KAREL I De Vaticaansche bibliotheek 1 van den daq HET WERK VAN PAUS SIXTUS IV C£„T DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS Gezocht en niet gevonden I i .1? -v\ -o - - “O KOEDIZD MAANDAG 25 SEPTEMBER HA EEN NIEUWE KAREL I De zwanenridder één A J Een BEGROOTING VAN CURASAO vvn r zoudenwa a r- Een en grsouwd T so |DRA15fflAvANVALKEHBURG'S-‘ I e 4 -VlEVERTRWI I? LEEUWARDEN- DOOR ANNA K. GREEN i Jk^jhoord^eb^ Ieder hotelgast zijn luidspreker HET GEVAL LEAVENWORTH t KOERIER /'K Een groot beschermer van kunsten en wetenschappen „stelende” geest „muziekwonder” i De rustige kapperszaak De Sixtijnsche kapel (alserspo- j AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HEÏ ONGEVAL ^KARELI hart dertienjarig pontificaat, dat b 2527 handschriften bijeen. maar xi .Jekker zoo mee rendeels kerk- zyn ■HJR/C ONDERZOCHT) TOCH GE - mijn nicht terugkeeren 15. ongemakkelijk, bovendien meende ik zijn gezicht In *t moord had en schreef achter no. 6: verdacht. Niette- ELFDE HOOFDSTUK Een vreemde ontmoeting in - KLN DEREN mln herhaalde ik: ..als zy zegt dat zij onschul dig is, geloof ik haar." gesteld hun talenten te ontplooien. De studie der toen bekende wetenschap in den volledlgsten omvang te steunen, Rome te maken tot het in tellectueel centrum der christelijke wereld, dat was het Ideaal van dezen monnik In Francls- caanschen eenvoud opgegroeid. WE HEBBEN alle 5 INDAI I DE KINDEREN 15 C W/W HU/6 HAUW- AP ^MAUILGE- KRABj het (Wordt vervolgd). f Het groote De politie maakte reeds maanden jacht op een inbreker, die met bijzondere voorliefde zijn inbraken pleegde in villa's en ondanks alle po gingen nog niet gepakt kon worden. De politie had hem reeds den titel ..geest-lnbreker” ver leend. Het had er werkelijk allen schijn van als glipte er een spook door de sleutelgaten en ver dween beladen met tapijten en alle mogelijke voorwerpen van waarde zonder de minste moeite weer langs denzelfden weg. Dezer dagen kwam de groote ontnuchtering by de politie. Men snapte nJ. den stelenden geest in de ge daante van 'n agent van den nachtvelllghelda- dlenst Deze had bijzonder actief aan het zoeken naar den dief deelgenomen. - kwaott» r— rDELAATUF^ DE PT/G JAAR SCHUNTER NIEMAND GE WOON T TE HEBBEN. a zich hier voor de oogen van het toegestroomde volk, wat een jubel voor hun Paus, toen hjj een aflaat* verbond aan het bezoek der kapel, wat een gedrang „tot diep In den nacht", zegt von Pastor, om In deae genade te deelen. Oirlandajo, Botticelli, Signorelli, Rosselli. Peruglno en later nog veel meer kunstenaars bij de gratie Gods, hebben de Sixtynsche kapel tot het kostbaarste kunstschrijn der aarde ge maakt, waar eenmaal nog Michel Angelo de kroon op zou zetten door zijn plafondtafereelen, welke het menschelijke overtreffen. Paus Sixtus IV, die een eenvoudige zoon van den Assyrlër was gebleven, stierf op 12 Aug. 1484, door Rome en de geheele Kerk betreurd. Het nieuwe Waldorf Astoria Hotel In NeaP York is in alle 1940 kamers met luidsprekers voorzien, waarheen, van uit een groote ont vangstinstallatie uit, die steeds door verschei dene menschen bediend wordt, programma's van zes verschillende stations opgenomen wor den. Deze kan de gast naar believen Insehakelen. hjj kan echter ook de redevoeringen en muzi kale uitvoeringen uit de verschillende zalen van het hotel zelf beluisteren, alsook de gramofoon- platenconcerten, die van uit het hotel gegeven worden Ieder der beide torens heeft een an tenne. die de