Het feest van den A.N.W.B
Bx
IJ l
p weder
Pat
I
ie
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Het Geheim van
Sir Carew
BALBO-VLUCHT
MAANDAG 3 JULI
Mgr. dr. Ju Schrijnen
ROBINSONschoenen
zijn met leeren-
of
met rubberzool
Alle abonné’sff750.-MST^fS^ f250.- ’S? 125^fSO.-'SX*f 40.-
Grabermann
tje
R
OUD-MINISTER DONNER
1
3
r
y
•J
V
i fidt verhaal van
-verscnrlKke-
Hik leven. Boven
mij liep Iemand
hard en sloeg j
met de deuren.
Toen klonk een dordringende kreet:
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUKiNA HET ONGEVAL
t
e
e
„Help!
IIIMIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlilllllllllltlillllllllltc
e
AantSieJi/ig huldeblijk
Huldiging door Amsterdam
ling
houden
toen
En Robbie en Topsy wachtten
hetgeen er gebeuren ging.
lar
(Morgenavond vervolg)
'(Ingezonden Mededeeling).
=25
m
n
1.
HOOFDSTUK XVH
«wordt vervolgd).
O
o
i
1
f
Franache ond*.* »ch«iding
ontvangen
MARTIN BERDEN
(Nadruk verbodenj
Kaar wfl vernemen ie Mgr. tb’ Jo* Schrijnen,
hoogteeraor aan de R. K. Uai'sersiteit te Kfl-
megen, door de Fraascbe rege wing benoemd
van Eer.
ft
et
rust ritten en kük maar wat ar ge
it
beuren gaat."
ontvangst was waarlijk niet aanmoedl-
Maar Neil Brabazon liet zich nu een-
een vertrouwelüke bul had miss Duga
aelve gezegd. dat ae te lang bil het tooneel i
geweest, om niet te weten, wat het meeste
t
en
ds
kon
nop
t
1
t
o
P
a
e
r
o
te
de
dn
se
in
ht
en
m
len
XX
id
ees
3e-
ten
XI-
st-
l-
n
e-
«n
n,
DS
en
na
sals
st-
4)n
Beft
ild-
Jes-
ter-
van
de
oen
iets
de
Ü-
te
„We gaan juist een mode vooretel-
met den inktvlsch,”
piepte een der aardmannetjes,
hij Robbie en Topsy zag. die vanaf de
rots op hem neerzagen.
.We beginnen met bet drcusspel en
de eerste toer aal «Un. dat we door
hoepeltjes springen." riep weer een
ander, aardmannetje. „Gaan jullie ge
ul t als iemand die uit het graf komt; mijn God,
je ziet er zoo verschrikkelijk uit!"
.Maar wat is er met jou? Je lijkt wel een
geeft"
juist toen ik thuis
een.... een dood-
Honourable Neil Brabazon deed in opgewekte
stemming stjn intrede op Capheaton. Zijn aan
zoek had hij handig ingekleed en hü wist, dat
Lady Carew althans hem zeer gunstig gezind
was. Wat Str George betreft, van hem was hij
nu niet zoo zeker.
Lady Carew ontving hem en toen zoo onwil
lekeurig het onderwerp van zijn aanzoek werd
aangeroerd, gaf zij hem duidelijk te verstaan,
dat hij Patty niet dringen moest om haar ant
woord.
is nog soo*n kind in verreweg de meeste
opzichten en zoo onervaren en ik vrees, dat zij
de laatste veertien dagen aan weinig anders
heeft gedacht dan aan haar nichtje. Weet u al.
dat de dochter van de zuster van Sir George op
Gspheaioa woont? Neen?.... Nu. maar sinds
Pats.... Kijk eens, wat die Vashtl een oogen
opzet! Zij vraagt zich zeker af. wat dit voor
een raadsel is. Zal ik het haar vertellen?"
„Neen, zeker niet moes. Ik wil er geen woord
van gezegd hebben; geen sylabiel Maar ik zal
het haar zelve vertellen." Dit zeggende, liep
zjj naar miss Dugarre, ging achter haar stoel
staan en zei met van ondeugd tintelende oogen
naar miss Gunn: „De zaak is. Vash. dat Ik een
heel aardig lid van het Parlement ken. een heel
vooraanstaand persoon, die eerlang Viscount
zal wezen en die nu binnen een paar dagen
hier zal zijn, omdat hij radeloos en rede
loos en reddeloos verheid is op Luetnda!"
met de gordijnen dicht. Wij hebben aoo*n heer
lijk ritje gemaakt, tot aan de torellenrivler,
langs Ryecroft. en op den terugweg zijn we
toen bij den majoor aangegaan. Maar dat had
den wij wel kunnen laten; want de kleine man
was er niet. Waarschijnlijk was hij naar Bas-
sen tb waite
.Mogeltfk is hij ook hier op bezoek. Ik geloof,
dat tk zoowat een uur geleden iemand hoerde
komen.* 40
.O maar dat was de majoor nkl!.... Neen,
dat was iemand anders!.... Maar tos haast je
nu eens wat. Vashtl. Je moet er vanavond blj-
Uit hot land pan MussoHnt,
Na da nut van weinig uren
Binnen onze waterlinie.
In Olanda zijn da burgers
tyel niet allemaal fascisti,
Want den hang naar tucht, begrijpt u,
Bij een Hollander, dat mist-ie!
