uttAaal <wwi cfcn ia#
Terechtstelling van Egmond en Hoorn
Sir Carew
A -
I
Stukge/oopen
voeten, verzacht
en geneest men met Y
PUROLÏÏ
PRACHTIG
De oeroordeeling staat gelijk
met zwarten ondank
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Alle abonné
Het Geheim
van
r
ROBINSONschoenen: Ongeloofelijk sterk
Ongeloofelijk goedkoop
BAD NAUHEIM de ideale gelegenheid
v. kuren en Renez-lng.
Piüzen In overeenst. met de tUdsomatandlgheden
DINSDAG 6 JUNI
Be
Wist U dat?
t
sn
STEUN PLUIMVEEHOUDERS
ien
De Ariers-race
AR
;»tel<!
De moord op Carnavala-avond
te Maastricht
1
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE
Indringers dood gevonden
In de fouragepakbuizen van den heer Jelleima te
St Nicolaasga wemelde het van ratten, die den eigenaar
groote schade toebrachten. Op aanraden van een
drogist werd een proef genomen met Rodent en
het resultaat was verrassend. .Ik ben nu zoo goed
als geheel van ratten bevrijd" schrijft genoemde heet
ons daarna, .en had het geluk met eén doosje 120
ratten te dooden." Zulke successen zijn niet zeld
zaam, eiken dag doodt Rodent duizenden ratten en
muizen Indien dit ongedierte Uw eigendommen ver
nielt. koop dan nog heden een doosje Rodent,
gebruik het op de voorgeschreven manier en mor
gen zult U van rat en muis bevrijd zijn. Enkele
doos 50 ct, dubbele doos 90 ct importeurs: Fa.
Het mysterie van
mijnheer Gresham i
3000.^^2;^^^^^^ f750.- Mhik^^iX f 25O.~ een *voel *0? 'eerboog f 12S-~ ot wUevlnger f 50.-^ hJ?uk2£ f40.-
^VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIERDEN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
lUNIIIIIUIIIIIIIUI
water
zoowel door Scotland-
Witte peper is overrijpe zwarte peper.
allemaal
Freddy was over de beide lepelaars.
Madge en Muriel, aan het springen.
„Kijk die Freddy Vrijdag eens. hij
speelt bok-stavast over de ruggen van
de lepelaars", riep Robbie uit.
Toen hoorde hij en Topsy den zee
man roepen„Het is mij gemakkelijker
Ig ver
springen
Maar toen de lepelaars dat hoorden.
spraken ze stilletjes af om den zeeman
te laten zien dat ook met hen veel
plezier was te maken.
ZU plaatsten de uiteinden nn hun
snavels tegen elkaar en maakten zoo.
moest
hooger
dat de zeeman
veel
springen. „Hup-la" riep de zeeman.
toen hij er over sprong.
(Morgenavond vervolg).
;en
HOOFDSTUK II
zijn.
Wordt vervolgd.
dan over de ruggen van giraffen te
heM
leem
en met een g<
ierzee-
nekeü-
Anno 1568.
LAMORAAL VAN BOMOND
Een Birmaan heeft een der kostbaarste robij
nen gevondem Na bewerking zal de steen een
waarde van 904)00 gulden hebben.
In het noordwestelijk deel van Mexico komen
verschillende bronnen voor, die de allerbeste
petroleum leveren.
v
Gewone kleine vogeltjes, zooals b.v. de rood
borstjes, kunnen tot 15 jaar oud worden.
De scheeve toren van Pisa werd, naar men
gelooft, in het Jaar 1174 voltooid.
eieren het over te nemen gedeelte in het ver
lies voor bovengenoemd tijdvak vastgesteld op
25 ct. per 100 stuks uitgevoerde eieren.
duizend pond van Sophy Bascome kunnen hem
niet verleiden, haar te vragen".
iü handelsrelzlger Is. zal het toch wel
voorkomen dat hij langen tijd af
was
welke
mo-
isddeo
bewus-
nssr
cht.
retaris
g nut
lat da
rgaaa.
rzocht,
rector
m ga-
tdland.
septte
van n
s Pita
spraak
ibeken
ntemani
thieën
„Moei
de beid
laesae
Als h’
raad hi
partjjdii
Onder Russische emigranten gaat het ge
rucht, dat Tsarewitsj Alexis in een Spaanseh
klooster leeft. De emigranten zeggen, dat de
monniken het geheim streng bewaren en iedere
navorsching verhinderen.
gere
deze
Maar
dat?
waren
tieven
or den
politie
zellen-
n zou
tov
schrift*
as do*
in bet
eslotea
it dorp
rrijnj-
d door
dijbeen
ok de
1 eenl-
te
int
>an
i is
der
die
>an
la-
itel
ar-
ze
ve
ren
in-
eid
an.
Ve
lde
er-
laf.
ed.
de
len
Doo* MMa Tube «0 ct.
Btj Apoth co Drogtstea
erzebot
jen be-
?drag«>
de
eesteW-
iiimiuuiuMiiiii
aansM
ig vo*
geleld
m de
i dienst
Hg co
de gc
n beo-
P da
Hierbij
sen. IX
tegen-
ringen.