torenbewoners ook onafhankelijk van de centrale Inschakelen kunnen. Op deze plaats in de 8e verdieping staan vele verster kers, die voortdurend gecontroleerd worden en die ook de luidspreker-lnstalaltles in de zalen bedienen. f HET HUIB F TOTAAL LEEG,\ KjER ID GEEN tF- ^yenöE HEL. UTt Toen Ik dit gelezen had, voelde Ik mij plotse ling zeer verlicht. Was ik bang voor den terug keer van mijn compagnon? Wie kon mij beter het juiste spoor wijzen? Was ik bang de waar heid te vernemen? De .ging weer naar mijn ka mer, las de aanteekenlngen door die ik gemaakt en hoe meer hij er aan gewend raakte, des te grooter werd ook zijn verwondering, dat zoo'n zaak werkelijk op de wereld bestond! En bij leder bezoek opnieuw, vroeg Pat zich zelf af, of er niet de «én of andere gewichtige reden bestaan zou. waarom al deze menschen en vc t tl de patroon en de bediende zoo'n voor naam stilzwijgen in acht namen. Zou hjj in een geheime club terecht gekomen zijn? Zou een onderlinge afspraak den menschen«het spreken verboden hebben? Pat’s nieuwsgierigheid werd steeds grooter. X Verlangen naar het „waarom" werd hem te machtig. HIJ wilde weten! Al zouden daar door ook wellicht golven van wel sprekendheid over hem uttge- stort worden. Op een middag kreeg ie de kans. Er was niemand anders in den winkel dan de bediende. .Knippen!" gebood Pat. Nauwelijks greep de machine in den dikken haardos of Pat waagde den sprong. „Hoe komt 't toch, dat X hier altijd zoo heerlijk rustig is? Waarom praten de patroon en jij nooit met de klanten?" Even was X doodstil in de rustige zaak. Toen kwam X alles verklarende antwoord: ,.K .k. k. .kyk's meneer! De b. .b. .b. .baas sss tottottert zoo verschrik k. .k^kelijk en d. -d. .d. aarom k.kkan ie niet hebben, d.. d. dat ik z. .z. .zooveel met d..d..de k..k.. klanten p..p.,p..raat!" Den volgenden dag hadden de kranten meer bijzonderheden over den moord dan den vorigen avond. In het verslag van het onderzoek speur de Ik haastig naar wat ik vreesde; gelukkig stond er niets In. Hannah, wier geheimzinnige verdwijning nog niet verklaard was, werd be schouwd als de moge lijke medeplichtige van den dader, zoo niet als de daderes zelf. Eleonore's naam werd niet genoemd. De laatste zin van verslag in de Times was; De politie is de vluchtelinge oj> het spoor. zij tegenkwam, kende? Deze mogelijkheid purf- de ik niet onder oogen te zien. Ik bekeek dien ochtend de zaak van alle kan ten en kwam daarbij tot twee conclusies: Han nah Chester moest gevonden worden en Eleo- nore Leavenworth moest verklaren, hoe zij aan den sleutel van de studeerkamer kwam. Om twee uur ging ik weg om het vervolg van heb- onderzoek bij te wonen. Onderweg werd Ik opgehouden, zoodat ik te laat kwam om de uit spraak van de jury te hooren. Ik was zeer te leurgesteld, vooral daar ik nu Eleonore niet meer zag, die na het vertrek van den coroner naar haar kamer was gegaan. Harwell vertelde mjj, dat men de volgende uitspraak gedaan had: door een of meer onbekenden. tegenzeglijk een heer. Boos over dit hinderlijk staren ging ik naar hem toe en vroeg of hij mijn gezicht kende. ..Neen, maar ik vind het prettig om er naar te kijken," antwoordde hij en na mij vriendelijk gegroet te hebben verdween hjj. Ik keek hem nijdig en verward na en pro beerde, uit te maken, wie hij kon zijn. HU zag er flink uit, had een knap gelaat en een gedis tingeerd ulterlijk. Hoewel waarschijnlijk tpm en bij de veertig, maakte hy toch een jeugdigen indruk. Een