Olie, hitte, zand en nog eens olie
net Erfdeel
Sïrf uttAaal van den daq
De^bcfleJ'&oüe
BIER
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
SPRUTOL
Alleabonné’s ongevallen verzekerd
Uw eigen winkelier verkoopt
ROBlNSONschoenen
(Ingezonden Mededeeling).
75O.-^^r-^sif250.-125.-^^^
DONDERDAG 1 JUNI
IN ZUID-PERZIÈ
De vergiftigde storm
Een nieuw modespel
Yo-yo ia dood Leve Jig-Saw
De neef van Rin Tin Tin
*-
<3
De geheimen van het
Oostereiland
Zonder de olievelden van de
Anglo-Pereian zou het
land onbewoond
zijn
Zomer-
sproeten
verdwijnen spoedig
door een pot (-
donker-
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK. DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
- - -
S
niiiiiHiiiiiiniiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiifiiiiitiiiiiiiHiiiiHiiiiiiiitiiHiiiifiniiii
menschen
binnen-
hebben.
doos
„Kun je niet wachten tot we gaan
R-
3i
wel krügen zonder dat ik de kat stoor”
zei Willy.
Zoo schoof hü heel stilletjes de mid
delste doos opzij en haalde er eenige
biscuitjes uit, terwijl hij een oogje op
de kat hield.
andere doezen weg!” zei Willy.
,4a, maar doe het maar niet", zei
S
(Morgenavond vervolg).
te vinden.
1
aangenaam zijn u daar te ont-
HOOFDSTUK XXVIII
HET OUDE HUIS
(Slot volgt).
'■J
Willy Woensdag ..JDie middelste waar
biscuitjes inztten wil ik hebben".
Topsy keek met groote oogen naar
de kat. „Ik geloof dat zij zich too
thee drinken?” vroeg Topsy.
„Nee, maar toch kan ik die biscuitjes
da
id
P-
ha
an
iet
ie»
A.
id
e»
De
z. de spe
lnet onopgemerkt,
van de
Uit het Eagelscti vm
Joseph Hocking
haalde
vrüdde.
„Het
UIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIIUIII
I
Bij alle drogisten.
oor-
het
,Jk wil graag zoo’n
maar de kat ligt erop te slapen!" zei
„Je ziet, dat Polly in een vasten
slaap is. Neen, daar is veel meer voor
noodig om de kat wakker te krijgen
dan dit, hoor!"
houdt", zei Topsy.
,.En ik geloof dat zij net too hard
bleef doorslapen, al nam ik ook de
Hoogachtend,
NANCY TREVANION”-
Vergeten? Ik zal altijd verliefd op haar
blijven. Maar als ik haar krijg, zal ik dat trot-
sche ding wel klein krijgen.
Ja, heb ik je dat niet verteld? Ze heeft
me geschreven.
ieder apart gespeeld
vormen,
een groep van 4 personen te-
tegen een even sterke spelgroep.
voorwaarden moeten hetzelfde, d.
len precies even groot zijn. Dit systeem beant
woordt ten volle aan de speelwoede welke velen
menschen eigen is. Het gaat er maar om, wie
het eerst klaar is en dan moeten alle onder
deden aangewend zijn.
V
Tien
meisje.
Maar zaken zijn zaken.
ik weet wel dat u wettig gerechtigd
komst
spottend- triomfantelijk.
Neen. neen, er is niks van aan. Ik wil dat
je me hier niet komt bespotten. Maar toch was
de oude bang geworden. HM vond haar te rus
tig en te zeker van haar zaak.
Het zal me benieuwen wat ze hier weer
komt doen, zei de oude man nadenkend.
Komt ze hier? De jonge Jack sprong over
eind.
Wij drinken graag en drinken veel
Voor dorst en voor plezier.
En u>at er dan het best in glijdt
Was steeds het glaasje bier.
Doch alles mindert met den tijd,
Ook schijnbaar onze dorst.
Want er is in het laatste jaar
Veel minder bier gemorst.
De biertjes loopen achteruit.
Wij doen niet meer zoo mee.
En drinken limonade, kwast
Of water, koffie, thee!
Wat in- het vat is blijft er in,
Ook in de flesch of kan.
En op die wijze hapert nooit
De wijsheid in den man!
Geen mensch, die ook op zoo’n manier
Zijn bier te boven komt.
Zoodat de vraag naar bedsermoen
Tenslotte is verstomd!
De bierkaai laat men meer met rust,
Men redeneert niet los.
Want nuchterheid verschaft den
mensch
De oude Jack Beel zat met zMn zoon onder
portiek van Trevanion Court. Het was Sep-
en de zon begon al vroeg te dalen. De
rookte behaaglijk zijn pijp en keek uit
Heeft Nancy je geschreven?
De oude knikte bevestigend.
Waarom heb je er niks van gezegd?
Ik wou ereis kijken hoe je het zou opne
men. Hier heb je den brief.
