ÏÏCctuttAaal
van
den dag
Met Costa Rica” naar het Noorden
H
DE APOTHEEK M
DE WITTE ZWAAN
Hamburg en Kiel
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Als U toch schoenen koopt,
vraag dan ROBINSON
MAANDAG 4 SEPTEMBER
e
sr
T’LEEUWARDEN-
if
Bebossching in de V.S.
BOB PEARCE
Duizelige visschen
Kampioen der prof-roeier»
WIELRENNEN
„Olympia”
Anna Klaassen’s Kinder-Tooneel
„De Gazelle”
„Le Champion”
Een dappere vrouw
„Ulysses”
■Cr
Twintig uur slapen
per dag
Het afge
dwongen diner
NAAR HET DUITSCH g||g
ïg VAN RUDOLF HERZOG
IAvanVALKENBURCS
1 •iLEVERTRAATI
r
Het Kaiser Wilhelm-
kanaal
Een reebok legt den
jager neer
Verf inplaats van
patronen
n
De aarda0pëtkevé? in
Engeland
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
De echilderachtige Kielertocht,
waar tydena den wereldoorlog
de hoofd macht der Duitache
vloot lag
h<
II
het
voor-
Topsy hadden Willie
Robbie
en
Woensdag geholpen bü het zoeken van
wilde eendeneieren en toen ze langs
het strand liepen, zagen ze den zee
man. die in het zand zat en tegen
een stuk rots leunde. Freddy had ge-
zwommen en lag rustig te slapen.
„Kijk eens wat een luie kerel.» zei-
de Willie. „Die neemt het er van ter
wijl wij het werk doen." Toen begon
Willie, om den zeeman te plagen, hem
2. O. van
met een stok aan een van zijn voeten
„UrsW-medallleJ. Kraay
te kriebelen.
Freddy kon het kriebelen aan zijn
voet niet verdragen. Plotseling wipte
hij zijn voet de hoogte in en sloeg
d. Lin-
meteen de kist met eieren uit de hand
van Willie.
Op
het
AmSterdamsche
deneieren op hem neervallen.
te
(Morgenavond vervolg.)
dat
levenslange g<
lies vtfn beide
4Wordt vervolgd)
t
5
5
eert oogenbllk keek se
llllllIlnilttKIIHIIIIIIKIIIIItmHNNNMIlH
„Nu hebben we een leege elerenklst,"
riep Willie wanhopig.
i
i
werd een
keerde,
te
enz.
De
hield
d.
50
11.
20
B.
20
i
Reuter meldt uit Toronto:
Bobby Pearce (Australië) heeft het wereld-
roelkampioenschap voor professionals veroverd
door den wereldkampioen Ted Phelps ‘Enge
land) met een voorsprong van 200 yards te "er-
slaan, over een baan van drie mijl.
De tijd van Pearce was 19 minuten. 26 secon
den.
De tijd van Phelps was 20 minuten, 36 se
conden.
t
8
„Sta
mijn
(Ingezonden Mededceling)
proeven
mogelijk
van
ik
n
Kinderen, zei hjj. kinderen, ik ben bUj, dat
we Heinrich’s werk niet te schande hebben ge
maakt.
O, mijnheer Melnard.
Heinrich, jongen, je weet wat ik voel op 't
oogenbllk.
Heinrich deelde mee, dat de graaf en zijn ver-
'oofde voorgesteld hadden nog een flesch wijn
te drinken op het geweldige succes van den
avond en de gelukkige musicus was hier dadelijk
voor te vinden.
Terwijl Meinard de vioolkist meenam, gaf
Heinrich Vllma een arm en schreed trotsch als
een koning met haar over den corridor, naar de
kamer, die hun door een kellner werd aange
wezen. Hjj voelde den zachten druk van haar
hand en het liefst had hU het meisje in zijn
armen genomen en haar een kus gegeven, maar
de voorname omgeving Imponeerde hem te veel.
In het elegante vertrek, waarvan de kellner
de deur opende, vonden ze Graaf Schöner, Ger
trud von Wald en een vreemden heer, dien de
Graaf als een directeur van den StedelUken
Schouwburg voorstelde.
Nadat deze meneer Melnard en Vllma har-
telUk had gecomplimenteerd met hun succes,
zette het kleine gezelschap zich in opgewekte
stemming bU elkaar. Gertrud von Wald legd>-
beslag op Vllma, Schöner op Pfalzdorf, terwiil
de directeur en Melnard spoedig in een gesprek
waren gewikkeld.