In den
j bleek
armen
or een
o naar
t, van
in ver-
Het conservatieve Engeland krijgt thans zijn
eersten wolkenkrabber in den vorm van een
reusachtig hotel in Blackpool, dat 150 meter
hoog zal worden, 36 verdiepingen zal hebben
en ruim 7 mlllloen gulden zal kosten.
De duurste dieren in een zoölogischen tuin
zijn de rhinocerossen.
In Amerika bereiken de automobielen een
gemiddelden ouderdom van 7M jaar.
De Engelschman drinkt gemiddeld zes kop
pen thee per dag.
De Amerikaansche moederspin houdt haar
eieren met haar pooten naar de zon toegericht,
om het uitbroeien te bespoedigen.
op dit blad rijn ingevolge de veraekertnaavoorwaardent
S ongevallen verzekerd voor een der volgende uttkeCTli
MARTIN BERDEN
(Nadruk verbóden)
gelaat had nu plaats gemaakt voor een stillen
lach want dit was nu eenmaal het stokpaard
je van den majoor, die, ofschoon hij overigens
heel bescheiden was voor een Ier. heilig ge
loofde in zijn koninklijke afkomst.
Toen Garth, bij oen vroegere gelegenheid,
zich eenigszins sceptisch had betoond voor dat
legendarische koningschap, had hij een uit
barsting van toorn over zijn hoofd moeten la
ten gaan, zoodat hij nu wel zou oppassen, dit
gevaarlijk onderwerp voort te zetten.
De majoor ging nu met de armen over het
hek geleund staan en vroeg:
„Geen nieuws van dkAr?"
„Van Capheaton, meent u? Neen; niet an
ders, dan dat ze te eeniger tijd zullen aanko
men. Want Sir George en Lady Carew zullen
soo n kind als hun dochter toch niet alleen
van Londen hierheen laten gaan".
„Zoo'n kind?" Dat klinkt niet eerbiedig voor
een ferf genome van zoovele duizenden I”
„Nu, Miss Patrice Carew dan”.
„wat een eigenaardige naam! Hoe weet Je,
dat zij Patrice heet?”
„Toen ik een bezoek bracht bij de Bascomes.
heb ik dat van Miss Sophy gehoord. ZU vónd
het zoo'n «romantischen" naam en wist ook
te vertellen, dat het zoo'n mooi, lief persoon
tje moest zijn. Dit. gevoegd bij haar groot for
tuin.
..Ja, maar daar kwam feitelijk jou een deel
van toel”
„Waarom?” vroeg Rutland kortaf en met een
bijzonder harde uitdrukking op het gelaat.
B. Meindersma - Den Haaa B 44
„Waar moet ik een vrouwtje vandaan halen?
Kunt u mj) dat ook zeggen, majoor?"
.Moet ik je dat vertellen, jongen! Om van
geen half dozijn -anderen te spreken, heb ik je
maar even Sophy Bascome te noemen, met
zestigduizend pond bruidsschat!”
In het Turkeatanache Sovjetgebied zijn goud-
houdende gronden van groote uitgestrektheid
gebonden.
gulden te verkrijgen en Jaarna
voor de kinderen de geheele teruggave
irbeurd verklaarde goederen. Drie zonen
traden in dienst van den.. Spaanschen koning,
twee kleinzonen werden Spaansche grande»,
eenlge sneuvelden in den strijd'voor Spanje te
gen Frankrijk. Van de 7 dochters huwden er
vier, terwijl de drie andere in het klooster
gingen.
Algemeen was de deelneming met het lot der
twee grgven. Arend citeert daarover eenlge tljd-
genooten. ,J3e droefheid der Nederlanders over
den dood van Egmond,” zegt Bentivoglio, was
gelijk aan de liefde welke zü^henl toedroegen"
Viglius schreef op den dag der terechtstelling
naar Spanje, dat „hun lot het hoogste mede
lijden in ieder opwerkte. en sinds eeuwen zulk
een treurig schouwspel in de Nederlanden niet
gezien was." De tijding van hun dood had de
zelfde uitwerking op veler gemoederen te Ma
drid. Hopperus verklaarde, dat zij hem drie sla-
pelooze nachten gekost en door en door ge
schokt heeft, dat voorts de koning zelf betuig
de: „hoe smartelijk het hem was, dat men juist
onder zijn bestuur tot zulke geneesmiddelen
toevlucht had moeten nemen, doch dat elk zich
van zijn plicht behoort te kwijten; hij verblijdde
zich, dat de graven in het Katholiek geloof wa
ren gestorven.” Wat den koning een troost was.
bleek een smart voor den Paltsgraaf, want:
„dat zU als papisten gestorven waren, had hem
nog meer getroffen dan hun dood zelf.”