Het briefje luidde als volgt:
„Geachte Heer.
Daar ik toevallig in Cornwall ben. kom ik
Woensdagmiddag op Trevanion Court. Het
zal me
moeten.
bij de Indische verder doorgevoerd is, zoodat
deze dt» jonger blijkt te zijn. Is Heversy's ont
dekking op zichzelf reeds interessant. zü wordt
het nog veel meer door de vragen, die zjj op-„
werpt en die voor de navorsching van de oor
spronkelijke bakermat der menschelüke cultuur
van buitengewoon groote beteekenis worden.
Heversy zelf (die eenigen tijd geleden een werk
over de voor-Arische cultuur in Indië, wier spo
ren hij heden nog in de taal en zekere plaats
namen in Hongarije meent te vinden gepubil»
ceerd heeft) is tot de veronderstelling gekomen,
dat de tafeltjes van 't Oostereiland, beschouwd
in het licht der verwante Indusvondsten. de
oudste getuigen van een schrift zijn, dat wellicht
in Mesopotamia gebruikt werd en dus veel ouder
is dan het Sumerische. Egyptische. Cretlsche,
kortom alle, die thans als het oudstegelden.
tetnber
oude i
o*** het prachtige landschap.
--Je hebt een goeden oogst gehad, nietwaar
Hjkt een roovers-roman uit vroeger
eeuwen", lachte Gerald Oliver, .jnaar ik geloof,
dat u toch nog aan het langste eind trekt!
Wacht een oogenblik!” en hij snelde naar bui
ten. Toen hü terugkwam had Constance nog
meer kaarsen aangestoken, en zette Gerald
twee koffers op tafel, welke Romford ónmid-
dellijk als de zijne herkende. Spoedig was vast
gesteld. dat de miniaturen daar inderdaad in
gepakt waren, en vertelde Gerald zün geschie
denis. „En.” eindigde hü zün verhaal, „het ziet
er naar uit, dat Rogers nog met een dames-
reis-ultzet in Holland zal aankomen!”
„Uitzet?” echode de oude heer Coverdale, „De
ben een ezel geweest, hoe geraffineerd deze op
lichterij ook in elkaar is gezet. Ik heb vüf-en-
dertig jaar lang niets gekocht dan oude din
gen en ik geloof, dat mün hoofd er door met
spinnewebben is komen te zitten. Het wordt
tijd, dat ik me bekeer, en iets moderns koop.
Wilt u mü toestaan, mevrouw, dat ik ,u een
nieuwen uitzet koop als schadeloosstelling, of
veel liever nog, als een buitengewoon genoegen b
voor een ouden man. die nu eerst begrupt, dat
men nooit eenzüdig behoort te worden!"
Daarop zaten ze in de groote ridderzaal en
dronken een glas heerlüken wün met hun ou-
verwachten nieuwen vriend.
Een paar uur later startten ze. in hun eigen
wagen nu, naar Ipswich.
IS VOOR VISCH.'T ALLERFIJNSTE WAT ER IS.
De slimheid van een vos!
Wij worden niet, maar leggen ons
Thans meer vrijwillig droog.
En houden zoo, wel niet het glas,
Maar wel de natie hoog!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
f'd
ning .zijn, dat het Jig-Saw voldoet aan den
drang naar scheppende werkzaamheid, die den
mensch aangeboren is. Want het levert den
speler het ruw-materiaal, hü moet de onregel
matige onderdeden tot een nieuwe constructie
samenvoegen. Een echte speler heeft geen mo
del noodig. Hü gaat te werk zonder te weten
waar hü uitkomt, hü begeeft zich op weg naar
het onbekende.
Jig-Saw wordt door
er kunnen zich ook partner-groepen
Zoo speelt b.
samen
Coverdale
een pauze.
De oude man keek zün zoon vol bewonde
ring aan. Arm en trotsch is ze. zei hü-
Wü bennen de eigenaars van de Court en zü
heeft een baantje op een fabriek.
En toch heeft ze de hoop nog niet opge
geven om het huls terug te koopen.
Hoe Weet je dat?
Heb geïnformeerd.
Is ze nog altüd op dat febriek?
Voor een maand was ze er nog.
Die tienduizend pond krügt ze immers
nooit bü mekaar. nooit van zün leven zal ze
het huis terug krijgen.
Neen nooit, zei Jack Sr. Maar ik zal
haar wel krijgen.
Ze zwegen allebei een poosje. Toen begon de
oude weer: Je kunt dT maar niet vergeten,
hè jong?
Wül Romford twee koffers bü den open haard
plaatste, „wat dunkt, zullen we ze eerst eens
bezien?Romford wil Jü even uit dien hoek
daar een groote kandelaber nemen en de kaar
sen aansteken?"
Doch Romford bereikte den hoek der zaal
niet; vóór hü daar was heengeloopen. voelde
hü plotseling een hevigen. doffen slag op het
achterhoofd: hü zakte ineen, bewusteloos.
