Japap, modern krantenland
t
uttAaal van den dag
D
4
POSTDUIVEN EN VLIEG-
MACHINES
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
De grap te ver gedreven
Alleabonné
De cello-
speler
••eesoseeeeeeeeeeeeeeeeeeseeeseee»»*»*******1
oellospeler flonkerde,
de ring van den tsaar.
SLM? f250.- •s^f fS0.-W 140-
WOENSDAG 20 SEPTEMBER
i
School voor croupiers
is
tall
Leven op zee
Nieuwe munten in België
gd
5
DOOR ANNA K. GREEN
bV
Zetterijen zonder zet
machines
Phosphoresceerende
grot
S.A.-leider in Oostenrijk
gedood
Het verdrag van
Trianon
Nieuwe steenkolen
mijnen in Midden-Azië
Ingrijpen, van de Regeering
gevraagd
HET GEVAL
LEAVENWORTH
Nieuwe postzegels in
de V.S.
REGELING VAN DEN
INVOER
(4
SIGARENINDUSTRIE IN NOOD*
a
Fnu.als jullie^
J0N6EN5 ZOO ZE-
HER VAN JULLIE
ZAAK BENT. DAN
N00DI6 IK JULLIE
UIT MET MIJ DAAR
flEEH TE GAAN
Krankzinnige concurrentie tue-
echen de twee grootete dag
bladen To^io A sa hi
en Nitsji-Nitsji
De ontvoering van de
baby van Lindbergh
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN V1TERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
V
.J
1M-
1.731
125»
.434/
-I
o
wendde
van de
Wordt vervolgd)
Het roeken naar de ontvoerders van de baby
van Lindbergh duurt, 1K laar nadat de ont
voering heeft plaats gehad, nog steeds voort.
De politie van New-Jersey en New York Mjn
nog steeds aan het speuren, in de hoop eens het
net om de schuldigen te kunnen aanhalen.
De door den staat New-Jersey uitgeloofde
beloonlng van 50.000 dollar is nog steeds be
schikbaar.
In New York volgen 20 detectives elk spoor.
dit blijkbaar ook. want hij
malen zachtjes met het
dint
1924
igen
van
1 de
van
H ti
HM.
'ftng
aten
0 «n
I
U/J
Uö-
f WAT ZUI
LEN WE DOEI
MEISJE-
LIEF
Een geestig plaatje in een Japansche courant, voorstellende Japan en den
Volkenbond
Ingediend Is een wetsontwerp tot regeling
van den Invoer van porselein, fijn en sanitair
aardewerk en van muur- en wandtegels.
Sedert de behandeling van het vorige wets
ontwerp te deser sake hebben zich geen zoo
danige nieuwe gezichtspunten geopend, welke
den Minister tot verandering In de bestaande
maatregelen zouden hebben kunnen leiden-
het
ftng
een
ninf
aks
ten
nin-
atsn
inne
ror-
inn-
nM-
i be-
L J»
V«T-
jroo-
nrtn-
UM
i en
nde
en
3')
wo
lbak
pet.
>ere-
eve-
ook-
van
op
»**-
i»-
oo<d-
400
io»
.424
iZl
685
5»
401
.144
MS
Ml
634
MS
1400
h*-
mart
ffln-
inP'
jare»
ter lengte van 50 M. sluit zich hierbij aan.
De grotwanden stralen een merkwaardig en
sterk licht uit, alsof ze bedekt waren met ontel
bare. voortdurend fonkelende edelsteenen Het
licht-effect Is het sterkst op bepaalde uren van
den dag wanneer de zonnestralen evenwijdig
aan de grot vallen.
Nu dat de roulette wettelük ia toegelaten in
leder casino in Frankrijk, wordt verwacht, dat
er een groote vraag naar
In verband hlermi
voor de opleiding wi
Jaren van oefei
iplers sal komen
M^Nlzsa een school
iplers opgertcht
sljn noodlg om een wer
kelijk goed croupier te vormen, daar dese een
seer goed geheugen moet hebben en In staat
moet sljn In enkele seconden berekeningen te
maken en te vermenigvuldigen.
Vergissingen van de croupiers doen de bank
groote verliezen HJden. daar de spelers gewoon-
lijk alleen reclameeren als hen te weinig wordt
uitbetaald.
