w^Aaal can den da^
232e UITKEERING
I
Dominions Savio, de heldhaftige
I
LAWAAI
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
In ROBINSONschoenen is plaats
Het Geheim van
Sir Carew
I
I
I
I
I
I
EERBIEDWAARDIG"
Alle abonné’s
voor 5 teenen
F. 74065.-
4-
DONDERDAG 13 JULI
f
L
Pan-Indisch congres
Voorbeeld voorde jeugd
Arische filmsterren
Godsdiensthaat
Tusschen de wilde dieren
Nieuwe tentoonstelling
Verkeer ii^Tokio
Modern
Automobilisme in
Gebruik van walvisch-
Sovjet-Rusland
vleesch
verzekerde abonnes
Onze
aan
o.
Roosevelt zoekt nieuwe
handelsrelaties
Jteetfg onderhandelingen met
xea landen
Decreet van het Vaticaan op
Zondag 9 Juli 1933
uitgekeerd.
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
S
1
ingevolge de voor onze abonnes geldende
GRATIS ONGEVALLEN-VERZEKERING
aan den heer A. J. LOMERS, Rosendaalschew. 318
te Arnhem wegens een aan hem overkomen
ongeval. Hiermede is thans een totaal bedrag van
«Wat was dat nu voor manier van doen?....
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
=T
13
te
h
ir
nu
Dan
zer van
a de
men
2000 over zijn.
toe.
voet
houden
hij
HOBÖ.
relde
op-
(Morgenavond vervolg).
miiiiiiiiiiiifiiiifiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
zoodat
(Wordt vervolgd).
o
ei
ik
•n
it
le
et
et
ie
n.
it
■rijd
»ten
eeld
niet
ook
nen
M.
bla
den
ge-
er-
iek
be
de
boord van
wordt tot
WASHINGTON, 13 Juli (Reuter). President
Roosevelt heeft met een zeetal landen onderhan-
delingen geopend voor het vernieuwen der han
dels betrekkingen.
Roosevelt heeft aan Phillips opdracht gege
ven met de gezanten van verschillende landen te
onderhandelen en hij heeft reeds besprekingen
gevoerd met de vertegenwoordigers van Brazl-
Terwljl de Jubileumtentoonstelling te Rome
nog in vollen gang is, wordt reeds thans een
aanvang gemaakt met de voorbereiding van
een nog grootscher en ultgebrelder tentoonstel
ling. Rome's cultuur gedurende 2000 Jaar be
treffende. Deze tentoonstelling- zal van Septem
ber 1937Sept. 1938 plaats vinden.
BERLIJN. 12 Juli (W. B.) Allen, die tn
filmindustrie werkzaam zijn, zoowel
I JuH (Reuter) De plenaire zitting
l-Indteche Congres is tot morgen
et
le
le
Om het verzamelen van souvenirs tegen te
gaan is te Praag een restaurant geopend, waar
geen messen, geen borden en geen vorken zijn.
Het eten wordt In uithollingen gedaan die in
de tafel gemaakt zijn.
Houten pollepels, die met een kettlngkje aan
de tafel bevestigd zijn, moeten dienen om het
voedsel naar den mond te brengen.
i van
ege-
het
ge-
■Hjk
ids-
nk-
btlg
en
ngs
Te Sanfuentee nabij Bilbao hebben brand
stichters een kapel, dateerende uit de 8ste eeuw,
verwoest.
Na het gebouw te hebben geplunderd, goten
zij petroleum Op het altaar en staken bet ver
volgens in brand.
Het plaatsje Sanfuentes, dat hoofdzakelijk
door mijnwerkers wordt bewoond, had twee jaar
geleden nog vier kerken. Thans is er nog maar
één. De drie andere zijn sedert de revolutie
verwoest.
be*
er-
ok-'
>de
ei-
Ct.
In
in
en
was
het
ool-
toe-
ven.
plein
elel-
der
le
er-
tot
teer-
kom
nat
teen
:1a-
im)
ure
iht)
Lot-
be
lten
loor
en
een
igen
>eu-
i al
leer
ie
oor
>el-
het
?ster
;▼*!-
en
hem
de
?nde
▼er
om
r de
er-
hte
zijn
ver-
r de
nof
rft-
ne€
uur
aar
ro-
wü
in
de
1 n w
nimiHiiiniiiiiniiiiiitiiiiiiniiiiiiiiiiiiuHiiiinuiniiiiiMiiiiiiiniiiiiiiiin
Op een dag, nadat hij de zeeleeu
wen had gevoerd, vond Freddy Vrijdag
een touw en begon daarmede touwtje
te springen.
,Jk zal Jullie nu een paar aardige
sprlngtoeren laten zien,” zeide hij.
Robbie en Topsy wilden graag die
kunstjes zien, maar nauwelijks was
de zeeman begonnen te springen of
het touw sloeg hem zijn hoed van het
hoofd.