Toen hü tot bewustzün kwam, zat hü vast
gebonden op een stoel. Natuurlük. Rogers en
zün compagnons waren een stel doortrapte
bedriegers
„Hoe is het met Jou, Romford?” hoorde Tfü
een vrü zwakke stem uit den anderen hoek
der zaal, welke hü terstond als die van zün
patroon herkende.
De jonge Jack keek op zün horloge. Als
ik dat geweten had.
Had-ie een ander kostuum aangetrokken,
vulde de oude lakoniek aan.
Waarom zou je Je mooi maken voor die
meid? Als Ik me niet vergis, komt ze net de op
rijlaan op. r
En inderdaad kwam Nancy met een vrien-
deHJken glimlach op het gezicht op het huls
aanstappen. Ze zag de beide mannen niet. Ze
had alleen oogen voor het huis en het land
schap.
Kük es goed naar d’r, fluisterde de oude,
ze is zoo trotsch als een pauw.
De jonge Jack gaf geen antwoord. Al zün
gevoelens voor het meisje waren opgevlamd
toen hü haar weer zag.
Denk er om. Jong, je geeft niks niemen
dal toe, waarschuwde Beel Sr.
De oude verschoof zün stoel, Nancy hoorde
het geluid, keek op en zag het tweetal zitten.
De oude man stond op om haar te begroeten.
Goeden dag, mr. Beel, zei Nancy. Hebt u
mün brief ontvangen?
Ja, en ik ben benieuwd waar u me over
wilt spreken. j
De oude voelde zich niet op zün gemak. Het
deerntje daar bracht hein van de wüs. Hoewel
ze eenvoudig gekleed was had ze zooiets on
miskenbaar lady-likes dat hü onwillekeurig
aan de oude tüden moest terug denken.
Hier hebt u ons allebei tegelük. Uw be
zoek heeft toch niets met die optie te maken,
vroeg de oude met onmiskenbaren hoon in zün
stem.
Daar kwam ik u juist over spreken, was
het,kalme antwoord.
Ik heb alle stukken hier. Er zün nog maar
een paar maanden over
Dat weet ik en ik vroeg me af....
Wat vroeg Je je af? vroeg de oude man
nieuwsgierig.
Of u me een uitstel zou willen toestaan.
De oude Jack grinnikte. Dat beviel hem, dat
ze een gunst kwam vragen.
duizend pond is veel geld, zei het
en drie leden van diens firma zou ontvangen
De heer Coverdale had deze ensceneering be
dacht, omdat de miniaturen, waarin Rogers
zooveel belang stelde, heel zeldzaam, maar
vooral uiterst kostbaar waren. Wanneer Co
verdale zün prijs zou noemen in een zakelüke
conferentie in de nuchtere sfeer van een mo-
derp kantoor, zou die prijs de uitwerking van
een bom kunnen hebben. Hier echter in de
romantische omgeving van een oud kasteel, bü
een glas ultgezochten wün. wanneer de minia
turen nog eens bezien konden worden bü een
romantischer belichting en geheel in de eigen
sfeer, zou het noemen van zün prijs veel aan-
nemelüker klinken. Romford wist ook. dat
Coverdale zich veel van dezen verkoop voor
stelde; Immers Coverdale had maanden ge
werkt om tenslotte de verlangde twaalf minia
turen büeen te brengen, wat hem des te moei-
lüker was geweest, daar deze miniaturen eenig
waren in haar soort en er absoluut geen meer
dan deze twaalf van bestonden.
Toen Romford zich aan het kasteel meldde,
opende hem Coverdale zelf de groote deur. Het
kasteel was in hét najaar onbewoond, en het
was te donker reeds voor Romford om alleen
den weg door de breede gangen
Toen zü de groote ridderzaal binnenkwamen,
waar de vier aanstaande koopers aan tafel
zaten, belicht door den schün van vele bran
dende kaarsen, kreeg Romford den Indruk, dat
hü nog nimmer vier zoo groote, sterk gebouw
de mannen had büeen gezien.
,MÜn secretaris heeft hier de miniaturen
bü zich, müne heeren,” zeide Coverdale, ter-
tv zal haar krügen, klonk het verachte-
UJk.
glimlach. t
Waar heb Je het dan? vroeg de oude man
ademloos.
Je loopt in den regel niet met 10.000 pond
in je taschje. nietwaar?
Ik geloof er niks van. Hoe kom je er aan?
Staat er in de acte iets van dat u de her-
van het geld moet weten? klonk het
Prachtig Jong. Het land Is rijk en de vel
den brengen bet meeste op uit cig heele buurt.
En toch, bromde de oude. ben ik niet te
vreden. Ik had gewild dat je Nancy had gekre
gen. jong.
Enkele jaren geleden vertrok een Nederland-
sche familie naar China om zich voorgoed in dit
'.and te vestigen. Zü nam met zich mee hun
trouwen hond, die zich zeer verheugd toonde
over de veranderingen in zün saai bestaan.
