Steden en landen onder water
vttAaal van den dag
I
STANDARD
MOTOR OIL
Het Geheim van
Sir Carew
I
1
I
HET GELD
Geen robbedoes ravot
Zijn ROBINSONS kapot
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Alle abonné’s ongevallen vèraekèrü voor
WOENSDAG 28 JUNI
WERK VAN EEUWEN
paard
t
Talismans hebben hun
geschiedenis
Stad op den zeebodem
Snellere treinen
°'Z
1
I
f
1
1
Niet alleen tteden en landen, ook
werelddeelen
i.
Geheimen der zee
°°*AA^GIFT£ MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
i Het Fransche
i
I
vUftienjarige jongste en
lis
VUftlg
gewed.
1 Was
l'i
u me
cocosnoot
ii
H
(Ingezonden Mededeeling).
(Wordt vervoigd).
O
O
R
O
M
D* oli» waar de groote races
op gewonnen worden is dezelfde
als U overal kunt koopen.
te in de nabijheid van het Nelson-eiland, midden
in see een gebouw ontdekte. Bij nader ondersoek
De Fransche spoorwegautoriteiten hebben be
sloten de snelheid van de treinen op te voe
ren, hetgeen door de vele vacanüegangers met
vreugde zal worden begroet. De reisduur van
Parijs naar Nlzza sal hierdoor met 2 uur worden
bekort, terwijl ook de duur van de andere tra
jecten belangrijk verkort ia.
Z(/n de menschen niet verbazend
En beslist inconsequent.
Nu de zorgen hooger rijzen
Dan de bergen, die men kent?
Geldmen heeft er een tekort
aan.
i
s
„Hier’” zei hij. ..ga dit vlug wegbrengen
Terwijl Billy zich naar het telegraafkantoor
begaf, stoof James Tanner op zijn flets naar
het huls van Annet.
„Annet, darling, hoera, nu zullen we winnen I
Ik heb een tip, een betrouwbare Up. van mijn
broer.”
„O. Jim. lachte het meisje'.als 1 waar is..?"
En ze leidde hem vlug naar den tuin, waar
Tanner de rest van het verhaal deed.
Je weet,” zei hij, ..dat mijn broer verstand
van paarden heeft. Hü raadde me zoo juist om
op het Fransche paard Beatrix te wedden. En
dat heb Ik natuurlijk meteen gedaan. Al mijn
geld er op. vijftig pond. Vijftig pond. Zooals
de stand nu is. zal ik duizend pond hebben als
de tip goed was. En ik verzeker,Je, de tip is
betrouwbaar."
„Duizend pond, Jim?”
„En een auto, hé?" drong Annet aan.
een auto.” temperde hjj een beetje.
een kleine two-seater, dat kan er
ÖIIIMIIIIIItlIlllllllll
De vlieger Gull beeft kortelings b|j een vlucht
boven de Mlddellandsche Zee, ter hoogte van
Aboukir, onderzeesche sporen van een oud-
Romelnsche stad ontdekt. Men neemt aan, dat
dit de overblijfslen zjjn van de vermaarde an
tieke badplaats Canopus, nabij Alexandria. De
vlieger heeft op den bodem van de zee een wit,
architectonisch complex in hoefjjzervorm waar
genomen. HU deelde zUn ontdekking mede aan
den Egyptischen prins Omar Tussum, die als
voortreffelijk archeoloog bekend staat. Deze het
onmiddellUk het gebied onverwUld nader onder
zoeken door duikers, die de waarnemingen van
den vlieger bevestigden en o.a. een uitgestrekte
zuilengalerU hadden aangetroffen, van merk
waardig gaaf, wit marmer. Een der duikers
bracht inmiddels reeds een marmeren kop, ken
nelijk een beeltenis van Alexander den Groo
ten, aan de oppervlakte.
V en ik en iedereen-
Dus de handel wil niet vlotten
En speelt leelijk trekkebeen.
Geen begroeting komt meer sluitend.
Alle ruiven zijn berooid.
Ook zit men met reuze schulden.
Die betalen lukt ze nooit!
Dus de allergrootste pieten
Houden, met oen strak gezicht.
Over monetaire kwesties
Hun doorluchtig strafgericht.
En ze spreken van inflatie.
Op meer uitgebreide schaal.
Maar gewoonlijk is zoo’n middel
Altijd erger dan de kwaal!
Als het geld toch minder waard wordt,
Heeft men, wat niet anders kan,
Naar de rekening van Bartjes,
Er toch immers minder van?
Oude wijsheid doet nu opgeld.
Dat het geld slechts slijk beduidt.
En men geeft er het bewijs van.
Want men glijdt er maar in uit!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden).
zich nieuwe meren vormen
Poolsche grens zun zelfs twee plaatsen’; gel
door het water opgeslokt. Jaar In, jaar uit; si
niet wordt uitgevoerd. Er is zelfs vervet van hen
die vreezen. dat het landschap zal Ujden on
der de uitvoering van de plannen.
