Slavenmarkten in onze dagen
H
FAVORIET,
SOPLA (S'/zyCIGARILLOS
I
wtóaal van den dag
bladzijden, luisterden weer, keken naar de klok
en zuchtten....
DE APOTHEEK
DE WITTE ZWAAN
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
In ROBINSONschoenen is plaats
voor 5 teenen
f250.-
MAANDAG 7 AUGUSTUS
I
i
1-
Uitroeiing onmogelijk?
Eet meer walvisch-
vleesch
e-
RECTOR BACKHUYS
Rev. fr. J. Goessens f
WIELRENNEN
Wedstrijden te Roermond
Leeuwarder Wielerbaan
GOLF
Hilversumsche Golfclub
ATHLETIEK
Nieuw wereldrecord
i
t
f
Sovjets willen Siberië
vruchtbaar maken
NAAR HET DUITSCH M
VAN RUDOLF HERZOG EU
rt
n
t-
It
Geschenk van Mussolini
EEN „REISVERHAAL”
In Abessynië
bloeit een
slavenhandel
en in den Hedj<
levendige
\Hoe laat zij
thuis kwam I
- 5
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
1
lllllllllllllllllllllllllllic
d
dames Hoeve tot Hertenkamp.
Ft
de
zouden
en
voedings-
te
De ZeerEerw. heer J Goessens. geb te Oirs-
I
in October van dat jaar naar
en
over drie ronden tusschen
Ivy had Madge en Muriel, de twee
lepelaars, met twee pannen naar de
Artlskeuken gezonden. De eene pan
bevatte soep en de andere meelpap
Doch op weg naar de keuken ont
moetten ze Benjamin den baviaan.
die Muriel de pan met soep afnam.
len
1
omdat hij die zelf wilde dragen.
„Dat
la brutaal ”Van Benjamin,"
riep Topsv.
„Dat is het Beker.” rood de zeeman.
„De lepelaars zijn niet gewoon op
zulk een wijze behandeld te worden."
ts-
pan met meelpap
Madge, die de
droeg, boog plotseling naar voren en
gooide den inhoud van zijn pan in
de pan met soep.
„Wat doe je nou,” zei de zeeman.
„Je kunt toch geen meelpap met soep
vermengd eten”
„Dat is de schuld van Benjamin.
rd
die heeft me het geduld doen
ver
liezen"
(Morgenavond vervolg).
ik werd vaak
en
Ingezonden Mededeeling)
zou het heusch vanavond
rt
VI
ii
groette
(Wordt vervolgd)
beek, in 1899 te Roermond tot priester gewijd
en in October van dat jaar naar Amer ka
vertrokken, is te Subiaco (Arkansas) overleden.
Zondag werd de maandeliJksche wedstrijd.
holes handlcup tegen bogey gespeeld. De eerste
prijs was voor O. Bierman 9 met 4 up. de tweede
prijs werd gewonnen door J. B. Looman 12. met
2 up. terwijl mevr. Rebel 27. met all square den
derden prijs won.
vleesch.
;e bleven.
Volgens
in Sovjet-
een volks-
verbeterde,
3 X 300 M. estafettie voo dames'
met een tijd van 7 min. 37,4 sec.
record 7 min. 454 sec.). De pl<
dames
ei
k
r?
It
:h-
re-
ler
150
en
en
Ben
ont-
war-
!s
t
is
rd
en
er
!T8
en
if-
en
I-
A
A
ïen
lu
ren
hier
de
reer
nde
rdi-
ult
>or-
ge-
cbt
iun
gen
Uf,
er-
ten
te-
1
an-
bet
iar,
die
sn
er
en,
die
ge-
ta-
n-
let
*1
ige
li-
lid
De damesploeg van de V.B.F. Breslau, die
Zaterdag het wereldrecord Olympische -stafette
bracht Zondag het wereldrecord
sït»i> haar naam
sc.\(oud wereld-
loeg bestond uit
de dames Wiechke, Schmiechen en Radke,
waarbij de tijd van de laatste was 2 min. 21.9
sec.
Uit Genua wordt gemeld, dat Mussolini een
ultgebrelde collectie kunstvoorwerpen, welke
hem onlangs gelegateerd was, aan het Renais
sance Museum aldaar ten geschenke heeft ge
geven.
De Weleerw heer L. Backhuys, leeraar
Rolduc. zal door den BIsschop van Roermond
worden benoemd als rector van het Moederhuis
der Kleine Zusters van den H. Jozef te Heer
len.
geeft groote publiciteit aan
het plan en roemt den smaak en
waarde van dit voedsel.
de om zich in een passend gewaad
gewijde wandeling te steken, meneer
met innig welbehagen en langzame te
bittertje ledigde en Heinrich ondej/ i
door nadacht over de zonderling,
tusschen den koster en zijn patrooi
nes, de
Amer ka
X Duurde lang voor t elf uur werd. Maar ze
hielden vol en bleven wachten.