Maar wij rijn toch wel gevoelig
Voor sportieve prestazioni
En vooral, gaan die wat hooger
Dan weleer in Babyloni!
Salve popolo d’Eroi
Luidt uw inno nazionale
Dit Keer hoeft u 'f niet te gingen.
Daar wij aelve het herhalen.
Wel is onze bloeddruk lager
En bezitten wij meer flemma.
Maar dit stelt toch de waardeertng
Heuse h nog niet voor een dilemma!
Benvenuto en successor
Nu gif hooge idealen,
Met een kranig vlieg-eskader
Uit da wolken tracht te halen!
.Waarvoor eigenlijk? Als er hier toch nle-
and is, om naar mjj te kijken? Of bljjft die
„iemand anders" hier dlnee-
vaandel. onbevlekt gehouden, fier omhoog, «aar
dan, zü het ook met voet en hand tot remmen
gereed: .vol gas”, steeds nader tot S>et doel
waakzaam en werkzaam, tot nut onzer lókten
tot algemeen nut vooral.... vooruit. altüd
vooruit! (applaus).
De vergadering besloot op voorstel van den
heer Koolhoven een telegram van hulde en1
dank te aenden aan den heer O. A. Pas te LX'a-,
ricum, hoofdbestuursUd en een der opricht<e-s
van den bood, die wegens ziekte niet ter ver
gadering kon zijn, terwjjl op voorstel ven het)
het algemeen bestuur de heeren C. H. Bingman.
cud-voorzitter. Mr. B. van Diggelen. A. E. P.
M. Driebeek. A I. C t. d. Peen Mr. P. Go
denberg, E. Kol. L H. Koolhoven Mr H. P.
Loggere en H. E. de Ruiter Zjjjker benoemd
werden tot leden van verdienste. Deze heeren
behooren tot de oprichters van den bond of tot
hen. die op de oprichtingsvergadering toetra
den als lid.
fiseeg gaan teen «ipt- Het aal menig zweetdrup
peltje grtroet uiMiuu.'
De moderne wandflfctus vormen wal een sterk
oentrast.
Ook na komt Me fcrefreabutt achteraan om bet
eerste gedeelte van del? a,otocht te sluiten.
Wij gaan een nieuw ti'dperk tegemoet. De
modenae fietaem rijten blr.v.'en, gevolgd door de
auto's. Oak ia deat groeptt, jneest „voorwereld-
lijke” motetten, tet den nreet* modernen reis
wagen toe
De rmrfitfrwa. «fiat.
ty’£ PJi m o toren dra, ie.n
stalts In een regenjas en met een gedeukten
hoogen hoed de trap af, mij tegemoet.
..Kirehoffriep ik. toen ik hem herkende.
Ben Jij het? Wat scheelt je?"
Kirchhoff greep krampachtig mijn arm. HÜ
was bleek en beefde. z“n oogen rolden woest
heen en weer, z'n borst piepte....
..Ben je bet, Grkbermann?" vroeg hij met
holle stem, „ben JU het werkelijk? Je ziet er
Heipl"
Een oogenblik later stormde een donkere ge
il mijn schoonvader
4J Is zooals je weet
een der grootste doodklsten-fabrikanten van de
stad hebben we te den famteeraad besloten,
de kostbaarste kisten te verbergen. Ik wend me
tot jou als tot mün vriend. Help en red ons ver
mogen 1 In de hoop, dat je ons behulpzaam wilt
zijn om onze eigendommen te behouden, stuur
ik je een doodkist, die Ik je veraoek in je wo
ning te verbergen tot we se terug vragen Zon
der de hulp van onze vrienden zijn we geruï
neerd. Allen, dte ik voor onae vrienden boud,
heb Ik een doodkist gezonden en ik stel al mijn
hoop op je edele denkwijze. Je vriend: Achim
Mousolf
Ik bleef drie maanden lang onder behandeling
van een zenuwarts. Onae vriend echter, de
schoonzoon van den doodkistenfabrikant, had
het vermogen van de famine gered. Hü beeft nu
een betpraïcxiisouderueinlng en handelt tn bct-
ken en grafmonumenten. Z’n zaken gaan in
tezen lijd niet te best en lederen avond als ik
thuis kom, vrees ik. naast m"n bed een zerk of
een grafmonument te teen.
de Patty zich om, om op hem toe te treden,
terwijl zjj seer onbevangen zei:
„O, is u daar. Mr. Brabazon? Dsn heeft
Charley toch gelijk gehad. Hü zei wel. dat u
Woensdag zoudt komen, en ik meende van
Donderdag. U zult wel een heel warme reis
hebben gehad. En de wind maakt je zoo stof
fig. Ik zal er ook wel verschrikkelijk uitzien!"
Die
gend.
maal niet licht uit het veld slaan. In waarheid
teleurgesteld was hü ook niet, want hü voelde
geen liefde voor dit kind; zü waR Juist de ge
schikte vrouw voor hem, omdat hü van hooge
geboorte was en allereerst, omdat zü geld be
zat; dat zoo onmisbaar was voor hem. om bet
zoover te brengen in de wereld, als hü zich dit
eenmaal tot taak gesteld had.
