Uit de Noorsche Missie
O
Prikkeldraad
J
De bondsdag van „St. Raphaël”
paar
centen
I
I
Laat U
niet
verblinden
VB door ’n
a
V E. R S C H GEKARND
EEN BEDE OM HULP
slechts
eene
van
Om het gezag
EEN ZEER GESLAAGDE
DEMONSTRATIE
Als U een
beteekent dit
slechts enkele
en dwars waard!
goedkoopere soort koopt,
besparing van
enkele centen. Als U Blue Band koopt,
is Uw winst: de geruststellende zeker
heid dat U de beste kwaliteit hebt gekocht
die in Holland te krijgen is. Blue Band
is het prijsverschil
centen per pakje dubbel
Weet wat U eet!
I
MAANDAG 26 JUNI
A
RIJKSCONTRÖLE
ONDER
ROOMBOTER
40 °/o ALLERFIJNSTE
MET
De stoet
Woorden vanopwekking
ST. RAPHAËLDAG TE HAARLEM
Toespraak past. Mutsaerts
De heerlijkheid gezien
Langedyk treedt uit de S.D.A.P.
Rede kap. Venings
r y
Overheid en Midden
stand
per halfponds
pakje
Ho
m
Uk
30 cent
3
met
H. SNOEYS N.M.
I
we-
In het gebouw
I
er
klassen.
De houding der Katholieke
organisatie
Duizenden leden marcheerden
door Haarlems straten
aan den rand van het
mijn leven, maar sinds-
te
ik
an
een
BLUE BAND
De bondsadviaeur bracht, hulde aan den voor
zitter en schetste het heerlijke gebeuren in de
Kathedraa. op dezen zonnigen .,81. Raphaèl"-
dag. Spreker wees er vervolgens op, dat coor
de Duttsche revolutie de vakvereenlgingen be
dreigd worden. Meer dan ooit Is het nu noodlg,
om één te zijn. Mn van denken. Mn van wil
len. Mn van hart. Nooit zal ..St. Raphael'* ver
dwijnen. juist omdat er In deze vereenigtng één
heid heerscht. Blijft trouw aan Uw bestuur,
hebt vertrouwen In de mannen, die gij Uw be
langen in handen hebt gegeven. Blijft trouw
aan Uw priesters; het verleden heeft bewezen
dat men ook op dit gebied van ..St Raphaèl”
verzekerd kan zijn Ziet In Uw priesters niet op
de eerste plaats den mensch. maar de afge
zanten van God Dan zult ge ze moeten eeren
en hooghouden. Vertrouwt op Gods-voorzienig
heid. dat ie thans onze hulp, onze troost. Be
waart in JSt Raphaèl" den zoo benljdenswaar-
dlger. famllie-geest. opdat niemand uit cnae
rijen meer buiten onze organisatie zal willen
en kunnen
De bondsvoorzitter sprak daarna een slot
woord. waarin hij dank bracht aan den plebaan,
die de Kathedraal ter bescnikklng wilde stellen,
aan kapelaan v. d. Lugt voor de groote moeite
voor dezen dag genomen, aan de directie van
het Krelagehuis. aan de gasten aan de snee
kers. aan de directie van de Nederlandsche
Spoorwegen en allen, die den bondsdag mede
deden slagen.
De socialist P. Langedijk. die als gedelegeerde
van de V.V.S.U. de Sovjet Unie heeft bezocht
en aangekondlgd heeft een brochure te zullen
publiceeren. waarin o.m. tegen Duijs en tegen
het „Volksblad voor Twente” zal worden ge
polemiseerd. heeft, naar ..Het Volk” meldt, be
dankt als lid der atdeeling Lonneker III van de
S.DjVP.
I
denstandsorganlsatles op te wekken. In het be
lang van haar leden niet te volharden bij een
afwijzende houding.
Ik meen hier tegenover te moeten opmerken
dat v»n een afwijsende houding der midden
standsorganisaties t.o v den Levensmiddelen -
raad In het aangezicht der feiten In bet geheel
niet kan worden gesproken.
