Honger en ellende in Amerika
Inededartdddve
Doorzitten J
bij Wiel rijden
PUROL
w^Aaal uan den daq
a yr eneer Dubois woont in een lief hulsje-
1V1 met"v66r'en"ac**ter-tuln, ergens in een
HITTE
ROBINSON CRUSOE’S AVQNTUREN
Het Geheim
van
Sir Carew
Ongeloofelijk goedkoop
I De
ZATERDAG 22 JULI
J
Droevige tafereelen
N|
Thomson mitrailleurs
Sov jet-W ereld-Atlas
Oude beeldhouwwerken
Lenin’s standbeeld
gevonden
Zakelijk zijn aan de
loketten
V reemdelingenbezoek
aan Rusland
Japansche stap in
Australië
EENS: LUILEKKER
LAND
c
B.«
bes
on>
’it
WO
A.
Than» armoede en groote ellende
ook by hen, die vroeger
ryk waren
I overbuurman
Een product van de Pharm. Fabriek A. Mijnhardt - Zeist
Doos 20 ct Tube 35 -ct Zéér groote tube 60 ct
3
ae^te^r^ ^ik^l' StS
maken, als ik maar ksm. Ik zal blij zUn, als ik
dit pak van het hart heb. want dag en nacht
heeft het mü gekweld, sinds ik wist van het
testament van oom Batchford. Maar wat kon
Ik doen, zoolang Ik haar beiden niet de waar
heid had verteld? O. Je aoudt meelUden
met mjj hebben, als je wist, wat een strijd ik
heb gehad! Het Is verschrikkelijk geweest.
afeehuwelUk! Het heeft mü büna waanzinnig
gemaakt, want ik ben van nature een eerlijk
man, dit kan Ik met een gerust geweten zeg-
Alle dhonné S ongevallen veraikMd^voor^'e^^er volgends ultkeerlngenf3000. verUea*van a^znen^^^kle beenen of belde oogenf750. doodelUkm* afloopfZSO- een voet of een oog f 12S,~ duim of wijsvinger f 40.- andwrsn" ving»
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
- I
En het werk nog
Maar je moet niet
Loket-varia
zeeman zag met de lepelaars. „Hoe
lang moet jij ae nog hebben?"
„Ik ben Juist bezig eenlge planken
ivy.
i
i
4
zei
gaan
c
i
I
Bj
he
1st
door midden te sagen en de lepelaars
brengen ze voor me weg,” legde Freddy
Uk heb Muriel en Madge noodig om
thee te zetten,” zei Ivy, toen ze den
Vrijdag uit
„Dat la goed, maar niet te lang meer
want het ia tijd voor de thee,” aelde
(Nadruk verboden)
11111 f iiimiiiimiu
B
a
c
Aan een loket In de binnenlanden:
,JCa’J hier postzegels krlegn??”
„Jawel wat wenscht u?“
„lek wol ien stootersche proea hélt.”
Als de ambtenaar deze toch zoo duidelijke
bestelling niet dadelijk begrijpt, komt een derde
ter hulp:
„Ie mot ien derdehalfstuversche aègel veur
't Poepenland hè"n.”
(Ingezonden Mededeellng)
ien klam;
maar weer
komt
<3
vai
Be
DU
so>
4
k
di
le
n-
w
«1
H
m
iz
le
s
v
v
r
h
I
Oe
EN
mei
Bui
te
f*
n<
ot
dl
h<
(1
m
er
Hl
ba
bli
de
to
ale
,ed
ecl
bij
vo
we
vo
m<
eir
1
•K
1
he
sta
bo
en
Ha
ZU
he<
ore
bet
WM
Dit
int
WW
1 V
bui
gl
over-
o
„Ik heb niet meer dan een minuut
noodig," zei Freddy, terwijl hü de zaag
na keek.
Maar toen hü weer begon te sagen,
deed hij het zoo haastig, dat hij niet
zag, wat hij deed en hij greep In plaats
van een plank den snavel van Madge
beet.
Robbie trok hem aan de mouw.
„Wat wil Je gaan doen. WH Je Mad-
ge’s snavel doorzagen?" vroeg hij.
„Goede genade, dat hoop ik niet,'*
telde Ivy zich haastende om bijstand
te verleenen.
„Ik zou nooit zoo’n stommiteit heb
ben begaan als Je me niet zoo gehaast
had om thee te komen drinken," zelde
Freddy Vrijdag.
(Maandagavond vervolg)
ROBINSONschoenen: Ongeloofelijk sterk
TOKIO. 31 JuU (V.D) In de Japansche pers
verschijnen verscheidene berichten over een
beweerde anti-Japansche beweging in Australië.
Volgens deze berichten zouden de Japansche
kolonisten bij hun werk zeer worden gehinderd.
