De oudste mensch van Afrika?
POND’S
v&Aaal van den dag
Zelfs de
H
Strijd tegen de krotten in Engeland
Het Geheim
van
Sir Carew
konden geen foutje ontdekken...
1
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Het merk ROBINSON staat op iedere
zool. Let daar op
WAT IS „OLDOWAY?”
Men graaft verder.
METHODE
EEN VIJFJARENPLAN
Ergerlijke toestanden
Schatten in pakhuis
Moskous planetarium
Alle abonné’s
Huwelijkswetgeving in
Spanje
£«n manschelgk skelet gevonden
uit oer-oade tijden -
"Enkele minuten per dag zgn
voldoende en het resultaat is
verbluffenrLBeschermt Utv teint
met beide Pond's Creams", zegt
deze populaire filmster.
fes
Ki
Een sinister
reisgenoot
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ZATERDAG 8 JULT
verlaten en
denderde
droge
nam van een groote ton en er mede
(Ingezonden Mededeellng)
in lachen uitbarstte, bezorgde
(Wordt vervolgd).
Toen Benjamin dacht dat hü alleen
was, begon hü te springen met den
hoepel alsof deze een springtouw was.
Robbie en Topsy zagen hoe Ben
jamin, de baviaan, een hoepel weg-
wegliep, vóór Freddy Vrijdag het kon
verhinderen.
Renate Muller.
„Laat ons eens gaan zien, wat hü
met den hoepel uitvoert,’’ aaide Bobbis,
terwijl ze den baviaan volgden.
1SW
Pond'*
4 preparaten
voor de
huidverrorging
Niet alleen zij, moor ook U kunt ar zóó be
koorlijk uitzienI Een dogelijktche, goede
huidverzorging, die strikt noodzokelijk is in
ons lond met zijn grillig klimoot, doet won
deren en geeft U die prachtige, motte teint,
die stellig een ieder U benijden zol.
De behandeling is zoo eenvoudig en vergt
slechts weinig van Uw tijd.
In het Moskousche planetarium het eenige
van de Sovjet-Unle dat in de drie jaren van
’zijn bestaan door ruim 2 mlllloen menschen is
bezocht, zijn aanzienlijke verbeteringen en uit
breidingen aangebracht. Een medewerker van
de inrichting heeft een verrassend eenvoudig
toestel uitgevonden, waardoor met verbazing
wekkende natuurgetrouwheid het Noorderlicht
kan worden weergegeven. Een andere mede
werker heeft een toestel gebouwd, waardoor de
val van meteoorsteenen aanschouwelijk wordt
voorgesteld. Een derde medewerker heeft twee
apparaten geconstrueerd, een geeft den hemel
weer in gewonen toestand, het andere bij zon
en maansverduisteringen.
Thans Is nog een toestel in aanbouw, dat den
loop der kometen aanschouwelijk voorstelt.
444M444MIRR4MI
mogelijk Die ongure kerel moest een van die
schurken zijn, die voor geld gehuurd kunnen
worden om hun misdaden te bedrijven.
Mijn bevende handen Heten de krant zak
ken. HU sloeg de oogen op en ontmoette mijn
blik. Wat een gemeen ulterlljk had de ventl
HU plooide zijn dunne lippen tot een walg
lijk grijnslachje en vrdég dan:
„Meneer heeft zeker nog nooit een moord
gepleegd?"
Ontzet staarde ik hem aan.
„Ik? N-n-nee...
Nee. gelukkig
niet, meneer". Ik
deed een flauwe
poging om een
schertsenden toun
In mijn antwoord
te leggen.
MUn medepassagier legde het notitieboekje
naast zich op de bank en leunde vertrouwelUk
voorover.
„Wel, meneer, dan hebt u iets gemist in uw
leven.”
„Ik kan niet zeggen dat het me spijt,” ant
woordde ik uit den grond van mijn hart.
„Och,” zei hij, „och, dat hangt er van af. Ik
heb eens een man neergeachoten, waarvoor vele
menschen me dankbaar waren. En Sindsdien
heb ik er mijn eigenlijke beroep van gemaakt.
Nu, t is niet bepaald Ieders werk, dat moet ik
toegeven, maar ik ben er al zeg ik het zelf
erg handig in.”
Het duizelde mij Ik durfde mijn oogen niet
van hem af te wenden en bleef dus maar staren
in het valsche schurken-gelaat. Natuurlijk moest
ik aan de noodrem trekken, maar het was als
of mijn reisgenoot me met zijn oogen op de
bank vastgeklonken hield. Ik moest schreeuwen,
maar kon geen geluid voortbrengen. Het eras
alsof ik flauw zou vallen.