„We geven 1 niet opl" zuchtte juffrouw Hoeve
voor de tiende maal
En weer keken ze naar de klok en weer luis
terden ze, of niet een deur zacht piepte of de
trap onder een lichten vrouwenstap kraakte
ste telg uit het oude geslacht heeft ongeveer
geen rooien duit meer over. Zijn eenlg erfdeel is
Zijn grafelijke naam, en daaruit weet hU op een
buitengewoon handige manier geld te slaan.
Hoe dan?
Heel eenvoudig, sprak Bkrenfeld. en hij
blies bedachtzaam den rook van zijn sigaret naar
hoven. Schöner is een amusante, vlotte vent, die
zich gemakkelijk in de hoogste kringen beweegt:
daarbij heeft hij een uitmuntenden stijl. Maar
dat is ook wel bij anderen het geval, zonder dat
ze een behoorlijke positie in de journalistiek
krijgen. Maar in dtt opzicht nu heeft de graaf
het groote voordeel van zijn ouden naam. Die
werkt als „Sesam, open u” in alle hofkringen
en in het buitenland door de connecties, die de
hofkringen daar hebben. Or die manier wor
den hem ook gemakkelijk audiënties verleend,
wordt hij bij ministers toegelaten, kortom, hij
weet meer gewaar te worden dan waarin een
gewoon sterveling ooit slagen zou. Daarom is
hij voor een groot dagblad een medewerker om
van te watertanden. Hij is een eerste klas di
plomatiek correspondent, en onze groote krant
hier wist wel wat ze deed, toen ze dezen jour
nalist leken detective geëngageerd heeft.
En hebt u hem in Japan ontmoet? Zooals
Ik daar net hoorde, heeft hij het aan u te dan
ken. dat hij nog leeft?
Hm, lachte Barenfeld. zoo'n vaart liep het
nog niet. Maar ik geloof wel. dat het er leelyk
voor hem was gaan uitzien. Hij was vroeger
officier bij de cavalerie geweest, maar hij kon
het financieel niet volhouden. Zonder het biyk-
zljn gedachten reeds bij zijn werk van den vol
genden morgen, naar bed.
In de kamer naast zich hoorde Heinrich den
provisor in alle toonaarden snorken. „Menschen
die hokvast en huisbakken zijn, kunnen ónmo
gelijk behoorlijke manieren hebben,” dacht
Heinrich, en stopte zich vol afschuw het laken
in de ooren.
e dames Hoeve tot Hertenkamp bewoon-
II den samen een aardig huisje ergens aan
den buitenkant van een groote stad. Als
trouwe vriendinnen hadden juffrouw Hoeve en
juffrouw Hertenkamp jarenlang elkander haar
desillusies bekend gemaakt en eindelijk, toen
alle hoop om een eigen knus huishoudentje te
stichten, vervlogen was, een soort van com
pagnonschap gesloten
Sindsdien hadden zij dat aardige huisje aan
den buitenkant der stad gehuurd en met sier
lijke letters op haar voordeur laten schilderen:
Gelukkig waren ze niet onbemiddeld, zoodat
ze zich de weelde van een meld voor dag en
nacht veroorloven konden. Dat gaf een heele
verlichting voor de werkzaamheden overdag en
meer gerustheid voor den nacht.
Wonder boven wonder beviel het meisje!.
X Was een vertrouwd persoon, fatsoenlijk, be
scheiden. vroolljk, werkzaam.
Ze bezat werkelijk alle goede eigenschappen,
die zoo’n meisje rm eenmaal behoort te bezitten.
De dames Hoeve tot Hertenkamp bezwoeren
elkander dan ook lederen dag, dat ze 1 best
getroffen hadden Natuurlijk was er een klein
bezwaar. Niet van emstlgen aard; niet „dat je
d’r daarom den dienst zou opzeggen!” zooals Juf
frouw Hertenkamp telkens verzekerde, maar
toch was t iets, waarover ze aan 't denken
sloegen; iets, dat toch eigenlijk niet hoorde!
Kortweg iets, wat zij, als eerzame dames
eigenlijk niét konden tolereeren! 1 Meisje had
dan de gewoonte van d’r uitgaansavonden
laat.... zeer laat zelfs, thuis te komen
Hoe laat? Ja, dgt wisten de dames eigenlijk"
zelf niet.
Maar als zij ’s avonds, klokslag tien, haar
slaapkamer opzochten en na veel bedrijvigheid
eindelijk hun welverdiende rust konden gaan
genieten, dan fluisterden ze elkander toe:
„X Meisje is nog niet thuis hè?”
„Neen, ik heb nog niets gehoord!"
„Maar ze zal zoo wel komen!”
„Slaap wel!"
En dan dachteti ze. half sluimerend, er over
na. of X wel verstandig geweest was, het meisje
den sleutel te geven. Wie weet hoe laat 't werd!
Ze konden haar vertrouwen! Ja, dat wisten ze.
t Goeie mensch, (X meisje liep al tegen de
dertig), ging altijd naar familie.maar toch..
Je kon nooit weten! Neen! X Moest uit zijn!
Morgen zouden ze haar den sleutel terug vra
gen ofminstens moest ze vertellen, hoe laat
ze was thuisgekomen.
