I
A
I
E
few
ga
fKd u&Aaal uui den dag
Met deCosta Rica” naar het Noorden
>g
ZM
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
I
I
I
I
I
I
.1
Een oorlogsverklaring
MAANDAG 18 SEPTEMBER
HET OUDE GOTLAND
Uit het grijs verleden
Japan en Amerika
Secretaresse
Voetbal in Tanganyika
>le
Jeugdige filmactrices
Gebruikte lucifers
vi.vrt
n
Kippen-
7
HT
na*l
DOOR ANNA K. GREEN
IN
lekt
Corruptie bij de radio
in Duitschland
Verhoogt Italië zijn
toltarieven
Begrafenissen ir
Lissabon
Drie vroegere functionarieeen
gearresteerd
Hirota acht non-agressiepact
niet noodig
HET GEVAL
LEAVENWORTH
De
I
en eendenhouderu
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Alle abonné’s
?LEEU\VARDEN-
ÏJRA15I
Le z
anVALKEHBURG'S
••iLEVjRTRAAh
ft 11
f i I
T>
rolt
hem deed omkeeren.
I
k
van
A
'1'
L
uitvoering van
B
i ouden
aan en ant-
(Wordt vervolgd)
reridM
!t*>-
bene-
vsttf
oor da
d wijs-
aan te
daard'
lardige
naar
wij
Onder de inboorlingen van de meest afge
zonderde deelen van Tanganyika begint het
voetbalspel populair te worden.
De spelers mogen zich dan al niet houden
tienen
Namens den minister van Economische Za
ken, maakt de regeerings-commissarls voor de
ux op
njdard
■n niet
nitjken
toon
Armen
nU
•n em-
i hand
>k hen
enesea
Piert»
ijjn
x voor
kogel
hoofd
stukjei
in Bn-
ra wüs
rleenlnj
en W.
de u-
appeliji
‘moot’
inneux
la, een
errroc-
tenge-
cttjaer.
t, daar
koud
er ba-
hoofd
M ga-
Tra
mming
et het
derde
er haf
1 is dl
uitoef»-
king tot
celUkk
aan nj
op na
ien nt
■oordee-
:1 steun
onder-
of zich
ziginges
.p dient
bedrijf
jedaald
oof.
gepolijst.
tan ts
chtfik
ouden
val
niet
■n ts
1 en
toa-
oor-
loig.
Wen
ge-
•soa«eeteeeeeeeeeoeeeeeeeeeeeeeeosoosee«toeeeeeeeeee
aan de regels van de F. I. P. A.. zij bpoe
het spel niettemin enthousiast en vurig.
De elftallen van twee stammen die meer dan
50 K M. van elkander af wonen, hebben wed
strijd gespeeld.
ZIJ besloten elkaar halverwegen tegemoet te
komen, elk dus 35 K M te loopen. vervolgens
speelden zij met bloote voeten een spannenden
wedstrijd en maakten na afloop weer een wan
deling van bijna vfjf uur om thuis te komen.
de garantieregeling 1933 ten
behoeve van de kippen- en eendenhouderjj be
kend. dat de uitkeerlng volgens de garantie
regeling voor de week van 18 t/m. 23 Sept. Is
vastgesteld op 30 ets per 100 stuks uit te voe
ren versche kippeneieren, tot een gewicht van
maximum 50 KG. per 1000 stuks en op 30 ets
per 100 stuks uit te voeren versche eenden
eieren.
Bankier Reckson opgelicht. Zijn secreta
resse verdwenen.
Het vrij lange bericht eindigde met de vol
gende passage:
„In leder geval staat vast, dat het enorme
bedrag tuaschen gisteravond 10 uur en heden
morgen 8 uur gestolen moet zijn. Bovendien mag
de verdwijning van een jonge dame, die eenlge
weken geleden door den heer Reckson als par
ticulier secretaresse In dienst was genomen, als
zeker worden beschouwd, aangezien van dese
jonge dame tot op heden geen spoor gevonden
is. De politie is van meenlng, dat de verdwenen
dame de daderes Is en dat ZÜ de hand heeft
gehad In verscheidene andere diefstallen, die In
den loop van dit jaar in ons land hebben plaats
gehad.'
Een glimlach speelde om de lippen van Bert
Freerlks. toen hü het bericht ten einde had
gelezen.
,4a, ja," mompelde hU. ..ze was knapper dan
ik. Dat heeft ze handig geflikt."
E
E
E
E
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiwimiiiiiiiiiiiiiimifHiiiiiiiiiiiitiiiiiii
Een der best bewaarde bouwwerken uit de
elfde eeuw. De Helgeandskerk, die in de
bovenverdieping tevens dienst deed als
hospitaal voor ongeneeslijke zieken. Door
een gat in de vloer, konden de zieken dan
toch nog deelnemen aan den kerkdienst
tgiek
We
t de
rog.
eens
iden
vre-
ion-
~ien-
die
nog
die
an-
ian-
een
die
i le-
we
i en
wat
iden
1000
beteekenls
tuaschen
jaar op
hoogtepunt om-
ROME, 17 Sept. (Reuter) De heden onder
voorzitterschap van Mussolini gehouden minis
terraad heeft het Italiaansch-Russisch vriend
schap»- en non-agressiei>act goedgekeurd.
Om de nationale macht tegen een eventueele
overtrooming van goederen uit landen met ge
deprecieerde valuta te behoeden, wordt een ver-
hooglng der bestaande toltarieven in uitzicht
gesteld.
INMIlllllHIlnillllllllllNAJAAR immHHMMimniMiiiK
‘t Is nu voorbij, wij weten het,
Wij zien het zonneklaar,
De zomer met zijn volop zon,
De blauwe lucht en hitte,
De tentjes aan het lauwe strand,
Terrasjes met sigaar.
Omdat wij zienderwjjze in
Het natte najaar zitten/
W(j klagen en betreuren het
En zeggen: Kijk het gietl
Ofschoon de zomer absoluut
Geen reden gaf tot klagen.
Het geld dat rolde en wat i
Brengt vreugde waar het vliedt
En zelden zag men in ons land
Zoo’rt reeks van schoone dagen
Voor najaar ia het nu de tijd.
Dus ook voor water:
Het asphalt glimt al
Ooedkoope taxi's snorren.
Maar ook het nemen van de tram
Gaat nu wat minder stroef,
Zoodat veel takken van bedrijf
Niet verder gaan met morren/
Het najaar moet ook najaar zijn
't Stelt anders maar teleur,
Opdat veel zaken op hddr beurt
Van ’t najaar leven kunnen.
Verlies dus in dit nat seizoen
Niet spoedig uw humeur
Na zélf genoten, moet u. thans
Een ander óók wat gunnen!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
et
pogW
heeft
TOKIO, 17 Sept. (V.D.) Op een vraag van
buitenlandsche journalisten, c.t hij het sluiten
van een nofi-agressle- of arbitrageverdrag met
Amerika zou voorstellen, heeft Hirota, de nieu
we Japansche Minister van Buitenlandsche
Zaken, geantwoord, dat hij de verhoudingen
tusschen de twee landen nader moet-bestudee-
ren, om uit te maken of een dergelijk verdrag
noodig is. HU gelooft echter, dat de huidige
situatie daartoe niet dwingt.
Betreffende een non-agresslepect met Sov-
jet-Rusland verklaarde hü. dat het van het
grootste belang is, dat er geen onaangenaam
heden bestaan tuaschen Sovjet-Rusland en zijn
buren Mandsjoekwo en Japan. HU gaf toe. dat
er eenlge hangende kwesties zijn tusschen Rus
land en Japan, maar indien deze vriendschap-
pelUk geregeld kunnen worden, zal een non-
agressiepact niet noodig zijn. De minister ver
klaarde, dat de meeste moeilijkheden tusschen
China en Japan uit het Mandsjoerjjsche inci
dent zün voortgevloeid. Indien China het be
staan van Mandsjoekwo volledig erkent, zul
len de verhoudingen tusschen China en Japan
zeker beter worden. Hirota gaf uiting aan zUn
sympathie voor dè Chlneeache leiders, die met
al hun krachten probeeren de orde in eigen
huis te handhaven.
/DAT ZAL JE
/0UURTE6TAAN
KOMEN' BINNEN
KN MAAND HE8 i
IK JE GERUÏNEERD/
EU DENKWETDAT
DITEEHL002E BE- f-
DR EIC irtG 16. zoo\
0WAA5 BEH IKtilÊl)
dit feit, zou ik u voor een heer gehouden heb
ben. Ik weet waarlijk niet wat Ik doen moet.
M’n plicht en ze drukte op dat woord la
natuurlijk heel duldelük Ik moest de bedienden
wekken en u in hechtenis laten nemen."
„Ja,” zei hU. ..dat is uw plicht. En ik zou dan
waarschUnltjk vUf jaar krUgen."
Het meisje kwam nu de kamer binnen.
„Ik zal mijn plicht niet doen.” sprak ze. .Ata
Wanneer de namiddagzon reeds lange scha
duwen werpt achter de ruïnes, vertrekt de klei
ne vloot van witt^ sloepen weer naar net gast
vrije moederschip aan welks achtersteven de
vaderlandsche driekleur uilzwierl op het zoele
koeltje, dat ook ons de haren in het gezicht
waait. Het is toch een prachtig vaal tuig die
Nederlandsche „Costa Rica". Imposant verheft
zU zich met haar promenade- en sloependek
ken boven onze hoofden, wanneer wij In de
lage sloepen komen aangedeind op het wie
gende zeewater. Haar beide schoorsteenen lig
gen gemakkelUk achterover. Uit een van belde
kringelt een* UI rookwolkje naar boven, ten
teeken dat men zich daar binnen gereed houdt,
om ons straks verder te voeren, naar weer
nieuwe schoonheid. Morgen zullen wij aan
komen in Stockholm 1
/DAT 15 VOOR DE EER5TE MAAL J
/DAT IK IEMAND DE DEUR. Wlj&.l
MAAR IK KON NIET ANOEP5
MI66CHIEN 2AL HU ME RUINEE-
REN. MAAR IK WIL LIEVER TEN
ONDER GAAN AL5 EERLIJK ZA-|
KENNAN, DAN RIJK WORDEN/
lOOOR BEDROG. BOVEN Dl EN
\E>EN IK GEEN MAN OM ME
kJODER DEN VOET Tfe LATEN
LOOPEN.
flK GEEF J£ NOG ÉÉN KAN5~^
/PLINT, OM MET M'J 5AMEÓte
/□OEN. WANNEER JE WEIGERT
I DAN VERKLAAR IK JE DEN
OORLOG. IN BLUE-BELL I5>
5lecht plaats voor één bank
EN IK BEN VAN plan HIER TE
blijven, i-i je Dat duidelijk?/
MET JOU 5AMEN DOEN?
NOOIT, in DER EEUWIGHEID NIET
WIL IK ME A65OCIEÉREN MET
IEMAND OlE WEDUWEN BE6TEEITL
DAAR 16 DE DEUR WEE6 ZOO
GOED HEEN TH GAAN, EN VLUG/
\WAT/
keek haar ondervrager rustig
woordde
„Ik weet in elk geval, wie er het meest onder
lijden! Dat zUn de arme, verlaten meisjes die
hij tot zich genomen heeft, waaraan hU de ge
negenheid en den steun gegeven heeft, die hun
jeugd noodig had en die hU. toen zij eenmaal
volwassen waren, tot leidsman is geweest! Voor
deze is zijn dood een onherstelbaar verlies."
De coroner maakte aan deze tirade een eind
door aan Mary te vragen:
..Kunt u met of zonder grond vermoeden, wie
de moordenaar van uw oom is?"
Het was voor iedereen een vreeselUk oogen-
blik; maar vooral mU deed het doodsangsten
uitstaan. Zou Mary niet zwak worden? Zou haar
wensch om haar nicht te sparen niet zwichten
voor het beroep, dat op haar eer en plichtsbe-
voel gedaan werd? Ik durfde het niet te hopen.
Maar Mary stond op, keek den coroner en de
jury kalm aan en ael. zonder zelfs haar stem te
verheffen, maar toch met scherpen nadruk:
„Neen. Ik koester geen enkele verdenking. De
moordenaar van mUn oom is mU niet alleen
volkomen onbekend, maar Ik heb zelfs geen ver
moeden, wie het zijn kan.”
Het was mU een pak van het hart. Iedereen
herademde. Mary’s verhoor was geëindigd en
Eleonore nam haar plaats In.
ACHTSTE HOOFDSTUK
Een uitvoerige getuigenverklaring
Du belangstelling was nu van minuut tot mi
nuut gegroeid; de sluier die over de geheim-
jedsW
F/
Volgens de Callfomlsche wet mogen zeer
Jeugdige filmactrices slechts twee uur per dag
In de studio's werken.
Om deze wet niet te overtreden heeft de
directeur van de Fox Film MU. een tweeling
geëngageerd, om de klnderrollen te vervullen,
teneinde aldus een film waarin een 4 -jarig
meisje als actrice optreedt, vlugger te kunnen
af werken
Het stadsbestuur van Lissabon heeft een
verordening uitgevaardigd, krachtens welke
begrafenisstoeten in de straten van Lissabon
een minimum snelheid moeten hebben van 25
K. M. per uur.
Het doel van dezen maatree-l In een eind te
maken aan de verkeersopstoppingen welks ont
staan door de zich langzaam voortbewegende
begrafenisstoeten te voet of per rijtuig Alleen
stoeten per auto rullen dus voortaan kun
nen worden gebruikt.
mildste klimaat van geheel Skandinavië be
gunstigde, heeft haar schoonsten plantengroei
een levenskans gegeven tuschen deze grauwe
krijtrotsen. En zoo is heel die oude stad om-
getooverd In een UefelUken rotstuin, waar de
klimop en de rozen ranken over de schilder
achtige bouwvallen en waar een kleurig veld-
bouquet groeit zelfs aan den voet van den galg.
De kerkruïnes zelf zijn deels gothisch, deels
van een eigenaardigen variant op dien stUL die
men Ootlandsch genoemd heeft. Deze stijl >s
het zuiverst bewaard gebleven in de resten van
de Helgeandskerk en In de Sint Olafsruïne,
terwUl de ruïne der Sint Nicolaaskerk en die
van de kerk van Sint Carin de sterkste gothi-
sche reminiscenties geven.
Lang en aandachtig dwalen de groepen over
de oude cultuur-monumenten. Het is alsof de
ongevoeligste spotter zich niet kon onttrekken
aan de waardige stemming die over dit Hefe-
lUke landschap hangt. De lunch wordt naar
Zweedsche zede gebruikt in het moderne hotel-
restaurant, dat zich buiten Vlsby langs een
idyllisch stnvsd uitstrek!. Het is met piëteit,
zoo onopvallend gebouwd, dat het zich aan de
omgeving wonderwel aanpast, zonder nochtans
lets van de moderne accomodatie te missen, die
het verwende publiek elscht.
behandelde, dat h(j u adopteerde. Verstaat u
daaronder, dat hU u niet alleen deelgenoot
maakte van de luxe die hem omgaf, maar ook.
dat hU u liet begrijpen, dat hU ze u na zijn dood
niet zou ontnemen; in een woord, dat hjj de be
doeling haul, u een gedeelte van zijn vermogen
na te laten?”
„Neen. mUnheer; hU had niet voor mij ver
borgen gehouden, dat hij in zijn testament al
zijn bezittingen aan mUn nicht nallet.”
„ZU was toch geen nadere bloedverwant dan
u? Oaf mijnheer Leavenworth een of andere
reden op voor die duideUjke voorkeur?”
„Neen, hU wilde het nu eenmaal zoo."
Tot nu toe had Eleonore oo oprecht en
spontaan geantwoord, dat het vertrouwen lang
zamerhand den twufel verdrong, die van het be
gin af aan haar persoon had omgeven.
De coroner vervolgde:
„U moet wel veel van uw oom hebben gehou
den. daar hU u overlaadde met Tveldaden?"
„O ja. mijnheer.”
„ZUn dood heeft u dan ongetwUfeld een ver-
schrikkehjken schok gegeven."
„Ja: vreeselUk." z
„Was die schok groot genoeg, om bU het zien
van zijn lijk een flauwte te veroorzaken?"
.JfatuurlUk."
„En toch scheen u op dien dood voorbereid
te zUn?”
„Voorbereid?"
,J)e bedienden hebben verklaard, dat de af
wezigheid van uw oom aan bet ontbijt u zeer ze
nuwachtig maakte."
W
Mary beantwoordde deze beide vragen ont
kennend.
„Heeft uw oom onlangs met een vreemde
gesproken of een belangrijken brief ontvangen,
die eenig licht op dit mysterie zou kunnen wer
pen?”
„Niet voor aoover Ik weet,” antwoordde zij.
met een nauw merkbare aaizellng in haar stem.
Toen zij dat aeide. wierp zU een blik in de
richting van Eleonore en zU scheen tn de hou
ding van haar nicht iets te zien, dat haar ge
ruststelde, want zU voegde er haastig aan toe:
„Ik geloof, dat Ik verder kan gaan en beslist
neen kan antwoorden. OewoonlUk nam oom
mjj in zijn vertrouwen. Als hem iets belahgrUks
overkomen was, aou hU het mij zeker verteld
hebben."
Mary gaf vervolgens de allerbeste Inlichtin
gen omtrent Hannah; niets wees er op, dat sU
medeplichtig was aan de misdaad en niets kon
haar eigenaardige verdwUnlng verklaren. Het
meisje onderhield geen betrekkingen met men-
schen buitenshuis. Toen men haar tenslotte
vroeg, wanneer zU voor het laatst de revolver
Een bewoner van Surry Hills in Australië
heeft een oplossing gevonden voor het vraag
stuk. wat te doen met gebruikte lucifers.
HU heeft re.ds een miniatuur-huis gebouwd
van 87.*>77 lucifers en een bridge-tafel van
37.425 lucifers.
Daar hU nog 2837 houtjes over had. maakte
hij hiervan 3 aschbakjes en een bloemen-
standaard. De meeste lucifers kreeg hU van
een hotel in de buurt, waar ze speciaal ver
zameld worden.
Thans is hU van plan nog een huisje te bou
wen. HU heeft hiervoor al 30 000 lucifers bU
elkaar, maar er ontbreken hem nog 130.000.
-a r eer dan een uur lang nao Bert Freerlks
lY'l een berucht en geslepen Inbreker, ach-
-l-’-L ter bogchje rhododendrons op de
loer gestaan voor het huls van den rUken ban
kier Peel Reckson. Vooral het studeervertrek,
waarin de bankier en z’n secretaresse aan den
qrbeid waren, trok z’n bUzondere belangstelling.
Eindelijk stond mijnheer Reckson op, en schoof
een bundeltje papieren terzijde, dat. toen hij
het vertrek verlaten had. door z’n secretaresse,
een blond, lieftallig meisje, in de groote brand
kast geborgen werd, die in een hoek van het
vertrek stond. Ofschoon het meis,e tuaschen
de kast en Bert Freerlks stond, wist de laatste
toch dat zU het letterslot, waarmee de safe ge
sloten werd, zóó stelde, dat ze gesloten was
Daarna ging ze naar het venster en keek een
oogenbllk naar de maan, die fraai tegen het
blank van den avondhemel afstak. Toen keerde
zU zich om. draalde het licht uit en verliet het
vertrek Ze had het raam niet gesloten Een
oogenbllk later werd het licht op een der ka
mera. een verdieping hoogcr. aangestoken. Ht
was al laat en waarachUnlUk was ze naar haar
kamer gegaan.
Freerlks wachtte een pobsje vóór hij besloot
de kamer binnen te gaan. Vóór het venster
bleef hU even staan luisteren en toen hu niets
hoorde, was hü met één sprong naar binnen
gewipt. waarbU het licht van de maan hem
voor misstappen behoedde. Geen geluid werd
vernomen. Toen liep hü verder de kamer in.
draaide het licht op en zag dat alles was zoo-
als hü het verwacht had. Het kon zelfs niet
beter, en met een gevoel van rustige voldaan
heid naderde liü de brandkast, die de reputatie
genoot, door geen Inbreker, zelfs al was die
met de meest moderne uitrusting gewapend,
geforceerd te kunnen worden.
Zonder een enkele aarzeling verste'de hü de
lettercombinatie van het slot en slechts een
gering rukje was noodig om de zware deur te
openen. TerwUl hü een blik op het Inwendige
van de kast wierp, bedacht Freerlks hoe de
Justitie nooit op de gedachte zou komen hém
van deze Inbraak te verdenken
Alleen münheer Reckson en diens secretaresse
waren van de lettercombinatie op de hoogte,
en aangezien niemand münheer Reckson zelf
verdenken zou. bleef er dus niemand anders
over dan de secretaresse. En dót speet hem.
want terwUl het meisje voor het venster had
gestaan, had Freerlks bü zich zelf de opmerking
gemaakt dat het een lieve, aardige verschünlng
was en nu voelde hü iets als een vaag berouw,
dat dit lieve kind door aün schuld onschuldig
verdacht en misschien veroordeeld zou worden.
Maar met een ongeduldig schouderophalen
wierp hü die gedachte van zich. Wat zou het.
hü was nu eenmaal een inbreker, de omstan
digheden en z'n zwakke wil hadden hem er toe
gebracht
HU nam de stapeltjes bankpapier uit de safe
en deed ze in den binnenzak van z n keurig zit
tende jas. Voor het overige stelde hü geen be
lang in den Inhoud van de safe HU sloot de
deur weer, verstelde de letter en alles was weer
precies hetzelfde als vóór z’n komst, behalve dat
de banknoten nu In plaats van in de safe, tn
z’n binnenzak zaten. Hü draalde het licht uit
en Mep naar het venster, om de kamer langs
denzelfden weg te verlaten als hij ze binnen
gekomen was. Maar nauwelüks had hü z'n hand
op het kozün gelegd om een steunpunt bU z’n
sprong te hebben, of de kamerdeur werd ge
opend en op hetzelfde moment flapte het elec-
trisch licht aan. Toen Bert Freerlks zich ver
rast omdraaide, stond hü tegenover de secreta
resse. Ze stond in de deuropening; verbazing
en verwondering spraken uit haar oogen.
Het was tiet meisje, dat de stilte verbrak
„Wie is u?" vroeg ze rustig.
Freerlks slaagde er niet in een enkel woord
te uiten. De ernstige, strenge blik van het meisje
belette hem z’n gedachten te verzamelen
„U is een inbreker!” riep ze
Maar nog bleef hij zwijgen HU keek haar aan.
Ze had haar hoed op en haar mantel aan en
ze droeg een klein, geel koffertje In dT hand
Het was even bü elven en het trof hem, dat
ze op dit uur gekleed was om uit te gaan.
„Ja,” zei hü eindelük. ..Ik ben een inbre
ker.”
„En u spreekt als een welopgevoed man." her
nam ae; ^ils Ik U niet betrapt had op.,,, op
ar toen hü op de aangeduide
;r niets van haar te bespeuren.
Zonderling.'dacht hü. maar misschien heeft
zü zich bedacht en vindt ae het veiliger nter
samen te gaan.
HU sprong op z’n voertuig, zette den motor
aan en reed weg.
Den volgenden avond las hü In de krant het
volgende
zinnige tragedie hing kon elk oogenbllk opge
licht worden en ik had grooten lust om te vluch
ten, om er niets verder over te hooren. Ik vrees
de werkelük niet, dat deze vrouw zich zou ver
raden.
Haar kalmte, haar onbewogen houding waren
mü een voldoende waarborg. Maar, indien het
bleek, dat de beschuldigingen van haar nicht
Juist waren. Indien dat onschuldig uiterlük al
leen maar een masker was. Indien Eleonore
Leavenworth zoo was, als de woorden van haar
plicht en haar eigen houding haar toonden,
waarom zou ik dan de getneene comedie, die
zich hier ging afspelen, büwonen? De coroneer
begon eerbiedig, maar toch streng:
„U hebt sedert uw Jeugd in het huls van mün
heer Leavenworth gewoond, nietwaar?”
,4a, van mün tiende jaar af.”
Ik hoorde voor het eerst haar stem en die
verraste mü sterk, want zü leek heel veel op die
van haar nicht, en toch verschilde zü er ook
weer veel van.
„Men heeft mü gezegd, dat uw oom u steeds
als zün dochter behandelde; is dat juist?”
„Ja. inderdaad, hü behandelde ons als zün
dochters; hü was meer dan een vader voor ons."
„Juffrouw Mary Leavenworth en u zün nich
ten, meen Ik. Wanneer is zü in huls gekomen?"
„TqgelUk met mü. Onze ouders kwamen bü
hetzelfde ongeluk om het leven. Zonder,oom
zouden wU al heel jong zonder tehuis geweest
zün. Hü nam ons tot zich en gaf ons allee wat
wü misten: een vader en een tehuis."
„U zegt, dat hü u beiden als zün dochters
Visby bezat omstreeks het
Christelüke kerken en haar
marktplaats voor den handel
Oriënt en Noord-Europa wies
Vlsby bereikte zün cultureel
streeks de elfde en twaalfde eeuw, zoodat zün
positie bü de stichting van den machtigen
Hansa-bond reeds zeer aanzienlük was.
In dezen tüd van materieele hoogconjunctuur
vond ook de KerkelUke beschaving, die uit het
Zuiden naar het Noorden voortdrong een goe
den voedingsbodem.
Niet minder dan zestien schoone kerkgebou
wen verrezen in die beide eeuwen, waarvan de
indrukwekkende ruïnes, die nog vrü gaaf aan
wezig zün, nu nog diep tot het gemoed van den
aandachtigen beschouwer spreken. De geheele
stad, die in drie terrassen is opgebouwd, is bui
tendien omringd door een zwaren muur, op
korte afstanden telkens geaccentueerd door
kasteelachtige verdedigingstorens. Dit geheele
defensieve bouwwerk, dat zich buitengewoon
schilderachtig over het sterk geaccidenteerde
terrein slingert, is nog voorhanden.
Men kan zich met eenige romantische fan
tasie plotseling verplaatst achten binnen de
muren van een middeleeuwse!» stad, die zoo
juist door brand en plundering verwoest is,
maar waarvan de steenen ruïnes nog alle ulter-
lüke stadskenmerken bewaarden.
Intusschen hebben de vele eeuwen, over al
deze steenen resten een grü’ waas gelegd; een
sluier die zelfs In den feilen zonneschün de
contouren vervangt en de herinnering verdoe
zelt aan de bloedige invallen der Lübecksche
zeevaarders, en aan de moorddadige plundering
door de Denen, onder aanvoering van hun
ruwen koning Waldemar Atterdag, in het
jaar 1361.
Neen, de UefelUke natuur die Visby met het
,.De bedienden?" riep Eleonore uit.
„En dat u heel bleek was. toen u van zün
kamer kwam," voegde de coroner er aan toe.
Begon ZÜ toen te begrijpen, dat er een twü-
fel, zoo niet een gemotiveerde verdenking be
stond in den geest van dien man, die haar met
zulke vragen bestormde? Sedert het gedenk
waardig oogenbllk. dat Ik haar verrast had in
de kamer van de derde verdieping, had Ik haar
niet zoo verward gezien. Maar als zü al angst
gevoelde, zü verried het niet. Zü bedwong zich
en antwoordde kalm:
„Dat is ook niet te verwonderen. Mün oom
was een zeer stelselmatig man; de kleinste ver
andering in zün gewoonten verontrustte mij.*
„U was dus bang?”
„Ja; tot op zekere hoogte."
„Juffrouw Leavenworth, wie zorgt er voor, dat
alles in de kamera van uw oom in orde is?”
„Ik. münheer."
„U kent dus het bestaan van de lade in het
nachtkastje?"
„Ja, münheer."
„Wanneer hebt u haar het laatst geopend?**
„Gisteren." Zü beefde toen zü dit zei.
„Hoe laat?"
„Om ongeveer twaalf uur.”
„Lag de revolver daar pp haar gewone
plaats?"
„Dat vermoed Ik wel; ik heb er niet op gelet."
„Hebt u de la op slot gedaan toen u haar
dicht schoof?"
„Ja, münheer?
BERLIJN, 17 Sept. De oud-directeur van de
Rüksradiomaatschappü, dr. Magnus, de oud-
intendant dr Flesch en de vroegere radio-repor
ter Braun zün gearresteerd Zü zün uit het con
centratiekamp Oranlënburg naar het huls van
bewaring te Moabit overgebracht. Ook de vroe
gere directeuren van radlo-Breslau. Hadert en
Bischoff en de bestuurder van den raad van
toezicht op den Sllezlschen zender. Zorek, zün
te Breslau gearresteerd.
Medegedeeld wordt dat In het proces tegen
Knoepfke, oud-dlrecteur van den Berlünschen
zender, gebleken is, dat de corruptie bü de zen
ders Leipzig; Keulen, Breslau even groot was als
bü den Berlünschen zender en dat deze misstan
den door dr. Magnus werden geduld. H|L Het
bet toe dat de radlolelders naast hun hoogé sa
larissen zich tantièmes en bUzondere Inkomsten
toekenden, terwUl hü zelf daarin deelde.
’.‘„I -tng»voorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7^/J bU een ongeval met f bü verllee van een hand f 1 *iC oü verlies van een f Cfi bü een breuk van f AIÏ bü verlies van *n
ongsvallsn vsraekerd voor een der volgende ultkesrlngen f verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f f ar doode lijken afloop f een vost of een oog f 4 A duim of wüsvlnger *Z</«"been of arms anderen vinger
van haar oom had gezien, antwoordde zü. dat
zü het wapen niet meer had gezien sedert den
dag, waarop haar oomLhet gekocht hadim
mers, alleen Eleonore zorgde voor de kamer van
den overledene.
Dit was Mary's eerste woord, dat op een twü-
fel of op een vermoeden leek; het sou onopge
merkt voorbü gegaan zün als Eleonore het niet
onderstreept had door een vragenden blik op
de getuige te werpen. Een van de gezworenen
greep de gelegenheid aan om zich tot Mary te
wenden en hü vroeg haar of zü zich wel goed
rekenschap gaf van de beteekenis dezer woor
den.
„Op dit moment, münheer, overweeg ik elk
woord dat ik zeg.”
Hü drong niet verder aan. Ik dacht al, dat het
verhoor afgeloopen was, toen de man met den
grooten zwaren horlogeketting opstond en op
zün beurt sprak:
,4uffrouw Leavenworth, heeft uw oom een
testament gemaakt?"
„Ja, münheer.”
„Meer dan een?"
„Wü kennen er maar een."
.Kent u den inhoud van dat testament?"
„Ja seker; hü maakte geen geheim van zün
bedoelingen.”
De gezworene zette zün lorgnet recht om haar
aan te kijken.
„Dan kunt u misschien wel vertellen, wie het
meeste voordeel heeft bü zün dood?”
Deze ruwe vraag deed iedereen onaangenaam
aan; maar Mary Leavenworth richtte zich op,
u direct deze plaats verlaat, en mü uw woord
geeft dat u nimmer meer dit huis zult betre
den."
„V heeft mün woord. Juffrouw: dank u en
vaarwel."
Hü stond op het punt te verdwünen, toen een
uitroep van haar
xa uatDHiqteueq
ap n »q<>H q»M
)«»z.v8 uiaq ui si«
-ooz jaju si xajjai
ap usa puvis ap
:puadoa8 spaai
ajvs ap uaaq fl"
az dap „ii|BH"
uit genomen?"
„Ja, u zult zich herinneren dat ik niet gezegd
heb dat ik de safe niet had geopend."
„Neen,” hernam ze geagiteerd, „maar u mag
ze niet meenemen. Ik ga vanavond weg; ik sou
verdacht worden. M n verloofde is ziek”
vervolgde zü „münheer Reckson wilde me
geen verlof geven en daarom ben ik nu wegge
gaan. Ik wilde met den trein van 11 38 naar
Brighton Ze weten dat ik de combinatie van
het slot ken en als u die bankbiljetten neemt,
zal men mü verdenken. U moet ze teruggeven,
of ik zal bellen en de bedienden roepen
„Tet la goed.” zei hü en haalde z’n schouders
op. „Ik zal ze teruggeven, ofschoon het een groo
te dwaasheid Is." s
Hü overhandigde haar de bankbiljetten.
„Dank u” zei ze en liep naar de safe Ze open
de de zware deur en sloot haar weer
„Hoe wist u de combinatie van het ak>4?"
vroeg ze.
Hü antwoordde niet, op deze vraag maar zei:
„Als u naar Brighton moet, suit u den trein
bezwaarlük meer kunnen halen. Het is al bü
half twaalf Ik moet zelf ook naar Brighton
Mag ik u een plaats op de duo-zlttlng van m’n
motor aanbieden, die een minuut loopen van
dit huis staat?”
Zü aarzelde, daaina dacht ze even na en
sprak: „Ik zal gastme van uw aanbod gebruik
maken. Er ia me heel veel aan gelegen op tüd
in Brighton te zün."
Daarna verlieten beiden de studeerkamer van
den bankier Hü sloot het venster achter hen en
ging naar de plaats waar het meisje op hem
zou wachten. Mat
plek kwam. wa$ei
ISBY. Het reizen per toeiistenschip
komt de schoonste verbeelding uit onze
kinderjaren nabij. Iedere dag brengt nleu-
we wonderen, die wü zonder zorgen voor het
materieele kunnen genieten.
Die zorgen draagt de purser en zUn cullna-
rische etat-major van hofmeesters en ste
wards; die zorgen draagt voorts de kapitein
met zün knappe stuurlieden.
Nauwelüks zün de lichtjes van de sprookjes-
stad Kopenhagen In de duistere horizon weg
gezonken, of in ons hart komt het verlangen
op naar nieuwe schoonheid, nieuwe wonderen
die het oog verrukken en het hart verbazen.
Heerlijk lui vlüen wü ons neer in de gemak
kelijke dekstoglen aan de luwe züde van het
schip, om de (tgestie haar volle maat te geven
en bü het bezige werk der spüsverterlngsorga-
nen, de hersenen de physiologische arbeldsont-
lasting te gunnen, die een haast viz.oenaire
droomerigheld over ons bewustzün spreidt.
Aan de zeezüde is het uitgestrekt promenade
dek van de koele avondlucht afgesloten met een
dicht zeil. Het strükje heeft zich uit den salon
verplaatst naar dit dek en toont zün reverentie
voor het after-dlnner-uurtje door de keuze van
zeer zachte en zeer stemmige harmonieën. De
dames hebben avondmantels over hun toiletjes
gehangen en converseren delicaat....
Boven op de commandobrug wandelt de ge
zagvoerder met den wachthcbbcnden officier
van bakboord naar stuurboord en vice-versa
Zü praten samen, maar onderwül boren hun
spiedende oogep diep in het nachtelük duister.
Zoo nu en dan verdwünt een van hen in de
kaartenkamer. waar passer en liniaal rusten op
de zeekaart van dit deel van den Aardbol. Een
vreemd ruk lukt deze kaart, waarop de zee
voor ons stervelingen een eeuwig deinende
groene watermassa een territoir blükt te
zün vol geografische merkwaardigheden, ter-
wül het vaste land erop wit gelaten Is.
Rustig loopt de „Costa Rica” zün snelle koers,
omdat de gezagvoerder en zün helders op dese
zee. zooals elders, den weg weten, zooals wü dien
kennen in de stad onzer Inwoning.
Na de vermoeiende excursies in de Deonsche
hoofdstad, verlangen de passagiers paar rust.
Dit is oorzaak, dat ieder zoo langtamernand
naar zün cabine verdwünt. Net als groote kin
deren, die verlangen naar de wonderen van den
volgenden dag, zoet slapen gaan omdat het dan
„eerder morgen" is.
Het is na den verkwlkkenden diepen slaap,
dien de zeelucht schenkt, verwonderlük snel
morgen. En als wü vlug uit bed springen en
een blik uit de patrüspoort van onze cabine
werpen, ligt daar voor ons het wonderlük oude
eiland Gotland, waarop „de stad van rozen en
ruïnes” Vlsby. Grillig téekenen de kalkkllppen
zich af boven den aeesplegeL
Om hun tallooze holen zwermen de witte
lachmeeuwen en geven aan het geheel een
aspect van geheimenis. Boven op ds grauws
kalksteenrotsen ligt een weelderige groene
vegetatie als émail op oud cloisonne.
Ons groote stoomschip kan geen ligplaats
vinden in de kleine haven en in blüde bedrijvig
heid maken de toeristen zich op, om met be
hulp van de reddingssloepen te débarkeeren.
Dank zü de gemakkelüke statietrap voltrekt
deze manoeuvre zich zonder eenig incident en
al spoedig is de witte sloepensleep, getrokken
door een gastvrü motorbootje op weg naar de
oude Vikinghaven. En spoedig zetten allen voet
op dezen eerbiedwaardigen ouden cultuurbodem.
Honderden jaren voor de befaamde tochten
der Vikings, ondernamen de oer-Gennaanaobe
bewoners van dit Oostzee-eiland reeds verre
handelsexpedities. die zich uitstrekten via Rus
land naar de Middellandsche Zee. De hoofdstad
jaar 1000 reeds
als
den
jaar.