In de maand van de kermissen
den dag
aan
E
D
*r
DE APOTHEEK
DE WITTE ZWAAN
DE KLOK
OORSPRONG EN VERVAL
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Geen robbedoes ravot
Zijn ROBINSONS kapot
MAANDAG 14 AUGUSTUS
Groot Fransch water»
vliegtuig
Martin berden
Reorganisatie Departementen
Dubbele goochelarij
WERKVERSCHAFFING
gen
UIT DEN VOLKSRAAD
HARING NAAR RUSLAND
7300 M. op skiën
S?
debl
Ig
ER
sr
u d*
Kermis handhaaft zich
Bezuiniging in onze
Oost
Zeventien gulden per
minuut
M NAAR HET DUITSCH
VAN RUDOLF HERZOG Ml
igade
'er
-
Kerkelijke plechtigheden, die lang
zamerhand in wereldsche
vermaken overgingen
g
I
g
„Wij doen geen zaken
met Oostenrijk**
fniiiiiiiiiminniiu
(Nadruk verboden)
.Doe dat. lieve man eno Ja. Je hebt toch
ra■-n 1 anrollznn dan rir.o niAmor
departementen.
twee
reau zitten en begon z’n
de
als niet
komen.
Wlllle wilde den bok weer oprapen.
maar toen hU naar-de lepelaars keek.
tag h(j hoe het deeg de lepelaars aan
ilkaar had verbonden.
Madge,” zelde Topsy, .48 het niet ver-
tchrlkkelUk?"
avond aan tante geschreven heb.”
„Hoe aou
Ün,” vroeg Topsy.
(Morgenavond vervolg.)
in den
'4.
7
.JJwt is het. maar het had erger
cunnen zün,” zelde Wlllle.
Wlllle Woensdag had een bak met
deeff In de zon gezet om het te doen
rijzen. Maar toen hij den bak naar de
Artiskeuken wilde brengen, gleed hij
uit over een zeester en de bak met
Omtrent den verkoop van haring naar Rus
land, waardoor thans de oude voorraad v
Schevenlngen en Vlaardingen vrijwel geheel
opgeruimd, verneemt het Visscherljnleuws. dat
Rusland een crediet heeft bedongen van veer
tien maanden. Zonder steun van de Reeders-
vereeniglng. voegt het blad eraan toe, zou een
dergelfjke verkoop nooit tot stand zijn geko
men. Oeen enkele reëe’.e firma kan zoolang
crediet geven.
er per-
o werd
was. dan had u er naar
hebt u het geld weer,
Tegen den prijs van dit
artikel kan niemand op.
Hoeveel kost het dan?
Een oogenblik. dan zal ik
het even opzoeken.
Smith’s Weekly.
nen
be-
heb
I ronken
loer en
lenauto
ikomen
echter
rt trot-
moeite
indsche
door de
■ks van
e bren-
schuwd
enblik-
Cruger-
:en ter
de bus
Echter
tronken
chauf-
■ig. dat
i moes-
i dezen
edisebe
i bu-
flrma
hts een
onder
eken is.
jarigen
□dingen
dat de
tar het
■nt van
t meerde
hieraan
trootere
it. vlak
tweede
□enten
schade,
illgheld
laatste
lik-
?er.
aat
ees-
eer-
'den
We
de
leb-
orijs
tren
'ing
IOC-
iko-
de
nen
niet
polltie-
braebt
1-jarige
inschen
■behoo-
reroord.
orug te
e orug
at be-
achtef
m*
W Sr.
de tf
moeten
ndaden
ie Paul
o, het
gereden
chauf-
igebro-
bult
aan
de in-
erband
It ret
ie ver-
ÖllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlIlllllllllllllllllllHIIIC
waar
waar de optocht van de
werd. Er
i arm en
betreft, schr 1
het Haagschc
..Als ze den bak op hun kop had-
ten gekregen," legde Wlllle uit.
Het
erg
het
zoo in
ll
Dat het filmbedrijf ondanks de crisis voor een
bijzonder populaire ster nog wel een hooge gage
over heeft, blijkt uit het honorarium, dat de
Engelsche actrice Grac e Fields is toegekend. Zü
heeft een contract afgesloten met de ..Asso
ciated Talking P.cture", waarin staat, dat zfj
20 000 pond sterling na gedanen arbeid zal tou-
cheeren. D.wjk dat zfj per minuut 2 pond ver
dient.
Nog was de zachte geur van Lisa’s hand
schoen aan zijn handen. HU was een en al op
winding. HU. de zakenman, die in alle landen
bUna was geweest, hU voelde zich plotseling
klein tegenover dit meisje, wier trots hU eigen-
lUk nooit had kunnen verdragen en naar wie
zUn diepste InnerlUk toch verlangd had. Er
ging een huivering door hem. HU ademde diep
en er kwam een trieste lach op zUn gezicht.