Laten we. zei Schöner, zUn glas opheffend,
drinken op het welzün van ons rUkbegaafd kun
stenaarspaar. vader en dochter. Mogen al hun
Mevrouw Anna Klaasen te Den Haag deelt
ons mede, dat zü haar werk: het schrijven van
het tweede tooneelspel naar de bekende kinder
boeken van Josephine Slebe. de ..Harlekün-
serie", heeft voloold en dat in vervolg op het
eerste deel: „HarlekUntje op Reis” thans in
studie genomen is „HarlekUntje op Kasteel He
melhoog".
verwachtingen en de onze in vervulling
gaan!
Af gesproken, zei de directeur even later
tegen Meinard. U komt eerstdaags even bij mü.
Onze tweede kapelmeester denkt er sterk over
om een aanbieding uit Hamburg aan te nemen.
Als het u schikt, kunt u de volgende week ko
men proef-dirigeeren.
Morgen hoop ik de eer te hebben, dlrec-
ze zal er dils wel meer van weten.
En terwUl Gertrud door Schöner in een ge
sprek met Melnard werd betrokken, had Hein
rich even tijd, Vllma te vertellen, wat hü juist
gehoord had
O hemel, antwoordde ze, wees niet boos,
Heinrich, dat ik je dat niet gezegd heb. Maar
toen we hierheen reden, dacht ik alleen aan het
concert en daa ma vergat ik het in de drukte.
En nu vertelde Vllma.
Lisa was dien namiddag bij haar geweest om
toestel,
waarvan de
Inplaats
Deze
van
verf-
Amsterdamsche
een
kilometer.
Uitslag::
Amateurs en nieuwelingen: 1. J. Hauser -P.
Faveljee, 37 p.
Beginnelingen: 1. C. de Vries—C. Zwart 40 p.
Juniores 30 KM: 1. J. ScheenJ. Loos. 23 p.
een van de ergste
vlschscholen
bij verlies van *n
anderen vinger
Dat is een idee, stemde de graaf in. We
Bullen zien, dat we hier een kamer krUgen; ik
zal den directeur van den schouwburg nog even
bezoeken. Ik zag hem zoo straks hier in de zaal.
Het is best mogeUjk, dat dit nog prettige gevol
gen voor meneer Melnard heeft
VroolUk trok hU zUn verloofde mee, terwUl
Heinrich zich een weg baande naar het podium.
Melnard had juist eenige critici te woord ge
staan, die hem hun bUval waren komen betui
gen en hU pakte nu zün wonderviool zorgvul
dig in.
Vllma had de muziek bü elkaar gelegd en
drukte, bevend van geluk, de rozen tegen haar
mond.
Heinrich stond naast haar en drukte haar de
hand: niet in staat een woord te spreken keken
ze elkaar aan. Toen drukte hü ook den ouden
musicus de hand. Toen Meinard den jongen man
zag, maakte zijn roes van trots en geluk plaats
voeg een gevoel van dankbaarheid.
Zondag hield de A. R. en T. C. ,X>e Cham
pion" de derde en laatste rit om de gouden
,,Ursus”-medaiIle, over 100 K.M.
De uitslagen luiden als volgt:
Amateurs: 1. J. Kraay, tUd 2 uur 55 min.;
2. G! Blind; 3. J. Nagel.
Amateurs B: 1. W. Bendervoet;
Deursen.
Winnaar
Nieuwelingen: 1. C. v. d. Berg; 2. B. van Stek;
3. P. Rappoldt; 4. Ch. Kompier. Winnaar club-
krans: Ch. Kompier.
Rit over 65 K.M.:
Beginnelingen: 1. W. Frank, 2. J. Stulswlt;
3. N. Röge.
Rit over 30 K.M
Juniores: 1. B- van Beek; 2. A. van Wissen.
Aspiranten: A. 1. H. Hoedeman; 2. J. van
Wee ren; 3. J. Schram.
Aspiranten B: 1. L. Looyer; 2. H.
den; 3. C. de Graaff.
volgende oogenbllk zag
Freddy een regenbui van wilde een-
mUn functie aan graaf Schöner en het artis
tieke aan .meneer Melnard heb overgedaan en
zelf voortaan kaartjes ga verkoopen. Goeden
avond heeren. Dames, uw dienaar.
Toen hU weg was beweerde de graaf lachend:
't Is alsof we‘ twee vliegen in één klap ge
vangen hebben. Dat de tegenwoordige tweede
kapelmeester van plan is naar Hamburg te
gaan, is wel een reuzenbof! Zoo gauw hü er is,
zal ik uit dankbaarheid een levensbeschrijving
van hem geven.
Wat ik vragen wilde, mijnheer Pfalzdorf,
aldus keerde hü zich tot den jongen man;
weet u al dat juffrouw Friedrich morgen ver
trekt?
Juffrouw Friedrich? Gaat die weg? her
haalde "Heinrich verbaasd.
Ik hoorde het juist van Gertrud. Ze heeft
haar een afscheidsbriefje geschreven. Nu ziet
u weer waar verloofden goed voor zUn.
Heinrich kon het nog maar niet begrijpen.
Ik zal Vilma eens vragen, zei hU. Zij heeft
vandaag Jutfrouw Friedrich nog les gegeven en
Het Amerlkaansche woud is drie eeuwen lang
op een bijzonder achtelooee manier behan
deld. Toendertüd vond men het heel gewoon,
dat een boer, die zich ergens wilde vestigen,
een geweldig bosch in brand stak cm plaats
te maken. Het Interesseerde niemand, of daar
een gebied zoo groot als een vorstendom door
de vlammen werd kaal gevreten. Er was
bosch genoeg, en het hoorde niemand toe.
want de Indianen telden niet mee. Later
zetten de zaagmolens, die timmerhout lever
den, en de papierfabrieken, die de boomen
tot pulver wreven, het vernietigingswerk voort.
Het afsterven van het geboomte had
massasterfte in de natuur tot gevolg,
alleen de boechdleren verdwenen.
In de nabUheid van Dinkelsbühl
jager, die van de jacht huiswaarts
onverhoeds door een sterken reebok aange
vallen. De jager hief zUn wapen op. struikelde
echter en stortte op den grond neer. Daarop
bewerkte de bok hem met zijn horens, en
een tak van het gewei drong den Jager in
het oog en kwetste hem pUnlUk. Voorbü-
gangers verjoegen het woedende dier, de ja-
gr stierf echter enkele uren nadat hU 'n hot
ziekenhuis overgebracht was. De punt van
den horen was hem door het oog heen in de
hersens gedrongen.
zich voor het concert te verontschuldigen. Ze
had gezegd, dat ze den volgenden morgen al
vroeg op reis moest, daar de schouwburgdirec
teur van het stadje H. in Baden haar in den
loop Van de week als gast in de rol van Marie
in de „Wapensmid” wilde laten optreden. Ze
zou dan aan de opera verder studeqrtn, totdat
ze in het nieuwe seizoen een engagement kon
afsluiten.
Ze was tifet zoo kalm als anders, eindigde
Vilma, en dat maakte me ongerust.
Heinrich was volkomen van zün stuk ge
bracht. Zou, nu alle schepen in behouden haven
schenen te zullen landen, dat van Barenfeld
nog stranden? Maar hü beheerschte zich snel
weer en over de tafel heen riep hü herdop tot
Schöner: U hebt gelUk, meneer Schöner.
juffrouw Friedrich vertrekt morgenochtend
vroeg. Maar weet u. dat ze weggaat om in den
loop van de volgende week in den stadsschouw
burg in H. als gast als Marie in de „Wapen
smid" op te treden?
Wat? was de verblufte wedervraag. Maar
'dat mag niet gebeuren, riep hU, dat mag onder
geen omstandigheden gebeuren!
Wat moeten we doen?
Wat we moeten doen? Ja, drommels, wat
zou het beste zUn?
Ze cachten allen na. Ook de oude Meinard
werd in vertrouwen genomen.
Morgen komt Konrad vol hoop terug en
vindt den vogel uit het nest gevlogen! Dan zal
hij wel een eigenaardigen indruk van de waak
zaamheid van zijn vrienden krUgen. Heeft een
teur.
Uitstekend. Ik ben overtuigd dat u een
sieraad voor ons orkest zult zUn. Nog afgezien
van het feit dat de graaf mü in de krant den
hals zou breken als ik den treurigen moed had
u te passeeren!
Graaf Schöner glimlachte stil voor zich heen.
Prosit, directeur, zei hU met een tikje
iionle. Ik heb weliswaar niets gehoord, maar
heb het toch uitstekend begrepen.
Dan hang ik, zuchtte de joviale directeur
in komische wanhoop. Nu moet ik er nog eens
op aandringen, menees Meinard, dat u komt
proefdlrigecren. Anders schrijft deze kanibaal
nog dat ik uw optreden heb verhinderd!
HU dronk zün glas leeg en drukte de heeren
de hand.
Excuseer mij. als Ik zoo gauw heenga Maar
ik had, voor ik kon vermoeden dat ik het ge
noegen van uw gezelschap zou hebben, al een
r.ndere afspraak. Bovendien wordt het mü te
benauwd tn de nabUheid van den graaf, die me
eerst verleidt om een zwaar wUntje van '86
mee te drinken en morgen waarschUnlUk in de
krant zet dat ik het financieele deel van mijn
Zondag hield de Amsterdamsche Sportclub
..De Gazelle" een rit over 170 K M.
Uitslag. Klasse A: 1. B. van RUn, kampioen.
4 uur 58 mln.; 2. C. P. v. d. Pol; 3. O. Lebohm
Klasse B: 1. J. van RUn. 5 uur 10 mln.; 2. W
de Vries; 3. H. Denier.
Klasse C, 80 KM: 1. J Muller. 2 uur 46 min
2. B. de Bree. 3. L. Motke.
sect dateert van meer dan een eeuw geleden.
Men vond den kever in 1824 in Missouri. Lan
gen tüd hoopte men in Engeland. dat de
kever onmogelijk den weg hierheen zou vin
den. Maar reeds in 1877 had het insect de
staten aan de Atlantische kust bereikt. De
Engelsche regeering trof onmlddellUk ener
gieke maatregelen, om te verhinderen, dat het
Insect daar inheemsch zou worden. In 1922
werd de kever in FrankrUk bU Bordeaux aan-
getroffen. In korten tüd had hij zich hier zoo
geweldig vermeerderd. dat de autoriteiten
hem onmogelUk konden uitroeien. Men neemt
aan, dat de kever met Amerikaansche levens
middelentransporten in den wereldoorlog
Frankrijk is binnengevoerd.
van de heeren misschien een plan? Dan direct
voor den dag er mee, alstublieft! De tüd om
nog wat te doen is verduiveld kort! We heb
ben direct of indirect allemaal verplichtingen
aan Konrad.
Meneer Schöner. zei de oude musicus, u
hebt allemaal zooveel voor mü gedaan, laat ik
nu wat voor u doen. De hoofdzaak is voorloopig,
dat we juffrouw Friedrich niet uit het Oog ver
liezen vooropgesteld natuurlUk, dat ze wer
kelijk van BArenfeld houdt
NatuurUJlFhoudt ze van hem, zet de graat
gedecideerd. ik weet toch....
Hij hield plotseling op, keek snel naar Ger
trud en kreeg een kleur. Gertrud streek hem
schalks over zUn warm gezicht.
Ontvouw uw plannen verder, meneer Mei
nard.
Ze mag natuurlUk niet alleen reizen, ging
de oude violist voort, en hoewel de scheiding mij
zwaar zal vallen, ik geloof, dat Vllma met haar
mee moet gaan.
Bravo! riep de graaf. Ik voel waar u heen
wlL
Vllma. vervolgde de oude musicus, zal van
avond nog haar koffers pakken; ae gaat mor
gen vroeg naar Juffrouw Friedrich en vertelt
haar, dat ze wel mee wil naar H., dat Lisa de
eenzaamheid niet zoo zwaar zal voeden. Dit
vroom bedrog aal het arme kind wel zwaar
vallen, maar er zit nu eenmaal niets anders op.
tass«eeeeeeeseteeessssseesss**s*ee***eeeeee«te(<
wijze waarop u mü ter hulp bent gekomen."
Percy herinnerde zich van al z’n mooie woor
den. die hU ten antwoord wilde geven, niets
meer en stamelde slechts: „O.... het was
niets.... heusch niets."
HU bracht haar naar een taxi en toen ze
even later wegreed, ging Percy zeer gelukkig
naar z’n woning in Mayfair, omdat hü een ult-
noodiglng had ontvangen om den volgenden
morgen bij haar te komen lunchen.
Een taxi reed westwaarts door de donkere
stad Londen De inzittende was een mooi
meisje, een zuidelUke schoonheid. Ze leunde
achterover tegen de kussens en glimlachte ge
heimzinnig. Even later stond de taxi stil en het
portier werd geopend door een langen, range
ren man met een scherpe kin en staalgrijze
oogen, die Instapte en zich naast haar eette.
..Heeft mUn gastheer gebeten?" vroeg tȟ
ZU knikte en antwoordde: „Ja. morgenmid
dag tusschen 12 en 1 uur kun je je slag slaan.”
en zwUgend werd het verdere gedeelte van den
weg afgelegd.
Den volgenden dag schreven de avondbladen
over den buitengewoon brutalen diefstal op
klaarlichten dag bU lord Percival Keene, waar
een aanzienlijk bedrag in geld en een kostbare
collectie gouden voorwerpen waren gestolen
Toen Percy even later naar z’n gast keek.
terwUl deze z’n bevelen aan den kellner gaf, be
merkte hU. dat de vreemdeling zeer goed wist,
hoe een uitmuntend diner werd samengesteld.
De jonge lord knoopte een gesprek aan met
den man en constateerde, niet zonder verba
zing, dat deze zeer geestig en onderhoudend
was. Toen de man eindelUk vertrok en in de
taxi was weggereden, waarvoor Keene hem geld
gegeven had, ging laatstgenoemde naar de hall
om op de dame te wachten, wie hü. naar z’n
vaste overtuiging het leven bad gered.
EindelUk kwam ze;
hem
dan
toe
een
De vreugde der Engelsche boeren over de
opbrengst, welke de aardappeloogst belooft,
werd door een ambtelüke bekendmaking van
het Engelsche ministerie van Landbouw ver
stoord. Uit Tilbury wordt namelUk de aard-
appelkever gemeld. De minister heeft onmld-
dellUk maatregelen genomen, om het dreigen
de gevaar te voorkomen. HU heeft bepaald, dat
de boeren onmiddellijk aangifte moeten doen,
wanneer zü den aardappelkever waarnemen en
hU heeft bUzondere Inspecteurs benoemd, die
gemachtigd zUn, de velden aan een diep
gaande proef te onderwerpen. De boeren wor
den buitendien verplicht de aardappelvelden,
zoolang de aardappelvelden nog groen loof
hebben, voortdurend te bewaken en bU het
aantreffen van een hun verdacht schUnenden
kever op de bladeren, het ministerie onmiddel-
lUk een exemplaar van het verdacht insect te
zenden. Deze voorzorgsmaatregelen zUn maar
al te gerechtvaardigd, t Betreft hier toch een
gevaar, dat als het niet te rechter tUd be
kend wordt, voor de aardappels den dood betee-
kent en dat den aardappelverbouw onmogelUk
maakt. UlterlUk verschUnt de gevreesde ke
ver. die naar zUn vaderland, de dalen van de
Colorado-rivler, ook Colorado-kever genoemd
wordt, als een negen tot elf mllimeter igng
insect, welks geelachtig witte vleugeldekken
met vüf zwarte lange strepen voorzien zijn.
GevaarlUker dan de keven zelf is zUn larv-,
die het loof der aardappelen volkomen ver
nietigt. Het wUfje legt tot duizend eieren aan
den onderkant van de bladeren. Uit deze eieren
komen de bruingele larven, die opgroeien en
zich verpoppen. In den loop van den zomer
ontwikkelen zich op deze wUze 3 tot 4 gene
raties.
Het eerste optreden van dit schadelUke in-
et groote, eerste klas restaurant „Roany”
was geheel gevuld met gasten. Doch er
waren er slechts twee, die meer dan ge
woon de aandacht trokken. De eerste was een
zeldzaam mooi meisje, een zuidelUke schoon
heid, met sprekende oogen. Ze zat geheel al*
leen aan een tafel, die in den versten hoek van
de zaal stond. Menige bewonderende blik werd
er van de andere tafels op haar geworpen Ze
scheen hiervan echter niets te bemerken, een
lartlge trek lag om hatrr mond.
andere gast die de aandacht trok, was de
Jonge lord Percival Keene. BU z’n vrienden
was hU bekend als Percy en iedereen had veel
meUhem op. Dit laatste zoowel door zn per
soon als door het feit dat hU meer dan 10.000
■pond inkomen per Jaar had. Met aoo’n inkomen
alleen reeds, is het niet moeilUk een „aardige
Jongen” te zUn. HU dineerde alleen en uit de
blikken, die hU in de richting der mooie jonge
dame wierp, kon men opmaken, dat hU dol
graag in haar gezelschap zou willen vertoeven.
Percy besloot daartoe een poging te doen en
op zUn wenk stond dadelUk een uiterst cor
recte kellner naast hem.
„Ik zou graag den naam van die dame daar
in dien hoek willen weten.”
De kellner maakte een buiging en vertrok om
inlichtingen in te winnen. terwUl Percy het min
of meer afgelegen hoekje rondkeek. Een dikke,
kaalhoofdige, majoor keek met meer dan ge
wone belangstelling in de richting der hoek-
tafel
„Wat een brutale kerel,” mompelde Percy,
„om zoo naar iemand te zitten staren." Maar
op hetzelfde oogenbllk keek hU minstens drie
minuten in dezelfde richting.
„De dame, waarin u belang stelt, heet dona
Blanca dl Medina,” klonk eensklaps de stem
van den kellner aan Percy’s oor.
„Hm," antwoordde hU. ,4s ze ik bedoel, is
ze getrouwd?"
„Naar men weet niet, münheer
„Dank Je,” en de kellner v|rdween.
Percy dacht een oogenbllk na en besloot met
de Jonge dame in relatie te treden. HU was er
van overtuigd haar op de handen te zullen
dragen en- een voortreffelUk echtgenoot voor
haar te zUn.
Op dit oogenbllk gebeurde er iets dat aan
z’n gedachten een heel andere richting gaf Hr
was namelUk onopgemerkt een lange, donker
uitziende man het afgescheiden hoekgedeelte
van de zaal binnengestapt, en hU stond nu
aan den hoogen breeden doorgang. ZUn eene
hand rustte op het hoofd van een bronzen cu
pido, terwUl hU in de andere achteloos een
automatische colt-revolver hield. Oogenblikke-
lUk vlogen alle gasten overeind.
„Gaat u zitten, dames en heeren,” zei de
vreemdeling rustig. ,Jk zal niet schieten, ten
minste nög niet." Op de laatste twee woorden
legde hU een onhellspellenden klemtoon. Er was
iets in die kalme, bijtende stem, in die krach
tige, vooruitstekende kin en in die staalgrUze
oogen, dat tot gehoorzaamheid dwong.
„Zóó is het goed,” sprak hU. en keek even
naar z’n revolver.
„Ik heb een voorstel te doen,” ging hU voort.
„Ik wensch een diner, het beste dat dit restau
rant kan leveren. Maar ik bezit geen cent.
Daarom stel ik voor, dat één van de heeren.
die alleen dineert, mU vanavond een diner aan
biedt. Ik geef eenige oogenbllkken tUd om
over dit voorstel na te denken.”
Het was doodstil in de zaal. De menschen
keken elkaar aan en dan weer naar de lange,
slanke gestalte bU den Ingang. Er steeg een
gemompel op, terwUl hier en daar iemand
zenuwachtig begon te lachen.
De vreemdeling begon opnieuw te spreken,
langzaam en met klem. „Om het denkproces
een beetje te bespoedigen, en om voor een af
wijzing of eventueelen overval zeker te zUfi, zal
ik Indien geen uitnoodlging volgt of als men
mü een valstrik bereidt schieten op die
dame daar in den hoek.”
Er klonk een geluld en dona Bianca dl Me
dina stiet van schrik een wUnglas om. ZU toch
bleek het uitverkoren doelpunt van den vreem
deling te zUn. Toen achtte Percival Keene in
oogenbllk gekomen.
„Wanneer die gentleman daar mü de eer zou
willen aandoen met mü te dlneeren, gara^fjecr
ik hem een uitstekend diner en absolute vei
ligheid.’’
„Ik ben verheugd, deze beleefde en dringende
uitnoodlging te kunnen aannemen.” antwoord
de de vreemdeling.
HU zstte zich tegenover den Jongen lord aan
tafel en legde z’n revolver naast zün bord Per
cy keek, toen hU even aan z’n overbuur ge
wend was, naar dona Blanca’s tafel en zag tot
z’n vreugde, dat hü de eenige uitverkorene
was, dien zü een glimlach van dankbaarheid
waardig keurde.
een
Niet
maar ook
de bewoners van meren en rivieren werden bü
massa’s gedood, doordat groote hoeveelheden
asch het water bedierven. Zoo werd het Ame
rikaansche landschap een woestUn gelUk. en
het baatte weinig, dat men naderhand enkele
nationale parken ter bescherming van de na
tuur stichtte.
Senator Copeland wil nu het onrecht zoo
veel mogelük weer herstellen. Er is een rap
port opgesteld, dat uit twee deelen bestaat en
zestienhonderd vüf en zeventig InladzUden
groot is. Dit rapport is in elkaar gezet door dm
houtvestersraad der Amerlkaauaeffl’ Unie, in
samenwerking met de boschbouw-autorltelten
van a”lle staten afzonderlUk. 300 millloen akker
land zullen opnieuw met boomen worden be
plant. Een groot gedeelte der betreffende
boerderüen is door de eigenaars reeds verlaten,
omdat de landbouw aldaar niet meer loonend
was.
In de stedelüke kliniek van Warschau Is
een jonge koopman gebracht, die, zonder
iets aan zün organen te mankeeren. aan een
abnormale zucht tot slapen 1‘idt. De patiënt
brengt het tot 20 uur slaap per dag
en zün familieleden getuigen, dat hü in zün
leven nooit minder dan 12 uur achter elkaar
geslapen heeft. De jongeman is overigens
geheel gezond, wil zich echter van zün slaap
zucht bevrijden, daar hem letterlük niet vol
doende tüd om te leven overbluft. Voorloopig
•staan de dokters nog voor een raadsel.
wordt,
het lichaam van den bescho-
nlet te verwüderen
aanwüzen, zonder
aan. kwam
naar hem
en zei met
allerliefsten
glimlach
mü toe u
dank te betuigen
voor de galante
JIJ1 op dit blad zün Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f "7E(l t>U een ongeval met Z'OC/l bU verlies van een hand f 1 O t oü verlies van een C/l bil een breuk van Z
ALIC duOTlTie S ongevaUen verzekerd voor een der volgende ultkeerlr.gen f «J WIZ.’ verlies vin belde armen, beide beenen of beide oogen f f doodelüken afloop een voet of een oog f A duim of wüsvlnger f d(/»-been of arm f DUN
In Bulgarije worden momenteel
genomen, waardoor - het de politie
maken
arrestce-
De dulzelachtigheid,
ziekten bü visschen. die groote
vernietigt, is onlangs weer opgetreden. In een
forellenteeltplaats stierf dagelüks een aantal
dieren, tot een Ingesteld onderzoek aanwees,
dat de visschen door een parasiet bezocht wa
ren. Deze kleine wezentjes komen met het
voedsel in de maag van den vlsch, drin-
gerf door het maagslümvlies heen en split
sen zich dan in een aantal kleine le
vende wezentjes. Slechts weinig honderdste
millimeters groot zün deze parasieten, die in
den bloedsomloop in elk orgaan van den visch
binnen dringen. Zü vermeerderen zich daar
door splitsing, tasten het geheele weefsel aan
en veroorzaken ten slotte den dood. De door
de ziekte aangetaste visch zondert zich van
zün schooi af, blüft rustig aan den oever staan
en maakt dan nog enkele en dan duizelige be
wegingen vandaar de naam duizeligheid-
ziekte. Enkele dagen na dit laatste stadium
treedt reeds de dood in. In de jongste geval
len. die thans onderzocht werden, waren dik-
wüls lever, hart en hersenen door de parasieten
aangetast. Maar ook in de oogen, in de milt,
onder de huid, overal werden zü gevonden
Ofschoon de dieren nog levend uit het water
werden gehaald, stootten als het ware lever,
hart en nieren volkomen ineen bü een lichten
druk, een bewüs. hoe grondig het vernielings
werk der kleine parasieten is. Deze ziekte is
daarom zoo gevaarlük, omdbt zü ongeneeslük
is en de visschen op eiken leeftüd overval
len kan. Infectie wordt eerst na maanden
opgemerkt.
Een Duitsch-Amerikaansche vrouw, is nu
reeds drie jaren in een zeilbootje van slechts
X0 meter lengte, onderweg, om haar kleine
Duitsche vlag in alle havens der aarde te
toonen. Mevrouw Dorothé Leber, geb baro
nes von Fritsch vertrok in het jaar 1930. door
niemand opgemerkt, uit Kiel.
Aan boord van het kleine zeilschip, dat
den romantischen naar „Rapugna” Polyne
sisch, in het Duitsch „Sehnen” (verlangen)
draagt, bevinden zich behalve mevrouw
Dorothé, kapitein Dlbbering en stuurman
Bchramm. De ondernemende wereldvaarders
hebben reeds 45 havens bezocht ,en Holland,
Engeland, Portugal. Gibraltar, de Kanarische
eilanden, Jamaica, Christobal, Balboa, San
Francisco en Santa Barbara aangeloopen. Zü
worden binnenkort in Los Angelos verwacht.
zal worden, zonder gebruik
schietwapens boosdoeners
ren.
De ambtenaren krügen een
heel veel lükt op een geweer,
loop echter door verfkogels
patronen doorvlogen
kogels raken
tene en veroorzaken
vlekken, die den man
hem te verwonden. Het is later gemakkelük
een getroffene terug te kennen.
De Amsterdamsche Rennersclub „Ulysses"
hield een wedstrijd over 120 K M om het weg-
kampioenschap.
De uitslagen luidden:
Klasse A: 1. B. Bosman, in 3 uur 35 min.;
2. A. Bouquet; 3. H. Behrends; 4. 8. Bouquet..
5 A. de Jonghe.
Klasse B: 1. J. Stoffels, 3 uur 50 min.:
Smedicus; 3. De Hoog; 4. Stekelenburg.
Klasse C (80 K.M.); 1. J. Huysman; 2. W. de
Post; 3. Fontein; 4. J. Vlsschers; 5. Rietbergen.
„Kleine Ulysses". Klasse A (45 KM): 1. J.
Panman, 1 uur 26 mln 35 sec.; 2. A. de Haan;
3. P. Krelff; 4. G. Hoek; 5. A. Hardsteen.
Klasse B, 35 K.M 1. C. Schalenkamp, 1 uur
12 mln. 30 sec.; 2. A. Ledder; 3. J. Mozes;
van Noord; 5. D. Rooks.
HAMBURG
e havenstad is rommelig, zooels het haar
r I betaamt. Maar het is dezelfde leven-
looze rommeligheid, als welke men in de
huiskamer aantreft op den morgen na Sint
Nlcolaas. Papieren en stroowol, emballage!
Hier: roestende hefkranen en machinerieën
die onder hun grauwe dekkleeden liggen té
dommelen. Ook emballage, waarin eens heel
het vitale beweeg verpakt was van de grootste
Duitsche havenstad; de machtige concurrent
van ons Rotterdam.