Moest ik niet mijn vuist onder zijn neus du
wen en hem toeschreeuwen: „Schurk! Moorde
naar!"
Lang duurde het voordat hij opnieuw begon
te spreken.
„Moet u misschien ook naar Rouen? Ja ah,
dat treft. Dan kan ik u In de gelegenheid stel
len mü aan het werk te zien. Komt u maar op
een willekeurigen avond. Als u dit kaartje laat
zien.
HU overhandigde mü een naamkaartje. Ik
las: .Jacques Vlrolle, Wattier’s tooneelgezel-
schap."
„Ik speel alle schurkenrollen, begrijpt u.“
hoorde ik hem zeggen. ..Deze week spelen we
in het tardier-theater. Ja, een prachtig stuk.
Het drama van de groene lotusbloem. Eén sterf
geval en twee moorden. De laatste voor mijn
rekening.”
KI.
Voorzichtig richtte zü dus haar schreden
naar het kreupelboschje en.... daar waren zei
Maar Patty wist niet, wat zü hoorde Was
dat die koude, steeds onbewogen Vashtl, die nu
met tranen in de oogen en met zoo n innig
ontroerde stem sprak tot Neil Brabazon:
„Denk je, dat ik mljzelve niet veracht voor
de tranen, die ik voor je schreide? Nog veel
meer veracht ik er mij nü om. dan vier jaar
geleden, toen ook armoede je van mij ge
scheiden hield.... Ik doe wel dwaas, om mij
zoo te vernederen voor jou. die geen hart hebt
en die je geheugen niet anders gebruikt, dan
cm je te herinneren, waarom je mij verliet; die
heel koud kan beredeneeren, ofschoon ik je
meer ben dan iedere andere vrouw, dat je mij
toch moet opofferen aan je eerzucht, die je
dwingt, geld te trouwen.... De hemel helpe de
vrouw, die zich laat overheerschen door de lief
de voor een man, want waarop hoeft zU uit
te zien?”
’„Vashtl! Vashtl I In ’■hemelsnaam. bedaar
toch, kind! Waarom zouden wü die ellendige
uw
toch wel?”
HU trad eenige schreden van haar terug, ter
wül hij met heesche stem drong:
„Ga voort!.... Ga voort!”
„Ik verlang niet voort te gaan!.... Ik ver
lang. geen woord meer te zeggen. Maar u be
grijpt toch ook wel, dit. als u ooit weer eens
zóó tot mU spreekt, ik mü dan genoodzaakt zal
zien, alles aan mUn vader te vertellen.”
Hoe boos zij ook was. trof haar toch ook weer
t ellendige van zijn toestand en op veel zach
ter toon zei ze:
„Het spUt mU. dat u zoö gesproken heeft. Ik
zal trachten, het te vergeten.”
„Zeg maar ronduit, wat u denkt!” riep hij
weer heftig. „Zeg, dat het een groote beledi
ging voor u is. om bemind te /worden cjoor
iemand van zoo lage geboorte!"
„Daar dacht ik niet een»han.” antwoordde zü.
in volle oprechtheid. „Ik heb daar nooit meer
aan gedacht, sinds den dag, dat u kwam. Het
ging mij niet aan. Niéts.... niéts!’
ZU spoedde zibh weg en hü stelde geen po
ging meer in het wark, om haar tegen te hou-
p het laatste oogenblik werd het portier
f I van mün coupé opengeworpen en een
lange, magere man stapte haastig in. Ter
wijl hü nog bezig was zün zwart vaUes in het
bagagenet op te bergen, zette de trein zich in
beweging en reed het Gare du Nord uit.
Ik vloekte onhoorbaar, want ik had gehoopt
den coupé voor tnüzelf te hebben. Treinreizen
vind ik vervelend, maar de nonsens-gesprekken
van medepassagiers verafschuw ik gewoonweg
Enfin! Er was niets aan te doen en ik schikte
me er dan maar in.
MUn medepassagier had, toen hU mün aan
wezigheid bemerkte, even geknikt. HU maakte
geen aanstalten om over het mooie weer te
spreken of over de algemeene malaise in het
zakenleven. Vanachter mijn krant nam ik hem
eens goed op en kwam toen tot de conclusie dat
mUn reisgenoot er op zün minst genomen on
aangenaam, om niet te zeggen onguur uitzag.
