Leven van Horatio Bottomley <Ket v&fiaal van den dag E D THE (MANCHESTER GUARDIAN COMMERCIAL 4et Erfd eel I maucnnaüe m rusteloos werker ARTIFICIAL SILK INDUSTRIES COTTON: FLAX: WOOL ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN Geen robbedoes ravot I Zijn ROBINSONS kapot N VRIJDAG 2 JUNI Protest tegen Mariene Het huis van den zelfmoord WATCH THE PROGRESS OF THE BRITISH and DAGEN LANG HOOFDPIJN through the columns of I Postzegel-Expositie Alle abonné E I? 1 Spada voor de ge vangenis ig i! Arm geboren, arm ge storven Een middel dat verbetering bracht Joseph Hocking ===3S=SX==S== SELO rolfllm geeft de beste kiekjes, zelfs met de goedkoopste camera I (7 F IJ An annual subscription of 18 shillings, sent to the Publisher, "MANCHESTER GUARDIAN \De gouden driemaster i Een financieel, joumalietiek en oratorisch talent AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK. DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL COMMERCIAL", Guardian Buil ding, Manchester, England, will bring the paper to you every Saturday morning. Write for a specimen copy, free of charge. de in king tusschen die deftige, heftig tegen miss Eliza igen. Robbie en Topsy stonden vlak bü de Artlskeuken toen zü vier aardman- netjes zagen die iets wégnamen en er Boe- mee van door gingen. Drie van hen droegen een paar trossen bananen en de vierde rende de anderen achterna met het blikken fluitje van den aee- man. „Het zal mU benieuwen wat zij met al die bananen gaan uitvoeren I" riep Topsy uit. „Laten w ze volgen en zien wat zü doen!" de drie mannetjes met de banapen bonden die om hun lichaam vast, zoo- MlUIIIIMt ,.Ik heb nog nooit zoon aardig wijsje wel om op te dansen gehoord. JU Robbie?" (Morgenavond vervolg). (Adv.) M te Ie» spreken Ze is een EINDE. lóest voor dat zij net balletdanseressen waren, en de vierde klom op een rots, waar hü De aardmannetjes liepen langs de kust naar den Ingang van een grot en een vroolijk deuntje op de fluit van Freddy Vrijdag begon te blazen. „Moet je eens zien", riep Topsy uit. Uit het Engelsch van EN E’8 nd. N(j- 6.50 6.50 Horatio Bottomley, zoon van een kleermaker, werd in Maart 1860 te Betemae geboren. Zijn aanleg erfde hij van zjjn moeder, die de zuster om een doodelljken „run” op ’t .Jïochhaus" te ver hinderen dergelijke dingen, ook zelfmoorden, zijn aanstekeljjk als een besmettelijke ziekte en dat te zeker geve nacht: meer gewenacht te het echter, dat de oorzaken der verderfelijke, het materieels en moreele leven van mllltoenen verwoestende crisis weggenomen worden. In dat geval zal ook het „Hochhaus" zjjn bestemming vervullen en het op de dertiende verdieping ge legen Weensche café een pachter vinden, die dan zijn gasten ontvangen kan zonder bevei ligende trallemaatregelenl lieve i het oden ouwe leren te het, beaamde Mrs. Briggs. Ik op ooi je gast te zijn in dit rede, komt ge dood urne :omt, U er ïlfde, ?oor- r die zün. o ben, icone den oven U er fan- (Ingezonden mededeellng) I Lief, deel- kon- oden naar ir ot Ier de meer nster Hoed ‘lijke roor- mls- n er Px- ggen een libel- doen hten staat :hre- sen) tera), ilden CALVE- DELFTS JMU. S IN POTJES meisje uit duizend, zei hij, maar één ding ontbreekt haar toch. Een goede man! Ate ik twintig jaar jonger was, zou ik een kansje wagen, maar omdat dat niet meer mo- Marlene Dietrich heeft waarschijnlijk niet ongewild een klein oproer in de wereld ontketend, sedert zij met voorliefde echte man- nenkleedlng draagt. Zoover is de mare van de door haar gecreëerde nieuwe mode doorgedron gen. dat zich zelfs de kooplui van het stadje Battle Creek in Michigan genoodzaakt zagen stelling te nemen ten opzichte van de kwestie of de vrouwen al dan niet heerenpantalons zou den dragen. Zjj deden dat op een niet te mis kennen wijze. De voornaamste kooplieden der stad, onder wie de notabelen der gemeente, vormden op klaarlichten dag een