Alsof hij In haar wijze van optreden een
soort er-zlch-van-afmaken zag, sprak hü met
vrtendelüken nadruk:
„Geef mjj nog maar geen antwoord. Ik zou
u allerminst daartoe willen dwingen en Ik ben
niet zoo üdel om onmiddellük een gunstig ant
woord te verwachten. Ik zal nog geduld oefe
nen, een week of meer. Hóe groot mün ver
langen ook is, om mün lot beslist te slen, sal
ik die spanning met opgewektheid dragen, om
dat ik weet, dat u dit wenscht."
Zü trad even terug en stamelde:
„Ik.... Ik.... zou maar liever.... de zaak
eregeld hebben. Maar als u er na sooaeer op
jcstrtd is...."
aJa,** «tel hij Ijlings In. Jk aoa u wal willen
die jonge dame er is. he£t>-zü er leder ander
om verzuimd. Daarom moet ik u nog eens aan
raden. Mr. Brabazon, dringt u nog niet op een
antwoord aan. U beeft immers toch beloofd,
dat u geruiznen tüd suit komen logeeren? Dus
zullen wij dan zoo afspreken, dat u In de eerste
week nog geen beslissing vraagt. U moet dan
weten, dat mün dochter mü. wat betreft deze
belangrijke zaak, niet In haar vertrouwen ge
nomen heeft, maar dat ik u in uw eigen be
lang raad, nog wat geduld te oefenen. U is im
mers overtuigd van mün beste wenschen voor
uw slagen?”
..Ik zal uw raad opvolgen, waarde Lady Oa-
rew." Ridderlijk kuste hü haar blanke hand.
„Ik kan u niet zeggen, hoezeer ik uw vriende-
Ujkheid en uw goeden raad op prijs stel. Dui
zendmaal dank voor beide!"
De Hooge Raad heeft bij de Tweede Kamer
ingediend de navolgende lijst van aanbevtelng
van zes Candida ten voor de vacature van een
Raadsbeersplaats. ontstaan door de benoeming
van den Raadsheer Dr. J. Kosters tot vice-
preeldent van dien Raad.
Io. dr. J. Donner, oud-mlnister van Justitie,
te 'sGravenhage; Jo.dr J.E- van der Meuten,
viee-preetatent van de arr rechtbank ie Utrecht;
3o. dr. P. van Regteren Altena. Raadsheer In
het Gerechtshof te Amsterdam; te. dr. J. H.
R. Sinnlngbe Damsté. directeur-generaal der
belastingen te 's Oravenhage; So. dr. F. J- A.
Hüink. rechter in de arr. rechtbank te Gra
venha ge; 80. dr. F. O Scbeltema. hoogleeraar
aan de gem. universitelt en rechter-pL^rv.
In de arr.-rechtbank te Amsterdam.
en zü heeft verbaaend veel smaak. Kom
t een* gauw, kindje, dat witte züdje zal t
we*n!"
Patty had haar keuze gedaan uit een volte
ak’i I kleerkast, want sinds
haar stül paste.
„Wat zie je er verhit uit, Patty! Maar dat is-I
ook geen wonder, als je den heelen middag
hebt rondgedraafd met dien wildzang van een
Charley."
..Ieder zün smaak Vashtl! ik sou er weer tn 11
bet geheel niet van houden om zoo te liggen I
Het initiatief om den jubileerenden AJi.WJB.
in het Btadlon te huldigen Is uitgegaan van
het I.C.A. (Initiatief Comité Amsterdam) en
de V.V.V. *t Koggeachip. Alle dames en heeren.
die voor d’t huldigtngsspel medewerking toe
zegden, deden dit geheel belangloos!
Op het middenveld zien wü rijwielpaden aan
gegeven var den AJf.WB.
De vrüwlUige muziekcorpsen van het le regi
ment huziren te Amersfoort en het regiment
wielrüders te 's Hertogenbosch houden respec
tievelijk te paard en te fiets bet publiek op
aangename wijze bezig.
Precies achttien minuten over twee uur kon
digt kanongebulder aan. dat de huldiging een
aanvang neemt.
De standaardvlag van den AJJ.W.B. wordt
geheschen en terwijl de tonen van bet Wilhel
mus over bet stadion schallen worden tweedui
zend postduiven opgelaten.
De groote optocht, welke nn met bazuinge
schal wordt aangekondigd en welke door de
Maratbonroort het veld op trekt, geeft een in
teressant beeld van bet verkeer op den weg in
de laatste eeuwen.
De ouderwetsebe tegenover de moderne vehi
kels toonen duidelijk aan het verschil !n tempo
tusschen voorheen en thans en daarboven utt
spreekt de noodaakrlükbeid van de vaste hand,
die het moderne verkeer leiding moet geven.
Fier als een overwinnaar rijdt de tournool-
ridder in A.N.W.B.-kleuren voorop. Elf page*
de elf provinciën voorstellende, brengen hem
hulde en daarachter volgen de overwonnen rid
ders.
De eerste menschen. die zich in ons land een
weg baanden waren dt Germanen. Zü gaan de
zigeuners "ooraf. die door alle eeuwen heen door
Europa troxken. Marktbezoeken uit de aeven-
tiende eeuw vormen een nieuwe groep. Als con
trast volg* een moderne etreustroep.
De trotsche Jacobs van Beteren komt met*
baar ridders en jagers zoo Juist van de valken
jacht. Twintig edelvrouwen en edelen uit den
Biedermeiertijd vormen een kranige ruiter groep
en dan komt Madame de Pompadour zich aan
den jubileerenden bond voorstellen, rondgedra
gen en omgeven door haar pages.