WEENEN. 10 Sept Volgens alhier ontvangen
berichten Is het In het plaatsje Wolfsegg, het
centrum van het Wblfsegg-Brauntaler kolen
district. In den afgeloopen racht tot een botsing
gekomen tusschen nazi's en gendarmen, die
tevergeefs trachtten vier der nazi's te arrestee-
ren Tenslotte maakte zij van de vuurwapenen
gebruik met het gevolg dat een BA.-leider ge
dood werd en drie andere nazi's zwaar gewond.
Er b een regeertnRscommlssarls naar Wolf
segg gezonden, waar een groot aantal nat.-
sociallsten werden gearresteerd.
ben Immers vanochtend In die kamer geweest.”
..En u hebt er toen desen zakdoek laten val
len. op deze wijze bevlekt?”
„Van die vlekken weet ik niets. Laat ze mij
eens zien."
„Een oogenbllk. Het Is vooral van belang, te
weten te komen, hoe die zakdoek in de kamer
van uw oom is gekomen”
„Daar zouden verschillende verklaringen voor
kunnen zijn; Ik zou hem bijvoorbeeld een paar
dagen geleden hebben kunnen verliezen. Maar
eerst eens zien of het wel mijn sak-
UE WUT ME BANG
MAKEN, IS*T NIET
KOMAAN, Ik WIL JAN
TJE, JOOP EN DE. ANDE
REN VAN ONS CLUBJE
HALEN EN CAN MET
JOU DAARHEEN GAAN
Ter vervanging van de groote nikkelen mun
ten zullen binnenkort In België nieuwe en min
der lastige munten worden uitgegeven.
Met Ingang van 1 October a.s. zullen de be
staande groote twee-francs-stukken ophouden
wettig betaalmiddel te zijn en algemeen wordt
verwacht, dat de nieuwe Belgische munten
evenals de Fransche voortaan silver sullen be
vatten.
Een Zwitsersche vrouw, die 'n korten zeetocht
op den Atlantlschen Oceaan gemaakt heeft, was
hierover zoo In de wolken, dat zij besloten heeft
de rest van haar leven op zee door te brengen
Toen haar reis ten etnde was en alle passa
giers het schip verlieten, bleef zij In haar hut
en verklaarde aan boord te zullen blijven, waar
het schip ook heen zou gaan.
„Het is bovendien goedkooper aan boord te
blijven, dan een huis met personeel aan den
wal te hebben,” aldus de reislustige vrouw, „en
het Is veel aangenamer.”
Sedert haar besluit heeft de vrouw reeds
viermaal de reis van Havre naar New York ge
maakt.
In de Vereenigde Staten zal binnenkort een
serie nieuwe postzegels worden uitgegeven De
niauws eerie sal uit 25 zegels bestaan en enkele
ervan zullen de beeltenis van wijlen president
Coolidge dragen.
11
„Ik moet u Juffrouw Leavenworth, nog er
gens anders over ondervragen. U hebt bevel ge
geven, het lijk van uw oom naar de slaapkamer
te brengen, nietwaar?”
Z(j knikte bevestigend.
„Weet u dan niet, dat men een lijk alleen
tnag aanraken in tegenwoordigheid en op bevel
van de politie?”
„Ik liet mij in dit geval lelden door mijn ge
voelens.”
..Door dezelfde gevoelens veronderstel ik, die
u terug hielden bij de schrijftafel, in plaats van
het lijk van uw oom te volgen en te helpen
bedden. Maar mlschlen.” ging de coroner op
ironlschen toon voort, „was u te zeer geïnteres
seerd In het papier dat u meenam, om aan uw
gevoelens te denken.”
..Een papier?" herhaalde zü. „wie beweert, dat
Ik een papier van de schrijftafel heb genomen?”
..Een getuige heeft onder aede verklaard, dat
hU u over de schrUftafel zag buigen, waarop
verschillende papieren lagen. terwUl een andere
getuige u eenige minuten later In de hall tegen
kwam en u dat papier in uw zak sag steken. De
gevolgtrekking is niet too moeilijk, juffrouw
Leavenworth!”
dat naar de vermoedelUke daders kan lelden en
zü bewegen zich voornamelUk In de onder
wereld.
Dit recherche-werk staat onder leiding van
inspecteur Lyons, die veel kennis van de onder
wereld heeft. HU verklaarde, dat In de zaak
meer recherche-werk Is verricht dan in elk an
der geval, doch hü was er van overtuigd eens
de hand op de schuldigen te kunnen leggen.
