H
Een oorlogsdichter herdacht
van den dag
Het uitgelezen middel
voor de verzorging van Uw gezin, Uw personeel,
een polis van
Levensverzekering, Pensioenverzekerlng
ERK
DE APOTHEEK
DE WITTE ZWAAN
TYPISCH
theodor Körner
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Het merk ROBINSON staat op iedere
zool. Let daar op
Soldaat of poëet?
Theodor Körner
Pas op in het bad
-
Een kapitaal in een
vioolkist
Meer toeristen in
Engeland
Een electrisch men-
schenhoofd
Geen electrhche apparaten
gebruiken
Op 26 Augustus 1813 sneuvelde
de geestdriftige dichter
by Gadebusch
of Lijfrente der
LEVENSVERZEKERING-MAATSCHAPPIJ
NASSAUSINGEL 3 TE NIJM-EGE-N
Bijkantoor Juliana van Stolberglaan 42, den Haag
Correspondente voor UTRECHT: Mejuffr. NELLY RUYS, Boothstraat 19
\De zicht-
zending i
BS NAAR HET DUITSCH
Bil VAN RUDOLF HERZOG gg
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
F'
imiiwiiniiiiiiinnfis
Vater, ich rufe dich
die
maar
den
schaafden
(Nadruk verboden)
nmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiitiiiiiiiHiiiiiiiiiimiiiiiiiiiNiiin
u
weken
Hij verliet
Uw elfen ouden dag Is
,Jk ben heelemaal niet moe, maak
Je maar niet ongerust," zeide Robbie.
(Maandagavond vervolg).
„Ik zie niet in, waarom ik eigenlijk
dat ding In de hoogte moet houden,
vind je ook niet, Topey," fluisterde hij.
„Neen, dat begrijp Ik ook niet,” set
tle Topey, „want het is net zoo goed
voor jbu warm als voor Ivy."
„Je houdt den Uk heel goed over
me, maar ik ben bang, dat je ver
moeid zult zijn.”
is, Robbie,” zei Ivy, zonder achterom
te kijken.
Ivy vond de zon zoo brandend heet,
dat zij Robbie vroeg voor haar een
grooten palmtak over haar te houden,
terwijl zij een boek las. Doch Robbie
werd al spoedig vermoeid en Uet den
tak wat te veel op het hoofd van Ivy
zakken.
De
vesir
DleWunde brennt, die blelchen Lippen beben
Ich fUhl's an meins Herzen matterm Schlage,
k staat op, de strijd breekt los;
nog de handen laf* In den schoot?
dat evenals de meeste
vechtjas-
bewonderd
2000 Mark had geïncasseerd. Doch geld hadden
de ..musici" niet bij zich. Een In den coupé In
gesteld onderzoek bleef zonder resultaat. Toen
werden de vioolkisten nog eens grondig onder
zocht en tusschen de bekleedlng bleken de 4000
Mark verborgen. De reizigers werden aangehou
den, naar het hoofdbureau van politie overge
bracht, de violen en marken In beslag genomen.
Maar wat ook typisch Hollandsch is
En daarom consequent:
Dat menig Nederlander toch
Zijn eigen land niet kent!
MARTIN BERDEN
Die typisch Hollandsch zijn.
-1 de fietsen! niet zoo
Nu hier en daar slechte één,
Maar stalen paard jes overal,
De fiets is algemeen!
Du Schwert an melner Linken
Was soil dein heitres Blinken
Du schóne Elsenbraut
(ingezonden Mededeellng)
Robbie en Topsy zagen eindelijk
Benjamin komen en Robbie gaf den
palmtak aan den baviaan, die hem
boven het hoofd yan Ivy h|pld.
„Ik voel dat het nu veel frisscher
Op het allerlaatste moment stapten twee rei
zigers op het hoofdstation te Aken in den D.-
treln naar België. De heeren droegen ieder een
vioolkist. Ze werden door hun opvallende hou
ding door beambten aangehouden. Uit hun pas
sen bleek, dat elk hunner op een Dultsche Bank
UIIUNIIIIIIIIIIIIIIWIII
Volgens de cijfers van het Ministerie van
Blnnenlandsche Zaken, Is het aantal vacantle-
bezoekers aan Groot-Brittannlë In J uil met 19.3
gestegen In vergelijking met dezelfde pe
riode van het vorige jaar. Deze cijfers hebben
alleen betrekking op de bezoekers uit Euro-
peesche landen. De voornaamste plaats neemt
Frankrijk In met 9.936 bezoekers, hetgeen 2.472
meer is dan het vorige Jaar Nederland neemt
de tweede plaats in met een stijging van 842
bezoekers en een totaal van 4.107. Op de derde
plaats komt Dultschland met een vermeerdering
van 472 tot in totaal 4.775.
