De hongersnood
Rusland
v&fiaal aan öfcn dag
m
Purol bij Doorzitten - Zonnebrand - Stukloopen
Huidlijders
Het Geheim van
Sir Carew
Een brug over den
Oceaan
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
ROBINSON! Zoo’n
schoen
voor
JAMMERKLACHTEN IN
DORPEN EN STEDEN
„echte” jongens
echte”
\Het
kapstertje
MAANDAG 24 JULI
I
Ondraaglijke toestand
Een droef wederzien na
5p
ring
me
Een Lutherfilm
Monarchie in Noor-
wegen
Samenzwering in Korea
Finsch kanaalplan
N
t
Ter ugkeer van een krijgsgevangene
uit Siberië
i
Welk nat heeft een organisatie als
de echte waarde van Rusland
wordt vernield?”
Vyf drijvende eilanden De
grootste, langste, hoogste
en oudste bruggen der
wereld
Tardieu en „Linde**
RAADSELS ■■■■■■■■■eg
DDD Geneesmiddel
tegen HUIDAANDOENINGEN
Alle abonné’s &?AS“ 22.“^ f750.- f250.- X? ZftS f 125.- SjJSXiSLS: fSO.-'&XT f40.- MST
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLtJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
’P iV>
Weet
:n Beenen. Zweren, ent. Flacons 4 f 0.75
Gareth
MARTIN BERDEN
In
hu
derland terug. HU ging naar zün
naar
De zeeman had de krokodillen ge
leerd visch te vangen voor zich zelf
zonder tn de rivier te moeten gaan.
Robby en Topsy keken naar hen, toen
ze zü aan zü bezig waren te visschen.
De vischUJn hing aan hun staart.
„Maar wie zal dan de vlsch van
ia
den haak nemen als ze er een ge
vangen hebben,” zeide Robbie.
pen,” zeide Topsy.
krokodillen
ieder
een
spoedig, dat zü wisten, wat ae deden.
bek van den andere, zoodat de een
gelegenheid had de vlsch te grijpen
van de lijn van den andere.
„Dat is wel heel gemakkelijk voor
hen,” verklaarde Robbie, „en nu was
ik nog wel nieuwsgierig te weten hoe
ig te
gdad
liep In zijn haast bijna Patty’s kamenier
wind
maar
hebben,
(Slot volgt).
„Freddy Vrijdag zegt, dat ze nie
mand noodig hébben om hen Xe hel-
ze het hem zouden lappen
(Morgenavond vervolg).
van
>be-
loo-
en
nek
ndo
ti de
men
oud
rtler
trand-
brand
it net
ter K.,
slag uit
tatrozen
en den
teelscht.
ehande-
de 34
vertsen”
Ing van
Den sprekende film, gewijd aan het leven
van Martin Luther, wordt thans door een film-
ondernemlng te Berlijn vervaardigd.
Een aantal scènes wordt opgenomen op de
plaatsen, waar Luther geleefd en gepredikt
heeft.
e wüse
Td ge
tij niet
st ont-
na 35
iet.
srkeer-
ig door
d aset
maa
st bet
tof om
oofden
te
he-
ihlp-
dat
ih ze
dan
at ze
inder
vee
lde!
tilp-
i van-
1 Gooi
villa
tn. De
vrouw
I
niet
ver-
arlij-
s die
leeft,
ie ze
ireidt
oordt
oordt
zijn
van 1
hoe
kt te
mevr
reken
t een
tièque
jgden
wer
st raf,
met
f en
het
13-
laar
Ull-
loch
L
HELSINGFORS. 21 Juli. (VJJ.) In Finland
heeft men plannen voor het graven van een
kanaal van Kexholm aan het Ladogameer naar
Viborg aan de Finsche Bocht. De kosten
worden begroot op 3.500.000 gulden. Men ver
wacht dat de volksvertegenwoordiging het plan
zal aanvaarden tot leniging van de werkloos
heid.
istratle.
verzoek
xx hun
dr Ge
in bur-
de pro-
in Ne-
de ver
is naar
belang
telijk te
partij-
als men nu op reis gaat,
Wien men adoreert als held
En op wiens gezelschap ieder
Zeer bijzonder is gesteld?
En voor wien men staat te buigen.
Vóór men zich op reis begeeft;
Ook al is men achterdochtig,
Dit keer geen geheimpjes heeft?
Wien men liefkoost, wien men troetelt,
Wien men zenuwachtig pakt.
Zij het dan ook. dat dit pakken
Veelal samengaat met tact?
Dien men niet zou kunnen missen.
Zonder wien een reis mislukt
En voor wien men, op vacantie,
Ook nog telkenmale bukt?
Ja, men neemt voor hem een taxi!
En men stelt hem zóó op prijs,
Dat men alles zal betalen
Wat hij kosten kan op reist
Weet u wie die grand seigneur is,
Wien u graag zijn voorrecht gunt?