Vaak ging het dier met mevrouw uit wandelen
en op een kwaden dag kwamen geen van belden
terug. Het gevolg was, dat de heer des huizes
begon te vreezen. dat vrouw en hond door de
bandieten gevangen genomen waren. Want aan
wie anders dan aan de bandieten denkt men,
wanneer iemand zoek is?
Maar kort nadien kwam de hond doodver
moeid bü zün baas aan. Hü had een briefje in
zün halsband, geschreven door de vrouw en de
plaats aanduidend waarheen de bandieten haar
hadden vervoerd. Een sterke politiemacht ver
trok naar de plaats, die de vrouw had aange-
gegeven Het was meer dan honderd kilometer
ver, waarbü nog de omstandigheid komt, dat
de bandieten de vrouw en haar hond in een
auto hadden meegenomen, zoodat het dier te
grooter moeilükheden had om den weg terug te
vinden.
Dit krasse staaltje bleef
Behalve de vreugde voor de redding
vrouw, beleefde men nog bewondering voor
de prestatie van den hond. Hü kwam natuurlük
in de krant, werd gefilmd en was de held van
den dag.
Ja.
bent.
- Juist wettelük, viel de oude haar In de
rede. en we moeten ons aan de wet houden,
juffertje....
Het tot Chili behoorende Oostereiland in den
Stillen Oceaan staat bü de archaeologen hoog
aangeschreven. Het heeft dit te danken aan
zün oeroude, tot 20 meter hooge steenen beel
den, die in zonderlinge tegenstelling met het
kleine eiland, dat door nauwelüks 300 menschen
bewoond wordt een gigantische begraafplaats
schünen te vormen. Bovendien werden om
streeks het midden der vorige eeuw door Fran-
sche missionarissen een aantal houttafeltjes met
onbekende schrüfteekens ontdekt, die thans in
verschillende Europeesche en Amerikaansche
museums te zien zün. Volgens een overlevering
der inboorlingen, die tot het schoone ras der
Polynesiërs behooren zou hun stamvader, die
omstreeks 1300 op het eiland kwam, deze ta
feltjes meegebracht hebben. Tot heden is het
nog wel niet gelukt de schriftteekens, waar
in men geslachtstabellen vermoedt, te ontcij
feren. maar zü hebben nieuwe beteekenis ge
kregen door een verrassende ontdekking, welke
dezer dagen gedaan werd door den Hongaar-
schen geleerde Wilhelm V. Heversy, die momen
teel in Parüs woont.
De archaeologen van Britsch-Indië onder
leiding van Sir Joh Marschall zün sinds eeni
gen tüd werkzaam langs de boorden van den
Indus. Zü hebben, daar getuigenissen van een
hoogontwikkelde cultuur- ontdekt die veel ouder
is dan de „Arische” (Oost-Indo-Germaansche)
immigratie waarvan men tot heden aannam,
dat zü op haAr tochtxslechts een cultuurlooze
oerbevolking ontmoet had. De gevonden
konden van die voor-Arische cultuur van
Sundusdal zün zooals in 't verslag van den
Hongaarschen geleerde met voorbeelden ge
staafd is in dezelfde teekens geschreven
als die van het Oostereiland, dat op 25000 ki
lometer afstand ligt. Het eenige verschil is, dat
de vereenvoudigde schrüfwüze, waarin zich de
ontwikkeling van alle schriftteekens uitdrukt.
ver den landweg suisde een mooie, don-
f 1 kerblauwe auto. Een two-seater. waarin
een jonge man met licht-gebruind gezicht
en aangename trekken aan het stuurrad en
naast hem een frisch, allerliefst, donkerblond
meisje. Even later stopte de wagen kalm voor
een van die prettige, goedlngerichte landher-
bergen uit Oud-Engeland, en zeide de jonge
man tot het meisje: „Hier ziet het echt gezel
lig uit, 't is half zeven, dus tüd, dat we iets
eten, nietwaar?"
„Gelukkig," antwoordde het meisje, „ik be
gon al te denken, dat je me van honger wilde
laten omkomen.” Ze sprong tegelük met hem.
vlug en lenig, uit den wagen, en in haar char
mant reiscostuum zou niemand vermoed heb
ben, dat zij weinige uren tevoren, deftig in
het wit gekleed haar naam. Constance André,
had verwisseld voor mevrouw Gerald Oliver.
Een uur later, na het diner alle eer te
hebben aangedaan, vertrokken ze naar Ips
wich. waar ze zouden overnachten. Hun wagen
was wat naar voren gezet, daar een touringcar
was aangekomen, die anders het verkeer op
den landweg zou belemmerd hebben.
„Tegen negen uur kunnen we er zün.” merk
te Gerald op, „dat is een mooie tüd.”
Terwül het Jonge echtpaar nauwelüks een
kwartier was vertrokken, stapte uit dezelfde
restauratie een andere jongeman in de frlssche
avondlucht. HU riep den portier: „Hallo, waar
is mün wagen? Ik liet hem hier voor den in-'
gang staan, t Is een donkerblauwe two-sea
ter.”
„O. die is wat achteruit gezet om die tou-
ring-car wat meer ruimte te geven. U vindt
uw wagen daar pal achter.”
„Dank je,” antwoordde de jongeman en ver
dween achter de tourlng-car In de scheme
ring.
Het was tegen half tien als Constance en
Gerald Oliver zich naar hun gezellig Ingerich
te hotelkamer begaven. Gerald wachtte tot de
koffers waren bovengebracht: „Als jü nu een
en ander uitpakt, Constance, zal ik even naar
den auto gaan, en hem in de garage brengen.”
Hü wilde juist de kamer uitgaan, toen een ver
baasde uitroep van Constance hem deed om
zien. .Maar dat zün onze koffers heelemaal
niet!" riep ze uit. Gerald zag toe:
„Waarachtig, dat zün oude, versleten din
gen!” bevestigde hü- „Dat moet een vergis
sing zün. Ik zal eens even gaan zien.”
Hü bleef büna een half uur wèg-Constzftce
werd bezorgd, en half angstig, half nieuws
gierig, keek ze hem vragend aan, toen hü te
rugkwam.
„Daar
r wil rrct acuut.
„Ik leef nog, en dat is tenminste iets,” aN^^^
woordde hü.
,4e bent zeker, net als Ik, gebonden?’ vroeg
na
••■■•••■•«■•ssssssszasMsassssssassssa
i
men ons hooren
zal, als we roe-
pen. De opzich- bldUWC ülltO
ter woont in het
■■•■••«••■•■••sssssassssssssssasssssBSSsisssaèMMSSsI
andere deel van
het kasteel. Het zal al wel nacht zün en hü
zal reeds lang te bed zün.”
„We kunnen het in ieder geval probeeren
met schreeuwen Ik geloof, dat de terrasdeuren
openstaan.”
Ze schreeuwden zoo hard ze konden, maar
tevergeefs. Plotseling na enkele nieuwe pogin
gen hoorde ze voetstappen op het grint; een
vrouwenstem riep: „Wat was dat, Gerald?
Toch geen spoken?”
Daarop volgde een hartelüke schaterlach:
„Maar Constance! Spoken kunnen toch be-
zwaarlük over zooveel geluld beschikken!"
„Juist", schreeuwde Romford uit alle macht,
„maar als u ons niet gauw bevrijdt, zullen we
spoedig Uiken zün!”
Dan hoorden ze zeggen„Het komt achter
die open deuren vandaan. We zullen eens zien”,
waarop de vrouwenstem antwoordde: .Maar
wees vooral voorzichtig. Gerald, je kunt nooit
weten.”
Toen hoorden ze twee
komen.
„Als u lucifers heeft, en de kaarsen op de
tafel in het midden van deze zaal aansteekt,
zult u ons vinden” begon sir Coverdale. Gerald
stak een aantal kaarsen aan en zag de beide
mannen, ieder in een hoek der zaal, gebon
den op een stoel zitten.
„Wat is hier gebeurd?" vroeg hü. waarop
Romford het voorgevallene in het kort ver
en Gerald hen van hun touwen be-
Ongeveer een jaar geleden begon het Yo-Yo-
spel van Amerika uit z'n triomftocht over de
geheele wereld. Als een besmettelüke ziekte ver
overde het zoowel de nieuwe als de oude we
reld. Yo-Yo-spelers kwamen uit het verre Oos
ten naar Europa, om een weetgierig volk in
deze moeilüke kunst te onderrichten. Er waren
menschen. die in 't geheel niet gebrand waren
op deze nieuwe mode, en anderen, die haar een
nieuw bestaan te danken hadden; men herin
nert zich, dat het opkomen der Yo-Yo een kwij
nende Industrie nieuwe arbeidsmogelükheden
verschafte.
Yo Yo is thans dood, haast geen mensch
spreekt er meer van. Maar er staat reeds 'n
opvolger gereed, die, wanneer niet alle voor-
teekenen bedriegen, hetzelfde wereldsucces zal
boeken. Voorloopig triomfeert de Jig Saw nog
uitsluitend in Amerika.
Maar ook deze mode zal naar ons komen.
De verspreiding van het nieuwe spel in de Ver-
eenigde Staten kent geen grenzen. Experts be
rekenen de spelen, die wekelüks verkocht wor
den op 2% millioen stuks, ongeacht de hon
derdduizend, die terzelfdertüd naar Canada uit
gevoerd werden. Wanneer men bedenkt, dat
leder spel verschillende personen vermaken kan.
bereikt het getal Jig Saw-spelers in Amerika
een aanzlenlüke hoogte. Het Jig Saw is 'n spel
als geknipt voor slechte tüden. Menschen. die
geen geld hebben om uit te gaan, vinden
daarin afleiding en gezelligheid.