Bovendien zou het in verschillende steden tot
anti-Japansche betooglngen zijn gekomen. Het
Japansche ministerie van buitenlandsche zaken
heeft besloten diplomatieke stappen te Mel
bourne te ondernemen
nraniiitiuMMiiBniii:
In
Mj
Oa
MOSKOU, 31 JuU. (VU). Op 3 Augustus zal
te Odessa het 33 000 ton groote Ita liaa nsche
sa. Jtoma” blnnenloopen. Aan boord bevinden
zich verscheidene honderden Italianen en
Amerikanen, die een bezoek aan Rusland zullen
brengen. Te Odessa en te Moskou sullen zij
bijzonder feestelijk worden ontvangen.
De Amerikaansche justitie heeft thans een
onderzoek ingeeteld naar het lot van een 600-
tal Thompeon-machlnegeweren, welke gerul-
men tijd geleden in beslag zijn genomen op een
schip, waarmede zü naar de repubUkeinen in
Ierland gesmokkeld zouden worden.
Deze Thompsongeweren zijn korte, vol-auto-
mattsche geweren met een pa troon trommel en
zijn het geUefkoosde wapen van de Amerikaan
sche onderwereld. Zij waren OA het voornaam
ste wapen bij de bekende slachting op 8t Vs-
lentijn's dag in 1928 te Chicago, waarbij acht
personen werden gedood.
Het schijnt vrijwel vast te staan, dat een aan
tal van de In beslag genomen wapens op on
verklaarbare wjjze In handen van de bandieten
is gekomen.
De verkoop van het wapen wordt In geen
van de Amerikaansche staten bij de wet ver
boden, hoewel in verschillende staten het bezit
ervan met zware straffen wordt bedreigd.
heelemaal niet aan
hielden veel van
va
pUROV
„Zoo heb Ik u ook leeren kennen. Sir George.
Het was dus in Plymouth, dat uw dochtertje
stierf?”
«Ja. in Plymouth. Sir George leunde achter
over in zijn stoel en het kostte hem blijkbaar
moeite, met zijn biecht te voorschijn te komen,
ofschoon bet hem toch ook weer zooveel ver
lichten zou, sooaJs hü zei. Wü waren buitens
Plaats der handeling: spaaroankloket op een
gioot kantoor.
De werkzaamheden verbonden aan het geheel
afbetalen van een spaarbankboekje zijn juist
afgeloopen. Tot slot telt de ambtenaar een
bedrag van eenlge honderden guldens plus zoo
veel centen uit.
De ex-lnlegger keurt bankbiljet na bank
biljet en als hij het geld eindelijk heeft nags-
teld, zegt hij:
,4a, t klopt, 1 Is er nog. Berg t nou maar
weer op....”
....De formaUtelten, verbonden aan het uit
geven van een nieuw spaarbankboekje aan
iemand, die „inlegger wenscht te worden.” ne
men een aanvang.
En het publiek achter in de rjj moppert over
ambtenaren „die haast niet ópschieten”....!
van niks. God weet, was
Roomsch! En om het dan
hè? Nee, dat was niet fijn.
Voor het op te richten standbeeld voor Benin
in de haven van Leningrad zijn U0 ontwerpen
ontvangen. Dit standbeeld, waarvoor het geld
door openbare Inschrijvingen Is verkregen, zal
ongeveer 100 meter hoog worden.
Welk ontwerp ook door de autoriteiten geko
zen zal worden, het zal In leder geval niet ds
goedkeuring van Lenin wegdragen, daar desa
op zijn sterfbed heeft verzocht geen stand
beelden voor hem op te richten, doch het daar
voor beschikbare geld te gebruiken voor het
oprichten van scholen en kindertehuizen.
IVOROL
heerscht honger In Detroit, eens een van de
welvarendste steden op de wereld. Wie een ar
beider noodig heeft, ziet een leger van duizend
arbeiders op zich toekomen. Millloenen werk-
loozen loopen rond, niet wetend wat te beginnen.
De auto's kosten een krats. Vroeger had één
op de vier Inwongrs van Amerika een auto
Thans moet men moeite doen om een auto
voor enkele dollars kwijt te raken. Honderden
wagens staan bulten de steden op de kale ter
reinen, daarvoor bestemd en zij dienen alleen
nog maar voor de daklooeen, die er hun nacht
komen doorbrengen en althans tegen den regen
beschermd zijn
Dit zijn enkele tafereeltjes. Zoo zijn er vele.
Zeker, de nieuwe president der Vereenlgde Sta
ten zoekt ijverig naar middelen om verandering
in den toestand te verkrijgen, maar zelfs wan
neer hem dit zou lukken, welk een verschil dan
nog met vroeger.