trek om den mond echter en de droevige uitdrukking van zyn gelaat, wezen er op, dat hU veel teleurstellingen had gekend. /REEMD TtXH 7IJU ALLEN DAJ KINDEREN EENDER ZE[ ZR H DRUK MA KEN OVER NTE751 IK wEJ) datzA ZELFS GE RN GELUID GE- HOOR0 HEBBEN GE EU OUNN& MUUR' JE6, ZE ZJJN VAN I De „Roode HUI", een Amerlkaansch schip per. die zich beroemd maakte toen hij verleden jaar de watervallen van den Niagara in een ton „passeerde”, heeft eenigen tijd geleden een der- geiyk waaghalzlg stuk met succes ten uitvoer gebracht. Ditmaal geschiedde het echter niet uit zucht naar roem of om een bravourstuk op gebied van sport uit te halen, maar om de red ding van twee zwanen, die by den beroemden HoefUzerval door het ijs ingèsloten waren. Bo vendien kwam Hill hier in strijd met de wet, daar sinds 20 jaar niemand meer verlof gekre gen had, zich op de ysbrug te wagen die zich ieder jaar van den eenen oever naar den an deren spant. HUI had echter gezien, dat eenlge zwanen bij hun pogingen om zich uit het ijs los te maken, verwondingen opgeloopen hadden en verhongeren of bevriezen moesten, wanneer het niet gelukte ze uit het Us te halen. HUI be trad de gevaarlUke ijsbrug. Van schol tot schol springend en over de gevaarlijkste plaatsen voorzichtig heen kruipend, gelukte het hem by de zwanen te komen, om de beangstigde dieren door luid roepen tot opvliegen te dwingen De meeste zwanen bereikten gelukkig bet open water en ook HUI wist zonder ongelukken de" kant te bereiken. Standaardkwaliteit voor Nederland. De Herald meldde het volgende: De familie van den heer Horatio Leavenworth zal leder die inlichtingen kan verstrekken over Hannah Chester, die in den nacht van 4 Maart verdwe nen is uit de woning aan de Fifth Avenue, goéd beloonen Het meisje is van lerschen oorsprong en ongeveer 25 jaar oud. Hier volgt haar signa lement: groot en magQr, donkerbruin Jiaar met rooden glans, heldere gelaatskleur, ovaal “ge zicht, kleine handen met aan de vingers sporen van naaldarbeid, en in tegenstelling hiermee groote voeten. Toen men haar voor het laatst zag, was zij gekleed in een katoenen jurk, met zwarte en witte ruiten en een oude groene sjaal, met roode versierselen. Aan den rechter pols heeft zjj een Utteeken van een ernstige brandwond en aan den slaap eenlge lltteekens van pokken. Tot nu toe 'had ik weinig belang gesteld in dit meisje, wier getuigenis by het onderzoek van zoo’n groot belang geweest zou zijn. Ik ge loofde niet, dat zy by de misdaad betrokken was. Een medeplichtige, bewust van wat haar wachtte, zou alvorens te vluchten al het geld meegenomen hebben dat zy kon vinden; het onderzoek van haar koffers had getoond, dat zy haar eigen goed niet eens had meegenomen. In het andere geval, als zy onverwachte den moordenaar in zyn misdadig bedrijf had ge stoord. zou hy haar nlet wegge kregen hebben, zonder dat zy gilde, en men had geen kreet gehoord. In zoo'n geval is het eerste wat een onschuldig meisje doet, gillen. Zy had niet ge gild, zy was eenvoudig verdwenen. Wat moest men er van - Op een onlangs te Subotitza In Joego-Slavië gehouden muziekfeest is een bekroning behaald door een boerenvrouw, die nooit muziek be oefend had, en wier „Ave Maria" thans het succes van het feest was.. Q Tot voor eenlge maanden, toen de vrouw een operatie onderging aan haar bovenkaak, had de vrouw nooit gecomponeerd. Thans heeft zy 170 liederen gemaakt, en Is plotseling beroemd geworden. Zy is ultgenoo- digd naar Belgrado te