Eenige, ook Joodsche medepassagiers, gaan
welgemoed met ons aan wal. 8. A.- en 8.8.-
mAnner" staan in hun bruine blouses en don
kere tunieken langs de kade, schünbaar toe
vallig. Maar hun zoekende oogen zwerven de
rijen der debarkeerende plelzler-passaglers langs
en dat ze op ons letten, bewüst de onmiddel
lijke beantwoording taet den Hltlë?groet, wan
neer uit deze rüen hier en daar wellicht uit
nieuwsgierigheid naar de reactie een arm
opgaat
De firma Jasper vangt ons op in comfor
tabele touringwagens en laat ons rondrUden
door de oude handelsstad. Het is een tour,
volkomen gelük aan dien, welken men rond
neuzende toeristen pleegt aan te biedenmet dit
verschil, dat men ons niet alleen de curiosa en
de achterbuurtlge pittoreske plekjes laat zien,
maar ons ook de city toont en de woonwüken
van de thans levende en zwoegende Hambur
gers. En daaruit blükt dat deze stad, ondanks
de ongunst der tüden. leeft en streeft en tracht
gelüken tred te houden met de voortjachtende
cultuur en haar snel evolueerende stUlvormen.
Hamburg gaf het beeld van volmaakte orde
en rust. Wü hebben het wel anders gekend! Al
lerwegen werden de Nederlandsche tourlsten «n
ook de Zwitsersche en Fransche reisgenooten
van de „Costa Rica" met de grootste
komendheld ontvangen en bejegend.
De bonte bevolking van het groote stoom
schip ligt al in zoete rust, gis het anker gelicht
wordt. Zachtjes glüdt het zeekasteel, stralend
uit honderden patrüspoorten, het donkere wa
ter af ngar zee. Het moet een prachtig gezicht
zün van den wal.
In het morgengrauwen wordt Cuxhavtn ge
passeerd en wanneer de eerste passagier, op
den melodleuzen drieklank van den gong-
gamelang, zich achter de ..smoked-haddock" en
andere delicatessen op de ontbüttafel scharen,
schuift het schip reeds door het Kaiser Wll-
helmkanaal naar Kiel.
Links en rechts strekt zich een echt Neder
landsen landschap uit. Mooie groene weilanden
omzoomd met opgaand hout. Het is wat meer
geaccidenteerd en soms is het heuvelbeweeg
zoo heftig, dat men den indruk krijgt alsof het
kanaal door de Veluwezoom is getrokken.
De „Costa Rlca" heeft deze route nog nim
mer gemaakt. En vol spanning wachten de
passagiers het moment af. waarop de hooge
masten van ons stoomschip onder de eerste
brug zullen doorschuiven. Het gezichtsbedrog is
adembeklemmend. Afgezien van het feit, dat
door de goede zorgen van den technischen dienst
der K. N. S. M.. de masttoppen neerklapbaar
zün gemaakt, zoodat de doorvaarthoogte met
enkele meters verminderd is, behoudt men tot
de laatste seconden den Indruk alsof de mast
tegen de brug zal stooten, met alle griezelige
consequenties van dien. NatuurlUk blükt ten
slotte deze vrees ongegrond. Ruimschoots kun
nen wü de booge, elegante brugoverspannlng
passeeren.
Tegen den middag bereiken wU Kiel en moe
ten daar even „vastmaken” om te schutten.
Rondom ons heen liggen de huizen en haven-
emplacementen. Vele herinneringen bestormen
onze fantasie. Daar voor ons in de breede Kle-
lerbocht, dien schllderachtlgen zeearm. lag tU-
dens den wereldoorlog de hoofdmacht der
Duitsche vloot. Van hier uit vertrokken de
duikbooten en de Duitsche „mysteryships”,
„Himmeltahr-schlffe" genoemd door de ma
trozen, met een veelzeggende karakterlseering
van het „toerisme” dat door deze vaartuigen
bedreven werd.
Hier in Kiel ook laaide de eerste roode re-
volutievlam op in November 1918, nadat gerui-
men tüd tevoren soortgelüke uitbarstingen met
bloedige hand onderdrukt waren. De ruwe ma-
trozen-horde, opgehltst door Moskousche ele
menten, sloeg de hand aan de eigen officieren.
Thans ligt gouden zonneschün gespreid over
stad en haven. Aan den horizon teekenen de
silhouetten zich af van de nieuwe Duitsche
vloot. Het is een imposant eskader, met twee
groote linieschepen aan het hoofd, gevolgd
door een lange reeks jagers en torpedobooten.
Door den küker zien wü den zwarten rook der
schoersteenen doorstroomd met lange, witte
dampellertende kruitdamp der zware vuur
monden. De schepen zün te ver verwüderd om
het gedonder van het geschut te hooren.
Het geheele eskader maakt een zwenking
naar het Noodwesten, de na-mlddagzon schünt
blinkend op de grüze züflanken van de groote
linieschepen. Een vlugge windvlaag zet de vlag
uit aan den achtersteven en toont ons het
symbool van het nieuwe Dultschland:
zwarte hakenkruis op den witten cirkel in een
bloedroode vlag.
Wü zetten koers naar het Noord-westen.
waar de zee zich aan den einder oplost in een
perlemoeren deining.
Sportclub „Olympia"
koppelwedatrüd over ongeveer 77
