uttfiaal <wwi den dag
THE
I
N
1
GUARDIAN
COMMERCIAL
imanchesterI
De Processie onder de Colonnaden
COTTON: FLAX: WOOL]
ARTIFICIAL SILK
INDUSTRIES
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Het Geheim
van
Sir Carew
EN
Het merk ROBINSON staat op iedere
zool. Let daar op
JORUM CHRISTIANUM”
I
VRIJDAG 16 JUNI
Hoe
WATCH THE PROGRESS
OF THE BRITISH
a en
and
through the columns ol
Hoe Engeland betaalt
ir
:on
MANCHESTER GUARDIAN
a?
1
Zonder hoofd
v><u den 25 Juli 1929, dat Z.H.
Paut Pius XI voor de Sacra-
mentaproceaaie uit de Va-
ticaanache gevangen-
achap trad
Goede kiekjes!
Neem dan steeds
1
^7
D.
139
IIJ
De grootste tunnel van
Zuid-Amerika
An annual subscription of 18
i shillings, sent to the Publisher,
“I
COMMERCIAL", Guardian Buil
ding, Manchester, England, will
bring the paper to you every
i Saturday morning. Write lor
i
i specimen copy, free of charge i
„Corpus Domini”
ontstond
de volmaakte
snelle rolfllm
HEUP-RHEUMATIEK
Bij elke weersverandering
Nu reeds jaren vrjj van pijn
i Het spook
Alle abonné’s f3000.-f750.-f250.- 2nw£t ”n T.nh^ f 125.-f 50.-^ f40.-
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
u
G
‘n D.
ngelie
half
Jezus,
en
n van
in st
■egatte
Half
van 7
ithoo-
(Adv.)
I
7 irar
„onze
In de Santa Mana
H.
Theresia
der „Confessio”
Sint
altaar
in
van
l Van
aiiiitiuiii
JAcjl
ge-
9N
ES
ES
krijgen, en daar wil Ik nu eens
kan
ata
..Neen
(Wordt vervolgd).
ir get
r eer»
.f
en en
oor de
over-
let H.
n van
10 uur
a pro
oi Je-
t vódr
Lvonda
in de
kerk,
meis-
voor zijn vriendelijkheid tegenover
j heeft hem zeker voor
genoodigd. Hoe jammer, dat de klet-
nu niet bij is! Die is zeker bij-
-1 op Mr. Rutland. Ja waarlijk, het
ook een zeer knappe jongen zijn,
jKN
trs
0 uur.
üeuwe
6 tot
ur ge
it met
irt.
looren.
chtige
ddlng.
en ge
il het
plech-
7 uur
3 uur
plech-
n het
munie
alf 11
-De»
ek en
ienuï
t om
10 uur
(Ingezonden Mededeeling).
in Je-
ivondi
volk den schijn had dat hij knielde De veel-
kunstenaar Bemin! ontwierp den „tAlamo" die
sedert dien vrijwel alle Pausen bij de Jaarlijk-
sche Sacramentsprocessie heeft gediend.
....Onafgebroken schrijdt uren lang de stoet
voort van bruin en van grauw en van wit. In
weelde, van kleuren omgeeft het Pauaelfjk Hof
den H. Vader die In aanbidding neigt naar de
zilveren monstrans.
In de zwarte donkerte van den nacht Ujkt de
ge-illumineerde Basiliek van albast. Ais een
eilandje van rijk-stralend licht is er het altaar
onder de baldakijn, vanwaar de Paus zegent.
Diep stil is het.
•De baviaan stak den punt van den
pen in den hoed, en zwaaide desen
in het rond. Toen wierp hU den hoed
in de lucht en ving hem weer op.
„Het Is een buitengewoon goed
jongleur!” zelde Ivy.
„Weet Je wat? We
C. M. O.”
Geen middel kan blijvende verbetering bren
gen van rheumatiek, tenzij het drie verschil
lende werkingen verricht. Deze zün; a. neutrali-
seering van het kwaadaardige urinezuur, dat de
pijn veroorzaakt; b. verdrijving van het urine
zuur uit het lichaam; c. voorkoming van ver
dere ophooping van urinezuur.
De zes verschillende zouten in Kruschen nu
verrichten alle drie genoemde functies. Twee
der ingrediënten in Kruschen vormen het meest
werkzame oplossingsmiddel van urinezuur, dat
de medische wetenschap kent. Andere zouten in
Kruschen hebben een aansporenden invloed op
dc afvoerorganen en helpen zoodoende om het
opgeloste urinezuur langs den natuurlijken weg
te verwijderen. Weer andere zouten voorkomen,
dat voedselresten In de ingewanden zouden gis
ten en maken daardoor onmogelijk, dat er weer
een teveel aan kwaadaardig urinezuur kan ont
staan. Dat is de oorzaak van de blijvende verbe
tering door „de kleine, dagelijksche dosis" Kru
schen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle
apothekers en drogisten k f 0.90 en f 1.00 per
flacon. Stralende gezondheid voor één cent per
dag.
k
SANTIAGO, 15 Juni. (Reuter) De Chileen-
sche staatspresident Alessandri heeft door in
zijn paleis op *n knop te drukkeen, den gros
sten spoorweg-tunnel van Zuld-Amerlka
opend.
Deze tunnel is een zeer belangrijk werk aan
een internationale spoorlijn, die door de dalen
van de. Cautln, Longuimay en Bio-Bio-rlvler
loopt naar Zuld-West-Argentinlë. De tunnel is
ongeveer 5 Kilometer lang en ligt 1000 voet
boven den zeespiegel.
„Ongeveer vier Jaar geleden.” schrijft ons
iemand, „had ik een leelüken aanval van rheu
matiek in de heup-gewrichten. Vier weken lang
lag Ik in het ziekenhuis. Nadat Ik er uit was,
kreeg ik het steeds weer terug als een verande
ring van weer op komst was. Toen probeerde ik
Kruschen Salts; eiken ochtend niets anders
dan de kleine dosis. Het hielp mij zoo goed, dat
ik er mee doorging en na ongeveer zes maan
den merkte ik, dat de rheumatlsche pijnen ver
dwenen waren. Dat was drie en een half jaar
geleden en nadien heb ik nooit meer eenlgen last
van de oude kwaal gehad. Ik neem altijd 's mor
gens de kleine dosis en hoewel ik 71 jaar oud
ben. voel Ik me als toen ik 40 was.
ziek brak af en bleef zwijgen.
Den volgenden dag overpeinsde ik het raadsel
en vond geen oplossing. Dit keer scheen het
of Ik thans eens iets werkelijk geheimzinnigs
had gevonden. Ik was uitgegaan en toen ik van
mijn wandeling terugkeerde, was ik besloten
den gastheer te bekennen dat ik hier stond
voor een raadsel, waarvoor ik voor het eerst
in mijn leven geen oplossing wist. Onverwacht
nam een plotse windvlaag mijn hoed weg en
ik snelde mijn bezit achterna over het gras
veld aan de achterzijde van het huis. Toen ik
mijn hoed had opgeraapt en wilde terugkeeren,
zag ik de golvende beweging van het klimop
tegen het huis onder de aanzwellende wind
vlagen. Plotseling kwam ik op een idee, maar
ik stohd tegelijk zelf verbaasd over de verme
telheid ervan. Mogelijk had ik de oplossing van
het raadsel gevonden.
Ik liep zoo snel mogelijk naar het kasteel
terug. Twintig minuten later stonden een paar
groote ladders tegen den muur en.... het
mysterie van het eeuwenoude kasteel was niet
langer meer een onopgelost raadsel.
De oude ridder, die vocht tegen Cromwell en
onthoofd werd, was ontegenzeglijk een man
van scherp vernuft geweest. HU had waar
schijnlijk gevreesd, dat een volgeling van
Crömwell bezit van het kasteel zou nemen en
hU wènschte hem zün „dwalenden geest” na te
laten. En hij had dat inderdaad vernuftig ge
daan ook!
Aan de Ooatelüke züde van het huis ontdek
ten we, diep onder het klimop verborgen, een
regelmatige lUn van gaten in den muur. Toen
we steenen rond die gaten wegstaken, vonden
we aansluitend holle "püpen als van een orgel.
Ingebouwd, en wanneer nu de wind uit het
Oosten woel en laXgs den piuur voortgolfde,
werden de Püpen vol lucht gedreven. Die lucht
kwam in een vernuftig instrument bijeen, waar
ze gevoerd werd langs de in juiste volgorde
opgestelde püpjes van een soort orgel, dat de
muziek vormde van het afscheidslied van een
ouden ridder. Deze muziek vond een uitweg in
een tinnen doos, welke zich dicht achter den
binnenwand der geweldig dikke muren van het
kasteel bevond. Bü nader onderzoek bleek dat
aan alle zijden van het huls op verschillende
verdiepingen een dergelUke vernuftige instal
latie was aangebracht. Het venchünsel, dat de
muziek *s winters meer dan ’s zomers werd ge
hoord, dat de muziek soms plotseling ophield
of slechts kort speelde en ook het verloren gaan
van verschillende tonen of versregels, was thans
gemakkelijker verklaarbaar. De windsterkte
was niet steeds krachtig genoeg om de muziek
uit de tinnen doos, ik zou haast zeggen „luid
spreker”. door de wanden heen geheel hoor
baar te maken.
