen en Ieren, om het begrip Brit
nader te omschryven. Grooter dan tienduizend
is hun aantal niet, maar deze tienduizend le
ven onder benydenswaardige omstandigheden.
Treinen kennen zy niet, de brandweer is hun
vreemd en o, wonder, politie behoort er tot de
volstrekt onbekende dingen. Ook een krant is
onbekend, behalve by enkele bewoners, die ge
abonneerd zyn op een Amerikaansch of Euro-
peesch blad. Uit dit alles volgt, dat er ook geen
bandieten zUn en dus geen advocaten, maar
evenmin cinema's en theaters. I
De groep bestaat uit een zeer groot aantal
eilanden, kleine en groote, en in den zomer is
het klimaat er bijzonder verrukkelyk. De zo
mer is echter zeer kort en de rest van het jaar
regent en stormt het van jë Welste. Hierom en
omdat hooge rotsen rich aan de kust uit zee ver
heffen, worden de eilanden gevreesd door de
zeelieden, die menige herinnering hebben aan
verschrikkelijke schipbreuken, die aan deze kust
plaats hadden.
BU alle gemis aan ons z.g. modern comfort,
is dit land toch voorzien van radio en natuur- 1
lyk van een postkantoor, want de menschen,
die hier wonen, zUn allerminst onontwikkeld,
getuige het paar dozjn kerken en de enkele do-
zynen scholen, die de bewoners ryk zyn. Voorts
hebben zy het druk genoeg met de vischvangst 1
en verschillende Amerikaansche maatschap- 1
pyen hebben op de Magdalena-eilanden hun
filialen gevestigd Er is bovendien een douane-
dienst en een hotel, dat den zeer weinigen be
zoekers gastvryheid verleend en dat modern is 1
ingericht. i
Het is heel stil op deze merkwaardige eilan- i
den en dit kan ook met anders, gezien *t feit,
dat de bewoners verspreid wonen over tiental
len eilanden. Op de kleinste eilanden wonen
soms maar enkele menschen, die vrywel alge- 1
storven van de rest van de wereld leven. I
Het merkwaardige feit doet zich voor, dat de
bewoners, die voor een goed deel van visch- 1
▼angst leven moeten, niet het recht hebben om i
jacht te maken op kreeften, die in ontzaglUke
hoeveelheden voorkomen in de wateren dat de
eilanden gescheiden houdt Deze vischsoort Is
nJ. eigendom van de regeermg, die haar eigen
personeel uitzendt en een aardigen dolt aan ae
kreeft verdient. Behalve vischvangst, is ook de
landbouw een druk beoefend vak. De opbrengst
van den landbouw wordt echter voor het aller
grootste deel In eigen land verbruikt. Export is
er vrywel niet. Iedereen, die het land wil be
bouwen, heeft een groot stuk land voor zichzelf
en teelt daarop, wat hy voor zyn gezin noodlg
beeft.
De menschen wonen meestal In houten hul
zen en dit hout werd verkregen van ’t wrak
hout. dat van gestrande schepen aan de kust is
aangespoeld.
Blykbaar maakt men hier veel werk van het
eten, want de keuken is het grootste vertrek
van het huis. Uiteraard is het vislte-gaan hier
sterk ontwikkeld. Wat zal men al anders doen
in dit land met weinig vertier dan elkaar zoo
veel mogeiyk bezoeken en gezelschap houden.
Vandaar dan ook het groote aantal stoelen,
dat men er in de huizen aantreft. Hoe meer
zielen, hoe meer vreugd, luidt het spreekwoord,
en op de Magdalena-eilanden komt dat precies
uit.
Of het aan de beschermde kreeften ligt, we
ten wy niet, maar de vischvangst levert niet
veel op, zelfs zoo weinig, dat de visschers
van hun vangst alleen niet kunnen leven. Het
visschen koet geld. Men heeft een boot noodlg
en netten en die zyn nauwehjks te bekostigen
van de opbrengst der vangst. Waarom dus die
kreeften zoo vry gelaten?