Wat Is de oorzaak, dat dit spel zoo buitenge
woon gewild is? Waarin ligt dan toch de beko
ring van dit spel, dat slechts daarin bestaat,
om tallooze onderdeeltjes van onregelmatigen
vorm tot een aaneengesloten geheel te voe
gen?
Wanneer men een enthousiast Jig-Sawspeler
vraagt, antwoordt hü. dat hü van spel houdt,
omdat het hun kalmeert en afleiding bezorgde.
Enthousiasten noemen het spel zelfs een
geestelük vscdssl. De psycholoog zal van mee-
Dus u bedoelt dat u zich precies aan de
overeenkomst wil houden?
Ja. Ik heb zwart op wit dat de optie vüf
Jaar zou duren en als u met de 10.000 pond
niet voor half Juni kunt betalen, dan....
Zoudt u me werkelük geen uitstel willen
geven? pleitte ze.
Uitstel geven? Nooit....
Tien duizend pond is veel geld, hield ze
aan. Stel u voor dat ik u contant 50000 gaf en
verder büvoorbeeld vüf jaar lang 1000 per
jaar....
Zou dat kunnen? vroeg de oude snel.
Kun jü aan 5000 pond komen tegen aanstaan-
den Juni?
Er lag verwondering en ontsteltenis in de
oogen van de beide Beels.
Dan zouden we over den rentevoet kun
nen praten, zei Nancy bloemzoet.
Op dat oogenblik mengde zich de Jonge Jack
in het gesprek.
Miss Nancy, ik ben bang dat ik me den
laatsten keer onhebbeUJk heb gedragen
Praat u daar alstublieft niet over, klonk
het uit de hoogte.
De oude merkte den klank In haar stem en
hü nam het voor zün zoon op.
Denk er aan. Jack, wü zün hier de baas,
en zich tot het meisje wendend:
En dacht je dat ik tevreden sou zün met
die 5000 pond? Neen juffie, dat zal niet gaan..
Ik geef je nog geen minuut uitstel. Als je den
15en Juni om één minuut over twaalven komt,
dan is de optie vervallen, begrüp je?
T T et zuiden van Perziè is een gloeiend heete
H landstreek, waar het slecht wonen Is. De
A zon schünt er zonder meelü en de stof
maakt de lucht dik. De menschen, die gedwon
gen Zün daar te verbiven, hebben een ietwat
andere opvatting over het zonnige Zuiden, dat
wü Noordelingen steeds als een sprookjesland
wenschen te beschouwen.
Vraag niet hoe ellendig zü zich moeten voe
len, die niet eens op vacantie zün in Zuid-Per-
zié, maar die er moeten werken en hard wer
ken Toch zün er van die menschen en er zün
zelfs geen andere, want niemand zoekt zün
vacantie door te brengen in die hitte, die
mensch en dier het leven betwist van dag tot
dag
E-Mohamera is de stad, die daar de streek
beheerscht. Men noemt dit een stad, maar
eigenlük is het slechts een verzameling huizen
en menschen. die niet op stad of stedelingen
Uiken De huizen zün van leem en bakken en
Kbeuren in de zon. De eenige troost dien de
menschen hebben, is het üswater en het baden
in de rivier, die langs de .stad" stroomt. Maar
ook dat is een twüfelachtig genoegen, want de
rivier wordt onveilig gemaakt door haaien, die
vrijwel dagelüks slachtoffers maken. Niettegen
staande dat gaan de menschen toch baden,
waaruit men gelieve af te leiden, dat het leven
zonder baden eenvoudig niet vol te houden is.
Dan liever zün leven wagen, dan zonder de
verfrissching van het rivierbad te moeten le
ven. Wü uit het Noorden vragen ons af. ot het
stadsbestuur niet verstandig zou doen met een
afbakening te maken, zoodat de menschen. die
bet baden niet kunnen laten, zich dit simpele
genoegen kunnen verschaffen, zonder dat zü
ieder oogenblik een moordaanslag van de haaien
hebben te vreezen. Maar dit behoort alweer tot
de geheimen van het Oosten, geheimen die tal
rijk zün en voor ons gevoel onoplosbaar.
Zoo is het ook gesteld met het reizen. Wie
meent dat hü ergens op tüd zal aankomen, ver
gist 4ch. De trein komt steeds uren te laat.
Men kent niet de waarde van den tüd, die im
mers slechts een stuk van de eeuwigheid is.