Er zijn altijd menschen geweest, dledenonge-
hoorden voorspoed, waarin Amerika steeds ge
leefd heeft, als een voorspel sagen van de el
lende, die komen moest. WU weten niet of zU ge
lijk hadden, maar wel weten wü, dat de Ame
rikanen jarenlang heftiger met hun dollars heb
ben gesmeten dan voor een sterfelijk mensch
goed zan sün. Daarom vinden wü het allerergste
gevolg van de wereldcrisis niet dat de mllllon-
nalrs geen milllonnalr meer zijn, maar dat zü.
die vroeger een rustig bestaan hadden, thans
honger moeten lUden, zonder dat hulp komt
opdagen, zelfs van hen. die nog millloenen heb
ben. En wanneer zal de hoop herleven?
41» een hatelijk refrein
Ddn, geloof maar, dat de menschen
fn Min hdrt tevreden zijn!
MARTIN BERDEN
Alt de menschen loopen klagen,
Dat het zoo niet langer ffaat,
pi te smelten
raat;
I
B-
Bc
van bestemming opt Waar moet die brief heen?”
„Naar opoe tuurlük!" Ze weet echter niet waar
opoe woont.... En zoo gaan de kostbare minu
ten verloren, terwijl de rU groeit....
Na haar verschUnt een heer voor het loket
HU trekt op gijn gemak zUn handschoenen uit.
legt deae met den wandelstok uiterst .oer zich tig
neer, haalt nóg voorzichtiger een bril te voor-
schUn, zet dien met onbegrUpelUken tegenstand
van liet voorwerp zelf op, vindt na lang zoeken
in een van zijn sakken een opschrijfboekje, bla
dert daarin een poosje enO ja. hier heb
ik het”.... dan volgt eindelUk. eindelijk de be
stelling: 3 postzegels en gros.... De rU is al
wéér gegroeid z
Weer een ander komt met een heele serie
vragen en toont daarbij elk gemis aan logica.
De toch al opstandige rij wordt steeds langer,
het ongeduld groeit.
Dan zUn er nog de menschen. die eiken dag
correspondentie te verzenden hebben en ook
élken dag weer de wandeling naar het post
kantoor ondernemen omjuist zóóveel post
zegels te koopen. als ze voor dien eenen dag
strikt noodig hebben! Gelük een kellner met
een stapel borden, komen zü met hun corres
pondentie aan het loket, nemen alle ruimte in
beslag, dreunen een elndelooze verlanglijst af
hebben ondertusschen het noodige te vragen
en blokkeeren zoodoende het loket voor gerul-
men tijd Morgen, op denzelfden rijd, komen ze
wéér
Dat zijn slechts éénlge voorbeelden, maar zoo
ZUn er nog talloose te noemen, waaruit u over-
duldelltk zou blijken, dat de stagnatie aan de
loketten voor een niet gering deel is te wijten
aan gemis aan medewerking van het publiek
zelf!
Aan het loket moet u zakelijk zijn u staat
daar niet alleen in uw eigen tUd, maar ook in
dien van dengene, die achter u staat Heeft u
iets te vragen, doe het dan kort maar duidelUk.
Indien u zich de gemakkelUke tariefboekjes
aanschaft kunt u veel vragen voorkomen. Zorg
voor gepast geld en reken zooveel mogelUk zélf
uit, wat u betalen moet. Koop, indien u dat
schikt, een hoeveelheid postzegels e.d. tegelijk,
of schaf u een of meer van die practische post-
segelboekjes aan, opdat u den volgenden dag
niet wéér naar het postkantoor behoeft. Kort
om: help, zooveel als in uw vermogen is. mede
om tot een vlotte afdoening van zaken te ko
men.
Dat is in uw eigen belang, in het belang van
uw opvolger in de rü en in dat van den dienst,
wat ten slotte weer üw belang is.
En dan nog dit: bedenk, dat de postambte
naar achter het loket voor onnoemelijk veel
puzzles komt te staan hU is ook ..maar" een
mensch!
I Zonnebrand, Smstten en Stukloopen van Huid
I an Voeten, versacht an genaast man met
Doo» W4O.. 90 Twbe «0 <t
Btj Apotb. ea Drogtaiaa
U lezen in het „P.T.T.-Nleuws”:
Heeft u wel eens opgemerkt, met hoe
veel geduld de menschen in dezen
Jachtenden rijd nog voor een bioscoop, een
theater of sportterrein in de rü kunnen staan?
De Sovjet-regeering heeft een redactle-com-
mlssle benoemd voor t samenstellen van den
grooten Sovjet-wereld-atlas. Dez eatlas zal de
ontwikkeling der Sovjet-Unle, haar natuurlUke
rUkdommen en het opbloelen van de Industrie
en cultuur der Sovjet-Unle aanschouwelUk
voorstellen en tegelUkertUd een uiteenzetting
geven van den stand van de wereldeconomie.
