Leven van Horatio Bottomley
<Ket v&fiaal van den dag
E
D
THE
(MANCHESTER
GUARDIAN
COMMERCIAL
4et Erfd eel
I
maucnnaüe m
rusteloos werker
ARTIFICIAL SILK
INDUSTRIES
COTTON: FLAX: WOOL
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Geen robbedoes ravot
I
Zijn ROBINSONS kapot
N
VRIJDAG 2 JUNI
Protest tegen Mariene
Het huis van den
zelfmoord
WATCH THE PROGRESS
OF THE BRITISH
and
DAGEN LANG HOOFDPIJN
through the columns of
I
Postzegel-Expositie
Alle abonné
E
I?
1
Spada voor de ge
vangenis
ig
i!
Arm geboren, arm ge
storven
Een middel dat verbetering
bracht
Joseph Hocking
===3S=SX==S==
SELO rolfllm geeft de beste kiekjes,
zelfs met de goedkoopste camera I
(7
F
IJ
An annual subscription of 18
shillings, sent to the Publisher,
"MANCHESTER GUARDIAN
\De gouden
driemaster i
Een financieel, joumalietiek en
oratorisch talent
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK. DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
COMMERCIAL", Guardian Buil
ding, Manchester, England, will
bring the paper to you every
Saturday morning. Write for a
specimen copy, free of charge.
de
in
king
tusschen die deftige, heftig tegen
miss Eliza
igen.
Robbie en Topsy stonden vlak bü
de Artlskeuken toen zü vier aardman-
netjes zagen die iets wégnamen en er
Boe-
mee van door gingen. Drie van hen
droegen een paar trossen bananen en
de vierde rende de anderen achterna
met het blikken fluitje van den aee-
man.
„Het zal mU benieuwen wat zij met
al die bananen gaan uitvoeren I" riep
Topsy uit. „Laten w ze volgen en
zien wat zü doen!"
de drie mannetjes met de banapen
bonden die om hun lichaam vast, zoo-
MlUIIIIMt
,.Ik heb nog nooit zoon aardig wijsje
wel
om op te dansen gehoord.
JU
Robbie?"
(Morgenavond vervolg).
(Adv.)
M
te
Ie»
spreken
Ze is een
EINDE.
lóest
voor
dat zij net balletdanseressen waren, en
de vierde klom op een rots, waar hü
De aardmannetjes liepen langs de
kust naar den Ingang van een grot en
een vroolijk deuntje op de fluit van
Freddy Vrijdag begon te blazen.
„Moet je eens zien", riep Topsy uit.
Uit het Engelsch van
EN
E’8
nd.
N(j-
6.50
6.50
Horatio Bottomley, zoon van een kleermaker,
werd in Maart 1860 te Betemae geboren. Zijn
aanleg erfde hij van zjjn moeder, die de zuster
om
een doodelljken „run” op ’t .Jïochhaus" te ver
hinderen dergelijke dingen, ook zelfmoorden,
zijn aanstekeljjk als een besmettelijke ziekte
en dat te zeker geve nacht: meer gewenacht te
het echter, dat de oorzaken der verderfelijke,
het materieels en moreele leven van mllltoenen
verwoestende crisis weggenomen worden. In dat
geval zal ook het „Hochhaus" zjjn bestemming
vervullen en het op de dertiende verdieping ge
legen Weensche café een pachter vinden, die
dan zijn gasten ontvangen kan zonder bevei
ligende trallemaatregelenl
lieve
i het
oden
ouwe
leren
te het, beaamde Mrs. Briggs. Ik
op ooi je gast te zijn in dit
rede,
komt
ge
dood
urne
:omt,
U er
ïlfde,
?oor-
r die
zün.
o ben,
icone
den
oven
U er
fan-
(Ingezonden mededeellng)
I
Lief,
deel-
kon-
oden
naar
ir ot
Ier de
meer
nster
Hoed
‘lijke
roor-
mls-
n er
Px-
ggen
een
libel-
doen
hten
staat
:hre-
sen)
tera),
ilden
CALVE- DELFTS JMU.
S IN POTJES
meisje uit duizend, zei hij,
maar één ding ontbreekt haar toch. Een goede
man! Ate ik twintig jaar jonger was, zou ik een
kansje wagen, maar omdat dat niet meer mo-
Marlene Dietrich heeft waarschijnlijk niet
ongewild een klein oproer in de wereld
ontketend, sedert zij met voorliefde echte man-
nenkleedlng draagt. Zoover is de mare van de
door haar gecreëerde nieuwe mode doorgedron
gen. dat zich zelfs de kooplui van het stadje
Battle Creek in Michigan genoodzaakt zagen
stelling te nemen ten opzichte van de kwestie
of de vrouwen al dan niet heerenpantalons zou
den dragen. Zjj deden dat op een niet te mis
kennen wijze.
De voornaamste kooplieden der stad, onder
wie de notabelen der gemeente, vormden op
klaarlichten dag een demonstratie-optocht, die
eenig moet geweest zijn. Alle heeren hadden
zich nl in damescostumes gestoken, van een
voudige huisjaponnen tot avondcostumes. Bo
vendien schminkten zjj zich de lippen en wan
gen en trokken zoo met dikke sigaren in den
mond door de straten. De demonstratie-optocht
begaf zich na gedanen arbeid naar de zalen
van een hotel, waar de demonstranten bediend
werden door kellnertnnen in heerenpentalons.
Een nieuw bewijs van Amerika’s verdwazing.
prevelde h(j onophoudelijk: „MUn God, waarom
hebt gij mij verlaten”.
De bevolking van het district Vigo, die vooral
te lijden heeft gehad van 8 peda's tirannie.
Is zeer verheugd, dat zij van dezen gevaar
lijken bandiet bevrijd te.
De poütie-inspecteur Brice, die na tallooze
moeiten en teleurstellingen er in geslaagd te
Spada te arresteeren, te door de regeering ge-
lukgewenscht.
ding te zjjn werk. We kennen elkaar al jaren
en er is iets anders ook.... het meisje hield
en keek blozend de kamer
De geheele bevolking van Ajaccio was ultge-
loopen. toen de beruchte bandiet Spada, die elf
jaar lang het eiland Corsica geterroriseerd
heeft en op wiens hoofd een hooge prijs was
gesteld, in een politie-auto qpar de gevangenis
werd overgebracht.
Toen de bandiet door de groote Ijzeren deur
van de gevangenis ging, maakte hij het kruis
tekken.
Hjj te niet langer de krachtige Spada van
weleer, haveloos en vermagerd ziet hü er uit,
na 18 maanden lang in het .jnaqute" te zijn
opgejaagd, van de eene schuilplaats naar de
andere.
ZUn kleeren hingen in rafels aan zijn li
chaam en hü maakte volkomen den indruk van
een gebroken mensch.
Spada schonk geen aandacht aan hetgeen er
rondom hem gebeurde, met gevouwen handen
bij verlies van *n
anderen vinger
veraiil’wiWili lelijkIir l'l. tereen. Gewoonlijk liep ik rond met
band om mUn hoofd, omdat dit de pUn iets ver
lichtte. 's Ochtends waren mijn ledematen meest
al zóó stijf, dat ik nauwelijks kon opstaan. Nu
heb ik zeer zelden hoofdpUn en 's morgens voel
ik me frtech en uitgerust. Tevens wil ik nog
vermelden, dat mijn gewicht verminderd te
van ruim 76 kilo tot 57 kilo. Zes maanden nam
ik Kruschen Salts vóór Ik voelde, dat ik inder
daad beter werd. Nu sou ik het nooit meer
willen missen." Mevr. W. H. C.
Meestal beginnen de hoofdpUnen wanneer Uw
inwendige machine niet goed functionneert
wanneer Uw afvoerorganen onvoldoende wer
ken en Uw organisme niet meer vrij houden
van afvalstoffen. Het gevolg te, dat onzuiver
heden in Uw bloed komen. Laat daarom de
zes zouten van Kruschen Uw afvoerorganen
nieren en Ingewanden aansporen tot re
gelmatige werking, zooals dit voor een gezond
lichaam noodig te. De „kleine, dageüjksche do
sis" Kruschen Salts zorgt dat alle afvalstoffen
geregeld en volkpmen uit het lichaam verwü-
derd worden. Het gevolg van deze inwendige
schoonheid te. dat verfrtecht en vernieuwd bloed
door Uw aderen stroomt. U voelt zich gezonder
en energieker. vrü van hoofdpUnen. vermoeid
heid. zwaarlUvigheid en dergelUke hinderlijke
kwaaltjes.
Kruschen Salts te uitsluitend verkrUgbaar bü
alle apothekers en drogisten 0.90 en 160
per flacon. Stralende gezondheid voor één cent
per dag.
Op den dag, der veiling had Gerald vrü ge
nomen en was vol nieuwsgierigheid en verwach
ting naar het deftige velllngsgebouw gegaan.
HU hoorde dat talrijke kenners het schilderstuk
hadden- betuurd en bestudeerd, en dat van de
waarde niet veel te zeggen was vóór er geboden
zou worden. In spanning wachtte Gerald in
een hoekje der zaal tot zUn schllderU aan de
beurt van verkoopen zou komen. HU verschoot
van kleur, als hü een ouden heer met lorgnet
een eerste bod hoorde inzetten van 500 gulden,
dat onmiddellUk werd verhoogd tot 750 en 1000
gulden.
Gerald zat perplex, het bieden steeg tot 1200,
1500, ja tot 1800 gulden. Gerald stond op en
verliet het vertrek; hü moest de frissche lucht
in en had in zUn zenuwachtige spanning be
hoefte om luid te lachen, en dat durfde hü
hier niet
elkaar opbiedende menachen. Na 'n kwartiertje
kwam hU terug, de verkoop van zUn schllderU
was reeds afgeloopen, andere nummers hadden
de belangstelling, maar hü vernam dat het geld
hem den anderen dag zou worden toegezonden.
Hoe groot het bedrag was, vergat hü zelfs te
vragen.
Den volgenden "«vond ontving Gerald een
brief en hU holde er mede naar Maggy en den
ouden MacCrean. De enveloppe werd openge
scheurd en bevatte een cheque van ruim 5000
gulden en een speciale dankbetuiging, dat hü
den makelaars zoo’n bijzonder schilderwerk ter
dispositie had willen stellen.
„En zoo," besloot Gerald, toen hjj zün vreug
de In normale gedachten kon uitdrukken, ..zoo
is met de verdwUning van dien driemaster ons
huwelüksbootje in zicht gekomen! En u, papa
MacCrean. kunt u nu alle middeltjes aan
schaffen. die u nog niet hebt geprobeerd! U
krijgt nu uw rust. wU nemen de zaak van u
over, maar.... we laten een uithangbord schil
deren en noemen onze zaak In antiek voorta*n:
„In den gouden driemaster!"
Een onverwachte gewichtsafname
Uit dankbaarheid voor het succes dat zü met
Kruschen Salts had, schrijft een vrouw ons
den volgenden brief:
„Vóórdat ik Kruschen nam bad ik veel last
van rheumatiek en hoofdpUn. soms dagen ach-
t een ver-
toast kwam er geen eind aan de
Professor Bheepshranks sprak en
Shawcross en ook de oude Jack Crow-
nis van haar leven. En r-- D.‘
en zijn vrouw niet voor alles te bedanken?’—
Maar één ding wou ik nog zeggen, besloot ze.
en dat is iets dat een antwoord geeft op dé
De Internationale Vereeniging van Post-
zegel-verzamelaars, waarvan de hoofdzetel in
Hamburg gevestigd te. zal, naar Reuter meldt,
ter gelegenheid van haar 25-jarig bestaan een
groote nationale tentoonstelling houden op
2 Juni sa
De Vereeniging, die reeds voor den oorlog het
grootste aantal leden had en als de belang-
rUkste ter wereld moet worden beschouwd, zal
postzegels tentoonstellen van historisch, natio
naal en politiek belang van alle landen ter
wereld.
De tentoonstelling zal negen dagen geopend
zün.
achterzUde
bestudeerde, ver
ging die uitdruk-
verras-
sing. En tenslot
te heeft hU me
verteld, dat het
een waardevolle
schllderU was van een der grootste meesters
van de Vlaamsche school, en dat we het best
doen, de schllderU in de veiling te brengen."
Verrast zagen de oude MacCrean en Gerald
het meisje aan. en er was heel spoedig beslo
ten den goeden raad van den kunstkenner te
volgen.
woorden van Jack Crowther. Hij zei. dat mü
een man ontbreekt. Wel, ik moet Iets beken
nen. Ik heb het al dien tijd geheim gehouden,
ik zou nooit in mün plannen zün geslaagd
zonder de hulp van Mr. Trefry. die hier naast
mU zit. Want het belangrijkste van de uitvin
ding te zijn werk. We kennen elkaar al jaren
pgevuld met oude kasten en stoelen uit
diverse tUdperken, met antiek uitziende
potten, pannen en kruiken, met aarde
werk, klokken en koper, had de tweede-handsch-
goederen-winkel van Farrell MacCrean het air
aangenomen van een handel in antiek.
De oude Farrell MacCrean had wel verstand
van antiek en wist een zeer goede splitsing te
maken tusschen zün enorme verscheidenheid
van koopwaar, doch de zaak leverde slechts een
karig bestaan, daar hU zwaar leed aan rheu
matiek. veel verdokterde aan allerlei medicUpen
en weinig In de zaak meer kon zün. HU
gereden worden In een stoel, en alle zorg
winkel en huishouding rustte op de twee schou
ders van Maggy. Ze was verloofd met Gerald
Moore, doch het huwelüksbootje was nog mid
den in den oceaan onzichtbaar, want Gerald
voelde wel voor antiek, maar moest veel te hard
werken in een meubelfabriek, om tenminste
zlchaelf In leven te kunnen houden.