Integendeel, zoolang de Raad bestaat en zelfs
zoodra het voorstel tot stichting van den Raad
door B en W. aanhangig was gemaakt, hebben
de 3 centrale middenstandsorganisaties en de
bij haar aangesloten vakvereenlgingen tegen
over het voorstel en het instituut een positieve
houding aangenomen van zakelijke en welwil
lende medewerking.
Het mag zijn, dat men hier en daar in mid-
denstandskrlngen oorspronkelijk Ietwat huiverig
stond tegenover de motie-Romme. die de naaste
aanleiding tot instelling van den Levensmlddc-
lenraad was.
Die huivering was dan met onverklaarbaar,
gezien den aard van het optreden der gemeen
telijke overheid to.v. het mlddenstandsbedrUts-
leven. waaraan de Amsterdamse!» middenstand
voordien gewend was.
Echter
kringen
Het Krelagehuis was feestelijk versierd met
vlaggen ei. guirlandes; rondom het podium,
midden in de groote zaal, waren de banken
gearrangeerd, die weldra geheel bezet waren
met de etende en drinkende congresgangers en
-gangsters, zelfs kinderen. Er was op een nrac-
tische en goedkoope manier gezorgd voor brood
jes. bananen, limonade, en wat al niet. De
drank-buffetten hadden een geweldigen en In-
tensieven aftrek. De fanfare zorgde ruim twee
uur reeds voor de noodige marschen. die wer
den aangevuld door ruim zesduizend voelen,
zoodat het anders zoo vredige Krelagehuis trilde
en beefde op zijn^grondvesten
En steeds maar stroomden meer aanhangers
van „St Raphael” binnen, voorop het vaandel
met een drager, die een zichtbaar zware en
warme wandeling achter den rug had. Regel
recht dook hij in de ran je Intusschen ver
schenen ook meer figuren achter de groene ta
fel en toen de voorzitter den eersten klap met
den hamer gaf tot opening van de vergadering,
merkten wij o. a. op namens het gemeentebe
stuur van Haarlem, wethouder W J. B. v.<
Llemt, namens de Noord-Hollandsche Tram-
wegmaatschappü, Ir. W. J. Burgersdijk. direc
teur en mr. D. A. E. Immlnk. chef van exploi
tatie, eenige leden van de R K. Raadsfractie,
namens het Comité van Katholieke Actie den
heer H. Everard. vertegenwoordigers van den
R. K. Volksbond, den heer Schutte namens het
R. K. Werkliedenverbond, de heeren Loerakker
en Chr. V. d Bilt, leden van de Tweede Kamer.
Nadat het bondslied gezongen was heette de
voorzitter, oe heer J. Hellemons. allen welkom,
speciaal pestoor W. P. A. M. Mutsaerts. den
nieuwen adviseur, en de reeds genoemde auto
riteiten. Speciaal ook hadden de dames Mn
complimentje In ontvangst te nemen, daar ze
nu reeds 30 jaar op bondsdagen met eere >er-
schijnen. Ook had de spreker van den middag,
kapelaan Venings. jongste adviseur, zoon
een der oudste „St Raphaër'-strijders,
warm applaus In ontvangst te nemen.
Aan de feestrede van den Weleerw heer C.
Venings ontleenen we het volgende:
Ons katholiek-zljn geeft een heel bijzondere
Mnheld en saamhoorigheid. Ons katholicisme
geeft eigenlijk aan onze beweging de beteekenis
Niet, dat we leden zijn van Mn sterke lande
lijke spoororgan'satle gMft ons de kracht, maar
dat we leden zijn van de wereldkerk van Chris
tus. dat is de kern, de hoofdzaak
Dat voelden we, toen we straks op de Nieuwe
blik der consecratie alle vaandels Mrbiedlg wer
den gebog. n De Bondsadviseur, pastoor W. P.
A. M. Mutsr.erts, hield Mn korte, treffende toe
spraak. waarin hij o. m. den plebaan dank
bracht voor het afstaan van zijn kerk voor deze
plechtigheid en alle deelnemers aan den Bonds
dag welkom heette.
