Prikkeldraad HET UNIFORMVERBOD O I Duidelijke taal Gezagshandhavers Nationaal reveil Onze lichte troepen te velde DE EERSTE OEFENING Oranje-hartige honden DINSDAG 12 SEPTEMBER ELGRADO PARADE De grootsche huldiging Het uniformverbod en DE URKER VISSCHERS GEMENGDE HUWELIJKEN Begrijpelijke actie INDISCHE POSTVLUCHTEN De wielrijders tegen de huzaren GRUWELBERICHTEN OVER DUITSCHLAND „De Standenkwestie Wij Katholieken*9 Uj- Radio deed Indië meeleven Inleiding van prof. dr. Weve O. P Nederlander te Kleef gearresteerd Van het gezond verstand In 1 Audiëntie aangevraagd •1 Middenstandskwartiertje Verklaring percentage Ned. R.K. Middenstandsbond Totaal 11310 van <a t Het eerste treffen Operatieplannen Blauw-rood-blauw-rood By de wielrijder» Belasting betaling zonder ontvangstbewijs Niet vertegenwoordigd by de Koninginne-hulde De Kroonprins van Joego-Slavië, Peter, parade gade, die ter gelegenheid van zijn 4718 6592 van weldra |ken bedraagt Q (58.33) Zoo Er De heer Westerman heeft op het wetsontwerp inzake het uniformverbod een amendement voorgesteld om ook nlet-opzlchtige onderschei dingsteekenen van revolutlonnaire organisaties onder de wet te brengen. Het aantal gemengde huwel: dus hiervan 6592: 11310 of ±i En u schreef 40 pet. Deze opmerking werd ons van den gemaakt; Wjj schreven echter van het aantal hélende tholiaken trouwt 40 pet. gemengd. In eenSta- tholiek huwelijk nu trouwen twee katholieken: en in een gemengd maar één. Het cijfer 4718 moet dus verdubbeld worden om het aantal huwende katholieken te vinden en ons daarvan het percentage gemengd hu wenden te kunnen berekenen. Men komt dan tot de formules: 2 X 4718 6592 16028 en 6592: 16 028 X 100 41 pet. WU hadden het ruw geschat op ongeveer 40 Hetgeen dus juist was. Begunstig door prachtig weer, is de eerste dag der manoeuvre vlot verloopen De commandant der blauwe lichte strijd krachten had daarom aan zijn verkennings detachement een eskadron huzaren, een eskadron wielrijders en een mltralüeur-peloton onder bevel van majoor K. G. van der Man dele dat den nacht te Achterveld, Asschat en Snorrenhoef had doorgebracht, bevel gege ven in de richting van Menlunteren te gaan verkennen. Met zijn hoofdmacht, het regi ment huzaren met rijdende artillerie zou nij alvast een stelling gaan Innemen in de lijn Scherpenzeel-Appel. Op de andere zijde had het verkennings detachement een eskadron huzaren onder bevel van reserve-ritmeester Jhr. mr. W. E. van Weede opdracht om het terrein rondom Barneveld zoolang mogelijk vast te houden. De blauwe hoofdmacht werd geacht zich nog op eenigen afstand te bevinden en mocht, om niet te vroeg ter plaatse te zijn, niet vóór half tien uit den Harskamp opbreken. Gesteund door eenlge pantserwagens zijn de wielrijders toen Zuid-West gegaan om eerst de linie Lun- teren-Menlunteren te bezetten. Wie met soldaten er op uit wil trekken, moet niet bang zijn van vroeg opstaan, en zoo ston- In de Zondagavond te Urk gehouden ver gadering van de vereeniging „Vlsscherij-belan- gen" is na langdurige besprekingen een be stuursvoorstel aangenomen, om een spoed- eischende audiëntie aan te vragen bjj H. M. de Koningin, nu minister Oud afwijzend op het verzoek der visschers heeft beschikt „Ook in honden kan een Oranje-hart kloppen.’’ Maar wij haasten ons nu terug, om eens naar de roode partij te gaan kijken. Over Barne veld komen we in Meulunteren, waar levendig geweervuur te kennen geeft dat er iets aan de hand is. Het is het blauwe verkenningsdetache- ment dat zooeven is aangekomen en zoo zijn eerste doel bereikt heeft, maar warm ontvan gen wordt door twee bataljons wielrijders, die uit den Harskamp zijn aangekomen. Langs de spoorlijn Lunteren-Meulunteren wordt zwaar gevochten. Tegen het westelijk talud liggen de huzaren, over de heide ten oosten van den dijk zien we sprongsgewijze de rooden naderen. Door de overmacht wordt het verkennings detachement teruggeslagen. We zien hen in Meulunteren terugvloeien en overhaast terug gaan. De wielrijders maken gevangenen, maar die worden heel humaan