demonstratie-optocht, die eenig moet geweest zijn. Alle heeren hadden zich nl in damescostumes gestoken, van een voudige huisjaponnen tot avondcostumes. Bo vendien schminkten zjj zich de lippen en wan gen en trokken zoo met dikke sigaren in den mond door de straten. De demonstratie-optocht begaf zich na gedanen arbeid naar de zalen van een hotel, waar de demonstranten bediend werden door kellnertnnen in heerenpentalons. Een nieuw bewijs van Amerika’s verdwazing. prevelde h(j onophoudelijk: „MUn God, waarom hebt gij mij verlaten”. De bevolking van het district Vigo, die vooral te lijden heeft gehad van 8 peda's tirannie. Is zeer verheugd, dat zij van dezen gevaar lijken bandiet bevrijd te. De poütie-inspecteur Brice, die na tallooze moeiten en teleurstellingen er in geslaagd te Spada te arresteeren, te door de regeering ge- lukgewenscht. ding te zjjn werk. We kennen elkaar al jaren en er is iets anders ook.... het meisje hield en keek blozend de kamer De geheele bevolking van Ajaccio was ultge- loopen. toen de beruchte bandiet Spada, die elf jaar lang het eiland Corsica geterroriseerd heeft en op wiens hoofd een hooge prijs was gesteld, in een politie-auto qpar de gevangenis werd overgebracht. Toen de bandiet door de groote Ijzeren deur van de gevangenis ging, maakte hij het kruis tekken. Hjj te niet langer de krachtige Spada van weleer, haveloos en vermagerd ziet hü er uit, na 18 maanden lang in het .jnaqute" te zijn opgejaagd, van de eene schuilplaats naar de andere. ZUn kleeren hingen in rafels aan zijn li chaam en hü maakte volkomen den indruk van een gebroken mensch. Spada schonk geen aandacht aan hetgeen er rondom hem gebeurde, met gevouwen handen bij verlies van *n anderen vinger veraiil’wiWili lelijkIir l'l. tereen. Gewoonlijk liep ik rond met band om mUn hoofd, omdat dit de pUn iets ver lichtte. 's Ochtends waren mijn ledematen meest al zóó stijf, dat ik nauwelijks kon opstaan. Nu heb ik zeer zelden hoofdpUn en 's morgens voel ik me frtech en uitgerust. Tevens wil ik nog vermelden, dat mijn gewicht verminderd te van ruim 76 kilo tot 57 kilo. Zes maanden nam ik Kruschen Salts vóór Ik voelde, dat ik inder daad beter werd. Nu sou ik het nooit meer willen missen." Mevr. W. H. C. Meestal beginnen de hoofdpUnen wanneer Uw inwendige machine niet goed functionneert wanneer Uw afvoerorganen onvoldoende wer ken en Uw organisme niet meer vrij houden van afvalstoffen. Het gevolg te, dat onzuiver heden in Uw bloed komen. Laat daarom de zes zouten van Kruschen Uw afvoerorganen nieren en Ingewanden aansporen tot re gelmatige werking, zooals dit voor een gezond lichaam noodig te. De „kleine, dageüjksche do sis" Kruschen Salts zorgt dat alle afvalstoffen geregeld en volkpmen uit het lichaam verwü- derd worden. Het gevolg van deze inwendige schoonheid te. dat verfrtecht en vernieuwd bloed door Uw aderen stroomt. U voelt zich gezonder en energieker. vrü van hoofdpUnen. vermoeid heid. zwaarlUvigheid en dergelUke hinderlijke kwaaltjes. Kruschen Salts te uitsluitend verkrUgbaar bü alle apothekers en drogisten 0.90 en 160 per flacon. Stralende gezondheid voor één cent per dag. Op den dag, der veiling had Gerald vrü ge nomen en was vol nieuwsgierigheid en verwach ting naar het deftige velllngsgebouw gegaan. HU hoorde dat talrijke kenners het schilderstuk hadden- betuurd en bestudeerd, en dat van de waarde niet veel te zeggen was vóór er geboden zou worden. In spanning wachtte Gerald in een hoekje der zaal tot zUn schllderU aan de beurt van verkoopen zou komen. HU verschoot van kleur, als hü een ouden heer met lorgnet een eerste bod hoorde inzetten van 500 gulden, dat onmiddellUk werd verhoogd tot 750 en 1000 gulden. Gerald zat perplex, het bieden steeg tot 1200, 1500, ja tot 1800 gulden. Gerald stond op en verliet het vertrek; hü moest de frissche lucht in en had in zUn zenuwachtige spanning be hoefte om