De groote Bondsdag van „St. Raphaèl”, die
Zondag te Haarlem gehouden werd. Is in alle
opzichten een succes geworden.
Onder Ideaal weder, niet te warm en toch
zonnig, kwamen tegen twaalf uur de honder
den, de duizenden deelnemers bu de Kathedraal
aan, waar de vlaggen ter begroeting in den
stijven bries wapperden en van kwart voor
twaalf tot twaalf uur de klokken beierden Na
onder Mn eenvoudige eerepoort met het welkom
..Salve" te zijn doorgetrokken vulden zj) de
groote ruimte tot In alle hoeken. Zelden, waar
schijnlijk nimmer, heeft de Haarlemsche ka
thedraal zooveel geloovlgen binnen hare muren
gezien. De Geestelijke Adviseur van de afdee-
ling Haarlem, kapelaan L. v. d. Lugt, droeg de
H. Mis op, waaronder het zangkoor op keurige
wijze M^lgf kerkelijke gezangen uitvoerde. Een
treffend moment was het toen op het oogen-
een hartziekte tnlj
graf. God spaarde
dien weet Ik dat Ik mij gerMd moet hou
den voor de groote reis. En. Ood zij dank.
Ik ben bereid. Maar Ik zou toch nog zoo
graag eerst mijn lievelingswerk „af* ma
ken. Het zal wel de laatste maal zijn, dat
Ik om steun vraag. Het bedrag, dat Ik
vraag, is betrekkelijk gering; en ik hoor
al Mn of andere pastoor of mlsslevriend
zeggen: „O. dat krijgt te wel van anderen”.
Maar, wanneer ze allemaal zoo redenMten.
dankrijgt le niks”. Zend dus uwe bij
drage. Quod vis facere, fac clto. Wanneer
Ik fhMr zou krijgen dan ik vraag, dan zal
Ik het.... terugsturen? Dat juist niet,
maar ik zal het overschot door sturen naar
onzen blsschop, die het ook hard noodlg
hMft. Overmorgen vertrek ik van hier met
de boot. Dus vooraleer mijn bede in uw
blad komt, ben Ik reeds In Nederland aan
gekomen. Mijn adres In Nederland is:
Monseigneur H. Snoeys, Langeweg bij
Zevenbergen. Ofwel: St. Olavshuis, Park-
laan 35, Bussum. Oiro nr. 156193 J. P.
Snoeys, Langeweg). En wie weet, misschien
wil de Redactie ook wel giften voor mij in
ontvangst nemen. Ik blijf nog slechts veer
tien dagen in Nederland en hoop dus dat
mijn schriftelijke bede gehoor mag vin
den.
rij Katholieke padvinders stond op de Nieuwe
Gracht aLs eerewacht opgesteld.
Van de Nieuwe Gracht werd vervolgens langs
de Klnderhulsvest, den ZijLslngel en de Leid-
schevaart uaar het Krelagehuis gemarcheerd.
De zes n uzlekcorpsen („Euphonla" uit Over-
VMn, „St Caecilla" uit Schoten. „Harmonie
Crescendo’ „Utlle Duld" en de Post- en Tram-
fanfarel brachten tijdens den tocht vroolijke
en pittige muziek ten gehoore.
De belangstelling langs den weg was enorm
groot. Het was dan ook een fleurig gezicht de
naar schatting 4000 deelnemers met hun wap
perende vaandels en vlaggen voorbij te zien
trekken, wat ruim een half uur duurde Hoe
lang de stoet was blijkt uit het feit, dat de
eerste deelnemers reeds het Krelagehuis bin
nen traden, toen de staart van den stoet nog
op de Nlei we Gracht was!
Incidenten hebben zich onderweg niet voor
gedaan en de leden van den Ongevallendienst,
die ter obs» rvatie medetrekken, behoefden nie
mand te helpen.