Wel. het is uw groote koffer,
Waar u thans niet buiten kunt!
(Ingezonden Mededeeling)
□iimin'iiiuiinniii
In een klein plaatsje In M&kren dicht bij de
grens van Neder-Oostenrük heeft zich, naar
de K. W. P. uit Weenen wordt bericht, dezer
dagen een droeve gebeurtenis afgespeeld. De
grondbezitter Johannus Salajka. die In 1914
naar het front trok en reeds in het begin van
den oorlog in Russische krijgsgevangenschap
geraakte, keerde na 18 jaar In het Vaderland
terug. Zijn vrouw, die hem al lang dood waan,
de, was reeds met een ander gehuwd, uit welk
huwelijk zij reeds vijf kinderen had.
TOKIO. 21 Juli (V. D.) In Seoel, de hoofd
stad van Korea, heeft de politie een organisatie
ontdekt, die propaganda maakte voor de onaf
hankelijkheid van Korea. Volgens mededeelln-
gen van het Japansche ministerie van binnen-
landsche zaken wordt deze actie door een bui-
tenlandsche mogendheid ondersteund. In to
taal werden 28 personen gearresteerd, die voor
het gerecht zullen worden gebracht
inds jaren kwam er elke week een kapster
"S aan huls, mevrouws Hjfcolffeuse, zooals me-
'neer haar noemde; en sinds jaren maakte
hl) vergelijkingen tusschen zün kappersbezoek
van'een kwartiertje per dag en dat van naar,
dat uren en uren duurde en waarbij, tijder.s de
levendige gesprekken die dan gevoerd werden,
heele families, heele volksstammen het moesten
ontgelden. De tapeter was dus een zeer welkome
bezoekster, nademaal eens mans opinie te dien
opzichte van nul en geener waarde wordt be
schouwd
Ze was weer eens gekomen, de kapster, met
haar koffertje vol gepakt met alle mogelijke
potjes en fleschjes, ditjes en datjes, die tezamen
dien alleronhebbelijksten penetranten geur ple
gen te verspreiden, die inhaerent schijnt te zijn
aan elke zaak, waar een Amerikaansche vlagge-.
stok buiten staat. Mevrouw wilde vandaag „een
flinke shampooing, wat bijknippen, zooals al
tijd.... enfin, de kapster wist het vervolg al
uit X hoofd Mevrouw begon al meteen een fei
len aanval op haar vriendin, mevr. Dinges, even
eens een patiënte der wekelijkache manipulaties
der kapjuffrouw, die, daar was ze heilig van
overtuigd, het haar op geraffineerde wijze blond
liet verven.
„Zeg nou eens eerlijk, kind, natuurlijk is X
zoo. niet waar?"
.Ach, mevrouw, de menschen zeggen wel zoo
véél en u begrijpt...”, onderwijl grabbelde ae
in haar koffertje naar het fleschje shampooing,
maar mevrouw had zich stelljg voorgenomen,
't nu absoluut eens te weten te komen, hoe dat
zat met haar vriendin. ^3e kunt X mij anders
gerust vertellen, hoor, 1 blijft Immers onder
ons.” zei ze poeslief. Het kapstertje, dat haar
ambtsgeheim toch liever in eere wilde houden,
praatte er losjes overheen een kunst, die ze
mede door dagelijksche oefening meesterlijk ver
stond nam een fleschje uit haar koffertje
en drapeerde kalmeerend den handdoek om
meérouws schouders. Meteen daarop begon ze
hevig den inhoud van X fleschje op X hoofd
vóór haar uit te schudden en te wrijven, dat X
een lust was. Er kwam echter maar geen schuim
„Doe er nog maar een flinke scheut bij,” ried
mevrouw. Maar ook daarna schuimde het nog
niet. Toen ontdekte het kapstertje plotseling
tot haar ontzaglijken schrik, wat er de reden
van was. Ze had per ongeluk, afgeleid door het
ontwijkende antwoorden geven op mevrouws
dringende vragen naar X haar van haar vrien
din, een verkeerd fleschje genomen en wel een
probaat middel om prachtig strooblond haar te
krijgen. Ze kreeg hoe zou X anders een
huilbui eh zei wat er gebeurd was. Mevrouw
kreeg eveneens een huilbui en zei onbeschrijfe
lijke dingen. X Meisje werkte daarna koortsach
tig met peroxyde als tegenmlddel, had nog een
consult met een beroemden professeur de coif
fure, maar alle hoop moest opgegeven worden
om bet euvel weer ongedaan te maken. Het kap
stertje droop af....
Mevrouw dorst haar man van het vreeselljke
feit niets te vertellen. Hij had haar raven-zwart
haar altijd zoo prachtig gevohden en kon vrou
wen die heur haar lieten verven, niet uitstaan!
Den volgenden dag was er nog niets van te
merken. Ze kreeg een vonkje hoop, dat X wa
tertje mischien niet zou werken.