Wij korr.cn nu aan de wagens toe.
Eerst dB oude postwagens met koetsten te
paard. Equipage, brik en mailcoach.
Dan volgt de oude Friesche sjeee en daar
achter eenige boerenwagens.
De militaire politie rijdt nu een peleton cava
lerie uit de laatste eeuw het stadion binnen.
Met veel belangstelling en niet zonder de
noodige hilariteit wordt het volgende gedeelte
van den stoet gadegeslagen Het rüwiel wordt
gepresenteerd 1 Eerst de draisme. de z-gjr. loop
fiets uit het jaar 1817, dan drie houten véloci-
pêdes van 1874 en zes hooge bicycles, een safe
tyrover. ee.i oude renmachine van Klaas Pan
der en een Kangero uit de Jtiren 1883 1890
Twee sgn. frontdrivere van 1893 sluiten deze
groep.
Dat er nu geen belastingambtenaar op het
idee gekomen Is om de rüwielplaatjes te con-
troleerenl
Nu komen de wandelaars. De uitgedoste
Zondagsgangers uit 1860 zün uit hun graf op
gestaan. Een bepaald practisch wandelcostuum
Ep toen draaide de hrrtvlsch twee
van zün armen tot hoc%*ls alsof
hü het wel veel meer had in’daan.
En de aardmannetjes volgden elkaar
snel op en sprongen door de lw»“Pels
„Hoera!" schreeuwde Robbie.
had nooit gedacht, dat we nog zoa 'n
mooie voorstelling zouden te zien krij
gen op het Artis-elland."
draalde de lamp neer en begon opgewonden
te vertellen: „Dikke duisternis hing over de
aard*, toen Ik in den nacht vóór Kerstmis, nu
jaren geleden, van een nu gestorven vriend, b’J
wien we een spiritistische séance hadden büge-
woond. naar huls ging. Ik woonde in Praag, m
huls bü den beambte Lclchner, In een der meest
verlaten wijken der groote stad. Zwaarmoedige
gedachten doorwoelden, op weg naar huls. m*n
brein.
Ue teven loopt ten einde.... vannacht....
Doe boste.”
JDit was de zin. dien gedurende de séance,
Spinoza - wiens geest we opgeroepen hadden
tot mü gesproken had. Ik geloof niet aan
spiritisme, maar de gedachte aan den dood
brengt me alqjd in een droeve stemming."
Grabermann zuchtte en nam een teugje rum
met water. Daarna ging hü voort:
„Het was koud en het regende, de wind
steunde klaaglyk en Ik zag nergens een levende
ziel. Ik spoedde mü voort, maar mün angst
verliet mg niet, zelfs toen ik de vierde verdie
ping van mün kosthuis had bereikt, de deur
open deed en de kamer binnentrad. Het was
donker en in de kachel gierde de wind.
Ik stak een lucifer aan. Een felle windstoot
woei over het dak. Ergens beneden klepperde
een half open raam. Bü het licht van mün lu
cifers wierp ik een vluchtlgen blik door m’n
kamer en sag daar.... iets onverwachts en
vreeselüks.
Ik schreeuwde, deed een schrede naar de deur
en sloot van schrik en ontzetting m’n oogen.
Midden In de kamer stond een doodkist.
De lucifer had niet lang gebrand, maar ik
had toch tüd gehad de omtrekken van de kist
duldelük waar te nemen. Slechts één seconde
had tk haar gezien, maar nog op dit oogenbhk
herinner Ik mü haar tot In de kleinste büzon-
derheden. Het was een kist voor iemand van
middelbare grootte en. naar de kleur te oor-
deelen. voor een jong meisje. De dure, gtenaen-
de stof, waarmee de kist omkleed was, het
kostbare voetstuk, de bronzen handgrepen, alles
duidde er op, dat de overledende njk was ge
weest.
Hals over kop liep ik m’n kamer uit en ü'üe
door een onuitsprekelüken angst gedreven, de
trap af. het huis uit en de straat op Daar
leunde ik tegen een natten lantaarnpaal en
trachtte tot bezinning te komen.
Hoe was die doodkist in mn kamer geko
men? vroeg ik me af. en waar was rte van
daan gekomen? Een dure kist, klaarblijkelijk
gemaakt voor een jong, vrouwelük wezen uit de
aristocratie; hoe heeft die in de armelüke ka
mer kunnen komen van een kleinen beambte?
Was ze leeg of lag er een Itjk In?
Ineens dacht ik: als het geen wonder is. dan
is het een misdaad. Ik putte m’n brein uil in
veronderstellingen.* De deur was In mijn afwe
zigheid gesloten geweestslechts m’n naaste
vrienden wisten waar de sleutel was. Maar
vrienden konden me toch geen doodkist thuis
sturen. Het was ook mogelljk dat de kist door
de knechts van een doodkistenfabrikant bü ver
gissing me gebracht was. Ze konden zich in de
étage of in de deur vergist hebben en de kist
op een verkeerde plaats hebben gebracht Maar
zulke lieden gaan niet uit ed kamer voor sü ten
minste een drinkgeld gekregen hebben.
„De geesten hebben mü den dood voorspeld!”
dacht ik. .hebben ze mij misschien al vast eer
doodkist In huls gestuurd?”