Wat had Schoner zoo pas, toen hü bü hem
was. ook weer gezegd? Juisthet rook hier
te veel naar kamillenthee! En datzelfde gevoel
had Lisa ook. O, hU begreep haar volkomen!
Ze wilde de wijde wereld leeren kennen, genie
ten van het rijke leven, na zoo lang In deze
atmosfeer van duffe kleinburger!Ukheid te heb
ben verkeerd; en hU-..- hU verlangde naar een
thuis.
Met andere woorden, Konrad, zei hU tegen
zichzelf, toen hU «ich gereed maakte om voor
het avondeten aan tafel te gaan. Je bent aardig
dacht Lisa bü zich
zelf. Denkt hü misschien...*. Zü luisterde. Daar
kwamen de heeren de trap al pp. Nu was er
geen tijd meer er over na te denken.
Mijnheer Friedrich had zlln rol van donde
rende Zeus er een poosje aan moeten geven om
„Wel neen, manlief."
„Eva," riep Rokland. terwUl hU haar een
kus op t voorhoofd drukte, .Je gaat met me
mee naar de City. Je hebt een meester’Uken zet
gedaan."
„Uit-Stekcnd," lachte Ethel; ..naar de Cits
Ik heb juist een nieuwen hoed noodlg."
Uit Moskou wordt gemeld, dat de expeditie
van Sovjet-sneeuwschoenloopers, die in De
cember van het vorig jaar uit Kamtsjadka ver
trokken was, gered is Deze u t zeven personen
bestaande expeditie, heeft op skies en in hon
densleeën tegen de 7300 KM. afgelegd Plaats
van vertrek was de stad Petropawlowsk op
Kamtsjadka. De leden der expeditie hebben
onlzaggelUke vermoe.enissen doorstaan en heb
ben tegen zeer zware sneeuwstormen moeten
strUden. Het eerste deel van den weg werd langs
de kust van de Ochotskizee afgelegd. Maanden-
land ontbrak elk bericht van deze expeditie.
Nadere mededeelingen over het verloop van de
lange reis kunnen eerst worden verwacht als
de leden der expeditie tn Chabarowsk zün
aangekomen.
het Hannes geweest
kunnen fluiten. Hier
mijnheer.
Het is vandaag een bUzondere dag voor mij.
Laat me nu even voorbU.
Bkrenfeld schoof den huisknecht op zU en
sloot de deur.
Vervolgens Het hü» zich in een stoel vallen.
Was dat nu Uefde, die -eindelUk gekomen was,
de echte Uefde die hü tot nu toe niet had ge
kend: waarvoor hU. In zUn ‘pogingen om een
positie te veroveren, geen aandacht had ge
had?
op weg om een blauwtje te loopen.
Dores was reeds op een sein van Jette naar
de keuken gegaan, om zUn portie in ontvangst
te nemen. Juist wilde Dorcs zUn bult triom-
fantelUk In vetUghetd brengen, toen hU bijna
tegen Fraulein Lisa aanUep, die hem In de
gang tegenkwam. HU drukte het dampende bord
tegen zich aan en stamelde een onbeholpen
excuus.
Wel, Dores, merkte Lisa op en ze knikte
hem toe, je hebt een plelzier alsof je een lot
uit de loterU hebt gewonnen.
Dat heb Ik ook. juffrouw Friedrich, dat heb
Ik ook, en hU haalde den Thaler uit zUn zak te
voorschUn. Dien heeft mUnheer Birenfeld mij
daar net gegeven, gewoonweg gegeven, zonder
dat ik er iets voor gedaan heb!
Een heele Taler? En weet je niet waarom
je diert gekregen hebt?
Neen, juffrouw. HU kwam juist uit de stad
en liep over de binnenplaats te droomen. Toen
hU mU zag en Ik hem goeden dag zei, gaf hij
mU een Thaler. Het Is een fameuze kerel, die
mijnheer BArenfeld, ook als hu geen Thaler
geeft. Het was voor hem een bUzondere dag. zei
hij. HU heeft zeker goede zaken gedaan.
En grinnekend balanceerde de gelukkige huis
knecht zUn bord verder.
Een bUzondere dag.
Teneinde het hoofd te kunnen bieden aan de
concurrentie op het gebied van luchtpostverkeer
is njen in FrankrUk bez g met het ontwerpen
van groote Watervliegtuigen. o.a. voor den
dienst Dakar-Natal. Dezer dagen Is een derge-
lUk groot watervllegtu g gereed gekomen. Het
leege gewicht van dit vliegtuig bedraagt 14 ton
Het wordt, gedreven door 4 motoren van 650
P.K BU volledige belasting zal het toestel 22
ton Wegen en een max mumsnelheld kunnen
bereiken van 220 tot 230 K M De vleugelwUd-
te bedraagt 43 M, de romp is 26 M. lang en
4 M. breed. Het kan met een brandstofverbruik
van 13000 L. 4500 K M. vliegen. De bemanning
bestaat uit 4 koppen. Behalvf eenlge tonnen
post zal het vl egtuig 10 passagiers kunnen
vervoeren. De eerste proefvluchten zün naar
wensch verloopen.
Men prijst de klok nog altijd graag
Als nuttig instrument,
Ofschoon wel niemand een tyran,
Gelijk de klok is, kent!
Wij denken wel, dat wij iets zijn.
Maar gróóter is de klok. a
Zij dwingt, zij dreigt, beveelt en slaaf
Al is ‘t niet met een stok!
't Begint des morgens, als de klok
Een vlüg-itit-bed gebiedt.
Want liggen blijven willen wij,
We doen het echter niet!
En als de klok neuk negen loopt.
Dan hollen wij langs straat:
Zij toont haar macht en wij zijn bang,
Te bang voor iets té laat!
Zoo gaat het nu den hetlen dag,
De klok regeert en drilt,
U slaat uw oogen tot haar op,
Oók als ge anders wilt!
Om zoo laat hier, om zoo laat daar
Om zoo laat gaat de trein....
Wij zorgen altijd punctueel,
Dat wil er dan ook zijn!
Zelfs doen wij iets voor ons plezier,
Dan nog zijn wij niets méér.
Wij vragen het éérst aan de klok
En deze zegt wannéér!
Het Kamerlid van den Heuvel heeft aan den
Minister van Sociale Zaken het volgende ge
vraagd
Is het den Minister bekend, dat, met name
In de provincie Drenthe, doch ook In andere
provinciën, noodzakelUke werken tot onder
houd of verbetering van vaarten en wegen niet
tiltgevoerd kunnen worden, omdat de water
schapsbesturen de uit deze werken voortvloei
ende kosten, niet op de Ingelanden kunnen
verhalen?
Is de Minister bereid, eventueel In overleg
met zUn collega's van Waterstaat en Economi
sche Zaken, bedoelde werken In aanmerking
te doen komen als objecten voor werkverschaf
fing?
Abu Said, dien zün Fransche moeder vooi
lechts enkele jaren nog Ferdinand Luc. j
noemde, Is een goochelaar, die in het laatste
half jaar In versche den kleine Zuld-Fransche
variété’s optrad. HU werkte met de oer-oude,
bekende trucs: hU noodlgde heeren uit de zaal
b.v. op het tooneel, vroeg daee een tien >1
vyftig franc biljet aan hem te geven en liet
dit haast g en ongezien verdwijnen, om het
dan onder den lulden bUval van het publiek
uit den neus van den verbaasden man te voor
schUn te halen. DergelUke experimenten deea
hü ook met horloges enz. en dat alles zou in
derdaad voortreffelUk zün geweest, wanneer
I niet vreemd genoeg, deze vrlendelUke helper uit
het publ ek. later bü het verlaten van de
zaal, regelmatig het slachtoffer van een onbe
kenden zakkenroller was geworden, die hem as
portefeuille en horloges u.t zUn zak kaapte
Tot hU in Civray departerhent Vienne, op hee-
terdaad kon worden betrapt. Tot verbazing der
polit e bleek het te zyn een zekere Armana
Luchon en toen men zijn papieren met dien
'van mUnheer Abu Said alias Ferdinand Lu
chon vergeleek, bleek dat mUnheer de gooche
laar en mUnheer de zakkenroller tweelingbroe
ders waren. ZU hadden dit comblnat espel zee:
fUn bedacht, waarbU de speler op het tooneel
in zekeren zin degene was die de gelegenheia
voor zUn vingervlugen ’broeder voorbereidde en
gemakkelUke maakte De staat zal er nu vee
zorgen dat hun gemeenschappelUke toumée een
vrU langdurige onderbreking zal krUgen
Smee £o. ge
schreven hebt en
dië blijkbaar per
abuis haar werd
gezonden,
spijt haar
dat je op
□ogenblik
thel keek tersluiks naar d’r man, die mis
noegd in ’t vuur zat te staren
„Wat is er Rowland?" vroeg ze harte-
lUk; „als wat hebt, dat je hindert, dan moet
vertel het dan altUd
„Daar is de post!" riep Ethel den volgenden
morgen.
Ze liep zoo gauw ze maar kon naar de voor
deur.
„Twee brieven, manlief,” zei ze een oogenblik
later, toen ze terug kwam.
„Een brief van Smee Co. en nu al ant
woord van tante Lucia, als Ik het wel heb.”
„Ik zal eerst dien van Smee Co lezen,"
sprak Rowland.
Ze reikte hem dien over.
„Kan ik intusschen dien van tante open ma
ken?" vroeg Ethel.
„NatuurlUk. ga Je gang."
Ethel haalde dus den anderen brief uit de
enveloppe.
„Wat drommell Hoe heb ik het nu?" riep
Rowland.
„Lieve hemel!” riep Ethel, die tante Lucia’s
brief aan 't lezen was.
..Hier doet zich het vreemde geval voor," her
nam Rowland nog altUd verbaasd, „dat Smee
Co. me den brief terugzenden, dien Ik glstcr-
avond aan tante geschreven heb."
„En ik,” sprak op haar beurt r n vrouw „ik
heb er hier een van tante met het verzoek om
.ults'el, dat je aan Smee <5c Co. gevraagd hebt."
„Wat zeg je daar? Nu. dan moet Ik de brie
ven met elkaar verwisseld en in de enveloppe
gestoken hebben, waar ze niet hooren: ofschoon
ik zoo goed als zeker ben...
Hier zweeg Rowland en dacht even na.
„Een oogenbUkje.” hernam hU; „ik heb Je
gisteravond belde brieven gegeven om ze te
lezen, alvorens ze te ppéten."
Ethel zweeg.
,4k ben er zeker van!” riep Rowland.
„Dan moet JU de belde brieven verwisseld
hebben, nadat je ze gelezen hebt."
.Je hebt geluk.”
Er was iets in Ethel's toon, dat Rowland deed
opkUken.
„Zeg eens Ethel.” vroeg hU. „wat beteekent
dat? Wat schrUft tapte Lucia?"
„Tante," antwoordde de jonge vrouw, terwijl
zU den inhoud van den brief, dien ze in d’r
hand hield, doorliep, „tante begint haar schrij
ven met: „mn Ueve Jongen." en schrUft dan
verder, dat ze den brief terugzendt, dien je aan
uaiiiiiHiitHiiiifiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiMMift
Vrouwen
list
geWvcrl-genhe'^ zit en daarom stuurt ze je...."
„Wat?" riep Rowland.
„Een chèque van vUftig pond.” en Ethel haal
de dit waardevolle stukje papier uit de enve-
i loppe.
Rowland nam de chèque en keek z’n vrouw
met open mond aan. Daarna las hU langzaam
hetgeen op de chèque geschreven stond, als kon
hU z n oogen niet gelooven
„Ethel." sprak hU ten slotte, „hoe ben je
toch op dat idee gekomen?"
„Dat zal ik Je zeggen. Rowland: Ik kwam
eensklaps op de gedachte, dat, als tante Lucia
toevallig dus buiten ons om ei van in
kennis kon gesteld worden, dat wV op 't oogen
blik geen geld hadden om onze meube’s te be
talen. zU misschien, neen. waarschUnlUk.
„Dus." viel Rowland haar In de rede, „het
je me daaraan herinnert. Het zou otu> slccnt ver6'ss*n8 J’an ;e?”
bekomen, als ze morgen geen brief van ons ont- i
verontschuldigen. Heinrich, die wel begreep, dat
dit excuus niet in de eerste plaats tot hem ge
richt was. liet het tweetal alleen.
Een paar seconden stonden ze zwUgend tegen
over elkaar.
Juffrouw Friedrich, begon Konrad Biren
feld, terwUl hij strak voor zich uit keek, u hebt
mU vanavond gevraagd of ik mU de buien kon
verklaren, waaraan u af en toe Ujdt. U hebt
mU daardoor het recht gegeven over u en uw
leven hier in huls na te denken. Dat kah nu
oók wel een gril zUn, maar ik maak er gebruik
van om vrUer met u te kunnen spreken.
Zouden we elkaar dan zulke belangrijke:
dingen te zeggen hebben, mUnheer Barenfeld?
antwoordde het Jonge meisje en ze trachtte Iets
hards In den toon van haar stem te leggen,
maar kon toch niet verhinderen, dat die stem
UchtelUk trilde.
Ja,
juffrouw Friedrich, ging B&renfeid
voort en hU keek haar vast aan. Ik ben niet
blind. Ikzelf heb het leven in de wijde wereld
te goed leeren kennen en Hefhebben. om niet te
begrijpen dat een jong, energiek en vroollJk
meisje vurig verlangt om deze gevangenis te ont
vluchten, om ook te genieten van het mooie in
de wereld. Maar uw gebrek aan ervaring brengt
u op den verkeerden weg. Er rijn andere posi
ties. waarin u zich duizendmaal gelukkiger zou
voelen dan In die van artiste.
Wst zegt u?onderbrak Lisa snel en
verwonderd.
Bfti*nfeld lette niet op haar opmerking.
U bent zangeres en wilt uw geluk op de
deeg vipl van zUn hoofd. Madge en
Muriel, de twee lepelaars, kwamen
juist toorbU en ze hadden geen tUd
□m aan den bak met deeg te ont-
(Ingezonden Mededeellng1
ving.”
„Ik denk er juist aan. Rowland." herr.am
Ethel, „of je tante Lucia niet vragen kan je te
helpen, totdat je die betrekking in de City aan
vaard hebt. Ik ben er van overtuigd, dat ze dat 1
met plezier zou doen, als ze wist hoe hard je er
voor zit. Ze houdt zoo veel van je."
Rowland schudde un neen
^Je kent tante Lucia niet. Ethel Ze is een
oud, lief mensch. maar een beetje vreemd. Ze
is ook iemand, die er van houdt d’r eigen wtg
te gaan. Wanneer ze bUv. van de buitenwereld
hoorde, dat ik er slecht voor zrt. dan zou ze
bUspringen. Maar wanneer we ons recotstrec"
tot haar zouden wenden, dan zou ze geen cent
loslaten. Ik ken haar door en door
„Maar, Rowland, hoe kan ze van de zaak op
de hoogte gebracht worden als niemand het
haar vertelt?”
„Daarin steekt Juist de groote moeilUkheid,”
antwoordde Rowland. terwUl hU z’n schouders
uit- ophaalde. ..maar dat neemt niet weg. dat ik
geluk heb."
:n 0*"
r B
UB,
zeker niet vergeten, welken dag we
hebben? Het is morgen de zestiende;
tante Lucia jarig."
„Lieve hemel Ja; dat Is waar ook Goed, dat
gedurende het avondmaal zUn provisor af te
lossen. Deze had al vooruit gegeten om zUn ge-
eerden chef niet te lang te laten wachten.
Toen Bkrenleld en Pfalzdorf binnenkwamen,
was hU al klaar en veegde omslachtig met zUn
servet zUn mond af.
Wet ik u zeggen wil, mUnheer Barenfeld,
kan ik u fellciteeren?
U mag u zelf fellciteeren, antwoorde
Birenfeld en hU keek den ultgedroogden pro
visor medelUdend aan. dat ik vandaag nog eens
naar uw zottepraat wil luisteren.
De apotheek staat vol klanten. mUnheer
Rose, deelde Heinrich beleefd mee. MUnheer
Friedrich kan het alleen niet af. -
Jongeman, sprak de provisor plechtig, u
hoorde jul?t uit den mond van uw voortreffe-
Hjken leermeester, dat leder zich hier met zUn
eigen zaken moet bemoeien.
Goeden avond. mUnheer Rose, zei Bkren-
feld bUzonder vriéndelijk en ging met zUn be
schermeling ana tafel zitten. De provisor ging
woedend heen, om In de apotheek zUn drift bot
te vieren op een kind dat met een blU gezicht
voor twee pfennig zoethout kwam koopen. Of
dat gespuis niet wist, dat je bU een apotheker
niet voor minder dan vUf pfennig kon krijgen!
Zwijgend gebruikten beide heeren hun avond
eten. Heinrich voelde, dat zUn Mentor door ern
stige gedachten werd beziggehouden en hU
waagde het daarom niet, hem in zUn gedachten
te storen.
Juist toen ze van tafel opstonden kwam Lisa
binnen, om bet wegbUjven van de familie te
morgen
dan is
M
Sprakeloos bleef Birenfeld haar nakjjken,
totdat ze door den hoofdingang verdwenen was.
Daarop liep hU als in een droom de apotheek
door naar het kantoor. MUnheer Rose stond
achter de toonbank In de apotheek en hU had
een gevoel, alsof hU een geest had gezien
Fraulein Lisa en de bedrijfsleider samen terug
van een wandeling, en tot afscheid een hand
druk bü de deur? Of de chef dat zoo maar zou
goedvinden?
Konrad Birenfeld stak, nadat hü even In het
kantoor had rondgekeken, de binnenplaats over
op weg naar zUn kamer. Vóór het magazijn
zag hü Dores, die druk aan t werk was. en
zonder een woord te zeggen stopte Birenfeld
hem een blanken daalder In zün hand. Maar
b(j zijn kamerdeur had de huisknecht hem al
Ingehaald.
Weet u, wat u mU daar bij vergissing ge
geven hebt, mijnheer Barehfeld? zei hü hügend.
Neen.
Ik wist ook al niet, hoe ik het bad. Als
„O zie eens. die arme Muriel en
BATAVIA. 12 Aug. (Aneta.) De motie-De
Dreu, waarin aangedrongen werd op dé
voering van groote werken In versneld tempo,
eventueel met een beroep op de geldmarkt
waarover gisteren de stemmen hadden ge
staakt, werd heden door den Volksraad aange
nomen met 25 tegen 23 stemmen.
vrijwel al deze kermissen zijn
af geschaft. In Engeland bestaan zü zoo goed
meer en alleen In zuidelijke streken
houdt men er den moed nog in.
Op den duur verdwenen de jaarmarkten en
kwamen daarvoor in de plaats uitsluitend fes
tiviteiten, zooals de kermissen thans zün. In
ons land zün het voornamelük Brabant,
Twente, Limburg en In België Vlaanderen,
waar men minstens eenmaal per jaar kermis
Tiert. Het was in 1777 dat de Staten-Generaal
besloten, dat in het gebied van de Overmaas
de kermissen moesten gevierd worden op den
eersten Zondag na 11 November en dat zü niet
langer dan drie dagen mochten duren. Men
noemde dit de Hollandsche kermis, «n deze
bestaat nog in denzelfden voim in verschillen
de plaatsen van LimbiA-
Dat in den loop der jaren de kerkelüke
feestelijkheid geheel verviel en dat het we
reldlijke element ging overheerschen en zelfs
ontaardde in losbandigheden, is voldoende be
kend, dan dat we er lang bU stil zouden staan.
Maar in kleinere plaatsen, waar het toezicht
op de vermakelükheden nu eenmaal gemak-
kelüker Is dan in de groote steden, blüft men
over het algemeen binnen de perken der wel-
voeglükheld. Men volgt daar nog de oude ge
woonte om faihllieleden met kermis te ont
vangen en Uefst zooveel mogelük. De kennis
is daar steeds geweest de groote aanleiding
om eenmaal per jaar alle famiUeleden te ver
zamelen en deze gewoonte Is zoo sterk, dat
men van de kermisfeesten zelf maar weinig
ziet en zich voornamelük binnenskamers bezig
houdt met familiale gesprekken. De ultnoodl-
ging „bU elkaar op kermis komen" beheerscht
wekenlang sl'e belanghebbenden, die zich
reeds te voren spitsen op de gebruikelüke taar
ten, koeken, vla’s, krentenmikken en riJste-
Je dat niet voor je houden;
aan je vrouwtje.”
„Och kind." lachte hü droevig, „het oude
lleaje: geldgebrek."
.Ja, dat is een leelük ding, maar laat den
moed niet zakken. Je hebt die betrekking in de
city in t jdcht. Nog maar twee maanden en dan
ga je weer geld verdienen."
„Maar die twee maanuen, hoe zullen we die
doorkomen? De betallngstermün van onze meu
belen is al verschenen en we zün tot. nu toe in
gebreke gebleven. Vanmorgen kreeg ik een aan
maning van Smee Co., en nu moet ik aan
die firma schrUven. dat ik aan d r verzeek om
betaling niet kan voldoen, 't Is me wat tr.oois,
er op te moeten rekenen, dat se elk oogenblik
je meubels kunnen komen weghalen "donk het
moedeloos.
„Maar Ik verzeker Je. dat ze dat niet zullen
doen als je hun schrUft. dat je over een pnar
maanden een goede betrekking hebt schruf dus
precies zooals het is. Het is een fatsoenlüke
firma.”
.Je hebt geluk, zooals altüd. kindlief.” zei
Rowland en stond op; „ik ga direct eer. brietje
aan Smee Co. schrUven.”
„Enfin. JU weet het beter dan ik. manlief,"
zei Ethel.
Rowland knikte heel wijs, ging voor z’n
reau zitten en begon z'n brief aan de f!
Smee Sc Co. Toen hü daarmee klaar was schreef
hü een aardig briefje aan tante Lucia.
..All rightl” riep hü met eer zucht van ver-
Uch Ing; „heb ie ook een paar postzegels?”
„Ik heb ze In m'n taschje: ik zal ze even krU
gen,” zei Ethel.
..Plak ze dan meteen er op. dan zal ik ze
posten."
„Wat heb je aan de meubelfabrikanten ge
schreven?" vroeg Ethel.
„Precies zooals het Is. en ik heb beloofd het
verschuldigde direct te betalen zoodra *k in be
trekking ben. Maar je kunt zelf even lezen wat
ik geschreven heb. Ik heb den brief open ge
laten. Ik heb ook een paar vriendeil.'ke n gels
aan tante Lucia geschreven; dat briefje heb ik
open gelaten; misschien wil je er wel wat bü-
schrüven."
^)a, heel graag."
..Mooi zoo. Ik ga m’n schoenen aantrekken
en dan naar de post."
planken zoeken. Weet u wel, wat het tooneel en
theater beteekenen? Dat u een gevangenis ver
laat om een veel ergere binnen te gaan? Royaal
gerekend zün er misschien een dozün sterren,
die hun weg gevonden hebben door alle misère
van het tooneelleven heen, die onaangenaam
heden en erger hebben moeten verdragen om
hun tegenwoordige hoogte te bereiken. Maar
wat een leergeld hebben ze daarvoor betaald I
En de overigen, het grootste gedeelte? Ze ra
ken lederen dag meer gedesillusioneerd.
MUnheer Barenfeld, rei Lisa met bevende
stem. het is heel aardig van om zoo'n
mooie speech tegen me af te stelten, maar u
taxeert me toch wel wat erg laag. Het zou droe
vig zün, als uw beschrijving in elk opzicht juist
was.
Zü is in elk geval juist, antwoordde Biren-
feld. wat de verandering betreft, die iedereen
in zün zleteleven ondergaat. Verstoorde illusies
en ervaringen, die een Jong meisje beter be
spaard kunnen bHjven.
Goed, dan zal Ik die ervaringen opdoen,
zei Lisa weerbarstig, Ik ben sterk genoeg.
Juffrouw Friedrich, begon Birenfeld op
nieuw; neemt u een raad aan van iemand,
die het goed met u meent.
Ik heb genoeg van „de goede meeningen"
van anderen!
Dat meent u niet, juffrouw Friedrich. U
wilt alleen niemand de gelegenheid geven echte
belangstelling voor u te toonen. De heele at
mosfeer van „De Witte Zwaan" is daar helaas
naar. (Wordt vervolgd)
P®P Deze en vele andere Ingrediënten vormen
het overdadige maal, hoogtepunt van het
hulselUk feest. Voor zoover men deelneemt
aan de feestelükheden, die buitenshuis plaats
hebben, ontloopt men wederom goeddeels de
markt met haar kramen en draaimolens, want
de elgenlüke feesten hebben ergens plaats op
een welde in de nabijheid van het dorp, waar
allerlei onschuldige en minder onschuldige spe
len worden beoefend. Naast het wipschieten.
dat al heel onschuldig Is, heeft men ook het
dassenbüten door gedresseerde honden, een
liefhebberij, die u.tmunt door wreedheid. Naast
mastklimmen hebben we het „haanslaan'1 en
..katknuppelen", belde met elkaar wedijverend
In ruwheid en gevoelloosheid en wel zoo erg,
dat men zich terecht verbazen mag over het
feit, dat deze dingen moeten dienen om vol
wassen menschen te vermaken.
De kermissen, die, zooals wij zagen, in vroe
gere tUden gepaard gingen met processies en
ommegangen, kennen ook nu nog deze plech
tigheden, zü het dan ook in minder religieuzen
zin. De bekende Reuzen-stoeten in Antwer-
pA, jpeuven, Mechelen, Brugge en vele andere
Bel^Krha—Plaatsen zün er het gevolg en de
voortzetting vKn, evenals de ommegang te Venlo
van Valuas en zün vrouw.
In Noord-Nederland kennen we vooral de
voorjaarskermlssen In Mei. Dan wordt de Mei
den geplant. In de vorige eeuw vermaakte m’n
zich te Groningen met het vertoonen van een
geheimzinnige juffrouw zonder armen en bee-
nen en van
die tegen betaling van twee stuivers te zien
was in een of ander hotel.
Sinds 1406 is Den Jlaag beroemd geweest om
de luisterrüke feesten, die met kermis werden
gehouden. Vooral de kostbare zaken, die er
verhandeld werden, trokken zeer de aandacht
en bU stroomen trok het volk naar Binnenhof,
Buitenhof en VUverberg, waar de feesten
plaats hadden en
schutterij door niemand verzuimd
werd stevig gedronken door rük en
deze kermisdagen staken, wat dat
af tegen de overige dagen vsm
Jaar.
In de zeventiende eeuw bestond deze kermis
weliswaar nog. doch zü verloor in glans en in
drukte en aan het einde der negentiende eeuw
was zü geheel verdwenen. Het eenlge, wat nu
nog óp een kennis lükt in Den Haag, is 't voor-
jaarsfeest in den Dierentuin, dat geen verschil
kent met de vele voorjaarsfeesten, die elders
worden gevierd.
Niettegenstaande de actie, die enkele Jaren
geleden en niet geheel ten onrechte tegen deze
kermissen werd gevoerd, is men er dus niet in
geslaagd ze af te schaffen, getu ge de vele ker
missen, die juist op dit oogenblik, vooral in het
Zuiden, worden gevierd.
De OostenrUksche Kamer voor den Landbouw
heeft eën firma in Württemberg uitgenood gd
deel te nemen aan een tentoonstelling van
landbouwwerktuigen, die te Weenen zal worden
gehouden.
De Kamer kreeg van de Duitsche firma het
volgende antwoord:
„In verband met de actie van Uwen heer
Dollfuss tegen onzen nieuwen staat en zjjn ver
tegenwoordigers in Oostenrük, verwondert het
ons, dat U zich tot ons gericht heeft.
Zoolang genoemde heer in Uw Land aan het
roer staat, wenschen wü geen zaken met Oos-
tenrük te doen.”
tilop dit blad zijn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen Z bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door Z 7Cfl bil een ongeval met Z 9^/1 bil verlies van een hand 1 oil verlies van een Z F* Zl hu x—.v
Alle U bonne S verzekerd voor een der volgende ultkeerlrgen T OUUU, verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen Z b U. - doodelüken afloop I ZbU.~ een voet of een oog t 1 duim of wyaJlnger f 50. “t>2en *o7 ^xrm f 40.“ anderen* vinger
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
het nog erger kunnen
BATAVIA, 12 Aug. (Aneta) In de Memorie
van Antwoord op het AfdeeUngsverslag over het
ontwerp der ordonnantie aangaande de omvor
ming der departementen van Landbouw, Nü-
verheid en Handel, der Gouvernementsbedrü-
I ven en der B.O.W. tot twee üvpa.
verklaarde de Regeering van deze reorganisatie
een niet te versmaden bezuiniging, zoomede
vergemakkelüking van de onderlinge economi
sche samenwerking te verwachten. Omtrent de
plaats van vestiging der nieuwe departementen
een, boer, die 34 duim groot was en verklaart de Regeering dat ook ten aanzien
van het Departement van Economische Zaken
in beginsel tot concentratie te Batavia is be
sloten.
e maand Augusti» is de maand van de
kermissen, of, zooals men de kennissen te
genwoordig ook wel noemt, feestweken, die
overigens precies op hetzelfde neerkomen. Heeft
men eenlgen tüd lang de feestweken beschouwd
als den overgang naar de totale verdwüning
der kermissen, een verdwüning. die na den ernst
van de oorlogsjaren, gemotiveerd leek, thans
wordt weer overal kermis gevierd enTiet schünt
wel, dat men een volksvermaak met zulk een
oude traditie niet zoo gemakkelük tot een his
torisch verschUnsel zonder actueele waarde kan
maken.
In den oorsprong nas de kennis zeer nauw
verbonden met een kerkelUk feest. Het was n.i.
het gedenkfeest van de kerkwijding. Het mlddel-
eeuwsche woord „kerckijiisse" beteekende „mis
bü de herdenking van de kerkwüding”. Aan dit
feest was meestal een jaafvnarkt verbonden (zie
„Lelpziger Messe") en het gel?eel zou men kun
nen noemen, wat wij thans kermis heeten. met
dit verschil, dat het kerkelijk feest ter her
denking van de wüding of ook wel daarmee sa
menvallend de herdenking van deq patroons
heilige der parochie, in de laatste tientallen
jaren vrüwel los van elkaar staan en soms ook
wel eens tegenstrijdig van aard zün. In zulde-
lüke streken trekt op den eersten kermisdag vaak
de groote H. Sacramentsprocessie uit, als over-
blljfsel van het zuiver kerkelUk karakter, dat
de kermis eertijds had. Maar het gebeurde ook
wel, dat een ot andere gebieder aan een of
«ndere stad het recht gaf een jaarmarkt te
houden, waaraan dan de verplichting tot het
vieren van een kerkelUk feest werd verbon
den. Zoo heeft koning Dagobert. konlng der
Franken In 642 aan Parijs het recht gegeven
op den feestdag van den H. Dyonlsius een
jaarmarkt te houden. In Engeland was het
Willem de Veroveraar, die deze privilegies het
eerst gaf en In Rusland was het Eduard de
Derde. Ook het oude Rome heeft jaarlijksche
feestdagen gekend, die men met onze kermis
sen kan vergelUken, en zelfs voor de Spanjaar
den een voet In Mexico hadden gezet, kende
men daar de vreugde van het kermlsvieren
reeds.
Intusschen:
