Prikkeldraad
HET UNIFORMVERBOD
O
I
Duidelijke taal
Gezagshandhavers
Nationaal reveil
Onze lichte troepen te velde
DE EERSTE OEFENING
Oranje-hartige honden
DINSDAG 12 SEPTEMBER
ELGRADO
PARADE
De grootsche huldiging
Het uniformverbod
en
DE URKER VISSCHERS
GEMENGDE HUWELIJKEN
Begrijpelijke actie
INDISCHE POSTVLUCHTEN
De wielrijders tegen de
huzaren
GRUWELBERICHTEN OVER
DUITSCHLAND
„De Standenkwestie
Wij Katholieken*9
Uj-
Radio deed Indië meeleven
Inleiding van prof. dr. Weve O. P
Nederlander te Kleef gearresteerd
Van het gezond verstand
In
1
Audiëntie aangevraagd
•1
Middenstandskwartiertje
Verklaring percentage
Ned. R.K. Middenstandsbond
Totaal
11310
van
<a
t
Het eerste treffen
Operatieplannen
Blauw-rood-blauw-rood
By de wielrijder»
Belasting betaling zonder
ontvangstbewijs
Niet vertegenwoordigd by de
Koninginne-hulde
De Kroonprins van Joego-Slavië, Peter,
parade gade, die ter gelegenheid van zijn
4718
6592
van
weldra
|ken bedraagt
Q (58.33)
Zoo
Er
De heer Westerman heeft op het wetsontwerp
inzake het uniformverbod een amendement
voorgesteld om ook nlet-opzlchtige onderschei
dingsteekenen van revolutlonnaire organisaties
onder de wet te brengen.
Het aantal gemengde huwel:
dus hiervan 6592: 11310 of ±i
En u schreef 40 pet.
Deze opmerking werd ons van
den gemaakt;
Wjj schreven echter van het aantal hélende
tholiaken trouwt 40 pet. gemengd. In eenSta-
tholiek huwelijk nu trouwen twee katholieken:
en in een gemengd maar één.
Het cijfer 4718 moet dus verdubbeld worden
om het aantal huwende katholieken te vinden
en ons daarvan het percentage gemengd hu
wenden te kunnen berekenen. Men komt dan
tot de formules: 2 X 4718 6592 16028 en
6592: 16 028 X 100 41 pet.
WU hadden het ruw geschat op ongeveer 40
Hetgeen dus juist was.
Begunstig door prachtig weer, is
de eerste dag der manoeuvre
vlot verloopen
De commandant der blauwe lichte strijd
krachten had daarom aan zijn verkennings
detachement een eskadron huzaren, een
eskadron wielrijders en een mltralüeur-peloton
onder bevel van majoor K. G. van der Man
dele dat den nacht te Achterveld, Asschat
en Snorrenhoef had doorgebracht, bevel gege
ven in de richting van Menlunteren te gaan
verkennen. Met zijn hoofdmacht, het regi
ment huzaren met rijdende artillerie zou nij
alvast een stelling gaan Innemen in de lijn
Scherpenzeel-Appel.
Op de andere zijde had het verkennings
detachement een eskadron huzaren onder
bevel van reserve-ritmeester Jhr. mr. W. E. van
Weede opdracht om het terrein rondom
Barneveld zoolang mogelijk vast te houden. De
blauwe hoofdmacht werd geacht zich nog op
eenigen afstand te bevinden en mocht, om
niet te vroeg ter plaatse te zijn, niet vóór half
tien uit den Harskamp opbreken. Gesteund
door eenlge pantserwagens zijn de wielrijders
toen Zuid-West gegaan om eerst de linie Lun-
teren-Menlunteren te bezetten.
Wie met soldaten er op uit wil trekken, moet
niet bang zijn van vroeg opstaan, en zoo ston-
In de Zondagavond te Urk gehouden ver
gadering van de vereeniging „Vlsscherij-belan-
gen" is na langdurige besprekingen een be
stuursvoorstel aangenomen, om een spoed-
eischende audiëntie aan te vragen bjj H. M. de
Koningin, nu minister Oud afwijzend op het
verzoek der visschers heeft beschikt
„Ook in honden kan een Oranje-hart
kloppen.’’
Maar wij haasten ons nu terug, om eens naar
de roode partij te gaan kijken. Over Barne
veld komen we in Meulunteren, waar levendig
geweervuur te kennen geeft dat er iets aan de
hand is. Het is het blauwe verkenningsdetache-
ment dat zooeven is aangekomen en zoo zijn
eerste doel bereikt heeft, maar warm ontvan
gen wordt door twee bataljons wielrijders, die
uit den Harskamp zijn aangekomen. Langs de
spoorlijn Lunteren-Meulunteren wordt zwaar
gevochten. Tegen het westelijk talud liggen de
huzaren, over de heide ten oosten van den
dijk zien we sprongsgewijze de rooden naderen.
