Naar Trier
Luxemburg
en
mtfaal oan den dag
J
N
I MANCHESTER GUARDIAN WEEKLY
Met ROBINSON aan
Het Geheim
van
Sir Carew
uren lang gaan
«x? -f 750- 5sxuf3",iss f250- «s f 125-«r.5S4S fSO-'&r f40- MSTltys
DE UITSTELLING VAN
DEN H. ROK
HITLER-GEESTDRIFTEN
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
:t!
kun je
len
an
gd
feweest
ibletten
helder
>th. en
l--
Alle abonné’s ongevallen vëraekèrd
DONDERDAG 22 JUNI
Slachtoffer van
bijgeloof
Druivenoogst bedreigd
Wat wij aanbieden
Politieke fabricatie
I-tal
r«
broek
If you are interested in England
READ THE
ticht
tND
teerd
1NE
I op
•J::;;1,
and the paper will reach you every Saturday morning
Specimen copies will be sent on request.
wu
lken
urne
uU
ze
het
idat
'hap
De geheimzinnige
huurder
Buitengewoon mooie en buitenge
woon goedhoope bedevaarta-
reis voor onze abonné’a
„Nu. ik wel. Zoodra u komt, verdwUnt hU en
H.H. CollectiRtsn en Koorzangers
BIJ UW BEZOEK AAN AMSTERDAM
LOOEEREN EN/OF dineeren in
DE ROODE LEEUW
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
rrogram
Send your subscription to the Publisher
GUARDIAN BUILDING - MANCHESTER - ENGLAND
0
„Wat ga je
iiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiHiiiiiiniHiuiiiiiiitiiiiiiiiiiiiitiiiiimiiiiiiiiiiiiiiifi
heelemaal
geen
nu
dan een stuk of zes meenemen.
(Morgenavond vervolg)
IlilHIIIIIIIIIHIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIH
omdat
dat
wle wü gesteld zUn.... Wat
Hep
ordt verv^gd)^
plaats voor ons meer!” riep Topsy uit.
„Meen, maar dat gaat natuurlijk
niet,*' seide de seeman. „Ze moeten
allemaal er uit en op een rij gaan
staan en eiken keer kunnen
Iers <üe
hU sen
iet op-
PB.V.).
(Ajax)
on*
Pere
)en-
genoegljjke bedevaartsreis naar Trier aan onder
het veiligst gelelde.
(Ingesonden Mededeellng)
baar kunnen maken, doch hiervoor hebben zij
een hart noodlg. dat levend uit het mensche-
HJk lichaam is gerukt.
Om onzichtbaar te zijn voor negers is het
hart van een neger noodlg. om ook voor blan
ken onzichtbaar te zijn, is het hart van een
blanke noodlg.
Men vreest thans, dat Senhor do Amaral het
slachtoffer Is geworden van deze secte. waarvan
de voornaamste bezigheid bestaat in rooven en
moorden.
Men acht het zeker, dat de oogst van mus-
caatdrulven zal mislukken, tengevolge van meel
dauw. In weerwil van alle getroffen maatrege
len breidt de ziekte zich steeds verder uit. tot
groote schade van de verbouwers, aldus bericht
Reuter uit Valencia.
ddeiinf
sschool
vordeo.
«innen.
..eiyveld
Reenen
itiers
rand in
l R t«
|ks- «n
rerd de
Ie beer
Kdn.
ir hem
Bosch
Uerom-
en ver-
r I»
lis van
Ukssl-
arres-
let ver
mijd te
ui den
lijft Mj
welke
len sou
lad het
1 doen
Lun-
Kulden
eflultief
Uger te
>p Zoo-
Stadion
ran oen
ter te-
Quick,
slftal te
tilte
tan?
nen
>aak
lUtt,
n in
be-
die
tot
rne-
dat
ma-
eeeeee eet es eeeeweeeee et wests et eet 11 ssesa
politie
ht reed
it hield
in ge-
de 14-
ar een
ad met
jesticht
En toen Freddy en de kinderen den
volgenden morgen naar het strand
gingen, zagen ze dat de aardmanne
tjes reeds in de boot zaten.
.Maar er is
ft gives a summary of the «reek’s news combined
with such expression of liberal thought on British
and International affairs as has made the Man
chester Guardian so highly regarded in contemporary
journalism
yonder de berichten buitenland werd
lhaaldelijk melding gemaakt van de
triottische uitspattingen, waaraan
gaan; men vrage invulformuiteren aan met ver
melding voor hoeveel personen.
