Litwinof’s verblijf te Royat
u&fiaal wui den dag
THE
I
I
I
MANCHESTER!
GUARDIAN!
COMMERCIAL!
ARTIFICIAL SILK
INDUSTRIES
I
COTTON: FLAX: WOOL]
k
DE APOTHEEK
DE WITTE ZWAAN
I
I
ZIJN EERSTE BEZOEK TE
PARIJS
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Die goeie ROBINSONschoen
voor
Vader en Zoon
Alle abonné
He
I
VRIJDAG 11 AUGUSTUS
Van kind af rheumatische pijnen
Bankoverval in Tiflis
lam
Koene zeiltocht
WATCH THE PROGRESS
OF THE BRITISH
through the columns of
'N
aad
i
mil
An annual subscription of 18
etie
I
22)g Pavet dev *7)ranken
(G
kL
Musschen als Republi
keinen
Ooievaars bevrijders
van sprinkhanen
Holland
drinkt Perl
shillings, sent to the Publisher,
"MANCHESTER GUARDIAN
de volmaakte
snelle rolfllm
NAAR HET DUITSCH ggg|
VAN RUDOLF HERZOG ass
ALTIJD MOOIE KIEKJES!
Neem dan sieeds
u
In het gezicht
van den dood i
Voor het eer»t eindt 25 jaren kan
hg than» weer den Franechen
bodem betreden
I
I
and
MEN MOEST HAAR DE TRAP
OPDRAGEN
I COMMERCIAL", Guardian Buil
ding, Manchester, England, will
bring the paper to you every
Saturday morning Write for a
specimen copy, free of charge.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
(Naar het Dultsch door Christine Kamp)
te
utniHiin
Een
(Ingezonden Mededeellng).
is
tooneel? herhaalde B&renfeld
het
3iks-
heer
IK1
k
item
alle
Hi te
„Dls-moi qul sont tee amis st je te dlral qui
tu es".
„Zeg mü vie Je vrienden zijn en Ik zal je zeg
gen wie ge zljt," of op zijn Hollandsch eenvou
dig gezegd: het is alles laaen van hetzelfde pak
srlei
zich
’.In
ten.
ider
de
illatie
statie
1 jen
f. ml
>rdeo
st oi
be
nden,
week
ian-
inst
het
gen
ng op
sr een
steken
i «e-
e af
leste,
into.
erp-
iroa-
ctle-
als
in het
dijk te
ilkings-
op de
it was.
id was
il ver-
e aan
ixveen.
'hinee-
iek in
hjj de
tan de
n ook
je we-
i huur
waar-
liertoe
moest
er ter-
iw was
politie
an bij
>rand-
waren
le de-
>rand-
ouden.
ortge-
islotte
t den
lag te
maar
lanige
Uddag
raring
schelt
t in-
□let-
dat
reke
lolie,
raad
ting
laad
r a
.000.
eraf,
pre-
ita.)
het
;en-
0—
1933
vette
tden
inig.
ons
ten."\
igen
een
raag
zen-
we-
'f te
iab-
we-
~n.
een
Wi| Hollanders weten
wat lylver isl Dat
bewijst het enorme
succes van Hero Peri.
Oeen kunstmatige
kleur of smaak. Zuiver
J», Hollandsch Fruit - een
natuurproduct I
De bevolking van Zuid-Servië is bevrijd van
een sprlnkhanen-plaag door een aantal ooie
vaars. De sprinkhanen waren in zulke groove
zwermen komen opzetten, dat zij dreigden den
geheelen oogst te zullen verwoesten.
De Joego-Slavische regeerlng had In verband
hiermede reeds maatregelen genomen en een
aantal mannen, bewapend met vuurwerpeis en
chemische spuiten, naar het bedreigde district
gezonden
Doch voordat deze met hun werk begonnen,
hadden de ooievaars reeds zulk een opruiming
onder de sprinkhanen gehouden, dat de man
nen voorloopig niet behoefden In te grijpen.
Graaf Marie de Saint-Front, oud-marlne-
offlcier en schilder, heeft een zeiltocht onder
nomen van Douamenez in Bretagne naar Fort
de France (Martinique), een afstand van bijna
7000 K M Z”n r-n'ge aanlegplaats Is geweest
Funchal op Madeira.
liet zijn pen vallen en steunde zijn hoofd In
handen.