Nog dichter bü huis: in Dultschland. waar de
Mecklenburger Beenplatte eenlge raadsels aan
de wetenschap opgeeft. Het Drenitzer-meer dat
ongeveer 7 K M lang is en op sommige plaatsen
dertig meter diep, wijzigt het beeld van zün
..Nou.
„Affün..
wel af.”
..Schat dat je bent!" zuchtte Annet, maar
toen werd ze practisch en haalde een krant Ze
behoefde niet lang te zoeken voordat ze de be
richten over de wedrennen vond.
..Het Fransche paard Beatrix." zei je, Jim?
Maar.... maar Jim. hier staat dat Beatrix een
Engelsch paard is!”
„Wat!?" sprong Tanner overeind.
„Kijk zelf maar,” zei Annet. „Hier staat het
nederzetting moet geweest
srhalen en veronderstellingen
r I
Beatrix de Becanson, eigenaar J. T. Higgins,
Stradford Het la geen Fransch paard."
De duizend pond waren opeens heel ver weg.
Tanner s oogen verslonden de lijst van deel
nemende paarden.
.Maar hier staat een paard van een Fransch-
man." viel Annet in. „Butterfly van Monsieur
Lacroix—Verteuille, Parijs."
Even duizelde het James. Een Engelsch paard
met een Franachen naam en een Fransch paard
met een Engelschen Welk van de twee had zijn
broer bedoeld toen hü zei: „het Fransche
paard"?
„Natuurlijk Butterfly”, besliste Annet.
.Maar hl) kan
toch ook bedoeld
hebben, t paard
met den Fran-
schen naam
redeneerde Ja
mes wanhopig.
Annet zuchtte.
„We zullen het zonder eigen huis moeten stel
len. lieveling.” zei ze.
„En zonder two-seater,” vulde James som
ber aan.
Het sprookje van de duizend pond was met
één slag in het niet verdwenen, in het onbe
reikbare. Niet, waarin alle sprookjes thuis-
hooren. Maar wat erger was: h|j had vijftig
pond op het verkeerde paard gezet!
dien ik haar beloofd hebt te vervullen
was, dat ik dadelijk naar u toe zou gaan.
Om die reden kom ik dan ook: ik zal er
haast even gauw zijn, als dit bericht u be
reikt. Daar u zich tot niets verbonden
heeft, kunt u mij ontvangen of niet, zoo
als u wilt. Vader is al vele jaren dood.
Uw nichtje,
VA8HTI DUGARRE"
„Wel wat kortaf en koud, hè? Maar zü kan
toch ook niet voelen voor menschen. die zü
nooit gezien heeft, het arme kind! Wat denkt
er van?"
Feitelijk was Garth het geheel eens met de
opvatting van miss Gunn: maar hij ontweek
de vraag, door met een blik op de onderteeke-
ning te zeggen:
„Wat een schitterende naam is dat!”
„Ja. dat heb ik ook al gezegd. Ik wist wel.
dat zU Vasthl heette, maar ik had T nog nooit
geschreven gezien! Vasthl Dugarre. Het klinkt
zoo imponeerend, dat ik, om mijn waardigheid
op te houden, mij wel niet anders dan „Patri
ce” kan laten noemen".
Ja. dat sou ik dan ook maar doen".
„Toch hebt u zelf gezegd, dat u Patty veel
beter voor mij vindt. Ik geloof, dat onze ouders
ons eigenlijk niet moesten laten doopen, eer ze
ervaren hadden, welke naam ons het best past.
Zou Vasthl er ook zoo indrukwekkend uit
zien?.... Paps zegt, dat tante Marton bUzonder
mooi was als jong meisje en haar dochter kan
wel veel op haar lijken".
te geven. Sommige geleerden zien de ooizaak
van deze verschijnselen in den geweldigen neer
slag der laatste jaren, welke neerslag aanmer-
kelyk sterker is dan vroeger.
TerwUl de neerslag van 1890 tot 1911 per jaar
560 mllimeter bedroeg, steeg zü van 1915 tot
1933 tot 613 mllimeter per jaar. Ook zjjn de
laatste tientallen jaren de winters tamelük mild
geweest waarvan het gevolg is, dat de neerslag,
die als sneeuw naar beneden kwam, gemakkelijk
in den grond kon dringen, terwUl een strenge
winter en een harde bodem de gesmolten
sneeuw dwong om boven de aarde af te vloeien.
Ziedaar de. natuurluke verklaring, die de we
tenschap heeft gevonden voor de verschijnse
len, die zich in de Noord-Duitsche landen voor
doen. Met dit al echter staan de eigenaars van
de bosschen aan de meren voor een schade
post van millloenen aan waardelooze boomen
en voor de zekerheid, dat leder jaar een aantal
slachtoffers zullen vallen. terwUl de boeren, die
hardnekkig het land aan den oever blüven be
bouwen, weten, dat hun arbeid hun of hun kin
deren eenmaal door het water zal worden ont
nomen.
Het geheimzinnige water, het verslindt bos-
schen. akkers, steden, landen, werelddee.en.