Door de overmacht wordt het verkennings
detachement teruggeslagen. We zien hen in
Meulunteren terugvloeien en overhaast terug
gaan. De wielrijders maken gevangenen, maar
die worden heel humaan behandeld en zelfs
weer eervol ontslagen, daar ze anders een 41 te
rustigen herhalingstljd zouden hebben. Als we
den spoorlijn bjj halte Meulunteren overgaan
treffen we bij de eerste bocht een heele drukte.
Daar is de staf van het Regiment Wielrijders,
waarvan de commandant verdere bevelen uit
geeft. We treffen daar ook wederom den lei
der, generaal-majoor Fabius met zijn hulplei-
in den Zwanentoren. De Njjmegenaar van V.
die de vorige week bij een onbehoorlijk optre
den tegenover de Duitsche douane en wegens
beleedlging van het Hitlerregime over de grens
werd getrokken en gearresteerd wordt ook nu
nog in de Kleefsche gevangenis in arrest ge
houden, in afwachting van het vooronderzoek.
Dé heer Albarda heeft op bovengenoemd ont
werp een amendement ingedleód om niet on
der de wet te doen vallen vlaggen, vaandels en
soortgelijk onderscheidingsteekenen van politie
ke partijen medegedragen in optochten. De
voorsteller zegt ter toelichting o.a.:
Aan een algemeen wettelijke regeling nopens
optochten bestaat geen behoefte. De optochten
van staatkundige partijen en daarmede ver
bonden vereenlgingen, waarin vaandels én ba
nieren worden meegedragen, zijn geen nieuw
verschijnsel. De overheid oefent op zoodanige
optochten reeds ten volle toezicht. Voor het hou
den van optochten is vergunning van de bur
gemeesters noodlg, die, wanneer zij ernstige
redenen hebben om ordeverstoring te verwach
ten, de vergunning kunnen weigeren of het ver-
leenen om de vergunning afhankelijk kunnen
maken van zoodanige voorwaarden als in het
belang der openbare orde noodlg schijnen. Het
is niet gebleken, dat de burgemeesters hun
verantwoordelijkheid ten deze zoo licht en zoo
verkeerd opvatten, dat de wetgever zou dienen
in te grijpen.
Ede, Maandagavond
Te acht uur precies is dan vanmorgen het
startschot gelost en hebben de troepen zich in
beweging gezet. Zooals wij gisteren reeds schre
ven, stonden en staan trouwens nog een
blauwe linker- en een roode rechtervleugel
tegenover elkaar. Hun voorposten hadden voe
ling met elkaar In de lijn Glinden-Voorthut-
zen. Vanmorgen was het dus allereerst zaak,
meer van eikaars sterkte en bedoelingen te
weten te komen, en verder de fronten, die zui
delijk van het operatleterrein reeds tegen el
kaar vastzaten, te verlengen en zoo mogelijk
den tegenstander te overvleugelen.
blauwe verkennlngs-detachement dat zich door
het in de roode postenketen geslagen gat voor
waarts gaan. Het geheele gevecht heeft geen
half uur geduurd. Een fier gezicht, die esca-
drons in draf, zwaar bepakt en handpaarden
waarop mitrailleurs gepakt zijn. De huzaren
zijn van een herhalingsllchting maar ze zitten
flink te paard en houden zich goed alsof rijden
hun dagelijksch werk was.
Intusschen, wij vervolgen onzen weg, en op
de plaats waar we onzen auto weer zouden
treffen vinden weniets. De chauffeur is
blijkbaar verkeerd gereden, maar dat is niet
heelemaal zijn schuld, want de weg dien hij
nemen moest, was opgebroken. Een mitrail
leurpost, die daar in stelling ligt, weet ons te
vertellen dat een half uur geleden een groene
auto in de richting Barneveld is gepasseerd.
Dus kuieren we maar dien kant op. in de hoop
dat onze chauffeur nog tijdig op de dwalingen
zjjns weegs zal terugkeeren. Dat zijn van die
wederwaardigheden waar men te velde niet
buiten kan. Na een half uur wandelen ontmoe
ten we een motorordonnans, die ons weet te
verblijden met de mededeellng dat onze karos
voorbij Achterveld, dat is nog een uur verder,
op ons staat te wachten. Gelukkig is hij zoo
vriendelijk om hem even te gaan ophalen, zoo-
dat nu in tien minuten aan onze pelgrimage
een eind is gekomen. Intusschen is het nu te
laat geworden voor het stellingnemen van de
blauwe hootdmacht in de lijn Scherpenzeel-
Appel. Als we te Achterveld komen liggen daar
de huzaren al in stelling, geen aaneengesloten
linie, maar hier en daar een paar plukjes. Een
witte vlag langs de weg waarover we rijden
stelt een overdwarse versperring voor en een
honderd meter verder staat een 6-veld kanon
netje, listig gecamoufleerd, om vijandelijke
pantserwagens die in de hindernis opgehouden
zouden worden, op eenige granaten te trac-
teeren.
len; ook de dienstboden vraag werd aangeroerd.