Tot de leden dezer redactle-commlssle behoo-
ren vooraanstaande politici en economen, oa-
Boecharin, Lunatsjarskl, Karl Radek en leden
van wetenschappelUke faculteiten van eenlge
unlverslteiten.
„En zoo heeft u het dus ook volgehouden?"
„Ja, want het ging ook zoo heel gemakkelUk.
Niemand wist van het geheim af. behalve Mrs.
YuU, en die zou het ook zonder beloonlng of
omkooperU hebben bewaard. Maar toch achtte
ik het beter, als de goede vrouw niet hier in
het land bleef. Nu gingen haar zaken in Ply
mouth niet zoo heel best en had zü familie in
Canada, die er al lang op aangedrongen had.
dat zij toch ook daar zou komen, soodat het
haar nu ook een uitkomst wfs. als Ik haar
overtocht wilde betalen. Ik was niet rijk, moet
Je denken.”
.En nu. Garth." ging de baronet voort, met
een zwaren zucht, „valt er niet veel meer te ver
tellen, althans niet‘veel, dat je niet zelve kunt
InvullenEen Uejjpr schepseltje dan Patty
heeft er nooit bestaan, wie haar ouders dan
ook geweest mogen zUnIk zag, dat je liefde
voor haar opvatte en zU voor Jou. en kwelde mU
al met de gedachte, wat er gebeuren zou, als
je de waarheid wist. Ik had meer vertrouwen
in je moeten hebben, beste jongen. zU heeft
jo"i lief, JU héér en dat is Immers voldoende
Maar ik kan je niet zeggen, wat ik geleden
heb. toen ik van het testament van oom Bateh-
hoorde. of wat er in mU omging, toen ik dien
brief kreeg, dat mUn nichtje naar Engeland
kwam
Sir George had gesproken, of hU aan Vaabtl's
tegenwoordigheid niet meer had gedacht
.De schok, dien het mU bezorgde, toen ik
hoorde, dat Mrs. Yuli op Ryecroft was, gaat
alle beschrijving te boven. Ik ging haar opsoe-
ken, om haar te waarschuwen, dat zU mijn
trekken, toen ik mij In een armoedige straat
bevond en bUna struikelde over een vrouw, die
bU den rand van een stoep lagEr stond
een lantaarn vlak bU: zU was zeker gevallen, in
haar poging, om zich daaraan vast te houden.
En ik boog mU over haar heen, om te zien, of
zij beschonken of bezwijmd was.... Haar oogen
stonden strak en waren wUd-open en. aoodra
Ik haar aanraakte, werd ik gewaar, dat zU dood
was Het volgend oogenblik zag ik, dat zU
een pakje in de armen hield: een baby.... O,
Garth, wil je wel gelooven, dat ik half-betoo-
verd was, toen het kind naar mü keek, met
oogen als die van onze overleden kleine Ik
beraadde mU geen oogenblik, maar dacht al
leen, dat hier een kindje was, dat mijn arme,
doodzieke vrouw misschien het leven zou kun
nen redden. Dus nam ik het pakje bU mij en
nauwelijks had ik dit gedaan, of ik zag door
den nevel het licht van een lantaarn en wist,
dat er een politieagent in aantocht was. Ik had
nog juist den rijd mU m een portiek terug te
trekken, toen er twee nachtwachten aankwa
men. die de vrouw bU het licht van de lan-
tam zagen liggen.”
Bir George hield andermaal op en soo leven
dig was zUn herinnering, dat hü zich het voor
hoofd moest afwlsschen, eer hij weer, nu op
Kalmer toon, voortging:
..Als ik nog eenlgen twijfel mocht gekoesterd
hebben, dat het ongelukkige schepsel niet dood
was, dan sou. hetgeen ik die nachtwachten
hoorde zeggen, mjj daarvan wel overtuigd heb
ben: ze scheen hun geen onbekende te ziln. Op
een baar werd zü weggedragen en je kunt je
buitenwUk van de stad, waar nog een paar
honderd van dezelfde huisjes staan. Het tuintje
is keurig verzorgd, net zooaj» alle andere tuin
tjes en meneer Dubois is, evenals alle menschen
die daar wonen, heel gewoon. HU is de veertig
gepasseerd en het droge ambtenaarsleven heeft
hem gevormd tot een zeer correct, zeer punc
tueel man. Er is één ding, dat hem steeds ge
hinderd heeft en dat is sün kleine gestalte
Reeds in sün jeugd en in de Jaren dat hU achter
zijn eerste glas bier zat, heeft hü gegolden voor
„onder de maat". En toen Amor in een dolle
bul hem verliefd deed worden op de forsche aan
staande mevrouw Dubois hebben sün vrienden
hem duchtig voor den gek gehouden.
Dat „onder de maat” sün gaf hem een ge
voel van onmacht, maar wat kon hü er aan
doen? Het was Met zün schuld. En dat hü ver
liefd werd op een jongedame van flink postuur,
kon hü toch zeker ook niet helpen! En dat hü
met haar trouwde, kon heiA
gerekend worden, want ze
elkaar
Met de Jaren is er uit meneer Dubois een zorg
zaam huisvader gegroeid en een verdienstelük
amateur-tuinler Wanneer hü maar een oogen
blikje vrü heeft, wapent hü zich met hark,
schoffel en gieter en trekt tegen de gewassen
in het v66r- ot achtertuintje ten aanval.
Liefst in het vóórtuintje.
U moet weten, dat meneer Dubois, ondanks
zUn vele ontkenningen op dat punt, veel geeft
om het oordeel van andere menschen. Wanneer
dus zün vóórtuintje niet keurig bügewerkt en
onderhouden was. zou meneer van hiernaast of
mevrouw zus er wel eens met minachting over
spreken.
.JEr is zeker iets niet in orde met het gezin
Dubois", zouden ze binnenskamers zeggen.
„Je ziet meneer Dubois haast nooit meer in
den tuin en alles groeit maar door elkaar als in
een wildernis.”
Of:
„Geen wonder dat onze primula's het beter-
doen dan die van meneer Dubois HU verwaar
loost zün tuin maar."
Zie, daarvoor moest meneer Dubois waken.
De eer van zün tuin, van zün huls, ja zelfs van
zün gezin stond op het spel, wanneer zün tuin
tje niet even florissant was als de andere.
Er is nog een reden waarom hü graag in het
voortuintje werkt. Stoort hü zich aan het oor
deel van zün buren, niet minder let hü op zün
beurt op hun handelingen. En nu hü sinds een
half jaar nieuwe overburen heeft, is zün aan
dacht vooral op hen gericht.
De overburen zün stille menschen Zü houden
netjes de gordünen gesloten, zooals het hoort
Zü gaan iederen Zondag naar de kerk, even
eens zooals het hoort. Maar wat voor meneer
Duljols een raadsel is, dat is de persoon van zün
overbuurman.
Heel vaak heeft hü het er met mevrouw Du-
Er zün er. die den avond tevoren al voor het
plaatskaartenbureau van een theater staan
soms zitten ze heel knus op een vouwstoeltje
om den volgenden morgen, bü de opening van
het loket, toch maar vooral de eersten te zün.
Ja, wanneer het om eigen genoegens gaat,
schünt de mensch over een zee van tüd te be
schikken. Maar zoodra staat hü niet voor het
postloketNietwaar? Hü vindt zich reeds te
kort gedaan, als hü daar eens vüf minuten
moet wachten.
Dit nu is typisch Hollandsch: iedereen
wenscht op het postkantoor oogenbllkkelük te
worden geholpen. Kan dat niet, dan moppert
men. trekt een lang gezicht of verzucht: „Och,
och. wat werkt de Post toch langzaam!”
Maar heeft u zich wel eens afgevraagd, hoe
het komt, dat er voor de loketten zoo spoedig
een file ontstaat, en of het publiek zélf daaraan
niet eenlge schuld heeft?
Laten we de verschillende oorzaken hier eens
nagaan
Evenals bü groote particulier» instellingen,
warenhuizen, banken e.d.. sün er op het post
kantoor bepaalde uren, waarin de toeloop van
het publiek het grootst is dat zün de z.g.
spitsuren. Deze zün natuurlük niet voor alle
plaatsen gelük, maar in het algemeen kan toch
worden gezegd de statistieken wüzen het uit
dat de grootste drukte op een postkantoor is
waar te nemen tusschen 10 en 13 en tnaschen
14 en li uur.
„Dan moeten er op die uren maar meer loket
ten worden opengesteld.” zult u zeggen Dat ge
beurt ook, indien mogelUk Maar u begrüpt wel.
dat de loketbezetting niet op die spitsuren al
léén kan worden Ingesteld dat zou al héél
oneconomisch zün.
Wanneer het publiek nu eens wat meer re
kening hield met de slappe uren, dan zouden
de loketten op de spituren al voor een niet on
belangrijk deel worden ontlast, waardoor van
zelfsprekend de kans op wachten zou worden
verkleind.
Een ander belangrük punt is vaak de onza-
kelükheid van het publiek.
Er zün menschen. die zich als het ware ge
roepen gevoelen den postambtenaar ongevraagd
tot biechtvader van hun particuliere aangele
genheden te maken Op gevaar af onbeleefd te
schünen. móet de loketambtenaar er met een
kort „wie volgt?” ten slotte wel een einde aan
maken, want er staan anderen te wachten om
geholpen te worden.
Dan komt er b.v. een klein meisje van een
turf hoog. Ze legt zonder iets te zeggen een
brief en een gulden neer.
„Een postzegel, zus?” vraagt de ambtenaar,
maar het kind haalt de schouders op. De amb
tenaar vraagt maar niet verder, doch leest het
adres, om te zien waar de brief heen moet.
„Maar kindje," zegt hü. „er staat geen plaats
geheim toch bewaren zou, wat elgenlük in
het geheel niet noodig was; en dit bezoek
Juist gaf aanleiding tot de ontdekking van al
lesZelfs nü nog begrijp ik niet goed, hoe
die man op het spoor kwam; maar dat komt er
feitelük niet veel op aan. De waarheid is uitge
komen en persoonlük zou ik mü daar slechts
in kunnen verheugen. Maar hoe zal ik het mün
vrouw meedeelen en hoe aan dat arme kind?
Hü overdekte het gelaat met de handen en
Garth legde hem weer bemoedigend de hand
op den schouder.
.Vertelt u het Lady Carew zoo gauw moge
lUk. Sir George. U heeft haar misleid. juist
omdat u haar zoo lief heeft en haar moeten
aanvaarden van de waarheid kan haar nooit
anders dan dankbaar jegens u stemmen. En nu
u mü alles heeft verteld. laat ik het dan
aan Patty mogen zeggen. Zü moet toch ook
alles weten en zelfs u aoudt het haar niet op
zachter wüze kunnen meedeelen dan ik."
weet reeds alles; ik heb het haar ver
teld!"
Sir George ree» op uit sün stoel; partn
wendde zich eveneens den kant uit. vanwaar
de stem kwam. De baronet mocht de tegenwoor-
ok het land, dat steeds voor ons gold als
l J het luilekkerland, waar hoopen geld waren
te verdienen. Amerika, verkeert, zooals
men reeds lang weet, in nood. Allen maatregelen
van president Rooeevelt ten spüt. Wallstreet
was jarenlang het groote handels- en geldcen-
trum van de wereld. BUna alle landen van de
wereld hadden zaken te doen in Wallstreet, en
vele waren eenvoudig aan dit centrum verplicht.
Daar waar Morgan zün groote vesting had,
werkt nu een Morgan, die zich voor den rech
ter heeft te verantwoorden.
Eén bahk was er. die dagelijks bezoek kreeg
van vertegenwoordigers van verschillende re.
geeringen. die geld noodig hadden. Een enorme
drukte heerschte daar, waar meer dan drie dui
zend employé s werkten. Daar reden de auto's,
waarvan de goedkoopste twintigduizend dollar
kostte en onder de bank parkeerden deze wa
gentjes. die zoo opvallend bü het geheel pas
ten. Hier kon men zaken doen voor honderd
duizend dollar en het werd heel gewoon ge
vonden. Wie om tienduizend dollar kwam,
werd niet aangekeken.
Dit alles is nu voorbü- Wie nu aan het loket
komt met een credietbrief van 25 dollar, ziet
Zich omringd door een leger van klerken, de een
gedienstiger dan de ander De saferultnte, vroe
ger een verzameling van meer dan vierduizend
brandkasten, is verlaten en leeg Nu en dan
komt een eigenaar wat halen. Er zün tenslotte
nog een kleine vierhonderd safes overgebleven,
die gebruikt worden. Van de drieduizend man
personeel is nog een aantal van ruim 200 over
gebleven Zü. die eens met millloenen goochel
den, komen thans om honderd dollar en die
worden hun geweigerd, omdat „zü er niet meer
goed voor zün", zooals men dat in den handel
noemt. Geld is geld. Hulp is hulp. Maar dit
laatste bestaat niet in het bankwezen, en zeker
niet in Amerika en nog minder in deze slechte
tüden.
Ook de filmwereld heeft geleden. De krank
zinnige salarissen, vroeger weliswaar niet door
de sterren verdiend, maar dan toch verkregen,
beboeren voor goed tot de historie. Wie vroeger
drie duizend dollar per maand kreeg, beeft nu
de helft of minder en de meesten die niet over
een grooten roem beschikten, werden figurant
en kunnen zoo nu en dan een paar dollars per
dag verdienen. Van hulp is ook hier geen spra
ke. Men vraagt zich alleen af, of een bepaalde
ster nog handelswaarde heeft, of zü nog be-
koorlük is en als dit niet het geval blükt te zün,
welnu, dan wordt zü afgegchoven. De rijden
sün slecht, en als men in normale tüden zelfs
geen consideratie wilde gebruiken, dan nu zeker
niet.
Er zün in Hollywood ongeveer zestig duizend
fllmemployé's Ingeschreven. Meer dan veertig
duizend daarvan hebben de film verlaten. om„
dat er geen droog brood meer te verdienen ia
In Chicago te het niet beter. Daar geven de
onderwüzers en onderwüzeressen les zonder
daarvoor salaris te ontvangen. De stad heeft
geen geld en protesteeren helpt niet Trouwens
wat zou men moeten beginnen? Wie weg gaat
uit het onderwüs, is verloren, krijgt nergens
een ander baantje. Wie blüft, werkt voor niets,
maar loopt kans, dat hü nog ooit betaald aal
worden.
De bankroovers van enkele jaren geleden sa
gen meestal hun moeite beloond door een bult
van een paar ton. Thans zün er Inbraken ge
pleegd: die nauwelüks honderd dollar oplever
den. Waar moet dat been met de bankroovers?
Men gaat nog verder. Een stel bandieten stopt
voor een asyl voor daklooaen, dringen binnen,
halen de sterkste kerels voor den dag, trana-
porteeren hen naar een schip en laten M*
werken voor den smokkelhandel Zü krijg*
geen cent, maar hebben te eten en zwijgen dus.
temeer omdat de boeven handig zün met de I
revolver. i
De stadsgaarkeukens liggen stil. De stad kan i
geen gratis voedsel meer verstrekken en om te
vermüden, dat de stad gaat krioelen van be- 1
delaars, worden de stakkers afgevoerd naar I
bulten.
Hoe staat bat met de beroemde fabrieken i
van Ford? Zü werken weer, maar nog slechts i
kort geleden lagen zü vrijwel stU. De beruchte
loopende band beeft elndelük nut gekregen. Er
dlgheid van Antony Wyckam dan al vergeten
hebben. Rutland had den gouverneur in het ge
heel niet gezien. Geen van belden waren ze ml
machte, een enkel woord te spreken, zóó af-
schuweUjk bleek en verouderd was het tot nu
toe zoo schoone gelaat en ook soo heeach en
onnatuurlük klonk de stem, waarmee hü nu
TOOrWin‘: (Wordt vervolgd'
wü wisten haar niet te kalmeeren. In haar
ijlen sprak ze voortdurend van het kind.
Andermaal een pauze; toen begon hü weer:
„Ik geloof, dat JU begrijpen kunt, hoezeer ik
mün vrouw liefheb. GarthNu, ik was dien
avond half waanzinnig. Ik werd er zóó ellendig
onder, terwül ik dat lijden zag. dat ik het niet
langer dragen kon. Het was óver middernacht
en het was bulten verbazend mistig, toen ik
mün hoed nsm en er uitliep. Ik dacht, dat
het mü eenigszins kalmeeren sou. als ik een
oogenblik van huls wegging Ik weet niet,
hoe lang ik uit geweest ben, of hoe ver ik ge-
ben, maar de nevel was juist aan bot op-
lands geweest, maar Alice was teer en zwak en
het leek ons beter, om naar huis te gaan voor
de gebeurtenis, die wü wachtten. WU hadden
ruw weer aan boord bü den overtocht en moes
ten wel in Plymouth bUjven. Het kind was een
zwak, nietig dlngske, met donkere oogen. On
danks alle moeite, die de dokter zich gaf en on
danks alle zorgen van de goede vrouw. Mrs.
YuU, bü wie we in pension waren, stierf het
kindje, nauwelüks vier weken oud."
De baronet hield even op. Onder het spreken
had hü steeds den blik gericht op Garth;
Vashtl. die op eenlgen afstand achter hem
stond, zag hü niet.
,MÜn vrouw was zeer ziek," hervatte hü- „ZU
leed aan een soort koorts ik weet niet, wat
het was. en na den dood van het kind werd
rij erger, zóóveel erger, dat op den dag, nadat
de kleine begraven was, de dokter mü ronduit
dat, als wü haar niet kalmeeren konden,
hü vreesde, dat ik baar ook verllesen sou. Maar
Daar men vierkant la
In de zonbeschenen i
Als de luiheid niet met.
Want een teder voelt zich moe
wel gedaan wordt,
jf vragen hoe!
Als de heer en zonder jasje
Kunnen doorgaan voor gekleed.
Conversatie steeds doorspekt wordt
Met: sóö is het toch te heet.
Als de ramen open mogen
En geen mensch praat over tocht,
En men voelt zich voor een stuiver
Aan een ijsje niet miskocht;
Als je wee wordt van de luchtjes
't Zij in bus of in da tram;
Vingers telkens mouwen plukken,
Want de armen schjfni
Als het klagen steeds
Uit Marsela, aan de N. W. kust van SlciUé
wordt gemeld, dat men aldaar een kolossaal
fragment van een archaïsch beeldhouwwerk
heeft gevonden, een athleten-torso van
gantische afmetingen. Het blükt een
blüfsel te zün uit het antieke Lllybaeum, het
welk In 396 v. Chr. door de Carthagers was
gesticht. Het vermoeden, dat in deze zone wel
dra meer fragmenten van bouw- en beeld
houwkunst asn het licht zullen komen, is dan
ook niet ongegrond.
niet begrijpen, boe bang ik was. dat zü mü
soms ontdekken en mü het kind ontnemen zou
den. want in dat bezit zag ik de redding van
mün vrouw. Uren later het was al lang och
tend toen ik naast haar zat en haar zoo
kalm zag slapen met de baby vlak bü zich, net
als ons eigen kind had gelegen, viel mü de ge
dachte in, dat wü haar mogelUk in den waan
konden brengen, dat zü maar gedroomd had,
dat onze baby dood was.”
,JEn dat is u gelukt. Sir George?" vroeg
Garth.
met behulp van Mrs. YuU dan. ZU had
medelijden met ons belden en heeft ons op de
meest tactvolle wüze geholpen. De dokter werd
cok om den tuin geleld. Hü heeft het kind
nooit gezien en meende, dat de beterschap van
mün vrouw geheel te danken was aan zün be
handeling. Na een maand was zü weer her
steld, zü vermoedde niets van de waarheid en
niemand heeft haar die ook ooit meegedeeld."
Hier hield de baronet weer even op en geen
van de drie aanwezigen gaf eenig teeken van
leven.
„Garth, mün jongen, ik was altüd van plan
gev.eest, het baar te vertellen. Maar zü hield
soo zielsveel van tiet kleine ding. Met lederen
dag werd het moellüker Telkens was ik op het
punt, het haar te zeggen en een snkel woord
van haar maakte dan weer, dat ik liever mün
toog sou hebben afgebeten.... Eindellik stelde
Ik müzelven gerust met de gedachte, dat ik er
niemand mee benadeelen sou. maar hst arme
kind seker mee bevoordeelen. als ik mün vrouw
gelukkig Uet in baar waan.”
bols over gehad. avonds ah de kinderen naai
bed zün. En mevrouw Dubois weet «r evenmin
een touw aan vast te knoopen.
,4e ziet hem nooit," beweert ^n Ik heb
hem nog geen enkele maal naar de kerk sten
gaan Die vrouw en haar dochter gaan geregeld
t LUkt me een. wat zal ik zeggen
eigenaardig huishouden."
Meneer Dubois beaamt bet volkomen.
HÜ heeft zich vaak aan den onzichtbaren
buurman geërgerd. 1 Was natuurlük een man
hü nog geeneens
zoo te laten blüken,
Och, hü (Du
bois) kon zich
dergelüke gezin- 1
nen wel voorstel
len en hü had
tnedelüden met de
arm» vrouw en
dochter.
Dat de buurman niet haar de kerk ging, was
echter niet het eenlge. Nee. de man kwam let-
terlük nooit bulten. Nu en dan zag je hem eens
voor het raam zitten, zün krant lezen, maar
buiten kwam hü niet. Rentenier natuurlükt Ja,
dat kon niet anders Een kantoor of een werk
kring scheen hü niet te bezitten. Enfin, dat
moest hü zelf weten, maar dat hü dag-in, dag-
uit maar tusschen vier muren bleef bakken,
dat vergaf meneer Dubois hem niet. En toch
was de man, zoo té zien, toch nog aan den
goeden kant van de veertig!
Zoo avonds in het schemerdonker over ds
buren en de* overbuurman te praten, dat was
een prettige rildpasseering. En zoo leuk, dat zün
vrouw en hü vooral als het den overbuurman
betrof in hun oordeelen met elkander over
eenstemden.
Het gesprek verloopt wat.
Bü den overbuurman wordt plotseling het
licht Ingeschakeld. Büna tegelUkertUd gaan de
blikken van meneer Dubols en zün echtgenoote
daarheen.
Ofschoon het Ucht aan is, heeft men vergeten
de goraünen dicht te doen. Het Ucht zorgt er
voor dat de Dubols goed kunnen zien wat er
zich in de kamer afspeelt. Zü zien het hoofd en
de schouders van den overbuurman. HU schünt
iets te vragen Dan komen zün vrouw en dochter
naar hem toe, pakken hem voorzichtig onder
de oksels vast en dragen hem
God! Nu zien ze het. Zün borst, zün romp,
maar verder
In den schemer heerscht een angstig zwijgen-