FDE K.
van het gevonden lijk beantwoordde. Wij trok-
ken er direct heen. Het was een kleine villa met
vrij grooten tuin, door een hoogen muur om
geven. We braken de deur open en in de een
voudige, doch smaakvol gemeubelde kamers
ontdekten we al dadelijk, dat wij de plaats der
misdaad gevonden hadden. Van bloed doorweek
te kleederen lagen hier en daar verspreid. Maar
veel licht viel toch niet op de zaak. Wel vonden
we hier en daar vingerafdrukken, maar deze
bleken gedeeltelijk van het slachtoffer te zijn
en gedeeltelijk van iemand, wiens vingerafdruk
niet in de poUtie-registers voorkwam. Dit was
>»esse»eee»»s»eaan»esee»»eeee^
Namens den Minister van Economische Zaken
en Arbeid maakte de Regeeringscommlssaris
voor de Uitvoering van de Garantieregeling
1933, ten behoeve van de Kippen- en Eenden-
houderü. bekend, dat besloten is de verlieten
voor de pluimveehouders op de kleinere kip
peneieren tot een gewicht van ten hoogste 55
K.G. per 1000 stuks ^enigermate te verkleinen
door voor de week van 5—10 Juni een gedeelte
van het verlies ten bedrage van ƒ0 40 per 100
stuks uitgevoerde eieren over te nemen. Ten
bate van den eendenhouder is voor eenden
den Veiligheidsdienst te Parijs, „hechtte
Ik geen groot gewicht aan het mysterie
f van mijnheer Gresham.”
3 „Een jonge vrouw, Parisienne van geboorte,
in Parijs met een Engelschman gehuwd, had
ons In kennis gesteld van de verdwijning van
haar echtgenoot, zoo iets komt meer voor en
m'n eerste indruk was, dat het hier geen po
litiezaak betrof. Maar een van m'n agenten, die
een fijnen speurneus bezat en aan deze zaak
veel gewicht hechtte, drong er op aan. dat dc
zaak door ons in onderzoek werd genomen. Ik
stemde toe en ontving dus mevrouw Gresham.
ZU was «en nog jonge vrouw met een kinder
lijk gezichtje, dat nu echter zeer bleek en be
droefd was. Ze was niet bepaald mooi, maar d'r
groote blauwe oogen en mooi blond haar, gaven
haar iets aantrekkelijks. Haar man was. zoo
vertelde ze. handelsrelzlger.
„Is uw man reeds langen tijd verdwenen?”
vroeg ik.
„Ongeveer een maand."
„Daar hl.
eens meel
wezlg ls'1
„O ja. ik
altijd waar
by verlies van *n
anderen vinger
murwbaar plichtsmensch met een overmatig
toegespitst verantwoordelijkheidsgevoel, met een
Ingeboren afkeer van alle, rebellie, vooral door
groote heeren gepleegd. begrUpt wel de moge
lijkheid van het vonnis. Geen bloeddorst, geen
wreedheid, geen winstbejag of persoonlijke haat
zat bU hem voor, doch de overtuiging: ik kan
op geen andere wUze den toestand meester
worden, de heeren zün schuldig, dus zullen zjj
hun lot ondergaan.
Hun vonnis luidde, dat zjj: „als medeplich
tigen des Prinsen van Oranje, als beschermers
der verbonden-edelen, en achtelooze handhavers
van den Katholieken godsdienst aan hoogver
raad en oproer schuldig verklaard en ten zwaar-
de verwezen werden, dat hun hoofden zouden
op splezen gestoken worden en daarop blüven
tot het den hertog behaagde, dat tevens al hun
goederen waar en hoedanig ook, ten behoeve
des konings werden verbeurd verklaard".
Op den 5en Juni 1568 voltrok men in den
vroegen morgen dit vonnis. Beide -heeren stier
ven met de berusting van ware helden, metf-de
bede: „In Uwe handen beveel ik mijnen ge-st."
Veel heeft het huls van Egmond en Hoorn
geleden. Vooral de echtgenoote van dén eersten
bleef vrü onverzorgd achter met elf kinderen.
Niemand minder dan Alva sprong voor haar in
de bres; persoonlijk ondersteunde hij haar zeer
klesch. wist voor haar eerst een jaargeld van
tweeduizend gulden te verkrijgen en Jaarna
volgde
der tal
„Waaróm.... Wel, was je vader niet de
eenlge vriend, dien de oude vrek ooit bezat?
Heeft hU hem niet ter zijde gestaan, toen de
zaken lang niét goed gingen, nog eer JU gebo
ren was?.... Heeft hu hem niet het leven ge
red, toen zijn paard op hol sloeg?Ben jij
niet zijn petekind?.... En dan moet je nog
vragen: waaróm? MU dunkt, er was reden te
over voor, om te verwachten, dat hü Jou ruim
de helft had nagelaten van zün vermogen en
Miss Carew, die hü nooit van zijn leven ge
zien had. de andere helft!"
„HU dacht er nu eenmaal anders over”, zei
Garth, de schouders ophalend. „Vriendschap
is een gevoelen, dat niet diep ging bij Christo-
Ijher Batchford. Was dit wél zoo geweest, dan
hij onmogelijk zoo rijk gestorven zün. HU
!t mün_ vader illes, wat hU van hem ge-
K jjaj-rT* !ta>-ujen laatsten cent terugbetaald
joedeh"fflTWest. En voor mü heeft
hü gedaan, al wat hü kon. al had mijn vader
dan ook misschien meer verwacht. doordat
hü mü een plaats aan de fabriek bezorgde. Ik
was het salaris niet waard, dat ik kreeg, zelfs
nu nog niet; hü had een geschikter persoon
kunnen krijgen voor minder geld, maar dat
heeft hü niet gedaan, en dat was heel iets
voor Christopher Batchford!”