Na de H. MIs In de Kathedraal trok men In
optocht langs de woning van Z. H. Exc. een
Blsschop naar het Krelagehuis op de Leidsche-
vaart.
De stoet werd opgesteld op het Emmapieln,
in de Karei van Manderstraat en in de Van
Oosten de Bruynstraat.
Dank zij de medewerking van de Bavoknapen
konden de totaal 63 groepen de hun toege
wezen plaats spoedig vinden. Alles was uitste
kend georganiseerd en verliep vlot. Van de
over de honderd afdeellngen waren telkens
eenige samen tot Mn groep vereenigd.
Om ongeveer kwart over Mn vertrok de stoet
van het Emmapieln, onder het gebeier van de
klokken der Kathedraal. Vooraf marcheerde Mn
achttal Bavoknapen met vlaggen, Mnlge Bavo-
trommelslagers en de Tramharmonie onder lei
ding van haar directeur.
Onder d- stralende zon en Mn prettig briesje,
dat de vaandels en vlaggen breeduit deed wap
peren, trok de stoet langs de Leidschevaart. net
Wilsonplein. de Wilhelmlnastraat, de Raaks, het
Postkantoor, de Nassaulaan en de Nieuwe
Gracht (Zuid- en Noordzijde), voorbij de wo
ning van den Blsschop. Op het bordes van zjjn
woning nam Z. H. Exc. Mgr. J. D. J. Aengencnt
de hulde üer congressisten in ontvangst. Een
De R. K. Bond van Spoor- en Tramwegpersoneel „St. Raphael” hield Zondag te
Haarlem zijn jaarlijkschen bondsdag. De leidende personen aan de bestuursta/el
tijdens de rede van kapelaan Vennings uit Utrecht.
(Dankbaar nemen wjj nota van de aanvulling,
welke Mr. Bach op ons artikel hMft willen
geven.
Onzerzijds de verklaring, dat wij toen we in
bedoeld artikel gewaagden van afbrekende cri-
tiek In mlddenstandskrlngen niet de orga
nisaties op het oog hadden, maar privé-mldden-
standers.
De uitdrukking, .afwijzende houding" der
middenstandsorganisaties nemen wij als te sterk
en te algemeen gaarne terug.
Mocht ook ten aanzien van de door ons be
doelde middenstanders onze kijk in het alge
meen te zwart geweest zijn, dan kunnen wij
ons daarover slechts verheugen. Redactie.)
ch, och! Hoe hebben de soclaal-demo-
craten de Katholieken In Oostenrijk, en
vooral in WMnen, bestreden!
Dikke boekjes zijn er in den loop der jaren
opengedaan van het schrikbewind, dat de hee
ren zich dia: tegenover de Katholieken ver
oorloofden; met de ongelooflijkste en ge
meenste middelen hebben de heeren er het
chrlstelljk-sociaal staatsgezag ondermijnd
trachten te saboteeren.
Tot hun macht aan t tanen raakte
gens gebrek aan geld.
Immers, hoe brutaal de roode bestuurders
daar, waar zij de macht hadden, de burgerij
ook uitzogen en belastingen lieten opbrengen,
zóódat er voor handel en nijverheid geen be
drijfskapitaal meer over blMf de flnanclMle
machine bleek op den duur niet te kunnen
functlonnMren: de soclaal-demokratlsche eko-
nomie toonde hier op ve-bluffende wijze naar
onhoudbaarheid.
't Was echter niet alleen de flnanclMle mis
lukking. welke de sociaal-demokratle in Oosten
rijk ondermijnde. daar is, vooral den laat-
sten tijd. Mn nieuwe factor bij gekomen: het
bulten- en binnenlandsche fascisme, dat het
Marxisme overal dreigt te vernietigen.
En wal zien wij nu gebeuren?
Dat de sociaal-demokratle in haar angst
zich wendt tot de gehate christelijk-soclalen,
tot de mannen van het door hen steeds be
streden en ondermijnde gezag om asjeblief.
