Krantenoorlog Engeland u&Aaal wut den dag TWEEDE PREMIE-REIS I D t in I DE APOTHEEK DE WITTE ZWAAN I OMHOOG MET GROOTE FELHEID ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN u; Met ROBINSON aan Alle abonné kun je uren lang gaan (Ingezonden Mededeeling) Graaf Zeppelin’s vuurproef DINSDAG 8 AUGUSTUS i K I ij Reuzenmeteoren in Rusland NEEMT DEEL AAN ONZE Een vrouw van 114 jaar en I De Chineesche kroon- juweelen Een verzekering tegen ontvoering Groote verliezen in het vooruitzicht Spoorwegtunnel door den Mont-Blanc Inlichtingen te bekomen aan 't bureau van dit blad De Zeppelinramp bij Echterdingen óp 5 Auguatua 1908 Kosten (alles inbegrepen) llle klas f 37.50 |le klas ...f 50.- Dynamiet reeds sedert 1656? Is NAAR HET DUITSCH VAN RUDOLF HERZOG Vier ondernemingen geven jaar- lijka meer dan 2.000.000 pond aterling aan premies enz. \De gevonden uitvinder EN LUXEMBURG met 31 Augustus AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL NAAR TRIER van 28 tot iiiiiiiiiiiiiiiiniiNine eens I wel- Freddy Vrijdag, Ivy en de kinderen gingen hem zoeken. Maar toen f red- dy de boot in de hoogte zag staan, op bü dit voorstel en ant- i Toen Willie de stem van den zeeman van uit zichzelf recht-op staan!'* (Morgenavond vervolg.) En i 1 (Wordt vervolgd). te f zetde h(j, dat men niet verder naar Willie behoefde te zoeken. „Want", zoo verklaarde hü, „Wilile is achter die boot.” bezitten. wezen. ippen, terwijl hü in ndrollen was, legde kalm-wanhoplg Maar als Je ook sterft van den hon- In het dorp Kolarovo, in Bulgaarsch Mace donië, heeft een vrouw den leeftijd van 114 jaar bereikt. Zij is de oudste inwoner van de streek en herinnert zich nog goed haar trouwdag 95 Jaar geleden. Z3J is vegetariër, doch zjj zegt de voorkeur te •even aan wijn boven water. Te Aosta en Turijn hebben zich burgers aan eengesloten, die tot Mussolini het verzoek richt ten de treinverbinding tusschen Italië en Frank rijk door middel van een tunnel te verbeteren. Deze zou de voorkeur verdienen boven den Sim- pion en den Mont-Cenis. want zij zou de kortste communicatie tusschen Frankrijk en Italië be- teekenen. Mussolini is met het project wel in genomen, en wanneer de uitvoering er van al leen van Italië afhing, zou hü er onverwijld een aanvang mee maken. De boring van den tunnel zou in geen enkel opzicht door bijzondere geo grafische of andere omstandigheden worden be moeilijkt. Mussolini heeft aan de petitieschrjjvers der belde steden beloofd het plan in herinne ring te zullen houden, en heeft verklaard, dat de verwezenlijking ongetwijfeld een gunstigen invloed op het toeristenverkeer zou uitoefenen. Rusland een ge- hoorde, riep hij: „Kiekeboe", en kwam te voorschijn. Kortgeleden is, in het Noorden van een groote meteoor neergekomen, die weldigen trechter in den bodem heeft geslagen. De catastrophe had plaats nabij Mt dorp Kos- lael aan de Meaeni. Een deel van het hemellichaam werd gevon den; dit woog reeds 2!4 ton De Academie van Wetenschappen te Leningrad zal ook deze me teoor doen onderzoeken. Zooals men weet houdt zjj zich reeds vijf-en-twintig Jaar bezig met de meteoor, die in de Siberische Taiga is neer gestort. Nauwelijks was de deur achter Bally in t slot gevallen, of de Jongeman wendde zich tot z'n vrouw: „Men zegt, dat er iedere minuut een dwaas geboren wordt en waarlijk het is zoo. En ik moet het Juist van de dwazen hebben. Dade lijk. toen ik hem in t restaurant zag zitten, dacht ik: die onnoozele hals zal wel voor mij in de bres springen; de rest volgt dan vanzelf." „Ik heb hem gezegd,” ging hij lachend voort, „dat ik John Taylor heette. We moeten nu weer zorgen, dat we morgen vroeg weg komen. Ik ben toch wel iemand met verstand, om uit te