komen, waar haar werk door vooraanstaande Joego-Slavische musici zal worden gecontroleerd. Na haar operatie droomde zy lederen nacht dat zy naar muziek luisterde. Als zy ont waakte, herinnerde zy zich de liederen en zong ze voor zichzelf. Een musicus ter plaatse hoorde haar composities, en schreef lederen morgen neer wat zy zong. Haar composities muziek. resultaat van het onderzoek was een opluchting *roor my. Ik had erger ge vreesd. Ik merkte, dat de secretaris myn voldoe ning deelde. Ik verheugde my minder, toen ik hoorde, dat Oryce en zyn helpers na de uit spraak het huis hadden verlaten. Was hy van plan, een beslissenden slag te slaan? Eenigszins verschrikt, wilde ik hem gaan opzoeken, om hem te vragen, wat hy nu ging doen, toen het gordyn van het huis aan den overkant een beetje opzy werd geschoven; achter het venster zag ik het gezicht van Fobbs. Geen twyfel mo- geiyk! Oryce was op zyn hoede. Dit soort spion- nage toonde my voldoende, wat de toekomst het arme meisje zou brengen en ik had diep mede- lyden met haar. Gebruik makend van myn hoedanigheid van vertegenwoordiger van myn- denken? Dat zy den persoon, dien 1 beer Veeley, zond Ik baar dan ook een brief en De minister van Koloniën heeft aan de Tweede Kamer doen toekomen een afschrift van een Kon. Besluit van 20 dezer houdende goedkeuring van de koloniale huishoudelyke begrooting van Curasao voor 1934, zooals die door den Kolonialen Raad is vastgesteld. KOERIER, brenger van genot en levens vreugde, zooals elke Karel I doet. Een 10- cents sigaar, sierlijk en kloek model - van een ongekende kwaliteit. De melange der fijnste tabakken is uiterst geraffineerd, het dek onberispelijk, smaak en aroma zijn daardoor ongeëvenaard. Pittig, vol geur en toch mild. Vraagt Uw winkelier naar de fraaie doos Karel I Koeriers. U zult stellig van zeggen Er is De eer van zyn geloof, zyn Kerk, zyn God waren hem alles. Daarvoor begunstigde Hy ook de toen op hun hoogtepunt gekomen stroo- mingen: de renaissance en het humanisme; hy wilde hen in den dienst der christeiyke gedachte stellen; hy wilde hen vrywaren tegen een uit gesproken paganistische richting. Dichters, hls- torieschryvers, beeldhouwers en schilders, astro nomen en wysgeeren, allen trok hy in den stra- lenden kring zyner persoonlykheid. Want tus- schen al die groeten was de Paus zelf meer dan een geiyke. Hy had eens Italië versteld doen staan door zyn onvergeiykeiyke geleerdheid zyn wonderiyke welsprekendheid en zyn fyné' beschaving. Wie voor geleerd wilde doorgaan, moest by Francesco del Ronere college hebben geloopen. Hy was de groote leermeester der na tie geweest. Wat kon hy anders doen dan Sig mond de Conti steunen by zyn magistrale ge schiedenis van zyn tyd? Wat anders dan Bian- dolinl, Pomponius Laetus, Campanus met zijn gaven aanmoedigen. Hy benoemde de kunste naars tot diplomaat en zooals Rubens met ge wichtige zendingen naar Londen werd belast, zoo ging de Conti naar Venetië en Hermony- mus naar Londen in dienst van den Paus. Vaak werd hy hiervoor met ondank beloond, een ge leerde die zich door den Paus te kort gedaan werd zou eer» vorsteiyk honorarium voor een vertaling van Aristoteles in den Tiber hebben geworpen. Een ander weerhield zich niet om lasterlyke smaadschriften te schryven om de zelfde reden. Ongelpofiyk moet de vryheid van meeningsuiting in dien tyd zyn geweest. Men leze eens de bladzyden daarover door Ludwig von Pastor geschreven. Ja, de historici onzer dagen