HU was lang en donker van ulterHJk, droeg een
zwarten flambard, die hem het ulterlUk gaf van
een verloopen artist en allerminst geschikt was
om aan zUn somber gezicht iets gunstigs te
geven. Vooral vielen mU zün groote zwarte
oogen op, die rusteloos rondzwierven.
HU trok zUn overjas uit en begon te lezen in
een soort notitieboekje. En het scheen zoo
boetend of Interessant te zUn, dat hü weldra
mUn aanwezigheid geheel vergat.
Een tUdlang bleef ik mü bezighouden met het
vraagstuk van zUn beroep. Maar, omdat ik niets
beters kon bedenken dan: verloopen artist of
marktkoopman, liet ik dit onschuldige tUdver-
drUf spoedig varen en wüdde mün aandacht
aan de krant.
De trein had ParUs
regelmatig voort.
Opeens slaakte mUn medepassagier een diepen
zucht en mompelde:
„Mijn God! Alweer een moord!”
Ik kan u verzekeren dat mün hart stilstond
en dat de krant in mUn vingers trilde.
Wat had hü gezegd? Alweer een moord! Wat
had dat te beteekenen?
Ik spitste de ooren
Mijn reisgenoot zette na een poosje zün ge
mompelde alleenspraak voort.
„Verleden week de bankier Latour met een
dolk doodgestoken. Vorige maand de graaf
D’ Arrandi met kogels doorzeefd en nu wil hU
me een vrouw laten vermoorden. Ik begin het
nu beu te worden, dat vervloekte werk!”
Het was duidelijk dat de man mün tegen
woordigheid geheel vergeten was. maar in mün
hoekje gedrukt en verborgen achter de krant,
rilde ik van ontzetting. Een bankier doodge
stoken! Een graaf vermoord! Ik ben een lief
hebber van sensatiefilms, maar daar gebeuren
de moorden alleen op het doek. Thans zat ik
met een moordenaar in één coupé.
Een moordenaar! Nu, er was geen twUfel
O Bef daarna Uw gelaat mof Pond’s
Skin Fre*hener, onmitbaar voor hof
behouden van een goede teint.
Gebruik overdag iteed* een weinig
Pond’s Vanishing Cream. Deze geeft
een charmante frittche teint.
t--^ e sloppen van Londen zün voor den cri-
1 mina list lachen roman een bUna onont-
beerdjke „plaats van handeling” gewor
den. Toch zullen de schrijvers weldra moeten
uitzien naai een ander milieu; misschien komt
de „oude haven" van Marseille in aanmerking,
misschien cok zün er andere, voor den criml-
neelen-romanschrUver aantrekkelijke oorden.
Want de Engelschen hebben besloten, voor
goed met het sloppenwezen af te rekenen. De
.Prins van Wales zeide onlangs in een zede, die..
hU in GutZhall hield: „Acht-en-negenilg dui
zend gezlnt en van vUf of meer personen moe
ten wonen in kleine woningen met één of twee
kamers.” Hij drong er op aan. dat voor alle En
gelschen draaglUke woningtoestanden women
geschapen. Lady Pentland schilderde kort
daarop de ontzettende toestanden, die hier en
daar op wonlnggébied in Engeland nog heer-
schen. De bezoekers van Londen, die zich op
houden in Westminster of in andere fraaie
stadsdeelen, merken niets van de smerigheid
en de benauwdheid van East End. Daar wonen
arbeiders, die na ingespannen arbeid terugkee-
ren in een donker hol, in een ruimte, waar
men den geheelen dag het gas moet laten bran
den. Het arbeidersgezin moet een hond houden,
ofschoon ook dat geld koet, maar de hond
vangt ratten en de rattenplaag is verschrikke
lijk. De ruimte, waarover zoon gezin beschikt,
is vaak zóó klein, dat men er geen stoelen kan
plaatsen. Bü de maaltijden gaan ouders en
kinderen op de bedden zitten. Dat ieder zUn
eigen bed zou hebben, is een vrijwel ongekende
weelde.
Zoo ziet het er niet alleen in East End uit.
Ook midden in de geweldige wereldstad, aan
de oevers van de Theems. Uggen slopjion. Vele
woningen aan de Theems, vooral natuurlijk de
kelderwoningen, worden regelmatig door de
rivier „bev.oeld” en soms zelfs ontstaat er een
regelrechte overstroomlng. In Januari 1928 bij
voorbeeld itortte zich het ijzig-koude water in
de woningen en verraste de gezinnen in bed.
