Keizerszoon of avonturier? v&ifaal uan den dag DE APOTHEEK DE WITTE ZWAAN Het uitgelezen middel voor de verzorging van Uw gezin, Uw personeel, Uw eigen ouden dag is een polis van Levensverzekering, Pensioenverzekering of Lijfrente der p w^ WW LEVENSVERZEKERING MAATSCHAPPIJ ksIZsK NASSAUSINGEL 3 TE NIJMEGEN 1U 1* la* Bijkantoor Juliana van Stolberglaan 42, den Haag EEN TELEFOON IN DEN BINNENZAK ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN Uw eigen winkelier verkoopt ROBINSONschoenen ROMANTISCH GEVAL Een eiland verdwenen Olie uit fossielen van Hoe lief visschen een Slagschip redt gewonden knaap Luchtspiegeling aan de Adriatische Zee Een nieuw gasmasker uitgevonden NAAR HET DUITSCH VAN RUDOLF HERZOG SE Waarheid of'mystifi catie Zuinigheid in overleg i AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL ZATERDAG 12 AUGUSTUS zi de geiten ver- in 'Maandagavond vervolg) Nu goed, mU verlegen maken, juffrouw u en MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) - Toen Topey op een dag langs het strand wandelde, zag zij Robbie met vier aardmannetjes. Robbie hield een tafellaken over de twee slangen. „Wat willen de slangen doen en hoe kom je aan dit tafellaken.” vroeg Top- sy, „je weet toch wel. dat Ivy het niet erg prettig zou vinden als ze zag hoe JU een spelletje speelt met haar beste tafellinnen.” de een ni st or zi Zf le zi m te ol Ei waa besp schj kun scha te c! U een en c bloo gesn een W op reen prep ne «trijl - Papi Or «nijd legd. Ve als v loop< toeg< kant da vo kil ve zu da vo va he ka de V0( de< 1 ttë: eei me we ma do< mo lijk bec uit sch de ni m te: m lal Op zoek naar de Mexicaansche „Lutine” met de schatten van keizer Maximiliaan Daarmede heeft de I "iiiiiiiiiilliiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiliiiiititliiiniiiiiiiiiiin Een 17-jarige knaap uit Birmingham, die de nabijheid van Plymouth kampeerde, had het ongeluk tijdens een wandeling langs de rotsen bij Bovisand uit te glijden en van een hoogte van 30 M. naar beneden te storten. Hy kwam terecht op de klippen aan de kust en bleef ern stig gewond liggen. Twee vrienden, die het on geluk bemerkten, zagen kans langs een smal pad naar beneden af te dalen en moesten eenlge meters zwemmen om hun vriend te be reiken. Zy konden echter weinig uitrichten en het gevaar was groot, dat de klip, waarop de gewonde lag. by vloed onder water zou komen. Ook de uit Plymouth ontboden ambulance, die met behulp van touwen op de klip wtst te ko- Het eiland Ganges, dat in de atlassen wordt aangeduid in het Westelijk deel van den Stillen Oceaan. 30 gr. NB. en 150 O.L., is volgens de jongste berichten geheel verdwenen. Een Japansch eskader, dat zoo juist is terug gekeerd van een uitgebreiden onderzoekingstocht in den Stillen Oceaan, zegt in zyn rapport geen spoor van het eiland meer te hebben kunnen ontdekken. (Ingezonden Mededeeling) huis was een Natuurlijk, Lisa, dolgraag, als je t doen wilt. miiiiiiniiiiiiimiimiie Oertrud von Wald zweeg en Lisa begreep de leden van haar stilzwijgen heel goed. Welnu, vervolgde Lisa, dan zal je ook be grijpen, waarom Ut zoo graag aan het tooneel wil. Ik zal er misschien weinig bjj verdienen, maar hier verlies ik ook niet veel. Kom. laten wy wat muziek maken, zei Oertrud afleidend, en ze haalde een paar mu- ■tekboeken voor den dag. Figaro? vroeg ze. Lisa knikte en toen de eerste tonen van Mo- ■art’s heeriyke muziek door de kamer klonken, was alle leed vergeten. Lisa zong met haar prachtige stem de frissche rozen-aria. Toen Konrad BArenfeld in zyn kantoor den nlnen, edelen zang hoorde weerklinken, legde hy zyn pen neer en hy was biy. dat hij haast met zyn werk gemaakt had en thans klaar was Want werkelyk, hy zou met deze muziek in de ooren niet meer in staat geweest sUn, zyn klan ten een julsten Indruk te geven van de goede eigenschappen van heldere levertraan en der- aardmannetjes wilden spoor- trelntje spelen, als het spoor door een tunnel gaat,” verklaarde Robbie, toen hy het kleed over de twee slangen legde en Creepy en Crawly een tun nel maakten. Toen alles gereed was. zag Topey. hoe een van de aardman netjes aan den trein een duwtje gaf Een ander aardmannetje gaf een stoot op een fluitje en zwaaide met een vlag toen de trein door den tunnel reed. MÜNCHEN. 10 Aug. (V. D.) De Italiaansche avant-guardlstl, de leden der fascistische Jeugd organisatie. die een bezoek aan Duitschland hebben gebracht, zyn hedenmorgen naar Ita lië teruggekeerd. Het gemeentebestuur van L-' 'z 't g 1." "n ton" leeuwtje mee. dat be doeld is als geschenk voor den Italiannschen Minister-President Mussolini. Izoon van Maximillaan, publiceerde het Mexi- caansche blad „Excelsior” het volgende avon- tuurlyke verhaal, waaruit biykt. dat de man in kwestie een wettige zoon is van aartshertogin Charlotte. Deze bracht haar kind ter wereld, toen zij dn Rome vertoefde en half radeloos door de Mexicaansche revolutie en de trouwe loosheid van Napoleon, zich tot den Paus had gewend om hulp en bystand voor haar gemaal. In den nacht van deze historische conferentie i met den Paus is het kind geboren, dat de' na men Franclscus Rudolf Maximlliaan kreeg. Een vertegenwoordiger der Oostenryksche regee- ring echter, die voor den doop en de geboorte- aangifte te zorgen had, had opdracht van zyn regeering het kind aan te geven als een spruit van een voorname Engelsche famillë. Waaróm de Oostenryksche regeering deze opdracht heeft verstrekt, is nooit duidelyk geworden, doch feit is, dat Brightwell tot zyn twintigste jaar geen besef van zyn' werkelijke afkomst neeft gehad. Hij zou zyn eerste inlichtingen pas hebben ont vangen na zyn twintigste Jaar en .wel by monde van aartshertog Johann Salvator. Vanaf dien vergezelddfóór <^ag ontving hy jaarlyks een toelage van twee siiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiDE ZON. s I ning Leopold II van België In 1915 hielden' echter de geldzendingen op o.a. ingevolge van den heerschenden oorlog en Brightwell was ten slotte gelukkig, toen hy van zyn spaardulten een vlschhandel kon koppen en. zoodoende in zyn onderhoud kou voorzien, hetgeen by dus nu reeds meer dan vyftlen jaar voihyudt. Dit is het verhaal van ..Maximiliaan’è zoon”. In offipieele kringen hecht men echter weinig waarde aan de onthullingen van Brightwell. niet kan achterhalen. Charlotte moest gecamou- De „Daily Herald" meldt, dat eenlge Enge* sche technici en natuurkundigen eer nieuw gasmasker hebben vervaardigd, dat een uur lang bescherming bleek te geven tegen het nieuwste en gevaariykste gifgas, dat vervaar digd wordt, het igti. pepergas. Reeds is begonnen met de massale productie van deze gasmaskers. Tot nog toe zouden de technici in andere landen er slechts in geslaagd zyn gasmaskers te vervaardigen, die den dra ger tegen pepergas niet langer dan vyf minu ten bescherming boden. r iin vrouw en ik voelen veel voor zulnlg- I V/l held en overleg. Op een zonnigen mor- -k’-*- gen las ik m’n vrouw een stukje voor uit de „Observer”, waarin werd uiteengezet dat men veel tyd en moeite besparen kon. door z’n grasveld niet te maaien of af te knippen, «naar er eenvoudig eenlge geiten te laten grazen. By uitstek zouden deze dieren geschikt wezen om de taak van een gras-snymachine te vervullen. Toen Hilda dit hoorde, kreeg ze een kleur van denken dat eenlge mudden hyacinten en biydschap. B „Geiten!” riep ze, „geiten! Ja, dat is wat!" „.Daar komt nog by,” las ik verder, „dat ze niet alleen het gras kort houden, maar ook lek kere voedzame melk geven.” „Hoeveel zullen we er nemen. Stef?” vroeg zes twee. Te Rome Is tusschen Santa