luid te lachen, en dat durfde hü hier niet elkaar opbiedende menachen. Na 'n kwartiertje kwam hU terug, de verkoop van zUn schllderU was reeds afgeloopen, andere nummers hadden de belangstelling, maar hü vernam dat het geld hem den anderen dag zou worden toegezonden. Hoe groot het bedrag was, vergat hü zelfs te vragen. Den volgenden "«vond ontving Gerald een brief en hU holde er mede naar Maggy en den ouden MacCrean. De enveloppe werd openge scheurd en bevatte een cheque van ruim 5000 gulden en een speciale dankbetuiging, dat hü den makelaars zoo’n bijzonder schilderwerk ter dispositie had willen stellen. „En zoo," besloot Gerald, toen hjj zün vreug de In normale gedachten kon uitdrukken, ..zoo is met de verdwUning van dien driemaster ons huwelüksbootje in zicht gekomen! En u, papa MacCrean. kunt u nu alle middeltjes aan schaffen. die u nog niet hebt geprobeerd! U krijgt nu uw rust. wU nemen de zaak van u over, maar.... we laten een uithangbord schil deren en noemen onze zaak In antiek voorta*n: „In den gouden driemaster!" Een onverwachte gewichtsafname Uit dankbaarheid voor het succes dat zü met Kruschen Salts had, schrijft een vrouw ons den volgenden brief: „Vóórdat ik Kruschen nam bad ik veel last van rheumatiek en hoofdpUn. soms dagen ach- t een ver- toast kwam er geen eind aan de Professor Bheepshranks sprak en Shawcross en ook de oude Jack Crow- nis van haar leven. En r-- D.‘ en zijn vrouw niet voor alles te bedanken?’— Maar één ding wou ik nog zeggen, besloot ze. en dat is iets dat een antwoord geeft op dé De Internationale Vereeniging van Post- zegel-verzamelaars, waarvan de hoofdzetel in Hamburg gevestigd te. zal, naar Reuter meldt, ter gelegenheid van haar 25-jarig bestaan een groote nationale tentoonstelling houden op 2 Juni sa De Vereeniging, die reeds voor den oorlog het grootste aantal leden had en als de belang- rUkste ter wereld moet worden beschouwd, zal postzegels tentoonstellen van historisch, natio naal en politiek belang van alle landen ter wereld. De tentoonstelling zal negen dagen geopend zün. achterzUde bestudeerde, ver ging die uitdruk- verras- sing. En tenslot te heeft hU me verteld, dat het een waardevolle schllderU was van een der grootste meesters van de Vlaamsche school, en dat we het best doen, de schllderU in de veiling te brengen." Verrast zagen de oude MacCrean en Gerald het meisje aan. en er was heel spoedig beslo ten den goeden raad van den kunstkenner te volgen. woorden van Jack Crowther. Hij zei. dat mü een man ontbreekt. Wel, ik moet Iets beken nen. Ik heb het al dien tijd geheim gehouden, ik zou nooit in mün plannen zün geslaagd zonder de hulp van Mr. Trefry. die hier naast mU zit. Want het belangrijkste van de uitvin ding te zijn werk. We kennen elkaar al jaren pgevuld met oude kasten en stoelen uit diverse tUdperken, met antiek uitziende potten, pannen en kruiken, met aarde werk, klokken en koper, had de tweede-handsch- goederen-winkel van Farrell MacCrean het air aangenomen van een handel in antiek. De oude Farrell MacCrean had wel verstand van antiek en wist een zeer goede splitsing te maken tusschen zün enorme verscheidenheid van koopwaar, doch de zaak leverde slechts een karig bestaan, daar hU zwaar leed aan rheu matiek. veel verdokterde aan allerlei medicUpen en weinig In de zaak meer kon zün. HU gereden worden In een stoel, en alle zorg winkel en huishouding rustte op de twee schou ders van Maggy. Ze was verloofd met Gerald Moore, doch het huwelüksbootje was nog mid den in den oceaan onzichtbaar, want Gerald voelde wel voor antiek, maar moest veel te hard werken in een meubelfabriek, om tenminste zlchaelf In leven te kunnen houden. Toen de verjaardag van Maggy naderde, dacht hU duizend dingen uit, waardoor hü aan wat geld zou kunnen komen, om haar een ge schenk te kunnen geven. Tenslotte had hU een oploeslhg gevonden: hü toog naar den