De relssotnmen moeten ulterlük 10 Juli as.
in ons bezit zijn.
LISSABON. 32 Juni (Reuter) Uit Mexico
in Portugeesch West-Afrika wordt gemeld, dat
de blanke gouvemements-ambtenaar do Ama
ral vermoedelljk het slachtoffer Is geworden van
den fetteh-dlenst van een Inlandsche secte, de
..Dumbos". Blijkbaar heeft men hem overge
haald op de Njjlpaardenjacht te gaan en is hü
tijdens de Jacht overmand en medegevoerd.
De Dumbos beweren, dat zü zich onzlcht-
-SdZ? werd niet voortgezet, want
i Lucinda kwamen aan, leder met een
vol heerlijke kersen, terwijl een paar
„Wel. te
deelnemend.
HM reikte haar den brief over en zei:
„Kijk, die te van Brabazon".
„Van Brabazon?.... Ol....“ Het gelaat van
de lady helderde op. „HU schrUft zeker, wan
neer wü hem verwachten mogen*’.
„Neen. Weet je hier ook lets van. liefste? Hij
schUnt in teder geval te denken, dat het je niet
zooaeer verrassen zou; ik ben nog nooit van
mün leven zoo verbaasd geweest.... Doodkalm
doet de kerel ons hlerbü een formeel aanzoek
om de hand van onze Pat!”
The Manchester Guardian Weekly Is publish, c
every Friday and Is sent to any address post free
for 12 months for 13s. Od.
bovendien In mün vrjjen tUd amateurdetective
ook, zie je. We zullen de zaak opknappen, zooate
het behoort."
Ze gingen weer naar binnen, waar Phibbs zijn
echtgenoote geruststelde en zijn gast vervolgens
voorging naar het schuurtje, waar hU rijn be-
noodigdheden bewaarde. Parkins zag een ver
zameling pruiken, een oude marine-uniform,
twee gummistokken, een alarmpistool en een
nagemaakte revolver.
ZU voorzagen zich van wapens en spoedde
zich naar Parkins’ huis, om eens een woordje
met Peret te spreken.
Juffrouw Parkins hield haar hart vast, toen
zU de twee mannen de trap op zag gaan.
Parkins klopte op Peret’s kamerdeur.
„Entrez!" riep een prettige stem.
De deur werd geopend en over hun revolvers
keken de belde mannen naar binnen.
„Handen omhoog!" baste Phlbbs dreigend.
Meneer Peret zette zUn leesbril af en keek
de Indringers verstomd aan. maar toen hU de
revolvers zag. begon hü te glimlachen.
„P.l” zei Phlbbs op veelbeteekenenden toon.
„Zeeman!” zei Parkins.
Meneer Peret barstte In een daverend gelach
uit.
„Bent u aan het repeteeren voor een tooneel-
stuk?” vroeg hU. „t gaat schitterend! Maar
vertel me nu eens, waarom u bij mü komt."
Phlbbs keek onzeker naar Parkins en deze
haalde de schouders op.
„U bent de geheimzinnige dader van de vier
Inbraken." zei Phibbs dan. „De schrijver van de
briefkaarten, die met een P. onderteekend zijn.”
„Ontken het maar.” voegde Parkins er aan
toe. „Uw nachtelUke tochten zijn de bewijzen.
En als Ik eerder had geweten, wlen Ik In huls
gehaald had....”
Meneer Peret stond op. ..Een kleine vergis
sing zet hU- „maar nu het zoov-r te, moeten
we dc kaarten op tafel leggen.”
HU hield hun een kaart onder den neus, waar
op stond: ..Aristide Peret. agent de la sureté,
Paris".
„Dat beteekent zooveel als detective, en de
Sureté Is In ParUs wat Scotland Yard is In Lon
den. Verlangen de heeren nog meer Identiteits-
bewljzen?”
niet ongerust. Ik weet hoe je zoo’n zaak moet
opknappen."
HU Het juffgouw Parkins in groote ongerust
heid achter.
Het was niet in een plotselinge opwelling, dat
Joseph Parkins hulp ging zoeken bü Phlbbs.
HU had reeds te voren beslist dat de krachtig
gebouwde Phibbs zUn eerste toevlucht zou zün.