De vos had niet langer geduld en met een
enkel woord van afscheid reed Garth verder.
De majoor keekruiter en pasu-d -na en
zuchtte:
„Och. wat is die jongen toch trotsch op zün
oud goed en aUn ouden naam! Zelfs de zestig-
O lre!
Hedenavond heb ik het vonnis vernomen,
^-'dat het Uwe Majesteit behaagde over mü te
vellen.Ofschoon nooit bü mü het denkbeeld is
opgekomen, om iets tegen Uwe Majesteit te on
dernemen, poch minder tegen het Katholieke
geloof, wil ik toch den dood geduldig tegemoet
gaan, daar God het van mü verlangt. Mocht
ik gedurende de laatste beroerten Iets toegela
ten hebben, met mün plicht In strüd schü-
nend. dan is het gebeurd met goede bedoelingen
en onder den druk der omstandigheden. Ik
smeek daarom Uwe Majesteit mü te vergeven,
medelijden te willen hebben met mün geliefde
echtgenoote. mijn arme kinderen, en mün oer-
soneel. daarbü mü beroepend op vroegere dien
den. In hoop beveel ik mü aan voor Gods
barmhartigheid.
Brussel den 5e Juni.
ter dood bereid
Intusschen reisde Miss Carew nagr haar erf
goed met den sneltrein, die toch nog niet vlug
genoeg ging naar‘haar zin, zoodat ze zeer, rus
teloos was en zich den tüd kortte met het
knabbelen op bonbons en af en toe een min
achtende opmerking te maken tot haar gezel
lin.
„Heuvels en helde en heide en heuvels, met
hier en daar een oud. vuil stadje er tusschen;
anders hebben wü een uurlang nu al niet ge
zien! JU zit er daar maar zoo doodkalm oü.
Lucinda, maar ik geloof, dat oom Batchford en
zün geld en Huize Capheaton slechts een le
gende zün!"
„Praat toch niet zulk een onzin, kind! En in
'sHemelsnaam, zit nu eens een minuutje stil!
In minder dan een uur zullen wü bü station
Bassenthwalte zün, als de trein op tüd aan
komt".
Lucinda was een klein vrouwtje, vlug en be-
weeglük als een vogeltje, en ook met de door
dringende kraaloogjes van een vogel. Ze zag er
altüd uit, om door een ringetje te halen, praat
te veel en druk, kortom was een alleraardigste
oude jongedame van zeven en veertig, of
schoon slechts haar intiemste vrienden wisten,
dat zü zooveel zomers telde. Niet dat Lucinda
zich schaamde over haar leeftüd. of over haar
ongehuwden staats mannen waren immers
Op Carnavalsavond werd In de Maastrichter
Brugstraat te Maastricht de heer Melotte, een
tachtig-jarige grijsaard, op de bovenverdieping
züner woning vermoord. Dit voorval wekte in
de stad heel wat beroering. Na eenlge weken
werd v. d. 8., die reeds eenlge malen was ge
arresteerd. Ingesloten tn het Huls van Be
waring. 12 Juni as. zal deze Dultscher' voor
de Rechtbank te Maastricht terecht staan ter
zake van moord met voorbedachten rade door
worging, subsidiair zware mishandeling den
dood tengevolge hebbend, aldus geeft de dag
vaarding aan. Mr. Stroom treedt op als ver
dediger.
Nu de Nazi’s onderscheid gemaakt hebben
tusschen Arische en niet-Arische rassen, wor
den de bureaux van het bevolkingsregister tn
Duitschland dagelijks overstroomd met men-
schen, die hun afstamming willen weten, mee-
rendeeis in de hoop, dat zü zullen blüken vol
bloed Ariërs te zün.
Echter ook particuliere onderzoekingsbureaux
worden overstelpt met dergelüke aanvragen.
Daar de burgerlüke stand in Duitschland pas
dateert van 1875. moet men de kerkelüke regis
ters opslaan, die zoowel bü protestanten als
katholieken teruggaan tot de zestiende eeuw,
doch die erg onvolledig zün, daar in den dertig-
jarigen oorlog veel verloren is gegaan.
Dr. Achim Gereke, het hoofd van het regee-
ringsbureau voor rassen onderzoek, heeft in ant
woord op een vraag wie wel en wie niet als
Arlérs worden beschouwd, gezegd, dat alle niet-
Europeesche stammen, zooals Mongolen en ne
gers, geen Ariërs zün.
Slavische volken zün Ariërs, doch er is ver
schil tusschen Ariërs en volken van het Ger-
maansche ras.
De laatsten zijn van nature geboren Ariërs
doch omgekeerd, is niet ieder Ariër van het
Germaansche ras.
Wat de Nationaal-Sociallstische partij be
treft, is alleen diegene van ons ras, die zUn zui
ver Arische afstamming kan aantoonen sedert
hét jaar 1800.