ouden Farrell MacCrean met een schllderU onder den arm en zei: „Zoudt u dit schllderU In uw win kel voor me willen verkoopen? Ik kreeg het van mün oom, die het weer van zUn grootvader had gekregen, en hü heeft me verteld dat het wel wat goeds was en zeker een paar tientjes zou opbrengen." De oude MacCrean bekeek de schllderU, een op hout vrU onbeholpen geschilderden driemas- jaer dagen te In het Middlesex Hospital I te Londen overleden Horatio Bottomley, een man, die een zoo avontuurlUk leven achter den rug had, dat het nauwelUks zün weerga vindt in de geschiedenis. HU stierf, zooals hU geboren was: doodarm. Tusschen deze twee polen heeft hU geleefd op de hoogste toppen van den roem en den rUk- dom. Het land heeft hem gekend als een bril- jsnt redenaar, wiens welsprekendheid duizen den naar den grooten oorlog lokte en het par lement heeft hem gekend als een van de beste sprekers van het Lager Huis. Londen kende hem als een financieel talent, dat de contróle had over tientallen mlUioenen. De paardenrennen kenden hem ate een geluk kig winnaar van verschillende wedstrUden. In weerwil van deze buitengewone hoedanigheden op allerlei gebied, heeft hU niettemin een car rière gemaakt, die niet steeds over rozen Lep HU heeft allerlei tegenslag gekend tot en met bet bankroet toe, doch telkens kwam hü er weer boven op. Dit bleek o.a. voor de zooveelste maal toen hü den rechter zeven jaar gevange nisstraf tegen hem hoorde eischen en toen hü geen oogenblik het vertrouwen in zUn goed ge sternte verloor. Dit vonnis, dat hem ten deel viel na een fraude ter grootte van honderd dul- send pond, was welbeschouwd het beginpunt van zUn tegenspoed. Van toen af zakte hU ver der af naar de diepte, waar hü eindelijk zou terecht komen en die zou ultloopen op een Sterfbed van een hospitaaL En nou ga Je m’n erf af, versta Je? Al ben •k duizend maal een Beel en JU een Trevanlon “i al zUn we door Je vader en grootvader be handeld als oud vuil, daarom hoef ik geen brutale Indringers in mUn huis te dulden. Dat te heel vriendelUk van u, zei Nancy fustig. in de verte hoorde ze een auto na deren. Dat te de wagen van notaris Handy, xel «ancy droogjes. Notaris Handy? Dus’ het te meenens? Daar had u niet aan hoeven te twijfelen. Notaris Handy voegde zich bU het gezelschap biet een korten groet. Dc denk dat mUn cliënte Je al een en an- «r verteld heeft. Beel. nietwaar? We hebben heel gezellig gebabbeld, lachte ancy. ik wilde een schikking voorstellen, “*r Mr. Beel houdt zich aan de letter van de «wereenkomst. Dat is Jammer, zei de oude rechtsgeleerde, feï T?>r him' 01 wees op BeeI- Et was lets stem en manieren dat den ouden boer “°8 benauwder maakte. hjï~,n^^rom het Jammer voor mjj? vroeg In de documenten staat uitdrukkelijk dat lets bUzonders. begon de brave Yorkshlrer opnieuw. Ik wou dat Ben Neen, neen, viel zUn vrouw hem In de daar praten we niet meer over. Daar Jessie met haar verloofde. Vind Je het niet mooi, Jessie? w Het te magnifiek, riep het meisje uit, niet waar Walter? En Nancy zag den jongen Yorks- hirer fabrikant, met wien ze kort geleden had kennis gemaakt. Wie is dat? vroeg Jessie fluisterend, toen er een nieuwe gast binnenkwam. Het was een lange, geleerd-uitziende man. Professor Sheepshranks, kondigde de oude Adam Trebil- cock aan. MUn harteHJke gelukwenschen. zei de pro fessor, Nancy's handen schuddend; het te het mooiste huis dat ik ooit heb gezien. Geen wonder dat u er trotsch op bent. Mr. Shawcross, Mr. Greenwood, kondigde Adam aan. We zUn allemaal bU elkaar! riep Ely ah verheugd uit. Dat te braaf van Je, Nancy, om al je vrienden uit Leeds uit te noodlgenl Een nieuwe stem deed zich hooren. Crow ther. neen niet Mr. Crowther, ik heet gewoon Ja Nancy, ik ben blU je terug te xlenl Het te prachtig, hoor meisje, prachtig mooi, nietwaar moeder? Dat ben er trotsch prachtige huis. Nancy. U weet wel., dat ik daar