Het totaal aantal bezoekers, met inbegrip van
Amerika, bedroeg in de maand Juli 41.958. het
geen 349 meer Is dan in 1932. Dat dit totaal
niet veel grooter Is, vindt zijn oorzaak In het
feit, dat het aantal reizigers uit Amerika is ver
minderd met 4.342 tot 12.640.
Onder deze cijfers zijn niet begrepen bezoekers
van een enkelen dag zonder paspoort.
bij zijn, dan zal
Ik u gaarne an
dere laten zien."
„Heel goed
Waarom behan
delde hem deze
man als een kind
en niet als za-
een bombastisch lied,
van Körner meer door patriottische
sen dan door poëzie-beoordeelaars
wordt.
Nauwelük was dit gedicht geschreven, of het
gevecht begon, dat een einde aan zijn leven
zou maken. Op 26 Air Justus 1813 trof hem de
vijandelijke kogel Zijn kameraden begroeven
den gevallen dichter onder een elk in de na
pakken. Zwijgend hielpen zijn getrouwen hem.
Stuk voor stuk verdween de inventaris In een
grooten leeren koffer en na een uur van Inge
spannen arbeid waren In de kleine kamer al
leen nog maar de meubels. Barenfeld sloot het
deksel en Dores trok uit alle mcttit de riemen
vast.
De meubels moeten morgen naar den ex
pediteur Wittmann gestuurd worden.
Zeker, mijnheer BArenfeld, riep Dores.
HIJ moet ze voorloopig voor mij opbergen.
Zeker, mijnheerjüirenfeld.
En dan heb fit niets anders meer te doen
dan van jullie afscheid te nemen.
Plotseling voelde Heinrich, hoe de tranen hem
over het gezicht liepen, en schreiend leunde hjj
tegen den kalen muur. Ook Dores hield het niet
langer uit en schreiend vatte de brave ziel den
vertrekkende bij den ann; alsof hij hem wilde
terughouden.
Houdt op, jongens, zei Bkrenfeld zacht,
Jullie maakt me week. Jullie weet, hoe graag
Ik je mag. We zullen elkaar beusch wel onder
betere omstandigheden terug zien. Laten we X
kort maken, dat die lui daar niet kunnen neg
gen: Barenfeld heeft hullend den aftocht ge
blazen. Ik mkg niet sentimenteel worden.
Eenlge malen liep hü de kamer op en neer
en ging toen op Dores toe.
X Oa je goed, Dores. Meneer Pfalzdorf
weet mijn adres; als je mij noodlg mocht heb
ben. En groet Jette van mij.
(Wordt vervolgd).
Zeker, mijnheer Friedrich. Dien man kun
je overal voor gebruiken.
Hm.... zoo.... U zorgt er voor, dat u ze
door fooien erg bruikbaar maakt, nietwaar?
Konrad Barenfeld keek zijn chef over de ta
fel aan. Door fooien?.... Dat is by Dores
niet noodlg.
Maar u kunt toch niet ontkennen dat u
Dores op een keer een daalder hebt gegeven?
Of was daar een bijzondere aanleiding voor?
Ik weet het niet; misschien had hij iets heel
belangrijks gedaan dat goed betaald moest wor
den?
Konrad BArenfeld was, toen meneer Frie
drich het over een „bijzondere aanleiding" had,
vuurrood geworden. Bliksemsnel had hij naar
Lisa gekeken,-die zwijgend en met llcht-samen-
getrokken wenkbrauwen op haar bord staarde,
alsof haar gedachten elders vertoefden. Toen
drong hij zich tot een tuchtigen toon en ant
woordde lachend:
Dores is een domoor, om er zooveel ophef
van te maken dat ik een half jaar geleden eens
in een bijzonder opgewekte bul was. Op die
manier hoeft hij werkelijk niet voor een herha
ling te vreezen.
Ik vrees van wel!
Meneer Friedrich, zei B&renfeld geprik
keld. het is hier, geloof Ik, niet de plaats om
over dergelijke dingen te dlscussleeren. Laten
we er niet meer over spreken.
Ik wensch er echter juist nu over te spré
ken.
Staat n mü dan toe dat ik mij terugtrek.