vinden, hoe ik het best kan oplichten.” ,JEn ik.” klonk het sarcastisch achter hem, „ben ook iemand met verstand om uit te vin den. hoe ik dat soort uitvinders vinden kan." Ontzet staarden de „uitvinder” en z’n vrouw in het strenge gelaat van hun vriend Marius Bally, die, vergezeld van twee agenten, in de deuropening stond. van plan was geweest het traject Friederichs- hafen-Mainz-Frlederichshafen zonder landing af te leggen. Een tweede storing (verlies van gas) dwong graaf Zeppelin na een gelukkig ver- loopen nachteljjken tocht, niet ver van het Wiir- temberger stadje Echterdingen te dalen en op hulpkrachten: militairen uit Stuttgart, Daimler - monteurs uit Cannstadt en drie spoorwagons met gas te wachten. Geheel onverwachts kwam plotseling een hevig onweer opzetten, dat ge-' paard ging met een halven orkaan.- Het lucht schip, hoewel stevig verankerd, werd losgesla gen en tegen een groep boomen geslingerd; een motor explodeerde, het gas vatte vlam en bin nen vijftien seconden was het trotsche lucht schip volkomen vernield. Op de aarde, niet in de lucht, was dit wonderwerk van den grijzen uitvinder gevallen. De landing was vlot ver- loopen en zelfs de vele tegenstanders van het Zeppelinsysteem waren voor een groot deel be keerd. Een golf van ontroering ging door de wereld, vooral door zijn vaderland. Reeds den volgenden dag werd een oproep gedaan voor de vorming van een fonds, waarvoor de Motorluftschlff-Stu- diengesellschaft 2.5 mlllloen bons van 10 pfennigs uitgaf, teneinde ieder in de gelegenheid te stel len er aan deel te nemen. De opbrengst 6.096.555 mark gebruikte Zeppelin voor de vorming van een Zeppelin-Stiftung, welke den 22sten Maart 1909 tot stand kwam met Frlederichshafen als zetel en met wier medewerking een maatschappij voor den bouw en het exploiteeren van lucht schepen onder den naam „Luftschlffbau Zeppe lin in Frlederichshafen"werd opgericht. Zeppelin overleed 8 Maart 1917 in het sana torium te Charlottenburg. erels aardig van u En met een sprong Mras de huisknecht van de tafel, pakte den eenlgen in het vertrek aanwe zigen stoel, veegde dien met "n slip van zijn jas af en noodigde Heinrich uit om plaats te nemen. Maar Heinrich, die er naar verlangde om zoo veel mogelijk van zijn vrijen avond te genieten, bedankte. Neen, hoor. Ik wilde je niet storen. Maar wat speelde je eigenlijk? vroeg Heinrich belang stellend. Hjj liep naar den muur om in t sche merlicht het blad muziek te bekijken. Het ia een wals, meneer Pfalzdorf, haastte Dores zich hem in te lichten. Een wals? Het klinkt anders erg eentonig. Dores werd een beetje verlegen. Ja, ziet u. zei hij na een pauze en krabde zich achter het oor. Zooals ik u al eens ver teld heb, blaas ik de zoogenaamde tweede kla rinet; die speelt de begeleiding en dat is dan meestal: mtata, mtata.... Altijd? Of het een wals, een marsen of Door historische studiën in oude documenten is kort geleden aangetoond, dat reeds in 1656 een soort buskruit bekend was en dat het on geveer in uitwerking met ons tegenwoordig dy namiet overeenkwam De uitvinder van dit kruit was een destijds als technisch en wetenschap pelijk man bekende prins, n.l. Rupert van der Pfalz. Het gelukte hem zelfs een geweer met ge luiddempers te construeeren Merkwaardiger wijze is echter zijn meest beteekenende uitvin ding, die van de bedoelde soort buskruit, vol komen in vergetelheid geraakt. Waarschijnlijk komt dit door het feit dat de prins dikwijls als alchimist werd beschouwd en zijn werken daarom meest alle verbrand wer den. Eenzelfde lot onderging de uitvinding van den natuurkundige Cornelius Drebbel, die reeds in 1608 het knaikwlk kende, dat eerst in 1800 door den Engelschen Howard weer ontdekt