altüd naar heb verlangd, mrs. Briggs. om u te kunnen ult- hoodigea voor Kerstmis en Ik ben blij dat u het huls mooi vindt. Nancy's oogen schitter den van geluk. Hoelang had ze naar dit oogen blik verlangd! Het te Ze heeft fortuin gemaakt. Jack, zei de oude man later toen Nancy en de notaris wa ren weggegaan. en een groot fortuin ook. We bennen verslagen, jong, veegde hü er som ber aan toe, ze is ons de baas geweest! Maar de jonge Jack gaf geen antwoord. Drie maanden later heerschte een ongewone bedrüvigheld In de buurt van Trevanlon Court. Iedereen wist dat Trevanion Court ontruimd was en dat er groote dingen gebeurden in het huis. Er waren werklieden in de weer, er wer den voortdurend wagonladingen meubels en andere artikelen aangevoerd; tuinlieden maak ten den tuin in orde en toen Kerstmis in het land was, zag men keurig-gekleede dienst meisjes in het huls rondtrippelen. Ze moet duizenden penden uitgeven, zel den de bewoners onder elkander. Waar zou ze het vandaan hebben gehaald? Maar nie mand wist te waarheid. Wat ze wisten was, dat Nancy Trevanlon in het oude huls terugkwam en bil na allen ver heugden ze zich over dat feit. Op Kerstavond was er een ongekende drukte aan het kleine stationnetje. Verscheidene auto’s kwamen aan gereden en uit den trein stapte een gróót aan tal vreemdelingen die door de wagens naar Trevanion Court gereden werden. (Van onsen Weenschen correspondent) Midden in het Oude Weenen staat sinds circa een jaar een dertien verdiepingen hooge pseudo- Amerikaansche wolkenkrabber: het Hochhaus. Begonnen in den tijd der hoop op een spoedig eind van de economische crisis, voleindigd in het meest acute stadium dezer crisis, konden de grootsche verwachtingen van het modernste Weensche huis natuurlUk niet worden vervuld. En wat woningen èn wat lokalen betreft staat nog steeds een groot gedeelte ter beschikking van gezochte gegadigden. En het te te vree zen, dat dit nog erger gaat worden. Niet alleen, om dat de crisis een hardnekkig taal leven blükt te hebben maar ook omdat er nu nog een psy chologische factor bügekocnen te. Het te lederen statisticus wél bekend, dat in den tUd van economisch verval niet alleen het stoffelUke, maar ook het cultureele en moreel* leven schade lüdt. Verwildering van zeden, toe name van misdaden, met name van eigendoms delicten. en bteonder van aelfmoorden. Dat te hier niet anders dan elders. En nu te het op vallend, dat reeds de derde zelfmoordcandldaat juist het Weensche Hochhaus koos, om zün doel met besliste zekerheid te bereiken. Men spreekt van voorzorgsmaatregelen f on dit bl»d riln Insevolm de verzekeringsvoorwaarden tegen 9/1/1/) bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f JE ft bij een ongeval met f bij verlies van een hand f 1 *fE oU verlies van een f Cfl t>U een breuk van f Jfl ^^TvaUM re^kert vS» een der volgende ultkeermjen T JUUU.- verlies van li.de armen lreide beenen ot belde oogen f tdoodehjken afloop een voet ot een oog f duim ot wij.vlnger f «W.-been of arm maar Jack. Ah, miss Nancy, riep hü uit. op Nancy afstappend, dat had ik nooit verwacht; Leeds te goed genoeg voor me en Kerstmis te Kerstmis, maar ik ben blü dat Ik gekomen ben. Jack’s bewering werd gevolgd door gelüklui- dende uitroepen. Elndelük zaten ze allen aan de lange, keu rig gedekte tafel. Het was een vroolük en op gewekt gezelschap. Het gelach was niet van de lucht. Plotseling stond Elyah Briggs van zü-i plaats op. gang van zaken, doch hü kon niet anders doen, dan genoegen nemen met het voorstel den an deren dag eens terug te komen. Een paar uur later kwam Maggy terug, bui ten adem van het snelle loopen, maar met een stralend gezicht, en vertelde, dat het haar zoo had bevreemd, dat de vreemdeling maar vluch tig naar het schip had gezien, doch met een loupe de achterzijde had bestudeerd waarop ook was geschilderd. Dat had haar achterdochtig gemaakt en