In het laboratorium van den Parüschen In
genieur Eugen Carell, die zich bezig houdt met
de vervaardiging van electrische apparaten voor
geneeskundige doeleinden, heeft zich dezer da
gen een merkwaardig phantoom vertoond, dat
in vele kringen groot opzien heeft gebaard, te
meer omdat het verschijnsel op de gevoelige
plaats is vastgelegd en dus niet valt te looche
nen.
Ingenieur Carell, zijn 22-jarige zoon, verder
r.og een monteur, waren in den laten avond met
een experiment bezig, waarbij gebruik gemaakt
werd van een zeer hoogen electrischen sterk
stroom. Deze stroom werd tusschen twee elec-
troden van een apparaat herhaaldelijk tot ont
lading gebracht en het heels verloop ter con
trole door een loopende film van een In het
laboratorium opgestelde camerp opgenomen.
Het experiment werd vijfmaal herhaald in een
ruimte, die slechts weinig verlicht was en steeds
werd bij de ontlading het laboratorium In een
fel licht gezet.
Plotseling gebeurde er iets onverwachts. De
ontlading geschiedde gewoon, maar de vonk,
die van de eene electrode naar de andere was
overgesprongen, verdween niet onmlddeUUk,
maar vormde zich tot een menschenhoofd, zoo
duidelijk, dat de drie mannen van ontzetting
begonnen te schreeuwen. Het phenomeen zal
ongeveer een halve minuut geduurd hebben.
Carell, ofschoon er van overtuigd, dat het ver
schijnsel op de film was vastgelegd, herhaalde
uit nieuwsgierigheid nogmaals het experiment,
echter zonder resultaat. Eerst bij den derden
keer vertoonde zich weer het electrische hoofd,
maar de verschijning duurde nu korter. Verdere
pogingen mislukten. Op de film was na de ont
wikkeling het phantnom dtfldefljk teztew.
Hier steh’ Ich an den Marken melner Tage,
Oott, wie du wlllst, dlr hab’lch mlch ergeben.
In de zaak ben Ik geheel tot uw beschikking.
Een plotselinge stilte was Ingetreden, die
Birenfeld gebruikte om zijn servet op te vou
wen. Heinrich Pfalzdorf volgde onrustig Iedere
beweging.
Spaar u liever uw geld, barstte de apothe
ker. die zijn woede niet meer kon inhouden, uit.
De grap Is langzamerhand oud geworden.
Over welke grap hebt u het?
B&renfeld was opgestaan en hield de leuning
van zijn stoel met belde handen omklemd. Zijn
oogen fonkelden.
Wel, de grap met de „Witte Zwaan,” die
u zoo vriendelijk was telkens weer aan mijn
adres te laten bezorgen. Verderen uitleg kan k
u helaas niet geven.
De.Witte Zwaan?
U schijnt het zich liever niet te herinne
ren? Dat kan ik me levendig voorstellen.
Ik moet u om onmlddellijke ofiheldering
vragen, meneer Friedrich.
U bedoelt zeker juist andersom: Ik u.
Meneer Friedrich, zei B&enfeld trillend
van verontwaardiging, u overrompelt mij met
uw Insinuatie. Ik heb er geen schuld aan dat
deze gemeene lagter in tegenwoordigheid van de
danles wordt behandeld.
Lisa was opgestaan en wilde de kamer uit
gaan.
Je blijft, snauwde haar vader.Ik be
veel het.
Zonder een spier te vertrekken ging Lisa weer
Zitten.
Gemeene laster? hoonde de apotheker. O,
Het centraal verslag van de arbeidsinspectie
bevat weer het relaas van zeven ongevallen met
doodelijken afloop, veroorzaakt door contact
met het laag spannlngsnet.
Ter waarschuwing clteeren wij het volgende
(op blz. 171)7
Een verpleegster in een groot ziekenhuis wilde
een bad nemen en daarbij tevens het haar was-
schen; zij nam een electrischen haardroger mede
In de badkamer. Des avonds miste men haar en
bij 'onderzoek vond de geneesheer-dlrecteur haar
toen geheel onder water In de badkuip liggen.
Den haardroger, aangesloten op het 220 volt ge-
lijkstroomnet door middel van een contactlamp-
houder, die In een boven het bad op circa 2.25
M. hoogte hangenden lamphouder was ge
schroefd, hield zij in de hand, stijf tegen het
lichaam aangedrukt.