Hel gaat hier als in China, de tüd telt niet
mee. De treinen zün er ook voornamelük voor
de vreemdelingen en zü zün het ook, die den
spoorweg aanleggen, omdat het voor de bewo
ners zelf te inspannend zou zün en te lang
van duur. De spoorweg van Zuid-Perzië hangt
nauw samen met de olievelden, die door de
Anglo Persian Oil Company worden geëxploi
teerd. De ambtenaren van deze maatschappü
hebben dus volop gelegenheid met het verschrik-
kelüke klimaat kennis te maken, alsmede met
bet „comfort" der Zuid-Perzische steden. Daar
is b.v. de stad Nasrieh, dat geen kip het leven
gezellig kan maken en dat een van de heetste
steden der wereld is. Men slaapt er op de da
ken, voor zoover men dat slapen kan noemen,
want zelfs zonder deken of laken is het een
heete boel, die het slapen eer belemmert dan
bevordert. Eten doet men onder den grond en
niet in een soort kelder, maar in een soort mün,
want men moet soms tien meter afdalen om
tot een behoorlüke koelte te geraken. En dan
nog zitten de mannen half ontkleed aan tafel,
een luxe, die zü zich kunnen permitteeren, om
dat de dames verre zün. Aan tafel zitten’ is
bout gesproken. Zü liggen op matrassen en
komen er slechts met de grootste moeite af,
volgegoten met ijswater.
Maar deze verfoeilüke hitte is niet de eenige
plaag in dit verfoeilük land. Het kan er ook
stormen en de storm is geen gewone storm,
maar wordt een vergiftigde storm genoemd,
omdat de tornado, die aan de kust ontstaat en
het land binnensuist, koorts en verderf zaait.
De storm beweegt zich tergend langzaam en
gaat vergezeld van een dikke stofwolk, die over
al doordringt en waar geen karavaan of huis
veilig voor is. Alles, mensch en dier, kruipt
weg. De menschen liefst zoo diep mogelük on
der den grond, alsof een vüandelük vliegeska-
'der gasbommen had geworpen. En als de
storm bedaard is. dan komen de menschen
voor den dag met gezwollen gezichten en be
nauwde borst. Zü hebben lust tot braken en
zün heelemaal van streek. Oogen, ooren, neus
en mond hebben stof genomen, het haar zit
vol viezigheid en een aantal dieren houdt het
leven niet, maar stikt onder de vergiftigde stof.
Ook de menschen, die geen toevlucht hebben
kunnen zoeken onder de hulzen, omdat zü
zwervers zün en dus geen kuis tot hun be
schikking hebben, bezwüken meestal. Zoo treft
men na den storm meermalen de lüken aan
van bedelaars langs den weg, of van karavanen
in de woestün. Ja. deze storm is wel de grootste
plaag van die gezegende streek. Want het is
niet alleen de stof, die den mensch bedreigt,
maar ook de verhoogde hitte, die den storrp
vergezelt en die teveel van mensch en dier
vergt, zoodat de arme slachtoffers, die zich niet
bütüds konden dekken, stikken van de hitte.
In dit heerlük land ligt ook de stad Disfoel
en dat is wel het toppunt van ongemak en
ellende. De stad is eigenlük een kolonie, heel
in de steile oevers van de rivier. Die oevers
vertoonen een aantal gaten, waar de menschen
in en uit kruipen. Boven deze holen staan weer
huizen, die dus op een respectabele hoogte zün
gebouwd. Deze stad telt zoowaar nog 50 000 in
woners. Wie in dit oord binnentreedt, krügt het
gevoel dat hü zün laatsten levensdag tegemoet
gaat. Drinken is er niet te krügen. Een hotel is
er volstrekt onbekend en droge rozünen zün
vrüwel het eenige voedsel. Bovendien krioelt
de stad van de bedelaars, die half naakt en
büna allen ziek rondzwerven en het den vreem
delingen lastig maken. Zü vechten pp leven en
dood om een aalmoes. Deze aalmoes is dan
hoogstens een stukje vleesch of worst, dat hun
wordt toegeworpen.
Zooals men ziet, geen enkele reden kan er
voor een verstandig en niet volstrekt krank
zinnig mensch bestaan, om zich hier te vesti
gen. Als er één landstreek ter wereld is. waar
het wonen onmogelük wordt gemaakt, dan is
het in Zuid-Perzië. En toch.... er is een oor
zaak voor deze bevolking. Er zün n.l. olievelden,
de olievelden van de Anglo-Persian, en die
hebben de menschen daarheen gelokt. Daarvoor
komen de menschen, belust op geld of gedwon
gen te vechten voor een schraal bestaan. Daar
voor vechten Engeland en Perzië reeds jaren.
De olievelden zün om te zetten in kapitaal en
de millloenen die er verdiend worden, vloeien
weliswaar niet in de zakken van hen, die als
het ware hun leven laten in die smoorheete
hel, maar er valt althans iets af, waarvoor zü
eten kunnen koopen of wat er op lükt. Levens
vreugde en geluk is er echter heelemaal niet -
te koop.