werd. rend. De chef wierp den eigenmachtigen leer ling een bestraffenden blik toe, friemelde aan zijn Jas en ging met opgericht hoofd en indruk wekkende waardigheid zonder een woord te spreken de deur uit om zich in zijn apparte menten terug te trekken en de jammerljjk- besmeurde „beste jas" voor een ander kleedlng- stuk te verwisselen. De koster. Hannes, Hein rich en zelfs de provisor hadden met boven- menschelijke krachtsinspanning hun lachspie ren in bedwang gehouden, maar de deur was nog niet achter den apotheker dichtgevallen, of er knetterde een lachsalvo door de apotheek, waarbij de welgedane koster zijn embonpoint met twee handen vasthield en Hannes zich in duizend dwaze bochten wrong. Ik besterf het, ik besterf het. kreunde de waardige kerkdienaar, terwijl hij de deur uit ging en van de straat hoorden zij zijn schate rend gelach nog klinken. Met moeite wist de provisor zijn gezicht weer in een ernstige plooi te krijgen en slaagde bij erin den loopjongen een terechtwijzing te ge ven en hem te bevelen de apotheek uit te gaan. Heinrich was kort na het Incident ook met zijn werk klaar; hij wenschte den provisor goeden avond en ging haar zijn kamer, want hü had zijn vrijen avond. Toen hij de binnenplaats overliep hoorde hij uit de hulsknechtresldentle een vreemdsoortig getoeter komen Mtatamtataklonk het in' verschillende toonaarden door den stillen avond. Heinrich bleef eventjes stilstaan, daarop kwam hij naderbij. een koraal is? informeerde Heinrich lachend. Altijd! Alleen het tempo is verschillend, dat is juist de moeilijkheid, voegde hjj er ernstig bij. Het tempo kan alles in de war sturen; zoowel in de danszaal als in het orkest. Heinrich knikte en lachte opnieuw en Dores lachte mee. Nu, goeden avond. Dores. Studeer verder maar prettig. Blijft u nog een beetje, meneer Pfalzdorf; het is zoo prettig als u er bent. Vanavond niet. Ik wilde ‘n uurtje uitgaan. U bent vrij, schreeuwde Dores enthou siast en pakte Heinrich bij den arm. Maar dat is kolossaal. Dan fcaat* u mee naar „De Jager!” De Jager? Wat is dat? Hebt u dat nie onthouden? vroeg Dores een beetje verontwaardigd. De Jager bij de Rijnbrug. Ons stamcafé! Stam-café? Van wie? De beide violisten en ik. Keurig-nette hee- ren allebei. U hoeft u heusch niet te schamen om mee te gaan. Me schamen? Hoe kom je er bij? Wacht maar een oogenblikje; dan ga ik me even een beetje opknappen en m’n handen wasschen. Men speelde verstoppertje en Willie Woensdag was naar het strand gegaan om zich te verstoppen. (••(■•■■ssssseeeesessassesssasaessssessMMMMMMe* issesssMsssaseseeessestssasstsseesssssssessesssseesei zorgen. We zullen de winst In verband met het toenemend aantal ont voeringen gaan de filmsterren in Hollywood er hoe langer hoe meer toe over zich hiertegen te verzekeren. Een van de voornaamste voorwaarden waar onder deze verzekeringen kunnen worden afge sloten is. dat de verzekerde dit absoluut geheim houdt. Enkele polissen bevatten zelfs een be paling, dat de verzekering vervalt, zoodra de verzekerde hiervan aan anderen mededeeling doet. Vooraf moet een verklaring geteekend worden, waarin verklaard wordt dat de toekom stige verzekerde geen reden heeft om aan Ce nemen dat hij of zij ontvoerd zal worden. Het maximum bedrag waarvoor filmsterren verzekerd kunnen worden is 40.000 dollar, waar voor een Jaarlijksche premie van 400 dollar moet worden betaald. Ofschoon de bandieten tot dusver de leden der fllmkolonie met rust gelaten hebben, vreezen de sterren tech dat zij vandaag of morgen ook aan de beurt zullen komen en daarom trachten zij zich tegen de financieele gevolgen van zulk een ontvoering te dekken. Sommige filmsterren hebben ook particuliere detectives geëngageerd om zichzelf en hun fa milie te doen bewaken. Verscheidene filmsterren hebben reeds be langrijke verzekeringen loopen. Zoo heeft Gloria Swanson zich voor 100.000 dollar tegen bescha diging of diefstal verzekerd van de kleeren harer gasten. Edmund Lowe heeft zijn gelaat en Louise Fazenda haar krullen verzekerd, ter wijl Ben Zurpln, de scheelooglge komiek, een verzekering heeft afgesloten voor het geval zijn oogen weer normaal worden. 