Deze datum is gekoeen, omdat de emanci
patie van de joden in de Dultsche landen ge
schiedde tusschen 1806 en 1813 en het voor dien
tüd vrijwel onmogelük was, dat joden met
Ariërs huwden.
In Denemarken wordt reckme voor den ka
meel gemaakt, omdat hü gaedkooper dan een
paard, auto en machine moA zün.
De terechtstelling van Egmond en Hoorn
heeft voor de ontwikkeling der verhoudingen in
de Nederlanden groote beteekenls gehad. Afge
zien nog van het bedenkelüke in juridisch op-
zight. staat het onomstootelük vast, dat de
Spanjaarden, toen ze het hoofd, van Egmond en
Hoorn afsloegen, tegelükertüd iets doorhakten
wat onmisbaar is tusschen vorst en volk: de
genegenheid.
De schuldkwestie is büna nooit te achterha
len. heeft ook niet een primaire beteekenls, om
dat het menschelük handelen nu eenmaal ge
schiedt onder inwerking van een niet te coii-
troleeren aantal determinanten. Al de hoofd
personen uit dit Brusselsche drama: Egmont,
Hoorn. Alva, Filips II, Oran veile. Oranje, de
landvoogdes Margaretha, zün niet goed, zün
niet slecht alléén geweest, doch menschen met
het een én ander besteld. Het zün geweldige
botsingen van karakters, strüdend voor een ge
dachte meer dan voor zich zelf.
Zoo bleef koning Filips gedurende het rechts
geding. tegenover alle smeekschriften ten gun
ste der graven ingediend, onwrikbaar. On de
meeste gaf hü heelemaal geen antwoord, op
dat van den Keizer alleen dit: „De heele we
reld zal eens mün gedrag goedkeuren, in ieder
geval kan ik niet anders handelen, al zouden
ook de Nederlanden er door verspeeld worden,
al zou de hemel boven hen instorten."
Als des avonds vóór de terechtstelling de
bisschop van Yperen bü Alva ontboden wordt,
om aan de belde edelen het vonffis mee te dee-
len. dan werpt de prelaat zich voor den harden
militair op de knieën, om toch een verandering
te verkrijgen, desnoods uitstel van executie.
Doch de soldaat snauwt den bisschop af, vertelt
hem dat hü niet is ontboden om raad te geven,
doch om twee menschen op den dood voor te
bereiden.
Was Egmond schuldig? Was Hoorn schuldig?
Uit de processtukken kan men het volgende
als vaststaande feiten weergeven:
Tegen den graaf van Egmond werden 90. te
gen den graaf van Hoorn 63 punten van be
schuldiging ingebracht. waaruit zou voort
vloeien: „dat zij in vereeniging met den Prins
van Oranje getracht hebben, het gezag des ko
nings in de Nederlanden omver te werpen en
zich van de regeering meester te maken". Dat
beteekende dus hoogverraad.
Nu is er met recht gefulmineerd tegen de
wüze van rechtspleging. Allereerst konden de
beide graven als leden van de Vliesridders al
leen door hun eigen „ordebroeders” worden
berecht. Alle bezwaren bleven echter bü Filips
zonder uitwerking; hü had de statuten laten
onderzoeken en op advies van deskundigen
het prerogatief der Vliesridders wel erkend maar
niet voor hoogverraad.
Vervolgens werd er nogal een scherpe kritiek
geoefend op de houding en de bekwaamheid der
rechters. De Kardinaal Gravelle kreeg zelfs
een brief waarin een kennis hem openhartig
bekent:' ..Een dorpsrechter zou het geding beter
geleid hebben.”
By een onzer historici, en wel bü iemand dien
verdenken zal van Spaanache syrnpa-
Lrend) kan men lezen:
jk echter, naar het ons voorkomt, zün
graven vrü te pleiten van de „Crimen
tajestatls" (Majesteitsschennis.
dan een tiental vormen van hoogver-
kt aangegeven, zegt Arend ,J3e on-
mid gebied te erkennen, dat Egmond
en Hoorn zich aan eenlge dezer overtredingen
inderdaad schuldig hebben gemaakt."
Neen, onschuldig behoeft men Egmond en
Hoorn niet te noemen, maar tegenover *hun
schuldigheid stonden zulke onberekenbare en
evidente verdiensten, dat een veroordeeling ge
lijk kwam te staan met zwarten ondank.