Elgeniyk zyn de eilanden op ’n eigenaardige De Sovjet-autoriteiten zyn begonnen met
vankeiyk waren zy eigendom van een handels-
maatschappy, maar deze ging failliet en toen
kwamen de stukjes grond aan de Canadeesche
regeering. n.L aan de Canadeesche Bank.
Het schynt, dat de bodem der eilanden al
thans van sommige eilanden, rijk Is aan delf
stoffen als magnesium e. d.. maar de buitenge
woon slechte verbinding met het vaste land
makën een winstgevende exploitatie onmoge-
lyk,
In den aanhef van dit artikeltje vermeldden
wij. dat dagelyks schepen van groote stoom
vaartmaatschappijen voorby de eilanden varen.
Toch heeft dit weinig beteekenls voor de be
woners gehad, zooals trouwens blykt uit de vry
primitieve omstandigheden. waarin zU leven.
Een voortdurend contact met de buitenwereld,
welk contact zeker door het bezoek van vreem
de schepen In het leven zou worden geroepen,
zou ongetwyfeld verandering hebben moeten
brengen In de levensgewoonten der menschen.
Maar deze schepen kunnen de eilanden niet
aandoen, omdat het water zeer ondiep is en *n
landing door middel van roei- of stoombootjes
te veel tyd in beslag neemt.
Daarom bestaat het plan, om op een of an
dere wyze verbinding te zoeken met het diepe
water, hetzy door het graven van een vaar
geul. hetzy door het bouwen van een water
hoofd, dat ver In zee reikt. Vooral het laatste
plan schynt de Instemming te hebben zoowel
van de eilandbewoners als van de regeering. Dit
zal het begin kunnen worden van een nieuw
leven op de Magdalena-eilanden. Maar zoover
ts men nog niet. Het zyn allemaal nog plan
nen en ook de uitvoering daarvan sal met sóó
groote moeiiykheden gepaard gaan, dat er nog
wel eenlge tyd zal verloopen eer de Magdale-
ners zoover zyn. En als zy zoover zUn, dat zU
rechtstreeks verbinding hebben met bet groote
leven in de wereld daarbuiten, laten wy hun
dan toewenschen, dat zy daarvan alleen het
goede weten te Importeeren. Want tot dusver
waren zy er waariyk nog niet zoo er aan toe.
'den aanleg van dr spoorUjn voor de proef
ritten van den propeller-sneltreln, uitgevonden
door den Ingenieur Waldner, die hiermede bet
vraagstuk van de maxlmum-snelheid voor trei
nen met succes tot oplossing heeft gebracht.
De nieuwe trein kan een snelheid bereiken
van 300 KM. per uur en dank zy een vernuf
tige constructie, is de mogeiykheid van ont
sporingen ook bU maxlmum-snelheid uitgeslo
ten.
Elke wagon biedt plaats aan 80 A 100 reizi
gers en is vooralen van twee 530 PX.-motoren.
Door middel van raketten hoopt men later
de snelheid nog te kunnen opvoeren.
De berekeningen hebben uitgemaakt, dat de
transportkosten geringer zullen zijn dan by ge
wone treinen. Nog dit jaar sullen de eerste
proefritten plaats hebben.
lusschen Mellow's boekwinkel en Durban’s
lunchroom was slechts de opgang voor het
bovenhuis, afgesloten door een groen ge
schilderde voordeur, waarop een koperen plaat
met den naam: „George Armstrong, detective
De betrekkeiyk jonge man van dien naam
hield hier kantoor en stond in den driehoeklgen
erker, welke rich juist boven de groene deur
bevond. HU adverteerde niet, hy w«s bekend en
op den weg beroemd te worden; hU hield kan
toor. doch was zelf ongeregeld aanwezig, en
kwam alleen om zyn post te behandelen en
bezoekers te ontvangen. HU zag. op zyn pols
horloge en keek uit over de straat. Een meisje
kwam aan op het trottoir, zag even naar de
groene voordeur en ging den boekwinkel binnen.
Armstrong greep, terwyl hy voor het raam
bleef staan, den hoorn van een detectaphone en
luisterde. Er werd geklopt en een jongste be
diende kondigde aan: „MUnheer Rawly vraagt
u te spreken.”
„Laat hem binnen," zeide Armstrong en legde
den horen neer.
