Olie, hitte, zand en nog eens olie net Erfdeel Sïrf uttAaal van den daq De^bcfleJ'&oüe BIER ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN SPRUTOL Alleabonné’s ongevallen verzekerd Uw eigen winkelier verkoopt ROBlNSONschoenen (Ingezonden Mededeeling). 75O.-^^r-^sif250.-125.-^^^ DONDERDAG 1 JUNI IN ZUID-PERZIÈ De vergiftigde storm Een nieuw modespel Yo-yo ia dood Leve Jig-Saw De neef van Rin Tin Tin *- <3 De geheimen van het Oostereiland Zonder de olievelden van de Anglo-Pereian zou het land onbewoond zijn Zomer- sproeten verdwijnen spoedig door een pot (- donker- AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK. DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL - - - S niiiiiHiiiiiiniiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiifiiiiitiiiiiiiHiiiiHiiiiiiiitiiHiiiifiniiii menschen binnen- hebben. doos „Kun je niet wachten tot we gaan R- 3i wel krügen zonder dat ik de kat stoor” zei Willy. Zoo schoof hü heel stilletjes de mid delste doos opzij en haalde er eenige biscuitjes uit, terwijl hij een oogje op de kat hield. andere doezen weg!” zei Willy. ,4a, maar doe het maar niet", zei S (Morgenavond vervolg). te vinden. 1 aangenaam zijn u daar te ont- HOOFDSTUK XXVIII HET OUDE HUIS (Slot volgt). '■J Willy Woensdag ..JDie middelste waar biscuitjes inztten wil ik hebben". Topsy keek met groote oogen naar de kat. „Ik geloof dat zij zich too thee drinken?” vroeg Topsy. „Nee, maar toch kan ik die biscuitjes da id P- ha an iet ie» A. id e» De z. de spe lnet onopgemerkt, van de Uit het Eagelscti vm Joseph Hocking haalde vrüdde. „Het UIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIIUIII I Bij alle drogisten. oor- het ,Jk wil graag zoo’n maar de kat ligt erop te slapen!" zei „Je ziet, dat Polly in een vasten slaap is. Neen, daar is veel meer voor noodig om de kat wakker te krijgen dan dit, hoor!" houdt", zei Topsy. ,.En ik geloof dat zij net too hard bleef doorslapen, al nam ik ook de Hoogachtend, NANCY TREVANION”- Vergeten? Ik zal altijd verliefd op haar blijven. Maar als ik haar krijg, zal ik dat trot- sche ding wel klein krijgen. Ja, heb ik je dat niet verteld? Ze heeft me geschreven. ieder apart gespeeld vormen, een groep van 4 personen te- tegen een even sterke spelgroep. voorwaarden moeten hetzelfde, d. len precies even groot zijn. Dit systeem beant woordt ten volle aan de speelwoede welke velen menschen eigen is. Het gaat er maar om, wie het eerst klaar is en dan moeten alle onder deden aangewend zijn. V Tien meisje. Maar zaken zijn zaken. ik weet wel dat u wettig gerechtigd komst spottend- triomfantelijk. Neen. neen, er is niks van aan. Ik wil dat je me hier niet komt bespotten. Maar toch was de oude bang geworden. HM vond haar te rus tig en te zeker van haar zaak. Het zal me benieuwen wat ze hier weer komt doen, zei de oude man nadenkend. Komt ze hier? De jonge Jack sprong over eind. Wij drinken graag en drinken veel Voor dorst en voor plezier. En u>at er dan het best in glijdt Was steeds het glaasje bier. Doch alles mindert met den tijd, Ook schijnbaar onze dorst. Want er is in het laatste jaar Veel minder bier gemorst. De biertjes loopen achteruit. Wij doen niet meer zoo mee. En drinken limonade, kwast Of water, koffie, thee! Wat in- het vat is blijft er in, Ook in de flesch of kan. En op die wijze hapert nooit De wijsheid in den man! Geen mensch, die ook op zoo’n manier Zijn bier te boven komt. Zoodat de vraag naar bedsermoen Tenslotte is verstomd! De bierkaai laat men meer met rust, Men redeneert niet los. Want nuchterheid verschaft den mensch De oude Jack Beel zat met zMn zoon onder portiek van Trevanion Court. Het was Sep- en de zon begon al vroeg te dalen. De rookte behaaglijk zijn pijp en keek uit Heeft Nancy je geschreven? De oude knikte bevestigend. Waarom heb je er niks van gezegd? Ik wou ereis kijken hoe je het zou opne men. Hier heb je den brief. Het briefje luidde als volgt: „Geachte Heer. Daar ik toevallig in Cornwall ben. kom ik Woensdagmiddag op Trevanion Court. Het zal me moeten. bij de Indische verder