Ma
rt
pen-
istsr
den
men
xxl-
met
leeft
ts in
neb-
gead
olks-
F LUISTER ALBERT
rWEET, CAT EP ÓPOKEN1
ZIJN IN DAT OUDE HUIS
1ST NIET MAAR
IEDEREEN ZEGT. DAT IK
NIET WIJS BEN OMDAT
l IK AAN SPOKEN GE-
k LOOF. J
LIEVE HEMEL'IK VIMO HET
BAHG 15 ALG IK OM ER HEEM TE
GAAN. MAAR IK KAN NU NIET
MEER TERUG. HAD Ik ER MAAR I
T1J6T ZOOVEEL OVER GESPROKEN^
EMFIH WAARSCHIJNLIJK ZULLEN I
WE NlteT-S ZIEN. 7
„Ik wilde wel, dat Ik het vergeten was. juf
frouw." zelde zU en keek Eleonore met smee
kenden blik aan. „maar het Is onmogelUk. Er
is er maar Mn zoo in huis. Ik heb hem eergis
teren gewasschen.”
„En wanneer heb je hem gestreken?”
„Oisterenochtend.”
„En wanneer bracht je hem op de kamer van
juffrouw Eleonore?”
De keul^nmeid begon te hullen en snikte:
„Gisterenmiddag, vlak voor het eten. Het is
de waarheid, juffrouw Eleonore, Ik kan het niet
helpen.”
Deze bezwarende verklaring maakte blijkbaar
groeten indruk op Eleonore. En toen even later
de coroner haar vroeg, of zü niets te zeggen
had, kneep zü de handen krampachtig samen
en viel flauw.
Dat veroorzaakte groote consternatie onder
de toehoorders. Ik bemerkte evenwel, dat Mary
haar nicht overllet aan de zorgen van Kate en
Molly die haar naar buiten leidden. Op hetzelf
de moment stond er een man op, die na de drie
vrouwen verdween.
Op voorstel van Mn van de geswoienen. werd
het onderzoek tot den volgenden dag om drie
uur geschorst. De toeschouwers gingen heen en
weldra bleef er niemgjid in de kamer dan Mary
Leavenworth, Gryce en Ik.
weren een oplaag te hebben van moer dan drie
mUlloen. de Tokio Nltsjl-Nltojl alleen had In
Januari sen oplaag van 1.0M400. Dan volgen
slechts de groot.
De Asahl zond tUdens
in MandsjoerUe 108 journalisten
gen en antwoordde dan. weer moed vattend:
„Ik geloof het wel, münheer."
„Zoo, prachtig. Ik dank u wel.” sei de coroner
beduidde haar, dat zü heen kon gaan. Ver
hit zich tot de jury en ging
De bonden van sigarenfabrikanten, arbeiders
In de sigarenindustrie, handelaren en handels-
reizlgers In deze branche hebben aan den voor
zitter van den raad van Ministers een adres
gericht, waarin wordt gewezen op de malaise
In de sigarenindustrie, voor zoover deze een uit
vloeisel is van de misbruiken, welke In deze
bedrijfstak bestaan.
Voorgesteld en gevraagd worden daarom de
volgende maatregelen:
Een scherpe en voortgezette contröle op de
naleving der bepalingen van de Tabaks- zoowel
als van de Arbeidswet.
Een verbod tot verkoop beneden banderolle-
pr|js.
De bevoegdheid van het bedrijf, om onder
contröle der Regeering, regelingen van loon-
en arbeidsvoorwaarden vast te stellen, die voor
de geheele Industrie bindend sljn, in den zin
van een bedrUfsraad.
Gemakkelijkere inning van kleine bedragen
In kort geding.
Wijziging van de Wet op de winkelsluiting.
de interviews in de straten van Kobe of Yoko
hama reeds koopen.
Dat IS de eerste kennismaking, die men met
het Japansche dagbladwezen maakt, aldus le
zen we In de „Voeslsche Zeitung”, en wie meent,
dat het gebruik van postduiven een zeer ouder-
wetsche methode in de berlchtentechniek ver
tegenwoordigt en daarnaar 't Japansche kran-
tenbedrijf beoordeelt, zal weldra te weten ko.
men. dat hij zich vergist. Japan is met zijn
dagbladwezen moderner dan de meeste landen
in Europa, en In zijn berichtgeving sneller zelfs
dan Amerika en Is zoodanig geladen met on
dernemingslust, dat tegenwoordig geen enkel
land ter wereld hierin Japan kan overtreffen.
