theodor Körner
w
f
mAaal aan den dag
at denk Je van deze diamanten ringen, in handen van Sir Alma was, terwijl hij tevens
een vriendelük knikje van Diny opving, die
naar de wachtkamer terugkeerde.
Een oorlogsdichter herdacht
Het uitgelezen middel
voor de verzorging van Uw gezin, Uw personeel. Uw eigen ouden dag is
een polis van
Levensverzekering,
ERK
TYPISCH
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Het merk ROBINSON staat op iedere
zool. Let daar op
DE APOTHEEK S
DE WITTE ZWAAN
l y
L
ZATERDAG 26 AUGUSTUS
Soldaat of poëet?
Theodor Körner
Pas op in het bad
O|
Staat u mli dan toe dat ik mU terugtrek.
Een kapitaal in een
vioolkist
Meer toeristen in
Engeland
Op 26 Augustus 1813 sneuvelde
de geestdriftige dichter
by Gadebusch
Geen electrische apparaten
gebruiken
NAAR HET DUITSCH
VAN RUDOLF HERZOG
Een eïectrisch men-
fc-..1
Pensioenverzekering of Lijfrente der
LEVENSVERZEKERING-MAATSCHAPPIJ
NASSAUSINCEL 3 TE NIJMEGEN
Bijkantoor Juliana van Stolberglaan 42, den Haag
Correspondente voor UTRECHT: Mejuffr. NELLY RUTS, Boothstraat 1®
- 1
zending
40.-
Alle abonaé’s XSiïï? 3MS f 750.-f250.- 125.-fSO.-'&F
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
TT
■AM” aJ"' W-
4
Op zün zerk
Vater, ich rule dlch
over-
i
maar
s
hulpmiddelen
nog
u
Ivy vond de zon zoo brandend heet,
dat zlj Robbie vroeg voor haar een
zakken.
vind Je ook niet, Topsy," fluisterde hü-
„Neen, dat begrijp ik ook niet,” zei-
L2
Je maar niet ongerust," zelde Robbie.
LI
(Maandagavond vervolg).
r
O
>4
slag". En naarmate hét zegevierende corps ver-
de Topsy, „want het is net zoo goed
voor Jou warm als voor Ivy."
werd al spoedig vermoeid en liet den
tak wat te veel op het hoofd van Ivy
Robbie en Topsy zagen eindelijk
Benjamin komen en Robbie gaf den
palmtak aan den baviaan, die hem
boven het hoofd van Ivy hield.
eden honderd twintig Jaar geleden stierf
de Duitsche dichter Theodor Körner. Zijn
dood was noch in de geschiedenis
ontvangen,
geworden.
■apenstll-
van zijn
Hier steh’ ich an den Marken melner Tage,
Gott, wie du willst, dir hab'lch tnich ergeben.
pakken. Zwijgend hielpen zijn getro
Stuk voor stuk verdween de invent
Op het allerlaatste moment stapten twee rei
zigers op het hoofdstation te Aken in den D-
treln naar België. De heeren droegen ieder een
vioolkist. Ze werden door hun opvallende hou
ding door beambten aangehouden, ült hun pas
sen bleek, dat elk hunner op een Duitsche Bank
2000 Mark had geïncasseerd. Doch geld hadden
de „musici" niet bj) zich. Een in den coupé in
gesteld onderzoek bleef zonder resultaat. Toen
werden de vioolkisten nog eens grpndlg onder
zocht en tusschen de bekleedlng bleken de 4000
Mark verborgen. De reizigers werden aangehou
den, naar het hoofdbureau van politie overge
bracht, de violen en marken in beslag genomen.
(Ingezonden Mededeellng)
A
schenhoofd
en.... waarin de oproep van het vaderland om
een Jagerscorps van vrijwilligers te vormen door
de steden en dorpen (Ireunde. Hü verliet zijn
verloofde en zijn positie, stelde zich geestdriftig
In dienst van het vaderland en met overtuiging
dlchtte'M:
Het volk staat op, de strijd breekt los;
Wie legt nog de handen laf in den schoot?
Maar wat ook typisch Hollandsch is
En daarom consequent:
Dat menig Nederlander toch
Zijn eigen land niet kent!
MARTIN BERDEN
grooten palmtak over haar te houden,
terwijl zjj een boek las. Doch Robbie
„Ik voel dat het nu veel frisse her
is, Robbie,” zei Ivy, zonder achterom
te kijken.