Maar als dan den volgenden morgen, zoo
gauw de eerste zonnestralen bij de dames naar
binnengluurden, een bescheiden tikje van het
meisje, haar komst aankondigde en even later
de geurig dampende thee en de broze, met boter
besmeerde beschuitjes naar binnengedragen
werden; als een uur later in de huiskamer de
tafel keurig gedekt en X meisje frisch en wel
gedaan op de verdere orders der dames wachtte,
dan was 't èn voor Juffrouw Hoeve èn voor juf
frouw Hertenkamp een onmogelijkheid, iets on
aangenaams tegen zoo'n meisje te zeggen.
En. dus bleef X zooals X was en behield 1
meisje haar vrijheid, om d’r uitgaansavonden
zoo lang mogelijk te rekken.
uitwerking van chloroform, aether en
lijke stoffen op ze. De meesten kunnen dat
lelijk niet verdragen.
Dat zou ik ook denken, merkte meneer
■Stramm scherpzinnig op.
Juist trad de apotheker weer binnen. Hij had
in allerijl zijn beste zwarte jas aangetrokken,
om in volle glorie In de kerk te Kunnen ver
schijnen. Hij hunkerde gewoonweg ernaar om
bij het orgel te Komen; dat was allang een
hartewensch van hem geweest. Niet zoozeer om
het spel, want htj bezat een hardnekkig gebrek
aan muzikaal gevoel en zijn eenige prestatie
op het gebied van de toonkunst was. dat hij
met één vinger op de plano van zijn dochter
een melodie van een psalm tingelde. Zyn ver
langen naar het orgel kwam voort uit de om
standigheid dat hij zoo'n groot muzlektnstru- f',
ment nog nooit goed van dichtbij bekeken had
en hij bezat de eigenaardigheid van vele lieden
van zijn bekrompen soort om met alle geweld
met zijn vingers aan een onbekend toestel of
voorwerp té willen morrelen, om dan naderhand
te kunnen geuren, dat hij er zoo uitstekend me-
op de hoogte was.
uniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii DE TEA.
S
HEUERS 5 Aug (Reuter)
Aug. (Keuter) -
Russisch ingenieur heeft een groot plan
worpen, om door het aftakken van een
men Oceaanstroom. de onbewoonde, kale wil
dernissen van het door ijs ingesloten Siberië
te herscheppen in een vruchtbaar land.
Volgens berichten uit Rusland,
het plan ernstig overwe-
Toen Heinrich een van de volgende dagen na
afloop van zijn dagtaak in de apotheek kwam
om den provisor behulpzaam te zijn bij het
draaien van staalplllen, zag hij daar een wel
doorvoed heerschap met gladgeschoren gezicht,
Mie met beide armen op den lessenaar van me
neer Rose leunde en met een zalvende stem
anecdotes vertelde, die het magere lichaam van
den provisor deden schudden van het lachen.
Opeens nam deze laatste, terwijl hl) zijn bezoe
ker een veelbeteekenend knipoogje gaf. een hou
ding aan van emstlg-bezlg-Xyn en roerde met
toegewijde hevigheid in zijn porcelelnen mor
tier. Hij had een deur hooren kraken en een
oogenblik later verscheen de heer Friedrich in
hoogst-eigen persoon.
Goeden avond, meneer Friedrich,
de man met het gladgeschoren gezicht.
Zoo zoo. meneer Stramln! Hoe gaat het?
komt u me weer eens voor een wandelingetje
afhalen?
De beide mannen drukten elkaar de hand.
Als u er zin in hebt, begon meneer Stramln,
kunt u vanavond eens het orgel in de nieuwe
Voor dag en voor dauw was 1 meisje den vol
genden morgen bij de hand....
Volgens vasten regel naderde ze de slaapkamer
der dames, om haar de eerste ftiorgen-genoegens
te brengen.
Op haar zacht
geklop volgde
echter niet X ge
bruikelijke: „Ja,
kom maar!”
Doodstil bleef
X in de kamer.
Ze slapen mis-
•Jk kom uit Tigré, was bij mijn geboorte de
slaaf van een krijgsman. Mijn vader en moeder
heb ik nooit gekend. Overal heb ik mijn mees
ter gevolgd. In een gevecht werd hij door een
vijand gedood, wiens slaaf ik nu ben
Een oude vrouw vertelde: „Ik weet niet meer
waar ik vandaan kom. Jaren geleden brandde
een dorp af en tijdens den brand hebben man
nen mij ontvoerd. Wekenlang heb ik hen moe
ten volgen door bosschen en woestijnen. Ik heb
veel meesters gehad en veel kinderen. De kin
deren werden my ontnomen
verkocht
Een groote vrouw zeide: „Ik was nog heel
klein en speelde in de hut van mijn ouders. De
deur was open. Een man kwam binnen, nam
my in zyn armen en verdween met mij. Te
paard reden we dagen lang. Toen kwamen we
Sovjet-autorlteiten
gen.