1 Was doodstil in het kantoor. Alleen het
kloppen van zijn hart kon hij hooren. Hij wist,
dat iets, dat tot nu toe een vaag gevoel in hem
was geweest, nu tot zekerheid werd. Weg, aan
het tooneel! En moest hjj dan in dezen ouden
rommel achterblijven, bjj deze ondraaglijke,
dorre kruideniers? Nu wist hij ook. waarom hü
het zoo lang hier had uitgehouden. Om dat
meisje, waarvoor hij medelijden en bewonde
ring koesterde, maar wier manier van doen hem
af en toe ook ergerde Dat mooie kind met
haar slanke figuur, het gracieuze kopje met
die vreemde groote grjjze oogen was het, dat
hem aan dezen troep hier bond. Zou hij écht
van Iemand kunnen houden?
HU sprong van zijn stoel op. Wat wilde hij
eigenlijk? Hield zü van hem? HU wist het niet,
maar wat hü wél wist was, dat hl) van h&Ar
hield, dat'bij. voor de eerste, maar ook voor de
laatste maal In zijn leven werkelijk een groote
liefde voor» een vrouw had opgevat.
Van de straat* klonken hamerslagen. Hannes
en Dores waren bezig onder oppertoezicht van
mijnheer Bose, den onttroonden Zwaan weer
op zün eereplaats over de deur te herstellen.
En de Witte Zwaan breidde wederom zijn be
schermende vleugels over de burchtzaten uit.
alsof nooit een profane hand hem van zijn
plaats verwijderd had.
Het was In den namiddag. De vertoornde
heer des huizes had zich nog niet meer laten
zien. HIJ had zich opgesloten in atfn kamer en
luierden wij, terwijl wij 's nachts
om met de smokkelaars mee te
Doms! Hannes! Meneer Rose! Meneer
B&renfeld I Meneer Pfalzdorf! en direct daarop
herhaalde hü de namen van de leden zijner
hofhouding nogmaals in dezelfde volgorde.
In een oogenbllk hadden alle personen zich
om hun chef verzameld en keken hem ontsteld
en met vragende blikken aan. Dese wees met
een stom gebaar naar de mysterieuze kist; ze
traden naderbü. wierpen een blik in de embal
lage en waren met stommen schrik geslagen. In
de kiste rustte, In blanke onschuld, zacht neer
gevleid op *n bed van zaagsel.... de Zwaan,
het embleem, dat steeds boven de apotheek en
groothandel-drogerijen van mijnheer Friedrich
had geprijkt.
Wie heeft me dat durven leveren? sprak
de apotheker somber en langzaam.
Maar, mijnheer Friedrichantwoordde
B&renfeld 'erontwaardlgd, en wendde zich
naar de deur.
In Kaapland bestaat er een soort musschen.
die Republikeinen genoemd worden, omdat
zU bU honderden in kolonies bij elkaar wonen.
Zj) kiezen 'n geschlkten boom uit en bouwen
hier hun nesten; en wel leder een eigen met
een dak er over heen. Deze nesten worden
echter zoo dicht bij e’kaar aangelegd, dat de
daken elkander raken, zoodat het geheel er
als een groot rond dak ultzfet. voorzien van
een menigte gaten. Deze gaten vormen den In
gang tot .de nesten der kleine bouwmeesters,
waarin zij hun eieren uitbroeden en hun jon
gen grootbrengen. Wanneer de vogeltjes den
volgenden keer broeden willen, gebruiken zfl
echter niet h°t oud*’ neri. maar bouwen een
nieuw nest onder het oude. Dit herhaalt zich
jaar op jaar tot het gewicht van het geheele
bouwwerk zoo groot wordt, dat het op een goe
den dag neerstort en uit elkaar scheurt. Waar
op de kleine Republikeinen weer van voren af
beginnen.
dan behoefden wü niet zoo hard te werken en
konden geld verdienen als water. WU stemden
toe en werden in alle trucs ingewijd. Oeen
week ging er meer voorbij of wij brachten goe
deren over de grens en ontvingen ons loon
daarvoor. Het gewone werk beviel ons niet meer
en overdag
rondslopen,
doen
„Een tijd
peinsde wie den aanval op zijn Zwaan op zijn
geweten kon hebben en er kwamen in zijn naar
vergelding dorstende ziel duistere wraakplan
nen op. Die ellendige B&renfeld! Waar haalde
de kerel de brutaliteit vandaan om In tegen
woordigheid van het personeel zho'n onbe
schaamde houding aan te nemen? Wacht maar,
waarde heer, daar zal je voor boeten. Prijs den
dag niet voor het avond is!