12 Zoo trad meneer Friedrich, in plechtgewaad en met vrooiyk gezicht, de apotheek binnen, om onmiddellijk zyn wenkbrauwen somber te fron sen, toen hij Hannes in voormeld gesprek met den provisor vond. Wat doe je daar achter de toonbank, snauwde hij bulten zich zelf door de brutali teit van den loopjongen om zich zoo dicht in de nabijheid van de geldla op te houden! Ik heb u toch al duizendmaad gezegd, meneer Rose, dat u dat niet moet toestaan! Je blijft aan den voorkant van de toonbank. Hannes, als je wat te vragen hebt. Verstaan? En verdwijn nu maar. Zorg dat het niet weer gebeurt. Hannes, als een beeld van de vermoorde on schuld. schoof mopperend naai? den uitgang. Wat heb je nog te beweren, hè? vroeg de apotheker nijdig. Ik zeg immers niks, zei de loopjongen kla gelijk. Ik kwam alleen maar vertellen van die kat. Hannes was zoo gelukkig een van die af- Sinds Piccard de stratosferen Heel succesvol heeft doorkliefd, Schijnt het onontgonnen luchtruim Als vacantieoord geliefd! Een prestatie, die geslaagd heet. Prikkelt altijd nog de eer En dan zijn er doorgaans menschen. Die verlangen naar nog meer! 't Is de wetenschap niet enkel. Die hier nagestegen wordt. Ook de sport wil trapjes hooger En zij loert op een record! Hooger, hooger, steeds maar hooger, Daar het luchtruim hoogte biedt. Zóó dat men nog slechts de aarde Door een verrekijker ziet! 't Mag dan schoon zijn in de wolken. Zestien mijlen hier vandaan, Niettemin trekt zulk een hoogte Mij voorloopig nog niet aan! Ik wacht liever nog een beetje! ‘t Lijkt me trouwens ook niet slecht Om te wachten tot Sint Petrus, Ongedwongen, welkom zegt! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) De regeering van Nanking heeft besloten in Europa of Amerika de juweelen van de Chi neesche kroon te verkoopen, welke <sp rond 3 milliard gulden geschat worden. Deze schat, welke bestemd schijnt te zijn in musea en prlvé- verzamelingen ondergebracht te worden, omvat bulten waardevolle edelsteenen. Ivoren beelden, figuren uit goud, zilver en kristal, alsmede mi niaturen van onschatbare historische en kunst waarde. Nanking heeft tot den verkoop van deze verzameling, die vroeger in het bezit van de Mandsjoedynastie was. besloten daar de regee- ring dringend geld noodlg heeft en daar zjj ver der niet weet hoe zij den schat tegen de Ja panners beveiligen zal. Zij moest dezen reeds in allerijl van Tientsin naar Nanking brengen, toen de Japansche strijdkrachten tegen deze stad optrokken Naar verluidt heeft het Japan- sche hoofdkwartier in Mandsjoerije besloten met alle middelen <t*zen schat in zijn bezit te brengen, daar voor den inval te Mandsjoerije uitdrukkelijk beloofd is. dat de kosten der ex peditie door inbeslagneming en verkoop van den schat der Mandsjoes gedekt zouden worden. Theodor Winter, vulgo Dores, zat op de tafel en blies op zjjn clarinet. Hij had zijn gezicht naar den muur gekeerd, waaraan een blad mu ziek als een soort proclamatie bevestigd was. En steeds maar door blies hij de eeuwige me lodie: mtata.... mtata.... mtata.... Toen Heinrich hem zachtjes op den schouder tikte, viel hjj van schrik bijna van de tafel; zoozeer was hjj met hart en ziel bij zjjn muzikale stu die. Goedenavond Dores. Klaar met het werk? Hè, dag meneer Pfalzdorf. Dat