weten wel beter, en misschien heeft men terecht dezen overigens zoo grooten op perpriester er wel eens wat hoofdschuddend aangekeken, dat onder zyn pontificaat ze T, onvervalschte paganisten hun verderfelyken anti-christelyken invloed in den begeesteren den schoonheidsvorm der renaissance op de jeugd vry konden uitoefenen. Maar het staat vast dat Paus Sixtus IV in renaissance en humanisme een zuivere weten- schappeiyk-artistieke bew’eging zag, geheel vry van den godsdienst. Trouwens naast de ongun stige uitzonderingen, staan talryke geleerden en kunstenaars die hun meesterschap op het altaar der christeiyke cultuur hebben geofferd. Wkrm was de pauselyke vriendschap voor zyn omgeving, hy leefde mee met alle lotgevallen, hy deelde zoowel vreugde als leed. Veel ook heeft Paus Sixtus IV voor de verfraaiing van Rome gedaan. Prachtige kerken werden door hem gebouwd,' in de Leostad liet hy een schit terende naar hem genoemde avenue aanleggen en het Vaticaan kreeg er eenlge kapellen by. Kloosters konden op zyn subsidie rekenen en wat vooral het algemeen belang diende, de kar dinalen volgden het lllustre voorbeeld van den Paus. De welvaart voor den arbeider, den kunstenaar was hiermee zeer gebaat, want de villa's der prelaten,e de museums, de gedenk- teekenen. de grafmonumenten, de alfaren. de preekstoelen, de muurschilderingen, het ver- fynde meubilair, de karossen, de livreien, de paarden, de muren der stad, de bruggen over den Tiber, de heirwegen door de provincies, de hospitalen, de universiteiten, de scholen voor het volk, het vermaarde weeshuis voor de von delingen, dat alles bracht in Rome ongekende activiteit. Volstaan zou eigeniyk kunnen wor den met het noemen der Slxtynsche kapel, waarvoor de grootste kunstenaars hunner eeuw een edelen wedkamp hebben gehouden. Men moet daar gestaan hebben, op de beroemde plaats, atmosferisch zwaar met traditie geleden, om te kuanen beseffen, hoe het kunstenaars hart aller eeuwen in jubelen kon uitbarsten by het zien van al dat onovertroffen werk. Op den feestdag van O. L. Vrouw ten Hemelopneming in 1483, een jaar vóór Sixtus' dood, werd de kapel ingewyd. Wat een heeriykheid ontrolde daar voorhanden zynde handschriften, te maken u-1 of te doen maken. Het interieur der Vaticaansche bibliotheek zag er prachtig uit. omdat alles wat geen boek was er met de heeriykste fresco's was beschilderd De werken zelf, vooral de oor konden. de oorspronkeiyke werken of hand schriften, werden langzaam alle in houten étuis opgeborgen, om de inwerking van mot etc te verhinderen. Voor de allergewichtigste stuk ken was daarenboven nog een aparte plaats In den Engelenburcht gereserveerd, om deze ook in tyden van onrust beveiligd te weten. Behalve boeken waren er In de Vaticaansche bibliotheek ook nog talryke Instrumenten ter beoefening van astronomie en geometrie, terwyi eveneens de vrije kunsten hier hun attributen zagen ten b toon gesteld. Ook op andere gebieden heeft Paus Sixtus veel gedaan. De geleerden van zyn tyd heeft hy vorsteiyk beloond en ze in de gelegenheid „Ik wil graag, dat u een goede meenlng over mij hebt. Ik zal naar myn nicht terugkeeren mynheer Raymond." Ik nam haar hand en zei: „Ik hoop dat zy de hulp, die u haar in geval van nood zeker zonder aarzelen zoudt verleenen. niet noodig zal hebben." „Ik zal myn best doen,” antwoordde zy een voudig. Toen ik de stoep van het huis afging, pas seerde-Ik een man. die my in het voorbygaan aankeek. Zyn wat opzichtig