In de zaakging alles verder zijn gewonen
gang. Alleen de provisor had dubbel1 werk, want
de apotheker kwam geen enkelen keer, zooals
anders, uit zijn slulmetvertrekje te voorschijn,
om hem een handje te helpen. Heinrich en
Dores waren naar het douanekantoor om goe
deren in ontvangst te hemen en Hannes ging
met zijn medlcljntrommel de klanten rond
Konrad deed de correspondentie af met een
snelheid, alsof er hem vandaag veel aan gele
gen was om klaar te zijn.
Boven In de woonkamer zar. Lisa met een
vriendin thee te drinken. Haar moeder was te
gen den middag even op geweest, maar had
gauw haar bed weer opgezocht. Het humeur
van man was niet bepaald bevorderlijk aan de
genezing van haar hoofdpijn.
Om niet den heelen middag alleen te moe
ten blijven, had Lisa den loopjongen met een
briefje naar haar vriendin gestuurd met het
verzoek een poosje bü haar te te komen. Het
vriendinnetje, een allerliefst meisje met prach
tig blond haar en mooie blauwe oogen, had
dadelijk aan de uitnoodiglng gevolg gegeven, en
nu zaten belden In de huiskamer bU elkaar en
naar de bergplaats voor handbagage en i
den gelen nieuwen koffer In ontvangst,
eenlge schreden en zü betraden het perron,
de trein gereed stond. Litwlnof wilde er juist
Instappen.... toen hjj een hand op zijn schou
der voelde en zich omwendende den politie
commissaris zag. die hem het „u Is gearresteerd
toeriep.
Onmiddellljk werden Litwlnof en Jasnopolski
van het station naar het commissariaat ge
bracht. Belden werden aan den lijve gefouilleerd,
en op Wallach vond men een biljet van 500
Roebel der „Tlfllsche serie”, naar aanleiding
waarvan men hem ook direct begon te onder
vragen. Niettegenstaande Litwlnof bij hoog en
laag bezwoer, dat hij nimmer eenlg aandeel
aan de beruchte expropriate” had gehad, werd
hij toch dienzelfden avond nog In de ParUsche
gevangenis ..Santé” opgesloten, terwUl zijne ge
liefde Jasnopolski naar de gevangenis „St. La
zar e” werd overgebracht.
Den volgenden dag waren alle ParUsche dag
bladen vol van het gebeurde en meldden onder
senaatloneele opschriften In vetschrift „de goede
vangst” die de Parljsche politie gedaan had.
„Le Journal” van dien dag hebben wU er
nog eens op nagelezen. In twee lange kolommen
vertelt het blad, op welke wijze „deze gevaar
lijke Individuen” gearresteerd waren. Op bet
statlonsperron „omringden de Inspecteuren dei
derde brigade, die zich verdekt hadden opge
steld In de menigte”, opeens „het revolutlon-
natre paartje".
Het onderzoek bracht aan het licht, dat de
laatste drie dagen vóór hun Inhechtenisneming^
axlm Litwlnof, Volkscommissaris voor
|\/l Bultenlandsche Zaken der Sovjet-Unie.
AvA rust na de „vermoeienissen”'der oeco-
nomlsche wereldconferentie in Londen, in de
badplaats Royat In FrankrUk. uit. NatuurlUk
steeg hij hier in het beste hotel at en wel onder
den schuilnaam Linde, maar een ieder weet wie
hU Is, en het hotelpersoneel spreekt hem niet
anders aan dan met: Monsieur le Ministro!
Het was de eerste maal sinds 35 jaren, dat
Litwlnof weer den Franschen bodem betrad of
Juister gezegd mócht betreden, en ofschoon de
Fransche bladen niet meljjen. wie den .service
d’ordre" aan het spoorwegstation „Gare du
Nord" In ParUs had opgesteld, toch vermoeden
wU. dat dit de „directeur” der Parijsche politie.
Mr. Gulchard. wel zal zUn. Nu. Mr. Gulchard
kan zich zeer goed herinneren wuarom Mijn
heer de Sovjetmlnister Maxim Litwlnof in geen
35 jaren In FrankrUk was geweest.