Het houdt tevens in om Wladlwostock. dat
thans drie maanden van het jaar door ijs is
ingesloten het geheele jaar door voor schepen
toelaatbaar te maken. Langs het eiland Sa-
challn loopt een warme stroom, bekend als de
Tsuchlma-stroom en van tegenovergestelde rich
ting een koude stroom.
De ingenieur is nu voornemens een dam op
te richten tusschen het eiland Sachalin en de
kust van Siberië, teneinde zoodoende den loop
van den kouden stroom af te leiden, en den
warmen stroom te voeren langs de met sneeuw
bedekte kusten van Siberië.
kerk probeeren. Dat wilde u immers allang zoo
graag?
Prachtig
kunnen?
Er is straks avondkerk, dan kunt u meteen
blijven.
Prachtig, meneer Stramm de welgedane
en gladgeschoren heer oefende het eerwaarde
ambt van koster uit Even mijn hoed halen!
Maar, meneer Rose, u hebt meneer Stramm nog
niet eens een kleine hartversterking gegeven.
Natuurlijkuit de kleine fleschniet uiV
de flesch voor zakenkennissen. U wilt meneer
Stramm toch niet vergiftigen!
Terwijl de apotheker zich haastig verwtfder-
votfr zijn
r /Stramm
gugen zijn
zijn werk
vriendschap
i. kwam Han-
loopjongen, haastig naderbij om den
provisor een geheime mededeeling te doen.
Wat is er? vroeg meneer Stramln nieuws
gierig. terwijl h|j zich over den lessenaar boog
Ik heb er een, fluisterde Hannes stralend
'■an vreugde.
Wit heb je?
Een kat. Ze zat in de valeriaan. Pats
een zak over den kop en ik had ze.
Ja..;, maar wat wou je er mee doen?
vroeg Stramm verbaasd.
Mijnheer Friedrich gebruikt de dieren, die
hem op het magazijn veel schade veroorzaken.
Tot ‘t juffrouw Hoeve te erg werd!
„Ik wil toch weten!" begon- ze op een avond
tegen haar vriendin, „hoe laat ons meisje thuis
komt! Die onzekerheid kan ik niet langer uit
staan. Ik blijf vanavond wachten! Ik ga in de
huiskamer zitten en blijf op, tot ze thuis is
„Je hebt gelijk!” viel Juffrouw Hertenkamp
haar bij. „We mogen niet langer in onwetend
heid verkeeren. Maar ik laat Je niet alleen! Ik
blijf met Je wachten, al zou *t ook twaalf uur
worden
..Da's lief van je!" bekende juffrouw Hoeve,
hoewel ze in d'r hart niet anders verwacht had.
Zoo kropen de trouwe vriendinnen, dien
avond, nadat de gedienstige haar verlaten had.
ieder in een heerlijk zachten fauteuil, zetten 1
theegerei vlak bij zich, sloten de gordijnen goed
af, lieten vlak achter haar stoelen de schemer
lamp branden en namen een prettig boek om
te lezen
„Nu zullen we weten, hoe laat ze thuis komt!"
En ze luisterden aandachtig, lazen enkele
voor wetenschappelijke experimenten, deelde de
provisor mee.
Hoezo©? vroeg Stramm hevig gein teres
seerd
Wel hij doet ze in een glazen cylinder, die
hij met, een deksel kan afsluiten en experimen
teert
der
nai
et jongste boek van den Franschen autèur
J Kessel, getiteld „Marchés d'Esclaves”
(„Slavenmarkten”) doet even Interessante
als schokkende onthullingen over nog bestaan
de slavenmarkten in het hart van Afrika en In
den Hedjaz. De auteur, die jaren lang ln Afrika
en in het Oosten gereisd heeft, is in Abessyntë
gestooten op toestanden, die men In onzen tijd
niet meer mogelijk zou achten. Vergezeld door
een landgenoot, die deze streken door en door
kende, verkreeg hij toegang tot eenige families,
die slaven in hun dienst hadden en die dit de
gewoonste zaak van de wereld vonden. Deze fa
milies zijn het ook niet, die hun onderhoorigen
als slaven behandelen. Integendeel, in de mees
te gevallen laten zij hun dienaren de .vrijheid
om heen te gaan, doch dezen verkiezen te blij
ven, omdat een dienst als de hunne hun be
staan verzekert zonder hen ongelukkig te ma
ken. Er Zijn echter wreeder meesters, die hun
slaven zoo hard mogelijk en zonder belooning
laten werken in steengroeven en in bosschen en
die de vrouwen en mannen aan een mlnderver-
mogend heer verkoopen. zoodra zij voor harden
arbeid ongeschikt zijn geworden.
Deze ongelukkigen stammen uit een slaven
ras en dragen daarvan alle kenmerken. Hun
oogen zijn dof, hun gang is onzeker en zij schij
nen, ook wanneer zij op straat loopen, ieder
oogenblik Iets te vragen. Zij gaan voor iedereen
opzij, omdat iedereen hen zonder moeite als
slaven herkent.