De heer Rawly, een overvoed type met een
breed hoofd dicht in zyn schouders, trad bin
nen.
„Goeden morgen,” zei Armstrong, „gaat u
ritten.”
De heer Rawly ging ritten: „Ik kwam van
morgen....* begon hy.
„Ik verwachtte u gisteren. Uw activiteit Is
verrassend. U heeft bewakers voor myn be
zoekers uitgezet, u schreef me onaangename
brieven In een zeer slecht handschrift en tracht
my te dreigen. Maak u geen illusies, ik ga toch
myn gang."
De heer Rawly keek verstoord.
„Laten we open kaart spelen. U wilt verhin
deren dat juffrouw Reule. uw pupil, trouwt
met den jongen Banks, omdat u daardoof een
inkomen van tienduizend gulden per jaar zal
ontgaan. Doch zy zyn onverzetteiyk en u heeft
vernomen dat zy met volmacht zullen trouwen.
En wat gebeurt nu? Op een mistlgen morgen
verdwynt Banks uit zyn pension erfwordt sinds
dien niet meer, gezien. Het meisje, overtuigd dat
u daar de hand in heeft, vraagt my raad. U ver
moedt daarvan iets en laat haar overal vol
gen...."
De heer Rawly lacyte ruw en pnwelluidend
„U Is wel openhartig, joqgp man.
„Betrekkeiyk," verklaarde Armstrong, „wat
Ik vertelde, weet Ik uit kranten, een paar slor
dige brieven van uw hand, en het venster daar.
Doch houd u er rekening mede, dat ik zon
der of met uw nieuwsgierigheid evengoed myn"
doel bereik. Goeden morgen." en hy hield de
deur van zyn kantoor vodr Rawly beteekenend
open
De heer Rawly stond op, deed een paar stap
pen en hief dreigend de vuist op; toen stapte
hy plotseling, zonder spreken, het vertrek uit.
Armstrong luisterde naar het loodzware stap
pen op de trap, de voordeur sloeg dicht en
tegelykertyd opende Armstrong een deur rechts
In het vertrek en liet een jong meisje binnen.
„Ik begrijp er niets van.” zei ze.
„Dan juffrouw Reule, zal Ik u wat uitleggen.
Een kantoor als dit, met slechts één Ingang,
zou zyn als politieagent met één oog. Ik heb
den boekhandelaar ingelicht, dat u. als u ge
volgd werd, by hem zoudt binnengaan en myn
detectaphone vertelde me dat u aangekomen
waa"
.Maar als Ik nu eens uit zenuwachtigheid de
lunchroom was binnengegaan?" vroeg X meisje.
„Dan zoudt u ook in myn wachtkamer zyn
terecht gekomen. U moet weten, belde zaken
behooren my. Zei u niet In uw brief, dat u
door een" brief van my gehoord had?” vroeg
Armstrong.
Nooit had Ben’s voorstel Nancy zoo aanlok-
kelyk toegeschenen. Ze moest haar plan ten
uitvoer brengen, ze wilde Trevanion Court
terug koopen. Maar hoé?
John Trefry was uit het gezicht verdwenen,
bovendien had hy haar teleurgesteld en ge
kwetst; hy had haar eigenliefde beleedlgd!' In
een uur van zwakheid had ze hem verteld dat
ze alles zou willen opofferen en In armoede
met hem zou willen leven omdat ze hem lief
had, maar John was weggegaan zonder zelfs
te zeggen waar heen! Bovendien was hy een
onpractische droomer. Iemand, die wel nooit
zou slagen in het leven. Over den jongen Jack
dacht ze niet eens meer. Na de scène by het
oude huis kon ze niet zonder walging aan hem
denken, dat was onmogelijk. Maar met Ben
Brlggs was het heel anders. Hy was tenminste
een man van beschaving, het was een sterke,
prachtige. Jonge kerel en in veel opzichten een
gentleman. Hy hield van haar, al jaren en
dat streelde haar ydelheld. Ben was erop voor
uitgegaan In dien tyd. HU was niet langer do
zelfzuchtige, eigenwijze jongen van vroeger;
hU was bescheidener en sympathieker gewor
den. Bovendien zou het heeriyk zUn om op
Trevanion Court terug te komen; Jack Beel
zou eruit verdreven worden en ze was terug In
bet land waar ze zooveel van hield. Maar ze
voelde zich niet voldaan,
Ik moet myn besluit binnen een week me-
dedeelen, zei Ben, terwyl hy opstond. en je
zult er nog eens over nadenken, niet waar,
Nancy?