De geneesheer-dlrecteur trok de contactstop
uit den contactlamphouder, waardoor de ver
binding van den haardroger met het net ver
broken werd. De verpleegster bleek te zijn over
leden.
De geneesheer-dlrecteur constateerde op de
rechterborst en den rechterbovenarm een viertal
door electrlcltelt veroorzaakte brandwonden.
Blijkbaar was de haardroger door een defect
uitwendig onder spanning gekomen. Bij onder
zoek van het apparaat bleek de verwannlngs-
spiraal gebroken te zijn. Hierdoor werd het
mogelijk, dat de gebroken einden met de metalen
omhulling in aanraking konden komen, hetgeen
dan ook als de oorzaak van het ongeval moet
worden beschouwd.
zoo eenvoudig dekt men hier zijn terugtocht
niet U hebt mijn personeel opgestookt om op
een gegeven oogenblik het werk neer te leggen;
u hebt me willen treiteren om te maken dat Ik
een hekel aan de zaak kreeg en om die zonder
een cent vergoeding In handen te krijgen, hebt
u een liefdesverhouding met mijn dochter aan
geknoopt. Jawel, alleen daarom, schreeuwde hij.
Met mijn dochter!
Bevend en met onzekeren blik keek Bkren-
feld van den apotheker naar Lisa. t
U vergist u? papa, zei het meisje koel en
alleen haar lippen trilden, licht. Wat dit betreft
heeft men u fh elk geval voorgelogen, want
meneer B&reneld en Ik zijn elkaar altijd vol
komen onverschillig geweest. Verder wensch ik
u goeden nacht.
b&renfeld lachte grimmig en voordat Lisa de
kamer kon verlaten, stond hij naast den stoel
van den apotheker.
Den naam van den ellendeling die dat ge
zegd heeft! Vooruit, zijn naam!
De apotheker deinsde achteruit.
Maak voor den duivel dat u mijn huls uit
komt, anders laat ik u er door mijn schoonzoon
uitgooien! Wijs hem den weg even, meneer Rose,
wijs hem de deur!
Met bevende ledematen trachtte de provisor
uit zijn stoel te komen. Ook mevrouw was bij
het woord .schoonzoon” verschrikt opgestaan
en Lisa bleef als aan den grond genageld midden
in de kamer staan.
U en uw „schoonzoon” zijn allebei niet goed
bijheld van het dorp Wöbbelin. Op zijn zerk
werden eenlge regels gebeiteld van zijn lied
„Gebed tijdens den slag", later door Schumann
op muziek gezet.
zakelijk,
maar weer
at denk Je van deze diamanten ringen, in handen van Sir Alma was, terwijl hij tevens
een vriéndelijk knikje van Dlny opving, die
naar de wachtkamer terugkeerde.
..Neemt u plaats," zei ^rofgssor Didford za-
kelijk. terwijl hij den Juwelierszoon een stoel
toeschoof.
„U is Bellroy Junior, is X niet?"
„Jawel, mijnheer.”
De professor nam Rudy scherp op, en sprak
waar-
:h verloofde met Antonie Adamberger
)arin de oproep van het vaderland otn
scores van vrijwilligers te vormen door
sn Sen dorpen dreunde. Hij verliet zijn
e e^n zijn positie, stelde zich geestdriftig
t wan het vaderland en met overtuiging
Het i
Wie lei
x>te vrijheidsstrijd tegen den tyran en
:er van het Dultsche volk. Napoleon,
laaide In al zijn felheid op. Körner zou, de
dichter van dezen strijd worden. Hij verliet
Weenen, ging naar Breslau en stelde zich onder
bevel van den befaamden majoor von LUtzow.
die in zijn gedicht «en zoo belangrijke rol zou
spelen. Met groote plechtigheid geschiedde de
eedaflegging In de kerk en zonder dralen
dichtte Körner zijn lied op deze gebeurtenis.
Geen gevecht, geen heldenfeit kon plaats heb
ben. of de jonge dichter greep in de snaren. Hij
werd In waarheid een gelegenheidsdichter van
den oorlog.
