Het vuur slaat uit den hemel
ÏKd u&fiaal van den dag
f 74.040.
I f 250.kêerden wij heden uit
gMSMSSSSMSMSSSSSSeSMSSSSS,
I
5
J
UITKEERING
ONZE
Het Geheim
van
Sir Carew
I
I
I
HET PASPOORT
TRAGISCHE GEVALLEN
e
ROBINSONschoenen
Alleabonné’s
I
Alle jongens op school dragen
Examen gedaan
en niet geslaagd
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
DINSDAG 4 JULI
Mijdt den bliksem!
Opstandigen
Jeugdige slachtoffert
r
Abbé Bethleem
De wet is overtreden
VAN
BEDRAG
TOTAAL
EEN
THANS
WAARMEDE
n
Tien dooden bij de
mijnexplosie
De prins van Wales en
de werkloozen
Zestien millioen onwedert per jaar
barsten boven ons los
Lord Castlewood I
Van een neger, die
blank werd
ingevolge de voor onze abonné s geldende
gratis ongevallen verzekering aan den Heer
C L ZAAL, Noorddammerweg 34, Bovenkerk
wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is
AANGIFTE Hf O ET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
onze
Het geschenk van
aan onze verzekerde abonne s is uitgekeerd.
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
iiiMiiiumi
de
niet.
i
om
Madge, de
(Ingezonden Mededeeling).
HOOFDSTUK XVIII
den
„ik ben hl
Wist je
1
(Wordt vervolgd).
schrijvers, „zeer verrassend was voor de pen
van een priester.”
Hoe prijzenswaardlg de rechtbank de actie
van Abbé Bethleem tegen obscure lectuur ook
vond, men kon hem niet toestaan dat hij scha
de toebracht aan de reputatie van „achtens-
waardlge" romanschrijvers.
s
tien, het werd
heerschte een
-ens schoon
|ks had hij
het
jü
Waardig genoeg zijn zijn gezicht en handen nog
blanker dan de deelen van zijn lichaam, welke
door de kleedlng tegen het licht beschermd z(jn.
Het eenige aan Dauphin, wat nog aan den neger
herinnert, is zijn kroezig haar en zijn breede.
platte neus. (United Press)
s
f
ElllllllllllHIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIHIIIIIIIIIHIIIIIUIIIIIIIHIIIIIIIini
De Spaansche Cortes heeft besloten dat de
afgevaardigde José Oriol, een vooraanstaand lid
van de partij der Traditionalisten en een van de
rijkste lieden van Spanje, voor het gerecht zal
worden gedaagd.
Hjj wordt er van beschuldigd, in de eerste
maanden van de republiek kapitaal te hebben
uitgevoerd.
José Oriol verklaart echter dat hij indertijd
met medeweten en goedkeuring van de staats
bank een bedrag van 514 millioen pesetas per
vliegtuig mee naar Frankrijk heeft genomen
om een handelszaak af te sluiten.
Deze zaak is echter niet doorgegaan, zoodat
hij het geld weer in Spanje heeft teruggebracht.
Doch de Cortes heeft thans bepaald dat dit
feit niet wegneemt, dat hjj de wet heeft over
treden.
(Morgenavond vervolg).
geest. Ze zijn verkrijgbaar bij Apoth. en .JJitstekend,” antwoordde mijnheer Blake, die
Drogisten in kokers van 75 cent.
erry Blake was een klein. Ineengedrongen
mannetje, met sluwe oogen, en de eige
naar van een der groote juwelierszaken
was zeer wantrouwend van
„Ben jjj zijn nichtje?” herhaalde hü
misschien van zijn leven nog niet zoo
giweest
flitste
een
door
HU
an-
IUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIHIIIIIIIIIH
Zooals men weet, stelt de Prins van Wales
zeer veel belang in het lot der werkloozen en
laat hü geen gelegenheid voorbügaan om zoo
veel mogelUk crlsls-slachtoffers aan werk te
helpen. Eenlgqp tijd geleden bracht de Prins
een bezoek aan het Tehuis voor Katholieke
Werkloozen in Garngad. een buitenwUk van de
De
eerewacht voor *t gebouw was betrokken door
katholieke oud-strüders, onder wie de prins
Daniël Slavin opmerkte, een oud-soldaat van
het regiment der Royal Scots Fusiliers. Toen
de Prins vernam dat Slavin met zUn groot ge
zin moest rondkomen van 1 pond 4 shilling II
pence (ongeveer 12.50) per week, noodigde
de Prins den oud-strUder uit hem schriftelijk
mede te deelen wat hU de laatste weken voor
dat geld bad gekocKt en wat hU noodlg had,
maar niet kon betalen.
Slavin voldeed natuurlUk graag aan ’s Prin
sen verzoek en ontving thans de offlcieele
mededeeling dat het ..Prince of Wales British
Legion Pension Fund" hem een wekelüksche
ondersteuning heeft toegekend van 10 shilling
(ongeveer 5).
bU verlies van *n
anderen vinger
stellen aan mün nichtje, miss Dugarre. Houdt
jU Mr. Brabazon maar eens aangenaam bezig,
terwijl ik dan de anderen ga zoeken.”
Vlug als een hinde was Patty weer verdwe
nen.
Toen Neil Brabazon, die nu ook te voorschijn
trad tusschen de gordUnen, het gelaat en de
gestalte van het jonge meisje zag. dat bü den
zonnewijzer stond, was hü ineen» als versteend.
„Vashti!” riep hü luide en on zün oogen niet
gelooven. „Vashti, jij hier!”
Zij had zich langzaam naar hem toegewend,
maar toen hü haar naam uitsprak en zün
oogen de hare ontmoetten, deinsae zü achter
uit en zou gevallen zün, als hü haar niet te
gengehouden had.
RECKLINGHAUSE, 3 Juli. (W. B.) Van de
bü het ongeluk op de Blumenthalmün zwaar
gewonde arbeiders zün er nog twee overleden,
zoodat er nu 10 dooden zün. Hieronder bevinden
zich 5 jongens van 15 Jaar. Ook de andere ge
wonden zün meerendeels van dezen leeftüd.
Si
Kennis voldoende, maar te nerveus geweest.
Waarom niet tüdig Mjjnhardfs Zenuwtabletteu
gebruikt? Hierdoor blüft men kalm en helder
van
r.aam wel gehoord? Je hebt toch wel gehoord,
dat ik hier kwam?”
„Dat wist ik niet. Ik had nooit je naam
hooren uitspreken hier. MUn nicntje zei enkel.
iemand op bezoek was. Meer wist ik
Het komt vaak voor, dat menschen door den
bliksem worden getroffen, terwül zü toch on
gedeerd blüven. Meestal zoekt de bliksemstraal
dan zün weg tusschen kleeren en huid, terwül
hü op bride de zonderlingste teekens achter
laat. Soms rukt hü den mensch de kleeren van
het lüf, zonder hem zelf te deren. Men ver
klaart dit laatste verschijnsel zoo, dat de blik
sem het vocht op de huid snel tot verdamping
brengt, waardoor een soort explosie ontstaat,
die de kleeren van het lichaam doen afsprin
gen. Precies zoo geschiedt het wanneer een
boom getroffen wordt en door de snelle ver
damping van het vocht een ontploffing ont
staat, die nen boom in tweeën splijt. De tee
kens, die ce bliksem achterlaat, Kunnen soms
merkwaardige vormen aannemen. Zoo leelt in
Brazilië eer, man, die zün lichaam vol strepen
heeft, die precies lüken op de strepen van ge
vangeniskleren. Een knaap in Frankrük heelt
een teeken van den bliksem ontvangen, dat lukt
op een koeienkop zonder de horens. Een ma
troos, die bü hooge zee door den bliksem werd
getroffen, had op zün rechterheup een teeken.
dat sterk aan een zeilschip herinnerde.
Zoo veroorlooft de bliksem zich allerlei fan
tastische dingen. Zoo wierp bü den Amerikaan-
schen golfspeler Jones een paar dakpannen op
het hoofd, die hü van een dak had gerukt. Een
boerenvrouw in Engeland had een koe aan oen
üzerdraad. die de welde omspande, vastgebon
den, en begon haar koe te melken. De bliksem
sloeg in den draad, deerde noch beest, noch
vrouw, maar de koe schrok en verwondde de
vrouw levensgevaarlük. Elders sloeg de bliksem
in een huis, vernielde de gasslang en den vol
genden mcrgen werden de bewoners dood in
hun bed g. vonden.
Zoo wordt de een getroffen door den dood, ter
wül de ander er zelfs zonder kleerscheuren af
komt. De bliksem is een geheimzinnig ver-
schünsel, dat men liefst zoo ver mogelük uit
de buurt moet blüven, en waarmee men dus
eenige voorzichtigheid moet betrachten. De
groote moeilijkheid is alleen maar, dat men niet
precies weet op welke manier men hem kan
ontwüken.
mijnheer Blake”, begon de
edelman, ..luister eens. Mn dochter heeft nu
den leeftüd bereikt, dat ze ml. eens over trou
wen moet gaan denken."
„Uw dochter?" vroeg Jerry Blake, om iets te
zeggen.
,4a, we hebben twintig Jaar in Mexico ge
woond, waar ik suikerplantages heb. Veertien
dagen geleoen heb ik Edith naar Londen ge
bracht, on. haar In de groote wereld te bren
gen. De volgende maand wordt ze een en twin
tig en nu had ik gedacht, haar als verjarlngs-
cadeau een paarlen collier te geven. Maar het
moeten de mooiste en zuiverste paarlen wezen,
die er te krügen zün, münheer. Ik laat u daar
in de vrüe hand. Ik wil ongeveer 25.000 pond
besteden
Münheer Blake keek een weinig verbaasd,
maar hü boog en zei: „Heel graag, rnylord."
.Dat is dan in orde,” sprak deze en haalde
tegelükertüd z'n chéque-boek voor den dag.
„Ik zal u 5000 pond vooruit betalen. Gaat u
daarmee accoord?”
gurante. Ik haatte de rollen, waarin z$ mij wil
den laten optreden, al/ het tenminste nog
de moeite waard is, om iéts te haten!”
„Soms denk ik ook waarlük, Vashti, of er
wei iets is. waar je om geeft?”
„Misschien ook niet, kind! Ik geloof ook niet,
dat ik een hart heb. maar in zooverre kan je
mü recht laten wedervaren: ik houd mü ook
niét, óf ik er een heb. Neen, kük nu maar niet
zoo ontzet, Patty. Ik ben eenmaal anders aan
gelegd dan Jü; ik heb ook een heel ander leven
geleid. Bullen wü nu gaan?”
Toen de jonge meisjes den salon binnentra
den. vonden ze daar nog niemand.
„Kük eens, en nu dacht ik nogal, dat we zoo
laat waren en ik had mü vast voorbereid op
een berisping van moeder. Laten wij nog even
op het terras gaan, dan kan ik meteen een
enkele roos plukken; straks zün er geen meer.
En jou zal het ook goed doen, eens een oogen-
blik in de lucht te komen.”
De nichtjes traden naar buiten; Vashti ging
naar een ouden zonnewijzer küken. dien Sir
George ergens uit het buitenland had meege
bracht en Patty keerde even later terug naar
den salon, met drie rozen bü zich. Terwül ze
zich hiermee tooide keek ze eens naar binnen
en prevelde voor zich heen:
„Zoomin van Lucinda, die altüd zoo prompt
op tüd 1». als van Charley die vergaat van den
honger, kan ik het aannemen. maar anders
zou ik denken, dat ze allen in slaap gevallen
waren! BUjf Jü maar even daar. Vash. dan zal
ik binnen eens gaan küken, of Ik ze niet vin
den kan.”
dat er
niet.”
verloopen waren, trad Lady Carew op het
terras en kwam naar haar toe:
„Zoo. ben Jü daar, Vashti? Heeft Patty Je
voorgesteld aan Mr. Brabazon? O ja ze zei,
dat je samen waart, toen ze mil kwam halen.
En wat denk Je wel van hem. lieve?”
„Wat ik van hem denk?.... Waarom vraagt
u dat?”
„Omdat ik wel eens weten wilde, wat jouw
meening was. Want ik dacht dat je. om der
wille van Patty, toch wel eenige belangstelling
zoudt voelen voor Mr. Brabazon."
„Om der wille van Patty?”
„Ja. Ze zal het je toch zeker wel verteld heb
ben? Neen?.... Och. het is toch ook zoo'n
vreemd kind! Zü wilde er niet over gesproken
hebben, sinds zün brief kwam; maar, nu hü
hier eenmaal is. had ik toch wel gedacht, dat
zü je lh haar vertrouwetj zou hebben geno
men. Dus ze heeft je in het geheel niet ver
teld dat hü een paar weken geleden bü je oom
aanzoek heeft gedaan om haar hand en dat hü
nu zelve het antwoord is komen halen?”
,J4een. dat heeft zü mü niet verteld.”
„Nu, dan zal ze het mü misschien nog kwa-
lük nemen, dat ik het wél heb gedaan. Maar
zóó is de stand van zaken. Ik wil er je wel bü
zeggen. Vashti. hoe ik maar hoop, dat ze hem
zal aan nemen. Neil Brabazon staat zeer in de
gunst bü mü. Hij is een bijzonder knap man
en wordt Viscount van Baronswold weet Je?”
Lady Carew was steeds bezig met de eenlgs-
zlns lastige sluiting van haar armband, maar
toen zü opkeek, riep ze verschrikt: „Wat zie je
büzonder bleek, kindje! Voel ie Je niet goed?"
Twaalf Joego-Slavische terroristen, met een
voormalig officier van het Oostenrüksch-Hon-
gaarsche leger aan het hoofd, zün te Belgrado
voor de rechtbank tot verdediging van den
staat verschenen, onder beschuldiging van po
ging tot opstand te hebben gedaan.
Beweerd wordt, dat zü wapens en muntte uit
Zara in Italië ontvingen, om onlusten te ver
wekken.
De leider van de opstandelingen, luitenant
Boukavlna, bekende het tenlaste gelegde, doch,
ontkende, dat hü was opgehitst door twee an
dere Joegoslaven, die bü verstek ter dood ver
oordeeld waren en thans in Italië leven.
36
„Wie is toch die geheimzinnige „hü," zeg?"
„Dat zal je wel hooren. als ik hem voorstel.
Hü is een ridder zonder vrees en blaam, stel je
daar nu voorloopig tevreden mee. En doe jü
dan je haar op artistieke wijze, terwül ik Je
mün snoer paarlen ga halen. Ik zal paps zeg
gen, dat hü je op je verjaardag precies zoo een
moet geven."
Patty ging heen en keerde een oogenbllk la
ter terug met den kostbaren ketting, dien zü
om den hals van haar nichtje bevestigde, waar
na zü van haar werk genoot met geestdriftige
bewondering.
„Je bent prachtig, gewoon! Zag je er op het
tooneel ook zoo uit? Me dunkt, ais er de een
of andere hertog daar ginds in Australië onder
de toeschouwers was, dan moest hü wel lust
hebben gevoeld, om er zóó met je vandoor te
gaan, want je bent onvergelükelük mooi!"
„Dat weet ik ook wel. kind. En daarom alleen
ben ik aan het tooneel gebleven; want actee-
ren kon ik in het geheel niet; ik was meer XI-
Toen de juwelier dien middag op het aange
geven uur bü de prachtige villa aanbelde, werd
hü direct Ir een der groote salons gelaten. Eeni
ge oogenblikken later werd ook lady Castlewood
in een ziekenwagentje binnen gereden. Bü het
zien der parels barstte ze eensklaps in snikken
uit en datrom vond lord Castlewood het beter,
dat ze mar.r weer spoedig werd weggebracht.
Toen ze vertrokken was, vroeg lord Castle
wood de parels nog eens te mogen zien en voor
de zooveelste maal uitte hü z'n bewondering
over het prachtige snoer en prees het werk van
den juwelier. Eensklaps verscheen z’n dochter
in 0e deuropening en riep:
„Oh. vader, bent u hler?^-
Men kon het lórd Castlewood aanzien, dat
het binnentreden van z’n dochter op dit oogen
bllk hem ongelegen kwam. De parels toch waren
een verrassing voor haar verjaardag, die eerst
over twee dagen gevierd werd. Haastig legde hü
het kostbare geschenk in de lade van een an
tiek schrijfbureau. —I groote Industrie- en havenstad Glasgow.
Jerry Blake was een en al bewondering voor
de jonge Edith Castlewood. „Wat een juweel
van een meisje," mompelde hü binnensmonds.
De butler serveerde thee en gebak, waarna
lord Castlewood aan z'n dochter vroeg iets te
zingen.
„Speel het Mexlcaansche volkslied eens,
Edith!" zei hü, terwül hü naast de piano ging
staan. Nauwelijks was het meisje begonnen of
de butler verscheen en fluisterde z’n meester
iets in t tor Deze knikte en verontschuldigde
zich even bü z’n gast, terwül hü het vertrek
verliet en Edith rustig doorzong.
Het lied was vrü lang en Blake luisterde naar
de buigzame, glasheldere stem, met gesloten
Het volgend oogenbllk stond zü rechtop, zon
der steun; zü keken elka0i~11'11Igsurtüd aan en
zagen beiden even bleekf
,4a,” zei ze
dit dan niet?”
„Gerecht® Hemel, neen!.... Ik heb gel
....Lady Carew heeft mü verteld, da
nichtje van Sir George hier was. Dat b
toch niet?”
„Ja, dat ben ik wël.”
Talrijke merkwaardige gevallen, waarin de
bliksem een hoofdrol speelt, hebben zich in den
loop der jaren voorgedaan. Op 29 Juli 1930 liep
de twintigjarige Carlo Marting in Puebla in
Mexica 'achter de lükbaar van zün moeder.
Toen de doodkist in het graf werd neergelaten
stonden ongeveer honderd menschen om den
bedroefden jongeman geschaard. De regen viel
bü stroomer. neer en een tropisch onweer woed
de gedurende de trouwplechtigheid. Plotseling
wordt de zoon van de overledene door den blik
sem getroffen. Hü is op slag dood en tuimelt
neer in het graf op de doodkist van zün moe
der. Al de honderd omstaanders bleven onge
deerd....
In het plaatsje Butte in de Vereenigde Sta
ten is de landbouwer William Berry door de
velden op weg naar zün farm. Hü is reeds op
enkele honderden meters den farm genaderd, als
een heftig onweer losberst, dat hem dwingt cn-
der een boom te schuilen, wil hü niet doornat
worden. Zün familie had hem zien aankomen
en moest uit de verte getuige zün van zün pibt-
selingen dood, veroorzaakt door een feilen blik
semslag in den boom. De zoon van Berry rent
het huis uit, neemt het lük van zün vader op
zün schouders en wil het door den plasregen
het huis binnendragen. Voor hü echter een stap
kan verzetten, schiet wederom een bliksemstraal
neer en doodt den zoon op dezelfde plaats,
waar hü den vader doodde. Een voorval als dit
weerspreekt wel sterk het volksgezegde, dat de
bliksem nooit twee maal op dezelfde plaats in
slaat.
Minder tragisch is het volgend geval, dat zich
in Pennsylvanlë afspeelde. De boschwachter
Fred. Bllrjhtmore besloot een, regenachtlgen
achtermiddag thuis door te brengen, en zün tüd
nuttig te besteden door zün geweer eei
te maken cn in te vetten. Nauweljjki
.Madge heeft een briefje voor Wil
ly,” zei Robbie tegen Topsy.
Toen spreidde de lepelaar zün vleu
gels uit en er viel een briefje op den
grond. Toen Robbie het briefje zag
liggen, raapte hü het op en gaf het
aan Willy, die er erg gek van op keek.
„Ik denk, dat het van den zeeman
komt,” zelde hü „Ik zal jullie vertel
len wat hü schrijft."
Toen hü dezen bri?f gelezen had,
keek hü zeer teleurgesteld.
„Freddy vraagt of Ik onmlddellük
naar hem toe kom, want Ik moet hem
helpen,” gromde hü.
h was
'errast
als nu. .Maar.... ik heb toch mü»
Gaat men heerlijk met vacantie
Op een buitenlandsche reis:
Niemand is dan voor zich zelven
Het meest sprekende bewijs!
Immers, als ge voor de grens staat,
Die ge overschrijden moet.
Dan juist wordt ge uitgeschakeld,
Ondanks eigen vleesch en bloed!
Zelfs het wijze grondbeginsel
Vanik denk, dus ik besta.
Gaat geen enkele beambte
Met een kleine steekproef na!
Uw persoontje is een nietsje,
■hoogstens schenkt men u een blik.
Maar uw paspoort, dat heeft waarde.
Dat bepaalt uw eigen ik!
Want het is nu eenmaal volgens
Ambtelijke hiërarchie.
Dat men een persoon beoordeelt
Naar zijn trekken,... in copie!
Niet u zelve, maar uw foto.
Met beschrijving, dat zijt gij.
En u staat er met uw koffer
Enkel maar als drager bij!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
van Londen. HU was zeer
aard en ging er trotsch op, dat hü in z'n jaren
lange pra'i’.ijk als Juwelier nog nooit was be
stolen of ipgelicht.
Op zekeren dag ontving hü bezoek in z’n Ju-
wellerswinkel van lord Castlewood, een in klee-
ding en manieren zeer gedistingeerd persoon,
dien hü zich niet herinnerde, ooit in zün zaak
te hebben gezien.
.MUn waarde
41. M.H «un inwmlra de vereekeringsvoorwaarden tegen 9/1/)/) bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f TlT/) bü een ongeval met f JCf) bU verlies van een hand f 1 OC OU verlies van een f Cfï t>U een breuk van f Afi
SSgevaltó^ voTgerS/m tkeermfen Z oUUU.-verlies van belde armen. Belde beenen of belde oogen T DU.- doodelUken afloop I een voet of een oog 1£D. - duim of wjj. vinger T OU.-been of arm I W.-
niiiiiinmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiii iiMiiiiiiiimiiiiiiiiHiiiiiHiiiiiiiuiiHimHiHHiHiHHiiiiiiiniiiiiuiiiiHniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!
„Waarom help je den zeeman niet
bü het bouwen van zün hut?” vroeg
Topgy op zekeren dag aan Willie, die
de boot te water liet.
„O, dat doe ik dezen keer
hoor!” zeide hü-
^Ja, maar de zeeman heeft je toch
duidelük verzocht hem te belj?en."
zei Topsy weer.
„Het Is veel te mooi weer vandaag,
een hut te gaan bouwen.”
Juist kwam Madge, de lepelaar,
voorbü, en zü stootte tegen Robbie's
arm met haar snavel.
„Ik heb een briefje voor Willy
Woensdag," zei ze tegen Robbie.
Een minuut later verscheen Patty weer door
de open staande deuren.
„O. ben Je daar nog, Vashti? Kük, ik heb
iemand meegebracht, die je zoolang gezelschap
kan houden. Mi*. Brabazon, mag ik u voor-
T T T aniirer gü. geachte lezers, de brandweer
yy voorbü Ziet en vooral hoort razen, dan
T T overweegt gü zelden of nooit, welke’ver
schrikkingen achter dat alarmeerend lawaai
verscholen liggen. Alle geheimzinnigheden aan
de brandweer verbonden blüven meestal buiten
onze voorstelling
De bliksem slaat in een huis, er breekt brand
Uit en de bewoners vluchten in doodsangst.
Maar voor iemand op de straat de ramp be
merkt heeft, juicht de sirene van de brandweer
reeds over de stad. Wat is er gebeurd? Een
automatisch alarmsignaal heeft de droeve
boodschap doorgegeven. De bliksem zelf, neer
schietend in het huis, meldt zich bü de brand
weer en roept zün vüand op, als wilde hü zeg
gen: „Ga eens küken, wat ik in dat huis in die
straat heb uitgespookt en zie het gevalletje
maar op te knappen. Je hoort spoedig weer van
me.
Is het wonder, dat de mensch zich zoo scherp
wapent tegen den aanval van den bliksem? Niet
minder dan zestien millioen onweders barsten
jaarlijks over de wereld los; niet minder dan
43.835 per dag. Iedere minuut, iedere se
conde slingert ergens ter wereld een bliksem
door de lucht. Men kan zelfs zeggen, dat de
electrische ontladingen In de lucht in de hon
derden per seconde loopen, wanneer men be
denkt, dat de meeste niet eens de aarde be
roeren. Met honderd millioen Volt-spannlng
geven de druppels, waaruit de wolken bestaan,
hun electrische kracht in een bliksem af, welke
zü uit de wrüvingen der luchtstroomlngen heb
ben gehaa’d. Maar deze ontladingen brengen
gelukkig geen schade aan
.Ken oogenbllk maar, nu is het weer geheel
over."
„Ik geloof ook. dat Lucinda gelük heeft: dat
je veel te weinig in de lucht komt. Vashti. Ik
wilde wel. dat je wat van de frlssche kleur van
Patty had. Maar hoor eens. kind, je moet er
met niemand over praten, wat ik je nu ver
telde. De zaak heeft nog in het geheel niet
haar beslag."
PORT AU PRINCE (Haïti) Juni 193? Om
meteen aan alle onzekerheid een eind te maken:
er is op Haïti een witte neger die nog een jaar
geleden zoo zwart was als een kokosnoot. Hü
heet Ysmeond Dauphin en ik heb zelf een ge
sprek met hem gehad.
Dauphin woont te Jacmel op Haïti en uit zün
geboorte-acte blükt zonder eenlgen twüfel. dat
hü van onvervalschté' Afrikaansche afstam
ming is.
HU leed langen tüd aan asthma en heeft
Jarenlang, een voor een. alle mogelüke middelen
tegen zün ziekte geprobeerd. Daar de med’.cüpen,
die hü van blanke dokters en kwakzalvers kreeg
niet hielpen, wendde hü zich tenslotte tot een
zoogenaamden Voodoo-dokter. een soort medl-
cünman, die zün recepten nog heden op grond
van dezelfde geneeskundige „wetenschap" voor-
schrüft, welke de negers eeuwen geleden uit
Afrika meebrachten.
Deze medlcünman gaf Dauphin tien „onaries”,
eeno büzonder soort boonen, die een vlakken
ovalen vorm hebben en’ rood en zwart van kleur
zün. Eiken dag moest Dauphin één boon in een
Liter water afkoken en dit waM opdrinken.
Vüf dagen deed hü het, maar zonder resultaat
Hü werd ongeduldig en kookte den zesden dag
twee boonen af. Spoedig daarop werd hü doo.'
een hevige koorts overvallen. Op zün gezicht
vertoonde zich een uitslag. De koorts duurde
ongeveer vüf dagen, waarop hü begon te ver
vellen. Tegelükertüd werd hü volslagen blind
Na ongeveer acht dagen kon hü weer zien en
na ongeveer een maand was hü gezond en
blank. Zün huid had tüdens het verloop der
ziekte de zwarte kleur volkomen verloren.
Na zün genezing ging Dauphin zün familie in
Margot, een dorpje bü Jacmel, opeoeken. Noch
zün vrouw en kinderen, noch zün vrienden en
de dorpsoverheid wilden gelooven, dat hü Ys
meond Dauphin was Hü begon daarom dingen
te vertellen, die hü met zün vrouw en zün
vrienden vroeger had beleefd en die een vreemde
onmogelük weten kon. Nu geloofde men echter,
dat hü een geest was, een „zombie Elf maan
den heeft het geduurd, voor het hem gelukte,
zün omgeving van zün identiteit te overtuigen.
Vandaag aan den dag draagt Dauphin een ge
tuigschrift bü zich van de overheid te Jacmel,
waarin verklaard wordt, dat hü inderdaad de
neger Ysmeond Dauphin is.
Dauphin vertelde mü. dat niemand hem tü
dens zün ziekte bezocht had en dat alleen de
zwarte medlcünman hem had behandeld. Euro-
peesche dokters, die Dauphin onderzochten, ge-
iooven dat hü mettertijd zün zwarte kleur zal
terugkrügen.
Toch wordt deze opvatting niet algemeen ge
huldigd. Zoo stelde een oogarts vast, dat zelfs
Dauphin’s oogen de voor negers typische pig-
menteering geheel hebben verloren. Dauphin
ziet er heelemaal niet uit als een zoogenaamde
albinoneger, maar is volkomen blank. Merk-
zün geweer voor den dag gehaald en den haan
overgehaald, toen een bliksemschicht door net
venster sclioot en den loop van het geweer tot
uitweg kojs. Een kogel, die nog in het geweer
zat. werd tot ontploffing gebracht. Een schot
weerklonk en trof den boschwachter in zün
voet, zonder meer dan een gewone vleesch-
wonde te veroorzaken. Overigens werd de man,
hoewel de bliksem als het ware door zün han
den was gegaan, volstrekt niet getroffen.
Een grappig geval had in 1932 in Manchester
plaats. Daar was een vrouw bezig de kachel m
de keuken aan te leggen om den volgenden
morgen direct voorraad bü dKjiand te hebben
om de kachel aan te steken. Tegen den morgen
stak een hevig onweer op en daar de vrouw
toch reeds geruimen tüd wegens het onweer
wakker had gelegen, besloot zü maar op te
staan en naar de keuken te gaan. Wie be-
schrüft echter haar verwondering, toen zü de
kachel lustig zag branden en het water in den
waterketel noorde koken.
Wat was er gebeurd? De bliksem was
in den schoorsteen geslagen en had het
papier en bet hout aangestoken. Overigens was
er geen spoor van den bliksem te vinden, zelfs
geen zwarte streep op den muur, die toch
meestal we) eenige teekenen van zulk een be
zoek overhoudt
In Winnipeg echter moest een baanwachter
het ontgelcen, doordat de bliksem hem een be
zoek bracht. De vrouw van den beambte zat
met haar cen-Jarig zoontje op den schoot bü
het raam Naast haar op den grond zat de
hond. Plotseling sloeg de bliksem in. De vrouw
werd getroffen en zakte neer, terwül zü haar
kind op den grond liet vallen. Een oogenbllk
later kwam zü bü, zonder letsel, alleen gekweld
door zware hoofdpün. Ook het kind leefde nog
en vertoonde alleen op den rug een zwarte
streep, die de bliksem had achtergelaten, waar
schijnlijk voor het heele leven. Alleen de hond
lag stil op den grond. In zün lichaam had de
bliksem zün einde gevonden.
Zü sprak op den kalmen. effen toon, dien
zü eenmaal gewoon was; maar toch was haar
duidelük aan te zien, dat het haar de grootste
inspanning kostte, haar zelfbeheersching te be
waren.
Hü trad wat dichter naar haar toe en vatte
laar hand, die üskoud was.
„Vashti. wü kunnen nü niet praten, dat is
onmogelük: het volgend oogenbllk zullen ze
allen hier zün. Maar zie, dat Je mü morgen
een moment in de gelegenheid stelt. Laat Sir
George en Lady Carew nu nog maar zoo lang
in den waan, dat wü vreemden zün. Nader
hand zullen wü dan wel zien, wat het beste ge
daan kan worden in de gegeven omstandighe
den. Tracht nu even tot kalmte te komen. Je
hebt je altüd zoo sterk betoond; houd je dan
nü ook goed.” Een plotselinge warmte straal
de uit zün anders altüd zoo kouden blik en vol
bewondering sprak hü: „Je bent schooner dan
ooit. Goede Hemel, dat het toeval het nu ook
zoo wilde, dat wü elkaar hier ontmoeten zou
den!"
Hü liet haar hand los en trad naar de bal
kondeur. daar hü den baronet gewaar werd.
Zoo stond Vashti dus alleen; zü zag en hoor
de niets. Even later züzelve zou niet gezegd
kunnen hebben, of er één of twintig minuten
oogen. Toen Edith geëindigd had, keek jae even
naar haar toehoorder en begon een ander lied,
en toen dit büna uit was. zag ze op, hield eens
klaps op met zingen en vroeg:
„Waar is vader?”
„Hü is even weggeroepen."
.Hé. hoe vervelend! Excuseer me een oogen
bllk, münheer Blake, ik zal hem even gaan
halqp.”
Vüf minuten gingen voorbü. het werden er
een kwartier, en nog steeds
doodsche stilte in het groote
huis. Blake drukte op een bel. Geen antwoord.
open.... de parels waren verdwenen.
Het bureau bleek in werkelükheid geen lade
te bezitten Het geheel was slechts een afloo-
pend stuk hout, dat aan den achterkant met
züde bedekt was. zoodat men van uit de ging
het züden gordün slechts op zü behoefde te
schuiven om het iétui weg te nemen.
Hevig ontsteld hiep münheer Blake naar de
hall, pakte z’n hoed en wandelstok en riep, bul
ten gekomen, een taxi aan. Het was schemer
donker toen hü z’n zaak bereikte. De tafel stond
gedekt, maar hü verzocht z’n huishoudster weer
af te nemen. Daarna begaf hü zich naar z’n
slaapkamer, waar hü een schilderü op zü
schoof en de daarachter verborgen safe opende.
Uit z’n zak haalde hü een étui, borg dit zorg
vuldig in de safe en sloot deze, zichtbaar vol
daan. weer dicht, terwül hü glimlachend mom
pelde
,Jk vertr.Qedde al, dat er iets niet in den haak
was. Enfin. 5000 pond voor een spoer imitatie-
paarlen zal züne lordschap wel nooit betaald
hebben. Van die klanten moest ik er meer heb-
ben!”
En zeer voldaan stak Jerry Blake een füne
sigaar op.
Abbé Bethleem, die ook buiten Frankrijk
groote bekendheid verworven heeft wegens zün
agitatie tegen onzedige geschriften, moest
dezer dagen opnieuw voor de rechtbank te
ParUs verschünen.
Hü werd veroordeeld tot een boete van 300
francs en het betalen van een schadevergoeding
van 10.000 frs. aan den bond van Fransche
romanschrüvers, die een aanklacht tegen hem
hadden ingediend.
De rechtbank was van oordeel, dat het door
den Abbé onlangs geschreven artikel, waarin
hü een aanval deed op de Fransche roman-
rin een nog dieper buiging maakte dan zoo
even.
Lord Castlewood overhandigde den juwelier
een chique van 5000 pond, waarna een chauf
feur in livrei hem naar z’n prachtige limousine
leidde.
Een maand later kwam lord Castlewood we
derom den juwelierswinkel van Jerry Blake
binnen, waar deze hem het collier liet zien.
„Hoe vindt u het, mylord?" vroeg de zaken
man.
„De parels zün Inderdaad prachtig." oordeel
de de lord, terwül hü nauwkeurig het prach
tige snoer zeldzame paarlen bewonderde, dat
de juwelier hem voorhield.
„Kunt u ze me even sturen? M’n vrouw is
invalide, en ik zou haar graag het collier laten
zien, voordat we het aan Edith geven.”
„Het zal me zeer aangenaam zün. ze perscon-
lük aan lady Castlewood te overhandigen,” ant
woordde mijnheer’ Blake, weer met een onder
danige buiging.
„Uitstekend, ik verwacht u dan vanmiddag
om 4 uur bü me.”
En met deze woorden vertrok de lord.
Daar
eensklaps
vermoeden
z’n brein,
liep naar 1
tiek schrüfbu-
reau, trok met *n
ruk de lade
Miss' Dugarre en Mr. Brabazon waren nu
vüf minuten samen geweest, maar nog hadden
zü geen woord gesproken. In leder geval was
die tüd verloopen, sinds Patty Mr. Brabazon
naar de bank onder den grooten boom had ge
bracht en hem verzocht had. Vashti aange
naam bezig te houden, daar zü niets hield van
dat kinderachtige tennisveld. Kon hü haar niet
eens wat vertellen van de Handelingen en Ver
slagen van het Parlement of Iets dergelüks?
Zü was verbasend knap, dus kon hü best een
aeer intellectueel gesprek met haar Hpuden.
Dit zeggende was zü. haar racket zwaaiend,
naar de baaa geloopen en het spel tusschen
Charley en haar was weldra in vollen gang,
terwül hun jonge, vroolüke stemmen helder
opklonken in de scherpe herfstlucht.
„Wat heb je er mee voor Pats?” vroeg Char
ley. „om Brabazon zoo met dien ijsberg alleen
te laten? Tante Allee zou verbazend boos op
je weaen, als zü het wist!”
4»