.Maar dat is allemaal maar on vin en ik ben
zoo bang als een kleine jongen.” iel ik tenslotte
tot mü zelf ..Het is gezichtsbedrog geweest, an
ders niets." Ik was droefgeestig gestemd, en
i het is dus geen wonder, dat m’n zieke zenuwen
,inü een doodkist deden zién. Gerichtabedrog
tkis!
Txmj ik naar buis terug gaan? Daarmee zou Ik
■me aan t gevaar blootstellen de kist nog eens
te iden. en dat aou m’n krachten te boven gaan
Als er een Hjk tn lag. zou tk mün verstand
verlKjaen Maar op de straat te hlüven, in den
stroomenden regen en in de kou. dat ging ook
niet.
Ik besloot naar mijn vriend Jacob Todt te
gaan en bü hem te overnachten. Hü is. zooals
jullie wetien. nn al lang ter stele, maar toen
woonde 11 op een gemeubileerde kamer bü
étehüAlar te de Leiehengasse.
Graberaiavn wisehte zich bet klamme sweet
van s* Heek* gezicht af, dronk eens van s*h
runi-groc, gudilte en ging verder;
,JUr trof n*ÜA vriend niet thuis Ik zocht, met
mün hand over den drempel voelend, den sleu
tel. deed de dotu open en ging naar binnen
Ik trok si'n ntette jas uit en liet ze op <ten
grand vallen, liet was donker in de kamer.
Door bet ueittUa Ue-venster floot melancholiscn
de wind. In de kachel sjirpte een huiskrekel
«tjn eentonig Ueti Ik haastte mü een lucifer
aan te steken .en keek rand. Een ontzettend)*
schrik greep me dprfieuw aan Ik gilde, stond
duizelend op en rentte, büna bewusteloos, de
kamer tut. In de kaï.ssr van mün collega had
ik hetzelfde gezien als1 In de mijneeen dood
kist De kist van nr'ti collega was bijna eens
aoo groot als de relBC ze was bruin bekleed.
k Hoe was ze hier gekomesB? Natuurlijk was bet
eziehisbedrog Het wal een zenuwziekte, een
ht llucinatte. die me ha41 nangegrepen. Ik was
bet ig m’n versland te venlie.wn; ik teed aan een
socat doodkislon-manle en nusr de oorzaak van
m’n goesteaetoomis behoelkie Ik niet te soeken:
de ^ulritiaUsctw séanoe «n -de woorden van
SplnoA
Tk gixep naar m’n hoofd! Mijn God, wat sal
ik begint>öi? Ik klacht dat nEn hoofd zou bar
sten; mki knieën knikten Ik stand op straat
De regen »*»oomde als met bakk.ui naar bene
den. de wX>d sneed büna door trte heen en ik
had noch nAn j«s aan noch m’nunteta op. Terug
Geen denken aan. De vree» hield me stüf in
haar koude armen gesloten. Het koude angst
zweet stroomde langs m’n ggficht.
„Wat moest ik doen?” gin^ Grabermann ver
der. „Tot mün geluk rttl Bae in. dat in de
buurt een goede vriend van mtj woonde, een
dokter hü is nu al lang dood hü heette
Kirchhoff en was dien nacht met mü op de
spiritistische séance geweest. Ik üMe naar hem
toe. Hü woonde toen in een gemeubileerde flat
op de vüfde verdieping, dat aan den staatsraad
Bterbhausen toe behoorde.
Toen ik naar de
vijfde verdiep ng
ging, hoorde ik
een
Dit was zeer hoffelijk gezegd en toch had de
lady graag wat meer vurigheid gezien in den
aanstaanden verloofde van haar dochter.
Omtrent vier uur was Mr. Brabazon op Oa-
pheaton aangekomen en het werd een goed uur
later, eer hü l*atty zag; zü en Charley wazen
een ritje gaan maken over de heide.
Hü was zich In zün kamer aan het kleeden.
toen hü vroolük gelach en gepraat hoorde en
de stemmen van de jongelui herkende.
Charley stapte met zün rtjlaarsen langs de
logeerkamerdeur, maar Patty stond zeker stil
bü bet venster op den corridor, dat zulk een
mooi uitzicht bood: Na eéh een oogenblik be
raad trad Mr. Brabazon te voorschijn en weod-
7 baar
wanorde over het kussen grA’dc. Die
gewoonte, om telkens hier of dear In «aap te
reX^Ou^Wtty f --
eens lachende verdedigd met de bewering, dat
Vashtl Immers nooit mooier was dan warneer
zü rustte.
In
verzoeken, mü uw antt voord later^te gevBn.”
.Dan kan Ik niet aifters deun
Dit aeggende trad AU eenige setaeden
terug, bHjkbaar verlicht, stn nep
„O, daar is de gongl’ Hu moet ik waOrHJk
gaan. Ik had geen idéé. dit', het *oe laat-ste»!
Zelve was zü verbazend (\>U8 met toillm «ta
ken en toen ging zü regelreA 't naar de kamer
van miss Dugarrj, wie sü In *ten regel -“V
behulpzame hand bood. Zü klöt** trad <><■*-
nen:
..Zeg. Vashtl.
hoord?”
„O. neen. Maar
nog niet te laat zün."
De gordijnen waren gezakt en
lag op de sofa, terwijl haar goudl
bevallige ---1
Onder daverend applaus der vergadering werd
aan de hiervan aanwezige heeren het onder,
scheidingsteeken uitgereikt.