Margherita Llgura rn den Roca di Papa de eerste kortegolf-tele- foonverbinding geopend, beroemde Marconi zlin nieuwste ontdekking in practifk gebracht. Op deze basis voortbouwend ’al men in de toekomst geen telefooniynen meer noodig hebben. Er is biina geen deel der aarde, dat men per telefoon niet kan bereiken. Men vraagt de ver binding en het duurt niet al te lang, of men kan zijn stem over landen en zeeën doen hooren. Maar ook draadloos kan men zeeën overbrug gen. Het is wel wat duur, een radiogesprek, maar men kan zich dan ook eenlge minuten lang uitsproken, desnoods tot In den Congo. Is het dan niets nieuws, wat Marconi in practiik heeft gebracht? Het is zonder eenigen twijfel iets zeer nieuws. Als wy tot dusverre draadloos over zee snraken dan hadden we het idee, dat de geheo’e werelef kon meeluisteren. Dat was ook inderdaad het geval, d wz. de knutselaars die de golflengten der post ken den, luisterden mee. In Engelan 1 werd zelfs een speculantentrust gevormd, die alle Trans-oceanische beursee- sprekken afluisterden om daarna maatregelen te nemen. Tegen dat euvel zijn de regeerlngen natuuriyk wel opgetreden. Men verandert voortdurend de golflengten, waardoor geheimhouding veel meer verzekerd is. Over zee'sprak men dus reeds zonder draad. Maar men dacht er nog niet aan. op de con tinenten z>elf den brawn telefoondraad af te rvhaf fen. En toch waren al die draden en ingewik kelde apparaten den vaklieden een doom in het oog. Deze wensch gaat nu in vervulling. De korte golf verovert den aether. Het eerste telefoon gesprek volgens het nieuwe principe wordt ge voerd. En het voldoet aan alle voorwaarden: het is geheim, goedkoop en zonder draad! Van Marconi hoort men nu en dan. dat hy met zyn schip ergens op de Mlddellandsche Zee rondvaart en nieuwe proeven neemt. To^i hy kort geleden de haven van Rome weer eens binnenliep, had hy een zeer sensationeel appa raat voltooid: de eerste kortegolf-telefoon. In theorie wist men al zeer veel van de ultra korte golven, b.v. dat zij niet gestoord kunnen worden, geen atmosferische en andere geluiden doorgeven, dat zy de beeldtelegrafie mogelljk maken. Maar men wist ook. dat deze golven slechts „rechtuit” kunnen gaan. d wz door lederen berg worden tegengehouden. Marconi heeft by de opening van dezen kortegolf-telefoon verklaard, dat hy thans reeds met gemak een afstand van 150 KM. bestrykt. En binnen eenlge weken zal hy reeds tot 400. of 500 KM zyn De Ideale oplossing is dus naby, maar de korte golven in den door Marconi aangewenden vorm moeten regelrecht gericht worden. Zy bereiken slechts dat punt en zyn alleen daar hoorbaar. Rechts en links en boven en beneden dat punt zyn zy onverstaanbaar. In overeenstemming met de eigenaardigheden der korte golven is ook het ontvangapparaat gebouwd. Een holle spiegel vangt de golven op. In het centrum van dezen spiegel bevindt zich een radiolamp. In de verdere ontwikkeling en verbetering van dezen ontvanger ziet ook Marconi de toekomst der ultrakorte golven. Uitgezonden met byzon- dere energie, zouden de ultrakorte golven alle tot nog toe bestaande hindernis» l moeten kun nen overwinnen. Dat zou beteekenen het inter continentale. het trans oceanische telefoonverkeer met golven tusschen 40 en 60 c.M. by absolute geheimhouding van het gesprek en zeer goed koop. Zoo’n telefoop in den binnenzak, en als wy ons bevinden op de Mont-Blanc, in de Sahara, in de Siberische steppe, in een kamer: als de zen der op ons „richt”, worden wy opgebeld en kun nen wy spreken. Toekomstfantasieën Misschien op dit oogenblik nog. Maar weldra niet meer. De beeldtelegrafie wordt eenvoudiger; het wonder der radio wordt tastbaar voor ons. Het ultrakorte draadlooze telefoongesprek tusschen de beide punten by Rome zal een his torische etappe in de ontwikkeling der telefonie zyn. Een technisch wonder, te gebruiken voor ons allen. Een draadlooze telefobn in den bin nenzak.... UJk gezegd een verzoek te doen. U kent graaf Schoner, of liever u bent zyn vriend, niet waar? Verrast bleef BArenfeld staan. Schöner? vroeg hy verbaasd. Het ontging Lisa niet, dat haar vraag BA renfeld onaangenaam getroffen had. Een onbe- grypeiyk vreemd gevoel kwam in haar op. Ik ken dien mynheer absoluut niet en in teresseer me ook niet voor hem, zei ze met "n poging om haar stem spottend te laten klin ken. Myn vriendin, FrAulein von Wald, die wel eens aan couranten en tydschriften meewerkt, heeft een roman geschreven, dien ze by de cou rant, waaraan graaf Schöner verbonden is, heeft ingestuurd. Nu wilde ik u vragen, meneer BArenfeld. of u zoo vriendeiyk zou willen zyn. om wanneer u mynheer Schöner spreekt, zyn aandacht op het werk van myn vriendin te ves tigen: dan kon hy misschien er de redactie ver der voor Interesseeren. U zoudt er werkelijk een goed werk mee doen, meneer Bkrenfeld. Wilt u? Beste Juffrouw Friedrich, stamelde BAren feld het kostte hem moeite, om de juiste woorden te vinden. Fraulein von Wald kan «P myn hulp rekenen, al kan ik helaas persoonlijk niet veel voor haar doen. Ik spreek graaf Schö ner toevallig vanavond. Ik dank u vriendeiyk. zei Lisa, en ze gal hem een hand, daar ze by de apotheek waren aangekomen. Tot ziens, mijnheer BArenfeld (Wordt vervolgd). Neen, antwoordde ze een beetje scherp, die is niet van de krant, het is onze bedryfs- leider. Gertrud von Wald merkte den eenlgszins ge- prikkeiden toon van haar vriendin niet op, zoozeer waren haar gedachten tjy haar roman en by alles wat haar kon helpen, om hem ge drukt te krijgen. Met het egoïsme, dat zelfs de nobelste mensch onder bepaalde omstandig heden bezit klemde zy zich vast aan den stroo- halm van 'een nieuwe hoop. Misschien kent die mynheer wel iemand van de redactie? Voor zoover ik weet wel. Tenminste een poosje geleden zag ik in de zaak een zekeren -raaf Schöner op hem wachten. Die graaf Schöner is aan de krant, heb ik gehoord. Lisa! Ja? Zou je me een grooten dienst willen be- wyzen? Als ik kan. natuuriyk! Jullie bedrijfsleider zou het gesprek mis schien eens op mijn roman kunnen brengen, en de aandacht van den graaf er op vestigen. Je weet niet, hoeveel Je soms aan zoon beetje protectie hebt. En dacht je, merkte Lisa lachend op, dat ik de juiste persoon ben, om den bedrijfsleider dat met een paar vriendeiyke woorden te vra gen? mate onwaarschyniyk moet worden geacht, dat allen, die iets van het geheim afwisten, voort durend en angstvallig zouden gezwegen heb ben. Brightwell maakt weliswaar riiet den tndruk een bedrieger of een geesteszieke te zyn. maar men neemt vooralsnog aan. dat hy op zijn minst het slachtoffer van een mystificatie is geworden. by verlies van "n anderen vinger Correspondente voor UTRECHT: Mejuffr. NELLY RUYS, Boothstraat 19 in. Daar Hilda bezig schreeuwend -1 van Jaar of drie sussen, op letten ik zal zien, wat ik kan doen. Maar nu moet ik gauw maken dat ik thuis kom. Moeder is niet goed, en vaderenfin, je weet er alles van! Het kan een gezellige avond wor den. Dag, Oertrud! Kom maar gauw weer eens aanloopen. Over een paar dagen, hoor. En by voor baat harteiyk dank, Lisa. Konrad Bkrenfeld had langzam zyn weg ver volgd. De plotselinge verschynlng van Lisa had hem een schok gegeven. Was het misschien een wenk van het noodlot, om dit oogenblik aan te grijpen? Hy probeerde te vergeefs zyn woelige gedachten meester te biyven. Had hy er den moed niet toe? Maar den moed wAArtoe dan eigeniyk? Was hy zichzelf daar volkomen be wust van? En wanneer was dat dan gebeurd? Eigeniyk vandaag pas. toen hy gehoord had dat ze weg wilde, dat ze een andere sfeer be geerde dan de atmosfeer van het koopmanshuis. Ten slotte was hy ook koopman. Zou hy haar kunnen geven waarnaar zy smachtte? Opeens hoorde hy ’n veerkrachtlgen stap ach ter rich, dien hy terstond herkende. Hy schrok, bleef stilstaan en keerde zich om. Goeden avond. Juffrouw Friedrich, zei hy, terwyi hy zyn hoed afnam. Dat Is de tweede keer in enkele oogenbllkken. dat ik het genoe gen heb. Er kwam iets overmoedigs over Lisa. Dat bet een genoegen voor u la, om my te een te Zonder het bloed te dat haar kleeren bedekte, drukte zij het hullende kind tegen zich aan, dat een diepe snee over het voorhoofd had. „Kwam het door..,.?” en ik wees op de twee geiten, die nu vredig op eenigen afstand liepen te grazen. j Ze knikte. „Wil je den dokter even opbellen, Stef?* Hierna hadden we drie dagen rust. Den vier den dag bemerkte Hilda dat er iets niet in orde was met de geiten „Ze liggen al den heelen dag stil op het gras.” zei ze, „en maken de gekste geluiden. Hun oogen draaien in hun hoofd en ze zien er ellen dig uit'- „Dat zou wel influenza kunnen zyn. Ik zal eens naar ze gaan kyken.” Ik deed het en belde den veearts op. - „Ze hebben kou gevat,” luidde diens oordeel. „Geef ze gemalen zemelen met wat bloem van zwavel er in en houd ze goed warm.” Met loome schreden bracht ik ze weer terug in de schuur. Daarna ging ik naar Larkins, een boer vap veel ondervinding. „Zou Je voor een paar geiten willen zorgen?" vroeg ik hem op kwasi-onverschllligen toon. „Neen, dank u," grinnikte hy. „Eens heb ik een geit cadeau gekregen, maar voor geen geld van de wereld wilde Ik haar langer houden Na eenlge dagen waren de zieken In zooverre hersteld, dat ze hun taak als grasmaaiers we der konden oovatten. Kort daarop waren ze opnieuw verdwenen. We deden overal navraag, maar zonder resul- Inwendlg was ik daar allemachtig biy ik durfde dit niet aan m’n vrouw blozend zyn groet beantwoord. Ze ergerde zich nu, dat ze zich zoo schaapachtig aangesteld had. In de Joego-Slavische stad Senj aan de Adria tische kust heeft de bevolking een wonderlijke luchtspiegeiing waargenomen, welke plotseling daar gevormd werd. Gedurende slechts korten tyd was de stad Novi zichtbaar, die gelegen is op een afstand van ruim 30 K.M. en zelfs by het helderste weer niet gezien kan worden. Het leek alsof deze stad een oogenblik op het water dreef. Dit is de eerste maal, dat zich zulk een ver- schynsel aan de Adriatische kust heeft voorge daan en men schryft het toe aan de huidige intense hittegolf. a ff f on uit blad ziln Ingevolge de verzekerlngs voorwaarden tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f btJ een ongeval met f Ogfï by verlies van een hand f IOC “W verlies van een f Cfi by een breuk van f QDOUflC S dfagevallen verzekerd voor eeu der volgende ultkeerlr.gen I övUvt^ verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen f f doodelyken afloop f A«/(g»** een voet of een oog f luim of wijsvinger f tzlz. been of arm f nder de velen, die door keizer Napoleon III op een of andere wyze ten onder gebracht zyn, behoort *>_>k aartshertog Maximlliaan van Oostenryk. die op uitnoodi- ging van den Franschen keizer de Mexicaan- ■che keizerskroon aanvaardde en •en Mexicaansche deputatie naar zijn nieuwe h°ndeyd 5°?d “J1 P"r^Cxlie.re '?n ,ï°2 Vaderland overstak Dit feit zou om geen enkele reden op dit Oogenblik vermelding verdienen, ware het. niet, .dat men juist onlangs onthullingen heeft ge daan over het voor- en naspel van deze ge beurtenis en over de millloenen. die Maximl liaan by zyn keizeriyk avontuur heeft verloren. Tegen de waarschuwingen van keizer Frans Joseph in zette Maximlliaan al zijn eigendom men om in gouden staven, die hij naar Mexico geiyke. Maar terwyi hy, in zich zelf verloren, toeluisterde, schoot hem plotseling het woord „tooneel" door de gedachte. Hy sprong op, greep zyn hoed en riep Pfalzdorf toe dat hy nog even de stad in moest Daarop liep hy langzaam den kant van den Rijn uit. diep in gedachten, maar hy voelde dat zyn stemming steeds somberder werd. Kom, dacht hy tenslotte. Ik loop eens even by Schöner aan, dat Is net de man, om je van een beroerde bui af te helpen. En meteen sloeg hy den weg naar het redac- tiebureau in. Het begon al een beetje te schemeren, toen Lisa en Gertrud denzelfden weg namen, dien Konrad BArenfeld zoo even gegaan was. Lisa had er op gestaan haar vriendin een eindje weg te brengen. Het gaf haar altijd een gevoel van hust om het zachte, altijd harmonische gestemde meisje te praten. Onwillekeurig hield FTSulein von Wald haar schreden in, toen ze het machtige gebouw van het were!dl>ekende dagblad naderden, waar haar eerste poging op het gebied der romanschrijfkunst thans op een oordeel lag te wachten. Toen de belde meisjes Juist met nieuwsgierige oogen de groote toe gangspoort inkeken, kwam daar een heer uit. die, toen hy hen passeerde, diep den hoed af nam. Wie was dat? vroeg Gertrud von Wald nieuwsgierig. Heb jif kennissen by de redactie? Dat zou prachtig zijn. Lisa was een beetje ontsteld, toen ze Bftren- feld zoo opeens tegenover zich zag en ze had meevoerde en men overdry ft niet als men deze <omdat men nog steei rijkdommen schat op meer dan vier mlllloen I waarom ,lel kind van dollar, ongerekend de ryke geschenken, die de ^.rd ,.v??Lal •f>n2d“tJ het ln, aartshertog van den Tsaar van Rusland had 1* M gekregen en de Juweelen van zijn gemalin Char lotte, die op een mlllloen dollar werden geschat. Tydens de korte regeerlngsperlode van den nieuwen keizer werd dit goud niet aangeraakt en na zyn gewelddadigen dood werd het door den st’at ven Mexl'-o ‘geconfisqueerd en tot „onroerend” goed verklaard, uit vrees, dat be langhebbenden zich zouden melden om het goud in ontvangst te nemen. Wat echter geen sterveling verwachtte, ge schiedde: geen mensch daagde op om aan spraak te maken op de schatten van Maximl liaan. noch van de zyde zijner tamil’e. noch van de zyde van den Oostenrtjkscaen staat. En zoo geschiedde het, dat het goud tot 1911 in Mexico bleef zonder dat er vraag naar was. waarna de Mekicaansche prerifent besliste, dat het op Europeesche banken moest gedeponeerd worden ln afwachting van een uitspraak om trent de rechtmatige eigenaar? Hoe dit alles zoo kon geschieden ais hier geschilderd wordt, kan moeliyk worden nagegaan, daar alle stuk ken op Maximlliaan» betrekking hebbend, be rusten in de archieven van -ie Oostenryksche en Belgische familie van den aartshertog. Wat na 1911 gebeurde, kan echter wél wor den nagegaan. In dat jaar werd de geheele nalatenschap van Maximlliaan met uitzonde ring van enkele kunstvoorwerpen, die in het Nationaal museum van Mexico gebleven zyn, naar Europa overgebracht door den Mexicaan- schen stoomer .Merida" De boot verging ech ter met de haven van Norfolk in den Noord- Amerikaanschen staat Virginia in zicht rn met de boot verdwenen ook de rykdommen ter waarde van vier millioen dollar ln de diepte. Verschillende malen heeft men getracht het schip te lichten, doch telkens zonder succes en met het gevolg, dat de positie van het wrak steeds moeiiyker werd. En nu. terwyj men aan de kust van Terschelling duikt nw de schat ten van de „Lutine”, heeft men ln Amerika nogmaals het plan opgevat naar de schatten van de „Merida” te zoeken. De „Egipto”. die reeds verschillende malen gezonken schepen met schatten aan boord heeft weten te bergen, zou uitgekozen worden om het moeilijke werk te volbrengen. Er werd een vennootschap ge sticht „La Salvor” genaamd, die zich wendde tot eenlge ryke Amerikanen en een groote winst in het vooruitzicht stelde. Doch bij al deze ro mantiek kwam een nieuw stuk romantiek in den vorm van een schryven van een Londensch rechtsgeleerde, die reeds tevoren beslag legde op de schatten onder zee en wel uit naam van een zekeren Franz Rudolf Maximlliaan von Habsburg, afstammeling van keizer Maximi llaan en als vlschhandelaar levend ie Islington onder den naam van William Brightwell. Hy beweert de eenlge zoon van Maximlliaan te zijn en deze bewering heeft een leger ambtenaren aan het werk gezet om uit te zoeken in hoe verre de man waarheid spreekt. Men doet dit met te groot eren ernst, omdat de falsificaties Inzake afstammelingen van ryke of beroemde mannen aan de orde van den dag zija. Over de geschiedenis van den zoo gezegden men, zag geen kans den ernstig gewonden jon gen op de rotsen omhoog te brengen. Op een afstand van een halve myi buiten' kust lag het bekende slagschip ..Rodney”, dar grootste schepen der Britsche vloot, voor anker. Een der mannen van de ambu lance. die ln den oorlog seiner in het leger was geweest, gaf met eenige brandende takken het 8.0. S.-signaal, dat na een paar maal te zyn herhaald, aan boord van den kruiser werd op gemerkt. Toen de kelner zag dat hy antwoord kreëg. deelde hy mede, wat er aan de hand was. De „Rodney” zette een. motorsloep uit en richtte haar zoeklichten pp de klip, waar de jongen lag, die door de motorsloep zonder veel moeite werd afgehaald en naar hpt hospitaal te Pyfnouth werd overgebracht. De nieuwste vinding van Marconi „Geheimhouding ver zekerd!” taat. om, maar te bekennen. Na een paar dagen stelde ik voor een adver tentie te plaatsen, om de dieren zoodoende op te sporen. „O neen, doe dat niet!” smeekte Hilda. „Ik ben veel te biy dat we er af zyn,” zei m’n vrouw. Vele dagen later ontving ik een brief van den eigenaar eener steengroeve. 15 myien van ons verwijderd Deze brief behelsde de mededeeing, dat de cadavers gevonden waren van twee gei ten, die. naar verluidde, behoorden aan den heer Stephen Belmare van Durcaster Men vroeg wat ik wenschte dat er mee zou gebeuren. Ik antwoordde per omgaande: ..Doe er mee wat u wilt.” We gingen samen nog eens na wat de geiten ons gekost hadden en kwamen tot de conclusie dat wy, die zoo graag zuinig en overleggend wilden zyn, 195 gulden hadden uitgegeven, in clusief de rekeningen van den dokter en den veearts. 1 En op 1 einde van de maand ontving ik nóg een enveloppe, waarin een rekening van den eigenaar der steengroeve: „Debet aan James Crack, voor het begraven van twee geiten J 1.50.” De zon schijnt thans Zooals het moet, De zon is nu Van lekker weer, Van bruine huid, Van veel plezier De bron.' Men moet wel uit. Men gaat ook uit, Waar ieder toe Besluit. Want met dit weer, Daar houd je het In huis beslist Niet uit.' Naar bosch ofnhei, Per kano of Men baadt en zwemt Of vischt, ’t Is navenant, Wanneer het ons Maar aangenaam Verfrischt' De mode lacht De ifsco en De juffrouw van ’t Pension Een ieder krijgt Nu ertsissteun En nog wel van De zon! In het Joego-Slavische district Llka is een vreemdsoortige industrie gevestigd, nj. het winnen van olie uit de fossielen van visschen die meer dan 300.000 jaar geleden gestorven zyn. Aan den voet van den berg Plesjivltze zyn uitgestrekte beddingen met fossielen van vis schen gevonden, een overblijfsel uit de dagen, toen dit gebied nog door de zee bedekt was. Eenige jaren geleden is ontdekt, dat uit deze fossielen een olie kon worden gewonnen, die zich byzonder goed leende voor medische doeleinden, zooals het h»elen van vonden, tegen rheumatiek en andere kwalen. Tydens den Russisch-Japanschen oorlog wer den door het Japansche leger groote hoeveel heden van deze olie besteld en in de hospitalen gebruikt. De olie uit deze fossielen werd vroeger in Duitschland gewonnen, maar sedert den oorlog is een fabriek opgericht in Joego-Siavië te Bihatsj en de vraag naar dit product neeipt ge stadig toe. m’n vrouw; „we hebben wel plaats voor i Nu, de geiten kwamen, geen zes, maar Hilda was in de wolken. „O Stef” zei ze, „ze behooren toch niet vast- klnti gebonden te worden? Dan kunnen ze niet naar hartelust draven, springen en ravotten. En dat zou toch zoo leuk zijn”. Als antwoord daarop sloeg ik de paaltjes wat dieper in de grond en zei: „Kindlief, ik moet ze wel vastbinden, anders gaan ze er van door". Den volgenden dag waren dwenen, met palen en al. „Waar kunnen ze gebleven zyn?” jammerde Hilda, wanhopig Het antwoord het niet lang op zich wachten. Een dikke, breede man kwam by het tujuhet staan. Het was Puree, de marktopzlchter. "Twee weerbarstige geiten hield hy aan twee touwen vast. „zyn ze van u?” vroeg hy. Hilda liep zoo hard ze kon naar hem toe. „O, dank u wel, waar hebt u ze gevonden?” „Vanmorgen om vyf uur ln m’n salade-bed- den,” antwoordde Pürce. „Ze hebben alles plat getrapt en verscheidene planten zyn opgevreten. En de sla was juist rijp om gesneden te worden. Wat een schA, wat een schA! Ze moesten geen beesten houden, de men- schen, als ze....” .Hoeveel schade denk je dat Je hebt?” viel ik hem in de rede „Een pracht-land met sla en nog wel van de beste soort, en zulke dikke kroppen Wat een moolen prijs zou ik er voor gemaakt hebben!” „Ik zal Je een ryksdaalder geven,” zei ik, m’n portefeuille te voorschyn halend. Puree stak het geld al hoofdschuddend ln z’n zak en ging. heen. „Wat nu?” vroeg ik. „We moeten ze steviger vastbinden.” „Ja. dat is noodig. Ik zal het vanavond doen. Tot zoolang moeten ze maar ln de schuur wor den opgesloten." Toen ik ’s avonds uit de stad terugkeerde, huurde ik op ’t Stationsplein een kleinen jon gen, om twee ijzeren palen en een langen ket ting naar huis te sjouwen. Nadat ik gegeten had, sloeg ik de palen diep zien, had ik tot nu toe nooit durven gelooven. Is u ook op weg naar huls? Als u het goed vindt, ga ik zoover met u mee. Uitstekend, zei het jonge meisje. Of bent u bang, dat de menschen er over zullen praten? Konrad BArenfeld trok zyn wenkbrauwen sa men. Wilt Friedrich? Ik u verlegen maken? Tot nu toe was ik het altyd, die reden had om verlegen te wor den, als we met elkaar praatten. U? Heusch. U zult toch wel wlllên toegeven, dat ik tot nu toe niet veel goeds kon doen in uw oogen. U vergist u absoluut, zy BArenfeld ernstig. Neen, Ik vergis me niet, antwoordde Lisa beslist. Zoo iets kan men aan Iemands gezicht zien. Ik weet het wel.... Ik heb nu eenmaal myn grillen, en dan ben Ik niet erg aardig. Vindt u het zóó vreemd, dat ik nu en dan kuren heb? vroeg ze hem op den man af. En dan nog wel in het ouderiyk huls?! BArenfeld nam Lisa met één snellen blik op. Het bloed klopte hem ln de slapen. Juffrouw Friedrich, zei hy na eenlge aar zeling, als u werkelyk een antwoord verlangt, geeft u my dan onder andere omstandigheden gelegenheden, om u te antwoorden. U bedoelt, dat het geen onderwerp Is voor een wandeling? Zooals n wilt. Maar laten we dan nu over wat anders praten. Ik heb u eer- in den grond, waarna ik naar de schuur ging. Ik opende voorzichtig de deur. Met geweldige kracht vloog iets tegen me aan en wierp me op den grond en ik kwam tot de bezinnln» dat grint geen zAchte plaats is om met een vtywel onbehaard hoofd op terecht te komen. Ik krabbelde overeind en keek in de schuur. Welk een verwoesting! Ik heb Wel eens ge hoord dat geiten alles eten, maar men zou zoo an dere bollen den geweldigen eetlust dier beesten wel gestild zouden hebben, zonder dat het noo dig was geweest nog de zittingen van twee lig stoelen en een dikke streng touw te verorberen. Woedend stond ik naar de wanorde te kyken, teen een jammerkreet weerklonk. Ik rende het d k is b Zi

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 22