Het verslond eenmaal de aarde, toen de zond
vloed schoon schip maakte op de wereld als
verschrikkelUk gevolg van Gods toorn. En het
zal steeds als een dreigend monster tegen de
kusten van de landen spoelen, ook tegen de
kust van Nederland, ..ontwoekerd aan de ba
ren".
„Hoe kon dit nu: de brieven droegen nü
eens het poststempel uit de eene plaats in het
buitenland, dkn uit de andere, maar vermeld
den nooit eenig adres. HU kon enkel vermoe
den, dat haar man den verkeerden weg was
opgegaan en-dat ze arm waren, anders zou zü
nooit dat beroep op hem hebben gedaan. En
nu is zU dood”.
„Heeft u dat gehoord?”
Ja, juist gisteren heeft paps een brief gehad
van mUn nicht#. ZU komt hier, zal waar-
schUnlUk binnen een paar dagen hier wezen.
U kunt zich niet voorstellen, hoe blü ik daar
om ben!.... Ja, kükt u nu maar niet zoo
«reemd: u bent al net als Charley. Die zei,
dat een paar meisjes altUd onder elkaar kib
belen".
„Is Sir George er ook blü om?”
..Natuurlük. HU zegt, dat mün nichtje hier
moet wonen; dat zü zich op Capheaton geheel
moet thuis voelen en dat ik haar zoo gelukkig
mogelUk moet maken. Ik heb altUd zoo ver
langd, een zuster te hebben en zü zal nu zoo
goed als een zuster voor mü zün! Paps had
immers ook altUd zoo graag gewild, dat het
geld gelUkeUjk tusschen o.cs verdeeld was, in
plaats dat oom Batchford het uitsluitend aan
mU had vermaakt".
Gebonden door zün belofte van zwügen. kon
Garth haar dus niet vertellen, dat haar vader
op het oogenblik. dat hü dat briefje uit Austra
lië ontving, dan wel allesbehalve blü scheen te
züh geweest, maar eerder doodelük verslagen
had geleken.
„We kunnen veel beter de limonade
opdrinken!" zeide Topsy, „want die
nare vliegen zoemen maar steeds om
het kannetje
Ja, je hebt gelük, ik had ongelük,
ik had eigenlijk een bord of iets an
ders mee moeten nemen, om op het
kannetje te leggen, als deksel. Maar
hoe kon ik nou weten dat vliegen van
limonade houden!" zeide Ivy.
Juist op dat moment liet de ba
viaan een cocosnbot vallen in de rich
ting van de kan en de bons van den
vallenden cocosnoot deed Ivy op
springen.
Na
piekje grond te verlaten en aan den vloed prUs enigen tüd was hü geheel hersteld. Een .aar
hoogste gedeelten van den bodem zullen dear
zware düken van de lagere gedeelten geschei
den worden en zoo hoopt men aan de eene
züde van de düken goed bouwland en aen de
andere züde vaar- en vischwater te bek -men.
Doch dit is nog slechts ’n plan dat voorloopig
nint lliiarawnawl SS» is eal/e «>an Kaas S
i
I
I
oevers voortdurend. Het water stUgt van jaar
tot jaar. Het akkerland, dat sinds eeuwen aan
31
Ja, ik herinner mü wel. dat u van haar ge
sproken heeft".
Patty’s gezichtje
viel er evenzeer c
nemen.
„Ik heb u immers verteld, dat sM het geld
zou hebben gekregen van oom Batchford, als
ik overleden was en dat ik haar nooit gezien
heb. Dat zult u wel wat verwonderlük hebben
gevonden, maar dit komt sóó: Tante Marion
was ouder dan paps, en toen zü zoowat zoo oud
was als ik nü, ontmoette zü ergens ik heb
nooit precies gehoord wkAr of hoé een too-
neelspeler, Dugarre. Hü was gedeeltelük van
Fransche afkomst en was büzonder knap en
innemend, zoodat tante hem ook niet kon
weerstaan. Haar vader was heel trotsch op
haar. zü was de eenlge dochter en toen hü
er achterkwam, dat de jongelui briefwisseling
hielden, was hü zéér boos. Het scheen hem ook
ter oore te zün gekomen, dat Mr. Dugarre iets
De dag van de wedrennen was een sombere
dag voor James Tanner en Annet. Maar plotse
ling kwam een telegram van Reynolds:
„Gefeliciteerd! Duizend pond. Chèque volgt!"
Tanner’S hart klopte of het barsten zou. Twee
maal las hü het bericht, driemaal.... Dus toch!
Jim!" protesteerde Annet zwakjes, maar hü
smoorde haar protest in een omhelzing.
Op dat oogenblik verscheen het opgewonden
gezicht van Billy Lotter.
„Hebt u t gelezen, meneer?" barstte hü in
een juichtoon los „Hebt u gelezen, dat Butter
fly gewonnen heeft. Ik heb er ook op gewed
drie stuiver!”
Tanner’s kaak zakte omlaag.
.Butterfly gewonnen?" vroeg hü. „Butterfly?"
Voor de tweede maal zag hü de somma ran één
duizend pond sterling verdwünen.
.Beeft u veel gewonnen?" informeerde Billy
in de gulheid züns harten.
„Ik heb niet op Butterfly
Beatrix.”
Billy staarde hem perplex aan.
,,En ik heb zelf bet telegram-formulier
„t Was Beatrix, zeg ik je. Beatrix de Be-
Canson.”
Billy had nog even tüd noodlg om het te ver
werken Toen ging hem plotseling een licht op.
En plechtig floot hü de eerste maten van „God
save the King.”
„U hebt toch gewonnen.” zei hü dan. J3e
kwestie iskük, bet zat zoo. Toen ik naar
het telegraafkantoor ging, kwam ik langs het
bureau van de „Sporting Daily News" en de
berichten over de wedrennen interesseerden me
zoo, dat ik door de drukte naar voren drong om
het nieuws te lezen.
„En wat zou u nu doen, wanneer er zoo’n
kwajongen in den weg stond die u niet wilde
doorlaten? Juist! Ik zie het al. Nou. ik dacht
er net zoo over en in het gevecht raakte het
telegram verloren."
„Verloren!?”
Ja. maar ik wist wat er in stond. U had het
zelf gezegd. VUftlg pond zetten op bet Fran
sche paard. En dat het bestemd was voor Rey
nolds, kon ik ook wel raden.”
„Dus JU hebt geschreven....”
„VUftlg pond op Butterfly En nu wilt
zeker wel een kleine provisie geven, niétwaar?
Die tip van mü Was meer waard dan die ran
uw broer.”
- -ij,- teven 9/1/)/) bü levenslange geheel, ongeschiktheid tot werken door f JCfl bU een ongeval met f OCfi b« verlies van sen hand J OU verlies van een Cfl bü een br.uk van Afl bU verlies ran Ta
op dit blad ^".yMfvralri dvj^rwkerln^voortrasrtra^tegen J t smsrCbeWM beenen of belde oogen Z OU.-doodelüken afloop Z een voet of een oog Z duim of wüsvlnger Z «/<Z.-been of arm Z anderen vinger
De cocosnoot viel in het kannetje
en maakte zulk een moolen deksel,
zooals Ivy nooit had kunnen halen.
En het duurde dan ook niet erg lang
meer, of er viel geen vliegje meer te
bespeuren.
.Mooi zoo!” riep Ivy uit, „ik heb
bet nog nooit geprobeerd om een
cocosnoot als deksel te gebruiken,
maar in het vervolg kan ik het best
doen."
„Nou, het is fün boor!" zeide Rob
bie. .jen bet mooiste is, dat we den
cocosnoot nog kunnen opeten ook.”
(Morgenavond vervolg)
„Waar zei u dat uw nichtje woont?”
„In Australië, maar in welke plaats weet ik
elgenlük niet. De brief kwam uit Sydney. Ik
zal ’m u eens laten lezen. Ik heb ‘m bü mü ge
stoken. Het is maar een heel kort schrijven,
maar ze zal wat verlegen zün geweest, het
arme kind. Er boort moed toe. om die lange
reis alleen te maken. terwUl ze weet, dat leder,
uien ze te zien zal krijgen, haar vreemd is.
Maar ik zal wel zorgen, dat zü zich thuis gaat
voelen. Misschien weet ze niet eens van mün
bestaan af. Hoe eigenaardig toch!.... Kük,
hier is de brief. Net een mannenhand! Weet u.
wat Lucinda zei. toen ik ’m haar liet zien?
..NU. je hoeft niet bang te zün. dat de jonge
dame verlegen zal wezen!” Niet aardig van
haar, hèMaar dat komt, geloof ik juist, dat
zü het niet prettig vindt, als dat nichtje bü ons
komt, zoomin als moeder".
„Is het Lady Carew niet aangenaam?”
,Bu. mlschlen had ik t zóó niet moeten zeg
gen. Moeder kkn er ook onmogeUJk zoo mee
ingenomen zün als paps: Tante Marton was
niet hk&r zuster: ze heeft haar zelfs nooit ge
zien. Ze was een beetje boos, toen ik zei, nadat
vader ons het nieuws vertelde, hoe ik veel lie
ver had. dat mün nichtje de helft van het geld
van oom Batchford had gekregen. Maar dat
komt, omdat moes zoo dol van mü houdt!
Leest u nu eens”.
„Waarde Sir George,
Marton Dugarre, üw zuster en mün moe
der. Is overleden. Haar laatste wensch
oneervols bad bedreven In Frankrijk ik weet
niet wét. Nu, grootvader deed dan zün best,
om te maken, dat die twee niet meer correspon
deerden en dacht, dat hem dit gelukt was. U
begrijpt aeker, wat er toen gebeurde?"
Zü is er seker vandoor gegaan met hem?”
juist, en ze was al getrouwd, eer grootvader
nog wist, dat ze weg was. Hü moet een gewel
dig trotsch meusch zün geweest; heel anders
dan die eenvoudige lieve paps, dus heeft hü t
haar nooit vergeven en heeft haar c^k nooit
weergezien. Ze heeft hem maar ééns om ver
giffenis gevraagd, want zü was even trotsch als
hU- Ze ging met haar man naar het buiten
land, en, ofschoon haar beide broers, paps en
com Henry, de vader van Charley, moeite de
den om haar te vinden, mocht hun dit niet
lukken. Ze waren belden toen natuurlük nog
krgens en konden niet veel doen. Haar vader
was dood, eer iemand iets van haar noorde.
Toen zond zü paps, door middel van zün
bankier en met jeen enkel begeleidend woord,
zelfs niet haar adres en het geboortebewijs van
haar dochter”.
r, dat alles, wat u ooit ran haar gehoord
hebt?"
.Been. Ieder Jaar op den geboortedag van
mijn nichtje zü moet nu büna vüf en twln-
üg ïjjn heeft vader een brief gehad met
deze zelfde woorden: ..Als je geen zuster meer
hebt, bedenk dan, dat je nog wel een nichtje
bezit". Geen woord méér!”
Jdeeti, Sir George geen pogingen in het werk
gesteld, om haar te vinden?”
bleek dit een ruïne te zün van een oer-oud
bouwwerk, dat voorzoover de vlieger kon waar
nemen, op verschillende zware, massieve zullen
rustte. Zün mededeelingen omtrent deze ont
dekking verwekten niet alleen nieuwsgierigheid
maar zelfs verwondering bü de archeologen.
Een bekende archeoloog, prins Omar Tousson
rustte een schip uit om te trachten het geheim
zinnige gebouw te bestudeeren. ZUn onderzoek
bevestigde volkomen de veronderstellingen van
den Engelschen overste. Duikers werden naar
beneden gelaten en ontdekten op den bodem
der zee een gansche stad met prachtige tempels
en paleizen. De gebouwen waren in Griekschen
stül opgetrokken en uit talrijke inscripties kon
men vaststellen dat men hier ie doen had met
"n residentie van Alexander den Grooten. Deze
prachtige stad, die Alexander heeft laten bou
wen na zün grooten Egyptischen veldtocht en
die hü den naam Canopus gaf, lag aan den
oever van de zee. De zullen, die de Engelsche
aviateur had gezien, zün overladen met beelte
nissen van den beroemden veroveraar en tal-
lük zün de voorstellingen van Alexander’s
veldslagen op de muren en zullen, die door de
duikers werden gevonden.
Verschillende eeuwen na den bloeitüd van de
stad Canopus hebben de golven van de Mid
dellandsche Zee tegen de stad opgebeukt
Jaar In jaar uit verslonden zü een klein deel
der gebouwen. Langzaamaan werden de tem
pels door de golven overmeesterd en elndehjk
stroomde het zeewater door de straten om ten
slotte de heele stad te overspoelen. En waar
eens de grootste veroveraar der wereld zün
triomfen had gevierd spoelden toen de golven
boven de glanzende stad Canopus, die onher
kenbaar was verzonken in de duisternissen
van de zwügcnde zee. Maar de zullen, de gra
nieten tempels hebben het geweld van het zee
water overleefd en staan daar als getuigen van
den ouden roem van den jeugdigen Alexander.
Eeuwenlang stonden zü daar en toen de zee
spiegel langzaam ging zakken begonnen de
hoogste gebouwen uit de golven op te rijzen,
tot zü de toevallige aandacht trokken van een
menschenkind uit onze moderne tüden, een
Engelsch vliegenier.
De geschiedenis bergt vele merkwaardige ge
heimen in zich: op dezelfde plaats waar eens
Alexander triomfeerde, op diezelfde plaats
heeft de vloot van Napoleon een zware neder
laag geleden tegen de Engelsche vloot onder
aanvoering van Nelson. Het verschil was alleen
dat Alexander zegepraalde in zün stad en Nel
son op de wateren, die deze oude stad hadden
verzwolgen. Ook deze merkwaardige toevallig
heid danken wU aan de vliegmachine
Nog een andere onMekklng was het gevolg
van een vllegtochtje en wederom van een En-
gelschman, die vliegend over de Doode Zee ook
daar een onderxeesche stad ontdekte, die een
oud-Chaldeesche
zün. De wildste
zün na deze ontdekking losgekomen Zoo ver
moeden sommige geleerden, dat de gevonden
ruines overblüfselen zün van de beruchte
steden Sodoma en Gomorrha, hetgeen echter in
strijd zou zün met vroegere ontdekkingen die
de plaats van deze oud-Tes{amentische steden
in Palestina hebben ontdekt.
We komen iets dichter bü huls, wanneer we
naar Oostenrijk gaan en een kUkje nemen op
het Neusiedler-meer. het Eldorado van de
Weensche uitgaande wereld en sportslieden.
Hier en daar is dit meer zoo ondiep, dat een
volwassen mensch door het water kan waden
en bü een langdurige droogte wordt een
groot deel van het meer in een moeras veran
derd. De geschiedenis van dezen waterplas Is
zeer opsnerkelük Van eeuw tot eeuw verandert
zün diepte. De geschiedenis vertelt, dat een
heel leger in den winter over het dichtgevro
ren meer trok, door het Üs zakte en dat alle
manschappen verdronken. Dit geschiedde zeven
honderd jaar geleden. DestUds. moest het meer
dus een respectabele diepte hebben gehad.
Eeuwen later kwam het meer steeds meer droog
te liggen en de boeren uit den omtrek begon
nen het drooggekomen land te bebouwen. Spoe
dig groeide er graan, dat echter enkele tlental-
Un Jaren later wederom door het water over-
werd. Alle moeizame arbeid was hler-
vernietigd en het meer spoelde steeds
eider het land in en herkreeg zün vroegere
gedaante volkomen. In dien tüd was het dub
bel zoo groot als thans. Enkele tientallen jaren
later begon wederom de comedle opnieuw. Het
water liep terug. De droge grond werd weder
akkerland en weer kwam de vloed opzetten om
de akkers totaal te overstroomen. Meer dan
drie meter hoog stond het water over de vel
den.
Het ligt voor de hand, dat men getracht heeft
dit eigenaardig verschünsel te verklaren. Aan-
vankelük nam men t bestaan aan van onder-
aardsche bronnen en afvloeikanalen. doch deze
veronderstelling heeft men laten varen. Thans
zoeken Oostenrüksche Ingenieurs naar ’n mid
del om het meer geheel droog te leggen De
>p een bepaalden tüd van het Jaar had
1 de jonge advocaat James Tanner het over-
stelpend druk. Met werk? Neen. Jammer
genoeg niet Die drukte vond haar tnde v#bd-
rennen te New-Market, waarin de jonge man
veel belang stelde.
Billy Lotter. de
eenlgste bediende van Tanner’s advocatenkan
toortje, was er al door zün voorganger, een
sproetig Jongmensch. dat Blythe heette, op at
tent gemaakt Hü was er dus op voorbereid en
even opgewonden als zün patroon, want Billy
Lotter had. ondanks zün jeugdigen leeftüd.
reeds de verelschte portie Engelschen goklust.
Op een dag vóór de beroemde rennen kwam
James Tanner .het kantoortje binnenstormen,
brullend om een telegramformulier
„Een telegramformulier, sufferd:”
Me< tintelende oogen keek Billy hem aan.
.Beeft u.... heeft u een tip?" vroeg hü büna
ademloos van opwinding.
Tanner danste door het vertrek, zelf reeds
naar telegramformulieren zoekend.
Ja," antwoordde hü onderwül, „mün broer,
de sportjournalist, zegt dat ik op dat Fransche
paard moet zetten vüftlg pond. Waar heb je
nou die.
„O,” zei Billy, „die zün op."
James loosde een onparlementaire uitdruk
king en schreef vervolgens het telegram op een
stukje papier
„Reynolds. Highstreet, Newmarket,
pond op Beatrix de Becanson. Tanner.”
Ook talismans hebben hun geschiedenis,
vooral als ze aan beroemde menschen toeberoo-
ren. Zoo heeft ex-kelzer Wilhelm een ring, dien
hü bü zich draagt, daar hü er van overtuigd is.
dat de ring hem geluk brengt. Aan dezen ring is
een eigenaardige legende verbonden. Ten tüde
van keurvorst Johan von Brandenburg, een oer
eerste Hohenzollems werd in de slaapkamer van
den vorst ingebroken. De dief liet een kleinen
waardeloozen steen achter, waarna hü weer in
het donker van den nacht verdween. Men heeft
verder nooit meer iets van hem gehoord. De
steen werd echter bewaard en behoort van dien
dag af tot de kostbaarste schatten van het Huls
Hohenzollern. Frederik de Groote liet den steen
in een ring zetten en sindsdien werd het klei
nood door de opvolgende monarchen niet meer
uit handen gegeven. Wilhelm II bezit nog een
anderen ring, van welken reeds eeuwenlang be
weerd wordt, dat hü den drager voor ongeluk
behoedt. Toen de graven van Nürnberg onder
de muren van Jeruzalem vochten met de Sara-
cenen. wist Graaf Ulrich den ring van een mu
zelman te bemachtigen. De ex-keizer draagt
dezen ring aan den middelvinger van zün lin
kerhand. Hu 1S van massief goud vervaardigd
en bevat slechts een vierkanten donkeren steen.
De lievellngssteen van den ex-keizer is de agaat
die naar het heet, zün bezittel; een lang leven
en goede gezondheid bezorgt.
Een niet minder merkwaardige voorgeschie
denis had de beroemde amulet van den En
gelschen admiraal. Lord, Kitchener, ofschoon de
talisman hem blükbaar weinig geholpen heeft,
toen hü den dood vond op een getorpedeerd
schip. Kitcheners amulet was een geweerkogel.
Bü de hevige gevechten tegen de Nubische stam
men in het jaar 1883 werd de toen nog onbe
kende officier Herbert Kitchener door een kogel
ernstig in het gelaat gewond.
De kogel was in zün kaak gedrongen en het
gelukte den artsen niet hem te verwüderen. Zün
toestand werd zeer ernstig maar hü verloor den
moed niet en liet zich naar Kalro overbrengen,
om daar door betere doktoren behandeld te kun-
enigen tüd geleden werd de wetenschap-
H pelüke wereld verrast door het bericht,
é-* dat een door de zee verzwolgen werelddeel
was gevonden. Volgens de verklaring van prof.
Gardiner, hoogleeraar aan de unlverslteit van
Cambridge, die over deze ontdekking een le
zing te Londen heeft gehouden hebben Engel
sche geleerden In den Stillen Oceaan tusschen
Madagaskar, de Afrikaansche kust en Oeylon
een uitgestrekt landgebied op den bodem der
zee ontdekt, dat binnen enkele wezen door een
Engelsche wetenschappelijke expeditie nader
onderzocht zal worden. Het gebied, dat hier ge
vonden werd, wordt genoemd in de Grieksche
dagen, die spreken over een eilandengroep
welke op deze plaats gelegen heeft en die
men het land van Lemuria noemde. Toen deze
sagen ontstonden waren de eilanden reeds ver-
r dwenen, doch men vist althans, dat zü een-
msal hadden bestaan.
De Engelsche geleerde echter gaat verder dan
de veronderstelling, dat men alleen met eilan
den te doen zou hebben. Hü neemt aan. dat
hier sprake is van een geheel werelddeel, on-
veer even groot als Australië en dat een ver
binding vormde tusschen het schiereiland van
Indië en het vaste land van Afrika, met dien
verstande, dat ten Noorden van het thans ver
zonken land een binnenzee zich uitstrekte, zoo
dat de grond als het ware een brug vormde
tusschen Engelsch-Indlë en Afrika.
De ontdekker gaat verder en beweert, dat het
land van Lamurië gezegend was met alle denk
bare zegeningen, zoodat de bewoners gelukkig
en vru van zorgen konden leven. Reeds thans
meent men zekerheid te hebben over het feit,
dat de cultuur van dit land nauw aan die van
de Indiërs verwant is geweest. Het is zelfs niet
uitgesloten, dat de Lamuriërs een oudere be
schaving hadden dan de Indiërs, met wie zü
overigens nauwe relaties onderhielden.
Indien deze vermoedens bevestigd zouden
worden, dan zou dit beteekenen. dat de Lamü-
rische cultuur een voorloopster en leermeeste
res is geweest niet alleen van de Indische maar
ook van de Egyptische, Gneksche en Europee-
sche beschaving. Dit sal echter pas met be
slistheid kunnen blü ken sondra de Engelsche
expeditie, die binnenkort aan het werk zal
gaan, haar arbeid sal hebben voltooid.
Deze expeditie zal staan onder leiding van
overste Gewell en zal reeds volgende maand via
het Sues-kanaal naar den Stillen Oceaan ver
trekken, om te trachten met behulp van dui
kers en toegerust met de modernste weten-
schappelüke Instrumenten de geheimen van het
al-oude Lamurië te ontsluieren. Allereerst zal
gespeuref worden nabü de eilanden-groep, die
ligt tusschen Afrika en Indië. welke eilanden
immers worden beschouwd als de overblüfselen
van het verzonken land en deze veronderstel
ling baseert men op de ontdekking, dat vrüwel
alle planten, krulden en dieren op deze eilan
den volkomen gelük zün aan die men in Indië
vindt en het wonderbaarlüke daarbü is het
feit dat verschillende planten en levende we
zens nergens ter wereld worden aangetroffen
dan juist in Engelsch-Indlë en op bovenbedoel
de eilanden. Hier doen zich dus ongeveer de
zelfde verschünselen voor als in Noord-Ameri-
ka en Azië, waarvan men de eenheid in oude
tüden aanneemt op dezelfde ontdekkingen van
planten en levende wezens, die zoowel in het
eene als in het andere werelddeel werden ge
vonden.
Op welke wüze Lamurië in den Oceaan ver
dwenen is kan natuurlük niet <nog niet) wor
den vastgesteld. Men kan slechts gissen en zoo
heeft men vermoed, dat een enorme aardbe
ving duizenden jaren geleden het land voor 't
allergrootste deel in de golven beeft doen vr
zinken, waardoor het aanz,en van den aar. 4
met één slag een fantastische en grondige v«s
andering heeft ondergaan en waardoor ver?
moedelijk millloenen en millloenen menschen
om het leven kwamen. Een geheel menschen-
geslacht en een volledige cultuur zouden in de
golven weggespoeld zün. eens en voor altUd
Niet zonder reden ziet men met spanning uit
naar de eerste resultaten van de Engelsche
expeditie
Maar dit is niet de eenlge sensationeele ont
dekking van den laatsten tüd. Niet lang ge
leden wilde het toeval, dat een Engelsche
aviateur. sir John Cull, commandant van de
vesting Abuklt. terwUl bü een vliegtocht rnaak-
„Zooals op Lady Carew bijvoorbeeld".
Ja, maar dat is nu ook wel zoo vreemd, als
je 't maar hebben kunt! Ik wilde heel graag,
dat ik op haar had geleken: dat zou ze zeker
veel prettiger hebben gevonden. Ik ben net een
ZlgeunerstypeO, daar is papel Hoort a
eens, ik heb Mr. Rutland daar juist alles ver
teld van Vasthl en hoe blü vü beiden zün, dat
zü komt".
Met de hand over bet donkere boofdje strip
kend, zei Sir George:
Jk dacht weL dat zü er niet ran had kun
nen zwügen. Het verwondert mü nog, dat se
vannacht een oog heeft toegedaan, zóó opge
wonden was ze. in bet vooruitzicht haar nich
tje te ontmoeten. Vasthl kan binnen enkele
dagen hier bü ons zün. Je zult mü wel heel
weinig zorgzaam vinden. Rutland, tegenover de
dochter van mün zuster. ZU is nu al tot vrouw
gerijpt en nog heb Ik haar nooit gezien. Zü
had twintig jaar lang bü ons kunnen wonen,
als zü dit had gewild. Maar ik heb totaal niet
geweten waar ik haar vinden kon. Die arme
Marton was zeer trotsch en wilde niet opge
spoord worden. Ik had geenerlel aanwüzing
van haar verblüfptaats".
De toon ran zijn stem Honk smeekend, als
achtte de baronet het noodzakelük. zich te
rechtvaardigen in de oogen ran zün jongen
vriend, die zich haastte hem gerust te stellen
met bet antwoord:
zün oevers ligt, is de laatste jaren volkomen
overwoekerd door het water en daar, waar het
land wordt afgewisseld door bosschen. staan
de boomen In het water. Vele boomen zün ge
storven en staan als kale dorre takken te ver
rotten. Vooral in het voorjaar dringt het water
op om niet meer, zelfs bij de grootste droogte,
terug te loopen. De geheele woudzoom is alzoo
gedoemd om langzaam af te sterven en daar
kan geen wetenschap iets tegen doen.
Men heeft ook hier naar de oorzaken van
het merkwaardige verschünsel gezocht en ont
dekte, dat op dit oogenblik de waterspiegel
büna anderhalve meter hooger is dan acht jaar
geleden. Sommige van de gestorven boomen zün
meer dan honderdvüftig jaar oud, waaruit men
afleidt, dat het land dus minstens honderdvüftig
Jaar vrü van water is geweest en men vraagt
zich af uit welke oorzaak het water plotseling
met zulk een geweld is komen opzetten. Het
opvallende is inmiddels, dat dit verschünsel zich
niet alleen bü dit meer voordoet, maar bü alle
meren van Noord-Dultschland. vanaf den Ne-
der-Rün tot Oost-Prulsen, van de Oostzee tot nen worden. Daar aangekomen ging het wer-
aan de Warthe. Op vele plaatsen zün de akkers kelük beter met den jongen officier en de ge
en weiden door het water overstroomd, zoodat neesheeren meenden, dat de kogel gedurende de
rich c crccc vcricrih. Aan de Dultach- reis naar de Egyptische hoofdstad, zonder dat
"heel Kitchener het bemerkt had. uit de wonde was
'steeg gevallen. Tenslotte begon hü het ook self te ge
bet water en dwong de bewoners hun djèrbaar looven, hü bemerkte, dat hü vooruitging
.1^1-.a s— i ’_a tr— cxsvri traan mo c* klis rrahaal haeefalzi YTa»
later echter, des avonds bü het eten, meende
Lord Kitchener, dat hü op iets hards beet, een
oogenblik later had hü een kogel tusschen zün
vingers...
Veel werd destUds over Roosevelts talisman
gesproken, die in het middelpunt stond van een
dlefstal-affaire. Roosevelts talisman was een
splinter hout vervat in platina. Hü droeg deren
splinter hout steeds in zün horloge. Ook deze
amulet heeft een geschiedenis. De grootvader van
Roosevelt zou haar eens op een reis naa- het
Oosten van een fakir hebben gekregen, die hem
verzekerde, dat de amulet van de schors van den
heiligen Boeddha-boom in het Uruvelawoud was
afgesneden Rposevelt schreef steeds een groot
gedeelte van zün succes aan de gelukbrengende
macht van dezen talisman toe. Des te grooter was
zun smart, toen de talisman op zekeren dag was
verdwenen. Met nog vele andere kostbaarheden
werd namelük ook Roosevelts horloge gestoten,
waarin de talisman was verborgen. Later kon de
dief gearresteerd worden, maar, ofschoon een ge
deelte van den buit nog in beslag genomen kort
worden, het horloge en de talisman zün nooit
meer terecht gekomen.