is nou nog bij me binnen te komen. In het begin van deze maand was het 25 jaar geleden, dat het door graaf Zeppelin gebouwde luchtschip bij Echterdingen totaal werd ver nield. Ferdinand, graaf von Zeppelin, werd den 8sten Juli 1838 te Constanz geboren en werd voor mi litair opgeleid. In 1890 nam hij als luitenant- generaal zjjn ontslag en ging zich toeleggen op den bouw van een bestuurbaar luchtschip, waar mee hij in 1900 zijn proeven begon te Fried richshafen aan het Meer van Constanz, welke in 1905 met succes werden bekroond, toen hij een nieuw toestel had gebouwd. Spoedig daarop echter in 1906 werd het door een storm ver nield. De bijna zeventigjarige, die van zijn voor vaderen de taaiheid en standvastigheid bij het maken van plannen had geërfd, liet zich daar door niet ter neer slaan. Hjj bouwde een derde luchtschip, waarmee hij een snelheid bereikte van 15 M. per seconde. In 1907 kwam een nieuwe Zeppelin gereed met ingrijpende, hoewel eenlgs- zins onpractlsche veranderingen, zooals het plaatsen van het stuurapparaat naar voren. In 1908 verscheen wederom een nieuw model, waarmee hij den 4den Augustus 1908 een proef tocht maakte, die goed begon. Wegens een motordefect echter moest hij een noodlanding maken op den Rijn bij Oppenheim, ofschoon hij nillliiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiHiiiË dienen en juist nu Ze waren ongemerkt het drukste punt der stad genaderd, dat glansde in een zee van licht van allerlei lichtreclames. „Zou het niet beter zijn dit alles te bespreken onder het drinken van een kop koffie?” vroeg Marius Bally. Taylor leefde woordde: „Niets liever dan dat. Ik moet echter op m’n tijd passen, want ik wil m’n vrouw niet zoo lang alleen laten.” „Ik denk, dat we nu wel waj, meer van el kaar te weten zullen komen," lachte Baily, toen ze rustig tegenover elkander in een café za ten. „Wat is dat voor een uitvinding, waar u het zoo Juist over had?” John Taylor aarzelde een oogenblik. Tóen sprak hij: „t Is in één woord iets geweldigs! Maar ik kan er, helaas, niet mee doorgaan.” „Niet mee doorgaan, zegt u?" „Neen. Ik bezit niets meer. Mn laatsten cent heb ik er voor uitgegeven, maar nu zit ik vast. Als ik meer geld had gehad, was het al klaar geweest. Met duizend pond zou het in „Hoe kon je weten, dat ik hier was?” vroeg hij. „Een stukje van mijn Jas kwam zeker te voorschijn.” „Wat ben je toch een domkop,” zeide Ivy, „omdat de boot recht-op stond, wisten „we dadelijk, dat daar iemand was. Een boot gaat toch niet f op dit blad zijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f bij levenslange gehéele ongeschiktheid tot werken door f bU ®*n °nKeval met f bj) verlies van een hand f 1 f)C oj) verlies van een f Cfl bij een breuk van f A ft bij verlies van *n ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen f verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodeljjken afloop ZtsJ een voet of een oog s A duim of wijsvinger s Vv been of arm f TVs" anderen vinger e Engelsche krantenoorlog woedt met groote felheid. De bladen vechten om de eer van hun lezers bet duurst te orde wezen. Een kennis van me wil 500 geven als ik iemand kan vinden, die de rest in wil brengen. Ik zou dan later één vijfde krijgen en de twee, die het geld storten, leder twee vijfden. Kimt u zich een onbillijker voorstel denken „Daar moet u nooit op Ingaan!" riep Baily met vuur. „Breek de relatie met dien kennis af! Laat u verder niet met hem in!” „Maar hoe kom ik dan aan geld? Nu ik een maal iemand heb, die 500 wil geven, kan ik gemakkelijker een ander vinden voor de rest.” Hij dacht even na en vroeg toen: maar u be- mlsschien -r angzaam stond de bezoeker van het mo- deme café op. Z'n vermoeide oogen staarden lusteloos voor zich heen. Slen terend liep hij naar de kassa, naast den uit gang. HU legde de rekening voor het meisje neer, dat achter het loket zat en zei: „Het spUt me erg. dat ik geen geld heb om te betalen. De maaltijd was uitstekend en de bediening liet niets te wenschen over, maar meer^ dan een paar waardeerende woorden er voor heb ik niet." HU bleef vermoeid tegen de kassa leunen in afwachting van de dingen, die komen zouden. Sprakeloos keek het meisje hem eenige oogenbllkken aan. Intusschen was een der an dere bezoekers het loket genaderd, om z'n rekening te voldoen. Belangstellend sloeg hU den man, daar voor hem. gade. .Maar," stamelde het meisje, „wat moet ik nu doen?” ,Ja, het is slecht van mU.” kwam de man haar kalm-wanhoplg te hulp, „slecht, ge meen. ger.... De bezoeker achter hem zag, hoe nerveus de arme drommel met de knoopen van z’n jas stond te friemelen. Men kon het hem aanzien, dat hU betere dagen gekend had. „Ik moet den directeur roepen," hernam het meisje. Op dit oogenblik mengde de onbekende zich in 1 gesprek. ..Neem me niet kwalUk. dat ik me er mee bemoei, maar zoo iets kan iedereen overko men." HU wendde zich nu speciaal tot den nlet- betaler en vroeg: „Permitteert u mU dit kleine bedrag voor u te betalen?” De jongeman keek z'n onverwachten doener nieuwsgierig aan. Toen sprak hU: „Ik kan u niet zeggen, hoe dankbaar' ik voor uw aanbod ben.” TegelUkertUd keerde hU zich om en liep langzaam naar de deur. Hier wachtte hU. tot dat de andere heer de nota's betaald had en zich bU hem voegde. Ze wandelden nu samen de straat in en liepen geruimen tUd zonder iets te zeggen. De stilte werd verbroken door den wanbeta ler van zooeven, die begon: „Het was prachtig van u om mUn rekening te betalen. Ik wist waarlUk niet, wat er zou gebeurd zUn. Misschien was ik wel in hech tenis genomen. U kunt zich echter niet voor stellen. wat het zeggen *wil: in 24 uur 'niets gegeten....!” De andere keek hem van ter zUde aan en vroeg zich af, welke tragedie er in het leven van z’n metgezel verborgen lag. „HU heeft een Intelligent, verstandig uiterlUk," dacht hU. „Ga door.” drong hU kalm aan. „u spreekt met een vriend, dien u kunt vertrouwen. Laat ik u eerst mijn naam noemenMarius Baily „De mUne is John Taylor.” Het leek alsof Taylor opleefde, nu hU iemand ontmoet had. waarmee hU eens kon praten. „Ik ben met allerlei gedachten vervuld om iets nieuws uit te vinden; tot nu toe heeft me dit slechts te leurstelling bereid.” HU staarde een oogenblik, als in gedachten verzonken, voof zich uit. Eensklaps haalde hU z’n handen ult fc’n zakken en liet den verbaas den Baily twee gesmeerde broodjes en een stuk cake zien. „Voor wien." vroeg hU heftig, „denkt u, dat een man zoo iets meeheemt uit een restau rant, als het niet was voor z’n jong vrouwtje, dat eveneens niets gegeten heeft en bovendien het bed moet houden? Ik zou alles voor haar willen doen, maar ik kkn niet. Ik heb een uit vinding gedaan, waardoor het mogelUk is het benzinegebruik voor auto’s tot op X terug te brengen. Ik zou er schatten mee kunnen ver- luicf mi tig tot den wachtenden ki meneer Stramm; event kunsten afleeren. Hanneg De jongen haalde met op zUn gezicht een in elki te voorschijn en begon vo uit te halen. ï?e hebben niet zooveel tUd méér, merkte de koster schuchter op. HU moest weldra op zUn post zUn. Als het lang duurt.... -f- Wel, dan zullen we het voor dezen keer maar kort maken en het dier een lesje geven,' dat de lust om terug te komen het wel vergaan zal, antwoordde de apotheker. terwUl hU het heftig miauwende beest van Hannes overnam. HU drukte het stevig tegen zich aan en streelde het zachtjes. Meneer Pfalzdorf, geeft u me even de flesch met .Ammonia Liquida”. Heinrich wist niet zoo gauw waar dit wel riekende vocht stond en meneer Rose moest zelf te hulp komen, om den chef de verlangde flesch met geest van salmiak aan te reiken. U moet beter opletten waar de flesschen staan, meneer Pfalzdorf, mopperde de apothe ker. Heinrich kreeg een kleur bü deze berisping, vooral door den blik van spottend medelUden dien hU op het gladgeschoren gezicht van den koster waarnam. Meneer Friedrich kneep intus schen het kattebeest onder zUn linkerarm, hief met de vrye hand de geopende flech met am monia omhoog en zei tegen zUn vriend, die met gespannen welbehagen toekeek: Let u nu goed op, meneer Stramm. Als de kat daaraan geroken heeft, komt ze van haar leven niet meer in een apotheek, tls alsof ze door den bliksem getroffen wordt! Dan smUten wU haar de deur uit en kunnen ons rustig aan het orgel wUden. Let op!' Met een ruk had hU het dier, dat vergeefs worstelde en trok om los te komen, de flesch onder den neus gedrukt, om in hetzelfde on deelbare moment zUn ongelukkig slachtoffer met een kreet van woede van zich af te slin geren. Was dAt de bliksem? schreeuwde koster Stramm, eveneens zichtbaar onder den Indruk. HUgend van opwinding en toorn keek apo theker Friedrich naar zUn beste gekleede jas, en naar hetgeen de kat in haar doodsangst daarop had gedeponeerd en achtergelaten. Het ongeluksdler, begon de apotheker, na dat hU zUn zelfbeheerschtng eenigermate had teruggevonden, heeft op het experiment niet gereageerd zooals een welopgevoede kat tU- hoort te doen. Ik moet het bezoek aan het orgel daarom uitstellen. Hannes, sla dat sme rige beest dood! Maar Heinrich was de aardsche gerechtigheid reeds te vlug af geweest en had voor het doodbe- nauwde dier de deur opengemaakt. Met ten- berge-gerezen haren was het er van door ge- betalen. Zoo kondigde de „Daily Express” 34 Juni aan dat zU een schitterende encyclopaedic voor bereidde waarvan de redactie was toevertrouwd aan vUf-en-zeventlg redacteuren aie werden bügestaan door een groot aantal medewerkers, alle gespecialiseerd in de stof welke zü zouden behandelen. De „talrUke banden" dezer ency clopaedic het juiste getal werd niet bekend gemaakt moeten twee-en-een-kwart mil joen woorden bevatten en zullen tegen een ongehoord lagen prüs ter beschikking van de lezers worden gesteld. De „Daily Herald" beschouwde dit als een uitdaging en drukte vier dagen later de vol gende mededeeling af: „Eenige maanden geleden verwekte de .Daily Herald" in heel het land groot opzien door een volledige uitgave der werken van Dickens aan te bieden. „Heden, ter gelegenheid van het feit dat wU 1.750.000 exemplaren van ons blad verkoch ten. kondigt de .Dally Herald” een nieuwe enorme reclame aan. de grootste sinds de uit vinding der boekdrukkunst Er bleek nergens minder sprake van te we zen dan van een encyclopaedic, bevattende „5.000.000 woorden, meer dan 7000 bladzüden. ruim 500 000 trefwoorden, en 3.000 platen, kaar ten, schema’s." De uitgave word: verzorgd door „een redactie-raad van meer dan honderd re dacteuren, bügestaan door een groot aantal geleerden en deskundigen.” Men heeft berekend dat alleen de week welke op 1 Juli eindigde, den drie kranten Daily Mail". Daily Express" en Daily He rald” ruim vüftig-duizend pond sterling kostte aan domme en vrüwel nuttelooze reclame. Dinsdagmiddag hebben de directeuren der groote Londensche bladen vergaderd en vier uren lang gezocht naar de mogelükheid van een wapenstilstand in den premie-oorlog. Deze bijeenkomst waartoe de directeur der .Daily Herald”, de heer Elias, het initiatief genomen had, schünt geen enkel resultaat te hebben op geleverd, dank zü vooral het verzet van Lord Beaverbrook, den eigenaar