Vervolgens stelt ook de Christelijke ootmoed
z’n eischen naar beide zijden en spr. bracht het
gebrek hieraan o.a. in verband met het streven
naar uiterlijkheid en opzlchteliJkheid zoo ken
merkend voor onzen tijd. Waarachtige bescha
ving zal altijd naar eenvoud zoeken, omdat zij
juist oog heeft voor hetgeen qualitatief hooger
staat en voor de juiste evenmaat. Juist de gods
dienst doet zooveel motieven aan de hand ter
versterking van het steeds meer veldwinnend
streven onzer dagen naar grooter versobering,
natuurljjker leefwijze en meer waarachtigheid
en echtheid.
Het Bureau van den Ned. RFC. Midden
standsbond en het Centraal Hanze Bureau in
het Bisdom Haarlem worden met 14 September
as. verplaatst naar het pand Mauritskade 23,
Den Haag.
Het telefoonnummer wordt: 117774.
ders. In een zijweg staan eenlge pantserwagens
in afwachting. Kolossale gevaarten, die pant
serwagens. Ze dragen namen als ..bison", „wi
sent", „buffel” en ofschoon het overdreven zou
zijn, te spreken van een gelijkenis „als twee
droppels water”, kunnen we toch de vergelij
king met de zware gehoornde runderen goed
begrijpen. Het zijn hooge en breede kolossen,
geheel met stalen pantserplaten afgedekt. Zoo
wel voorin als achterin zit een bestuurder, die
door een smal spleetje de wijde wereld in
kijken. Verder niets dan een paar schietgaten,
waardoor mitrailleurs vriéndelijk knlpoogen.
De meest afdoende manier om deze gevaarten
onschadelijk te maken is handgranaten tus
schen de wielen gooien. Het derde bataillon
van het wielrfjdersregiment was nog in aan
tocht, én dat hebben we hier zien passeeren.
Het was samengesteld uit huzaren, die nog
pas vijf maanden onder dienst waren en als
ruiters nog niet bruikbaar waren. Als wiel
rijders hebben zij uitstekend voldaan.
Intusschen had de commandant der rooden
besloten de blauwe partij in haar stelling
ScherpenzeelAppel te gaan opzoekqn en wij
zochten onzen auto weer op. dien onze onvol
prezen korporaal-chauffeur intusschen weer zoo
verdekt had opgesteld, dat het een kwartier
duurde voor we hem vonden. Het was intus
schen één uur geworden. Toen gingen we maar
rechtstreeks naar de blauwe stelling terug
om niets van de ontmoeting der beide jpartjjen
te missen. Onderweg konden we nog zien, hoe
het teruggedreven blauwe verkenningsdetache-
ment, alvorens zich in die stelling terug te
trekken, den opmarsch der rooden zoolang mo
gelijk trachtte op te houden.
Te Achterveld kwamen we vroeg genoeg om
de stelling, die we 's morgens al gezien had
den, nog eens op ons gemak te bezichtigen.
FT? aterdag was een historische dag.
X de hoofdstad en mét de hoofdstad
heeft het nationale volk zijn Konin
gin, haar 35 jaar toegewijde regeering en
de traditiën van Oranje en het vaderland
gevierd. Uit het nuchtere land golfde uren
van enthousiasme een stroom van het hart.
Na het défilé, dat in een langen trek
spontaan bleef in het uitbarstend gevoel,
kón de leider van het feestcomité met goed
inzicht de leuze lanceeren, dat in het tee-
ken van dezen dag ons volk zou oprijzen
tot een nationaal réveil!"
Ds. A. G. H. van Hoogenhuyze bewees in-
tusschen, dat niet de voorzitter van den
dag de leider van dit réveil kan zijn. In
tegenwoordigheid van prins Hendrik en het
meest aanzienlijke gezelschap, dat zich na
de nationale hulde verzamelde aan de feest
tafel, heeft hij een tactloozen zet gedaan.