LUtzow trok met zijn jagers over Dresden
haar Leipzig, waar het beroemde lied „LUtzows
wilde Jagd" tot stand kwam, een gedicht, dat
meer otn de wilde en holle frazen, dan om zijn
dichterlijkheid beroemd werd. Daarna trok men
Verder naar het Noorden, waar het corps van
LUtzow den vuurdoop zou ontvangen, dien
Körner, 'Inmiddels luitenant geworden, ver-
eeuwigde In zijn bekende lied „Bondslied voor den
slag". En naarmate het zegevierende corps ver
der trok, zong Körner luider en luider, tot
eindelijk de verdieping kwam, nadat hij bij een
verraderlijken overval tijdens een wapenstil
stand zwaar gewond werd. Te midden van zijn
Pijnen dichtte hij:
De vreemdeling, die ons bezocht,
En reisde door ons land,
Vond hier het land zoo beautiful,
Zoo herrltch, zoo charmant!
Het strand, de duinen en de zee,
Zooals je die hier ziet.
Die vind je met een telescoop
Op heel de wereld niet!
rfeesor Did-
zijn
deerde, dat Ik een pa
tiënt had die aan waandenkbeelden leed en
zich verbeeldde Rudy Bellroy te zijn. Ik ging
het eerst binnen en stelde Bellroy Junior voor
als den zoön van lady Balcomby.
De rest liep als gesmeerd. Maar waar zullen
we nu met den buit heengaan?”
„Laten we In Londen blijven, dat Is het vei
ligst"
Drie weken later was detective Pace in ge
sprek met z’n chef op het bureau van Scot
land Yard.
Nog Iets gehoord in die oplichtlngsaffalre in
Ruffstreet, Pace?”
..Neen, zoo goed als niets en misschien tóch
ook wèl Iets. „Slimme Plm”, u kent hem toch?
gaat deze week trouwen. Z’n aanstaande vrouw
Is voor ons een onbekende. Maar tóch neem Ik
op den trouwdag van den Jongen Bellroy mee
naar t stadhuis. Ik zou ma sterk vergissen als
we dien dag geen goede kans maakten."
met hem, alsof hij een schooljongen voor zich
had.
„Rn u kwam hier, om mij diamanten ringen
te verkoopen."
„Jawel Sir Alma; Ik heb slechts deae col
lectie meegebracht. Mocht er echter geen keus
stsseeaetzeestessa68e«Msessss8S8M8eee88M88aa«eesesa
I I
kenman, dacht Bellroy Junior, doch hij werd
opgeschrikt door de vraag van den professor,
of hij al lang In diamanten handelde.
„Sinds Ik van de universitelt thuis kwam,”
was Rudy’s antwoord. „Ik stam af van een
zeer oude Juweliersfamille. Maar Ik meende,
dat u mU voor de keuze van een ring liet ko
men; kunt u me zeggen, of u reeds keus ge
maakt hebt?"
Sir Alma gesticuleerde druk met z’n armen.
..Neen, ik vrees van niet, ik heb slechts één
verzoek en dat is of u mU nog eens een ander
sortiment zoudt willen bezorgen?"
„Natuurlijk!” antwoordde Rudy
„Geeft u me deze ringen dan
terug.”
Sir Alma overhandigde Rudy de doos en deze
verliet de kamer. Nog geen minuut later storm
de hij weer de kamer van den geleerde binnen
en riep: „M’n ringen, waar zijn ze? Hier Is
oplichting In X spel!”
Opeens liep hij haastig naar een der ven
sters en keek naar de straat.
„Waar Is de secretaresse van lady Balcom
by? Waar Is haar wagen?”
Sir Alma keek verwonderd naar den opge
wonden Jongen man, die maar doorschreeuwde.
„Het is voor meer dan 20 000 pond aan ju-
weelen! Als het een grap is, zeg het me dan
professor, anders moet Ik Scotland-Yard waar
schuwen."
Gejaagd liep Sir Alma naar z’n telefoontoe
stel en vroeg een nummer aan.
„Ja, hallo, ik wensch lady Balcomby direct te
spreken, het Is van dringenden aard....”
„O, Is u daar, lady? U spreekt met professor
Didford. Hebt u uw zoon vanmorgen naar mij
toegestuurd? Neen, zegt u? Uw secretaresse ook
niet? Dank u. U excuseert me zeker wek”
HU hing den ontvanger weer op het toestel
en wendde zich tot Rudy.
..Bellroy, de vrouw die hier was, gaf me geen
ringen. Ze overhandigde mü slechts een ledige
doos. Ze vertelde me dat u lady Balcomby’s
zoon was, die aan waanvoorstellingen leed en
dacht de Juwelier Bellroy te zijn. Daar Ik spe
cialist ben In zielsziekten,* verzocht ze mü een
vluchtig onderzoek te willen Instellen naar uw
ziekte. Ze zei me ook, dat daarbü de juweelen-
doos voor mü van groot belang zou zijn. Dit
zUn de feiten, mijnheer. U kunt zich dus gerust
onmlddeUUk tot Scotland-Yard wenden.”
Ongeveer tezelfder tijd zat Diny Farmham op
de punt der tafel, In een der gemeubileerde ka
mers van een flat In Locksey-park, met glim
men Plm” te keuvelen.
„Hoe kwam je op het Idee?” vroeg hij.
„Wel, lady Balcomby’s zoon
tenland gegaan -maar
tk dat rn moede? hem verzocht prol-
fort te raadplegen. Welnu, Ut ging In
plaats, en vertelde den gel
waant
De grachten vond men very nice.
Romantisch en apart.
Ook oude stadjeS^stalen weer
Het preemdelingen-hart!
De vreemdeling vond Neerland schoon;
Men zei of schreef voldaan:
Een land, dat zóó bekoorlijk is,
Trekt onweerstaanbaar aan!
Heb je nu al gesloten, Engelbert? vroeg
fcevrouw Friedrich aan haar man.
Zooals Je ziet, was het antwoord en me
vrouw zweeg.
s Max en Moritz moeten vanavond In de keu
ken eten, decreteerde de hulstyran en de jon
gens lieten zich dit bevel dat hun perspectieven
Van zelden genoten vrijheden opende, geen twee-
tnaal zeggeh; met hun borden in de handen gin
gen ze grijnzend heen.
Mevrouw Friedrich keek angstig en vol span-
»ing naar haar man, die met een elgenaardlgen
blik mijnheer Rose de sleutels overhandigde. ZU
voelde bij intuïtie dat er Iets-ging gebeuren.
Bet wegsturen van de kinderen was al een on-
bedriegelUk voorteeken.
ZU had zich niet vergist.
Nu, meneer Barenfeld, begon de apothe
ker na eenlge oogenbllkken, smakkend, Is u
over het tevreden, over Dores bUvoor-
beeld?
eden honderd twintig jaar geleden stierf
de DuRsche dichter Theodor Körner. Zijn
dood was noch in de geschiedenis der
Dmtsche literatuur, noch In die van het Dult-
sche volk een gewichtige gebeurtenis, maar
toch zal het land van Hitler zijn dood her
denken, omdat in dezen jongen onstulmlgen
romanticus een type heenging, dat niet alleen
voor dien tUd maar ook voor het huidige
Duitschland teekenend Is.
Dat Körner een dichter was. sthUnt steeds
van minder belang geweest te dijn, dan dat hU
een dichter was van bruisende strijdliederen.
Als zoodanig werd hU in zUn tUd vereerd en
als zoodanig Is hU gestorven en als zoodanig
wordt hU op dit oogenblik vereerd, méér door
de Dultsche jeugd dan door de Dultsche kunste
naars.
ZUn dood op het slagveld, gevolg yan een
VUandelijken kogel, ging onmlddeUUk vooraf
door een gedicht, dat hU zwaargewond op
schreef. en wie zoo voor het vaderland sterft,
mag tot op den huldigen dag op eer en dank
baarheid rekenen.
Het is overigens moellUk uit te maken, of
Körner meer soldaat was dan poëet, al moet
erkend worden, dat zijn liederen beven van op
rechte vaderlandsliefde.
Op 23 september In 1791 geboren, genoot
Theodor Körner, dank zU de verlichte op
vattingen van zUn vader, een uitstekende op
voeding. Reeds vroeg voelde hU roeping voor
het dichterschap en dit gevoelen werd niet
weinig aangewakkerd door het feit, dat Schiller,
die zUn vaders Intieme vriend was, dagelUks
in den huize Körner vertoefde. Behalve de pen
hanteerde hU ook de viool en de gultaar.
Op zeventlenjarigen leeftUd verliet hU zUn
vaderstad Dresden en vertrok naar de Berg-
academie in Freiberg, waar hU het leven der
bergbewoners leerde kennen en niet verzuimde
dit In felle, romantische kleuren te schilderen.
Reeds toen dichtte hU sonne^en, die voor-
namelUk religieus getint waren. Tot voltooiing
van zUn wetenschappelUke opleiding bezocht
hU daarna Leipzig en BerlUn, om elndelUk In
Karlsbad terecht te komen tot herstel van zUn
geknakte gezondheid. In 1811 ging hU naar
Weenen, waar hU de dichters Wilhelm von
Humboldt en Friedrich von Schlegel leerde
kennen, die een grooten invloed op zUn dich
terlijke vorming hebben uitgeoefend. HU schreef
een reeks drama’s die een ongekend succes
hadden en die hem de aanstelling tot hof-
theaterdichter verzekerden. Vooral het drama
„Zriny” met zUn feilen patriottlschen Inslag,
dat den strijd van een Hongaarsche vesting
tegen de Turken in beeld bracht, maakte hem
beroemd, waartoe niet weinig het feit bUdroeg,
dat hU dit stuk in minder dan vier
schreef.
Reeds in dit tooneelstuk ontpopte Kömer
zich dus als de vurige patriot en hU zou dit nog
vaak doen. o. a. In zUn kort daarop volgend
gedicht over den slag bU Aspern, dat hem een
béidwpnlng - veer den aartshertog Karei be-
i zorgdci. Dit geschiedde In 1813, het jaar
in hU zi t
en.... w»;
een Jage/
de steden
verloofde
In dienst
dichtte 1
wUs, zei ze met diepe minachting. Het* is een
walgelUka, comedle.
Op *t zelfde oogenblik voelde de'provtsor een
brandende pUn op zUn linkerwang en hU tui
melde achterover.
Judas, Je verdiende loon!
En gevolgd door Pfalzdorf ging Bkrenfeld, X
hoofd omhoog, de kamer uit.
Het was alsof de anderen door den bliksem
waren getroffen.
De apotheker had zich zUn triomf heel anders
voorgesteld. Meneer Rose kwam het eerst weer
tot zichzelf.
Voor dien slag, stotterde hU, zal de kerel
betalen. Dat kost hem minstens vUftlg mark.
Wacht u maar eens af, zei Lisa, den laste
raar spottend aanziend en ze stapte hem voor-
bU naar de deur. Wacht u maar eens af; mis
schien maakt meneer B&renfeld er wel een
rond getal van!
Met een smak Uet ze de deur achter zich in
bet slot vallen.
Konrad Bkrenfeld was zonder een woord met
Heinrich te wisselen, de binnenplaats overge
stoken, om dadeWk naar zijn kamer te gaan.
Dores stond voor de deur en wenkte zUn vriend
Pfalzdorf; hü had het spektakel boven gehoord
en zich op het laatste oordeel voorbereid. Hein
rich gaf hem een teeken om hem te volgen en
Dores stapte met een bedrukt gezicht achter
hem aan.
Konrad B&renfeld nam van de aanwezigheid
van de twee anderen nauwelUks notitie. HU
haalde zUn koffer te voorschijn en begon te
Maar hU werd gered. Vrienden hadden hem
met gevaar voor eigen leven verborgen gehou
den en toen hU weder genezen was, keerde hU
terug naar zUn troep, die in de nabUheld van
Hamburg lag. Kort daarna kreeg hU opdracht
om in een bosch tusschen Schwerin en Gade
busch een provlandkolonne te overvallen en op
deze plaats was het. dat hU zUn „ZwaardUed"
dichtte, een lied, dat Iedere Dultsche jongen
van buiten kent:
Dlny?”
„Slimme Plm”, gekleed In nauwpas-
aënd’ wandelcoetuum, de gele handschoenen
styf in de rechterhand gekneld, stond voor de
etalage van Bellroy en Zoon, juweliers In Ruff-
street, toen hU deze vraag stelde.
„Wat bedoel je Plm?” vroeg de jonge dame
die hem vergezelde.
„Nou. dat Is duldelUk genöeg! Wanneer
iemand ons bUv. morgen die ringen bracht,
dan waren we uit den brand en konden we
trouwen!”
Dlny’s volle, mode Uppen persten zich samen.
„Wat bazel je toch, Plm?” hernam ze ver
baasd.
„Nu, de oude Bellroy is op reis en z’n Jong
ste zoon Rudy heeft het beheer over de zaak.
En daar Rudy graag een Uef gezichtje ziet,
kon JU, met je aardige verschUnlng, gerust den
winkel binnengaan. Ik ben er zeker van dat hU
Je op zou merken. Dat kon de eerste stap In
de goede richting zUn."
Dlny zei niets, maar staarde nadenkend voor
zich uit als iemand, die niet begrUpt.
Maar „Slimme Plm” ging voort: „Als kamer
meisje van lady Balcomby heb je volop de ge
legenheid gehad, de manieren van den be
stand af te kUken. Hiermee wil Ik
natuurlUk niet beweren, dat je je zelf als een
aristocrate voor zou kunnen doen, maar als
iemands particuliere secretaresse, zal dit voor
Jou niet zoo bezwaarlük zUn, vind Ik.”