ze was naar een bekenden schllde rU-kenner gegaan om diens oordeel te vragen. „En", vertelde Maggy, toen hü het schip zag, keek hl) mü eens vragend aan, doch toen hü sMsssssssseeessstsse gelUk is hoop ik dat xe een flinken Jongen kerel trouwen zal. Na deze toast vroegen allen om een speech van Nancy en ze voldeed glimlachend aan het verzoek. Ik ben vanavond tusschen vrienden, zei ze, tusschen de beste vrienden die een meisje op de wereld kan bezitten en ze sprak verder over Mary Judson, herdacht den ouden Amos, in het kort, ze vertelde nog eens de geschiede nis van haar leven. En ze vergat Elyah Briggs te mün huwe'hjk. dat kerkje zal plaats hebben. Ik ben bang', dat deze uitnoodlging niet heelemaal volgens de eti quette te maar ik hoop dat u toch allemaal zult willen komen. Nietwaar John? John probeerde te antwoorden, maar de ont roering maakte het hem onmogelük. En, waar het heele verbaasde en gelukkige gezelschap bU was, trok hü Nancy naar zich toe en gaf haar een hartelüken kus. ter met volle zeilen op een vreeselUk blauwe, hooggolvende zee en antwoordde voorzichtig: „Luister eens, Gerald, 't spüt me voor Je. maar ik zie er niet veel in. De lust te nog goed, mooi verguld en aardig bewerkt. Die brengt wel enkele guldens op. maar de schllderU, enfin, je mag hem hier laten, dan zullen we verder zien." Doch Gerald hield aan: „Goed, zet u het maar in de étalage, maar onder de vuftig gul den gaat le niet weg!" En Maggy zette de schllderU in de uitstalling en iedere week als deze werd schoongemaakt, kreeg de schllderU van Gerald een extra-be- handellng en een plaats, waar iedere belang stellende ze in haar gouden lüst wel moest zien staan. Doch er kwamen geen koopers. Tot bU een nieuwe wekelüksche schoon maak Maggy, tot haar grooten schrik, de schil- derü uit handen liet vallen. De lüst viel uit het verband en werd zwaar beschadigd. Nu was alle schün van een schllderU er heelemaal af. er was niets over dan een plank, waarop geschil derd was. Verdrietig mg Maggy naar de ruïne en nam het stuk van den grond op; ze staarde naar de volle zeilen en de hel-blauwe zee en keerde het plankje om. Daar zag ze dat ook de achterzUde was beschilderd, er stond een man op in heel ouderwetsche kleedlng. met een lange steenen pUp in den mond, maar Maggy kon het niet bewonderen, en zich troostend met de gedachte dat Gerald misschien de lüst nog kon herstellen, zette ze de schllderU weer voor de ramen. Een half uurtje later ging de winkelbel over en Maggy ging haar klant tegemoet. HU was een vreemde, eenlgszlns bejaard, en Ukte aan zün hoed: „U heeft daar een schllderU te koop, nietwaar?* „O Ja.” antwoordde Maggy direct xakelUk. „een mooi geschilderd schip in volle zee. Het kostte vUftlg gulden, maar de lUst is gebroken Daarom komt het nu op vUfenveertig.” De vrfpmdeling zag haar aan: ,,Ik bedoel geen schip, maar....” en hü verzette zün stem, „dat daar.” HU wees naar het beschilderde plankje, en toen eerst zag Maggy dat zü de schllderU andersom in de uitstalling had gezet. Zü gaf het den vreemdeling over, die met een vergroot glas op de schllderU tuurde en haar daarna om draaide, om het schip te bewonderen. „Prachtig! Ik geef 45 gulden voor dien drie master. Ik ben dol op zee en zeilen.” Maggy’s koopmansbloed stroomde sneller; zü gevoelde een zakelüke waarschuwend opkomen en antwoordde: „Het spüt me. dat u de schllderU niet onmiddellUk kunt meenemen. De koop hangt af van de toe stemming van den eigenaar, en die te op het oogenblik niet hier." „Goed,” antwoordde de man zichtbaar spütig. „dan zal ik wat wachten." „Hü kan er niet zün vóór vanavond," besliste Maggy, „komt u liever dan terug." De vreemdeling keek teleurgesteld, doch schik te zich in het onvermUdelUke. Hü overtuigde Maggy echter, de schllderU niet meer voor de ramen te zetten, doch ze in papier gepakt weg te bergen. Als Gerald 's middags van Maggy