der .Daily Express". Onder den dubbelen titel van „een progrom op de aandeelhouders in het krantenbedrüt men koopt de lezers door de aandeelhouders te ruineeren". betreurt de „Financial Times” openlUk dezen stand van zaken en toont aan hoe de aandeelhouders der dagbladen „voor kanonnenvleesch dienen in dezen Chineesche- generaals-oorlog De vier grootste dagbladen, de „Daily Mail”, de .Daily Express", de .Daily Herald*' en de Dews Chronicle", die vechten om het kam pioenschap in het aantal dagelüks verkochte nummers, hebben meer dan dertuig-duizend aandeelhouders. Deze vier maatschappüen be steden jaarlüks meer dan twee mlllloen pond sterling aan premies, geschenken, verzekerin gen. wedstrijden enz., ten bate van degenen die een abonnement nemen van acht of van twaalf weken. Waar in 1932 de winsten der genoemde kranten in totaal 1356.000 pond sterling bedroegen, is het niet moeilük te be rekenen welke enorme verliezen er dit jaar geleden zullen worden. Behalve met deze geldelijke verliezen, zal men ook rekening moeien houden met het ver minderde prestige. Velen zullen er van over tuigd raken dat het heel makkeluk is direc teur van een krant te wezen, wanneer het om niets anders gaat dan om iets voor niets weg te geven. Elke Engelsche krant heeft op de credlet-zljde harer winst- en verliesrekening een post ..good will" welke op enkele tnlllloe- nen pond sterling geschat wordt. Wanneer men zoo voort gaat, zou de waarde van dezen post wel eens „poedig mln of meer denkbeeldig kunnen worden. En Intusschen verkondigen Lord Beaverbrook in de .Daily Express". Lord Rothermere in de .Daily Mail". Sir Walter Layton in de ..News Chronicle" en Mr. Elias in de ..Daily Herald", alle dagen dat de Engelsche regeerlng en ook de regeerlngen in andere landen alsmede al degenen die eenlg kapitaal bezitten, zuinig! zuinig!! zuinig!!! moeten schuwelüke beesten te b< de valeriaan aan het Rose uit. Zoo, zei de apothekeé en zün gezicht hel derde weer heelemaal op/HU wendde zich haas eter. Eén oogenblikje, tjes dat roofdier zün K waar is de kat? eqn glans van geluk geknoopten zak ^tlg de kat er UIIISIIIIHIIIIIIIIIIIIII doelt Datuurlük be doel ik dat. Ik zal voor het be- noodigde kapitaal dan samen deelen. Slaat u toe?” „Ga gauw mee naar huis!" juichte John Taylor. „1 Is al laat, maar m’n vrouw moet beslissen. Ik doe niets zonder haar. Het spreekt vanzelf, dat ik u ten volle vertrouw, maar dat is nu eenmaal m'n gewoonte, ziet u.” Ze vertrokken nu naar Taylor's woning. Taylor liep vooruit de.trap op. Het vertrek was kaal gemeubileerd. 'Bü de tafel zat s’n vrouw in een ziekenstoel. Ze zag er bleek uit. Nadat ze aan elkaar waren voorgesteld, be gon Taylor direct over Marius Bally's plan nen te spreken. Maud de vrouw van den onfortuinlUken uitvinder luisterde aandachtig en nam hun weldoener ongemerkt van ter züde op. Toen" haar man had uitgesproken, heerschte er even stilte. „Doe het maar John. mUnheer Baily heeft het goed met ons voor," verzekerde Maud. Met een handdruk tusschen beide mannen werd de zaak voorloopig beklonken. „Ik ben toch zoo blU, dat Ik u ontmoet heb.” Juichte Taylor. „En ik. dat ik u helpen kan. Bovendien, ik ben er toch ook mee gebaat.” Een kwartier later verliet de helper in den nood het Jonge echtpaar. .Doe ‘maar geen moeite,” weerde hü het aanbod van Taylor af om hem uit te laten. „Ik kan den weg wel vinden.” Voor z'n vertrek had Baily een blik door de kamer geworpen en gezegd: .Als u nu even een kwitantie wilt uitschrüven, dan zal ik direct den eersten termün voldoen; jullie kunnen zich dan een en ander aanschaffen." Tegelük legae hü een bankje van honderd pond neer.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 13