Phlbbs ontving zUn gast vriéndelijk, maar toen
Parkins hem uitnoodigde om even een straatje
om te loopen, keek hU bedenkelijk naar juf
frouw Phlbbs. Gelukkig stond Parkins te goeder
naam en faam bekend, zoodat juffrouw Phlbbs
geen bezwaar had. Buiten legde hü Phlbbs de
zaak uit en vertelde hem alles van a tot z.
„En nu moet JU me helpen," besloot hü. „JU
hebt eens gesol
liciteerd naar het
baantje van po
litieagent. dus JU
bent de man die
verstand van zul
ke dingen heeft."
„Juist!” zei Phlbbs. die belangstellend had
toegelulsterd. „Daar heb Je gelijk In. Ik ben
Om zün onderzoekingen 'rustig te kunnen
voortzetten moest meneer Peret naar een andere
stadswUk verhuizenhetgeen tot veel harde
woorden tusschen Joseph en juffrouw Parkins
aanleiding gaf. Juffrouw Parkins vergaf haar
echtgenoot zUr optreden niet spoedig.
Met den heer Phlbbs heeft Joseph Parkins
na dien avond geen enkel woord meer gewisseld.
rm,"
lach
heid
„Ik ga eens even kUken. waar Charley te,
moeder. Wat zal hU boos zUn. als hU hoort, dat
Mr. Rutland hier te geweest! Dan zou hU zich
zeker niet zoo gauw uit de voeten hebben ge
maakt!"
„Goed, kindje”.
Lady Carew ging dus verder alleen terug en.
vond Lucinda bezig, haar handwerkje op te
bergen. terwUl zU verklaarde, dat thee drinken
In plaats van dineeren wel heel aardig te, maar
dat zU nu toch ergen honger had.
Sir George had Intusschen een brief gekre
gen en was dien binnen gaan lezen. Lady Ca
rew vond hem dan ook onder het licht In de
hall staan met een verbaasde, ongeloovige uit
drukking op het gelaat.
het zoo verwonderlUk?" vroeg zü
u in den loop van dezen zomer van
23 Juli tot 10 September te Trier de
beroemde H. Rok, sinds eeuwen en eeu
wen als Christus' heilig Kleed beschouwd, vol
gens beschikking van Z. Hoogw. Excellentie Mgr.
Franz Rudolf Bomewasser, Btsschop van Trier,
voor de geloovlgen zal worden tentoongesteld,
en duizenden en duizenden om niet te zeg
gen: mlllloenen Katholieken van overal te>
wereld zich opmaken om een bedevaart te hou
den naar het aan historie, aan oudheden en
aan katholieke wereldmonumenten zoo rijke
Trier, nu heeft de Directie van dit blad ge
meend, den lezers en lezeressen een genoegen
te doen door voor de abonné's een buitenge
woon goedkoope, maar desniettemin toch bui
tengewoon mooie reis naar Trier te organlsee-
ren.
Trier is een der oudste steden van Duitsch-
land en bezit behalve een groot aantal machtige
kerken (onder de St. Matthlaskerk ligt de H
Apostel Matthias begraven), behalve ontzag
wekkend? monumenten, overgebleven uit den
tijd der Romeineneen zóó schoone en lie
felijke, bergenrijke omgeving, dat het een lust
is er te vertoeven.
De belangstelling zal enorm worden, en het
gevaar is niet denkbeeldig, dat de enkeling zich
temidden van de te verwachten drukte w^l eens
weinig op zün gemak zou gevoelen; zoo even
vernemen wü. dat er thAns reeds 600 extra -
treinen bü de directie der Duitsche Spoorwegen
zUn aangemeld!
Onzen abonné’s nu bieden wjj *n volkomen
rustige, uitermate verzorgde en bovendien zeer
Heel deze reis bieden wü onzen abonné's aan
vóór den premle-prijs van 35 (verhoogd met
2.50 administratiekosten) alles Inbegrepen
(behalve natuurlijk privé-consumptle).
Aangezien ons van vele zijden verzocht te, ook
gelegenheid te geven, 3e klas te reizen, hebben
»\j ook deze mogelUkheld opengesteld; de reis
heen en terug 3e klas, met eenigszlns voorna
mer hotel of pension te Trier kost 47.50 (ver
hoogd met 350 administratiekosten).
Deelnemenden aan onze reis hebben geen pas
noodlg; bewijs van Nederlanderschap te vol
doende.