„Je bent toch geen goed springer,
anders zou Jij Je hoed niet van het
hoofd slaan.” riep Topsy.
POONA, 13
van het Pan-
verdaagd. Zestien van de 17 sprekers, die heden
het woord hebben gevoerd, hebben het staken
der burgerlijke ongehoorzaamheid bepleit.
Vorige week heeft te Moskou de start plaats
gehad var. een groep auto's voor den tocht
MoskouKarakum—Moskou, een afstand van
9000 K.M., waarvan 1600 K.M. over hoofdver-
keersweger. 6000 K-M. over buitenwegen, die
niet voor auto's geschikt zijn, en 1400 K.M. door
de woestijn van Karakum.
Twintig. In de 8ovjet-Unle vervaardigde
auto’s nemen aan den tocht deel, en totaal 100
personen.
De tocht door de woestijn Karakum, die on
der de moellljkste omstandigheden moet wor
den ondernomen, heeft niet alleen sportieve,
doch ook wetenschappelijke en technische be-
teekenis en per dag wordt op dit traject niet
meer dan 175 K.M. afgelegd om het uithou
dingsvermogen der wagens nauwkeurig te kun
nen gadeslaan.
Teneinde de bevolking van Moskou met den
tocht te doen medeleven, is in de stad een groot
bord opgeheld, dat de route van den tocht aan
duidt, en waarop door middel van een elec-
trisch signaalstelsel het verloop van den tocht
wordt weergegeven.
lig, Chill, Columbia en eenlge Scandinavische
landen.
Het is nog onzeker of Roosevelt ook wijzi
ging der bestaande douane-tarieven op het oog
heeft door het sluiten van wederkeerige over
eenkomsten.
'Roosevelt hechtte weinig beteekenls aan het
verdagen der economische conferentie, daar
hierin van tevoren was voorzien voor het geval
de werkzaamheden niet konden worden af ge-
maakt.
en
is-
en
srs
Volgens de Noorsche bladen is het vraagstuk
van de productieve gebruikmaking van wal-
vischvleesch thans opgelost.
Tot dusver werd van de In de Zuidelijke IJe-
eee gevangen walvisschen practisch alleen de
traan gebruikt, daar het transport van de reus
achtige hoeveelheden walvischvleesch vanuit het
Zuldpool-gebied naar Noorwegen te veel moei
lijkheden opleverde.
Thans is een systeem uitgedacht, volgens het
welk het walvischvleesch aan boord van de
walvisch-vaartulgen vermalen wordt tot een
soort vleeschmeel.
Dit meel wordt naar Noorwegen vervoerd en
daar wordt er een zeer ftfn vleesch-extract van
geproduceerd.
De genomen proeven zouden reeds een uit
stekend resultaat hebben opgeleverd en indien
alle verwachtingen worden vervuld, zal het
nieuwe product van even groote waarde voor
Noorwegen blijken te zijn als de walvischtraan
zelf.
de
acteurs
als technisch personeel, moeten hun Arische
afstamming bewijzen. Den firma’s, welke films
produceeren wordt aanbevolen hun personeel te
betrekken via de „Buehnennachwete”. degenen,
die hun Arische afkomst niet hebben bewezen,
worden door dit instituut niet geholpen.
Het verkeerswezen in Tokio is vrijwel geheel
gemotoriseerd.
In 1907 waren In Tokio nog slechts 16 auto’s,
thans zün er meer dan 25.000. terwijl van de
I 50.000 rickshaws, die er toen waren, nog slechts
by verlies van
anderen vinger
En Domlnicus wordt bet direct duidelijk, dat
er geen schooners versterving is dan de ge
hoorzaamheid. die hem dwingt zich «en de
versterving zelf te versterven.
HU Uvert onder zUn vrienden voor de veel
vuldige Communie. Hü vecht onophoudelijk
tegen twist en tweedracht onder de kameraden,
tegen slechte lectuur en slechte gesprekken.
Hier ligt dus Domlnicus Savlo’s heldhaftig
heid, dat hij geen groote daden zocht, maar
groot wilde zün in het alledaagsche en dan
nog In dien zin, dat het hem allerminst te
doen was om de grootheid, maar voornamelijk
en uitsluitend om de volmaaktheid, waarmede
hü zijn dagelljkschen plicht volbracht.
Is het worder, dat de Kerk Juist In dezen tijd
den eerbiedwaardigen Domlnicus ten voorbeeld
stelt aan de jeugd, die meer dan ooit behoefte
heeft aan een voorbeeld van heldhaftigheid.
Want heldhaftigheid is niet bepaald de grootste
deugd, noch van de volwassenen, noch van de
Jeugd. Opofferende liefde, gehoorzaamheid,
zelfverloochening, ziedaar enkele deugden, die
ons vrijwel vreemd zijn geworden en die Juist
Domlnicus Savio In perfecte mate bezat.