pak zat hem vrtj Toen de Franciscaner monnik della Rovere In het conclaaf van Augustus 1471 tot Paus werd gekozen en den naam van Sixtus IV aan nam. Jubelde heel Rome. Veelzydig heeft deze zeer geleerde Paus ge werkt aan het heil der Kerk en der mensch- heid. Groote verdiensten heeft hy zich in zijn dertienjarig pontificaat, dat op 12 Augustus 1484 eindigde, verworven ten opzichte van kunst en wetenschap. Voor zyn bemoeiingen met de organisatie der Vaticaansche bibliotheek verdient Paus Six tus den dank van het nageslacht. Nauweiyks een paar maanden na zyn kroning begon hy de aanwezige werken in geschikte vertrekken onder te brengen. In 1475 waren er 2527 handschriften byeen, wélke in den loop der jaren nog met 1000 ver- meerderd werden. Men bedenke, dat de boekdrukkunst nog moest worden uitgevonden; men bedenke dat zelfs de rykste vorstenhuizen, als de Medicis byvoor- beeld, met nog geen duizend exemplaren de grootste particuliere verzameling ter wereld be zaten; men bedenke ook dat er enorme pryzen werden betaald voor één boekwerk, waaraan soms vele jaren was gewerkt. Een Latynsch handschrift van Strabo’s werk kostte 1000 goud gulden. Vijftig menschen moesten twee jaren lang schryven, om 200 boeken te copieeren. Geen wonder, dat het bezit van een werk toen heel wat anders beteekende dan tegenwoordig. Hoe zag nu die Vaticaansche <blbliotheek in wording er uit? Het spreekt dat theologische philosophische en patrlotische werden een over wicht hadden. Zoo waren er 26 banden met werken van den H. Joh. Chrysosthomus, 28 van Ambrosius, 31 van Gregorius. 41 canonieke boe ken, 51 banden met conciliënverslagen, 50 met werken van St. Thomas. 57 van Hieronymus. 81 van Augustinus. Het Nieuwe Testament was met 59 „uitgaven” vertegenwoordigd, de heele Bybel met 98, terwyi 225 copieën van Grieken, minder en meer beroemdheden, over godsdien stige aangelegenheden present waren. Alles bij elkaar dus een geheel unieke verzameling van de vermaardste werken, die het godsdienstige behandelen. Maar ook de „klassieken” waren er vertegen woordigd: 53 banden met Latynsche poëzie. 70 banden met Grieksche litteratuur, 125 banden met Rortieinsche geschiedenis, 59 met de historie van Hellas en Hellenen. De Grieksche wysgee ren vulden 94 werken, de Latynsche 103 (Sene ca 14), de astronomen 49 en de dokters 55 deelen Latyn en 14 Griekscli. Een bibliothecaris, onder Paus Sixtus een bis schep, had de leiding over het geheel, dat in drie groote zalen was ondergebracht. Later werd in den aangelegden catalogus reeds het on derscheid gemaakt tusschien handschriften en drukwerken. De„ Paus was er op bedacht om vaste inkomens voor de bibliotheek te reservee- ren en opmerkeiyk is ook dat er een pauselijke bul noodig was om uitgeleende boeken weer terug te doen bezorgen. Nonchalance scheen ook toen vooral ten opzichte van uitgeleende boeken een veel voorkomende ziekte. Het per soneel van de Vaticaansche bibliotheek met 3500 deelen bestond uit den bibliothecaris, die 3000 gulden salaris genoot, met 3 assistenten, elk met 300 gulden en één vasten boekbinder. De drie assistenten werden scriptores (schryvers) of custodes genoemd, en dit waren soms, zooals Demetrius van Lucca, befaamde geleerden. De bibliothecaris of een zijner assistenten gin- vaak op reis om in andere steden copieen van KEN WAREN f DAN ZOUDEN l ZE WEL(£\ \Y0NDEN HE8-\ ZIJN BANG \P>pri.K^'l VOOR HUN \SCHADWAE bood haar myn diensten aan, als zy die noodig had. Toen dit gebeurd was. ging ik naar de 3ste stn at, waarheen ik gisteren Mary Leavenworth had gebracht. Men bracht my direct in het sa lon waar zy zich bevond. „Ik begon te gélooven," zei zy, na my gegroet te hebben^ „dat u my vergeten was. Wat voor nieuws hebt u?" ,De uitspraak luidt: moord." Vragend bleef zy my aankyken en Ik vef- volgde .Moord door een of meer onbekenden.” Zy slaakte een zucht van verlichting. „Is iedereen weg?” vroeg zy. ,4a. alleen de gewone inwoners zyn nog huls." „Dan is al die ellende elndeiyk voorby, niet waar?” Snel keek ik om my heen. „wy zyn alleen,” zei Mary.® „Ik wil u niet de les lezen of ongerust maken.” sprak ik. „maar ik voel my verplicht, u te zeg gen, dat u vanavond terug behoort te gaan." „Waarom?" stamelde zy. „Is daar een byzon- dere reden voor? U weet heel goed, dat ik niet onder één dak kan wonen met Eleonore.” „Dat weet ik niet, en ik wil er ook niet dieper op Ingaan. Zy is uw nicht; u bent als zusters opgevoed, het is niet mooi van u, haar nu in den steek te laten. Denk eens kalm na. juffrouw Lea venworth; u zult moeten toegeven, dat ik u een goeden raad geef.” „Kalm nadenken is niet goed mogelijk in der- geljjke omstandigheden,” antwoordde zy bitter. Na een oogenblik vroeg zy my echter op zach- teren toon, of ik er erg op stond, dat zy naar huis terugkeerde. „Meer dan ik u kan zeggen,” antwoordde ik. Ik zag haar beven; zy stond op het punt om toe te stemmen, toen zjj in snikken uitbarstte, zeggend dat het onmogelyk was en dat het wreed was. zooiete van haar te eischen. .Neem my niet kwalyk, dat ik te ver ben ge gaan," verontschuldigde ik my, „ik zal er niet meer over spreken. U hebt ongetwyfeld vrien den; vraag hun om raad." Zy weidde zich boos naar my toe en riep hit: „De vrienden waar u op doelt zeggen altijd ja en amen en dat ik maar doen moet wat ik zelf wil. U alleen durft my te bevelen wat ik doen moet.” „Ik beveel niets, ik smeek u er om.” Mary antwoordde niet, zy liep op en neer door het vertrek, met starende oogen en samen geknepen handen. „Begrijpt u dan niet,” hygde zy, „dat de at mosfeer van dat huls my zou doen stikken! Waarom komt Eleonore niet hier? Mrs. Gilbert zal haar graag ontvangen. Ik zal op myn kamer biyven, wy hoeven elkaar niet te ontmoeten.” vergeet, dat nog een andere reden uw tegenwoordigheid daarginds verelscht. Morgen wordt uw oom begraven. U bent nu het hoofd van de familie en daarom móet u den dienftt. die gehouden wordt ter eere van hem', wlen u alles verschuldigd bent, bywonen.” „Dat is waar," mompelde zy. Toen voegde zy er aan toe. als iemand die eindelijk een beslissing heeft genomen; Sill on dit blad zUn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f blJ een hngeval met f OCfl by verlies van een hand f 1 OC oy verlies van een f Cfi by een breuk van f Aft by verlies van *n (ÜQfJfl fie s nngavsllen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen f «Jt/l/V.-verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen i l JU." doodeiyken afloop f een voet of een oog f l duim of wy»vinger f «Z</e~been of arm f anderen vinger r et 'n steeds groetenden angst stapte Pat [y'l de nieuwe kapperszaak binnen. 1 Was de eén-en-dertigste al in enkele jaren. Zoo gauw Pat binnen was, wist ie dat 't weer mis zou zyn. De witte metalen draaistoelen lokten wel allervrlendeiykst en beloofden buiten twyfel een aangenaam en gemakkeiyk zitje, tydens de haar-operatie. Maar de toeschietende, onbe leefde bediende bedierf de beste verwachtingen. Een geweldige omhaal van woorden ging Pat onbegrepen voorby! Verslagen liet ie zich neer vallen In t stalen geraamte. En terwyi de dikke haarlokken zachtjes neer vielen langs 't helderwitte kleed op 't gemar merde zeil, luisterde Pat met de wanhoop in t naar de ernstige betoogen van den be diende. Van t weer sprong deze op den minis ter; van de niet-rendeerende spoorwegen kwa men ze in 't nog altyd vischrijke Ijsselmeer terecht. De crisis en 't drukke bioscoopbezoek werden verklaard, totdat tenslotte *t feit te berde gebracht werd, dat het gemiddelde kinder- cyfer per gezin in Amsterdam nauweiyks twee bedroeg. Pat zuchtte, kreunde, knikte en dankte God dat le eindeiyk weer op straat stond. 't Was altyd en overal t zelfde. NeTgens rust! Een-en-dertlg kapperszaken had ie nu al met z*n tegenwoordigheid vereerd. f En overal hadden ze gemeend hem t best als biyvend klant te kunnen winnen, door zoo veel en zoo vrlendeiyk mogelyk te praten! En dat was 't Juist, waar Pat zoo'n geweldigen hekel aan had. Hy wenschte bevrijd te biyven van dat ge babbel over alles en nog «’at. Maar hy miste den moed 1 openlijk te zeggen. En daarom zocht en liep ie de heele stad door, van de eene zaak naar de andere. Totdat ie eindeiyk van een vriend een goed adres kreeg. DSar was 't beslist rustig! klonk de verze kering. Toen Pat's haar weer over z'n jaskraag golfde, besloot hy opnieuw een proef te nemen. Na lang zoeken vond ie. in een stille dwars straat In één der bultenwyken, X opgegeven adres. X Bleek een zeer eenvoudige zaak te zyn. Kaal, byna armoedig, maar buitengewoon zin delijk zag alles er uit. Enkele arbeiders zaten op vervelooze stoelen te wachten. Twee mannen in witte jassen, knipten Zwygend! De menschen die wachtten, lazen een krant of keken rond. Maar ze zwegen Pafs groet by X binnenkomen werd nauwe lijks beantwoord. Een zucht van verlichting ontsnapte hem; z’n vriend had gelyk! Hier was X rustig! Na een half uur echt genoten te hebben van de stilte, was Pat aan de beurt. Nu zou ie zelf ook flink zyn en den bediende de kans om te spreken, meteen ontnemen „Achterover en kort!" klonk X gebiedend. .Met.... de schaar of de machine!" scheen de bediende te willen vragen. Maar Pat was m voor en nydigde: „Met de machine!” Toen was ie veilig! De bediende deed geen enkele poging een ge sprek aan te knoopen. En Pat deed net of le niet bestond. Aan X eind der behandeling verbrak ie zelf nog even de stilte, door kort en duldelyk te kennen te geven, dat er niets byzonders met de resteerende haarrestjes gedaan behoefde te wor den. Uit pure dankbaarheid kreeg de bediende twee dubbeltjes fooi! Zelden in z’n leven was Pat rustig" geknipt. Dat ie hier zou terugkeeren. was een vanzelf sprekend feit De twyfel, dat by een tweede of derde be zoek de tongen toch nog fos zouden komen, bleek ongegrond. lederen keer opnieuw smaakte Pat de voldoening, elndeiyk gevonden te heb ben. wat le zoo lange jaren gezocht had: een kapperszaak waar weinig of niet gesproken werd. Hoe meer Pat echter genoot van die rust gezien te hebben by het onderzoek. Hieruit be sloot ik. dat het een van Gryce's mannetjes was. Tot myn groote verrassing liep ik. toen ik den hoek omsloeg, tegen een ander persoon aan. die my, terwy) hy deed of hy ergens op wachtte, van top tot teen opnam. Dit was on- Sx JAAP, WE ZULLEN' f;. ÊSXHETHU/5 OMO/N- ^GELEN En oan Vk IN SLUITEN

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 24