Het zal zaak zUn. dat gegadigden zich ten
spoedigste aan ons Bureau aanmelden; zoolang
niet per persoon 3.50 admlnlstratiegeld te ge
stort, kan niet tot InschrUvlng woeden overge-
Zoo bleven ze zitten, tot de schemering al
begon te vallen en Miss Carew Ineens opsprong
met de verklaring, dat ze half In slaap geval
len was. Of zü nu dAArdoor gewekt was, in
leder geval kwamen er voetstappen naderbü en
vertoonde zich een bezoeker op Caphcaton, na
melijk Garth Rutland, die ditmaal zelfs later
was dan anders en zeker in het geheel niet ge
komen sou zijn, naar hU sei, als hU Lady Ca
rew niet beloofd had, een boek te brengen.
Een stüve groet werd er gewisseld tuscchen
hem en Antony Wyckam.
„A. propos, Rutland, ik heb die beide vlug-
schriftjes uit, die je voor mU had meegebracht
en ik heb er zeer van genoten. Misschien wil
Je ze weer meenemen? Ik ben anders bang, dat
ik er later niet meer aan denk. Ze liggen op
het lage boekenkastje In de bibliotheek. Toe,
Charley, ga ze eens even halenO, hu te
wegl.... Mr. Wyckam, zoudt u misschien....?
Wat drommel, die Is ook al verdwenen!”
„Wacht maar. Ik zal ze wel even gaan ha
len”, riep Pat. „Op het lage boekenkastje, zei
u? O, dan zou Ik ze met mün oogen dicht wel
kunnen vinden!”
.Mag Ik u even vergeeellen?" vroeg Rutland.
„Gek, hè, da» doet hü nu altUd!” zei Patty.
„Neem mU niet kwalijk. maar wlè doet
wèt altUd?”
,Mr. Wyckam".
„WAt doet hU altUd".
„Wel hü gaat altUd weg. zoodra u komt Hebt
u dat nooit gemerkt?"
„Neen".
MATIGE PK1JZEN CBNTteALE LIGGING
Donderdag 37 Juli: Onttrtjl
8 per D-trein uit Trier; dl
dwars door de schoonste gedeelten van het
Eifelgebergte over Gerolstein; middagmaal In
het restauratierijtuig; verder over Keulen. Em
merich terug naar Holland; tegen den avond
in Utrecht. (Middagmaal en avondmaal zün
steeds warme maaitijden).
„Hoe komt het, dat we je al niet eerder bul
ten zagen?" vroeg Lady Carew.
„Wel, vriend Wyckam wilde met niet laten
gaan, eer die algebrasom in orde was. KrUgt hü
ook thee. Pat?”
„Als hü er om komt”.
.Maar, kindje, wilde je dien armen man dan
laten vergaan van den dorst?” protesteerde de
lady. „Natuurlük, hU moet komen. Charley, ga
JU hem eens halenO. daar te hü
Schikt u aan, Mr. Wyckam. MUn dochter heeft
gedecreteerd, dat wü vanmiddag geen diner
sullen hebben".
De gouverneur had In ieder opaicht gevolg
gegeven aan de ultnoodlging van den baronet,
om zich geheel thuis te voelen op Capheaton.
Lady Carew was één en al lof over hem: ze
had nog nooit een jongen man ontmoet, zóó
welopgevoed en van zulke goede manieren.
Wat sou zü verbaasd zün geweest, als ze de
geschiedenis had gehoord, die Sir George en
Patty haar hadden kunnen vertellen!
De plck-nlck was een succes; maar ook hier
kwam een einde aan en het tafeltje werd in
huls gebracht.
Charley, die nooit langer In gezelschap bleef
van den gouverneur dan strikt noodlg was, ver
dween dan ook onmlddellük. om naar zün
vtechtulg te gaan zien, en verder zat de heele
familie In rust bijeen. Aleen de steeds nUvere
handen van Lucinda waren ook nu weer met
een werkje bezig. Antony Wyckam zat er ook
voor bet grootste gedeelte swügend bü, alleen
wat hun allen ontging, hü tuurde onafgewend,
met vurlgen blik naar Patty.
met een ander doet hü dat niet. Hebt u soms
overhoop gelegen met hem?”
„Neen. En dat weet u toch ook wel: Ik zal
geen drie woorden met hem gesproken hebben,
die u niet gehoord heeft. Dus u denkt, dat
hü verdwUnt, omdat hü het land aan my,
heeft?"
„Dat zeg Ik nog niet. Er te geen enkele re
den. dat hü het land aan u zou hebben. En
toch te het een feit, dat we niet wegloopen van
menschen, op
ziet u daar?”