OnmlddellUk in verbend met de verklaring
van het Vaticaén staat de bedevaart, die de
Nederlandsche Saleslanen hebben georganiseerd
naar TurVn en Rome in September as. Daar
zal men het graf van den Eerbiedwaardige
bezoeken in de Basiliek van Maria, Hulp der
Christenen te TurUn.
De lezers van dit blad, die godsvrucht voelen
voor den heldhaftlgen Jongen u^ffurljn, en die
prijs stellen op een prentje vaJMLn. een rele-
kwle of een Nederlandsche rtMfflng van zijn
leven, kunnen dit alles verkrijgen bü de Paters
Saleslanen. Dr Kuyperstraat 12, Den Haag.
Mogen de Paters ervaren, dat de vereering
voor Domlnicus Savio werkelUk zoo sterk ver
breid is air, de heldhaftige Eerbiedwaardige dit
verdient. En da* is van groote beteekenls....
(mgeaonden Mededeeling).
34
Dit was met recht een kolfje naar Lucinda’s
hand en met een vergrootglas gewapend, sat
weldra zoozeer te genieten van de foto's, dat ze
niets hoorde van hetgeen Patty en de huis
houdster spraken.
.Neb ik dat niet wel Mrs. Yun?" vroeg hst
Jonge meisje, „dat u mü aankükt op een ma
nier, of u mü al eens eerder gezien heeft?”
.Neen, Miss, daar dacht ik toch niet aan. Ik
heb u nooit eerder gezien, voor zoover ik weet.”
„Het is ook heel onwaarschijnlijk, daar U,
zooals u zegt, nog niet lang uit Amerika terug
is, en ik er nooit van mijn leven geweest ben.
Maar dat is waar ook: Vader kwam hier gis
teren aanrijden. Misschien dat u mij zoo aan
keek, om te zien, of ik op hem leek?"
„Ik zie in het geheel geen gelijkenis, miss.
Sir George is blond en
„Zoo donker als een Zigeunerin! Neen, Ik
Hik niets op vader; en op moeder trouwen*
ook niet.”
■Neen?”
«Geen sikkepit! Moeder Is blond en zoo blank
In de dichte bosschen op de Zlatlbor-bérgen
van Joego-Slavië, waar nog talrijke beren, wol
ven en andere wildé dieren wonen, heeft men
een zevenjarigen knaap ontdekt, die tusschen
deze dieren leefde.
Na een opwindende jacht is het kind door
boeren gevangen. Het was geheel wild en beet
en krabte zonder pardon.
Aanvankelijk dacht men dat het knaapje
doof en stom was. omdat hU geen antwoord gaf
op hem gestelde vragen. Na eenlge dagen bleek
echter dat de knaap goed spreken kon.
Bij onderzoek bleek dat de knaap twee jaar
geleden door zijn moeder in het bosch verloren
was en na eenig zoeken had de vrouw haar
pogingen opgegeven in de veronderstelling dat
het kind door de wilde dieren was gedood.
Hü was echter in leven, voedde zich met gras
en wilde vruchten en somtijds stal hij ook
etenswaren in alleenstaande boerderijen. Na
eenlgen tijd raakte hij gewend aan de wilde
dieren, die hem nooit aanvielen en die hij
leerde te ontwijken door in boomen te klimmen.
De jongen wordt thans door doktoren onder
zocht om na te gaan in hoeverre zijn zintuigen
door het wilde leven zijn ontwikkeld en in hoe
verre zijn verstandelijke vermogens zijn ver
zwakt. ZUn moeder is in hechtenis genómen.
loof ik toch niet. Paps is altijd aoo sterk ge
weest. Zoudt u morgen niet even willen aan
komen? Dat moest ik u vragen in zijn naatn.
Het zal een heel kalme Zondag zijn; er is nie
mand anders.”
„Niémand anders? Néén?"
„O, Mr. Brabazon, meent U. Ja. die is-nog op
Capheaton. Ik vond het dwaas, om dat nu ver
schil te laten maken, dus heb ik gezegd, dat hij
maar liever blijven moest.”
„Herinnert u zich nog, wat u gisterenavond
tegen mü gesegd heeft,” fluisterde hij.
„Wat dan?” fluisterde zü terug.
„Dat ik maar eens raden moest, wat u tegen
hem zeggen zou.”
„Heb Ik dat gezegd?”
„En dat weet u ook wel. Maar vertel mij nu
eens liever: waarom hebt u „neen" tegen hem
gezegd?"
„Dat moet u zelf maar eens uitvinden."
En nu sou er zeker iets heel verwonderlUks
zijn gebeurd, als Lucinda niet tusschenbelde
gekomen was. Op dat kritieke oogenblik ver
scheen ze om tkn hoek va* het scherm en in
een ommezien wks Miss Carew de eenlge, die
op den: stoel zat.