Zoo werd dus het ongelooflijk raadsel opge
lost en de eenige persoon die er door in een
minder prettige positie kwam, was de butler,
die gezworen had zoo dikwijls het spook zon
der hoofd te hebben gezien, maar wiens ver
beelding in de war was gebracht door het ge
heimzinnig en zenuwprikkelend verbaal over
den onthoofden ridder uit vroeger eeuwen.
land en Charley Carew liepen naast elkaar. In
de richting naar het hek van Capheaton, ter
wijl vier paar oogen hen volgden.
„Hoe eigenaardig! Ik wist in het geheel niet,
dat u Mr. Rutland kende”, zei Lady Carew.
„Och neen. Ik geloof ook niet, dat ik ooit
zijn naam genoemd heb. Als jongens hebben we
elkaar dikwijls ontmoet, terwijl ik dan op Ba-
ronwold was. Hij is, geloof ik, een paar jaar
jonger, maar in sport was hij mij altijd de
baas. Nu hebben wij elkaar al In geen jaren
meer ontmoet, zoodat het mij nóg verwondert,
dat hij mij herkende. Houdt u van oudheid
kundige schoonheden. Lady Carew? Dan zult
u genieten van Ryecroft, ofschoon het in som
mige gedeelten niet veel meer dan een ruïne
kan genoemd worden: de familie is zéér, zéér
achteruit gegaan”.
„Ryecroft is in het geheel nog geen ruïne!”
zei Patty, den arm van haar vader nemend.
,X>an heeft u het zeker in den laatsten tijd niet
gezien, Mr. Brabazon”.
„Laat eens kijken: het zal een jaar of vijf
geleden zijn. Miss Carew, of mischlen ook Un
ger. Heeft u het onlangs nog gezien?"
„1 Is juist dank zü deze Jonge dune. Mr.
Brabazon, dat wij iets van Ryecroft en Mr.
Rutland afweten”.
En toen deed de baronet een eenigszins over
dreven verhaal van Patty's avontuur, waar de
vriendelijke causeur blijkbaar zelve van genoot,
maar dat Lady Carew ongeduldig maakte en
|Mr. Brabazon. ofschoon hij zijn baat deed.
dit allerminst te toonen nu niet zoo heel veel
belangstelling Inboezemde.
Mr. Nell Brabazon zou Lord Baronswold zijn,
als zijn oom. de oude viscount, die zoozeer ge
kweld werd door de jicht, kwam te overlijden.
Hij was knap van uiterlük en zeer bekwaam.
Hij was rechtsgeleerde, had nu al een zetel in
het Huls van Afgevaardigden en velen beweer
den, dat hij niet rusten zou. eer hü Premier
was. zóó groot was zijn eerzucht.
HU was zijn loopbaan begonnen als particu
lier secretaris bij een van de vijf hooge ambte
naren, die de schatkist beheeren: toen had hij
diezelfde betrekking bekleed bU een gouver
neur van een van de buitenbezittingen in Au
stralië. die zich echter zoo onpopulair had ge
maakt. dat hjj nu een jaar of drie geleden te
ruggeroepen werd, zoodat Mr. Brabazon ook
weer in het vaderland was gekomen en al heel
gauw daar als afgevaardigde had plaats geno
men in het Parlement.
„Dit is zeker het beloofde bezoek. Mr. Braba
zon?” vroeg Lady Carew.
Ze stonden nu In het open deurvenster v»n
de eetkamer, maar waren er nog niet binnen
getreden, want Mr. Brabazon had bedankt voor
de uitnoodiglng, om te lunchen daar hij wat
gebruikt had aan het station te York waar hij
had moeten overstappen.
Patty was zich wat gaan opknappen. Sir
George had Lucinda voorgesteld of ze met den
steun van zijn arm niet een wandelingetje door
den tuin zou durven doen.
het Allerheiligst Lichaam Onzes Heeren Jezus
Christus, te vieren door alle geloovlgen: tot Uw
groote vertroosting doen Wjj U weten dat Wjj
ter bevestiging van het Katholieke Geloof, voor
een zoo groot Sacrament, buiten de dagelük*
sche herdenking er van door de Kerk, een bl-
zohderen dag hebben vastgesteld voor een her
denking op heel uitzonderlijke en plechtige
wijze, te weten de Feria V na het Octaaf van
Pinksteren.” En zoo voorts
Op 25 Juli 1939, in het achtste jaar
van Zjjn Pontificaat en het vijftigste van Zijn
Priesterschap, is onze roemrijke regeerende
Paus, Z. H. Pius XI. uitgetreden uit de Vati
caanse!» Gevangenschap, welke, nadat Plus
IX in den morgen van 20 September 1870. van
het Quirinaal naar het Vatlcaan was gevlucht,
onder de regeeringen van Leo XIII. Pius X
Benedictus XV, staag had voortgeduurd.