De FTansche gezant schreef aan zün koning,
ba de terechtstelling: „Ik heb het hoofd zien
vaÖen van den man, voor wieris dapperheid
Prankrük tweemaal gesidderd heeft.” En zoo
was het ook Inderdaad, want Egmond heeft in
twee veldslagen onsterfeUlke veldheerstalenten
getoond; bü St. Quentin (1557) en bü Greve-
lingen <1558) was hü de man. Bü dit alles kwam
dat noch Egmond noch Hoorn bewuste opstan
delingen hadden willen zün, .vergeeflüke non
chalance” is zeker sterk genoeg voor hun nou-
dlng. Intusschen bleef alles wat te hunnen voor-
deele werd aangehaald, door een halve wereld
van grooten, onverhoord. Het doodvonnis werd
uitgesproken en voltrokken. Wie Filips II nu
kan zien, zooals hü inderdaad was, een onver-
karakterzwakke wezens, hbogst onbereken
baar in hun gedrag. maar ril was zeer terug
houdend, waar zü maar eenlge kieschheid van
onderwerp vermoedde. Ze was wel wat scherp
van tong, zeer scherp van opmerkingsvermogen
en nog sJherper van geest. Ze was zeer gesteld
op Bir George Carew, haar vriend en werkge
ver. nu al gedurende vele jaren, ofschoon zü er
rond voor uitkwam, dat zün vrouw en zün
dochter met hem deden, wat ze wilden; ze was
ook zeer gesteld op de knappe lady Carew, te
genover wie zü een eenigazins beschermende
houding aannam en ze hield, zooals van niets
ot niemand anders, van Miss Patrice. Patty
zooals ze in de wandeling heette haar leer
ling, die omgekeerd ook dol was op haar leven
dige gouvernante.
Als Fringemoore waardigheid verwactitte van
de erfgename van den ouden heer Batchford,
dar. zou .het zich toch teleurgesteld voelen.
Maar schoon en bevallig was zü wél en een on
weerstaanbare bekoring ging er van haar uit.
Menschen. die de knappe ouders kenden, hel
den typisch Engelsch van uiterUJk. vroegen zich
niet ten onrechte, vol verbazing af. van wie
Patty toch die donkere schoonheid had geërfd.
Met haar glanzig-zwart, krullend haar, haar
groote fluweelbruine oogen en haar donkere
gelaatstint leek zü meer een Spaansche, een
Italiaansche of een Zigeunerin, maar zeker
géén Engelsche.
hofstede, zal ik trotsch blüven op Rye-
croft, zoo lang er nog maar één steen op den
anderen ligt!”
,Fn zoo vér zal Jü het nooit zien komen, jü
noch je kinderen, noch je kindskinderen.
Garth! En dat je familietrots bezit. wel.
jongen, dien voel ik geheel met je mee: heb ik
je niet honderden malen verteld, dat de O'Ma-
laghans koiringen van Oonnemare waren?”
Garth knikte; de strenge uitdrukking op zün
J nooit zoo lang en dan weet ik
iü verblüft.” antwoordde ze haas
tig; „alleen....”
Zü zweeg verward en werd vuurrood. Ik zei.
dat. &s zü geholpen wilde worden, zü mü haar
volle vertrouwen moest schenken.
„Dat zal ik doen," stamelde zü. met tranen
tn de oogen. ..Daar hü reiziger is, is hü natuur-
lük veel afwezig, maar hü zendt me steeds
briefkaarten uit alle plaatsen en bovendien,
weet ik altüd waar hü heen gaat. Maar er zijn
een paar weken in t jaar en steeds om den zelf
den tüd. dat hü afwezig is zonder dat ik zün
verblUfplaats ken en op m'n vragen daarnaar,
antwoordt hü altüd ontwükend. Het ia ieder
jaar omstreeks dezen tüd. Als hü zal weggaan,
bemerk ik dat aan een zekere onrust en nervosi.
telt bü hem.”
,Jn dus. na verloop van een paar weken,
komt uw man dus weer terug?” vroeg ik.
,4a, hü. ziet er dan slecht uit. bleek en met
flauwe oogen. Maar dat trekt weer gauw bü
en voor de rest van *t jaar is hü zooals altüd.”
„Kunt u verder nog iets büzonders mee-
deelen?
,4a.” zei ze aarzelend. „Twee mkal. kort voor
dat jaarlüksch vertrek van mün man. heb ik
een persoon bü hem gezien, dien ik niet kende
en die een ongunstigen Indruk op mü maakte.
Mün man scheen het onaangenaam te vinden,
dat ik dien persoon gezien had.”
„Kunt u mü een beschrijving van dien per
soon geven?”
„Zeker, want ik heb hem goed opgenomen.
Hü had het voorkomen van een lakei of heeren-
knecht, een glad geschoren gezicht, lichtblauwe
oogen en een gluiperig voorkomen, benevens een
klein rood lltteeken aan de linkerzUde van z’n
kin.”
Nadat ik aan de jonge vrouw een nauwkeurig
signalement van haar man gevraagd had, liet
ik haar vertrekken.
Het signalement schetste een niet^pknappen
jongen man met blauwe oogen~en blond haar,
gladgeschoren, lang van gestalte en sportlef
uiterlük. Als speciaal kenteeken was er een ont
brekende wüsvinger van de linkerhand. Dit
signalement werd over geheél Frankrijk ver
spreid, opdat de politie overal een onderzoek
kon instellen.
Een uur nadat de jonge vrouw vertrokken
was. belde mü Scotland-Yard in Londen op,
met verzoek tot opsporing van den jongen lord
Bouthcote, die sinds eenlge maanden spoorloos
verdwenen was. Men vermoedde dat deze Jonge
edelman in Frankrijk verbluf hield. Een uit
voerig signalement was bügevoegd en tot mün
verbazing stemde dit van punt tot punt overeen
met het signalement van den verdwenen Gres
ham. Tot zelfs de ontbrekende wüsvinger werd
genoemd.