„Wij moeten gaan," bracht het kittige gou-
vernantetje in herinnering, terwijl zU belden
een verwijtenden blik toewierp. „Misschien
wilt u zoo vriéndelijk zijn. Mr. Rutland, om
eens te kUken of Brown niet voor de deur staat
met het wagentje. Het is later, dan ik dacht."
Toen Garth weg was begon Lucinda herte
llend:
scherm,
eer hü
haar gevallen zou zijn.
Zóó gebeurde het ook: Even later kwam
Garth binnen, hU UéP om het scherm heen en
tooh schrikte hU nu niet zoo van haar als
toen. VrU kalm vroeg hU zelfs:
„Hoe komt u hier? U is toch niet alleen ge
komen? Is Sir George er ook?
en maakten gissingen omtrent de beteekenls
ervan. Daar ik op vorige reizen verscheidene
malen het „Campo Santo” bezocht had, wist ik
de beteekenls toevallig en legde haar uit. In
een kring schaarden de tourlsten zich om mij
been. WaarschUnlUk hadden zij nog niet veel
gereisd en vonden het dus vreemd en interes
sant om in het buitenland landgenooten te ont
moeten. Met een wel even helmelUke bedoeling
als Han gekoesterd had, maakte ik nu van deze
gelegenheid gebruik om ook de beteekenls van
andere beelden uit te legeen. Daarna nam ik
de tourlsten mee naar de kjelne gewijde kapel
len en liet hen vanaf een soort plateau hét
uitzicht bewonderen op de rij van graftombes,
die langs een weg naar boven als kleine kerkjes
en kapellen oprezen. Het marmer blonk in het
zonlicht.
Later, bij den uitgang van het „Campo Santo”
namen we hartelljk afscheid van de tourlsten,
elkander verder een prettige reis toewenschend.
Toen We weer op de tram stonden, ael ik:
.JU krijgt van mij geen vUftig sigaretten,
Han”. en tegen de anderen, „wel krijg Ik er
nu natuurlUk van jullie ieder vUftig.”
Zooals Ik vermoed had, veroorzaakte deze op
merking een hevig protest, doch ik hield
bU stuk en tenslotte wend toch ook mijn pres
tatie om menschen bezig te kunnen
erkend.
Inmiddels was het reeds laat geworden. Jam
mer. dat de middag zoo gauw om was. want
we hadden nog graag de oude kathedraal en
het schitterende interieur Van de „Chiesa Sant
Ambroglo” willen bezichtigen, doch moesten
dit nu maar voor een anderen dag bewaren.
We dineerden in de „Giardino d'Italia”. en
bespraken plannen, waar we den avond door
zouden brengen. Na den maaltijd wandelden
we vanaf de Piazza Corvetti de hoofdstraat
van Genua, de Vla Roma. op. Ons door de
menschendrukte heen bewegend, bekeken we
lichtreclames, tevens lettend op de interessante
Italiaansche typen, die we passeerden. Al spoe
dig hadden we ..Bellonl". het grootste cabaret
dancing van Genua, bereikt.
Binnen was reeds een talrijk publiek aan
wezig. ofschoon er, in verband met het vrij
vroege uur, nog niet veel gedanst werd. We
waren nog maar pas gezeten, of Fred was al
van ons tafeltje verdwenen. Even later zagen
we hem een schoone Italiaansche ten dans lel
den. Fred was een voortreffelijk danser, de Ita-
liaansche dééd echter niet voor hem onder. En
het leek wel, alsof zU al Jaren samen gedanst
hadden, zoo goéd wisten zU zich bU elkander
aan te passen.
De volgende dans, die aangegeven werd, was
een tango. Fred was de eerste, die zijn partner
haar den dansvloer bracht. En met een soe
pelheid. zooals wjj die tot nu toe nog niet van
hem gezien hadden, bewoog hij zich voort op
het rhythme der muziek, terwUl de Italiaansche
schoone zijn bewegingen met een artistieke ac-
•V*«*MM******M*«*gSMe*(*M((*S*SM9M*MMMM***(
ïDe I
weddenschap
er geheel In op. ^terwijl van
verwaanden.
BrabaronO, jou
kindl”
..Lucinda, als je zoo vreeseljjk lomp bent, zal
ik het aan moeder vertellen, en zeg alsjeblieft
geen kwaad van Mr. Brabazon, want die staat
bijzonder in de gunst bij haar.”
„Jawel, lomp!.... Weet je. wat ik Je van
harte toewensch: dat Je er je gerechte straf
voor krijgen zult. Had die armeGarth mijn
raad maar gevolgd en was hU weggebleven van
Capheaton! Toen Je dien nonsens vertelde, van
Mr. Brabazon te zullen aannemen, heb ik hem
gewaarschuwd, dat hU je uit den weg zou blij
ven."