Toen de verjaardag van Maggy naderde,
dacht hU duizend dingen uit, waardoor hü aan
wat geld zou kunnen komen, om haar een ge
schenk te kunnen geven. Tenslotte had hU een
oploeslhg gevonden: hü toog naar den ouden
Farrell MacCrean met een schllderU onder den
arm en zei: „Zoudt u dit schllderU In uw win
kel voor me willen verkoopen? Ik kreeg het
van mün oom, die het weer van zUn grootvader
had gekregen, en hü heeft me verteld dat het
wel wat goeds was en zeker een paar tientjes
zou opbrengen."
De oude MacCrean bekeek de schllderU, een
op hout vrU onbeholpen geschilderden driemas-
jaer dagen te In het Middlesex Hospital
I te Londen overleden Horatio Bottomley,
een man, die een zoo avontuurlUk leven
achter den rug had, dat het nauwelUks zün
weerga vindt in de geschiedenis.
HU stierf, zooals hU geboren was: doodarm.
Tusschen deze twee polen heeft hU geleefd op
de hoogste toppen van den roem en den rUk-
dom. Het land heeft hem gekend als een bril-
jsnt redenaar, wiens welsprekendheid duizen
den naar den grooten oorlog lokte en het par
lement heeft hem gekend als een van de beste
sprekers van het Lager Huis.
Londen kende hem als een financieel talent,
dat de contróle had over tientallen mlUioenen.
De paardenrennen kenden hem ate een geluk
kig winnaar van verschillende wedstrUden. In
weerwil van deze buitengewone hoedanigheden
op allerlei gebied, heeft hU niettemin een car
rière gemaakt, die niet steeds over rozen Lep
HU heeft allerlei tegenslag gekend tot en met
bet bankroet toe, doch telkens kwam hü er
weer boven op. Dit bleek o.a. voor de zooveelste
maal toen hü den rechter zeven jaar gevange
nisstraf tegen hem hoorde eischen en toen hü
geen oogenblik het vertrouwen in zUn goed ge
sternte verloor. Dit vonnis, dat hem ten deel
viel na een fraude ter grootte van honderd dul-
send pond, was welbeschouwd het beginpunt
van zUn tegenspoed. Van toen af zakte hU ver
der af naar de diepte, waar hü eindelijk zou
terecht komen en die zou ultloopen op een
Sterfbed van een hospitaaL
En nou ga Je m’n erf af, versta Je? Al ben
•k duizend maal een Beel en JU een Trevanlon
“i al zUn we door Je vader en grootvader be
handeld als oud vuil, daarom hoef ik geen
brutale Indringers in mUn huis te dulden.
Dat te heel vriendelUk van u, zei Nancy
fustig. in de verte hoorde ze een auto na
deren.
Dat te de wagen van notaris Handy, xel
«ancy droogjes.
Notaris Handy? Dus’ het te meenens?
Daar had u niet aan hoeven te twijfelen.
Notaris Handy voegde zich bU het gezelschap
biet een korten groet.
Dc denk dat mUn cliënte Je al een en an-
«r verteld heeft. Beel. nietwaar?
We hebben heel gezellig gebabbeld, lachte
ancy. ik wilde een schikking voorstellen,
“*r Mr. Beel houdt zich aan de letter van de
«wereenkomst.
Dat is Jammer, zei de oude rechtsgeleerde,
feï T?>r him' 01 wees op BeeI- Et was lets
stem en manieren dat den ouden boer
“°8 benauwder maakte.
hjï~,n^^rom het Jammer voor mjj? vroeg
In de documenten staat uitdrukkelijk dat
lets bUzonders. begon de brave
Yorkshlrer opnieuw. Ik wou dat Ben
Neen, neen, viel zUn vrouw hem In de
daar praten we niet meer over. Daar
Jessie met haar verloofde. Vind Je het
niet mooi, Jessie? w
Het te magnifiek, riep het meisje uit, niet
waar Walter? En Nancy zag den jongen Yorks-
hirer fabrikant, met wien ze kort geleden had
kennis gemaakt.
Wie is dat? vroeg Jessie fluisterend, toen
er een nieuwe gast binnenkwam. Het was een
lange, geleerd-uitziende man. Professor
Sheepshranks, kondigde de oude Adam Trebil-
cock aan.
MUn harteHJke gelukwenschen. zei de pro
fessor, Nancy's handen schuddend; het te
het mooiste huis dat ik ooit heb gezien. Geen
wonder dat u er trotsch op bent.
Mr. Shawcross, Mr. Greenwood, kondigde
Adam aan.