In Harrar, de hoofdstad van de provincie van
dien naam, waar voornamelijk slaven dienen,
die van de kust der Roode Zee gedeporteerd
zijn, beleefde Kessel het volgend avontuur. In
een huls, waar hjj en zijn vrienden gastvrijheid
genoten, drong plotseling een klacht van bulten
door. De heer des huizes gaf een zijner dienaren
een wenk en deze ging het vertrek uit Even
later zweeg de klagende stem en op een vraag
van de bezoekers vertelde de gastheer, dat zijn,
buurman sinds eenige dagen een Jongen slaaf
kastijdde door hem, aan een paal gebonden, van
tijd tot ttjd een geeseling te laten toedienen. Op
zijn verzoek echter om zijn gasten niet te sto
ren, had men den Jongen dien avond naar bin
nen gehaald. Toen Kessel een paar dagen later
naar den knaap ging vragen, vernam hij, dat
de jongen de straf niet had kunnen doorstaan
Hjj was bezweken en op dezelfde plaats in den
grond gestopt.
Een ander tafereel. Enkele kilometers van Har
rar zjjn een aantal slaven en slavinnen onder
een vjjgeboom samengekomen na hun werk in
den heeten dag Er zijn oude vrouwen en man
nen en kinderen onder hen. Zij liggen zwijgend
en met doffe oogen op den grond. Men dient
zich eigenlijk te verwonderen, dat zij hier zijn,
want geen meeker gunt zijn slaven ook maar
een oogenblik vrijheid. Maar deze ongelukkigen
zijn toch gekomen, omdat een der reizigers, die
de streek kent en dien zij kennen, hun een
partij vleesch heeft beloofd. Daarvoor wagen zij
de zwaarste straf. Aan den boom is een groote
Abessynlsche os gebonden en een der bezoekers
reikt een neger een groot mes. Een lange, vree-
seiyke klacht en de zware massa zakte in el
kaar. Als uitgehongerde dieren vielen de slaven
op den os aan. Zij verscheurden het dier, ter
wijl zij wild vochten om de stukken
Niets menscheljjks was aan hen overgi
Zy dropen van bloed en toen na kortep tijd nog
slechts een cadaver over was en zij elkaar
aankeken, begonnen zij te springen, te lachen,
elkaar aan te stoeten en te schreeuwen van
plezier en dankbaarheid. Zij waren dronken van
verzadiging en van bloed. Een vuur werd aan
gestoken en een wilde hysterische dans begon,
die op een orgie uitliep en door delirium ge
dreven werd. In een wervel van bewegingen,
die niets van dans of rhythme had, sprongen
de opgewonden slaven rond, al hun ellende
vergetend en dankbaar kijkend naar de
weldoeners, die met afgrijzen naar dit
schouwspel staarden. Uit het nabijgelegen dorp
kwamen inboorlingen toeloopen, terwijl lang
zaam de duisternis viel.
Maar plotseling kwam het einde en verstom
den de kryschende stemmen. De wilde dans
hield op en ineens waren de slaven weer de
oude stompzinnige wezens van voorheen Dit
was het oogenblik, dat zy bereid waren ver-
trouwelyke mededeelingen te doen. Op een
vraag van den tolk begonnen zy te vertellen.
HELSINGFORS, 5 Aug. (Reuter)
hier ontvangen berichten wil men
Rusland het walvischvleesch tot
voedsel maken.
De Sovjet-regeertng heeft besloten onverwijld
in de Noordelijke havens fabrieken op te rich
ten voor het conserveeren niet alleen van
walvischvleesch. doch ook van zeehonden- en
walrussen-vleesch.
De Sovjet-pers
Ibn Saoed in artikel 17 van het verdrag van
Djeddah, gepubliceerd op 17 September 1927
plechtig heeft verklaard, dat hij „met alle mid
delen zou medewerken tot afschaffing van den
slavenhandel" Maar noch de eene. noch de
andere gebieder is vry in zijn bewegingen Bei
den zijn gebonden aan locale zeden, aan gods
dienstige wetten én aan de oeroude gewoonten
van het land. Ibn Saoed is nlet^anders dan de
uitverkoren dienaar van den Koran en Ras Ta-
farl, hoezeer ook van goeden wil, is machteloos
tegenover de traditie....
baar al te zwaar op*te nemen, hing hjj zijn uni
form aan den kapstok, en ging als correspon
dent naar China en Japan. Het toeval wilde,
dat ik van Bombay af dezelfde boot naar Eu
ropa nam als hy. Hy was bulten zich zelf van
plezier, toen hy mij weer zag. en de lange zee
reis. die in 1 algemeen een sfeer van Intimiteit
schept, bracht ons nog dichter tot elkaar. Htj
Is een aardige kerel, ondanks zün gebreken. En
nu vind ik hem hier weer. Ja, zoo gaat het in de
wereld.
Barenfeld stond op en wierp zijn eindje siga
ret in het vuur. De haard is onder het praten
al bijna uitgegaan, ael hij. JU zult zeker ook wel
moe zijn.
Heinrich verzekerde dat hy wel den heelen
nacht zou kunnen luisteren. Maar hy stond vlug
op en dankte Barenfeld voor den gezelllgen
avond.