Mn sterk gezag te vestigen en te handhaven !l
Dollfuss moet den booze kunnen weerstaan
en de sociaal-demokraten haasten zich, de
christeluk-socialen te verzoeken. Dollfuss aan
Mn sterk gezag te helpen.
1 Is volkomen natuurlijk.
Maar waarom hebbefl de sociaal-demokraten
daarginds en elders de natuurlijkheid van snn-
iets niet stééds ingezien, niet steeds willen
inzien?
Gracht fier en Mrbiedlg Haarlems blsschop
salueerden.
AllMn de door God bedoelde en gewilde le
vensbeschouwing en levens-benuttlng kan de
wereld redden en die levensbeschouwing Is ons
katholicisme.
Wjj hebben daardoor het lot van de menschen
in onze hand.
Paus Plus XI hMft dit gezegd In zijn ency
cliek „Quadragesimo Anno": „Immers als God
ons terzijde staat ligt het lot der menschen In
onze hand."
Het is verkMrd om ons te voelen als Mnllng.
als Mn druppel In den oceaan. Daardoor moe
ten we ons niet laten ontmoedigen.
Denken we aan het spoor. Ieder wiel draagt
Mn groote verantwoordelijkheid en bij ieder
van het personMl Is de veiligheid der reizigers
in handen.
We zijn leder onzer wentelende wielen,
die de menschheld dragen In haar snelle vaart
door de wereld in onze positie in de godsdien
stige, sociale en politieke beweging.
Mannen van Sl Raphaèl. er moet op het wiel
gehamerd worden, niet pas als 't al gebarsten is,
maar juist zoo lang het goed Is. Opdat het eer
ste begin van een afwijking dadelijk worde ge
constateerd en erger worde voorkomen.
Neemt Mn hamer en slaat vandaag dikwijls
tegen het wiel, waarvoor ge persoonlijk aanspra
kelijk zijt.
Een katholiek mag ook niet ego-centrisch
zjjn, alsof er geen belangrijk leven op aarde
bestond buiten zijn eigen kring.
Het gezag van Paus en bisschoppen moeten
we erkennen en in al onze levensuitingen er
kennen.
We moeten ons niet door mopperaars laten
beïnvloeden, maar blijven vertrouwen op de
Goddelijke Voorzienigheid
Vooruit, niet met den ouden sukkelgang,
maar stMds dichter naar de 100 KM vaart,
recht op het doel af; t naaste doel: versterking
van uw organisatie; het einddoel: de wél-be
nutting van uw leven. Christus terug in de
maatschappij en daardoor geluk voor alle men-
•SC hen
Mr. F. Bach, directeur van het Centraal
Hanze-Bureau In het Bisdom Haarlem, schrijft
ons:
Een vriendenhand deed mij toekomen Mn in
dit blad verschenen artikel ovèr: „Bescherming
van den middenstand Samenwerking tusschen
overheid en betrokkenen".
Met de algemMne strekking van dit artikel
stem ik volgaarne In. In het bijzonder met de
stelling van den schrijver, dat bij de ordening
van het mlddenstandsbedrijfsleven de organisa
ties der betrokkenen de leiding hebben te ne
men en te geven en dat de taak der overheid
daarbij vooral moet worden gezien als het geven
van hulp.
In waardeerlng voor het Instituut van den
Amsterdamschen Levensmlddelenraad wensch Ik
al evenzeer voor den schrijver niet onder te
doen.
Juist daarom mag echter de slotalinea van
het bewuste artikel nm.m. niet onweersproken
blijven.
De schrijver meent, dat uit mlddenstands
krlngen in het algemeen allMn afbrekende cri
tlek Is geleverd op den Amsterdamschen Levens
mlddelenraad en hij acht zich verplicht de mlfl-
is niet juist, dat uit mlddenstands-
„In het algemeen” allMn afbrekende
crltiek zou zijn geleverd op het denkbeeld van
georganiseerd overleg tusschen overheid en mid
denstand In den vorm van Mn Levensmiddelen-
naad.