OnmlddeHük vroeg ik uitvoerige inlichtingen
ean bü Scotland-Yard omtrent den jongen lord.
Binhen 24 uur waren ze in mün bezit. Lord
Southcote was de laatste van een aanzienlek en
rijk geslacht, dat echter teekenen van degenera
tie vertoonde. Zoowel z’n vader als z'n groot
vader waren zeer drankzuchtig geweest en vroeg
gestorven, lord Southcote zelf scheen hiervan
vrü te zün; ten minste niemand had ooit iets
aan hem bemerkt, wat niet in den haak was.
Z'n eenlge eigenaardigheid scheen te wezen,
dat hü zeer dikwüls afwezig was, terwül nie
mand wist waar hü dan vertoefde.
Zoo luidden de inlichtingen. De zaak was
vreemd en duister. Den volgenden dag werd in
de Seine bü Briaux een zak gevonden waarin
zich het half vergane lük van een man bevond.
Geconstateerd werd, dat het lük óf dat van den
handelsrelzlger Gresham, óf dat van loiW South
cote moest zün, want het kwam volkomen met
beide signalementen overeen. Zelfs de ontbre
kende wüsvinger miste men aan de hand van
den doode. Alles wees er op. dat de dood door
verstikking geschied was. De zaak was Uiterst
ingewikkeld en geheimzinnig. Was de doode lord
Southcote of Gresham? En welke waren de mo
tieven geweest van de gruweldaad?
Briaux Is een vergeten, maar niet onaardig
dorpje. Er zün vüf of zes landhuisjes, waar
eenlge families den lomer doorbrengen. Reeds
spoedig nadat het lük gevonden was. vernamen
we. dat een van deze huisjes behoorde aan een
man, die gewoon was er elk Jaar eenlge weken
door te brengen en wiens signalement aan dat
,J4een, dank u! Die zestigduizend pond heeft
ze zeker nog van den tüd, dat haarvader een
stal voor eigen rütuigen hield in Liverpool?
Zóó arm zün we nog niet op Ryecroft, met
allen eerbied d#m voor haar persoon. Boven
dien zou ze mü waarschünlük nog niet eens
willen hebben, als ik haar vroeg”.
„O, waait de wind uit dién hoek?.... Ben je
te trotsch, jongen?"
Verschrikt viel de majoor zichzelven in de
rede, want hü begreep, dat hü. zonder het te
willen, raak getroffen had. en dit merkte hü
ook aan de heftigheid, waarmee het antwoord
kwam.
„Ofschoon we misschien meer dan een eeuw
lang arm zün geweest en nog steeds armer
wórden, aoodat er niet veel meer van de vroe-
grootheid van de Rutlands over is. dan
Kinderen hebben efets^aanmerkelük füneren
tastzin dan volwassenen/\
waarschünlük de
moordenaar,
wie
En
z'n
geweest?
We vonden niets
in het huisje dat
hierop betrekking had.
Het onderzoek werd
Yard, als door ons met allen üver geleld. Een
oude lakei, die al meer dan dertig Jaren bü de
familie Bouthcote had dienst gedaan, kwam
verklaren dat hü eens een brief had gezien aan
zün lordschap gericht, die het poststempel
Briaux droeg. Verder vernamen we, dat het
bewuste landhuisje gehuurd was door een zeke
ren Gresham, maar de verhuurder wist ook
eenlge verklaringen te geven die er op wezen,
dal Southcote en Gresham zeer waarschünlük
de zelfde personen waren. We waren dus ge
neigd aan te nemen, dat de handelsrelzlger
Gresham en lord Southcote één waren; dat de
laatste onder den naam van Gresham in Parüs
getrouwd was. daar werkte als handelsreiziger
er. het landhuisje te Briaux gehuurd had.
Maar met welk doel was dit geschied? Waar
om had hü s n kasteel en z'n rang verlaten?
Waarom hgd hü niets aan z'n vrouw verteld?
Waarom zonderde hü rich jaarlüks in het ver
borgen landhuisje af? Het waren allemaal
raadSelen.
Het signalement van den onbekenden man.
dien mevrouw Gresham eenlge malen in gezel
schap van haren echtgenoot had gezien, was
overal verspreid, met verzoek tot aanhouding
Daar mü overigens geen gegevens omtrent dezen
man bezaten, duurde het eenlge wéken voor
we hem hadden gevonden. Na verloop van dien
tüd vonden we echter den gezochte op een der
groote mailstoomers. waarop hü zich voor
Amerika wilde inschepen.
We hadden feitelük geen directe aanleiding
hem gevangen te nemen en koesterden ook geen
directe verdenking tegen hem. Maar zün gednag
waj zeer verdacht, want nauwelüks zag hü A’
politie aan boord, of hü sprong in zee en we
hadden moeite genoeg om hem er uit te halen.