's Pausen triomfstoet telde tien-duizend deel-
om voor
man
eer.
LONDEN, 15 Juni (VX>.) De betaling van
den heden vervallenden schuldentermijn aan
Amerika zal volgens berichten in de bladen ge
schieden met een bedrag van 20 milUoen pond
zilver, dat overeenkomt met de gedeeltelijke
betaling van 6 millioen dollar, en afkomstig
zal zijn uit de groote zilvervoorraden van het
Indische ministerie van Financiën. De zending
zal van Bombay direct naar New-York worden
verscheept.
lende voeten. Als we de zaal binnengingen en
mijn gastheer het electrlsch licht aandraaide,
begon zachtjes eerst, maar onloochenbaar, op
eens muziek te weerklinken. Onveranderd de
zelfde melodie, hier en daar werden een paar
noten overgeslagen, soms een halve of heele
regel zelfs. Plotseling hield de muziek op. In
derdaad scheen de muziek te komen van de
plaats, die de tri’Ier had aangegeven. Ik stond
geslagen tooiets was mij toch te machtig.
Doch ik moest berusten, evenals mijn gast
heer moest ik thans zelf ook aanvaarden, wat
ik niet wenschte te gelooven.
Tenslotte keerden we terug naar onze slaap
kamers. Ik begon juist weer in te dommelen,
als ik opeens wakker schrok en recht overeind
in bed ging zitten.
Daar speelde de muziek in mijn eigen ka
mer. Ik stak het
licht aan. er was
zien,
muziek
verder,
een
elkaar houdt, er dan in den regel wat tusschen
hen gaat bestaan”.
„Nuchter zou Patty zijn?” dacht Lucinda in
zichzelve. „Neen, dan heb ik haar toch beter
leeren doorzien In de vijftien jaar. dat ik haar
nu ken! Ik geloof vast, dat zij al liefde heeft
opgevat voor dien jongen Garth Rutland".
Sir George, die zijn vrouw hoorde aanko
men, ging haar ijlings tegemoet en bood haar
den arm. en Patty, die dit zag. stak ook haar
arm door dien van Garth en vroeg hem. ter
wijl ze met haar lief gezichtje naar hem op
keek:
„Ik heb toch niet overdreven, vindt u wel?"
„Wat bedoelt u?”
„Dat moeder knap Is?”
zeker niet! Zij te de knapste vrouw,
die ik ooit gezien heb!”
Hij legde eenigen nadruk op dat „vrouw",
wat Patty echter niet ontging.
„Daar ben ik bil) om. En ze is van binnen
even mooi als van buiten. U begrijpt dus wel.
dat vader haar aanbidt.”
„Dit merkte Ik aan alles”.
„Natuur! Uk. Toch zijn ze al ruim twintig ja
ren getrouwd”.
Ineens hielden beide paren stil, want uit het
kreupelboschje was duidelijk Charley’s stem
waarneembaar
„Hallo. Mr. Brabazon U daar? Ik dacht, dat
u nog lang met die Tarlefwet bezig was”.
Het viertal stond nu ook vlak tegenover Mr
Brabazon en zoo werden er groeten gewisseld,
waarna het niet lang duurde, of Garth Rut-
Op zekeren dag zaten Ivy, Robbie
en Topsy onder een boom, toen een
baviaan aan zijn staart aan den
boom hing.
En dat gemeene beest nam Ivy’s
hoedepen en haar hoed af.
Ivy keerde zich met een gilletje om
en staarde den baviaan met groote
oogen aan.
„O, hemeltje, wat zullen we
hebben?" riep zij uit.
„Zoo’n raar beest heb ik nog nooit
van mijn leven gezien!”
wormen
heen”.
Charley deed den laatsten tijd namelijk druk
aan entomologische studiën, zoodat men over
al in huls rupsen vond kruipen, wat Miss Gunn
al menlgen doodschrik had bezorgd. ..Zeg, Pat,
als Je soms nog een boek uit de bibliotheek
noodig hebt dan kan ik het tegelijk/voor Je
meebrengen".
Patty bedankte hem en liep ook de balkon
deur uit. Garth Rutland volgde haar en Sir
George betrad eveneens het gazon, zoodat en
kel de beide dames bij het venster bleven
staan.
Charley liep wat vooruit, de jongelui volgden
en de baronet vormde de achterhoede.
„Waarde Lady Carew”, begon Miss Gunn,
„acht u het, met het oog op de omstandighe
den. niet onverstandig, om de jongelui zoo sa
men te brengen?"
.Maar, Lucinda, hoe kom je daar nu zoo bij?
Patty is nog veel te zeer een kind voor dien
nonsens!"
„Ze Is bijna twintig, moet u denken”.