In Shoreditch leven ongeveer 100.000 menschen
op een Engelsche vierkante mijl. Deze armsten
der armen leven opgepropt in kamers, welker
muren doordrenkt zijn van vocht. De wind
fluit er door, de vensterruiten zün kapot, de
deuren sluiten niet. t
Een ander district, dat rijp is voor afbraak,
is Somers Town. Daar teven de groentehan
delaren, de vlschkoopUeden, kortom alle markt
kooplui, die Londen van levensmiddelen voor
zien. In de buurt bevinden zich de pakhuizen
en daardoor hebben ook hier de ratten zich in
grooten getale genesteld. En deze ratten zijn
ondanks hun geweldige menigvuldigheid nog
GRATIS bieden wij U oen oen proef lo nomen
mof Fond'» Cold on Vonlthlng Croom, IiMvee on
Skin freshener, no inzending von 25 cent voor
porti en verpakking oon VÓND EXTRACT Cy.,
AM. 247 AMSTERDAM.
NAAM: -
ADRES
140
niet eens de ergste plaag. In de zomerhitte
vlucht de bevolking op straat, omdat het -les
nachts in de muffe, gloeiende vertrekken niet
uit te houden is en omdat in die heete nachten
de wandluizen een groote activiteit verwonen.
De wandluizen zijn erger dan de ratten; zü
innen hun cijns onmlddellijk.
Het beeld der sloppen is zeer ulteenloopend;
nu eens verheffen zich in de smalle stegen
huurkazernes van vijf verdiepingen, dan weer
wordt het slop gevormd door schuren of bouw
vallige kleine huisjes. In Shoreditch heeft men
in een straat tien hulzen onderzocht. ZU had
den 59 huurvertrekken, waarin 238 personen
woonden: er waren slechts 18 aansluitingen op
de waterleiding.
Dergelüke wijken vindt men in alle Engel
sche industriegebieden, in Manchester, Glas
gow, Newcastle' In Glasgow btyvoórbéRld lefen
twee-derden van de bevolking in woningen fan
één of twee kamers. Een kwart der gezinnen
verblijft in éénkamer-woningen en minstens
de helft dier woningen voldoet niet aan de ge
ringste eischen van hygiëne.
In Manchester wordt de atmosfeer dezer
ellendige woningen nog verpest door de butende
lucht van gummifabrieken en lümkokerüen.
Voor een deygelUke woning betaalt de arbeider
wekelUks acht tot tien shilling huur. Te Glas
gow zUn vele dezer zwarte holen, waarvoor een
hooge huui betaald wordt, meer dan 300 jaar
oud. De kinderen slapen in tinnen kuipen en
dat is misschien nog niet zoo slecht, want daar
in worden ze niet zoo ontzettend door de
wandluizen gebeten als de volwassenen in hun
bedden.
Nu zUn deze verschrikkelUke toestanden na-
tuurlUk niet eerst onlangs ontdekt. Daar de
woningellende in Engeland altUd bijzonder
groot is geweest, is er daar al langer dan elders
een stroondng, die de saneenng der groote ste
den wil bewerken. De eerste tuinsteden zUn in
Engeland ontstaan. Maar er zijn er veel te wei
nig. Manchester heeft sedert den oorlog 16 000
nieuwe woningen gebouwd, Birmingham met
meer dan een mlllloen inwoners 37.000. In
Liverpool zUn 25 000 nieuwe woningen ge
bouwd. Dat is niet voldoende om een einde
te maken aan de wooneltende.
Op het oogenblik vindt een algemeene aanval
op de sloppen plaats, niet alleen in Engeland,
niet alleen in Europa, ook In Amerika. In New-
York heeft men zoo juist 120 mlllloen gulden
ter beschikking gesteld voor den bouw van
apartment-hulzen, die in de plaats zullen ko
men van de New-Yorksche krotten. Te Londen
heeft de bevoegde commissie bewilligd in een
bUdrage van een mlllloen gulden voor het zelf
de doel, een bescheiden bedrag, maar partlcu-
Ueren willen in twee jaar het honderdvoudige
bUeen zien te brengen. De Engelsche minister
voor Volksgezondheid, Bir Hilton Young, heeft
een vUfjarenplan voor de uitroeiing der krot
woningen in geheel Engeland uitgewerkt. De
sloppen moeten verdvrijnenl
„Wat mU dit aangaat, vraagt u? Na al de
kwelUngen, die ik heb doorgemaakt, sinds ik u
voor het eerst zag, vraagt u mü dat nog?....
Wie is de eenige smart en de eenige vreugde
mijns levens? Wie?..“. Wie? Zoo u het niet
ware.