De heer Koolhoven dankte namens de overige
heeren voor de verkregen onderscheiding.
Aan den heer M. A. G. van der Leeuw en
mevr. Van der Leeuw geb. jkvr. Meüer. die
het pionierswerk verrichtten onder moeilüke
omstandigheden met een eigen vliegtuig als
luchttoer-sten heen en terug naar de Oostkust
van Afrika te vliegen, zal^een voor deze gele
genheid vervaardigd herinneringsechild worden
uitgereikt
Aan een twaalftal consuls, die hun zilveren
jubileum vierden, werd voorts de gebrulkelüke
plaquette uitgereikt.
Een achrif telijk bewijs van erkentelijkheid
voor het vele wat de consuls voor den bond
doen, in den vorm van een oorkonde, sal aan
de consuls worden uitgereikt.
De tngekoznen stukken bevatten een groot
aantal telegrafische en achriftelfike gelukwen-
schen, waaronder een tnededeellng van de
Hevea-fabrieken, dat zü voor bet bondsmuseum
een rubbervloer aanbieden.
Mededeelmg werd gedaan door, een algemeen
directeur, dat het verlangde ledental van 100.000
bereikt is, zelfs overschreden Het getal be
draagt op het oogenblik 101407.
Bü deze gelegenheid bracht de voorzitter
woorden van dank aan den directeur, den beer
Van Balen, en het bondspersoneel voor de Ijver
waarmede sü de bondsbelangen behartigen.
„Och. laat me even op adem komen; ik ben
blü dat ik je zie. als Jü het tenminste werkelük
bent en het geen gezichtsbedrog is Die vervl.
spiritistische séancedie heeft m’n zenuwen
zóó geschokt, dat ik....
kwam in m’ kamer...
kist heb gezien.”.
Ik vertrouwde m’n ooren niet en vroeg hem
bet nog eens te seggen.
„Een doodkist, een werkelüke doodkist." set
de dokter, en ging uitgeput op een trede van de
trap zitten.
Verward en stotterend vertelde Ik van de
kisten, die ik zelf gezien had. Met groote oogen
en open mond sagen we elkaar een minuut lang
aan. Daarop begonnen we. om ons te overtui
gen. dat we niet fantaseerden, elkaar In de
armen en beenen te knüpen.
„We voeten allebei pün." set de dokter, „dus
we slapen niet en droomen ook niet. Alles is
echt. Wat zullen we nu doen?"
Nadat we een heel uur op de koude trap ge
zeten hadden en ons in alle mogelüke vermoe
dens hadden verdiept, kregen we bet zóó kwaad,
dat we besloten ome vrees af te schudden, den
kellner te wekken en met hem in de kamér
van den dokter te gaan. Toen we de kamer bin
nen gingen, staken we een kaars aan en zagen
werkelijk een doodskist, met witte stof bekleed
en met gouden franje en kwasten. De kellnsr
maakte een kruis.
„Nu kunnen we zien." «prak de dokter, over
al z’n leven bevendof deze kist leeg is o<
een bewoner herbergt."
Na lang aarzelen bukte hü zich en rukte, de
tanden op elkaar geklemd, den deksel van de
kist We keken er in sn.... de kist was leeg.
In de plaats van een doode. vonden we een
brief van den volgenden inhoud:
„Beste Kirchhoff! Je weet dat m’n schoonva-
der in vreeselüke benarde flnancleele omstandig
heden verkeert Hü steekt tot over s’n ooren In
schukten Morgen of overmorgen worden z’n be-
zittlngen tn beslag genomen, en dit sal sh fa
mine. evenals (te mltw geheel ten gronde rich
ten. Qaar de besitunget» V
uit dopdkisten bestaan.
je hebt toch «e gong«e-\
als je mü wat xhelpt. zal- ik’
ixs DugarA" bmand
J .Juist. Jammer dat je nog In den rouw bent;
Inks kan je niets anders dragen dan wit. Maar,
F '.lün
I kleerkast, want sinds Vashtl op Capheaton
I waaide was haar garderobe even goed voorzien
als dte van de beide andere dames.
A*aar is deze japon niet wat al te gekleed?"
A ,('i(O kwestie van! Dèse moet je dragen. Hü
weet nte’t. dat je er bent «n ik wilde juist, dat
je teiqïrdB* een schitterend visioen, vóór hem
staaU
t a... - --
-a—-============'i ,._i .j.=== - ..'na
<ke geldelüke bijdrage door duizenden tn der
laikV geschonken in een tüd. waarin zoo stare
bea’ji\iigd »ordt.
Hnrl’lljk, seer harteltjk dank aan alten en
hen zl>de verzekering gegeven, dat de A.N W B.
het N?*Vrlnndsebe volk met dubbelen ijver sn
met vsoAier terug sal geven, wat hü met aoo
groote lu rtelükheld van het Nederlandsclie
Vstk. ia attertei vorm, ontving.
Velen ^pa kera volgden. De heer B. van Vlij
men sprak namens het Initiatief Comité Am
sterdam en bood een herlnnerlngsmedailte aaa.
Des avor*d« vereenigden leden en genoodlg-
den zich aan ren diner In het Carlton Hotel.