„Ja. waarlUk? Dat Is heel Hef van je, maar
hU is toch teruggekomen, nietwaar?”
Er was geen tUd om te antwoorden, daar
Mrs. Yuli al met Lucinda's hoed en mantel
verscheen. Miss Gunn wenschte de huishoud
ster goeden-dag en de dapaes stapten in.
Er werd onderweg geen woord gesproken,
tot Patty zich ten slotte wat naar haar gouver-
toeboog en zei:
„Luclnda, Je moest heusch toch Je humeur
wat beter in bedwang houden. Hli Is niet eens
goeden-avond komen wenschen. Je zag er soo
„verschrikkelUk" uit. dat hU Je zeker niet meer
durfde naderen!"
p Zondag 9 Juli heeft het Vaticaan de
f I afkondiging gegeven van het decreet,
waarbU de vUftlen-Jarige Domlnicus
Savio verk aard wordt de deugd op heldhaftige
wijze te hebben beoefend.
Domlnicus Savio was een leerling van den
zaligen Don Bosco, zoodat hl), zoo niet als Za
lig, dan toch als Eerbiedwaardige zijn leer
meester bsnadert.
Het is vooral de Congregatie der Paters Sa-
lesianen, die zich over deze verklaring van het
Vaticaan mogen verheugen. Trouwens: reeds
geruimen tyd werd dit uitverkoren kiiPl niet
alleen door de Paters, maar ook door het ge-
loovige volk vereerd.
Het „geval”, dat de vergadering der Riten
hier te behandelen had, is een niet alledaagsch
geval. Het is zelfs een zeer bUzonder, wamt de
vergadering had te onderzoeken in hoeverre de
eerbiedwaardige knaap de deugd op heldhaftige
wijze had beoefend. Een Jongen dus, een school
jongen zelfs van vijftien Jaar! De eerste vraag,
die zich opdrong, was. of de heldhaftigheid op
dezen leet'Vd wel mogeHjk was. Deze vraag'
werd nooit gesteld, wanneer de zaak van een
jeugdigen martelaar, werd behandeld. De mar
teldood zelf Immers en er zUn veel Jeugdiger
martelaars geweest dan Domlnicus Savio is
reed» een bewijs op zichzelf. Hierop kan zonder
veel moeite een heiligverklaring volgen. Maar
in het geval van dezen heldhaftlgen knaap had
men met oen veel ingewikkelder proces te doen.
De levensloop van Domlnicus te zeer bUzon
der geweest. Reeds op zevenjarigen leeftijd
mocht hü zU» eerste H. Communie doen. Dit
beteekent reeds een bUzonder voorrecht, want
dit geschiedde in het Jaar 1850. Dit hield ten
nauwste verband met aUn milieu en zUn werk
zaamheden. Don Bosco had hem n.L aangeno
men in zijn Oratorium té TurUn en het was
voornamelijk de H. Eucharistie, die de aan
dacht van het kind had. Don Bosco Immers
was de man. die lang voor de gedachte der
veelvuldige Communie van Paus Pius X aan
deze veelvuldige Communie werkte met al den
Üver en si de Hefde, die dezen jeugdapostel
steeds hebben geteekend.
Spoedig had Don Bosco een groep engel
achtige jongens om zich heen verzameld, die
zich zoo veelvuldig mogelijk spijzigden met de
H. Eucharistie. Een van de bekendste onder de
jongens wes Domlnicus Savio, wiens leven met
dat van nog twee andere Jongens door Don
Bosco is beschreven.
Voor hij in het Oratorium intrad, woonde
Domlnicus in Murialdo en in Castelnuove. Op
den dag van zUn eerste H. Communie maakte
hU verschillende voömemens, nJ. om dikwUls
te biechten en te communlceeren, aoo dikwUls
als zUn biechtvader het hem zou toestaan; om
de Zon- en feestdagen te heiligen: om als zUn
eerste vrienden te erkennen Maria en Jezus en
ten slotte om Uever te sterven dan te zon
digen. Zijn godsvrucht en zUn gehoorzaamheid
trokken algemeen de aandacht en nooit be
klaagde hU zich over een valsche beschuldiging.
Maar op dien leeftUd. of liever, zoolang hU op
eigen gelegenheid de deugd beoefende, voelde
hU zich gelUk aan alle andere kinderen. Dit
veranderde, toen hU Don Bosco had leeren
kennen. Vanaf dat oogenblik groeide in hem de
overtuiging, dat hij op een bijzondere wU*e
door God was geroepen om een heilige te woe
den. HU wilde, zooals hü verklaarde, een heilige
worden, geen buitengewone heilige, die zich
door groote dingen zou onderscheiden, maar
een heilige van alledaagsche zaken, een heilige,
die volmaakt wilde zün in de kleine gewone
dingen. Voorwear geen simpele taak!