Den daarop volgenden dag zaten ze belden
aan de lunch. „Zeg, kind, X Is toch typisch,
dat je nog even kunt zien, dat je vroeger een
beetje rossig haar hebt gehad”, zei haar man, -
„eigenaardig, dat ik dat nu pas opmerk!' Zij
zei maar niets, kreeg alleeh een vuurroode kleur
Schattig vond meneer dat!
Na twee dagen culmineerde het drama in de
echtelijke slaapkamer. Zoodra ze wakker werd,
greep mevrouw een spiegeltje en keek hoever
de verderfelijke werking van X watertje al was
komen. Ze slaakt een tjselijken gil; X spiegel
ei ontglipt haar hand.
Meneer schiet angstig overeind en ziet x"n
Moeder en Jij
evenveel, van mij, is X niet?”
„O, kindHoe kwam ik ooit zoo dwaas,
om zooveel te denken van Ryecroft? Vergeef
het, als je blieft. Al de voldoening, die mijn
familietrots mij schonk, is niéts, vergeleken bij
het waarachtig geluk van onze liefde!"
De vurige overtuiging, waarmee hij dit zei.
was haar de beste waarborg voor de wijze,
waarop hij zou opvatten hetgeen zij hem moest
meedeelen.
Na een paar minuten gezwegen te
begon ze weer opeens;
Dezer dagen werd de aanleg van het groot
ste drijvende eiland der wereld in Nordfalk vol
tooid. Dit eiland zal in den loop der eerstvol
gende dagen in den open Oceaan getransporteerd
en op 1500 kilometer afstand van de Westkust
van Noord-Amerika verankerd worden. Op dit
eiland kunnen 10 vliegtuigen tegelijk landen.
Verder kan het drijvend eiland ongeveer 300
passagiers opnemen, waarbij dan nog het vast
personeel van 126 man gerekend wordt, dat
hier altijd is. In totaal worden 5 drijvende
eilanden gebouwd, waarvan 4 tusschen Amerika
en de Azoren en het vijfde tusschen de Azoren
en Portugal Deze vijf drijvende eilanden zullen
een brug vormen over den Atlantlschen Oceaan,
een brug, waarvan het idee niet fantastischer
door Jules Veme bedacht had kunnen worden.
Het bericht over deze brug behoort niet tot het
rijk der fabelen, maar strookt volkomen met de
feiten en bewijst wat *n geweldigen vooruitgang
de techniek van onze moderne eeuw gemaakt
heeft. a
Het grootste bruggenwonder der wereld Is on
getwijfeld het viaduct van Chanchlng in China.
Het is aangelegd over een dalkom, beeft een
lengte van 144 kilometer en dient voor het
spoor-, voertuig- en personenverkeer.
..Slechts 800 jaar oud is de geniaal aangelegde
Trajaar-brug bij Alcantara in Spanje. Zij is
over de Tajo geslagen en werd door den Ro
mein Cajus Julius Lacer in zes bogen gebouwd
Hare breedte bedraagt 7% meter, haar hoogte
55 m de lengte 200 m. Thans nog wordt deze
brug. zonder dat er in den loop der jaren noe-
menswaardige reparaties aan verricht behoef
den te worden, gebruikt.
De langste, moderne spoorbrug der wereld is
de Pay-brug bij Dundee in Schotland. ZU heeft
een lengte van 3214 meter. Naar men weet, is
de brug ongeveer 50 jaar geleden bij het pas-
seeren van een trein ingestort, waarbij de trein
mee in de diepte geslingerd werd. Daarop werd
zij door een nieuwe en sterkere vervangen.
De meest moderne spoorbrug vindt men in
5^omgeving van New-York. Zü is 2870 meter
langven heeft ..maar" 120 millioen gulden ge-
kost.yZestig pCt. van het verkeer te water kan
er^dnderdoor passeeren, zonder dat ze opge
haald behoeft te worden. De machinerie voor
het ophalen is in staat, de 4 beweegbare brug-
deelen in I54 minuut tot de grootste hoogten
op te heffen. Ongeveer 300 treinen rollen dage-
lÜkz over deze brug.
De grootste hangbrug der wereld overspant
de Delaware en verbindt de stad Philadelphia
met Canada. ZU te 2900 meter lang en heeft van
pijler tot pUler een spanning van 525 meter. De
spitsen der brugtorens liggen 115 meter boven
het water. Twee kabels, leder van 75 centi
meter dikte houden de 37 meter breede brug.
Elk zoon kabel is uit niet minder dan 8066
staaldraden, leder van 5 millimeter dikte samen
gevlochten.' en heeft een trekkracht van 1600
kilo per vierkanten centimeter. De bouw kostte
ongeveer 90 millioen gulden. Eiken dag pas
seeren er ongeveer 6000 voertuigen over.
Duitschland's nieuwste en grootste hangbrug,
de eerste, die den RUn zonder tusschenpUlers
overspant, is de brug van Keulen, met 76 sta
len kabels, leder van 550 meter lengte. Ruim
twee jaar geleden werd de grootste brug inge
wijd, die het vaste land met het eiland Usedon
verbindt. Deze brug is 335 meter lang.
en
omver.
„Waar is Miss Carew? Is ZU op haar kamer?
Wanneer heeft u haar het laatst gezien?"
„Neen, miss Patty is niet op haar kamer; ik
heb haar in geen uren gezien. Mylady vroeg
mU juist naar haar. Even vóór de lunch heeft
Tompson haar in den tuin gezien, dicht bU de
heg van kreupelhout. Maar waar zü nü is,...
En de regen valt bU stroomen neer!”
Garth wachtte niet langer. HU Ülde den tuin
in en eerst toen hU buiten door regen en wind
voortstoof, merkte hU. dat Charley naast hem
liep. HU herinnerde zich nu. dat de jongeman
tegenwoordig was geweest bU heel die ptjnlUke
scène in de bibliotheek.
Geen van beiden spraken zü een woord, tot
ze ongeveer op de plek waren, waar Patty had
gestaan met Anton Wyckam. Het hek in de heg
daar dlchtbU stond *Ud open.
JZe is uitgegaan!” riep Charley. JZe is uit
gegaan; dat is het!”
„Uit?" herhaalde Garth. „Waar zou ze naar
toe gaan?"
„Wel. natuurhjk naar Ryecrooft! Ze zal
naar Mrs. Yull 3Ün gegaan, om van haar de
waarheid te hooren. Je weet toch wel. dat ze
allereerst zal gedacht hebben, aan hetgeen ze
uitdeden,
wüzen, en.
vrouw krampachtig snikken in haar kussen
maar met *n haar...’.!! Van ontsteltenis slin
gert hü er een krachtterm uit, die hü anders
alleen maar voor den Jongsten bediende van
zn kantoor reserveert Zt vrouw schokschou
dert angstwekkend. Heur haar te niet alleen
strooblond, maar heeft bovendien door al die
tegenmlddeltjes oranje strepen in verschillende
schakeeringen. zoodat het geheel veel van een
staalkaart van haarkleurverven heeft. Meneer
foetert en briescht en ziet er niettegenstaande
z’n blauw-wlt gestreepte pyjama hoogst ver
vaarlijk uit! Mevrouw jammert, „o dat ellen
dige mensch, ik
zou X wel Jn
stukken kunnen
scheuren!” Me
neer vraagt welk
rnensch. Hü kan
er echter door al
dat huilen en
,^eg. Garth, je hebt een goed geheugen is
X niet?"
„Opperbest, liefste, en vooral voor dingen,
die ik mü herinneren wil!”
„Dat is juiste het soort geheugen dat fle
wenach. Allereerst zou ik dan wel eens van je
willen weten: hoe lang zün we eigenlük ver
loofd?"
„Vier dagen, geloof ik."
^k dacht wel, dat je dit zeggen aoudt. Toch
te het in het geheel niet goed. X Is al veel
langer!”
„O. ja?"
„Herinner je Je nog dien eersten av.md op
Ryecroft en het leelüke. dat ik tegen je zei?..
Als je mü toen teruggeroepen had. terwül ik de
trap opging, en je had tegen mü gezegd: „Kom
hier en geef mü een kus. of ik zal het je nooit
vergeven!" nu, dan zou ik dit ook gedaan
hebben."
„Had ik dat maar geweten! Dan zou ik dién
kus althans niet gemist hebben!"
Ze sloeg de armen om zün hals en een oogen-
blik later fluisterde zü hem in:
„Ik wil je nog iets vragen. Garth. Vertel mü
eens, dien Antony Wyckam gpl ik toch nooit
hoeven weerzien?"
(Nadruk verboden)
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiniiiiiiiiuiiiiiiiniiiiiitnHtiin
Enkele dagen geleden kwam hü in zün va-
vaderhute,
maar vond er alles geheel anders dan hü ver
wacht had. Toen hü ontdekte, dat zijn vrouw
met een ander gehuwd was. greep hem voor
het eerst van zün leven de vertwüfellng aan;
luid schreeuwend rende hü het huls uit, de
dorpsstraten door naar het bosch, waar hij een
eir.de trachtte te maken aan zün leven Een
toschwachter verhinderde echter dat de man
de hand aan zich zelf sloeg en nam den onge
lukkige mee naar de wacht. In den beginne
dacht men dat men met een bedrieger te doen
had, maar spoedig werd men door de intieme
kennissen en naaste bloedverwanten van den
ouden dorpsgenoot beter ingelicht omtrent de
toestanden van het dorp en van zijn bewoners
vóór den oorlog. De 18 jaar spoorloos ver
dwenen Johannus Salajka was werkelük terug
gekomen.
dat al mün po-
bevorderen van
Jarenlang moest hü dwangarbeid verrichten.
