Keizerszoon of avonturier?
v&ifaal uan den dag
DE APOTHEEK
DE WITTE ZWAAN
Het uitgelezen middel
voor de verzorging van Uw gezin, Uw personeel, Uw eigen ouden dag is
een polis van
Levensverzekering, Pensioenverzekering of Lijfrente der
p w^ WW LEVENSVERZEKERING MAATSCHAPPIJ
ksIZsK NASSAUSINGEL 3 TE NIJMEGEN
1U 1* la* Bijkantoor Juliana van Stolberglaan 42, den Haag
EEN TELEFOON IN DEN
BINNENZAK
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Uw eigen winkelier verkoopt
ROBINSONschoenen
ROMANTISCH GEVAL
Een eiland verdwenen
Olie uit fossielen van
Hoe lief
visschen
een
Slagschip redt
gewonden knaap
Luchtspiegeling aan de
Adriatische Zee
Een nieuw gasmasker
uitgevonden
NAAR HET DUITSCH
VAN RUDOLF HERZOG SE
Waarheid of'mystifi
catie
Zuinigheid
in overleg i
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ZATERDAG 12 AUGUSTUS
zi
de geiten ver-
in
'Maandagavond vervolg)
Nu goed,
mU verlegen maken, juffrouw
u
en
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden) -
Toen Topey op een dag langs het
strand wandelde, zag zij Robbie met
vier aardmannetjes.
Robbie hield een tafellaken over de
twee slangen.
„Wat willen de slangen doen en hoe
kom je aan dit tafellaken.” vroeg Top-
sy, „je weet toch wel. dat Ivy het niet
erg prettig zou vinden als ze zag hoe
JU een spelletje speelt met haar beste
tafellinnen.”
de
een
ni
st
or
zi
Zf
le
zi
m
te
ol
Ei
waa
besp
schj
kun
scha
te c!
U
een
en c
bloo
gesn
een
W
op
reen
prep
ne
«trijl
- Papi
Or
«nijd
legd.
Ve
als v
loop<
toeg<
kant
da
vo
kil
ve
zu
da
vo
va
he
ka
de
V0(
de<
1
ttë:
eei
me
we
ma
do<
mo
lijk
bec
uit
sch
de
ni
m
te:
m
lal
Op zoek naar de Mexicaansche
„Lutine” met de schatten
van keizer Maximiliaan
Daarmede heeft de I
"iiiiiiiiiilliiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiliiiiititliiiniiiiiiiiiiin
Een 17-jarige knaap uit Birmingham, die
de nabijheid van Plymouth kampeerde, had het
ongeluk tijdens een wandeling langs de rotsen
bij Bovisand uit te glijden en van een hoogte
van 30 M. naar beneden te storten. Hy kwam
terecht op de klippen aan de kust en bleef ern
stig gewond liggen. Twee vrienden, die het on
geluk bemerkten, zagen kans langs een smal
pad naar beneden af te dalen en moesten
eenlge meters zwemmen om hun vriend te be
reiken. Zy konden echter weinig uitrichten en
het gevaar was groot, dat de klip, waarop de
gewonde lag. by vloed onder water zou komen.
Ook de uit Plymouth ontboden ambulance, die
met behulp van touwen op de klip wtst te ko-
Het eiland Ganges, dat in de atlassen wordt
aangeduid in het Westelijk deel van den Stillen
Oceaan. 30 gr. NB. en 150 O.L., is volgens de
jongste berichten geheel verdwenen.
Een Japansch eskader, dat zoo juist is terug
gekeerd van een uitgebreiden onderzoekingstocht
in den Stillen Oceaan, zegt in zyn rapport geen
spoor van het eiland meer te hebben kunnen
ontdekken.
(Ingezonden Mededeeling)
huis
was
een
Natuurlijk, Lisa, dolgraag, als je t doen
wilt.
miiiiiiniiiiiiimiimiie
Oertrud von Wald zweeg en Lisa begreep de
leden van haar stilzwijgen heel goed.
Welnu, vervolgde Lisa, dan zal je ook be
grijpen, waarom Ut zoo graag aan het tooneel
wil. Ik zal er misschien weinig bjj verdienen,
maar hier verlies ik ook niet veel.
Kom. laten wy wat muziek maken, zei
Oertrud afleidend, en ze haalde een paar mu-
■tekboeken voor den dag. Figaro? vroeg ze.
Lisa knikte en toen de eerste tonen van Mo-
■art’s heeriyke muziek door de kamer klonken,
was alle leed vergeten. Lisa zong met haar
prachtige stem de frissche rozen-aria.