Want 35 jaren geleden, en wel op den 30en
Januari 1908, arresteerde dezelfde Mr. Gulchard.
toen nog eenvoudig commissaris van politie en
leider der „brigade voor toezicht op anarchisten
in ParUs. op ditzelfde station denzelfden Maxim
Litwlnof. die toen zijn eenvoudlgen waren
naam van Wallach-Meer nog droeg. Deze re-
volutlonnaire Russische Jood werd beschuldigd
in FrankrUk verscheidene 500 Roebel-bankbU-
jetten 650 Holl. gulden) te hebben gewisseld,
die aan het agentschap der Russische Staats
bank In Tlflls (Zuid-Rusland) waren ontstolen
lag feltêlUk al te sterven. Eer ik terug kon zUn.
zou hU den laatsten adem hebben geslaakt.
„AI had Ik mUn eigen leven gegeven. Ik kon
dat van mijn vriend hlet redden en ook niet
zUn laatsten wensch vervullen. Toen, in die
oogenbllkken. begreep Ik de waarde van een
rustig geweten. Toen leerde ik de troostmidde
len van onze Moeder de H. Kerk kennen en
waardeeren!
„Met opgeheven handen bad ik vurig: „O.
God in den hemel, wees barmhartig! Zend een
engel om deaen stervende In zUn doodstrüd bU
te staan!” En ondertusschen smeekte ook de
gewonde met krampachtig gevouwen handen:
Heilige.... Maria.... bid.... voor.... ons....
zondaars!"
„Zoo ging ongeveer een kwartier voorbU. toen
ik in de verte een zacht schelletje hoorde en
een lichtschijn van een lantaarn zag. Ik snelde
naar buiten enDaar kwam een priestei
aan! Was het een wonder?
„Ja, het was een geestelUke, die de laatste
H.H. Sacramenten naar een zieke bracht Jelui
denken misschien, dat Ik maar iets fantaseer?
Maar alles Is gebeurd juist zooals Ik het ver
tel en ieder kan zich voorstellen, hoe het mU
te moede was. Als een kind lag ik te snikken
terwUl de geestelUke mUn vriend tot den dood
voorbereidde. WU baden nog de gebeden voor
de stervenden tezamen. Mijn vriend was nu
rustig en drukte telkens weer bet kruisbeeld
aan zUn lippen, dat de priester hem gegeven
had. Deze kon niet langer bU ons bUJven. hem
wachtte een andere zieke Een kwartier later
drukte Ik mUn vriend de oogen dicht HU had
mU dikwijls over zUn moeder gesproken, dat zU
zoo vroom en godsdienstig was. Misschien heeft
hU het aan haar gebeden te danken, dat hU
zoo goed is gestorven....
„Wat zal Ik verder vertellen. Na een uur kwam
de geestelUke terug en bleef bU den doode, ter
wUl Ik naar een naburige hoeve ging om den
knecht te vragen met een wagen naar de hut
te komen. WU brachten mUn vriend naar hst
dorp en drie dagen later volgde ik zUn dood
kist naar het kerkhof. Toen wilde ik niet lan
ger In die streek blUven. Ik ben weggegaan uit
die gevaarlUke omgeving en vanaf dien tUd heb
ik mU bekeerd. En iedereen, die het probeert
met den godsdienst of de geestelUken te spot
ten, kan van mU juist zoo n stevlgen oorvijg to"lJ -
gen als hU daar al beet heeft. Ik wensch hem
toe den angst en de wanhoop te ondervinden
die ik in dien nacht heb uitgestaan.
..En nu, mannen, aan het werk!"
Niemand zei meer een woord, zelfs de jonge
spotter was stil en dacht na....
Ivy en de kinderen hadden drie
hoepels gemaakt van een oud vat en
ze waren nu aan het spelen, wie den
hoepel het verst van den heuvel kon
laten rollen. Robbie was er asker van
dat hU het sou winnen. «tokkelaars. ZU vroegen ons mee te doen.
Maar juist toen de hoepels aan het
rollen gingen, kwam Edwin de gi
raffe, aanloopen.
UCUk uit, Edwin.** riep Robbie, Jet
op onze hoepels."
lang ging alles goed. Maar toen
wérd een groote tocht beraamd. Als die gelukte,
zouden wU een massa geld verdienen en konden
maanden lang In overvloed daarvan leven. Het
scheen te gelukken, toen wU nog een honderd
meter van de grens verwUderd waren Het was
omstreeks twee uur In den nacht, het regende
en wU waren tot op ons hemd doornat. Toen.
knalde opeens een schot. Wjj bleven een oogen
bllk stokstUf als versteend staan. Een licht
signaal achter ons vlamde op en er werd ons
bevolen te voorschUn te komen.