„Nu ja. ze is Immers niet aangelegd voor die
soort dingen; daar Is ze veel te nuchter voor!
Bovendien heeft de erfenis van oom Batch-
ford een heele verandering gebracht in haar
vooruitzichten. En daar ben Ik blü om. Ik wil
je wel bekennen, dat Ik eerzuchtig ben voor
haar. En wat je daar nu zei van: .jot het wol
verstandig zou zijn, die twee bij ejkaar te bren
gen”, de ervaring zal je toch ook wel heb
ben geleerd, dat, als je jongelui opzettelijk van
-j—5 en geest, die niet bestond, en waarvan een
H vertrouwde bejaarde butler met beslistheid
beweerde, dat hü verscheidene maten den
ridder zonder hoofd had gezien in gangen of
zalen van het eeuwenoude kasteel. Wat sug
gestie en verbeelding al niet op den mensch
vermogen!
Voor enkele jaren, verhaalt Jasper Maske-
lyne, een beroemd illusionist, in TH., ontving
ik bij mijn post een brief van een vroegeren offi
cier uit het leger en eigenaar van een eeuwen
oud kasteel in Northumberland. HU schreef mij
dat het hem bekend was. dat ik alle belangstel
ling had voor geheimzinnige gebeurtenissen op
occulgebled en mij bezighield met de oplossing
van dergelUke gevallen en hü verzocht mü. zoo
mogelUk. op zün kasteel te komen en daar een
ongeloofelUke spookgeschiedenis op te lossen.
Zes maanden later had ik de gelegenheid op
zUn verzoek in te gaan, en zUn gast te zUn.
Het kasteel was een schitterend oud-Stuart-
gebouw, dat in het midden van een prachtig
park stond, aan de achterzijde beschut door een
uitgestrekt boech. Het was een groot, vierkant
bouwwerk, de muren en het grootste gedeelte
van het dak dik bedekt door klimop, hetgeen
een schitterend gezicht was.
BU het diner vertelde mUn gastheer het
vreemde verhaal. „Ik ben,’’ zelde hU. ,^en der
minst bUgeloovlge menschen ter wereld, maar
van deze geschiedenis begrUp ik absoluut niets.
Ik geloof in geen geval aan het spook en toch
is het er. Intusachen is het een allerminst
kwaadaardige geest en kunnen we hier rustig
leven, maar zoo’n onopgelost raadsel in Je buis
is toch een onuitstaanbaar geval voor een oud-
soldaat als ik ben.”
„Dat doet me genoegen," zelde ik, :,lk verlang
er naar eens een „echte” geest te zien. Het is
mU nog nooit gelukt dat mee te maken.”
,4a, spot u maar,'* lachte mUn gastheer,
„doch u kunt onsen geest niet zien, alleen
hoeren
Ik was verrast: „Wat zegt u? Spreekt het
spook of zingt het?”
„Geen van belde,” hernam mUn gastheer,
„mijn geest bespeelt een spinet. Dat gebeurt nu
hier, dan daar, door het geheele kasteel en op
een onzichtbaar instrument. Toen ik de bezit
ting erfde, vernam ik de geschiedenis. Het fa-
mlliespook was de geest van een ridder, een
mijner voorouders, die een verbitterd vüand van
Cromwell was. HU werd gevangen genomen en
onthoofd en stierf zingende: ..Here's a health
unto His Majesty.*'
Doch hU bleef het kasteel bewonen, ook na
zUn dood, en speelde op het spinet voortdurend
deze melodie. NatuurlUk hield Ik heel de ge
schiedenis voor een sprookje, tot op een avond.
terwUl Ik In de bibliotheek zat. ik tot mUn ver
bazing die melodie op een spinet hoorde spelen
in de kamer boven me. De melodie werd echter
niet volledig gespeeld; ik hoorde den eersten
regel, even later den derden en dan na een
langere pauze de slotaccoorden. Ik ging naar
boven en In de kamer, waar Ik stond, weer
klonk opnieuw de muziek, hier en daar was
het of er tonen aan de plano ontbraken; ze wer
den overgeslagen, en ook de derde regel ont
brak thans. Ik ondervroeg den butler, die reeds
In mijns vaders dienst geweest was en met mU
het kasteel betrokken had. De man wa» bleek
van schrik en vertelde dat hü aan het einde
van de gang boven, een ridder had gezien, die
op een spinet speelde.
Ik begreep er niets van. ik was absoluut alleen
In de kamer en toch weerklonk van tUd tot
tUd die muziek, en later heb ik ze meermalen
gehoord<tn Iedere kamer van het kasteel!"
Het was inderdaad een vreemd verhaal ge
weest
,Jk ben nieuwsgierig of ik het ook hooren
zal.’’ zelde ik.
„Zeer zeker.” luidde het antwoord,
geest is niet schaarsch met zUn muziek en
schUnt niet veel avonden achtereen te kunnen
zwügen."
„Speelt hU op regelmatige tüden?” vroeg Ik.
.JBotns speelt hü dikwüls en lang achtereen,
doch er zün ook perioden van absoluut stilzwij
gen. Ik zou zeggen dat hü zomers zelden
speelt, dóch des te meer des winters in de felle
koude maanden. Maar het kan ook zün, dat er
's zomers te weinig aandacht voor Is. Er zün
dan slechts enkele menschen in het kasteel, de
meeste kamers worden dan afgesloten en zün
ongebruikt. MogelUk hoort u de muziek van
nacht al in uw eigen kamer! Intusschen heb Ik
order gegeven dat alle deuren open moeten
blüven, zoodat, wanneer de muziek weerklinkt,
we terstond kunnen opstaan en gaan luisteren.*’
Eerlijk gezegd was ik uit het veld geslagen
MUn gastheer, de koelbloedigheid zelve, zat me.
volmaakte zekerheid het optreden van zün ia-
mllle-spook te beschrijven. Hü geloofde niet In
geesten, doch had de muztek te accepteeren.
daar hü ze al te dikwüls had gehoord; dien
nacht nog zou ik het ongeloofelUke zelf con-
stateeren. Tegen twee uur werd ik door mün
gastheer gewekt. „Als u wilt ópstaan, kunt) u
nu muziek hooren. Hü speelt In de eetzaal op
het oogenblik, zegt de butler.”
Bulten in de gang wachtte de butler, hü had
een jas over zün pyama aangetrokken, doch hü
huiverde en zün oogen kwamen haast uit hun
kassen
„Zag je ook iets?” vroeg ik hem.
„Ik zag hem, münheer," fluisterde hü, ik
zag hem al meer dan twaalfmaal. Nu weer!
Ik hoorde de muziek in de eetzaal. Ik keek naar
binnen, de zaal was geheel donker, doch daar,
bü het venster, zag Ik den geest. HU had een
wünrood costuum aan, hü droeg een zwaard,
maar hü had geen hoofd en hü zat voor een
ouderwetsche piano en speelde.”
„Laten wü ook eens gaan küken,’’ zei Ik.
We gingen de trap af, de butler achteraan,
en stapten de gang door naar de eetzaal. Er
was geen geluid dan alleen van onze schulfe-
„Wat is dat een flinke Jongeman, Alice! En
wat is hü trotsch!”
„Trotsch. waarop?” vroeg de lady.
„Wel, op dat oude Ryecroft, op zün naam en
zün familie. Ja, wü zün nu eenmaal niet zoo
aangelegd maar dat hü trotsch is op zün oud
huis dat kan ik mü begrüpen. Je moet er toch
vooral ook eens heen. Het is de moeite waard
en juist iets, waar JU zoozeer van houdt. Hü-
zelf is een knappe kerel, zoo forsch gebouwd en
met zoo’n flinke houding, vind je ook niet?”
„Ja, plaag mü nu niet meer. George. Dat is
allenftal waar. Hü ziet er uit, precies zooals ik
dit verwachtte en zooals ik het niet gewenscht
had”.
Sir George begreep niets van dezen uitval en
er volgde ook geenerlel toelichting op, want
Lady Carew wendde zich nu tot naar dochter,
die naar haar toe kwam met de woorden
.Mr. Rutland zegt dat hü gaan moet. Hü
kan niet langer van de fabriek wegblüven".
Lady Carew reikte den Jongen man nu ook
de hand en sprak den wensch uit dat zü hem
spoedig hoopte weer te zien.
„We zün te në-buren. niet waar, dat wü zoo
vormelük met elkaar zouden omgaan. Al heel
gauw zal ik u dus eens vragen, of u mü uw
oude heerlükheid wilt laten zien. En dan wilt u
ons ook wel eens de fabriek rondleiden, niet
waar? Carlev". dit laatste tot haar neef,
die op eenigen afstand stond .moet jü Mr.
Rutland ook niet goedendag zeggen?"
..Nog niet, tante, ik gaHnet hem mee naar de
stad. Hü weet daar iemand, bü wien ik züde-
f et was in het begin der dertiende eeuw,
l—l toen een zuster van het Martinus-
1 A klooster te Luik aan haar biechtvader.
Glacomo Pantaleone. aartsdiaken der Lulksche
Uthedraal. haar verlangen kenbaar maakte
één dag des Jaan in het bizonder gewüd
joq wezen aan de H. Eucharistie Zü vond
deun voor haar gedachte, maar zelfs nadat
luar biechtvader onder den naam van Urbanus
IV Petrus' Stoel beklommen had. zag zü haar
erlangen nog niet dadel uk verwezenlükt.
Te dien tüde had té Bolsena het wonder
piaats dat Rafael tot onderwerp van een züner
meesterwerken koos. Een priester die tüdens de
aneecratie twüfelde aan de wezenlüke tegen-
voordigheid. zag plots bloed wellen uit de
Hostie en neerdruppelen op het corporaai Bü-
ea geljjktüdig had in Spanje, te Daroca. een-
eelfde mirakel plaats. En daar bovendien de
ketterij van Berengarlus, die de wezenlüke te-
pnwoordigheld loochende, snel Ingang vond.
pl Urbanus toe aan den wensch van zün vroe-
pre biechteling. Dit bü de Bul „Translturus”
Tin S September 1264.
.Urbanus. Blsschop. Dienaar der Dienaren
Gods, aan Zün beminde Dochter in Christus.
Eva van S'-nt Martinus te Luik. Heil en Apcs-
tolischen Zegen
Jteer goed, o Dochter, is het Ons bekend,
vin welken gloed Uw zie! brandt om in Gods
Kerk het plechtig feest ingesteld te zien van
nemen hem
mee naar het kamp, dan kan de zee
man met hem spelen."
Freddy Vrüdag moest lachen toen
hü den baviaan zag. dien ze voor hem
mee hadden gebracht.
„Nee maar!” riep hü uit. ..Het is
zoowaar Benjamin, dien hebben we
eenige maanden geleden uit het bees
tenspel verloren."
(Morgenavond vervolg).
nemers en had ruim twee uren noodig
bü te trekken. Vler-en-twlntig-dulzend
Italiaansche soldaten bewezen militaire
Drie-honderd-vüftlg-dulzend menschen vulden
bet immense Sint Pietersplein en juichten den
261sten Opvolger van 8t. Petrus toe.
....We tellen in Rome vele „Fora”. Dat van
Augustus, van Caesar, van Domltianus van
Vespasianus. van Trajanus Geen echter is zoo
wereldwüd bekend als het .Forum Romanum":
wezenlüke opperrechtbank. opperregeering.
opperpriesterschap der wereld van vóór twee
duizend jaren Maar ook geen brok van Rome's
eeuwigen bodem verdient zoozeer den titel van
..Forum” als de top van den „Vatloanus die.
ofschoon slechts een heuvel, in glorie en luister
en duurzame macht den „Palatlnus". den
„Esquillnus” en de ..Aventinus” welke bergen
zün, verre heeft overtroffen
.Jorum Christianum”. Juister is geen naam
voor het Sint Pietersplein Meer verdiend Is
geen onderscheiding dan die betiteling voor
dezen grond.
Hier stierf Petrus, gekruisigd in het Circus
van Nero, waarvan de fundamenten thans de
Hoofdkerk der Christenheld, den Sint Pieter,
dragen. Hier streden Christenen blü den wan-
hoopastrüd tegen wilde dieren, tegen bloed
dronken beulen, tegen het vuur. Hier deed
Constantün de Groote de Hoofdbasiliek van bet
Christendom welven over het graf van den
Visscher uit Bethsaida. Hier kroonde Paus Leo
UI. den eersten Roomschen Keizer. Karei den
Grooten. Hier vluchtte Pius IX na eeuwen van
onderdrukking en zegepraal van luister en ver
val. voor de horden van Garribaldl. Hier zou
gisteren Pius XI. grooter in Zün opstanding, ter p
triomfe uittrekken. .Jon praevalebunt”.
In de diepte van het plein is het massief
der Basiliek. De breede glooiing der .xordon-
nata”. de treden der „scalinata” voeren op naar
den majestueuzen gevel van Vignola Aan den
voet van den opgang tot Sint Pieter beginnen
de Colonnaden, die zich snel van elkaar ver-
wüderen. elkaar later echter weer pogen te
naderen, en in hun omarming het immense
plein besluiten als de wanden van een zaal.
Bernini is de betreurenswaardige vader der
bezwümde
dela Pace. Bernini goot de bronzen baldakü»
boven het
Pieter en verprutste daaraan al t mooie lieve
brons van het Pantheon En oneindig talrüker
zijn de gruwelen die het lange, lange pad van
den „Mastro Ruinante’ door Rome teekenen
Maar op Bemin! nüdig worden, nu dig blüven.
is onmogelük in de omarming der Colonnaden
rond het Bint Pietersplein. Dat is óók zün
werk! En zün grootste! Hü Uet er Paus
Alexander VII 850.000 „scudl”. dat is 3.135.000
voor betalen.
284 Kolommen en 88 pilasters die licht lüken
In de verte, maar die meer dan tien meter
hoog zün en meer dan drie meter omvang
hebben, ocnsluiten bet plein dat 340 meter
lang en 240 meter breed is. dicht als een muur,
maar toch zoo luchtig door slagschaduwen en
diepten en dóórzichten, dat het de suggestie
van oneindigheid, van grenzeloosheid geeft; en
sterker geeft dan het wandschilderwerk van
Pompeji.
In het midden verheft zich de obelisk die
eens bet middenpunt was van Nero’s Circus en
die thans omhoog wüst uit het hart van het
„Forum Christianum”. Drie-honderd-vufUg-
duizend menschen krioelen om zün sokkel die
de In zün graniet onvergankelüke waarheid ver
heft: „Christus Vindt”. Wanneer om 7 uur 15
de Paus verechUnt. is geen plekje meer zicht
baar van de gloeiende keien waarmee Benedic
tus XIII 301 Jaren terug het Sint Pietersplein
bestraten Uet en wamvoor hü 88.000 „scudl”.
dat Is ƒ320.000 betaalde.
De pauselüke Sacramentsprocessie is niets
nieuws, maar beeft integendeel een geschiede-
»Of ze zullen Mr. Rutland ontmoet hebben.
K zullen een bezoek gebracht hebben op
“Weroft. Dat Is maar goed ook. want »e wa-
f*11 tot nog toe In gebreke gebleven, hem te
«danken „1
«Ole belden. Sir George
lunch t
ne majoor er
•Wder gesteld
■“net dan
Lucinda!”
•Ja, dat heb Ik wel gezegd".
«HU doet mü eenigszins denken aan Sir
rJOiYe, toen ik hem voor het eerst zag, al is
dan ook niet zoo blond."
Op de Ueftalligste wüze bedankte Lady Ca-
r’ nu °°k Mr. Rutland voor zün vriendelük-
€1<i. haar dochter en Miss Gunn bewezen, cn
’«mtachuldlgde zich, dat zü dit nog niet
«nriftelük had gedaan.
lat®r trok Sir George haar wat ter züde
de geestdriftige opmerking:
niets te
doch de
speelde
Plotse Ung
paar halve gelui
den en de mu
nis, die door büna zeven eeuwen heen loopt
en die haar bindt aan Sacramentsdag. Ook
thans, na een onderbreking van negen-en-vüftig
jaren, had er processie op Sacramentsdag plaats
moeten hebben. Politieke moeilükheden echter
hinderden toen den Paus in het verlaten der
Vatlcaansche Gevangenschap.
We zelden dat de Processie van „Corpus
domini” In Rome kent men geen anderen
naam éen geschiedenis heeft van zeven
eeuwen. Echter kunnen we dit alleen vermoe
den. wanneer we namelük aannemen dat de
processie even oud is als bet feest van Sacra
mentsdag. En zeker weten we Intusachen dat
de processie, zooals die gisteren plaats had,
van jongeren datum is. De ceremoniemeester
van Nicolaas V, Inflessura, schrutt immers:
„Op den Ssten dag van Juni (1447), fees' van
„Corpus domini". deed Paus Nicolaas V de
processie in Sint Pieter en droeg met eigen
handen het Lichaam van Christus van Sint
Pieter tot .Jorta Castello" (bü den Engelen
burcht), waarbij alle Kardinalen. Aartsbis-
schoppen. Bisschoppen en heel de Kerk van
Rome meegingen, en waarbü heel het volk
uitliep, omdat een zoodanige ceremonie, waat’-
bü de Paus in processie uitging, tot aan onze
dagen nooit was gezien.” Men merke op dat
Inflessura spreekt over „de processie” als een
doodgewoon feit, maar dat hü de processie bui
ten den St. Pieter als een volslagen nieuwig
heid boekt.
Nog later kreeg de processie een vast par
cours dat de „Via del Sacramento” werd ge
noemd. Dit gebeurde onder Sixtus V in 1526.
De Paus nam jaar op jaar aan de processie
deel. De wüze waarop verschilde echter zeer.
Zoo gingen vele Pausen blootshoofds, anderen
met de witte baret, met müter of tiara; velen
gingen te voet, de meesten lieten zich dragen
op de „Sedla Gestatoria”.
Het was omstreeks de helft der zeventiende
eeuw dat elgenlük op zeer toevallige wüze de
draagstoel ontstond welke In de processie van
„Corpus domini” klassiek geworden Is Alexan
der VII. die zich onwaardig achtte het Aller
heiligste In processie uit te dragen, zittenae op
de ..sedia gestatoria". maar wien een operatie
aan de knie die hü als Nuntius te Keulen had
ondergaan, te veel hinderde om te voet te kun
nen gaan, droeg Bemlnl, die ook de Colonnaden
rond het Sint Pietersplein voor hem bouwde,
op een draagstoel te ontwerpen waarop hü zit
ten kon op zoodanige wüze, dat het voor het
nu