Toen Konrad BArenfeld in zyn kantoor den
nlnen, edelen zang hoorde weerklinken, legde
hy zyn pen neer en hy was biy. dat hij haast
met zyn werk gemaakt had en thans klaar was
Want werkelyk, hy zou met deze muziek in de
ooren niet meer in staat geweest sUn, zyn klan
ten een julsten Indruk te geven van de goede
eigenschappen van heldere levertraan en der-
aardmannetjes wilden spoor-
trelntje spelen, als het spoor door een
tunnel gaat,” verklaarde Robbie, toen
hy het kleed over de twee slangen
legde en Creepy en Crawly een tun
nel maakten. Toen alles gereed was.
zag Topey. hoe een van de aardman
netjes aan den trein een duwtje gaf
Een ander aardmannetje gaf een stoot
op een fluitje en zwaaide met een
vlag toen de trein door den tunnel
reed.
MÜNCHEN. 10 Aug. (V. D.) De Italiaansche
avant-guardlstl, de leden der fascistische Jeugd
organisatie. die een bezoek aan Duitschland
hebben gebracht, zyn hedenmorgen naar Ita
lië teruggekeerd. Het gemeentebestuur van
L-' 'z 't g 1." "n ton" leeuwtje mee. dat be
doeld is als geschenk voor den Italiannschen
Minister-President Mussolini.
Izoon van Maximillaan, publiceerde het Mexi-
caansche blad „Excelsior” het volgende avon-
tuurlyke verhaal, waaruit biykt. dat de man in
kwestie een wettige zoon is van aartshertogin
Charlotte. Deze bracht haar kind ter wereld,
toen zij dn Rome vertoefde en half radeloos
door de Mexicaansche revolutie en de trouwe
loosheid van Napoleon, zich tot den Paus had
gewend om hulp en bystand voor haar gemaal.
In den nacht van deze historische conferentie i
met den Paus is het kind geboren, dat de' na
men Franclscus Rudolf Maximlliaan kreeg. Een
vertegenwoordiger der Oostenryksche regee-
ring echter, die voor den doop en de geboorte-
aangifte te zorgen had, had opdracht van zyn
regeering het kind aan te geven als een spruit
van een voorname Engelsche famillë. Waaróm
de Oostenryksche regeering deze opdracht heeft
verstrekt, is nooit duidelyk geworden, doch feit
is, dat Brightwell tot zyn twintigste jaar geen
besef van zyn' werkelijke afkomst neeft gehad.
Hij zou zyn eerste inlichtingen pas hebben ont
vangen na zyn twintigste Jaar en .wel by monde
van aartshertog Johann Salvator. Vanaf dien
vergezelddfóór <^ag ontving hy jaarlyks een toelage van twee
siiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiDE ZON.
s
I ning Leopold II van België In 1915 hielden'
echter de geldzendingen op o.a. ingevolge van
den heerschenden oorlog en Brightwell was ten
slotte gelukkig, toen hy van zyn spaardulten
een vlschhandel kon koppen en. zoodoende in
zyn onderhoud kou voorzien, hetgeen by dus
nu reeds meer dan vyftlen jaar voihyudt.
Dit is het verhaal van ..Maximiliaan’è zoon”.
In offipieele kringen hecht men echter weinig
waarde aan de onthullingen van Brightwell.
niet kan achterhalen.
Charlotte moest gecamou-
De „Daily Herald" meldt, dat eenlge Enge*
sche technici en natuurkundigen eer nieuw
gasmasker hebben vervaardigd, dat een uur
lang bescherming bleek te geven tegen het
nieuwste en gevaariykste gifgas, dat vervaar
digd wordt, het igti. pepergas.
Reeds is begonnen met de massale productie
van deze gasmaskers. Tot nog toe zouden de
technici in andere landen er slechts in geslaagd
zyn gasmaskers te vervaardigen, die den dra
ger tegen pepergas niet langer dan vyf minu
ten bescherming boden.
r iin vrouw en ik voelen veel voor zulnlg-
I V/l held en overleg. Op een zonnigen mor-
-k’-*- gen las ik m’n vrouw een stukje voor
uit de „Observer”, waarin werd uiteengezet dat
men veel tyd en moeite besparen kon. door z’n
grasveld niet te maaien of af te knippen, «naar
er eenvoudig eenlge geiten te laten grazen. By
uitstek zouden deze dieren geschikt wezen om
de taak van een gras-snymachine te vervullen.
Toen Hilda dit hoorde, kreeg ze een kleur van denken dat eenlge mudden hyacinten en
biydschap. B
„Geiten!” riep ze, „geiten! Ja, dat is wat!"
„.Daar komt nog by,” las ik verder, „dat ze
niet alleen het gras kort houden, maar ook lek
kere voedzame melk geven.”