Hij las van het papier en faalde:
Naar wij vernemen, heeft Vrijdag de politie
te Kleef aangehouden een bekend 8. D. A. P.er.
die er van verdacht werd z.g. gruwelberlchten
te verspreiden en verboden kranten rond te
brengen. De man werd in arrest gehouden en
bleek ook verboden Nederlandsche lectuur in
zijn bezit te hebben. Dit feit wordt in verband
gebracht met de arrestatie van een bekenden
Njjmeegsche S. D. A. P. leider, die reeds eenige
weken geleden door de Duitsche politie is ge
arresteerd. omdat hU er van verdacht werd
verboden Nederlandsche kranteri in. Duitsch-
De heer J. 3. L. van Zuylen. Populierstraat 82
Den Haag, aan welk adres ook bewijzen van in
stemming kunnen worden gezonden, heeft zich
opnieuw met een rekest tot den minister van
Financiën gewend inzake de Rijwielbelasting-
wet. HU deelt daarin mede dat op 8 September
het rjjwielbelastingmerk is gestolen van zijn
zoon en dat hij thans het plaatje van zijn
eigen fiets op die van zijn zoon heeft gezet,
zoodat hij zelf nu zonder merk rijdt. Adressant
zegt verder, zich niet verplicht te achten, even
veel malen 2.50 te betalen als rijwieldieven
het oirbaar zullen achten zijn belastlng-requ te
stelen. Hij verzoekt den minister maatregelen
te willen nemen, dat hem door belasting- en
polltie-ambtenaren geen overlast worde aange
daan in den vorm van Inbeslagneming van zijn
fiets en het op'deze wijze af dwingen van een
boete voor een niet door hem begaan misdrijf.
Tenslotte zegt hij te verwachten, dat, mocht
Inderdaad tot inbeslagneming worden overge
gaan. tevens een vervolging tegen hem zal wor
den ingesteld wegens het doen van een valsche
aanklacht bjj de politie, opdat hij in staat ge
steld worde, met getuigen te bewijzen, dat hij
aan zijn belastingplicht heeft voldaan.
Indien voldoende bewijzen van instemming
met dit adres zullen inkomen, zal getracht wor
den om door middel van een gezamenlijke actie,
eventueel een proefproces tegen den Staat, de
wet zoodanig veranderd te krijgen, dat er een
eind kotne aan de onbillijke behandeling, waar
aan ieder wielrijder, ondanks het voldoen aan
*ön plicht, dagelijks bloot staat.
nog zien gebeuren, dat zij stemmen tegen het
door hen zoozeer begeerde en met gejuich ont
vangen zoogenaamde uniformverbod. Wat zou
men in het land er van zeggen, als zjj zjch
door tegen te stemmen schaarden aan de zijde
van de fascisten, als zij ook nu weer toonden,
maatregelen tegen alle anderen te wenschen,
maar zichzelf geen enkele beperking te wil
len opleggen?
•w-w yat er in een honde-beest toch al niet
V/V kan omgaan!
Het zal wel nimmer in uw aller hoof
den opgekomen zijn, maar een verslaggever van
een onzer Nederlandsche bladen heeft het ons
allen thans voor eens en voor goed onthuld:
Maar vooral zal het Christendom zijn in
vloed moeten doen gelden ter bereiking van
een juister evenwicht tusschen de Standen.
Hier wijdde spr. uit over het verschil van stand
en klasse, over de eischen der sociale encyclie
ken tot ontproletarlseering der onderste klas
sen en tot betrachting der sociale rechtvaar
digheid. waarbij hij tevens het streven der
jongeren ter sprake bracht, die met zooveel
hartstocht en als een apostolaat de verwezen
lijking van het pauselijk program eischen.
Het bureau van den Ned. R. K. Midden
standsbond verzoekt ons de bijzondere aandacht
van de leden der bij den Ned. R. K. Midden
standsbond aangesloten organisaties te vestigen
on het algemeen mlddenstandskwartier, dat
Dmsdagavond van 7.45 tot 8 uur onder auspi
ciën van den N.R.KM door den Kath. Radio
Omroep zal worden I uitgezonden.
Blijkens uit Nederlandse!)-Indië ontvangen
bericht, is de uitzending door de Phohl van de
huldiging in het Stadion te Amsterdam, door de
Indische luisteraars uitstekend ontvangen en
heeft men de rede van H. M. de Koningin
woordelljk kunnen volgen.
Amendementen van de heeren
Albarda en Westerman
den we reeds om zeven uur gereed voor het
vertrek. Door de leiding was ons een buiten
gewoon deskundige gids toegevoegd, de eerste
luitenant der Infanterie J. E. Goers. werk
zaam op het bureau van den chef van den
generalen staf. Tevens was ons een auto ter
beschikking gesteld: een nieuwe wagen van
de schoolmeetafdeellng te Den Haag. Zoo voor
gelicht en toegerust hebben we van de oefe
ningen heel wat kunnen zien en kunnen lee-
ren.
slaat met zijn moeder, koningin Marie, de
tienden verjaardag werd gehouden.