Ja. Ik zal er over nadenken antwoordde
ze. Maar laat me nu alsjeblieft alleen. Ik
ben overspannen en zenuwachtig en wil er
graag rustig over denken.
En mag ik over drie dagen je besluit hoo
it n? vroeg Ben.
Ja. Als je tot Vrijdag niets van me hebt
gehoord ben ik dien avond thuis.
Toen Ben was weggegaan zuchtte Nancy
diep. Ze wist dat als Ben langer had aange
drongen ze voor het verleidelijk voorste! zou
syn gezwicht.
Ik moet er rustig over denken, zei het
meisje In zichzelf. Ik moet het met meself
uitvechten.
dbOflTlt 3 ongevallen varaekwd voor een der vcSgênd^^rttkeeringen f 3000»~ verlies van telde armenT^elde beenen ot belde oogen f750»" doodeiykêii,T\fl<x>p f250.- 125.duim oX wysvlnger f 50.-^^^ f40.- anderen vinger
hoorde hy
een lantaq
„Dat is verschrikkeiyk tegenwoordig met
die verstekelingen," hoorde hy grommen en
daarna hoorde hy een ladder naar beneden
schuiven en een bevel om naar boven te ko
men. Toen hy op het dek kwam, werd hy door
een paar mannen bemonsterd, wat hem een
oogenblik naar zichzelf deed zien. HU stond
versteld. Hy was gekleed in een blauv? werk
pak en droeg zware schoenen; hy graaide In
z*n zakken en vond n zakmes, enkele shillings
en een enveloppe, gericht aan James Melbone
te Liverpool. Hoe hy ook trachtte den kapi
tein te overtuigen van het voor hem onbegrij
pelijk gebeuren, de kapitein bleef onbewogen
en kende geen medelyden met den verstekeling.
Hy kwam slechts te weten, dat hy aan boord
was van de „Invincible", welke zich reeds op
den oceaan bevond op weg naar San Francisco,
en dat hy zyn overtocht kon verdienen door als
stoker te werken of zou worden gevangen ge
zet. Rawiy protesteerde, hy vloekte zelfs; X was
alles vergeefsch. HU bleef James Melbone en
accepteerde ten slotte. lederen dag ging hij
haast geradbraakt door het zware werk naar
zyn <krlb en sliep zooals hy in geen dertig jaren
had kunnen slapen.
Toen bereikten ze San Francisco en Rawly
bezat slechts de enkele shillings van Melbone.
De kapitein, die zyn verhaal nog maar half
geloofde, streek de hand over het hart en als
uiterste dienst, dien hy bewUzen wilde, offreer
de hU Rawly den terugtocht tegen stokersgage.
En Rawiy accepteerde opnieuw.
HU verliet tenslotte het schip, toen zy Li
verpool weer hadden bereikt, en had zware
eelthanden. HU neusde In oude kranten en las
over zyn verdwijning en veronderstelling van
zelfmoord, en een paar dagen, by nader onder
zoek. bleek hem dat verschillende zyner maat
schappijen. welke slechts bestonden door zyn
persoonlijkheid, over den kop waren gegaan.
Dit alles beteekende het einde van zyn carrière.
„Als die Armstrong hier een hand In heeft,”
bedacht Rawiy woedend, „dan zal Ik me wreken
en hem ruïneeren, zooals hy my deed!"
Maar terwyl hy over wraak nadacht, be
greep hu de mislukking daarvan; hy zou nooit
Iets kunnen aanvoeren of uitrichten, zonder
een verklaring te moeten geven over zichzelf
en waarom hy naar een schip in de haven van
Liverpool zocht op een laten avond In Sep
tember.
En de heer Armstrong, die op datzelfde
oogenbllk bezig was een wit lint toe te strikken
om een huweiyksgeschenk. wist dat ook!