„Hoeveel zullen we er nemen. Stef?” vroeg
zes
twee.
Te Rome Is tusschen Santa Margherita Llgura
rn den Roca di Papa de eerste kortegolf-tele-
foonverbinding geopend,
beroemde Marconi zlin nieuwste ontdekking in
practifk gebracht. Op deze basis voortbouwend
’al men in de toekomst geen telefooniynen meer
noodig hebben.
Er is biina geen deel der aarde, dat men per
telefoon niet kan bereiken. Men vraagt de ver
binding en het duurt niet al te lang, of men
kan zijn stem over landen en zeeën doen hooren.
Maar ook draadloos kan men zeeën overbrug
gen. Het is wel wat duur, een radiogesprek,
maar men kan zich dan ook eenlge minuten
lang uitsproken, desnoods tot In den Congo.
Is het dan niets nieuws, wat Marconi in
practiik heeft gebracht? Het is zonder eenigen
twijfel iets zeer nieuws. Als wy tot dusverre
draadloos over zee snraken dan hadden we het
idee, dat de geheo’e werelef kon meeluisteren.
Dat was ook inderdaad het geval, d wz. de
knutselaars die de golflengten der post ken
den, luisterden mee.
In Engelan 1 werd zelfs een speculantentrust
gevormd, die alle Trans-oceanische beursee-
sprekken afluisterden om daarna maatregelen
te nemen.
Tegen dat euvel zijn de regeerlngen natuuriyk
wel opgetreden. Men verandert voortdurend de
golflengten, waardoor geheimhouding veel meer
verzekerd is.
Over zee'sprak men dus reeds zonder draad.
Maar men dacht er nog niet aan. op de con
tinenten z>elf den brawn telefoondraad af te rvhaf
fen. En toch waren al die draden en ingewik
kelde apparaten den vaklieden een doom in
het oog.
Deze wensch gaat nu in vervulling. De korte
golf verovert den aether. Het eerste telefoon
gesprek volgens het nieuwe principe wordt ge
voerd. En het voldoet aan alle voorwaarden:
het is geheim, goedkoop en zonder draad!
Van Marconi hoort men nu en dan. dat hy
met zyn schip ergens op de Mlddellandsche Zee
rondvaart en nieuwe proeven neemt. To^i hy
kort geleden de haven van Rome weer eens
binnenliep, had hy een zeer sensationeel appa
raat voltooid: de eerste kortegolf-telefoon.
In theorie wist men al zeer veel van de ultra
korte golven, b.v. dat zij niet gestoord kunnen
worden, geen atmosferische en andere geluiden
doorgeven, dat zy de beeldtelegrafie mogelljk
maken. Maar men wist ook. dat deze golven
slechts „rechtuit” kunnen gaan. d wz door
lederen berg worden tegengehouden.
Marconi heeft by de opening van dezen
kortegolf-telefoon verklaard, dat hy thans reeds
met gemak een afstand van 150 KM. bestrykt.
En binnen eenlge weken zal hy reeds tot 400.
of 500 KM zyn
De Ideale oplossing is dus naby, maar de korte
golven in den door Marconi aangewenden vorm
moeten regelrecht gericht worden. Zy bereiken
slechts dat punt en zyn alleen daar hoorbaar.
Rechts en links en boven en beneden dat punt
zyn zy onverstaanbaar.
In overeenstemming met de eigenaardigheden
der korte golven is ook het ontvangapparaat
gebouwd. Een holle spiegel vangt de golven op.
In het centrum van dezen spiegel bevindt zich
een radiolamp.
In de verdere ontwikkeling en verbetering van
dezen ontvanger ziet ook Marconi de toekomst
der ultrakorte golven. Uitgezonden met byzon-
dere energie, zouden de ultrakorte golven alle
tot nog toe bestaande hindernis» l moeten kun
nen overwinnen. Dat zou beteekenen het inter
continentale. het trans oceanische telefoonverkeer
met golven tusschen 40 en 60 c.M. by absolute
geheimhouding van het gesprek en zeer goed
koop.
Zoo’n telefoop in den binnenzak, en als wy ons
bevinden op de Mont-Blanc, in de Sahara, in
de Siberische steppe, in een kamer: als de zen
der op ons „richt”, worden wy opgebeld en kun
nen wy spreken.
Toekomstfantasieën
Misschien op dit oogenblik nog. Maar weldra
niet meer. De beeldtelegrafie wordt eenvoudiger;
het wonder der radio wordt tastbaar voor ons.
Het ultrakorte draadlooze telefoongesprek
tusschen de beide punten by Rome zal een his
torische etappe in de ontwikkeling der telefonie
zyn. Een technisch wonder, te gebruiken voor
ons allen. Een draadlooze telefobn in den bin
nenzak....
UJk gezegd een verzoek te doen. U kent graaf
Schoner, of liever u bent zyn vriend, niet waar?
Verrast bleef BArenfeld staan.
Schöner? vroeg hy verbaasd.
Het ontging Lisa niet, dat haar vraag BA
renfeld onaangenaam getroffen had. Een onbe-
grypeiyk vreemd gevoel kwam in haar op.
Ik ken dien mynheer absoluut niet en in
teresseer me ook niet voor hem, zei ze met "n
poging om haar stem spottend te laten klin
ken. Myn vriendin, FrAulein von Wald, die wel
eens aan couranten en tydschriften meewerkt,
heeft een roman geschreven, dien ze by de cou
rant, waaraan graaf Schöner verbonden is,
heeft ingestuurd. Nu wilde ik u vragen, meneer
BArenfeld. of u zoo vriendeiyk zou willen zyn.
om wanneer u mynheer Schöner spreekt, zyn
aandacht op het werk van myn vriendin te ves
tigen: dan kon hy misschien er de redactie ver
der voor Interesseeren. U zoudt er werkelijk
een goed werk mee doen, meneer Bkrenfeld.
Wilt u?
Beste Juffrouw Friedrich, stamelde BAren
feld het kostte hem moeite, om de juiste
woorden te vinden. Fraulein von Wald kan «P
myn hulp rekenen, al kan ik helaas persoonlijk
niet veel voor haar doen. Ik spreek graaf Schö
ner toevallig vanavond.
Ik dank u vriendeiyk. zei Lisa, en ze gal
hem een hand, daar ze by de apotheek waren
aangekomen. Tot ziens, mijnheer BArenfeld
(Wordt vervolgd).
Neen, antwoordde ze een beetje scherp,
die is niet van de krant, het is onze bedryfs-
leider.
Gertrud von Wald merkte den eenlgszins ge-
prikkeiden toon van haar vriendin niet op,
zoozeer waren haar gedachten tjy haar roman
en by alles wat haar kon helpen, om hem ge
drukt te krijgen. Met het egoïsme, dat zelfs
de nobelste mensch onder bepaalde omstandig
heden bezit klemde zy zich vast aan den stroo-
halm van 'een nieuwe hoop.
Misschien kent die mynheer wel iemand
van de redactie?
Voor zoover ik weet wel. Tenminste een
poosje geleden zag ik in de zaak een zekeren
-raaf Schöner op hem wachten. Die graaf
Schöner is aan de krant, heb ik gehoord.
Lisa!
Ja?
Zou je me een grooten dienst willen be-
wyzen?
Als ik kan. natuuriyk!
Jullie bedrijfsleider zou het gesprek mis
schien eens op mijn roman kunnen brengen, en
de aandacht van den graaf er op vestigen. Je
weet niet, hoeveel Je soms aan zoon beetje
protectie hebt.
En dacht je, merkte Lisa lachend op, dat
ik de juiste persoon ben, om den bedrijfsleider
dat met een paar vriendeiyke woorden te vra
gen?
mate onwaarschyniyk moet worden geacht, dat
allen, die iets van het geheim afwisten, voort
durend en angstvallig zouden gezwegen heb
ben.
Brightwell maakt weliswaar riiet den tndruk
een bedrieger of een geesteszieke te zyn. maar
men neemt vooralsnog aan. dat hy op zijn
minst het slachtoffer van een mystificatie is
geworden.
by verlies van "n
anderen vinger
Correspondente voor UTRECHT: Mejuffr. NELLY RUYS, Boothstraat 19
in. Daar
Hilda bezig
schreeuwend
-1 van
Jaar of drie
sussen,
op
letten
ik zal zien, wat ik kan doen.
Maar nu moet ik gauw maken dat ik thuis kom.
Moeder is niet goed, en vaderenfin, je weet
er alles van! Het kan een gezellige avond wor
den. Dag, Oertrud! Kom maar gauw weer eens
aanloopen.
Over een paar dagen, hoor. En by voor
baat harteiyk dank, Lisa.
Konrad Bkrenfeld had langzam zyn weg ver
volgd. De plotselinge verschynlng van Lisa had
hem een schok gegeven. Was het misschien een
wenk van het noodlot, om dit oogenblik aan te
grijpen? Hy probeerde te vergeefs zyn woelige
gedachten meester te biyven. Had hy er den
moed niet toe? Maar den moed wAArtoe dan
eigeniyk? Was hy zichzelf daar volkomen be
wust van? En wanneer was dat dan gebeurd?
Eigeniyk vandaag pas. toen hy gehoord had
dat ze weg wilde, dat ze een andere sfeer be
geerde dan de atmosfeer van het koopmanshuis.
Ten slotte was hy ook koopman. Zou hy haar
kunnen geven waarnaar zy smachtte?
Opeens hoorde hy ’n veerkrachtlgen stap ach
ter rich, dien hy terstond herkende. Hy schrok,
bleef stilstaan en keerde zich om.
Goeden avond. Juffrouw Friedrich, zei hy,
terwyi hy zyn hoed afnam. Dat Is de tweede
keer in enkele oogenbllkken. dat ik het genoe
gen heb.
Er kwam iets overmoedigs over Lisa.
Dat bet een genoegen voor u la, om my te
een
te
Zonder
het bloed te
dat haar
kleeren bedekte, drukte zij het hullende kind
tegen zich aan, dat een diepe snee over het
voorhoofd had.
„Kwam het door..,.?” en ik wees op de twee
geiten, die nu vredig op eenigen afstand liepen
te grazen.
j Ze knikte. „Wil je den dokter even opbellen,
Stef?*
Hierna hadden we drie dagen rust. Den vier
den dag bemerkte Hilda dat er iets niet in orde
was met de geiten
„Ze liggen al den heelen dag stil op het gras.”
zei ze, „en maken de gekste geluiden. Hun
oogen draaien in hun hoofd en ze zien er ellen
dig uit'-
„Dat zou wel influenza kunnen zyn. Ik zal
eens naar ze gaan kyken.”
Ik deed het en belde den veearts op. -
„Ze hebben kou gevat,” luidde diens oordeel.
„Geef ze gemalen zemelen met wat bloem van
zwavel er in en houd ze goed warm.”
Met loome schreden bracht ik ze weer terug
in de schuur. Daarna ging ik naar Larkins, een
boer vap veel ondervinding.
„Zou Je voor een paar geiten willen zorgen?"
vroeg ik hem op kwasi-onverschllligen toon.
„Neen, dank u," grinnikte hy. „Eens heb ik
een geit cadeau gekregen, maar voor geen geld
van de wereld wilde Ik haar langer houden
Na eenlge dagen waren de zieken In zooverre
hersteld, dat ze hun taak als grasmaaiers we
der konden oovatten.
Kort daarop waren ze opnieuw verdwenen.
We deden overal navraag, maar zonder resul-
Inwendlg was ik daar allemachtig biy
ik durfde dit niet aan m’n vrouw
blozend zyn groet beantwoord. Ze ergerde zich
nu, dat ze zich zoo schaapachtig aangesteld
had.
In de Joego-Slavische stad Senj aan de Adria
tische kust heeft de bevolking een wonderlijke
luchtspiegeiing waargenomen, welke plotseling
daar gevormd werd. Gedurende slechts korten
tyd was de stad Novi zichtbaar, die gelegen is
op een afstand van ruim 30 K.M. en zelfs by
het helderste weer niet gezien kan worden. Het
leek alsof deze stad een oogenblik op het water
dreef.
Dit is de eerste maal, dat zich zulk een ver-
schynsel aan de Adriatische kust heeft voorge
daan en men schryft het toe aan de huidige
intense hittegolf.
a ff f on uit blad ziln Ingevolge de verzekerlngs voorwaarden tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f btJ een ongeval met f Ogfï by verlies van een hand f IOC “W verlies van een f Cfi by een breuk van f
QDOUflC S dfagevallen verzekerd voor eeu der volgende ultkeerlr.gen I övUvt^ verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen f f doodelyken afloop f A«/(g»** een voet of een oog f luim of wijsvinger f tzlz. been of arm f
nder de velen, die door keizer Napoleon
III op een of andere wyze ten onder
gebracht zyn, behoort *>_>k aartshertog
Maximlliaan van Oostenryk. die op uitnoodi-
ging van den Franschen keizer de Mexicaan-
■che keizerskroon aanvaardde en
•en Mexicaansche deputatie naar zijn nieuwe h°ndeyd 5°?d “J1 P"r^Cxlie.re '?n ,ï°2
Vaderland overstak
Dit feit zou om geen enkele reden op dit
Oogenblik vermelding verdienen, ware het. niet,
.dat men juist onlangs onthullingen heeft ge
daan over het voor- en naspel van deze ge
beurtenis en over de millloenen. die Maximl
liaan by zyn keizeriyk avontuur heeft verloren.
Tegen de waarschuwingen van keizer Frans
Joseph in zette Maximlliaan al zijn eigendom
men om in gouden staven, die hij naar Mexico
geiyke. Maar terwyi hy, in zich zelf verloren,
toeluisterde, schoot hem plotseling het woord
„tooneel" door de gedachte. Hy sprong op,
greep zyn hoed en riep Pfalzdorf toe dat hy
nog even de stad in moest Daarop liep hy
langzaam den kant van den Rijn uit. diep in
gedachten, maar hy voelde dat zyn stemming
steeds somberder werd.
Kom, dacht hy tenslotte. Ik loop eens even
by Schöner aan, dat Is net de man, om je van
een beroerde bui af te helpen.
En meteen sloeg hy den weg naar het redac-
tiebureau in.
Het begon al een beetje te schemeren, toen
Lisa en Gertrud denzelfden weg namen, dien
Konrad BArenfeld zoo even gegaan was. Lisa
had er op gestaan haar vriendin een eindje
weg te brengen. Het gaf haar altijd een gevoel
van hust om het zachte, altijd harmonische
gestemde meisje te praten. Onwillekeurig hield
FTSulein von Wald haar schreden in, toen ze
het machtige gebouw van het were!dl>ekende
dagblad naderden, waar haar eerste poging op
het gebied der romanschrijfkunst thans op een
oordeel lag te wachten. Toen de belde meisjes
Juist met nieuwsgierige oogen de groote toe
gangspoort inkeken, kwam daar een heer uit.
die, toen hy hen passeerde, diep den hoed af
nam.
Wie was dat? vroeg Gertrud von Wald
nieuwsgierig. Heb jif kennissen by de redactie?
Dat zou prachtig zijn.
Lisa was een beetje ontsteld, toen ze Bftren-
feld zoo opeens tegenover zich zag en ze had
meevoerde en men overdry ft niet als men deze <omdat men nog steei
rijkdommen schat op meer dan vier mlllloen I waarom ,lel kind van
dollar, ongerekend de ryke geschenken, die de ^.rd ,.v??Lal •f>n2d“tJ het ln,
aartshertog van den Tsaar van Rusland had 1* M
gekregen en de Juweelen van zijn gemalin Char
lotte, die op een mlllloen dollar werden geschat.
Tydens de korte regeerlngsperlode van den
nieuwen keizer werd dit goud niet aangeraakt
en na zyn gewelddadigen dood werd het door
den st’at ven Mexl'-o ‘geconfisqueerd en tot
„onroerend” goed verklaard, uit vrees, dat be
langhebbenden zich zouden melden om het goud
in ontvangst te nemen.
Wat echter geen sterveling verwachtte, ge
schiedde: geen mensch daagde op om aan
spraak te maken op de schatten van Maximl
liaan. noch van de zyde zijner tamil’e. noch
van de zyde van den Oostenrtjkscaen staat. En
zoo geschiedde het, dat het goud tot 1911 in
Mexico bleef zonder dat er vraag naar was.
waarna de Mekicaansche prerifent besliste, dat
het op Europeesche banken moest gedeponeerd
worden ln afwachting van een uitspraak om
trent de rechtmatige eigenaar? Hoe dit alles
zoo kon geschieden ais hier geschilderd wordt,
kan moeliyk worden nagegaan, daar alle stuk
ken op Maximlliaan» betrekking hebbend, be
rusten in de archieven van -ie Oostenryksche
en Belgische familie van den aartshertog.
Wat na 1911 gebeurde, kan echter wél wor
den nagegaan. In dat jaar werd de geheele
nalatenschap van Maximlliaan met uitzonde
ring van enkele kunstvoorwerpen, die in het
Nationaal museum van Mexico gebleven zyn,
naar Europa overgebracht door den Mexicaan-
schen stoomer .Merida" De boot verging ech
ter met de haven van Norfolk in den Noord-
Amerikaanschen staat Virginia in zicht rn met
de boot verdwenen ook de rykdommen ter
waarde van vier millioen dollar ln de diepte.
Verschillende malen heeft men getracht het
schip te lichten, doch telkens zonder succes en
met het gevolg, dat de positie van het wrak
steeds moeiiyker werd. En nu. terwyj men aan
de kust van Terschelling duikt nw de schat
ten van de „Lutine”, heeft men ln Amerika
nogmaals het plan opgevat naar de schatten
van de „Merida” te zoeken. De „Egipto”. die
reeds verschillende malen gezonken schepen
met schatten aan boord heeft weten te bergen,
zou uitgekozen worden om het moeilijke werk
te volbrengen. Er werd een vennootschap ge
sticht „La Salvor” genaamd, die zich wendde
tot eenlge ryke Amerikanen en een groote winst
in het vooruitzicht stelde. Doch bij al deze ro
mantiek kwam een nieuw stuk romantiek in
den vorm van een schryven van een Londensch
rechtsgeleerde, die reeds tevoren beslag legde
op de schatten onder zee en wel uit naam van
een zekeren Franz Rudolf Maximlliaan von
Habsburg, afstammeling van keizer Maximi
llaan en als vlschhandelaar levend ie Islington
onder den naam van William Brightwell. Hy
beweert de eenlge zoon van Maximlliaan te zijn
en deze bewering heeft een leger ambtenaren
aan het werk gezet om uit te zoeken in hoe
verre de man waarheid spreekt. Men doet dit
met te groot eren ernst, omdat de falsificaties
Inzake afstammelingen van ryke of beroemde
mannen aan de orde van den dag zija.
Over de geschiedenis van den zoo gezegden
men, zag geen kans den ernstig gewonden jon
gen op de rotsen omhoog te brengen.
Op een afstand van een halve myi buiten'
kust lag het bekende slagschip ..Rodney”,
dar grootste schepen der Britsche vloot,
voor anker. Een der mannen van de ambu
lance. die ln den oorlog seiner in het leger was
geweest, gaf met eenige brandende takken het
8.0. S.-signaal, dat na een paar maal te zyn
herhaald, aan boord van den kruiser werd op
gemerkt. Toen de kelner zag dat hy antwoord
kreëg. deelde hy mede, wat er aan de hand
was. De „Rodney” zette een. motorsloep uit en
richtte haar zoeklichten pp de klip, waar de
jongen lag, die door de motorsloep zonder veel
moeite werd afgehaald en naar hpt hospitaal
te Pyfnouth werd overgebracht.
De nieuwste vinding van Marconi
„Geheimhouding ver
zekerd!”
taat.
om, maar
te bekennen.
Na een paar dagen stelde ik voor een adver
tentie te plaatsen, om de dieren zoodoende op
te sporen.
„O neen, doe dat niet!” smeekte Hilda.
„Ik ben veel te biy dat we er af zyn,” zei
m’n vrouw.
Vele dagen later ontving ik een brief van den
eigenaar eener steengroeve. 15 myien van ons
verwijderd Deze brief behelsde de mededeeing,
dat de cadavers gevonden waren van twee gei
ten, die. naar verluidde, behoorden aan den
heer Stephen Belmare van Durcaster Men
vroeg wat ik wenschte dat er mee zou gebeuren.
Ik antwoordde per omgaande: ..Doe er mee
wat u wilt.”
We gingen samen nog eens na wat de geiten
ons gekost hadden en kwamen tot de conclusie
dat wy, die zoo graag zuinig en overleggend
wilden zyn, 195 gulden hadden uitgegeven, in
clusief de rekeningen van den dokter en den
veearts. 1
En op 1 einde van de maand ontving ik nóg
een enveloppe, waarin een rekening van den
eigenaar der steengroeve: „Debet aan James
Crack, voor het begraven van twee geiten
J 1.50.”
De zon schijnt thans
Zooals het moet,
De zon is nu
Van lekker weer,
Van bruine huid,
Van veel plezier
De bron.'
Men moet wel uit.
Men gaat ook uit,
Waar ieder toe
Besluit.
Want met dit weer,
Daar houd je het
In huis beslist
Niet uit.'
Naar bosch ofnhei,
Per kano of
Men baadt en zwemt
Of vischt,
’t Is navenant,
Wanneer het ons
Maar aangenaam
Verfrischt'
De mode lacht
De ifsco en
De juffrouw van
’t Pension
Een ieder krijgt
Nu ertsissteun
En nog wel van
De zon!
In het Joego-Slavische district Llka is een
vreemdsoortige industrie gevestigd, nj. het
winnen van olie uit de fossielen van visschen
die meer dan 300.000 jaar geleden gestorven
zyn. Aan den voet van den berg Plesjivltze zyn
uitgestrekte beddingen met fossielen van vis
schen gevonden, een overblijfsel uit de dagen,
toen dit gebied nog door de zee bedekt was.
Eenige jaren geleden is ontdekt, dat uit deze
fossielen een olie kon worden gewonnen, die zich
byzonder goed leende voor medische doeleinden,
zooals het h»elen van vonden, tegen rheumatiek
en andere kwalen.
Tydens den Russisch-Japanschen oorlog wer
den door het Japansche leger groote hoeveel
heden van deze olie besteld en in de hospitalen
gebruikt.
De olie uit deze fossielen werd vroeger in
Duitschland gewonnen, maar sedert den oorlog
is een fabriek opgericht in Joego-Siavië te
Bihatsj en de vraag naar dit product neeipt ge
stadig toe.
m’n vrouw; „we hebben wel plaats voor i
Nu, de geiten kwamen, geen zes, maar
Hilda was in de wolken.
„O Stef” zei ze, „ze behooren toch niet vast- klnti
gebonden te worden? Dan kunnen ze niet naar
hartelust draven, springen en ravotten. En dat
zou toch zoo leuk zijn”.
Als antwoord daarop sloeg ik de paaltjes wat
dieper in de grond en zei:
„Kindlief, ik moet ze wel vastbinden, anders
gaan ze er van door".
Den volgenden dag waren
dwenen, met palen en al.
„Waar kunnen ze gebleven zyn?” jammerde
Hilda, wanhopig
Het antwoord het niet lang op zich wachten.
Een dikke, breede man kwam by het tujuhet
staan. Het was Puree, de marktopzlchter. "Twee
weerbarstige geiten hield hy aan twee touwen
vast.
„zyn ze van u?” vroeg hy.
Hilda liep zoo hard ze kon naar hem toe.
„O, dank u wel, waar hebt u ze gevonden?”
„Vanmorgen om vyf uur ln m’n salade-bed-
den,” antwoordde Pürce.
„Ze hebben alles plat getrapt en verscheidene
planten zyn opgevreten. En de sla was juist rijp
om gesneden te worden. Wat een schA, wat een
schA! Ze moesten geen beesten houden, de men-
schen, als ze....”
.Hoeveel schade denk je dat Je hebt?” viel
ik hem in de rede
„Een pracht-land met sla en nog wel van de
beste soort, en zulke dikke kroppen Wat een
moolen prijs zou ik er voor gemaakt hebben!”
„Ik zal Je een ryksdaalder geven,” zei ik, m’n
portefeuille te voorschyn halend.
Puree stak het geld al hoofdschuddend ln
z’n zak en ging. heen.
„Wat nu?” vroeg ik.
„We moeten ze steviger vastbinden.”
„Ja. dat is noodig. Ik zal het vanavond doen.
Tot zoolang moeten ze maar ln de schuur wor
den opgesloten."
Toen ik ’s avonds uit de stad terugkeerde,
huurde ik op ’t Stationsplein een kleinen jon
gen, om twee ijzeren palen en een langen ket
ting naar huis te sjouwen.
Nadat ik gegeten had, sloeg ik de palen diep
zien, had ik tot nu toe nooit durven gelooven.
Is u ook op weg naar huls?
Als u het goed vindt, ga ik zoover met u
mee.
Uitstekend, zei het jonge meisje. Of bent
u bang, dat de menschen er over zullen praten?
Konrad BArenfeld trok zyn wenkbrauwen sa
men.
Wilt
Friedrich?
Ik u verlegen maken? Tot nu toe was ik
het altyd, die reden had om verlegen te wor
den, als we met elkaar praatten.
U?
Heusch. U zult toch wel wlllên toegeven,
dat ik tot nu toe niet veel goeds kon doen in uw
oogen.
U vergist u absoluut, zy BArenfeld ernstig.
Neen, Ik vergis me niet, antwoordde Lisa
beslist. Zoo iets kan men aan Iemands gezicht
zien. Ik weet het wel.... Ik heb nu eenmaal
myn grillen, en dan ben Ik niet erg aardig.
Vindt u het zóó vreemd, dat ik nu en dan
kuren heb? vroeg ze hem op den man af. En
dan nog wel in het ouderiyk huls?!
BArenfeld nam Lisa met één snellen blik op.
Het bloed klopte hem ln de slapen.
Juffrouw Friedrich, zei hy na eenlge aar
zeling, als u werkelyk een antwoord verlangt,
geeft u my dan onder andere omstandigheden
gelegenheden, om u te antwoorden.
U bedoelt, dat het geen onderwerp Is voor
een wandeling? Zooals n wilt. Maar laten we
dan nu over wat anders praten. Ik heb u eer-
in den grond, waarna ik naar de schuur ging.
Ik opende voorzichtig de deur. Met geweldige
kracht vloog iets tegen me aan en wierp me
op den grond en ik kwam tot de bezinnln» dat
grint geen zAchte plaats is om met een vtywel
onbehaard hoofd op terecht te komen.
Ik krabbelde overeind en keek in de schuur.
Welk een verwoesting! Ik heb Wel eens ge
hoord dat geiten alles eten, maar men zou zoo
an
dere bollen den geweldigen eetlust dier beesten
wel gestild zouden hebben, zonder dat het noo
dig was geweest nog de zittingen van twee lig
stoelen en een dikke streng touw te verorberen.
Woedend stond ik naar de wanorde te kyken,
teen een jammerkreet weerklonk. Ik rende het
d
k
is
b
Zi