Deze „algemMne" schets verdient In elk ge
val Mn aanvulling In dezen zin. dat de Katho
lieke middenstandsorganisatie van den eersten
aanvang af haar volle instemming hMft betuigd
het rapport der Studiecommissie van den
Amsterdamschen Rijkskleskrlng. afearult de mo-
tle-Romme en de Levensmlddelenraad zijn
voortgekomen en waarin voor het Mrst de ge
dachte van samenwerking tusschen overheid en
georganiseerden middenstand was nMrgelegd.
Zelfs heeft de Katholieke organisatie, in den
persoon van Dr. J. van Beurden O. Pr., die
In de genoemde Studiecommissie zitting had.
Mn werkzaam aandeel gehad in de totstandko
ming van dit rapport, den grestelijken oorsprong
van den Levensmlddelenraad zelf!
Verdient misschien Mn betere kennisname
door journalisten en publicisten van de uitgaven
en organen der middenstandsorganisaties aan
beveling?
De schrijver van dit sympathieke artikel zal
dan tot de conclusie komen, dat de Katholieke
middenstandsorganisatie t.a.v. de ordening van
het bedrijfsleven in samenwerking van georga-
niseerd bedrijf en overheid Mn standpunt heeft
gekozen, dat hem ongetwijfeld een aangename
verrassing zal zijn!
p het punt naar mijn vaderland
vertrekken alt ik te peinzen of
het wagen zal In deze kritische tij- i
den mijn Katholieken landgenooten om 1
steun te vragen voor ons missiewerk en
of het helpen zal. Doch zoo Juist zendt
onze goede blsschop mijn Celebret en een i
hartelijken groet: „Ooele reis en doe wat
ge kunt om wat geld te krijgen voor uw 1
school. Ik kan u niet helpen, doch wil
graag met u deelen.” Ik waag het dus
maar.
Toen Zijne Excellentie Mgr. Diepen in 1
het Jaar 1920 als Apostolisch Visitator alle 1
staties van Noorwegen had bezocht, zei hij i
bij zijn terugkomst: „De schoolkwestie kan 1
de ondergang worden der Noorsche Missie,
als er niet meer voor gewerkt wordt.” Dat I
was een waar woord, dat diepen indruk op
mij maakte, juist omdat het zoo waar was.
Wat wij Jaren lang wonnen aan bekeer-
llngen verloren wjj aan onze Jeugd, die de i
Protestantsche scholen bezocht, soms zelfs l
meer dan dat. Ware het nog maar gelijk
in Nederland, waar de staatsschool neu-
traal is. Doch hier in Noorwegen is de f
Staatsschool Luthersch en zijn de onder
wijzers verplicht de kinderen in Luther-
schen geest op te voeden. Wel zijn de No
ren over het algemeen verdraagzaam en
hebben zij achting voor de Katholieke
Kerk, maar hun Protestantsche school is
en blijft onmogelijk voor onze kinderen.
Dat heeft ook de Staat zelf ingezien en
daarom hebben wij Volledige vrijheid
eigene scholen op te richten. In Tromsö
kreeg ik zelfs gemeentelijke subsidie voor
onze Katholieke school. Doch dat was een
uitzondering. Te Tromsö heb Ik dertien
Jaren lang gewerkt om ons schooltje voor
uit te helpen, en niet zonder succes. Toen
ik daar kwam waren er 7, toen ik vertrok
38 schoolkinderen. Mijn werk werd met
grooten ijver voortgezet door de Neder
landsche priesters, die na mij kwamen, en
thans is daar in het hooge Noorden een
flinke, bloeiende katholieke school. In 1923
werd Ik naar Bergen verplaatst. Hier vond
ik de school beneden alle kritiek. Het
.schoollokaal” was een kamer In de
pastorie. En daar waren dertien kinderen
van 7 tot 15 jaren toevertrouwd aan de
zorgen van een Duitsche zuster, die niet
eens een diploma had. Het gevolg was na
tuurlijk, dat bijna alle onze katholieke
kinderen de protestantsche school bezoch
ten. Nog dikwijls denk Ik terug aan mijn
„schoolstrijd” hier in Bergen. Met goeden
moed en met den zegen van Zijne Excel
lentie Kardinaal van Rossum toog ik aan
het werk en. het gelukte ook hier. Ik
nam er aanstonds nog een kamer van de
pastorie bij en beloofde „het volgend Jaar
te zullen bouwen”. En wij hebben gebouwd.