Wij geven toe, dat duiven aan mlddeleeuwsche
joumal-stlek doen denken; maar wanneer in
een zeer belangrijk geval een postduif een be
richt in vier uur veertig minuten kan overbren
gen. en de snelste andere mogelijkheid tien uur
vergt, dan begrijpt men, dat groote dagbladen
hier, soms vijfhonderd postduiven houden.
Het Japansche dagbladwezen is nog niet oud;
kranten sooals wij die kennen bestaan eerst
sinds de regeering van keizer Meüi; de oudste
thans nog bestaande krant Is de in 1872 opge
richte „Tokio NitsJLNltsji.” De Japanners
hebben alles, wat zij voor de samenstelling van
'dagbladen moesten weten, destijds van de Ame
rikanen en Engelschen geleerd, die In Japan
vroeger Engelsclie kranten uitgaven. Hun werk
methode Is daarom ook thans nog angelsak-
sisch. Alle redacteuren werken bijv, in Mn
groote zaal. Nergens ter wereld Is men zoo licht
geneigd het oude overboord te werpen en door
het nieuwe te vervangen als hier.
Een krankzinnige concurrentie tusschen de
twee grootste dagbladondernemingen, waaraan
de overige bladen nu en dan ook deelnemen, is
de oorzaak van het Japansche streven om steeds
het nieuwste te hebben. Aan den eenen kant
staat het groote liberale dagblad, de Tokio
Asahi, vereenlgd met de Osaka Asahi en vele
never.bladen, aan de andere zijde staat de
eenlgszlns reactlonnaire en chauvinistische
ToÊlo Nitsji-Nitsji, vereenlgd met <Je Osaka
Mainltsji, die tevens In het Engelsch ver
schijnt en eveneens een groot aantal nevenbla-
den uitgejft. De Tokio en Osaka Asahi be-
De Intensieve geologische onderzoeklngsarbeid
In Midden-Azlë heeft nieuwe voorraden steen
kool aan het licht gebracht, welker hoeveelheid
In totaal geschat wordt op ruim 4 milliard ton..
In het district van Buluktinsk bevat de bodem
30 mlUoen ton kolen De mijnen strekken zieh
hier uit over een lengte van 20 K M.
Te Schurga wordt de hoeveelheid geschat op
ruim 200 mUlloen ton. De steenkool-aders z|)n
daar tot 12 meter dik.
In het district Klsylklow z|jn groote steenkool
mijnen ontdekt over een oppervlakte van 150
vierkante K.M. De hoeveelheid wordt hier ge
schat op 13 mUlloen ton Groote steenkoollagen
zijn ook ontdekt aan den Zuidelijken oever van t
meer Iseyk-Kul, welke 300 mUlloen ton bevatten.
Volgens de jongste berekeningen bevat het dis
trict Naryn 470 mUlloen ton.
„Ja. mijnheer.”
„U soudt er zelfs 's avonds laat hebben kun
nen binnengaan, er door loopen en naast den
overledene zijn gaan staan, zonder dat hU zich
zou hebben omgekeerd?”
,Ja,” zelde zfj en vouwde de handen met een
gebaar van angst.
.Juffrouw Leavenworth, de sleutel
studeerkamer is weg.”
Toen z|j bleef zwijgen, vervolgde de coroner:
.£r is verklaard, dat u, voordat de moord
ontdekt werd, op eigen gelegenheid de deur van
dit vertrek hebt onderzocht. Stak de sleutel
toen in het slot?”
„Neen, mijnheer.”
„Bent u daar zeker van?”
„Ja, mijnheer.”
„Had deze sleutel Iets eigenaardigs, bijvoor
beeld door zijn vorm of grootte?"
ZU deed een heftige poging om den plotse-
llngen schrik, door deze vraag veroorzaakt, te
bedwingen; zU keek de bedienden, die vlak
haar zaten aan en mompelde ten slotte:
„HU verschilde een beetje van de andere.”
„In welk opzicht?”
„De ring was gebroken."