Heinrich ging zyn kamer binnen, en ging
heelemaal gekleed op zijn bed liggen.
Omdat hy eindexamen gedaan had. was zijn
leertijd op twee jaar gesteld Eén dag was hy
nog maar hier, en reeds verlangde hij naar den
tijd, dat hy de wijde wereld kon intrekken en
worden als.... als Bkrenfeld. M^t het verleden
had hy afgedaan 't was voor hem als een
paar uitgeloopen Kinderschoenen: en het heden
was de rystebrelberg. waardoor hy zich heen
moest eten de toekomst, de toekomst lokte.
*iy ging overeind zitten. De lamp was neerge
brand en walmde Om hem heen was alles stil
en rustig. Juist sloeg de Domtorenklok midder
nacht. Vlug kleedde hy zich uit en ging, met
jssszaMazzwasaesszsstszsszsssszazsesstsiiz
„■•••••••••■•«•■ai ••■(„„•••„«■•••■•«(„„tstssssr
schlen nog! dacht t meisje. En ze klopte nog
maals, iets harder dan gewoonlijk
Maar ook hierop volgde geen antwoord
„’t Is toch meer dan tyd voor de dames!" was
de meenlng van "t meisje en resoluut duwde zy
de deur open, haar morgengroet en haar ver
ontschuldiging gereed, als deze laatste noodig
mocht zijn. Maar geen van deze twee, evenmin
als de thee met beschuitjes, waren noodig! De
kamer was ledig!
De bed dén waren onbeslapen en stonden
daar nog net zoo, als zy ze zelf, daags te voren
had opgemaakt.
Een plotselinge schrik maakte zich van X
meisje meester
Maar al gauw herstelde ze zich met X idee:
„De dames zyn zeker onverwachts op reis ge
gaan! Das wel eens meer gebeurd. Beneden
in de huiskamer zal wel een briefje liggen!"
Na eerst een kopje thee geledigd en een paar
beschuiten gebruikt te hebben, besloot ze op
de tafel van de huiskamer de reden van dit
onverwachte vertrek te gaan zoeken.
Maar zoo gauw ze die kamer naderde, be
merkte ze iets vreemds, iets eigenaardigs. De
gordynen waren nog dicht, licht scheen door
de kleren
Wat zou er gebeurd zyn?
Vlug opende 't meisje de deur. Een blik door
de kamer zei haar genoegIn de zachte fau
teuils sliepen de dames Hoeve tot Herten
kamp!.... Met een schrik ontwaakten zy.
Ze sprongen op. keken elkaar en 't meisje
aan.
„Gunst!” zei juffrouw Hoeve, die X eerst
tot bezinning kwam. ..zyn we zoo allebei in
slaap gevallen, terwyi we zaten te lezen!”
Maar door beider brein flitste de gedachte:
„En nu weten we nog niet, hoe laat ze is
th uisgekomen
Hlt bi-d ,,in Ingevolge de verzekertngsvoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f by een ongeval met f by verlies van een hand f 1 OC oy verlies van een f C(ï by een breuk van f dfl b(j verlies van *n
A IIP abonné S ^gevallen ^exem TOOT een der volgende ultkeerlngen f ÖUUU.~ verlies van belde armenbelde beenen of belde oogen f /□(/.-doodeiyken afloop f een voet at een oog f 1^.0.-duim of wy»vinger OV.-been of arm f «(ƒ.- aXderen vinger
Ja. hy is een geweldige optimist voor het
aangezicht des Heeren, antwoordde Barenfeld
Daarom zal hy bet ook nooit zoo buitengewoon
ver brengen, niettegenstaande zijn groote ca
paciteiten. Zoo’n onbegrensd optimisme is ge-
vaarlyk Een clgaret? Ik vergat neelemaal om
Je er een aan te bieden.
Heinrich stak een sigaret aan, en ging op
een ultnoodigend gebaar van Bkrenfeld weer
Utten.
En is dit gebouw werkelijk het stamslot
van de grafelyke familie geweest? Dan7 kan ik
me voorstellen, dat mynheer Schöner zich hier
niet zoo erg op zyn gemak voelt.
Daarom vond hy. dat het hier teveel naar
kamillenthee rook knikte Barenfeld. Het is
altyd onaangenaam op deze wyze aan de zon
den van Je voorouders te worden herinnerd.
De Schöners moeten vroeger als gekken met
het geld hebben gesmeten, tenminste deze laat-
Zondag hebben te Leeuwarden wielerwedstrij
den plaats gehad. De uitslagen luiden als volgt:
Sprlntwedstryd a deux voor Onafhankeiyken
en Amateurs over 600 Meter (3 ronden): 1. Hoe-
vens, 3 punten; 2. Post ma. 4 puntén en Bakker,
5 punten.
Sprintwedstrijd voor Friesche amateurs over
600 Meer (3 ronden). Ie serie: H. de Haan. 13.6;
2. J. Leyenaar. tyd 13.8. 2e serie: 1. D. Kanon,
tyd 13 4; 3. P. Smith, tyd 13.5.