Deze woorden waren haar een schokkende
openbaring. Ze trok haar hand terug en ant
woordde:
„Hoe durft u mü van liefde spreken?.... U
ontsiert uw positie daarmee. Dat begrijpt u
Masseer Uw gelaat met Pond* Cold
Cream, laat deze vette cream eenige
minuten in de poriën doordringen.
Q Verwijder de overtollige cream met
Pond'* Tittuet, die zuiverder en veel
zachter zijn dan een zakdoekje.
ccéne weer doormaken? Ik dacht, dat al wat
wU hadden moeten zeggen, dan ook uitgespro
ken was, eer ik naar Baronswold ging. Ik dacht,
dat wU overeengekomen waren niet meer te
praten van het verleden. Wat baat het om te
herhalen, wat ik eens heb gezegd en wat je
weet, dat de waarheid is dat alle Uefde, die
ik voel, aan Joü gewUd is, ofschoon er van een
huwelUk tusschen ons ook al had ik geen
aanzoek gedaan om de hand van je nichtje,
nooit iets kan komen. Het was een wreede spe
ling van het lot. die ons hier weer samenvoer
de. Maar nu dit eenmaal zoo is. kunnen wü
niet anders doen, dan de bekendheid met el
kander geheim houden en het verleden zooveel
mogeluk vergeten. Maar het is al laat en de
avondlucht wordt te kil voor je. Neem mün
srm en laat ik met je meegaan tot aan het
huls.”
T jingroom ondernamen zU den terugtocht,
zonder dat er echter meer een woord tusschen
hen gewisseld werd.
Eerst toen Vashtl geheel verdwenen was, trad
Patty te voorschUn tusschen t kreupelboschje,
Jk ben blU, dat ik dit gezien heb,” sprak zU
in zichzelve. ,Jk zal er niemand iets van ver
tellen, maar gelukkig dat ik het weet!”
En terwUl zU liep in de tegengestelde rich
ting, die het tweetal gegaan was. kon zU een
kreet niet weerhouden, want daar voelde zU
zich ineens bU den pols gegrepen en staarde in
het doodsbleeke gelaat van Antony Wyckam.
„Dus u heeft ze ook gezien?” fluisterde hU.
„Koesterde u ook achterdocht en heeft u ze
daarom gevolgd en gadegeslagen? Ik heb ze al
tUd geheel ontbreken. Tenslotte lag en bleef
Uggen een geheime sluier van onzekerheid over
deze zoo merkwaardige vondst.
Er.kele weken na zUn voordracht in BerlUn
trok prof. Reek wederom naar Afrika. HU zou
zes maanden wegbltjven, maar de wereldoorlog
greep in en hield hem enkele jaren vast in En-
gelsch-Egypt.sche gevangenschap. Daarna kwam
Oldoway weder in de algemeene belangstelling
terecht. Ditmaal was het een jonge Engelsche
geoloog, Leaky, die in Oost-Afrika merkwaardL
ge ontdekkingen had gedaan. HU had n.l. talrij
ke werktuigen gevonden uit den voorhlstori-
schen tUd. HU meende, dat deze werktuigen
overeenkomst hadden met die uit den Europee-
schen IjstUd. Ook menschengeraamten vond hU,
maar de vraag of deze geraamten met dat van
Oldoway verband hielden, kon hU niet beant
woorden. Wel waren er verschillende overeen
komende kenmerken, doch zekerheid had men
niet.
Toen begon de strijd opnieuw, vooral in En
geland en Dultschland. en het slot van de ge
schiedenis was, dat Reek en Leaky samen er op
uit trokken om in Oldoway verder te vorschen
Samen vonden zU hier overblijfselen uit het
sleenen tijdperk, en deze vondst w.erp een hel
der licht op den ouderdom van het beroemde
skelet. Reek meende dat deze vondst met één
slag de fameuze theorie, dat de mensch van den
aap afstamt, omver wierp. De apen konden n.l.
moeilUk de vervaardigers zUn van de steenen
werktuigen, die bij het skelet werden gevonden!