vernam dat hü 45 gulden voor de schllderU kon krügen. was hü den koning te rük en beloofde onmid dellUk van xün werk 's avonds naar den win kel te komen. De vreemdeling was niet minder op tUd, doch toen Gerald naar de kast ging, waar de schllderU in weggeborgen was, vond hü haar daarin niet meer. HU riep om Maggy, maar, kreeg geen antwoord en veronderstelde dat zü boodschappen was gaan doen. De vreemdeling scheen ontstemd over dezen Trevanlon Court binnen vüf Jaar het onbe twist en volledig eigendom wordt van Miss Trevanion ate zü een bedrag van 10.000 pond betaalt, zonder eenlge kwalificatie en dat be- teekent volgens de wet met al het te velde staande koren en andere gewassen Maar dat kan niet waar xün immers. God beware me Het te niet anders Beel. En daarom te het jammer dat je je niet een beetje Inschlkkelük getoond hebt tegenover miss Trevanlon.... Een minuut later at de barsche Jack Beel Senior uit de hand. Hü was de deemoed in per soon en smeekte: - Dat te toch niet waar, dat kunt u toch niet meenendat zou me duizenden ponden kos ten. Ik handel precies volgens de wet. Dus miss Trevanlon te werkelijk.... Mis Trevanlon te bereid de som van tien duizend pond te betalen laten we zeggen: mor gen. Zullen we elkaar ontmoeten laten we zeg gen In Truro morgenvroeg om elf uur? Ik zal alle papieren in orde maken en Nee nee, viel Nancy die medelüden met den ouden man kreeg hem in de rede. Ik wil niet zoo strikt op mün recht staan. Maar waar zün in ’s hemelsnaam die tienduizend pond vandaan gekomen? Dat te mün zaak mr. Beel. Op één ding moet ik echter aandringen. Het huls moet di rect ontruimd worden. Het spüt mü voor u. maar Trevanion Court te niet geschikt voor boerderij. U kunt zoolang in .het Old Dower- hute uw intrek nemen, ate u dat wilt. Old Dower-huis. stotterde Jack. Juist, en daar kunt u tot Kerstmis blü- ven. Maar dit huls moet direct ontruimd wor den, mr. Beel; direct; want ik wil hier Kerst mis vieren. op met rond. Toen vervolgde ze: Ik heb u niet alleen hier gevraagd om Kerstmis In mijn oud tehuis vieren. maar ik noodig u meteen uit voor overmorgen in ons oud was van den bekenden publicist Holyoeke. Bot tomley kwam terecht In een weeshuis van Bir mingham. Daarna werkte hü in allerlei baan tjes en bekwaamde zich in de kennis van het recht, waarin hü reeds op twintlgjarigen leef tijd aeer bedreven was. Tegelük begon hü de journalistiek ter hand te nemen en met succes. De Journalistiek kwam hem uitstekend van pas bü zün flnancleele en politieke aspiratie. HU werd hoofdredacteur van de „National Refor mer", maar moest nog even wachten vooral eer hü xün eerste politieke successen kon boe ken. BU was toen dertig jaar oud en een jaai daarna zat hü in het Lager Huis. Daar bleef hü lid tot een bankroet hem trof in 1912, doch in 1918 kwam hü weer terug ais de leider van een kleine onafJiankelUke partü. Hü stichtte daarna het dagblad „Debater" en het avondblad „Sun", alsmede verschillende technische bladen, doch het meest lucratieve baantje, dat hü in dien tüd veroverde, was de contróle over het blad „John Bull”. Het was ten tüde der ontginning van de Australische goudvelden en in één enkel jaar stichtte hü arte en twintig znaatschappüen met een geza- menlük kapitaal van tien millloen pond ster ling. Zün successen waren enorm, maar ook thans wachtte de tegenslag, die begon bü de déb&cle van de Hansard Union, een organisatie van drukkerüen, waarvan een de leverancier was der officieeie staatsrapporten. In het daar op volgend proces verdedigde Bottomley zich schitterend en met zoo’n succes, dat de rechter hem complimenteerde. Maar er lagen nieuwe moellükheden gereed om hem te bespringen. In den loop van zeven Jaren, n.l. tusschen 1902 en 1909 waren niet minder dan 221 faillissementsaanvragen tegen hem binnengekomen, met het gevolg, dat hij door de rechtbank werd veroordeeld. In den oorlog