„Och, Ik meendd. dat Ik zün gestalte daar
zag, tusschen het kreupelhout",
„Van Mr. Wyckam?"
ja. het leek precies, of hü het waa”.
„Zoo meenden wü hem gisteren ook te zien”,
Patty, één en al verbazing. „Herinnert u
zich nog wel? Maar toen waren we er zekerder
van. Verleden week hebben we dat ook al eens
gemeend. Wat kan zün bedoeling toch sün?
Bü toeval gebeurt toch Iets niet soo herhaalde-
lük”.
Ze deden belden hun best, die gedachte ver
der te verbannen en gingen nu de boekjes ha
len. Het kostte toch eenlge moeite, die te vin
den, maar toen zü ae hadden, gingen ze terug
naar het plekje op het gazon, waar het gezel
schap bUeen zat.
Sir George was In slaap gevallen, maar lady
Carew was zelfs zóó wakker, dat ze. met haar
dochter mee. Mr. Rutland uitgeleide deed tot
aan het hek. waardoor de jongelui veel vlugger
«aren dan anders met hun wederzüdsch goe
dennacht wenschen.
van Sir George en zei: ,XÜk eens, dat heb ik
vroeger nooit kunnen doen; dus dat te een be-
wüs, dat je magerder bent geworden".
„Iedereen valt met de warmte wat af. Maar
waarlük, dat beduidt toch niets. Zoodra het
weer optrtecht, komt het in orde”.
^la, maar je bent toch nooit zoo stil ge
weest, manlief. Toch kan ik niet gelooven, dat
er eenlge reden voor bestaat. Maar weinig
menschen hebben zoo weinig zorgen gekend 1"
„Ja, daar heb je gelük In. kindje".
„Nu. en maar weinig vrouwen hebben zulk
een gelukkig leven gehad ate Ik Neen, we heb
ben geen van belden reden tot klagen. Maar
wat mU nog versterkte In mün meening, was,
dat Mr. Brabazon, toen we laatst op Barons-
wold waren, vroeg, of je onder doktershanden
"ur Brabazon?.... Och, die denkt dat ieder
een ziek te!"
,4a, dat te wel zoo, maar toch zou ik graag
hebben dat je eens een dokter raadpleegde".
jUs ik je daar nu genoegen mee Jcan doen.
Allee, dan wil ik den knapsten esculaap uit
Bassenthwaite raadplegen; maar hü zal toch
al heel knap moeten sün, wil hü In mün ge
stel wat verkeerds opmerken!”
Het onderwerp werd niet voortgezet, want
«bU wai^iük ‘onrust J*e ’^ïustVnlet, Patty en Lucinda kwamen aan. leder met een
•- - - schaal vol i- - -
dlenstmeUJcc volgden met een tafeltje met alle
benoodlgdheden voor de thee, zoodat het ge
heel er zeer appetütelük uitzag.
Het duurte niet lang of Charley kwam ook
eena een kükje nemen.
*»*ls dié geweest te; je' bent dlkwüls lang
f*1*1 zoo opgewekt, ate je pjacht te zün. Ik
h*b je nooit zoo weinig levendig gezien, als
^Ads we In Capheaton waren. En dit doet mü
•waken, dat je soms minder goed was”. Dit
Maar die hitte te voor iedereen zoo afmat
tend, ofschoon onze Pat er nog nooit soo stra-
•snd heeft uitgezien, als nu den laatsten tüd!
*<aar weet Je wel, hoe ik mü verbeeld, dat de
lucht hier misschien niet goed ia voor Iemand
•ndera....?”
„Voor Charley bedoel je?”
„O, neen, Charley Is roo sterk als een paard,
■tear ik meen joü. George!"
MU?.... Vertel mü eens even, wanneer ik
ziek ben geweest?*’
.Nooit, voor zoover Ik weet. Maar dat te geen
?«den, dat je er nu niet minder goed zoudt kun-
■•n uitzien Neen of je nu al lacht. Ik maak
Maandag 34 Juli: Des ochtends per D-trein
vertrek uit Utrecht; reis over Zevenaar naar
Keulen; langs den RUn tot Koblenz; middag
maal In het restauratlerütuig; vandaAr langs
den schoonen Moezel door heerlüke bergland
schappen -naar Trier; aankomst aldaar tegen
den avond; ontvangst te Trier; gidsen geleiden
al onze deelnemers en deelneemsters naar het
hun en haar toegewezen hotel of pension, waarin
men rekenen kan op uitstekend logies en uit
stekende bediening; avondmaal; logies.
Dinsdag 25 Juli: Ontbüt; te ongeveer 8 uur
bijeenkomst tot formatie der processie, waarbü
naar traditie enkele van de belangrükste kerken
worden bezocht; In den Dom bezichtiging van
den H. Rok. In eigen hotel (of pension)mid
dagmaal; *s namiddags bezoek aan Triers be-
Keizerthermen, Amphitheater, Dultsch wün- I Duitsche Nationale smakeloosheden
museum, enz., alles onder deskundige leiding;
avondmaal. Zü, die zulks wenschen, kunnen
's avonds nog aan een gezellig onder-ons deel-,
nemen. Logies.
Woensdag 26 Juli; Ontbüt; te ongeveer 9
uur per luxe-autoCar van Trier over Igel. Was-
serbllllg (grens), Sauertal, Echtemach. Luxem-
burgsch Zwitserland (I) naar Luxemburg, de
schitterend gelegen hoofdstad van 1 Groother
togdom Luxemburg; middagmaal In restau
rant te Luxemburg; bezichtiging van de
voornaamste bezienswaardigheden der stad per
auto; over Grevenbacher, Wasserbllllg en Igel
te™g_?aaJr Tr™r’ aldaar avondmaal; logies
‘1t; te ongeveer half
terugreis geschiedt
her-
----- pa
triottische uitspattingen, waaraan brave
kooplieden en klnderlüke enthousiasten zich te
buiten gingen, en de daartegen in Dultschland
zelf gerezen protesten, welke ow. door de „Deut
sche Natlonalzeitung” met klem werden geult.
De verontwaardigden drongen aan op de af
kondiging van een wet tegen de nationale
Kitsch. Deze Is nu in werking getreden En het
te dus afgeloopen 'met: de hakénkrutebonbons,
Hitlerchocolade, Derde-Rükpasteitjes. reuzel-
borstbeelden van den kanselier, nlervetbustes
van den president, slechte gips- en bronslmlta-
ties der nationaal-zoclaltetteche kopstukken,
potlooden met het Horst-Wessel-lled, drlnkglas-
voeten met Göbbels en Görin er onder en
Jast not least: met het van hakenkruis voor
ziene closetpapier.
Enkele staaltjes zouden we aan deze opsom
ming nog willen toevoegen: Een warenhuis te
Berlün (naar we van Duitsche züde verne
men een joodsche zaak, maar de naam wordt
niet genoemd) had een menigte Teddybeertjes
ingeslagen en deze met spoed laten uitdoesen
ate S. A.-man Mogelük was het bedoeld ate bit
tere grap, misschien ook niet.
Een comestlbleszaak (ditmaal een Arische),
eveneens In de hoofdstad gevestigd, deponeerde
Hitlers conterfeltael te midden van koude scho
tels, hammen, glimmende worsten, versch fruit
en kogelflesachen.
Bockblerfeesten en andere vermaken staan
tegenwoordig letterlük in het teeken van Jong-
Dultschland: nJ. het hakenkruis. De wet kan
hier niet zoo veel tegen doen.
De pers te over al die dingen zeer ontstemd:
zoo lezen we;
„Precies op den SOsten Januari van dit glo
rierijke Hltlerjaar te In de Duitsche landen
een geheele Industrie opgebloeid: een Industrie
der conjunctuur. Pseudo-nationale elementen
meenden ochtendlucht te snuiven; onmlddellük
marcheerden ze, gedempt op de trommel rof
felend. achter de brulnhemdpn en hun grpoten
leider aan en wierpen zich op de nationale
symbolen, vooral op die van het Derde Rijk,
symbolen, welke zü een paar weken tevoren nog
bespot, veracht, versmaad en bezoedeld hadden,
profaneerden ze. degradeerden ze tot versiering
van gebruiksvoorwerpen, lieten hun droevige
fantasie geheel den vrüen loop en meenden op
een millioenenomzet en -afzet hunner pro
ducten te mogen rekenen."
Het is Intusschen niet de eerste keer, dat
Mldden-Europa door een vlaag van vereerings-
wbanzln wordt overvallen. In tUden van oorlog
alsdan schünen de menschen overal een
beetje nerveus te zün en Ietwat ongewoon te
doen betoonde men den helden van den dag
zün aanhankelükheid op de vreemdste manie
ren. Het te den lezer misschien niet bekend,
dat de Btemarckharing eigenlük evenals de een
heidsworst een krügsvoortbrengsel te. Alleen te
de laatste bü gebrek aan klanten na de mobi
lisatie langzaam aan verdwenen. De Bismarck-
harlng te echter zün onweerstaanbare bekoring!
niet kwüt geraakt.
Weet u. dat men omstreeks 1870 ook Bte-
marckaardappelen at? En zich blakend met een
Btemarcksigaar in het vaderlandlievende hoofd
door EerlUns straten bewoog? En Btemarck-
aschbakken op tafel had staan? Trouwens, hoe
wel men In ons land nooit zóó ver ging, der-
gelüke vertoonlngen hadden onder soortgelijke
omstandigheden ook bü ons wel plaats.
Een sigarettenkoker met een plaatje van den
prins er op. het kan er nog mee door, maar
wat zegt u van een gescalpeerten staatsman,
wiens hoofd bü scherp toekUken leeg blükt te
zün, althans wanneer het nog niet gevuld te met
de resten van HAvanna’s? Volgens dit schema
maakte men een nuttig gebruik van des kanse
liers schedel.
Tüdens den wereldoorlog werden natuurlUk
ook bepaalde figuren geadoreerd. Vooral Hin
denburg had het hard te verantwoorden. Men
kocht hem leeghoofdig en later was hü zün
gewicht in klinkende munt waard. HU deed
nJ. de ronde als spaarpot.
In dien tüd was het „feldgrau” vanzelf
sprekend mode Dametjes en heertjes hulden
zich In geladen van «leze opvroolljikende tint
en leefden in de hemelsblauwe overtuiging het
vaderland daarmee een dienst te bewüzen.
„Nooit echter", aldus de Duitsche pers, „heeft
men een conjunctuurjagerü beleefd, die te ver-
gelüken te met die sluds den 30sten Januari
1933. Dat moeders het klaarspeelden haar na
tionale aandoening In hakenkruteaokjes voor
haar zuigelingen. Hitlerbonbons voor haar drie
jarigen en nationale Frankforterworstjes voor
haar twaalfjarige bengels om te zetten, mag
nog een betrekkelük lachwekkende misstand
heeten. Gevaarlüker te reeds de industrie, die
deze dingen mogelük maakte”Innerlüke
waarde”.... „minderwaardige zakendoeleinden"
„misbruikte nationale symbolen”.... „strenge
maatregelen” enz.
De wet tegen de nationale smakeloosheden te
dan nu tot stand gekomen. Men zou zich naar
aanleiding^ daarvan pü^gende vragen kunnen
stellen (wanneer men er tenminste een oogen-
bllk aandacht voor over heeft). Dat vader af
stand moet doen van zün nieuwe Bockbierfleech
met den militanten Göbbels onderin, bet is
nog te verdragen. Immers: vader te een vol
wassen mensch en zal dus geen bezwaren ma
ken, wanneer hü weet, dat de ondergang van
het vaderland op het spel staat.
Ook moeder, al hoewel Iets infantieler dan
vader, moet het offer brengen en de Hltlerle-
pel» er aan geven; de tafellakens met haken
kruis en de gootsteenen met Hitlers gelaat onder
naast het fonteintje worden weer In Interna
tionale, zlekelük pacifistische tafellakens en
gootsteenen herschapen, en het zal alles zonder
morren ondergaan worden.
Maar wat zal het kind zeggen, ate men het
zün beertje afneemt met het snoezige petje op.
en het grappige dasje om? Hoe zal men het
duidclük kunnen maken, dat de boeman komt,
wanneer het nog langer met dat beertje speelt?
Hoe zal het kunnen begrijpen, dat vader een
smakelooze idioot was, toen hü dat speel
goed aanschafte en moeder een domme gans,
omdat ze het goed vond en niet „optrad?”
Gelukkig, dat er nog paedagogen zün. die ook
voor deze kwesties een oplossing zullen vin
den.
oeeph Parkins was een man die door erva
ring had geleerd, dat zwügen In vele ge
vallen beter was dan spreken, maar zoen
meneer Peret een week bü hem in huls woonde
beslcot hü zün vrouw deelgenoote te maken
van zün sombere gevoelens. Meneer Peret had
twee kamers van de familie Parkins In gebruik,
waarvoor hü *n redelüken penslonprijs betaalde.
Maar er waren twee dingen die Joseph Parkins
ontstemden: meneer Peret was een Franschman
en droeg een voornaam, die Parkins met geen
mogelUkheld kon uitspreken en het ergste: de
meer dan zonderlinge gedragingen van meneer
Peret.
Juffrouw Parkins was aan het strijken, toen
haar man er over begon.
„Ik-eh.... hm.... wat Ik zeggen wil, Bessie,
heb je opgemerkt, dat meneer Peret..., eh
Juffrouw Parkins zette de strijkbout op het
komfoortje, legde haar vinger op de lippen en
deed de kamerdeur dicht.
„Voorzichtig Joe.” zei ze dan. ,Jiü te boven
en zou alles kunnen hooren. Maar Ik ben blu
dat Jü er ook lets van gemerkt hebt. Eerst dacht
Ik dat ik misschien wat te achterdochtig was.
maar nu het ook jou Is opgevallen, geloof ik
toch dat er iets met hem niet pluis te.”
Joseph Parkins kuchte bescheiden bU dit com
pliment.
„Ik vertrouw hem niet,” zei hü beslist. „Ik
heb al dadelük gezegd dat zün ulterlük me niet
aanstond, maar s' die gekke fratsen die hU
uithaalt, dat te me te bar. Geen eerlük mensen
zwerft bü nacht en ontü langs de straten, nu
eens ate een heer gekleed, dan weer ate een
zeeman vermomd, nee, Bessie, dat zün zaakjes
die het daglicht niet verdragen kunnen. Daar
zit wat achter.”
„Ja. en de buren beginnen er ook al over te
praten," viel juffrouw Parkins hem bü- .Juf
frouw Phlbbs van hiernaast vertelde me van
daag dat haar man hem vanmorgen In alle
vroegte zag thuiskomen met een pak onder zijn
arm. Phlbbs vond dat-ie nogal raar deed, net
of-ie dronken was."
..Een pak?” zei Parkins verbaasd. „Een pak?
Wat voor een pak?”
„Nou, een gewoon pak. een doos of zoo Iets
In pakpapier gewikkeld.”
Joseph Parkins keek somber. Hü stond op en
begon In den krantenhanger te zoeken. Hü
haalde er het ochtendblad uit.
.MIer,” zei hü. zün vrouw een met flinke kop
pen versierd bericht aanwüzend. „Lees dat eens
Vannacht te een vierde geheimzinnige inbraak
gepleegd In een heerenhute In het hartje van
Londen Zilver en effecten gestolen. Van de da
ders geen spoor. Evenals bü de drie vorige mis
daden. hebben de dieven ook hier een brief
kaart achtergelaten, geadresseerd aan de po
litie en waarop geschreven staat: Tot ziens. P"
Ze keken elkaar verschrikt aan. Wat een ver
moeden I
„Maar was het werkelük zoo onzinnig?" vroeg
juffrouw Parkins zich af. Die geheimzinnige
nachtelUke tochten van meneer Peret wezen er
wel op En dan de P. van dte onderteekenlng I
„Die P. bewüst niets,” zei Josef. „Dat zou net
zoo goed Parkins kunnen beteekenen. Maar dat
pak I Ik zou wel eens willen weten wat daar in
zat.” HU stak een püP op en bleef peinzend voor
zich uitstaren.
Juffrouw Parkins sloeg de schrik om het hart,
„Joc, we zullen toch niet fl dieft tüd een In
breker onder ons dak hebben gehad?”
Haar man antwoordde niet. Van de straat
klonk hej geroep van krantenjongens, die de
avondbladen aankondlgden. Met een beslisten
trek om zün mond ging Parkins naar bulten
en kocht een krant. Het bericht dat hü zocht
stona op de eerste pagina, onder vette opschrif
ten.
„Bekend Londenach detective vermoedt dat de
inbreker een zeeman tel Misschien één mede
plichtige! De politie meent een spoor te
hebben."
Parkins liet de krant op het tafelblad zinken
en keek zün vrouw veelbeteekenend aan.
„Een zeeman!” zei hü nadrukkelük. Hü stond
op en ging naar de deur.
.Joe!" riep zün vrouw ontzet,
doen?”
„MUn plicht!” ael Parkins kalm. .Maak Je
„Wat wil dat aardmannetje toch
hebben?" vroeg Topsy.
jO, hü wil met me mee roeien in
mün boot!” zeide de zeeman.
„Maar laat hem maar liever op een
•nderen keer in je boot, want het te
bijna tüd om thee te gaan drinken!"
Hl Robbie.
hem: JDxn morgen maar liever terug
en dan kun je een paar vriendjes van
je meenemen, dan gaan we fün
roeien.’
