wtfiaal van den iaq
Tsarina
Raspoetin
en
De laatste
H
men.
aan bloemen besteden, beste jongen. Zjj zijn
zoo duur.”
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
Alle abonné’s
Wederz ijdsche ver rass i ng
DONDERDAG 14 SEPTEMBER
Jeugdige bendeleider
RUSLANDS EINDE
Paléologue
Lenin-verafgoding
Tegen opi
Keldert alt schuilplaat»
DOOR ANNA K. GREEN
Per vliegmachine op
zoek naar goud
Gasbescherming in
Turkije
De authentieke lezing over den
moord op de keizerlyke
familie
HET GEVAL
LEAVENWORTH
£3
i-schuiven
Natuurlijk, alle6 zal wel in orde zijn?
MAAR IN DEZE B066CHEN 16 HET HIET
PLUI6’. ER ZUN 6LANGENIN EN6OORT
GELUK GEDIERTE.VEEL MEN6CHEN
KOMEN HIER NIET EN DAT LEEGE HUI6'
DAAR BU DE RIVIER., 16 EEN GOEDE 5CHUIL-
PLAAT6 VOOR VA GE BON DEN,MAAR MIE
GE5CHIKT VOOR EEN KLEIN MEI5JE, ZOOII
.ZOO ZEGGEN IK( 72MEENDE JE
XIE MOETENyyAAR5CHUWEN|
De juweelen van Tsjang
Sjoe Liang
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Uit de mémoires van
i Een les voor
het leven I
s
heeft
van Bohn nam het wapen op.
VIJFDE HOOFDSTUK
Een onderzoek
kamer was gegaan. Je zegt dat zij naar beneden
ging. Hoelang waren jullie toen al boven?"
vanochtend heelemaal niet
(Wordt vervolgd).
.1
L
l
s
s
3
sel:
Wetherby
U was jong enarm. Maar tegenover
Irene deed hij, alsof hy rUk was. Iedere
week zond hU haar de kostelijkste bloe-
ZJj protesteerde: „Je moet niet al je geld
3
De politie te Nagreb heeft een dertienjarlgen
Jongen gearresteerd, die optrad als leider van
een bende Jeugdige dieven.
In de laatste Jaren heeft deze bende in meer
dan zestig hulzen en winkels Ingebroken en
voor een aanzienlijk bedrag geroofd. De jeugdige
misdadiger heeft thans de namen van de an
dere bendeleden aan de politie genoemd, doch
hij weigert tot dusver de plaats te noemen
waar de gestolen goederen verborgen zijn. Hij
zegt, dat het gestolen geld ergens in het groote
Maxlmir-park begraven is, doch dat hij ver
geten is waar.
Iedere Turk zal een gasmasker moeten kop
pen, zoodra de nieuwe fabriek, die deze voor
werpen vervaardigt, is geopend.
De regeering heeft den bouw van deze fa
briek gelast om gasmaskers te vervaardigen,
teneinde de burgerij tegen gasaanvallen te be
schermen.
Bovendien heeft de regeering opdracht ge
geven groote gasvrjje kelders te bouwen, waarin
de bevolking bij gasaanvallen in tijden van
oorlog een schuilplaats kan zoeken.
zocht. Door welk soort revolver Is hij af gescho
ten
De
200,200.EEN AARDIGE ONTMOETING?^®
'iKZOU WELEEN6 WILLEN WETEN. WAT»
DIE VOGELVERSCHRIKKER HIER IN DE I
BUURT KOMT DOEN 9 HET 16 MOGEUJK]
DAT Hl) EEN WANDELINGETJE LANGS
DE RIVIER MAAKT. HU WA6 ONAAN
GENAAM VERRAST Mij TE ZIEN,EN
\ER VOLSTREKT NIET OPGESTELD.
K ZOU WEL EEN6 WILLEN WETEN/
HOE OF wat.
by verlies van *n
anderen vinger
zult zijn, zul je geen keizerin meer zijn en geen
kroon meer op Je hoofd dragen. Je zult voor
God verschijnen in de naaktheid van je ziel
en op dien dag zul je niet de hoogmoedige
spelen."
En zoo bracht Alexandra haar laatste levens
jaren door onder den ban van den gevaarlijken
bedelmonnik met alle droevige gevolgen van
dien en besloot zjj haar trots alles zoo ramp
zalig leven met den dood door den revolution-
nairen kogeL
vorstin sch Idert- Een kort^ inleiding spreekt
over de Hessische afkomst van de keizerin, haar
Engelsche' opvoeding, haar overgang tot de Rus
sische orthodoxe kerk, haar huwelijk-met Nico-
laas. dat door en door gelukkig was. haar fami
lieleven. haar geluk bij de geboorte van den
lang verwachten kroonprins, haar overgave aan
het spiritisme, dat door de komst van Raspoetin
aan het hof rljkelijk voedsel vond.
Het beeld, dat Paléologue van den bedel
monnik schetst, ziet er als volgt uit: „zwart,
lang en slordig haar, zwarte volle baard, hoog
voorhoofd, breede en vooruitspringende neus,
een sterke mond- De grootste uitdrukking van
het gezicht ligt echter in de oogen. lichtend
blauwe oogen van een zeldzamen glans, een
groote diepte en een merkwaardige aantrek
kingskracht De blik is tegelijkertijd scherp en
vleierig, argeloos en pienter, energiek en afwe
zig. Als zijn woorden levendig worden, schijnt
het of zijn oogen met fosfor geladen zijn en met
magnetische kracht."
‘In de crisisdagen van 1914 leidde Raspoetin.
hetgeen niet alleen uit Paléologue's boek. maar
ook uit andere geschriften blijkt, een bandeloos
leven. Hij vertrok daarna naar zijn geboortedorp
in Siberië, waar hjj geruimen tijd ziek lag. Op
zijn ziekbed schreef hij den Tsaar een brief,
waarin hy in merkwaardige profetische woor
den hevig te keer ging tegen de oorlogsplannen
van de Russische regeering. ..Lieve vriend"
schrijft hij; ,Jk herhaal nogmaals dat een vrce-
■elljk onweer zich boven Rusland uitbreldt On
geluk en onnoemelijk lijden! Aan alle kanten
wordt het donker en nergens aan den horizon
is een straal van hoop te erkennen. Overal
tranen een oceaan van tranen en van bloed.
Ik kan geen woorden vinden om de ellende te
beschrijven- En ik weet, dat alles van Jou af
hangt. Zij. die den oorlog willen, weten niet
dat de oorlog ons ongeluk zal worden. Zwaar Is
de wraak des Hemels, wanneer God ons het
verstand ontneemt. Want dit is het begin van
Onmiddellijk kreeg de dlenstdeur een zeer ge
wichtige beteekenls. De kaars die op de bin
nenplaats gevallen was, scheen niet alleen te
bewjjzen, dat Hannah direct nadat zjj haar ka
mer verlaten had, naar bulten was gegaan,
maar ook, dat zl) door de dlenstdeur yertrokken
was.'Thomas weid weer geroepen. Hij herhaal
de zijn verklaring: alle deuren en ramen van
de benedenverdieping waren ’s ochtends om zes
uur nog hermetisch gesloten.
Conclusie: Iemand had de deur achter Han
nah dicht gedaan.
Maar wie?
dert twee dagen aan kiespijn; den vorigen
avond sprong zij uit haar bed, omdat de pijn
heviger werd en kleedde zich heelemaal aan.
Dit bleef Molly volhouden, hoewel zjj juist op
dit punt scherp aan den tand werd gevoeld. Toen
had Hannah een kaars aangestoken en gezegd,
dat zij aan juffrouw Eleonore ging vragen, om
haar te helpen.
„Waarom aan Juffrouw Eleonore?" vroeg de
coroner.
„Omdat zij altijd allerlei middeltjes had voor
de bedienden."
Dit was alles wat Molly er van wist. Hannah
was niet teruggekomen en by het ontbijt bleek
zjj niet meer in huls te zyn.
„U zegt dat zjj een kaars meenam?’’ zei de
coroner. „Een kaars in een kandelaar?"
„Neen, mijnheer, het was een losse kaars.**
.Waarom nam zjj een kaars mee? Is er dan
geen licht in de gangen?”
„Zeker, mijnheer, maar eiken avond als wij
naar boven gaan, sluiten wij den meter af en
Hannah was bang in het donker."
„Dan moet die kaars hier dus ergens in huis
zijn. Heeft iemand een kaars gezien?”
„Voor zoover ik weet niet, mijnheer.”
„Misschien is het deze?" riep iemand ach
ter mij.
Het was Gryce; hjj hield een half opge
brande kaars in de hand, zoodat iedereen haar
kon zien.
„Ja, mijnheer," zei Molly; „mUn hemel, waar
hebt u die gevonden?”
„Op de binnenplaats,” antwoordde de defec
tieve kalm, „halverwege de keuken en de straat,"
9^
tl
De regeering van Mandsjoekwo heeft de ju
weelen van maarschalk Tsjang Sjoe Llang op
een openbare veiling laten yerkoopen.
Deze sieraden werden onlangs door de re
geering geconflqueerd en de opbrengst Is thans
in de schatkist gestort. De vjrkoop duurde
slechts een uur en de koopers waren meeren-
deels juweliers uit Mandsjoekwo.
Naar men weet is generaal Tsjang Sjoe Llang
by de tegenwoordige machthebbers in ongenade
gevallen en vertoeft hy op het oogenbllk in
Europa.
De snelheid is op elk gebied
In deze tijden favoriet.
En wie de kilometers remt,
Zet men belach’lijk in zijn hemd!
Bescherm de dierenpunt, punt,
punt,
En ook de vogels, zoo gij kunt.
Zou dit op menschen overgaan,
Dan raakt u den vooruitgang aan!
En daarom spreekt men min of meer
Van óffers van het snelverkeer!
„Niets is te duur voor jou. liefste. Zou ik je
niet alles willen geven, ik, die Je lief heb?"
.Maar begrijp je niet, dat liefde geen ge
schenken noodlg heeft?” Zjj keek hem angstig
Kan.
By-een andere -gelegenheid„Dat is een heel
mooie armband!" Maar haar oogen stonden
droevig.
„Ik dacht, dat je hem wel graag zou willen
hebben, schat. Ik heb overal naar zoo een ge
zocht en ten laatste vond ik hem. Hij staat je
zoo mooi!"
Hy leek zoo blij!
„Maar Joe,” antwoordde zjj bedroefd, „ik
kan hem niet aannemen. Werkelijk niet."- ZU
deed den armband af en gaf hem dien terug.
„Neen,” zei zij dapper. „Ik heb Je telkens ge
vraagd geen dure cadeaux voor ml) te koopen
Er moet een eind aan komen. WU zouden toch
eens willen 'trouwen, niet waar? Als die dag
komt, zul je geen geld meer hebben om ons
huishouden op te zetten. Dan zul je spijt heb
ben. dat Je zooveel verkwist hebt."
Den volgenden avond kwam hij voor het
eerst zonder bloemen, bonbons of cadeau. ,,Me
dunkt, ik had niet moeten komen," zei hy ver
ontschuldigend. ,,Ik heb niets voor je meege
bracht, zelfs geen bloem. De waarheid is
dat ik op zwart zaad zit.”
„Natuurlijk, na alles, wat je voor mij- uit
geven hebt," riep zij uit.
Kort daarna werd hij op zekeren dag in het
kantoor van Zijn patroon geroepen. „Ga zitten,”
zei deze.
Joe deed het met een onverschillig gezicht,
misschien kreeg hij opslag.
„U heeft rekeningen loopen bij een bloemist,
by een juwelier en bij een zaak in fijne bon
bons. Eindelijk hebben vijf firma’s ons geschre
ven. dat u hun groote bedragen schuldig zyt.
Is het zoo?’’
„Ja.”Joe begon onrustig te worden.
„U is dat geld al sedert eenlgen tijd schul
dig, niet waar?* Joe knikte en de patroon ging
voort: „Voor een jongeman met een nog niet
groot salaris zijn die rekeningen veel te hoog.
Die firma’s vroegen ons, dat het ge’d worde af
betaald uit uw salaris, maandelijks of weke
lijksmaar wU kunnen geen bedienden ge
bruiken, die hun salaris aan bonbons, bloemen
en sieraden verkwisten. Het spijt my. maar ',k
moet u uw ontslag geven. Op dit oogenbllk bent
u waarschynlljk woedend en denkt, dat wy geen
hart hebben, maar eens zult u het zelf Inzien.
Hier zjjn die brieven. Vecht het maar zelf uit.”
„Maarprotesteerde Joe.
„Hier, geef den kassier dit briefje voor het
loopende salaris. Adieu!”
Bij die woorden barstte Kate in tranen en
jammerklachten uit.
„Zij deed niets, mijnheer, heusch niet. Zij
heeft het niet gedaan. Hannah is een goed en
net meisje. Ik wil zweren, dat zij niets gedaan
heeft. Waarom zou zjj ook? Zjj ging alleen naar
beneden om aan juffrouw Eleonore een genees
middel te vragen omdat zij zoo’n pijn had.”
£om, kom!” viel de coroner haar In de rede,
,Jk beschuldig Hannah heelemaal niet. Ik vraag
Je alleen maar, wat ze deed nadat zij naar haar
kelders van Joessoepof's paleis op de meest
verraderlijke manier”. Zoo noemt de schrijver i
dezen moord op den Staretz.
Kort daarna stort het Russische front in
elkaar, de revolutie breekt uit, de Tsaar wordt i
weggeschreeuwd, met zjjn geheele familie ge- i
vangen genomen en neergeschoten in de kei- i
ders van Jekaterinenburg door de bolsjewisten
op 17 Juli 1918. Aldus vertelt Paléologue dit
treurig verhaal.... „Even later verschijnt de
bolsjewistische commissie opnieuw, gevolgd door J
tien soldaten, die een revolver in de hand
houden. Zonder een woord te spreken geeft
i DE SNELHEID-r
on dit blad zyn Ingevolge de vereekeringsvoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f JCn by een ongeval met f OCfi by verlies van een hand f 1 9C oy verlies van een f Cn btj een breuk van f A(l
MgevaUen verzeXerU voor een der volgend, ultkeerlr.gen I ÖUUU.~ verlies van belde armen,Tbelde beenen af belde oogen I ƒ□</.-doodeiyken afloop I een voet of een oog Z 1 A.«J.- duim of wijsvinger «JV.-been of arm/ttl/.-
Daar de antwoorden van Kate weinig nieuws
bevatten, wilde de coroner haar wegsturen,
toen een van de gezworenen, die zich herinner
de, dat zij juffrouw Eleonore uit de studeer
kamer van baar oom had zien komen, kort na
het overbrengen van het lijk, haar vroeg of
haar meesteres iets in de hand hield.
„Ik geloof dat zij een stuk papier in de hand
had. Ik herinner mjj nu, dat ik het haar Li
haar zak zag steken.”
De volgende getuige was Molly, het llnnen-
meisje Daar haar verklaring hoofdzakeiyk be
trekking had op Hannah, op hetgeen zjj van dit
meisje wist en op haar vreemde verdwijning,
zal ik er alleen maar een kort overzicht van
geven.
Hannah was van lersche afkomst en weinig
ontwikkeld; men nam haar aan om dienst te
doen als kamenier van de dames Leavenworth.
ZU was een poosje vóór Molly in dienst getre
den by de familie. Hoewel zl] een zeer gesloten
karakter had en niets wilde vertellen over zich
zelf of over haar verleden, had zij het zoo we
ten aan te leggen, dat iedereen van haar hield.
ZU was zwaarmoedig en droomerig van natuur
en stond vaak midden in den nacht op, om in
het donker te zitten peinzen. De vermelding
van deze eigenaardige gewoonte bracht den
coroner er toe, Molly verder te ondervragen;
maar de getuige hield zich aan haar eerste ver
klaring. Hannah had de gewoonte, 's nachts op
te staan en bjj het raam te gaan zitten. Meer
wist zy niet.
Toen ondervroeg men haar over de gebeurte
nissen van den vorigen nacht. Hannah leed se-
De snelheid is op elk gebied
In deze tijden favoriet,
Wijl langzaam-aan, gelijk u weet,
In menig opzicht stilstand heet.
De trekschuit-ziakte van weleer
Past niet bij 'orfs modem verkeer.
Daar spoorwegrails op gracht fn straat
Uit veiligheid beslist niet gaat,
Leeft men zich uit in snelheidszucht
Op rubber met geperste lucht.
De auto’s racen ongehóórd,
Geruischloos, langs de wegen voort.
En ’t einde, met de vracht incluis,
Komt ergens in een ziekenhuis!
Rijdt nu zoo’n snelheidsmaniak
Zijp auto en zich zelf tot wrak,
Dan spreekt het, dat u zeggen zult:
Hét is den man zijn eigen schuld.
Doch zorgt men voor den dronkaard
niet,
Wanneer men hem. beschonken ziet?
Óp dit gebied komt zeer van pas
De arbeid van SobriëtaS.
ifaar rijdt zoo’n snelheidsidioot
Een mensch, die in zijn recht staat,
dood,
Dan zegt men inderdaad met klem:
De schuld ligt zeer beslist bij hèm.
Doch niemand noemt dan zoo’n
barbaar
Een ordinairen moordenaar!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
i
miiiinuiiiiiiiuiiniiuiiiiiiiuiiiiiiiiuiiiiiiHiiiiniiiiiiiuiiiiiiiHuininiÊ
De regeering van de provincie Kwangsi heeft
besloten met ingang van 1 October aa. een
krachtige campagne tegen het opium-schuiven
te beginnen.
Het is gebleken, dat het gebruik van opium
in deze provincie den laatsten tijd sterk is toe
genomen en de provinciale autoriteiten hebben
in verband hiermede besloten, in het begin van
de volgende maand alle oplum-kltten te slui
ten.
Het gebruik van opium en andere verdooven-
de middelen zal strafbaar worden gesteld.' Al
leen personen, die hiertoe een speciale vergun
ning van de regeering krijgen en daarvoor een
hoogen prijs betalen, zullen voortaan nog opium
mogen gebruiken.
-j—s en der beste en meest onbevooroordeelde
H kenners van de laatste Jaren der Rus-
sische geschiedenis onder de Romanoffs,
is ongetwUfeld Maurice Paléologue, Fransche
gezant aan het Russ sche hof In dien tijd. Hij
heeft de familie van den Tsaar persoonlijk ge
kend. evenals den mysterieuzen monnik Ras
poetin en over beiden heeft de Fransche Staats
man meerdere malen onthullingen gedaan.
In zijn jongste boek, dat voor de kennis van
het laatste stadium van keizerlijk Rusland van
groote beteekenls zal blijken, teekent Paléologtie
de verhouding van de Tsarina tot Raspoetin
met een objectiviteit, die zich duidelijk tus-
■chen de regels door vertoont.
„Alexandra Feodorowna" Is de titel van zjjn
boek, dat bU Universitas te Berlijn werd uitge
geven en dat de laatste levensjaren van de
Aan een paar honderd# hulzen In verschil
lende steden en dorpen #ex^$hrttt-Unie. meldt
„United Press” uit MosktetejtSfel gedenkstee
nen worden aangebracht, net publiek er
opmerkzaam op te makent-uat Lenin in deze
hulzen gewoond of verkebfd heeft.
Het doel Is, den levensweg van Lenin woor
delijk op den voet te velgen. In Januari 1934
hoopt men met dit werk gereed te zijn, want
in die maand is het tien Jaren geleden, dsft
Lenin is gestorven.
bloeit
de Driskell Maat-
zooals
voren.
Plotseling weerklonk, te midden van de al-
geheele ontsteltenis die zich van de toehoorders
had meester gemaakt, het gerinkel van de deur
bel. Alle oogen keken die rfchtlng uit en de
agent, die een uur te voren zoo geheimzinnig
met een opdracht van den coroner was wegge
stuurd, trad de kamer binnen, gevolgd door
een jongen man, die er schrander uitzag. Hoe
wel Iedereen naar hem keek, kwam hy zonder
den minsten schroom naar voren en maakte een
lichte buiging voor den coroner.
„U hebt Iemand van Bohn Co. laten halen."
zei hij.
Bonn Co. was de bekende vuurwapen-
leverancier van Broadway.
.Ja, mijnheer," antwoordde de coroner. „Wy
zouden graag zien, dat u dezen kogel onder
bed stadt. Het wapen lag in een fluweelen étui,
waar ook nog een doos patronen in lag; één er
van heb Ik als monster meegebracht."
„Was de la afgesloten?"
,Ja, mijnheer, maar de sleutel stak In het
slot.”
De bediende
Hij sprak;
„Deze trommel bevat zeven kamers en zij zijn
allemaal geladen.”
Na een nauwkeuriger onderzoek voegde hij er
langzaam aan toe:
,JHj zUn .niet allemaal even lang geladen ge
weest. Onlangs heeft men de patroon van een
der kamers af geschoten.”
„Hoe weet u dat?” riep een der Juryleden.
„Hoe Ik dat weet, mijnheer?" zei hy en wend
de zich tot den coroner. „Wilt u deze revolver
eens goed bekijken? Kijkt u eerst eens naar den
loop; hy Is schoon en glimmend; men ziet geen
spoor van het afschieten van een kogel. Dat
komt, doordat men hem heeft schoongemaakt.
Maar kjjk nu eens naar de trommel. Wat ziet u
daar?"
„Ik zie een klein streepje vuil vlak bij een der
kamers.”
„Uitstekend. Laat u dat eens aan de heeren
zien.”
Het wapen ging van hand tot hand en de be
diende ging verder met zijn betoog.
Jurowschky het teeken, terwijl hij een schot
lost op N.colaas II. De Tsaar stort neer en een
schreeuw van ontzetting weer klinkt tegelijk
met een tiental schoten uit de andere revol
vers- Alle gevangenen liggen In een plas bloed
op den grond. Het tafereel heeft geen twee
minuten geduurd. Daarna werden de lijken op
een vrachtwagen naar een nabijgelegen bosch
vervoerd. In groote haast wordt de vrachtauto
leeggemaakt. Men rooft de s.eraden die de
lijken aan handen en hals dragen, medaillons,
ringen, oorsieraden. colliers en Ikonen. Dan
worden de lijken ontkleed en met groote mes
sen verminkt en aan stukken gesneden. Ten»
slotte worden zij met 190 kilogram zwavelzuur
overgoten om daardoor zoowel het vleesch als
de beenderen volkomen te verniet gen. Einde
lijk worden zij met 200 Liter petroleum begoten
en totaal verbrand- Dit alles geschiedde vol
gens nauwkeurige Instructie van Moskou, op
gesteld door Lenln. Trotski. Swerdlow, en
Zinowlew, zoodat de bolsewisten van Jekate
rinenburg in de geschiedenis slechts de rol kun
nen spelen van uitvoerders van een massamoord
op bevel van de executieve te Moskou
Terecht merkt Paléologue op. dat het lange
martelaarschap, zonder een zucht of een
klacht gedragen, de menschelijke^ kroon is van
de Tsarina, die in weerwil van <ie edelste be
doelingen toch de aanleiding en de oorzaak was
van den ondergang van*haar familie en haar
zelf. Eeh van de typische gezegden van Ras-
Poetin om den trots der keizerin te breken was
fflihet einde. GU zfjt de Tsaar, de vader van het de volgende: ..Als Je^in het dal van Josaphat
volk. Laat toch niet de waanzinnigen tr.um-
feeren en zichzelf met het gansche volk In het
verderf storten. WU zullen Duitschland over
winnen. ja. maar wat zal er uit Rusland wor
den? Voorwaar. Ik zeg het U, in weerwil van
onze overwinning, zal er van de vroegste tijden
af geen martelaarschap genoemd kunnen wor
den. dat met dat van Rusland vergeleken kan
worden. Rusland zal in het bloed verdrinken-
ZUn ondergang zal geheel en volkomen zjjn.
Met elndelooze droefenis. Grigori."
De Tsaar verwierp weliswaar deze woorden
niet geheel, maar zij konden toch niet dien In
druk op hetr. maken, als wanneer ze waren uit
gesproken door den fascineerenden mond van
Raspoetin zelf, vooral ook. omdat aan het hof
een koortsachtige oorlogsstemming heerschte.
waartegen de Tsaar niet was opgewassen. De
Tsaar bleef anti-oorlogsgezind, maar kon zjjn
eenmaal genomen besluit niet terugnemen.
In dien oorlogstijd heeft Duitschland meer
dere malen zich bediend van tusschenpersonen,
om achter de geheimen van de Russische di
plomatie te komen. Een van deze tusschenper
sonen heeft Paléologue goed gekend. Het was
de bankier Manus die gedurende geruimen tijd
wekelijks een diner gaf ter eere van Raspoetin,
aan welk diner werden uitgenoodigd generaals,
gezanten, keizerlijke adjudanten en hooge amb
tenaren. en als gebru kelijk was. een aantal
vrouwen, die den gasten niet onvriendelijk ge
zind waren. Men dronk den ganschen nacht
door en Raspoetin sloeg aan 1 redeneeren en
hield hoogdravende redevoeringen. Alles wat
hij aan plannen wist, alles, wat bij met het
vorstelijk paar had besproken, of wat hl) als
geschiedenis voorzag, liet hy zich In bloemrijke
taal ontvallen en den volgenden morgen ging
een uitvoerig bericht naar Stockholm, waar-.de
Dultsche gezant alle berichten ontving en naar
Berlijn doorgaf. Zoo wordt ons ook verteld over
het misbruik, dat Raspoetin maakte van zijn
invloed op den Tsaar, door aan vriendjes en
pupillen posten en ambten te geven, waarvoor
„Het spjjt mU, dat dit gebeurd is, Joe, maar
toch In zeker opzicht ben Ik blij.” zei Irene,
met een olik over hem heen In de toekomst
„Och. lieveling, zeg dat niet, dat kan Ik niet
verdragen, van Jou vooral niet," smeekte hjj.
„Ik zal niets meer zeggen.” ZU voelde een
opwelling van Innige liefde voor hem.
„Maar ik zal terugkomen. Ik zal hun eens
Iets laten zien.”
ZU rilde, zoo bitter sprak hl). „Wat ga je
doen?”
„Het eenlgA dat mij te doen staat: heengaan
en ergens anders opnieuw beginnen.”
„Wil je weggaan en van mij scheiden?” Haar
oogen werden vochtig. .Joe, schat. Ik smeek je
dat toch niet te doen!”
„Het <noet. Ik heb geen geld„ Wat ben ik
dwaas geweest, wat moet Je wel van mij den
ken!”
,Ja, je bent dwaas en verkwistend geweest,
maar, Joe, ik heb je lief. Begrijp Je dat dan
niet?"
Maar hU was verdiept in eigen gedachten
„Ik zou 't niet kunnen verdragen om je eiken
avond te bezoeken en niets voor je mee te kun
nen brengen. Dat zou mQ dooden."
^Je doodeh?”
.Ja,” ging hy voort, zonder op haar woorden
te letten. „Het is veel beter, dat Ik wegga. Ik
schappij
nooit te
■Hl J. W. kan be
schouwd worden
als een zeer kun
dige zakenman..."
enz.
Irene las het bericht en keek bedroefd voor
zich uit.
„Die étuis moeten aan dit adres gezonden
worden,” zei Joe tot den juwelier. En hjj nam
een halssnoer van turkooizen op en mompelde:
„Aan haar hals....^
Dan schreef hy op een kaartje: „Aan Irene
met innige liefde.” Toen hij het magazijn ver
liet wankelde hjj een beetje. Ja, die Jaren van
Ingespannen arbeid hadden zjjn zenuwen geen
goed gedaan.
Weer een Jaar ging voorbij. Toen ontving
Irene een telegram: „Ik kom over, wy hebben
elkaar zoo lang niet gezien.’’-
Toen hij by haar kwam, zag het Jonge meisje
er ka’m uit, een glimlach was op haar lippen.
Hy had zich voorgesteld, dat zy met uitge
strekte armen hem tegemoet zou zijn geloopen.
maar nu kuste zij hem niet eens.
,Je bent niet veranderd. Joe,” zei zy en later,
toen hjj over hun voorgenomen huwelijk wilde
spreken zei- zjj: „Alles Is ook veranderd. Geef
my een week bedenktijd, Joe, dan zal ik je
zeggen
Het was een week later. Zij hadden een party
tennis gespeeld en waren warm en moe.
„Het is nu een week geleden," zei Joe om
haar te herinneren.
„Ja, Joe. Je bent teruggekomen met cadeaux,
juweelen, bloemen, met ge’d en succes, maar
tochik kan niet met je trouwen."
„Wat bedoel je?"
„Ik bedoel: Ik wil niet met je trouwen.” zy
keek langs hem heen.
„Maar je hebt my toch Hef?”
.Ja, In zeker opzicht wel." Dan wendde zij
zich weer tot hem en hernam: „Beste,Joe, Uk
zou je zoo vurig hebben kunnen beminnen,
maar Je bent weggegaan. Je wilde mjj je niet
laten helpen, toen je in moeilijkheden was. Je
hebt my verlaten en mijn liefde voor Je Is ver
flauwd, omdat je Je trots boven mjj stelde."
.Maar, Irene, a’s ik niet was gegaan, zou Ik
zooveel niet bereikt hebben!”
.Misschien niet, Joe. Er is een groot verschil
tusschen ons. Daar ligt de fout. Het was niet
zoozeer dat Je wegging, maar de reden, waarom
Je het deed. Je wilde veel geld verdienen om
veel voor nijj te kunnen koopen. Voor jou waren
die dingen zoo belangrijk. Je hebt Je liefde af
gemeten naar het aantal cadeaux, dat je voor
my kon kcopen. Joe, wat zijn die dingen?
Niets dan dingen, voorwerpen, hoe verschillend
ook. toch weer dezelfde. O, Joe. het zal de
smart van je leven zijn, dat Je eens tot het
besef zult komen, dat Je In Je leven je slechts
gewyd hebt aan dtngen. Er bestaat in het leven
een heeleboel gevoelens, waarvan je geen hotie
hebt: vriendschap, liefde, ontroeringen om
schoonheid, ge’uk, godsdienstWat zou Je
liefde waard zjjn, als je niet meer zou weten
wat te geven? Als je je laatste geschenk had
gegeven? Wat zou je dan te geven hebben als
bewijs van je Uefde? Joe, je moet Iemand
roeken, voor wie die dingen even belangrijk zijn
als voor jou. Zoo een zul Je wel vinden. Laten
wy niet in ongenoegen van elkander gaan.
Laten wij vrienden blijven, want Ik voorzie. dat
er nog wel eens een tijd zal komen, waarin je
Iemand noodlg hebt om je sympathie te be
tuigenKom dan tot mij, maar enkel
alsvriend.”
Over eenige weken zal een groepje geologen
en Ingenieurs Londen in vier vliegmachines
verlaten; een vijfde aeroplaan wordt voor het
transport van materiaal meegenomen. Het doel
van de reis is voorloopig een geheim. Men weet
alleen, dat de expeditie In de richting van
Labrador zal vertrekken, en dat men op on
geveer 50 gr. N. B. en 65 gr. W. L. zijn tenten
zal opslaan. Het Is de taak van de ingenieurs
en de aardkundigen de basis voor 'n geregel-
den vHegdienst naar de nieuw ontdekte goud
velden te Labrador te leggen. Het is de be
doeling den goudgravers een gemakkeljjken
overtocht mogelijk te maken.
Volgens de mededeellngen van vorschers te
New-Foundland strekt zich het goudgebied
over een oppervlakte van honderd vierkante
myien uit. Wat rijkdom betreft zou de grond
zijn te vergelijken met die van Klondyke. Tot
nu toe hebben vierduizend avontuurlijke men
schen de reis naar Labrador gewaagd. De „Ob
server” te Londen beweert, dat de nieuwe
goudaders verscheidene conferenties in White
hall tengevolge hebben gehad, daar de vond
sten Invloed op de Britsche goudpolitiek schij
nen te hebben.
Door de lucht kan men het dorado in lut
tele uren bereiken. Men verwacht, dat de ge
regelde luchtvaartdienst zijn beginpunt aan
den oever van het Hamlltonmeer zal hebben.
De prjjs per tocht is op vijftig Engelsche pon
den gesteld, hetgeen overeenkomt met onge
veer 420 gulden. Voor den terugtocht
men het tarief zeer* hoog gemaakt, want men
gaat van de veronderstelling uit, dat de vracht
voor het grootste deel uit goud zal bestaan. De
prijs is dan ook 100 plus één procent van
de verdienste. Passagiers en lading zjjn hoog
verzekerd, terwijl vliegtuigen de goudvelden
scherp bewaken, zoodat plunderingen gelijk die
vroeger plaats hadden, tot de zeldzaamheden
zullen behooren. Van Engeland uit kost de reis
naar het goudgebied heen en terug £200, pro
viand voor eenige weken inbegrepen.
In de toekomst zal dus de goudkoorts een
comfortabele aangelegenheid worden^.
zij allerminst geschikt waren, en waardoor de
(nllitalre en landbouw-organlsatles In korten
mtl In elkaar vielen.
De meening. die geruimen tijd heerschte, als
zou de Tsarina, gezien haar Dultsche afkomst,
sympathie gekoesterd hebben voor Duitschland.
verwerpt Paléologue volkomen. Vanaf het
oogenbllk, dat de oorlog verklaard was. kende
zy slechts één hoop: dat het Russische leger
zou winnen en dat het volk veilig uit den strijd
zou komen, zy stond aan de zijde van den
Tsaar, toen deze besloot den oorlog tot het
bitter einde te voeren.,en In leder geval geen
one reuzen vrede te teekenen, zoolang de cen
trale landen nog stan^ hielden. In tegenstel
ling met vroegere vorstinnen van het groote
Rusland, die e.genzinnig en Ijdel waren in hun
energie, heeft Alexandra steeds een onbaat
zuchtige liefde en een groote kracht getoond,
waaraan alle Ijdelheid vreemd was. „Zij had
ongetwijfeld een harder karakter dan haar
gemaal, was trotscher en onbuigzamer van wil,
had grooten geestelijken weerstand, een grooten
lust tot werken en een strijdbaren geest Dat
zy echter Raspoetin, dien zU als een heilige en
als den redder van haar zoontje vereerde, zoo
grooten invloed gaf op haar leven en haar In
nerlijk. heeft zoowel voor haar als voot Rus
land verschrikkelijke gevolgen gehad. Aan de
hand van talrijke geheime documenten vertelt
de schrijver over den moord op Raspoetin. „Na
een langdurige voorbereiding en een sadistische
nauwkeurigheid, werd de misdaad gepleegd in de
„Werkelijk, mijnheer, dat Jherinner Ik mU niet
meer.”
„Zag jy haar de trap afgaan?"
„Neen, mijnheer."
„Zag je haar ook niet terugkomen?”
„Neen, mijnheer."
„Heb je haar
meer gezien?"
Jieen, want zll was Immers weg.”
„Wel, zeg mij dan nu maar, wanneer Je ge
boord hebt, dat mijnheer Leavenworth ver
moord was."
jonge man nam het projectiel tusschen
duim en wijsvinger, bekeek het aandachtig en
legde het weer op tafel.
„Het Is een kogel van kaliber 32, die gewoon-
Hjk verkocht wordt voor kleine revolvers, ver
vaardigd door Smith Wessem.”
..Een kleine revolver!” riep de huisknecht uit
en sprong op. „Mijn meester had er een van
zoo 'n kaliber in de la van zijn nachtkastje. Ik
heb ze dikwijls gezien. WU wisten allen dat hfl
ze had.”
,Ja," hoorde Ik achter my. „Ik heb ze zelf ook
eens gezien, toen mijnheer ze schoonmaakte."
De keukenmeid had deze woorden gesproken.
„Tn de la van het nachtkastje?” vroeg de
coroner.
,Ja, mijnheer, aan het hoofdeinde van het
bed."
Men stuurde een agent weg om de la te on
derzoeken. Eenige oogenbllkken later kwam
hy terug en hield een kleine revolver In de
hand, die hjj op de tafel voor den coroner legde.
Iedereen stond op om beter te kunnen zien;
maar de coroner gaf het wapen aan den be
diende van Bohn, die onderzocht of het van het
reeds genoemde merk was.
Js," antwoordde de jonge man zonder aar
zelen, „u kunt den naam van de fabrikanten
zien."
„Waar hebt u die revolver gevonden?" vroeg
de coroner aan den agent.
„In de bovenste la van het nachtkastje, dat
aan bet hoofdeinde van mijnheer Leavenworth’s
heb al een plan gemaakt. Een, twee jaar, zal
Ik wegblijven en dan zal Ik er boven op zijn.
A's we elkaar beminnen, kunnen wy elkander
schrijven en wat hindert het dan een beetje te
wachten? Begrijp Je dat dan niet, liefste?”
JKaar, Joe, br zijn vrouwen, die graag mee
zouden willen helpen, om hun liefste er weer
bovenop te brengen."
„Dat weet ik, maar Ik ben het, die dom ge
handeld heb en nu moet ik toonen, wat Ut
waard ben. Dat moet ik toonen tegenover Jou.
tegenover iedereen.”
„Och ja," antwoordde zij zachtjes. Het was
alsof er iets In haar versluierd werd
Er ging een jaar voorbij. Eerst schreven zy
elkaar elke week, dan had hy het zoo druk, dat
hy nauwelijks tijd vond om af en toe een
briefkaart te schrijven. Op het einde van het
tweede Jaar zond hy haar een krantenuitknip-
„Onder de bekwame leldjng van Mr. J.
jinMMatMtaMazMzasazezzesztszzsMMaMWWWMM*
BStuaasaaszaaMaaaaaateasasszsaaiaaMaaaaaaaaasssssst
WEL,BEN JA 1
ioaar annie; jei
'bent nogal I
aardig ver weg
IVAN HUI5. VIND A
Ijeniet? jS
Er HET KAN ME NIET SCHELEN/VAT 1
[MIJNHEER FLINT ALLEMAAL OVER
'DAT Z.G.6P00KHUI6 VERTELT. ER 16
IN ELK GEVAL 1ET6 6POOKACHTIG5
ROND DIE PLAAT6, DAT 16 ZEKER. EN IK
BEN VAN PLAN, HIER EEN6 OOND TE
16NUFFELEN.TOTDAT IK ACHTER HET?
'v GEHEIM GEKOMEN BEN
I KUK DAAR
HEB JE M'JN-
HEER MACkJ