Hü trachtte eerst alle schuld te ontkennen
én toonde zich zelfs verontwaardigd over onze
verdenking. Maar in z'n bagage vonden we lal
van voorwerpen, die herkend werden als aan
lord Southcote. alias Gresham te hebben toe
behoord. Bovendien bleek hU een bedrag van
ongeveer 80 duizend pond eerst kort geleden
op een bank in Zuid-Amerika te nebben ge
stort. zonder dat hü kon verklaren hoe hü aan
dit geld gekomen was. Verder bleek, dat hü
Jeremias Slimms heette, ofschoon hü rich^
ender een anderen naam op de boot had laten f
inschrüven en dat hü tot nu toe als bediende
of lakei werkzaam was geweest. Hü had een
blanco-strafregister, maar toch bleek uit ons
onderzoek, dat hü uit de meeste züner betrek
kingen wegens ongeschiktheid, brutaliteit of
kleine, diefstallen was weggejaagd.
Elk oogenbllk werden de verdenking en de
bewüzen jegens hem sterker en daar hü begreep,
dat geen ontkomen mogeUjk was, legde hü wel
dra een volledige bekentenis af.
Nu bleek, dat zü die meenden dat de jonge
lord Southcote vrü was van de erfelüke drank
zucht in zün geslacht, gedwaald hadden. HIJ
bezat dezen noodlottigen hartstocht tn nog
booger mate dan z’n voorouders. maar hü
openbaarde zich bü hem in een zonderlingen en
zelden voorkomenden vorm. Schier het heelo
jaar was hü een normaal en matig mensch.
maar gedurende enkele dagen werd hü door een
onweerstaanbare drankzucht aangegrepen. In
zün vergeefsche pogingen om van dit ongeluk
kig gebrek bevrijd te raken, had hü Engeland
verlaten, zün rang in de maatschappü opge
geven en was onder den naam van Gresham
in Parüs gaan wonen waar hü eenvoudig leef
de. Daar had hü z’n tegenwoordige vrouw ge
trouwd. die gassiére was in een groot magazijn.
In z'n veranderde levensomstandigheden was
h’J niet ongelukkig, maar de ellendige harts
tocht was onoverwlnnelük gebleken en hü had
het huisje te Briaux gehuurd, om daar z’n
periodieke zucht naar drank uit te kunnen
vieren.
Jeremlas Slimms was met dit alles op de
hoogte Hü was er in geslaagd het vertrouwen
van oen Jongen edelman te winnen. De onge
lukkige had zelfs z'n hulp ingeroepen en ge
hoopt door de medewerking van den knecht te
zullen genezen Maar Slimms maakte schande-
lük misbruik van het in hem gestelde vertrou
wen. Hü sterkte hem zelfs met dulvelsche sluw
heid in z'n kwaad en trok daarvan voordeel. En
toen hü weer met hem alleen was in het huisje
te Briaux, terwül hü tevens had weten te be
werken, dat zich 'n zeer aanzienlüke geldsom in
huls bevond, had hü daarvan gebruik gemaakt
om z'n meester te vermoorden en zich met alles
wat waarde had. uit de voeten te maken. De
schurk werd tot levenslange gevangenisstraf
veroordeeld.
Dat nu waren Pinksterdagen
Echt eens van het oude slag!
't Was een weertje om te zoenen.
Want de zon scheen heel den dag!
Wie ging roeien had er pret van,
Wie ging zeilen evenzeer.
En ook hij, die ging kampeeren
Zong een lofzang op het weer!
Wie, en ook op welke wijze.
Maar de groote stad ontvlood.
Had plezier van zijn excursie.
Daar men onverdeeld genoot.
Zelfs al dronk man slooten
Of een heelen oogst citroen
En al raakten schoone boordjes
Door de hitte uit ’t fatsoen,
Schooner kon men niet verlangen.
Schooner kon het weer niet zijn,
Ptnksterweertje trok volkomen
Met de wenschen aan één lijn!
Zelfs de klachten over hitte
En 't bezwijmen in het gras
Waren gloeiende bewijzen.
Dat de Pinkster reuze was!
„Vacantie niet bepaald, maar, daar het op ’t
oogenbllk niet druk is in mün branche en ik nog
enkele andere zaken had in orde te maken,
dacht ik, dat ik vandaag eens vrijaf kon ne
men, maar nu ik toch klaar ben met wat ik te
verhandelen had. -zal ik nog maar even aan
rijden op de fabriek".
«Je mist thuis zeker erg kleine Nell?”
Ua. zeker méér, dan zü óns. Ik begrüP nog
“•t, hoe zü het in Londen uithoudt na die
heerUjke frissche lucht hier! Maar het schünt
er haar best te bevallen; tenminste haar brie-
van zün zeer opgewekt".
Ned Bruce heeft dan toch wel het llef-
w» vrouwtje ter wereld getrouwd!” riep de ma
joor, met ongeveinsde ridderlüke bewondering
voor Nell Rutland, de jongere zuster van Garth,
die nu twee maanden geleden Ryecroft verla-
**n had, om haar man te volgen naar Londen.
„Maar nu wordt het tüd voor jou, man, om
«m aan trouwen te denken”.
anvankelük,” vertelde mü de ex-chef van