behandeld en zelfs weer eervol ontslagen, daar ze anders een 41 te rustigen herhalingstljd zouden hebben. Als we den spoorlijn bjj halte Meulunteren overgaan treffen we bij de eerste bocht een heele drukte. Daar is de staf van het Regiment Wielrijders, waarvan de commandant verdere bevelen uit geeft. We treffen daar ook wederom den lei der, generaal-majoor Fabius met zijn hulplei- in den Zwanentoren. De Njjmegenaar van V. die de vorige week bij een onbehoorlijk optre den tegenover de Duitsche douane en wegens beleedlging van het Hitlerregime over de grens werd getrokken en gearresteerd wordt ook nu nog in de Kleefsche gevangenis in arrest ge houden, in afwachting van het vooronderzoek. Dé heer Albarda heeft op bovengenoemd ont werp een amendement ingedleód om niet on der de wet te doen vallen vlaggen, vaandels en soortgelijk onderscheidingsteekenen van politie ke partijen medegedragen in optochten. De voorsteller zegt ter toelichting o.a.: Aan een algemeen wettelijke regeling nopens optochten bestaat geen behoefte. De optochten van staatkundige partijen en daarmede ver bonden vereenlgingen, waarin vaandels én ba nieren worden meegedragen, zijn geen nieuw verschijnsel. De overheid oefent op zoodanige optochten reeds ten volle toezicht. Voor het hou den van optochten is vergunning van de bur gemeesters noodlg, die, wanneer zij ernstige redenen hebben om ordeverstoring te verwach ten, de vergunning kunnen weigeren of het ver- leenen om de vergunning afhankelijk kunnen maken van zoodanige voorwaarden als in het belang der openbare orde noodlg schijnen. Het is niet gebleken, dat de burgemeesters hun verantwoordelijkheid ten deze zoo licht en zoo verkeerd opvatten, dat de wetgever zou dienen in te grijpen. Ede, Maandagavond Te acht uur precies is dan vanmorgen het startschot gelost en hebben de troepen zich in beweging gezet. Zooals wij gisteren reeds schre ven, stonden en staan trouwens nog een blauwe linker- en een roode rechtervleugel tegenover elkaar. Hun voorposten hadden voe ling met elkaar In de lijn Glinden-Voorthut- zen. Vanmorgen was het dus allereerst zaak, meer van eikaars sterkte en bedoelingen te weten te komen, en verder de fronten, die zui delijk van het operatleterrein reeds tegen el kaar vastzaten, te verlengen en zoo mogelijk den tegenstander te overvleugelen. blauwe verkennlngs-detachement dat zich door het in de roode postenketen geslagen gat voor waarts gaan. Het geheele gevecht heeft geen half uur geduurd. Een fier gezicht, die esca- drons in draf, zwaar bepakt en handpaarden waarop mitrailleurs gepakt zijn. De huzaren zijn van een herhalingsllchting maar ze zitten flink te paard en houden zich goed alsof rijden hun dagelijksch werk was. Intusschen, wij vervolgen onzen weg, en op de plaats waar we onzen auto weer zouden treffen vinden weniets. De chauffeur is blijkbaar verkeerd gereden, maar dat is niet heelemaal zijn schuld, want de weg dien hij nemen moest, was opgebroken. Een mitrail leurpost, die daar in stelling ligt, weet ons te vertellen dat een half uur geleden een groene auto in de richting Barneveld is gepasseerd. Dus kuieren we maar dien kant op. in de hoop dat onze chauffeur nog tijdig op de dwalingen zjjns weegs zal terugkeeren. Dat zijn van die wederwaardigheden waar men te velde niet buiten kan. Na een half uur wandelen ontmoe ten we een motorordonnans, die ons weet te verblijden met de mededeellng dat onze karos voorbij Achterveld, dat is nog een uur verder, op ons staat te wachten. Gelukkig is hij zoo vriendelijk om hem even te gaan ophalen, zoo- dat nu in tien minuten aan onze pelgrimage een eind is gekomen. Intusschen is het nu te laat geworden voor het stellingnemen van de blauwe hootdmacht in de lijn Scherpenzeel- Appel. Als we te Achterveld komen liggen daar de huzaren al in stelling, geen aaneengesloten linie, maar hier en daar een paar plukjes. Een witte vlag langs de weg waarover we rijden stelt een overdwarse versperring voor en een honderd meter verder staat een 6-veld kanon netje, listig gecamoufleerd, om vijandelijke pantserwagens die in de hindernis opgehouden zouden worden, op eenige granaten te trac- teeren. len; ook de dienstboden vraag werd aangeroerd. Vervolgens stelt ook de Christelijke ootmoed z’n eischen naar beide zijden en spr. bracht het gebrek hieraan o.a. in verband met het streven naar uiterlijkheid en opzlchteliJkheid zoo ken merkend voor onzen tijd. Waarachtige bescha ving zal altijd naar eenvoud zoeken, omdat zij juist oog heeft voor hetgeen qualitatief hooger staat en voor de juiste evenmaat. Juist de gods dienst doet zooveel motieven aan de hand ter versterking van het steeds meer veldwinnend streven onzer dagen naar grooter versobering, natuurljjker leefwijze en meer waarachtigheid en echtheid. Het Bureau van den Ned. RFC. Midden standsbond en het Centraal Hanze Bureau in het Bisdom Haarlem worden met 14 September as. verplaatst naar het pand Mauritskade 23, Den Haag. Het telefoonnummer wordt: 117774. ders. In een zijweg staan eenlge pantserwagens in afwachting. Kolossale gevaarten, die pant serwagens. Ze dragen namen als ..bison", „wi sent", „buffel” en ofschoon het overdreven zou zijn, te spreken van een gelijkenis „als twee droppels water”, kunnen we toch de vergelij king met de zware gehoornde runderen goed begrijpen. Het zijn hooge en breede kolossen, geheel met stalen pantserplaten afgedekt. Zoo wel voorin als achterin zit een bestuurder, die door een smal spleetje de wijde wereld in kijken. Verder niets dan een paar schietgaten, waardoor mitrailleurs vriéndelijk knlpoogen. De meest afdoende manier om deze gevaarten onschadelijk te maken is handgranaten tus schen de wielen gooien. Het derde bataillon van het wielrfjdersregiment was nog in aan tocht, én dat hebben we hier zien passeeren. Het was samengesteld uit huzaren, die nog pas vijf maanden onder dienst waren en als ruiters nog niet bruikbaar waren. Als wiel rijders hebben zij uitstekend voldaan. Intusschen had de commandant der rooden besloten de blauwe partij in haar stelling ScherpenzeelAppel te gaan opzoekqn en wij zochten onzen auto weer op. dien onze onvol prezen korporaal-chauffeur intusschen weer zoo verdekt had opgesteld, dat het een kwartier duurde voor we hem vonden. Het was intus schen één uur geworden. Toen gingen we maar rechtstreeks naar de blauwe stelling terug om niets van de ontmoeting der beide jpartjjen te missen. Onderweg konden we nog zien, hoe het teruggedreven blauwe verkenningsdetache- ment, alvorens zich in die stelling terug te trekken, den opmarsch der rooden zoolang mo gelijk trachtte op te houden. Te Achterveld kwamen we vroeg genoeg om de stelling, die we 's morgens al gezien had den, nog eens op ons gemak te bezichtigen. FT? aterdag was een historische dag. X de hoofdstad en mét de hoofdstad heeft het nationale volk zijn Konin gin, haar 35 jaar toegewijde regeering en de traditiën van Oranje en het vaderland gevierd. Uit het nuchtere land golfde uren van enthousiasme een stroom van het hart. Na het défilé, dat in een langen trek spontaan bleef in het uitbarstend gevoel, kón de leider van het feestcomité met goed inzicht de leuze lanceeren, dat in het tee- ken van dezen dag ons volk zou oprijzen tot een nationaal réveil!" Ds. A. G. H. van Hoogenhuyze bewees in- tusschen, dat niet de voorzitter van den dag de leider van dit réveil kan zijn. In tegenwoordigheid van prins Hendrik en het meest aanzienlijke gezelschap, dat zich na de nationale hulde verzamelde aan de feest tafel, heeft hij een tactloozen zet gedaan. Hij las van het papier en faalde: Naar wij vernemen, heeft Vrijdag de politie te Kleef aangehouden een bekend 8. D. A. P.er. die er van verdacht werd z.g. gruwelberlchten te verspreiden en verboden kranten rond te brengen. De man werd in arrest gehouden en bleek ook verboden Nederlandsche lectuur in zijn bezit te hebben. Dit feit wordt in verband gebracht met de arrestatie van een bekenden Njjmeegsche S. D. A. P. leider, die reeds eenige weken geleden door de Duitsche politie is ge arresteerd. omdat hU er van verdacht werd verboden Nederlandsche kranteri in. Duitsch- De heer J. 3. L. van Zuylen. Populierstraat 82 Den Haag, aan welk adres ook bewijzen van in stemming kunnen worden gezonden, heeft zich opnieuw met een rekest tot den minister van Financiën gewend inzake de Rijwielbelasting- wet. HU deelt daarin mede dat op 8 September het rjjwielbelastingmerk is gestolen van zijn zoon en dat hij thans het plaatje van zijn eigen fiets op die van zijn zoon heeft gezet, zoodat hij zelf nu zonder merk rijdt. Adressant zegt verder, zich niet verplicht te achten, even veel malen 2.50 te betalen als rijwieldieven het oirbaar zullen achten zijn belastlng-requ te stelen. Hij verzoekt den minister maatregelen te willen nemen, dat hem door belasting- en polltie-ambtenaren geen overlast worde aange daan in den vorm van Inbeslagneming van zijn fiets en het op'deze wijze af dwingen van een boete voor een niet door hem begaan misdrijf. Tenslotte zegt hij te verwachten, dat, mocht Inderdaad tot inbeslagneming worden overge gaan. tevens een vervolging tegen hem zal wor den ingesteld wegens het doen van een valsche aanklacht bjj de politie, opdat hij in staat ge steld worde, met getuigen te bewijzen, dat hij aan zijn belastingplicht heeft voldaan. Indien voldoende bewijzen van instemming met dit adres zullen inkomen, zal getracht wor den om door middel van een gezamenlijke actie, eventueel een proefproces tegen den Staat, de wet zoodanig veranderd te krijgen, dat er een eind kotne aan de onbillijke behandeling, waar aan ieder wielrijder, ondanks het voldoen aan *ön plicht, dagelijks bloot staat. nog zien gebeuren, dat zij stemmen tegen het door hen zoozeer begeerde en met gejuich ont vangen zoogenaamde uniformverbod. Wat zou men in het land er van zeggen, als zjj zjch door tegen te stemmen schaarden aan de zijde van de fascisten, als zij ook nu weer toonden, maatregelen tegen alle anderen te wenschen, maar zichzelf geen enkele beperking te wil len opleggen? •w-w yat er in een honde-beest toch al niet V/V kan omgaan! Het zal wel nimmer in uw aller hoof den opgekomen zijn, maar een verslaggever van een onzer Nederlandsche bladen heeft het ons allen thans voor eens en voor goed onthuld: Maar vooral zal het Christendom zijn in vloed moeten doen gelden ter bereiking van een juister evenwicht tusschen de Standen. Hier wijdde spr. uit over het verschil van stand en klasse, over de eischen der sociale encyclie ken tot ontproletarlseering der onderste klas sen en tot betrachting der sociale rechtvaar digheid. waarbij hij tevens het streven der jongeren ter sprake bracht, die met zooveel hartstocht en als een apostolaat de verwezen lijking van het pauselijk program eischen. Het bureau van den Ned. R. K. Midden standsbond verzoekt ons de bijzondere aandacht van de leden der bij den Ned. R. K. Midden standsbond aangesloten organisaties te vestigen on het algemeen mlddenstandskwartier, dat Dmsdagavond van 7.45 tot 8 uur onder auspi ciën van den N.R.KM door den Kath. Radio Omroep zal worden I uitgezonden. Blijkens uit Nederlandse!)-Indië ontvangen bericht, is de uitzending door de Phohl van de huldiging in het Stadion te Amsterdam, door de Indische luisteraars uitstekend ontvangen en heeft men de rede van H. M. de Koningin woordelljk kunnen volgen. Amendementen van de heeren Albarda en Westerman den we reeds om zeven uur gereed voor het vertrek. Door de leiding was ons een buiten gewoon deskundige gids toegevoegd, de eerste luitenant der Infanterie J. E. Goers. werk zaam op het bureau van den chef van den generalen staf. Tevens was ons een auto ter beschikking gesteld: een nieuwe wagen van de schoolmeetafdeellng te Den Haag. Zoo voor gelicht en toegerust hebben we van de oefe ningen heel wat kunnen zien en kunnen lee- ren. slaat met zijn moeder, koningin Marie, de tienden verjaardag werd gehouden. De .Hljstvogel” is op de uitreis te Djask, en de „Pelikaan" te op de thuisreis Zondag te Djask aangekomen. „Amsterdam besefte, dat het iets had goed te maken, dat de smaad moest wor den uitgewlscht, welke eenige jaren gele den aan de Kondngin is aangedaan. Am sterdam heeft ntrgetoond, dat het uit moet zijn met de opvatting, dat de hoofdstad van het rijk rood is. Een nationaal reveil moet het gevolg zijn van dezen dag: allereerst moet een nieuw Amsterdam worden gebo ren, geen roode wethouders meer in den gemeenteraad. Ook een nieuw Nederland moet worden geboren. Geen revolutionnal- ren in de Kamer. Te lang heeft de dag van de opening der Staten-Generaal den naam gehad van Rooden Dinsdag. Daaraan moet nog dit jaar een einde worden gemaakt. Het Oranjegezind Nederland moet 19 Sept, in massa naar Den Haag.” Met den auto zijn we eerst door Lunteren gereden, waar automobielen en motoren, de bestuurders met witte banden om de veldmut- sen om hun onzijdigheid uit te drukken, wacht ten op den leider met zijn staf, die op het punt stond de bewegingen van nabij te gaan bekij ken. Verder gaande troffen we op een knooppunt van wegen nabij Barneveld een sectie wielrij ders, daar geposteerd door het roode verken ningsdetachement. Alle wegen afgesloten door strijdlustig uitziende, met patroontas- schen omhangen karabljnschutters, die achter boomen weggedoken, wachten op de dingen die komen zullen. Links en rechts mitrailleurs in stelling, ook goed verdekt, zoodat een argelooze vijand een heel eind kan naderen zonder iets Van de hinderlaag te bespeuren. Boven in een molen zitten uitkijkposten, die echter ook niet veel kunnen zien, daar het voorterrein geheel beboscht is. Dit is een zeer belangrijk steunpunt, want het ligt midden op den weg van het blauwe verkenningsdetachement, dat vanmorgen in de richting Meulunteren oprukt en ongetwijfeld reeds in de nabijheid is, ofschoon de menschen hier niet van afweten. Wel hoort men nu en dan kort geweervuur: dat zijn blauwe verkenners, die een komen kijken en worden teruggewezen. a. Wjj verlaten onze auto en wandelen ëen zandweg in, voorbij de roode posten en zoo waar, vijf minuten verder stooten we op blauwe wielrijders in vollen opmarsch: het zijn de verschillende patrouilles die te voren waren afgeslagen en thans, tot één geheel ver- eenigd, het nog eens gaan probeeren en nu doorstooten. Niet alleen op den weg, ook links en rechts daarvan rukken ze op. Door het dichte kreupelhout zien we hen voorwaarts dringen. Maar weldra stooten ze op rood en rondom, het bewaakte knooppunt van wegen knettert nu alom geweer- en mltrailleurvuur. Er zijn scheidsrechters ter plaatse, en die be slissen, dat de aanvallers sterker zijn. De ver dedigers gaan dus terug. Wjj vervolgen onze wandeling en weldra passeeren ons meerdere wielrljders-colonnes. gevolgd door een eskadron huzaren: bet heele De Commissaris van de Koningin en de Burgemeester van de hoofdstad hebben met» een tegen-improvisatie,' waarin een protest zonder dubbelzinnigheid verluidde, geant woord op den politieken tafel-toast. Jhr. Mr. Dr. A. Röell zeide „verbijsterd” te zijn door een taal, zoo verschillend van die door denzelfden mond des namiddags was gesproken. Want stel eens, dat de wethou ders van Amsterdam niet hadden bedankt, maar de uitnoodlglng hadden aangenomen en aan de feesttafel waren verschenen, „dan zouden de woorden van ds. van Hoo genhuyze een onaangenamen indruk heb ben gemaakt." En dr. W. de Vlugt accen tueerde nog scherper, welk een uitsteken de gelegenheid de tafel-president voorbij had laten gaan, om te zwijgen: „Hij is te veel partijman geweest, want wat wordt nu mijn positie als de voorzitter va® dezen disch zoo kon spreken over het da gelijksch bestuur van Amsterdam? Met de wethouders van de verschillende partijen heb ik als burgemeester, in het waarachtig belang van de gemeente zoo góed mogelijk samengewerkt, met degenen, die op wettige wijze werden gekozen in het Dagelijksch Be stuur der gemeente Amsterdam. Het Is voor mij thans alles behalve aangenaam te hooren, dat het beleid van het dage lijksch bestuur op deze wijze wordt gedls- qualificeerd.” Het tafel-incldent was een pijnlijke les, maar het kan een leerzame worden. Wie het nationaal réveil aankondigt, behoort met een zuiverder geluld het Wilhelmus te bla zen. Een nationaal réveil is zeker noodlg, maar vooral een van het gezond verstand! Wat er precies gebeurd is weten wij niet wij hebben de grootsche Koninglnne-huldiging tot onze spijt niet kunnen mede beleven maar naar wij uit het lyrisch verslag meenen te moeten opmaken, baseert de dieren-psycho- loog-verslaggever zijn verrassende conclusie op het feit, dat in het défilé twee hazewlndjes met moeder-de-vrouw meehuppelden.... Sterker bewijs voor het bestaan van Oranje- hartlge honden kan toch bezwaarlijk geleverd of ook maar verlangd worden. Wel is het den proever van hondenharten en -nieren op- en tegengevallen, dat de stomme dieren vergaten, een buiging voor de Lands vrouwe te maken; doch het excuus voor dit verzuim vindt hij voor de hand liggen: ook menschelijke defilanten vergaten wel eens den voorgeschreven groet te brengen op het juiste moment. Neen! het verzuim deed aan het Oranje- hartige der hondjes niets af! De honden-zielen-analist heeft natuurlijk ge meend. een .hooggestemd" verslag te schrijven, hij vergat blijkbaar echter, dat zooals de Franschen dat zeggen er maar één stapje ligt tusschen het sublieme en het ridicule, tusschen het verhevene en het belachelijke en dat men een verheven zaak geen dienst bewijst door haar In al te grooten ijver In het belachelijke te trekken. De verknochtheid van Nederland en Oranje en hét daarin tot uiting komend nationaliteits gevoel en besef zijn wel zóó grootsche en schoone werkelijkheden, dat ze den smuk van phrasen over oranje-hartige honden best kun nen ontberen. ver het z.g. uniformverbod, het wets ontwerp waarbij straf gesteld wordt op het voeren of dragen van kleedingstuk- ken of opzichtige onderscheidingsteekenen wel ke uitdrukking zijn van een bepaald staatkundig streven, welk ontwerp Dinsdagmiddag om éen uur in de Kamer in openbare behandeling komt Is In de laatste weken heel wat ge schreven. Vooral van socialistische zijde Is sterk de meenlng gepropageerd, dat door dit verbod de regeering alleen maar wenschte op te treden tegen de fascisten, nationalisten of hoe die van het buitenland gecopieerde staatkundige rich tingen zich ook wenschen te noemen. De so cialisten zelf zouden, hoe revolutlonnair zij zich soms ook meenen te moeten gedragen en hoe zeer zij de straat voor hun staatkundig streven opeischen, daar niet onder vallen. Vrijheid van beweging voor henzelf, maar verbod voor an deren. dat was het Ideaal! Ieder, die maar durfde onderstellen, dat de A. J. C. en andere socialistische organisaties, welke regelmatig in staatkundige demonstraties meetrekken en thans ook weer zijn opgeroepen om 17 September te demonstreeren voor tal van politieke eischen, onder de wet zouden, vallen, kreeg den wind van voren. Hoe zou men kunnen onderstellen, dat den socialisten Iets in den weg zou worden gelegd. Zij waren het toch, die het hardst geroepen heb ben om een uniformverbod en daarop in en bul ten de Kamer voortdurend hebben aangedron gen. Men vraagt toch niet om eeh verbod voor zichzelf, vooral niet als men meent te mogen verklaren (zooals in het voorloopig verslag ge schiedt), dat de socialisten niet uitdagend op treden. Orde en rust zijn zaken, welke door de so cialisten hoogelijk gewaardeerd worden, als daar door eigen actie en propaganda maar onge stoord kunnen worden voortgezet, voor de handhaving waarvan echter alleen maar offers van anderen gevraagd worden. We geven toe, dat de memorie van toelich ting eenige aanleiding heeft gegeven tot ver schil van meenlng. De minister had deze zóó voorzichtig gesteld, dat het den schijn had alsof hij niemand onaangenaam wilde zijn met zjjn verbodsbepaling, alhoewel het toch wel be grijpelijk was, dat in deze kwestie krachtig moest worden ingegrepen."" Vandaar ook dat de socialisten in het voor loopig verslag reeds bezwaren ontwikkelden te gen een verbod van optochten met vlaggen, vaandels en onderscheidingsteekenen, wjj kun nen ons Immers niet irjjtenken, dat andere po litieke partijen zich daarin, in de gegeven om standigheden, lijdelijk zouden schikken. Gelukkig heeft de minister in zijn memorie van antwoord de zaken bij den naam genoemd en duidelijke taal gesproken. Volgens hem zul len vlaggegg^iaandels en soortgelijke onder- schMdlngsteekenen voor zoover zij uitdrukkin gen zijn van een bepaald staatkundig streven, door den voorgestelden tekst van het verbods artikel worden getroffen. Dat wil dus kort en goed zeggen: de roode vlaggen van de straat! Terecht voegt hij er aan toe. dat deze voor politieke tegenstanders ten minste even uit tartend kunnen zijn als individueele .onderschei dingsteekenen. „Alz over enkele jaren de gemoederen wat gekalmeerd zijn, dan kan worden nagegaan of weer grootere vrijheid kan worden toegestaan”, schrijft de minister. Voor de Overheid is het op T oogenblik on verschillig of de ordeverstoring (of een op treden dat tot een ordeverstoring zou kunnen leiden) van Marxistische of van antl-Marxis- tische groepen uitgaat. Bovendien wordt het beslissend element in deze niet gevormd door de subjectieve bedoeling van de betrokkenen, doch door de objectieve uitwerking van hun handelingen. Als het den socialisten ernst is In dezen tijd; als hun actie voor orde en rust door hun pro paganda voor een uniformverbod gemeend écht is, dan past op deze duidelijke taal van den minister maar één antwoord en dat is: het afgelasten van de demonstratie op 17 Septem ber te Amsterdam. We zien het echter nog niet gebeuren; te meer niet, waar de minister ook omtrent de A J. C. zegt, dat hierover in laatste instantie het oordeel zal zijn aan de Rechterlijke Macht d. L ten slotte door den Hoogen Raad. We zijn erg benieuwd naar de houding van de socialisten in de Kamer. Hun positie is er niet gemakkelijk, maar toch moeten wij het Op de dezer dagen te Utrecht gehouden jaarvergadering van de Apologetische Vereni ging „Petrus Canislus” heeft Prof. Dr. T. A. Weve O.P.. hoogleeraar aan de R.K. Handels- hoogeschool te Tilburg een rede gehouden over •De Standenkwestie en Wij Katholieken". Van deze Inleiding, welke In extenso zal worden op genomen In .Apologetisch Leven”, volgt hier een uitgebreid uittreksel: Na erop gewezen te hebben in hoeveel ver schillende beteekenissen het woord „Stand” ge nomen wordt, verklaarde spr. het hier te ver staan In de beteekenls eener groep van perso nen die ongeveer dezelfde cultuurgoederen ge meen hebben. Een dergelijke groepeertng valt niet samen met'de indeeling der maatschappij naar de verschillende beroepen; zij doorsnijdt de troepen, maar staat niettemin met het mln of meer leidend karakter der onderschei dene functies In verband. Het betreft een con sequentie van iemands werkzaamheid t.o.v. het maatschappelijk geheel, wat verder in bij zonderheden werd uitgewerkt. Ook zette spr. uiteen de rol van het bezit met betrekking tot den stand en wel In dien zin dat het bezit in strument is of moet zijn ter uitoefening van meer leidinggevende functies en ter bereiking van een hooger cultuurpeil. Zoo leert ook 8t. Thomas dat de rijken een hooge plaats of stand innemen doordat en voorzooverre zij in staat zijn nuttig werkzaam te zijn. In onze samenleving schijnt ter bepaling van den stand sterker de nadruk op het bezit te vallen dan op de functie, maar als men de maatschappij dynamisch beziet, herneemt de functie de voornaamste plaats en spr. meende dat het feit en de bewegelijkheid van de Stan den die hierdoor gegeven is. door ons dienen te worden toegejuicht; het is een kracht ter vernieuwing en tot vooruitgang. Na deze principiële uiteenzettingen ging spr. land te verspreiden. Deze man zit nog steeds in den breede na. welke eischen bet Stands- leven stelt, welke niet. Voorzoover er scheiding en afstand moeten bestaan dienen deze be perkt te blijven tot ten eerste uiterlijke con venties en ten tweede den maatschappelijken omgang. Zjj mogen nooit voortkomen uit in wendige gevoelens; en dus nooit tot een hin derlijk optreden lelden en zij mogen samenwer king op andere terreinen geenszins uitalulten; uit het een en ander werden verschillende con sequenties afgeleid. Verder moeten wjj ons altijd ervan bewust zjjn dat er veel meer aan alle menschen ge meen is dan dat er verschilpunten tusschen ze bestaan en spr. toonde aan dat het Standsleven van deze eenvoudige waarheid geenszins door drongen is. Op meerdere excessen beiderzijds werd gewezen, maar vooral werd uitdrukkelijk betoogd, dat op dit punt de christelijke charl- tas een allervoornaamste rol dient te vervul- n een artikel, dat „De Telegraaf” wijdt aan de jongste nationale gebeurtenissen te Am-, sterdam, lezen wij aan het slot de volgende, wel eenigszins schokkende onthulling: „WU willen dezen terugbllk niet eindigen, zonder melding te maken van een betreurens- waardlg incident, waarop wij tijdens het Ko ninklijk bezoek niet al te duidelijk de aandacht wilden vestigen. Het was een verbijsterend feit, dat zestig procent van onze Amsterdamsche politiemacht weigerde zich te laten vertegen woordigen bij de huldiging in het Stadion. Deze zelfde lieden hebben het wel noodlg geoordeeld deel te nemen aan de begrafenis van Troelstra en aan het afscheid van wethouder Wlbaut. Toen wij aan het bestuur van den betrokken poli tiebond de vraag stelden, waarom het aan de ze huldiging -niet deelnam, kregen wij het la conieke antwoord, dat er geen reden voor be stond. Er bestaat zeer zeker reden voor om de zen bond onder de loupe te nemen, want welk vertróuwen kunnen wjj stellen in handhavers van de openbare orde, die dergelijke beginse len in practijk brengen? Er bestaat een diepe kloof tusschen deze politiemannen en de groote meerderheid der Amsterdammers." Wij hebben naar de Juistheid van de in bo venstaand citaat vervatte mededeellng dat zestig procent van de Amsterdamsche politie macht (bedoeld is de Algemeeqe Bond van Po litiepersoneel, ook wel „de roode Bond” ge noemd) zich niet heeft laten vertegenwoordigen bij de huldiging der Koningin nog nader geïnformeerd, en het blijkt inderdaad waar, dat Juist genoemde bond (in tegensteling met de Katholieke, Christelijke bonden, alsook met den Algemeenen Nederiandschen Politiebond) zich opzettelijk afzijdig gehouden heeft. Het is begrijpelijk, dat de bonden zich over het algemeen niet door Amsterdamsche bonds leden konden laten vertegenwoordigen, aange zien vrijwel de heele Amsterdamsche politie- tnacht actief moest zijn; maar de welgezinde bonden hebben deze moeilijkheid heel eenvoudig weten op te lossen door bondsleden van buiten Amsterdam als vertegenwoordigers te doen op- treden. De roode Bond van Politiepersoneel nu heeft zulks niet willen doen. De vraag, welke „De Telegraaf” aan het eind van bovenstaand citaat stelt, eischt voor zeker zeer ernstig overweging. Toen dÜ'Blauwe troepen hun aanval begon nen, zagen we een merkwaardig staaltje van oorlogvoering, zooals die bij lichte troepen kan voorkomen. Een compagnie roode wielrijders fietste langs een aan weerszijden met struik gewas, begroeiden weg de blauwe stelling tege moet. Toen ze op de blauwe wachten stootten, kreeg men natuurlijk een wederzijdsche schiet partij. Maar in hun ijver waren zjj eerder bij de stelling gekomen dan het terugtrekkende blauwe verkenningsdetachement, en toen een half eskadron huzaren langs denzelfden weg op de stelling aanreed, zaten de wielrijders tisschen twee vuren gevangen: tusschen de stelling en de huzaren van het verkennlngs- detachement. Maar weldra verscheen een tweede compagnie wielrijders ten tooneele, die de huzaren weer in den rug aanvielen. was het een soort blauw-roode hutspot, werd braaf met los geschoten en de kruitdamp hing in wolken op den weg. In werkelijkheid zou het een bloedig handgemeen geworden zijn. Nog was deze wir-war niet onthaspeld toen het drie uur was en de oefening voor van daag geëindigd was. - Een onzer lezers schrijft ons naar aanleiding van de door ons gepubliceerde gegevens het volgende Is daarin niet een fout geslopen? Immerskatholiek gehuwd Totaal gemengd gehuwd:

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 13