De .Hljstvogel” is op de uitreis te Djask, en
de „Pelikaan" te op de thuisreis Zondag te
Djask aangekomen.
„Amsterdam besefte, dat het iets had
goed te maken, dat de smaad moest wor
den uitgewlscht, welke eenige jaren gele
den aan de Kondngin is aangedaan. Am
sterdam heeft ntrgetoond, dat het uit moet
zijn met de opvatting, dat de hoofdstad van
het rijk rood is. Een nationaal reveil moet
het gevolg zijn van dezen dag: allereerst
moet een nieuw Amsterdam worden gebo
ren, geen roode wethouders meer in den
gemeenteraad. Ook een nieuw Nederland
moet worden geboren. Geen revolutionnal-
ren in de Kamer. Te lang heeft de dag van
de opening der Staten-Generaal den naam
gehad van Rooden Dinsdag. Daaraan moet
nog dit jaar een einde worden gemaakt. Het
Oranjegezind Nederland moet 19 Sept, in
massa naar Den Haag.”
Met den auto zijn we eerst door Lunteren
gereden, waar automobielen en motoren, de
bestuurders met witte banden om de veldmut-
sen om hun onzijdigheid uit te drukken, wacht
ten op den leider met zijn staf, die op het punt
stond de bewegingen van nabij te gaan bekij
ken.
Verder gaande troffen we op een knooppunt
van wegen nabij Barneveld een sectie wielrij
ders, daar geposteerd door het roode verken
ningsdetachement. Alle wegen afgesloten
door strijdlustig uitziende, met patroontas-
schen omhangen karabljnschutters, die achter
boomen weggedoken, wachten op de dingen die
komen zullen. Links en rechts mitrailleurs in
stelling, ook goed verdekt, zoodat een argelooze
vijand een heel eind kan naderen zonder iets
Van de hinderlaag te bespeuren. Boven in een
molen zitten uitkijkposten, die echter ook niet
veel kunnen zien, daar het voorterrein geheel
beboscht is.
Dit is een zeer belangrijk steunpunt, want
het ligt midden op den weg van het blauwe
verkenningsdetachement, dat vanmorgen in de
richting Meulunteren oprukt en ongetwijfeld
reeds in de nabijheid is, ofschoon de menschen
hier niet van afweten. Wel hoort men
nu en dan kort geweervuur: dat zijn blauwe
verkenners, die een komen kijken en worden
teruggewezen. a.
Wjj verlaten onze auto en wandelen ëen
zandweg in, voorbij de roode posten en zoo
waar, vijf minuten verder stooten we op
blauwe wielrijders in vollen opmarsch: het
zijn de verschillende patrouilles die te voren
waren afgeslagen en thans, tot één geheel ver-
eenigd, het nog eens gaan probeeren en nu
doorstooten. Niet alleen op den weg, ook links
en rechts daarvan rukken ze op. Door het
dichte kreupelhout zien we hen voorwaarts
dringen. Maar weldra stooten ze op rood en
rondom, het bewaakte knooppunt van wegen
knettert nu alom geweer- en mltrailleurvuur.
Er zijn scheidsrechters ter plaatse, en die be
slissen, dat de aanvallers sterker zijn. De ver
dedigers gaan dus terug.
Wjj vervolgen onze wandeling en weldra
passeeren ons meerdere wielrljders-colonnes.
gevolgd door een eskadron huzaren: bet heele
De Commissaris van de Koningin en de
Burgemeester van de hoofdstad hebben met»
een tegen-improvisatie,' waarin een protest
zonder dubbelzinnigheid verluidde, geant
woord op den politieken tafel-toast. Jhr.
Mr. Dr. A. Röell zeide „verbijsterd” te zijn
door een taal, zoo verschillend van die
door denzelfden mond des namiddags was
gesproken. Want stel eens, dat de wethou
ders van Amsterdam niet hadden bedankt,
maar de uitnoodlglng hadden aangenomen
en aan de feesttafel waren verschenen,
„dan zouden de woorden van ds. van Hoo
genhuyze een onaangenamen indruk heb
ben gemaakt." En dr. W. de Vlugt accen
tueerde nog scherper, welk een uitsteken
de gelegenheid de tafel-president voorbij
had laten gaan, om te zwijgen:
„Hij is te veel partijman geweest, want wat
wordt nu mijn positie als de voorzitter va®
dezen disch zoo kon spreken over het da
gelijksch bestuur van Amsterdam? Met de
wethouders van de verschillende partijen
heb ik als burgemeester, in het waarachtig
belang van de gemeente zoo góed mogelijk
samengewerkt, met degenen, die op wettige
wijze werden gekozen in het Dagelijksch Be
stuur der gemeente Amsterdam. Het Is
voor mij thans alles behalve aangenaam
te hooren, dat het beleid van het dage
lijksch bestuur op deze wijze wordt gedls-
qualificeerd.”
Het tafel-incldent was een pijnlijke les,
maar het kan een leerzame worden. Wie het
nationaal réveil aankondigt, behoort met
een zuiverder geluld het Wilhelmus te bla
zen. Een nationaal réveil is zeker noodlg,
maar vooral een van het gezond verstand!
Wat er precies gebeurd is weten wij niet
wij hebben de grootsche Koninglnne-huldiging
tot onze spijt niet kunnen mede beleven
maar naar wij uit het lyrisch verslag meenen
te moeten opmaken, baseert de dieren-psycho-
loog-verslaggever zijn verrassende conclusie op
het feit, dat in het défilé twee hazewlndjes met
moeder-de-vrouw meehuppelden....
Sterker bewijs voor het bestaan van Oranje-
hartlge honden kan toch bezwaarlijk geleverd
of ook maar verlangd worden.
Wel is het den proever van hondenharten en
-nieren op- en tegengevallen, dat de stomme
dieren vergaten, een buiging voor de Lands
vrouwe te maken; doch het excuus voor dit
verzuim vindt hij voor de hand liggen: ook
menschelijke defilanten vergaten wel eens den
voorgeschreven groet te brengen op het juiste
moment.
Neen! het verzuim deed aan het Oranje-
hartige der hondjes niets af!
De honden-zielen-analist heeft natuurlijk ge
meend. een .hooggestemd" verslag te schrijven,
hij vergat blijkbaar echter, dat zooals de
Franschen dat zeggen er maar één stapje ligt
tusschen het sublieme en het ridicule, tusschen
het verhevene en het belachelijke en dat men
een verheven zaak geen dienst bewijst door haar
In al te grooten ijver In het belachelijke
te trekken.
De verknochtheid van Nederland en Oranje
en hét daarin tot uiting komend nationaliteits
gevoel en besef zijn wel zóó grootsche en
schoone werkelijkheden, dat ze den smuk van
phrasen over oranje-hartige honden best kun
nen ontberen.
ver het z.g. uniformverbod, het wets
ontwerp waarbij straf gesteld wordt op
het voeren of dragen van kleedingstuk-
ken of opzichtige onderscheidingsteekenen wel
ke uitdrukking zijn van een bepaald staatkundig
streven, welk ontwerp Dinsdagmiddag om éen
uur in de Kamer in openbare behandeling
komt Is In de laatste weken heel wat ge
schreven.
Vooral van socialistische zijde Is sterk de
meenlng gepropageerd, dat door dit verbod de
regeering alleen maar wenschte op te treden
tegen de fascisten, nationalisten of hoe die van
het buitenland gecopieerde staatkundige rich
tingen zich ook wenschen te noemen. De so
cialisten zelf zouden, hoe revolutlonnair zij zich
soms ook meenen te moeten gedragen en hoe
zeer zij de straat voor hun staatkundig streven
opeischen, daar niet onder vallen. Vrijheid van
beweging voor henzelf, maar verbod voor an
deren. dat was het Ideaal!
Ieder, die maar durfde onderstellen, dat de
A. J. C. en andere socialistische organisaties,
welke regelmatig in staatkundige demonstraties
meetrekken en thans ook weer zijn opgeroepen
om 17 September te demonstreeren voor tal van
politieke eischen, onder de wet zouden, vallen,
kreeg den wind van voren.
Hoe zou men kunnen onderstellen, dat den
socialisten Iets in den weg zou worden gelegd. Zij
waren het toch, die het hardst geroepen heb
ben om een uniformverbod en daarop in en bul
ten de Kamer voortdurend hebben aangedron
gen. Men vraagt toch niet om eeh verbod voor
zichzelf, vooral niet als men meent te mogen
verklaren (zooals in het voorloopig verslag ge
schiedt), dat de socialisten niet uitdagend op
treden.
Orde en rust zijn zaken, welke door de so
cialisten hoogelijk gewaardeerd worden, als daar
door eigen actie en propaganda maar onge
stoord kunnen worden voortgezet, voor de
handhaving waarvan echter alleen maar offers
van anderen gevraagd worden.
We geven toe, dat de memorie van toelich
ting eenige aanleiding heeft gegeven tot ver
schil van meenlng. De minister had deze zóó
voorzichtig gesteld, dat het den schijn had
alsof hij niemand onaangenaam wilde zijn met
zjjn verbodsbepaling, alhoewel het toch wel be
grijpelijk was, dat in deze kwestie krachtig
moest worden ingegrepen.""
Vandaar ook dat de socialisten in het voor
loopig verslag reeds bezwaren ontwikkelden te
gen een verbod van optochten met vlaggen,
vaandels en onderscheidingsteekenen, wjj kun
nen ons Immers niet irjjtenken, dat andere po
litieke partijen zich daarin, in de gegeven om
standigheden, lijdelijk zouden schikken.
Gelukkig heeft de minister in zijn memorie
van antwoord de zaken bij den naam genoemd
en duidelijke taal gesproken. Volgens hem zul
len vlaggegg^iaandels en soortgelijke onder-
schMdlngsteekenen voor zoover zij uitdrukkin
gen zijn van een bepaald staatkundig streven,
door den voorgestelden tekst van het verbods
artikel worden getroffen. Dat wil dus kort en
goed zeggen: de roode vlaggen van de straat!
Terecht voegt hij er aan toe. dat deze voor
politieke tegenstanders ten minste even uit
tartend kunnen zijn als individueele .onderschei
dingsteekenen.
„Alz over enkele jaren de gemoederen wat
gekalmeerd zijn, dan kan worden nagegaan of
weer grootere vrijheid kan worden toegestaan”,
schrijft de minister.
Voor de Overheid is het op T oogenblik on
verschillig of de ordeverstoring (of een op
treden dat tot een ordeverstoring zou kunnen
leiden) van Marxistische of van antl-Marxis-
tische groepen uitgaat. Bovendien wordt het
beslissend element in deze niet gevormd door
de subjectieve bedoeling van de betrokkenen,
doch door de objectieve uitwerking van hun
handelingen.
Als het den socialisten ernst is In dezen tijd;
als hun actie voor orde en rust door hun pro
paganda voor een uniformverbod gemeend écht
is, dan past op deze duidelijke taal van den
minister maar één antwoord en dat is: het
afgelasten van de demonstratie op 17 Septem
ber te Amsterdam.
We zien het echter nog niet gebeuren; te
meer niet, waar de minister ook omtrent de
A J. C. zegt, dat hierover in laatste instantie
het oordeel zal zijn aan de Rechterlijke Macht
d. L ten slotte door den Hoogen Raad.
We zijn erg benieuwd naar de houding van
de socialisten in de Kamer. Hun positie is er
niet gemakkelijk, maar toch moeten wij het
Op de dezer dagen te Utrecht gehouden
jaarvergadering van de Apologetische Vereni
ging „Petrus Canislus” heeft Prof. Dr. T. A.
Weve O.P.. hoogleeraar aan de R.K. Handels-
hoogeschool te Tilburg een rede gehouden over
•De Standenkwestie en Wij Katholieken". Van
deze Inleiding, welke In extenso zal worden op
genomen In .Apologetisch Leven”, volgt hier
een uitgebreid uittreksel:
Na erop gewezen te hebben in hoeveel ver
schillende beteekenissen het woord „Stand” ge
nomen wordt, verklaarde spr. het hier te ver
staan In de beteekenls eener groep van perso
nen die ongeveer dezelfde cultuurgoederen ge
meen hebben. Een dergelijke groepeertng valt
niet samen met'de indeeling der maatschappij
naar de verschillende beroepen; zij doorsnijdt
de troepen, maar staat niettemin met het
mln of meer leidend karakter der onderschei
dene functies In verband. Het betreft een con
sequentie van iemands werkzaamheid t.o.v.
het maatschappelijk geheel, wat verder in bij
zonderheden werd uitgewerkt. Ook zette spr.
uiteen de rol van het bezit met betrekking tot
den stand en wel In dien zin dat het bezit in
strument is of moet zijn ter uitoefening van
meer leidinggevende functies en ter bereiking
van een hooger cultuurpeil. Zoo leert ook 8t.
Thomas dat de rijken een hooge plaats of stand
innemen doordat en voorzooverre zij in staat
zijn nuttig werkzaam te zijn.
In onze samenleving schijnt ter bepaling van
den stand sterker de nadruk op het bezit te
vallen dan op de functie, maar als men de
maatschappij dynamisch beziet, herneemt de
functie de voornaamste plaats en spr. meende
dat het feit en de bewegelijkheid van de Stan
den die hierdoor gegeven is. door ons dienen
te worden toegejuicht; het is een kracht ter
vernieuwing en tot vooruitgang.
Na deze principiële uiteenzettingen ging spr. land te verspreiden. Deze man zit nog steeds
in den breede na. welke eischen bet Stands-
leven stelt, welke niet. Voorzoover er scheiding
en afstand moeten bestaan dienen deze be
perkt te blijven tot ten eerste uiterlijke con
venties en ten tweede den maatschappelijken
omgang. Zjj mogen nooit voortkomen uit in
wendige gevoelens; en dus nooit tot een hin
derlijk optreden lelden en zij mogen samenwer
king op andere terreinen geenszins uitalulten;
uit het een en ander werden verschillende con
sequenties afgeleid.