„De schrik, die ons eerst ais verlamd had.
week en leder van ons dacht aan niets anders
dan aan vluchten. WU wierpen onze pakken
neer en rendenrenden. Maar achter ons
de douaniers niet minder Bovendien werd er
voortdurend met scherp geschoten, omdat wU
op hun herhaald bevel niet waren blUven stil
staan.
„Ik liep als een haas en snelde voort In zlg-
zaglUn over stronken en kullen. Na eenlge vree-
selUke minuten bevond ik mU aan de andere
zijde van de grens. Ik was In veiligheid
tUdlang hoorde ik nog schieten, maar elndelUk
werd alles stil.
„Hoe lang ik daar luisterend op den grond
heb gelegen, weet Ik niet. ElndelUk herstelde
Ik mU en opstaande sloop ik langs de mU be
kende boschpaadjes, om mUn gezellen op te
zoeken. Zoo was ik ongeveer een kwartier ver
der gegaan, toen Ik opeens een zwak gesteun
hoorde. Een oogenbllk bleef Ik staan, maar het
geluid werd herhaald en nu werd Ik door een
vreeselüken angst bevangen. Ik snelde voort
Litwlnof en zUne geliefde In het Hotel „Moder
ne" op de place de la Républlque hadden door
gebracht. ZU hadden hier een kamer gehuurd
onder den schuilnaam van „Monsieur et Ma
dame Alexandrof*. ZU betaalden voor de kamer
9 fr. 50 centimes per dag. Als een karakteristie
ke eigenschap van den .gladden*' Litwlnof zU
nog uit dit officieel verhoor medegedeeld, dat
Monsieur Alexandrof bU zün vertrek een fooi
van slechts een franc gaf. die echter eén ouc
pauselijk 1 francstuk bleek te zUn, van nul en
geenerlei wtoarde in FrankrUk. ofschoon het in
grootte zeer met den Franschen frank overeen
kwam.
Op deze w*.jze eindigde wel erg „treurig” her
eerste bezoek van Litwlnof In ParUs. Alleen de
onderteekenmg van het Fransche Sovjetvex-
drag maakte het ditmaal den „ongewenschten
vreemdeling” -weer mogelijk. na 25 jaren naar
ParUs terug te keeren. De handdruk van zUn
ouden bekende. Monsieur le Commissaire Gul
chard, die hem vóór 35 jaren de handboeien
op dit zelfde spoorwegstation aanlegde, moet
voor belden wel een zeer vreemde gewaarwor
ding zUn geweest.
De vroegere „expropriator” is in het Commu
nlstlsche Sovjet Rusland Volkscommissaris van
Bultenlandsche Zaken. HU klom op onder de
protectie van den groeten ^talln, wiens ware
naam Djoegasjwill Is en die in Tlflls bU een
roof-overval op het kantoor der Russische
Staatsbank zUn medehelper steler en heler was
geweest.
tijdens een roof-overval. BU deze „exproprlatle"
werden niet minder dan 50 personen gewond
en gedood.
Op het einde van het jaar 1907 bereikten de
Parljsche politie mededeellngen, dat 500 Roebel
groote Russische Staatsbankbiljetten der Serie
AA4. 063999, door een onbekende In verschillen
de ParUsche banken waren gewisseld. Juist tot
dese serie van nummers behoorden die Russi
sche bankbiljetten, welke op het Staatsbankkan-
toor In Tlflls waren gestolen.
De onderzoeklngsrechter Flory, later presi
dent der ParUsche rechtbank, beval den politie
commissaris Gulchard, deze zaak te onderzoeken
en het gelukte dezen kundlgen beambte uit te
vlsschen, dat er twee personen In ParUs zich
onledig hielden* met het wisselen dezer talrUke
groote bankbiljetten, en wel een zekere Wal
lach-Meer, bekend onder den naam van „Abra
ham", en zUne maitresse, een zekere Dr. Fauny
Jasnopolski. ZU leefden te zamen In een kamer
In het Hotelletje Malvaize, 33 rue des Ecoles
waarvoor zU 4 franken per dag betaalden. Jas
nopolski bewoonde bovendien nog een kamei
In een hotel op de avenue des Gobelins.
TegelUkertUd kwam de ParUsche politie
weten, dat Wallach-Meer op het Noorder-sta-
tlon een koffer van geel leer In de garderobe
ter bewaring had afgegeven en dat deze nieuwe
koffer vol documenten zat. Een Ud der geheime
politie ging er op post staan en deze polltle-
Inspecteur verloor den moolen gelen koffer geen
oogenbllk uit het oog. tot elndelUk op den 20en
Januari Wallach-Meer, in gezelschap van zUne
geliefde Jasnopolski op het spoorwegstation
aankwam, naar de kas ging en twee biljetten
eerste klasse naar Londen kocht. ZU wandelden
daarna kalm en gerust, zonder zich te haasten
namen
Nog
waar
a chter het dorp moest een groote electrt-
ZX sche centrale gebouwd worden. Er was
haast bU het werk en daarom was door
den opzichter een aantal vreemde werkkrach
ten aangenomen. Dat beviel de arbeiders niet,
die jaren lang bU den bouwpatroon hadden
gewerkt, want onder die mannen waren er, die
de Ideeën van Moskou waren toegedaan en ge
woon waren te spotten met alles, wat den een-
voudigen dorpswerklleden heilig en eerbied
waardig was. Vooral een der buitenlanders, een
nog jonge kerel, was haantje de voorste, wat
betreft gemeene taal en vuile scherts.
De reeds bejaarde metselaar Wessel scheen
er niet op te letten en de ooren voor die spot
ternijen gesloten te houden HU negeerde den
jongen vuilprater geheel, maar dat was maar
schUn. De andere dorpsgenooten begrepen wel
dat de oude man wachtte op een gelegenheid
om den kerel een flinke bestraffing toe te
dienen.
Op een middag lagen zU aan den rand van
den weg, bezig hun boterham te verorberen.
Zooals gewoonlUk waren het de vreemden, die
het hoogste woord hadden. Plotseling hoorde
men het geluld van een schel, een geestelUke
kwam van het dorp om een zieke de laatste
H.H. Sacramenten toe te dienen. De koster liep
voor hem uit met lantaarn en schel.
NauwelUks had de jonge opperman den pries
ter gezien, of hU begon te spotten. De mannen
uit het dorp waren op de knieën gezonken en
hadden hun pet of muts afgenomen Door het
heilig krulsteeken te maken, beleden zU hun
geloof. Maar de anderen schaterden het uit
over dat domme bUgeloof, over die kwezels, die
neerknielden in het stof van den weg. Vooral
de jonge communist vond de gemeenste scheld
woorden, óriï'zUn geloovige medewerklieden naar
het hoofd te slingeren Maar eer hU er op ver
dacht was. kreeg hU van den ouden Wessel
zulk een klinkenden oorvUg. dat hem 't lachen
en spotten verging. HU wilde den man te !Uf.
maar de anderen hielden hem tegen en daar
hU tegen de overmacht toch niets kon doen,
zette hU zich mokkend en boos weer aan den
rand van den weg neer.
Maar Wessel kwam vlak voor hem staan en
bulderde hem toe: ,JU. vlegel! Durf je ons be
spotten, die meer van Het leven ondervonden
hebben dan JU. die pas komt kUken? Je bent
veel te laf om ons voorbeeld te volgen! Zou Je
ook voor iedereen je geloof durven belUden?
Ik weet dat je katholiek bent; maar je hebt je
geloof verzaakt! Schaam je."
Dan keerde hU zich naar de anderen en
hernam„Ik ga jelui een geschiedenis vertellen,
die in mijn jongelingsjaren gebeurd is. Mis
schien kan die den een of ander nuttig zUn.
Toen Ik zoon jongeman was als die daar, dat
al veertig jaar geleden.... had Ik een vriend,
die hetzelfde vak uitoefende als ik. WU waren
metselaarsgezellen en besloten, zooals dat ge
bruikelijk Is, een tUdje op ons ambacht te rei
zen. Avonturen, die wU onderweg samen had
den. versterkten bU ons den vriendschapsband
en wU gevoelden ons als broeders.
„Toen wU van huls vertrokken, waren wU
braaf en rein, maar toen er een halfjaar ver-
loopen was, waren wU nog wel geen slechte ke
rels geworden, maar echte deugnieten, In staat
tot alle baldadigheden Ons geloof hadden wU
verloren, toen wU merkten dat onze medewerk
lieden ons daarom bespotten. Weldra deden wU
zooals zU en waar wU priesters ontmoetten,
scholden wU hen uit en dan meenden wU nog
dat wU flinke kerels waren.
„Zoo kwamen wij aan de Hollandsche gren
zen en daar vonden wU voor gerulmen tUd
werk. Op een avond zaten wU In de herberg
met andere mannen, die weldra zich ontpopten
Ik wil weten, wie me dat gelapt heeft,
herhaalde de apotheker.
Maar, mUnheer Friedrich.... riepen ze nu
allemaal In koor.
Dat is een comploteen formeel com
plot, kreet de chef. Jullie spelen allemaal on
der één hoedje. Ik zal jullie wel krUgen, Ik
Dank u vriendelUk, zei B&renfeld, wenkte
Pfalzdorf en ging weer aan zün werk.
Wie sou dien ouden gek die poets gebak
ken hebben? vroeg hij in t kantoor aan Pfalz
dorf. Het is toch een kapitale mop. Geld waard
voor een verslaggever.
De baas heeft vandaag geen gelukkige
dag, antwoorde Heinrich. Vanmorgen had ik
boven wat te doen, en hoorde zonder het te
willen een scène met Juffrouw Lisa
Wat? vroeg B&renfeld, en hü legde zün
pen neer.
Juffrouw Lisa wilde weg. Ze kan het hier
niet meer uithouden, zegt ze. Ze wil aan het
tooneel.
Aan
toonloos.
Heinrich ging naar het magazün om de be
stellingen klaar te maken en B&renfeld bleef
aan zün lessenaar zitten en staarde vóór zich
uit. Weg! Aan het tooneel! Had hü er elgenlük
Iets mee te maken? Neen. En toch was *t, als
of het nacht om hem heen werd, zoo sty en
troosteloos was het, als zU wegging, pftren-
feld trachtte zün gedachten te verjagen eii
probeerde zUn aandacht weer by zün corres
pondentie te bepalen. Mmt het lukte niet. HU
Gaat een
krachten?
Het Is een eerste poging op dit gebied,
zei Gertrud bescheiden. Ik heb *n heelen boel
lectuur moeten doorworstelen om den roman te
kunnen schrüven. Boeken met een socialen
achtergrond vinden tegenwoordig meer aftrek
dan gewone'liefdesromans, zie je, en toen heb
ik gedacht, laat Ik het maar eens probeeren.
Ja, JU durft wat aan. zei Lisa na een
oogenbllk van peinzend zwügen.
Ik heb den roman al aan de groote cou
rant hier gestuurd.
deden elkaar confidenties. Want ondanks hun
verschil in karakter waren Lun» en - de stille
Gertrud von Wald heel intiem met elkaar.
Fraulein, von Wald was het eenlge kind van de
weduwe van een staatsambtenaar. Om de In
komsten van» haar modder, die van een karig
pensioen moest léven, te vergrooten en tege-
lük haar eigen levensonderhoud zooveel moge-
UJk te verdienen, stuurde de jonge dame, die
een uitstekenden stül schreef, vaak novellen en
artikelen naar dagbladen en tüdschriften en
was vaak zoo gelukkig ze geplaatst te krügen
en er een aardig honorarium mee te verdienen.
Dat waren gelukkige oogenbllkken in de kleine,
stille huishouding van de twee dames. Vandaag
had Gertrud von Wald weer de laatste hand
aan een werk gelegd, waarvan ze nu haar vrien
din zat te vertellen.
Maar dat is reusachtig, zei Lisa enthou
siast. Je praat over socialisten, anarchisten,
alsof je lederen dag met die menschen omgaat.
dergelük onderwerp niet boven je
Robbie s waarschuwing kwam te laat
en Edwin trachtte de drie hoepels te
pakken. Dat gelukte.
Met zün twee voorpooten ving hU
twee hoepels en met zün nek den
derde.
„Hoe krügen we de hoepels weer
van Edwin terug.” vroeg Ivy. .Jk durf
ze niet weg te nemen.”
JEn Ik durf het ook niet,” verze
kerde Robbie.
„We zullen moeten wachten tot
Freddy hier langs komt,” zelde Top-
sy, „hü zal het wel voor ons doen."
(Morgenavond vervolg.)
in de richting waar zich dat kermen deed hoo
ren endaar lag mün vriend op de knieën.
terwUl hU een jongen denneboom met belde
armen omknelde, om zün lichaam te ondersteu-
Toen ik mU over hem boog, voelde ik het bloed
uit zün borst vloeien.
,Jk hief den gewonde op en droeg hem naar
een hut, die, zooals ik wist. In de nabüheld
stond. Er bevonden zich geen bewoners in.
maar ik vond er zooveel stroo. dat ik mün
vriend daarop een ligplaats kon bereiden.
„Met mü is het gedaan,” fluisterde hü zwak.
„Loop.... zoo hard je kunt, naar het dorp....
en haal een priester.... Ik wil biechten!”
„Dan lag hü kermend neer en fluisterde
slechte: Biechten.... biechtenl”
„Wat moest Ik doen? Het dorp was ver van
ons verwUderd, In
den geheelen om
trek waren geen
woningen. Om
hulp te halen,
had Ik minstens
een uur noodlg
en mün vriend
Kan nu weer dansen en spelen
ZU was libg maar twaalf jaar oud. toen zij
aan rheumatlek begon te hjden. Dus Is het niet
te verwonderen, dat zü thans, nu zU van deze
kwaal bevrijd is, danst en speelt met de kinde
ren, hoewel zü 30 'is. In de volgende woorden
beschrüft zü relf hoe zü haar leven veranderde:
„Op twaalfjarigen leeftüd kreeg Ik voor het
eerst rheumatlek. Drie, jaar geleden moest Ik
's avonds de trap opgedragen worden. Ook had
ik rheumatische koorts. Toen begon Ik met
Kruschen Salts en dank zü dit middel ben ik
weer geheel In orde en dans en speel nu met
de kinderen. De flacon Kruschen staat altüd
bü ons op tafel en In eiken kop thee of koffie
neem Ik een klein beetje. Zoodoende weet ik
zeker, dat ik eiken dag mijn vaste dosis Inneem.
Ik ben nu dertig Jaar, maar voel me veui jon
ger." Mevr. P. M. R.
Rheumatlek wordt veroorzaakt door onvol
doende werking der Inwendige organen; een
toestand waarvan de lüder zich zelden bewust
is. Maar het wordt een ongemerkte ophooplng
van afvalproducten en een daarmee gepaard
gaande vorming van stoffen, die schadelük zün
voor den geheelen gezondheidstoestand. En deze
stoffen ondermünen het geheele gestel.
Kruschen Salts Is het natuurlüke recept tot
behoud van een Inwendige zuiverheid. De zes
zouten In Kruschen sporen nieren en ingewan
den aan tot gemakkelüke. geregelde werking.
U wordt dus Inwendig vrü gehouden van alle
onzuiverheden, welke. Indien ze zich kunnen
ophoopen, ongetwijfeld het peil Uwer gezond
heid zullen verlagen. De „kleine dagelüksche
dosis" Kruschen voorkomt dit. Want de zes ver
schillende zouten In Kruschen verhoogen
werking der afvoerorganen, verschaffen
nieuwen levenslust.
Kruschen Salts Is uitsluitend verkrijgbaar bü
alle apothekers en drogisten f 0.90 en 1.60
per flacon en wordt gefabriceerd in Engeland
door de Fa. E. Griffiths Hughes Ltd., sinds 1756
te Manchester gevestigd. Stralende gezondheid
voor één cent per dag. (Adv.)
Wat? Ter plaatsing aangeboden?
Ja. ik dacht, ik zal de stoute schoenen
maar eens aantrekken.
Je hebt gelük, wie niet waagt, wie niet
wint.
Lisa was opgestaan en ging langzaam naar
de piano, en onwillekeurig liet ze haar vingers
over de toetsen glUden.
Hoe sta je met je zanglessen, Lisa? vroeg
Gertrud.
Lisa hield plotseling op en hield de handen
voor de oogen.
Ja, zelde ze weemoedig. JU kunt je In
htotoe prettig, warm milieu, heelemaal aan je
kunst wijden, en je hebt daarbü den moreelen
steun van Je moeder. Maar Ik? Ik word er nog
gek van. Je kent mün familie en de opvattingen
die re er hier op nahouden. Wat een leven heb
ik hier.
Gertrud legde zacht haar arm om haar vrien
din heen:
Stil maar. kind, dat komt wel In orde. Je
behoeft mü werkelük niet tot voorbeeld te ne
men; ik ben maar een dilettante en ben daar
volkomen mee tevreden.
Als ik, antwoordde Lisa, zoon lief gezel
lig thuis had als JU. sou ik er ook tevreden mee
wezen, alleen maar een dilettante te zün.
Wü zün heel arm, kind.
Jullie? Lisa keek haar vriendin ernstig
aan. Ik wilde, dat ik met je ruilen kon. dan zou
Ik voor niets ter wereld van huis gaan Maar
JU sou niet met my willen rallen!
(Wordt vervolgd).
ongevallen* verzeXern voor een der volgend» ultkeerlr.gen f3000»“ verUee .van belde armen, de beenen ot belde oogen f 75O.~ doodelUken* afloop f250»“ een voet ot een oog f 125»~ luim of wljsvingar Anderen vinger