Welnu,* om dit ellendige land, dat olievelden
bergt, en dat nog Engelsch bezit is, strijdt Per-
zlë, die het best wil overnemen en beweert de
elgenlüke bezitter te zün. De ambtenaren der
maatschappü, die in de Perzische hel moeten
leven, verdienen weer een stuiver meer en zelfs
zoo, dat zü een betrekkelük comfort kunnen
scheppen, en zoowaar nog aan sport doen. Maar
dit alles weegt in de verste verte niet op tegen
de ellendige ontberingen, die zü moeten lüden.
Nauurlük trachten de bezitters der olievelden
zooveel nwgelük olie in het land zelf te ver-
koopen. De reclameblljetten zün legio, maar de
Perzen zün wel de kleinste afnemers van de
Anglo-Persian. Zü betrekken voornamelük hun j
olie uit Rusland, omdat die goedkooper is. De
concurrentie is dus geweldig en men vraagt zich
met verbazing af waarom de Engelschen, die
toch goedkooper kunnen zijn dan de Russen,
omdat zü in het land zelf produceeren, hun
prijzen niet verlagen. De heeren zullen daar wel
hun reden voor hebben.
Soms stügt de prüs van de benzine ineens
en dat is dan ook een gevolg van het groote
verbruik, dat de Engelsche vloot, die in den
Indtachen oceaan ligt en op manoeuvre gaat,
plotseling veroorzaakt. Op zulk een oogenblik
kan de vreemdeling nauwelüks aan benzine ko
men voor zün auto, omdat alle garages uitver
kocht zün. Dit duurt soms ge ruimen tüd en er
is niets aan te doen. Intusschen vechten de be
langhebbenden door en niemand kan voorspel
len wie het winnen ml.
Ook dit is een van de ellendige factoren, die
dit land onbewoonbaar maken. Koevele zün
er
hebben we onszelf een mooie poets
gebakken!” zei hü-' „We zün in den verkeer
den wagen weggereden. Iemand moet na ons
zün gekomen in precies eenzelfden wagen. En
door het verplaatsen der auto's voor die
tourlng-car, hebben wü in hetJ halfduister den
anderen wagen genomen. Ik merkte wel iets
vreemd, maar ik heb er verder niet opgelet,
t Is niets om te lachen, maar ik zou het ge
zicht wel willen zien van dien ander als hü
de vergissing ontdekt."
Constance zag hem sprakeloos aan. Dan
merkte ze op: „Maar onze kleeren, mün reis-
uitzet!"
„Misschien vinden we een sleutel." schertste
Gerald, „ik heb den wagen nauwkeurig onder
zocht en vond in de tasch naast de stuurplaats
een brief. We zullen eens leaen. Luister:
„Beste Romford. Zorg VrijAagavond tegen
negen uur 's avonds hier in Clarion in de To
wers te zün met de miniaturen. Ik kan ze
waarschünlük uitstekend verjeoopen. Rogers
vertrekt morgen reeds naar Holland; t is dus
de beste kans. Met groeten. Coverdale.”
Nu dat brengt ons tenminste het adres. Ik
moet wel een heel eind terug en dan naar
Clarion, doch ik weet tenminste waar ik den
wagen kan inwlsseïên.”
.Maar ik ga met je mee," besliste Constance.
„Ik zou hier niet alleen kunnen achterblüven.
En bovendien, ik hoor nu toch immers voor
altüd bü je. En zoo’n avontuurlüken tocht wil
ik niet missen.”
Intusschen had John Romford, privé-secre-
taris van Sir Edward H. Coverdale, een zeer
bekend handelaar in kostbare oude schilde
rijen, op den aangegeven tüd het oude kasteel,
de Towers, bereikt. Hü wist, dat de heer Co
verdale op zün zomerverblüf den heer Rogers
Dan weet ik wat! zei hü lachend. iets
buitengewoon dramatisch, Nancy. Laten we
meteen gaan trouwen!
Het zou heerlük zün, John, zei ze stralend.
Maar het kan niet. Als ik trouw, moet dat
Tan Trevanion Court uit gebeuren. Ik wil in de
oude kerk trouwen en samen met jou naar het
oude huls terug gaan. Maar je bent een schat
*“t Je op hét idee bent gekomenl
Ik begrüp het beter dan u lief zal zün. zet
Nancy uit de hoogte; want ik had gedacht
dat als u een beetje toeschietelük en mensche-
hjk was geweest, dan zou ik het ook zün.
JÜ toeschietelük? Wat heb jü om toe
schietelük te wezen?
Kük eens. Ik heb de verkoopvoorwaarden
nog eens nagezien en daar staat in dat het
huis en de bügebouwen in goeden staat moe
ten worden gehouden. Ik heb eens rondgeke
ken en ik heb gezien dat het me handen vol
geld zal kosten om alles weer in den staat te
krijgen waarop het op den dag van den ver
koop verkeerde. Verder staat in de koogacte
dat ik u direct uit het huis kan laten zetten
zoodra ik 10.000 pond heb betaald en
Wat bedoel je, stotterde de oude. Wil
je zeggen dat je het geld hebt?
Inderdaad, zei Nancy, met een allerliefsten