De gehoorzaamheid aan Don Bosco was voor
beeldig. Wanneer hü zich voorneemt zich te
versterven, geeft hü dit voornemen direct op,
zoodra Don Bosco sün toestemming niet geeft.
van tint, dat sommigen het er wel voor hou
den, dat ze zich blanket. Ze ziet er dan ook nog
zoo Jong uit, dat u nooit zoudt kunnen begrij
pen, dat zü al een volwassen dochter heeft.”
,Jdrs. Yull. wat is dit voor een eigenaardig
gebouw?” vroeg Lucinda Ineens.
De huishoudster trad weer wat dichter aan
de tafel en gaf eenlge toelichting bU de foto.
Patty stelde daar niet bijzonder belang In en
was blü. toen de thee binnenkwam.
Nadat zn echter een kopje thee gedronken
had, vond ae het weer even saai, want Lucin
da's belangsteling in al wat Amerika betrof,
was niet te verzadigen.
Patty deed nu precies, wat zU gedaan had op
den eersten dag, dat zü op Ryecroft was ge
weest: ae ging naar de hall, klom in een van
de reusenstoelen en installeerde zich daar
kalm tusschen een hoop kussens.
„Komt hü nu, dan zal ik hem weer net zoo
doen verschrikken als toen." dacht *ü- „Wat
was hü boos, toen hü struikelde over het haard
kleedje, en hoe verbaasd koek hu op, toen ik
tegen hem sprak!”
Zü had nu nog vóór, dat de reuzenstoel aan
drie züden ingesloten was door een hoog tocht-
hü haar niet ontdekken aou,
hierom heen geloopen en bUna over
on dit blad zttn Ingevolge de veraekeringevoorwaarden tegen t Dfiftfi bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bij een ongeval met f O Cfk bij verllee van een hand f IOC oU verlies van ssn f Cfk by sen breuk van f Jfk
ongtaallen verseberri voor een der volgende ultkeeringen t JUUU.“ verllee van belde armenTbelde beenen at belde oogen f r D(/«_ doodelyken afloop I LvVt’ een voet of een oog f duim of wijsvinger I OU» been of arm f Tf
„Neen, maar Luclnda Wel. Paps had waar-
schUnlUk zün sigarenkoker laten liggen, toen
hü gisteren hier was geweest.”
,4k weet niet, dat hü gisteren hier geweest
Is,"
„Ja zeker, hü dacht, geloof ik. dat u weer een
dag vrüaf had op de fabriek. In leder geval,
hij heeft hier zün sigarenkoker laten liggen en
dus zün wü dien komen halen. Luclnda is bü
Mrs. Yuli in de kamer. Die HJkt ons belden een
heel geschikte persoon."
„Daar ben ik blü om. Ik ben ook seer /net
haar Ingenomen. Ik begrijp nog niet, waarom
ze mü elgenlük niet verteld heeft, dat Sir
George hier gisteren is geweest, maar ik zal
het haar eens vragen. Wat doen ze daar sa
men?”
,^e beküken foto's en praten over Amerika.
Luclnda toont een belangstelling, of re van
plan is. er de volgende week heen te gaan. Ze
zullen nog wel niet uitgepraat aün."
weet niet, hoe klein u lükt in dien groe
ten stoel. Herinnert u zich nog wel dien eer
sten keer toen ik er u in vond zitten?"
„Of ik mü dat nog herinner! Ik dacht er
Juist self aan, toen u binnenkwam."
Hl) ging op een van de breede armleuningen
zitten en had van daar een prachtig gezicht op
Patty, verschanst tusschen haar muur van
kussens.
„Hoe staan de zaken op Capheaton?” vroeg
hjj na een pauze.
„Och. zooals gewoonlük: Paps schünt dien
aanval weer te boven. Moeder was bang, dat
be* ren het hart kwam. Met u. Maar dat ge-
RVd u met een kleine auto
Of een motorfiets op straat,
Zorf dan altijd, dat uw elaron
Herrie schopt in groot formaat!
Als een fietser voor u uit rijdt,
Of wanneer dit niet gebeurt!
Maak steeds herrie als een zeeleeuw,
Die zijn middagmaal verscheurt.
Ligt een kruispunt of een zijstraat
Nog een mijl van u vandaan,
Kondig dan door luid getoeter
Uw gewichtigheidje aan!
Rijd u met een gróóte auto.
Maak het tot uw liefste sport,
Dat de kleinere collega
Danig overtoeterd wordt!
Maak een herrie als een oordeel,
Nog het liefste aan een stuk,
Houd uw vingers op den claxon.
Maar met permanenten druk!
Vul de straten met getoeter.
Met lawaai van prima soort,
Zorg, dat men uw auto altijd
Op een reuze afstand hoort....
Noen, het hoeft niet aangemoedigd!
Zóó reeds is het, inderdaad.
