I A I E few ga fKd u&Aaal uui den dag Met deCosta Rica” naar het Noorden >g ZM DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS I I I I I I .1 Een oorlogsverklaring MAANDAG 18 SEPTEMBER HET OUDE GOTLAND Uit het grijs verleden Japan en Amerika Secretaresse Voetbal in Tanganyika >le Jeugdige filmactrices Gebruikte lucifers vi.vrt n Kippen- 7 HT na*l DOOR ANNA K. GREEN IN lekt Corruptie bij de radio in Duitschland Verhoogt Italië zijn toltarieven Begrafenissen ir Lissabon Drie vroegere functionarieeen gearresteerd Hirota acht non-agressiepact niet noodig HET GEVAL LEAVENWORTH De I en eendenhouderu AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Alle abonné’s ?LEEU\VARDEN- ÏJRA15I Le z anVALKEHBURG'S ••iLEVjRTRAAh ft 11 f i I T> rolt hem deed omkeeren. I k van A '1' L uitvoering van B i ouden aan en ant- (Wordt vervolgd) reridM !t*>- bene- vsttf oor da d wijs- aan te daard' lardige naar wij Onder de inboorlingen van de meest afge zonderde deelen van Tanganyika begint het voetbalspel populair te worden. De spelers mogen zich dan al niet houden tienen Namens den minister van Economische Za ken, maakt de regeerings-commissarls voor de ux op njdard ■n niet nitjken toon Armen nU •n em- i hand >k hen enesea Piert» ijjn x voor kogel hoofd stukjei in Bn- ra wüs rleenlnj en W. de u- appeliji ‘moot’ inneux la, een errroc- tenge- cttjaer. t, daar koud er ba- hoofd M ga- Tra mming et het derde er haf 1 is dl uitoef»- king tot celUkk aan nj op na ien nt ■oordee- :1 steun onder- of zich ziginges .p dient bedrijf jedaald oof. gepolijst. tan ts chtfik ouden val niet ■n ts 1 en toa- oor- loig. Wen ge- •soa«eeteeeeeeeeeoeeeeeeeeeeeeeeosoosee«toeeeeeeeeee aan de regels van de F. I. P. A.. zij bpoe het spel niettemin enthousiast en vurig. De elftallen van twee stammen die meer dan 50 K M. van elkander af wonen, hebben wed strijd gespeeld. ZIJ besloten elkaar halverwegen tegemoet te komen, elk dus 35 K M te loopen. vervolgens speelden zij met bloote voeten een spannenden wedstrijd en maakten na afloop weer een wan deling van bijna vfjf uur om thuis te komen. de garantieregeling 1933 ten behoeve van de kippen- en eendenhouderjj be kend. dat de uitkeerlng volgens de garantie regeling voor de week van 18 t/m. 23 Sept. Is vastgesteld op 30 ets per 100 stuks uit te voe ren versche kippeneieren, tot een gewicht van maximum 50 KG. per 1000 stuks en op 30 ets per 100 stuks uit te voeren versche eenden eieren. Bankier Reckson opgelicht. Zijn secreta resse verdwenen. Het vrij lange bericht eindigde met de vol gende passage: „In leder geval staat vast, dat het enorme bedrag tuaschen gisteravond 10 uur en heden morgen 8 uur gestolen moet zijn. Bovendien mag de verdwijning van een jonge dame, die eenlge weken geleden door den heer Reckson als par ticulier secretaresse In dienst was genomen, als zeker worden beschouwd, aangezien van dese jonge dame tot op heden geen spoor gevonden is. De politie is van meenlng, dat de verdwenen dame de daderes Is en dat ZÜ de hand heeft gehad In verscheidene andere diefstallen, die In den loop van dit jaar in ons land hebben plaats gehad.' Een glimlach speelde om de lippen van Bert Freerlks. toen hü het bericht ten einde had gelezen. ,4a, ja," mompelde hU. ..ze was knapper dan ik. Dat heeft ze handig geflikt." E E E E niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiwimiiiiiiiiiiiiiimifHiiiiiiiiiiiitiiiiiii Een der best bewaarde bouwwerken uit de elfde eeuw. De Helgeandskerk, die in de bovenverdieping tevens dienst deed als hospitaal voor ongeneeslijke zieken. Door een gat in de vloer, konden de zieken dan toch nog deelnemen aan den kerkdienst tgiek We t de rog. eens iden vre- ion- ~ien- die nog die an- ian- een die i le- we i en wat iden 1000 beteekenls tuaschen jaar op hoogtepunt om- ROME, 17 Sept. (Reuter) De heden onder voorzitterschap van Mussolini gehouden minis terraad heeft het Italiaansch-Russisch vriend schap»- en non-agressiei>act goedgekeurd. Om de nationale macht tegen een eventueele overtrooming van goederen uit landen met ge deprecieerde valuta te behoeden, wordt een ver- hooglng der bestaande toltarieven in uitzicht gesteld. INMIlllllHIlnillllllllllNAJAAR immHHMMimniMiiiK ‘t Is nu voorbij, wij weten het, Wij zien het zonneklaar, De zomer met zijn volop zon, De blauwe lucht en hitte, De tentjes aan het lauwe strand, Terrasjes met sigaar. Omdat wij zienderwjjze in Het natte najaar zitten/ W(j klagen en betreuren het En zeggen: Kijk het gietl Ofschoon de zomer absoluut Geen reden gaf tot klagen. Het geld dat rolde en wat i Brengt vreugde waar het vliedt En zelden zag men in ons land Zoo’rt reeks van schoone dagen Voor najaar ia het nu de tijd. Dus ook voor water: Het asphalt glimt al Ooedkoope taxi's snorren. Maar ook het nemen van de tram Gaat nu wat minder stroef, Zoodat veel takken van bedrijf Niet verder gaan met morren/ Het najaar moet ook najaar zijn 't Stelt anders maar teleur, Opdat veel zaken op hddr beurt Van ’t najaar leven kunnen. Verlies dus in dit nat seizoen Niet spoedig uw humeur Na zélf genoten, moet u. thans Een ander óók wat gunnen! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) et pogW heeft TOKIO, 17 Sept. (V.D.) Op een vraag van buitenlandsche journalisten, c.t hij het sluiten van een nofi-agressle- of arbitrageverdrag met Amerika zou voorstellen, heeft Hirota, de nieu we Japansche Minister van Buitenlandsche Zaken, geantwoord, dat hij de verhoudingen tusschen de twee landen nader moet-bestudee- ren, om uit te maken of een dergelijk verdrag noodig is. HU gelooft echter, dat de huidige situatie daartoe niet dwingt. Betreffende een non-agresslepect met Sov- jet-Rusland verklaarde hü. dat het van het grootste belang is, dat er geen onaangenaam heden bestaan tuaschen Sovjet-Rusland en zijn buren Mandsjoekwo en Japan. HU gaf toe. dat er eenlge hangende kwesties zijn tusschen Rus land en Japan, maar indien deze vriendschap- pelUk geregeld kunnen worden, zal een non- agressiepact niet noodig zijn. De minister ver klaarde, dat de meeste moeilijkheden tusschen China en Japan uit het Mandsjoerjjsche inci dent zün voortgevloeid. Indien China het be staan van Mandsjoekwo volledig erkent, zul len de verhoudingen tusschen China en Japan zeker beter worden. Hirota gaf uiting aan zUn sympathie voor dè Chlneeache leiders, die met al hun krachten probeeren de orde in eigen huis te handhaven. /DAT ZAL JE /0UURTE6TAAN KOMEN' BINNEN KN MAAND HE8 i IK JE GERUÏNEERD/ EU DENKWETDAT DITEEHL002E BE- f- DR EIC irtG 16. zoo\ 0WAA5 BEH IKtilÊl) dit feit, zou ik u voor een heer gehouden heb ben. Ik weet waarlijk niet wat Ik doen moet. M’n plicht en ze drukte op dat woord la natuurlijk heel duldelük Ik moest de bedienden wekken en u in hechtenis laten nemen." „Ja,” zei hU. ..dat is uw plicht. En ik zou dan waarschUnltjk vUf jaar krUgen." Het meisje kwam nu de kamer binnen. „Ik zal mijn plicht niet doen.” sprak ze. .Ata Wanneer de namiddagzon reeds lange scha duwen werpt achter de ruïnes, vertrekt de klei ne vloot van witt^ sloepen weer naar net gast vrije moederschip aan welks achtersteven de vaderlandsche driekleur uilzwierl op het zoele koeltje, dat ook ons de haren in het gezicht waait. Het is toch een prachtig vaal tuig die Nederlandsche „Costa Rica". Imposant verheft zU zich met haar promenade- en sloependek ken boven onze hoofden, wanneer wij In de lage sloepen komen aangedeind op het wie gende zeewater. Haar beide schoorsteenen lig gen gemakkelUk achterover. Uit een van belde kringelt een* UI rookwolkje naar boven, ten teeken dat men zich daar binnen gereed houdt, om ons straks verder te voeren, naar weer nieuwe schoonheid. Morgen zullen wij aan komen in Stockholm 1 /DAT 15 VOOR DE EER5TE MAAL J /DAT IK IEMAND DE DEUR. Wlj&.l MAAR IK KON NIET ANOEP5 MI66CHIEN 2AL HU ME RUINEE- REN. MAAR IK WIL LIEVER TEN ONDER GAAN AL5 EERLIJK ZA-| KENNAN, DAN RIJK WORDEN/ lOOOR BEDROG. BOVEN Dl EN \E>EN IK GEEN MAN OM ME kJODER DEN VOET Tfe LATEN LOOPEN. flK GEEF J£ NOG ÉÉN KAN5~^ /PLINT, OM MET M'J 5AMEÓte /□OEN. WANNEER JE WEIGERT I DAN VERKLAAR IK JE DEN OORLOG. IN BLUE-BELL I5> 5lecht plaats voor één bank EN IK BEN VAN plan HIER TE blijven, i-i je Dat duidelijk?/ MET JOU 5AMEN DOEN? NOOIT, in DER EEUWIGHEID NIET WIL IK ME A65OCIEÉREN MET IEMAND OlE WEDUWEN BE6TEEITL DAAR 16 DE DEUR WEE6 ZOO GOED HEEN TH GAAN, EN VLUG/ \WAT/ keek haar ondervrager rustig woordde „Ik weet in elk geval, wie er het meest onder lijden! Dat zUn de arme, verlaten meisjes die hij tot zich genomen heeft, waaraan hU de ge negenheid en den steun gegeven heeft, die hun jeugd noodig had en die hU. toen zij eenmaal volwassen waren, tot leidsman is geweest! Voor deze is zijn dood een onherstelbaar verlies." De coroner maakte aan deze tirade een eind door aan Mary te vragen: ..Kunt u met of zonder grond vermoeden, wie de moordenaar van uw oom is?" Het was voor iedereen een vreeselUk oogen- blik; maar vooral mU deed het doodsangsten uitstaan. Zou Mary niet zwak worden? Zou haar wensch om haar nicht te sparen niet zwichten voor het beroep, dat op haar eer en plichtsbe- voel gedaan werd? Ik durfde het niet te hopen. Maar Mary stond op, keek den coroner en de jury kalm aan en ael. zonder zelfs haar stem te verheffen, maar toch met scherpen nadruk: „Neen. Ik koester geen enkele verdenking. De moordenaar van mUn oom is mU niet alleen volkomen onbekend, maar Ik heb zelfs geen ver moeden, wie het zijn kan.” Het was mU een pak van het hart. Iedereen herademde. Mary’s verhoor was geëindigd en Eleonore nam haar plaats In. ACHTSTE HOOFDSTUK Een uitvoerige getuigenverklaring Du belangstelling was nu van minuut tot mi nuut gegroeid; de sluier die over de geheim- jedsW F/ Volgens de Callfomlsche wet mogen zeer Jeugdige filmactrices slechts twee uur per dag In de studio's werken. Om deze wet niet te overtreden heeft de directeur van de Fox Film MU. een tweeling geëngageerd, om de klnderrollen te vervullen, teneinde aldus een film waarin een 4 -jarig meisje als actrice optreedt, vlugger te kunnen af werken Het stadsbestuur van Lissabon heeft een verordening uitgevaardigd, krachtens welke begrafenisstoeten in de straten van Lissabon een minimum snelheid moeten hebben van 25 K. M. per uur. Het doel van dezen maatree-l In een eind te maken aan de verkeersopstoppingen welks ont staan door de zich langzaam voortbewegende begrafenisstoeten te voet of per rijtuig Alleen stoeten per auto rullen dus voortaan kun nen worden gebruikt. mildste klimaat van geheel Skandinavië be gunstigde, heeft haar schoonsten plantengroei een levenskans gegeven tuschen deze grauwe krijtrotsen. En zoo is heel die oude stad om- getooverd In een UefelUken rotstuin, waar de klimop en de rozen ranken over de schilder achtige bouwvallen en waar een kleurig veld- bouquet groeit zelfs aan den voet van den galg. De kerkruïnes zelf zijn deels gothisch, deels van een eigenaardigen variant op dien stUL die men Ootlandsch genoemd heeft. Deze stijl >s het zuiverst bewaard gebleven in de resten van de Helgeandskerk en In de Sint Olafsruïne, terwUl de ruïne der Sint Nicolaaskerk en die van de kerk van Sint Carin de sterkste gothi- sche reminiscenties geven. Lang en aandachtig dwalen de groepen over de oude cultuur-monumenten. Het is alsof de ongevoeligste spotter zich niet kon onttrekken aan de waardige stemming die over dit Hefe- lUke landschap hangt. De lunch wordt naar Zweedsche zede gebruikt in het moderne hotel- restaurant, dat zich buiten Vlsby langs een idyllisch stnvsd uitstrek!. Het is met piëteit, zoo onopvallend gebouwd, dat het zich aan de omgeving wonderwel aanpast, zonder nochtans lets van de moderne accomodatie te missen, die het verwende publiek elscht. behandelde, dat h(j u adopteerde. Verstaat u daaronder, dat hU u niet alleen deelgenoot maakte van de luxe die hem omgaf, maar ook. dat hU u liet begrijpen, dat hU ze u na zijn dood niet zou ontnemen; in een woord, dat hjj de be doeling haul, u een gedeelte van zijn vermogen na te laten?” „Neen. mUnheer; hU had niet voor mij ver borgen gehouden, dat hij in zijn testament al zijn bezittingen aan mUn nicht nallet.” „ZU was toch geen nadere bloedverwant dan u? Oaf mijnheer Leavenworth een of andere reden op voor die duideUjke voorkeur?” „Neen, hU wilde het nu eenmaal zoo." Tot nu toe had Eleonore oo oprecht en spontaan geantwoord, dat het vertrouwen lang zamerhand den twufel verdrong, die van het be gin af aan haar persoon had omgeven. De coroner vervolgde: „U moet wel veel van uw oom hebben gehou den. daar hU u overlaadde met Tveldaden?" „O ja. mijnheer.” „ZUn dood heeft u dan ongetwUfeld een ver- schrikkehjken schok gegeven." „Ja: vreeselUk." z „Was die schok groot genoeg, om bU het zien van zijn lijk een flauwte te veroorzaken?" .JfatuurlUk." „En toch scheen u op dien dood voorbereid te zUn?” „Voorbereid?" ,J)e bedienden hebben verklaard, dat de af wezigheid van uw oom aan bet ontbijt u zeer ze nuwachtig maakte." W Mary beantwoordde deze beide vragen ont kennend. „Heeft uw oom onlangs met een vreemde gesproken of een belangrijken brief ontvangen, die eenig licht op dit mysterie zou kunnen wer pen?” „Niet voor aoover Ik weet,” antwoordde zij. met een nauw merkbare aaizellng in haar stem. Toen zij dat aeide. wierp zU een blik in de richting van Eleonore en zU scheen tn de hou ding van haar nicht iets te zien, dat haar ge ruststelde, want zU voegde er haastig aan toe: „Ik geloof, dat Ik verder kan gaan en beslist neen kan antwoorden. OewoonlUk nam oom mjj in zijn vertrouwen. Als hem iets belahgrUks overkomen was, aou hU het mij zeker verteld hebben." Mary gaf vervolgens de allerbeste Inlichtin gen omtrent Hannah; niets wees er op, dat sU medeplichtig was aan de misdaad en niets kon haar eigenaardige verdwUnlng verklaren. Het meisje onderhield geen betrekkingen met men- schen buitenshuis. Toen men haar tenslotte vroeg, wanneer zU voor het laatst de revolver Een bewoner van Surry Hills in Australië heeft een oplossing gevonden voor het vraag stuk. wat te doen met gebruikte lucifers. HU heeft re.ds een miniatuur-huis gebouwd van 87.*>77 lucifers en een bridge-tafel van 37.425 lucifers. Daar hU nog 2837 houtjes over had. maakte hij hiervan 3 aschbakjes en een bloemen- standaard. De meeste lucifers kreeg hU van een hotel in de buurt, waar ze speciaal ver zameld worden. Thans is hU van plan nog een huisje te bou wen. HU heeft hiervoor al 30 000 lucifers bU elkaar, maar er ontbreken hem nog 130.000. -a r eer dan een uur lang nao Bert Freerlks lY'l een berucht en geslepen Inbreker, ach- -l-’-L ter bogchje rhododendrons op de loer gestaan voor het huls van den rUken ban kier Peel Reckson. Vooral het studeervertrek, waarin de bankier en z’n secretaresse aan den qrbeid waren, trok z’n bUzondere belangstelling. Eindelijk stond mijnheer Reckson op, en schoof een bundeltje papieren terzijde, dat. toen hij het vertrek verlaten had. door z’n secretaresse, een blond, lieftallig meisje, in de groote brand kast geborgen werd, die in een hoek van het vertrek stond. Ofschoon het meis,e tuaschen de kast en Bert Freerlks stond, wist de laatste toch dat zU het letterslot, waarmee de safe ge sloten werd, zóó stelde, dat ze gesloten was Daarna ging ze naar het venster en keek een oogenbllk naar de maan, die fraai tegen het blank van den avondhemel afstak. Toen keerde zU zich om. draalde het licht uit en verliet het vertrek Ze had het raam niet gesloten Een oogenbllk later werd het licht op een der ka mera. een verdieping hoogcr. aangestoken. Ht was al laat en waarachUnlUk was ze naar haar kamer gegaan. Freerlks wachtte een pobsje vóór hij besloot de kamer binnen te gaan. Vóór het venster bleef hU even staan luisteren en toen hu niets hoorde, was hü met één sprong naar binnen gewipt. waarbU het licht van de maan hem voor misstappen behoedde. Geen geluid werd vernomen. Toen liep hü verder de kamer in. draaide het licht op en zag dat alles was zoo- als hü het verwacht had. Het kon zelfs niet beter, en met een gevoel van rustige voldaan heid naderde liü de brandkast, die de reputatie genoot, door geen Inbreker, zelfs al was die met de meest moderne uitrusting gewapend, geforceerd te kunnen worden. Zonder een enkele aarzeling verste'de hü de lettercombinatie van het slot en slechts een gering rukje was noodig om de zware deur te openen. TerwUl hü een blik op het Inwendige van de kast wierp, bedacht Freerlks hoe de Justitie nooit op de gedachte zou komen hém van deze Inbraak te verdenken Alleen münheer Reckson en diens secretaresse waren van de lettercombinatie op de hoogte, en aangezien niemand münheer Reckson zelf verdenken zou. bleef er dus niemand anders over dan de secretaresse. En dót speet hem. want terwUl het meisje voor het venster had gestaan, had Freerlks bü zich zelf de opmerking gemaakt dat het een lieve, aardige verschünlng was en nu voelde hü iets als een vaag berouw, dat dit lieve kind door aün schuld onschuldig verdacht en misschien veroordeeld zou worden. Maar met een ongeduldig schouderophalen wierp hü die gedachte van zich. Wat zou het. hü was nu eenmaal een inbreker, de omstan digheden en z'n zwakke wil hadden hem er toe gebracht HU nam de stapeltjes bankpapier uit de safe en deed ze in den binnenzak van z n keurig zit tende jas. Voor het overige stelde hü geen be lang in den Inhoud van de safe HU sloot de deur weer, verstelde de letter en alles was weer precies hetzelfde als vóór z’n komst, behalve dat de banknoten nu In plaats van in de safe, tn z’n binnenzak zaten. Hü draalde het licht uit en Mep naar het venster, om de kamer langs denzelfden weg te verlaten als hij ze binnen gekomen was. Maar nauwelüks had hü z'n hand op het kozün gelegd om een steunpunt bU z’n sprong te hebben, of de kamerdeur werd ge opend en op hetzelfde moment flapte het elec- trisch licht aan. Toen Bert Freerlks zich ver rast omdraaide, stond hü tegenover de secreta resse. Ze stond in de deuropening; verbazing en verwondering spraken uit haar oogen. Het was tiet meisje, dat de stilte verbrak „Wie is u?" vroeg ze rustig. Freerlks slaagde er niet in een enkel woord te uiten. De ernstige, strenge blik van het meisje belette hem z’n gedachten te verzamelen „U is een inbreker!” riep ze Maar nog bleef hij zwijgen HU keek haar aan. Ze had haar hoed op en haar mantel aan en ze droeg een klein, geel koffertje In dT hand Het was even bü elven en het trof hem, dat ze op dit uur gekleed was om uit te gaan. „Ja,” zei hü eindelük. ..Ik ben een inbre ker.” „En u spreekt als een welopgevoed man." her nam ae; ^ils Ik U niet betrapt had op.,,, op ar toen hü op de aangeduide ;r niets van haar te bespeuren. Zonderling.'dacht hü. maar misschien heeft zü zich bedacht en vindt ae het veiliger nter samen te gaan. HU sprong op z’n voertuig, zette den motor aan en reed weg. Den volgenden avond las hü In de krant het volgende zinnige tragedie hing kon elk oogenbllk opge licht worden en ik had grooten lust om te vluch ten, om er niets verder over te hooren. Ik vrees de werkelük niet, dat deze vrouw zich zou ver raden. Haar kalmte, haar onbewogen houding waren mü een voldoende waarborg. Maar, indien het bleek, dat de beschuldigingen van haar nicht Juist waren. Indien dat onschuldig uiterlük al leen maar een masker was. Indien Eleonore Leavenworth zoo was, als de woorden van haar plicht en haar eigen houding haar toonden, waarom zou ik dan de getneene comedie, die zich hier ging afspelen, büwonen? De coroneer begon eerbiedig, maar toch streng: „U hebt sedert uw Jeugd in het huls van mün heer Leavenworth gewoond, nietwaar?” ,4a, van mün tiende jaar af.” Ik hoorde voor het eerst haar stem en die verraste mü sterk, want zü leek heel veel op die van haar nicht, en toch verschilde zü er ook weer veel van. „Men heeft mü gezegd, dat uw oom u steeds als zün dochter behandelde; is dat juist?” „Ja. inderdaad, hü behandelde ons als zün dochters; hü was meer dan een vader voor ons." „Juffrouw Mary Leavenworth en u zün nich ten, meen Ik. Wanneer is zü in huls gekomen?" „TqgelUk met mü. Onze ouders kwamen bü hetzelfde ongeluk om het leven. Zonder,oom zouden wU al heel jong zonder tehuis geweest zün. Hü nam ons tot zich en gaf ons allee wat wü misten: een vader en een tehuis." „U zegt, dat hü u beiden als zün dochters Visby bezat omstreeks het Christelüke kerken en haar marktplaats voor den handel Oriënt en Noord-Europa wies Vlsby bereikte zün cultureel streeks de elfde en twaalfde eeuw, zoodat zün positie bü de stichting van den machtigen Hansa-bond reeds zeer aanzienlük was. In dezen tüd van materieele hoogconjunctuur vond ook de KerkelUke beschaving, die uit het Zuiden naar het Noorden voortdrong een goe den voedingsbodem. Niet minder dan zestien schoone kerkgebou wen verrezen in die beide eeuwen, waarvan de indrukwekkende ruïnes, die nog vrü gaaf aan wezig zün, nu nog diep tot het gemoed van den aandachtigen beschouwer spreken. De geheele stad, die in drie terrassen is opgebouwd, is bui tendien omringd door een zwaren muur, op korte afstanden telkens geaccentueerd door kasteelachtige verdedigingstorens. Dit geheele defensieve bouwwerk, dat zich buitengewoon schilderachtig over het sterk geaccidenteerde terrein slingert, is nog voorhanden. Men kan zich met eenige romantische fan tasie plotseling verplaatst achten binnen de muren van een middeleeuwse!» stad, die zoo juist door brand en plundering verwoest is, maar waarvan de steenen ruïnes nog alle ulter- lüke stadskenmerken bewaarden. Intusschen hebben de vele eeuwen, over al deze steenen resten een grü’ waas gelegd; een sluier die zelfs In den feilen zonneschün de contouren vervangt en de herinnering verdoe zelt aan de bloedige invallen der Lübecksche zeevaarders, en aan de moorddadige plundering door de Denen, onder aanvoering van hun ruwen koning Waldemar Atterdag, in het jaar 1361. Neen, de UefelUke natuur die Visby met het ,.De bedienden?" riep Eleonore uit. „En dat u heel bleek was. toen u van zün kamer kwam," voegde de coroner er aan toe. Begon ZÜ toen te begrijpen, dat er een twü- fel, zoo niet een gemotiveerde verdenking be stond in den geest van dien man, die haar met zulke vragen bestormde? Sedert het gedenk waardig oogenbllk. dat Ik haar verrast had in de kamer van de derde verdieping, had Ik haar niet zoo verward gezien. Maar als zü al angst gevoelde, zü verried het niet. Zü bedwong zich en antwoordde kalm: „Dat is ook niet te verwonderen. Mün oom was een zeer stelselmatig man; de kleinste ver andering in zün gewoonten verontrustte mij.* „U was dus bang?” „Ja; tot op zekere hoogte." „Juffrouw Leavenworth, wie zorgt er voor, dat alles in de kamera van uw oom in orde is?” „Ik. münheer." „U kent dus het bestaan van de lade in het nachtkastje?" „Ja, münheer." „Wanneer hebt u haar het laatst geopend?** „Gisteren." Zü beefde toen zü dit zei. „Hoe laat?" „Om ongeveer twaalf uur.” „Lag de revolver daar pp haar gewone plaats?" „Dat vermoed Ik wel; ik heb er niet op gelet." „Hebt u de la op slot gedaan toen u haar dicht schoof?" „Ja, münheer? BERLIJN, 17 Sept. De oud-directeur van de Rüksradiomaatschappü, dr. Magnus, de oud- intendant dr Flesch en de vroegere radio-repor ter Braun zün gearresteerd Zü zün uit het con centratiekamp Oranlënburg naar het huls van bewaring te Moabit overgebracht. Ook de vroe gere directeuren van radlo-Breslau. Hadert en Bischoff en de bestuurder van den raad van toezicht op den Sllezlschen zender. Zorek, zün te Breslau gearresteerd. Medegedeeld wordt dat In het proces tegen Knoepfke, oud-dlrecteur van den Berlünschen zender, gebleken is, dat de corruptie bü de zen ders Leipzig; Keulen, Breslau even groot was als bü den Berlünschen zender en dat deze misstan den door dr. Magnus werden geduld. H|L Het bet toe dat de radlolelders naast hun hoogé sa larissen zich tantièmes en bUzondere Inkomsten toekenden, terwUl hü zelf daarin deelde. ’.‘„I -tng»voorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7^/J bU een ongeval met f bü verllee van een hand f 1 *iC oü verlies van een f Cfi bü een breuk van f AIÏ bü verlies van *n ongsvallsn vsraekerd voor een der volgende ultkesrlngen f verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f f ar doode lijken afloop f een vost of een oog f 4 A duim of wüsvlnger *Z</«"been of arms anderen vinger van haar oom had gezien, antwoordde zü. dat zü het wapen niet meer had gezien sedert den dag, waarop haar oomLhet gekocht hadim mers, alleen Eleonore zorgde voor de kamer van den overledene. Dit was Mary's eerste woord, dat op een twü- fel of op een vermoeden leek; het sou onopge merkt voorbü gegaan zün als Eleonore het niet onderstreept had door een vragenden blik op de getuige te werpen. Een van de gezworenen greep de gelegenheid aan om zich tot Mary te wenden en hü vroeg haar of zü zich wel goed rekenschap gaf van de beteekenis dezer woor den. „Op dit moment, münheer, overweeg ik elk woord dat ik zeg.” Hü drong niet verder aan. Ik dacht al, dat het verhoor afgeloopen was, toen de man met den grooten zwaren horlogeketting opstond en op zün beurt sprak: ,4uffrouw Leavenworth, heeft uw oom een testament gemaakt?" „Ja, münheer.” „Meer dan een?" „Wü kennen er maar een." .Kent u den inhoud van dat testament?" „Ja seker; hü maakte geen geheim van zün bedoelingen.” De gezworene zette zün lorgnet recht om haar aan te kijken. „Dan kunt u misschien wel vertellen, wie het meeste voordeel heeft bü zün dood?” Deze ruwe vraag deed iedereen onaangenaam aan; maar Mary Leavenworth richtte zich op, u direct deze plaats verlaat, en mü uw woord geeft dat u nimmer meer dit huis zult betre den." „V heeft mün woord. Juffrouw: dank u en vaarwel." Hü stond op het punt te verdwünen, toen een uitroep van haar xa uatDHiqteueq ap n »q<>H q»M )«»z.v8 uiaq ui si« -ooz jaju si xajjai ap usa puvis ap :puadoa8 spaai ajvs ap uaaq fl" az dap „ii|BH" uit genomen?" „Ja, u zult zich herinneren dat ik niet gezegd heb dat ik de safe niet had geopend." „Neen,” hernam ze geagiteerd, „maar u mag ze niet meenemen. Ik ga vanavond weg; ik sou verdacht worden. M n verloofde is ziek” vervolgde zü „münheer Reckson wilde me geen verlof geven en daarom ben ik nu wegge gaan. Ik wilde met den trein van 11 38 naar Brighton Ze weten dat ik de combinatie van het slot ken en als u die bankbiljetten neemt, zal men mü verdenken. U moet ze teruggeven, of ik zal bellen en de bedienden roepen „Tet la goed.” zei hü en haalde z’n schouders op. „Ik zal ze teruggeven, ofschoon het een groo te dwaasheid Is." s Hü overhandigde haar de bankbiljetten. „Dank u” zei ze en liep naar de safe Ze open de de zware deur en sloot haar weer „Hoe wist u de combinatie van het ak>4?" vroeg ze. Hü antwoordde niet, op deze vraag maar zei: „Als u naar Brighton moet, suit u den trein bezwaarlük meer kunnen halen. Het is al bü half twaalf Ik moet zelf ook naar Brighton Mag ik u een plaats op de duo-zlttlng van m’n motor aanbieden, die een minuut loopen van dit huis staat?” Zü aarzelde, daaina dacht ze even na en sprak: „Ik zal gastme van uw aanbod gebruik maken. Er ia me heel veel aan gelegen op tüd in Brighton te zün." Daarna verlieten beiden de studeerkamer van den bankier Hü sloot het venster achter hen en ging naar de plaats waar het meisje op hem zou wachten. Mat plek kwam. wa$ei ISBY. Het reizen per toeiistenschip komt de schoonste verbeelding uit onze kinderjaren nabij. Iedere dag brengt nleu- we wonderen, die wü zonder zorgen voor het materieele kunnen genieten. Die zorgen draagt de purser en zUn cullna- rische etat-major van hofmeesters en ste wards; die zorgen draagt voorts de kapitein met zün knappe stuurlieden. Nauwelüks zün de lichtjes van de sprookjes- stad Kopenhagen In de duistere horizon weg gezonken, of in ons hart komt het verlangen op naar nieuwe schoonheid, nieuwe wonderen die het oog verrukken en het hart verbazen. Heerlijk lui vlüen wü ons neer in de gemak kelijke dekstoglen aan de luwe züde van het schip, om de (tgestie haar volle maat te geven en bü het bezige werk der spüsverterlngsorga- nen, de hersenen de physiologische arbeldsont- lasting te gunnen, die een haast viz.oenaire droomerigheld over ons bewustzün spreidt. Aan de zeezüde is het uitgestrekt promenade dek van de koele avondlucht afgesloten met een dicht zeil. Het strükje heeft zich uit den salon verplaatst naar dit dek en toont zün reverentie voor het after-dlnner-uurtje door de keuze van zeer zachte en zeer stemmige harmonieën. De dames hebben avondmantels over hun toiletjes gehangen en converseren delicaat.... Boven op de commandobrug wandelt de ge zagvoerder met den wachthcbbcnden officier van bakboord naar stuurboord en vice-versa Zü praten samen, maar onderwül boren hun spiedende oogep diep in het nachtelük duister. Zoo nu en dan verdwünt een van hen in de kaartenkamer. waar passer en liniaal rusten op de zeekaart van dit deel van den Aardbol. Een vreemd ruk lukt deze kaart, waarop de zee voor ons stervelingen een eeuwig deinende groene watermassa een territoir blükt te zün vol geografische merkwaardigheden, ter- wül het vaste land erop wit gelaten Is. Rustig loopt de „Costa Rica” zün snelle koers, omdat de gezagvoerder en zün helders op dese zee. zooals elders, den weg weten, zooals wü dien kennen in de stad onzer Inwoning. Na de vermoeiende excursies in de Deonsche hoofdstad, verlangen de passagiers paar rust. Dit is oorzaak, dat ieder zoo langtamernand naar zün cabine verdwünt. Net als groote kin deren, die verlangen naar de wonderen van den volgenden dag, zoet slapen gaan omdat het dan „eerder morgen" is. Het is na den verkwlkkenden diepen slaap, dien de zeelucht schenkt, verwonderlük snel morgen. En als wü vlug uit bed springen en een blik uit de patrüspoort van onze cabine werpen, ligt daar voor ons het wonderlük oude eiland Gotland, waarop „de stad van rozen en ruïnes” Vlsby. Grillig téekenen de kalkkllppen zich af boven den aeesplegeL Om hun tallooze holen zwermen de witte lachmeeuwen en geven aan het geheel een aspect van geheimenis. Boven op ds grauws kalksteenrotsen ligt een weelderige groene vegetatie als émail op oud cloisonne. Ons groote stoomschip kan geen ligplaats vinden in de kleine haven en in blüde bedrijvig heid maken de toeristen zich op, om met be hulp van de reddingssloepen te débarkeeren. Dank zü de gemakkelüke statietrap voltrekt deze manoeuvre zich zonder eenig incident en al spoedig is de witte sloepensleep, getrokken door een gastvrü motorbootje op weg naar de oude Vikinghaven. En spoedig zetten allen voet op dezen eerbiedwaardigen ouden cultuurbodem. Honderden jaren voor de befaamde tochten der Vikings, ondernamen de oer-Gennaanaobe bewoners van dit Oostzee-eiland reeds verre handelsexpedities. die zich uitstrekten via Rus land naar de Middellandsche Zee. De hoofdstad jaar 1000 reeds als den jaar.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 7