Klassementwedstryd voor Onafhankeiyken en
Amateurs over 5 K M. met 5 klassen, dus om de
5 ronden 1 klassement. 1. J. A. de Wolff (10 pun
ten) 2. J. Grlmme (6 punten)3. H. Adan (4
punten).
Afvalwedstryd voor Friesche amateurs over 3
K M.1. Kammlnga. 2. F. Erich. 3. H. Ruiten
berg.
Koppelwedstryd voor Friesche onafhankeiyken
en amateurs over 25 K M. met 5 klassementen:
1. D. KanonJ. Spoelstra. 13 puntgn; 2. E. y. <1
MeulenA. Brink. 11 punten; 3. W. de MoorH.
Klompmaker. 8 punten, tyd*over 25 KM. 36
min. 57 8/10 sec.
Koppelwedstryd voor onafhankeiyken
en amateurs over 50 K.M. met 5 klasse
menten: 1. H. Adan—J. A. de Wolff. 27 pun
ten: 2. 8 HoevensJ. Spyker, 8 punten, een
ronde achterstand; 3. K. Bakker C. Pelle
naars, 6 punten, op een ronde.
Onder groote belangstelling werden op de
wielerbaan te Roermond internationale wed-
stryden gehouden. De resultaten zyn de vol
gende:
Sprlntwedstryd
Jan en Piet van Kempen.
1. Jan van Kempen, laatste 200 M. in 12 4/5
sec.
Achtervotglngswedstryd over 15 ronden:
1. Jan van Kempen en C. Bogaerdt in 4 min.
47 sec.; 2. Plet van Kempen en KI. van Nek.
Sprintwedstryden voor beroeperenners over
vyf ronden:
1. Cllgnet 13 1/5 sec.; 2. Aerts: 3. Bragart;’
4. Nickel.
Sprint nieuwelingen: 1. Vleeschhouwers. laat
ste 200 M. in 13 4 5 sec.; 2. Willems; 3..8chemen.
Koppelwedstryd over 80 K.M. voor profs:
1. P. van KempenKI. van Nek. 4 pt- in twee
uur 5 min. Op 1 ronde: 2. J. van Kempen
Bogaert, 14 pt; 3. CllgnetKister 21 p.; 4. Bra-
gaarFrankenstein 11 p.; 5. Hagendonck 4 p.
Heerlijk is het uurtje tea-en,
Zoo charmant dat five o'clock!
De schandaaltjes en familie.
Fabriceert men dan en bloei
Mevrouw Iks was op Visite
Sn zoo tusschen koek en thee
Deelde zij haar voorraad nieuwtjes,
Zonder onderbreking, mee!
Praten, praten, niets, dan praten
En zij praatte als maar voort. c’
Mevrouw Zet, de lieve gastvrouw,
Kreeg den stroom, maar niet het
woord!
Zij zei Hftkel: hoe is 't moog’lijk!
Ja en och en kolossaal!
Mevrouw Iks bleef aan het raat’len
Als een polder-sfggrngemaal!
Doch aan alles komt oen einde,
Ook, natuurlijk, aan een tea.
Mevrouw Iks was opgesprongen'.
„Over vijven, naar ik zie!
Maar het was toch echt gezellig,
Zoo intiem en reuze, zeg!
Want mijn hoofdpijn, na ons praatje,
Is, Goddank, volslagen weg!”
Mevrouw Zet keek haar vriendin aan
Met iets guitigs in haar blik:
„Wèg is niet het juiste woordje.
Want jouw hoofdpijndie heb ik!”
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
niiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiHniiNiiiH
in Addis, waar ik verkocht werd. Vele malen
daarna ben Ik weer verkocht...."
Of zy tevreden waren met hun lot, werd hun
gevraagd. Een algemeen geklaag beantwoordde
deze vraag. „Tevreden?” riepen zy. „altyd hon
ger, altyd dorst, altyd werken, altyd hout ra
pen, altyd steenen kappen. En als de meester
niet tevreden is of dronken, slaat hy ons met
een zweep, of hangt ons aan de beenen op, met
het hoofd boven een vuur, waarin hy berber!
werpt.” Deze berberl is een zeer scherpe peper
soort, die in een vuur een verstikkenden walm
ontwikkelt, die in de keel dringt en heg ademen
vrywel ónmogelijk maakt.
Men vroeg of er een vaste prijs voor de sla
ven bestond. „Neen” was het antwoord, „daar-
voor zyn wij te talryk; als een meester genoeg
van ons heeft, veryallen wy aan zyn schuld-
elschers. Ook het huwelyk bestaat niet voor
ons; want man en vrouw zyn soms van ver
schillende meesters en onze kinderen behooren
niét aan ons
En terwyi zy dankbaar lachten, gingen de
slaven terug naar hun stallen, hoewel zy wisten/'
dat hun daar de zwtftp wachtte en misschien
wel het vuur met de „berberl”.