Het lawaai is oorverdoovend
Van de banjers van de straat!
Maar de échte autorijer
Claxont enkel waar het móet.
Want voor nöódeloos getoeter.
Daarvoor rijdt hij toch te goed!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
-j--. aar heb ik een behoorlijke winst mee be-
J haald," zei Han. „twintig sigaretten heb ik
uitgedeeld en Ik krüg er van jullie hon-
derdvüftig terug.”
Han had geiyk. Geen van ons had aan de
weddenschap gedacht, die we eenlge dagen ge
leden aangegaan hadden. We hadden tegen
elkander zitten bluffen en toen had Han voor
gesteld. dat degene, die in staat zou zün- een
gezelschap vreemde menschen. bestaande uit
meer dan tien personen, langer dan vüf minuten
bezig te. houden, van elk der anderen een doos
van vUftig stuks sigaretten zou krügen. Den
eersten dag in Genua zou de eventueele’ winnaar
van zün kunnen blük moeten geven. Fred, Fons
en Ik hadden dat goed gevonden.
En nu zoojuist, voordat we er erg in hadden,
had Han de weddenschap al gewonnen. In een
der vele züstraatjes van de Vla del Campo, zoo n
straatje, georneerd met waschlüntjes, waren we
terecht gekomen in een leuk straat-tafereeltje
Direct had Han zün fototoestel Ingesteld om
er een kiekje van te maken en onmiddellük
stroomden toen de nieuwsgierigen toe om van
het foto nemen getuige te zün. Nu pas begrepen
we, waarom Han toen zoo getreuzeld had. Hü
begon met de menigte, waaronder zelfs verschei
dene volwassenen, toe te spreken. Dit ging met
vele moeilükheden gepaard, daar het grootste
gedeelte van Han's Italiaansche vocabulaire wel
bestand uit de getallen van één tot twintig.
Daarna deelde hü een handvol sigaretten uit en
zag zoodoende kans een groepje Jongens zoo op
te stellen, dat er een aardige foto van gemaakt
kon worden. Bü het nemen van de foto treu
zelde hü toen zoo lang, dat de geheele groep
nog eens opnieuw opgesteld moest worden. Ten
slotte was de foto genomen en klitte de Ita-
llaansche Jeugd om Han heen, die naar alle
kanten beloofde, dat hü ff druk ken van de foto
op zou sturen. De adressen, die hem hiervoor
cpgegeven werden, scheen hü zoo maar uit zün
hoofd te kunnen onthouden.
Dat Han dit alles gedaan had met de helme-
lijke bedoeling er honderdvüftlg sigaretten mee
te verdienen drong nu pas tot ons door.
We wandelden verder door de Via San Lucia
en besloten, het was een mooie Zondagmiddag,
het even buiten Genua gelegen „Campo Santo"
te bezoeken. Op de Piazza de Ferrari stapten
we op de tram en binnen een half uur hadden
we het „Campo Santo dl-Genoahet om zün
pracht over de geheele wereld beroemde kerk
hof, bereikt.
Op onze wandeling door de galerüen van het
.Campo Santo” maakten we kennis met een
groepje Hollandsche tourlsten. Ze .^tonden te
Juist toen Robbie dit reide, zag hü,
dat een van de zeeleeuwen den hoed
van Freddy op zün neus balanceerde.
,2ie je wel. dat ik nog niet zoo'n
slechte springer ben alv Je denkt,"
zeide de zeeman
„Wou je nou zeggen, dat Je dat
expres hebt gedaan, opdat de zee
leeuw Jouw hoed aou opvangen?”
vroeg Robbie.
^Ja. dat heb ik gedaan,”
Freddy, „want de aeeleeuw kende bet
kunstje al heel lang."
Hü hield den arm om Je heengeslagen."
.4a, waarlük?”
„Doe nu maar niet, of Je dit niet weet.”
.Neen, doe JU dat Uever, Luclnda!" zei Patty
lachend.
„Zeker, nu moet je er nog om lachen ook,
hè?”
„Wel, natuurlük. Het was Iets heel aardigs,
dat hü zoo den arm om mü heengeslagen hield.
Eeriyk gezegd, dacht ik nog, dat hü mü kussen
zou ook. Dat zou hü ook zeker gedaan hebben,
als Je ons niet zoo wreed had gestoord. Ik heb
gemaakt, dat hü zoo dol op mü is. dat hü al
het andere er om vergeet; dat hü zich niet
eens meer herinnert, hoe rijk ik ben. en hoe
arm hü is. Hü heeft het geld van oom Batch-
ford totaal vergeten en het voorname huwelük.
dat ik kan doen, als ik dit verlang. Hü wilde
het niet vergeten; hü deed zelfs Ajn best, het
te onthouden; maar ik heb gezorgd, dat hij
alles om zich heen vergat behalve mü- En hü
is dwaas genoeg, om te denken, dat ik dit ook
zal vergeten; dat is nog het mooiste van de
grap. Hü zal half waanzinnig warden, als Ik
met Iemand anders trouw. Denk je ook niet?"