Verder moeten wjj ons altijd ervan bewust
zjjn dat er veel meer aan alle menschen ge
meen is dan dat er verschilpunten tusschen ze
bestaan en spr. toonde aan dat het Standsleven
van deze eenvoudige waarheid geenszins door
drongen is. Op meerdere excessen beiderzijds
werd gewezen, maar vooral werd uitdrukkelijk
betoogd, dat op dit punt de christelijke charl-
tas een allervoornaamste rol dient te vervul-
n een artikel, dat „De Telegraaf” wijdt aan
de jongste nationale gebeurtenissen te Am-,
sterdam, lezen wij aan het slot de volgende,
wel eenigszins schokkende onthulling:
„WU willen dezen terugbllk niet eindigen,
zonder melding te maken van een betreurens-
waardlg incident, waarop wij tijdens het Ko
ninklijk bezoek niet al te duidelijk de aandacht
wilden vestigen. Het was een verbijsterend feit,
dat zestig procent van onze Amsterdamsche
politiemacht weigerde zich te laten vertegen
woordigen bij de huldiging in het Stadion. Deze
zelfde lieden hebben het wel noodlg geoordeeld
deel te nemen aan de begrafenis van Troelstra
en aan het afscheid van wethouder Wlbaut. Toen
wij aan het bestuur van den betrokken poli
tiebond de vraag stelden, waarom het aan de
ze huldiging -niet deelnam, kregen wij het la
conieke antwoord, dat er geen reden voor be
stond. Er bestaat zeer zeker reden voor om de
zen bond onder de loupe te nemen, want welk
vertróuwen kunnen wjj stellen in handhavers
van de openbare orde, die dergelijke beginse
len in practijk brengen? Er bestaat een diepe
kloof tusschen deze politiemannen en de groote
meerderheid der Amsterdammers."
Wij hebben naar de Juistheid van de in bo
venstaand citaat vervatte mededeellng dat
zestig procent van de Amsterdamsche politie
macht (bedoeld is de Algemeeqe Bond van Po
litiepersoneel, ook wel „de roode Bond” ge
noemd) zich niet heeft laten vertegenwoordigen
bij de huldiging der Koningin nog nader
geïnformeerd, en het blijkt inderdaad waar,
dat Juist genoemde bond (in tegensteling met
de Katholieke, Christelijke bonden, alsook met
den Algemeenen Nederiandschen Politiebond)
zich opzettelijk afzijdig gehouden heeft.
Het is begrijpelijk, dat de bonden zich over
het algemeen niet door Amsterdamsche bonds
leden konden laten vertegenwoordigen, aange
zien vrijwel de heele Amsterdamsche politie-
tnacht actief moest zijn; maar de welgezinde
bonden hebben deze moeilijkheid heel eenvoudig
weten op te lossen door bondsleden van buiten
Amsterdam als vertegenwoordigers te doen op-
treden.
De roode Bond van Politiepersoneel nu heeft
zulks niet willen doen.
De vraag, welke „De Telegraaf” aan het
eind van bovenstaand citaat stelt, eischt voor
zeker zeer ernstig overweging.
Toen dÜ'Blauwe troepen hun aanval begon
nen, zagen we een merkwaardig staaltje van
oorlogvoering, zooals die bij lichte troepen kan
voorkomen. Een compagnie roode wielrijders
fietste langs een aan weerszijden met struik
gewas, begroeiden weg de blauwe stelling tege
moet. Toen ze op de blauwe wachten stootten,
kreeg men natuurlijk een wederzijdsche schiet
partij. Maar in hun ijver waren zjj eerder bij
de stelling gekomen dan het terugtrekkende
blauwe verkenningsdetachement, en toen een
half eskadron huzaren langs denzelfden weg
op de stelling aanreed, zaten de wielrijders
tisschen twee vuren gevangen: tusschen de
stelling en de huzaren van het verkennlngs-
detachement. Maar weldra verscheen een
tweede compagnie wielrijders ten tooneele, die
de huzaren weer in den rug aanvielen.
was het een soort blauw-roode hutspot,
werd braaf met los geschoten en de kruitdamp
hing in wolken op den weg. In werkelijkheid
zou het een bloedig handgemeen geworden
zijn. Nog was deze wir-war niet onthaspeld
toen het drie uur was en de oefening voor van
daag geëindigd was. -
Een onzer lezers schrijft ons naar aanleiding
van de door ons gepubliceerde gegevens het
volgende
Is daarin niet een fout geslopen?
Immerskatholiek gehuwd
Totaal gemengd gehuwd: