Met de Cottica naar Madeira
E
THE
MANCHESTER
w^Aaal den da^
(GUARDIAN
COMMERCIAL
COTTON: FLAX: WOOL
INDUSTRIES
SMAKELIJK
FRISCH
-i
I
I ARTIFICIAL SILK
1
rd
DE APOTHEEK
DE WITTE ZWAAN
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
GEZOND
De
Zigeunerin
Draag ROBINSONschoenen
Je kunt er fijn op tippelen!
VRIJDAG 25 AUGUSTUS
WATCH THE PROGRESS
OF THE BRITISH
-che
Voelde zich als vergiftigd
and
V»*
through the columns of
COMMERCIAL", Guardian Buil-
Alleabonné’s
KON DE DEKENS NIET
VERDRAGEN
An annual subscription of 18
shillings, sent to the Publisher,
"MANCHESTER GUARDIAN
Neem voor uw
kiekjes steeds
Oott-
?e-
floret der 3)rcutkeM.
NAAR HET DUITSCH ggg|
VAN RUDOLF HERZOG
I
de volmaakte
snelle rolfilm
ding. Manchester, England, will
bring the paper to you every
Saturday morning. Write for a
specimen copy, Free of charge.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
a
op
•ten.
Bitt:
een ex-commandant der
Lisette naar
J
Rheumatteche pUpen do overwonnen
Robbie en Topsy waren met Willie
en lacht
Ale
zich zelf te helpen.
zoodat al de vtech er uit
valt," riep Robbie,' „en ze zullen ze
ker wel een lekker maaltje hebben."
Doch het was niet een ton 'met
vtech, welke door de zeeleeuwen was
de
is:
goold, bleek het dat de ton slechts
ttootoól
van de
zee
leeuwen,
niet van een douche
die
hield, sprong op zü.
„Je ziet, wat je kan gebeuren als
je niet wat geduld hebt om te wach-
ze eens een lesje te geven.”
(Wordt vervolgd).
gevonden, de ton was slechts gevuld
met water. Toen de ton werd omge-
wilde afpoeieren. Zoon
x altijd maar op los!”
opeens vinnig, „dat zal
i, maar Ik weet dat bijna alles
is met
les zal
“stelde
ioenen
ximum
mln-
We
ogen
mooi
antwoordt niet, vervolgde de provisor
snel. Is het niet naar uw zin, wat ik u uit
eengezet heb? Zeg het dan!
Twee honderd vijftig duizend Mark, zei de
zal
Is
aan
xeente
n den
t wel
ig ge*
n het
n ver
zoeken
nog-
ilmeerd
er dan
lillende
vaaruit
onder
onder
kron
en on-
itgaan.
xdlsche
ig mo-
eenlgs-
afdee-
omsch-
&Ü-
lUto-
usel,
dan
t en
onder
heeft,
noeten
even
t in
hoe-
er O.
eerlen
be-
in het
tomen
Holland
rbeide rs
'flng in
randge-
de ar-
ge legen
aar toe
ierc uit
us naar
n allen
van B.
haf flng
gevolg
leun in
-helders
De in-
Noord-
ile Za-
boogte
tl, al
och;
ach-
•eds:
gen,
wijls
«„.I,,*.
Haro Pari. Da nieuw*
Natuurdrang dia
Holland in 3 maan
den vorovardal
Publiek an Pars zijn
enthousiast over
Here Perl. Geen
kunstmatige kleur of
smaak. Vloeibaar
Hollandsch fruit
ten tot het etenstijd is,” zelde Wlllle.
„Ik heb de ton met water gevuld, om
Mijnheer Rose, riep de chef.
Een oogenblik, meneer Friedrich. De ven-
kglhonig Is op.
in Ma
jor het
r Staal,
an zijn
tU on-
ük on-
katho-
oilega’s
■n ver-
rhaagd,
schen-
i’
apotheker dof. Tachtig en honderdzeventlg
duizend Mark, samen, nietwaar?
Wat? voor een ellendige vijftigduizend
Mark wilt u het geluk van uw dochter vernie
tigen? riep mijnheer Rose verontwaardigd.
Doet u er maar wat bü, beste meneer
Rose!
Nu. zei meneer Rose, nadat hij eenige mi
nuten overlegd had, ik zal u tegemoet komen.
Laten we het verschil deelen en vergeet u niet
dat Ik contant betaal!
De apotheker, stond op.
Goed, antwoordde hl), accoord dan! Mor
sen zullen, we het contract teekenen. Sluit u nu
de apotheek en komt u naar boven. Daar la
Jette al om ons te roepen voor het eten. Dat
zal een gezegende maaltijd worden!
Bevend van geluk liet mijnheer Rose eigen
handig de ijzeren rolluiken naar beneden en
volgde zijn chef en schoonvader-in-spé naar X
woonvertrek.
In het bruln-behangen woonvertrek zaten de
familieleden al aan tafel. Lisa had den eersten
tijd na B&renfeld’s liefdesverklaring hem zoo
veel mogelijk vermeden. Later evenwel toen de
scherpe kantjes een beetje waren afgesleten en
BMrenfeld door niets toonde, dat er iets tuz-
schen hen was geweest, kwam ze ook weer aan
de gemeenschappelijke maaltijden.
BArenfeld en Pfalzdorf hadden juist plaats
"enomen, toen tot aller verwondering de apo
theker gelijktijdig met zijn provisor binnentrad.
(hij legde zeer veel nadruk op het woord „kapi
taalkrachtig"! voor u sta, kan ik mijn innerlijke
gevoelens zonder voorbehoud blootleggen. Ik
Jteb uw dochter Lisa altijd graag mogen lijden,
alleen al omdat ze uw dochter Is en Ik ben be
reid haar haar misstap te vergeven. Ik kan da
delijk 300000 Mark losmaken; dat is n aardig
bedrag en Ik ben daartoe bereid.
Een jongen, die voor een stuiver Karlsbader
zout wilde hebben, onderbrak den woorden
stroom van mijnheer Rose. Of dat wonderolie
misschien beter was. liet moeder vragen.
Zonder den verstoorder van het Intieme on
derhoud een antwoord waardig te keuren, wierp
de provisor hem de artsenij toe en streek het
nikkelen muntstuk op.
Toen hervatte hij zijn betoog.
Drie maal honderdduizend Mark, herhaal
de hü diep ernstig. en Ik ben bereid mijn ge
luk met het uwe te verbinden. Ik vraag u om
de hand van uw dochter en tegelijkertijd om de
zaak, de apotheek en de grossierderij. En die
wil ik niet trachten In te palmen als schoon
zoon, zooals die nobele BArenfeld van plan Is.
neen. Ik betaal u de som van twee honderd dui
zend Mark voor beide Ineens hij ademde diep
Ineens!
Mijnheer Friedrich had plotseling zijn hoofd
weer laten zinken. Er ontstond een angstige
pauze.
U
tusmorgen hadden deze drie alle passagiers -
harten veroverd, omdat niemand hen toewuifde
by X uitvaren. Niemand pinkte een traan weg
toen zij de loods der K. N. S. M. verlieten.
Als de Cottica haar laatsten gil uitstiet en
*t ruime sop koos namen de passagiers de drie
favorieten in hun midden en verdwenen er
mede naar de drie kajuiten.
En nü. m volle zee. zijn alle tranen Vergeten.
Een prachtige zon zet alles in gloed. De
Oceaan is zoo kalm als de Keizersgracht op
Zondagmiddag.
De Cottica is als een drijvend filiaal van t
Leldsche plein.
Er wordt gedanst onder een avondhemel, die
in de Tropen thuis behoort. Er wordt Bridge-
gespeeld niet een toewijding een bankierskan
toor waardig. Er wordt gelachen, geniualceerd.
ge-plng-pongd en gezwommen. Daar is geen
hutekamersport ter wereld of op de Cottica
Wordt zü beoefend.
Stewards die er uitzien als ongewapende adel
borsten reiken dranken en cake uit met ge
baren, die uit de deining der zee geboren wor
den.
Blauw-zilveren hofmeesters omringen de pas
sagiers met zorgen waaraan dezen zelf niet
eens. denken. Drietalige programma’s en me
nu’s prijken met verrassingen, die het onder
werp der gesprekken op 1 dek vormen, zooals
in de wandelgangen van t parlement gesproken
wordt ovar de politiek Vtói den dag.
En bij al de bedrijvige vroolijkheld waken
boog op de brug de kapitein en zijn officieren
Terwijl de passagiers zich verdiepen in het
Voortreffelijke menu houdt de gezagvoerder n
oogje op den oceaan. Als de boot door den
nevel drijft en haar signalen uitstoot, klikken
de vorken en messen en parelt de wijn. Het
is zoo veilig-op de zee!
Geen claxons, geen auto’s, geen vluchtheu
vels. Het siësta-uurtje aan den zonnekant is
een lust. De zon streelt de slapers, die al hun
hjj drukte den chef zacht In zijn stoel terug.
Eerst moeten wij krijgsraad houden, we
moeten een krijgsplan opstellen, waarmee we ze
in één slag verpletteren. Laten we overleggen.
Dan sluiten we de apotheek vóór het avondeten
en boven aan tafel, waar BArenfeld zich voor de
dames Inhouden moet, pakt u hem onverwacht
aan en verplettert hem.
De apotheker vond dezen raad prachtig. Bo
ven. In den kring van de zijnen, voelde hü zich
ook veiliger. En de belde veldheeren gingen bü
elkaar zitten, stelden samen hun plan de cam
pagne op en berekenden hun eventueel succes
Er is eigenlük maar één ding, zuchtte me
neer Friedrich In den loop van het gesprek, dat
mü ergert. Dat is, dat ik met mün zaak blüf
zitten en ik heb er genoeg van. Ik ben niet jong
meer en het. begint mü te vervelen.
Op hoeveel schat u de grossierderü me
neer Friedrich?
Ik heb het voor BArenfeld met het maga
zijn mee op 80.000 Mnrk getaxeerd.
Hoe hoog schat u de apotheek?
Die is onder ons gezegd, 170.000 Mark
waard.
Een aardige som. Dat wilde Ik wel eens In
baar geld zien.
U schertst, nel de apotheker schouderop
halend. U bezit nu toch wel het dubbele.
Nu. nu, niet heelemaal. En ’t Is «uur ver
diend. meneer Friedrich! Het beetje geld, dat
men heeft, moet men vasthouden.
Zeker, zeker, stemde de chef toe. Ik zie
Ook liever klinkende munt dan dien ouden ran-
ssssssssssssssasssttssaesssBassessssassssssesaaasesas
Mulo-
oor de
!1 ver-
t een
n het
ijk en
it het
>ndotn
speeld
ritsen,
spelen
it spel
Iraagt,
niet direct het geld stelen, maar uw dochter, om
daardoor nog zekerder te zijn van het andere.
Door.door Lisa!
De apotheker verloor zün kalmte. De elegante
provisor knikte bevestigend.
Zoo is het, zei hü. Hü gebruikte zijn tüd,
dat hü hier In de zaak had behooren te zün, om
juffrouw Lisa ongestoord buitensnuis te kun
nen ontmoeten. In ieder geval heeft hü haar
met zün verleidelüke mooie praatjes Ingepalmd;
ik heb zelf gezien, dat ze elkaar, terugkomend
van een wandeling, heel vertrouwelük de hand
drukten.
O, die schoft, steunde meneer Friedrich en
hü sloeg zijn hand tegen het voorhoofd. Nu
worden een heeleboel dingen mü duidclük.
Wat wordt u dan duidelük? vroeg de pro
visor snel.
Alles, alles, steunde de chef; o. Ik doorzie
het gemeene samenweefsel. DAArotn wilde Lisa
hier vandaan. dAArom wilde ze met alle geweld
aan het tooneel. om gedaan te krügen dat ik
van twee kanten het minste zou kiezen en zou
toestaan dat ze zich met dien BArenfeld ver
loofde. als die mün toestemming vrogg. O, nu
doorzie ik alles.
De provisor had verbaasd geluisterd.
Nu, triomfeerde hü. dus u hebt zelf de proef
op de som.
Mijnheer Friedrich wilde opstaan. Hü wilde
de schuldigen bü elkaar roepen; hü wilde ter
stond terechtstelling houden. Mét moeite bracht
meneer Rose hem van deze overülde plannen af.
Dat moet u zoo niet aanleggen, zei hü en
I
Woensdag naar het voederen der zee
leeuwen gaan küken. doch toen ze bü
de plaats van de zeeleeuwen kwamen
zagen ze, dat de dieren bezig waren,
(Morgenavond vervolg.)
(Ingezonden Mededeellng).
„Kük eens, een van hen wipt de
ton om,
gerecht meer en meer familie totdat ze bü de
kaas met beschuitjes een rechtstreeksche tante
is.
X Bevordert in hooge mate de hulselükheid.
Het wo.-dt lederen avond 'n bruiloft waaraan
alleen de naaste familieleden zün genoodigd.
Daar zün twee dingen waardoor de Hollander
zich op reis onderscheidt: de heimwee naar
koffie omstreeks elf uur in den morgen en he
vig verlangen naar nieuwe familieleden.
En hü slaagt erin met groote zekerheid.
Aan iedere tafel zitten nichten en neven en
als de reis maar lang genoeg duurt wordt de
kapitein langzamerhand een koude zwager. De
Hollander ziet zün land overal en vergelükt
altüd.
Toen de oom van de eerste klas midden op
den oceaan een leege Hero-jambus zag drijven
pinkte hü een traan weg.
.Eet meer jam" zei hü aandoenlük.
En de accountant In zün dekstoel fluisterde
hoorbaar, dat de oom Hero-aandeelen heeft.
Sedert ’z ontbot van dezen morgen yeet je.
dat de dikke dame tegenover u een zwak hart
heeft en twee kinderen, die In Semarang wo
nen; dat ze eens, bü toéval, met Kreuger ge
dineerd heeft In „die vier Jahreszelten” te
Ems en dat haar overleden man denzelfden
Leldschen kleermaker had als u.
En je zult dat alles aanhooren met de groot
ste belangstelling omdat je vacantle hebt en
heel den dag wel zoudt willen fluiten en om
dat je alles wat in het leven der dikke dame
gebeurd is toch zoo buitengewoon belangrijk
vindt.
Zóó werken de zee én de Cottica op je hu
meur. Ze kneden Je tot een mensch. die voor
alles bruikbaar is. Je verkleedt je driemaal per
dag met X grootste genoegen. Je spreekt over
dingen waarover je vroeger zelfs niet droom
de. Je trekt je pochette iets hooger uit je
borstzakje: je gaat met een bepaalde houding
bü de reeling staan net als Maurice Chevalier;
je vraagt aan menschen wier bestaan je voor
de afvaart niet eens vermoedde of ze lekker
geslapen hebben; je leent aspirine-tabletten
Uit; je neemt negerkinderen op je knie, knip
oogt tegen Indiërs en speelt paardje met Joo-
pie van Leeuwaarde.
In de mfnlatuur-toko van den coiffeur koop
je crème waarvan je de bestemming niet kent,
met den eersten machinist spreek je over de
machine-kamer alsof je er een achter je keu
ken laat bouwen bü thuiskomst; je praat over
boeg, kiel, kombuis en bakboord zooals je thuis
praat over den prijs van aardappelen en an-
thraciet.
In één woord, de Cottica hervormt je. Nu het
drüvend filiaal van X Leldschepleln ons veilig
en zeker naar Madeira brengt en nog slechts
honderd mülen behoeft af te leggen om het
wonderland te bereiken, stügt de begeestering
der passagiers leder uur.
De koffers worden gepakt.
Alle nieuwe neven en nichtén hebben het
zelfde visioen: een soort luilekkerland waar de
palmen over Je heen waaien om Je af te koelen
Eenige minuten gingen voorbü, toen hield
de apotheker het niet langer pit,
Laat die venkelhonig toch afttpblieft waar
hü te. U ziet toch, dat Ik het gesprek wilde
voortzetten, beste münneer Rose.
Tot uw dienst, meneer Friedrich!
Dus we gaan verder.
Waar spraken we ook al weer over?
Maar.... beste meneer Rose!
Ach ja, pardon. Natuurlük! Alleen zou ik u
willen vragen, dengene. die u dit vertelt er niet
de dupe van te laten worden.
U kunt verzekerd zün van mün dankbaar
heid.
- Uitstekend, münheer Friedrich. Ik zal daar
nog op terug moeten komen..?. Toen Ik zoo
juist zei, dat die meneer bü u was binnenge
drongen, moest u dit anders opvatten. Hü wilde
niet mee aan die verlakkerij,” zei hü bruusk.
t Is geldwegsmüterü
Maar Lisette, nieuwsgierig, liet haar hand in
die van de zigeunerin. Even keek de waarzeg
ster kwaad naar Wim, maar na even ai
sprak ze:
„Het verleden Is goed voor u gewast, me
vrouw. De lünen wüzen het uit. maar hier....”
en ze fronste het voorhoofd.... „wat is dit voor
een lün, een....”
Lisette kreeg eensklaps een akelig gevoel.
Ze staarde de waarzegster met groote oogen
aan. Ze durfde niets zeggen.
De zigeunerin vervolgde: „er zal iets gebeu
ren. ik weet niet
precies wat. maar
dat een wolk over
uw geluk
brengen. Er
een einde
die duistere’ wolk,
maar ik kan het
niet zien.”
„Nou!” zei Wim. „Heb Jü je even laten beet
nemen? Dat mensch kletst natuurlük.”
Voor Lisette echter was ht leuke dagje aan
zee in het water gevallen. Het was alsof ze
nog de woordenvan de zigeunerin hoorde.
.Een ongeluk. Wim!” zei ze angstig.
.Er gebeurt niets, hoor" trachtte haar man
haar gerust te stFllen „Dat zei ze alleen maar
omdat ik haar eei
zigeunerin liegt er j
„Ja." kwam
Jü wel weer zegi
uitkomt wat ze voorspellen. En nu voorspelt ze
mü een wolk, een duistere wolk.
Da’s ongeluk! O, Wim stel je voor, dat er Iets
gebeurde!"
„Onzin!” luidde het korte antwoord van Wim.
„Hoe kom je er toch bü om zoo iets te ge-
looven?"
„Ik voel dat het-waar te. Laten we maar naar
huls gaan, Wim. Ik voel me hier opeens zoo
angstig!"
En van Oudenhoven was niet zoo goed ct
het gebeurde. Terwül de, dag nog in volle glo
rie was, vertrokken ze weer naar de stad, boos
en bedrukt.
Zwügend kwamen ze thuis. Toen opeens een
angstkreet van Lisette:
„Wim! Een telegram!”
Wim nam het van haar over. En terwül Li
sette hem met groote angstoogen aanstaarde,
las hü: „Op uw lot 77853 prijs 10.000.—. Ran-
ders, collecteur".
„Gewonnen! 10.000.— Ah. Lisette, zulke
duistere wolken zün me welkom!”
water bevatte en een
en waar een sprookjesachtige bevolking je aan
den wal tegemoet komt met belegen Madeira,
reusachtige druiventrossen en zware after-
dlnners.
Den oom der eerste klas, Joepie van Leeu
waarde en den Franschman moeten we achter
laten op de Cottica, want deze reist verder
naar de onbegrepen kolonie Suriname.
Maar zoolang we nog tot dezelfde familie
aan boord behooren zullen ze onze harten be
zitten. Nu de eerste regenbui valt, zün de ge
zellige salons gevuld van kaartspelers en dan
sers. De f.ramofoon zingt 'n Nigger Song,
waarin het heimwee der Surinamers klinkt.
Joepie klimt 't trapje op, naar ‘t leege dek.
waar bü de dekstoelen de verlaten kleintjes
koffie staan
En Joopie pikt de klontjes weg.
Met z’n hangende broek en z’n kromme
beentjes verdwünt hü naar X achterdek, waar
uit de kajuit de muziek der guitaar klinkt.
HERMAN MOERKERK.
•r-r-r bn", zei mevrouw van Oudenhoven, Jxet
te nu schitterend weer. Mü dunkt, we
moesten nu maar eens een dagje naar
zee gaan. Je herinnert je zeker wel dat Je me
dat beloofd hebt, nietwaar?”
Inderdaad, het wAs buitengewoon mooi weer
en Wim van Oudenhoven hAd het zün vrouwtje
beloofd.
„Ti Zal er eens over denken gaf Wim ten
antwoord, maar Lisette nam daar geen genoe
gen mee.
..Nee. niet er eens over nadenken. Meteen
doen! Denk er aan. Je hebt het me beloofd. En
bovendien, wat kan dat nu kosten. Zullen wc
overmorgen gaan? Ja, fün, een door-de-week-
sche dag Dan is net niet zoo geweldig druk
aan het strand. Dat doen we hè!”
Het gevolg van dit gesprek was dat de heer
en mevrouw van Oudenhoven een heerlük dagje
aan zee doorbrachten. Het was in één woord:
zalig! De zon brandde boven hun hoofden, maar
een vleugje wind bracht de noodige koelte. De
zee was blauw en rolde witte schuimkoppen
naar het strand. Een enkele meeuw zweefde op
wüde vleugels boven het water.
Ze genoten!
Ofschoon hgt seizoen nog niet aangebroken I
wak, waren de strandstoelen om hen heen
tamelijk druk bezet. Een paar kinderen speel
den aan het water. Jongens, die met versche
pinda's leurden, zwierven van strandstoel tot
strandstoel.
„O, kük daar eens, Wim.” zei Lisette eens
klaps.
„Wat een echte zigeunerin! Zie je dat?”
„Waar?” vroeg Wim.
Lisette duidde het uit.
„Daar! O. kük, ze gaat handlezen of toekomst
voorspellen.”
De zigeunerin, een vrouw van misschien der
tig Jaar liep met een korfje onder den arm n^ar
een ligstoel waarin een oud heertje gezeten
was, Ze was donkerbruin getint en had zwarte,
amandelvormige oogen. Aan haar ooren ben
gelden zware, gouden hangers; het haar was
in een dikke wrong opgemaakt en werd büeen-
gehouden door een hoogen sierkam.
„Handlezen, meneer!” vroeg ze het heertje.
„Zien in de toekomst?”
Maar de man schudde energiek het hoofd
Misschien interesseerde hem de toekomst niet.
„Handlezen, mevrouw?”
Dit was tegen Lisette.
„Mevroutg wil de toekomst weten? Mevrouw
wenscht eesp blik door de nevelige wolken, die
de toekomst oversluieren? Ik kan uit de hand
lezen en u alles voorspellen.”
En dadelük had de zigeunerin Lisette’s hand
gegrepen.
Ondeugend gljpilachend keek
haar echtgenoot.
„Zal ik het doen, Wim? Ja?”
Van Oudenhoven keek geërgerd. „Doe toch
Het lükt büna ongelooflük. dat een vrouw
In een dergelüken toestand kan geraken
bedlegerig door rheumatiek, zoo gekweld door
pün, dat zü het gewicht van de dekens zelfs
niet verdragen kon en toch, *iank zü
Kruschen leeft en beweegt zü zich nu zoo goed
als leder ander. Maar hier volgt haar eigen
verslag van haar herstel zooals zü het zelf
schreef:
„Ik had hevige rheumatiek en het werd zoo
ernstig, dat ik niet meer loopen kon; ik lag
zelfs in bed met een rek om mü heen gebouwd,
omdat ik#het gewicht van de dekens niet ver
dragen kon. Mün heele organisme leek wel ver
giftigd. In een Engelsch blad, dat een vriendin
me leende, had ik eens een Kruschen-adver-
tentie gelezen, en die advertentie wilde mü
maar niet uit de gedachten. Ik kocht toen een
flacon Kruschen Salts en vanaf de eerste paar
’doses voelde ik me al beter. Dus ben ik er
steeds mee doorgegaan. Dat alles was ongeveer
acht jaar geleden. Maar ik heb sedert jaren
geen rheumatiek meer gehad en kan nu even
goed loopen als ieder ander. Nog steeds ga ik
door met Kruschen te nemen. Eiken dag mün
kleine dosis, anders' heb Ik niets noodig. Mün
teint is frisch en helder als van een baby. Ik
ben 46 jaar oud, maar Ik voel me ongeveer
20. dank zü Kruschen.” Mevr. M. G.
De oorzaak van rheumatiek te een teveel aan
urinezuur in het lichaam, hetgeen ontstaan te
door te trage werking der inwendige organen
(o.a. ingewanden en nieren). En indien deze
organen niet beter gaan werken, hoopt dit
kwaadaardig urinezuur en andere afvalstoffen,
die Uw gezondheid kunnen benadeelen, zich
steeds meer in Uw lichaam op. De zes ver
schillende zouten in Kruschen nu, Sporen deze
afvoerorganen tot betere werklrife aan, zóó. dat
alle opgehoopte schadelüke afvalstoffen uit het
lichaam verwüderd worden. Daarna zal de ge
regelde „kleine, dagelüksche dosis" ervoor zor
gen. dat dergelüke schadelüM^ stoffen zich nooit
meer in Uw organisme ophoopen.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrügbaar bü
alle apothekers en drogisten A 0.90 en 1.60
per flacon en wordt gefabriceerd in Engeland
door de Fa. E. Griffiths Hughes Ltd., sinds 1756
te Manchester gevestigd. Stralende gezondheid
voor één cent per dag. (Adv.)
oople van Leeuwaarde, drie Jaren oud
omstreeks vüftig centimeter hoog steekt
«ün eentje den Atlantischen Oceaan over
gekleed in een baadje van Surinaamsche ruit
jes. Zün oogen vertoonen de Mongoo’sche
spleet, zün lippen zün lichtelük Afrikaansch en
zün haren sluik als van een Javaan. Hü zit
op het achterdek van de' „Cottica", brabbelt de
eerste noten van ’n blueUedje en speelt met n
Europeesch prentenboek.
Joopie is op weg naar vader en moeder
Een guitaar-spelende neger houdt een'oog
je op hem, een weemoedig peinzende halfbloed
wascht hem en droogt hem af en eea student
uit Engelsch-Indlë met ’n Krishnamurtl-gezlcht
vertex hem verhaaltjes in Neger-Engelsch. De
steward van t achterdek haal; Jvopie telkens
uit de schad'.w en zet hem in het zonnetje
Hü te de lieveling der tweede klas. Nu 'en
dan klimt nü het ü«eren trapje op om zich op
’t promenadedek te vertoonen.
Daar grijnst hü een breed lachje, pikt bon
bons en klontjes weg en verdwünt laconiek
met n laaghangende broek en kromme beenen.
Vier getailleerde negers met uilenbriUen en
Intelligente gezichten küken naar Joopie als
niet naar de gramofoon luisteren of bana
nen eten. De Indiër zit in de houding van
’n slangenbezweerder in Joopie's buurt als een
trouw waker en een Creoolsche. met wimpers
waarop Greta Garbo jaloersch kan zün. volgt
met melancholieke blikken zün bewegingen.
Zoo heeft iedere klas haar middelpunt.
In de derde te het een droomerige Fransch
man naar wiens slanke figuur veel donkere
oogen gericht zün.
In de eerste te het een ex-commandant der
cavalerie, die zich met hoffelük gemak onder
de passagiers beweegt, galant bloemen uitreikt.
Hitlermoppen vertelt en precies zooveel uit zün
^dienstjaren heeft overgehouden, dat zün com-
mando-toon iets vriendelüks heeft gekregen.
HÜ te een dier breed-levende menschen. die
iedereen oom noemt en die de jovialiteit uit
de officierensociëteit meenemen naar het der
de deel van hun leven. Zu’ke ooms verheugen
zioh steeds in de gunst der vrouwen om het
vleugje mannenmoed, dat hun nog aankleeft
uit den mobilteatietüd en om de manier waar
op zü een smoking en een lintje dragen.
De oom der eerste klas van de Cottica is
een klassiek voorbeeld van dit voortreffelüke
menschensoort. Met Joopie en den Fransclunan
is hü het sieraad van den Atlantischen Oce
aan.
Reeds bü de afvaart op den warmen Augus-
rilt bbui ritn Inrevolge de veraekerlngsvoorwaarden tegen bü levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f bü «en ongeval met f OCfl bü verlies van een hand f 9 C oü verlies van een f b"uk 40 - bS ’^”2“
^Rglveli™ bekert voor een der volgende ultkeerlngen T JUUU,- verlies van belde armen? tilde beenen of belde oogen f ƒ□(/.-doodelüken afloop T een voet of een oog f 1 O. - duim ot wüsvlnger J 1/, been of arm l ‘tU, anderen vinger
mei hier. En daarom vind ik het ook vervelend,
dat het zaakje met Barenfeld misloopt. Nu moet
ik mü er zelf weer voor spannen, totdat ik een
anderen geschikten kooper vind.
Münheer Rose kwam overeind, ging naar de
deur, keek naar buiten of er ook klanten in X
zicht waren en kwam met afgemeten stap terug.
Münheer Friedrich, begon hü en hü
schraapte «ün keel. U weet wat ik waard ben
voor u en uw zaak. Daarbü ben ik een kapitaal
krachtig man, niet waar? Ik heb zoo lang de
eer gehad onder u te werken, dat ik mü vast
met u verbonden voel. Het onheil, dat u boven
het hoofd hangt, gaat me zeer ter harte. Ik
zoek naar een uitweg.
Opnieuw schraapte hü zün keel en keek
schichtig naar de deur. Hü vervolgde: U be
vindt zich in een onaangename positie, daar u.
die de rust zoozeer verdient, opnieuw gedwon
gen wordt, uw laatste mooie levensjaren aan
den arbeid op te’offeren, terwijl u een zekere
onrust zult houden over de toekomst van uw
familie. Want, laten we het maar openlük zeg
gen, juffrouw Lisa heeft zich door haar ver
houding tot iemand, dien u met smaad en
schande uit huis zult ‘jagen, erg gecompromit
teerd. De zaak zal ruchtbaar worden en juffrouw
Lisa zou de hoop, om met iemand van stand te
trouwen, wel eens kunnen moeten laten varen.
De apotheker liet zün hoofd op de borst zin
ken.
Welnu, ging münheer Rose op pathettechen
toon voort, in mü zult u zich niet bedriegen.
Nu ik. zooals ik zei, als kapitaalkrachtig man
zorgen vergeten zün en hun droom beginnen
van het nalmcnland en de schoonheden van
den Kanarischen archipel.
Wanneer een accountant-op-vacantie hardop
droomt van de debetzüde klatert een lach over
het dek. Zün reispet ligt op zün gebruind ge
zicht en in zün droom onthult hü X geheim,
dat ie z’n dekstoel tüdens de opruiming in den
Bazar Francais heeft gekocht,
Nauwe’ijks zün de krijtrotsen der Engelsche
kust uit het gezicht verdwenen of de oom der
eerste klas, die met ’n küker het laatste blonde
kustlüntje heeft bestudeerd, keert zich om en
zegt, diep-zuchtendenfin seul.
We zijn dus alleen met de zee.
Maar het is zoo wél aan boord en we drijven r
zoo stil en rustig, dat de eenzaamheid als een
troost wordt. We begrüpen het nu allen op
eens waarom de kapitein .in zün dertigjarig
zeemanleven zu’k een kalm, blijmoedig mensch
is geworden En waarom zün blauwe oogen
zoo rustig küken. Als Ik den kapitein der Cot
tica aan t werk zie. kan ik mü niet voorstellen
dat hü in het derde deel van zün leven ’n vil-
la'tje bouwen zal irt Wassenaar of Rijswük en
eenmaal in z’n hemdsmouwen Spaansche kers
zal gaan begieten of goudvisschen in een aqua
rium zal gaan fokken.
Deze kapitein verlaat de zee nooit.
Eerder zullen we de middelbare Amerikaan-
sche begrüpen. die lederen morgen aan den
stewart een pannekoek met ice-cream voor
ontbüt bestelt.
Ook zü voelt zich getroost door de eenzaam-
heid althans de wüze waarop zü den oceaan
bekükt is tol goede hoop. Toegerust met pan
nekoek en ice-cream buigt ze haar slanke le
den naar den vorm van ’r dekstoel, zet. haar
oranjekleui igen bril op en hult heel de wereld
in eens in een warm licht. Het te alsof, ergens
op de reeling Amor zit te grlnneken.
Wie weetmisschien brengt haar deze
tocht naar het Palmenland niet alleen panne
koek met ice-cream. doch de vervulling van
een stil gedroomd ideaal.
Maar, zü zou geen lange, magere Amerikaan-
sche met ’n zonnebril zün a!s zü niet in een
detective-roman de illusie smoorde.
Ze blijft geïsoleerd, sluit zich bü niemand
aan. Slechts nu en dan waagt ze terzüde een
blik aan ons aller oom den ex-commandant
en lacht eens.
Als een lange, magere alleen-reizende Ame-
rikaansche lacht moet er een ernstige reden
voor zün.
Voor die reden zorgt de oom op enthousiaste
manier. Hü lacht altüd en overal luid en zün
lach te aanstekelük.
Hü lacht naast het lieve, blonde mevrouwtje
dat hü aan zün groene züde heeft tüdens de
lunch, hü lacht bü ieder nieuw gerecht.
En overal ontdekt hü verre verwanten.
Want X te een merkwaardig geval op zee, dat
je eigenlük allemaal familie van elkaar bent.
De stille heer die bü de schildpadsoep nog
zwügend naast. Je zat te bü de' Caneton de
Rouen al een neef van je en bü X dessert dee’.
je met hem dezelfde peettante.
En- de dame aan je linkerkant, die zoo tref
fend op Nap de la Mar lükt, wordt bü ieder