Aan de vele geestelijken en andere katho
lieke toeristen, die ons telken Jare te Ber
gen bezoeken, toonen wij altijd met trots
onze mooie kerk en school. Ruim achttien
duizend kronen kostte onze nieuwe school.
Een inzameling onder de katholieken
bracht niet minder dan 9000 kronen op.
De andere 9000 kregen we uit Nederland.
De eerste 100 kronen uit Nederland kwa
men van.... Z.E. Monseigneur A. Diepen.
(Ik koester ook thans een stille hoop). Ge
leidelijk kwamen nu al onze katholieke
kinderen naar de parochiale school en God
zegende ons streven. De algemeene overste
onzer prachtige diocesaancongregatie, zelf
een gewezen onderwijzeres, begreep het
groote belang der zaak en zette de zusters
aan het bidden. En O. L. Heer zond ons
onderwijspersoneel. Heden hebben we twee
Noorsche zuster-onderwijzeressen en vijf
Nederlandsche. Een der Noorsche zuster-
onderwijzeressen is een bekeerlinge uit
Bergen, eveneens de kapelaan, een gewe
zen onderwijzer. Ik heb het gevoel alsof
O. L. Heer zelf de leiding onzer school in
handen heeft genomen. Toen ik in 1925
in Nederland was kwam er een telegram
uit Bergen: „Skolen sprengt, kan vi ta ka-
pellanens soveberelse?” De school is
overvol, kunnen wij de slaapkamer van den
kapelaan In beslag nemen? Wat moest
ik doen? Ik telegrafeerde terug: „In Gods
naam. als de kapelaan er mee Instemt.”
En de goede man bracht het offer. Doch
de school Is blijven groeien; elk jaar ko
men er meer kinderen bij dan er af gaan.
En nu zitten wij weer vast, hopeloos vast.
Reeds verleden Jaar zaten we in het nauw.
Doch toen gelukte het nog door herhaal-
delljk verhuizen van de eene klas naar de
andere aan allen een plaatsje te geven.
Doch het volgend schooljaar gaat het niet
langer. Wij kunnen de nieuwe kinderen
niet meer aannemen, tenzij wij weer bou
wen. Ik zal het maar eerlijk bekennen, we
zijn reeds met den bouw begonnen. We
krijgen er een modern schoollokaal bij,
dat ruimte zal geven voor de twee eerste
Heerlijk! Maar het zal kosten.
ruim tien duizend kronen, d.wx vijf dui
zend gulden. En we hebben geen cent.
Dwaasheid dus om met den bouw te be
ginnen? Ja. wat moest ik doen? Het werk
van vele jaren weer te niet doen? Als we
de nieuwe kinderen niet aannemen, dan
is onze school ten doode gedoemd. Ik ver
trouw op God en geef de leiding aan
D L. H. Onze parochie telt ternauwernood
300 volwassenen. Ook hier heerscht de
krisis en de tijden zijn hard. Maar ik ken
®ljn volkje en geloof, dat zij de helft zul
len opbrengen. En mag Ik het dan niet
wagen om_ mijne katholieke landgenooten
te vragen om die andere 5000 kronen? Ik
oen thans reeds 32 Jaren werkzaam in de
oorsche Missie en met groote dankbaar
heid herinner ik de krachtige hulp, die ik
zoo dikwijls heb mogen ondervinden van
“yn vaderland, telkens als ik om gel-
elljken steun bad voor onze missie in het
algemeen of voor mijn eigen statie, niet
net minst te Tromsö. Nu sta ik aan het
einde van mijn arbeidsdag. „Ik heb den
goeden strijd gestreden, den loop voleind,
het geloof bewaard.” Verleden Jaar bracht
O