Van verre zyn ze gekomen en zy kennen niet
hun eigen land. Handelaars hebben hen" ver
kocht. movers hebben hen gestolen. Talryk zyn
deze handelaars en roovers niet, maar de wei
nigen, die er zyn en die hun beroep wederrech-
teiyk uitoefenen, zyn slim en bedreven in het
vak. zy zien op hun zwerftochten in de naby-
held van een dorp b.v. een jong meisje, dat een
troep vee voortdrijft en met een ongehoorde
snelheid bespringt de mover het kind, bedwelmt
het door een zak over het hoofd te werpen,
slingert het meisje over zyn paard en verdwijnt
in de woestijn. Deze bult biyft niet in het land.
Hy wordt naar een „depót” gebracht, waar an
dere slachtoffers reeds werden opgeborgen. Als
zy talryk genoeg zyn, wordt de tocht naar de
kust aanvaard, waar een smokkelschlp wacht
om over te steken naar Arabtë
Vooral bet Zuiden van Arable is een berucht
slavenoord, dat bovendien voor anderen dan
de daar wonende stammen ongenaakbaar is.
omdat de dood loert op ieder, die er zich waagt.
Daarheen vaart het slavenconvooi, dat goed ver
zorgd wordt, zoolang het nog niet verkocht is.
Wat daarna gebeurt, men kan zich indenken,
maar zekerheid heeft men niet
De slaven zyn duur, want de verkoop moet
kunnen voorzien in het onderhoud van de
roovers, de handelaars, de tusschenpersonen
enz.
Hoe gevaariyk deze heeren zyn, ondervond de
Fransche schrijver met zyn gezelschap, toen zy
trachtten een slavenconvooi te volgen. Voort
durend werden zy bedreigd door aanvallen van
een der leiders, die leder oogenblik verdwenen
was, om daarna onverwachts van achter een
boom te voorschyn te springen met zyn mes in
de hand. Deze boef, die het grootste aantal
moorden op zyn geweten had in deze streken
was het type van den wreeden moordlustigen
Oosterling, wlen het dooden niet alleen een
geldelijke winst, maar bovendien een misdadig
genoegen opleverde. Later bleek zelfs, dat. hy
een inboorllngenstam op de reizigers had willen
loslaten, maar dat bet plan door bevriende in
boorlingen was ontdekt en belet.
Tenslotte mocht het toch gelukken het con-
vooi te vegnzellen tot op het schip, dat de sla
ven naar Arabië zou brengen. Het waren zeven
vrouwen en vier mannen, die zwygend op den
grond naast elkaar zaten en van tyd tot tyd
hun voeten masseerden. De vracht werd inge
laden en uren lang voer men door een storm,
tot eindeiyk een eiland bereikt werd, dat de
schrijver niet met’ name wil noemen, doch dat
een verschrikkelyken, dorren en troosteloozen
aanblik bood. Daar werden in een sombere kreek
de slaven overgeladen ep een Arabisch schip. De
tocht naar „het gelukkige Arabië" is niet zon
der gevaar. Behalve door de talryke stormen
wordt het schip voortdurend bedreigd door pi
raten, die met de slaven even goed raad weten
als de handelaars zelf.
En zoo worden de inboorlingen van het oude
land, waar eens de koningin van Saba regeer
de, weggevoerd naar een ver en hun onbekend
oord, waar zy den Arabier moeten dienen, zy
verdwynen in dat land, dat wy hierboven reeds
noemden, en dat vermoedelyk nooit door eenlg
vreemdeling werd doorkruist. De blanke, die
zich daar waagde, kwam nimmer terug en de
legenden over deze geheimzinnige streek ver
tellen wonderiyke verhalen van ongekende
oasen, ryke paleizen. Naar men zegt, zyn ten
tyde van Saul duizenden Joden daarheen ge
gaan en nog steeds zouden hun nakomelingen
dit land bewonen.
Aan de grens van dit geheimzinnige ryk is
een slavenmarkt in Hodeldah, naar men den
Franschman had verzekerd, maar hoe hy ook
zocht en navroeg:’er was geen markt te vinden.
Er was zelfs gren slaaf te zien en dit was toch
gemakkeiyk genoeg te controleeren, daar alle
slaven, zooals we reeds hebben gezien, zich door
een byzonder uiterlyk van den normalen mensch
onderscheiden Men zocht de sporen van den
slavenhandel dus verder en kwam aan de grens
van den Hedjaz. In Djeddah werden de sporen
inderdaad gevonden, maar de verkoop geschied
de zeer geheimzinnig. De slaven werden nl.
uitgegeven voor dienaar» van vrome pelgrims,
die ter beévaart naar Mekka trokken en onder
weg verkocht. Maar de slaven hebben, hier niet
het harde leven van Abessynië. zy worden be
schouwd als werkkrachten van byzondere waar
de en geen mensch, zelfs niet de veroveraar Ibn
Saoed heeft zich tegen de slavemy kunnen ver
zetten, omdat de Koran de slaverny toestaat.
Uit het boek van Kessel valt dus de conclusie
te trekken, dat zoowel Abessynië als de Hedjaz
den slavenhandel kennen, in weerwil van het
feit, dat de verlichte Ironing Ras Tafari offi
cieel den slavenhandel heeft afgeschaft, en dat