Lucinda was maar klein, maar nu zü zich in
het vuur van haar verontwaardiging hoog op
richtte, leek zü büna lang en riep:
..Dus déarom lach je?.... Daarom beschouw
je als „een grap", wat de ernstigste zaak ter
wereld voor Je moest zün. als Je maar verstand
en hart bezat I Opzettelük heb Je dus dien ar
men jongen Al die maanden om den tuin ge
leid, Ja. ik ben niet blind. om. als je ge
noeg had van het spelletje, hem gewoon te la-
curatesse volgde.
Ze wisten de be
langstelling van
hét publiek zoo et
boelen, dat ze al
leen bleven op
den dansvloer.
Sommige toe
schouwers gingen
alle kanten uitroepen van bewondering klon
ken, het méést wel vanaf de balustrade.
Toen de dans ten einde was. werden de slg-
norina en Fred met een applausje gehuldigd,
hetgeen Fred wel 'n weinig verlegen maakte. Dan
bracht hü met de groote hoffeHjkheid hem
eigen de Italiaansche weer naar haar chape
ronne terug.
„Wel", zei Fred, toen hü zich weer bü ons
had gevoegd, „hoeveel sigaretten krüg ik
nog?" Dat was inderdaad een probleem.
„Ik geef geen honderdvüftlg sigaretten weg",
zei Fons. zelf schrikkend bü dit denkbeeld,
wel vUftig, die moeten jullie dan maar ver-
deelen.”
We stapten op. Een bezoek aan „Ferrari",
de tegenover „Bellonl”, eveneens aan de Vla
Roma gelegen dancing, mochten we voor dezen
avond niet overslaan. Er heerschte een gezel
lige stemming en weer werd er gedanst, nu
door ons allen. Tot een der nummers van het
programma werd aangekondigd. Een danseres
trad op. Al gauw kreeg Fred te hooren, dat dlt
dansen toch nog heel iets anders was.
keerden we ons tot Fons. die als eenige verlle-
de weddenschap was overgebleven en
dit in zün gelaatsuitdrukking merken Het.
„Waarom zing Je niet?" vroeg Han. Fons
küken naar een bUzonder mooi beeldhouwwerk ging er altüd prat op, dat hü een goed zanger
was. Hoewel ongeschoold, had hü een goede
stem.
„Aan boord zing Je den geheelen dag en hier
durf Je niet”, begon Fred nu. „en laatst vertelde
je nog, dat je met zingen elgenlük je carrière
was misgeloopen. Allicht, op die manier kom
Je er nooit."
Deze opmerking van Fred bracht Fons tot
het doen van dingen, die hü anders zeker niet
gedurfd zou hebben. Want toen het dansnum-
mer was afgeloopen stond Fons op en liep re
gelrecht naar den ingang tot den dansvloer.
Daar stond Fons. Hü begon met „Signori e
slgnorinl", de rest van zün Inleiding ben ik ver
geten. ofschoon ik nog wel geloof, dat alleen
wij het Itallaansch van Fons konden verstaan.
Dgn zette hü In met „Het smartUed van Pal-
jasso. Eenig rumoer in de zaal luwde onmid
dellük. Fons zong goed, doch vooral de zuiver-
HoUandsche tekst scheen het publiek te boeien.
Toen zün zang ten einde was. kon
even een speld hooren vallen, zoo stil bleef het.
voordat een hartelük applaus losbrak. En dan
kwam de zangeres, wier beurt het elgenlük ge
weest was om op te treden, naar Fons
reikte hem de hand en even later werd Fons,
ten aanschouwen van het geheele publiek, door
een paar frissche roode Hppen die niet afgaven
gekust. Wü allen zagen het en zelfs Fred keek
er jaloersch naar.
Schuchter stevende Fons weer op ons ta
feltje toe en even achter hem aan kwam de
chef van „Ferrari” en vroeg, of we voor reke
ning van de zaak iets wilden gebruiken. Dit
verzoek werd gaarne ingewilllgd.
,Nu hebben we allemaal de weddenschap ge
wonnen”, zei Fons.
„En kan leder van ons zün eigen sigaretten
oprooken”, voegde ik hier aan toe.
„Ja", zei Han. een beetje spütig. alsof
dacht aan de gulheid, waarmede hij dien mid
dag zün sigaretten, met het oog op de te be
halen belooning, had uitgedeeld.
ten loopen. O, ik zou het niet hebben wUlen
gelooven, als ik het niet zelf met eigen oogen
en ooren gezien en gehoord '*ad. Je bent dus
van plan. Garth Rutland op te geven voor dien
kouden. verwaanden, houten Klaas van een
ondeugend, harteloos
I
