KAREL I
De Vaticaansche bibliotheek
1
van den daq
HET WERK VAN PAUS
SIXTUS IV
C£„T
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
Gezocht en niet gevonden
I
i .1? -v\
-o - -
“O
KOEDIZD
MAANDAG 25 SEPTEMBER
HA
EEN NIEUWE KAREL I
De zwanenridder
één
A J
Een
BEGROOTING VAN CURASAO
vvn r zoudenwa a r-
Een
en grsouwd
T
so
|DRA15fflAvANVALKEHBURG'S-‘
I e 4 -VlEVERTRWI
I? LEEUWARDEN-
DOOR ANNA K. GREEN
i
Jk^jhoord^eb^
Ieder hotelgast zijn
luidspreker
HET GEVAL
LEAVENWORTH
t
KOERIER
/'K
Een groot beschermer van kunsten
en wetenschappen
„stelende” geest
„muziekwonder”
i De rustige
kapperszaak
De Sixtijnsche kapel
(alserspo- j
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HEÏ ONGEVAL
^KARELI
hart
dertienjarig pontificaat, dat
b
2527 handschriften bijeen.
maar
xi
.Jekker
zoo
mee rendeels
kerk-
zyn
■HJR/C ONDERZOCHT) TOCH GE -
mijn nicht terugkeeren
15.
ongemakkelijk, bovendien meende ik zijn gezicht
In *t
moord
had en schreef achter no. 6: verdacht. Niette-
ELFDE HOOFDSTUK
Een vreemde ontmoeting
in
-
KLN DEREN
mln herhaalde ik: ..als zy zegt dat zij onschul
dig is, geloof ik haar."
gesteld hun talenten te ontplooien. De studie
der toen bekende wetenschap in den volledlgsten
omvang te steunen, Rome te maken tot het in
tellectueel centrum der christelijke wereld, dat
was het Ideaal van dezen monnik In Francls-
caanschen eenvoud opgegroeid.
WE HEBBEN
alle 5 INDAI I DE KINDEREN 15 C W/W
HU/6 HAUW-
AP ^MAUILGE-
KRABj
het
(Wordt vervolgd).
f
Het
groote
De politie maakte reeds maanden jacht op
een inbreker, die met bijzondere voorliefde zijn
inbraken pleegde in villa's en ondanks alle po
gingen nog niet gepakt kon worden. De politie
had hem reeds den titel ..geest-lnbreker” ver
leend. Het had er werkelijk allen schijn van als
glipte er een spook door de sleutelgaten en ver
dween beladen met tapijten en alle mogelijke
voorwerpen van waarde zonder de minste
moeite weer langs denzelfden weg. Dezer dagen
kwam de groote ontnuchtering by de politie.
Men snapte nJ. den stelenden geest in de ge
daante van 'n agent van den nachtvelllghelda-
dlenst Deze had bijzonder actief aan het zoeken
naar den dief deelgenomen.
- kwaott» r—
rDELAATUF^
DE PT/G JAAR
SCHUNTER
NIEMAND GE
WOON T TE
HEBBEN.
a
zich hier voor de oogen van het toegestroomde
volk, wat een jubel voor hun Paus, toen hjj
een aflaat* verbond aan het bezoek der kapel,
wat een gedrang „tot diep In den nacht", zegt
von Pastor, om In deae genade te deelen.
Oirlandajo, Botticelli, Signorelli, Rosselli.
Peruglno en later nog veel meer kunstenaars
bij de gratie Gods, hebben de Sixtynsche kapel
tot het kostbaarste kunstschrijn der aarde ge
maakt, waar eenmaal nog Michel Angelo de
kroon op zou zetten door zijn plafondtafereelen,
welke het menschelijke overtreffen.
Paus Sixtus IV, die een eenvoudige zoon van
den Assyrlër was gebleven, stierf op 12 Aug.
1484, door Rome en de geheele Kerk betreurd.
Het nieuwe Waldorf Astoria Hotel In NeaP
York is in alle 1940 kamers met luidsprekers
voorzien, waarheen, van uit een groote ont
vangstinstallatie uit, die steeds door verschei
dene menschen bediend wordt, programma's
van zes verschillende stations opgenomen wor
den.
Deze kan de gast naar believen Insehakelen.
hjj kan echter ook de redevoeringen en muzi
kale uitvoeringen uit de verschillende zalen van
het hotel zelf beluisteren, alsook de gramofoon-
platenconcerten, die van uit het hotel gegeven
worden Ieder der beide torens heeft een an
tenne. die de torenbewoners ook onafhankelijk
van de centrale Inschakelen kunnen. Op deze
plaats in de 8e verdieping staan vele verster
kers, die voortdurend gecontroleerd worden en
die ook de luidspreker-lnstalaltles in de zalen
bedienen.
f HET HUIB F
TOTAAL LEEG,\
KjER ID GEEN tF-
^yenöE HEL. UTt
Toen Ik dit gelezen had, voelde Ik mij plotse
ling zeer verlicht. Was ik bang voor den terug
keer van mijn compagnon? Wie kon mij beter
het juiste spoor wijzen? Was ik bang de waar
heid te vernemen? De .ging weer naar mijn ka
mer, las de aanteekenlngen door die ik gemaakt
en hoe meer hij er aan gewend raakte, des te
grooter werd ook zijn verwondering, dat zoo'n
zaak werkelijk op de wereld bestond!
En bij leder bezoek opnieuw, vroeg Pat zich
zelf af, of er niet de «én of andere gewichtige
reden bestaan zou. waarom al deze menschen
en vc t tl de patroon en de bediende zoo'n voor
naam stilzwijgen in acht namen. Zou hjj in een
geheime club terecht gekomen zijn? Zou een
onderlinge afspraak den menschen«het spreken
verboden hebben?
Pat’s nieuwsgierigheid werd steeds grooter.
X Verlangen naar het „waarom" werd hem te
machtig.
HIJ wilde weten!
Al zouden daar
door ook wellicht
golven van wel
sprekendheid
over hem uttge-
stort worden.
Op een middag
kreeg ie de kans.
Er was niemand anders in den winkel dan de
bediende.
.Knippen!" gebood Pat.
Nauwelijks greep de machine in den dikken
haardos of Pat waagde den sprong.
„Hoe komt 't toch, dat X hier altijd zoo
heerlijk rustig is? Waarom praten de patroon
en jij nooit met de klanten?"
Even was X doodstil in de rustige zaak.
Toen kwam X alles verklarende antwoord:
,.K .k. k. .kyk's meneer! De b. .b. .b. .baas
sss tottottert zoo verschrik k. .k^kelijk en
d. -d. .d. aarom k.kkan ie niet hebben, d..
d. dat ik z. .z. .zooveel met d..d..de k..k..
klanten p..p.,p..raat!"
Den volgenden dag hadden de kranten meer
bijzonderheden over den moord dan den vorigen
avond. In het verslag van het onderzoek speur
de Ik haastig naar wat ik vreesde; gelukkig
stond er niets In. Hannah, wier geheimzinnige
verdwijning nog niet verklaard was, werd be
schouwd als de moge lijke medeplichtige van den
dader, zoo niet als de daderes zelf. Eleonore's
naam werd niet genoemd. De laatste zin van
verslag in de Times was; De politie is de
vluchtelinge oj> het spoor.
zij tegenkwam, kende? Deze mogelijkheid purf-
de ik niet onder oogen te zien.
Ik bekeek dien ochtend de zaak van alle kan
ten en kwam daarbij tot twee conclusies: Han
nah Chester moest gevonden worden en Eleo-
nore Leavenworth moest verklaren, hoe zij aan
den sleutel van de studeerkamer kwam.
Om twee uur ging ik weg om het vervolg van
heb- onderzoek bij te wonen. Onderweg werd Ik
opgehouden, zoodat ik te laat kwam om de uit
spraak van de jury te hooren. Ik was zeer te
leurgesteld, vooral daar ik nu Eleonore niet
meer zag, die na het vertrek van den coroner
naar haar kamer was gegaan. Harwell vertelde
mjj, dat men de volgende uitspraak gedaan had:
door een of meer onbekenden.
tegenzeglijk een heer. Boos over dit hinderlijk
staren ging ik naar hem toe en vroeg of hij
mijn gezicht kende.
..Neen, maar ik vind het prettig om er naar
te kijken," antwoordde hij en na mij vriendelijk
gegroet te hebben verdween hjj.
Ik keek hem nijdig en verward na en pro
beerde, uit te maken, wie hij kon zijn. HU zag
er flink uit, had een knap gelaat en een gedis
tingeerd ulterlijk. Hoewel waarschijnlijk tpm en
bij de veertig, maakte hy toch een jeugdigen
indruk. Een trek om den mond echter en de
droevige uitdrukking van zyn gelaat, wezen er
op, dat hU veel teleurstellingen had gekend.
/REEMD TtXH
7IJU ALLEN DAJ KINDEREN
EENDER ZE[ ZR H DRUK MA
KEN OVER NTE751
IK wEJ) datzA
ZELFS GE RN
GELUID GE-
HOOR0 HEBBEN
GE EU OUNN& MUUR'
JE6, ZE ZJJN VAN I
De „Roode HUI", een Amerlkaansch schip
per. die zich beroemd maakte toen hij verleden
jaar de watervallen van den Niagara in een ton
„passeerde”, heeft eenigen tijd geleden een der-
geiyk waaghalzlg stuk met succes ten uitvoer
gebracht. Ditmaal geschiedde het echter niet
uit zucht naar roem of om een bravourstuk op
gebied van sport uit te halen, maar om de red
ding van twee zwanen, die by den beroemden
HoefUzerval door het ijs ingèsloten waren. Bo
vendien kwam Hill hier in strijd met de wet,
daar sinds 20 jaar niemand meer verlof gekre
gen had, zich op de ysbrug te wagen die zich
ieder jaar van den eenen oever naar den an
deren spant. HUI had echter gezien, dat eenlge
zwanen bij hun pogingen om zich uit het ijs
los te maken, verwondingen opgeloopen hadden
en verhongeren of bevriezen moesten, wanneer
het niet gelukte ze uit het Us te halen. HUI be
trad de gevaarlUke ijsbrug. Van schol tot schol
springend en over de gevaarlijkste plaatsen
voorzichtig heen kruipend, gelukte het hem by
de zwanen te komen, om de beangstigde dieren
door luid roepen tot opvliegen te dwingen De
meeste zwanen bereikten gelukkig bet open
water en ook HUI wist zonder ongelukken de"
kant te bereiken.
Standaardkwaliteit
voor Nederland.
De Herald meldde het volgende: De familie
van den heer Horatio Leavenworth zal leder die
inlichtingen kan verstrekken over Hannah
Chester, die in den nacht van 4 Maart verdwe
nen is uit de woning aan de Fifth Avenue, goéd
beloonen Het meisje is van lerschen oorsprong
en ongeveer 25 jaar oud. Hier volgt haar signa
lement: groot en magQr, donkerbruin Jiaar met
rooden glans, heldere gelaatskleur, ovaal “ge
zicht, kleine handen met aan de vingers sporen
van naaldarbeid, en in tegenstelling hiermee
groote voeten. Toen men haar voor het laatst
zag, was zij gekleed in een katoenen jurk, met
zwarte en witte ruiten en een oude groene
sjaal, met roode versierselen. Aan den rechter
pols heeft zjj een Utteeken van een ernstige
brandwond en aan den slaap eenlge lltteekens
van pokken.
Tot nu toe 'had ik weinig belang gesteld in
dit meisje, wier getuigenis by het onderzoek
van zoo’n groot belang geweest zou zijn. Ik ge
loofde niet, dat zy by de misdaad betrokken
was. Een medeplichtige, bewust van wat haar
wachtte, zou alvorens te vluchten al het geld
meegenomen hebben dat zy kon vinden; het
onderzoek van haar koffers had getoond, dat
zy haar eigen goed niet eens had meegenomen.
In het andere geval, als zy onverwachte den
moordenaar in zyn misdadig bedrijf had ge
stoord. zou hy haar nlet wegge kregen hebben,
zonder dat zy gilde, en men had geen kreet
gehoord. In zoo'n geval is het eerste wat een
onschuldig meisje doet, gillen. Zy had niet ge
gild, zy was eenvoudig verdwenen. Wat moest
men er van -
Op een onlangs te Subotitza In Joego-Slavië
gehouden muziekfeest is een bekroning behaald
door een boerenvrouw, die nooit muziek be
oefend had, en wier „Ave Maria" thans het
succes van het feest was.. Q
Tot voor eenlge maanden, toen de vrouw een
operatie onderging aan haar bovenkaak, had
de vrouw nooit gecomponeerd.
Thans heeft zy 170 liederen gemaakt, en Is
plotseling beroemd geworden. Zy is ultgenoo-
digd naar Belgrado te komen, waar haar werk
door vooraanstaande Joego-Slavische musici zal
worden gecontroleerd.
Na haar operatie droomde zy lederen nacht
dat zy naar muziek luisterde. Als zy ont
waakte, herinnerde zy zich de liederen en zong
ze voor zichzelf. Een musicus ter plaatse hoorde
haar composities, en schreef lederen morgen
neer wat zy zong.
Haar composities
muziek.
resultaat van het onderzoek was een
opluchting *roor my. Ik had erger ge
vreesd. Ik merkte, dat de secretaris myn voldoe
ning deelde. Ik verheugde my minder, toen ik
hoorde, dat Oryce en zyn helpers na de uit
spraak het huis hadden verlaten. Was hy van
plan, een beslissenden slag te slaan? Eenigszins
verschrikt, wilde ik hem gaan opzoeken, om
hem te vragen, wat hy nu ging doen, toen het
gordyn van het huis aan den overkant een
beetje opzy werd geschoven; achter het venster
zag ik het gezicht van Fobbs. Geen twyfel mo-
geiyk! Oryce was op zyn hoede. Dit soort spion-
nage toonde my voldoende, wat de toekomst het
arme meisje zou brengen en ik had diep mede-
lyden met haar. Gebruik makend van myn
hoedanigheid van vertegenwoordiger van myn-
denken? Dat zy den persoon, dien 1 beer Veeley, zond Ik baar dan ook een brief en
De minister van Koloniën heeft aan de
Tweede Kamer doen toekomen een afschrift
van een Kon. Besluit van 20 dezer houdende
goedkeuring van de koloniale huishoudelyke
begrooting van Curasao voor 1934, zooals die
door den Kolonialen Raad is vastgesteld.
KOERIER, brenger van genot en levens
vreugde, zooals elke Karel I doet. Een 10-
cents sigaar, sierlijk en kloek model - van
een ongekende kwaliteit. De melange der
fijnste tabakken is uiterst geraffineerd, het
dek onberispelijk, smaak en aroma zijn
daardoor ongeëvenaard. Pittig, vol geur en
toch mild. Vraagt Uw winkelier naar de
fraaie doos Karel I Koeriers. U zult
stellig van zeggen
Er is
De eer van zyn geloof, zyn Kerk, zyn God
waren hem alles. Daarvoor begunstigde Hy
ook de toen op hun hoogtepunt gekomen stroo-
mingen: de renaissance en het humanisme; hy
wilde hen in den dienst der christeiyke gedachte
stellen; hy wilde hen vrywaren tegen een uit
gesproken paganistische richting. Dichters, hls-
torieschryvers, beeldhouwers en schilders, astro
nomen en wysgeeren, allen trok hy in den stra-
lenden kring zyner persoonlykheid. Want tus-
schen al die groeten was de Paus zelf meer dan
een geiyke. Hy had eens Italië versteld doen
staan door zyn onvergeiykeiyke geleerdheid
zyn wonderiyke welsprekendheid en zyn fyné'
beschaving. Wie voor geleerd wilde doorgaan,
moest by Francesco del Ronere college hebben
geloopen. Hy was de groote leermeester der na
tie geweest. Wat kon hy anders doen dan Sig
mond de Conti steunen by zyn magistrale ge
schiedenis van zyn tyd? Wat anders dan Bian-
dolinl, Pomponius Laetus, Campanus met zijn
gaven aanmoedigen. Hy benoemde de kunste
naars tot diplomaat en zooals Rubens met ge
wichtige zendingen naar Londen werd belast,
zoo ging de Conti naar Venetië en Hermony-
mus naar Londen in dienst van den Paus. Vaak
werd hy hiervoor met ondank beloond, een ge
leerde die zich door den Paus te kort gedaan
werd zou eer» vorsteiyk honorarium voor een
vertaling van Aristoteles in den Tiber hebben
geworpen. Een ander weerhield zich niet om
lasterlyke smaadschriften te schryven om de
zelfde reden. Ongelpofiyk moet de vryheid van
meeningsuiting in dien tyd zyn geweest.
Men leze eens de bladzyden daarover door
Ludwig von Pastor geschreven. Ja, de historici
onzer dagen weten wel beter, en misschien heeft
men terecht dezen overigens zoo grooten op
perpriester er wel eens wat hoofdschuddend
aangekeken, dat onder zyn pontificaat ze T,
onvervalschte paganisten hun verderfelyken
anti-christelyken invloed in den begeesteren
den schoonheidsvorm der renaissance op de
jeugd vry konden uitoefenen.
Maar het staat vast dat Paus Sixtus IV in
renaissance en humanisme een zuivere weten-
schappeiyk-artistieke bew’eging zag, geheel vry
van den godsdienst. Trouwens naast de ongun
stige uitzonderingen, staan talryke geleerden
en kunstenaars die hun meesterschap op het
altaar der christeiyke cultuur hebben geofferd.
Wkrm was de pauselyke vriendschap voor zyn
omgeving, hy leefde mee met alle lotgevallen,
hy deelde zoowel vreugde als leed. Veel ook
heeft Paus Sixtus IV voor de verfraaiing van
Rome gedaan. Prachtige kerken werden door
hem gebouwd,' in de Leostad liet hy een schit
terende naar hem genoemde avenue aanleggen
en het Vaticaan kreeg er eenlge kapellen by.
Kloosters konden op zyn subsidie rekenen en
wat vooral het algemeen belang diende, de kar
dinalen volgden het lllustre voorbeeld van den
Paus. De welvaart voor den arbeider, den
kunstenaar was hiermee zeer gebaat, want de
villa's der prelaten,e de museums, de gedenk-
teekenen. de grafmonumenten, de alfaren. de
preekstoelen, de muurschilderingen, het ver-
fynde meubilair, de karossen, de livreien, de
paarden, de muren der stad, de bruggen over
den Tiber, de heirwegen door de provincies, de
hospitalen, de universiteiten, de scholen voor
het volk, het vermaarde weeshuis voor de von
delingen, dat alles bracht in Rome ongekende
activiteit. Volstaan zou eigeniyk kunnen wor
den met het noemen der Slxtynsche kapel,
waarvoor de grootste kunstenaars hunner eeuw
een edelen wedkamp hebben gehouden. Men
moet daar gestaan hebben, op de beroemde
plaats, atmosferisch zwaar met traditie geleden,
om te kuanen beseffen, hoe het kunstenaars
hart aller eeuwen in jubelen kon uitbarsten by
het zien van al dat onovertroffen werk. Op den
feestdag van O. L. Vrouw ten Hemelopneming
in 1483, een jaar vóór Sixtus' dood, werd de
kapel ingewyd. Wat een heeriykheid ontrolde
daar voorhanden zynde handschriften, te maken u-1
of te doen maken. Het interieur der Vaticaansche
bibliotheek zag er prachtig uit. omdat alles wat
geen boek was er met de heeriykste fresco's
was beschilderd De werken zelf, vooral de oor
konden. de oorspronkeiyke werken of hand
schriften, werden langzaam alle in houten
étuis opgeborgen, om de inwerking van mot etc
te verhinderen. Voor de allergewichtigste stuk
ken was daarenboven nog een aparte plaats In
den Engelenburcht gereserveerd, om deze ook in
tyden van onrust beveiligd te weten. Behalve
boeken waren er In de Vaticaansche bibliotheek
ook nog talryke Instrumenten ter beoefening
van astronomie en geometrie, terwyi eveneens
de vrije kunsten hier hun attributen zagen ten
b toon gesteld.
Ook op andere gebieden heeft Paus Sixtus
veel gedaan. De geleerden van zyn tyd heeft
hy vorsteiyk beloond en ze in de gelegenheid
„Ik wil graag, dat u een goede meenlng over
mij hebt. Ik zal naar myn nicht terugkeeren
mynheer Raymond."
Ik nam haar hand en zei:
„Ik hoop dat zy de hulp, die u haar in geval
van nood zeker zonder aarzelen zoudt verleenen.
niet noodig zal hebben."
„Ik zal myn best doen,” antwoordde zy een
voudig.
Toen ik de stoep van het huis afging, pas
seerde-Ik een man. die my in het voorbygaan
aankeek. Zyn wat opzichtig pak zat hem vrtj
Toen de Franciscaner monnik della Rovere
In het conclaaf van Augustus 1471 tot Paus
werd gekozen en den naam van Sixtus IV aan
nam. Jubelde heel Rome.
Veelzydig heeft deze zeer geleerde Paus ge
werkt aan het heil der Kerk en der mensch-
heid. Groote verdiensten heeft hy zich in zijn
dertienjarig pontificaat, dat op 12 Augustus
1484 eindigde, verworven ten opzichte van kunst
en wetenschap.
Voor zyn bemoeiingen met de organisatie
der Vaticaansche bibliotheek verdient Paus Six
tus den dank van het nageslacht. Nauweiyks
een paar maanden na zyn kroning begon hy
de aanwezige werken in geschikte vertrekken
onder te brengen.
In 1475 waren er 2527 handschriften byeen,
wélke in den loop der jaren nog met 1000 ver-
meerderd werden.
Men bedenke, dat de boekdrukkunst nog moest
worden uitgevonden; men bedenke dat zelfs de
rykste vorstenhuizen, als de Medicis byvoor-
beeld, met nog geen duizend exemplaren de
grootste particuliere verzameling ter wereld be
zaten; men bedenke ook dat er enorme pryzen
werden betaald voor één boekwerk, waaraan
soms vele jaren was gewerkt. Een Latynsch
handschrift van Strabo’s werk kostte 1000 goud
gulden. Vijftig menschen moesten twee jaren
lang schryven, om 200 boeken te copieeren.
Geen wonder, dat het bezit van een werk toen
heel wat anders beteekende dan tegenwoordig.
Hoe zag nu die Vaticaansche <blbliotheek in
wording er uit? Het spreekt dat theologische
philosophische en patrlotische werden een over
wicht hadden. Zoo waren er 26 banden met
werken van den H. Joh. Chrysosthomus, 28 van
Ambrosius, 31 van Gregorius. 41 canonieke boe
ken, 51 banden met conciliënverslagen, 50 met
werken van St. Thomas. 57 van Hieronymus.
81 van Augustinus. Het Nieuwe Testament was
met 59 „uitgaven” vertegenwoordigd, de heele
Bybel met 98, terwyi 225 copieën van Grieken,
minder en meer beroemdheden, over godsdien
stige aangelegenheden present waren. Alles bij
elkaar dus een geheel unieke verzameling van
de vermaardste werken, die het godsdienstige
behandelen.
Maar ook de „klassieken” waren er vertegen
woordigd: 53 banden met Latynsche poëzie. 70
banden met Grieksche litteratuur, 125 banden
met Rortieinsche geschiedenis, 59 met de historie
van Hellas en Hellenen. De Grieksche wysgee
ren vulden 94 werken, de Latynsche 103 (Sene
ca 14), de astronomen 49 en de dokters 55
deelen Latyn en 14 Griekscli.
Een bibliothecaris, onder Paus Sixtus een bis
schep, had de leiding over het geheel, dat in
drie groote zalen was ondergebracht. Later
werd in den aangelegden catalogus reeds het on
derscheid gemaakt tusschien handschriften en
drukwerken. De„ Paus was er op bedacht om
vaste inkomens voor de bibliotheek te reservee-
ren en opmerkeiyk is ook dat er een pauselijke
bul noodig was om uitgeleende boeken weer
terug te doen bezorgen. Nonchalance scheen
ook toen vooral ten opzichte van uitgeleende
boeken een veel voorkomende ziekte. Het per
soneel van de Vaticaansche bibliotheek met
3500 deelen bestond uit den bibliothecaris, die
3000 gulden salaris genoot, met 3 assistenten,
elk met 300 gulden en één vasten boekbinder. De
drie assistenten werden scriptores (schryvers)
of custodes genoemd, en dit waren soms, zooals
Demetrius van Lucca, befaamde geleerden.
De bibliothecaris of een zijner assistenten gin-
vaak op reis om in andere steden copieen van
KEN WAREN f
DAN ZOUDEN l
ZE WEL(£\
\Y0NDEN HE8-\ ZIJN BANG
\P>pri.K^'l VOOR HUN
\SCHADWAE
bood haar myn diensten aan, als zy die noodig
had.
Toen dit gebeurd was. ging ik naar de 3ste
stn at, waarheen ik gisteren Mary Leavenworth
had gebracht. Men bracht my direct in het sa
lon waar zy zich bevond.
„Ik begon te gélooven," zei zy, na my gegroet
te hebben^ „dat u my vergeten was. Wat voor
nieuws hebt u?"
,De uitspraak luidt: moord."
Vragend bleef zy my aankyken en Ik vef-
volgde
.Moord door een of meer onbekenden.”
Zy slaakte een zucht van verlichting.
„Is iedereen weg?” vroeg zy.
,4a. alleen de gewone inwoners zyn nog
huls."
„Dan is al die ellende elndeiyk voorby, niet
waar?”
Snel keek ik om my heen.
„wy zyn alleen,” zei Mary.®
„Ik wil u niet de les lezen of ongerust maken.”
sprak ik. „maar ik voel my verplicht, u te zeg
gen, dat u vanavond terug behoort te gaan."
„Waarom?" stamelde zy. „Is daar een byzon-
dere reden voor? U weet heel goed, dat ik niet
onder één dak kan wonen met Eleonore.”
„Dat weet ik niet, en ik wil er ook niet dieper
op Ingaan. Zy is uw nicht; u bent als zusters
opgevoed, het is niet mooi van u, haar nu in den
steek te laten. Denk eens kalm na. juffrouw Lea
venworth; u zult moeten toegeven, dat ik u een
goeden raad geef.”
„Kalm nadenken is niet goed mogelijk in der-
geljjke omstandigheden,” antwoordde zy bitter.
Na een oogenblik vroeg zy my echter op zach-
teren toon, of ik er erg op stond, dat zy naar
huis terugkeerde.
„Meer dan ik u kan zeggen,” antwoordde ik.
Ik zag haar beven; zy stond op het punt om
toe te stemmen, toen zjj in snikken uitbarstte,
zeggend dat het onmogelyk was en dat het
wreed was. zooiete van haar te eischen.
.Neem my niet kwalyk, dat ik te ver ben ge
gaan," verontschuldigde ik my, „ik zal er niet
meer over spreken. U hebt ongetwyfeld vrien
den; vraag hun om raad."
Zy weidde zich boos naar my toe en riep hit:
„De vrienden waar u op doelt zeggen altijd ja
en amen en dat ik maar doen moet wat ik zelf
wil. U alleen durft my te bevelen wat ik doen
moet.”
„Ik beveel niets, ik smeek u er om.”
Mary antwoordde niet, zy liep op en neer
door het vertrek, met starende oogen en samen
geknepen handen.
„Begrijpt u dan niet,” hygde zy, „dat de at
mosfeer van dat huls my zou doen stikken!
Waarom komt Eleonore niet hier? Mrs. Gilbert
zal haar graag ontvangen. Ik zal op myn kamer
biyven, wy hoeven elkaar niet te ontmoeten.”
vergeet, dat nog een andere reden uw
tegenwoordigheid daarginds verelscht. Morgen
wordt uw oom begraven. U bent nu het hoofd
van de familie en daarom móet u den dienftt.
die gehouden wordt ter eere van hem', wlen u
alles verschuldigd bent, bywonen.”
„Dat is waar," mompelde zy.
Toen voegde zy er aan toe. als iemand die
eindelijk een beslissing heeft genomen;
Sill on dit blad zUn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f blJ een hngeval met f OCfl by verlies van een hand f 1 OC oy verlies van een f Cfi by een breuk van f Aft by verlies van *n
(ÜQfJfl fie s nngavsllen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen f «Jt/l/V.-verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen i l JU." doodeiyken afloop f een voet of een oog f l duim of wy»vinger f «Z</e~been of arm f anderen vinger
r et 'n steeds groetenden angst stapte Pat
[y'l de nieuwe kapperszaak binnen. 1 Was
de eén-en-dertigste al in enkele jaren.
Zoo gauw Pat binnen was, wist ie dat 't weer
mis zou zyn.
De witte metalen draaistoelen lokten wel
allervrlendeiykst en beloofden buiten twyfel een
aangenaam en gemakkeiyk zitje, tydens de
haar-operatie. Maar de toeschietende, onbe
leefde bediende bedierf de beste verwachtingen.
Een geweldige omhaal van woorden ging Pat
onbegrepen voorby! Verslagen liet ie zich neer
vallen In t stalen geraamte.
En terwyi de dikke haarlokken zachtjes neer
vielen langs 't helderwitte kleed op 't gemar
merde zeil, luisterde Pat met de wanhoop in t
naar de ernstige betoogen van den be
diende. Van t weer sprong deze op den minis
ter; van de niet-rendeerende spoorwegen kwa
men ze in 't nog altyd vischrijke Ijsselmeer
terecht. De crisis en 't drukke bioscoopbezoek
werden verklaard, totdat tenslotte *t feit te
berde gebracht werd, dat het gemiddelde kinder-
cyfer per gezin in Amsterdam nauweiyks twee
bedroeg.
Pat zuchtte, kreunde, knikte en dankte God
dat le eindeiyk weer op straat stond.
't Was altyd en overal t zelfde.
NeTgens rust!
Een-en-dertlg kapperszaken had ie nu al met
z*n tegenwoordigheid vereerd. f
En overal hadden ze gemeend hem t best als
biyvend klant te kunnen winnen, door zoo veel
en zoo vrlendeiyk mogelyk te praten!
En dat was 't Juist, waar Pat zoo'n geweldigen
hekel aan had.
Hy wenschte bevrijd te biyven van dat ge
babbel over alles en nog «’at. Maar hy miste
den moed 1 openlijk te zeggen.
En daarom zocht en liep ie de heele stad door,
van de eene zaak naar de andere. Totdat ie
eindeiyk van een vriend een goed adres kreeg.
DSar was 't beslist rustig! klonk de verze
kering.
Toen Pat's haar weer over z'n jaskraag golfde,
besloot hy opnieuw een proef te nemen.
Na lang zoeken vond ie. in een stille dwars
straat In één der bultenwyken, X opgegeven
adres.
X Bleek een zeer eenvoudige zaak te zyn.
Kaal, byna armoedig, maar buitengewoon zin
delijk zag alles er uit.
Enkele arbeiders zaten op vervelooze stoelen
te wachten. Twee mannen in witte jassen,
knipten
Zwygend!
De menschen die wachtten, lazen een krant
of keken rond.
Maar ze zwegen
Pafs groet by X binnenkomen werd nauwe
lijks beantwoord.
Een zucht van verlichting ontsnapte hem; z’n
vriend had gelyk! Hier was X rustig!
Na een half uur echt genoten te hebben van
de stilte, was Pat aan de beurt.
Nu zou ie zelf ook flink zyn en den bediende
de kans om te spreken, meteen ontnemen
„Achterover en kort!" klonk X gebiedend.
.Met.... de schaar of de machine!" scheen
de bediende te willen vragen. Maar Pat was m
voor en nydigde:
„Met de machine!”
Toen was ie veilig!
De bediende deed geen enkele poging een ge
sprek aan te knoopen. En Pat deed net of le
niet bestond.
Aan X eind der behandeling verbrak ie zelf
nog even de stilte, door kort en duldelyk te
kennen te geven, dat er niets byzonders met de
resteerende haarrestjes gedaan behoefde te wor
den.
Uit pure dankbaarheid kreeg de bediende twee
dubbeltjes fooi!
Zelden in z’n leven was Pat
rustig" geknipt.
Dat ie hier zou terugkeeren. was een vanzelf
sprekend feit
De twyfel, dat by een tweede of derde be
zoek de tongen toch nog fos zouden komen,
bleek ongegrond. lederen keer opnieuw smaakte
Pat de voldoening, elndeiyk gevonden te heb
ben. wat le zoo lange jaren gezocht had: een
kapperszaak waar weinig of niet gesproken
werd. Hoe meer Pat echter genoot van die rust
gezien te hebben by het onderzoek. Hieruit be
sloot ik. dat het een van Gryce's mannetjes
was. Tot myn groote verrassing liep ik. toen ik
den hoek omsloeg, tegen een ander persoon
aan. die my, terwy) hy deed of hy ergens op
wachtte, van top tot teen opnam. Dit was on-
Sx JAAP, WE ZULLEN' f;.
ÊSXHETHU/5 OMO/N-
^GELEN En oan
Vk IN SLUITEN