Des avonds cm tien uur had onder leiding
van den heer ïkid. Roeske een geslaagde zang-
hulde plaats, waarna officials en genoodigden
zich per boot n*Ar bet Amstelhotel begaven,
waar men nog «'ruimen tüd geaellig bijeen
bleef.
„Neen, hü ziet er Juist aoo aaeht uit. Maar:
„schijn bedriegt," heet hst immers niet ten on
rechte. Dat hü mooi is. daar sal teder hst wel
over eens zün”.
„Ja. Alleen zou hü nog mooter rijn, als hü
niet Wn meisjesachUg gericht hsd!"
Eer een van beiden nog verder gelegenheid
had. iets te zeggen, keek Lady Carew op van
de krant met den verheugden uitroep:
„Hè. waarom heb je mü dat met eens ver
teld. George? Je hebt het toch zeker we! ge-
rien: de zittingen vfiB het Parlement zün ge
stoten.’
„Och ja, dat sal weftn tn verband met de
opening van de jacht.”
„Ja natuurlijk. Zeg, Pat. heb je t gehoord,
kindje?.... En wie komt er dan over?”
„O, hü! Nu, als hü dan komen moét, dan
moét hst maar! Eén ding is «eker: ik heb hem
filet gevraagd te komen!"
Jiü hoeft ock niet gevraafd te vordeo.
trfcAeté. tandems, safe-
nuA’eViaan rond.
I MM mrtetr date MM atwoan- A’«n wol—tesg-
de demonstratie.
Qas tegcaover deze schakeerik'g ,bst moderne
toeiMme te doen triompheeren taé*'a nu meni
ge deelnemers aan den stertoebt aan.
Onder tetdtaBg van den heer O. va n Voeten
Streden de edelvrouwen en edetlietleil op hst
néddenteBTejn aan en voeren eea keurl* carous-
sa'-awnoarr uit.
C'P de versctuUcpde soorten rihrielea «enten
nu '.„wedstrijden" gehouden, die geer"Js> dan
smaak vielen.
van n*evr. LUI Green voerde een aantal radfi-jsa
van n.wvr. Lilly Green voerde een aantal malste»
op het middenterrein een huldigingsdans i4't-\
De 13U0 schoolkinderen, die een tocht doet'
de stad gemaakt hebben, m (tear seel belang
stelling hadden, kwamen nu bet stadion tta-
nen.
Deze zeer aardige attractie verhoogde de tog-
langstellinc van het puUlek weer in sterke
mate. Alle kN uren en attributen van den AJL
WB. waren uA’gebult om een aardig «fitesl te
verkrügen. waai in men volkomen Mengde.
Nu komen ook. de 1500 tengers binnen «a bet
geneele stadion \s bijna gevuld sa biedt aan
kteurigen. Peurlgev aanbllk.
Dan te het vrü oVverwacht finis.
Zaterdagmorgen werd In 1 Concertgebouw te
Amsterdam de algemeene vergadering gehou
den van den gouden A. N. W. B.
De voorzitter, de heer Edo Bergsma heette
stemgerechtigden en vete anderen welkom. Vete
getrouwen ziet spr. om zich heen, maar ook
veter, mist spr. Een eeresaluut zü hun op dezen
herdenkingsdag door ons allen gebracht. Maar,
leeg zün hun plaatsen met gebleven. Gelukkig
Bü souden het zelf allerminst hebben gewild.
Neen, geestdriftige, Uverige. toegewüde. door
het Bondswerk gegrepen en In dat werk op
gaande mannen, zegt spr., hebben de plaatsen
ingenomen. hebben nieuwe werkkringen gescha
pen en, elgenlük wel zeldzaam In dezen tüd.
arbeiden met een altruïsme, met zelfverlooche
ning dikwüls. met een geestdrift om den A. N.
W. B. te maken tot een monument van Neder-
landsch kunnen, van Nederlandsche vasthou
dendheid. van Nederlandsche vastberadenheid
van onbaatzuchtige toewijding aan algemeene
belangen.... een monument, de beste eigen-
Behappen van den Nederlandschen stam waar>
dig.
Het 50ste Jaarverslag van den AH WB., dat
een boekdeeltje is geworden, wordt hierna uit
gebracht.
Hierna wordt uitgereikt het nieuw ingestelde
A.N.W.B.-toeristenschild aan een aantal perso
nen wegens hun bijzondere verdienste op toe
ristisch gebied.
Na deze plechtigheid is het woord aan den
voorzitter, den heer Edo Bergsma tot het hou
den van de herdenkingsrede, waaraan wü het
volgende ontleenen:
Wü mogen ons Jubileum Jubelend vieren, om
dat de staat van dienst niet slechts zeer véél,
maar ook zeer goed werk mag vermelden. Het
toerisme in al zün vormen is gediend. Het
ideëel toerisme is gekoesterd. Is gebracht op
Beer hoog peil.
Wü hebben den Nederlander zijn land leeren
«len, de Nederlandsche natuur leeren kennen en
dus waardeeren. wü hebben het schoon der
steden en der landelüke lustwaranden aan hem
opengedaan. En buiten de grenzen deden wü
ons volk andere volken zien en kennen en de
heerlijkheden der natuur, waar ook ter wereld
en de uitingen van hooge kunst.
Krachtig is er gearbeid ter wille van het ver
keer. Steeds mocht de Bond aan nieuwe eischen
rich aanpassen; nieuwe toestanden prikkelde i
tot nieuw werk. Jong is de oude Bond gebleven,
want steeds vernieuwde hü zich «elf.
Recht om feest te vieren hebben wü ook, om
dat, wat er ook murw is en onzeker In dessr
tüd. wat er ook ziek sü en schreeuwt om ge
nezing, Neerlands Toeristenbond sterk staat,
met kerngezonde kas, met, trots malaise en
onrust, steeds sterk uitbreidend getal der
leden, met een krachtige positie in het open
bare leven, nauw verbonden met wat op z|jn
gebied de eerste plaat- in het land bekleedt en
voorts met onvee^wakten Invloed waar 1 geldt
het toerisme, het verkeer, de verkeersveiligheid
en *s lands schoonheid te dienen.
Dus is dan het verleden zóó. dat wtj er rustig
en fier op kunnen terug zien. Zoo is dan het
heden zoodanig, dat wü er vréde mee hebben
mogen en er beloft.n in kunnen zien voor de
toekomst. Ja, de toekomst! En nu stelt spr. al
weder, als vo«e tien Jaar. de vraag: wat nu?
Wat nu!..,, velen onzer zün oud geworden.
Maar hun hart bleef Jong en de gevoelens voor
hun Bond bleven jong en hun Initiatief, het
moge gerüpt fn, het kromp niet in en er is
een wisselwerking, die Inderdaad tets prach
tigs is.
Welnu, wü allen, oud en jong, gesteld voor
de vraag: wat nu? Wü zeggen, als voor tien
jaar, maar met nog meer kracht, nog meer over
tuiging en nog meer geloof.... Vooruit!
De gedachte aan stilstand, aan vertraging
«elfs, komt niet In ons op. Wü hebben het stil
staan verleerd!
Trouwens het werk elacht ons allen op. Het
Bog altüd schrikbarend hoog getal «ertteers-
ongevallen schreewt ons als het wars toe: hept
toch!
De wettelüke regelen vsn het verkeer op den
weg behoeven nog altüd op breeder grondslag
gebracht te worden en het toezicht op wat ge
regeld Is, moet noodig scherp en meer deskundig
worden gemaakt.
Het verkeer te water, vooral nu het toerisme
met kleine vaartuigen zoo taQBd zijn vleugels
uiUlaat, vereischt alle zorg.
Onze wandelwegen en de rustige rijwielpaden
moeten onze volle aandacht houden, het steeds
hooger opbloeiend toerieme te water onzen
krachtigen steun, het ruitertoerisme. dat wü
geboren deden worden, moeten wü brengen tot
grooten bloei en, al wat het toerisme geestelijke
waarde en Inhoud geeft. bUJve houden de war
me liefde van onzen Bond.
Vooral zü onze zorg behoud, eerbiediging, ver
rijking van het eehoon der natuur gewijd;
krachtig moeten wü üveren ook, dat Neerlands
stedenschoon niet geschonden worde, maar ver
hoogd. dat de monumenten van kunst en natuur
steeds hooger worden gesteld, steeds warmer
gekoesterd door steeds breeder lagen vsn Neer-
lands volk.
Want, het ideëel tertame willen wfj^steeds
blijven dienen.
Zoo blüve het belang onzer leden ons voor
oogen staan, maar bovenal datgene wat onzen
arbeid zoo hooge waarde geeft, het belang van
ons volk.
Thans nogmaals de vraag: Wat nu?.... Wü
hebben moeten werken om er te komen, wü
hebben moeten worstelen om one te handhaven,
wü hebben moeten strijden om vooruit te
kunnen gaan en vechten moesten wü. om
te komen aan de spite.
Welnu, laat ons ook verder den strijd niet
ontgaan, den strijd, die ons scherpt, die ore
levendig en levend houdt, krachtig en jong!
Voor eerlijke wapenen willen wü zorgen, het
blazoen zullen wü blank laten, wü steken het
In het Fadlon-restaurA'ri recipieerde de bond.
Dr M de Hartogh vort "de aj* voorzitter van
het huldigingscomité het woord. Spr. deelde
mede, dat rjim f 10.000 wasl htjeeagebracht voor
een huldeblijk in den vorm van een monument,
dat geplaatst zal worden op c.V Hoorder Anistel-
laan en Waarvoor onder een vk*rtaJ kunstenaars
een prijsvraag zal worden ulCk’eschreven. Spr.
hoopte, dat dit monument sal getuigen van het
onbetaalbare werk, dat door den hond 1* ver
richt.
De voorzitter van den A N W B de heer Ede
J. Bergsma. aanvaardde met groote dawkbaar-
lield aan de vete gevers, die in dezen moeilijke*
tüd hun penning offerden om den toeristen
bond te eeren, het huldeblük.
Spr. huldigde Dr. den Hartogh, die ook\ dez*
weer de man van Initiatief, van vasthoudt es
geestdirftlg doorzetten geweest is.
Tot een sterken eik groeide de Bond oft die
zoo kleintjes begon en. dat die sterke elk AMt-
geworteld !s in het Nederlandsche vplk. *tet
toont wel de huldiging, die den Bond op dez<n
dag gebracht werd, dat toont de aamenstelUnt’
van het wijdvertakt, uit alle deelen van ons»
land en alle lagen en klassen van ons volk ea-
mengesteld huldigingscomité.... dat toont ook xt-ot Offirtar der Orde vu het Le.fioen