toonde hü zich een patriot yan den eersten rang en xün populariteit was groo- ter dan van eenig Engelschman in dien tüd. Maar ook hier kwamen weer geldzaken aan te pas en in minder dan een maand had Bottom ley 500.000 pond bü elkaar, die hü te danken had aan zün reputatie en die dienen moesten voor een nieuwe onderneming, de Victory Bond Club, die eveneens scheef liep. In 1922 kwam de laatste slag, toen hü weder om beschuldigd werd van fraude en tot over maat van ramp in de gevangenis een aanslag ontving van 16.000 pond sterling belasting. Na zün invrüheidsstelling begon Bottomley weer zün joumalistleken arbeid, aanvankelijk met succes, maar in 1929 ging hü weer failliet en verdween in de duisternissen der onbekend heid. Hü was in 1880 getrouwd met Norton, die hem dapper ter züde stond in al zün moellükheden en drie jaar geleden over leed. ZUn eenlge dochter, een gebrekkig meisje, woont in Frankrük. Over zün redenaarstalent is in Engeland steeds met grooten lof gesproken. Het kostte hem weinig moeite op het toppunt van zün carrière de enorme Albert Hall te vullen en overal waar hü tüdens den oorlog het woord voerde, krioelde het van belangstellenden. Zel den heeft een dagbladletder zoo’n salaris ver diend als hü. die tusschen de tien en vüftien duizend pond per jaar ontving. In de befaamde lastercampagne, waarvan hierboven sprake was. was hü zün eigen advo caat en geen rechtsgeleerde in Londen had hem beter kunnen verdedigen dan hü het zich zelf deed. Doch in dien tüd was hü reeds een ziek en zwak man en korten tüd daarna werd hü in het hospitaal opgenomen. Voor zoover bekend heeft hü geen wilsbe schikking a(!htergelaten. maar wel liet hü een document na van beteekenls, n.l. een boek, ge titeld „Mün leven en dood Bekentenissen en onthullingen”, geschreven gedurende de laatste weken van zün leven en uitblinkend door op rechtheid, levendigheid en helderheid. De pu blicatie van dit boek in de Engelsche pers is reeds begonnen. Zoo is dus weer heengegaan een man, die met een ongewone rusteloosheid zün bonte car rière heeft gemaakt en niet moede werd alle moellükheden te overwinnen. Hü ging geen moellükheden uit den weg, integendeel, hü zocht ze als bet ware. Bottomley Is de zooveelste: een man, die bü- zondere gaven en een enorme werkkracht be zat, maar die, als al zün soortgenooten, de groote strakke lün miste, die een leven groot kan maken. Zü sterven arm, zü sterven meestal op het oogenblik, dat de armoede den schün heeft voorgoed te zün ingetreden. De meesten van u. begon hü, zün goede vrienden van mü en diegene die ik voor t eerst heb ontmoet, zullen het gauw ook wor den, hoop Ik. Ik wil de gelegenheid niet voorbU laten gaan zonder een paar woorden te spre ken. Vier en epn half jaar geleden kwam onze gastvrouw bü mü In Leeds en vanaf den eer sten dag had ze mün hart veroverd, nietwaar moeder? Zoo is het, stemde mrs. Briggs toe. Ik heb haar meer dan eens geze .u en het zou mün hartewensch zün geweest haar tot schoondochter te krügen. Dat is helaas niet gebeurd, maar daarover wil ik niet spreken op het oogenblik. U allen kent haar geschiedenis. Dit Is het oude huls. Jaren geleden is het ver kocht. maar haar vader liet haar een erfenis na; dat was te probeeren tien duizend pond bü elkaar te krügen om het huls terug te koopen. Hoe dat moest gebeuren wist ze niet. Maar ze had het haar vader beloofd en xe wilde en zou slagen. En ze is geslaagd, riepen eenigen. De geschiedenis is waard om te' boek ge steld te worden, ging Elyah voort. Zonder Leeds en Amos Judson zou ze niet zün ge slaagd, maar ze is en blüft een kranige meid en ik ben er van overtuigd, dat niemand in Yorkshire haar dit zal nadoen. En ik wil dezen Kestavond, die een van de beste uit mün léven la. op de gezondheid drinken van Nancy Trevanion. Na deze speeches. John ther.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 11