„3e houdt dén tak heel goed over
maar ik ben bang, dat Je ver-
me,
moeid zult zijn.”
,Jk ben heelemaal niet moe, maak
lllllllllttllllllllllltlie
Du Schwert an. melner Linken
Was soil dein heitres Blinken
Du schone Eisenbraut....,
dat evenals de meeste
vechtjas-
bewonderd
I
zakeltfk.
maar weer
De groote vrijheidsstrijd tegen den tyran en
verdrukker van het Duitsche volk. Napoleon,
laaide in al zijn felheid op. Kömer zou de
dichter van dezen strijd worden. HU verliet
Weenen, ging naar Breslau en stelde zich onder
bevel van den bef aam den majoor von Ltltzow.
die in zijn gedicht een zoo belangrijke rol zou
spelen. Met groote plechtigheid geschiedde de
eedaflegging in de kerk en zonder dralen
dichtte Kömer zijn lied op deze gebeurtenis.
Geen gevecht, geen heldenfeit kon plaats heb
ben, of de jonge dichter greep In de snaren. HU
werd in waarheid een gelegenheidsdichter van
den oorlog.
Lützow trok met zijn jagers over Dresden
naar Leipzig, waar het beroemde lied „Liitzows
wilde Jagd" tot stand kwam, een gedicht, dat
meer om de wilde en holle frazen, dan om zUn
dichterlUkheid beroemd werd. Daarna trok men
verder naar het Noorden, waar het corps van
Liitzow den vuurdoop zou
Kömer, inmiddels luitenant
eeuwlgde in zUn bekende lied
bUheid van het dorp Wöbbelin. 'J
werden eenlge regels gebeiteld van zijn lied
„Gebed tUdens den slag”, later door Schumann
op muziek gezet.
twen hem.
iris in een
grooten leeren koffer en na een uur! van inge
spannen arbeid waren in de kleine kamer al
leen nog maar de meubels. Bkrenfeld sloot he»
deksel en Dores trok uit alle macht de riemen
vast.
De meubels moeten morgen naar den ex
pediteur Wittmann gestuurd worden.
Zeker, mijnheer Bkrenfeld, riep Dores.
Hij moet ze voorloopig voor mij opbergen
Zeker, münheer Birenfeld.
En dan heb ik niets anders meer te doen
dan van jullie afscheid te nemen.
Plotseling voelde Heinrich, hoe de tranen hem
over het gezicht liepen, en schreiend leunde hfj
tegen den kalen muur. Ook Dores hield het niet
langer uit en schreiend vatte de brave ziel den
vertrekkende bij den arm; alsof hij hem wilde
terughouden.
Houdt op. Jongens, zei Barenfeld zacht, r
jullie maakt’ me week. Julllfe weet, hoe graag g
In de zaak ben ik geheel tot uw beschikking.
Een plotselinge stilte was ingetreden, die
Barenfeld gebruikte om zün servet op te vou
wen. Heinrich Pfalzdorf volgde onrustig iedere
beweging.
Spaar u liever uw geld, barstte de apothe
ker, die zün woede niet meer kon inhouden, uit.
De grap is langzamerhand oud geworden.
Over welke grap hebt u het?
Barenfeld was opgestaan en hield de leuning
van zijn, stoel met belde handen omklemd. Zijn
oogen fonkelden.
Wel. de grap met de „Witte Zwaan," die
u zoo vriendelijk was telkens weer aan mijn
adres te laten bezorgen. Verderen uitleg kan k
u helaas niet geven.
De.... Witte Zwaan?
U schijnt het zich liever niet te herinne
ren? Dat kan ik me levendig voorstellen.
tv moet u om onmiddellüke opheldering
vragen, meneer Friedrich.
U bedoelt zeker juist andersom: Ik u.
Meneer Friedrich, zei Bkrenfeld trillend
van
voor een herha-. uw
zoo eenvoudig dekt men hier zijn terugtocht
niet. U hebt mijn personeel opgestookt om op
een gegeven oogenbllk het werk neer te leggen:
u hebt me willen treiteren om 4e maken dat ik
een hekel aan de zaak kreeg en om die zonder
een cent vergoeding in handen te krijgen, hebt
u een liefdesverhouding met mijn dochter aan
geknoopt. Jawel, alleen daarom, schreeuwde hij.
Met mijn dochterl
Bevend en met onzekeren blik keek B&ren-
feld van den apotheker naar Lisa.
U vergist u, papa, zei het meisje koel en
alleen haar lippen trilden licht. Wat dit betreft
heeft men u in elk geval voorgelogen, want
meneer Bareneld en ik zijn elkaar altijd vol
komen onverschillig geweest. Verder wensch ik
u goeden nacht.
Bkrenfeld lachte grimmig en voordat Lisa de
kamer kon verlaten, stond hij naast den stoel
van den apotheker.
Den naam van den ellendeling die dat ge
zegd heeft! Vooruit, zijn naam!
De apotheker deinsde achteruit.
Maak voor den duivel dat u mijn huls uil-
komt, anders laat ik u er door mijn schoonzoon
uitgooien! Wijs hem den wég even, meneer Rose,
wijs hem de deur!
Met bevende ledematen trachtte de provlsoi
uit zijn stoel te komen. Ook mevrouw was bij
het woord „schoonzoon” verschrikt opgestaan
en Lisa bleef als aan den grond genageld midden
in de kamer staan.
U en uw schoonzoon” zijn allebei niet goed
De vreemdeling, die ons bezocht.
En reisde door ons land.
Vond hier het land zoo beautiful,
Zoo herrlich, zoo charmant!
Het strand, de duinen en de zee,
Zooals je die hier ziet,
Die vind je met een telescoop
Op heel de wereld niet!
De motens zijn zoo pittoresk,
De ophaalbrugjes fijn,
En dorpjes aan het IJselmeer,
Die typisch Hollandsch zijn.
Vooral de fietsen! niet zoo
Nu hier en daar slechts één,
Maar stalen paardjes overal,
De fiets is algemeen!
De grachten vond men very nice,
Romantisch en apart.
Ook oude stadjes stalen weer
Het vreemdelingen-hart!
De vreemdeling vond Neerland schoon;
Men zei of schreef voldaan
Een land, dflt zóó bekoorlijk is.
Trekt onweerstaanbaar aan!
Het centraal verslag van de arbeidsinspectie
bevat weer het relaas van zeven ongevallen met
doodelljken afloop, veroorzaakt door contact
met het laagspanningsnet.
Ter waarschuwing clteeren wij het volgende
(op blz. 171):
Een verpleegster in een groot ziekenhuis wilde
een bad nemen en daarbij tevens het haar was-
schen; zü nam een electrlschen haardroger mede
in de badkamer. Des avonds miste men haar en
bü onderzoek vond de geneesheer-dlrecteur haar
toen geheel onder water in de badkuip liggen.
Den haardroger, aangesloten op het 220 volt ge-
lükstroomnet door middel van een contactlamp-
houder, die in een boven het bad op circa 2.25
M. hoogte hangenden lamphouder was ge
schroefd, hield zij in de hand, stijf tegen het
lichaam aangedrukt.
De geneesheer-dlrecteur trok de contactstop
uit den contactlamphouder, waardoor de ver-,
binding van den haardroger met het net ver
broken werd. De verpleegster bleek te zijn over
leden.
De geneesheer-dlrecteur constateerde op de
rechterborst en den rechterbovenarm een viertal
door electriciteit veroorzaakte brandwonden.
Blijkbaar was de haardroger door een defect
uitwendig onder spanning gekomen. Bü onder
zoek van het apparaat bleek de verwarmings-
spiraal gebroken te zün. Hierdoor werd het
mogelük. dat de gebroken einden met de metalen
omhulling in aanraking konden komen, hetgeen
dan ook als de oorzaak van het ongeval moet
worden beschouwd.
verontwaardiging, u overrompelt mij met
insinuatie. Ik heb er geen schuld aan dat
deze gemeene laster in tegenwoordigheid van de
dames wordt behandeld.
Lisa was opgestaan en wilde de kamer uit
gaan.
Je blüft, snauwde haar vader.Ik be
veel.bet.
Zonder een spier te vertrekken ging Lisa weer
zitten.
Gemeene laster? hoonde de apotheker. O,
..Neemt u plaats,zei professor Didford za-
kelük, terwijl hü den juwelierszoon een stöel
toeschoof.
is Bellroy Junipr, is ’t niet?”
„Jawel, mijnheer.”
De professor nam Rudy scherp op. en sprak
met hem, alsof hij een schooljongen voor zich
hadl
„En u kwam hier, om mij diamanten ringen
te verkoopen."
„Jawel Sir Alma; ik heb slechts deze col
lectie meegebracht. Mocht er echter geen keus
bü zün, dan zal
ik u gaarne an
dere laten zien.”
„Heel goed.”
Waarom behan
delde hem deze
man ais eer. kind
en niet als za
ling te vreezen.
Ik vrees van wel!
Meneer Friedrich, zet Barenfeld geprik
keld, het is hier, geloof ik. niet de plaats om
over dergelijke dingen te dlscussieeren. Laten
we er niet meer over spreken.
Ik wensch er echter Juist nu over te spre
ken.
o -
In het laboratorium van den Parüschen in
genieur Eugen Carell, die zich bezig houdt met
de vervaardiging van electrische apparaten voor
geneeskundige doeleinden, heeft zich dezer da
gen een merkwaardig phantoom vertoond, dat
in vele kringen groot opzien heeft gebaard, te
meer omdat het verschijnsel op de gevoelige
plaats Is vastgelegd en dus niet valt te looche
nen.
Ingenieur Carell, zün 22-jarige zoon, verder
r.og een monteur, waren in den laten avond met
een experiment bezig, waarbü gebruik gemaakt
werd van eeh zeer hoogen electrlschen sterk
stroom. Deze stroom werd tusschen twee elec-
troden van een apparaat herhaaldelijk tot ont
lading gebracht en het heele verloop 'Ier con
trole door een loopende film van een in het
laboratorium opgestelde camera opgenomen.
Het experiment werd vüfmaal herhaald in een
ruimte, die slechts'weinig verlicht was en steeds
werd bü de ontlading het laboratorium in een
fel licht gezet.
Plotseling gebeurde er jets onverwachts. De
ontlading geschiedde gewoon, maar de vonk,
die van .de eene electrode naar de andere was
overgesprongen, verdween niet onmiddellük.
maar vormde zich tot een menschenhoofd, zoo
duldelük, dat de drie mannen van - ontzetting
begonnen te schreeuwen. Het phenomeen zal
ongeveer een halve minuut geduurd hebben.
Carell, ofschoon er van overtuigd, dat het ver
schijnsel op de film was vastgelegd, herhaalde
uit nieuwsgierigheid nogmaals het experiment,
echter zonder resultaat. Eerst bü den derden
keer vertoonde zich weer het electrische hoofd,
rnaar de verschüning duurde nu korter. Verdere
pogingen mislukten. Op de film was na de ont
wikkeling het phantoom d uldelük te zien.
(Nadruk verboden)
een bombastisch lied.
van Körner meer door patriottische
sen dan door poëzie-beoordeelaars
wordt.
Nauwe lijk was dit gedic’it geschreven, of het
gevecht begon, dat een einde aan zün leven
zou maken. Op 26 Augustus 1813 trof hem de
vüandelüke kogel. Zün kameraden begroeven
den gevallen dichter onder een elk in de na-
HIIIIHIIIIIHIIIIIIIIIilliltiiuiiiHiiiiiiiiinnfi
\De zicht-
kenman. dacht Bellroy Junior, doch hü werd
opgeschrikt door de vraag van den professor,
of hü al lang in diamanten handelde.
.Binds ik van de universtteit thuis kwam.”
was Rudy's antwoord. „Ik stam af van een
zeer oude Juwellersfamille. Maar ik meende,
dat u mü voor de keuze van een ring liet ko
men; kunt u me zeggen, of u reeds keus ge
maakt hebt?”
Sir Alma gesticuleerde druk met z’n armen.
„Neen, ik vrees van niet, ik heb slechts één
verzoek en dat is of u mü nog eens een ander
sortiment zoudt willen bezorgen?”
„Natuurlük!” antwoordde Rudy
„Geeft u me deze ringen dan
terug.”
Sir Alma overhandigde Rudy de doos en deze
verliet de kamer. Nog geen minuut later storm
de hü weer de kamer van den geleerde binnen
en riep: .M’n ringen, waar zün ze? Hier is
oplichting in 't spelf”
Opeens liep hü haastig naar een der ven
sters en keek naar de straat.
„Waar is de secretaresse van lady Balcom-
by? Waar is haar wagen?”-
Slr Alma keek verwonderd naar den opge
wonden jongen man, die maar doorschreeuwde.
„Het is voor meer dan 20 000 pond aan ju-
weelen! Als het een grap is, zeg het me dan
professor, anders moet ik Scotland-Yard waar
schuwen.”
Gejaagd liejT Sir Alma naar z’n telefoontoe
stel en vroeg een nummer aan.
„Ja, hallo, ik wensch lady Balcomby direct te
spreken, het is van dringenden aard....”
„O, is u daar, lady? U spreekt met professor
Didford. Hebt u uw zoon vanmorgen naar mü
toegestuurd? Neen, zegt u? Uw secretaresse ook
niet? Dank u. U excuseert me zeker wel."
Hü hing den ontvanger weer op het toestel
eh wendde zich tot Rudy.
„Bellroy, de vrouw die hier was. gaf me geen
ringen Ze overhandigde mü slechts een ledige
doos. Ze vertelde me dat u lady Balcomby’»
zoon was, die aan waanvoorstellingen leed en
dacht de juwelier Bellroy te zün. Daar ik spe
cialist ben in zielsziekten, verzocht ze mü een
vluchtig onderzoek te willen Instellen naar uw
ziekte. Ze zei me ook, dat daarbü de Juweelen-
doos voor mü van groot belang zou zün. Dit
zün de feiten, münheer. U kunt zich dus gerust
onmiddellük tot Scotland-Yard wenden."
Ongeveer tezelfder tüd zat Diny Farmham op
de punt der tafel, in een der gemeubileerde ka
mers van een flat in Locksey-park, met glim
men Pirn" te keuvelen.
„Hoe kwam je op het idee?" vroeg hü-
„Wel, lady Balcomby’s zoon is naar t bui
tenland gegaan, maar vóór hü vertrok, hoorde
ik dat z’n moeder hem verzocht professor Dld-
fort te raadplegen. Welnu, ik ging in zün
plaats, en vertelde den geleerde, dat ik een pa
tiënt had die aan waandenkbeelden leed en
zich verbeeldde Rudy Bellroy te zün. Ik ging
het eerst binnen en stelde Bellroy Junior voor
als den zoon van lady Balcomby.
De rest liep ais gesmeerd. Maar waar zullen
we nu met den buit heengaan?"
„Laten we in Londen blüven, dat is het vei
ligst.”
Drie weken later was detective Pace in ge
sprek met z’n chef op het bureau van Scot
land Yard.
Nog iets gehoord in die oplichtingsaffaire^B
Ruffstreet, Pace?”
„Neen, zoo goed als niets en misschien
ook wél iels „Slimme Pim u kent hem
gaat deze week trouwen. Z n aanstaande
is voor ons een onbekende. Maar tóch ne^M'
op den trouwdag van den jongen Bellro^H
naar ’t stadhuis. Ik zou me sterk vergissJB
we dien dag geen goede kans maakten.”
der trok, zong Kömer luider en luider, tot
eindelük de verdieping kwam, nadat hü bü een
verraderlüken overval tüdens een yt
stamt zwaar gewond werd. Te mid<
pünen dichtte hü:
DieWunde brennt, die bleichen Lippen beben
Ich fühl’a an meins Herzen n*»tterm Schlage,
Zeker, münheer Friedrich. Dien man kun
Je overal voor gebruiken.
Hm.... zoo.... U zorgt er voor, dat u se
door fooien erg bruikbaar maakt, nietwaar?
Konrad Birenfeld keek zün chef over de ta
fel aan. Door fooien?.... Dat is bü Dores
niet noodig.
Maar u kunt toch niet ontkennen dat u
Dores op een keer een daalder hebt gegeven?
Of was daar een bijzondere aanleiding voor?
Ik weet het Biet; misschien had hü iets heel
belangrijks gedaan dat goed betaald.moest wor
den?
Konrad Barenfeld was, toen meneer Frie
drich het over een „büzondere aanleiding” had,
vuurrood geworden. Bliksemsnel had hü r»aar
Lisa gekeken, die zwügend en met licht-samen-
getrokken wenkbrauwen op haar bord staarde,
alsof haar gedachten elders vertoefden. Toen
drong hü ach tot een luchtigen toon en ant
woordde lachend:
Dores is een domoor, om er zooveel opnei
van te maken dat ik een half Jaar geleden eens
in een büronder opgewekte bui was. Op die
In hü rich verloofde met Antonie Adamberger rie niet in, waarom ik eigenlük
dat ding in de hoogte moet houden,
wüs. zei ze met diepe minachting. Het is een
walgeTüke comedie.
Op 't zelfde oogenbllk voelde de provisor een
brandende pün op zün linkerwang en hü tui
melde achterover.
Judas, Je verdiende loon!
En gevolgd door Pfalzdorf ging B&renfeld, *t
hoofd omhoog, de kamer uit.
Het was alsof de anderen door,den bliksem
waren getroffen.
De apotheker had rich zün triomf heel anders
voorgesteld. Meneer Rose kwam het eerst weer
tot zichzelf.
Voor dien slag, stotterde hü, »1 de kerel
betalen. Dat kost hem minstens vüftlg mark.
Wacht u maar eens af, zei Lisa, den laste
raar spottend aanziend en ze stapte hem voor
bij naar de deur. Wacht u maar eens af; mis
schien maakt meneer Barenfeld er wel een
rond getal van!
Met een smak liet ze de deur achter rich In
het slot vallen.
Konrad Barenfeld was zonder een woord met
Heinrich te wisselen, de binnenplaats overge
stoken, om dadelük naar zün kamer te gaan.
Dores stond voor de deur en wenkte zün vriend
Pfalzdorf; hü had het spektakel boven gehoord
en zich op het laatste oordeel voorbereid. Hein
rich gaf hem een teeken om hem te volgen en
Dores stapte met een bedrukt gericht achter
hem aan.
Konrad BSrenfeld nam van de aanwezigheid
van de twee anderen nauwelüks notitie. Hü
haalde rijn koffer te voorachijn en begon te
Diny?"
„Slimme Pim”, gekleed In nauwpas-
send wandelcostuum, de gele handschoenen
stüf in de rechterhand gekneld,-stond voor de
etalage van Bellroy en Zoon, Juweliers in Ruff-
street, toen hü deze vraag ^stelde.
„Wat bedoel je Pim?” vroeg de jonge dame
die hem vergezelde.
„Nou. dat is duidelük genoeg! Wanneer
iemand ons büv. morgen die ringen bracht,
dan waren we uit den brand en konden we
trouwen!"
Diny’s volle, róode lippen persten zich samen.
„Wat bazel je toch, Pim?" hernam ze ver
baasd.
„Nu, de oude Bellroy ia op reis en z’n Jong
ste zoon Rudy heeft het beheer over de zaak.
En daar Rudy graag een lief gezichtje ziet,
kon jü, met je aardige verschüning, gerust den
winkel binnengaan. Ik ben er zeker van dat hü
je op zou merken. -Dat kon de eerste stap in
de goede richting zün.”
Diny zei niets, maar stparde nadenkend voor
zich uit als ienfónd, die niet begrüpt.
Maar „Slimme Pim” ging voort: „Als kamer
meisje van lady Balcomby heb,Je volop de ge
legenheid gehad, de manieren van den be
schaafden stand af te kijken. Hiermee wil ik
natuurlük niet beweren, dat Je je zelf als een
aristocrate voor zou kunnen doen, maar als
iemands particuliere secretaresse, zal dit voor
jou niet zoobezwaarlük zün, vind ik."
„Ja. die mogelükheid bestaat?’ lachte ze en
stak haar arm door den zünen.
„En zün er nog büzondere
noodig?”
„Neen, een taxi en een goed zittend mantel
pakje zün voldoende."
„Goed, dan kunnen, we tot den aanval over
gaan.
Den volgenden mórgen, omstreeks half twaalf,
stopte een donkerblauwe .Buick" voor den in
gang der juwelierszaak Bellroy h Zoon in
Ruffstreet. Een slanke jonge dame stapte uit
en liep, na even de etalage bekeken te hebben,
met groot air den winkel binnen.
De jonge Bellroy haastte zich haar te be
dienen en zei met een lichte buiging: „Goeden
morgen juffrouw." -
„Goeden morgen.” deed het meisje vriende
lük. „ik kom namens professor Sir Alma Did
ford, den psychiater, die u zeker wel bé
kend is.”
„Zeker dame, de naam is mü heel goed be
kend. Waarmee kan ik u van dienst zün?”
„Sir Alma wenschte een cadeautje voor den
verjaardag van z’n zuster. Z’n keus is daarbü
op een diamanten ring gevallen. U begrüpt
eqhter, dat hü keen gelegenheid heeft om te
winkelen, zoodat
„Ik begrüp het al; de professor wil zeker een
zlchtzending ontvangen?”
„Juist, münheer. Maar zou u misschien ge
legenheid hebben, nu direct met mü naar Har-
ley-street te rüden? Dan zou de professor on-
middellük keus kunnen maken.”
„Zeer zeker gaat dat dame, uw wagen staat,
naar ik meen, voor de deur.”
„Ja
„Nu een andere vraag: welke collectie moet
ik meenemen?”
,Als het niet te veel gevergd Is. rou ik de
ringen die in 't front der etalage staan, gaar
ne even wat meer van dlchtbü beküken."
„Uitstekend, tot uw dienst.”
Diny’s oogen gleden over de prachtige rin
gen. en taxeerden ze in gedachten.
„Deze serie dan maar,” j/ei ze, terwijl ze
Rudy met haar liefsten glimlach aankeek.
Spoedig waren de ringen in een doos gelegd
en reden Diny en de jonge Bellroy met den
wagen weg.
Voor een woning in Harley-street stopten ze;
de deur werd „door een deftig gegalonneerden
huisknecht geopend.
„Secretaresse van lady Balcomby,” zei Diny
gewichtig.
Ze werden in een groote wachtkamer met
twee deuren binnengelaten. Nauwelüks was de
bediende verdwenen of Diny wendde rich tot
Bellroy met de vraag: „Wilt u mü toestaan de
ringen aan Sir Alma te laten zien? Zoodra hü
keus gemaakt heeft, kan hü met u de betaling
regelen.’!
De andere deur werd geopend en de profes
sor wierp een blik .om den hoek van de deur.
Rudy-Bellroy herkende hem direct van de por
tretten der nieuwsbladen en geïllustreerde tüd-
schriften Haastig duwde hü het meisje de doos
in de hand en zag haar door de openslaande
deur binnengaan.
Na eenlge minuten werd de deur echter weer
geopend.
„Komt u binnen, münheer Bellroy."
Rudy stapte naar binnen en zag dat de doos
ik je mag. We zullen elkaar heusch wel onder
betere omstandigheden terug rien. Laten we
kort maken, dat die lui daar niet kunnen zeg-®
gen: Bkrenfeld heeft hullend den aftocht ge-®
blazen. Ik m&g niet sentimenteel worden.
Eenlge malen liep hü de kamer op en neerj
en ging toen op Dores toe.
*t Ga je goed, Dores. Meneer Pfalzdorf
weet mün adres; als je mü noodig mocht heb«
ben. En groet Jette van mü-
(Wordt vervolgd).
Maar hü werd gered. Vrienden hadden hem
met gevaar voor eigen leven verbotsen gehou
den en toen hü weder genezen .was, keerde hü
terug naar zün troep, die in de nabüheid van
Hamburg lag. Kort daarna kreeg hü opdracht
om in een bosch tusschen Schwerin en Gade
busch een proviandkolonne te overvallen -en op
deze plaats was het. dat hü zün „Zwaardlted”
dichtte, een lied, dat iedere Duitsche jongen
van buiten kent:
dood was noch in de geschiedenis der
Duitsche literatuur, noch in die van het Duit-
Bche volk een gewichtige gebeurtenis. maar
toch zal het land van Hitler zün dood her
denken, omdat in dezen jongen onstuimigen
romanticus een type heenging, .dat niet alleen
voor dien tüd maar ook voor het huidige
Duitschland teekenend is.
Dat Körner een dichter was. schünt steeds
Van minder belang geweest te zün. dan dat hü
een dichter Was van bruisende strüdllederen.
Als zoodanig werd hü in zün tüd yereerd en
als zoodanig is hü gestorven en als zoodanig
Wordt hü op dit oogenbllk vereerd, méér door
de Duitsche jeugd dan door de Duitsche kunste
naars. r
Zün dood op het slagveld, gevolg van een
Vüandelijken kogel, ging onmiddellük vooraf
door een gedicht, dat 'hü zwaargewond op-
schreef, en wie zoo voor het vaderland sterft,
mag tot op den huldigen dag op eer en dank
baarheid rekenen.
Het is overigens moeilük uit te maken, of
Kömer meer soldaat was dan poëet, al moet
erkend worden, dat zün liederen beven van op
rechte vaderlandsliefde. Q
Op 23 September in 1791 geboren, genoot
Theodor Kömer. dank zü de verlichte op
vattingen van zün vader, een uitstekende op
voeding. Reeds vroeg voelde hü roeping voor
het dichterschap en dit gevoelen werd niet
weinig aangewakkerd door het feit, dat Schiller,
die zün vaders intieme vriend was, dagelüks
in den huize Kömer vertoefde. Behalve de pen
hanteerde hü ook de viool en de guitaar.
Op zeventien jarigen leef tüd verliet hü zijn
vaderstad Dresden en vertrok naar de Berg-
academie in Freiberg, waar hü het leven der
bergbewoners leerde kennen en niet verzuimde
dit In felle, romantische kleuren te schilderen.
Reeds toen dichtte hü sonnetten, die voor-
namelük religieus getint waren. Tot voltooiing
van zün wetenschappelüke opleiding bezocht,
hü daarna Leipzig en Berlün, om eindelük in
Karlsbad terecht te komen tot herstel van zün
geknakte gezondheid. In 1811 ging hü naar
Weenen, waar hü de dichters Wilhelm von
Humboldt en Friedrich von Schlegel leerde
kennen, die een grooten Invloed op zün dich-
terlüke vorming hebben uitgeoefend. Hü schreef
een reeks drama’s die een ongekend succes
hadden en die hem de aanstelling tot hof-
theaterdichter verzekerden. Vooral het drama
„Zriny” met zün feilen patriottischen inslag,
dat den strüd van een Hongaarsche vesting
tegen de Turken In beeld bracht, maakte heen
beroemd, waartoe nfet weinig het feit bijdroeg,
dat hü dit stuk in minder dan vier weken
schreef.
Reeds In dit tooneelstuk ontpopte Kömer
rich dus als de vurige patriot en hü rou dit nog
vaak doen. o. a. in zün kort daarop volgend
gedicht over den slag bü Aspem. dat hem een
bekroning van den aartshertog Karei be
zorgde. Dit geschiedde in 1813, het jaar waar
in hetzelfde graf rusten thans ook de
blüfselen van Kömer's vader en zuster.
Afgezien van de werkelüke waarde van zün
dichtwerken, mag men vastst 'Jen, dat géén
dichter in Duitschland zooveel geestdrift onder
de jeugd heeft verwekt als deze laaiende
oorlogspoëet, wiens dood heden' wordt her
dacht.
26
Heb Je nu al gesloten, Engelbert? vroeg
mevrouw Friedrich aan haar man.
Zooals je riet, was het antwoord en me
vrouw zweeg.
Max en Moritz moeten vanavond In de keu
ken eten, decreteerde de huistyran en de jon-
geus lieten zich dit bevel dat hun perspectieven
Van zelden genoten vrijheden opende, geen twee
maal zeggen; met hun borden In de handen gin
gen ze grijnzend heen.
Mevrouw Friedrich keek angstig en vol span- - - niet
tiing naar haar man. die met een elgenaardlgen ^manier hoeft hü werkelük niet
blik münheer Rose de sleutels overhandigde. Zü
voelde bü Intuïtie dat er iets ging gebeuren.
Het wegsturen van de kinderen was al een on-
bedriegehjk voorteekén.
Zü had zich niet vérgist.
Nu, meneer Barenfeld, begon de apothe
ker na eenlge oogen blikken, smakkend, is u
over het personeel tevreden, over Dores MJvoor-
beeldt
'i.
Volgens de cüferg van het Ministerie van
Blnnenlandsche Zaken, ts het aantal vacantie-
bezoekers aan Groot-Brittannië in J uli met 19.3
gestegen In vergelüking met dezelfde pe
riode van het vorige Jaar. Deze cüfers hebben
alieën betrekking op de bezoekers uit Euro-
peesche landen. J3e voornaamste plaats neemt
Frankrük in met 9.936 bezoekers, hetgeen 2.472
meer is dan het vorige jaar. Nederland neemt
de tweede plaats in met een stüging van 842
bezoekers en een totaal van 4.107. Op de derde
plaats komt Duitschland met een .vermeerdering
van 472 tot in totaal 4.775.
Het totaal aantal bezoekers, met inbegrip van
Amerika, bedroeg in dé maand Juli 41.958, het
geen 349 meer is dan in 1932. Dat dit totaal
niet veel grooter is, vindt zün oorzaak in het
feit, dat het aantal reizigers uit Amerika is ver
minderd met 4 342 tot 12.640.
Ondej- tjeie cüfers zün niet begrepen bezoekers
van een enkelen dag zonder paspoort.
.7 JSJSe,