„Aha, de ring was gebroken.” antwoordde de
coroner en wendde zich tot de jury. „Denkt hier
wel aan. heeren.”
Gryce noteerde
knikte verscheidene
hoofd.
„Als men u den sleutel toonde, soudt u hem
wel herkennen nietwaar?”
ZU keek hem aan, alsof zij bang was, dat h|j
dit voorwerp plotseling sou to voorschijn bren-
volgens
voort:
„MUne hMren. wU hebben nu aUe inwoners
van het huls gehoord en....”
Op dit oogenbllk ging Gryce langzaam naar
hem toe en tikte hem op den schouder. De co
roner boog zich naar hem toe en Gryce sprak
gedurende eenige minuten op zachten toon met
hem. terwUl hU naar de lichtkroon staarde en
Mn hand In zUn zak hield.
Ik durfde nauwelUks adem te halen. Her
haalde hU de woorden, die wU boven achter de
deur hadden gehoord? Neen, want de coroner
toonde niet die verbazing, die zulk een ernstige
mededeeUng mgetwUfeld verwekt zou hebben.
Juffrouw Leavenworth," zei h|j eindelijk en
wendde zich weer tot haar.
„U hebt verklaard, dat u gisterenavond niet
meer bU uw oom geweest bent en dat u de ka
mer niet betreden hebt; houdt u dat vol?”
„Ja zeker.”
HU keek even naar Gryce en deze haalde een
zonderling bevuilden zakdoek te voorschijn. De
coroner vervolgde:
..Merkwaardig genoeg, heeft men vanochtend
Mn van uw zakdoeken In de kamer van uw oom
gevonden."
Eleonore ultte een kreet; maar terwijl zich
op Mary's gelaat een diepe wanhoop afteekende.
antwoordde haar nicht met opeengeklemde lip
pen op koelen toon:
„Ik sie niet in. dat dit aoo merkwaardig la. Ik
He* blad ..Pester Lloyd" publiceert een open
brief van Dr. Emil Nagy, den vroegeren Hon-
gaarschen minister van Justitie, aan Lloyd
George, waarin een beroep op den Engelschen
staatsman wordt gedaan om te arbeiden voor
de herziening van het verdrag van Trianon,
waarin de tegenwoordige grenzen van Honga
rije werden vastgesteld.
„Het Is uw moreele plicht,” aldus de brief
„om te strUden voor een herziening, bezoek
HongarUe en keer naar Engeland terug als een
apostel voor de herziening van het verdrag
van Trianon.”
.Aller oogen richtten zich op het meisje, om
te zien hoe zU hierop reageerde. Maar de trot-
sche lippen trilden niet eens. ZU antwoordde:
„U hebt de gevolgtrekking gemaakt, maar u
moet haar nog bewUzen.”
Dit was een onverwacht antwoord; het bracht
den coroner dan ook even van de wijs. Spoedig
echter herkreeg hU zUn tegenwoordigheid van
geest en vervolgde:
„Ik herhaal mijn vraag, juffrouw Leaven
worth: hebt u lets van de schrUftafel genomen,
ja of neen?”
,Jk weiger te antwoorden." zei zU rustig.
„Het zou beter voor u sljn, als u wel ant
woordde."
Een wilskrachtige trek verscheen op het ge
laat van het meisje.
„Wanneer men een compromltteerend papier
op m|j vindt, is het tijd genoeg om zijn her
komst te verklaren
Deze uitdaging bracht den coroner bulten
zichzelf.
„Begrijpt u goed, waaraan u zich blootstelt
door die weigering?”
„Helaas ja. mUnheer."
..En u blUft er bU?”
Eleonore antwoordde niet eens meer. De co
roner drong niet verder aan. Het was duidelijk
voor een leder, dat sU op haar hoede was, dat
zU heel goed begreep, hoe haar zaak er voor
stond en dat s|j toch niet zou probeeren om aan
de gevolgen van haar onvoorzichtig gedrag te
ontkomen. De coroner ging op een ander onder
werp over en vervolgde:
„U hebt altUd vrU het vertrek van uw oom
kunnen betreden, nietwaar t”
e avonden In de conversatieaaal van de
hotels in de kleine steden stjn vaak wan
hopig kleuiloos. Ik ken die avonden maar
al te goed.
In het stadje waar mijn verhaal speelt, kom
Ik slechts hoogst zelden. Ik had mU dus reeds
op een troostelooeen avond voorbereid, trooete-
looeer dan ergens anders en was dus seer ver
rast. toen tk reeds bU mUn binnentreden een
vroolUk gezelschap bVeen vond. In welks mid
den een welverzorgde, zorgvuldig geschoren oude
heer, op aangenamen en onderhoudenden toon
de luisteraars aan zUn lippen had.
BteelsgewUae vroeg Ik den kellner mU even
op de hoogte te brengen en hU antwoordde met
een feestelijk gelaat en met groote welwillend
heid: „Dat is Herr Professor Zöllner, de groote
cellist: hU komt hier leder jaar voor drie of
vier weken en als hU goed geluimd Is. speelt
hij ook wel eens...." Toen werd de kellner nog
mededeelzamer; hU boog z|jn hoofd naar het
mUne en fluisterde: „De ring aan zijn linker
hand. die met dien grooten groenen steen, heeft
de Tsaar ven Rusland hem indertijd geschon
ken HU leeft zeer teruggetrokken. h|j wil het
gewoel der wereld ontwUken en zegt dat hU zich
hier mensch voelt Nu ja. b|j zulke lieden die
het geheele jaar op reis zUn. is dat geen won
der.... Met een beetje geluk hoort u hem van
avond spelen; hü heeft het verleden week be
loofd. maar....”
Ik dankte den kellner voor zUn informatie en
nam toen, vol belangstelling, het vroolijke ge
zelschap op Ik ben ontaettend onmuzikaal, heb
mU nooit bekommerd om successen en „vedet
tes” van concertzaal of opera, maar Ik verbeeld
de mV toch wel eens den naam Zöllner op de
aanplakzuilen in de groote steden gelezen te
hebben. Groote lichtblauwe aanplakbiljetten met
groene en gele letters. Professor Zöllner vertelde
van Zuid-Amerika, sprak van de gezellige bode
ga’s in Madrid. onvergelUkelUke cabarets In
ParUs, van de Schwars-revues in Weenen. van
de Ronacheravonden. vertelde van een violist
Joachim, dien hU goed gekend had. De geest
van de opgewekte tfesprekken maakte zich al
lengs van alle aanwezigen meester
Een kwartier later speelde hU: hü noemde den
naam van den componist en ik geloof dat het
OaelU was. of zoo iets HU speelde, voor zoover
Ik mü dan als onmuzikaal menach een oordeel
mag aanmatigen, werkelük uitmuntend. Alles
was stil en men luisterde met groote waardee-
ring. Hü bespeelde met gesloten oogen. om zoo
te zeggen van de wereld af, zijn instrument
met een Innige, büna fanatieke liefde, zijn grüz*
kunstenaarskop gebogen. Met stil genot scheen
hü de tonen in te drinken, die hü aan sün cello
ontlokte. De ring van den tsaar lichtte, wan
neer zün vingers zich over de snaren bewogen.
Toen hü ophield, was het alsof hü uit een droom
ontwaakte Met een mat. büna onzichtbaar lachje
weerde hü alle applaus af en met een hoofd
schudden beantwoorde hü elk verzoek om een
toegift.
Een paar nieuwe flewchen stonden op tafel,
de glazen werden gevuld en een koopman uit
Chemnits hield een korte dankrede. En toen
klonk een daverend „Hoch” als bewijs van aller
instemming Eerst laat ging het geselschap uit
een. Terwul ik Insliep, sag Ik nog de hand vRn
den cellist, de welgevormde hand met de slan
ke vingers, aan een waarvan de ring van den
tsaar schitterde.
De winter was heengegaan, gevolgd door een
warme, veelbelovende lente. Ik bevond mü thans
in een geheel ander deel van het land, dan
waar Ik indertüd in professor Zöllner» gesel
schap was geweest. Ik moest tüdeHJk in een
vrü groote provinciestad In het oosten verblü-
ven en had mün intrek in een klein hotel ge
nomen, waar Ik mü den eersten avond zóó een-
saam en verlaten voelde, dat Ik besloot den
tweeden avond wat uit te gaan en mü wat te
veraetten. Ik Informeerde bü den oberkellner
naar een nette musichall, een theater of andere
ontspannlngsplaata en hü antwoordde: „U
kunt het beste naar café Behring gaan, daar
ia muziek en dans en daar is het zeer fatooen-
lükEn dus ging ik op weg naar het café
Behring en vond het sonder moeite. Het zag er
aanlokkelük uit. Ik nam aan een hoektafeltje
plaats en bestelde een orangeade. Dan nam Ik
Een illustratie tn de Nitsji-Nitsji, waarop
we twee Japansche tooneelspeelsters
zten afgebee\d
de Jomlurl en Ilji om
ste bladen te noemen,
den oorlog
naar het front....
Heel eigenaardig Is. dat de bladen der twee
grootste concerns te Tokio en Osaka gelüktü-
dlg verschünen. Dit is alleen maar mogelük,
door het reusachtig net van privé-telefoonlü-
nen. waarover de belde kranten beschikken. ZU
maken gebruik van uitstekende kortegolftoe-
stellen en beeldtelegrafle, waardoor Iedere foto
In twaalf minuten over een afstand van 430
K M. kan worden overgebracht en wel zoo. dat
zü nauwelUks van het origineel valt te onder
scheiden. Verder beschikt de Asahl over een
vloot van negentien en de Nitsji-Nitsji over
een vloot van negen vliegtuigen.
De zorgen van den Japanschen krantenman
beginnen echter daar, waar in andere 'landen
de zorgen van den journalist meestal ophou
den; n.I. bü het schrift. Of de Japansche taal
nu. zooals de meeste geleerden beweren, met
acht tot negen duizend letterteekens kan vol
staan, of zooals andere autoriteiten zeggen, het
totaal de veertig, vüftig duizend nabü komt, of
zooals ten slotte de beste Japansche redacteuren
meenen. dat men aan tweeduizend, misschien
reeds aan zeventienhonderd letterteekens ge.
noeg heeft, het blüft allemaal hetzelfde Feit Is,
dat er nog geen zetmachine is uitgevonden, die
zeventienhonderd letterteekens heeft, zoodat
alles met de hand gezet moet worden.
De moeilijkheden beg.nnen reeds bü het tele
fonisch opnemen van berichten. Een goede ste
nograaf schrüft minstens tweehonderd, een-
zeer goede waarschijnlijk tusschen de drie- en
vierhonderd lettergrepen per minuut. Een Ja
pansche stenograaf Is reeds buitengewoon knap
als hü het na jarenlange oefening tot negentig
lettergrepen brengt. En dat wat hü heeft op
genomen, kan hü niet zoo maar in een paar
minuten uitwerken. Nog erger wordt, het, wan
neer het is geredigeerd en het naar de zetterij
gaat. De zetterij is bü on» een machinebedrüf,
dat technisch zoo volkomen werkt, dat storin
gen nauwelUks een rol spelen. In een Japan
sche zetterü staat echter geen enkele machine.
Allee wordt met de hand geeet. Vier mUlloen
letterteekens vormen de gemiddelde uitrusting
van een gewone zetterü. de grootste k ran ten -
bedrüven beschikken over zeven muloenen
letterteekens. Een setter begint reeds met zün
zevende jaar het vak te leeren en verstaat zün
vak als hü een jaar of twintig is. Ofschoon
men alleen de beste krachten kan gebruiken,
moet alles tweemaal gecorrigeerd worden.
Nachtmerrie van een redacteur: de voorpagina
valt bü het ombouwen in pastel
Duizenden Ingenieurs In de geheele wereld
breken hun hoofd om een setmachine uit te
vinden, die geschikt Is om een Chlneescbe of
Japansche krant te setten. De machine-
Industrie heeft begrepen, dat degene, die soo'n
machine uit’. I dt op slag «chatrtjk moet wor
den. ZU weet, dat ze dadelUk duizenden orders
krügt. Daarom wordt er in het geheim hard
aan gewerkt. Een constructeur heeft reeds
veertienhonderd teekens In een machine weten
te brengen, maar de Jajiansche redacteuren be
schouwen na; steeds zeventienhonderd als het
minimum. Nog driehonderd letterteekens en
men kan een vermogen verdienen!
Y Y T anneer eer. vreemdeling met een oceaan-
yy stoomer te Kobe of Yokohama aan
komt, zullen hem onder de politie
beambten en douanen, die bü het quarantaine.
siatlon aan boord komen, zeker een paar men-
schen opvallen, die van voren fototoestellen,
van achteren kléine kooitjes met duiven dra.
gen. Onbekend met de toestanden In Japan,
zal hü niet weten, wat dit voor menschen «Un,
totdat hü ziet, dat zü door de autoriteiten aan
boord uiterst vrlendelUk ontvangen worden, dat
zij eenige bekende persoonlükheden fotografee-
ren en dat zü daarna op kleine velletjes papier
notities maken. En dan zal hü plotseling de
duiven met de notities en films zien wegvliegen.
Het zün postduiven en de dragers der kooitjes
zün verslaggevers. Nog voordat het schip In de
haven is gearriveerd kan men de kranten met
laat mü
doek Is,”
„Dat geloof ik wel," sei de coroner, terwül
Gryce haar den zakdoek gaf. „Uw initialen zün
er namelük op geborduurd.”
Maar zü onderbrak hem met verschrikte
stem:
„Die vlekken,... waar komen die vandaan*
ZU UJken...."
„Op wat.sü Inderdaad zün. Als u ooit een re
volver hebt schoongemaakt, kunt u zich niet
vergissen.”
De zakdoek viel uit haar handen op den
grond. ZU keek er naar met afgrijzen.
„Ik begrüp er niets van,” zelde zü. „Het is
wel mün zakdoek, maar...."
Om de Mn of andere reden ging sU niet ver
der. maar herhaalde:
„Werkelük. ik begrüp er niets van.”
Haar verklaring was ten einde. Kate, de keu
kenmeid. werd weer voorgeroepen. De coroner
vroeg haar, wanneer sü deasn zakdoek had ge-
waaeeben.
„Die zakdoek? Deae week."
„Op welken dag?”
I
Op het nabü Napels gelegen eiland Ischia
heeft men een phosphoresceerende grot ont
dekt. De grot is 51 M lang. 5 M. breed en 60 M
hoog; ze maakt den indruk van een kolossalen.
natuurlüken koepel. Een onderaardsche gang
de zaal eens wat nader op, waarbü mün oog
op de kapel viel, die daar muziek maakte En
toen deed zich de merkwaardigheid voor, die
mü deze geschiedenis doet vertellen De kapel
bestond uit zes man, en achter de cello set...»
professor Zöllner.
Ik sloot even de oogen om se weer te openen
ten einde se doordringender op den man te
richten. Er was geen twüfel mogelük; die een
voudige oude heer met de lange grüze kunste-
naarslokken die zün nek bedekten en met ka
lenden .«chedel
kon niemand an
ders zün dan hü.
Ik stond op. liep
kwansuis achte
loos het orkestje
eens voorbü en
Jawel aan de lin
kerhand van den
groen. ---
Ik vroeg den kellner naar den man. HU eelt
.JJte cellist heet Zöllner. een verre bloedverwant
van den eigenaar van het café: hü speelt hier
al langer dan twintig jaar; vroeger moet hü
ergens in het orkest van 'n opera gespeeeld heb
ben; nu. ja. tenslotte takelen wü allemaal af.
In mün jonge jaren heb ik ook gedroomd, dat
Ik van mün leven nog eens sou moeten kalme
ren. maar ja...."
Toen kwam er een solo voor violoncel. HU
speelde meealeepend. artistiek, met overgave van
zün geheele wezen, het hoofd diep over het In
strument gebogen en aan sün linkerhand schit
terde. in het licht der kristallen kronen, de
groene steen in den ring van den tsaar.
Arme, oude cellist I Het leven heeft u In uw
hoop, uw verwachtingen, uw geloof bedrogen.
En daarom gaat ge heen en bedriegt drie, vier
weken lang t leven en drinkt Je dronken aan
je zelfbedrog In ruil voor een Jaar lang cello
spelen en genadebrood Enkele Weken
wenscht hü zich te bevrüden van het vreese-
lüke gevoel van afhankelükheid
f LUI5TER VERDER.ALt> HET NOG DAG'
15, 15 HET GEEN GE5CHIKTETUO.
OM 6POKEN TE ZIEN ZE VERTOO-
NEN ZKH ALLEEN 5'AVONOö
NU.AL6 JIJ ER DAN ZOO ZEKER VAN
BbNT, OAT 0AAR6P0KEN ZIJN.OAN
I6AAN WE ALLEN MORGEN AVON CL/
lAF G E 6 PRQ Kf N r
-'MORGENAVOND.)
GOEDIK2AÜ
<GAAN. J