„Ja, die mogelUkheld bestaat,” lachte ze en
stak haar arm door den zUneprx
„En zUn er nog bUzondere hulpmiddelen
noodlg?”
„Neen, een taxi en een goed zittend mantel
pakje zijn voldoende.”
„Goed, dan kunnen we tot den aanval over
gaan.”
Den volgenden morgen, omstreeks half twaalf,
stopte een donkerblauwe „Bulck” voor den In
gang der juwellerszaak Bellroy Zoon in
Ruffstreet. Een slanke Jonge dame stapte uit
en liep, na even de etalage bekeken te hebben,
met groot air den winkel binnen.
De Jonge Bellroy haastte zich haar te be
dienen en zei met een lichte buiging: „Goeden
morgen Juffrouw.”
„Goeden morgen," deed het meisje vriende-
lUk, ,Jk kom namens professor Sir Alma Did
ford, den psychiater, die u zeker wel be
kend is.”
„Zeker dame, de naam Is mU heel goed be
kend. Waarmee kan Ik u van dienst zijn?"
,JBlr Alma wenschte een cadeautje voor den
verjaardag van z’n zuster. Z’n keus is daarbU
op een diamanten ring gevallen. U begrUpt
echter, dat hU geen gelegenheid heeft om te
winkelen, zoodat
„Ik begrijp het al; de professor wil zeker een
zlchtzendlng ontvangen?”
„Juist, mUnheer. Maar zAï u misschien ge
legenheid hebben, nu direct met mU naar Har-
ley-street te rijden? Dan zou de professor on-
middellUk keus kunnen maken.”
„Zeer zeker gaat dat dame, uw wagen staat,
naar Ik meen, voor de deur.”
,Hu een sdSdere vraag: welke collectie moet
Ik meenemen?"
,Als het niet te veel gevergd Is, zou Ik de
ringen die in X front der etalage staan, gaar
ne even wat meer van dichtbU bekUken.”
„Uitstekend, tot uw dienst.”
Dlny’s oogen gleden over de prachtige rin
gen. en taxeerden ze In gedachten.
„Deze serie dan maar,” zei ze, terwUl ze
Rudy met haar llefsten glimlach aankeek.
Spoedig waren de ringen In een doos gelegd
en r«en>-B*py:gy Tkr jJtjoge fle^roy tpeL den
wogen weg.
Voor een woning In Harley-street stopten ze;
de deur werd door een deftig gegalonneerden
huisknecht geoj>end.
„Secretaresse van lady Balcomby,” zei Dlny
gewichtig.
Ze werden in een groote wachtkamer met
twee deuren binnengelaten. NauwelUks was de
bediende verdwenen of Dlny wendde z'ch tot
Bellroy met de vraag: „Wilt u mU toestaan de
ringen aan Sir Alma te laten zien? Zoodra hU
keus gemaakt heeft, kan hU met u de betaling
regelen.”
De andere deur werd geopend en de profes
sor wierp een blik om den hoek van de deur.
Rudy Bellroy herkende hem direct van de por
tretten der nieuwsbladen en geïllustreerde rijd
schriften Haastig duwde hü het meisje de doos
in de hand en zag haar door de openstaande
deur binnengaan.
Na eenlge minuten werd de deur echter weer
geopend.
„Komt u binnen. mUnheer Bellroy."
Rudy stapte naar binnen en zag dat de doos
A 11 °P dlt bIad ing’volge de veraekertngivoorwaarden tegen f bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f b(J een ongeval met f OCfl bU verllee van een hand f 9C verlies van een f Cf) _t>U een breuk van f Jf) bU verlies vanjn
abO IITIC J ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen T <3UUU»~ verllee van belde armenToelde beenen of belde oogen I doodelUken afloop T een voet of een oog Z duim of wijsvinger vU» been of arms "Vs anderen vidker
In hetzelfde graf rusten thans ook de over
blijfselen van Kömer's vader en zuster.
Afgezien van de werkelüke waarde van zUn
dichtwerken, mag men vastst Jen, dat géén
dichter In Dultschland zooveel geestdrift onder
de jeugd heeft verwekt als deze laaiende
oorlogspoëet, wiens dood heden wordt her
dacht.
De molens zijn zoo pittoresk,
De ophaalbrugjes fijn,
En dorpjes aan het IJselmeer,
Vooral
no
