het Stadion
De huldiging
Triumfale avond
in
Het galadiner
EINDELOOS GROEIDE
DE STOET
dalt
J
MAANDAG 11 SEPTEMBER
HET VOORBIJTREKKEN DER DUIZENDEN
Fantastisch slot in het
duister
In de Oranjestad
Oranje-blanje-bleu troef
Ovatie voor de Marine
Geen roode wethouder»
meer
Geen roode Dinsdag
Leve de Roomsche jeugd!
Toespraak jhr. Röell
Varia
Het dansnummer
Huldiging Th. v. d. Bijl
Mgr. G. Brandsma
W ederwoord des Burgemeesters
De Koningin-Moeder
DE AUTORITEITEN OP DE EERE-TRIBUNE
op slag
In de stad
Het wapen van den nieuwen
missiebisschop
Andere sprekers
VRACHTAUTO TEGEN EEN
BOOM GEREDEN
Zulk een uiting van geestdrift voor
en aanhankelijkheid jegens
Oranje heeft de Hoofdstad
in een menschenleeftyd
niet meer gekend
Zestigduizend gingen
voorby
SCHOUT-BIJ-NACHT v. DÜLM
NAAR NEDERLAND
Jongen bekneld geraakt en
geddöd-^^^
Een hoogtepunt: „de Graal"
Duizenden hebben deelgenomen aan het défilé voor de jubileerende vorstin. Een prachtig overzicht
tijdens het voorbijtrekken der groepen voor de eere-loge, waarin de Koninklijke Familie had
plaats genomen.
Talrijke autoriteiten en wereldlijke en geestelijke hoogwaardig-
heidsbekleeders woonden de nationale huldiging van H. M. de
Koningin in het Olympisch Stadion te Amsterdam bij. Een détail
van de tribune der genoodigden, onder wie men ook onderscheidt
Z. H. Exc. Mgr. J. D. Jf>Aengenent, Bisschop van Haarlem.
Z. K. H. Prins Hendrik zat rtn
Hotel de VEurope aan tafel aan
3
t
(Vervolg van bladz. 1>
O
Q
zeer
zie-
I
Een nationaal ontwaken moet van deze hul
de het gevolg zijn. Een nieuw Amsterdam moet
geboren worden. Geen roode wethouders meer
in den raad. Een nieuw Nederland moet ge
boren worden. Geen revolutionnairen meer in
het parlement.
van ons volk liefde woont voor Oranje, vopr
onze vorstinne. Amsterdam had wat goed te
maken om den smaad uit te wisschen die en
kele jaren geleden aan H. M. was aangedaan.
Generaal Snijders huldigde eveneens het uit
voerend comité en den technischen leider
De voorzitter van het uitvoerend comité de
heer Lotgering sloot de tafel met een algemeen
dankwoord.
BATAVIA, 9 Sept. (Aneta) Aan Schout
bij-Nacht M. H. van Duim is vergunning ver
leend naar Nederland terug te keeren.
weg van
i vracht-
zooveel volkseenheid, toen het
- En ononderbroken duurde inmiddels het voor
bijtrekken der honderden, duizenden, tiendul-
Vrijdagavond elf uur is op dei
Den Bosch naar St. Michielsgestel j
auto, vermoedelijk tengevolge van slippen, te
gen een boom gereden. De auto kantelde. De
17-jarige F. van Leeuwen, die naast den chaf-
feur zat en die uit den auto wilde springen,
raakte bekneld. De jongen was op slag dood.
De chauffeur bekwam geen letsel.
Het lijk van den jongen is naar het
kenhuis in Den Bosch overgebracht.
Geen roode Dinsdag meer in September. Zoo
moet in 19 September Oranje Nederland naar
Den Haag. Deze oproep weerklinke door Neder-
Te 8 uur zou sCwtarenavond in l'Europe het
verzoek~om'’daaraa' stïT te zijn të respec- galadiner aanvangen, dat door het Uitvoerend
Comité van het Huldigingsdéfilé werd aange
boden. Maar op dit uur waren de genooJfigden
nog alle in het Stadion en zoo ving eerst te half
elf het diner aan. Z. K. H. Prins Hendrik zat aan
de hoofdtafel met den commissaris der Koningin
jhr. mr. dr. A. Röell, burgemeester dr. W. de
Vlugt, generaal Snijders en de leden van ’t Uit
voerend comité, eerecomité, comité van advies
enz., o.w. ook mr. Hendrix benevens de leider
van het défilé de heer Thoolen, de dirigent de
heer Th. v. d. Bijl e.a. Ds. Hoogenhuyze presi
deerde de tafel en bracht een dronk uit op
H. M.
Ds. Hoogenhuyze sprak er zijn vreugde over
uit dat de huldebetooging zoo buitengewoon is
geslaagd. Hjj eerde daarvoor in het bijzonder
het uitvoerend comité met name den techni
schen leider den heer Thoolen. Groote voldoe
ning geeft het, dat dit alles uitging van de
jongeren want aan de jeugd is de toekomst.
Zij sleepten de anderen mede en gaven ■■een
ander tafereel te zien aan hen die troon en
altaar willen omverwerpen. Kerk en staat wil
len sloopen. Nooit zullen we dit toelaten I
Deze dag heeft bewezen hoe diep in de ziel
Had het défilé reeds heel den dag uitzonder
lijke drukte in de rtad teweeggebracht, het
uitloopen van het met tienduizenden gevulde
Stadion schiep weer opnieuw verschillende pro
blemen. Taxi's waren zoo goed als niet te be
komen; de trams konden, hoe snel ze ook ach
ter elkaar vertrokken, den drom van menschen
slechts zeer geleidelijk verwerken en dat ter
wijl het goed weer was, waardoor velen nog be
sloten te voet te gaan. De binnenstad, die heel
den dag een zeer levendig aanzien had gehad,
werd weer overstelpt van menscheninassas.
Toen was het oogenblik daar, dat een der
mooiste afdeelingen door de Marathonpoort
binnenrukte: de Graal. Een zee van wuivende
bonte vlaggen, een eindelooze stroom van meis
jes, een kleurenspel, helder en klaar, fel-spre-
kend. maar toch door juiste verdeeling van een
zacht-vervioeiend gamma. Dit opmarcheeren der
„Graal” was een emotie, die al de rangen door
trilde en geruimen tijd was het, of deze jonge
Katholieke vrouwen, de leidsters in hun fier uit
waaiende mantels, de honderden in hun wisse
lend uniform, heel het Stadion beheerschten.
Uitbundig waren de oovatles, welke him ten deel
vielen, ook en vooral van de velen, die hier voor
het eerst de kracht en de schoonheid van deze
prachtige organisatie leerden kennen.
Van gansch anderen toon was het défilé der
Amsterdamsche scholieren met hun versierde
fietsen, die vrijwel zonder uitzondering den
toets der critiek konden doorstaan. Weer volgde
nu een massale vrouwelijke groep: de padvlnd-
stérs in haar sober blauw tenue. Vroolijk klonk
het .uhlep hoi” vóór de Koninklijke tribune.
Vooral in de omgeving van het statical was
het een geweldig beweeg van menschen, die
moegeloopen en moegekeken naar huis terug
wilden. Allerlei maatregelen waren genomen om
eeneoo vlot mogelijk vervoer te verzekeren en
ondanks de omstandigheid, dat he défilé veel
langeren tijd in beslag genomen had dan was
gedacht, konden de reizigers, zij het niet zoo
comfortabel, als gewoonljjk, worden geborgen.
Voor de late avonduren werden bijzondere
maatregelen genomen. Zoo werden aan goede
rentreinen personenwagens gekoppeld.
Na Haar terugtocht naar het paleis op den
Dam, op welken tocht de Vorstelijke Familie
ondanks het late uur overal door duizenden
nog harteljjk werd opgewacht en toegejuicht,
vertrokken de Hooge Bezoekers te tien over
half elf in open auto uit de hoofdstad, op den
Dam en de naaste omgeving daarvan uitgeleide
gedaan door een veelkoppige en geestdriftige
menigte. -
Het is een vreugde-week, een nationale week,
een echte Oranje-week voor de hoofdstad ge
worden, welker herinnering ieder die haar door
leefde nog lang, nog zeer lang bjjblijven zal.
We hoorden oudere Amsterdammers, sprekend
over deze week en haar illustere beëindiging,
vergelijkingen treffen met vroegere feesten van
Oranje en allen waren het er roerend over eens,
dat deze dag alle vorige in geestdrift en mas
saliteit van deelname heeft overtroffen.
Burgemeester de Vlugt wikie evenmin als
de commissaris over politiek spreken.
Hem was de rede, door ds. van Hoogenhi£B|
gehouden des middags, liever dan die fcan doBr
avond. Hoe dichter bij de troon, hoe minder
partijman. Met niet te groote waardeering is
thans door hem over de gemeentepolitiek en
het Dagelijksch Bestuur der gemeente gespro
ken. Zoo iets kan de voorzitter gemakkeljjk zeg
gen maar het is niet aangenaam zulk een dis-
qualiflcatie te hooren voor een burgemeester,
wien het een voorrecht is in vriendschappelijke
verhouding samen te werken met hen, die op
wettige wijze gekozen zijn in het Dagelijksch
Bestuur.
Ook spr. wilde het niet hebben over de poli
tiek en huldigde daarom het uitvoerend comité
en speciaal den technischen leider, den heer
F. Thoolen.
Een korte wijl werd nu het défilé onderbroken
voor het optreden van een stoet danseressen
in rood, wit, blauw en oranjecostuum, die onder
leiding van Lili Green dansen uitvoerden rond
om een praalwagen, waarop de Nederlandsche
maagd in al haar waardigheid troonde. Het
publiek irolgde dit aardig nummer met veel in
teresse en harteijjk klonk het applaus toen Llli
Green na afioop met een krans werd gehuldigd.
Terwijl het défilé werd hervat, bleven de
danseressen op het middenveld, dat zich reeds
ten deele had gevuld met de vlaggen en vaan
dels der afdeelingen, die na hun rondmarsch
weer waren afgetrokken. Uitstekend wist de
organisatie te werken met de mooiste groepen,
die tusachen de vaandeldragers in het Veld
werden opgesteld, zoodat het ruime terrein
steeds meer schuil ging in een schouwspel, dat
slechts te schilderen zou zijn, wanneer de woor
den fleurig en kleurig nog tientallen synonie-
men hadden.
zenden. Reeds lang was het duidelijk, dat het
aantal défileerenden veel en veel hooger zou
worden dan de verwachte 45.000. En werkelijk
zou blijken dat de vele groepen die op het laat
ste oogenblik nog werden ingelascht, het totaal
de 6QJJOO te boven brachten.
Goulmy en Baar s beroemde corps ontbrak
natuurlijk niet tusschen de tallooze muziek
gezelschappen, die soms dicht achter elkaar in
den stoet meemarcheerden. Trouwens de Bos
sche afdeeling mocht er wezen. Vendelzwaaiers,
S :hutterskoningei> hellebaardiers, het waren
evenzoovele aantrekkelijke accenten. Dan volgde
Katwijksche visschersvrouwen, Schiedam met
tal van Katholieke corporaties, het nationale
Overschle onder een woud van Prince vlaggen.
En onophoudelijk steeds maar weer aan pas
seerden de groepen en afdeelingen. De péóvin-
cies Friesland en Groningen, Drente en Over-
IJsel. Muziekcorpsen wiselden af met Juichen
de burgers, dan weer schreden stoer en stram
voorbij de leerlingen der Zeevaartschool „Abel
Tasman” te Delfzijl. Een zee van vlaggen werd
meegedragen. De Christelijke groepen ont
plooiden hun oranje en nationale dundoeken,
de Roomsche organisaties torsten de zware r(jk-
bestikte fluweelen vaandels.
Steden en dorpen uit den Achterhoek, en uit
Brabant Ltmburg, van de Geldersche dreven, volg
den elkander op. Culemborg bracht een keurige
jeugdgroep, het Roomsche Wierden bleek uit
stekend vertegenwoordigd, 'trotsch ontplooide de
N.CR.V. haar reusachtige sprekende vlaggen.
Stram marcheerden nog de oud-gedienden van
Bronbeek in hun donkere, rood-betreste unifor
men, de trommelende kleuters van Harderwijk
wonnen op slag de harten van heel het Stadion.
Daar liepen ook de mannen, vrouwen en kin
deren der ruige Veluwekust, van Hicrden, Nun-
speet en Hulshorst in hun kleurige kleeder-
dracht.
De Burgerwachten, ten deele geüniformeerd,
sloegen overal een uitstekend figuur. Wij noe
men Nijmegen en vooral ook Renkum, dat over
een geweldige afdeeling, honderden koppen sterk
en verdeeld over ettelijke diensten, beschikt.
Brabant opende met een keurig gelid van
Bredasche Kadetten. Daverende hoera’s hadden
de gilden en schutterskonlngen in ontvangst te
nemen. Het H. Bloedsgüde van Boxmeer in zijn
oude kleederdracht trok bijzonder de aandacht.
Zeeuwsch Vlaanderen bracht de mooie kappen
der vrouwen en dan passeerden al weer de
Utrechtsche groepen, waarbij de brandweer van
Soest in lange glimmende jassen zich in aller
belangstelling mocht, verheugen.
Het Oranje-blanje-bleu was ditmaal wel
heel bijzonder troef. Steeds meer populair wordt
deze prachtige driekleur, niet het minst door
het Ijveren der jonge vereeniging „De Prlnce-
vlag”, die met verschillende afdeelingen telkens
weer in den stoet opviel. Ook het Nationaal
Jongeren Verbond, dat vrijwel overal flink ver
tegenwoordigd is, trok achter de Princevlag
gen op.
In de afdeeling Noord-Holland, waar we be
laas de Volendammers misten, trok Alkmaar de
aandacht door zijn groep kaasdragers in onbe
rispelijk wit met kleurige hoeden. Ook de Alk-
maarsche brandweer reed mee. Haarlem was
door tal van vereenigingen uitstekend vertegen
woordigd en opende met een pittig detachement
Burgerwachters in onberispelijk uniform.
Nu en dan speelde de muziek vaderlandsche
liederen, die door het publiek werden meegezon
gen, meer dan eens namen de tribunes zelf het
initiatief en klonk een monter ,,’t Is plicht; dat
iedere jongen” of „Alle man van Neerlands
stam” uit tienduizenden kelen. Zoo leefde men
mee in onverflauwde geestdrift, geïnteresseerd
voor elk detail van het machtig schouwspel, dat
die eindelooze opmarsch bood. Steeds opnieuw
dromden in de Marathonpoort vlaggen en vaan
dels en groepen op naast de afdeelingen die na
hun rondgang, weer het Stadion verlieten.
Wij drukken hierboven het nieuwe Bisschops
wapen af van Mgr. G. Brandsma, Apoet. Vic.
van Kisumu in Afrika.
Prof. Dr. Titus Brandsma O. Carm. te Nij
megen zendt ons hierbij de volgende toelichting.
Bij z(jn verheffing tot de bisschoppelijke
waardigheid heelt Zijne Hoogw. Exc. Mgr. G.
Brandsma het oude familie-wapen, gelijk dit
o.a. in het Groot-Wapenboek van Vors eerman
van Ooyen wordt medegedeeld, weder in eere
willen herstellen en het tot zijn bisschopswapen
uitgekozen, te meer omdat het op zoo bijzonder
teekenende wijze de roeping van den Bisschop-
Missionaris weergeeft. De naam Brandsma ot
Ysbrands-zonen herinnert aan Eisenbrand, Isen-
barnd, Isenbart, of IJzer in vuur. Om dit te
verzinnebeelden is een ster van wit metaal,
heraldisch zilver, vanwaar uit twee vAt-metaien
of zilveren pijlen gaan, geplaatst op een veld
van Keel, heraldisch rood. Boven deze ster met
de daarvan kruisgewijs uitgaande pijlen staat
een gestyleerde zilveren lelie, het beeld der on
gerepte reinheid, zinnebeeld van den priester
lijken staat, waarvan de bisschoppelijke waardig
heid de volheid beteekent. zinnebeeld tevens
van Maria, de Maagd der Maagden. De ster
met de daarvan uitgaande pijlèn gaven aanlei
ding tot de wapenspreuk: Vos estis lux mundl:
Gjj zijt het licht der wereld. Dit woord door
Christus tot zijn Apostelen gezegd, geldt in het
bijzonder van den Missionaris, die zijn lichten
de pijlen over de wereld moet zenden ter ver
lichting van allen, die in de wereld zijn.
Intusschen was aan spr. gevraagd om een
verzuim in het Stadion te herstellen waar door
het late uur aan den heer Theo van der Bijl
niet de krans was aangeboden, die voor hem
bestemd was. Met vleiende woorden overhan
digde jhr. Roëll den heer v. d. Bijl den krans.
Met enkele woorden dankte deze' voor de
hulde.
Daar het meerijden in den Koninklijken
stoet voor H. M. de Koningin-Moeder
bezwaarlijk bleek, in verband met haar hoogen
leeftijd en haar gezondheidstoestand, is Zjj, die
ook In allen eenvoud en vrijwel onopgemerkt
was gekomen de hulde gold Immers Haar
Dochter, zoo zal Zi, het hebben gewild ver
trokken, zooals zij was gekomen.
teeren, zoo drijft de drang tot uiten.
Maar na de geestdriftige ovaties welke
nadat de laatste klank van het oude Wil
helmus is verstorven, opklinken, moet er
nu stilte zijn en daarom is zij er ook. Er
is althans geen geklap dat de dieren
schjchtig maken kan, maar tóch het is
zoo moeilijk zich in een oogenblik als dit
te bedwingen en zachtkens ruischt een
psalmgezang over het Stadionveld, terwijl
de stoet zich langzaam in beweging zet,
een halven cirkel uitrijdt en dan verdwijnt
door de breede Marathonpoort.
Te vroeg nog eigenlijk is het sprookje,
de droom voorbij en vol van innig genieten,
van bezonken geestdrift.
In het Stadion was de huldiging van de Ko
ninklijke Vrouwe uitgegroeid tot een der gewel
digste manifestaties van volksgeest, welke
Europa In de latere Jaren heeft gekend. Nim
mer was mogelijk geacht, dat zoo een grandioos
iets binnen Amsterdam mogelijk ware. Een
menschengeslacht heeft dit niet meer beleefd.
Het liet alles achter zich wat tot mr, sinds
menschenheugenis, aan volksbetooglng In Ne
derland is geweest. Zulk een massaliteit, zulk
een geestdrift uren en uren en uren lang, zulk
een samentasting van 1 menschenmassa’s en
menschenmassa's was ten onzent ongekend.
Men heeft thans niet de straat aan de op
ruiers van ons volk en aan de vergiftigere van
ons volksbewustzijn overgelaten. Allen, die zich
waarachtige vaderlanders voelen en zich scha
ren rond Oranje, zijn uit de huiskamers, de
stilte van de afzondering, de kalmte van bet
platteland getreden. Zij hebben een saamhoo-
righeid gevonden, die samenbindt. En de vijan
den van ons vorstenhuis hebben gezien wét de
ware gezindheid van een volk is.
H. M. de Koningin had we hebben het
reeds vermeld te kennen gegeven, dat zij
geen haast had. dat ze tot het einde van het
défilé wilde blijven. Officieel was in uitzicht
gesteld, dat rond zes uur dé plechtigheid ten
éinde zou zijn. Maar reeds gaven we te ver
staan, dat het wel later zou worden. Evenwel,
dat het over negenen zou worden vóór de Ko
ninklijke Familie óók Koningin Emma
het Stadion zou verlaten, kijk, dat heeft nie
mand vermoed. Bij stralenden dag in *t Stadion
gekomen In den vroegen namiddag, verlieten
de hooge gasten eerst in den duisteren avond
de plek van
Stadion door de electrische verlichting een
heel ander aanzien bekomen had. Alreeds l
door verkreeg het slot van t défilé een gansch
eigen karakter.
De terugtocht werd een triomftocht. Geen
eerbiedsbetoon op verren afstand. Neen! Het
volk, dat straten en (deinen uren en uren ach
tereen had gevuld, geduldig wachtend op den
koninklijken tseot, die maar niet kwam, werd
tot in de onmiddellijke nabijheid toegelaten.
Enorm veel is van het lichamelijk en geeste
lijk uithoudingsvermogen der wachtenden ge-
vergd, vooral van de deelnemenden uit verre
streken, dl- alreeds vroeg naar hier waren ge
komen en nu nog uren langs den weg stonden
opgesteld. Maar enorm veel heeft de aanhan
kelijkheid van ons volk aan Oranje ook voor
deze uiting tvan onzen volksgeest over gehad.
Op den terugrit was er in de Utrechtschestraat
voor den stoet bijna geen doorkomen aan. Toen
onze persauto, die den stoet vooraf ging, langs
kwam, juichte men de journalisten geestdriftig
toe, omdat men nu wist: thans komt de ko
ningin ook spoedig.
En het werd een triumfale tocht door lich
tend en verlicht Amsterdam.
Een triumfale avond in de stad aan Amstel
en IJ zooals die van gisteren hebben de latere
jaren niet meer gekend. Tot een jubel van
saamhoorigheld met en aanhankelijkheid aan
Oranje is deze avond uitgegroeid.
En ’t is een levensmoment voor onzen sym-
pathieken burgemeester dr. W. de Vlugt ge
weest, dat onder zijn burgemeesterschap dit
heeft kunnen plaats grijpen.
Amsterdam was en moet blijven: de Oranje
stad.
Na Haarlem komt Den Helder met een aan
tal afdeelingen van de Marine, de adelborsten
voorop kranig het Stadion binnenmarcheeren. t
Is een lust om te hooren hoe het publiek op
hun verschijnen reageert.
Denkt men aan de gebeurtenissen in Indlë
terug en wil men op deze wijze tot uiting bren
gen dat Nederland desondanks toch blijft bou
wen op zjjn verdedigers ter zee?
De marinekapel zet „De zilveren vloot" in en
heel het Stadion zingt mee van Plet Hein.
Ook de Markers die een eigen muziekkorps
hebben meegebracht krijgen hun deel in het
applaus, dat telkens opklatert en alleen door
broken wordt door het zingen van een van onze
vele volksliederen.
De haag van vlaggen op het middenveld groeit
aan niet de minuut: veelkleurig rijen zich ba
nieren en vlaggen en vaandels naast elkaar.
Weesper meisjes dragen bloemomkranste let
ters die te zamen de woorden „Hulde aan de
Koningin” vormen alsmede de cijfers 18981933.
Als Zaandam aan de beurt komt denken de
meeste menschen dat het eind van het alphabet
in zicht is, maar dit blijkt nog lang met het
geval, want er volgen nog tal van groepen.
Als vertegenwoordigers van het in naam roo
de Zaandam krijgen de defileerenden een storm
achtige hulde.
De Rotterdamsche burgerwacht maakt een
flkschen indruk en krijgt eveneens een geest
driftig onthaal en zoo blijft het maar steeds
aanstroomen, iedere groep met een eigen aan
zien met een eigen groet, maar alles vol en
thousiasme voor Haar, Wie deze hulde geldt.
Onder daverend applaus krijgt de algemeene
leider de heer**thoolen weer een groote krans
van de vertegenwoordigers der verschillende po
ll tie-organisaties.
„Het Mobilisatiekruis” en de Nederlandsche
Bond in Duitschland hebben ook ferm applaus
in te oogsten.
Den komt Amsterdam aan de beurt, voorop
twee herauten met het hoofdstedelijk wapen en
gevolgd door de Chr. Oranje-vereeniging Am-
sterdam-Oost.
Als de leerlingen van de kweekschool voor
de Zeevaart vóór de eere-loge zijn aangekomen
laat de bootsman een fluitsignaal hooren en het
Hoe-zee weerklinkt driewerf; zoo ook bjj de
Jongmaatjes van de ..Pollux”.
Met hun baretten op defileeren de studenten,
van wie enkele corporaties de oorpsbedienden
in livrei in den stoet hebben meegenomen.
Kranig marcheeren de katholieke turners en
turnsters van U. D. I., Jong Leven en Achilles.
De populaire Amsterdamsche politie die met
volle muziek aanmarcheert krijgt weer eens te
ondervinden hoe de Amsterdammers haar ap-
precieeren.
De leerlingen van het Hervormd Lyceum, die
keurig in het gelid loopen, brengen den sport-
groet en dan nadat de voetbalvereeniging A. F.
C. de revue is gepasseerd, marcheeren achter
elkaar twee nationaal-socialistische groepen die
den fascisten-groet brengen onder den uitroep
„Hou zee."
Schemer is Intusschen over het Stadion ge
kropen en floep daar flitsen plots de lichten
aan. Een schitterend effect, in het veld niet
alleen maar ook op de binnentrekkende groe
pen wier donkere schaduwen fel afsteken te
gen den witten achtergrond van de cementen
wielerbaan.
Een vendelzwaaler geeft inmiddels staaltjes te
zien van zjjn kunst, waarvoor hij met een dank
baar handgeklap wordt beloond.
De dag was zonnig, de dag was bljj, maar,
hoe zou het anders mogelijk zijn, er gebeurde
hier en daar wel Iets dat een zwakke schaduw
wierp.
Zoo werd o.», bjj het Stadion een zakken
roller op heeterdaad betrapt door een agent.
Toen deze hem wilde arresteeren, rukte de man
zich los. In de onmiddellijke nabijheid bevond
zich de commissaris van het Verkeerswezen de
heer Bakker, die op zjjn beurt den zakkenrol
ler vastgreep.
Do. commissaris werd door den man tegen den
grond geslagen. Door den val liep de heer Bak
ker verschoonde verwondingen op. hjj moest
zich in het Stadion door een dokter laten ver
binden.
De zakkenroller werd tenslotte door twee re
chercheurs gearresteerd.
Bjj den terugkeer van den Koninklijken Stoet
in de omgeving van den Dam schrok het paard,
voor het rijtuig, waarin de burgemeester ge
zeten was, Dr. de Vhigt sprong onmlddelljjk
eruit, waarna agenten van de bereden politie
het schichtig geworden dier tot kalmte wisten
te brengen.
Voorts zjjn hier en daar langs den weg en
ook in het Stadion eenlge menschen door flauw
ten bevangen. Er was echter gelukkig voldoen
de geneeskundige hulp aanwezig.
De Commissaris der Koningin in Noord-
Holland en eerevoorzitter van het comité jhr.
mr. dr. A. Roëll nam alsdan het woord om ds.
v. Hoogenhuyze te huldigen. Deze heeft, ik zal
niet zeggen een politieke rede gehouden, maar
heeft toch de politik benaderd in zjjn scherp
zinnig en mooi opgebouwd betoog. Ik heb ge
hoord dat ook de wethouders waren genoodlgd.
En verbeeldt u nu eens dat ze gekomen waren!
Het ware dan de vraag geweest, of zjj zich ge
vleid gevoeld zouden hebben.
Doch laten we er verdr niet over praten.
We kennen ds. v. Hoogenhuyze als iémand, die
allen weet samen te binden rond Oranje en
we voelen er alles, alles voor om 19 September
tot Oranje Dinsdag te maken.
Dan een zwaar en krachtig tromgeroffel,
prachtig van cadens, diep en frisch van
geluid: Het is de Jonge Wacht en na de
Graal maken zij van de katholieke deel
nemers aan het défilé een schitterenden
indruk. Bravo kerels! Keurig! Prachtig.
Met welk een elan marcheeren zij en het
is doodjammer dat de tamboers even hun
roffel moesten onderbreken omdat de
„speaker” een mededeeling heeft te doen.
Ook onze verkenners die kort daarna
komen doen het best en veroveren aller
harten door vóór de koninklijke tribune als
één man de hoeden op de stokken te
nemen onder een machtig hiep-hel. De
Gezellen doen het eveneens perfect. We
mogen volop trotsch zijn op de wijze waar
op onze jeugd is voor den dag gekomen.
Het was af. Een eere-saluut van deze
plaats en de verzekering dat ook op an
dere plaats hun optreden groote,
groote waardeering heeft opgewekt.
We kunnen niet aan het opsommen
blijven. Het Stadion is wel goed verlicht
maar we kunnen toch moeilijk meer de op
schriften der vaandels en doeken onder
scheiden. Onze eigen menschen echter
herkennen we desondanks toch. De Alge
meene Propagandaclub met een flinke af
vaardiging, den R.K. Vrouwenbond van Am
sterdam en Nieuwendam met een kleine
groep. Ook de Scheveningsche visschers-
vrouwen halen we gemakkelijk uit den nog
zwellenden stroom. t
De Nederlandsche Padvinders betreden
te half negen het Stadion en de speaker
kondigt aan dat dit de laatste groep is.
Het publiek is bijna moe van het kijken,
maar geenszins is de geestdrift bekoeld.
oSk zij nog krijgen een welhaast onver
flauwd applaus.
Dan moet er wat haast gemaakt, zoodat
het eind van den stoet in stilte marchee
ren moet om den indruk van den koorzang
niet te verstoren.
De zangers en zangeressen onder leiding
van Theo v. d. Bijl zingen: voortreffelijk in
de avondlijke stilte. Zuiver en teer klinkt
Valerius’ lied „O Heer, die daar des hemels
tente spreydt”, „Help nu u self, so helpt
u God” een Oranje-liedje en tenslotte „Ge
lukkig is het land”.
Na den zang weer daverend applaus,
alsof men heel den middag nog niet ge
klapt had.
Dan stijgt de spanning. Het afscheid
gaat komen. Stilte wordt verzocht, opdat
de paarden niet zullen schrikken en dan
rijden de koetsen van den koninklijken
stoet met verlichte lantaarns het Stadion
binnen, tooverachtige silhouetten teeke-
nend op het witte cement der wielerbaan.
Als één man rijst de bezetting van alle
tribunes omhoog en voor het laatst zingen
we ons statige en plechtige Wilhelmus,
een massale belofte van trouw aan ons
land en aan Haar, die het zoo zegenrijk
bestiert.
Men is bijna niet eraan te houden het
■1^
u