doorgevoerd is, zoodat deze dt» jonger blijkt te zijn. Is Heversy's ont dekking op zichzelf reeds interessant. zü wordt het nog veel meer door de vragen, die zjj op-„ werpt en die voor de navorsching van de oor spronkelijke bakermat der menschelüke cultuur van buitengewoon groote beteekenis worden. Heversy zelf (die eenigen tijd geleden een werk over de voor-Arische cultuur in Indië, wier spo ren hij heden nog in de taal en zekere plaats namen in Hongarije meent te vinden gepubil» ceerd heeft) is tot de veronderstelling gekomen, dat de tafeltjes van 't Oostereiland, beschouwd in het licht der verwante Indusvondsten. de oudste getuigen van een schrift zijn, dat wellicht in Mesopotamia gebruikt werd en dus veel ouder is dan het Sumerische. Egyptische. Cretlsche, kortom alle, die thans als het oudstegelden. tetnber oude i o*** het prachtige landschap. --Je hebt een goeden oogst gehad, nietwaar Hjkt een roovers-roman uit vroeger eeuwen", lachte Gerald Oliver, .jnaar ik geloof, dat u toch nog aan het langste eind trekt! Wacht een oogenblik!” en hij snelde naar bui ten. Toen hü terugkwam had Constance nog meer kaarsen aangestoken, en zette Gerald twee koffers op tafel, welke Romford ónmid- dellijk als de zijne herkende. Spoedig was vast gesteld. dat de miniaturen daar inderdaad in gepakt waren, en vertelde Gerald zün geschie denis. „En.” eindigde hü zün verhaal, „het ziet er naar uit, dat Rogers nog met een dames- reis-ultzet in Holland zal aankomen!” „Uitzet?” echode de oude heer Coverdale, „De ben een ezel geweest, hoe geraffineerd deze op lichterij ook in elkaar is gezet. Ik heb vüf-en- dertig jaar lang niets gekocht dan oude din gen en ik geloof, dat mün hoofd er door met spinnewebben is komen te zitten. Het wordt tijd, dat ik me bekeer, en iets moderns koop. Wilt u mü toestaan, mevrouw, dat ik ,u een nieuwen uitzet koop als schadeloosstelling, of veel liever nog, als een buitengewoon genoegen b voor een ouden man. die nu eerst begrupt, dat men nooit eenzüdig behoort te worden!" Daarop zaten ze in de groote ridderzaal en dronken een glas heerlüken wün met hun ou- verwachten nieuwen vriend. Een paar uur later startten ze. in hun eigen wagen nu, naar Ipswich. IS VOOR VISCH.'T ALLERFIJNSTE WAT ER IS. De slimheid van een vos! Wij worden niet, maar leggen ons Thans meer vrijwillig droog. En houden zoo, wel niet het glas, Maar wel de natie hoog! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) f'd ning .zijn, dat het Jig-Saw voldoet aan den drang naar scheppende werkzaamheid, die den mensch aangeboren is. Want het levert den speler het ruw-materiaal, hü moet de onregel matige onderdeden tot een nieuwe constructie samenvoegen. Een echte speler heeft geen mo del noodig. Hü gaat te werk zonder te weten waar hü uitkomt, hü begeeft zich op weg naar het onbekende. Jig-Saw wordt door er kunnen zich ook partner-groepen Zoo speelt b. samen Coverdale een pauze. De oude man keek zün zoon vol bewonde ring aan. Arm en trotsch is ze. zei hü- Wü bennen de eigenaars van de Court en zü heeft een baantje op een fabriek. En toch heeft ze de hoop nog niet opge geven om het huls terug te koopen. Hoe Weet je dat? Heb geïnformeerd. Is ze nog altüd op dat febriek? Voor een maand was ze er nog. Die tienduizend pond krügt ze immers nooit bü mekaar. nooit van zün leven zal ze het huis terug krijgen. Neen nooit, zei Jack Sr. Maar ik zal haar wel krijgen. Ze zwegen allebei een poosje. Toen begon de oude weer: Je kunt dT maar niet vergeten, hè jong? Wül Romford twee koffers bü den open haard plaatste, „wat dunkt, zullen we ze eerst eens bezien?Romford wil Jü even uit dien hoek daar een groote kandelaber nemen en de kaar sen aansteken?" Doch Romford bereikte den hoek der zaal niet; vóór hü daar was heengeloopen. voelde hü plotseling een hevigen. doffen slag op het achterhoofd: hü zakte ineen, bewusteloos. Toen hü tot bewustzün kwam, zat hü vast gebonden op een stoel. Natuurlük. Rogers en zün compagnons waren een stel doortrapte bedriegers „Hoe is het met Jou, Romford?” hoorde Tfü een vrü zwakke stem uit den anderen hoek der zaal, welke hü terstond als die van zün patroon herkende. De jonge Jack keek op zün horloge. Als ik dat geweten had. Had-ie een ander kostuum aangetrokken, vulde de oude lakoniek aan. Waarom zou je Je mooi maken voor die meid? Als Ik me niet vergis, komt ze net de op rijlaan op. r En inderdaad kwam Nancy met een vrien- deHJken glimlach op het gezicht op het huls aanstappen. Ze zag de beide mannen niet. Ze had alleen oogen voor het huis en het land schap. Kük es goed naar d’r, fluisterde de oude, ze is zoo trotsch als een pauw. De jonge Jack gaf geen antwoord. Al zün gevoelens voor het meisje waren opgevlamd toen hü haar weer zag. Denk er om. Jong, je geeft niks niemen dal toe, waarschuwde Beel Sr. De oude verschoof zün stoel, Nancy hoorde het geluid, keek op en zag het tweetal zitten. De oude man stond op om haar te begroeten. Goeden dag, mr. Beel, zei Nancy. Hebt u mün brief ontvangen? Ja, en ik ben benieuwd waar u me over wilt spreken. j De oude voelde zich niet op zün gemak. Het deerntje daar bracht hein van de wüs. Hoewel ze eenvoudig gekleed was had ze zooiets on miskenbaar lady-likes dat hü onwillekeurig aan de oude tüden moest terug denken. Hier hebt u ons allebei tegelük. Uw be zoek heeft toch niets met die optie te maken, vroeg de oude met onmiskenbaren hoon in zün stem. Daar kwam ik u juist over spreken, was het,kalme antwoord. Ik heb alle stukken hier. Er zün nog maar een paar maanden over Dat weet ik en ik vroeg me af.... Wat vroeg Je je af? vroeg de oude man nieuwsgierig. Of u me een uitstel zou willen toestaan. De oude Jack grinnikte. Dat beviel hem, dat ze een gunst kwam vragen. duizend pond is veel geld, zei het en drie leden van diens firma zou ontvangen De heer Coverdale had deze ensceneering be dacht, omdat de miniaturen, waarin Rogers zooveel belang stelde, heel zeldzaam, maar vooral uiterst kostbaar waren. Wanneer Co verdale zün prijs zou noemen in een zakelüke conferentie in de nuchtere sfeer van een mo- derp kantoor, zou die prijs de uitwerking van een bom kunnen hebben. Hier echter in de romantische omgeving van een oud kasteel, bü een glas ultgezochten wün. wanneer de minia turen nog eens bezien konden worden bü een romantischer belichting en geheel in de eigen sfeer, zou het noemen van zün prijs veel aan- nemelüker klinken. Romford wist ook. dat Coverdale zich veel van dezen verkoop voor stelde; Immers Coverdale had maanden ge werkt om tenslotte de verlangde twaalf minia turen büeen te brengen, wat hem des te moei- lüker was geweest, daar deze miniaturen eenig waren in haar soort en er absoluut geen meer dan deze twaalf van bestonden. Toen Romford zich aan het kasteel meldde, opende hem Coverdale zelf de groote deur. Het kasteel was in hét najaar onbewoond, en het was te donker reeds voor Romford om alleen den weg door de breede gangen Toen zü de groote ridderzaal binnenkwamen, waar de vier aanstaande koopers aan tafel zaten, belicht door den schün van vele bran dende kaarsen, kreeg Romford den Indruk, dat hü nog nimmer vier zoo groote, sterk gebouw de mannen had büeen gezien. ,MÜn secretaris heeft hier de miniaturen bü zich, müne heeren,” zeide Coverdale, ter- tv zal haar krügen, klonk het verachte- UJk. glimlach. t Waar heb Je het dan? vroeg de oude man ademloos. Je loopt in den regel niet met 10.000 pond in je taschje. nietwaar? Ik geloof er niks van. Hoe kom je er aan? Staat er in de acte iets van dat u de her- van het geld moet weten? klonk het Prachtig Jong. Het land Is rijk en de vel den brengen bet meeste op uit cig heele buurt. En toch, bromde de oude. ben ik niet te vreden. Ik had gewild dat je Nancy had gekre gen. jong. Enkele jaren geleden vertrok een Nederland- sche familie naar China om zich voorgoed in dit '.and te vestigen. Zü nam met zich mee hun trouwen hond, die zich zeer verheugd toonde over de veranderingen in zün saai bestaan. Vaak ging het dier met mevrouw uit wandelen en op een kwaden dag kwamen geen van belden terug. Het gevolg was, dat de heer des huizes begon te vreezen. dat vrouw en hond door de bandieten gevangen genomen waren. Want aan wie anders dan aan de bandieten denkt men, wanneer iemand zoek is? Maar kort nadien kwam de hond doodver moeid bü zün baas aan. Hü had een briefje in zün halsband, geschreven door de vrouw en de plaats aanduidend waarheen de bandieten haar hadden vervoerd. Een sterke politiemacht ver trok naar de plaats, die de vrouw had aange- gegeven Het was meer dan honderd kilometer ver, waarbü nog de omstandigheid komt, dat de bandieten de vrouw en haar hond in een auto hadden meegenomen, zoodat het dier te grooter moeilükheden had om den weg terug te vinden. Dit krasse staaltje bleef Behalve de vreugde voor de redding vrouw, beleefde men nog bewondering voor de prestatie van den hond. Hü kwam natuurlük in de krant, werd gefilmd en was de held van den dag. Ja. bent. - Juist wettelük, viel de oude haar In de rede. en we moeten ons aan de wet houden, juffertje.... Het tot Chili behoorende Oostereiland in den Stillen Oceaan staat bü de archaeologen hoog aangeschreven. Het heeft dit te danken aan zün oeroude, tot 20 meter hooge steenen beel den, die in zonderlinge tegenstelling met het kleine eiland, dat door nauwelüks 300 menschen bewoond wordt een gigantische begraafplaats schünen te vormen. Bovendien werden om streeks het midden der vorige eeuw door Fran- sche missionarissen een aantal houttafeltjes met onbekende schrüfteekens ontdekt, die thans in verschillende Europeesche en Amerikaansche museums te zien zün. Volgens een overlevering der inboorlingen, die tot het schoone ras der Polynesiërs behooren zou hun stamvader, die omstreeks 1300 op het eiland kwam, deze ta feltjes meegebracht hebben. Tot heden is het nog wel niet gelukt de schriftteekens, waar in men geslachtstabellen vermoedt, te ontcij feren. maar zü hebben nieuwe beteekenis ge kregen door een verrassende ontdekking, welke dezer dagen gedaan werd door den Hongaar- schen geleerde Wilhelm V. Heversy, die momen teel in Parüs woont. De archaeologen van Britsch-Indië onder leiding van Sir Joh Marschall zün sinds eeni gen tüd werkzaam langs de boorden van den Indus. Zü hebben, daar getuigenissen van een hoogontwikkelde cultuur- ontdekt die veel ouder is dan de „Arische” (Oost-Indo-Germaansche) immigratie waarvan men tot heden aannam, dat zü op haAr tochtxslechts een cultuurlooze oerbevolking ontmoet had. De gevonden konden van die voor-Arische cultuur van Sundusdal zün zooals in 't verslag van den Hongaarschen geleerde met voorbeelden ge staafd is in dezelfde teekens geschreven als die van het Oostereiland, dat op 25000 ki lometer afstand ligt. Het eenige verschil is, dat de vereenvoudigde schrüfwüze, waarin zich de ontwikkeling van alle schriftteekens uitdrukt. ver den landweg suisde een mooie, don- f 1 kerblauwe auto. Een two-seater. waarin een jonge man met licht-gebruind gezicht en aangename trekken aan het stuurrad en naast hem een frisch, allerliefst, donkerblond meisje. Even later stopte de wagen kalm voor een van die prettige, goedlngerichte landher- bergen uit Oud-Engeland, en zeide de jonge man tot het meisje: „Hier ziet het echt gezel lig uit, 't is half zeven, dus tüd, dat we iets eten, nietwaar?" „Gelukkig," antwoordde het meisje, „ik be gon al te denken, dat je me van honger wilde laten omkomen.” Ze sprong tegelük met hem. vlug en lenig, uit den wagen, en in haar char mant reiscostuum zou niemand vermoed heb ben, dat zij weinige uren tevoren, deftig in het wit gekleed haar naam. Constance André, had verwisseld voor mevrouw Gerald Oliver. Een uur later, na het diner alle eer te hebben aangedaan, vertrokken ze naar Ips wich. waar ze zouden overnachten. Hun wagen was wat naar voren gezet, daar een touringcar was aangekomen, die anders het verkeer op den landweg zou belemmerd hebben. „Tegen negen uur kunnen we er zün.” merk te Gerald op, „dat is een mooie tüd.” Terwül het Jonge echtpaar nauwelüks een kwartier was vertrokken, stapte uit dezelfde restauratie een andere jongeman in de frlssche avondlucht. HU riep den portier: „Hallo, waar is mün wagen? Ik liet hem hier voor den in-' gang staan, t Is een donkerblauwe two-sea ter.” „O. die is wat achteruit gezet om die tou- ring-car wat meer ruimte te geven. U vindt uw wagen daar pal achter.” „Dank je,” antwoordde de jongeman en ver dween achter de tourlng-car In de scheme ring. Het was tegen half tien als Constance en Gerald Oliver zich naar hun gezellig Ingerich te hotelkamer begaven. Gerald wachtte tot de koffers waren bovengebracht: „Als jü nu een en ander uitpakt, Constance, zal ik even naar den auto gaan, en hem in de garage brengen.” Hü wilde juist de kamer uitgaan, toen een ver baasde uitroep van Constance hem deed om zien. .Maar dat zün onze koffers heelemaal niet!" riep ze uit. Gerald zag toe: „Waarachtig, dat zün oude, versleten din gen!” bevestigde hü- „Dat moet een vergis sing zün. Ik zal eens even gaan zien.” Hü bleef büna een half uur wèg-Constzftce werd bezorgd, en half angstig, half nieuws gierig, keek ze hem vragend aan, toen hü te rugkwam. „Daar r wil rrct acuut. „Ik leef nog, en dat is tenminste iets,” aN^^^ woordde hü. ,4e bent zeker, net als Ik, gebonden?’ vroeg na ••■■•••■•«■•ssssssszasMsassssssassssa i men ons hooren zal, als we roe- pen. De opzich- bldUWC ülltO ter woont in het ■■•■••«••■•■••sssssassssssssssasssssBSSsisssaèMMSSsI andere deel van het kasteel. Het zal al wel nacht zün en hü zal reeds lang te bed zün.” „We kunnen het in ieder geval probeeren met schreeuwen Ik geloof, dat de terrasdeuren openstaan.” Ze schreeuwden zoo hard ze konden, maar tevergeefs. Plotseling na enkele nieuwe pogin gen hoorde ze voetstappen op het grint; een vrouwenstem riep: „Wat was dat, Gerald? Toch geen spoken?” Daarop volgde een hartelüke schaterlach: „Maar Constance! Spoken kunnen toch be- zwaarlük over zooveel geluld beschikken!" „Juist", schreeuwde Romford uit alle macht, „maar als u ons niet gauw bevrijdt, zullen we spoedig Uiken zün!” Dan hoorden ze zeggen„Het komt achter die open deuren vandaan. We zullen eens zien”, waarop de vrouwenstem antwoordde: .Maar wees vooral voorzichtig. Gerald, je kunt nooit weten.” Toen hoorden ze twee komen. „Als u lucifers heeft, en de kaarsen op de tafel in het midden van deze zaal aansteekt, zult u ons vinden” begon sir Coverdale. Gerald stak een aantal kaarsen aan en zag de beide mannen, ieder in een hoek der zaal, gebon den op een stoel zitten. „Wat is hier gebeurd?" vroeg hü. waarop Romford het voorgevallene in het kort ver en Gerald hen van hun touwen be- Ongeveer een jaar geleden begon het Yo-Yo- spel van Amerika uit z'n triomftocht over de geheele wereld. Als een besmettelüke ziekte ver overde het zoowel de nieuwe als de oude we reld. Yo-Yo-spelers kwamen uit het verre Oos ten naar Europa, om een weetgierig volk in deze moeilüke kunst te onderrichten. Er waren menschen. die in 't geheel niet gebrand waren op deze nieuwe mode, en anderen, die haar een nieuw bestaan te danken hadden; men herin nert zich, dat het opkomen der Yo-Yo een kwij nende Industrie nieuwe arbeidsmogelükheden verschafte. Yo Yo is thans dood, haast geen mensch spreekt er meer van. Maar er staat reeds 'n opvolger gereed, die, wanneer niet alle voor- teekenen bedriegen, hetzelfde wereldsucces zal boeken. Voorloopig triomfeert de Jig Saw nog uitsluitend in Amerika. Maar ook deze mode zal naar ons komen. De verspreiding van het nieuwe spel in de Ver- eenigde Staten kent geen grenzen. Experts be rekenen de spelen, die wekelüks verkocht wor den op 2% millioen stuks, ongeacht de hon derdduizend, die terzelfdertüd naar Canada uit gevoerd werden. Wanneer men bedenkt, dat leder spel verschillende personen vermaken kan. bereikt het getal Jig Saw-spelers in Amerika een aanzlenlüke hoogte. Het Jig Saw is 'n spel als geknipt voor slechte tüden. Menschen. die geen geld hebben om uit te gaan, vinden daarin afleiding en gezelligheid. Wat Is de oorzaak, dat dit spel zoo buitenge woon gewild is? Waarin ligt dan toch de beko ring van dit spel, dat slechts daarin bestaat, om tallooze onderdeeltjes van onregelmatigen vorm tot een aaneengesloten geheel te voe gen? Wanneer men een enthousiast Jig-Sawspeler vraagt, antwoordt hü. dat hü van spel houdt, omdat het hun kalmeert en afleiding bezorgde. Enthousiasten noemen het spel zelfs een geestelük vscdssl. De psycholoog zal van mee- Dus u bedoelt dat u zich precies aan de overeenkomst wil houden? Ja. Ik heb zwart op wit dat de optie vüf Jaar zou duren en als u met de 10.000 pond niet voor half Juni kunt betalen, dan.... Zoudt u me werkelük geen uitstel willen geven? pleitte ze. Uitstel geven? Nooit.... Tien duizend pond is veel geld, hield ze aan. Stel u voor dat ik u contant 50000 gaf en verder büvoorbeeld vüf jaar lang 1000 per jaar.... Zou dat kunnen? vroeg de oude snel. Kun jü aan 5000 pond komen tegen aanstaan- den Juni? Er lag verwondering en ontsteltenis in de oogen van de beide Beels. Dan zouden we over den rentevoet kun nen praten, zei Nancy bloemzoet. Op dat oogenblik mengde zich de Jonge Jack in het gesprek. Miss Nancy, ik ben bang dat ik me den laatsten keer onhebbeUJk heb gedragen Praat u daar alstublieft niet over, klonk het uit de hoogte. De oude merkte den klank In haar stem en hü nam het voor zün zoon op. Denk er aan. Jack, wü zün hier de baas, en zich tot het meisje wendend: En dacht je dat ik tevreden sou zün met die 5000 pond? Neen juffie, dat zal niet gaan.. Ik geef je nog geen minuut uitstel. Als je den 15en Juni om één minuut over twaalven komt, dan is de optie vervallen, begrüp je? T T et zuiden van Perziè is een gloeiend heete H landstreek, waar het slecht wonen Is. De A zon schünt er zonder meelü en de stof maakt de lucht dik. De menschen, die gedwon gen Zün daar te verbiven, hebben een ietwat andere opvatting over het zonnige Zuiden, dat wü Noordelingen steeds als een sprookjesland wenschen te beschouwen. Vraag niet hoe ellendig zü zich moeten voe len, die niet eens op vacantie zün in Zuid-Per- zié, maar die er moeten werken en hard wer ken Toch zün er van die menschen en er zün zelfs geen andere, want niemand zoekt zün vacantie door te brengen in die hitte, die mensch en dier het leven betwist van dag tot dag E-Mohamera is de stad, die daar de streek beheerscht. Men noemt dit een stad, maar eigenlük is het slechts een verzameling huizen en menschen. die niet op stad of stedelingen Uiken De huizen zün van leem en bakken en Kbeuren in de zon. De eenige troost dien de menschen hebben, is het üswater en het baden in de rivier, die langs de .stad" stroomt. Maar ook dat is een twüfelachtig genoegen, want de rivier wordt onveilig gemaakt door haaien, die vrijwel dagelüks slachtoffers maken. Niettegen staande dat gaan de menschen toch baden, waaruit men gelieve af te leiden, dat het leven zonder baden eenvoudig niet vol te houden is. Dan liever zün leven wagen, dan zonder de verfrissching van het rivierbad te moeten le ven. Wü uit het Noorden vragen ons af. ot het stadsbestuur niet verstandig zou doen met een afbakening te maken, zoodat de menschen. die bet baden niet kunnen laten, zich dit simpele genoegen kunnen verschaffen, zonder dat zü ieder oogenblik een moordaanslag van de haaien hebben te vreezen. Maar dit behoort alweer tot de geheimen van het Oosten, geheimen die tal rijk zün en voor ons gevoel onoplosbaar. Zoo is het ook gesteld met het reizen. Wie meent dat hü ergens op tüd zal aankomen, ver gist 4ch. De trein komt steeds uren te laat. Men kent niet de waarde van den tüd, die im mers slechts een stuk van de eeuwigheid is. Hel gaat hier als in China, de tüd telt niet mee. De treinen zün er ook voornamelük voor de vreemdelingen en zü zün het ook, die den spoorweg aanleggen, omdat het voor de bewo ners zelf te inspannend zou zün en te lang van duur. De spoorweg van Zuid-Perzië hangt nauw samen met de olievelden, die door de Anglo Persian Oil Company worden geëxploi teerd. De ambtenaren van deze maatschappü hebben dus volop gelegenheid met het verschrik- kelüke klimaat kennis te maken, alsmede met bet „comfort" der Zuid-Perzische steden. Daar is b.v. de stad Nasrieh, dat geen kip het leven gezellig kan maken en dat een van de heetste steden der wereld is. Men slaapt er op de da ken, voor zoover men dat slapen kan noemen, want zelfs zonder deken of laken is het een heete boel, die het slapen eer belemmert dan bevordert. Eten doet men onder den grond en niet in een soort kelder, maar in een soort mün, want men moet soms tien meter afdalen om tot een behoorlüke koelte te geraken. En dan nog zitten de mannen half ontkleed aan tafel, een luxe, die zü zich kunnen permitteeren, om dat de dames verre zün. Aan tafel zitten’ is bout gesproken. Zü liggen op matrassen en komen er slechts met de grootste moeite af, volgegoten met ijswater. Maar deze verfoeilüke hitte is niet de eenige plaag in dit verfoeilük land. Het kan er ook stormen en de storm is geen gewone storm, maar wordt een vergiftigde storm genoemd, omdat de tornado, die aan de kust ontstaat en het land binnensuist, koorts en verderf zaait. De storm beweegt zich tergend langzaam en gaat vergezeld van een dikke stofwolk, die over al doordringt en waar geen karavaan of huis veilig voor is. Alles, mensch en dier, kruipt weg. De menschen liefst zoo diep mogelük on der den grond, alsof een vüandelük vliegeska- 'der gasbommen had geworpen. En als de storm bedaard is. dan komen de menschen voor den dag met gezwollen gezichten en be nauwde borst. Zü hebben lust tot braken en zün heelemaal van streek. Oogen, ooren, neus en mond hebben stof genomen, het haar zit vol viezigheid en een aantal dieren houdt het leven niet, maar stikt onder de vergiftigde stof. Ook de menschen, die geen toevlucht hebben kunnen zoeken onder de hulzen, omdat zü zwervers zün en dus geen kuis tot hun be schikking hebben, bezwüken meestal. Zoo treft men na den storm meermalen de lüken aan van bedelaars langs den weg, of van karavanen in de woestün. Ja. deze storm is wel de grootste plaag van die gezegende streek. Want het is niet alleen de stof, die den mensch bedreigt, maar ook de verhoogde hitte, die den storrp vergezelt en die teveel van mensch en dier vergt, zoodat de arme slachtoffers, die zich niet bütüds konden dekken, stikken van de hitte. In dit heerlük land ligt ook de stad Disfoel en dat is wel het toppunt van ongemak en ellende. De stad is eigenlük een kolonie, heel in de steile oevers van de rivier. Die oevers vertoonen een aantal gaten, waar de menschen in en uit kruipen. Boven deze holen staan weer huizen, die dus op een respectabele hoogte zün gebouwd. Deze stad telt zoowaar nog 50 000 in woners. Wie in dit oord binnentreedt, krügt het gevoel dat hü zün laatsten levensdag tegemoet gaat. Drinken is er niet te krügen. Een hotel is er volstrekt onbekend en droge rozünen zün vrüwel het eenige voedsel. Bovendien krioelt de stad van de bedelaars, die half naakt en büna allen ziek rondzwerven en het den vreem delingen lastig maken. Zü vechten pp leven en dood om een aalmoes. Deze aalmoes is dan hoogstens een stukje vleesch of worst, dat hun wordt toegeworpen. Zooals men ziet, geen enkele reden kan er voor een verstandig en niet volstrekt krank zinnig mensch bestaan, om zich hier te vesti gen. Als er één landstreek ter wereld is. waar het wonen onmogelük wordt gemaakt, dan is het in Zuid-Perzië. En toch.... er is een oor zaak voor deze bevolking. Er zün n.l. olievelden, de olievelden van de Anglo-Persian, en die hebben de menschen daarheen gelokt. Daarvoor komen de menschen, belust op geld of gedwon gen te vechten voor een schraal bestaan. Daar voor vechten Engeland en Perzië reeds jaren. De olievelden zün om te zetten in kapitaal en de millloenen die er verdiend worden, vloeien weliswaar niet in de zakken van hen, die als het ware hun leven laten in die smoorheete hel, maar er valt althans iets af, waarvoor zü eten kunnen koopen of wat er op lükt. Levens vreugde en geluk is er echter heelemaal niet - te koop. Welnu,* om dit ellendige land, dat olievelden bergt, en dat nog Engelsch bezit is, strijdt Per- zlë, die het best wil overnemen en beweert de elgenlüke bezitter te zün. De ambtenaren der maatschappü, die in de Perzische hel moeten leven, verdienen weer een stuiver meer en zelfs zoo, dat zü een betrekkelük comfort kunnen scheppen, en zoowaar nog aan sport doen. Maar dit alles weegt in de verste verte niet op tegen de ellendige ontberingen, die zü moeten lüden. Nauurlük trachten de bezitters der olievelden zooveel nwgelük olie in het land zelf te ver- koopen. De reclameblljetten zün legio, maar de Perzen zün wel de kleinste afnemers van de Anglo-Persian. Zü betrekken voornamelük hun j olie uit Rusland, omdat die goedkooper is. De concurrentie is dus geweldig en men vraagt zich met verbazing af waarom de Engelschen, die toch goedkooper kunnen zijn dan de Russen, omdat zü in het land zelf produceeren, hun prijzen niet verlagen. De heeren zullen daar wel hun reden voor hebben. Soms stügt de prüs van de benzine ineens en dat is dan ook een gevolg van het groote verbruik, dat de Engelsche vloot, die in den Indtachen oceaan ligt en op manoeuvre gaat, plotseling veroorzaakt. Op zulk een oogenblik kan de vreemdeling nauwelüks aan benzine ko men voor zün auto, omdat alle garages uitver kocht zün. Dit duurt soms ge ruimen tüd en er is niets aan te doen. Intusschen vechten de be langhebbenden door en niemand kan voorspel len wie het winnen ml. Ook dit is een van de ellendige factoren, die dit land onbewoonbaar maken. Koevele zün er hebben we onszelf een mooie poets gebakken!” zei hü-' „We zün in den verkeer den wagen weggereden. Iemand moet na ons zün gekomen in precies eenzelfden wagen. En door het verplaatsen der auto's voor die tourlng-car, hebben wü in hetJ halfduister den anderen wagen genomen. Ik merkte wel iets vreemd, maar ik heb er verder niet opgelet, t Is niets om te lachen, maar ik zou het ge zicht wel willen zien van dien ander als hü de vergissing ontdekt." Constance zag hem sprakeloos aan. Dan merkte ze op: „Maar onze kleeren, mün reis- uitzet!" „Misschien vinden we een sleutel." schertste Gerald, „ik heb den wagen nauwkeurig onder zocht en vond in de tasch naast de stuurplaats een brief. We zullen eens leaen. Luister: „Beste Romford. Zorg VrijAagavond tegen negen uur 's avonds hier in Clarion in de To wers te zün met de miniaturen. Ik kan ze waarschünlük uitstekend verjeoopen. Rogers vertrekt morgen reeds naar Holland; t is dus de beste kans. Met groeten. Coverdale.” Nu dat brengt ons tenminste het adres. Ik moet wel een heel eind terug en dan naar Clarion, doch ik weet tenminste waar ik den wagen kan inwlsseïên.” .Maar ik ga met je mee," besliste Constance. „Ik zou hier niet alleen kunnen achterblüven. En bovendien, ik hoor nu toch immers voor altüd bü je. En zoo’n avontuurlüken tocht wil ik niet missen.” Intusschen had John Romford, privé-secre- taris van Sir Edward H. Coverdale, een zeer bekend handelaar in kostbare oude schilde rijen, op den aangegeven tüd het oude kasteel, de Towers, bereikt. Hü wist, dat de heer Co verdale op zün zomerverblüf den heer Rogers Dan weet ik wat! zei hü lachend. iets buitengewoon dramatisch, Nancy. Laten we meteen gaan trouwen! Het zou heerlük zün, John, zei ze stralend. Maar het kan niet. Als ik trouw, moet dat Tan Trevanion Court uit gebeuren. Ik wil in de oude kerk trouwen en samen met jou naar het oude huls terug gaan. Maar je bent een schat *“t Je op hét idee bent gekomenl Ik begrüp het beter dan u lief zal zün. zet Nancy uit de hoogte; want ik had gedacht dat als u een beetje toeschietelük en mensche- hjk was geweest, dan zou ik het ook zün. JÜ toeschietelük? Wat heb jü om toe schietelük te wezen? Kük eens. Ik heb de verkoopvoorwaarden nog eens nagezien en daar staat in dat het huis en de bügebouwen in goeden staat moe ten worden gehouden. Ik heb eens rondgeke ken en ik heb gezien dat het me handen vol geld zal kosten om alles weer in den staat te krijgen waarop het op den dag van den ver koop verkeerde. Verder staat in de koogacte dat ik u direct uit het huis kan laten zetten zoodra ik 10.000 pond heb betaald en Wat bedoel je, stotterde de oude. Wil je zeggen dat je het geld hebt? Inderdaad, zei Nancy, met een allerliefsten

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 5