Ontelbare malen schreef hü naar huis, maar
geen van zün brieven werd aan het juiste
adres besteld. Hü zelf ontving ook nimmer
eenig teeken van leven uit het vaderland. In
dat troostelooze hoekje der wereld drongen ook
nauwelüks nieuwsberichten door. Ongeveer drie
jaar geleden gelukte het hem eindelük onge
hinderd den tocht naar het Vaderland te be
ginnen. Maar omdat hü geheel zonder midde
len van bestaan was moest hü onderweg
zün levensonderhoud trachten te voorzien. Om
een week lang te kunnen reizen moest
soms een maand lang werken.
die paar verzchrikkelüke minuten, eer ik weg
holde! Ik was half gek. wil je wel gelooven?
Het wu, of er met hamers in mün hoofd ge
bonsd werd.... Èïndelük zag ik niets meer;
ik weet nog nét, dat ik viel; verder herinner
ik mü niets, dan dat ik hier in de kamer bü-
kwam en dat ik je over mü heengebogen zag.
Maar laat ik daar nu maar niet meer van pra
ten! Wat sel ik ook weer hiervoor?"
„Dat je niets had verloren behalve het geld,
liefste, en dat je daar ook nooit om gegeven
had.”
„O, juist, dit is het! Alleen het geld te weg,
verder heb ik niets verloren. Iedereen
heeft mü nog net zoo lief als eerst; Paps en
Want je houdt toch nog
„Ik heb het haar verteld. Ik had haar lief
en mün liefde maakte mü spitsvondig genoeg,
om het zóó aan te leggen, dat ik ten slotte wel
achter het geheim moest komen. Mün hoop
Mas alleen diArop gebouwd, dat ik haar kon
neerhalen naar mün eigen laagte: de diepte
van de straatgootIk zou het nóóit gedaan
hebben, als zü mü maar een enkel vriendelük
woord geschonken had, maar dat wilde 24J n*t.
vandaar dat ze mü doldriftig maakte!”
.jBchurk.riep Garth en hü had moeite
sich te bedwingen, om den gouverneur niet te
lüf te gaan. „Wanneer heb je het haar verteld?
Waar heb je het haar verteld? Waar is Zü?”
Tegelükertüd vloog hü de bibliotheekdeur uit
Deelt u het nu mee aan Lady Carew, Sir
George. Laat er toch een einde komen asm alle
ellende, om der wille van ons allen.”
En de baronet gaf gevolg aan dien wenk.
Garth zelve hoorde nieL/eel van de geschie
denis, die hij immers al kende, hü was slechts
in beschouwing verdiept van het gezichtje, dat
hü boven alles ter wereld lief had.
HOOFD SI UK XXVIII
BESLUIT
Heldere zonneschün was gevolgd op den
en regen van den vorlgen dag. Toch was het
October, vandaar dat er een knappend vuur
brandde in den haard in de ontbütkamer op
Capheaton. waar Miss Gunn üverig zat te
naaien. Zoo voor het oog schonk zü niet de
minste aandacht aan het jonge paar op de sofa
bü het venster, ofschoon zü met haar scherp
gehoor leder woord verstond van hetgeen ze
spraken.
„Ik zal doen, wat je zegt, liefste, daar kun
je van opaan." zei Patty hoogst ernstig. Na
vandaag zal ik er nooit meer één enkele ge
dachte aan wüden. En ik zal er ook in het ge
heel niet om treuren, want ik heb niets anders
verloren dan het geld en je weet zelf, hoe wei
nig ik daaraan gehecht ben. Maar, o, gisteren.
jou altUd heeft hooren zeggen: van een goede
afkomst en zoo. Ze weet, hoezeer je gesteld
bent op Ryecroft en je familie. En toen die el
lendeling van een Wyckam aan haar ver
telde.
„Mün hemel, dat ik toch ooit zoo gek was,
om daar zooveel aan te hechten!"
De jongelui ülden steeds voort, maar halver
wege uitten ze büna tegelüktüdlg een kreet,
want daar lag Patty. even ter züde van óen
weg, op enkele geknakte varens en stengels
van de hoogopgeschoten brem; onbeschut bloot
gesteld aan het geweld van regen en wind.
Garth hief baar op en liep zonder ’n woord
te spreken terug naar Capheaton. waar hü
haar in de ontbUtkamer op de sofa vUjde.
Lady Carew en Misa Gunn verschenen bel
den, te zeer ontsteld, om veel te vragen. De
dames zorgden, dat zü haar de natte kleeren
verwarmden haar op alle mogelijke
toen er na eenlgen tüd weer wat
kleur viel waar te nemen op haar verbleekt
gezichtje, sprak hü baar van allerlei sussende,
streelende woorden toe. waarna zü langzaam
üükwam. althans haar oogleden trilden.
Toen Garth het bleeke gelaat zag van Lady
Carew en ook dat van haar echtgenoot, zei hü
met vaste stem;
•ssestsestsssaasassssstsassssssssaMMaMMMsaswass*
(Historisch)
TsssMMSSStMMSStsssstssssMiestsMSsssassssesMassT
snikken niet achter komen, kleedt zich aan en
verlaat de kamer met een gevoel, dat een jon
geman heeft, die alle illusies heeft verloren.
Mevrouw bleef te bed. hield zich ziek; ze
dorst niemand met zoo’n hoofd onder de oogen
te komen. Maar X duurde niet lang, of het ge
heim werd bekend en X geval werd als ’n ex
quise lekkernü door haar vriendinnen genoten.
..Hoe vind je,” zei haar vriendin, mevrouw
Dinges, die dY haar Inderdaad zooals ze wel
altüd had gedacht elke veertien dagen ge-
trouwelük opbleekte en waarvan ieder wist, dat
ze alleen maar vriendinnen bleven, om elkaar
in gezelschap zoo tün hatelükhsden te kunnen
zeggen. ,xe heeft altüd beweerd, dat X haar
van nature zoo prachtig zwart was. maar nu
is de Aap uit de mouw gekomen. Dat middeltje
van haar heeft blijkbaar niet meer gewerkt en
nu is de natuurlijke kleur weer boven ge
komen.”
De leering van dit verhaal is: Men lelde de
aandacht noch van wagenbestuurders, noch van
kapsters af.
Volgens de geschiedenis is Harald Haar-
fagre, de eerste Noorsche koning, die Noorwe
gen in een koninkrijk vereenigde, gestorven in
933 en werd hü te Haugesund begraven.
Op die plaats is in 1872 een groot monu
ment opgericht ter herinnering aan den
duizendsten verjaardag van de overwinning
van Harald over de plaateelüke Noorsche ko-
nlngen.
Dezer dagen heeft bü het Harald-monument
een plechtigheid plaats gehad, om den sterfdag
van konig Harald te herdenken.
Koning Haakon heeft bü deze gelegenheid,
voor een talrük publiek een redevoering ge
houden, waarin hü zü» ertste bezoek aan het
Harald-monument. 27 jaar geleden tn her
innering bracht, toen hü een officieele reis
door het land maakte, nadat het Noorsche
volk hem op den troon geplaatst had.
Ik was toen een vreemdeling, aldus zeide de
honing, en ik wilde het Noorsche volk toonen
dat ik alles zou doen wat In mün vermogen
was om mün taak naar behooren te volbren
gen.
Nu ben ik verheugd, te weten dat het Noor
sche volk er van overtuigd Js
gingen gericht zün op hA
het welzün van mün land. '1
Ik hoop dat de bevolking steeds dezelfde
loyaliteit en begrip zal toonen, die ik getoond
heb.
Wü herdenken thans, aldus de koning den
man die Noorwegen tot een koninkrük ver-
eenigd heeft. Doch Noorwegen in een konink
rük te vereenigen is niet hetzelfde als van
Noorwegen een natie te maken. Dit is het
werk van de elkaar opvolgende generaties.
De rede van den koning werd zoo lulde en
hartelük toegejucht, dat hü zichtbaar geroerd
was.
Azië, in het Noorden van den Kaukasus kort
om overal.
En de steden? Moscou kende tot nu toe be-
trekkelük weinig ellende. Als men deze s^ad
bezoekt zou men niets van de toestanden op
het platteland kunnen vermoeden, tenzü men
een van de boeren sprak die van honderden
kilometers ver naar de hoofdstad komen. De
burgers van Moscou zijn behoorlük gekleed
(dat is op het land niet meer het geval) en
veel geschoolde arbeiders, die regelmatig hun
warmen maaltüd tn de fabciekscantlne krijgen
kennen geen zorg voor het dagelüksch brood.
Eenlgen hunner, die zeer hooge loonen verdie
nen of büzondere voorrechten genieten, lelden
een betrekkelük draaglijk leven, maar dat zijn
uitzonderingen. Het meerendeel der onge
schoolde arbeiders lüdt gebrek.
Ik sprak met een werkman, die bezig was
met een zware houten kast op een kleinen
handwagen te laden. „Het is nauwelüks meer
uit te houden.” verklaarde hü. ,Jk krijg -twee
pond brood per dag en dat is haast niet om
te eten, Vleesch. eieren of boter krijg ik hee-
lemaal niet. Voor den oorlog was het vleesch
zoo goedkoop, dat ik volop vleesch kon koopen.
Ook de eieren, welke nu tot de luxe artikelen
behooren, kostten toen slechts een kopeke. Ik
krüg wel wat soep, maar het is veel te weinig
om van te kunnen leven.” En nu wordt het
Russische volk door een nieuwe spookgestalte
bedreigd: de werkloosheid. De laatste maan*
den werden in alle deelen van de Sovjetunie
duizenden arbeiders ontslagen. Over de steun-
verleening die aan de Russische werkloozen
wordt uitgekeerd ultte zich een ontslagen huis
vader als volgt: „WU worden behandeld als
vee. Als we om een broodkaart vragen, zegt
men ons, dat wü moeten zien dat we weg ko
men. Hoe moet ik nu leven? Vroeger kreeg ik
een pond brood per dag voor mijn heele gezin.
Nu weigert men* ook de geringste hoeveelheid
levensmiddelen, met de absurde bewering, dat
het brood alleen voor hen wordt gebakken, die
voor den staat werkzaam zün. Ik zal dus de
stad moeten verlaten, ofschoon ik weet, dat er
op het land ook geen werk en geen eten is
Het vüfjarenplan heeft veel mooie fabrieken
gebracht. Maar alleen brood kan de fabrleksra-
deren in beweging brengen. Het vüfjarenplan
heeft echter de voedselvoorziening van heel het
Russische volk zoodanig in de war gestuurd,
dat de toestand ondraaglük is geworden.
(Nadruk verboden).
t-'v e bekende Engelsche staatsman
I **n der me<lewerkers van Lloyd
uit Rusland^ tek^ekrerd heeft^dere/^en
een persconferentie gehouden voor de Londen-
sche journalisten. In tegenstelling met vele
ongeroepen kroniekschrijvers over deh Sovjet-
- staat wier ervaringen zich vaak beperken tot
de reisindrukken, die zü hebben opgedaan vol-
gens de aanwijzingen van het reisbureau, Cook
of Intourist, mag Gareth Jones een der beste
kenners en meest objectieve beoordeelaars van
de Russische economische verhoudingen ge
noemd worden. Zün laatste reis wint vooral aan
beteekenls daar Jones een voetreis gemaakt
heeft door de meest geteisterde gebieden die
omdat ze zoo afgelegen zün, voor de meeste be-’
zoekers van Rusland een gesloten terrein blü-
ven. Wü laten hieronder een en ander van zün
interessante uiteenzettingen volgen: Enkele
dagen geleden was ik in een arbeidershut niet
ver van Moscou. De bewoner van dat huisje,
een geschoolde fabrieksarbeider uit Moscou. en
zün zoon, die lid was van de communistische
jeugdvereeniging. stonden woedend tegenover
elkaar. De vadere die beefde van opwinding,
verfoor zijn zelfbeheerschlng en schreeuwde
«Ün communistisch gezinden zoon toe: ..Het is
verschrikkelük nu. Wü arbeiders verhongeren!
Kük maar naar het Cheljabinst-bedri/f. waar
vroeger werk had. De weinige levensmidde
len, die de arbeiders daar krügen, zün bedor
ven en het grootste gedeelte van het personeel
is aan de pest gestorven. Dat hebben jullie van
ons Moedertje Rusland gemaakt!"
„Maar denk dan toch aan de reusachtige in-
dustrieele ondernemingen dié wü gesticht heb
ben!” verdedigde zich de zoon. „De nieuwe
tractor-fabriek, het krachtstation Dnjeprostroy,
de geweldige organisatie, die dit werk kon tot
«tand brengen, is toch wel offers waard!”
„Organisatie Inderdaad!” antwoordde de
vader. „Welk nut heeft een organisatie, als jullie
de echte waarde van Rusland daarmee ver
nielt?”
Wat de arbeider tot uitdrukking bracht,
wordt door minstens 90 procent der bevolking
in hun hart gedragen. Overal en altüd wordt
er georganiseerd, maar bü den opbouw heeft
men te weinig gelet op de belangrijkste be-
standdeelen der economie. Een van de meest
tragische gevolgen van het vüfjarenplan is de
volledige ondergang van den Russischen. land
bouw. Ik zwierf door vele dorpen. Ik zag kin
deren met opgezwollen lichamen, ik sliep in de
hutten der boeren, vaak met negen anderen in
een vertrek. Ik sprak met lederen landman,
dien ik ontmoette, en kwam tenslotte tot de
overtuiging, dat de tegenwoordige situatie van
den Russischen landbouw reeds ellendig is te
noemen, maar dat zü binnen het jaar nog veel
slechter zal worden.
Wat de boeren zelf zeiden?.... Overal, waar
fk kwam, boorde ik dezelfde jammerklacht:
„Wü hebben geen brood!” Zelfs in de naaste
n omgeving van Moscou is brood een zeldzaam
heid gezworen. Toen ik hier rondzwierf, kwam
ik vaak vrouwen tegen, die beladen met leege
zakken naar de hoofdstad strompelden. Zü ver
telden me: „Wü moeten den langen weg naar
Moscou afleggen om brood te halen. Daar zal
men ons echter slechts vier pond geven, waar
voor wü drie roebel moeten betalen. Hoe kan
een arm rnensch dan nog rondkomen?”
„Hebt ge nog aardappelen?" Iedere boer,
wien ik dit vroeg, schudde treurig het hoofd.
„En hoe staat het met juij|e vee?” vroeg ik dan
gewoonUjk verder. Voor -den kleinen boer m
Rusland beteekent de koe voedsel, welvaart en
geluk. Zü staat in het middelpunt van zün ver-
langen^. „Bijna al het rundvee is weg. Hoe zou
den wü het vee kunnen voeren, als wü zelf ter
nauwernood voedsel hebben om onzen honger
te stillen?" „En de paarden?” Informeerde ik
in ieder dorp, waar ik kwam. Het paard is nu
een levensbehoefte geworden, want «onder
trekdier kan men niet ploegen. En als men niet
ploegen kan, kan men niet zaaien voor den
herfst. En als men voor den herfst niet «aaien
kan, is de dood het eenige vooruitzicht. Overal
kreeg ik hetzelfde ongelukkige antwoord: JDe
meeste paarden zün dood”, klaagden de boe
ren, „en wü hebben zoo weinig voer, dat de
overgeblevene beesten zwak en ziekelük zün."
Als het nu reeds zoo slecht gesteld is met het
boerenbedrijf, en als nu reeds duizenden men
schen op het land van honger sterven wat
een feit is (want ik trok door geen enkel
dorp, waar niet een groot aantal inwoners van
ellende was omgekomen) hoe moet het er dan
over enkele maanden uitzien? De laatste aard
appelen worden stuk voor stuk geteld: op veel
plaatsen heeft men er geen enkele meer. De
bleten, die vroeger voor veevoeder dienden, wa
ren bü de meeste families reeds opgegeten vóór
dat de nieuwe oogst in Augustus binnenkomt
en veel boeren hebben al geen Meten meer. De
toestand is veel eractiger dan in 1921. Toen
heerachte er hongersnood in verschillende
groote districten, maar op de meeste plaatsen
kon de boer nog leven.
Het was toen een hongersnood, die tot en
kele plaatsen begrensd bleef, die overigens vele
millioenen menschenlevens kostte, vooral in de
randgebieden van de Wolga. Maar nu heerschte
er overal hongersnood, in het eenmaal zoo
rüke Oekraïne, in West-Rusland. in Centraal
Salajka heeft vreeselüke lotgevallen meege
maakt. Nadat hü geruimen tüd in het Russisch
concentratiekamp geleefd had, werd hü naar
Siberië overgebracht, waar hü heerendiensten
moest verrichten. In 1917 trachtte hü met eeni
ge lotgenooten te ontvluchten, hetgeen een
hopeloos geval was. maar door vertwüfellng
werden zy tot het uiterste gedreven. Na we
kenlang randzwerven in den zonnebrand der
steppen, na onnoesnelüke kwellingen en lange
marëchen werden de vluchtelingen door een
troep kozakken weer gegrepen. Twee der
vluchtelingen hebben na de mishandeling der
Kozakken zelfmoord gepleegd. Alleen Salajka
kwam al deze wreede kwellingen te boven; de
gedachten aan «ün jonge vrouw in het vader
land. die hü hoopte weer te zien, gaf hem de
kracht alles te doorstaan.
Twee beroemde personen zün dezer dagen In
Royat, het kleine bergplaatsje, dat tusschen
Clermont en De Puy de Dome ligt, aangeko
men.
Het zün Tardieu, oud-premier van Frankrijk
en de heer Linde. Iedereen weet, wie Tardieu
is, doch de naam van den heer Linde is min
der bekend. Wü kennen hem beter als Litwi-
noff, den Russischen Volkscommissaris voor
buitenlandsche zaken.
Een poging om Litwinoff te interviewen, is
mislukt. Litwinoff antwoordde „Wacht tot mün
vacantie om is.”
Litwinoff geniet goed van deze rustperiode.
Hü staat s morgens laat op, maakt alleen lan
ge wandelingen, luncht en dineert alleen, ont
vangt niemand behalve zün dokter en gaat
lederen avond zeer vroeg naar bed.
Een poging om Tardieu te interviewen is
evenmin gelukt. lederen keer dat men hem in
«Ün hotel probeerde te spreken, kreeg men de
mededeeling dat Monsieur Tardieu in het bad
was of aan tafel zat en dat hü niemand
wenschte te ontvangen.
Ze draalden de staarten naar den
vlsch hadden gevangen zag Robbie
Waarom zoudt U heele nachten wakker liggen, ter
wijl het D.D.D.-Recept tegen Huidaandoeningen de
ondragelijkste jeuk in enkele secon
den doet bedaren? „Bij de eerste be
vochtiging verdween de jeuk"sctirtjft
de Heer J. W. M. te Haarlem. „Ik heb
veel zalf en smeersels gebruikt, maar
eerst nu ik D. D. D. heb is mijn
ekzeem na Vijf jaar lijden sterk aan
het verbeteren." D. D. D. is geen vet
tige zalf doch een heldere vloeistof,
die onmiddeliijk diep in de buld-
porlën doordringt en daar de ziekte
kiemen doodt bij Ekzeem, Dauw
worm. Open Beenen, 2-r, cn, cm.
en f2.50 bij Apothfkers en Drogis en.
Nadat de