We zUn allemaal bU elkaar! riep Ely ah
verheugd uit. Dat te braaf van Je, Nancy, om
al je vrienden uit Leeds uit te noodlgenl
Een nieuwe stem deed zich hooren. Crow
ther. neen niet Mr. Crowther, ik heet gewoon
Ja Nancy, ik ben blU je terug te xlenl
Het te prachtig, hoor meisje, prachtig mooi,
nietwaar moeder?
Dat
ben er trotsch
prachtige huis. Nancy.
U weet wel., dat ik daar altüd naar heb
verlangd, mrs. Briggs. om u te kunnen ult-
hoodigea voor Kerstmis en Ik ben blij dat u
het huls mooi vindt. Nancy's oogen schitter
den van geluk. Hoelang had ze naar dit oogen
blik verlangd!
Het te
Ze heeft fortuin gemaakt. Jack, zei de
oude man later toen Nancy en de notaris wa
ren weggegaan. en een groot fortuin ook.
We bennen verslagen, jong, veegde hü er som
ber aan toe, ze is ons de baas geweest!
Maar de jonge Jack gaf geen antwoord.
Drie maanden later heerschte een ongewone
bedrüvigheld In de buurt van Trevanlon Court.
Iedereen wist dat Trevanion Court ontruimd
was en dat er groote dingen gebeurden in het
huis. Er waren werklieden in de weer, er wer
den voortdurend wagonladingen meubels en
andere artikelen aangevoerd; tuinlieden maak
ten den tuin in orde en toen Kerstmis in het
land was, zag men keurig-gekleede dienst
meisjes in het huls rondtrippelen.
Ze moet duizenden penden uitgeven, zel
den de bewoners onder elkander. Waar zou
ze het vandaan hebben gehaald? Maar nie
mand wist te waarheid.
Wat ze wisten was, dat Nancy Trevanlon in
het oude huls terugkwam en bil na allen ver
heugden ze zich over dat feit. Op Kerstavond
was er een ongekende drukte aan het kleine
stationnetje. Verscheidene auto’s kwamen aan
gereden en uit den trein stapte een gróót aan
tal vreemdelingen die door de wagens naar
Trevanion Court gereden werden.
(Van onsen Weenschen correspondent)
Midden in het Oude Weenen staat sinds circa
een jaar een dertien verdiepingen hooge pseudo-
Amerikaansche wolkenkrabber: het Hochhaus.
Begonnen in den tijd der hoop op een spoedig
eind van de economische crisis, voleindigd in
het meest acute stadium dezer crisis, konden de
grootsche verwachtingen van het modernste
Weensche huis natuurlUk niet worden vervuld.
En wat woningen èn wat lokalen betreft staat
nog steeds een groot gedeelte ter beschikking
van gezochte gegadigden. En het te te vree zen,
dat dit nog erger gaat worden. Niet alleen, om
dat de crisis een hardnekkig taal leven blükt te
hebben maar ook omdat er nu nog een psy
chologische factor bügekocnen te.
Het te lederen statisticus wél bekend, dat in
den tUd van economisch verval niet alleen het
stoffelUke, maar ook het cultureele en moreel*
leven schade lüdt. Verwildering van zeden, toe
name van misdaden, met name van eigendoms
delicten. en bteonder van aelfmoorden. Dat te
hier niet anders dan elders. En nu te het op
vallend, dat reeds de derde zelfmoordcandldaat
juist het Weensche Hochhaus koos, om zün
doel met besliste zekerheid te bereiken.
Men spreekt van voorzorgsmaatregelen
f on dit bl»d riln Insevolm de verzekeringsvoorwaarden tegen 9/1/1/) bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f JE ft bij een ongeval met f bij verlies van een hand f 1 *fE oU verlies van een f Cfl t>U een breuk van f Jfl
^^TvaUM re^kert vS» een der volgende ultkeermjen T JUUU.- verlies van li.de armen lreide beenen ot belde oogen f tdoodehjken afloop een voet ot een oog f duim ot wij.vlnger f «W.-been of arm
maar Jack. Ah, miss Nancy, riep hü uit. op
Nancy afstappend, dat had ik nooit verwacht;
Leeds te goed genoeg voor me en Kerstmis te
Kerstmis, maar ik ben blü dat Ik gekomen ben.
Jack’s bewering werd gevolgd door gelüklui-
dende uitroepen.
Elndelük zaten ze allen aan de lange, keu
rig gedekte tafel. Het was een vroolük en op
gewekt gezelschap. Het gelach was niet van de
lucht. Plotseling stond Elyah Briggs van zü-i
plaats op.
gang van zaken, doch hü kon niet anders doen,
dan genoegen nemen met het voorstel den an
deren dag eens terug te komen.
Een paar uur later kwam Maggy terug, bui
ten adem van het snelle loopen, maar met een
stralend gezicht, en vertelde, dat het haar zoo
had bevreemd, dat de vreemdeling maar vluch
tig naar het schip had gezien, doch met een
loupe de achterzijde had bestudeerd waarop ook
was geschilderd. Dat had haar achterdochtig
gemaakt en ze was naar een bekenden schllde
rU-kenner gegaan om diens oordeel te vragen.
„En", vertelde Maggy, toen hü het schip zag,
keek hl) mü eens vragend aan, doch toen hü
sMsssssssseeessstsse
gelUk is hoop ik dat xe een flinken Jongen
kerel trouwen zal.
Na deze toast vroegen allen om een speech
van Nancy en ze voldeed glimlachend aan het
verzoek.
Ik ben vanavond tusschen vrienden, zei ze,
tusschen de beste vrienden die een meisje
op de wereld kan bezitten en ze sprak verder
over Mary Judson, herdacht den ouden Amos,
in het kort, ze vertelde nog eens de geschiede
nis van haar leven. En ze vergat Elyah Briggs
te
mün huwe'hjk. dat
kerkje zal plaats hebben. Ik ben bang', dat deze
uitnoodlging niet heelemaal volgens de eti
quette te maar ik hoop dat u toch allemaal
zult willen komen. Nietwaar John?
John probeerde te antwoorden, maar de ont
roering maakte het hem onmogelük. En, waar
het heele verbaasde en gelukkige gezelschap
bU was, trok hü Nancy naar zich toe en gaf
haar een hartelüken kus.
ter met volle zeilen op een vreeselUk blauwe,
hooggolvende zee en antwoordde voorzichtig:
„Luister eens, Gerald, 't spüt me voor Je. maar
ik zie er niet veel in. De lust te nog goed, mooi
verguld en aardig bewerkt. Die brengt wel
enkele guldens op. maar de schllderU, enfin, je
mag hem hier laten, dan zullen we verder zien."
Doch Gerald hield aan: „Goed, zet u het
maar in de étalage, maar onder de vuftig gul
den gaat le niet weg!"
En Maggy zette de schllderU in de uitstalling
en iedere week als deze werd schoongemaakt,
kreeg de schllderU van Gerald een extra-be-
handellng en een plaats, waar iedere belang
stellende ze in haar gouden lüst wel moest zien
staan. Doch er kwamen geen koopers.
Tot bU een nieuwe wekelüksche schoon
maak Maggy, tot haar grooten schrik, de schil-
derü uit handen liet vallen. De lüst viel uit het
verband en werd zwaar beschadigd. Nu was alle
schün van een schllderU er heelemaal af. er
was niets over dan een plank, waarop geschil
derd was. Verdrietig mg Maggy naar de ruïne
en nam het stuk van den grond op; ze staarde
naar de volle zeilen en de hel-blauwe zee en
keerde het plankje om. Daar zag ze dat ook
de achterzUde was beschilderd, er stond een
man op in heel ouderwetsche kleedlng. met een
lange steenen pUp in den mond, maar Maggy
kon het niet bewonderen, en zich troostend met
de gedachte dat Gerald misschien de lüst nog
kon herstellen, zette ze de schllderU weer voor
de ramen.
Een half uurtje later ging de winkelbel over
en Maggy ging haar klant tegemoet. HU was
een vreemde, eenlgszlns bejaard, en Ukte aan
zün hoed: „U heeft daar een schllderU te koop,
nietwaar?*
„O Ja.” antwoordde Maggy direct xakelUk.
„een mooi geschilderd schip in volle zee. Het
kostte vUftlg gulden, maar de lUst is gebroken
Daarom komt het nu op vUfenveertig.”
De vrfpmdeling zag haar aan: ,,Ik bedoel geen
schip, maar....” en hü verzette zün stem, „dat
daar.” HU wees naar het beschilderde plankje,
en toen eerst zag Maggy dat zü de schllderU
andersom in de uitstalling had gezet. Zü gaf
het den vreemdeling over, die met een vergroot
glas op de schllderU tuurde en haar daarna om
draaide, om het schip te bewonderen.
„Prachtig! Ik geef 45 gulden voor dien drie
master. Ik ben dol op zee en zeilen.”
Maggy’s koopmansbloed stroomde sneller; zü
gevoelde een zakelüke
waarschuwend opkomen en antwoordde: „Het
spüt me. dat u de schllderU niet onmiddellUk
kunt meenemen. De koop hangt af van de toe
stemming van den eigenaar, en die te op het
oogenblik niet hier."
„Goed,” antwoordde de man zichtbaar spütig.
„dan zal ik wat wachten."
„Hü kan er niet zün vóór vanavond," besliste
Maggy, „komt u liever dan terug."
De vreemdeling keek teleurgesteld, doch schik
te zich in het onvermUdelUke. Hü overtuigde
Maggy echter, de schllderU niet meer voor de
ramen te zetten, doch ze in papier gepakt weg
te bergen.
Als Gerald 's middags van Maggy vernam dat
hü 45 gulden voor de schllderU kon krügen.
was hü den koning te rük en beloofde onmid
dellUk van xün werk 's avonds naar den win
kel te komen. De vreemdeling was niet minder
op tUd, doch toen Gerald naar de kast ging,
waar de schllderU in weggeborgen was, vond hü
haar daarin niet meer. HU riep om Maggy,
maar, kreeg geen antwoord en veronderstelde
dat zü boodschappen was gaan doen.
De vreemdeling scheen ontstemd over dezen
Trevanlon Court binnen vüf Jaar het onbe
twist en volledig eigendom wordt van Miss
Trevanion ate zü een bedrag van 10.000 pond
betaalt, zonder eenlge kwalificatie en dat be-
teekent volgens de wet met al het te velde
staande koren en andere gewassen
Maar dat kan niet waar xün immers. God
beware me
Het te niet anders Beel. En daarom te het
jammer dat je je niet een beetje Inschlkkelük
getoond hebt tegenover miss Trevanlon....
Een minuut later at de barsche Jack Beel
Senior uit de hand. Hü was de deemoed in per
soon en smeekte: -
Dat te toch niet waar, dat kunt u toch niet
meenendat zou me duizenden ponden kos
ten.
Ik handel precies volgens de wet.
Dus miss Trevanlon te werkelijk....
Mis Trevanlon te bereid de som van tien
duizend pond te betalen laten we zeggen: mor
gen. Zullen we elkaar ontmoeten laten we zeg
gen In Truro morgenvroeg om elf uur? Ik zal
alle papieren in orde maken en
Nee nee, viel Nancy die medelüden met
den ouden man kreeg hem in de rede. Ik wil
niet zoo strikt op mün recht staan.
Maar waar zün in ’s hemelsnaam die
tienduizend pond vandaan gekomen?
Dat te mün zaak mr. Beel. Op één ding
moet ik echter aandringen. Het huls moet di
rect ontruimd worden. Het spüt mü voor u.
maar Trevanion Court te niet geschikt voor
boerderij. U kunt zoolang in .het Old Dower-
hute uw intrek nemen, ate u dat wilt.
Old Dower-huis. stotterde Jack.
Juist, en daar kunt u tot Kerstmis blü-
ven. Maar dit huls moet direct ontruimd wor
den, mr. Beel; direct; want ik wil hier Kerst
mis vieren.
op met
rond.
Toen vervolgde ze: Ik heb u niet alleen
hier gevraagd om Kerstmis In mijn oud tehuis
vieren. maar ik noodig u meteen uit voor
overmorgen in ons oud
was van den bekenden publicist Holyoeke. Bot
tomley kwam terecht In een weeshuis van Bir
mingham. Daarna werkte hü in allerlei baan
tjes en bekwaamde zich in de kennis van het
recht, waarin hü reeds op twintlgjarigen leef
tijd aeer bedreven was. Tegelük begon hü de
journalistiek ter hand te nemen en met succes.
De Journalistiek kwam hem uitstekend van pas
bü zün flnancleele en politieke aspiratie. HU
werd hoofdredacteur van de „National Refor
mer", maar moest nog even wachten vooral
eer hü xün eerste politieke successen kon boe
ken.
BU was toen dertig jaar oud en een jaai
daarna zat hü in het Lager Huis. Daar bleef
hü lid tot een bankroet hem trof in 1912, doch
in 1918 kwam hü weer terug ais de leider van
een kleine onafJiankelUke partü.
Hü stichtte daarna het dagblad „Debater" en
het avondblad „Sun", alsmede verschillende
technische bladen, doch het meest lucratieve
baantje, dat hü in dien tüd veroverde, was de
contróle over het blad „John Bull”. Het was
ten tüde der ontginning van de Australische
goudvelden en in één enkel jaar stichtte hü
arte en twintig znaatschappüen met een geza-
menlük kapitaal van tien millloen pond ster
ling. Zün successen waren enorm, maar ook
thans wachtte de tegenslag, die begon bü de
déb&cle van de Hansard Union, een organisatie
van drukkerüen, waarvan een de leverancier
was der officieeie staatsrapporten. In het daar
op volgend proces verdedigde Bottomley zich
schitterend en met zoo’n succes, dat de rechter
hem complimenteerde.
Maar er lagen nieuwe moellükheden gereed
om hem te bespringen. In den loop van zeven
Jaren, n.l. tusschen 1902 en 1909 waren niet
minder dan 221 faillissementsaanvragen tegen
hem binnengekomen, met het gevolg, dat hij
door de rechtbank werd veroordeeld.
In den oorlog toonde hü zich een patriot yan
den eersten rang en xün populariteit was groo-
ter dan van eenig Engelschman in dien tüd.
Maar ook hier kwamen weer geldzaken aan te
pas en in minder dan een maand had Bottom
ley 500.000 pond bü elkaar, die hü te danken
had aan zün reputatie en die dienen moesten
voor een nieuwe onderneming, de Victory Bond
Club, die eveneens scheef liep.
In 1922 kwam de laatste slag, toen hü weder
om beschuldigd werd van fraude en tot over
maat van ramp in de gevangenis een aanslag
ontving van 16.000 pond sterling belasting. Na
zün invrüheidsstelling begon Bottomley weer
zün joumalistleken arbeid, aanvankelijk met
succes, maar in 1929 ging hü weer failliet en
verdween in de duisternissen der onbekend
heid.
Hü was in 1880 getrouwd met
Norton, die hem dapper ter züde stond in al
zün moellükheden en drie jaar geleden over
leed. ZUn eenlge dochter, een gebrekkig meisje,
woont in Frankrük.
Over zün redenaarstalent is in Engeland
steeds met grooten lof gesproken. Het kostte
hem weinig moeite op het toppunt van zün
carrière de enorme Albert Hall te vullen en
overal waar hü tüdens den oorlog het woord
voerde, krioelde het van belangstellenden. Zel
den heeft een dagbladletder zoo’n salaris ver
diend als hü. die tusschen de tien en vüftien
duizend pond per jaar ontving.
In de befaamde lastercampagne, waarvan
hierboven sprake was. was hü zün eigen advo
caat en geen rechtsgeleerde in Londen had hem
beter kunnen verdedigen dan hü het zich zelf
deed. Doch in dien tüd was hü reeds een ziek
en zwak man en korten tüd daarna werd hü in
het hospitaal opgenomen.
Voor zoover bekend heeft hü geen wilsbe
schikking a(!htergelaten. maar wel liet hü een
document na van beteekenls, n.l. een boek, ge
titeld „Mün leven en dood Bekentenissen en
onthullingen”, geschreven gedurende de laatste
weken van zün leven en uitblinkend door op
rechtheid, levendigheid en helderheid. De pu
blicatie van dit boek in de Engelsche pers is
reeds begonnen.
Zoo is dus weer heengegaan een man, die
met een ongewone rusteloosheid zün bonte car
rière heeft gemaakt en niet moede werd alle
moellükheden te overwinnen. Hü ging geen
moellükheden uit den weg, integendeel, hü
zocht ze als bet ware.
Bottomley Is de zooveelste: een man, die bü-
zondere gaven en een enorme werkkracht be
zat, maar die, als al zün soortgenooten, de
groote strakke lün miste, die een leven groot
kan maken. Zü sterven arm, zü sterven meestal
op het oogenblik, dat de armoede den schün
heeft voorgoed te zün ingetreden.
De meesten van u. begon hü, zün
goede vrienden van mü en diegene die ik voor
t eerst heb ontmoet, zullen het gauw ook wor
den, hoop Ik. Ik wil de gelegenheid niet voorbU
laten gaan zonder een paar woorden te spre
ken. Vier en epn half jaar geleden kwam onze
gastvrouw bü mü In Leeds en vanaf den eer
sten dag had ze mün hart veroverd, nietwaar
moeder?
Zoo is het, stemde mrs. Briggs toe.
Ik heb haar meer dan eens geze .u en het
zou mün hartewensch zün geweest haar tot
schoondochter te krügen. Dat is helaas niet
gebeurd, maar daarover wil ik niet spreken op
het oogenblik. U allen kent haar geschiedenis.
Dit Is het oude huls. Jaren geleden is het ver
kocht. maar haar vader liet haar een erfenis
na; dat was te probeeren tien duizend pond bü
elkaar te krügen om het huls terug te koopen.
Hoe dat moest gebeuren wist ze niet. Maar ze
had het haar vader beloofd en xe wilde en zou
slagen.
En ze is geslaagd, riepen eenigen.
De geschiedenis is waard om te' boek ge
steld te worden, ging Elyah voort. Zonder
Leeds en Amos Judson zou ze niet zün ge
slaagd, maar ze is en blüft een kranige meid
en ik ben er van overtuigd, dat niemand in
Yorkshire haar dit zal nadoen. En ik wil dezen
Kestavond, die een van de beste uit mün
léven la. op de gezondheid drinken van Nancy
Trevanion.
Na deze
speeches.
John
ther.