NA DEN SLAG BIJ HASTINGS
aid urtfiaal van den day
f
I
«WÉ
I
Dat is loch al te bar
HET WERK VAN WILLEM
DEN VEROVERAAR
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
Voor het spookhuis
1
r
Ji
I
1
5
DONDERDAG 21 SEPTEMBER
Die goede lepels en vorken vol met krassen.al de
glans eraf* ondanks alle zorgen en moeite!” Doe het
voortaan anders - poets Uw kostbaar tafelzilver niet
Jane Vally
LEVER’S ZEEP MAATSCHAPPIJ n.v, VLAARDINGEN
De ri jksten dezer wereld
r<?
mi;
-.T'F
'V
Alle abonné s ongevallen
DOOR ANNA K. GREEN
S
De grondlegger van den
Engelschen staat
HET GEVAL
LEAVENWORTH
Na de terr*ur van da Noormannen
kwam Engeland onder het juk
der Normandiëra
Stuurlieden-examen
i De sigaretten van
h£ X
Vi/16 15 f
BANG I
VOOR J
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
f
I
Wat de microscoop toont:
1
i
i
VJS-O20-
I
I
I
i, als
1
Ah
den
SM-
QE5POKÊ
i»
sar
Wrn
s
13
NEGENDE HOOFDSTUK
Ben ontdekking
Raymond.
wilt u eens eren hier
(Wordt vervolgd)
1
1
Ie
Ie
V
i.
1
1
NUIK
ZIE
NIETS
verschrtkkeUjke terreur uit en de
Engelsche vorsten betaalden schatten geld
aan
kwam de regeerlng toch in handen
Noorman, die zich echter tegen W:
NormancUè niet staande kon hou,
ges pannen
DEN HAAG. Geslaagd voor 3en stuurman
groote stoomvaart de hoeren J. Hoornvcld en
B. Bos.
I
I
Ik raakte haar arm aan; dit gebaar bracht
haar tot zichzelf. Zü zweeg en beet zich op de
lippen.
..Laten
van een Interviewer dat hy den Croesus noch
thuis noch aan boord van één van zijn jach
ten kan treffen. Hij Is namelijk veel op reis,
hjj heeft een gebeele vloot van luxe jachten,
die elk oogenbllk tochten maken. Men weet dan
ook niet, waar men hem vinden kan. want nu
eens gebruikt hy dit dan weer dat jacht en de
opzichters hebben consigne om aan niemand te
vertellen met welk jacht hjj zee gekozen heeft.
meer met scherpe schuurmiddelen maar met VIM
Bewijst dit niet hoezeer
VIM andere poets
en schuurmiddelen over
treft? VIM, in de prac-
tische strooi bus, is overal
verkrijgbaar.
Gewone busslechts 20cts.,
groote bus slechts 371 ets.
zich raar mü toe en ver
lijke misdaad? Alleen een verdenking, geuit
door een andere vrouw kan toch «niet
Hier viel Gryce tuy in de rede en zei;
„U houdt maar toespraken, terwijl andere,
veel belangrfjker dingen uw aandacht vragen.
vrouw, zooals u het schoonste sle-
tew-Yorksche society belieft te noe-
in een hoekje te weenen. Ik zou haar
del-Azië en Indlé, die vanuit Londen zijn fl-
nancleele zaken drijft. HU beschikt, evenals de
andere Indische vorsten. oveF een geweldig re
servefonds aan goud en tastbare steenen; dit
Is een schat, waarop de ernstigste crisis weinig
Invloed kan uitoefenen, de waarde er van ver
andert zoo* goed als niet. Al is het ook niet
mogelijk, deze reusachtige vermogens nauwkeu
rig te schatten, toch kan men zonder overdrij
ving beweren, dat de Indische nabobs tot de
rUkste mannen der wereld behooren.
Men neemt aan. dat de rijkste van allen de
Nizam van Hyderabad is, wiens schatten aan
gcud en juwelen alleen een waarde van 13
milliard gulden vertegenwoordigen. Minder rUk
is vergeleken met hem de Gaekwar van Baro
da. wiens vermogen slechts 360 mlllloen gulden
bedraagt. HlerbU mag niet onopgemerkt blij
ven, dat niet Amerika, gelijk men algemeen
aanneemt, maar Engeland het land van de
grootste vermogen is. Dit is buvöorbeeld geble
ken by den dood van sir John Kllerman, wiens
nalatenschap de Bntsphe schatkist het groot
ste bedrag aan successierechten inbracht, dat
men ooit heeft opgeteekend.
De lUst van de zeventien rijkste personen
dezer wereld wordt door een Fransen tijdschrift
aangevuld met eenige Interessante bijzonderhe
den over den „Croesus-’ van China. Koopman,
financieel magnaat en rubberkonlng In één per
soon. is En Yang Bang thans van plan zijn
tiende paleis te bouwen. Zoodra het gereed is.
werdt onmiddellUk met den bouw van een nieuw
begonnen, want deze bouw van paleizen Is nu
eenmaal een hartstocht van En Yang Bang.
Hij mag zich deze luxe permitteeren. ook al
heeft zün laatste bouwwerk niet minder dan
750.000 gulden gekost.
Yang Sang begon zUn loopbaan als hande
laar In geneesmiddelen, werd daarna makelaar
in bouwterreinen en werd in dit bedrijf mllllon-
nalr, toen op zün grond en terreinen in Singa
pore en in den Maleischen "Archipel tinmijnen
ontdekt werden. ZUn oudste zoon, die in En
geland werd opgeveed, en ook met een En-
gelsche vrouw getrouwd is, leidt tegenwoordig
de zaak, terwUl de vader voor zijn genoegen
leeft en paleizen bouwt Thuis leeft hij op Eu-
ropeesche wijze, maar het gelukt slechts weini
gen dit huis te betreden; het is de grootste zorg
Mary Leavenworth, die in een hoek van het
vertrek zat. was ten prooi aan een heftig ver-
driet. Ik wendde mU tot Gryce. die Uverig zijn
vingers zat te tellen, en zei:
Jk begrijp heel goed, dat u alles doet wat uw
plicht u gebiedt, maar hoe hebt u den moed
gevonden? Was de positie van juffrouw Eleo
nore al niet précair genoeg? En toen kwam u
nog met dien verwenschten zakdoek aandragen,
die toch niet bewijst, dat zü medeplichtig is
aan den moord, al is hU dan ook bevlekt met
revol vervuil."
Mijnheer Rayftiond," verdedigde de detective
rich, .Ik ben belast met het onderzoek in deze
moordzaak en ik zal mijn plicht doen, hoe dan
ook x
..Het zij verre van mij. u daarvan af te willen
houden. Maar vindt u het niet overdreven, te
durven volhouden, datzoo’n mooi, teer meisje
in verband zou staan met zulk een afschuwe-
2IJ1A A'E.,1
LATEN W& MU’ 1
V ZACHTJES LOOPEN
(HM! 6N LUISTEREN.
IK WEET EEN
F n Plaat 6 j e I
WAAR VVE 0H6 KUN-I
KBsBhEN VERbERGFN I
TL HOUTEN OP DENuiTicud
stil/ A^linnen^taanJI
Eerst ging het stuk voor stuk,
Al naar omstandigheden
In takken van bedrijf.
Dat men om kooplust vroeg.
De noodkreet was gewis
Niet zondergtyde reden,
De vraag was immers klein,
De voorraad groot genoeg!
De roep van eet meer brood
Ligt nog in ons geheugen.
Eet haring! eveneens.
Tot steun der reederjj.
De bloemen-nooddruft ook
Was verre van een leugen.
Zoomin als bij den boer
Het slagwoord: eet meer ei!
Maar toch, er is geen maag,
Die idles kan verdragen.
Terwijl nog bovendien
De mensch een voorkeur heeft.
Gezondheid kweÈkt men niet
Door overladen magen.
Terwijl een mensch ook graag
De crisis overleeft!
Nu komt Amerika
Met een gezónde leuze!
En door de wereld schalt
De frissche kreet: koop nu!
Men laat, mits dat men kóópt,
Een ieder vrije keuze,
't Herstel der crisis dus
Hangt verder afvan u!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
f IK WOPD
JMOE VAN AL V
DAT -5TAAN; LA
|TEN WE NAAR)
[BINNENGAAN
lENZE D'RUItJ
LJAGENto-E=/'
Die andere
raad der Ni
men. zit
maar eens gaan troosten."
Ik was zeer verbaasd over dezen raad en keek
den detective aan. niet wetend of ik hem sou
gehoorzamen. Daar ik zag, dat hy in ernst had
gesproken, ging ik naar Mary toe. ZU weende in
derdaad, maar zachtjes en buna onmerkbaar,
alsof haar vrees haar leed overtrof
.Juffrouw Leavenworth.” zei ik. „ik weet wel.
dat in omstandigheden als deze troostwoorden
van een vreemde volkomen misplaatst zijn,
maar toch sou ik u willen overtuigen, dat er by
het verhoor geen overstelpende bewijzen aan 1
licht zUn gekomen."
„Neen," mompelde zU. .Jie» is alleen maar de
vraag of Elepnore het weet. ZU is zoo driftig en
heeft zich daardoor hals ovar kop in moeilyk-
heden gestort en...."
ZU hield op, greep nuj heftig by den arm en
ging voort:
„Zullen zü haar durven....?”
ZU durfde haar zin niet af te maken.
„Wat bedoelt u?" zei ik zachtjes en wees haar
op de aanwezigheid van den detective. ,.A1 is uw
nicht ook driftig geweest, daarom hoeft zy zich
nog niet in moeiiykheden gebracht te hebben."
„Ik bedoel dit." antwoorde Mary OP beslisten
.Dat zeg ik niet, maar men heeft zoo vaak
over een papier gesproken
„Men zal by Eleonore geen papier of iets an
ders vinden, dat verdacht is," onderbrak zy my.
..Bovendien bestaat er geen papier, dat belang
rijk genoeg is om het te willen verbergen. Ik
kan het weten, ik was immers de vertrouwelinge
van myn oom."
tja. dat is zoo. maar zou uw nicht werkelijk
niets geweten hebben?"
„Neen, mynheer Raymond.” iel sü koel. _wU
lelden een zeer ordelyk en eenvoudig leven. Ik
begryp niet, waarom zy zich zoo n moeite ge
ven Een misdadiger heeft myn oom waar-
schUnlUk gedood. Er kan best een dief zijn bin
nengedrongen. al wordt er niets vermist. En dan
die gesloten deuren en ramen; u neemt nu maar
onvoorwaardeiyk de getuigen aan van een dom
uien Ier. een knecht. Ik voor my hecht er geen
waarde aan; ik geloof, dat de moordenaar be
hoort tot de een of andere mlsdadlgersbende.
Als u deze meening niet deelt, tracht dan tan
minste een logische oplossing te vinden, zoo niet
voor de eer van de familie, dan toch voor mij."
BU de» woorden keek Mary my met betoover-,
den blik aan. Gryce wendde zich plotseling tot
ons en zei:
MUnheer
komen?"
Biy dat ik aan desa pljniyke situatie kon ont
snappen, snelde ik naar hem toe en vroeg:
„Is er iels gebeurd?"
aitmiiiiiiuiiiiiiiii KOOPT NU
HEI DA
F WACHT EEN OQGEN-
BLIKJ^OPME
I WACHT ÓAN TQ(_n!
z'n koker en stak een lucifer aan.
maar.... er kwam geen rook.
„Weg met dat ding." toornde hjj.
het tusschen z'n vingers om het
raampje te gooien.
..Lieve hemel!" HU staarde op een stroom fyn
wit poeder dat uit de sigaret op den grond
vloeide.
Eén oogenbllk stond hU verbaasd, msa: toen
drong de werkelykheid mét een schok tot hem
door. Het poeder was een doodeiyk vergift
cocaïne.
Koortsachtig gejaagd, onderzocht hU de si
garetten wan het meisje, elk afzonderiyk tus
schen duim en wysvinger bevoelend. Eén er van
was maar een echte sigaret, de andere waren
allemaal gevuld met het afgrUseiyke poeder.
Als by bliksemlicht zag hy de waarheid hel
der in Jane was een cocaïne-smokkelaarster en
hy de dupe! Dèt was de reden waarom ze soo
g Je te zeggen, dat Je m’n
tn mag." zei ze. „Gelukkig
i. Ik zal m’n koker uit m’n
■e by de douanen In Dover
me m’n sigaretten teruggeven,
als we in den trein zitten.”
ZU lachte en de jonge man dacht hoe Hef
dat meisje toch was.
Emon stak den koker met een tevreden ge
zicht weer in z’n zak.
De zee was kalm en ze konden dus. op het
dek der stoomboot, aangenaam koutend, van den
overtocht genieten. Even vóór de boot te Dover
meerde, vroeg ze hem een plaatsje voor haar in
den trein open te houden.
„Ik heb zooveel bagage en de douanen zul
len langen tud werk met mU hebben; JU hebt
maar één valiesje, dus JU éan zoo naar den
trein gaan."
Emon was zoo gelukkig een leege coupé te
vinden vóór aan den trein Er was maar een
passagier in, een donker uitziende, korte man.
met glad geschoren gezicht en gekleed in een
bruin pak.
Minuten gingen voorbU zonder dat Jane zich
liet zien. WerktuigelUk nam hU een sigaret uit
HU trok.
Er leven momenteel zeventien mannen, die
vermoedelük de schulden der geheele wereld
zouden kunnen betalen, als zU hun rfjkdommen
by elkaar zouden leggen. Helaas bestaat er niet
het geringste vooruitzicht op een verwezeniy-
klng dezer hypothese. De meening. dat alle groo
te vermogens door de geldcnsis ernstig zun ge
decimeerd, berust dus op een dwaling. Er zyn
ook thans nog vele rykdommen, die zoo goed
als onaangetast zyn gebleven.
Het meest succesvol hebben de vermogens
van de Indische vorsten de wereldcrisis kun
nen weerstaan. Onder deze gelukkige nabobs
bevindt zich de veelgenoemde Agha Khan. het
hoofd der Mohammedanen In Oost-Afrika, Mld-
I
man in t bruin.
Emon keek in z’n richting en zag den loof»
van een revolver op zich gericht.
.Jk geloof,” zei de man. dat ik me aan
moet voorstellen." Ik ben detective. We hebben
julUe al langen tyd nagegaan. En nu zou !k u
maar aanraden niet tegen te stribbelen.”
Hu liep den wagen door en eer het tot Emon
doordrong, wat er gebeurde, hoorde hU het klik
ken en zaten de handboeien om z'n polsen. De
detective haalde den sigarettenkoker uit Emon-*
zak en begon den inhoud te onderzoeken.
Woodstock was te verbaasd om een woord te
zeggen Zou Jane zich niet laten hooren om z'n
onschuld te bewyien? HU keek haar smeekend
aan. maar zU ontweek z’n blik en zei niets
De trein snelde voort: Tanbridge was reeds
gepasseerd. In minder dan een, uur dacht
Emon. zouden ae in Londen zUn En dan? HU
wist niet wat te doen, vond geen middel om uit
de klem te raken.
.Jane!” riep hU. .Jane!”
„Laat dat maar." zei de man in 't bruin;
,Jk heb niet graag'hast van je." HU kwam naar
Emon-* hoekje, duwde een opgerolden hand*
schoen in Eknon's mond, en bond hem met een
touw vast. Daarna Het hU het gordUntje aan
Emon's kant zakken.
„Ik geloof,” glimlachte hU. „dat ik nu wel
zeggen kan wat ik ben. Ik ben geen detective.
Je hebt mü en m’n assistente geholpen om
haar pakje cocaïne te smokkelen. Ik «elf heb
onemaal zooveel over de grenzen gebracht,
dank zu een oude dame, die een )>akje voor
my droeg dat ik niet dragen kon. Je zag, dat
ik in elke hand een tasch had”-
Hy grinnikte van genoegen.
Emon .herademde, toen hy dit vernam. Dupe
was hU. maar hU was geen gevangene van de
wet, met een vreeaelyke beschuldiging boven
z’n hoofd.
Hy beklaagde Jane Vally, dat zy het werk
tuig was van zoon individu, maar kon nu haar
stilzwUgen begrypen. Z’n geest werd plotseling
actief. HU zocht naar een middel om dien kerel
In t bruin een poets te bakken.
De trein vertraagde z’n vaart, toen de lichten
van Londen in 1 zicht kwamen; hü reed over
de brug over de Theems en stopte aan t Vic
toria -station.
Met een bUk op Emon. die z'n vergiffenis
scheen af te smeeken, sprong Jane uit den
trein. De man in t bruin stond, eer hy er uit
ging, even stil vóór Emon. die geboeid en met
een prop in z'n mond in den hoek zat:
„Goeden dag en wel bedankt voor je hulp!"
HU zette z'n eenen voet op de treeplank,
maar op tzelfde oogenbllk schoot John* reéh-
tervoet naar voren en de pseudo-detective, die
z’n evenwicht verloor, viel met een smak op
het perron. Op ’tzelfde oogenbllk was Emon
achter hem. In zH vorige houding terugsprin
gend. bracht hy z’n handen omhoog, schoof de
handboeien er af en zat met één sprong op
den rug van z’n tegenstander.
Het duurde niet lang of de politie was ter
plaatse en de beide vechtenden werden naar
het politiebureau gebracht.
Eenige uren later had Woodstock S'n weder
varen verhaald aan een Inspecteur van Scot
land- Yard, van wien hy vernam dat de man
in 't bruin een der gevaarlukste leden was van
een bende smokkelaars, die verdoovende mid
delen over de grens bracht.
„We hebben hem gerulmen tUd nagegaan,
mynheer Woodstock.” zei de inspecteur, „maar
hU i« ons altyd te slim af geweest. We zullen
nu van avond nog de heele bende achter slot
en grendel hebben; dat hebben we dan aan
u te danken."
„En wat gebeurt er met het meisje?” vroeg
Emon.
„O, die behoort niet tot de bende. ZU was.
evenals u, een van de slachtoffers van dien
kerel. Eenige maanden geleden kreeg hy macht
over haar, omdat hy haar dreigde er voor te
zullen zorgen, dat de manufacturen-hulsen in
ParUs haar zouden boycotten.”
„Dus is ze onschuldig?"
„Zoo onschuldig als u.”
„Weet u waar ze. woont?”
De Inspecteur keek iets na op een papier, da»
op s’n bureau lag en gaf het adres op ..He.
waar gaat u zoo gauw heen?” riep hU. toen
Emon naar de deur liep.
„Naar haar!" En wég was hij.
HU brak
uit het
toon, ..Eleonore heeft op verschillende vragen
zoodanig geantwoord, dat ieder, die deze ant
woorden heeft gehoord, moet gelooven. dat zy
meer van deze verwhrikkelyke zaak weet."
Mary vervolgde gedempt, maar zoo dat men
haar toch door het heele vertrek kón verstaan:
„ZU gedraagt zich, alsof zu iets wil verbergen.
En toch durf tk volhouden dat dat niet waar is.
WU staan met elkaar niet op goeden voet, maar
dat verhindert niet, dat, ik nooit zal gelooven.
dat zu iets meer van dezen moord weet dan ik.
Iemand, u byvoorbeeld, moet haar duidelUk
maken, dat zü zich vergist door zoo te handelen,
dat zy tenslotte verdenkingen zal wekken, voor
zoover dat al niet het geval is. Herhaal haar
uit myn naam. wat u zelf zooeven hebt gezegd,
dat het onderzoek geen ernstig bewys tegen
haar heeft opgeleverd."
Mary Leavenworth had de laatste woorden
op vertrouweiykeii toon gesproken. Terwyi zy
sprak, had ik haar van ter zijde gadegeslagen.
Welk een tooneelspeelster was deze vrouw!
..Zou het niet beter zun,” hernam ik, ,a!s u
het haar zelf «ei?"
.Neen, wy spreken niet meer met elkaar dan
noodig is."
„Dat is jammer, men zou haar moeten kun
nen duidelUk maken, dat openhartigheid het
beste voor haar is.”
Mary zuchtte.
„O! Waarom is dit afschuwelijke ongeluk
over my gekomen; ik was zoo gelukkig! Niet
alleen komt myn oom op zoo n tragische wüze
om het leven, maar ook mijn nicht,...
Wereldberoemd rei*
middel, S0 maal nitingtmiddcl VIM,
vergroot. Grove 50 maal vergroot. De
•tukken mineraal bestanddeelen geven
zijn de oorzaak van een fijn en zackt
die akelige kras* poetsmiddel. Deer*
•en en •chrammen. om kreet VIM nooit.
7iK, IVAAD J
21} ri nu Pnc
A L JE y
5POKENJ
Annie
chterover geleund In s’n hoekje, terwyi
de trein de Fransche kust tegemoet stoom-
xde. Het Emon Woodstock z’n oogen rusten
op het meisje, dat tegenover hem zat. Eenige
maanden geleden hadden ze kennis gemaakt
op de boot, die de verbinding tusschen Enge
land en FrankrUk onderhield en sindsdien had
den *e vaak samen de lange reis tusschen Pa
rijs en Londen afgelegd.
Ieder van hen moest eens in de 14 dagen
den overtocht maken. ZUn saak had een filiaal
in de Fransche hoofdstad, terwyl zü naar
ze hem verteld had bultenlandsche inkoopster
was voor een groot manufacturenhuls in Lon
den.
Groot, flink, met sprekende blauwe oogen en
een kleinen, büna altijd glimlachenden mond,
was Jane Vally een meisje, dat Wel in staat
was het hart van een jongen man sneller te
doen kloppen.
Emon Woodstock voelde zich dan ook altyd
bUzonder goed gestemd in haar gezelschap
Toch was. er altUd iets geheimzinnigs over haar,
dat hem- al veel hoofdbrekens gekost had.
In z’n gepeins werd hy plots verstoord door
de stem van het meisje.
„Heb ik geslapen?" vroeg ze, „en rün we
dicht bU Calais?"
„Echt vrouwelük.” lachte Emon. „om twee
vragen tegelyk te stellen. Ja. je hebt geslapen
We moeten binnen een kwartier in Calais zUn
en dan naar Dover vertrekken
„Dan heb ik nog net tyd voor een sigaret,”
kondigde Jane aan terwijl ze een papieren zakje
uit haar handtaschje haalde.
Jïoe kan je die slechte Fransche sigaretten
rooken? Ik begrUp het niet," zei Emon. terwyl
hy voor haar een lucifer aanstak.
.Als Je er aan gewend bent, zyn se werkeiyk
- goed.” luidde het antwoord. .Maar o hemel,
ik heb het pakje gescheurd en m’n sigaretten
koker is in m’n koffer. Wees zoo goed, Emon,
doe ze zoolang in jouw koker. Heb je er plaats
voor?"
..Plenty," zei Woodstock, een sigarettenkoker
uit z’n zak .halend, die wel veertig stuks kon
bergen. Terwyl je sUep, heb ik als een fabrieks
schoorsteen Kitten dampen. Kyk maar, een
kant is heelemaal leeg." Hü overhandigde haar
den koker, wawüa ze zorgvuldig de sigaretten
borg.
..Het is niet noot
sigaretten niet rooi
dat je ze bergen ks
koffer ha!
zyn. Dan
-j-w rins Robert van Normandlé werd op het
M slot Gerberoy belegerd? BU een uitval
reed hü met gesloten vizier in op een
troep belegeraars. Een gevecht van man tegen
man volgde en de prins wierp zyn tegenstan
der uit den zadel, na hem een zeer ernstige
verwonding aan den arm te hebben toege
bracht. Kreunend lag de neergestorte ridder
op den grond, ook hy had het vizier gesloten.
Het bloed van den prins dreigt stil te gaan
staan, hy fluistert, ja. hy wéét het. hy heeft
zun vader uit den zadel geworpen, hy heeft
zyn e gen vader gewond. Berouwvol werpt hü
zich op de kn.een voor den ouden hertog,
vraagt hem omvergiffenis en helpt hem op
zün eigen paard Die vader was niet alleen
hertog van Normandie, hy was ook konlng van
Engeland: het was Willem de Veroveraar, de
held van Hastings, die zyn opgêstanen zoon tot
gehoorzaamheid wilde terug vóeren
Zelden, zegt Macanlay, is een natie vollediger
„onder het Juk van een andere gebracht, zelfs
niet in Azlé. dan de Engelsche”.
Wat we tegenwoordig als het Engelsche volk,
de Engelsche taal, de Engelsche psyche, het
Engelsch karakter, de Engelsche zeden en ge
woonten, de Engelsche traditie, etc. etc., ken
nen, is eigenlijk in wezen vreemde import.
Hy Engelsche volk van thans is op het slag
veld geboren, toen Willem van Normandlé zich
by Hastings in October 1066 met «0.000 sol
daten van de heerschappij meester maakte
Gedurende een eeuw reeds was Engeland door
de Nbormannen gebrandschat, ze oefenden een
terreur uit en de laatste
om
de plunderingen te ontkomen. Tenslotte
i yan een
’URm van
idA Het moet
er verschnkkelyk gespannen Wbben by
Hastings, by duizenden lagen de lijken door
een en dat beteekende in die dagen heel wat.
Alles moest met de hand gebeuren, ook het
afmaken van vyanden in den strüd, want de
machinale oorlog bestond nog met, was voor
behouden om in meer „beschaafder" tyden te
worden toegepast. Het slot was dat hertog
Willem van Normandlé, bijgenaamd „de ver
overaar", zich definitief van Engelands bezit
versekerde. Tot op den dag van heden regee-
ren zün af .lammelingen in de vrouwelyke
linie nog altyd over datzeftde land.
Willem zelf was met 80 000 krijgsmakkers
overgekomen en niet alleen deze soldaten maar
ook nog later aangekomen troepen maakten
aanspraak op b?loonlng De konlng. afhanke-
hjk van zyn soldaten, kon moelluk anders dan
aan die verlangens voldoen. Alle posten van
beteekeni* werden aan de vreemdelingen toe
vertrouwd, die bovendien nog uitgestrekte lan-
deryen bekwamen, waarvoor reusachtige ont
ginningen noodig waren. Wat eeuwen later de
Engelschs koningen tegenover de Ieren sich
veroorloofden, n.l. een byna absolute verplaat
sing van het grondbezit uit de handen van de
oorspronkeluke bewoners in die van vreemde
lingen, heeft ook Willem de Veroveraar ge
daan. Natuurlyk waren in de eerste tüden
openlyke reacties aan de orde van den dag.
maar zonder pardon smoorde men ieder verzet
in uitroeiing der opstandigen.
In Northumberland werd een voorbeeld ge
steld van afgryselyke wreedheid. De heele
provincie, bestaande uit goed bebouwde land
streken, werd in een woestenij veranderd Alle
hulzen vielen onder slooperstumden. vlogen in
brand, het vee werd geroofd en de bewoners,
men schat van meer dan 100.000 stierven als
ratten door den hongerdood. Niets bleef er
verder tn hst veroverde land over van de oude
families der Angel -Saksen; de bewoners, die
niet sneuvelden in den stryd om de vrijheid,
kwynden weg in gevangenschap of hoerig
heid. De geheele oorspronkeluke bevolking
verviel tot hofhoorigheld. ging op in bet met
Uzeren strengheid doorgevoerde nieuwe leen
stelsel. De konlng gsf uitgestrekte goederen
in leen-gebrulk aan zün Normandlsche edelen
en dezen op bun beurt verdeelden die goederen
weer in een groot aantal achterleengoederen
en ridderplaateen. Ieder droeg bepaalde ver
plichtingen tegenover zün heer, maar de oor
spronkeluke inwoners bleven voortaan de
onderlaag der bevolking, de bezitters waren
de vreemdelingen van het vasteland.
Alles onderging natuurlyk den invloed dezer
verhoudingen. Zoo draagt de taal nog altyd
opvallende sporen van de J4ormandl*eerings-
polltiek" door Willem den Veroveraar toege
past Alles moest verfranscht worden. Niet
alleen de hoogere klassen gebruikten deze taal,
ook die der lagere volksklassen werden er mee
vermengd, soodat er van het oorspronkeluke
Angelsaksisch niet veel meer over-bleef. Het
moderne Engelsch is een product waarin veel
Fransche. veel Noorsche en veel Angelsak-
wy hopen, dat alles in orde komt.”
zei ik. „Bovendien, ik geloof in allen ernst, dat
u zich onnoodig ongerust maakt. Uw nicht heeft
biets te vreezen, tenzy zich iets nieuws voor
doet."
..Iets nieuws? Hoe kan dat. is immers on
schuldig!" r~
Toen keerde zy
volgde
„Mijnheer Raymond waaiom heeft men mU
met beter ondervraagd? Ik *<>u hebben kunnen
bevestigen, dat Eleonore in den afgeloopen
nacht ha.tr kamer niet heeft verlaten."
„WerkelUk?" vroeg ik.
.Ja." hernam zü. .jnyn kamer ligt dichter by
de trap (Lui de hare; om naar beneden te gaan,
had zy langs myn deur moeten komen en dan
zou ik haar gehoord hebben.”
„Dat hoeft nog niet," antwoordde ik bedroefd.
„Hebt u geen andere bewyzen?"
„Ik wil alles zeggen wat noodig is." mompelde
*Ü-
Ik schrok. Ja, deze vrouw, die sich nu bereid
toonde om baar nicht te redden, hoe dan ook.
zou gedurende het ondersoek ook wel gelogen
hebben.
„Juffrouw Leavenworth," sprak ik. ..niets
rechtvaardigt een leugen, zelfs niet de wensch
om hen, die wy Hef hebben, te redden."
..Neen?” vroeg zy op onscJjuldig*n toon.
Als Eleonore'z schoonheid minder indruk OP
vaak over het Kanaal voer. Daarom had se z’n
vriendschap gezocht en aangehouden!
BUI zat hy in z’n hoekje, geheel ontdaan en
denkend aan de vreeaelyke ontdekking, dia hU
zooeven gedaan had. Juist toen de trein zich
in beweging gjng zetten, viel het meisje adem
loos op haar plaats neer.
„Hè," riep ze. „dat is op het kantje af! Geef
me gauw een sigaret; ik hunker er naar."
Emon keek haar een oogenbllk recht in de
oogen. Voor s’n doordringenden bUk sloeg zU
de oogen neer, terwyl de kleur uit haar wan
gen vloeide.
„Ik stak bü vergissing een sigaret van je op.
Jane." zei hy tenslotte.
„O. geef my die terug. Je weet het niet;"je
je begrype het niet."
,Je sigaretten, op één na, die je hebben mag.
gaan allemaal het venster uit, en kapot, zet hjj.
met een stem, die
hy nauweiyks
als de zyne her
kende.
.Kén oogen
bllk.” klonk het
nu op scherpen
toon, uit den
mond van den
slsche elementen voorkomen. Al* gevolg hier
van Is het Engelsch zoo byzonder rfjk aan
synoniemen als byvoorbeeld
fiend vyand, enemy vyand
sheep schaap, putton schaap
bench bank. chair bank
Maar het opmerkeiyke is dat de drie achter
ste uitdrukkingen speciaal in de hoogere krin
gen en de drie voorste in speciaal de echte
volksomgeving gebruikt worden.
Toch kan het niet ontkend worden dat
Willem de Veroveraar de grondlegger is ge
worden van een machtigen staat, omdat hU
niet alleen de kunst van veroveren, maar ook
van regeeren verstond.
Gedurende zyn regeerlng kwam het ver
maarde „Domesday"-boek tot stand, dat door
de Angelsaksers juist zoo genoemd werd omdat
het voor goed een einde maakte aan hun laat
ste hoop om nog ooit eenig grondbezit te ver
werven. Het was n.l. een uitgebreid cadaster-
werk van alle gtonden in heel het konlnkryk.
hun eigenaars of pachters, de waarde, de be
volking. den toestand, den vonn van bedrUf erop
uitgeoefend.
HU oefende de strengste rechtvaardigheid uit
tegenover allen en toen eenmaal de verhoudin
gen waren afgebakend, duldde hy van niemand
mjer eenige Inbreuk Het koningschap voe/de
hü hoog op door een toen ongehoorde entou
rage in het oog des volks en hü stelde een
fllnken afstand tusschen zichzelf en alle overige
onderdanen. Voor den godsdienst heeft hy zien
verdlensteiyk gemaakt. Door zün ordenend?
maatregelen, zyn samenwerking, met Rome
bloeide een rük geesteiyk leven. Veel kerken
en kloosters verrezen er. veel zorgen konden
daardoor worden besteed aan onderwijs en op-
derwüs. De bisschoppen werden benoemd na
nauwkeurig onderzoek en Willem lette aller
eerst op hun geschiktheid, in tegenstelling met
talryke andere vorsten. Van den anderen kant
heeft Willem op een verschrikkelüke wyze zün
onderdanen getyranniseerd. Hy was een harts-
tochteiyk jager en om nu dien hartstocht met
zün rUksgrooten ten volle voldoening te schen
ken. werden strafwetten tegen strooperü be
paald. die onge’oofeiyk schynen. Op het schie
ten van een haas in het koninklijk jachtgebied
stond de onmenscheluke straf van het uitste
ken der oogen. Dit nog wel in een tyd, toen
men (jen gemeensten moord op een evenmensch
gepleegd door een lichte geldsom kon afkoopm.
In het laatste jaar van zün leven ondernam
Willem nog een krijgstocht tegen den konlng
van Frankn'k door wiens spotternijen hü zich
beleedigd achtte.
Deze veldtocht had voor Willem persoonluk
een noodlottlgen afloop. HU struikelde, of lie
ver zün paard struikelde en hy viel zoo onzacht,
dat hy binnen korten tyd aan inwendige kneu
zingen te Rouaan overleed <9 September 1087
Op zün sterfbed gevoelde hy een bitter beropw
over de strenge maatregelen tegen het goede
Engelsche volk genomen. Groote schenkingen
deed hy aan liefdadige Instellingen, om den
zlelevrede terug te krygen. Aan den anderen
kant bleef nü aan zyn goed recht op den En-
gelachen troon vasthouden, de overleden konlng
had hem als zyn opvolger aangewezen en de
overweldiger Harald kon niet dezelfde rechten
doen gelden. Zoo is hy voor de Engelschen een
der hoofdfiguren uit hun geschiedenis geworden,
de grondlegger van hun staat en van hun toe
komstige macht en grootheid.
mü gemaakt had. of als ik minder door haar
ellendige positie in beslag was genomen, zou ik
van dit oogenbllk af een verloren man geweest
zUn.
„Ik bedoelde er niets kwaad mee." vervolgde
Mary. „Beoordeel mü toch niet verkeerd."
„O neen, neen."
Niemand zou in myn plaats anders hebben
geantwoord. Toen kwam de man. die Eleonore
gevolgd was. weer terug en maakte een einde
aan ons onderhoud. Hu bleef op den drempel
staan en sei:
„MUnheer Gryce. een oogenbllkje als het u
belieft."
De detective haastte zich niet, aan deze uit-
noodiging gevolg te geven. Integendeel, hy liep
naar den anderen kant van het vertrek, nam
het deksel op van een inkpot die daar stond,
mompelde er eenige onverstaanbare woorden in
en deed het deksel er «eer op. Toen hy dit ge
daan had. ging hy naar *yn ondergeschikte toe
en vroeg hem:
„Ja. wat 1* er?"
De man haalde zün schouders op en nam zyn
chef mee in de gang.
Het geluid van hun stemmen drong slecht*
verward tot my door ea daar ik alleen maar
hun ruggen kon zien, wendde dc mü weer tot
Mary. Zy was bleek, maar kalm.
.Komt hy van Eleonore?"
,Jk weet het niet. Juffrouw Leavenworth."
antwoordde ik. „Gelooft u. dat uw nicht let*
in haar bezit heeft, dat *U *U verbergen?"
.U denkt dus. dat xy iets wil verbergen?"
blad stjn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f »U levenslange gebeele ongeschiktheid tot werken door f ?Cf) bU een ongeval met f OCfl bü verlies ven een hand Z 1 fC oy verlies vsn een Z C/l t>U een breuk van bU verlies van
llen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen f verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen «JIF.- doodelyken afloop f een voet at oen oog 1 duim of wysvinger f O (/.“been af f anderen vinger