In lede? geval staat het volgens Reck vast, dat
in Oost-Afrika menschen hebben gewoond lang
vóór den tUd. dien men tot dusver als den oudsten
aannam. Dat is althans het resultaat geweest
van Oldoway. Het grUpt echter verder, want
thans kan men gaan speuren naar overeenkom
sten met de menschen in Europa en Azië. Vast
staat dus, dat in oude tuden in Oost-Afrika een
men&chenras moet hebben gewoond, dat een
hooge cultuur bezat. Wellicht zal de naam „Ol
doway nog vaak wo/den vernomen in de toe
komst. l^ant de geleerde zoekers blUven daar
aan het werk in de vaste hoop nog ontdekkin
gen te zullen doen die van groot belang zUn
voor de geschiedenis van het menschdom. Men
duizelt even bü de gedachte, dat in den zwUg-
zamen grond verborgen, misschien nog overwel
digend materiaal te vinden Is, een materiaal,
dat wellicht al het tot dusver gevondene hon
derdvoudig overtreft. De verrassingen zUn de
wereld nog niet uit.
De Bpaansche Cortes heeft een nieuwe huwe
lijkswetgeving in behandeling, welke os. de
volgende bepalingen Inhoudt:
Weduwen mogen pas 301 dagen na den dood
van haar echtgenoot opnieuw trouwen.
Mannen mogen huwen op 16- en vrouwen op
14- jarigen leeftijd.
Voogden of hun kinderen mogen niet trouwen
met de beschermelingen van den voogd.
Het huwelUk tusschen neven en nichten uit
den len en 2en graad is verboden.
Tegen degenen die een huwelijksbelofte bre
ken, zal, evenals dit in Engeland bestaat, een ver
volging ingesteld en een elsch tot schadever
goeding kunnen worden gedaan.
verdacht van den eersten dag af, dat ik ze
samen zag. Doordat ik de spanning niet langer
dragen kon, omdat ik wist, dat hU teruggeko
men was, om u te vragen, daarom heb ik
hen vanavond gevolgdZelfs al had u hem
Hef gehad, dan zoudt u nu toch nooit meer zUn
vrouw willen zUn?"
Patty trok zich een eindje terug. ZUn vurig
heid had haar wel doen ontstellen, maar zU
was moedig en hield zich goed.
Wat gaf hem het recht, om die twee te vol
gen en haar te ondervragen en tot haar te
spreken, zooals hU dit gedaan had?.... Wat
ging het hem nu nog aan, dat degene, die aan
zoek had gedaan om haar hand, een paar Jaar
geleden zUn Uefde had verklaard aan haar
nichtje en dat die twee haar dus misleidden?..
HU had durven veronderstellen, dat zU hen ge
volgd had, om ze te beluisteren en te besplon-
neeren?.... ZU, die niets gaf om NeU Braba
zon.
,Jk begrijp niet, hoe u er toe kwam, Mr.
Wyckam, om te veronderstellen, dat ik achter
docht koesterde Jegens mUn nichtje en Mr.
Brabazon! Ik ben hier enkel gekomen, om te
zien, waar ze waren. Over wat wü nu beiden
gehoord hebben, wensch ik niet te spreken. U
Is ze opzettelük gevolgd, om ze te beluisteren,
naar u zei. Ik begrijp niet, wat u dit interes-
seeren kon!”
Dat hü nu
haar haast nog meer ontsteltenis dan zün eer
ste optreden. Verontwaardigd wendde zü zich
af. maar hü greep haar hand en hield die in de
züne gevat, terwül hü riep;
De schatten va:. h«t vroegere Keizerlük Pa
leis te Peking zün thans opgeslagen in een pak
huis in Sjanghai.
De waarde hiervan wordt op ruim dertig
millioen gulden geschat.
Het meest waardevolle stuk is wel een oude
encyclopedie uit de Ching-dynastle.
Het werk bestaat uit meer dan 100.000 deelen
en alles, wat van de wetenschap bekend was,
staat er in opgeschreven.
Oorspronkelük bestonden vier exemplaren van
dit werk, doch twee zün door brand vernield en
de derde staat in een museum te Moekden.
Vorder bestaan de schatten uit edelsteenen,
wapens en wapenrustingen, tapüten, vazen e.d.
,^oo?" sprak ze toen langzaam. „U heeft mü
blijkbaar de eer bewezen, mü te bespionneeren.
Mr. Wyckam.”
Met een buiging antwoordde hü:
„Het kan niet anders dan een eer zün, miss
Dugarre gade te slaan.”
.En naar ik verneem, zult u niet in gebreke
blijven, uw ontdekking mee te deelen aan Sir
George?”
,Jn geen geval, daar ik zoowel stilzwegen
heb te koopen als te verkoopen.”
.Moet Ik dit zoó opvatten, dat u dus tot een
soort „onderhandellng” met mü zoudt willen
overgaan?”
,MÜ dunkt, van uw kant zult u dit wel aller
eerst moeten doen.”
Zü bezat een sterken wil. maar de züne was
toch nog onverzettelUker; ook overtrof hü haar
in zelfbeheerschins en dit was zü rich bewust,
vandaar dat zü nu boos werd en verontwaar-
ilgd riep:
Moeten doen?.... U is wel onbeschaamd
air!”
„Toch niet. U zult in onderhandellng met mü
moeten treden; die noodzakelükheld zult u wel
moeten aanvaarden. Wü zün wederzüds In het
bezit van eikaars geheim; wü stellen ons ieder
een doel voor oogen. Wü zullen zeker beter
onze zaak winnen, als wü samen werken, dan
wanneer wU elkaar zouden tegenwerken. U
wenscht de vrouw van Mr. Brabazon te zün. en
ik verlang de echtgenoot te worden van miss
Carew.”
-!- I JT.,=.- - !■!■■■!!- .1 1 IJ...
op dit blad Zün Ingevolge de verzekerlngavoorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f tl bU ongeval met bU verlies van een hand Z 1 9C oU verlies van oen Z C/t bh een breuk van Z bU verllee van H
ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen szl/l/l/." verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen doodeiüken afloop een voet of een oog t duim of wüsvinger T v(Z."been of arm T anderen vinger
den. Hü stond haar na te küken, zoo lang hem
dit mogelük was en siste toen tusschen de tan
den:
„O, wat zou ik haar kunnen aandoen I Hoe
zeer zou ik haar niet kunnen vernederen, als
ik haar daardoor met mü gelük en tot de mijne
zou kunnen maken!”
Hü wischte zich het voorhoofd af. maar liet
ineens zün zakdoek vallen en ultte een scher
pen krëet, want daar trad tusschen de dikke
boomstammen te voorschUn Vashtl Du
garre.
Haar gelaat was bleek, bUna zoo wit als het
züne, maar overigens waren alle sporen van de
heftige emoties, die zü doormaakte, verdwenen.
ZU had zelfs een glimlach op de lippen, terwül
ze spottend zei:
„Ik ben blU, dat ik naar buiten gegaan ben,
en ik had niet durven hopen, dat ik op zoo’n
alleraardigste comedie zou vergast worden. Of
zou „tragedie” misschien een gepaster woord
zün? U overtreft al mün ervaringen, op het
tooneel opgedaan, Mr. Wyckam; het is duide-
lijk, dat u uw roeping gemist heeft!.... Sir
George is zeer goedhartig, maar denkt u, dat u
nu toch niet wat al te ver gegaan is, door het
hof te maken aan Miss Carew?”
Miss Dugarre wil mü misschien een vraag
veroorloven: zou zü meenen. dat Sir George
ooit ingenomen zou kunnen zün met haar be
trekking tot dengene, die naar de hand van
zün dochter dingt?"
Een oogenblik stonden ze elkaar aan te kü
ken als een paar duellisten op het punt van
uitvallen.
et is de taak der wetenschap de myste
ries van het verleden te doorgronden en
de spllts.ng der rassen in haar oorsprong
na te gaan. De menschenresten die men hier
ep daar op de cnwaarschünlükrte plaatsen in
den grond ontdekt, hebben niet steeds kunnen
leiden tot conclusies waar de wetenschap zich
over verheugen kon.
Vooral Egypte herinner u het graf van
Toet-Ank-Amen, staat de laatste Jaren In het
centrum der belangstelling en thans is het het
graafwerk van Oldoway dat de aandacht trekt,
Wat is Oldoway? Inderdaad een vraag, die in
de toekomst nog vaak zal moeten gesteld wor
den, want deze naam roept hermneringen wak
ker aan den oudsten mensch van Afrika. Oldo
way is de naam van een diepe groeve in
Dultach-Oost-Afrika. Daar heeft de Münchener
geoloog Kattwinkel reeds in 1911 versteende
beenderen gevonden, die niet zoo onmlddellük
terug te brengen zün tot het voorhistorische
dierenrijk.
Daarom trok in 1913 de Berlünsche geoloog
dr Reek eveneens naar Oost-Afr.ka om de
vondst van Kattwinkel nader te onderzoeken
Van Engaruka uit, een nederzetting van inboor
lingen in de woestün, ging de karavaan naar
de onbekende streken. Spoedig kwam zü in de
onbegrensde wildernis terecht, die desXüds nog
niet door auto-wegen werd doorkruist en die
nog ntet door vliegtuigen was geobserveerd.
De grootste plaag voor de ondernemers was
het totaal gebrek aan water, waar dag en nacht
naar gezocht werd en vele malen geschiedde
het, dat de dragen stikkend van dorst en vol
komen uitgeput op den grond neervielen. Maar
tenslotte bereikte de expeditie toch de plaats
van haar bestemming. En als men eens een
enkelen keer water ontmoette, dan werd dit bui
tenkansje meestal spoedig gevolgd door een ol
andere ramp, als een woesttjnbrand.
Meermalen is het gebeurd, dat het
gras begon te branden en de jagende vlammen
dreigend op de tenten der slapende reizigers af-
kwamen. zoadat zü z.ch slechts met de grootste
moeite zonden redden. Ook het oerwoud was
zoo ondoordringbaar, dat men soms meter voor
meter moest veroveren. Doch tenslotte bereikte
men dan toch Oldoway, waar de wetenschappe-
lüke arbeid een aanvang zou nemen.
Om de absolute en betrekkelüke waarde van
een vondst „Is die van Kattwinkel te kunnen
beoordeelen, diende men eerst de omstandighe
den van den bodem te onderzoeken. De olifan-
tenresten die in denzelfden tüd op deze plaats
werden gevonden, vertoonden geen overeen
komst met het olifantenras van Oost-Afrika,
doch wel met de ol.fanten van het Alluviale
tüdperk in Europa. Zulke ontdekkingen wape
nen een man van de wetenschap met groote
voorzichtigheid bü het bestudeeren van gevon-
den menschenresten, die hü niet direct kan
thuisbrengen. r
Het menschelük skelet, waarvan hier sprake
ia. lag slechts een drietal meter onder de
aardoppe:vlak te, dat wil zeggen, drie meter
diep in de flank van de groeve, die op die
plaats 50 meter diep was. De wüze waarop de
beenderen in den grond lagen liet geen twUfel
over de vergndersteB^ig, dat de mdnsch,- wlerwf -
beenderen Mer lagen, een onnatuurlüken dood
was gestorven. Het is hoogstwaarschünlük, dat
het lük stevig is samengebonden geweest, na
dat de beenen achterwaarts waren gebogen. De
schedel was eenlgszins Ingedrukt en de natuur-
lüke ligging der beenderen was verschoven. Bo
vendien had men alle beenderen met hars ge.
di enkt en verhard, om te voorkomen, dat zü
uit elkaar zouden vallen en zich in stof zouden
oploeaen.
Deze vondst heeft destüds over de geheele
wereld een groote sensatie verwekt. De BerlUn-
sche vakgeleerden belegden zelfs een afzonder
lijke vergadering op 17 Maart 1914. waarop ook
bu tenlandsche geleerden aanwezig waren. De
toeloop was zoo groot, dat het een dringen
Wérd om de tafel, waarop een menschenhoofd
met een gaaf gebit prijkte. De spanning loste
zich pas op na het uitspreken van de weten
schappelijke verklaring over de vondst. Niet
minder dan 36 redenaars voerden het woord.
En het resultaat? Reek zelf verklaarde:
J3e vondst was en bleef een raadsel.”
Niemand kon een verklaring geven d.e ook
maar uit de verte bevredigde. Dat hier wel
degelük een menschelük hoofd lag, begreep
iedereen, maar hoe oud de man moest geweest
zün op het uur van zün dood, dat kon niemand
ook maar gissen. Het type paste wel bü de in
boorlingen van de streek waar het skelet gevon
den werd, maar ook bü Mëntone, dus midden
in Europa, werden ook wel eens menschenge
raamten van hetzelfde type gevonden.
De pers, die de zitting had bügewoond, had
inmiddels voldoende stof voor sensatloneele ar
tikelen: een menschenskelet van onbekende af
komst, opgewonden debatten, tegenspraak tus
schen beroemde vakgeleerden, maar geen enkel
positief resultaat. En de strijd om een geraam
te was hiermede begonnen.”
Na veel geschrijf en gewrijf werd de schedel
elndelük toegeschreven aan den vertegenwoor-
aiger van een ras, dat nog in Oost-Afrika leeft.
Uit de beschrijving van prof. Molllson uit
München in 1928 blükt, dat het skelet van een
man is van hoogen leeftüd, maar dat aan den
schedel de kenteekenen van een hoogen leef-
hoepel over den tak en raakte daarbü
had tegengehouden.
Topsy, ,J1U zal nu wel een touw ge
bruiken.”
Benjamin’s kop.
Benjamin viel naar voren en gaf een
bü een overhangenden tak van een
boom gekomen en al spoedig sloeg de
